Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Δημοσκόπηση ΑLCO -Όλα καλά...




NΔ  24,2%
ΣΥΡΙΖΑ 22,5 %
ΧΑ  12,5 %
ΠΑΣΟΚ 7,5%
ΑΝΕΛ  5,3%
ΚΚΕ  5,2%
ΔΗΜΑΡ  3,5%

Η δημοσκόπηση μεταξύ άλλων ασήμαντων, ότι το τύπου "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" κλείσιμο της ΕΡΤ και η μαζικη απόλυση 2500 υπαλλήλων που φορτώνονται στην ήδη τεράστια λίστα ανέργων που βουλιάζει την οικονομία, καθόλου δεν αλλάζει τα πράγματα στο γενικό συχετισμό.
 Ο "λαός" δήλωσε αδιάφορος, όχι όλος φυσικά, και πήγε για μπάνιο.

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

V.I. Lenin-Για τον σοσιαλσωβινισμό και τον οπορτουνισμό

Lenin Reloaded


[...] Ποιες είναι οι συνεπαγωγές της "υπεράσπισης της πατρογονικής γης" στον πόλεμο του 1914-1915; Η απάντηση σ' αυτή την ερώτηση δίνεται από το Μανιφέστο της Βασιλείας. Ο πόλεμος διεξάγεται από όλες τις μεγάλες δυνάμεις με στόχο τη λαφυραγώγηση, το μοίρασμα του κόσμου, την απόκτηση αγορών, και την υποδούλωση εθνών. Στην αστική τάξη, ο πόλεμος φέρνει μεγαλύτερα κέρδη. Για ένα λεπτό στρώμα της εργατικής αριστοκρατίας και της αριστοκρατίας, καθώς επίσης και για τους μικροαστούς (τη διανόηση, κλπ), που "πορεύονται" με το εργατικό κίνημα, ο πόλεμος υπόσχεται ψίχουλα απ' αυτά τα κέρδη. Η οικονομική βάση του "σοσιαλσωβινισμού" (ο όρος είναι ακριβέστερος από αυτόν του σοσιαλπατριωτισμού, καθώς ο δεύτερος ωραιοποιεί το κακό) και του οπορτουνισμού είναι η ίδια. Είναι δηλαδή η συμμαχία ανάμεσα σε ένα ασήμαντο τμήμα στην "κορυφή" του εργατικού κινήματος και την "δική του" εθνική αστική τάξη ενάντια στις προλεταριακές μάζες. Είναι μια συμμαχία ανάμεσα στους υπηρέτες της αστικής τάξης και την αστική τάξη ενάντια στην τάξη που είναι θύμα της εκμετάλλευσης των αστών. Ο σοσιαλσωβινισμός είναι η πεμπτουσία του οπορτουνισμού.



Ο σοσιαλσωβινισμός και ο οπορτουνισμός είναι το ίδιο πράγμα σε ό,τι αφορά την πολιτική τους ουσίας. Ταξική συνεργασία, αποκήρυξη της επαναστατικής δράσης, υπακοή στην αστική νομιμότητα, έλλειψη εμπιστοσύνης στο προλεταριάτο, εμπιστοσύνη στους αστούς. Οι πολιτικές ιδέες είναι ταυτόσημες, και το ίδιο ισχύει για το πολιτικό περιεχόμενο των τακτικών τους. Ο σοσιαλσωβινισμός είναι η άμεση συνέχιση και ολοκλήρωση του Μιλλεραντισμού, του Μπερνσταϊνισμού και των βρετανικών πολιτικών των φιλελεύθερων εργατικών. Είναι το σύνολό τους, το όλον τους, το μεγαλύτερο κατόρθωμά τους.


Σ' όλη την περίοδο απ' το 1889 ως το 1914, μπορούμε να δούμε δυο γραμμές στον σοσιαλισμό: οπορτουνιστική και επαναστατική. Σήμερα υπάρχουν επίσης δύο γραμμές στον σοσιαλισμό. Ας αποφύγουμε τη μέθοδο αναφοράς σε πρόσωπα, την οποία ακολουθούν οι αστοί και οπορτουνιστές ψεύτες, και ας πάρουμε τις τάσεις που βρίσκουμε σε μια σειρά από χώρες: τη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Ρωσία, την Ιταλία, την Ολλανδία, τη Σουηδία, τη Βουλγαρία, την Ελβετία, το Βέλγιο και τη Γαλλία. Στις πρώτες οχτώ χώρες, η διαίρεση ανάμεσα σε οπορτουνιστικές και επαναστατικές τάσεις συμπίπτει με την διαίρεση ανάμεσα στον σοσιαλσωβινισμό και τον επαναστατικό διεθνισμό. Οι βασικοί πυρήνες του σοσιαλσωβινισμού με την πολιτική και κοινωνική έννοια είναι; το Sozialistische Monatshefte και σία στην Γερμανία· οι Φαμπιανοί και το Εργατικό Κόμμα στη Βρετανία (το Ανεξάρτητο Εργατικό Κόμμα μπήκε σε συμμαχία και με τους δύο, εφόσον η επιρροή του σοσιαλσωβινισμού στο δεύτερο είναι αρκετά μεγαλύτερη από ό,τι στο Βρετανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, στο οποίο περίπου τα τρία έβδομα είναι διεθνιστές)· το Nasha Zarya και η Οργανωτική Επιτροπή (καθώς και το Nashe Dyelo) στη Ρωσία· το κόμμα του Μπισολάτι στην Ιταλία· το κόμμα του Troelstra στην Ολλανδία· οι Branting και σία στη Σουηδία· οι "Shiroki" στη Βουλγαρία· ο Greulich και οι "δικοί του" στην Ελβετία. Σ' όλες αυτές τις χώρες, η λίγο-πολύ οξεία αντίδραση στον σοσιαλσωβινισμό προέρχεται από τους επαναστάτες σοσιαλδημοκράτες. Δύο από τις δέκα χώρες είναι εξαίρεση, αλλά ακόμα κι εκεί οι διεθνιστές είναι αδύναμοι αλλά όχι απόντες. Τα γεγονότα είναι μάλλον άγνωστα (ο Vaillant παραδέχτηκε πως έλαβε επιστολές από διεθνιστές που δεν δημοσίευσε) παρά ανύπαρκτα.


Ο σοσιαλσωβινισμός είναι το απαύγασμα του οπορτουνισμού. Αυτό είναι αναμφίβολο. Η συμμαχία με την αστική τάξη ήταν κάποτε μυστική και ιδεολογική. Τώρα έγινε δημόσια και αποκρουστική. Ο σοσιαλσωβινισμός αντλεί τη δύναμή του από την συμμαχία με την αστική τάξη και με τα γενικά επιτελεία. Είναι ψέμμα όταν οποιοσδήποτε (περιλαμβανομένου του Κάουτσκι) λέει πως οι "μάζες" του προλεταριάτου στράφηκαν προς τον σωβινισμό. Πουθενά δεν ερωτήθηκαν οι μάζες (με την εξαίρεση ίσως της Ιταλίας όπου διενεργήθηκε συζήτηση για εννιά μήνες πριν την κήρυξη πολέμου, και όπου οι μάζες ήταν ενάντιες με το κόμμα Μπισολάτι). Οι μάζες ήταν αποσβολωμένες, πανικόβλητες, διαιρεμένες και συντετριμμένες από το κράτος στρατιωτικού νόμου. Η ελεύθερη ψήφος ήταν προνόμιο μοναχά των ηγετών--κι αυτοί ψήφισαν υπέρ της αστικής τάξης και ενάντια στο προλεταριάτο! Είναι γελοίο, είναι τερατώδες να θεωρείται ο οπορτουνισμός εσωκομματικό φαινόμενο! Όλοι οι μαρξιστές στη Γερμανία, τη Γαλλία και σε άλλες χώρες δήλωναν πάντα και επέμεναν πάντα πως ο οπορτουνισμός είναι η εκδήλωση της αστικής επίδρασης πάνω στο προλεταριάτο. Ότι είναι αστική εργατική πολιτική, συμμαχία ανάμεσα σε ένα ασήμαντο τμήμα μισοπρολεταριακών στοιχείων και την αστική τάξη. Έχοντας δεκαετίες στη διάθεσή του για να ωριμάσει σε συνθήκες "ειρηνικού" καπιταλισμού, ο οπορτουνισμός έφτασε τέτοια ωριμότητα ως το 1914-1915 ώστε να αποδειχθεί ανοιχτός σύμμαχος της αστικής τάξης. Η ενότητα με τον οπορτουνισμό σημαίνει ενότητα ανάμεσα στο προλεταριάτο και την εθνική του αστική τάξη, δηλαδή υποταγή στη δεύτερη, διαίρεση στην διεθνή επαναστατική εργατική τάξη. Δε λέμε πως είναι επιθυμητή σε όλες της χώρες η άμεση ρήξη με τους οπορτουνιστές, ούτε ότι είναι καν εφικτή αυτή τη στιγμή. Λέμε πως αυτή η ρήξη έχει κορυφωθεί, ότι έχει γίνει αναπόδραστη, ότι είναι προοδευτικής φύσης, και ότι είναι απαραίτητη για την επαναστατική πάλη του προλεταριάτου. Και ότι η ιστορία, αφού γύρισε την πλάτη στον "ειρηνικό" καπιταλισμό και προς τον ιμπεριαλισμό, έχει με τον τρόπο αυτό στραφεί προς αυτή τη ρήξη. Volentem ducunt fata, nolentem trahunt [Η μοίρα οδηγεί τους τολμηρούς αλλά σέρνει ξωπίσω της τους άτολμους].


Απ' την αρχή του πολέμου, η αστική τάξη όλων των χωρών, οι κατ' αρχήν εμπόλεμοι, έχουν ενωθεί στο εγκώμιο των σοσιαλιστών εκείνων που αναγνωρίζουν "την υπεράσπιση της πατρογονικής γης", δηλαδή, την υπεράσπιση των αρπαχτικών συμφερόντων της αστικής τάξης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στο προλεταριάτο. Δείτε πώς αυτό το βασικό συμφέρον της διεθνούς μπουρζουαζίας διεισδύει στα σοσιαλιστικά κόμματα, στο εργατικό κίνημα, πώς βρίσκει έκφραση εκεί! Το παράδειγμα της Γερμανίας είναι ιδιαίτερα διδακτικό απ' αυτή την άποψη, εφόσον η εποχή της Δεύτερης Διεθνούς ήταν η εποχή της ανάπτυξης του μεγαλύτερου κόμματος αυτής της χώρας, αλλά το ίδιο μπορούμε να δούμε και σ' άλλες χώρες, με μικρές παραλλαγές μορφής, όψης, και εξωτερικής εμφάνισης.


[...] Κόμματα όπως ήταν τα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Β' Διεθνούς είναι χρήσιμα και απαραίτητα στους οπορτουνιστές διότι δημιούργησαν την σοσιαλιστική υπεράσπιση της αστικής τάξης κατά την κρίση του 1914-1915. Το ίδιο ακριβώς είδος πολιτικής [...] ακολουθείται από τους Φαμπιανούς και τους ηγέτες των φιλελεύθερων συνδικάτων στη Βρετανία, και τους οπορτουνιστές και ακόλουθους του Ζωρές στη Γαλλία. Ο [γερμανός] Monitor [ψευδώνυμο στελέχους του SPD] είναι ένας ρητός και κυνικός οπορτουνιστής. Υπάρχει κι άλλη απόχρωση, αυτή του κεκαλυμμένου και "έντιμου" οπορτουνιστή (ο Ένγκελς είχε δίκαιο όταν είπε κάποτε ότι οι "έντιμοι" οπορτουνιστές είναι και οι πιο επικίνδυνοι για το εργατικό κίνημα). Ο Κάουτσκι είναι παράδειγμα τέτοιου είδους οπορτουνιστή.


[...]


Τα πιο κάτω παραδείγματα αποκαλύπτου τις σοφιστείες που χρησιμοποιούν οι Καουτσκικοί από την έναρξη του πολέμου για να αποκηρύξουν την τακτική της επαναστατικής προλεταριακής δράσης, όπως την υιοθέτησαν ομόφωνα οι σοσιαλιστές στη Βασιλεία. Ο Κάουτσκι παρουσίασε την θεωρία του για τον "υπερ-ιμπεριαλισμό." Μ' αυτή τη λέξη εννοεί την αντικατάσταση της "πάλης του κεφαλαίου κάποιων κρατών εναντίον του κεφαλαίου άλλων από την από κοινού εκμετάλλευση του κόσμου από το διεθνώς ενωμένο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο" (Die Neue Zeit No. 5, 30 Απρ. 1915, σ. 144). Την ίδια στιγμή, ο ίδιος ο Κάουτσκι πρόσθετε: "Μπορεί να επιτευχθεί μια τέτοια νέα φάση του καπιταλισμού; Δεν έχουμε ακόμα επαρκή στοιχεία για να μπορέσουμε να απαντήσουμε σ' αυτή την ερώτηση"! Δηλαδή, ο Κάουτσκι απορρίπτει τα επαναστατικά καθήκοντα του προλεταριάτου στη βάση ότι μπορεί κανείς να "φανταστεί" μια νέα φάση, αν και ο ίδιος δεν έχει καν του κουράγιο να την παρουσιάσει ως "εφικτή". Κι αυτό όταν η φάση της κρίσης και του πολέμου είναι προφανές πως έχει έρθει! Απορρίπτεται η επαναστατική δράση από τον ίδιο ηγέτη της Β΄Διεθνούς ο οποίος το 1909 έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο Der Weg zur Macht [Ο δρόμος προς την εξουσία]. Μεταφρασμένο σε όλες τις βασικές ευρωπαϊκές γλώσσες, το βιβλίο αποκάλυπτε την σύνδεση ανάμεσα στον επερχόμενο πόλεμο και την επανάσταση και απεδείκνυε πως "η επανάσταση δεν μπορεί να είναι πρόωρη!"


Το 1909, ο Κάουτσκι απεδείκνυε πως η εποχή του "ειρηνικού" καπιταλισμού είχε περάσει, και πως η εποχή των πολέμων και των επαναστάσεων πλησίαζε. Το 1912, το Μανιφέστο της Βασιλείας έκανε αυτή την άποψη βάση της συνολικής τακτικής των σοσιαλιστικών κομμάτων όλου του κόσμου. Ήρθε ο πόλεμος του 1914, και μαζί και η "οικονομική και πολιτική κρίση" που προβλέφθηκε στη Στουτγκάρδη και τη Βασιλεία. Και σ' αυτή τη συγκυρία ο Κάουτσκι επινόησε θεωρητικά τεχνάσματα για να τα στρέψει ενάντια στην επαναστατική τακτική!
Από το "Ο οπορτουνισμός και η κατάρρευση της Β' Διεθνούς", 1915, μτφρ. Lenin Reloaded

Πού πήγαν τα πακέτα της τρόικας;

cynical


Από ΔΝΤ και EFSF πήραμε συνολικά 219 δις ευρώ.

Από αυτά:
τα 48.2 δις πήγαν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών
τα 11,3 δις στην επαναγορά χρέους (buy back)
τα 29,7 δις στο PSI

και

τα 122,2 δις σε κατόχους ομολόγων που έληγαν, (δηλαδή σε ιδιώτες, που πλέον μετά το PSI είναι ελάχιστοι, και κυρίως στην ΕΚΤ).


Από τα 219 δις, δηλαδή, μόνο τα 7,6 δις πήγαν σε μισθούς και συντάξεις και γενικά στον προυπολογισμό, καλύπτοντας ελλείμματα περίπου 2 δις ετησίως, ήτοι κατά μέσο όρο 1% του ΑΕΠ.

Ενώ


με αυτά πληρώσαμε για τόκους 48.171 δις και για χρεολύσια 74.056 δις. Όταν οι τόκοι κοντεύουν να φτάσουν τα χρεολύσια, δικαιούμαστε να μιλάμε για τοκογλυφία;


Ω!, πόσο ωραία αφεθήκαμε και αφηνόμαστε στο δούλεμα;


Υ.Γ. ΠΗΓΗ

Σφυροδρέπανο; Εκτός νόμου!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ


Την περασμένη βδομάδα, με απόφαση του Κοινοβουλίου της Λετονίας, τέθηκε εκτός νόμου η χρήση στη χώρα των συμβόλων εκείνων που σχετίζονται με την πρώην Σοβιετική Ενωση.

Εκτός νόμου τέθηκαν από το σφυροδρέπανο και το κόκκινο αστέρι μέχρι οι... ήχοι που θυμίζουν τη σοβιετική περίοδο, όπως οι ύμνοι της ΕΣΣΔ.

Μάλιστα, η απόφαση επιβάλλει την απαγόρευση της χρήσης των σοβιετικών συμβόλων και κατά την 9η Μάη, την ημέρα - επέτειο δηλαδή της συντριβής του ναζισμού και γιορτασμού της Αντιφασιστικής Νίκης.

Ταυτόχρονα, το λετονικό Κοινοβούλιο φρόντισε να τηρήσει κατά γράμμα τις ευρωενωσιακές προδιαγραφές της συκοφαντικής και ανιστόρητης επιχείρησης συσχέτισης του φασισμού με το σοσιαλισμό, απαγορεύοντας τη χρήση και των ναζιστικών συμβόλων.

Αυτή η νέα «δημοκρατική» εξέλιξη ανασκολόπισης της Ιστορίας, της ιταμής διασύνδεσης του φασισμού με το σοσιαλισμό και της επιβολής κατάστασης παρανομίας για τα εμβλήματα του σοβιετικού λαού του οποίου η σημαία με το σφυροδρέπανο αποτελεί το σύμβολο της συντριβής του ναζισμού,

συνέβη:

Πρώτον, σε μια χώρα - μέλος της ΕΕ, η οποία τηρεί απαρεγκλίτως τις ευρωενωσιακές ντιρεκτίβες. Ανάμεσα στις άλλες ντιρεκτίβες εφαρμόζει και εκείνη βάσει της οποίας επιθυμούν οι φιλοευρωπαϊκοί πολιτικοί φορείς στην Ελλάδα να... «εκσυγχρονίσουν», όπως λένε, τη «αντιρατσιστική» νομοθεσία της χώρας.

Δεύτερον, σε μια χώρα που ο πρωθυπουργός της πολυκομματικής (και εκεί) κυβέρνησης προέρχεται από το κόμμα «Ενότητα». Το συγκεκριμένο κόμμα ανήκει στην Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Στην ίδια ομάδα, δηλαδή, στην οποία συμμετέχει η κυρία Μέρκελ, ο κ. Σαμαράς, ο κ. Ραχόι και άλλοι...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

ΤΏΡΑ ΕΓΏ ΤΙ ΝΑ ΠΙΣΤΈΨΩ; -"Κόλαφος και για τις καταθέσεις κάτω από τις 100.000 ευρώ!"

Πολλοί θα άκουσαν και θα εξακολουθούν να ακούνε τη νέα "θετική είδηση" για την απόφαση του eurogroup που "διασφαλίζει πλέον επίσημα" τις καταθέσεις κάτω των 100000.
Μάλιστα πολλές ενημερωτικές εκπομπές διεκοψαν τη ροή τους για να αναφέρουν τα της απόφασης, προσπαθώντας να κάνουν την είδηση πιο εντυπωσιακή.
Έλα όμως που το ίδιο το καπιταλιστικό capital.gr(μιλάμε για ένα από τα πιο πιστά σκυλιά του συστήματος)  τα λέει λίγο αλλιώς.  
Οχι ότι είχαμε αμφιβολία δηλαδή αλλά λέμε. Ετσι κι αλλιώς στην Ελλάδα όλα λύνονται με ένα Προεδρικό διαταγματάκι που μπορεί να λέει ότιδήποτε. Από το ότι αποφασίζει και διατάσσει  ότι ο ήλιος θα βγαίνει από τη Δύση λόγω εκτάκτων αναγκών μέχρι ότι οι καταθέσεις ή και τα σπίτια μας κατάσχονται "για το καλό της πατρίδας".
Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό που έγινε στο eurogroup ήταν το να θεσμοθετηθεί και να γίνει νόμιμη η επέμβαση της ΕΕ και η αρπαγή όλων των κατηγοριών καταθέσεων, ανάλογα με το πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση και πόσο μεγάλη η ανάγκη σε ρευστό, προκειμένου να ανακεφαλαιοποιηθεί και να σωθεί μια τράπεζα. Δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λέγεται.
Εκπληξη; Ε όχι δα..."Παλιά μου τέχνη κόσκινο" απλά.


Να όμως τι λέει το άρθρο του capital.gr

"Κόλαφος και για τις καταθέσεις κάτω από τις 100.000 ευρώ!

Της Δήμητρας Καδδά

Τα καλά νέα είναι ότι σήμερα στις 2 περίπου τα ξημερώματα, οι υπουργοί Οικονομικών, συμφώνησαν τελικά για τους όρους άμεσης ανακεφαλαιοποίησης και διάσωσης των τραπεζών από το ESM. Στην απόφαση μάλιστα διατηρείται η συμφωνία της προηγούμενης Παρασκευής για την δυνατότητα αναδρομικότητας στην άμεση ανακεφαλαιοποίηση για κράτη όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία: όταν τεθεί σε ισχύ η οδηγία να μπορεί να αποφασιστεί κατά περίπτωση η χρήση του μέτρου που θα προσέφερε κάποια ελάφρυνση του χρέους στην Ελλάδα.

Το «κακό» νέο είναι ότι στα ψιλά γράμματα της συμφωνίας που χθες επιτεύχθηκε, σύμφωνα με κοινοτικούς κύκλους, υπάρχει ένα παράθυρο: Αυτό της μη διασφάλισης ακόμη και των καταθετών που θεωρούνται ως διασφαλισμένοι, δηλαδή όσων έχουν ποσό κάτω των 100.000 ευρώ.

Θα κουρεύονται οι καταθέσεις άνω των 100.000

Οι υπουργοί Οικονομικών προσυπέγραψαν με την απόφασή τους το «κούρεμα» των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ. Δεν θα διασφαλίζονται σε περίπτωση ενεργοποίησης του μηχανισμού διάσωσης των τραπεζών σε ένα κράτος μέσω του ESM. «Η διάσπαση μεγάλων καταθέσεων σε πολλές διαφορετικές τράπεζες με ότι αυτό σημαίνει και για τις καταθέτες αλλά και για το τραπεζικό σύστημα θα είναι βασική επιλογή όταν τεθεί σε ισχύ η συμφωνία» αναφέρει τραπεζικός παράγοντας που κλήθηκε να σχολιάσει το θέμα.

Ωστόσο, η αγορά περιμένει να διαβάσει τα τελικά κείμενα της οδηγίας που επαναδιαμορφώνονται μετά την σημερινή συμφωνία. Το σημείο των μη διασφαλισμένων καταθετών φέρεται να αποτέλεσε το βασικό αντικείμενο των «τριβών» μεταξύ των υπουργών Οικονομικών και γι αυτό τα κράτη συμφώνησαν να κρατήσουν ένα επίπεδο ευελιξίας και εξαιρέσεων που θα εφαρμόσουν κατά την ενσωμάτωση της οδηγίας.

Το "παράθυρο" μέσω των Ταμείων Εγγυήσεως για καταθέσεις κάτων των 100.000 ευρώ

Βάσει της απόφασης που ελήφθη σήμερα, απαγορεύεται μεν να «κουρευτούν» άμεσα οι καταθέσεις αλλά, όπως εξηγούν κοινοτικές πηγές, υπάρχει όπως πλέον ένα «παράθυρο»: αν εκλείψουν όλες οι άλλες επιλογές (μέτοχοι, ομόλογα, μη διασφαλισμένες καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ) και προκειμένου να αποφευχθεί η επιβάρυνση του δημοσίου και των φορολογουμένων, να αντληθούν χρήματα και από τα αντίστοιχα ΤΕΚΕ των κρατών – μελών...

Όμως, τα Ταμεία Εγγύησης Καταθέσεων ανά την ΕΕ, «κρατάνε» ένα ποσό από τις ίδιες τις καταθέσεις. Ετσι, συνεχίζουν οι ίδιοι κοινοτικοί κύκλοι, αν παραστεί ανάγκη να συνεισφέρουν, τότε αυτή η συνεισφορά ουσιαστικά ισοδυναμεί με έμμεσο κούρεμα των καταθέσεων, πάντα ως έσχατη λύση...

Κι ενώ επίσημα δηλώνουν ότι οι καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ είναι απόλυτα διασφαλισμένες, το... παράθυρο που μπορεί να τις επηρεάσει άνοιξε. Ο επικεφαλής του Eurogroup Jeroem Dijsselbloem, μετά το πέρας της συνόδου σημείωσε, μάλιστα ότι κατά την άποψη του οι νέοι κανόνες δεν θα αποθαρρύνουν τους καταθέτες. «Ολες οι καταθέσεις κάτω από 100.000 (ευρώ) εξαιρούνται και είναι απόλυτα διασφαλισμένες» τόνισε χαρακτηριστικά. Πάντως άμεσα μπορεί να θεωρούνται διασφαλισμένες, έμμεσα όμως το «παράθυρο» μέσω των Ταμείων Εγγύησης ανά την ΕΕ άνοιξε."
......

Το συμπέρασμα και πάλι είναι ότι η πραγματικότητα είναι σχεδόν πάντα το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λένε τα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ. Ούτε τον καιρό...
Ακόμη και στην ώρα καλύτερα  να ρίχνεις και μια ματιά στο ρολόι σου

Γι  αυτό σου λέω Στέλλα στην αγκαλιά μου έεελα...


«TAP»: Ψέματα και αυTAΠάτες - Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τέτοιο πανηγύρι είχαμε να ζήσουμε από την εποχή τού (αιωνία του η μνήμη)... Μπουρκάς - Αλεξανδρούπολη!

Τώρα η ευτυχία απέκτησε άλλο όνομα: «ΤΑP» (σσ: «Trans Adriatic Pipelίne», ελληνιστί: «ΤΑΠ»).

Οι κυβερνώντες, από χτες λοιπόν, εμφανίζουν - ανεπισήμως, αφού οι οριστικές ανακοινώσεις αναμένονται για τις 8 Ιούλη - ως «τελειωμένη υπόθεση» την επιλογή του αγωγού «ΤΑΡ», ο οποίος προβλέπεται να διασχίζει τον ελλαδικό χώρο, για τη μεταφορά του φυσικού αερίου από την Κασπία Θάλασσα και το Αζερμπαϊτζάν στην Ευρώπη.

Ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευαγ. Βενιζέλος, συναντήθηκαν χτες με τους εκπροσώπους της κοινοπραξίας «Shah Deniz II» («Σαχ Ντενίζ ΙΙ») που εκμεταλλεύεται το κοίτασμα φυσικού αερίου στο Αζερμπαϊτζάν, όπου και ενημερώθηκαν, κατά τις πληροφορίες, για την επιλογή του «ΤΑΡ» έναντι της ανταγωνιστικής κοινοπραξίας «NABUCCO WEST» («Ναμπούκο Γουέστ»), που στη διαδρομή της δεν περιελάμβανε την Ελλάδα.

Με στόχο να υπηρετήσουν την «succes story» προπαγάνδα τους περί «ανάπτυξης» και «επενδύσεων», οι συγκεκριμένες συναντήσεις αξιοποιήθηκαν από τους κυβερνώντες και πυροδότησαν ένα χαρτοπόλεμο από μελέτες, ανακοινώσεις και δηλώσεις για τα δήθεν οφέλη που θα αποκομίσει η χώρα και ο ελληνικός λαός από την κατασκευή του αγωγού. Το υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε μάλιστα μέχρι και σχετική έκθεση για να «διαφημίσει» τα «πλεονεκτήματα που συνεπάγεται για την Ελλάδα ο αγωγός ΤΑΡ».

*

Ας δούμε πρώτα τι ισχυρίζονται, ώστε να έχουμε μια πλήρη εικόνα που θα αποκαθιστά την πραγματικότητα και θα εξηγεί γιατί το πανηγύρι τους είναι... για τα πανηγύρια:

Ανάμεσα στα άλλα, στην έκθεση του υπουργείου Εξωτερικών, γίνεται λόγος για «σημαντική άμεση ξένη επένδυση στην Ελλάδα ύψους 1,5 δισ. ευρώ» που όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση θα «αυξήσει την απασχόληση» με τη «δημιουργία 2.000 άμεσων και 10.000 έμμεσων νέων θέσεων εργασίας» και που θα φέρει«πολλαπλασιαστικά οφέλη στην ελληνική οικονομία»...

Στην ίδια έκθεση προπαγανδίζεται η «γεωστρατηγική σημασία της ολοκλήρωσης του αγωγού TAP», που όπως υποστηρίζουν «θα είναι μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις που έχουν γίνει ποτέ στη χώρα μας και θα σηματοδοτήσει τη δυναμική επανατοποθέτηση της Ελλάδας στο γεωστρατηγικό περιβάλλον και στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής».

Πάντα σύμφωνα με την κυβέρνηση, η διέλευση του «ΤΑΡ» από την Ελλάδα σηματοδοτεί την «αύξηση των επιλογών και της διαπραγματευτικής δύναμης της χώρας μας έναντι των προμηθευτών της» και καθιστά την Ελλάδα «ενεργειακό κόμβο και άξονα στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης»...

Αυτά λέει η κυβέρνηση.

*

Ας δούμε τώρα την αλήθεια πίσω από τις κυβερνητικές υποσχέσεις και εξαγγελίες:


*

Πρώτον: Οι μόνιμες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του αγωγού, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΙΟΒΕ, θα είναι μόλις 100!

Σύμφωνα πάντα με την ίδια έκθεση, οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν δεν θα ξεπερνούν τις 4.800 και αυτό μέσα στα επόμενα 54 χρόνια! Οση δηλαδή θα είναι η διάρκεια της σύμβασης της κοινοπραξίας με την ελληνική κυβέρνηση - περιλαμβανομένου και του χρόνου κατασκευής του έργου - και αυτό μόνο στην«περίπτωση που οι σωλήνες του αγωγού προμηθευτούν από εγχώριους παραγωγούς».

Ειδικά κατά τη διάρκεια της κατασκευής του αγωγού και για περίπου τρία χρόνια θα απασχοληθούν εργαζόμενοι - που χωρίς να υπάρχει σχετική πρόβλεψη το υπουργείο τους εκτιμά το πολύ στους 2.000 - με μισθούς και μεροκάματα που θα καθορίσουν οι κατασκευαστικοί όμιλοι που θα αναλάβουν το έργο, αξιοποιώντας φυσικά την εγχώρια αντεργατική νομοθεσία, που ξεκινά από τα 400 ευρώ βασικό...

*
Δεύτερον: Η διέλευση του αγωγού από την Ελλάδα δεν εξασφαλίζει φτηνό φυσικό αέριο για τα λαϊκά νοικοκυριά, αφού δεν υπάρχει καμία τέτοια πληροφορία που να αναφέρεται σε τέτοια ρήτρα στην προκαταρκτική συμφωνία κυβέρνησης και κοινοπραξίας «ΤΑΡ».

Οι πληροφορίες, μάλιστα, συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι στην επιλογή της κοινοπραξίας καθοριστικό ρόλο δεν έπαιξε η έγνοια τους να προμηθεύουν με φτηνό αέριο τον ελληνικό λαό, αλλά το ακριβώς αντίθετο! Οτι, δηλαδή, οι αγορές της Ελλάδας και της Ιταλίας, έχουν από τις υψηλότερες τιμές παροχής φυσικού αερίου στην Ευρώπη!

*

Τρίτον: Τα τεράστια κέρδη από τη διέλευση του αγωγού ουδεμία σχέση έχουν με τον ελληνικό λαό. Οπως δεν έχουν, άλλωστε, με το λαό του ίδιου του Αζερμπαϊτζάν, της χώρας παραγωγής του αερίου, όπου ο ένας στους δυο κατοίκους ζει κάτω από το όριο της φτώχειας! Τα κέρδη θα τα καρπωθούν μια χούφτα μονοπώλια που ελέγχουν την εξόρυξη, τη μεταφορά και την πώληση του φυσικού αερίου. Συγκεκριμένα:

α) Τεράστια κέρδη θα αποκομίσει η κοινοπραξία «Σαχ Ντενίζ ΙΙ», που εκμεταλλεύεται το αζέρικο φυσικό αέριο, την οποία αποτελούν μερικά από τα μεγαλύτερα ενεργειακά μονοπώλια του κόσμου αφού σε αυτή μετέχουν η βρετανική «BP» και η νορβηγική «STATOIL», η Γαλλική «TOTAL», η ρωσική «LUK OIL», η ιταλική «ΕNI», η αζέρικη «SOCAR», η ιρανική «ΝIOC» και η τουρκική «TPAO».

β) Μεγάλα κέρδη επίσης από τη μεταφορά του αερίου θα βγάλουν και οι τρεις εταιρείες που ελέγχουν τον «ΤΑΡ», στις οποίες εκτός της νορβηγικής «STATOIL», περιλαμβάνονται η ελβετική «AXPO» και η Γερμανική «ΕΟΝ».

*

Τέταρτον: Η γεωστρατηγική «αναβάθμιση» και η μετατροπή της Ελλάδας σε «ενεργειακό κόμβο», για τα οποία επαίρεται η κυβέρνηση, εκείνο που «αναβαθμίζει» είναι τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς και μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς.

Ουδείς μπορεί να αμφιβάλει ότι ιστορικά και πολιτικά ο δρόμος της ενέργειας, σε συνθήκες μονοπωλιακής κυριαρχίας, είναι στρωμένος με αίμα. Οση προπαγάνδα κι αν επιστρατεύσουν οι κυβερνώντες για να πείσουν ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ρωσία και ΕΕ για τον έλεγχο του «νότιου ενεργειακού διαδρόμου» της Ευρώπης - μέρος του οποίου διαπερνά και την Ελλάδα μέσω και του αγωγού «ΤΑΡ» - θα είναι στρωμένες... με ροδοπέταλα, θα είναι μάταιη.

*

Κόντρα επομένως στα «πανηγύρια», στην Ελλάδα όπου ο περασμένος χειμώνας βρήκε τα 8 στα 10 νοικοκυριά χωρίς οικονομική δυνατότητα να καλύψουν τις ανάγκες θέρμανσης, η λύση για το λαό δε βρίσκεται στη μετατροπή της χώρας σε διαμετακομιστικό κέντρο και σε πεδίο κερδοσκοπικής δράσης των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων.

Η λύση βρίσκεται στην κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και του ενεργειακού πλούτου της χώρας, στην αποδέσμευση από την ΕΕ, με το λαό κυρίαρχο, με τη δική του οικονομία και εξουσία.

Μόνο αυτή η προοπτική μπορεί να εξασφαλίσει την ανάπτυξη όλων των ενεργειακών δυνατοτήτων της χώρας, με σκοπό την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

FT: "Τελειώνουν" τα λεφτά για την ελληνική διάσωση -Τρίτο πρόγραμμα διάσωσης;


euro2day

Γιατί ΔΝΤ και ΕΕ πιέζουν ώστε να τελειώσει η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος εντός Ιουλίου. Τα μαθηματικά των "δόσεων" και πώς προκύπτει το χρηματοδοτικό κενό. Οι λύσεις που είναι στο τραπέζι. Η αντίδραση των Βορείων σε τρίτο πακέτο.


Πόσο εκτός τροχιάς έχει ξεφύγει το δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας των 172 δισ. ευρώ; αναρωτιούνται οι FT στη στήλη Brussels Blog.

Οπως γράφουν, όταν οι FT αποκάλυψαν ότι έχει ανοίξει μια νέα χρηματοδοτική «τρύπα» 3-4 δισ. ευρώ στο πρόγραμμα, οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. και του ΔΝΤ διέρρηξαν τα ιμάτιά τους στην προσπάθεια να πείσουν ότι δεν υπάρχει κανένα κενό.

«Δεν υπάρχει κενό χρηματοδότησης. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται πλήρως για έναν τουλάχιστον ακόμη χρόνο, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα, με την προϋπόθεση ότι θα φτάσουμε σε τελική συμφωνία με την Ελλάδα τον Ιούλιο», είχε δηλώσει ο επικεφαλής του eurogroup, Jeroen Dijsselbloem.

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Gerry Rice είχε κάνει την εξής γραπτή δήλωση: «Αν η έκθεση προόδου ολοκληρωθεί ως τα τέλη Ιουλίου 2013, όπως περιμένουμε, δεν θα προκύψουν προβλήματα χρηματοδότησης γιατί το πρόγραμμα είναι πλήρως χρηματοδοτημένο ως τα τέλη Ιουλίου 2014».

Υπάρχουν όμως «παγίδες». Τόσο ο κ. Dijsselbleom όσο και ο κ. Rice δηλώνουν ότι δεν θα υπάρξει έλλειμμα, με την προϋπόθεση, όμως, ότι το ΔΝΤ θα καταφέρει να εκταμιεύσει την επόμενη δόση των 1,8 δισ. ευρώ πριν τα τέλη Ιουλίου.

Γιατί αυτό; Λόγω ακριβώς του νέου «κενού» στην χρηματοδότηση, που σημαίνει ότι το ελληνικό πρόγραμμα ουσιαστικά θα «ξεμείνει» από ρευστό στα τέλη Ιουλίου 2014.

Το ΔΝΤ πρέπει να είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα έχει εξασφαλίσει χρηματοδότηση για 12 μήνες, αλλιώς δεν μπορεί να εκταμιεύσει ρευστό, κι αυτό σημαίνει ότι μετά τον Ιούλιο θα πρέπει να αναστείλει τις πληρωμές.

Αποκαλυπτικές για το θέμα είναι οι εκθέσεις της Κομισιόν και του ΔΝΤ για την Ελλάδα. Στην τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπάρχει το εξής: Στο τρίτο και το τέταρτο τρίμηνο του 2014, δόσεις 2,3 δισ. ευρώ (1,9 δισ. ευρώ και 0,4 δισ. ευρώ αντίστοιχα) του αρχικού σχεδίου, γίνονται μηδέν. Για να καλυφθεί το κενό, μεγάλο τμήμα του ρευστού χρειάστηκε να μετατεθεί "μπροστά". Ετσι, για παράδειγμα, οι δόσεις της ΕΕ στο τρέχον τρίμηνο, που έπρεπε να είναι 3,2 δισ. ευρώ, έγιναν 10,3 δισ. ευρώ.

Αυτό σημαίνει ότι τα λεφτά τελειώνουν γρήγορα στο ελληνικό πρόγραμμα. Στο δελτίο τύπου της Τρίτης, ο μηχανισμός διασώσεων αναφέρει ότι έχει διανείμει τα 130,6 δισ. ευρώ από το σύνολο των 144,6 δισ. ευρώ που έχει δεσμευθεί να δώσει η ΕΕ. Μένουν λοιπόν μόνο 14 δισ. ευρώ.

Γι'αυτό και έχει μεγάλη σημασία ακόμη και το μικρότερο ποσό, όπως τα 3-4 δισ. ευρώ που έχασε η Ελλάδα από καθυστερήσεις στις ιδιωτικοποιήσεις και την αποτυχία των κεντρικών τραπεζών να μετακυλίσουν τα ελληνικά ομόλογα που κατέχουν.

Που σημαίνει ότι ακόμη κι αν η Ελλάδα τα καταφέρει και εκταμιευθούν όλες οι δόσεις τον Ιούλιο, το ζήτημα θα επιστρέψει στο επόμενο τρίμηνο, που δεν θα υπάρχει πλέον το 12μηνο παράθυρο του ΔΝΤ. Το ίδιο το ΔΝΤ αναφέρει στην πρόσφατη έκθεσή του:

«Το πρόγραμμα είναι πλήρως χρηματοδοτημένο μέχρι το δεύτερο εξάμηνο του 2014, αλλά προβλέπεται να ανοίξει χρηματοδοτικό κενό 4 δισ. ευρώ στο δεύτερο εξάμηνο 2014. Γι'αυτό, με βάση τις υπάρχουσες προβλέψεις, θα χρειαστεί πρόσθετη χρηματοδότηση μέχρι την επόμενη επιθεώρησή μας, ώστε να έχει πλήρη χρηματοδότηση το πρόγραμμα σε 12μηνο ορίζοντα. Το eurogroup διεξάγει ήδη συνομιλίες για το πώς θα κλείσει αυτή η προβλεπόμενη τρύπα.

Που σημαίνει ότι το ΔΝΤ θέλει να κλείσουν οι ΥΠΟΙΚ της ευρωζώνης την τρύπα και μάλιστα γρήγορα. Ολοι πιστεύουν ότι τα πράγματα θα είναι ευκολότερα σε τρεις μήνες, που θα περάσουν οι γερμανικές εκλογές, αλλά το ΔΝΤ πιέζει την ευρωζώνη να καταλήξει σε ένα εντελώς νέο τρίτο πρόγραμμα διάσωσης.

Και εντέλει η ΕΕ δεν θα πρέπει να κλείσει μόνο την τρύπα του 2014. Το eurogroup πρέπει να συμφωνήσει παράταση του ελληνικού προγράμματος ως το 2016 και δεν έχει διαθέσει καθόλου χρήματα ακόμη για αυτά τα δύο τελευταία χρόνια.

Πόσα θα χρειαστούν: Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, ίσως δεν είναι πολλά. Πρόσθετα στα 4,6 δισ. ευρώ που πρέπει να καλυφθούν για το 2014, το ΔΝΤ εκτιμά ότι θα χρειαστούν επιπλέον 6,5 δισ. ευρώ το 2015.Ως το 2016, χάρη στο αυξανόμενο πρωτογενές πλεόνασμα, το ΔΝΤ εκτιμά ότι η Ελλάδα θα μπορεί να πληρώσει μόνη της.

Το πιο δύσκολο στοιχείο, όπως συνήθως, θα είναι τα πολιτικά εμπόδια από τις βόρειας χώρες. Εχουν ήδη δεσμευθεί να προσφέρουν "ανακούφιση χρέους" στους ερχόμενους 6-12 μήνες (αποδεχόμενες πιθανά ζημίες στα ελληνικά δάνεια) οπότε δεν θα είναι εύκολο να δεχτούν και τρίτο πρόγραμμα διάσωσης, έστω και μικρό.

Μετά το eurogroup της περασμένης εβδομάδας, ο Olli Rehn δήλωσε χαρακτηριστικά ότι προσβλέπει «σε ένα καλοκαίρι χωρίς ελληνικές κρίσεις». Μπορεί να πιάσει η ευχή του, αλλά για το φθινόπωρο κανείς δεν μπορεί να του υποσχεθεί τίποτα.


Σχόλιο "εδώ και τώρα":Επειδή όλες αυτές οι προβλέψεις είναι παρηγοριά στον άρρωστο(και την Ελλάδα αλλά και τον καπιταλισμό που είναι σε κρίση και κοροιδεύει με προγράμματα σωτηρίας), και φυσικά δεν πρόκειται να επαληθευτούν, αφού έτσι κι αλλιώς οι οικονομίες πλέον δεν μπορούν να δούν τι θα γίνει ούτε μέσα στο επόμενο τρίμηνο, πρέπει να συμπεράνουμε ότι τα "κενά" θα είναι μεγαλύτερα των "προβλέψεων". Ολα αυτά που "προβλέπονται", είναι ασκήσεις επι χάρτου που δεν παίρνουν υπ'όψη τους το παραμικρό σκάλωμα που μπορεί να προκύψει. Π.χ. αυτά που λέγονται για το κόστος που προκύπτει από το "μαγκιά" κλείσιμο της ΕΡΤ με την επιβάρυνση του Δημοσίου με 300-500 εκ. ευρώ είναι ένα καλό δείγμα. Εννοείται ότι αν έχουμε και κάποια "κοινωνική αναταραχή" τότε τα πράγματα χειροτερεύουν. Η νέα "σωτηρία" λοιπόν δεν είναι καθόλου σενάριο.
Η σφαγή σε στυλ μόνιμο, αργό και σταθερό θα συνεχιστεί. Το σχέδιο είναι απλό. Οσο μπήγεται το μαχαίρι τόσο αδυνατίζει η αντίσταση. Αρκεί να δεχτείς να ξεκινήσει.

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Στης ΕΡΤ την ολόμαυρη ράχη



Ο πρώην εκπρόσωπος της κυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου και νυν υφυπουργός στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, αρμόδιος για την ΕΡΤ,

(σ.σ.: πρόκειται για τον ακομμάτιστο, τον ακηδεμόνευτο, τον αντικειμενικό δημοσιογράφο Παντελή Καψή)

μόλις πριν από λίγες μέρες, και ενώ το «μαύρο» στην ΕΡΤ είχε πέσει, έγραφε (στην εφημερίδα «Εθνος» όπου αρθρογραφούσε):

«...κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως η τύχη της ΕΡΤ είναι σημαντικότερη από την τύχη της χώρας».

Μήπως χρειάζονται περισσότερα για να καταλάβει κανείς, γιατί επελέγη ο (ακομμάτιστος, ακηδεμόνευτος, αντικειμενικός) κ. Καψής, για να φέρει σε πέρας το έργο που σχετίζεται με την «τύχη της ΕΡΤ»;

του
Νικου Μπογιόπουλου

ΚΚΕ:Ο λαός μας δεν έχει ανάγκη από σωτήρες


Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σχετικά με την ομιλία Σαμαρά στο υπουργικό Συμβούλιο:
«Όταν ο πρωθυπουργός και τα κόμματα του κεφαλαίου μιλούν για σωτηρία της πατρίδας εννοούν τη σωτηρία των συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών, εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων. Ο λαός μας δεν έχει ανάγκη από σωτήρες παλιούς, νέους και επίδοξους. Χωρίς καμιά αναμονή, με εμπιστοσύνη στη δύναμή του, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, να ενισχύσει τη Λαϊκή Συμμαχία για έξοδο από την κρίση προς όφελός του».

Εργαζόμενοι ΕΡΤ: Ανοιχτή η ΕΡΤ - Συνεχίζουμε τη δουλειά μας (VIDEO-ΦΩΤΟ)

(Tελικά υπάρχουν κι άλλοι εργαζόμενοι εκτός από τις λαμπερές προσωπικότητες των παρουσιαστών και σχολιαστών ειδήσεων.)
902.gr


Σε 24ωρη βάση συνεχίζουν οιεργαζόμενοι της ΕΡΤ εδώ και δύο εβδομάδες να εργάζονται, κρατώντας ανοιχτή την ΕΡΤ και μη αποδεχόμενοι τις απολύσεις τους, ενώ συνεχίζονται καθημερινά οι συναυλίες από τα Μουσικά Σύνολα στον προαύλιο χώρο του Ραδιομεγάρου.

Περιφρουρούν τη δημόσια περιουσία και δεν έχουν προχωρήσει σε κατάληψη, όπως προπαγανδίζει η κυβέρνηση, σημείωσαν κατά τη διάρκειασυνέντευξης Τύπου που παραχώρησαν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ το μεσημέρι της Τρίτης στο Ραδιομέγαρο.

Επισήμαναν, μεταξύ άλλων, πως η μόνη παρανομία είναι η συνεχιζόμενη άρνηση της κυβέρνησης να εφαρμόσει τις δύο αποφάσεις του ΣτΕ, οι οποίες διέταξαν να επανέλθουν άμεσα κανονικά οι συχνότητες της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και γι' αυτό άλλωστε έχουν μηνυθεί από τις δημοσιογραφικές ενώσεις οι δύο υπουργοί Γιάννης Στουρνάρας και Σίμος Κεδίκογλου.

Παράλληλα, σχετικά με τη δήλωση του υπουργού Οικονομικών ότι άρχισε η καταβολή των αποζημιώσεων στους απολυμένους και ότι προχωρά στον προσδιορισμό των 2.000 θέσεων για τη λειτουργία του μεταβατικού φορέα, ανέφεραν ότι αυτό δεν ισχύει για όλους τους εργαζόμενους, γιατί σε αρκετούς δεν μπήκαν καν χρήματα στον τραπεζικό τους λογαριασμό.

Στο μεταξύ, το κλείσιμο της ΕΡΤ έχει αποτέλεσμα να μην έχει δοθεί απάντηση σε 650 προτάσεις Ελλήνων παραγωγών και σκηνοθετών για τη νέα τηλεοπτική περίοδο, όπως κατήγγειλαν, ενώ παραγωγοί, που έχουν συμβόλαια, δεν μπορούν να παραδώσουν τις παραγωγές τους.

Κανέλλη για ΕΡΤ

Ένα παλιότερο βίντεο που αξίζει τον κόπο.
"Με αποφασίζομεν και διατάσσομεν... μιλάνε για ανασύσταση δημόσιου φορέα με κρατική απόφαση που δεν θα είναι κρατικός..."
"Οταν πέφτει ένα μαχητικό αεροπλάνο της πολεμικής αεροπορίας, πρώτα μιλάμε για τη ζωή του πιλότου και μετά για την αξία του αεροπλάνου. Εδώ θυσιάζεται η ζωή όλων των πιλότων εν ονόματι της διατήρησης της τιμής φθηνών ανταλλακτικών"
"Ολα τα ιδιωτικά καναλια χρωστάνε στην ΕΡΤ. Όλοι τους οι δημοσιογράφοι, τεχνικοί κλπ. έχουν μάθει στου κασίδη το κεφάλι με χρήματα του ελληνικού λαού."
"Ξερετε ότι η έδρα του ΒΒC δεν είναι το Λονδίνο αλλά το Νέο Δελχί. Και η Ινδία τέως αποικία"

Τι να έγινε τώρα ο θυμός των π΄ρωτων ημερών άραγε; Εξακολουθεί να υπάρχει και σε πόσους; Η μήπως οι "ψυχραιμότεροι" έχουν αρχίσει να εξοργίζονται με τους ακόμη θυμομένους(και απολυμένους) και απαιτούν να ρίξουν λίγο νερό στο κρασί τους για το καλό "όλων"(αυτών που θα ξαναπροσληφθούν).
Ποσο μακριά μπορεί να φτάσει μια "κοινωνία" όπου η αλληλεγγύη είναι άγνωστη ή μάλλον άλλη μια ενοχλητική λέξη;

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Ο άνεμος της "Αριστεράς" στη Ν.Αμερική -2 άρθρα

Η Ν.Αμερική και οι "αριστερές" της κυβερνήσεις βρίσκονται και πάλι στο προσκήνιο μετά το λαικό ξεσηκωμό στη Βραζιλία των δεκάδων εκατομμυρίων φτωχών(μιλάμε για εξαθλιωμένους και υποσιτισμένους ανθρώπους) σε μια χώρα που κάθε άλλο παρά φτωχή είναι.
Η πραγματικότητα στη Λ.Αμερική ξεσκεπάζει πια με τον πιο καθαρό τρόπο την αυταπάτη των "αριστερών" κυβερνήσεων και πλατιών συνεργασιών που ενώ διακηρύσσουν ότι παλεύουν ενάντια στον καπιταλισμό, τον έχουν βοηθήσει μια χαρά να θρονιαστεί στο σβέρκο των λαών εκεί. Και εκεί όπως και στην Ευρώπη αλλά και παντού στον καπιταλιστικό "παράδεισο" οι πλούσιοι γίνονται όλο και πλουσιότεροι ενώ οι φτωχοί όλο και φτωχότεροι.
Τι το "αριστερό" να υπάρχει άραγε μέσα σε όλα αυτά;

Να πούμε ότι ο Τζ.Πετράς  δεν είναι  κομμουνιστής, έχει βρεθεί ως σύμβουλος στο πλάι του Αλιέντε αλλά και του Α.Παπανδρέου, και ότι το άρθρο δημοσιεύτηκε παλιότερα στην "Εποχή". Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι τα στοιχεία που δίνει για τις χώρες αυτές.
Το δεύτερο ενθουσιώδες άρθρο είναι από την Αυγή.

Ποιος άνεμος της Αριστεράς πνέει στη Λατινική Αμερική;

Του Τζέιμς Πετράς

Πολύς λόγος γίνεται για τα αριστερά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής. Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο θέμα αυτό αποτέλεσε πρόσφατο άρθρο του γνωστού διανοούμενου Τζ. Πετράς. Ο Τζ. Πετράς προσέφυγε στη χρήση δεκατριών κριτηρίων που ορίζουν την αριστερή πολιτική και εξέτασε με τα κριτήρια αυτά την πολιτική των λατινοαμερικανικών αριστερών καθεστώτων. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, η ενίσχυση του βιοτικού επιπέδου, η ενίσχυση της δημόσιας περιουσίας, η λαϊκή συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, η αντιιμπεριαλιστική πολιτική κ.α. Ολοκληρώνοντας την εξέτασή του, ο Πετράς κατέληξε στη διατύπωση έντονων επιφυλάξεων για τα αριστερά καθεστώτα της Λ. Αμερικής. Η «Εποχή» αναδημοσιεύει σήμερα μεγάλα κομμάτια της ανάλυσης Πετράς για τα καθεστώτα Λούλα, Αργεντινής και Ουρουγουάης από το άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Rebelion, τον Μάρτιο 2006. Ολόκληρο το άρθρο μπορούν να βρουν οι αναγνώστες της «Εποχής» στη διεύθυνση http://www.rebelion.org?noticia.php?id=28333

Μετάφραση-επιμέλεια: Ιωάννα Κοκκίνη

ΒΡΑΖΙΛΙΑ Ο νεοφιλελεύθερισμός του Λούλα

Ο Λούλα εξελέγη πρόεδρος της Βραζιλίας το 2003. Προεκλογικά, είχε υπογράψει συμφωνία με το ΔΝΤ (Ιούνιος 2002), όπου είχε δεσμευτεί να αποπληρώσει το εξωτερικό χρέος της Βραζιλίας, να διατηρήσει το πλεόνασμα του προϋπολογισμού στο 4% (και ακολούθως να το ανεβάσει στο 4,5%), να διατηρήσει τη μακροοικονομική σταθερότητα και να συνεχίσει τις νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις» του. Μετά την εκλογή του, περιόρισε δραστικά τις δημόσιες συντάξεις των εργαζομένων κατά 30% – καυχώμενος ότι είχε το «θάρρος» να υλοποιήσει τις «μεταρρυθμίσεις» του ΔΝΤ εκεί όπου οι προηγούμενοι δεξιοί πρόεδροι είχαν αποτύχει.
Η αγροτική πολιτική που εφάρμοσε στόχευσε

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

ΑΠΟΦΑΣΗ - ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ Σίλβιο Μπερλουσκόνι-Επτά χρόνια φυλακή και ισόβια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων!

ΕΘΝΟΣ
Σε επτά χρόνια φυλάκιση και ισόβια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων καταδίκασε τον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι το Δικαστήριο του Μιλάνου, κρίνοντάς τον ένοχο για το πολύκροτο σκάνδαλο «Ρούμπι-Γκέιτ»


Η ετυμηγορία προσθέτει ένα ακόμη βάρος στον Ιταλό πρωθυπουργό Ενρίκο Λέτα, του οποίου η εύθραυστη κυβέρνηση συνεργασίας υποστηρίζεται από το το κεντροδεξιό κόμμα του Μπερλουσκόνι «Λαός της Ελευθερίας».

Ο Μπερλουσκόνι κρίθηκε ένοχος για το λεγόμενο σκάνδαλο «Ρούμπι-γκέιτ», για το οποίο κατηγορείται ότι συνευρέθηκε ερωτικά επί πληρωμή με την Μαροκινή ανήλικη τότε χορεύτρια νυχτερινού κέντρου Καρίμα ελ Μαχρούγκ, γνωστή ως Ρούμπι.

Οι τρεις ένορκοι, όλες γυναίκες, έκριναν επίσης ένοχο των 76χρονο πρώην πρωθυπουργό για κατάχρηση της εξουσίας του, ζητώντας την απελευθέρωση της Ρούμπι, όταν εκείνη συνελήφθη για ξεχωριστή υπόθεση κλοπής.


Μέχρι στιγμής ο «Καβαλιέρε» δεν θα εκτίσει κάποια από τις ποινές, εκτός αν επικυρωθούν και κατόπιν εφέσεως. Οι συνήγοροι του Μπερλουσκόνι αναμένεται να κάνουν προσφυγή στο Εφετείο του Μιλάνου.

«Πρόκειται για εξωπραγματική ετυμηγορία αλλά κατά κάποιο τρόπο την αναμέναμε», σχολίασε ο συνήγορος υπεράσπισης του Καβαλιέρε, Νικόλο Γκεντίνι.


Αργότερα, είναι πιθανό να εκδοθεί γραπτή ανακοίνωση του ιταλού κεντροδεξιού πρώην πρωθυπουργού, στο οποίο αναμένεται να χρησιμοποιήσει ιδιαίτερα υψηλούς τόνους.

Στα πρώτα σχόλιά τους τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης κάνουν λόγο για «σκληρή απόφαση».

Οι πρώτες αντιδράσεις
«Στην Ιταλία σήμερα πέθανε το κράτος δικαίου», δήλωσε ο κεντροδεξιός βουλευτής Φαμπρίτσιο Τσικίτο σχολιάζοντας την απόφαση του δικαστηρίου του Μιλάνου.

«Οι δικαστές ενοχοποίησαν τα εννέα εκατομμύρια Ιταλών που ψήφισαν τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, θυμίζει αποφάσεις στρατοδικείων», πρόσθεσε ο Τσικίτο.

Έξω από το δικαστήριο του Μιλάνου συγκεντρώθηκαν μέλη του κινήματος Πέντε Αστέρων που αμφισβήτησαν ηχηρά την Ντανιέλα Σαντανκέ, από τις στενότερες συνεργάτιδες του Μπερλουσκόνι, η οποία χαρακτήρισε «ντροπή» την απόφαση των δικαστών.

Η διάλυση της Α' Διεθνούς



Ο Κ. Μαρξ

«ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ,



Το Συνέδριο της Διεθνούς, που συνήλθε στη Φιλαδέλφεια, διέλυσε το Γενικό Συμβούλιο της Διεθνούς Ενωσης των Εργατών. Εξωτερική σύνδεση της οργάνωσης δεν υπάρχει πια.

"Η Διεθνής πέθανε!", θ' αναφωνήσει η αστική τάξη όλων των χωρών και με ειρωνεία ή χαρά θα αναφερθεί στις εργασίες αυτού του συνεδρίου σαν σε μια αναμφισβήτητη απόδειξη της ήττας του εργατικού κινήματος όλου του κόσμου. Ας μην επηρεαστούμε από τις κραυγές των εχθρών μας! Εγκαταλείψαμε την οργάνωση της Διεθνούς για λόγους που έχουν σχέση με την τωρινή πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη, αλλά σε αντάλλαγμα βλέπουμε ότι η αρχή της οργάνωσης αναγνωρίζεται και υπερασπίζεται από τους προοδευτικούς εργάτες όλου του πολιτισμένου κόσμου. Ας δώσουμε στους συντρόφους μας εργάτες της Ευρώπης μια ανάπαυλα, για να σταθεροποιήσουν τις θέσεις τους στις ίδιες τους τις χώρες, και θα είναι με βεβαιότητα σε θέση να παραμερίσουν τα εμπόδια που τους χωρίζουν από τους εργάτες άλλων περιοχών του κόσμου.

Σύντροφοι, ασπαστήκατε με ενθουσιασμό και αγάπη την αρχή της Διεθνούς, θα βρείτε τα μέσα για να ευρύνετε τον κύκλο των οπαδών της και χωρίς την ύπαρξη μιας Οργάνωσης, θα βρείτε νέους αγωνιστές που θα εργαστούν για την πραγματοποίηση των σκοπών της ένωσής μας. Οι σύντροφοι της Αμερικής

Βραζιλία: Νέες διαδηλώσεις κατά της αντιλαϊκής πολιτικής

902.gr
Με διαδηλώσεις σε πάνω από 100 πόλεις της Βραζιλίας, ο λαός της χώρας απάντησε στοδιάγγελμα της προέδρου Ντίλμα Ρούσεφ.

Τη νύχτα του Σαββάτου προς την Κυριακή, οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν με 250.000 πολίτες να βγαίνουν στους δρόμους εναντίον της διαφθοράς. Μαζικές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στις πόλεις Μπέλο Οριζόντε και το Σαλβαδόρ, με φόντο αγώνες του Confederations Cup.

Υπέρ των διαδηλώσεων η πλειοψηφία των Βραζιλιάνων πολιτών

Η πλειονότητα των Βραζιλιάνων εμφανίζεται να διάκειται θετικά στις διαδηλώσεις της χώρας, ενώ εντοπίζουν τα σημαντικότερα προβλήματα της χώρας στο κοινωνικό πρόσωπο του κράτους -θεωρώντας ότι τα μεγαλύτερα προβλήματα υπάρχουν στην υγεία, την παιδεία αλλά και τη δημόσια ασφάλεια, σύμφωνα με δημοσκόπηση του βραζιλιάνικου περιοδικού «Epoca».

Σύμφωνα με την δημοσκόπηση, το 75% των Βραζιλιάνων υποστηρίζει το κίνημα διαμαρτυρίας που συγκλονίζει τη χώρα για σχεδόν δύο εβδομάδες. Οι τιμές καθώς και η ποιότητα στις μεταφορές είναι ο κύριος λόγος γι' αυτή την υποστήριξη (κατά 77%), ακολουθεί η απόρριψη της πολιτικής τάξης (κατά 47%) και η διαφθορά (κατά 33%). Επιπλέον το 78% των Βραζιλιάνων θεωρεί ότι το σύστημα της δημόσιας υγείας είναι ο πιο κατεστραμμένος τομέας της αναδυόμενης οικονομίας της Λατινικής Αμερικής με τα περίπου 194 εκατομμύρια κατοίκους.

Τα τεράστια ποσά των χρημάτων που δαπανήθηκαν για την οργάνωση του FIFA Confederations Cup, το οποίο διεξάγεται στη Βραζιλία μέχρι τις 30 Ιουνίου, καθώς και η προσεχής διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2014, που κοστίζει περίπου 11 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι δύο γεγονότα που επίσης βρίσκονται στην κορυφή της επικαιρότητας.

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Συνέντευξη του Δημήτρη Κουτσούμπα στο «Βήμα της Κυριακής»


"Το Κομμουνιστικό Κόμμα ιδρύθηκε, υπάρχει και θα υπάρχει για να μπορέσει να κάνει πράξη, όχι γενικά και αφηρημένα κάποια ιδανικά, αλλά να οδηγήσει την εργατική τάξη, το λαό, στην εξουσία για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού." 
"Δηλαδή λες ότι είσαι "αριστερός", και είσαι με την ΕΕ, είσαι με το ΝΑΤΟ, είσαι με την εκμετάλλευση του εργάτη, είσαι με το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, είσαι με το να βάζεις λουκέτο στα μικρομάγαζα; Και τι στρατηγική έχεις γι’ αυτά τα ζητήματα; ...Ο πραγματικός διαχωρισμός είναι ταξικός."


Συνέντευξη στην εφημερίδα «Βήμα της Κυριακής» παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ τουΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

Πόσο δύσκολο είναι να αναλαμβάνει κανείς το τιμόνι ενός ιστορικού κόμματος στη θέση προσωπικοτήτων όπως ο Κορδάτος, ο Σιάντος, ο Ζαχαριάδης και ο Χαρίλαος Φλωράκης;

«Φέτος συμπληρώνονται τα 95 χρόνια. Είναι μια ηρωική πορεία θυσίας εκατοντάδων χιλιάδων μελών, στελεχών και φίλων του. Ανάμεσα σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται βέβαια οι ηγέτες που αναφέρατε αλλά και εκατοντάδες κομμουνιστές που έπαιξαν ηγετικό ρόλο αλλά ταυτόχρονα ήταν απλοί στρατιώτες στη μάχη. Πολλές φορές δεν ξέρουμε ούτε το όνομα ανθρώπων που έπεσαν στα πεδία των μαχών ή σακατεύτηκαν στις φυλακές και στις εξορίες. Ήταν μια πορεία για το καλό του λαού μας, για να νικήσει το δίκιο. Το διαφορετικό για εμάς είναι ότι η θέση του Γενικού Γραμματέα είναι μια θέση ανάμεσα στα άλλα στελέχη, στο πλαίσιο του καταμερισμού δουλειάς μέσα στο κόμμα. Φυσικά έχει την πρώτη ευθύνη αλλά πάντα στα πλαίσια της συλλογικής λειτουργίας. Ορισμένες φορές μπορεί να σε πιάνει δέος αλλά μην ξεχνάτε ότι η κάθε προσωπικότητα, το κάθε στέλεχος, δρα και είναι γέννημα της εποχής του. Για παράδειγμα, σε συνθήκες ήττας και αντεπανάστασης, από το 1991 και μετά, ήταν πολύ σημαντική η συνεισφορά της Αλέκας Παπαρήγα. Όλοι μας θεωρούσαν τελειωμένους μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ένωσης και τη διάσπαση του Κόμματος. Μας έλεγαν ότι είναι ζήτημα ημερών, ζήτημα μηνών. Κι όμως το Κόμμα άντεξε. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, στην πορεία των 95 χρόνων».

Γνωρίζετε καλά τη δομή και την οργάνωση του ΚΚΕ. Ποια πιστεύετε ότι είναι τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματα αυτού του τρόπου κομματικής οργάνωσης στη σημερινή εποχή;

«Βλέπω μόνο πλεονεκτήματα. Αντικειμενικά, όχι επειδή είμαι στη θέση του γραμματέα. Η οργάνωση του ΚΚΕ συνδέεται με το λόγο της ύπαρξής του. Το Κομμουνιστικό Κόμμα ιδρύθηκε, υπάρχει και θα υπάρχει για να μπορέσει να κάνει πράξη, όχι γενικά και αφηρημένα κάποια ιδανικά, αλλά να οδηγήσει την εργατική τάξη, το λαό, στην εξουσία για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο καπιταλισμός έχει ξεπεραστεί ιστορικά, ότι δεν έχει να δώσει τίποτε άλλο από βαρβαρότητα, εκμετάλλευση, καταπίεση των εργαζομένων και του λαού, αλλά δεν έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις ριζικής ανατροπής του από το νέο κοινωνικό σύστημα. Από αυτή την άποψη, το πώς δρα το Κόμμα, το πώς επεξεργάζεται τις θέσεις του και πως δουλεύει, είναι πλεονέκτημα για την αποστολή του. Μας λένε πολλές φορές ότι έχουν αλλάξει οι συνθήκες. Βεβαίως έχουν αλλάξει. Γι’ αυτό κι εμείς βελτιώνουμε και προσαρμόζουμε τις θέσεις μας, τη στρατηγική μας με τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου».

Λέτε ότι ο καπιταλισμός τελείωσε ιστορικά. Πολλοί συμφωνούν. Από την άλλη πλευρά, ο υπαρκτός σοσιαλισμός είχε τόσο σοβαρές αδυναμίες που οδήγησαν στην κατάρρευσή του.

«Μα βέβαια είχε αδυναμίες. Και όχι μόνο αυτό. Από τις ελλείψεις και τα λάθη ουσιαστικά ανατράπηκε και τέλειωσε μια μεγάλη περίοδος, που έφτασε εκεί που έφτασε, με μεγάλες κατακτήσεις και θυσίες των λαών. Και με επίδραση διεθνώς αλλά και στη χώρα μας. Μην ξεχνάτε ότι μια σειρά από κατακτήσεις οφείλονται στο γεγονός ότι υπήρχε σοσιαλιστικό σύστημα, ο καπιταλισμός αναγκαζόταν να κάνει κάποιες παροχές. Ο σοσιαλισμός, από τον προηγούμενο αιώνα έλυσε το δικαίωμα στη δουλειά για όλους, στη μόρφωση, στην υγεία, στον πολιτισμό.... έδωσε πρωτόγνωρες κατακτήσεις που εμείς ούτε στο όνειρό μας, δεν έχουμε δει.

Είχαμε όντως το αντιδραστικό πισωγύρισμα. Από το προηγούμενο Συνέδριο κάναμε τις εκτιμήσεις μας σχετικά με το σοσιαλισμό. Γιατί ανατράπηκε… θέλει αναλυτική κουβέντα και φοβάμαι ότι θα μας πάρει ώρες... Το σοσιαλιστικό σύστημα ανατράπηκε όταν άρχισε να λύνει προβλήματα σοσιαλισμού με συνταγές καπιταλισμού».

Διατηρείτε ωστόσο σχέσεις με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, το οποίο έχει εγκαθιδρύσει με έναν τρόπο ένα καπιταλιστικό καθεστώς.

«Όχι με έναν τρόπο, με πολλούς τρόπους. Είναι καπιταλιστική η οικονομία της Κίνας. Δεν μας μπερδεύει το γεγονός ότι ένα κομμουνιστικό κόμμα είναι στην εξουσία. Έχουμε διμερείς σχέσεις με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας και συζητάμε τις διαφορετικές απόψεις. Δεν κρύβουμε τις εκτιμήσεις μας. Έχουμε ανησυχήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια για την πορεία αυτή. Δεν συμμεριζόμαστε την άποψη του ΚΚ Κίνας που λέει ότι με αυτό τον τρόπο θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη που θα τους φέρει στην οικοδόμηση των βάσεων του σοσιαλισμού. Πιστεύουμε ότι έχουν οδηγηθεί στην καπιταλιστικοποίηση. Και βέβαια, όταν έχεις σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, σε οδηγεί ακόμη και σε διεθνές επίπεδο στο να παίρνεις ενεργό μέρος στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς».

Πολλοί σας καταλογίζουν ότι το ΚΚΕ παραμένει ένα σταλινικό κόμμα. Αναλυτές συνδέουν όσα συνέβησαν στη Σοβιετική Ένωση επί Στάλιν με τη γενοκτονία του Χίτλερ. Τι απαντάτε;

«Καταρχάς, δεν μας βρίσκουν σύμφωνους όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί. Το μοναδικό παράδειγμα που αναφέρεται στη βιβλιογραφία μας αφορά στην έκφραση λενινιστικό κόμμα, που αφορά στον ιδρυτή του Κόμματος Νέου τύπου, όπως ονομάστηκε τότε κατά τη διαπάλη που είχε ξεσπάσει με το τμήμα εκείνο των εργατικών κομμάτων που αποσχίστηκε προς τη σοσιαλδημοκρατία. Με αυτή την έννοια, μιλάμε για Λενινιστικό κόμμα, από την άποψη της θεωρίας και της διδασκαλίας και το γεγονός ότι ήταν το Κόμμα του ιδρυτή του που οδήγησε στην πρώτη πετυχημένη σοσιαλιστική επανάσταση».

Σας κατηγορούν όμως ότι δεν έχετε αποκηρύξει τον Στάλιν...

«Δεν μπορείς να αποκηρύξεις την ιστορία. Ο Λένιν με τον Στάλιν τη δεκαετία του 1920 προσπαθούσαν να ανοικοδομήσουν τη σοβιετική εξουσία, είχαν να αντιμετωπίσουν εμφύλιο και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις από όλα τα καπιταλιστικά κράτη. Μέχρι και ελληνικός στρατός πήγε εκεί για να ανατραπεί η σοβιετική εξουσία. Η δεκαετία του 1920 σφραγίστηκε από αυτή την προσπάθεια της σταθεροποίησης, της νίκης της σοβιετικής εξουσίας. Αλλά γινόταν πόλεμος, συγκρούσεις, ήταν εμφύλιος πόλεμος και επιπλέον με τη συμμετοχή ξένων δυνάμεων. Η δεκαετία του 1930, που στην ηγεσία της ΕΣΣΔ βρισκόταν ο Στάλιν, χαρακτηρίζεται από την τεράστια οικονομική καπιταλιστική κρίση στο δυτικό κόσμο, από την άνοδο του φασισμού παγκοσμίως και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, από την προετοιμασία των πολέμων. Όλα αυτά την ώρα που η Σοβιετική Ένωση προσπαθούσε να οικοδομήσει το σοσιαλισμό και είχε καταφέρει να φτάσει από οικονομικής άποψης τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αυτή τη δεκαετία έγινε δεύτερη δύναμη στον κόσμο. Κατοχυρώθηκε το ασφαλιστικό σύστημα, κατοχυρώθηκαν τα μειωμένα συντάξιμα χρόνια, βρήκε όλος ο κόσμος δουλειά, αναπτύχθηκε η βιομηχανία. Αυτά τα επιτεύγματα καθορίζουν εκείνη την περίοδο και όχι για παράδειγμα οι δίκες της Μόσχας ή παρόμοια ζητήματα που αφορούσαν την αντιμετώπιση του φασισμού και της ξένης επέμβασης, αλλά και την υπονόμευση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Και στη συνέχεια, τη δεκαετία του 1940 -μιας και αναφέρεστε στον Στάλιν- ήταν ο μεγάλος πατριωτικός πόλεμος, η αντιιμπεριαλιστική πάλη και η αντιφασιστική νίκη των λαών. Και ήταν σημαντική η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης, του κομμουνιστικού κόμματος, του λαού της και των ηγετών της, του Στάλιν. Πως θα τα αγνοήσεις όλα αυτά και θα συμφωνήσεις με την αντίληψη που είναι έξω από κάθε ιστορική πραγματικότητα και κάθε ιστορική μνήμη των λαών και θα μιλήσεις για εξομοίωση του φασισμού με τον κομμουνισμό, ή του Χίτλερ με τον Στάλιν. Αν είναι δυνατόν. Προσβάλλεις πάνω από 20 εκατομμύρια ανθρώπους, Σοβιετικούς, και άλλους τόσους σ’ όλο τον κόσμο που πέθαιναν στα εκτελεστικά αποσπάσματα και φώναζαν ζήτω η Σοβιετική Ένωση, ζήτω ο Στάλιν, ζήτω η αντιφασιστική συμμαχία. Στερείται κάθε σοβαρότητας αυτή η άποψη».

Ο παππούς σας εκτελέστηκε από τους Ναζί. Πως νοιώθετε που υπάρχει ένα κόμμα στην ελληνική βουλή που υμνεί το ναζισμό;

«Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα. Το θέμα είναι πώς πρέπει να νιώσει το σύνολο του ελληνικού λαού και πώς πρέπει να εκτιμήσουμε τι κόμμα είναι αυτό. Γιατί υπάρχει και η άποψη δυστυχώς ότι είναι κάτι έξω από το σύστημα, είναι κάτι περίεργο που δημιουργήθηκε τώρα, υπό ορισμένες συνθήκες. Δεν συμφωνούμε, είναι επικίνδυνη αυτή η άποψη. Η Χρυσή Αυγή -και τα ναζιστικά κόμματα και ιστορικά και διεθνώς και στη χώρα μας- είναι γέννημα θρέμμα του συστήματος. Τους αξιοποιεί το σύστημα. Όταν λέμε ότι είναι τσιράκια του συστήματος, το εννοούμε. Τους αξιοποιεί για παράδειγμα για τη θεωρία των δύο άκρων. Τους βολεύει. Για να επιτεθούν ενάντια στο εργατικό κίνημα, στην πορεία της ταξικής πάλης και σε όσους κάνουν κριτική στον καπιταλισμό, αξιοποιούν τις ακρότητες της Χρυσής Αυγής για να πουν ότι υπάρχει και το άλλο άκρο. Τους αξιοποιούν επίσης στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, τους ανοίγουν το δρόμο. Μας ανησυχεί το γεγονός ότι άλλα πολιτικά κόμματα δεν κάνουν αυτή την πρόβλεψη επειδή σκέφτονται μόνο ευκαιριακά απέναντι στη Χρυσή Αυγή και δεν βλέπουν ότι η προβολή, η αρνητική προβολή βεβαίως, ουσιαστικά κατοχυρώνει τη Χρυσή Αυγή, τη νομιμοποιεί, τη στιγμή που πρέπει "να βγει εκτός νόμου", όχι με κάποιον ποινικό νόμο, αλλά να βγει "εκτός νόμου" στη συνείδηση της πλειοψηφίας του λαού μας που θα εκφραστεί με δράση για την απομόνωσή της».

Παραλάβατε ένα κόμμα ιστορικό το οποίο βρίσκεται σε μια δύσκολη στροφή, πιέζεται πάρα πολύ εκλογικά, δημοσκοπικά. Βλέπετε αναλογίες με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ και το πρόβλημα που είχε τότε το ΚΚΕ;

«Βεβαίως μπορεί να βρει κανείς αναλογίες αλλά είναι και άλλες οι συνθήκες. Είναι γεγονός ότι έχει τελειώσει ο κύκλος της μεταπολίτευσης, και λόγω κρίσης, όχι μόνο, ήταν και από πριν τελειωμένος, απλώς η κρίση επιτάχυνε αυτή τη διαδικασία αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος».

Το ορόσημο για σας πότε είναι ιστορικά; Το τέλος.

«Το μνημόνιο και η κρίση επιτάχυνε αυτή τη διαδικασία που είχε ξεκινήσει από πιο πριν. Τώρα αυτές οι διαδικασίες, οι οποίες δεν έχουν ολοκληρωθεί, βρίσκονται σε εξέλιξη και θα δούμε πού θα καταλήξουν. Ακόμα δεν είναι ίσως κατασταλαγμένοι και οι ίδιοι, αυτοί που στην ουσία έχουν την εξουσία στη χώρα. Η αστική τάξη ή τμήματά της για το ποιους θα στηρίξουν περισσότερο. Και βέβαια το κύριο ζήτημα εδώ είναι ότι δεν μπορεί πλέον το πολιτικό σύστημα, όπως το είχαμε γνωρίσει σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, να ελέγχει τις αντιδράσεις στο λαό μέσα από το κλασικό δικομματικό σύστημα εναλλαγής, δηλαδή να μετατοπίζεται από τον έναν πόλο τη μια εκλογική περίοδο στον άλλο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει πλέον με τον τρόπο που γινόταν μέχρι σήμερα γιατί δεν μπορούν να υπάρχουν και αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Δηλαδή δεν μπορεί ο ένας πόλος, το ένα κόμμα να απορροφήσει όλη τη δυσαρέσκεια, γι’ αυτό φτιάχνονται και άλλα κόμματα δορυφορικά. Αυτό σημαίνει αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, με δύο βασικούς πόλους που μπορεί να εναλλάσσονται, αλλά δεν μπορεί να είναι από ένα κόμμα, θα είναι με κυβερνήσεις με κόμματα όπου θα υπάρχει συνεργασία. Ο ένας πόλος προφανώς θα είναι η ΝΔ με κάποια άλλα κόμματα που θα συνεργάζεται, αυτό που μπορεί να ονομάσει κάποιος κεντροδεξιά, ας το πούμε έτσι χοντρικά που λέγεται, αν και δεν πολυαρέσουν αυτοί οι όροι, και ο άλλος να είναι κάπως κεντροαριστερός πόλος που φαίνεται αυτή τη στιγμή πυρήνας να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρουμε βέβαια αν θα εξελιχθεί ακριβώς έτσι, ή αν θα πάρει το ΟΚ συνολικά».

Το ΠΑΣΟΚ πώς το βλέπετε ιστορικά από την άποψη της πολιτικής επιστήμης; Δηλαδή είναι ένα κόμμα που συνδέθηκε με τη μεταπολίτευση όσο κανένα άλλο.

«Τη σοσιαλδημοκρατία εννοείτε και η σοσιαλδημοκρατία αναμορφώνεται. Το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας πάει να τον παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, τον κυρίαρχο ρόλο, και όχι το ΠΑΣΟΚ, δεν φαίνεται ότι έχει πολλά ψωμιά ακόμη ως τέτοιο κόμμα. Τώρα αν φτιαχτούν άλλα κόμματα από εκεί ή τι διεργασίες θα γίνουν, θα τις δούμε. Είναι σε εξέλιξη γι’ αυτό δεν μπορούμε να είμαστε κατηγορηματικοί».

Η Αριστερά τι περιεχόμενο μπορεί να έχει στις μέρες μας;

«Τι εννοεί ο καθένας αριστερά, "ο θεός και ψυχή του", που λένε στο χωριό μου. Άλλος το εννοεί έτσι, άλλος αλλιώς, άλλος λέει ότι είναι αριστερός και μπορεί να είναι γκαραντί δεξιός εντός εισαγωγικών πάλι όλα αυτά, στη νοοτροπία, στην αντίληψη, στη γραμμή, στη στρατηγική. Λένε, γιατί λες ότι "δεν είμαι αριστερός, εγώ νιώθω αριστερός". Μα μπορείς να νιώσεις, νιώσε και αριστερός νιώσε ό,τι θες, δεν λέμε αυτό. Ο καθένας αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει, δεν είναι εκεί το πρόβλημα, στις λέξεις. Εμείς μιλάμε ως κόμμα για την ουσία των πραγμάτων. Δηλαδή λες ότι είσαι "αριστερός", και είσαι με την ΕΕ, είσαι με το ΝΑΤΟ, είσαι με την εκμετάλλευση του εργάτη, είσαι με το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, είσαι με το να βάζεις λουκέτο στα μικρομάγαζα; Και τι στρατηγική έχεις γι’ αυτά τα ζητήματα; Τι λύσεις προτείνεις για όλα αυτά; Άρα δεν είναι το ζήτημα πως αυτοπροσδιορίζεται κάποιος αν είναι προοδευτικός, αντιδραστικός, συντηρητικός, εκσυγχρονιστής ή δεν ξέρω τι άλλο θέλει να ονομαστεί, αριστερός, δεξιός κτλ.

Ο πραγματικός διαχωρισμός είναι ταξικός. Άλλος είναι εργαζόμενος, αγρότης, επαγγελματίας και άλλος μπορεί να είναι βιομήχανος, δεν ξέρω τι, διευθυντής τραπέζης, να είναι τραπεζίτης ο ίδιος ή μέτοχος ή να είναι εφοπλιστής. Ε, πώς θα τα βάλεις όλα αυτά σε ένα λαό ή σε μια "αριστερά" ή σε μια "δεξιά"... Δεν είναι έτσι. Οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές και στην κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα, φυσικά ως αποτέλεσμα, είναι διαφορετικές, αυτό ισχυριζόμαστε εμείς.

Το ταξικό κριτήριο είναι αυτό που μπορεί να προφυλάξει τον εργάτη από τις τρικλοποδιές, τις παγίδες, από τις αυταπάτες, μπορεί να τον βοηθήσει να δει μπροστά του καθαρά ολοκάθαρα ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία, ποιος φταίει που οι λίγοι καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί... Με βάση αυτό το κριτήριο είναι ρεαλιστική η πρόταση συμμαχιών του ΚΚΕ για τη Λαϊκή Συμμαχία που απευθύνεται, πέρα από το πως αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας, στην πλειοψηφία του λαού που είναι εργάτες, αυτοπασχολούμενοι, αγρότες, νέοι, γυναίκες. Αυτή η Συμμαχία μπορεί σήμερα να εμποδίσει μέτρα, μπορεί ταυτόχρονα να βάλει πλώρη για την εξουσία...»

Πως κρίνετε τις πολιτικές εξελίξεις μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ και ό,τι ακολούθησε με τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών;

«Οι όποιες διαφωνίες εκφράστηκαν μεταξύ των κομμάτων της συγκυβέρνησης δεν αφορούν την κατεύθυνση της αντιλαϊκής πολιτικής αλλά το πλασάρισμά της στο λαό. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της ΕΡΤ η διαφωνία δεν είναι αν θα γίνουν οι απολύσεις στην ΕΡΤ αλλά πως θα γίνουν αυτές οι απολύσεις. Θυμίζουμε ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ έχουν ψηφίσει δεκάδες αντιλαϊκά μέτρα και υπερασπίζονται φανατικά, όπως και η ΝΔ, τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή τις ιδιωτικοποιήσεις, τις απολύσεις, τη φοροληστεία, τα μέτρα που οδηγούν το λαό στη χρεοκοπία για να σωθεί το κεφάλαιο.

Η επίκληση της "νομιμότητας" και της "δημοκρατίας" στην υλοποίηση των μέτρων, που γίνεται κυρίως από τη ΔΗΜΑΡ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, είναι το φύλλο συκής στην αντιλαϊκή πολιτική. Η συγκυβέρνηση πιστά εφάρμοσε και θα συνεχίσει το δόγμα "νόμος και τάξη" που οδήγησε σε διώξεις, επιστρατεύσεις, κατασυκοφάντηση των λαϊκών αγώνων. Ο αυταρχισμός είναι απαραίτητο συνοδευτικό της πολιτικής που τσακίζει το λαϊκά δικαιώματα για τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Για το λαό που υποφέρει είναι αδιάφορο αν τα μέτρα θα υλοποιηθούν μέσα από το σημερινό κυβερνητικό σχήμα ή από ένα άλλο παρόμοιο. Καμία κυβερνητική μεταμφίεση, καμία κυβερνητική αλλαγή "εντός των τειχών" του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ δεν αποτελεί λύση για το λαό. Η λύση βρίσκεται στη συμπόρευση με το ΚΚΕ, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας για απόκρουση των βάρβαρων μέτρων και για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση με ριζική ανατροπή του σάπιου συστήματος».

Λέγεται ότι η Αριστερά έχασε τον πόλεμο, κυριάρχησε όμως μεταπολεμικά με το πνεύμα, με τον πολιτισμό, με τις ιδέες. Πόσο λείπουν σήμερα μεγάλες φυσιογνωμίες στο χώρο των ιδεών και του πολιτισμού και γιατί μέσα σε αυτή την κρίση που αναζητούμε μια διέξοδο δεν έχουν αναδειχθεί τέτοιες προσωπικότητες όπως υπήρχαν στα δικά σας χρόνια ή στους παλιότερους που ζήσανε τη δεκαετία του 60. Από τον Ρίτσο και τον Θεοδωράκη… μέχρι...

«Μη μας διαφεύγει, ότι οι συγκεκριμένοι που αναφέρατε δεν ήταν γενικά κι αφηρημένα κάποιες τυχαίες προσωπικότητες που ένωσαν τον κόσμο, την κοινωνία, έτσι όπως πιστεύουν σήμερα ορισμένοι. Δεν πρέπει να αποσπαστούμε από την ιστορική πραγματικότητα που λέει ότι ο Γ. Ρίτσος, για παράδειγμα, φυλακίστηκε, εξορίστηκε και βασανίστηκε. Ο Μ. Θεοδωράκης το ίδιο. Μια σειρά άλλες προσωπικότητες, του θεάτρου Κατράκης, Τζαβαλάς, Βεάκης, Καρούσος, από τη λογοτεχνία, από την επιστήμη, η Έλλη η Αλεξίου, η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Γιάννης Ιμβριώτης, όλοι αυτοί διώχτηκαν, ο Πέτρος ο Κόκκαλης που πέθανε πρόσφυγας στο εξωτερικό, στη Λαοκρατική Γερμανία γιατί συμμετείχε από την αρχή ως στέλεχος του Κόμματος στην κυβέρνηση του βουνού, στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, ήταν κορυφή στην επιστήμη του, ως γιατρός. Αυτοί έβαλαν τη σφραγίδα τους αλλά δεν ήταν "ήρωες εθνικοί" τότε. Ήταν ήρωες του λαού, ως γνήσια παιδιά του, γιατί συμμετείχαν στην ταξική πάλη, στους αγώνες και διώχτηκαν γι’ αυτό. Άλλο ότι το έργο τους έγινε καθολικό και αναγνωρίσιμο και τους βγάζει το καπέλο ο οποιοσδήποτε. Αλλά και πάλι, κοιτάξτε να δείτε, υπάρχει μια φιλολογία ή παραφιλολογία γι’ αυτό που λέγεται ότι "κυριάρχησε η αριστερά" κλπ. Δεν είναι έτσι. Δεν συμφωνώ γιατί και η αστική τάξη, πολιτικό σύστημα και τα κόμματά της τη δεκαετία του ’60 και του ’70 και του ‘80 ενσωμάτωσαν πλευρές θεωριών, ιδεών και του έργου και αυτών των προσωπικοτήτων σε μια προσπάθεια, προβάλλοντας μάλιστα τις πιο "ανώδυνες", γι’ αυτούς, από το έργο τους, αφαιρώντας τους το ταξικό στοιχείο, το εργατικό στοιχείο, το στοιχείο της πάλης, της συμμετοχής δηλαδή στους εργατικούς αγώνες και σε όλο αυτό το κίνημα, σε μια προσπάθεια χειραγώγησης εργατικών, λαϊκών συνειδήσεων. Δεν σας κάνει εντύπωση που όλες οι εκδηλώσεις που γίνονται, εκτός από αυτές που οργανώνει το ΚΚΕ ή λαϊκές οργανώσεις, κρύβουν ότι ο Ρίτσος ήταν κομμουνιστής; Ή ότι το έργο του Ρίτσου ήταν συνδεδεμένο με την ίδια την πάλη του εργαζόμενου λαού μας, του κινήματος, της αντίστασης, του Δημοκρατικού Στρατού κτλ; Αποκρύβεται, πιάνουν επιμέρους πλευρές και σε βάρος δηλαδή της ουσίας, της τέχνης».

πηγή: 902.gr

Είμαστε στον αέρα του 902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM! ΄΄Αλλο ένα "ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ"


Σε λίγο στις 12 το μεσημέρι είμαστε στον αέρα του 902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM σε άλλο ένα "ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ"
Μη χάσετε τη σημερινη εκπομπή! Τρομερές μουσικές, σχόλια. και δηλώσεις μισητών κι αγαπημένων. Σήμερα πήραμε τη βοήθεια του συνάδελφου Δ.Παπαγιαννόπουλου! Μόνιμος συνεργάτης και σήμερα μαζί μας ο συνάδελφος Μπομπ Ντύλαν!

Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

ΑΕΚ - Ανοίγουν οι δουλειές των επιχειρηματιών



«Γιατί χαίρεται και πανηγυρίζει ο κόσμος μπαμπά;». Οι επιχειρηματίες που ανέλαβαν το ποδοσφαιρικό τμήμα της ΑΕΚ «πατούν γκάζι» για τη δημιουργία του γηπέδου. Χτες συνεργάτες τους συναντήθηκαν με τη δήμαρχο Νέας Φιλαδελφείας, Ευτ. Αποστολάκη, και τους τέσσερις αντιδημάρχους (Καραβιά, Παπανικολάου, Χατζηδάκη, Παΐδα). «Μας κατέθεσαν κάποιες προτάσεις και σε λίγες ημέρες θα γίνει μια νέα συνάντηση για να μας παρουσιάσουν όλο το πλάνο», ανέφερε η δήμαρχος. Υποσχέσεις για ξεχωριστά πράγματα και στολίδια έδωσαν οι συνεργάτες των επιχειρηματιών. Τα ΜΜΕ και η πλειοψηφία του κόσμου, βρήκαν ευκαιρία για νέα όνειρα και πανηγυρισμούς. Γιατί; Επειδή η ιδιοκτησία της ΑΕΚ θα περάσει στα χέρια επιχειρηματιών (μέσω κόλπου αντίστοιχου με το «Γ. Καραϊσκάκης»); Επειδή οι επιχειρηματίες θα βάλουν λίγα για να πάρουν πολλά; Τα οποία θα (ξανα)πληρώσουν οι φίλαθλοι που τώρα πανηγυρίζουν; Επειδή μπορεί τα σχολεία να μην έχουν πετρέλαιο, τα νοσοκομεία αναλώσιμα κ.λπ. αλλά (και) η Περιφέρεια θα πριμοδοτήσει το επιχειρηματικό σχήμα με 20 εκατ. ευρώ;

Σε δηλώσεις του («NovaΣΠΟΡ FM») ο περιφερειάρχης Αττικής, Γ. Σγουρός, υποστήριξε πως «δεν είναι δώρο, είναι υποχρέωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να ανταποδίδει τα χρήματα που εισπράττει για να ανακουφίζει τους πολίτες». Μόνο που (και) στην περίπτωση αυτή, δεν ανακουφίζονται οι πολίτες αλλά οι επιχειρηματίες.

Διότι, όπως παραδέχθηκε ο περιφερειάρχης, «ανάλογα με τα χρήματα που θα μπουν και από ποια πλευρά, θα προκύψει και το ιδιοκτησιακό καθεστώς». Αρα, αφού οι επιχειρηματίες θα βάλουν τα περισσότερα (μέσω δανείου που θα πληρώσει η ΑΕΚ), θα τους ανήκει... Αυτούς, λοιπόν, στηρίζει -σε κάθε του μορφή- το αστικό κράτος.

Κατά τον κύριο Σγουρό («Sentra 103,3») «έχουμε υποχρέωση γιατί είναι ένα ιστορικό σωματείο και δεν έχει σχέση ο επαγγελματικός αθλητισμός με το γήπεδο», όμως ο ίδιος σε άλλο σημείο των δηλώσεών του ήταν πιο αληθινός: «Μέσω του συστήματος που επικρατεί στην Ευρώπη ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας μπορούν και πρέπει να συνεργαστούν, γιατί ο ένας έχει τον άλλο ανάγκη. Εχουν κοινό στόχο να μειώσουν το κόστος για το δημόσιο τομέα και ο ιδιωτικός τομέας να επιβαρύνεται και να έχει κέρδη από άλλες χρήσεις, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη, κυρίως με τα ποδοσφαιρικά γήπεδα»...

(από το Ριζοσπάστη)

ΒΡΑΖΙΛΙΑ Μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις κόντρα στην αστυνομική βία


Ενας 18χρονος νεκρός στο Σάο Πάολο

Χιλιάδες διαδηλώνουν στο Ρίο ντε Τζανέιρο για κοινωνικά δικαιώματα
Συνεχίζονται με αμείωτη ένταση για ενδέκατη μέρα οι διαδηλώσεις σε δεκάδες μεγάλες και μικρότερες πόλεις της Βραζιλίας, όπου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, εργαζόμενοι, με μεγάλη την παρουσία των νέων, διαδηλώνουν ενάντια στην αστυνομική βία και την επιδείνωση των συνθηκών ζωής τους. Η αφορμή των διαδηλώσεων δόθηκε στο Σάο Πάολο και το Ρίο Ντε Τζανέιρο με την αντίδραση στην αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ομως τα αιτήματα των διαδηλωτών συμπεριλαμβάνουν και τη βελτίωση των κοινωνικών υπηρεσιών, την Υγεία και την Παιδεία... Καταγγέλλεται επίσης η προκλητική δαπάνη δημόσιου χρήματος ενόψει των μεγάλων διεθνών αθλητικών διοργανώσεων (Μουντιάλ το 2014 και Ολυμπιακοί Αγώνες το 2016) που έχει αναλάβει η χώρα, την ίδια στιγμή που ο λαός υποφέρει.

Οι πρωτοφανείς για τις τελευταίες δεκαετίες στη Βραζιλία διαδηλώσεις εκφράζουν τη συσσωρευμένη λαϊκή οργή αφού η καπιταλιστική ανάπτυξη που υπήρξε με τις σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης κυβερνήσεις του Κόμματος Εργατών, του Ιγνάσιο Λούλα Ντα Σίλβα και της Ντίλμα Ρουσέφ σήμερα, έφερε κέρδη για το κεφάλαιο -ντόπιο και ξένο- και τεράστια προβλήματα για τα λαϊκά στρώματα.

Η μεγάλη διαδήλωση, που έγινε ως τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής στο Ρίο ντε Τζανέιρο, δέχτηκε τη βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας, κυρίως με «κανόνια» νερού, με αποτέλεσμα τουλάχιστον 62 τραυματίες διαδηλωτές. Αντίστοιχες διαδηλώσεις έγιναν στο Σάο Πάολο (όπου αναφέρεται ένας 18χρονος νεκρός, όταν αυτοκίνητο κινήθηκε κατά διαδηλωτών), το Πόρτο Αλέγκρε και σε όλες τις επαρχίες.

Στην Μπελέμ ντο Πάρα της Αμαζονίας μια Βραζιλιάνα 54 ετών οδοκαθαρίστρια εν'μέσω διαδήλωσης έχασε τη ζωή της από ανακοπή καρδιάς μετά από ρίψη δακρυγόνων. Σε κάποιες πόλεις οι τοπικές αρχές πήραν πίσω το μέτρο της αύξησης κατά τα 10% των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, κάτι που χαιρετίστηκε από τους διαδηλωτές, ωστόσο μόνο αυτό δε λύνει τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα.

Το Βραζιλιάνικο ΚΚ στηρίζει και συμμετέχει ενεργά στις λαϊκές κινητοποιήσεις δηλώνει την κατηγορηματική του αντίθεση στην προσπάθεια που γίνεται από κάποιες δυνάμεις που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις με το σύνθημα «Εξω τα κόμματα» και σημειώνει ότι ο αγώνας πρέπει να πολιτικοποιηθεί και να έχει κατεύθυνση τη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, και δεν αρκεί η αγανάκτηση αλλά να μπει στο στόχαστρο το εκμεταλλευτικό σύστημα, για ριζικές κοινωνικές αλλαγές προς όφελος του λαού. Στις διαδηλώσεις επίσης δε λείπουν οι προβοκάτορες αλλά και η παρέμβαση -όπως καταγγέλλουν λαϊκές οργανώσεις- αντιδραστικών δυνάμεων προκειμένου να δημιουργήσουν συνθήκες αποσταθεροποίησης.

Λόγω των μαζικών αντιδράσεων η πρόεδρος της χώρας Ντ. Ρουσέφ συγκάλεσε χτες το πρωί (απόγευμα ώρα Ελλάδας) έκτακτο υπουργικό συμβούλιο και ανέβαλε προγραμματισμένο ταξίδι για την επόμενη βδομάδα στην Ιαπωνία. Οπως σημείωσε υπουργός μετά το συμβούλιο υπάρχει έντονη ανησυχία γιατί σήμερα επισκέπτεται το Ριο ντε Τζανέιρο ο Πάπας Φραγκίσκος. Πάντως ήδη από προχτές είχε παρθεί απόφαση να βγουν στους δρόμους δυνάμεις και του στρατού για την ασφάλεια καθώς συνεχίζονται οι αγώνες ποδοσφαίρου του Κυπέλλου των Συνομοσπονδιών που αποτελεί πρόβα για το Μουντιάλ.

(από το Ριζοσπάστη)

«Το μήνυμα της Βραζιλίας»

«Το μήνυμα της Βραζιλίας στον ελληνικό λαό, το μήνυμα μιας χώρας που απελευθερώθηκε από το ΔΝΤ και στάθηκε στα πόδια της και σήμερα είναι μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη είναι ένα: Η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει με μνημόνια λιτότητας παρά μονάχα με πολιτικές κοινωνικής συνοχής, ανάπτυξης και αναδιανομής».

*
«Σήμερα είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε τον πρόεδρο και την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος της Βραζιλίας και κυρίως να μας δώσουν την εμπειρία τους για το πώς κατάφεραν πριν δέκα χρόνια να παραλάβουν μια χώρα στα πρόθυρα μιας μεγάλης κοινωνικής κρίσης, που είχε οδηγηθεί από την εφαρμογή ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, και να την οδηγήσουν σε μια συντεταγμένη κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση με αναδιανομή του πλούτου, αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και μια προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης με επιμονή σε αναπτυξιακές πολιτικές».

*
Αυτά είχε δηλώσει ο κ. Τσίπρας το Δεκέμβρη του 2012, όταν είχε επισκεφτεί τη Βραζιλία.

Οι Βραζιλιάνοι, που κατά εκατομμύρια βγαίνουν στους δρόμους τις τελευταίες μέρες, πουδιαδηλώνουν ενάντια στη δεκαετή «κεντροαριστερή» διαχείριση του καπιταλισμού,

- και διαδηλώνουν επειδή προφανώς ούτε «κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση» βλέπουν, ούτε «αναδιανομή του πλούτου» βλέπουν, ούτε «αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας» βλέπουν -

μάλλον δεν έχουν την ίδια γνώμη για το μοντέλο που έχει στο μυαλό του ο κ. Τσίπρας...

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ- ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΣΥΡΙΑ -Προς περαιτέρω εξοπλισμό των αντικαθεστωτικών

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ


ΔΑΜΑΣΚΟΣ - ΒΗΡΥΤΟΣ - ΒΑΓΔΑΤΗ - ΝΤΟΧΑ.-

Η περαιτέρω ενίσχυση των αντικαθεστωτικών αναμένεται να κυριαρχήσει στη νέα σύνοδο που διοργανώνουν σήμερα οι «Φίλοι της Συρίας» στην Ντόχα του Κατάρ. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, το ενδεχόμενο επίσημου εξοπλισμού των αντικαθεστωτικών θα τεθεί επί τάπητος, καθώς σχετικό αίτημα διατυπώθηκε εκ νέου από όσους εμφανίζονται ως εκπρόσωποι των αντικαθεστωτικών, όπως επίσης τέθηκε και πάλι το ζήτημα της επιβολής ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Στην Ντόχα αναμενόταν να μεταβούν οι υπουργοί Εξωτερικών Γαλλίας, Βρετανίας, ΗΠΑ, Γερμανίας, Ιταλίας, Ιορδανίας, Σαουδικής Αραβίας, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, Τουρκίας, Αιγύπτου.

Λίγες ώρες, πάντως, πριν από τη σύνοδο των «Φίλων», εκπρόσωπος του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» δήλωσε ότι οι αντικαθεστωτικοί που βρίσκονται στις γραμμές του «έλαβαν νέο τύπο όπλων που μπορεί να αλλάξει την κατάσταση στο πεδίο της μάχης». Ο επικεφαλής του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», στρατηγός Ιντρίς, μιλώντας στο «Αλ Αραμπίγια», δεν διευκρίνισε σε τι όπλα αναφέρεται. Στις αρχές της βδομάδας, πάντως, εκπρόσωποι της οργάνωσης δήλωναν ότι έχουν άμεση ανάγκη από ρουκετοφόρα αντιαεροπορικά και αντιαρματικά, τα οποία, κατά πληροφορίες, αγόρασε, ήδη, η Σ. Αραβία από Βέλγους και Ρώσους προμηθευτές και τα μεταφέρει με χρηματοδότηση και Γαλλίας. Εντός του συριακού εδάφους, δε, χτες σημειώνονταν σφοδρότατες μάχες στο προάστιο Καμπούν της Δαμασκού και στο Χαλέπι.

Στο μεταξύ, συνεχίζεται η ένταση και η αναταραχή στο Λίβανο, όπου επισήμως την Πέμπτη ο Πρόεδρος Σουλεϊμάν κάλεσε τη σιιτική λιβανική «Χεζμπολάχ» να αποσύρει τους μαχητές της από το πλευρό του συριακού στρατού και έστειλε επιστολή στον Αραβικό Σύνδεσμο όπου αναφέρεται σε παραβιάσεις της λιβανικής εθνικής κυριαρχίας από πυρά από το συριακό έδαφος, χωρίς να επιρρίπτει συγκεκριμένα την ευθύνη στο στρατό ή στους αντικαθεστωτικούς.

Υπενθυμίζεται ότι λόγω της κατάστασης αυτής αποφασίστηκε η παράταση της θητείας του υπάρχοντος Κοινοβουλίου προκειμένου να μην οξυνθεί περαιτέρω η ένταση λόγω της προεκλογικής εκστρατείας, γεγονός που έχει προκαλέσει αντιδράσεις σε μερίδα της λιβανικής κοινής γνώμης. Διαδηλωτές, την Πέμπτη το βράδυ, περικύκλωσαν το Κοινοβούλιο και συγκρούστηκαν με την Αστυνομία διαμαρτυρόμενοι για την παράταση της θητείας του Κοινοβουλίου.

Το "αριστερό" κουβαδάκι

Όταν το βαρέλι στάζει και η διαρροή δε διορθώνεται, το πρώτο που κάνει ο βαρελάς είναι να βάλει ένα κουβαδάκι για να μαζεύει ότι χάνεται. Μετά θα δει τι θα κάνει μ'αυτό που μάζεψε. Η θα το ξαναρίξει μέσα ή θα το χρησιμοποιήσει όπου χρειαστεί.
Το σύστημα έχει επιλέξει να ανεβάσει την ένταση της πίεσης προς το λαό, γιατί όπως λένε όλοι οι καλοί του "αναλυτές"πρέπει "η πατρίδα να βγεί από την κρίση όσο γίνεται πιο γρήγορα".
Ο αυταρχισμός είναι φυσικά απαραίτητος για να περάσουν κι άλλα κι ύστερα κι άλλα μέτρα απ' αυτά που "χρειάζονται". Ολα αυτά όμως θα έχουν σαν αποτέλεσμα να γεμίσει ραγισματιές το βαρέλι με τους ψηφοφόρους που παρά τα αναισθητικά δεν προβλέπεται να συνεχίσουν να αντέχουν για πολύ ακόμη. Πρέπει λοιπόν να μπει ένα "αριστερό" κουβαδάκι...
Κάπως έτσι αποφασίστηκε να βγεί η ΔΗΜΑΡ από τη συγκυβέρνηση στηρίζοντάς την όμως σαν "δύναμη ευθύνης" που είναι.(Το κουβαδάκι πρέπει ναναι του σπιτιού...)
Ετσι και αυτή εύχεται και προσεύχεται να σταματήσει να κονταίνει όλο και περισσότερο, και το σύστημα περιμένει να μαζέψει τη διαρροή σε δικό του κουβαδάκι για να το χρησιμοποιήσει όπως χρειαστεί. Δύσκολο βέβαια να γλυτώσει η ΔΗΜΑΡ μετά από όλα αυτά τη διάλυση, αλλά με λίγη βοήθεια μπορεί και να τα καταφέρει. Εχει άλλωστε αποδείξει ότι είναι ένα χρήσιμο στήριγμα που αξίζει να βοηθηθεί.
Αν γίνουν τώρα ή κάποια στιγμή εκλογές, και η ΔΗΜΑΡ διασωθεί(θα κάνουν ό,τι μπορούν γι αυτό), θα είναι και πάλι ένας καλός μπαλαντέρ. Αν κερδίσει η ΝΔ θα ξαναπαίξει το ρόλο του βαστάζου, ενώ αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει στην "κυβέρνηση της Αριστεράς" που θα "αλλάξει τον τόπο".

Αυτό που αναρωτιέμαι είναι το πόσοι βλέπουν την ξεφτίλα του αστικής πολιτικής σκηνής και πόσοι αποφασίζουν να μη λερώσουν πια τα χέρια τους μ' αυτούς.
Αλλά επίσης αναρωτιέμαι, τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν αποφασιστεί ότι "ήρθε η ώρα της Αριστεράς". Θα συνεργαστεί με ελαφριά καρδιά με το κουβαδάκι του συστήματος; Τόσο εύκολα θα τους αθωώσει και θα τους βάλει μάλιστα να παίξουν ξανά το γνωστό πια  ρόλο τους;
Την απάντηση την ξέρουμε βέβαια, αλλά λέμε τώρα...

Μπορούν οι υδρογονάνθρακες να «σώσουν» το λαό;


-- Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, με διαφορές στην προπαγάνδα τους, λένε πως η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μπορεί να φέρει ανάπτυξη και να ωφεληθεί ο λαός. Είναι έτσι;
Η βασική προπαγανδιστική γραμμή της κυβέρνησης, είναι πως οι υδρογονάνθρακες, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της περιοχής, εφόσον αρχίσουμε ως χώρα την εκμετάλλευσή τους, θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της περιοχής. Θα δώσει νέες θέσεις εργασίας. Γενικότερα, θα ωφελήσει τους εργαζόμενους στην περιοχή και στη χώρα μας. Επί της ουσίας, η εκμετάλλευση αυτού του φυσικού πλούτου, παρουσιάζεται πως από μόνη της μπορεί να γλιτώσει τον εργαζόμενο λαό από την καπιταλιστική κρίση, τη φτώχεια, την εξαθλίωση. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Ας πάρουμε το καλύτερο ενδεχόμενο, να είναι μεγάλα αυτά τα κοιτάσματα. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα στην παγκόσμια ιστορία και στη σημερινή σκληρή καπιταλιστική πραγματικότητα, που αποκαλύπτουν πως αυτός ο πλούτος είτε αποτελεί «μήλον της Εριδος», που προκαλεί μεγάλες αιματοχυσίες, είτε γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις μεγάλες μονοπωλιακές εταιρείες, που τον καταληστεύουν, καταστρέφοντας το περιβάλλον, πετώντας «ψίχουλα» στους εργαζόμενους. Εχει, λοιπόν, τεράστια σημασία ποιος και κάτω από ποιους όρους θα επωφεληθεί απ' αυτόν τον πλούτο. Ρίχνουν «στάχτη στα μάτια» του λαού οι πολιτικές δυνάμεις, που μιλούν γενικά για ανάπτυξη και αξιοποίηση του πλούτου, αποφεύγοντας να απαντήσουν σ' αυτό το ερώτημα. Οι πολιτικές δυνάμεις της συγκυβέρνησης ανοιχτά προωθούν την παράδοση αυτού του πλούτου στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο. Κινούνται στην αντίληψη πως οι επιχειρηματίες, που προσανατολίζονται στο γρήγορο και μέγιστο κέρδος, θα θέσουν και γρηγορότερα σε κίνηση το μηχανισμό άντλησης αυτού του πλούτου κι από αυτό θα κερδίσει και ο εργαζόμενος.

Είναι η λογική «κοντά στο βασιλικό θα ποτιστεί και η γλάστρα». Ο «βασιλικός», στην προκειμένη περίπτωση είναι τα καπιταλιστικά κέρδη και η «γλάστρα» οι εργαζόμενοι. Τι δείχνει, όμως, η πραγματικότητα; Πως ο καπιταλιστής δεν σκέφτεται τίποτα άλλο πέρα από το κέρδος. Αυτό σημαίνει πως ο πλούτος αυτός, αντί να εξασφαλίσει (κάτω από άλλους όρους) φθηνή Ενέργεια για τους εργαζόμενους, για να ζεστάνουν και να φωτίσουν τα σπίτια τους, να παράγουν περισσότερα και καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες για την ικανοποίηση των δικών τους, των λαϊκών αναγκών, θα κατακάτσει στις τσέπες των λίγων. Κι όταν αυτοί οι λίγοι ολοκληρώσουν το «φαγοπότι» τους, τότε ίσως πέσει και κάνα «ψίχουλο» παρακάτω. Η λογική της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης ή καλύτερα ληστείας του φυσικού πλούτου, όχι μόνο δε θα δώσει κανένα όφελος στο λαό, αλλά μπορεί να τον οδηγήσει και σε σοβαρά αδιέξοδα, όπως είναι η οικολογική καταστροφή, την οποία π.χ. βίωσαν πριν μερικά χρόνια εκατομμύρια άνθρωποι στον Κόλπο του Μεξικού. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που μιλά για «αξιοποίηση του φυσικού και ορυκτού πλούτου με όρους δημόσιου συμφέροντος» και για «ενίσχυση του ρόλου του Δημοσίου», κινείται και αυτός στη λογική της επιχειρηματικότητας. Μονάχα που αυτός χωρίζει τους επιχειρηματίες σε «καλούς» και «κακούς». Με τους «καλούς» θα κάνει συμπράξεις, ενώ τους «κακούς» θα τους «εξυγιάνει», θα τους κάνει «σωστούς». Σε κάθε περίπτωση, η χώρα, και με τον ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση που το κεφάλαιο του εμπιστευτεί τη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας, θα συνεχίσει να κινείται πάνω στις «ράγες» της ΕΕ, πάνω στις «ράγες» της καπιταλιστικής οικονομίας, της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μονάχα που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει πως αυτό το κεφάλαιο θα είναι τόσο «φιλικό» με τους εργαζόμενους, που αυτοί θα μπούνε σε προτεραιότητα και όπως λέει «οι άνθρωποι θα βρεθούμε πάνω από τα κέρδη»!

Αλήθεια, πού έγινε αυτό το φανταστικό σενάριο; Μήπως στις ΗΠΑ του Ομπάμα, που ακολουθεί το λεγόμενο «άλλο μείγμα» πολιτικής και διαφημίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ; Μα οι ΗΠΑ αποτελούν παράδειγμα ανάπτυξης της δράσης των μονοπωλίων, όπου η φτώχεια και η εξαθλίωση χτυπάνε «κόκκινο»! Για να καλλιεργήσει αυταπάτες ότι υπάρχει φιλολαϊκή πρόταση διαχείρισης του καπιταλισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει το ψευτοδίλημμα ότι για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, μια κυβέρνηση έχει να επιλέξει ανάμεσα σε «μοντέλο Νορβηγίας» και σε «μοντέλο Νιγηρίας». Ο καπιταλισμός, είτε του Βορρά, είτε της Αφρικής, είναι καπιταλισμός. Θρέφεται από την εκμετάλλευση ανθρώπων και πλουτοπαραγωγικών πηγών. Αναπτύσσεται ανισόμετρα, συνεπώς κανένα «μοντέλο» δε διατίθεται για πιστή αντιγραφή. Επιπλέον, η ανάπτυξη στον καπιταλισμό ταυτίζεται με τα κέρδη, άρα οι επενδύσεις γίνονται εάν αποφέρουν κέρδη. Τα κέρδη για να υπάρξουν και μάλιστα προοδευτικά αυξανόμενα, προϋποθέτουν τη λεηλασία καταρχήν του πλούτου που παράγουν οι εργάτες και των δικαιωμάτων τους. Αλλά οι καπιταλιστές δε σταματάνε εδώ, λεηλατούν και οτιδήποτε άλλο μπορεί να δώσει κέρδος ή στέκεται εμπόδιο στο κυνήγι του κέρδους, π.χ. η ασφάλεια των εργαζομένων και των κατοίκων μιας περιοχής ή το περιβάλλον. Να, γιατί το ΚΚΕ υποστηρίζει πως μόνο η κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής και η αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, μια οικονομία που δε θα στηρίζεται στο καπιταλιστικό κέρδος, αλλά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορεί να εξασφαλίσει τη φιλολαϊκή αξιοποίηση αυτού του πλούτου.

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Τρίζει το μαγαζάκι της ΔΗΜΑΡ

Kοιτάξτε πόσο εύκολα ένα σίγουρο μαγαζάκι σαν τη ΔΗΜΑΡ, που τάχε όλα κανονισμένα κι έψαχνε τρόπο να πηδήξει από τη μια κυβέρνηση σωτηρίας στην επόμενη, προσπαθώντας να ισορροπήσει αυτά που δεν ισορροπούν βρίσκεται ξαφνικά υπό κατεδάφιση ή ποιος ξέρει ...υπό ανοικοδόμηση, ανακαίνιση και αναζήτηση μιας νέας "αριστερής περιπέτειας".

Διαβάζουμε στο μάλλον καλά πληροφορημένο NEWSIT(που φυσικά κι αυτό προσπαθεί να στρέψει τα πράγματα προς την κατεύθυνση "που πρέπει"...)


"- Σε εξέλιξη η κοινή συνεδρίαση Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ
- Ειλημμένη η απόφαση να αποσυρθούν από την κυβέρνηση οι υπουργοί που στηρίζει το κόμμα
- Έντονη δυσαρέσκεια για τη στάση του Φώτη Κουβέλη και τη ρήξη με την κυβέρνηση για την ΕΡΤ
- Νίκος Μπίστης: Ο Κουβέλης συνέχισε τον παραλογισμό του Σαμαρά
- Βασίλης Οικονόμου: Πρέπει να παραμείνουμε στην κυβέρνηση



Αυξάνονται και πληθύνονται οι φωνές στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ που διαφωνούν με τη στάση του Φώτη Κουβέλη και τη διαφαινόμενη αποχώρησή του από την κυβέρνηση συνεργασίας.

Η πρώτη φωνή ακούστηκε αργά το βράδυ της Πέμπτης, μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, από τον Γρηγόρη Ψαριανό που κατηγόρησε τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ πως «με άλλη απόφαση έφυγε από εδώ το μεσημέρι και με άλλα είπε στο Μαξίμου».

Λίγες ώρες μετά ήρθε το δεύτερο χτύπημα από τον Νίκο Μπίστη μέσω Facebook. Το στέλεχος της ΔΗΜΑΡ ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγόρησε τον Φώτη Κουβέλη πως παραλογίζεται με την απόφασή του να οδηγηθεί σε ρήξη με τους άλλους δυο κυβερνητικούς εταίρους. «Ο Κουβέλης ολοκλήρωσε σήμερα τον παραλογισμό που ξεκίνησε πριν δυο βδομάδες ο Σαμαράς. Και οι δυο χωρίς σχέδιο, χωρίς ψυχραιμία έβαλαν τη χώρα σε περιπέτεια» έγραψε μεταξύ άλλων.



Και το πρωί της Παρασκευής ήρθε ο Βασίλης Οικονόμου να... ολοκληρώσει την εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει τις τελευταίες ώρες η Δημοκρατική Αριστερά. Ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ διαχώρισε τη θέση του από τον Φώτη Κουβέλη και τάχθηκε υπέρ της παραμονής του κόμματος στην κυβέρνηση.

«Το θέμα της ΕΡΤ δε μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, το ζήτημα είναι η αναδιοργάνωση και η ανακατανομή του δημοσίου τομέα ώστε να καταστεί εργαλείο ανάπτυξης», είπε ο κ. Οικονόμου μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του ΑΝΤ1. Απέκλεισε πάντως το ενδεχόμενο να αποχωρήσει από το κόμμα.



Σε αυτό το κλίμα, συνέρχονται αυτή την ώρα η κοινοβουλευτική ομάδα και η Εκτελεστική Επιτροπή του κόμματος για να αποφασίσουν τη στάση που τελικά θα κρατήσει η ΔΗΜΑΡ.Ο Δημήτρης Χατζησωκράτης επιβεβαίωσε, μιλώντας στον ΑΝΤ1, ότι η απόφαση να αποσυρθούν από την κυβέρνηση οι υπουργοί της ΔΗΜΑΡ είναι ειλημμένη. Αυτό που καλούνται να αποφασίσουν Κ.Ο. και Εκτελεστική Επιτροπή είναι η στάση που θα τηρήσει στη Βουλή το κόμμα έναντι της κυβέρνησης.

Όλα δείχνουν σύγκρουση, με τη Δημοκρατική Αριστερά να εμφανίζει εικόνα διάλυσης εξαιτίας της «στροφής» που έκανε μέσα σε λίγες ώρες ο πρόεδρος του κόμματος, αρνούμενος να συμφωνήσει στο θέμα της ΕΡΤ."

"Κανείς δεν τα περνάει όσο ωραία φαντάζεσαι στην Βραζιλία..."

"Κανείς σχεδόν δεν τα περνάει όσο ωραία φαντάζεσαι στην Βραζιλία...
Είμαστε η 6η οικονομική δύναμη στον κόσμο και την ίδια στιγμή πολύ χαμηλά στους δείκτες της παιδείας και της δημόσιας υγείας. Οσο αφορά την διαφθορά και την γραφειοκρατία πρέπει να είμαστε στο τοπ 3 εύκολα. Πολύ ψηλά είμαστε και στην εγκληματικότητα με τα νούμερα νεκρών σε Ρίο και Σάο Πάουλο να είναι μεγαλύτερα από εκείνα σε εμπόλεμες ζώνες (49 χιλιάδες μέσα στο 2010). Δυστυχώς το Μουντιάλ και η Ολυμπιάδα δεν θα αλλάξουν τίποτα από όλα αυτά."

Αν δει κανείς τη Βραζιλία από τη σκοπιά των αριθμών ίσως και να την θαυμάσει. Αν τη δει από τη σκοπιά αυτών που υποφέρουν και πληρώνουν την καπιταλιστική ανάπτυξη και τα χειροκροτήματα των αριθμολάγνων και των σωτήρων δε μπορεί παρά να αηδιάσει.
Μια επιστολή που έρχεται από τη Βραζιλία και ρίχνει ένα γερό χαστούκι στους θαυμαστές του "Βραζιλιάνικου θαύματος", της υγιούς επιχειρηματικότητας και της "φιλολαικής διαχείρησης" τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους γκρεμίζουν το όνειρο.
Το όνειρο μιας Βραζιλιας που "δεν πίνει καφέ αλλά μόνο τον εξάγει". Το όνειρο μιας Βραζιλίας που χορεύει σάμπα μόνο για τους τουρίστες. Μιας ποδοσφαιρομάνας που εξάγει τα πάντα, μαζί φυσικά και τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της, και δεν απολαμβάνει τίποτα. Ο ήλιος δε βγαίνει πια καθόλου στις παραγκουπόλεις. Τον κρύβουν οι λαμπεροί ουρανοξύστες από γυαλί και μέταλλο.
Αυτό ονειρευόμαστε άραγε;


"Μπέλο Οριζοντε, Δευτέρα 17.06.2013

Αγαπητέ φίλε,

ναι μιλάω σε εσένα που ακούς Βραζιλία και σκέφτεσαι παραλίες, τακουνάκια, ανάποδα ψαλίδια, υπερμεγέθεις κώλους και ατελείωτα πάρτι. Συγγνώμη που σου χαλάω το όνειρο, αλλά το πάρτι τελείωσε. Η μάλλον έχει τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν σου το είπανε. Εδώ εξάγουμε, αλλά δεν πίνουμε καφέ, δεν χορεύουμε σάμπα εκτός των ορίων του Ρίο ντε Ζανέιρο ή μάλλον χορεύουμε σπάνια έτσι κι αλλιώς. Μέχρι και στην μπάλα εξάγουμε πλέον αμυντικά χαφ και στόπερ. Τα στερεότυπα μας τελείωσαν όπως και η υπομονή.

Τελείωσε η υπομονή. Την τελευταία εβδομάδα πήραμε τους δρόμους. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν για την αύξηση 7 λεπτών του ευρώ στις συγκοινωνίες αλλά πλέον διαμαρτυρόμαστε για όλη τη σαπίλα πίσω από αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι τα επτά λεπτά αλλά τα βασικά δικαιώματα. Η στρατονομία, κατάλοιπο της δικτατορίας, μοιράζει αφειδώς λαστιχένιες σφαίρες και ληγμένα δακρυγόνα. Αλλά είναι πλέον αργά. Ο κόσμος επιτέλους ξύπνησε και ζητά επίπεδο ζωής ανάλογο με την θέση της χώρας στο οικονομικό χάρτη. Βαρέθηκε να βλέπει τους λίγους να γεμίζουν τις τσέπες και να επανεκλέγονται εδώ και δεκαετίες. Βαρέθηκε ο φτωχός αλλά, επιτέλους βαρέθηκε και ο πλούσιος, και θα στο εξηγήσω.
Στην Βραζιλία ο βασικός μισθός είναι 234 ευρώ. Το εισιτήριο του λεωφορείου είναι 1 ευρώ και το ρημάδι έρχεται όποτε γουστάρει. Κάποιος που ζει στο Μπέλο Οριζόντε κερδίζοντας βασικό μισθό, μένει τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα από την δουλειά του και θέλει δύο λεωφορεία και μιάμιση ώρα για να φτάσει εκεί όταν δεν έχει κίνηση. Και όταν μιλάμε για κίνηση, μιλάμε για χάος. Στο Σάο Πάουλο για παράδειγμα κάθε μέρα έχουμε ουρές 70 χιλιομέτρων στις ώρες αιχμής. Εκεί συναντιούνται ο φτωχός με τον πλούσιο. Ο φτωχός στο λεωφορείο και πλούσιος στην αμαξάρα του με τα φιμέ τζάμια.
Ο πλούσιος που θα γυρίσει στο σπίτι το οποίο πληρώνει κατά μέσο όρο 1500 ευρώ ενοίκιο και άλλα 400 για κοινόχρηστα. Πληρώνει ιδιωτική ασφάλιση υγείας γιατί το δημόσιο δεν δουλεύει,
πληρώνει πανάκριβα σχολεία για τα παιδιά του γιατί στο δημόσιο είναι δύσκολο να μάθουν οτιδήποτε, πληρώνει τα διπλάσια για οποιοδήποτε προϊόν (αυτοκίνητο, ρούχα, υπολογιστής κλπ.) έρχεται απ’έξω γιατί ο φόρος εισαγωγής είναι 60% συν το κέρδος του εμπόρου. Πληρώνει με φόβο, γιατί δεν μπορεί να βγεί απο το «κάστρο» με τον ηλεκτρικό φράχτη όποτε θέλει. Γιατί δεν μπορεί να πάει μια βόλτα όπου και όποτε του γουστάρει. Γιατί φοβάται για την ζωή του καθημερινά. Και σου μιλάω πάντα για το Μπέλο Οριζόντε και τις άλλες μεγαλουπόλεις της χώρας. Αν πάρεις τον δρόμο και πας προς το βορρά ξέχνα τα όλα αυτά, εκεί είσαι πλέον σε στάνταρντς Αφρικής.

Κανείς σχεδόν δεν τα περνάει όσο ωραία φαντάζεσαι στην Βραζιλία. Ναι, έχουμε παραλίες και ήλιο αλλά ο αναλφαβητισμός είναι στο 10% και κάθε μέρα περίπου 13 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουνε φαΐ στο τραπέζι τους.
Είμαστε η 6η οικονομική δύναμη στον κόσμο και την ίδια στιγμή πολύ χαμηλά στους δείκτες της παιδείας και της δημόσιας υγείας. Οσο αφορά την διαφθορά και την γραφειοκρατία πρέπει να είμαστε στο τοπ 3 εύκολα. Πολύ ψηλά είμαστε και στην εγκληματικότητα με τα νούμερα νεκρών σε Ρίο και Σάο Πάουλο να είναι μεγαλύτερα από εκείνα σε εμπόλεμες ζώνες (49 χιλιάδες μέσα στο 2010). Δυστυχώς το Μουντιάλ και η Ολυμπιάδα δεν θα αλλάξουν τίποτα από όλα αυτά.

Για μια ακόμα φορά μας δούλεψαν ψιλό γαζί. Μας υποσχέθηκαν πως θα αλλάξει η ζωή μας, επιτέλους, προς το καλύτερο. Πως θα έχουμε συγκοινωνίες και δρόμους πρώτου και όχι τρίτου κόσμου και πως θα αλλάξουμε, λέει, επίπεδο σε όλα. Πως όλο αυτό το «φαγοπότι» θα αξίζει τον κόπο. Αντίθετα, μέχρι τώρα όλη αυτή η ιστορία έχει στοιχίσει πάνω από 27 δις δολάρια, περισσότερα από όσο τα τελευταία τρία μουντιάλ μαζί. Εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, το Μινεϊράο κόστισε 270 εκ. ενώ αρχικά είχε υπολογιστεί σε 146 εκ. Να σου πω ακόμα πως πήγα στο στάδιο «Ιντεπεντένσια», επίσης εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, που κόστισε 45 εκ. ευρώ, παραδόθηκε με 2 χρόνια καθυστέρηση και λόγω κατασκευαστικού λάθους έχει πάνω από 6 χιλιάδες θέσεις που δεν βλέπουν το ένα τέρμα. Ανάλογες και χειρότερες είναι οι ιστορίες και στα υπόλοιπα γήπεδα.

Μιας και μιλάμε για μπάλα, να σου πω πως οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι θα δουν το Μουντιάλ από την τηλεόραση. Το φτηνό εισιτήριο για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών για τον αγώνα Ταϊτή – Νιγηρία κοστίζει κοντά στα 50 ευρώ. Φαντάσου λοιπόν τι θα πρέπει να πληρώσουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο και μην ξεχνάς, ο βασικός μισθός είναι στα 234 ευρώ."