Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Κομισιόν: Επιδεινώθηκε η φτώχεια στην Ελλάδα το 2013







Κομισιόν: Επιδεινώθηκε η φτώχεια στην Ελλάδα το 2013





H κατάσταση της φτώχειας έχει επιδεινωθεί στην Ελλάδα το 2013, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της τριμηνιαίας έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την κοινωνική κατάσταση και την απασχόληση στην ΕΕ, που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες.

Παράλληλα, στην Ελλάδα και την Πορτογαλία οι μεταρρυθμίσεις των συστημάτων φορολογίας και κοινωνικών παροχών κατά την περίοδο 2012-2013 οδήγησαν σε μείωση των εισοδημάτων για την πλειοψηφία των νοικοκυριών.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την έκθεση, η Ελλάδα εμφανίζει τη μεγαλύτερη αύξηση, την περίοδο 2011-2013, του ποσοστού του πληθυσμού που κινδυνεύει με φτώχεια. Το 2013 η φτώχεια αφορά το 23,7% του πληθυσμού και αυξήθηκε κατά 1,8% σε σχέση με το 2011. Ακολουθούν η Ρουμανία με αύξηση +1,1% και φτώχεια 21,2% το 2013, η Λετονία με +0,9% και φτώχεια 21,4% και η Ισπανία με +0,7% και φτώχεια 20,9%.

Εξάλλου, την περίοδο 2008-2013 το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 14,8% στην Ελλάδα, καταγράφοντας το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ μετά την Ιρλανδία (-16%), ενώ μεγάλες μειώσεις παρατηρήθηκαν επίσης στην Πορτογαλία με -7,5% και την Ισπανία με -5,2%. Κύριος λόγος αυτών των μειώσεων, όπως εξηγεί η Επιτροπή, ήταν οι μεγάλες αυξήσεις σε φόρους, οι μειώσεις σε συντάξεις και ο περιορισμένος αντίκτυπος των δαπανών για την κοινωνική προστασία.

Από την έκθεση της Επιτροπής προκύπτει ακόμη ότι το 2013 το μοναδιαίο κόστος εργασίας σημείωσε τις μεγαλύτερες μειώσεις στην Κύπρο (-5,4%) και την Ελλάδα (-4,7%), ενώ οι Έλληνες εμφανίζονται ως οι Ευρωπαίοι που εργάζονται τις περισσότερες ώρες εβδομαδιαίως με 43,7 ώρες. Ακολουθούν οι Πολωνοί με 42,5 ώρες, οι Κύπριοι με 42,4 ώρες, οι Πορτογάλοι με 42,2 ώρες και οι Αυστριακοί με 42,15. Λιγότερο εργάζονται οι Φιλανδοί με 39,7 ώρες την εβδομάδα, οι Ούγγροι με 39,8 ώρες και οι Γάλλοι με 40 ώρες.

Τον Ιανουάριο του 2014 η ανεργία πλήττει 3,1 εκατ. νέους, ηλικίας 15-24 ετών, στην ΕΕ, με μεγάλες διαφορές όμως να παρατηρούνται μεταξύ των κρατών μελών. Σε χώρες οι οποίες δεν επηρεάστηκαν ιδιαίτερα από την επιδείνωση της κατάστασης εργασίας, όπως την Αυστρία, τη Γερμανία και την Ολλανδία, τα ποσοστά της ανεργίας των νέων ήταν της τάξης του 10%, ενώ στην Ελλάδα και την Ισπανία, όπου η κατάσταση είναι η χειρότερη στην ΕΕ, τα ποσοστά ανεργίας των νέων τριπλασιάστηκαν την περίοδο 2008-2013, αναφέρει η Επιτροπή.

Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της έκθεσης ο επίτροπος για θέματα απασχόλησης και κοινωνικών υποθέσεων Λάζλο Άντορ υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ότι «οι ανισότητες έχουν αυξηθεί και υφίσταται κίνδυνος η τρέχουσα εύθραυστη ανάκαμψη να μη βελτιώσει την κατάσταση πολλών ομάδων των πληθυσμού με χαμηλότερα εισοδήματα».

«Η ΕΕ απέχει ακόμα πολύ από το να έχει εξασφαλίσει μια ανάκαμψη χωρίς αποκλεισμούς που δημιουργεί πολλές θέσεις εργασίας: Τα κράτη μέλη και η ΕΕ θα πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους ώστε να εξασφαλίσουν ότι δεν θα αφήσουμε κανέναν πίσω κατά την προσπάθειά μας να βγούμε από την κρίση» σημείωσε ο κοινοτικός επίτροπος και πρόσθεσε: «Ειδικότερα, θα πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας σε επενδύσεις στο ανθρώπινο δυναμικό, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που περιέχονται στη δέσμη μέτρων για τις κοινωνικές επενδύσεις και στη σύσταση του Συμβουλίου σχετικά με τις εγγυήσεις για τη νεολαία».



Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΚΚΕ: Σχόλιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας







Σε σχόλιό του για την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας τοΓραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Την ίδια ώρα που οι υπουργοί Οικονομικών της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ συζητούν την κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου απέναντι στους εργαζόμενους και αποφασίζουν νέα αντιλαϊκά μέτρα για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, η κυβέρνηση αποφάσισε να πάρει ξανά απαγορευτικά μέτρα για τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας. 

Το ΚΚΕ καταδικάζει αυτή την απόφαση της κυβέρνησης που αποδεικνύει πως η εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής πηγαίνει χέρι – χέρι με τον αυταρχισμό και την καταστολή και 
καλεί σε μαζική συμμετοχή του λαού και της νεολαίας στο αυριανό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ στην Ομόνοια».

Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει την απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις





Στα γραφεία του ΠΑΜΕ θυροκολλήθηκε απόφαση απαγόρευσης των συγκεντρώσεων στο Σύνταγμα.

Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει την απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει τις εργατικές, λαϊκές εκδηλώσεις στο Σύνταγμα και στους γύρω δρόμους και επιστρέφει την επίδοση της απόφασης ως απαράδεχτη.

Η μετατροπή πλατείων και δρόμων σε σιδερόφραχτα κάστρα και «υγειονομικές ζώνες» δεν πρόκειται να γλυτώσουν την κυβέρνηση και τους επιτελείς της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας της Ε.Ε., από την οργή του λαού της χώρας μας και των άλλων λαών της Ευρώπης.

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους ν’ απαντήσουν στον εντεινόμενο κυβερνητικό αυταρχισμό και στην απόπειρα τρομοκράτησης με μαζική συμμετοχή στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ αύριο Τρίτη στην Ομόνοια στις 7 το απόγευμα

Μάκης Παπαδόπουλος( ΚΕ του ΚΚΕ): «Δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια προσωπική πολιτική του κ. Στουρνάρα ή μια ελληνική πρωτοτυπία»

Επιστολή κρατουμένων: Ο Τσιρώνης ήταν βασανιστής -Οι φύλακες δολοφόνησαν τον Καρέλι για εκδίκηση

iefimerida

Σε απίστευτες καταγγελίες προχωρούν οι κρατούμενοι από τις πτέρυγες Β1, Β2, Γ1, Γ2 των φυλακών Νιγρίτας, καθώς σε επιστολή τους υποστηρίζουν πως ο δολοφονηθείς υπαρχιφύλακας Γιώργος Τσιρώνης ήταν βασανιστής, ενώ τονίζουν πως ο θάνατος του ισοβίτη Ιλία Καρέλι ήταν μία πράξη εκδίκησης από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους.


Η επιστολή των κρατουμένων στις πτέρυγες Β1, Β2, Γ1, Γ2 των φυλακών Νιγρίτας

«Μετά το επεισόδιο στις φυλακές Μαλανδρίνου με το θάνατο του βασανιστή υπαρχιφύλακα Γιώργου Τσιρώνη, ο Ιλία Καρέλι οδηγήθηκε στον εισαγγελέα για να του απαγγελθούν κατηγορίες. Μετά το πέρας της ανάκρισης στις 27 Μαρτίου μεταφέρθηκε άμεσα στις φυλακές Νιγρίτας Σερρών.

Ο συγκρατούμενος μας έτοιμος να δεχθεί τις συνέπειες του νόμου και να του επιβληθεί ποινή για το αδίκημα το οποίο έκανε δικάστηκε ήδη σε θάνατο χωρίς να πάει δικαστήριο και είναι ήδη νεκρός. Η δολοφονία έγινε άμεσα και με επαγγελματική ακρίβεια. Ο Ιλία Καρέλι χώρια τους μώλωπες είχε και τρύπες στο σώμα του, μια στο χέρι και μια στη περιοχή του στέρνου, οι οποίες φέρεται να έγιναν με αιχμηρό αντικείμενο πράγμα το οποίο δεν έχει δημοσιευθεί.

Εμείς θέλουμε να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες και να εξακριβωθούν τα αίτια θανάτου του όπως έγινε και με τον υπαρχιφύλακα. Επίσης ζητάμε να δωθούν στη δημοσιότητα όλες οι φωτογραφίες από τη στιγμή που εισήλθε στη φυλακή Νιγρίτας. Να βρεθούν οι υπεύθυνοι του ξυλοδαρμού και να καταδικαστούν οι δολοφόνοι του όπως θα καταδικαζόταν κι εκείνος. Από νέα στοιχεία που κυκλοφορήσανε από έναν εξωτερικό φρουρό και διάφορους εργαζόμενους κρατούμενους, στο χώρο εισερχομένων υπάρχουν ακόμα και τώρα κηλίδες αίματος και φαίνεται πλέον καθαρά ότι ο Ιλία Καρέλι ξυλοκοπήθηκε ΚΑΙ στις φυλακές Νιγρίτας.

Το μόνο που ζητάμε είναι η δικαιοσύνη και όχι φασιστικές ενέργειες σε στυλ βεντέτας. Είμαστε εδώ και θα σταθούμε αντιμέτωποι σε ότι θέλει να σταματήσει να ακούγεται η φωνή μας. Ας ενωθούμε λοιπόν όλοι πέρα από κάθε εθνικότητα και να αντισταθούμε στη χούντα που επικρατεί εδώ και καιρό. Οι κρατούμενοι από τις πτέρυγες Β1, Β2, Γ1, Γ2 των φυλακών Νιγρίτας».

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Σαν σήμερα: Γκόργκι, Κομμούνα, ΓΣΕΕ 1926, Φ.Αγγουλές



1868 Γεννιέται ο Μαξίμ Γκόρκι
(πραγματικό όνομα Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκόφ). Ο Γκόρκι, προλετάριος και ο ίδιος, πάλεψε για την επιβίωσή του και μετέτρεψε αυτή τη μάχη του σε πραγματικό «σχολείο» που τον δίδαξε: «Την "ηθική των αφεντικών" την αντιπάθησα όσο και την "ηθική των δούλων". Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται». Η αντίληψη που διαμόρφωσε στο «πεζοδρόμιο» του βίου τον οδήγησε στο μαρξισμό, τον οποίο υπηρέτησε ως το θάνατό του τόσο μέσα από το έργο του όσο και μέσα από την ίδια του τη ζωή. Ο γραπτός λόγος για τον Γκόρκι ήταν το όπλο που αποκάλυπτε την άγρια εικόνα των προλετάριων της εποχής του - μέσω των αισθητικών κανόνων του συγγραφικού ρεαλισμού - αλλά και την αναγκαιότητα του συνειδητού ξεσηκωμού των σκλάβων για την ανατροπή του εφιάλτη που βίωναν. Μια συνειδητότητα που χαράζονταν και σφυρηλατούνταν στον καπιταλισμό στο δρόμο για την τελική έφοδο και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από αφέντες και δούλους.

1871 Η Κομμούνα του Παρισιού. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας η κρατική εξουσία πέρασε, αν και για σύντομο χρονικό διάστημα, στα χέρια του προλεταριάτου, της πιο πρωτοπόρας, της μοναδικής μέχρι το τέλος επαναστατικής τάξης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Για τη συντριβή της, η αστική τάξη της Γαλλίας συμμάχησε ακόμα και με τον «εχθρό» της, τη γερμανική αστική τάξη (με την οποία βρισκόταν σε πόλεμο), έτσι ώστε από κοινού να κατασφάξουν την εξεγερμένη εργατική τάξη του Παρισιού, που αποτελούσε τον πραγματικό εχθρό. Η Κομμούνα που ίδρυσαν οι εργάτες του Παρισιού έζησε μόνον 72 μέρες, αλλά η σημασία της για τον παραπέρα απελευθερωτικό αγώνα της εργατικής τάξης ήταν τεράστια. «Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η Ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης απ' όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους» (Καρλ Μαρξ, «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία»).

1926 Μέσα σε συνθήκες άγριας καταστολής του εργατικού κινήματος (δικτατορία Θεόδωρου Πάγκαλου) συνέρχεται το 3ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Παρά την τρομοκρατία και την εξαγορά συνειδήσεων και παρά την απουσία των πιο δραστήριων και συνεπών εκπροσώπων της εργατικής τάξης (στην πλειοψηφία τους κομμουνιστές), που βρίσκονταν φυλακή ή εξορία, η πλειοψηφία των συνέδρων συνέχιζε να πρόσκειται στις ταξικές δυνάμεις. Η δικτατορία (με τις ευλογίες και τη συνεργασία των ρεφορμιστών) επεμβαίνει ανοιχτά: Συλλαμβάνει 110 αντιπροσώπους και τους κρατά έγκλειστους μέχρι τη λήξη των εργασιών του Συνεδρίου. Έτσι, οι ρεφορμιστές πετυχαίνουν να αποκτήσουν την «πλειοψηφία» στο Συνέδριο και να επικαθήσουν στην ηγεσία της ΓΣΕΕ (με ψήφους 179 έναντι 168 των ταξικών σωματείων). Κατόπιν η ΓΣΕΕ προσχωρεί στη ρεφορμιστική Διεθνή του Άμστερνταμ.

1964 Πεθαίνει ο κομμουνιστής ποιητής Φώτης Αγγουλές.
Γεννημένος στη Χίο ο Φ. Αγγουλές έρχεται σε επαφή με το κομμουνιστικό κίνημα από τις αρχές της δεκαετίας του 1930. Με την Κατοχή καταφεύγει στη Μέση Ανατολή, όπου τον Απρίλη του 1944 συλλαμβάνεται για την ΕΑΜική του δράση από τους Άγγλους και μαζί με άλλους κομμουνιστές κλείνεται σε φυλακή της Παλαιστίνης. Από κει σε διάφορα στρατόπεδα και τέλος στο κολαστήριο του Ντεκαμερέ. Τέλη Νοέμβρη του 1945 απελευθερώνεται και επιστρέφει στη Χίο (χωρίς τη γυναίκα του - δεν το επέτρεψαν οι Άγγλοι), όπου συνεχίζει να αγωνίζεται και να διώκεται.

Στις 10 Γενάρη 1946 ο ταγματάρχης - διοικητής της Χωροφυλακής Χίου, Ντουβλάς Ελευθέριος, ενημερώνει εγγράφως το Γραφείο ΧΙ/Γ του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ότι «ο Φώτης Αγγουλές (...) εδηλητηριάσθη ψυχικώς, διεστράφη πνευματικώς και επίστεψε εις τας ιδέας του κομμουνισμού. Κλεισθείς δε υπό των Συμμαχικών Δυνάμεων εις Ντεκαμερέ, ετελειοποίησε τας αντεθνικάς ιδέας του». Παρακάτω ο διοικητής ενημερώνει το ΓΕΣ ότι «εις τον εν λόγω ασπασθέντα τας κομμουνιστικάς ιδέας, επεδείχθη η συνήθης δήλωσις, συνταχθείσα συμφώνως προς τας σχετικάς διαταγάς». Και το έγγραφο καταλήγει: «Την υπογραφήν της δηλώσεως ηρνήθη επιμόνως. Έκτοτε παρακολουθείται η δράσις του».

Με την ανάπτυξη της πάλης του Δημοκρατικού Στρατού, ο Αγγουλές τυπώνει έντυπα του ΔΣΕ κρυμμένος σε μια στέρνα στο Βατάδο. Εκεί μια μέρα του Μάρτη του 1948 συλλαμβάνεται, δικάζεται από στρατοδικείο και καταδικάζεται σε θάνατο. Ο Αγγουλές γλίτωσε την εκτέλεση χάρη στον ξεσηκωμό όλου του νησιού και διεθνείς διαμαρτυρίες. Δεσμώτης επί οκτώ χρόνια στα κολαστήρια Βούρλων, Μακρονήσου, Κεφαλονιάς, Αλικαρνασσού, Ιτζεδίν, του νοσοκομείου «Άγιος Παύλος» και Κέρκυρας, αποφυλακίστηκε βαριά άρρωστος το 1956. Επιστρέφει στη Χίο και «ζει» παρακολουθούμενος...

Συνέρχεται λίγο και γίνεται - επιτέλους - μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Κανείς δεν επιτρέπεται να του δώσει δουλειά. Ανέχεια και μοναξιά τον βασανίζουν. Το 1963 καταρρέει - σωματικά και ψυχολογικά - από μολυβδίαση. Δεν τρώει, δεν πίνει, δεν μιλά. Αρχές του 1964, με παρέμβαση του Σωματείου Τυπογράφων, του δίνεται μια ψωροσύνταξη. Στις 27 Μάρτη παίρνει το καράβι «Κολοκοτρώνης», για Πειραιά. Ταξιδεύοντας στην τρίτη θέση ξεψυχά από πνευμονικό οίδημα. Στην τσέπη του βρέθηκαν μόνο 20 δραχμές. Αμέσως μετά το θάνατό του, ο Γιάννης Ρίτσος τον τιμά με ένα ποίημά του και ο Ανδρέας Καραντώνης ραδιοφωνικά. Ποιήματά του μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν σε Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Σοβιετική Ένωση, Βουλγαρία, κ.α.

Καλό ταξίδι, σύντροφε Τάκη...

Με μιά τελετή γεμάτη συγκίνηση, θλίψη, σεμνότητα  και απόλυτη σοβαρότητα που ταιριάζει στους κομμουνιστές αποχαιρετίσαμε το σύντροφο Τάκη Τσίγκα.

Πάρα πολύς κόσμος βρέθηκε εκεί στο νεκροταφείο της Λ.Ηρακλείου.

Όσοι τον γνωρίσαμε ξέρουμε ότι χάθηκε ένας από τους πιο σπουδαίους, τους καλύτερους συντρόφους.
Του χρωστάμε αγώνες...



..
Oλοφάνερα συγκινημένος ήταν ο σ.Δ.Αρβανιτάκης στον αποχαιρετισμό του:

«Η ΚΕ του ΚΚΕ αποχαιρετά σήμερα στο τελευταίο ταξίδι το σύντροφό μας, Τάκη Τσίγκα. Με θλίψη και περηφάνια όλο το Κόμμα αποχαιρετάμε τον σ. Τάκη, ένα άξιο στέλεχος του Κόμματος με πολύχρονη και μεγάλη προσφορά για το Κόμμα μας, το δίκιο του λαού, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Φεύγει αγαπημένος, τιμημένος και θρηνούμενος από τους κομμουνιστές, από χιλιάδες λαϊκούς ανθρώπους της Ελλάδας, τους δημοσιογράφους του "Ριζοσπάστη", του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού του Κόμματος που είχε την ευθύνη, της πόλης που γεννήθηκε, αλλά και της Πάτρας, της Αχαΐας που αναπτύχθηκε ως επαναστάτης.



Ο σ. Τάκης δέθηκε σε όλη του τη ζωή με τον κόσμο. Ηταν αγαπητός, ακούραστος, πράος, σεμνός αγωνιστής, ακλόνητος κομμουνιστής. Η δράση του, η ζωή του, αποτελεί παράδειγμα.

Εφερε σε πέρας τις υποχρεώσεις του αγωνιστή για το λαό. Το όνομά του θα ζήσει στις καρδιές και την Ιστορία μας. Οπως γράφει ο ποιητής:

"Αν έκανες το χρέος σου στο λαό,

σαν ξεχυθεί με πάθος παλαιό

την πάσαν ατιμία να συνεπάρει

μ' άλλους πολλούς θα 'χει και σε μπροστάρη".

Ο σύντροφος Τάκης στάθηκε μπροστά με το Κόμμα, μαζί με το λαό μπροστάρης. Η πορεία, η ζωή, η στάση του απέναντι στον ταξικό αντίπαλο αποτελούν ενσάρκωση των ιδανικών, των αξιών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Γεννήθηκε στα Γιάννενα στις 14 Μάη του 1953, όπου τελείωσε το Δημοτικό, Καπλάνειο Σχολή, και το Γυμνάσιο, Ζωσιμαία. Από τα μαθητικά του χρόνια ήρθε σε επαφή με τις ιδέες του λαϊκού κινήματος μέσω της οικογένειάς του και συμμετείχε στις νεολαιίστικες κινητοποιήσεις για το Κυπριακό το 1964. Το καλοκαίρι του 1972 πέρασε στην Πολυτεχνική Σχολή της Πάτρας.
Αλύγιστος και ακλόνητος αγωνιστής

Από τον Οκτώβρη του '72, από τις πρώτες κιόλας μέρες του στην πόλη, συμμετείχε σε όλες τις αντιδικτατορικές κινητοποιήσεις των φοιτητών της Πάτρας. Το Φλεβάρη του 1973 εκλέχθηκε στην πενταμελή Επιτροπή Αγώνα. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου της Πάτρας το Νοέμβρη του 1973, τις μέρες του λαϊκού ξεσηκωμού ενάντια στη δικτατορία, και εκλέχθηκε στη δωδεκαμελή Επιτροπή Κατάληψης.



Συνελήφθη αρκετές φορές από την Ασφάλεια της Πάτρας και των Ιωαννίνων. Βασανίστηκε, υπέστη το μαρτύριο της "φάλαγγας". Αντιμετώπισε τα βασανιστήρια παλικαρίσια. Εμεινε αλύγιστος και ακλόνητος αγωνιστής. Οι διώξεις συνεχίστηκαν για τον σύντροφο Τάκη και μετά τις μέρες του Πολυτεχνείου. Φυλακίστηκε μέχρι τα Χριστούγεννα του 1973, ξαναγνώρισε την αγριότητα στα κρατητήρια της Ασφάλειας Ιωαννίνων αρνούμενος να υπογράψει δήλωση ενάντια στο ΚΚΕ.

Αμέσως, λίγες μέρες μετά την πτώση της χούντας, ο σ. Τάκης Τσίγκας οργανώθηκε στην ΚΝΕ και στο ΚΚΕ, δούλεψε για την οικοδόμηση της ΚΝΕ στην Αχαΐα, ανέλαβε Γραμματέας του Νομαρχιακού Συμβουλίου της ΚΝΕ, ενώ από την άνοιξη του 1975 συμμετείχε και στο Γραφείο της Επιτροπής Πόλης Πάτρας του Κόμματος. Αυτήν την περίοδο ρίχτηκε με αυταπάρνηση στη μάχη για την οικοδόμηση του Κόμματος και της ΚΝΕ. Είχε μεγάλη συμβολή στην οργάνωση και την ανάπτυξη της πάλης της εργατικής τάξης και της αγροτιάς στην περιοχή. Το 1983, ο σ. Τσίγκας εκλέγεται Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Πελοποννήσου - Δυτικής Στερεάς και Νήσων και στο 12ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το Μάη του 1987, εκλέγεται μέλος της ΚΕ.
Αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα του ΚΚΕ

Στα δύσκολα χρόνια της αντεπανάστασης, της ανατροπής του σοσιαλισμού και της προσπάθειας διάλυσης και μετάλλαξης του ΚΚΕ από τον οπορτουνισμό, ο σ. Τάκης Τσίγκας υπεράσπισε τον μαρξιστικό - λενινιστικό και τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ. Συνέβαλε σημαντικά στην αντιμετώπιση των επιθέσεων ενάντια στο Κόμμα και του αντικομμουνισμού. Εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ και του Πολιτικού Γραφείου στο 13ο Συνέδριο του Κόμματος και στο 14ο εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ και του ΠΓ και ανέλαβε διευθυντής του "Ριζοσπάστη". Στο 15ο Συνέδριο επανεκλέγεται μέλος της ΚΕ, με ευθύνη την αρχισυνταξία του "Ριζοσπάστη". Μέχρι το 19ο Συνέδριο υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος. Στο διάστημα 2007 - 2013, ο σ. Τάκης Τσίγκας διετέλεσε διευθυντής του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού σταθμού του Κόμματος. Σε όλες τις κομματικές δουλειές που ανέλαβε είχε συμβολή και προσφορά. Υπήρξε άξιος, ικανός και αγαπητός σύντροφος και στέλεχος. Αποτελεί παράδειγμα, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά, γιατί εκφράζει την πορεία του αγωνιστή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που συνέχισε και ολοκλήρωσε την πορεία του ως μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ.



Είμαστε περήφανοι ως Κόμμα για τη συμβολή και τη δράση του συντρόφου μας. Κανέναν δεν αγγίζουν κατηγόριες, υπαινιγμοί και κακοήθειες των συνήθων ανωνύμων του διαδικτύου που τίποτα δεν σέβονται, ούτε αυτές τις μέρες του πόνου, του αποχαιρετισμού σε ένα άξιο στέλεχος του Κόμματος.

Ο σ. Τάκης Τσίγκας αφιέρωσε όλη τη ζωή του στον αγώνα του ΚΚΕ, της εργατικής τάξης και του λαού μας, για καλύτερες μέρες, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Χωρίς να υπολογίζει δυσκολίες, με αγωνιστική σεμνότητα τίμησε καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του την ιδιότητα του μέλους και του στελέχους του ΚΚΕ.

Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στη σύζυγό του Μαρίνα, στις δύο του κόρες, στους γονείς και τους οικείους του.

Σύντροφε Τάκη, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ σε αποχαιρετά. Θα σε θυμόμαστε πάντα, στους καθημερινούς αγώνες μας, μέχρι την τελική νίκη του λαού μας ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Καλό ταξίδι, σύντροφε Τάκη».




Τι διαφορετικό λέει η κυβέρνηση;

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ


Η κρίση δεν είναι καπιταλιστική οικονομική κρίση και μάλιστα γενικευμένη στην ΕΕ και αλλού, αλλά είναι ντόπια και αφορά στη διαχείριση, είπε και ελάλησε ο Γ. Δραγασάκης του ΣΥΡΙΖΑ. Να τι είπε στους Γερμανούς βουλευτές - μέλη της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Βουλής, που βρίσκονται στην Ελλάδα με επικεφαλής τον Πρόεδρό της κ. Gunther Krichbaum. «Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε πλήρη επίγνωση ότι η κρίση είναι δική μας, ότι πρέπει να κάνουμε βαθιές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα, στη δημόσια διοίκηση, στη λειτουργία του κράτους, στην αντιμετώπιση της διαφθοράς, αλλά για να τα κάνουμε αυτά, πρέπει να βρούμε μια λύση στο πρόβλημα του χρέους και της λιτότητας, δεν μπορούμε να τα κάνουμε σε συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής κατάρρευσης» (...) «να διαβεβαιώσετε τον γερμανικό λαό ότι θα έχετε στην Ελλάδα μια αξιόπιστη πολιτική δύναμη, η οποία υποστηρίζει τον τερματισμό της λιτότητας και την έξοδο από την κρίση μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης». Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει εξετάσεις στη γερμανική αστική τάξη. Διακηρύσσει αναδιαρθρώσεις στο κράτος και τη φορολογία σε όφελος του κεφαλαίου, υπόσχεται πάταξη της διαφθοράς ως αιτία των ελλειμμάτων και των χρεών! Αλήθεια, τι διαφορετικό λέει και κάνει η κυβέρνηση σ' αυτά; Οχι τυχαία τα χτεσινά «Νέα» επικρότησαν αυτές τις δηλώσεις Δραγασάκη από το πρωτοσέλιδό τους!

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Ο κοινωνικός χαρακτήρας της επανάστασης του 1821





«Σε μια ορισμένη βαθμίδα της εξέλιξής τους, οι υλικές παραγωγικές δυνάμεις έρχονται σε αντίφαση με τις υπάρχουσες σχέσεις παραγωγής ή -πράγμα που αποτελεί μονάχα τη νομική γι' αυτό έκφραση- με τις σχέσεις ιδιοκτησίας, μέσα στις οποίες είχαν κινηθεί ως τώρα. Από μορφές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, οι σχέσεις αυτές μεταβάλλονται σε δεσμά τους. Τότε έρχεται μια εποχή κοινωνικής επανάστασης. Με την αλλαγή της οικονομικής βάσης ανατρέπεται, αργότερα ή γοργότερα, ολόκληρο το τεράστιο εποικοδόμημα. Όταν εξετάζουμε τέτοιες ανατροπές, πρέπει να κάνουμε πάντα τη διάκριση ανάμεσα στην υλική ανατροπή, στους οικονομικούς όρους της παραγωγής, που μπορούμε να τους διαπιστώσουμε με ακρίβεια φυσικών επιστημών και στις νομικές, πολιτικές, θρησκευτικές, καλλιτεχνικές ή φιλοσοφικές, κοντολογίς τις ιδεολογικές μορφές μέσα στις οποίες οι άνθρωποι συνειδητοποιούν αυτή τη σύγκρουση και παλεύουν ως τη λύση της» (Καρλ Μαρξ, «Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας», πρόλογος).

Σε κάθε ιστορική εποχή, μια κοινωνική τάξη προβάλλει ως πρωτοπόρα, αποτελώντας την ηγέτιδα δύναμη - μοχλό της κοινωνικής προόδου. Στην επανάσταση του 1821, ο ρόλος αυτός ανήκε στην αστική τάξη, η οποία διαμορφώθηκε και αναπτύχθηκε στα πλαίσια του φεουδαρχικού συστήματος.

Σε μια μακρόχρονη πορεία, οι φεουδαρχικές σχέσεις παραγωγής έγιναν εμπόδιο για την περαιτέρω ανάπτυξη των νέων παραγωγικών δυνάμεων, των καπιταλιστικών. Έπρεπε, λοιπόν, να σπάσουν. Και έσπασαν με τη νίκη των αστικών επαναστάσεων, οι οποίες συνέτριψαν τη φεουδαρχική εξουσία και συγκρότησαν τα αστικά έθνη - κράτη.

Η ελληνική Επανάσταση του 1821 δε διέφερε ως προς αυτό από τις αντίστοιχες επαναστάσεις και κινήματα που σημειώθηκαν σε μια σειρά χώρες το ίδιο διάστημα. Βεβαίως, πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες οθωμανικής κατάκτησης, με ηγετική δύναμη την ελληνόφωνη χριστιανική αστική τάξη. Ήταν, επομένως, εθνικοαπελευθερωτική στη μορφή και αστικοδημοκρατική στο περιεχόμενο.

Όπως σε όλες τις αστικές επαναστάσεις, έτσι και στην ελληνική του 1821, πήραν μέρος, ως κινητήριες δυνάμεις, οι πλατιές μάζες της αγροτιάς, καθώς και η μικρή ακόμα αριθμητικά εργατική τάξη, όπως οι ναύτες, οι τεχνίτες.

Ο μαζικός λαϊκός ηρωισμός, ακόμα και μεταξύ των αμάχων, η συλλογική δράση που έλαβε όλες τις μορφές πάλης -και κυρίως την ένοπλη-, η αυτοθυσία σφράγισαν τον πολυετή αγώνα, αφήνοντας πίσω διαχρονικά διδάγματα.

«Ας εξετάση διακεκριμένως οποιοσδήποτε έλαβεν μέρος εις την Επανάστασιν, και θέλει ίδει ότι η τάξις των ξενιτευμένων λογιοτάτων και εμπόρων είναι ήτις πρώτη ετόλμησεν και εκίνησεν τον μοχλόν τούτον και έμβασεν και τους Προεστούς και τους Αρματολούς εις τα αίματα».

Έτσι περιγράφει την κινητήρια δύναμη της Επανάστασης του 1821 ένας εκ των πρωταγωνιστών της, ο Σερραίος επαναστάτης Ν. Κασομούλης, καταδεικνύοντας το κοινωνικό της περιεχόμενο. Έκτοτε, αυτό εκτοπίστηκε από την κρατούσα ιστοριογραφία, για να κυριαρχήσουν το θρησκευτικό και μια «υπερταξική» έννοια του εθνικού ως αποκλειστικά κίνητρα της Επανάστασης.

Επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στους μαθητές για την 25η Μαρτίου






Οι λαϊκές επαναστάσεις μπορούν να νικήσουν!




Αγαπητέ μαθητή, μαθήτρια

Ίσως έχεις βαρεθεί να ακούς συνέχεια για επετείους και γιορτές, ειδικά σήμερα που η πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του συστήματος των εφοπλιστών, των επιχειρηματιών κάνουν επίθεση στη ζωή σου και στην οικογένειά σου. Κράτα όμως το εξής: ό,τι επίθεση και να σου κάνουν, δε θα σταματήσουν ποτέ να στοχεύουν στο μυαλό σου. Γι’ αυτό σου λένε ψέματα και μισές αλήθειες και για την 25η Μαρτίου, όπως κάνουν και για την 28η Οκτώβρη αλλά και για το Πολυτεχνείο.

Είναι ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους!

Δεν σου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι γιορτάζουμε την έναρξη της επανάστασης του 1821 στις 25η Μαρτίου ενώ ήδη στις 23 Μάρτη του 1821 η Καλαμάτα και άλλα μέρη της Πελοποννήσου είχαν απελευθερωθεί από τους Τούρκους;

Η απάντηση είναι ότι με διάταγμα του 1838, δηλαδή 13 χρόνια αργότερα, ορίσθηκε εθνική γιορτή η μέρα του Ευαγγελισμού για να ντύσουν την επανάσταση με θρησκευτικό μανδύα.

Όμως η επίσημη Εκκλησία δεν ήταν υπέρ της Επανάστασης. Όταν ο Παπαφλέσας συναντήθηκε με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να του πει ότι όλα ήταν έτοιμα για την επανάσταση, ο τελευταίος άρχισε να τον βρίζει ότι είναι απατεώνας. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός μάλιστα είχε πει: «Ας αφήσουμε τα παιδιά του Μωάμεθ να αποτελειώσουν τα παιδιά του Ροβεσπιέρου»!

Ένας από τους κοτζαμπάσηδες, δηλαδή τους έλληνες άρχοντες της εποχής, είπε «κάλλιο οι Τούρκοι κι ο ραγιάς υπόδουλος, παρά λεύτερο έθνος με το λαό να’ χει δικαιώματα»!

Είναι ψέμα ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε πρώτος τη σημαία της επανάστασης του 1821.
Τη σημαία στην Πάτρα την ύψωσε ο λαϊκός ηγέτης Παναγιώτης Καρατζάς, τον οποίο δολοφόνησαν οι πρόκριτοι της Πάτρας.

Τι σημαίνει αυτό;

Η επανάσταση του 1821 ήταν σύγκρουση με τον Οθωμανικό Δεσποτισμό και συνδέονταν με την απελευθέρωση. Όλοι οι Έλληνες δεν ήταν υπέρ της επανάστασης. Μάλιστα υπήρχαν Έλληνες που ήταν μέρος του Οθωμανικού Συστήματος εξουσίας.

Στην επανάσταση του 1821 δεν πήραν μέρος μόνο ορθόδοξοι Χριστιανοί και Ελληνες το γένος.
Πήραν μέρος, κατ' αρχήν, οι λεγόμενοι Φιλέλληνες, από το χώρο της Δυτικής Ευρώπης.

Εκτός από τους Φιλέλληνες, ωστόσο, πήραν μέρος στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και Βλάχοι, Μολδαβοί, Βούλγαροι, Αλβανοί, Σέρβοι, Τσιγγάνοι, Ούγγροι, Πολωνοί και άλλοι.


Ξέρεις άραγε ότι στα πλοία του Μιαούλη, το πλήρωμα δεν ήξερε καθόλου την ελληνική γλώσσα και ότι μιλούσε Αρβανίτικα;


Ξέρεις ότι οι επαναστάτες του 1821 δεν χωρίζανε το λαό σε Έλληνα και ξένο;
Ο Ρήγας Φεραίος καλούσε Χριστιανούς και Τούρκους σε κοινό αγώνα για το γκρέμισμα της οθωμανικής κυριαρχίας και στη δημιουργία μιας Βαλκανικής Ομοσπονδίας.

Η επανάσταση του 1821 δεν ήταν θρησκευτικός πόλεμος, ξεσηκωμός των Χριστιανών κατά των Μωαμεθανών.

Ήρθαν στιγμές που Έλληνες και Τούρκοι πολέμησαν μαζί, εναντίον των Βενετών, των Ισπανών και του Πάπα (και αντίστροφα), προτιμώντας οι Ελληνες ραγιάδες την τουρκική από τη δυτικοευρωπαϊκή φεουδαρχία, αφού η τελευταία υπήρξε κατά πολύ σκληρότερη της τουρκικής.

Αλλά και οι Φιλέλληνες της Δυτικής Ευρώπης που συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821, είχαν ταξικά κίνητρα: να κυριαρχήσουν τα ιδανικά και οι σκοποί της μεγάλης (αστικής) Γαλλικής Επανάστασης, ανεξάρτητα από το ότι υπήρχε και ο θαυμασμός τους για την αρχαία παιδεία. Και όπως γνωρίζουμε, η εκκλησία στη Γαλλία δεν πέρασε και πολύ καλές ημέρες κατά τη Γαλλική Επανάσταση...

Όλα αυτά λοιπόν δεν θα στα πουν τα σχολικά βιβλία γιατί δεν θέλουν να ξέρεις τι είναι η επανάσταση για να βγάλεις τα σωστά συμπεράσματα για το σήμερα και τη ζωή σου.

Σου λέμε λοιπόν:

Στην επανάσταση του 1821 δεν ήταν όλοι οι Έλληνες μαζί γιατί είχε κοινωνικό χαρακτήρα.


Κάθε κοινωνική επανάσταση δίνει απάντηση στο ερώτημα: ποια τάξη θα είναι στην εξουσία.


Η επανάσταση είναι το όχημα για να προχωρήσει η κοινωνία μπροστά.


Σκέψου λοιπόν ότι σε όλη την Ευρώπη εκείνη την περίοδο ξεσπούσαν αστικές επαναστάσεις, δηλαδή επαναστάσεις που έβαζαν στόχο να φύγουν οι φεουδάρχες (κάτοχοι γης) από την εξουσία και να πάρουν την πολιτική εξουσία οι αστοί (κάτοχοι κεφαλαίου που εκμεταλλεύονται την ελεύθερη εργατική δύναμη).



Βγάλε τα συμπεράσματα σου για το σήμερα!

Σήμερα πρωτοπόρα κοινωνική δύναμη, δηλαδή αυτοί που μπορούν και θέλουν να φέρουν τα πάνω κάτω, είναι η εργατική τάξη. Η αστική τάξη είναι πια αντιδραστική. Το ξέρεις, το ζεις! Γι’ αυτό κάνει τέτοια επίθεση στη ζωή σου, γι’ αυτό στέλνει τα ΜΑΤ όταν αγωνίζεσαι, σε θέλει σύγχρονο σκλάβο με μισθό ψίχουλα, με ζωή χωρίς δικαιώματα, σε βομβαρδίζει με ναρκωτικά.

Η επανάσταση του 21, όπως κάθε επανάσταση, ασκεί βία και δεν σέβεται κανέναν θεσμό, καμιά νομιμότητα που εκμεταλλεύεται τους λαούς.
Στη σημαία της δεν γράφει τίποτα για το νόμιμο αλλά για το δίκαιο.

Και σήμερα επίκαιρο σύνθημα είναι: «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη»!


Οι επαναστάτες του 21 λέγανε «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», δεν διαπραγματεύονταν με τους εχθρούς τους. Σήμερα, προσκυνημένοι είναι αυτοί που στηρίζουν την ΕΕ, το ΔΝΤ, την κοινωνία του κέρδους και της αγοράς.


Ο στρατός της αντίδρασης (Ιερή συμμαχία τότε, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ σήμερα) δεν είναι ανίκητος.


Οι κοινωνίες χωρίζονται σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Στο λαό και τους από πάνω. Η αντίθεσή τους δεν λύνεται με διάλογο αλλά με πάλη.

Ο λαός που πιστεύει στη δύναμή του νικά - ο λαός που παραδίνεται χάνει!

Κράτα το καλά: είτε στον αγώνα είτε στην υποταγή, ποτέ όλοι οι Έλληνες δεν ήταν μαζί!


Το 1821 κάποιοι έβλεπαν στον Οθωμανό κατακτητή, τον φίλο, το στήριγμα της δικής τους εξουσίας. Το 1940 κάποιοι έλεγαν, οι «Γερμανοί είναι φίλοι μας» και συνεργάστηκαν με τους φασίστες. Είναι οι πολιτικοί πατεράδες των σύγχρονων ναζιστών της Χρυσής Αυγής.

Το 1821 κάποιοι καλούσαν το λαό σε ομοψυχία για να αντέχει στον τουρκικό ζυγό. Το 1940 κάποιοι έλεγαν ότι είναι τρέλα η αντίσταση. Σήμερα κάποιοι σε καλούν σε εθνική ομοψυχία για να βγούμε από την κρίση και εννοούν να θυσιάσεις τη ζωή και τα όνειρά σου για να σωθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας, του συστήματος τους! Κάποιοι άλλοι, μιλάνε για «κατοχή» από ξένα κράτη, για να κρύψουν τους Έλληνες επιχειρηματίες που πλουτίζουν από τον ιδρώτα των γονιών σου.

Την ιστορία τη γράφουν οι λαοί! Σήμερα είναι η δική σου σειρά.

Η πάλη για τις ανάγκες σου θα είναι σκληρή αλλά δίκαιη. Έτσι ήταν πάντα!

Οργάνωσε τον αγώνα σου για τα δικαιώματά σου,

διάβασε και μάθε την αληθινή ιστορία του λαού και του τόπου σου.



Αντάρτης-κλέφτης-παλικάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός!



Αθήνα 14/3/2013

Για τις εξελίξεις στο γάλα


Ανακοίνωση της κοινωνικής συμμαχίας για τις εξελίξεις στο γάλα

Οι εξελίξεις στο γάλα δείχνουν για μια ακόμη φορά ότι οι προτάσεις του ΟΟΣΑ και οι κανονισμοί της Ε.Ε καθορίζουν την ημερομηνία λήξης του γάλακτος με γνώμονα την κερδοφορία των καρτέλ του γάλακτος και όχι τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας.

Οι πολιτικές της Ε.Ε με τις οποίες διαχρονικά συμφωνούσαν και εφάρμοζαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ οδήγησαν στο ξεκλήρισμα χιλιάδων αγελαδοτρόφων παραγωγής γάλακτος και στην συγκέντρωση της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοκτηνοτρόφων και επιχειρήσεων.

Ενώ η χώρα μας χρειαζόταν 1.200.000 τόνους αγελαδινού γάλακτος για να καλύψει τις ανάγκες της, η Ε.Ε είχε ορίσει πλαφόν παραγωγής 600.000 τόνους και αργότερα 820.000 τόνους αγελαδινού γάλατος και από εκεί και πάνω οι κτηνοτρόφοι πλήρωναν πρόστιμα συνυπευθυνότητας γιατί ξεπερνούσαν το πλαφόν. Έτσι το 70% των αγελαδοτρόφων αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την παραγωγική διαδικασία, αφού δεν είχε εισόδημα και οι διατροφικές ανάγκες του λαού μας να καλύπτονται από εισαγόμενο γάλα.

Οι προτάσεις για γάλα μακράς διάρκειας, πάνω από τις 5 ημέρες, θα έχει ως αποτέλεσμα την μεγαλύτερη συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής, ενισχύει την εισαγωγή γάλατος και υποβαθμίζει την ποιότητα του.

Οι μεγάλοι χαμένοι θα είναι:
  • Οι αγελαδοτρόφοι καθώς τα μονοπώλια του γάλακτος θα φέρνουν φτηνότερο εισαγόμενο γάλα και θα το διοχετεύουν στην αγορά αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τα ήδη μεγάλα κέρδη τους. Αποτέλεσμα θα είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση της παραγωγής και ξεκλήρισμα των μικρότερων αγελαδοτρόφων. 
  •  Το εισόδημα της λαϊκής οικογένειας αφού το γάλα υψηλής παστερίωσης μακράς διάρκειας είναι ακριβότερο.
  •  Οι εργαζόμενοι στις γαλακτοβιομηχανίες και στην μεταφορά του γάλακτος με μείωση των αμοιβών τους αλλά και απολύσεις που μαζί με τους ξεκληρισμένους αγελαδοτρόφους θα προστεθούν στους 1.500.000 ανέργους.
  •  Οι αυτοαπασχολούμενοι στο λιανικό εμπόριο με τη μείωση των σημείων πώλησης θα χάσουν ένα ακόμα κομμάτι της δουλειάς τους που θα μεταφερθεί στα super markets και τα πολυκαταστήματα

Μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι γαλακτοβιομηχανίες που θα συγκεντρώνουν γάλα με πολύ χαμηλότερη τιμή, μικρότερο εργασιακό κόστος και θα το πουλάνε στην αγορά με μεγαλύτερες τιμές.

Φαίνεται και από αυτή την εξέλιξη στο γάλα ότι η Ε.Ε και η πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τα συμφέροντα των μονοπωλίων εξυπηρετούν σε βάρος των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφία του λαού.

Οι δυνάμεις της κοινωνικής συμμαχίας καλούν τους εργαζόμενους στις γαλακτοβιομηχανίες, τους αγελαδοτρόφους, συνολικά τον λαό να αντισταθούν σε αυτή την απόφαση, να μην περάσει και να μην εφαρμοστεί. Καλούν σε αντίσταση με στόχο την ανατροπή αυτών των πολιτικών ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια διαφορετική ανάπτυξη με γνώμονα το συμφέρον του λαού. Ανάπτυξη που θα αξιοποιεί τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και θα καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας με φθηνά και ποιοτικά προϊόντα αλλά και τις απαραίτητες πρώτες ύλες για λειτουργία και ανάπτυξη της βιομηχανίας.



Μάρτης 2014

Κινητοποιήσεις για την ανεργία στις 27 Μάρτη από Συνδικάτα - Κάλεσμα από ΠΑΜΕ και ΟΓΕ


902.gr





Κινητοποίησες ενάντια στηνανεργία και απαιτώντας ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων διοργανώνουν τηνΠέμπτη 27 Μάρτη σωματεία και φορείς.

Στην Αθήνα το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας, Ιματισμού και Δέρματος, τα Σωματεία στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής, η Πανελλαδική Ένωση Λιθογράφων και η Ένωση Ηλεκτροτεχνιτών Αττικής καλούν σε συγκέντρωση στις 10.30 π.μ. στην Ομόνοια και θα ακολουθήσει πορεία στο υπουργείο Εργασίας.

Επίσης στην κινητοποίηση καλούν τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ καιΜαγείρων και η Επιτροπή Ανέργων Ναυτεργατών. Στη συγκέντρωση θα συμμετέχουν τοΕργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λαυρίου, το Συνδικάτο Οικοδόμων Λαυρεωτικής και το σωματείο Ηλεκτροτεχνιτών Λαυρεωτικής. Για τη συμμετοχή στη συγκέντρωση θα αναχωρήσει πούλμαν στις 8.30 π.μ. από το άγαλμα Μεταλλωρύχων (η μεταφορά θα γίνει δωρεάν).

Κινητοποιήσεις και σε άλλες πόλεις
Στη Μυτιλήνη, το Παλλεσβιακό Εργατικό Κέντρο καλεί σε συγκέντρωση στις 7 μ.μ. στην πλατεία Σαπφούς
Στην Ξάνθη, η γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί σε συγκέντρωση στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία Ελευθερίας

Κάλεσμα συμμετοχής από ΠΑΜΕ - ΟΓΕ

Κάλεσμα στους ανέργους, τους εργαζόμενους και τους νέους να συμμετάσχουν μαζικά στη συγκέντρωση απευθύνει το ΠΑΜΕ τονίζοντας την ανάγκη τα συνδικάτα να δυναμώσουν την επαφή τους με τους ανέργους. (Διαβάστε ΕΔΩ το κάλεσμα του ΠΑΜΕ)

Κάλεσμα στις άνεργες, τις νέες που ψάχνουν μεροκάματο στα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, τις γυναίκες που με τους λειψούς μισθούς και τις πετσοκομμένες συντάξεις προσπαθούν να ζήσουν τις οικογένειές τους, να δώσουν το «παρών» στη συγκέντρωση απευθύνει και η ΟΓΕ.

Κοινή ανακοίνωση των Συνδικάτων

Στην κοινή ανακοίνωση του Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργίας, Ιματισμού και Δέρματος, των Σωματείων στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής, της Πανελλαδικής ένωσης Λιθογράφων και της Ένωσης Ηλεκτροτεχνιτών Αττικής επισημαίνεται:

«Συνάδελφοι άνεργοι η πρωτοβουλία των σωματείων που πραγματοποίησαν το συλλαλητήριο στις 6/3/2014 για τα καυτά προβλήματα των ανέργων συνεχίζεται. Κόντρα στο χτύπημα της κρατικής καταστολής, κόντρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να μας μετατρέψει σε απαθείς θεατές της βαρβαρότητας που ζούμε. Οι επιπτώσεις είναι πολλές και τεράστιες και για μας και για τις οικογένειές μας. Η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων μας παραμένουν άνεργοι χωρίς να “σταυρώνουν” μεροκάματο για μεγάλο χρονικά διάστημα.

Ζουν καθημερινά τον εφιάλτη της επιβίωσης, ανασφάλιστοι, χωρίς γιατρό και φάρμακα, χωρίς καμία βοήθεια. Αρκετοί χωρίς ρεύμα, αλλά και χωρίς πρόσβαση στα βασικά διατροφικά προϊόντα, πετρέλαιο. Άλλοι κινδυνεύουν από πλειστηριασμούς και άλλοι από τον κίνδυνο της έξωσης από το σπίτι λόγω των οφειλών.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση με την πολιτική της επιβάλλει φόρους και χαράτσια, πληρωμές παντού, συνταγογράφηση και ευρώ, αυξήσεις σε διόδια κα. Η όποια ανάπτυξη ακολουθήσει θα είναι πάνω στα αποκαΐδια της αντεργατικής αντιλαϊκής πολιτικής και θα συνοδεύεται με ελάχιστες θέσεις εργασίας, και αυτές με όρους που δεν θα ξεχωρίζουν, αν είσαι εργαζόμενος ή δούλος.

Δεν πάει άλλο! Τώρα να πάρουμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια.

Συνάδελφε,

Κυβέρνηση και κεφαλαιοκράτες προσπαθούν να ρίξουν το φταίξιμο της φτώχειας και της ανεργίας σε σένα. Γύρισέ τους την πλάτη, πολέμα τους. Η φτώχεια και η ανεργία δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να μην αγωνίζεσαι ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο. Ανέλαβε την ευθύνη σου απέναντι στον εαυτό σου και την οικογένειά σου συμμετέχοντας στους αγώνες του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Τώρα παίρνουμε μέρος όλοι στον αγώνα για μέτρα ανακούφισης από την ανεργία.

Παλεύουμε για:


Επίδομα ανεργίας για όλους και για όλη την περίοδο της ανεργίας.


Επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ.


Χορήγηση δωρεάν κάρτας απεριορίστων διαδρομών στις αστικές συγκοινωνίες.


Σφράγισμα των βιβλιαρίων όλων των ανέργων. Όσο διαρκεί η ανεργία, οι άνεργοι και τα μέλη της οικογένειάς τους να έχουν πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς όρους και προϋποθέσεις.


Μείωση 30% των τιμολογίων ΔΕΚΟ με παράλληλη απαγόρευση της διακοπής παροχής νερού, ρεύματος και σταθερού τηλεφώνου.


Κανένας πλειστηριασμός σε σπίτι λαϊκής οικογένειας.


Έκτακτο επίδομα μπροστά στις γιορτές του ΠΑΣΧΑ.


Κατάργηση της αύξησης κατά δύο χρόνια στα όρια ηλικίας. Μείωση των ορίων ηλικίας στα 50 και 55 χρόνια στις γυναίκες και τους άνδρες αντίστοιχα στα Β.Α.Ε., και στα 55 και 60 στους άλλους κλάδους.


Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων.


Απλοποίηση των προϋποθέσεων για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας.


Διαγραφή χρεών από τόκους και πάγωμα αποπληρωμής δανείων για όσο καιρό κάποιος είναι άνεργος.


Κατάργηση των χαρατσιών, κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, κατάργηση των δημοτικών τελών στους άνεργους και μείωση τους στους υπόλοιπους εργαζόμενους.


Επιδότηση ενοικίου στο 100% της αξίας του από το κράτος.


Κρατική αγορά συγκέντρωσης και διάθεσης τροφίμων σε ανέργους.


Να αρθεί ο περιορισμός για τα παιδιά των ανέργων που δε γίνονται δεκτά σήμερα στους Παιδικούς Σταθμούς.


Να χορηγηθεί 1.000 ευρώ ετήσιο εφάπαξ βοήθημα για κάθε παιδί των εργαζομένων και των ανέργων, από 100 ευρώ που ισχύει σήμερα.


Όλα τα χρήματα, ανεξάρτητα από την πηγή προέλευσής τους που εισρέουν στον ΟΑΕΔ για την επιχορήγηση των επιχειρήσεων, να διατεθούν για την κάλυψη των αναγκών των ανέργων.


Αύξηση της αποζημίωσης σε εργάτες και τεχνίτες λόγω απόλυσης, στο ύψος της αποζημίωσης που καταβάλλεται στους υπαλλήλους, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 2112/1920. Κατάργηση των Προεδρικών Διαταγμάτων που ισοπέδωσαν τις αποζημιώσεις».

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Αύξηση στο ρεύμα!

Αυξήσεις στο ρεύμα ζητάει η τρόικα! 
Για ποιούς; Ε όχι βέβαια για τους πλούσιους, ούτε για τις βιομηχανίες τους. Αυτές έχει ήδη αποφασιστεί να έχουν μείωση τιμολογίων ..."για το καλό της οικονομίας ΜΑΣ".

Όποιος θυμάται τις συζητήσεις που έγιναν πριν λίγο καιρό, ξέρει πως όλοι πλην Λακεδαιμονίων ήταν υπέρ της μείωσης της τιμής του ηλ.ρεύματος για τη βιομηχανία.
Τότε μόνο το ΚΚΕ σκέφτηκε ότι κάποιος άλλος, δηλ. τα λαικά νοικοκυριά θα πλήρωναν τη νύφη. 
Κάποιος θα έπρεπε να καλύψει την τρύπα.
Στους άλλους, δεξιούς ή "αριστερούς", δεν τους πέρασε καθόλου από το μυαλό...

Τωρα η τρόικα ζητάει "εξορθολογισμό" για να διορθωθεί η "στρέβλωση"...
Άμεσα και χωρίς πολλά πολλά...

Ποιος θα πληρώσει και πάλι λοιπόν; Μα είναι φανερό.
Η κατανάλωση μέχρι 800 κιλοβατώρες!
Είπατε τίποτα; Ποιος άλλος θα μπορούσε να πληρώσει δηλαδή;
Ταξικός ο κόσμος μας, ταξικές κι οι αποφάσεις.

Από αύριο πάλι όλοι οι "έγκυροι" θα ρωτούν κυβερνητικούς αν θα ληφθούν νέα μέτρα κι εκείνοι φυσικά θα απαντούν "κατηγορηματικά όχι".
Εμείς πάλι ας ξαναγδάρουμε τις άδειες τσέπες μας για να μην τη βγάλουμε με κεράκια.

Τα αποσπάσματα του άρθρου από την Καθημερινή:

Ηλεκτροσόκ από την τρόικα






Τον πλήρη εξορθολογισμό των τιμολογίων ηλεκτρικού ρεύματος, για να εξασφαλιστεί η επαρκής ανάκτηση του κόστους και να αποφευχθούν οι σταυροειδείς επιδοτήσεις ζητάει η τρόικα μέσω του επικαιροποιημένου Μνημονίου.

Οι αλλαγές αφορούν περίπου 2,5 εκατ. νοικοκυριά με κατανάλωση μέχρι 800 κιλοβατώρες στο τετράμηνο που τιμολογούνται κάτω του κόστους, και τις αγροτικές καταναλώσεις που επίσης επιδοτούνται.

Στον αντίποδα βρίσκονται οι εμπορικές καταναλώσεις χαμηλής και μέση τάσης (μικρά και μεσαία καταστήματα, εργαστήρια, φούρνοι κ.λπ.) οι οποίες επιβαρύνονται με το κόστος των επιδοτούμενων τιμολογίων. Από την κατάργηση των σταυροειδών επιδοτήσεων, τα εμπορικά τιμολόγια θα επωφεληθούν με μια μείωση της τάξης του 4%-5%.

......
Οσο για τις μικρές οικιακές καταναλώσεις, η ΔΕΗ προωθεί σε συνεργασία με το ΥΠΕΚΑ σχέδιο για την κατάργηση των επιδοτήσεων, εκτιμώντας ότι με την υλοποίησή του θα επέλθει και η διόρθωση μια τεράστιας στρέβλωσης. Οπως εξηγούν αρμόδιοι παράγοντες, η κατηγορία των καταναλώσεων 0-800 κιλοβατώρες αριθμεί περί τα 2,5 εκατ. καταναλωτές. Μέσα σε αυτούς, όμως, δεν περιλαμβάνονται μόνο φτωχά νοικοκυριά αλλά και εξοχικά, δεύτερες και τρίτες κατοικίες.

«Εχουμε καταφέρει δηλαδή το μικρομάγαζο να επιδοτεί τη δεύτερη και τρίτη κατοικία» αναφέρει χαρακτηριστικά αρμόδιο στέλεχος της ΔΕΗ. Αυτό που εξετάζεται είναι να βρεθούν με τη συμβολή της ΓΓΠΣ (Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων) ποιες από αυτές τις καταναλώσεις αφορούν την πρώτη κατοικία και να μεταφερθούν στο ΚΟΤ (Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο) ώστε να μην επιβαρυνθούν με αυξήσεις. Οι υπόλοιπες καταναλώσεις θα τιμολογηθούν με βάση την αμέσως επόμενη κλίμακα της ΔΕΗ που είναι κοστοβαρής και θα επιβαρυνθεί με αυξήσεις που φτάνουν και το 25%.

Μικρές επιβαρύνσεις αναμένονται από την 1η Απριλίου και με αναδρομική ισχύ από την 1η Ιανουαρίου στο σύνολο των τιμολογίων ηλεκτρικού ρεύματος. Αυτές θα προκύψουν από την αναγκαία αναπροσαρμογή του ΕΤΜΕΑΡ (πρώην τέλος ΑΠΕ) για τη μείωση του ελλείμματος του ΛΑΓΗΕ (Λειτουργός Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) που αποτελεί επίσης μνημονιακή υποχρέωση της χώρας.

Η αύξηση του ΕΤΜΕΑΡ αναμένεται να περιοριστεί μεσοσταθμικά στα 2,5 ευρώ η μεγαβατώρα έναντι προβλεπόμενης αύξησης -με βάση απόφαση της ΡΑΕ- 20 ευρώ η μεγαβατώρα. Για τους οικιακούς καταναλωτές η νέα αύξηση θα ανεβάσει το κόστος που καταβάλλουν για την αποπληρωμή της «πράσινης» ενέργειας από 20 ευρώ η μεγαβατώρα σήμερα στα 22,5 ευρώ η μεγαβατώρα.

ΠΗΓΗ: Καθημερινή

Υ.Γ.Όπως βλέπουμε ξανά και ξανά για όλα τα μικρά ή μεγάλα εγκλήματα πάντα θα υπάρχουν επαρκείς δικαιολογίες.

Τάκης Τσίγκας


Έφυγε ο σύντροφος  ο Τάκης  ο Τσίγκας...

Δε βγαίνει λέξη σύντροφέ μου...

Από το 902.gr κρατάω αυτή τη μικρή παράγραφο

Ο σ. Τάκης Τσίγκας αφιέρωσε όλη τη ζωή του στον αγώνα του ΚΚΕ, της εργατικής τάξης και του λαού μας, για καλύτερες μέρες, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ο σ. Τσίγκας χωρίς να υπολογίζει δυσκολίες, με αγωνιστική σεμνότητα τίμησε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του την ιδιότητα του μέλους και του στελέχους του ΚΚΕ.




Όλη του τη ζωή, μέχρι το τέλος...

Του χρωστάμε αγώνες

Δεν ξεχνάμε! 15 χρόνια από τον πόλεμο ΕΕ και ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας





Στις 24 Μαρτίου του 1999, με πρόσχημα την υποτιθέμενη «εθνοκάθαρση του Μιλόσεβιτς» στο Κόσοβο, εκεί που δρούσαν οι μισθοφόροι του ΟΥΤΣΕΚΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εξαπολύουν πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας.


Επί 78 μέρες βομβαρδίζουν ανελέητα τις πόλεις, τα εργοστάσια και τις υποδομές της. Η βαναυσότητά τους είναι απερίγραπτη!


Πραγματοποίησαν πάνω 35.788 πολεμικές επιδρομές εναντίον 200 γιουγκοσλαβικών πόλεων. Το Κοσσυφοπέδιο και όλη η Γιουγκοσλαβία έγινε στόχος ακόμα και απαγορευμένου τύπου βομβών με θύματα χιλιάδες αμάχους. Έριξαν περίπου 500.000 βόμβες, ένας μεγάλος αριθμός από αυτές περιείχαν απεμπλουτισμένο ουράνιο, ενώ 35.450 ήταν βόμβες διασποράς, οι οποίες είναι απαγορευμένες από τις διεθνείς συνθήκες!



ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!


Ότι, όταν η ΕΕ πρωτοστάτησε σε αυτό ιμπεριαλιστικό έγκλημα οι περισσότερες κυβερνήσεις της ήταν κεντροαριστερές, μάλιστα στη Γαλλία και στην Ιταλία, συμμετείχαν στην κυβέρνηση και στήριξαν τον πόλεμο και τα οπορτουνιστικά Κομμουνιστικά Κόμματα.


ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!


Ότι στη χώρα μας η κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ) στήριξε και τις επεμβάσεις και τον πόλεμο. Έδωσε βάσεις, γη και αέρα στου επιδρομείς, έδωσε τα λιμάνια, τα τρένα, τα αεροδρόμια, τους δρόμους της χώρας για να περάσουν.


Ότι όλα τα κόμματα του Ευρωμονοδρομου, όπως και ο ΣΥΝ (σήμερα ΣΥΡΙΖΑ), υιοθέτησαν τα προσχήματα της ΕΕ και των ΗΠΑ.


ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!



Ότι μόνο το ΚΚΕ ξεσήκωσε το λαό κατά του πολέμου και της συμμετοχής της χώρας. Κόντρα σε όλα τα Κόμματα και άλλους μηχανισμούς που το συκοφαντούσαν και το λοιδορούσαν είπε την αλήθεια για τους στόχους της ΕΕ και των ΗΠΑ.


Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πρωτοστάτησαν και οργάνωσαν μαζικές και ηρωικές κινητοποιήσεις για να μην περάσουν οι φονιάδες του γιουγκοσλαβικού λαού που άλλαζαν τα σύνορα για να δημιουργήσουν κράτη προτεκτοράτα.


ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!


Ότι η ΕΕ με διάφορα προσχήματα συνεχίζει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους. Το 2001 μαζί με τις ΗΠΑ εισβάλλουν και επιβάλλουν κατοχή στο Αφγανιστάν. Το 2003 στηρίζει το πόλεμο στο Ιράκ. Το 2012 εξαπολύουν επίθεση στη Λιβύη. Το 2013 επεμβαίνουν στη Συρία. Το 2014 στέλνει στρατό στην κεντρική Αφρική και επεμβαίνει ωμά στην Ουκρανία και στηρίζει την δράση των ναζιστών.


ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!


Ότι η ΕΕ είναι μια ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία που γίνεται όλο και πιο άγρια, όλο και πιο επιθετική κατά των λαών, γιατί υπηρετεί τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Είναι παγίδα ότι μπορεί να αλλάξει και να γίνει φιλολαϊκή.


Η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ συμφέρει την ελληνική πλουτοκρατία όχι το λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.


ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!


ΛΕΜΕ ΔΥΝΑΤΑ ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ


ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ - ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ ΤΟ ΚΚΕ




ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ, ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ






902

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Ο «άνω ποταμών» σχηματισμός






Του Γιώργου Κακουλίδη

1. Το θέαμα αποφάσισε να αποθεώσει τον πιστό του δούλο Σταύρο Θεοδωράκη και να αφοσιωθεί στη διάδοση της πολιτικής του κίνησης. Ολον αυτό τον καιρό το δημοσιογραφικό κατεστημένο σπρώχνει τον Θεοδωράκη να κάνει τη συστημική παρέμβασή του στην πολιτική σκηνή. Χωρίς να μπορεί να αρθρώσει τον παραμικρό λόγο για την ύπαρξη του Ποταμού, επεδόθηκε στον προσηλυτισμό των νέων ψηφοφόρων διαλέγοντας τη νεότητα ως σημείο εκκίνησης.

2. Οι σκέψεις του Σταύρου Θεοδωράκη και της αποκριάτικης συνοδείας του ήταν εφάμιλλες του ψυχρού κράτους στο οποίο κατέθεσαν τα διαπιστευτήριά τους. Εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια και προτίμηση στο γερμανικό μοντέλο διακυβέρνησης. Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως τα πρόσωπα του Ποταμού, γνωστά από τη συνήθειά τους να στρογγυλοκάθονται ως φιλοσοφικά απολειφάδια και να μπερδεύουν την ύπαρξή τους, πέρασαν ξαφνικά σε μια ενεργητικότητα, η οποία όλοι οι γνωστοί δημοσιογράφοι ορκίζονται ότι είναι αθώα.

3. Αν εξαιρέσουμε τις αμφίβολες επιδόσεις του στη δημοσιογραφία, ο Θεοδωράκης ως πολιτικός που θέλει να κυβερνήσει δεν εμφανίζει κάποιο δυνατό χαρτί. Κατάλαβε πως, για να αναρριχηθεί χρειάζεται μια γενναία δόση συντηρητισμού και μια τουριστική ματιά σε αντισυμβατικές ζωές που θα γίνουν συστατικά της συμβατικής ζωής. Οπως όλοι οι ημιμαθείς, έτσι και ο ίδιος, δεν είχε δασκάλους, αλλά ένα άνευ προηγουμένου θράσος, όχι ως προϊόν κάποιου τραυματικού βιώματος, αλλά μιας φτηνής ματαιοδοξίας.

4. Ο Θεοδωράκης διαφημίζει, μέσα σ' αυτήν την αθλιότητα, τη νεότητα ως το καλύτερο εμπόρευμα. Και το διαλέγει με το πρόσχημα της υγείας. Σπεύδει, λοιπόν, «να τη χωθεί» στον κύκλο της νεότητας, ελπίζοντας να εισακουστεί, και η νεότης να γίνει η καλύτερη πελατεία του.

5. Προστατευμένος στην αγκαλιά των συναδέλφων του, ο Θεοδωράκης αποφάσισε να στήσει ένα πολιτικό σχήμα με τα χαρακτηριστικά της επίσημης γιορτής. Ο ίδιος εμφανίστηκε με το προσωπείο του καλοσυνάτου νέου, και όλοι περίμεναν την έκπληξη. Ωστόσο, η νευρωτική εξάρτησή του από τους γνωστούς εξουσιαστικούς κύκλους τον εμπόδισε να μας δώσει έστω και λίγες πληροφορίες για το εγχείρημα.

6. Η συνήθεια των συμπολιτών μας να παραβλέπουν τα προβλήματά τους και, αναζητώντας κάθε φορά το σωτήρα, να ανακαλύπτουν νέες πηγές βλακείας, τούς οδήγησε στο Ποτάμι. Μέσα σ' αυτό, αρκετοί αποφάσισαν να πετάξουν τις αναμνήσεις τους, που σίγουρα θα τους πρόσφεραν πολύτιμες αφορμές για σκέψη γύρω από τη ζωή. Τους καταλαβαίνω χωρίς να συμφωνώ. Η πραγματικότητα τούς υπερβαίνει και αυτό δε σηκώνει καμία γιατρειά, αν δεν το επιθυμείς.

7. Δεν αιφνιδίασε κανέναν ο Θεοδωράκης, κι ας επιμένουν οι κολλητοί δημοσιογράφοι. Είναι τραγικά προβλέψιμος. Ολο αυτό τον καιρό έπλαθε μια εικόνα για τον εαυτό του, γνωρίζοντας πως αυτοί που θα τον υποστήριζαν κινούνταν σ' ένα συγκεκριμένο κέντρο εξουσίας. Παθιασμένος για εξουσία και χωρίς να περάσει από εξετάσεις επάρκειας, προχώρησε στην κατώτερη βαθμίδα πολιτικής σχολής. Οπως όλοι οι σοβαροί ηγέτες του διαμετρήματός του, θα αρχίσει να μετράει ώρες, μέρες, χρόνια μέχρι να βάλει το στέμμα. Αυτήν την ύψιστη ικανοποίηση επιθυμεί να βιώσει και, όταν τα σύμβολα ισχύος τον σκεπάσουν, εμείς οι καλοί χριστιανοί με μια φωνή θα ευχηθούμε να είναι ελαφριά αυτά τα σύμβολα που τον σκέπασαν.

Αναδημοσίευση από τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη»

Κινητοποίηση για την ανεργία στις 27 Μάρτη από Συνδικάτα - Κάλεσμα από ΠΑΜΕ και ΟΓΕ

Το αγωνιστικό ραντεβού έχει δοθεί στις 10.30 π.μ. στην Ομόνοια και θα ακολουθήσει πορεία στο υπουργείο Εργασίας.



Κινητοποίηση ενάντια στην ανεργία και απαιτώντας ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων διοργανώνουν την Πέμπτη 27 Μάρτη το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας, Ιματισμού και Δέρματος, ταΣωματεία στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής, η Πανελλαδική Ένωση Λιθογράφων και η Ένωση Ηλεκτροτεχνιτών Αττικής.

Το αγωνιστικό ραντεβού έχει δοθεί στις 10.30 π.μ. στην Ομόνοια και θα ακολουθήσει πορεία στο υπουργείο Εργασίας.

Επίσης στην κινητοποίηση καλούν τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και Μαγείρων. Στη συγκέντρωση θα συμμετέχουν το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λαυρίου, τοΣυνδικάτο Οικοδόμων Λαυρεωτικής και το σωματείο Ηλεκτροτεχνιτών Λαυρεωτικής. Για την συμμετοχή στην συγκέντρωση θα αναχωρήσει πούλμαν στις 8.30 π.μ. από το άγαλμα Μεταλλωρύχων (η μεταφορά θα γίνει δωρεάν).

Στο κάλεσμα των σωματείων διαβάζουμε:

"Συνάδελφε,

Κυβέρνηση και κεφαλαιοκράτες προσπαθούν να ρίξουν το φταίξιμο της φτώχειας και της ανεργίας σε σένα. Γύρισέ τους την πλάτη, πολέμα τους. Η φτώχεια και η ανεργία δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να μην αγωνίζεσαι ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο. Ανέλαβε την ευθύνη σου απέναντι στον εαυτό σου και την οικογένειά σου συμμετέχοντας στους αγώνες του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Τώρα παίρνουμε μέρος όλοι στον αγώνα για μέτρα ανακούφισης από την ανεργία.

Παλεύουμε για:


Επίδομα ανεργίας για όλους και για όλη την περίοδο της ανεργίας.


Επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ.


Χορήγηση δωρεάν κάρτας απεριορίστων διαδρομών στις αστικές συγκοινωνίες.


Σφράγισμα των βιβλιαρίων όλων των ανέργων.
Όσο διαρκεί η ανεργία, οι άνεργοι και τα μέλη της οικογένειάς τους να έχουν πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτικήπερίθαλψη χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Μείωση 30% των τιμολογίων ΔΕΚΟ με παράλληλη απαγόρευση της διακοπής παροχής νερού, ρεύματος και σταθερού τηλεφώνου.

Κανένας πλειστηριασμός σε σπίτι λαϊκής οικογένειας.

Έκτακτο επίδομα μπροστά στις γιορτές του ΠΑΣΧΑ.

Κατάργηση της αύξησης κατά δύο χρόνια στα όρια ηλικίας.
Μείωση των ορίων ηλικίας στα 50 και 55 χρόνια στις γυναίκες και τους άνδρες αντίστοιχα στα Β.Α.Ε., και στα 55 και 60 στους άλλους κλάδους.

Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος
χωρίς επιβάρυνση των ανέργων.

Απλοποίηση των προϋποθέσεων για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας.

Διαγραφή χρεών από τόκους και πάγωμα αποπληρωμής δανείων
για όσο καιρό κάποιος είναι άνεργος.

Κατάργηση των χαρατσιών, κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, κατάργηση των δημοτικών τελών στους άνεργους και μείωση τους στους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Επιδότηση ενοικίου στο 100% της αξίας του από το κράτος.

Κρατική αγορά συγκέντρωσης και διάθεσης τροφίμων σε ανέργους.

Να αρθεί ο περιορισμός για τα παιδιά των ανέργων που δε γίνονται δεκτά σήμερα στους Παιδικούς Σταθμούς.

Να χορηγηθεί 1.000 ευρώ ετήσιο εφάπαξ βοήθημα για κάθε παιδί
των εργαζομένων και των ανέργων, από 100 ευρώ που ισχύει σήμερα.


Όλα τα χρήματα, ανεξάρτητα από την πηγή προέλευσής τους που εισρέουν στον ΟΑΕΔ για την επιχορήγηση των επιχειρήσεων, να διατεθούν για την κάλυψη των αναγκών των ανέργων.


Αύξηση της αποζημίωσης σε εργάτες και τεχνίτες λόγω απόλυσης
, στο ύψος της αποζημίωσης που καταβάλλεται στους υπαλλήλους, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 2112/1920. Κατάργηση των Προεδρικών Διαταγμάτων που ισοπέδωσαν τις αποζημιώσεις"

ΥΓ(Εδώ κ τώρα): Είναι σίγουρο ότι πολλοί θα πουν ότι όλα αυτά τα αιτήματα είναι σωστά μεν αλλά "ανέφικτα"... Το δικαίωμα στη ζωή είναι πια ...ανέφικτο. Το αυτονόητο δηλαδή θεωρείται "μαξιμαλισμός"... Ενώ το να χαρίζονται δις και προνόμια σε τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις... είναι μια χαρά.

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Γάλα- Φυσικά και θα γίνει φθηνότερο!

To ότι το γάλα δεν θα γίνει φθηνότερο μετά τη νέα σπουδαία μεταρύθμιση, δεν είναι καθόλου αλήθεια!
Φυσικά και θα γίνει φθηνότερο!
Αλλά ΄θα γίνει φθηνότερο για τους γαλακτοβιομήχανους, όχι για μας βρε κουτά...

Όσο για τους εργαζόμενους εκεί δε χρειάζεται και πολλή σοφία για να σκεφτείς ότι η ...ανταγωνιστικότητα θα κάνει το θαύμα της και τα μεροκάματα τη βουτιά που τους αναλογεί!

Φυσικά τα ευρωπαικά μονοπώλια γάλακτος, για λογαριασμό των οποίων δουλεύει η μεταρρύθμιση, θα κερδίσουν και νέο έδαφος  στην Ελλάδα μετά απ' αυτό.
Εννοείται πως οι "μικροί" παίκτες δε θ'αντέξουν και θα βγούν απ' το παιχνίδι.

Ζήτω η ανταγωνιστικότητα και οι κανόνες της λοιπόν!
Όλο πιο φθηνά, όλο πιο καλά για τους μεγαλοβιομήχανους...
Αυτό θα πει ΕΕ, αυτό θα πει καπιταλισμός!

Υστερα από λίγο καιρό, οι ίδιοι που τώρα είναι υπέρ της μεταρρύθμισης, θα κλαψουρίζουν  στα κανάλια που "η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα"...

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ Για το σοσιαλιστικό ρεαλισμό




MAUROFLIGHT


Για το σοσιαλιστικό ρεαλισμό δε θα ‘πρεπε κανείς να μαθαίνει απλά και μόνο από τα έργα που υπάρχουν ή από τους τρόπους των παραστάσεων. Το κριτήριο δε θα έπρεπε να είναι αν ένα έργο ή μια παράσταση μοιάζει με άλλα έργα ή παραστάσεις που καταλογίζονται στο σοσιαλιστικό ρεαλισμό, αλλά αν το έργο είναι σοσιαλιστικό και ρεαλιστικό.

1

Η ρεαλιστική τέχνη είναι αγωνιστική τέχνη. Καταπολεμά τις λαθεμένες αντιλήψεις για την πραγματικότητα και τις ενέργειες εκείνες που αντιτίθενται στα πραγματικά συμφέροντα της ανθρωπότητας. Καθιστά δυνατές τις σωστές απόψεις και δυναμώνει τις παραγωγικές ενέργειες.

2

Οι ρεαλιστές καλλιτέχνες τονίζουν το λογικό στοιχείο, το «γήινο» με την πλατιά έννοια, το τυπικό (ιστορικά σημαντικό).

3

Οι ρεαλιστές καλλιτέχνες τονίζουν τη στιγμή της γέννησης και της φθοράς. Σε όλα τους τα έργα σκέφτονται ιστορικά.

4

Οι ρεαλιστές καλλιτέχνες παρουσιάζουν τις αντιφάσεις στους ανθρώπους και στις σχέσεις μεταξύ τους και δείχνουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αναπτύσσονται αυτές οι αντιφάσεις.

5

Οι ρεαλιστές καλλιτέχνες ενδιαφέρονται για τις αλλαγές στους ανθρώπους και στις σχέσεις μεταξύ τους, για τις σταθερές και για τις αλματώδεις αλλαγές στις οποίες μεταβάλλονται οι σταθερές.

6

Οι ρεαλιστές καλλιτέχνες παρουσιάζουν τη δύναμη των ιδεών και τα υλικά θεμέλια των ιδεών.

7

Οι σοσιαλιστές – ρεαλιστές καλλιτέχνες είναι ανθρώπινοι, αυτό σημαίνει πως αισθάνονται φιλικά απέναντι στους ανθρώπους και πως παρουσιάζουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να δυναμώνουν τα σοσιαλιστικά κίνητρα. Δυναμώνουν με την πρακτική επισκόπηση στον κοινωνικό μηχανισμό και με το να γίνεται η ώθηση απόλαυση.

8

Οι σοσιαλιστές – ρεαλιστές καλλιτέχνες δεν παίρνουν ρεαλιστική θέση μόνο απέναντι στα θέματά τους, αλλά και απέναντι στο κοινό τους.

9

Οι σοσιαλιστές – ρεαλιστές καλλιτέχνες παίρνουν υπόψη τους το βαθμό μόρφωσης και την τάξη στην οποία ανήκει το κοινό τους, καθώς και την κατάσταση που βρίσκονται οι ταξικοί αγώνες.

10

Οι σοσιαλιστές – ρεαλιστές καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα από τη σκοπιά του εργαζόμενου πληθυσμού και των διανοουμένων που συνδέονται μαζί του, οι οποίοι είναι υπέρ του σοσιαλισμού.

Ο «Δικτάτορας» Στάλιν και η τέχνη

MAUROFLIGHT


Στα πλαίσια του αντικομμουνισμού, με όχημα αρκετές φορές τον αντισταλινισμό, οι απολογητές της αστικής τάξης χρησιμοποιούν και το ζήτημα της τέχνης. Αυτό που αποσιωπούν είναι ότι οι καλλιτέχνες που συνήθως προβάλλουν υπήρξαν αντισοβιετικοί και βρίσκονταν στο περιθώριο των πολιτιστικών εξελίξεων. Δυστυχώς γι’ αυτούς την βασική καλλιτεχνική κατεύθυνση στην ΕΣΣΔ την έδιναν κομμουνιστές-επαναστάτες καλλιτέχνες όπως οι Μαγιακόφσκι, Φαντέγιεφ, Γκόρκι, Οστρόφσκι, Αϊζενστάιν, Πουντόφκιν, Τάτλιν, Ρότσενκο, Μούχινα, Μπεζυμένσκι και πλήθος άλλων που συμμετείχαν ενεργά στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Η «σταλινική» περίοδος χρήζει κριτικής. Δεν είναι αυτή όμως που κάνουν οι αστοί και οι αναθεωρητές. Η κομμουνιστική κριτική γίνεται με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων για την καλύτερη προετοιμασία της μελλοντικής εφόδου στον ουρανό και λαμβάνει υπόψη της την αντικειμενική πραγματικότητα της εποχής. Κατανοεί αλλά κυρίως στηλιτεύει, όπου χρειάζεται, τα λάθη που αναπόφευκτα θα γίνουν στην πρώτη απόπειρα οικοδόμησης μιας καλύτερης κοινωνίας και δεν παραγνωρίζει τις δυσκολίες που προκύπτουν από τις κληροδοτημένες «συνήθειες» της προεπαναστατικής Ρωσίας άλλα και από την όξυνση της ταξικής πάλης στη σκιά ενός επικείμενου πολέμου. Αλλά με τα καλλιτεχνικά αυτής της περιόδου θα ασχοληθούμε σε μελλοντικές αναρτήσεις. Στην παρούσα θα επικεντρωθούμε στο πρόσωπο του Στάλιν μιας και θεωρώ αρκετά βαρετό και αντιεπιστημονικό να διαβάζω σε διάφορα βιβλία για τον «τύραννο Στάλιν που είπε…» χωρίς να υπάρχει αναφορά σε καμιά πηγή, για το ότι «ο Στάλιν διασκέδαζε με το να τους παίρνει τηλέφωνο τα βράδια για να τους τρομάξει» και διάφορα άλλα τέτοια.

Αυτός λοιπόν ήταν ο «δικτάτορας» Στάλιν:

«Να είστε, έλεγε, υπομονετικοί και πολύ προσεκτικοί με τους συγγραφείς και με τους κριτικούς. Να μη μεταφέρετε τις διοικητικές μεθόδους στη λογοτεχνία» (Φ. Πανφέρωφ, Περιοδικό «Οχτώβρης» Ι).{1}

Στην πάλη ενάντια στην αγοραία κοινωνιολογική αντίληψη για το θέμα, ο σ. Στάλιν έκανε τη σύσταση πως:

«Ο συγγραφέας δεν πρέπει να υποχρεώνεται να γράψει για τα κολχόζ ή το Μαγκνιτογκόρσκ. Δε μπορεί κανείς να γράψει γι’ αυτά τα πράγματα από υποχρέωση» (Β. Στάφσκι, «Να μην επαναπαυόμαστε, να δυναμώνουμε τη δουλειά.» «Λογοτεχνική εφημερίδα» αρ.49 της 1 του Σεπτέμβρη 1936).{2}

«Ο ηθοποιός Μπατάλωφ, ήταν πολύ καιρό άρρωστος. Η σοβιετική κυβέρνηση και ο σ. Στάλιν προσωπικά έκαναν ό,τι ήταν δυνατό για να σώσουν το Μπατάλωφ από το θάνατο.» ( Ν. Κοζλόφσκι, Στη μνήμη του Κόλια Μπατάλωφ).{3}

Από το 1930 μέχρι το 1935 το έργο του Μαγιακόφσκι δε λαμβάνει της αναγνώρισης που πρέπει. Γι’ αυτό και η Λίλη Μπρικ που ήταν επιφορτισμένη με την έκδοση του στέλνει επιστολή στον Στάλιν εκθέτοντας τις δυσκολίες που συναντά. Από τις ημερομηνίες των επιστολών φαίνεται ότι ο Στάλιν απάντησε πάραυτα, ουσιαστικά αποκαθιστώντας τον, στέλνοντας γράμμα στους αρμόδιους γράφοντας:

«Ο Μαγιακόφσκι ήταν και παραμένει ο καλύτερος, ο πιο προικισμένος ποιητής της σοβιετικής εποχής μας. Η αδιαφορία στη μνήμη του ισούται με έγκλημα. Τα παράπονα της Μπρικ νομίζω πως είναι δικαιολογημένα»{4}

Χαιρετιστήριο στον Γκόρκι με τον οποίο διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις:

«Αγαπητέ Αλεξέι Μαξίμοβιτς!

Σας χαιρετίζω ολόψυχα και Σας σφίγγω δυνατά το χέρι. Σας εύχομαι πολλά χρόνια ζωής και δουλιάς προς χαρά όλων των εργαζομένων και προς τρόμο των εχθρών της εργατικής τάξης.

Ι. Στάλιν

Πράβντα 23 του Σεπτέμβρη 1932»{5}

Κατά της έκδοσης των «Διηγημάτων για τα παιδικά χρόνια του Στάλιν»:

«Το κύριο είναι ότι το βιβλιαράκι έχει την τάση να ριζώσει στη συνείδηση των σοβιετικών παιδιών (και των ανθρώπων γενικά) τη λατρεία των προσωπικοτήτων, των αρχηγών, των αλάνθαστων ηρώων. Αυτό είναι επικίνδυνο, επιζήμιο. Η θεωρία για τους «ήρωες» και το «πλήθος» δεν είναι μπολσεβίκικη, αλλά εσέρικη θεωρία. Οι ήρωες κάνουν το λαό, τον μετατρέπουν από πλήθος σε λαό, λένε οι εσέροι. Ο λαός κάνει τους ήρωες, απαντούν στους εσέρους οι μπολσεβίκοι. Το βιβλιαράκι χύνει νερό στο μύλο των εσέρων, θα βλάπτει την κοινή μπολσεβίκικη υπόθεσή μας.

Συμβουλεύω να κάψτε το βιβλιαράκι.

Ι. Στάλιν

16 Φλεβάρη 1938

Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Βοπρόσι Ιστόριι, Νο 11, Νοέμβρης 1953»{6}

Δύο κινηματογραφικά:

«Στην πιο μαύρη περίοδο της ζωής μου, στις πιο βαριές μέρες που ακολούθησαν την αποτυχία του έργου μου «Μπέζιν λουγκ», ο σ. Στάλιν μου έδωσε βοήθεια… Οι υποδείξεις του σ. Στάλιν με έστρεψαν σε καινούργια δημιουργική δουλειά» ( Αϊζενστάϊν, Περιοδικό «ο Κινηματογράφος», 21 του Δεκέμβρη 1939, αριθ. 59).{7}

«Ο σ. Στάλιν, διηγείται ο Α. Ντοβζενκο, με κάλεσε ο ίδιος να τον επισκεφθώ. Αυτό έγινε την εποχή που η δουλειά για το «Αερογκράντ» βρίσκον­ταν στη βράση της κ’ εγώ ήμουν κυριολεκτικά τσακισμένος από τα άρθρα των εφημερίδων για τη σκηνοθεσία του «Στσορς», που μου είχε προτείνει ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς. Στο γραφείο του σ. Στάλιν γινόταν φαίνεται κάποια σύσκεψη και μπήκα μέσα όταν έγινε διακοπή και ο ίδιος δεν ήταν στο γρα­φείο. Σε λίγα λεπτά ο σ. Στάλιν ήρθε μέσα και πρώτα απ’ όλα με ρώτησε αν είχα συστήθει με όλους. Και μόνον όταν του απάντησα καταφατικά, άρχισε να με ρωτά προσεκτικά για τη δουλειά μου στο «Αερογκράντ», για το αν είμαι ικανοποιημένος από τη δημιουργία αυτή και για το αν με βοήθα αρκετά η Διεύθυνση της αεροπορίας για τη φωτογράφιση των αεροπλάνων. Κοντολογής ένιωσα, πως μου εξασφαλίζονταν κάθε βοήθεια για να τε­λειώσει η ταινία. Ωστόσο σκεφτόμουνα: μήπως με κάλεσε μόνο γι αυτό; «Και τώρα θα σας πω γιατί σας κάλεσα», μου είπε ο σ. Στάλιν. ”Όταν μί­λησα την τελευταία φορά μαζί σας για το «Στσορς», όλα όσα σας είπα τα είπα σαν συμβουλή. Σκεπτόμουν απλώς τι θα κάνετε π.χ. για την Ουκρα­νία. Όμως, ούτε τα δικά μου λόγια, ούτε τα άρθρα των εφημερίδων σας δεσμεύουν σε ο,τιδήποτε. Είσαστε ελεύθερος άνθρωπος: θέλετε να κάνετε το «Στσορς;» κάνετε το* αν όμως έχετε άλλα σχέδια, κάνετε άλλα. Χωρίς στενοχώρια. Σας κάλεσα για να σας το πω, να το ξέρετε”. Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς μου τα είπε αυτά σιγανά και χωρίς χαμόγελο πια, με κάποια όμως ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα. Μέσα σε κρατικές υποθέσεις τεράστιας σπουδαιότητας ο σ. Στάλιν βρήκε τον καιρό να θυμηθεί τον καλλι­τέχνη, να ελέγξει την ψυχική του κατάσταοη, να του αφαιρέσει το αίσθημα έστω και μιας φανταστικής δέσμευσης και να του δώσει πλήρη ελευθερία εκλογής. Είπα στο σ. Στάλιν πως ίσα-ίσα είμαι έτοιμος να πραγματο­ποιήσω τον «Στσορς». Τον ευχαρίστησα για την ιδέα και κατάκρινα πολλές φορές τον εαυτό μου γιατί εγώ, ένας ουκρανός καλλιτέχνης, δεν το σκέφτηκα μόνος μου» (Α. Ντοβζένκο, Ο δάσκαλος και φίλος του καλ­λιτέχνη, «Κινηματογραφική τέχνη», αρ. 10, 1937).{8}

Για τις αντιδράσεις απέναντι στο βιβλίο της Μικούλινα που ζητούσαν μέχρι και απόσυρση απ’ την κυκλοφορία:

«Η μπροσούρα της σ. Μικούλινα δεν είναι βέβαια επιστη­μονικό έργο. Η μπροσούρα της σ. Μικούλινα είναι μια αφήγηση για όσα γίνονται με την άμιλλα των μα­ζών, για την πραχτική πείρα της άμιλλας. Και τίποτε πα­ραπάνω. Δε φταίει η σ. Μικούλινα, αν ο πρόλογός μου δη­μιούργησε μια εξαιρετικά υπερβολική γνώμη για τη μπρο­σούρα της, που στην ουσία της έχει πολύ μικρές αξιώ­σεις. Δεν μπορούμε γι’ αυτό το πράγμα να τιμωρήσουμε τη συγγραφέα της μπροσούρας, καθώς και τους αναγνώστες της μπροσούρας, αποσύροντας τη μπροσούρα απ την κυ­κλοφορία. Μπορούμε ν’ αποσύρουμε απ’ την κυκλοφορία μόνο εργα που δεν έχουν σοβιετική κατεύθυνση, έργα αν­τικομματικά, αντιπρολεταριακά. Στη μπροσούρα της σ. Μικούλινα δεν υπάρχει τίποτε το αντικομματικό και το μη σοβιετικό.»

και παρακάτω:

«Νομίζω πως οι σύντροφοι του Ιβάνοβο-Βοζνεσένσκ θα πρεπε να καλέσουν τη σ. Μικούλινα στο Ιβάνοβο- Βοζνεσένσκ και «να της τραβήξουν τ’ αφτιά» για τα λά­θη που έκανε. Δεν έχω καμιά αντίρηση και για ένα γερό κατσάδιασμα της σ. Μικούλινα στον τύπο για τα λάθη της. Είμαι όμως κατηγορηματικά αντίθετος στο να τη σπρώξουμε στον πάτο και να βάλουμε σταυρό στην αναμφισβήτητα ικανή αυτή συγγραφέα.»

Στο σ. Φέλιξ Κον, 9 Ιούλη 1929{9}

Μια παρένθεση για το ζήτημα των διανουμένων:

«Στους παλιούς, τους προεπαναστατικούς διανοούμενους, που εξυπηρετούσαν την τάξη των τσιφλικάδων και των κεφαλαιοκρατών, ταίριαζε πέρα για πέρα η παλιά θεωρία για τους διανοούμενους, που υποστήριζε πως πρέ­πει να είμαστε δύσπιστοι απέναντί τους και να τους καταπολεμούμε. Η θεωρία αυτή έχει πια ξεπεραστεί και δεν προσαρμόζεται καθόλου στους δι­κούς μας νέους σοβιετικούς διανοούμενους. Για τους καινούριους διανοούμε­νους χρειάζεται καινούρια θεωρία, που να υπαγορεύει φιλική συμπεριφορά, φροντίδα, σεβασμό και συνεργασία μαζί τους για τα συμφέροντα της εργατι­κής τάξης και της αγροτιάς» (Στάλιν, Έκθεση δράσης στο 18ο συνέδριο του ΚΚΣΕ (μπ.).{10}

Ένα τελευταίο από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου που η γνώμη των κριτικών έπαιζε σημαντικό ρόλο στην κυκλοφορία ενός έργου:

«Μετά απ’ όσα ειπώθηκαν καθίσταται σαφής η όλη κενότητα της παρουσίασης του Μ. Ζόριν για τα «ιδεολογικά ελαττώμα­τα» και την «ιδεολογική ματαίωση» του μυθιστορήματος Για καινούργια ακρογιάλια. Για να πειστεί κάποιος για τη βασιμότητα τέτοιων κατηγοριών, πρέπει να έχει στο οπλοστάσιό του κάτι πιο σοβαρό από την επιπόλαια και διφορούμενη ανταπό­κριση από τη Ρίγα. Τις αριστερίστικες επιθέσεις ενάντια στον Λάτσις δεν μπορούμε να τις θεωρούμε επιχειρήματα. Αντίθετα, τέτοιες επιθέσεις μαρτυρούν την απουσία των οποιωνδήποτε επι­χειρημάτων.

Θεωρούμε ότι το μυθιστόρημα του Β. Λάτσις Για καινούργια ακρογιάλια αποτελεί ένα μεγάλο επίτευγμα της σοβιετικής λογοτεχνίας με ιδεολογική και πολιτική συνέπεια από την αρ­χή μέχρι το τέλος.

Θα θέλαμε η Πράβντα να εκφράσει τη γνώμη της για το μυ­θιστόρημα του Β. Λάτσις.

Ομάδα αναγνωστών Πράβντα, No 56, 25 Φλεβάρη 1952

[*] Η βιβλιοπαρουσίαση είχε γραφεί από τον Λ.Φ. Ιλιτσόφ (τότε συ­ντάκτη στην Πράβντα) υπό την υπαγόρευση του Στάλιν και φέρει την υπο­γραφή «Ομάδα αναγνωστών», αφού ο Ιλιτσόφ είχε αρνηθεί να την υπο­γράψει, όπως είχε προτείνει ο Στάλιν. (Σύντ.)»{11}



[1] Ρεβιάκιν, σελ 19, Ο Στάλιν για την τέχνη και τον πολιτισμό

[2] Το ίδιο, σελ 20

[3] Το ίδιο, σελ 36

[4] Αλεξανδρόπουλος Μ., σελ 300, Ο Μαγιακόφσκι: τα εύκολα και τα δύσκολα

[5] 13 τόμος Απάντων Στάλιν

[6] 14 τόμος Απάντων Στάλιν

[7] Ρεβιάκιν, σελ 36, Ο Στάλιν για την τέχνη και τον πολιτισμό

[8] Το ίδιο, σελ 20-21

[9] 12 τόμος Απάντων Στάλιν

[10] Ρεβιάκιν, σελ 32-33, Ο Στάλιν για την τέχνη και τον πολιτισμό

[11] 16 τόμος Απάντων Στάλιν

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού - Ανακοίνωση του ΚΚΕ




"Η διέξοδος βρίσκεται στη Λαϊκή Συμμαχία, στον κοινό αγώνα Ελλήνων και μεταναστών εργατών, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, γλώσσα και θρησκεία, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, την ΕΕ, το κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές τους." 



Παγκόσμια μέρα κατά του Ρατσισμού σήμερα, 21 Μάρτη.

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Πενήντα τέσσερα χρόνια μετά τη μαζική σφαγή στην πόλη Σάρπβιλ της Νότιας Αφρικής των φοιτητών όπου διαμαρτύρονταν για τις φυλετικές διακρίσεις από το ρατσιστικό καθεστώς της χώρας, γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή για την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Ρατσισμού, ο ρατσισμός όπως και ο εθνικισμός -με διάφορες μορφές- εξακολουθούν να χύνουν το δηλητήριό τους στους λαούς, παντού, όπου κυριαρχεί το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.

Ιδιαίτερα σήμερα, στις συνθήκες της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της, το σύστημα και τα επιτελεία τους, αξιοποιούν έντονα τέτοιες αντιδραστικές ιδεολογίες και πρακτικές. Για να αποπροσανατολίζουν, να διαιρούν, να φοβίζουν τους εργαζομένους και τους λαούς, προκειμένου να χτυπήσουν το ταξικό εργατικό κίνημα που αμφισβητεί την κυριαρχία τους. Γι' αυτό αναγορεύουν σε εχθρούς και παίρνουν μέτρα καταστολής, φυλακίζουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τους μετανάστες χωρίς "χαρτιά". Ευθύνονται για τα ναυάγια και τους θανάτους απελπισμένων ανθρώπων που προσπαθούν να γλιτώσουν από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τη φτώχεια και τα αντιδραστικά καθεστώτα που και οι ίδιοι στηρίζουν. Γι' αυτό σιγοντάρουν την ύπαρξη και δράση ρατσιστικών, εθνικιστικών και αντικομμουνιστικών συμμοριών, ομάδων και κομμάτων, όπως η Χρυσή Αυγή. Γι' αυτό δε διστάζουν να στηρίξουν ανοιχτά τους νεοναζί εγκληματίες, όπως στην Ουκρανία, προκειμένου να επιβάλουν τα συμφέροντά τους.

Ειδικά στη χώρα μας, η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, έχει σοβαρές ευθύνες, γιατί σχεδιάζει από κοινού με την ΕΕ και πρωταγωνιστεί στην καταστολή των μεταναστών και προσφύγων. Η συνεχής στοχοποίησή τους, τα αστυνομικά πογκρόμ του "Ξένιου Δία", τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα "Φαρμακονήσια", η Μυτιλήνη, ο προσανατολισμός της ΕΛ.ΑΣ. στο ακόμα μεγαλύτερο κυνήγι τους, η στέρηση στοιχειωδών δικαιωμάτων τους, η άρνηση χορήγησης ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους έχουν προορισμό άλλες χώρες της ΕΕ, φουντώνουν το ρατσισμό και τον εθνικισμό, στρώνουν το έδαφος για τη Χρυσή Αυγή και τις κάθε είδους εγκληματικές ρατσιστικές οργανώσεις.

Ωστόσο ο ρατσισμός δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, αν δεν αναδειχθεί ο ταξικός χαρακτήρας της ρατσιστικής βίας. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τις υποκριτικές κορώνες της ΕΕ, τις οποίες έχουν κάνει σημαία τους κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η διέξοδος βρίσκεται στη Λαϊκή Συμμαχία, στον κοινό αγώνα Ελλήνων και μεταναστών εργατών, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, γλώσσα και θρησκεία, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, την ΕΕ, το κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές τους. Στην πάλη για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία, για ένα σύστημα χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που θα εξαλείψει και το έδαφος για την ανάπτυξη κάθε είδους ρατσιστικών και εθνικιστικών αντιλήψεων και πρακτικών».

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Η πείρα δείχνει...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ


Σε χτεσινή συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, αναφερόμενος στην περίοδο 2008 - 2013 που το ΑΚΕΛ είχε την κυβέρνηση, απαντώντας στο ερώτημα «πώς φτάσαμε στο μνημόνιο» σημειώνει χαρακτηριστικά: «Καταλήξαμε στο μνημόνιο γιατί οι ιδιωτικοί οργανισμοί που λέγονται τράπεζες σπατάλησαν στην κυριολεξία δισεκατομμύρια. Τότε είχα καταγγείλει δημόσια ότι γινόταν ληστεία των τραπεζών. Με βάση τα δεδομένα της ΕΕ, δυστυχώς, οι κυβερνήσεις δεν έχουν αρμοδιότητα ελέγχου τραπεζών. Εκείνος ο οποίος έχει την αρμοδιότητα, ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, ταυτίστηκε με τους τραπεζίτες, τους υπερασπίστηκε από κοινού μαζί με τον ηγέτη του Συναγερμού και τον σημερινό ηγέτη του ΔΗΚΟ. Να μην ξεχνάμε και την αρνητική επίδραση που είχε στην κυπριακή οικονομία το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους και η αγορά ελληνικών ομολόγων από Κύπριους τραπεζίτες».



Στην ίδια συνέντευξη ο Δ. Χριστόφιας αναφέρεται και σε μια σειρά από φιλολαϊκά μέτρα που έκανε προσπάθεια να περάσει η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ, τα οποία όμως «έπεσαν» πάνω στα μέτρα του μνημονίου. Κατά τ' άλλα, ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα μάς υπόσχεται ότι εάν πάρει την κυβέρνηση, στο έδαφος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ, θα εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική!

ΠΑΜΕ: Καλεί σε συγκέντρωση την Τρίτη 1 Απρίλη για τη συνεδρίαση του ΕΚΟΦΙΝ στην Αθήνα


 Σε συγκέντρωση την Τρίτη 1 Απρίλη, στις 7 το απόγευμα στην Ομόνοια καλεί η Γραμματεία Αττικής του ΠΑΜΕ, με αφορμή τη συνεδρίαση εκείνη τη μέρα του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομίας της ΕΕ (ΕΚΟΦΙΝ) στην Αθήνα.

 Το ΠΑΜΕ καλεί τα συνδικάτα να πάρουν όλα τα μέτρα προκειμένου η απάντηση των εργαζομένων της Αττικής να είναι ανάλογη των αντιλαϊκών μέτρων και αποφάσεων της εχθρικής ΕΕ για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

ΠΑΜΕ: Στις 9 Απρίλη απεργούμε όλοι - Στις 10 π.μ. στην Ομόνοια το ραντεβού της Αθήνας





Κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους και τους συνταξιούχους να συμμετέχουν μαζικά στην 24ωρη πανεργατική απεργία στις 9 Απρίλη και στην Αθήνα στις 10 π.μ. στην Ομόνοια απευθύνει τοΠΑΜΕ.

Στο κάλεσμα του το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο σημειώνει:

«Στις 9 ΑΠΡΙΛΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ξεπερνώντας τις απειλές και τους εκβιασμούς της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, τα εμπόδια που βάζει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Πρέπει τώρα να ανασυνταχθούμε!

Να πιστέψουμε και να δοκιμάσουμε τη δύναμη μας.

Καμία αναμονή.

Βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλοξενοδόχοι, μεγαλέμποροι, Τρόικα, κυβέρνηση θέλουν να τα αρπάξουν όλα.

Η ζωή μας έχει γίνει αφόρητη! Μας οδηγούν στη μαζική εξαθλίωση για να σωθούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Η λαιμαργία τους δε θα σταματήσει ποτέ! Μας θέλουν σκλάβους, αμίλητους, ανοργάνωτους, πετώντας μας μερικά ψίχουλα. Πρέπει να βρεθούμε σε αγωνιστική δράση και ετοιμότητα για τα χειρότερα που θα βρούμε μπροστά μας.

Ετοιμάζουν νέο γύρο επίθεσης

Πλάι στους άθλιους μισθούς των 586 ευρώ και των 511 ευρώ για τους νέους που μονιμοποιεί αυτήν την περίοδο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στις διαπραγματεύσεις με τους βιομηχάνους, δίπλα στους άθλιους μισθούς των προγραμμάτων απασχόλησης για ανέργους, στοχεύουν σε ακόμα φθηνότερη εργατική δύναμη για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Το νέο

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Ουκρανία: Το φίδι του Ναζισμού στη «Μεγάλη Σκακιέρα» των ΗΠΑ και της ΕΕ!

enikos




1) Ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Το 1977 ανέλαβε την πανίσχυρη θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Αμερικανού προέδρου Τζίμι Κάρτερ ενώ υπήρξε και ο κορυφαίος Σύμβουλος Εξωτερικής Πολιτικής του Ομπάμα. Θεωρείται ένας από τους «μάγους» της αμερικανικής διπλωματίας και ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς στον τομέα των διεθνών σχέσεων. Πρόκειται για έναν από τους ανθρώπους που επί δεκαετίες επηρεάζουν τη διαμόρφωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Στο εξόχως κατατοπιστικό βιβλίο του «Η Μεγάλη Σκακιέρα», που εκδόθηκε τη δεκαετία του ’90, αναλύει τη στρατηγική των ΗΠΑ ώστε να κατοχυρώσουν μια «ηγεμονία νέου τύπου» κατά τον 21ο αιώνα (σσ: ηγεμονία που σύμφωνα με τον Μπρζεζίνσκι περνάει μέσα από τον έλεγχο της «Ευρασίας»). Γράφει ο Μπρζεζίνσκι:

«Για την Αμερική, το κύριο γεωπολιτικό λάφυρο είναι η Ευρασία (…). Η Ουκρανία (είναι) νέος και σημαντικός χώρος στην ευρασιατική σκακιέρα, είναι γεωπολιτικός άξονας (….) αν η Ρωσία διατηρούσε τον έλεγχο της Ουκρανίας, θα μπορούσε να επιδιώξει να είναι ο ηγέτης μιας ισχυρής ευρασιατικής αυτοκρατορίας (…). Από αυτή την άποψη, η Ουκρανία είχε κρίσιμη σημασία (…) οι Αμερικανοί πολιτικοί κατέληξαν να περιγράφουν την αμερικανο-ουκρανική σχέση ως ‘’στρατηγική σχέση εταίρων’’ (…) χωρίς την Ουκρανία θα σήμαινε τελικά ότι η Ρωσία θα ‘’ασιατοποιούνταν’’ (…) . Καθώς η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ επεκτείνονται, η Ουκρανία θα είναι τελικά σε θέση να επιλέξει αν επιθυμεί ή όχι να γίνει μέλος αυτών των οργανισμών (…). Αν και κάτι τέτοιο θα χρειαστεί χρόνο, δεν είναι πολύ νωρίς για τη Δύση (…) να συνεχίσει να υποδεικνύει τη δεκαετία 2005 – 2015 ως λογικό χρονικό πλαίσιο στο οποίο θα αρχίσει η προοδευτική ένταξη της Ουκρανίας (…).Πράγματι, ο ρόλος του Κιέβου ενισχύει το επιχείρημα ότι η Ουκρανία είναι το κρίσιμο κράτος (…)» (Zbigniew Brzezinski, «Η Μεγάλη Σκακιέρα», εκδόσεις «Λιβάνη»).

Ορισμένοι πίσω από την ανάλυση των γεωστρατηγικών εξελίξεων θέλουν να βλέπουν «συνωμοσιολογίες». Και βλέπουν «συνωμοσιολογίες» ειδικά στις περιπτώσεις που δεν υπάρχουν παρά κανονικές – κανονικότατες – συνωμοσίες. Και πραξικοπήματα. Και ευθείες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Όπως η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ στην Ουκρανία, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.

Σε κάθε περίπτωση ο Μπρζεζίνσκι υπήρξε «προφητικός» σε όλα. Ακόμα και στο χρόνο: Η δεκαετία 2005 – 2015 την οποία (από το 1997 που εκδόθηκε το βιβλίο του) υποδείκνυε ως «λογικό χρονικό πλαίσιο» για να προωθήσει η Δύση της ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στο άρμα της, είναι ακριβώς η περίοδος τόσο των «πορτοκαλί Επαναστάσεων» όσο και

Λαός, έθνος, κράτος: 13 παρατηρήσεις


lenin reloaded



1. Είναι προφανές ότι "λαοί" υπήρχαν πριν τα σύγχρονα έθνη, ότι το όνομα λαός και τα παράγωγά του (λαϊκός, κλπ) προηγούνται ιστορικά του ονόματος έθνος με την σύγχρονή του έννοια, αυτή που απέκτησε μετά, κυρίως, τον 18ο αιώνα.

2. Είναι επίσης προφανές ότι, άμα τη εμφανίσει του, το σύγχρονο έθνος προσπάθησε να προσαρτήσει την έννοια του λαού, περιορίζοντάς τη στα πλαίσιά του: ο "λαός" έγινε κάτι που δεν ήταν παλιότερα, δηλαδή ένα υποτίθεται εθνοτικά, γλωσσικά, και θρησκευτικά ομοιογενές μόρφωμα.

3. Το κριτήριο συγκρότησης του λαού ως λαού όμως δεν ήταν η διαφορά του από άλλους λαούς. Ήταν η διαφορά του από την πιο ολιγάριθμη τάξη των ευγενών, των κληρικών, των τοπικών ή κεντρικών αρχόντων. Η λαϊκή κουλτούρα ήταν η ημι-αυτόνομη κουλτούρα ενός χώρου που βρισκόταν σε αντίστιξη με την υψηλή κουλτούρα των μη λαϊκών στρωμάτων. Μέχρι

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στην Ουκρανία και το δημοψήφισμα στην Κριμαία









Ανακοίνωση για τις εξελίξεις στην Ουκρανία και το δημοψήφισμα στην Κριμαία εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Αναλυτικά αναφέρει:

«Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε την ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην Ουκρανία και την πραξικοπηματική κατάληψη της διακυβέρνησης από αντιδραστικές δυνάμεις, με τη συμμετοχή των ναζιστών, που δημιουργεί μεγάλους κινδύνους για τον ουκρανικό λαό. Η στάση αυτών των δυνάμεων και η κριτική τους, σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και το δημοψήφισμα στην Κριμαία, αποτελούν μνημείο υποκρισίας. Αφού είναι οι ίδιες δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στην απόσπαση του Κοσσόβου, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, στην οργάνωση πραξικοπημάτων εναντίον κυβερνήσεων που δεν τους ήταν αρεστές. Το ίδιο επιχείρησαν στη Συρία και τώρα στην Ουκρανία.

Έχοντας ως κριτήριο το συμφέρον των λαών, θεωρούμε ότι η ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία ούτε αντιμετωπίζει αποτελεσματικά αυτή την επέμβαση, ούτε θα λύσει ουσιαστικά κανένα από τα πραγματικά προβλήματα του λαού της Κριμαίας, ούτε θα σημάνει καμία πραγματική εξομάλυνση της κατάστασης ή μακροπρόθεσμη λύση ειρήνης και συνεργασίας για τους λαούς της περιοχής με ευημερία και πρόοδο. Και στη Ρωσία και στην Ουκρανία η πλειοψηφία του λαού υποφέρει, ζώντας μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που έφεραν οι αντεπαναστατικές ανατροπές το 1991.

Κατανοούμε πως ο λαός της Κριμαίας, που σε μεγάλο βαθμό είναι ρωσικής και ταταρικής καταγωγής, ανησυχεί για την κατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις, που με μία από τις πρώτες ενέργειές τους στράφηκαν ενάντια στις μειονότητες και τους κομμουνιστές, καταργώντας το νόμο για τις «περιφερειακές γλώσσες» και καταστρέφοντας αντιφασιστικά μνημεία. Ωστόσο, η αποχώρηση της Κριμαίας από την Ουκρανία και η ενσωμάτωσή της στη Ρωσία δε θα λύσει το πρόβλημα της αλλαγής του συσχετισμού δύναμης σε βάρος των αντιδραστικών και φασιστικών δυνάμεων.

Θα ήταν διαφορετικό αν η Ρωσία ήταν μια σοσιαλιστική χώρα και ο λαός της Κριμαίας είχε κάνει την επιλογή και ζητούσε την ένταξη σε μια σοσιαλιστική ένωση μαζί με τη Ρωσία, όπως έγινε με την ένταξη χωρών στην ΕΣΣΔ.

Η απόσχιση της Κριμαίας και η ενσωμάτωσή της στη Ρωσία θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο το εθνικιστικό ρεύμα, τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Ρωσία. Θα εγκλωβίσει εκατομμύρια εργαζόμενους σε μια αντιπαράθεση σε εθνοτική βάση, κρύβοντας τις πραγματικές αιτίες της σύγκρουσης, όπως και τη μοναδική εναλλακτική λύση, που υπάρχει για τους εργαζόμενους και βρίσκεται σ’ έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, στο σοσιαλισμό.

Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος να «ανοίξει τον ασκό του Αιόλου» και σε άλλες περιοχές, ειδικά στα Βαλκάνια, να οδηγήσει και σε άλλες ενσωματώσεις περιοχών, π.χ. στην ενσωμάτωση του Κοσσόβου στη λεγόμενη «Μεγάλη Αλβανία», που συνδέεται με προσαρτήσεις εδαφών γειτονικών χωρών. Υπάρχουν άλλωστε παραδείγματα από το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας που, στο όνομα της αυτοδιάθεσης των λαών, άνοιξε ο δρόμος για αλλαγές συνόρων.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την υπεροχή του σοσιαλισμού στην αντιμετώπιση σχετικών προβλημάτων. Όλες οι διοικητικές αλλαγές στην Κριμαία, από την ανακήρυξή της σε αυτόνομη δημοκρατία το 1921, στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ, μέχρι την διοικητική ενσωμάτωσή της στην Ουκρανία τη δεκαετία του ’50, έγιναν ομαλά και ειρηνικά, γιατί κυριαρχούσαν οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής και επομένως κριτήριο ήταν το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού.

Ο λαός της Κριμαίας, ο ουκρανικός λαός, ο ρωσικός λαός έχουν ιστορικές μνήμες και θετικές εμπειρίες από τα χρόνια του σοσιαλισμού, που δε σβήνονται ακόμη και αν έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από τις ανατροπές. Ο λαός της Κριμαίας έχει έντονες τις μνήμες της αντιφασιστικής πάλης του σοβιετικού λαού, που έγραψε ιστορία στην πολιορκία της Σεβαστούπολης. Το γεγονός ότι σε διάφορες περιοχές όσοι ζητούν ένωση με τη Ρωσία διαδηλώνουν, μεταξύ άλλων, με τις κόκκινες σημαίες εκφράζει μια τέτοια ανάμνηση ή προσδοκία, παρότι μια τέτοια προσδοκία δεν πατάει ρεαλιστικά στη σημερινή πραγματικότητα και εξέλιξη. Γιατί σήμερα η Ρωσία είναι καπιταλιστική χώρα, που βρίσκεται σε ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, και ο λαός της επίσης υποφέρει.

Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι στις συνθήκες του σοσιαλισμού οι λαοί και οι εθνότητες στην ΕΣΣΔ ζούσαν αδελφωμένοι και προόδευαν με ειρήνη, ενώ τώρα χύνεται το εθνικιστικό - διχαστικό δηλητήριο. Αυτό τον άλλο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν αυτοί οι λαοί, όλοι οι λαοί, σήμερα.»

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Κυνηγημένοι από τους Μπολσεβίκους...


...
Πόσο διαφορετικά διαγράφονταν πραγματικά το μέλλον ενός ελληνόπουλου στη Σοβιετική Ένωση, από ότι στην Ελλάδα την περίοδο του μεσοπολέμου…Σύμφωνα με σχετική απογραφή του 1930, το ποσοστό της ανήλικης εργασίας στις βιομηχανικές επιχειρήσεις της Αθήνας και του Πειραιά κυμαίνονταν στο 31% για τους άνδρες και στο 56,09% για τις γυναίκες. Τα ποσοστά ανάμεσα στα προσφυγόπουλα της Μικράς Ασίας και του Πόντου ήταν ακόμα υψηλότερα. Αντίστοιχα ήταν και τα ποσοστά του αναλφαβητισμού, που άγγιζαν το 41% για τους «γηγενείς» και το 43% για τους πρόσφυγες. 
2ο Σεμινάριο των Ελλήνων Καθηγητών της Βορείου Καυκασιακής χώρας για την τελειοποίηση της ειδικότητάς τους, 1932 (Αρχείο Ελληνισμού Μαύρης Θάλασσας)



Παρόλα αυτά, η μεταναστευτική τάση προς την Ελλάδα συνεχίστηκε την δεκαετία του 1920. Η επιθυμία των ελληνοποντίων να επιστρέψουν στην πατρίδα ήταν πράγματι μεγάλη. Οι δυσκολίες όμως ακόμα μεγαλύτερες, κυρίως λόγω της απροθυμίας των αστικών κυβερνήσεων της Ελλάδας να τους δεχτούν, με την δικαιολογία ότι μετέφεραν στις αποσκευές τους το μικρόβιο του κομμουνισμού! Ορισμένοι σήμερα επιχειρούν να μεταφράσουν αυτή την επιθυμία των ελληνοποντίων ως απόρροια διώξεων. Να τι αναφέρει σε συνέντευξή του ο Μιχάλης Κυνηγόπουλος, που ήρθε στην Ελλάδα από το Μπακού το 1930 (πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του Ιστορικού Αρχείου Προσφυγικού Ελληνισμού):

-Γιατί φύγατε από κει; (ρωτάει ο ερευνητής που έκανε τη συνέντευξη)

-Για να έρθουμε στην πατρίδα.

-Μήπως υπήρχαν κάποιες διώξεις;

-Τίποτε…(απάντησε ο ερωτώμενος)

-Δηλαδή παρά το κομμουνιστικό καθεστώς δεν είχατε κάποιο πρόβλημα; (επιμένει)

-Όχι…ανεξαρτήτως πολιτικών φρονημάτων και πεποιθήσεων ζούσαμε καλά. Όσο να ναι το 1930, υπήρχε κομμουνισμός από το 1917. Ζούσαμε καλά. Ήθελε ο πατέρας μου μόνο και μόνο να έρθουμε στην Ελλάδα. Η μάνα μου αντιδρούσε για να είμαι ειλικρινής…Ο αδερφός μου σπούδαζε τότε στην σχολή καλών τεχνών…τα διακόψαμε όλα και ήρθαμε. Και μ’ όλα ταύτα αγαπητέ, ήρθαμε, [και] σε οκτώ μήνες ο πατέρας μου πέθανε. Πέθανε από τον καημό του. Σου λέει, πως την νιώθαμε την Ελλάδα, πως την ονειρευόμαστε και [πως] την βρήκαμε εδώ. Με τις παγαποντιές, με τις ραδιουργίες, τον μπλέξανε αυτόν, του φάγανε ότι λεφτά είχε…Ονειρευόμασταν την Ελλάδα σαν έναν επίγειο παράδεισο. Ε, όσο και καλά να ζεις δεν παύεις να νοιώθεις ξένος σε ένα ξένο κράτος.» Ερχόμενοι αντιμέτωποι με τον ρατσισμό και την επιθετικότητα των ντόπιων, αναφέρει τέλος πως στην Ελλάδα αισθάνθηκαν για πρώτη φορά ως «πολίτες δεύτερης κατηγορίας…ντρεπόμασταν να λέμε ότι είμαστε Πόντιοι».

Πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση; Ένα στοιχείο που –για ευνόητους λόγους- δεν θα το βρείτε να αναφέρεται πουθενά: Χιλιάδες εξ αυτών που τελικά κατάφεραν να επαναπατριστούν θα γυρίσουν και πάλι στη Σοβιετική Ένωση τη δεκαετία του 1930 απογοητευμένοι από την πραγματικότητα της Ελλάδας.
Ήταν τόσοι πολλοί εκείνοι που γυρνούσαν πίσω, που έγινε ζήτημα και στις εργασίες της 14ης συνδιάσκεψης της Κομματικής Οργάνωσης των Μπολσεβίκων στην Αμπχαζία (1934). 
Εκεί, ειπώθηκε μεταξύ άλλων:
 «Οι Έλληνες, μόλις συμβεί κάτι το ‘ευχάριστο’ στην Αθήνα, φεύγουν για το εξωτερικό. Όμως, ύστερα από κάμποσο καιρό έρχεται πάλι το πλοίο και φέρνει πίσω χιλιάδες Έλληνες. Εμείς τους λέμε ‘καλώς ήρθατε, δικιά σας η γη, σας περιμένει’.»
Τονίστηκε βέβαια ταυτόχρονα πως τέτοιες μετακινήσεις ήταν «καταστροφικές» για την αγροτική πολιτική της περιοχής, αφού κάθε τόσο οι σοβιετικές αρχές αναγκάζονταν να βρίσκουν νέα γη για εκείνους που επέστρεφαν ακτήμονες, δίχως βιοποριστικά μέσα (χώρια οι λοιπές επιπτώσεις στον σχεδιασμό του κράτους σε μια σειρά τομείς). Εύλογα λοιπόν προκύπτει το ερώτημα: θα επέστρεφαν όλοι αυτοί σε μια χώρα όπου διώκονταν; Προφανώς όχι.

....
Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξαμε μάρτυρες παρόμοιου φαινομένου...

Ο Δρ. Εμίλ Τζόζεφ Ντίλον, ο οποίος έζησε στη Ρωσία δουλεύοντας ως καθηγητής πανεπιστημίου από το 1877 και εγκατέλειψε τη χώρα το 1918 αποδοκιμάζοντας την Επανάσταση των μπολσεβίκων, δήλωσε κατάπληκτος με την επιστροφή του δέκα χρόνια αργότερα: «Παντού ο λαός σκέπτεται, εργάζεται, οργανώνεται, πραγματοποιεί ανακαλύψεις στους τομείς της επιστήμης και της παραγωγής. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξαμε μάρτυρες παρόμοιου φαινομένου, κάτι ανάλογου ως προς την ποικιλία, την ένταση, την αφοσίωση στα ιδεώδη. Το επαναστατικό μένος σαρώνει κολοσσιαία εμπόδια και συγχωνεύει ετερογενή στοιχεία σε ένα και μόνο μεγάλο λαό. Πράγματι, δεν πρόκειται για ένα έθνος με την έννοια του παλιού κόσμου, αλλά για έναν ισχυρό λαό, συμπαγή χάρη στον σχεδόν θρησκευτικό ενθουσιασμό του. Οι μπολσεβίκοι πραγματοποίησαν πολλά από εκείνα που είχαν εξαγγείλει και περισσότερα από όσα φαίνονταν πραγματοποιήσιμα από οποιαδήποτε ανθρώπινη οργάνωση στις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες αναγκάστηκαν να δράσουν. Κινητοποίησαν πάνω από 150.000.000 ανθρώπους απαθείς, ζωντανούς νεκρούς, και τους εμφύσησαν ένα νέο πνεύμα.»*

*Όπως παρατίθεται στο Webb S & Webb B (1935) «Soviet Communism: A New Civilization?» (London: Longmans, Greenand Co, Ltd) σελ.811

(Τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από το 
«Οι Έλληνες στη διαδικασία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» )