alt.gr
«Πατριωτικό καθήκον». Τι μας θυμίζει άραγε…
Πόσες αμέτρητες φορές η εκάστοτε κυβέρνηση και οι παρατρεχάμενοί της αλλά και άλλες δυνάμεις το έχουν «ρίξει» σαν παραγάδι για να…ψαρέψουν τη στήριξη του λαού στην αντιλαϊκή πολιτική;
Τα καλέσματα περί πατριωτισμού έχουν διαχρονικά κλιθεί σε όλες τις πτώσεις. Με πολύ συγκεκριμένο αποδέκτη και στόχο. Να βάλει πλάτη ο λαός σε μέτρα που είναι εις βάρος του, όπου μοναδικός ευνοούμενος είναι το μεγάλο κεφάλαιο.
Πόσες φορές έχει βαφτιστεί πατριωτισμός το να πληρώνει κανείς τους αβάσταχτους και άδικους φόρους, τον ΕΝΦΙΑ (βλ. ΣΥΡΙΖΑ 2015), τα διάφορα χαράτσια που ζητούν από το λαό, σα «σωστός πολίτης»;
Ενώ από την άλλη πλευρά, οι…«πατριώτες» εφοπλιστές, βιομήχανοι, μεγαλοξενοδόχοι και άλλα..φτωχαδάκια, ενώ θησαυρίζουν από τον ιδρώτα των εργαζόμενων, πληρώνουν μόλις το 5% των συνολικών φορολογικών εσόδων του κράτους. Βέβαια όλοι αυτοί οι γενναιόδωροι «πατριώτες», μόλις σταματήσουν να έχουν τα κέρδη που θέλουν στην Ελλάδα, μαζεύουν τα μπογαλάκια τους και στήνουν σε άλλες χώρες μαγαζιά, αφήνοντας έτσι στον αέρα χιλιάδες οικογένειες. Κι αυτό με τις ευλογίες ή ακόμα και τις επιδοτήσεις των κυβερνήσεων και της ΕΕ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πόσο «πατριωτικά» βλέπουν τα πράγματα όλοι αυτοί αποτελεί η περίπτωση των εφοπλιστών. Οι Έλληνες εφοπλιστές (σημειωτέον, 2οι στον κόσμο σε αξία στόλου) έχουν τη δυνατότητα να βάζουν ξένη σημαία στα πλοία τους και να τα ναυπηγούν οπουδήποτε αλλού. Έτσι, τους δίνεται η δυνατότητα να εκμεταλλεύονται μέχρι τελικής πτώσεως και με κανέναν έλεγχο την εργασία χιλιάδων ναυτεργατών. Άρα, μήπως η επιθυμία για μεγιστοποίηση των κερδών- και όχι οι αγώνες και οι απεργίες των ναυτεργατών για τα δικαιώματά τους, όπως λένε κάποιοι άλλοι «πατριώτες»- «διώχνουν» τους εφοπλιστές από τα ελληνικά λιμάνια; Τόσος «πατριωτισμός» πια, περισσεύει…
Πόσες φορές με πατριωτικές κορώνες έχουν διαχρονικά προσπαθήσει
Παρασκευή 29 Μαΐου 2020
Παρασκευή 15 Μαΐου 2020
Ανταγωνισμοί στο «κόκκινο»
Η αντιπαράθεση ΗΠΑ - Κίνας με αιχμή τον κορονοϊό είναι ένα από τα τελευταία επεισόδια στον μεταξύ τους ανταγωνισμό, που κλιμακώνεται σε οικονομικό, στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο, προκαλώντας «σεισμικές δονήσεις» συνολικά στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.
Η πανδημία του κορονοϊού δεν επέδρασε ως καταλύτης μόνο στην καπιταλιστική κρίση, που σημάδια της υπήρχαν και πριν τον κορονοϊό, αλλά και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Η Κίνα αξιοποιώντας και την πανδημία προσπάθησε να επεκτείνει την επιρροή της σε παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, προσφέροντάς τους υγειονομική βοήθεια, γεγονός που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, αλλά και της ΕΕ.
Το τελευταίο διάστημα, η ένταση κλιμακώνεται και συνοδεύεται με αλληλοκατηγορίες και υπονοούμενα για την προέλευση του κορονοϊού ή για την απόκρυψη στοιχείων από την εξέλιξή του.
Οι ΗΠΑ κάνουν απροκάλυπτα λόγο για «κινεζικό ιό», κατηγορούν την Κίνα ότι δεν μπόρεσε να τον ελέγξει στα αρχικά του στάδια, αφήνοντας την εξάπλωσή του να εξελιχθεί σε παγκόσμια πανδημία, και ότι όλα έγιναν με την ανοχή, αν όχι με τη συνέργεια, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τη χρηματοδότηση του οποίου σταμάτησε η κυβέρνηση Τραμπ.
Αντίστροφα, η Κίνα έχει αφήσει ανοιχτά να εννοηθεί ότι ο ιός είναι αμερικανικής προέλευσης και ότι στο έδαφός της μεταφέρθηκε από τον στρατό των ΗΠΑ.
Οι αλληλοκατηγορίες αυτές συνοδεύονται με στοιχεία που παρουσιάζουν η μια και η άλλη πλευρά, με τους Αμερικανούς να απειλούν μέχρι και με την απαίτηση αποζημιώσεων πολλών τρισ. ευρώ από την Κίνα, χρεώνοντάς της τα χιλιάδες θύματα που είχαν από τον κορονοϊό.
Οσο κι αν γίνεται προσπάθεια αυτή η κλιμάκωση της έντασης να αποδοθεί στο προεκλογικό κλίμα των ΗΠΑ, η πραγματικότητα είναι ότι ο ανταγωνισμός με την Κίνα έχει βαθύτερα αίτια.
Αποτελεί ουσιαστικά αντιπαράθεση για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Σχετίζεται με την ενίσχυση της Κίνας οικονομικά και στρατιωτικά, με τη δυνατότητα που έχει σήμερα να παίζει αναβαθμισμένο ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο, να διαμορφώνει νέες συμμαχίες.
Η προσπάθεια των ΗΠΑ να διατηρήσουν τη θέση τους στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα και της Κίνας να αναβαθμίσει τη δική της, σε συνδυασμό με τις ανακατατάξεις και το ρόλο άλλων παγκόσμιων δυνάμεων, όπως η Ρωσία, η ΕΕ, η Ινδία, είναι το πραγματικό υπόβαθρο των ανταγωνισμών που οξύνονται.
Ετσι μπορεί, για παράδειγμα, να ερμηνευτούν ο λεγόμενος «εμπορικός πόλεμος» ΗΠΑ - Κίνας, η αμφισβήτηση από τις ΗΠΑ παγκόσμιων συμφωνιών και οργανισμών, η ανάπτυξη αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Κινεζική Θάλασσα, μια ανάσα από τα χωρικά ύδατα της Κίνας, η προσπάθεια της τελευταίας να αυξήσει την επιρροή της σε συμμάχους των ΗΠΑ, αξιοποιώντας την οικονομική της ισχύ και το μεγαλεπήβολο σχέδιο του «Νέου Δρόμου του Μεταξιού».
Ετσι εξηγείται η μεταφορά αμερικανικών επενδύσεων από την Κίνα στην Ινδία, που οδηγεί ακόμα και σε στρατιωτικά επεισόδια ανάμεσα στις δύο ασιατικές χώρες, όπως έγινε πριν από λίγες μέρες στα μεταξύ τους σύνορα.
Αλλά και η προσπάθεια των ΗΠΑ να επιβάλουν όρους αποκλεισμού των κινεζικών επενδύσεων και εξαγορών στρατηγικών ομίλων της τεχνολογίας, όχι μόνο στο δικό τους έδαφος αλλά και σε χώρες - συμμάχους τους, επικαλούμενες ζητήματα ασφάλειας του ΝΑΤΟ, όπως στην περίπτωση της ανάπτυξης δικτύου 5G στις ευρωπαϊκές χώρες από κινεζικά μονοπώλια.
Γι' αυτό το ΝΑΤΟ, παρά τις αντιθέσεις στο εσωτερικό του, δηλώνει ότι θα εμποδίσει τη μετατροπή της «υγειονομικής» κρίσης σε «κρίση ασφάλειας», διαπιστώνοντας την παραπέρα ενίσχυση του ρόλου της Κίνας την περίοδο της πανδημίας και τη μικρότερη σχετικά έκθεση της οικονομίας της στη νέα παγκόσμια κρίση.
Η όξυνση των ανταγωνισμών παγκόσμια μεγαλώνει τις απειλές για τους λαούς και αφήνει όλες τις εξελίξεις ανοιχτές. Στο χέρι των λαών είναι να μη γίνουν ξανά θύματα αυτών των αντιπαραθέσεων, αλλά με τον δικό τους αγώνα να βγουν νικητές.
rizospastis 15/5/20
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)