Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Καλώς να τα δεχτούμε

βαθύ κόκκινο


Ποιος δεν θυμάται την «ανεπτυγμένη Δανία» που μας έφερναν ως παράδειγμα προς μίμηση.

Εφάρμοσαν, λοιπόν, κι εκεί έναν αντίστοιχο «Καλλικράτη» και τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.

Το 30% των δήμων έχουν ήδη αποφασίσει το κλείσιμο σχολείων, ενώ την ίδια στιγμή, το 2010 έχουν κατατεθεί 65 αιτήσεις άδειας για ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.

Κόβονται τα δρομολόγια των δημοσίων συγκοινωνιών και αυξάνονται τα κόμιστρα για τους μαθητές.

Εχει αυξηθεί κατά 50% ο αριθμός μαθητών ανά τάξη, με αποτέλεσμα σε γυμνάσια της Κοπεγχάγης οι μαθητές να παρακολουθούν όρθιοι τα μαθήματα. Με το καλούμενο πακέτο προσαρμογής με την Ε.Ε θα κοπούν, συνολικά 6 δισ. κορώνες από τα κονδύλια για την νεολαία, τη στιγμή που δίνονται φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο 7,3 δισ. κορώνες.

Ο σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος της δανέζικης ΚΕΔΚΕ, Γιαν Τρόιμποργκ, ανακοίνωσε ότι με βάση τον προϋπολογισμό του 2011 οι δήμοι υποχρεώνονται, σε πρώτη φάση να απολύσουν 5.000 εργαζομένους.
Βοήθεια μας!

Πηγή: «Δρόμος της Αριστεράς»

Τι μάγκας πρωθυπουργός!

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ

του Θ.Καρτερού (από την Αυγή)

Τώρα που μπήκαν στη μέση οι επαγγελματίες εξηγητές του Παπανδρέου, υπουργοί και στρατευμένοι στις κατά καιρούς Μεγάλες Ιδέες του ΠΑΣΟΚ δημοσιογράφοι, απογίναμε η μεγάλη των ηλιθίων σχολή. Καθηγητές αυτοί και μαθητές εμείς. Δεν έχουμε σκοπό να προκαλέσουμε εκλογές, διακηρύσσει ο Πεταλωτής. Δεν θέλουμε εκλογές, διακηρύσσουν επίλεκτα κυβερνητικά στελέχη. Οι εκλογές είναι η χειρότερη επιλογή, διακηρύσσουν οι ιεροψάλτες των διλημμάτων. Και ύστερα όλοι τους, με μια ομοφωνία ελαφρώς ανατριχιαστική για τη βεβαιότητα που περικλείει ότι απευθύνονται σε βλάκες, μας το κοπανάνε: Ο Παπανδρέου απλώς σήκωσε το γάντι που του έριξε η αντιπολίτευση…

Απλώς! Μάγκας και παιχταράς και καουμπόι δηλαδή ο Παπανδρέου, που κατά την ημιεπίσημη της κυβερνήσεως τσουρούφλισε τον Σαμαρά με την κροτίδα των εκλογών. Μόκο για την ευθύνη ενός πρωθυπουργού που οφείλει να εμπεδώνει αίσθημα ασφάλειας και όχι να παίζει εν ου παικτοίς. Τουμπεκί για όσα μέχρι χτες κανοναρχούσαν ότι ο Παπανδρέου είναι ο άγιος της σταθερότητας και όλοι οι άλλοι οι διάβολοι της αναστάτωσης. Ουδεμία απάντηση στο ερώτημα: Πώς, κύριε εσύ, πρωθυπουργός και λογικός, σηκώνεις το γάντι των τρελών; Πώς εσύ ο σταθεροποιητής μπαίνεις στο λούκι της αποσταθεροποίησης; Από πού κι ώς πού ποντάρεις ρέστα, που δεν είναι δικά σου, στο χαρτί του εκλογικού εκβιασμού;

Και καλά, το σήκωσε το γάντι ο Μπρανκαλεόνε του Μαξίμου. Γιατί το σήκωσε; Πώς του ήρθε και το σήκωσε; Κινδύνευε η πατρίς κι αυτή τη φορά; Θα έθετε σε συναγερμό τις αγορές η εκλογή του Δημαρά; Ουδεμία απάντηση επʼ αυτών, εκτός αν απάντηση είναι πάλι οι ψευτομαγκιές: τον τσουρούφλισε τον Σαμαρά, τον βούλωσε τον Τσίπρα, τον περιποιήθηκε τον Αλαβάνο -τον τελευταίο τον ανέλαβε ο Πάγκαλος.

Κατά τα άλλα, πέρα βρέχει. Όπως πέρα βρέχει και για το άλλο: Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει για τη χώρα η μαγκιά του Παπανδρέου; Τι θα γίνει αν δεν αποδειχτούν οι Έλληνες αρκετά ηλίθιοι και καταψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ; Θα πάει σε εκλογές επειδή το είπε; Θα μας πει ότι ήταν ένα προεκλογικό καλαμπούρι όπως εκείνα τα λεφτά που ψάχνει; Θα βγάλει το γιλέκο του μάγκα για να ξαναφορέσει την τήβεννο του πρωθυπουργού;

Βρες άκρη. Οι μάγκες του είδους όμως πάντα διατρέχουν έναν κίνδυνο: να πέσουν πάνω σε πιο μάγκες...

Βιβλίο: Επανάσταση και αντεπανάσταση στην Ελλάδα

www.prin.gr

Συγγραφέας: Λέανδρος Μπόλαρης
Eκδόσεις Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο

Ο εμφύλιος στην Ελλάδα είναι ακόμα μια ανοιχτή πληγή, το αποδεικνύουν οι συζητήσεις και αντιπαραθέσεις γύρω από αυτό το κομβικό σημείο της νεοελληνικής ιστορίας, το ενδιαφέρον του κοινού για αντίστοιχες εκδηλώσεις, ταινίες, ιστορικά και λογοτεχνικά βιβλία.







 Έτσι πέρα από τα ίδια τα γεγονότα, μακρά ιστορία έχουν και οι αναπαραστάσεις τους, οι τρόποι δηλαδή με τους οποίους οι πρωταγωνιστές των γεγονότων, οι ιστορικοί κ.ά. διαμόρφωσαν δύο αλληλοσυγκρουόμενες εκδοχές για την ιστορία του Εμφυλίου. Μάλιστα μια σειρά θέματα και πτυχές της περιόδου έχουν απασχολήσει τον κόσμο της Αριστεράς, τα κόμματα, τις οργανώσεις της. Όπως σημειώνεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου Επανάσταση και αντεπανάσταση στην Ελλάδα: Ο εμφύλιος πόλεμος 1946-1949, ξεκαθαρίζοντας της προθέσεις και τους στόχους του συγγραφέα: «Πολλές φορές (σ.σ. αυτό το υλικό) μοιάζει με κυκεώνα γεμάτο αναφορές σε πρόσωπα και καταστάσεις τυλιγμένα στην αχλύ του χρόνου. Το βιβλίο είναι μια προσπάθεια να μπουν αυτά τα θέματα σε μια “σειρά’’, όχι απαραίτητα αυστηρά χρονολογική».
Μετά το τέλος του εμφυλίου οι νικητές έγραψαν την ιστορία όπως ήθελαν, ενώ η αφήγηση των ηττημένων εξορίστηκε στη λήθη, ή περισώθηκε στριμωγμένη στις βαλίτσες με τα λιγοστά υπάρχοντα των εξόριστων στα ξερονήσια και όσων είχαν διαφύγει στις χώρες του ανατολικού μπλοκ. Το βιβλίο προτίθεται να φωτίσει την ιστορία των πρωταγωνιστών, όχι της ηγεσίας του ΚΚΕ ή της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών συμμάχων της, αλλά του μαζικού κινήματος. Του τρίτου πρωταγωνιστή που με τις πολιτικές εμπειρίες, την “εκπαίδευση’’ που είχε αποκτήσει στις μάχες των δεκαετιών του ’20 και του ’30, την αυτοπεποίθηση και το ριζοσπαστισμό του έβαλε τη σφραγίδα του στις εξελίξεις. Κατά το συγγραφέα αυτός ο πρωταγωνιστής δεν είχε «τις ηγεσίες που του ταίριαζαν», με το ΚΚΕ να ηγείται ενός κινήματος που ασφυκτιούσε στα όρια της πολιτικής που είχε προδιαγράψει το κόμμα κατά το Μεσοπόλεμο. Επεκτείνοντας αυτή τη συλλογιστική ο συγγραφέας θεωρεί πως αυτό ήταν και το πρωταίτιο που οδήγησε την Αριστερά στη συντριβή, «από τα ύψη της νίκης στα βάραθρα της ήττας». Πέρα από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με αυτή την άποψη το βιβλίο έχει ενδιαφέρον, φωτίζοντας διάφορές σκοτεινές πλευρές τους εμφυλίου.


Νατάσσα Κεφαλληνού

Χρόνια Πολλά!...

sibilla-gr
Σήμερα ο Diego Armando Maradona γιορτάζει τα 50 του χρόνια!
Ο Θεός της Νάπολης, μέχρι σήμερα... αφού της έφερε 2 πρωταθλήματα Ιταλίας!
Ακολουθεί το...
 πρώτο από τα 13 βίντεο αφιερώμα στον μεγάλο Ντιεγκίτο!

Αποφάσισαν τη μόνιμη επιτήρηση

youpayyourcrisis.blogspot.com
Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Το κάστρο (συνθήκη της Λισσαβώνας) έπεσε και η Ευρώπη μεταβάλλεται σε δημοσιονομικό Νταχάου, όπως από καιρό έχουμε προειδοποιήσει! Στη χθεσινή, πρώτη ημέρα της Συνόδου Κορυφής, επετεύχθη συμφωνία για «περιορισμένες αλλαγές» της συνθήκης ώστε να επιβάλλονται κυρώσεις στις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα μεελλείμματα και χρέος. Το σχέδιο συμφωνίας είναι σαφές:
«Οι χώρες μέλη συμφώνησαν για τη σύσταση ενόςμόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης της κρίσης στη ζώνη του ευρώ στο σύνολό της και καλούν τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να δεσμευτεί για σχετικές διαβουλεύσεις (σ.σ.: με τις χώρες της Ε.Ε.) σχετικά με περιορισμένες αλλαγές της Συνθήκης για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο».
Μάλιστα το σχέδιο βάζει και θέμα επείγοντος ως προς τις αλλαγές, αφού στο σχέδιο συμφωνίας προβλέπεται ότι οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών θα ξανασυζητήσουν επ’ αυτού στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου καθώς θα πρέπει «όλες οι αλλαγές να επικυρωθούν το αργότερο έως τα μέσα του 2013».

Ταγματα ασφαλειας : Η ...Δραση τους στον καιρό της κατοχής

nosferatos.blogspot.com


Η πρώτη αυτόνομη ενέργεια των Ταγμάτων Ασφαλείας στην Αθήνα ήταν η επιδρομή, στις 27 Νοεμβρίου 1943, στα στρατιωτικά νοσοκομεία και η εκκαθάρισή τους από κομμουνιστές. Διενεργούσαν επίσης ελέγχους σε σπίτια, που αποτελούσαν αφορμή για λεηλασίες και εκφοβισμό των πολιτών.[20] Σε άλλες περιπτώσεις, ξυλοκοπούνταν και βιάζονταν γυναίκες που είχαν συγγενείς στον ΕΛΑΣ, και τα σπίτια τους καίγονταν.[21] Το πρώην ορφανοτροφείο Χατζηκώνστα αποτέλεσε φυλακή όπου τα Τάγματα κρατούσαν όσους αιχμάλωτούς τους δεν έπαιρναν οι Γερμανοί στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου ή δεν στέλνονταν για καταναγκαστική εργασία στη Γερμανία. Τα Τάγματα συμμετείχαν επίσης ενεργά σταμπλόκα, όπως στο πρώτο και δεύτερο μπλόκο της Κοκκινιάς, στο μπλόκο της Καισαριανής, σε επιδρομές μαζί με τα SS στην Καισαριανή, το Βύρωνα και αλλού,[22] καθώς και στην πολιορκία και τη μάχη στο λεγόμενο "Κάστρο του Υμηττού". Φρουρούσαν επίσης τα πτώματα όσων κρεμούσαν οι Γερμανοί έτσι ώστε να μην τα απομακρύνουν οι συγγενείς και να παραμένουν σε δημόσια θέα προς εκφοβισμό.[23]
Τόσο τα Τάγματα Ευζώνων όσο και αυτά του Παπαδόγκωνα συμμετείχαν σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον των ανταρτών μαζί με το γερμανικό στρατό. Τον Ιανουάριο του 1944, το Τάγμα Βρεττάκου συμμετείχε στην εκκαθαριστική "Επιχείρηση Κότσυφας" σε συνεργασία με Γερμανούς.[24] Στις 26 Φεβρουαρίου '44 τα Τάγματα συμμετείχαν σε επιδρομή στην Αχαία, το Μάρτιο του ίδιου χρόνου στη Λακωνία και Μεσσηνία, όπου δεν έδειξαν κανένα οίκτο για τον πληθυσμό, και τον Απρίλιο πάλι σε Αχαία και Ηλεία όπου φέρθηκαν με μεγάλη βαρβαρότητα.[25] Οι επιχειρήσεις συνεχίστηκαν στην Πελοπόννησο και κατά το καλοκαίρι. Τα Τάγματα Ασφαλείας βοήθησαν επίσης στην φύλαξη των Εβραίων της Πάτρας, που στάλθηκαν στο Άουσβιτς,[26] [27] και συμμετείχαν στην προετοιμασία της "Επιχείρησης Καλάβρυτα", που κατέληξε στη Σφαγή των Καλαβρύτων, συλλέγοντας πληροφορίες στα Καλάβρυτα και τις γύρω περιοχές για λογαριασμό των Γερμανών.[28] Στην Εύβοια το εκεί Τάγμα έγινε διαβόητο για την απειθαρχία και τη βιαιότητά του, επιδιδόμενο επίσης σε εκβιασμούς και μαύρη αγορά.[29]
Τα Τάγματα Ασφαλείας έκαναν και αρκετές εκτελέσεις ως αντίποινα για τους φόνους Γερμανών από τους αντάρτες. Στις 15 Μαρτίου του 1944 στην Πάτρα εκτελέστηκαν 200 κομμουνιστές υπό γερμανική επιτήρηση, 40 το Μάρτιο του '44 από το Τάγμα Καλαμάτας[30], ενώ στις 25 Απριλίου τουφεκίστηκαν 110 με πρωτοβουλία του Παπαδόγκωνα σε αντίποινα για τη δολοφονία από τους αντάρτες του γερμανού στρατηγού Κρεχ, τον οποίο εκτιμούσε.[31] Παράλληλα στις 31 Ιουλίου άντρες του Τ.Α. Αγρινίου κρέμασαν στα Καλύβια 60 αιχμάλωτους ΕΛΑΣίτες και ΕΑΜίτες. Αντίστροφα, οι γερμανικές αρχές τιμωρούσαν με αντίποινα (εκτελέσεις) το φόνο μελών των Ταγμάτων Ασφαλείας, μέτρο που ίσχυε και για τα δικά τους στρατεύματα.[32] Όταν το Μάιο του '44 οι Γερμανοί κήρυξαν την Πελοπόννησο ζώνη πολέμου και απαγόρευσαν την επικοινωνία, τις συγκεντρώσεις, τις μετακινήσεις καθώς και την κυκλοφορία τα βράδυα, με την ποινή σύλληψης ή θανάτου, τα Τάγματα Ασφαλείας ανέλαβαν την τήρηση του μέτρου αυτού.[33]

πηγη http://el.wikipedia.org/wiki/Τάγματα_Ασφαλείας#.CE.A3.CF.87.CE.AD.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82_.CE.BC.CE.B5_.CF.84.CE.B9.CF.82_.CE.B4.CF.85.CE.BD.CE.AC.CE.BC.CE.B5.

Τι θα μπορούσε να είχε συζητηθεί στο Πάντειο

Eποχή

Του
Πέτρου Λινάρδου-Ρυλμόν

Το διήμερο για την Ανατροπή του Μνημονίου που οργανώθηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο Πάντειο από το «Βήμα Διαλόγου», ήταν μια σημαντική εκδήλωση με ενδιαφέρουσες εισηγήσεις. Σύμφωνα βέβαια με την κουλτούρα που κυριαρχεί στην αριστερά, και παρά τις κριτικές και αυτοκριτικές τοποθετήσεις, ήταν περισσότερο μια εκδήλωση με ομιλίες προσωπικοτήτων και πολύ λιγότερο ένα συνέδριο το οποίο επεδίωκε να οργανώσει μια συζήτηση με ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών απόψεων. Αυτό όμως που μας μένει είναι ένα θετικό αποτέλεσμα.
Ένα από αυτά τα θετικά του συνεδρίου αυτού είναι ότι μέσα από τις παρεμβάσεις των περισσότερων προσκεκλημένων ομιλητών αναδείχθηκε τελικά το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η προσπάθεια χάραξης πολιτικών για την αντιμετώπιση της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης της κρίσης. Aπό τη μία μεριά αναγνωρίζεται ότι η περιορισμένη δυνατότητα αντίδρασης και η πολυδιάσπαση των κοινωνικών κινημάτων απαιτεί μια ανασυγκρότηση, η οποία θα είναι αναγκαστικά αποσπασματική, ενώ θα χρειαστούν συστηματικές και επίπονες προσπάθειες για την ενοποίηση των αγώνων και των προγραμματικών θέσεων. Aπό την άλλη είναι προφανές ότι η κατάκτηση νικών σε βάρος της λογικής του μνημονίου απαιτεί ισχυρές μετωπικές αντιπαραθέσεις, με μεγάλες κινητοποιήσεις και την πολιτική δυνατότητα επιβολής εναλλακτικών προσεγγίσεων, έστω και σε επιμέρους θέματα.

Τάσος Λειβαδίτης (20 Απριλίου 1921-30/10/1988)

giorgossarris.blogspot.com

Από όλους τους αγαπημένους τι νόημα έχει να ψάχνεις ποιον προτιμάς.
Τι αγαπάς περισσότερο;Το καλοκαιρινό αεράκι που ανεμίζει ένα λευκό πουκάμισο κόντρα στο πέλαγος, η ένα απόγευμα κρύο με μια κούπα καφέ στο χέρι, την ώρα που η βροχή γαζώνει με ριπές το παράθυρο;Το χέρι που σ'αγγίζει και χάνεσαι ή τα γέλια που ανεβαίνουν το πέτρινο καλντερίμι κι ο χρόνος σταματάει;
Τον Ελύτη, τον Ρίτσο η το Λειβαδίτη; Απάντηση δεν υπάρχει.
Παρ' όλα αυτά ο Τάσος Λειβαδίτης είχε μέσα μου πάντα μια δική του διαφορετική γωνιά.Ενα δικό του σοκάκι που περνούσε σκυφτός, ύστερα σήκωνε το βλέμμα, έλεγε μια γλυκειά ευγενικη καλησπέρα και χανόταν σ΄ένα δικό του πάντα...

ΕΥΝΟΙΕΣ

Άνθρωποι που πολύ τους ταπείνωσαν κι ο Θεός τους λυπήθηκε
και τους έδωσε και μια προηγούμενη ζωή-
έτσι θυμούνται τώρα περισσότερα

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

Οι ονειροπόλοι στέκονται πάντα στην άκρη γιατί μόνον από κει θα περάσει,
οι φτωχοί που τους ελεούν προσφέρουν μεγαλόψυχα τον εαυτό τους
οι λέξεις μεγαλώνουν μέσα σε βράδια λησμονιάς
γυναίκες σιδερώνουν τα ξένα ασπρόρουχα κι ύστερα
πηγαίνουν στην πόρτα και κλαίνε
κι αυτός που κάνει ένα μεγάλο κύκλο πριν πάει στο σπίτι του,
γιατί δεν θέλει ακόμα να το παραδεχτεί- όχι μη με ρωτάς ,
τίποτα δεν θα επανορθωθεί
παιδιά έρημα που φεύγουν αθόρυβα από την παιδική ηλικία
ανέμελα πουλιά που βρίσκονται έναν ολόκληρο χρόνο σε άδεια
τ' αγάλματα έχουν κι αυτά τις μελαγχολικές τους ώρες
ποιήματα-κλειδιά για την τρέλα ή τον ουρανό
η φήμη - αυτό το σφαγείο
ονειρεύομαι ένα νοσοκομείο για τ' άρρωστα παραμύθια,
κύκνους μες τα καπέλα των κατάδικων,
δάφνες για νικημένους,
εμείς οι ξεχασμένοι που μας αρκεί ένα χαμόγελο
για να περάσουμε τα σύνορα του κόσμου.
Αντίο, αντίο...Τίποτα δεν θα επανορθωθεί

Halloween


Κάθε χρόνο το βράδυ της 31ης Οκτωβρίου, παράξενα και «τρομακτικά» πράγματα συμβαίνουν στη Βόρειο Αμερική. Φωτισμένες κολοκύθες, ανθρώπινοι σκελετοί, χαρούμενα φαντάσματα, μάγισσες καβάλα σε σκούπες κάνουν την εμφάνισή τους στους δρόμους των αμερικανικών πόλεων. Παιδιά γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας και οι νοικοκύρηδες τους προσφέρουν κέικ η ζαχαρωτά για την ανάπαυση των ψυχών. Οι ΗΠΑ και ο Καναδάς γιορτάζουν το Halloween, μια γιορτή με μαζική συμμετοχή που θυμίζει καρναβάλι και κάλαντα μαζί, όπου ο φόβος δύσκολα ξεχωρίζει από το γέλιο και ο τρόμος από το ξεφάντωμα. Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία των ΗΠΑ, 36.1 εκατομμύρια παιδιά συμμετείχαν στο Halloween την περασμένη χρονιά και επισκέφθηκαν 108 εκατομμύρια σπίτια.
Ο όρος Halloween είναι συνεπτυγμένη μορφή των λέξεων All-Hallow-even και σημαίνει το «Βράδυ πριν από την Ημέρα των Αγίων Πάντων», που γιορτάζεται την 1η Νοεμβρίου στις καθολικές χώρες. Η γιορτή χάνεται στα βάθη των αιώνων. Έχει ειδωλολατρικές ρίζες και σχετίζεται με τη λατρεία των Δρυίδων από τους Κέλτες στην Ιρλανδία.
Πιστεύεται ότι οι ψυχές των ανθρώπων που πέθαναν κατά τη διάρκεια του έτους ψάχνουν να μπουν σ' ένα σώμα για να κερδίσουν την αθανασία. Οι ζωντανοί από την πλευρά τους, ντυμένοι με παράξενα κοστούμια και κάνοντας θόρυβο, προσπαθούν να φοβίσουν και να διώξουν τα πνεύματα. Τη γιορτή έφεραν στην Αμερική ιρλανδοί μετανάστες κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα.
Οι χριστιανικές οργανώσεις αντιδρούν, θεωρώντας ότι το έθιμο έχει ειδωλολατρικές ρίζες και σατανιστική χροιά. Το Βατικανό το βλέπει σαν ένα παιδικό παιγνίδι και γι' αυτό το συγχωρεί.
Τη μέρα αυτή περιμένουν πώς και πώς οι ζαχαροπλάστες της Αμερικής. Ο τζίρος σε γλυκά και ζαχαρωτά την ημέρα του Halloween υπερβαίνει κατά πολύ τον αντίστοιχο των Χριστουγέννων, του Αγίου Βαλεντίνου και του Πάσχα.
Καλύτερο υλικό δεν θα μπορούσε να υπάρξει για τους ανθρώπους του κινηματογράφου. Εκτός από τις ταινίες τρόμου, αρκετές άλλες έχουν για φόντο τους τη βραδιά του Halloween, από τη βουβή κωμωδία του 1904 «Halloween Night at the Seminary», ως την πρόσφατη παρωδία Scary Movie. Ταινία αναφοράς για τη γιορτή παραμένει το θρίλερ τρόμου «Halloween», παραγωγής 1978, του «μετρ» Τζον Κάρπεντερ, με πρωταγωνιστές τους Ντόναλντ Πλέζανς και Τζέιμι Λι Κέρτις.

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Ενταφιάζεται το Δημόσιο Πανεπιστήμιο

κοντρα

Η εκκίνηση του διαλόγου-παρωδία, με προαποφασισμένο τον ενταφιασμό του δημόσιου Πανεπιστήμιου, έγινε τελικά στην 65η σύνοδο των πρυτάνεων, με την κατάθεση από τη Διαμαντοπούλου του κειμένου «διαβούλευσης» για την «Εθνική Στρατηγική για την Ανώτατη Εκπαίδευση». Τα στρογγυλέματα σε διατυπώσεις, οι σκόπιμες γενικολογίες και ασάφειες μηδαμινή συμβολή είχαν στη διαμόρφωση ενός κειμένου-βόμβα στα θεμέλια του δημόσιου Πανεπιστήμιου.
Από την εισαγωγή ακόμα, το υπουργείο Παιδείας αποκαλύπτει τον στρατηγικό του στόχο: τη διάλυση των Πανεπιστημίων με τη μορφή που ως τώρα ξέρουμε και την αντικατάστασή τους από «μια ποικιλία Ιδρυμάτων και προγραμμάτων με διαφορετική μορφή και στόχους, με διαφορετικές προϋποθέσεις εισαγωγής και αναμενόμενα αποτελέσματα», ώστε οι νέοι «να έχουν διευρυμένες δυνατότητες κινητικότητας στο εσωτερικό και μεταξύ των διαφορετικών Ιδρυμάτων της μεταλυκειακής εκπαίδευσης», με τη βοήθεια και της «οργάνωσης της Διά Βίου Μάθησης».
Ετσι μας λύνεται και η «απορία» για το τι εννοούν οι εγκέφαλοι του υπουργείου (και αντίστοιχα οι ευρωπαίοι μέντορές τους) με τον όρο «μαζική τριτοβάθμια εκπαίδευση»: Μεταλυκειακά ιδρύματα για όλα τα βαλάντια και όλα τα επίπεδα, από τα οποία οι φοιτητές-πελάτες θα μπορούν να αγοράζουν «υπηρεσίες» (ακόμα και εμπειρία) με τη μορφή πιστωτικών μονάδων, που θα αξιοποιούν μέσω των διαδικασιών της διά βίου αμάθειας. Ο μπαξές θα έχει απ’ όλα, όπως στην Αμερική, την οποία θέλει να ανταγωνιστεί το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και στο επίπεδο της ανώτατης εκπαίδευσης.
Μανούλες στη μπουρδολογία οι Πασόκοι, για να καμουφλάρουν τις αντιδραστικές αλλαγές, παραθέτουν μια σειρά από εξοργιστικά ψέματα («η αποφασιστική βελτίωση της θέσης της χώρας στο παγκόσμιο σύστημα δεν μπορεί να αναζητηθεί στο χαμηλό κόστος εργασίας», «το νέο πρότυπο ανάπτυξης συμβαδίζει με τη συνεχή διεύρυνση των πραγματικών ελευθεριών που απολαμβάνουν οι πολίτες», «η διαδικασία στηρίζεται πρωτίστως σε μορφωμένους, καταρτισμένους και κριτικά ενημερωμένους πολίτες», η «ποιοτική επιχειρηματικότητα βασίζεται στην ανάπτυξη μιας πολυπολιτισμικής, ανοιχτής και ανεκτικής κοινωνίας»), για να ντύσουν το «νέο πρότυπο ανάπτυξης» του καπιταλισμού, με το οποίο συνδέεται και ο στρατηγικός στόχος για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Δυστυχώς γι’ αυτούς, ο καιρός των Χαχόλων πέρασε ανεπιστρεπτί, καθώς ο λαός βιώνει μέρες άγριας περιστολής όλων των εργασιακών δικαιωμάτων (ξεχαρβάλωμα εργασιακών σχέσεων, εκ περιτροπής εργασία, φθηνές υπερωρίες, πολλές ώρες εργασία με αμοιβές πείνας, κατακρεούργηση μισθών, περικοπή δώρων, ξεπάτωμα ασφαλιστικών δικαιωμάτων και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός) και καταστολής (πρόσφατο παράδειγμα η επέκταση του τρομονόμου ακόμα και σε απλούς διαδηλωτές).
Οι κύριοι άξονες, πάνω στους οποίους αρθρώνονται οι αλλαγές που επιχειρεί το υπουργείο Παιδείας στο «DNA της λειτουργίας των Πανεπιστημίων», προκαλώντας αληθινή τερατογέννηση είναι οι εξής:
Επιχειρηματικό μοντέλο διοίκησης
Υπερόργανο το Συμβούλιο Διοίκησης

Το νέο μοντέλο του επιχειρηματικού Πανεπιστήμιου, που θα διαχειρίζεται προγράμματα διαφόρων χρονικών περιόδων (μονοετούς, διετούς διάρκειας κ.λπ.), θα αντιμετωπίζει τους φοιτητές ως πελάτες, θα λειτουργεί Ινστιτούτα, ώστε να εξασφαλίζει πόρους από τη «διά βίου κατάρτιση» απασχολήσιμων, θα αναθέτει την ίδρυση εδρών σε χορηγούς, θα διατηρεί παραρτήματα σε άλλες χώρες και θα αναπτύσσει συνεργασίες στην αλλοδαπή (τα ντόπια μαγαζιά των κολεγίων είναι ένα καλό παράδειγμα), θα κυνηγά χρηματοδότηση από επιχειρήσεις και λοιπούς χορηγούς, θα προσανατολίζει αυστηρά την οποιαδήποτε έρευνα στις ανάγκες των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, κ.λπ. είναι σαφές ότι χρειάζεται να διοικείται και ως επιχείρηση. Προς τούτο παραγκωνίζεται εντελώς η Σύγκλητος, στην οποία ανατίθενται αυστηρώς τα ακαδημαϊκά θέματα, τα οποία, όμως, δεν μένουν ανεπηρέαστα από το συνολικό στρατηγικό σχεδιασμό που έχει στην αποκλειστική του αρμοδιότητα το παντοδύναμο Συμβούλιο Διοίκησης.
 
Στο υπερόργανο αυτό ανατίθενται η στρατηγική ανάπτυξης του Ιδρύματος, η έγκριση του προϋπολογισμού, η έγκριση των προγραμματικών συμφωνιών με την πολιτεία, η αξιοποίηση της περιουσίας του Ιδρύματος, οι διαδικασίες εσωτερικού ελέγχου και η τήρηση του Εσωτερικού Κανονισμού λειτουργίας (αποφασίζει και για την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου) και η αναθεώρησή του και η έγκριση της ευρωπαϊκής και διεθνούς στρατηγικής του Ιδρύματος. Το Συμβούλιο διορίζει και τον Πρύτανη (ο πρύτανης δεν εκλέγεται), ύστερα από διεθνή πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος. Κοντολογίς, ο Πρύτανης μπορεί να είναι καθηγητής και άλλου Πανεπιστήμιου της Ελλάδας ή και του εξωτερικού!

Υπέροχη παράσταση που σίγουρα αξίζει να δείς!!!-"Αθήνα τη νύχτα" στο LIDO

Σβήνουν τα φώτα.Τα δάχτυλα του Μίμη Πλέσσα χαιδεύουν μαγικά το πιάνο.Ο Λάμπρος ψιθυρίζει γλυκά μια μελωδία με το ακκορντεόν.Η παράσταση αρχίζει.
Και τόσα, μα τόσα πολλά αγαπημένα τραγούδια ελαφραίνουν παράξενα τον αέρα μέχρι που χάνεσαι πίσω στα χρόνια του Ελληνικού σινεμά.
Με το "Άγαλμα", την "Πρώτη μας νύχτα", το "Μέθυσε απόψε το κοριτσι μου", το "Θα πιώ απόψε το φεγγάρι" και τόσα άλλα...
Και βέβαια το "Ηλιε φονιά" που απογειώνει ο Λάμπρος Καρελάς και είναι ίσως η καλύτερη στιγμή της βραδιάς.
Ολα τα παιδιά είναι υπέροχα όπως και όλη η παρασταση που επιμελήθηκε σε κάθε της λεπτομέρεια ο μεγάλος Μίμης Πλέσσας.
Και που στην πρόβα τζενεράλε έλεγε συγκινημένος πως θα την αφιέρωνε στον Γ.Δαλιανίδη που περνούσε δύσκολες στιγμές...
Τώρα ο Γιάννης Δαλιανίδης θα βλέπει την παράσταση από εκει μακριά και θα χαμογελάει με την "Αθήνα τη νύχτα" στο LIDO.

Δύο ωρολογιακές βόμβες στο μνημόνιο η νέα απειλή για την Ελλάδα

citypress-gr

 sofokleous10

Τη Δευτέρα οι ΗΠΑ πούλησαν ομόλογα προστατευμένα από μία ενδεχόμενη αύξηση του πληθωρισμού 5αετούς λήξης και αξίας 10 δις δολαρίων σε μία δημοπρασία όπου το επιτόκιο των ομολόγων ήταν αρνητικό για πρώτη φορά, στο –0,55%. Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή οι επενδυτές στρέφονται στην αγορά ομολόγων που προστατεύουν από ενδεχόμενη αύξηση του πληθωρισμού, συνεπάγεται πως φοβούνται ότι ο πληθωρισμός θα αυξηθεί. Το γεγονός, ωστόσο, πως είναι διατεθειμένοι όχι μόνο να μην πληρωθούν επιτόκιο για την αγορά των συγκεκριμένων ομολόγων αλλά και να πληρώσουν προκειμένου να τα αποκτήσουν σημαίνει ότι ο φόβος τους ότι ο πληθωρισμός θα ανέβει είναι πολύ μεγάλος. Για να γίνει το παραπάνω καλύτερα κατανοητό αρκεί να σκεφτούμε πως προκειμένου οι επενδυτές να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα ζητούν από την Ελλάδα να πληρώσει επιτόκιο, περίπου, 9,50% ενώ προκειμένου να αγοράσουν τα συγκεκριμένα αμερικανικά ομόλογα που προστατεύουν από αύξηση του πληθωρισμού πληρώνουν τις ΗΠΑ επιτόκιο 0,55%.

Ετσι κι αλλιώς

Αϊτή: Μία «Δημοκρατία των ΜΚΟ»

http://apenantioxthi.blogspot.com
Το CTDI du Sacre Coeur ήταν ένα νοσοκομείο - κόσμημα για το σύστημα υγείας της Αϊτής: επρόκειτο για το πρώτο ιδιωτικό νοσοκομείο, εφοδιασμένο με υπερσύγχρονο εξοπλισμό και επανδρωμένο με ικανότατους γιατρούς. Όταν ο Εγκέλαδος χτύπησε την Αϊτή, το νοσοκομείο άντεξε- και άνοιξε τις πόρτες του για να περιθάλψει χιλιάδες σεισμόπληκτους δωρεάν. Ωστόσο, σήμερα το νοσοκομείο είναι άδειο. Ο λόγος: σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη, Ρέινολντ Σαβέιν, κανείς, ούτε η κυβέρνηση της Αϊτής, ούτε των ΗΠΑ, ούτε τα Ηνωμένα Έθνη δεν δέχτηκαν να «πληρώσουν το λογαριασμό» της περίθαλψης 12.000 ασθενών και των 700 εγχειρήσεων. Το νοσοκομείο αποτελεί ένα μνημείο στην αποτυχία της αϊτινής κυβέρνησης και της διεθνούς κοινότητας να συνεργαστούν με τον ιδιωτικό τομέα για την ανοικοδόμηση της χώρας. Το όλο ρίσκο της υπόθεσης είναι πως υπάρχει σοβαρός κίνδυνος τα δισεκατομμύρια δολάρια της οικονομικής βοήθειας να χαθούν για άλλη μία φορά, χωρίς να αλλάξει τίποτα στην φτωχότερη χώρα του Δυτικού Ημισφαιρίου. Μία πρόσφατη επιδημία χολέρας απλά υπογράμμισε τα προβλήματα του δυσλειτουργικού συστήματος της Αϊτής.

Οκτωβριανή επανάσταση και σύγχρονη Αριστερά

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ


 
του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Έλεγαν για τη Σοβιετική Ένωση ότι ήταν μια χώρα με πολύ αβέβαιο… παρελθόν! Εννοούσαν, βέβαια, τις διαβόητες λευκές σελίδες της ρωσικής και σοβιετικής ιστορίας, με τον Τρότκσι, τον Μπουχάριν και τόσους άλλους μπολσεβίκους ηγέτες εξαφανισμένους από τα επίσημα εγχειρίδια. Από μια άλλη σκοπιά, όμως, κάθε χώρα, κάθε λαός και κάθε κίνημα έχουν «αβέβαιο», ευμετάβλητο παρελθόν. Οι άνθρωποι ατενίζουν αναγκαστικά το παρελθόν από την οπτική γωνία του παρόντος, αναδεικνύοντας εκείνες τις πλευρές που έχουν κάτι να τους πουν για τα πιεστικά ερωτήματα της εποχής τους. Κι όπως έλεγε ο μακαρίτης Ντανιέλ Μπενσαίντ, κάθε μεγάλο κίνημα είναι μια διαλεκτική ενότητα παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, με το κέντρο βάρους να βρίσκεται στο παρόν. Το σκληρό παρόν της σημερινής, δίδυμης κρίσης- κρίσης του καπιταλισμού, κρίσης της Αριστεράς- μας υποχρεώνει να ξανακοιτάξουμε υπό αυτό το πρίσμα την κληρονομιά της Οκτωβριανής επανάστασης του 1917, η 93η επέτειος της οποίας έρχεται αυτές τις μέρες.

Ένα παλιό σύνθημα του Μάο Τσετούνγκ έλεγε: «Να τολμήσουμε να αγωνιστούμε, να τολμήσουμε να νικήσουμε»! Το βάρος πέφτει στο δεύτερο μέρος. Ο αγώνας απαιτεί, βέβαια, μια τόλμη, καθώς το τίμημα μπορεί να είναι βαρύ και, σε ακραίες καταστάσεις, να φτάσει μέχρι και την ίδια τη ζωή του αγωνιστή. Ωστόσο η νίκη απαιτεί ακόμη μεγαλύτερη τόλμη, γιατί οι επιπτώσεις της αποτυχίας μετά τη νίκη, μετά την κατάληψη της εξουσίας, μπορεί να είναι απείρως μεγαλύτερες από εκείνες της ήττας. Εάν ηττηθείς μαχόμενος, αφήνεις τουλάχιστον ένα ιστορικό και ηθικό πρότυπο, έναν ανεξόφλητο λογαριασμό στην επόμενη γενιά που θα πάρει τη σκυτάλη. Αλλά εάν νικήσεις μόνο και μόνο για να τα θαλασσώσεις, να εκφυλισθείς, να απομονωθείς και τελικά να καταρρεύσεις κάτω από το βάρος της αποτυχίας σου, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι συντριπτικό, αμαυρώνοντας την επαναστατική προοπτική στη συνείδηση των μαζών για πολύ μεγάλο διάστημα.

Πώς να μισήσεις την Ιστορία σου!...

press-gr

Γράφει
ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης  

Ο ανδριάντας του Θουκυδίδη
έξω από το αυστριακό κοινοβούλιο
 στη Βιέννη
«Οποιος δεν ξέρει από πού έρχεται,
δεν ξέρει που βρίσκεται και λογικά, ούτε που πηγαίνει»
«Κατά την ακρόαση ίσως η ιστορία αυτή να φανεί λιγότερο διασκεδαστική απ’ ό,τι θα έπρεπε, καθώς δεν μοιάζει με παραμύθι». Αυτά έγραφε ο μέγας ιστορικός Θουκυδίδης για την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου.
 Πριν εικοσιτέσσερις περίπου αιώνες γνώριζε ο σοφός άνδρας, πως για να διαβάσεις με όρεξη και μεράκι κάτι, πρέπει να είναι διασκεδαστικό σαν παραμύθι και αναφερόμενος στους ειδικούς, στους άμεσα ενδιαφερόμενους, στους οποίους κυρίως απευθυνόταν, συνέχιζε, «θα μου είναι όμως αρκετό να την κρίνουν ωφέλιμη εκείνοι, οι οποίοι θέλουν να έχουν μιαν σαφή εικόνα των όσων έχουν γίνει….».
Αν ο Θουκυδίδης έγραφε ένα βιβλίο για...
 παιδιά, θα έγραφε τον Πελοποννησιακό Πόλεμο σαν παραμύθι. Σαν την Ιλιάδα ή την Οδύσσεια, τα δυο βιβλία που διασκέδασαν και διαπαιδαγώγησαν τα ελληνόπουλα αφού όλα σχεδόν μπορούσαν να τα απαγγείλουν «απ’ έξω και ανακατωτά».
Αυτά τα τόσο απλά και ουσιώδη, φαίνεται πως τα αγνοούν οι άνθρωποι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και οι συγγραφείς των σύγχρονων βιβλίων ιστορίας. Προσπαθώντας να βοηθήσω το παιδί μου σε ένα διαγώνισμα ιστορίας της Β’ Γυμνασίου, όχι απλώς εκνευρίστηκα αλλά έφριξα γιατί είναι γραμμένο, όχι σαν ένα διασκεδαστικό ανάγνωσμα αλλά σαν ένα βαρετό επιστημονικό σύγγραμμα για φοιτητές ιστορίας ή φιλολογίας..
Στην πέμπτη δημοτικού, με την έναρξη του σχολείου, έπρεπε να του εξηγήσω, αφού χρειάστηκε να το διαβάσω, «τι είναι ποιητικό αίτιο»! Ακουσον, άκουσον!
Πέρυσι, στην πρώτη Γυμνασίου, πριν καλά-καλά ξεκινήσει να μαθαίνει σε τι αναφέρεται η Ιλιάδα, έπρεπε να μάθει «τι είναι το ομηρικό ζήτημα»! Κάτι που έμαθα εγώ μόνος μου ενήλικας πλέον. Ειδικά η ιστορία πρέπει να μαθαίνεται σαν ένα ευχάριστο παραμύθι, που θα ανοίξει την όρεξη για να ασχοληθεί κανείς συνεχώς και Δια Βίου μαθαίνοντας μόνος του, ανακαλύπτοντας νέα πράγματα από διαφορετικές πηγές.
Δεν μπορώ να φανταστώ τον Αριστοτέλη να εξηγεί στο νεαρό Αλέξανδρο τα διάφορα λογοτεχνικά είδη, τα χαρακτηριστικά και τις διαφορές τους. Αν το είχε κάνει, ο Αλέξανδρος, θα αρνιόταν σίγουρα να μάθει απ’ έξω την Ιλιάδα.
Όταν το 1973 βρέθηκα στη Γερμανία, μου είχε κάνει εντύπωση το γεγονός ότι ο μέσος έλληνας φοιτητής γνώριζε καλύτερα από το μέσο γερμανό φοιτητή, ακόμα και τη γερμανική ιστορία. Ο λόγος, εμείς διδαχτήκαμε ιστορία από «παλαιάς γραφής» βιβλία, που ήταν γραμμένα σαν παραμύθια, ενώ εκείνοι από βιβλία σαν τα σημερινά σύγχρονα ελληνικά βιβλία με αποσπάσματα, βιβλιογραφίες, ερωτήσεις πολλαπλών απαντήσεων και κριτικές αναλύσεις, για να αποκτήσουν δήθεν κριτική αναλυτική σκέψη. Το αποτέλεσμα ήταν να μισήσουν το μάθημα της ιστορίας και να μην ασχοληθούν ούτε αργότερα. Δεν μπορώ να φανταστώ πως κάποιοι θέλουν να κάνουν τα παιδιά μας να μισήσουν την ιστορία. Απλώς πιστεύω πως κάποιοι στο παιδαγωγικό ινστιτούτο κάνουν πράγματα από συνήθεια αντιγράφοντας αυτό που κάνουν άλλοι, δίχως να αξιολογήσουν το αποτέλεσμα.
Βλέποντας νέα παιδιά να μην γνωρίζουν ούτε καν τι σημαίνει το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου του 40 μελαγχολείς και οργίζεσαι.

Προκήρυξη από τους δρόμους της Γαλλίας...

σίβυλλα

ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ
Όταν ένας εργοδότης ζητάει από τους υπαλλήλους του να δεχθούν απολύσεις και περικοπές μισθών «για να σωθεί η επιχείρηση», σημαίνει ΠΑΝΤΑ ότι έχει αποφασίσει το κλείσιμό της. Ούτε καλή πράξη, ούτε ρίσκο, είναι ένας προληπτικός τρόπος διαχείρισης των κοινωνικών συγκρούσεων. Αυτός που πέφτει στην παγίδα και δέχεται τις «θυσίες», θα θυσιαστεί ο ίδιος.
ΟΤΑΝ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Η ΔΕΞΙΑ, τα κανάλια France Info και TF1 και η εφημερίδα Le Monde μας εξηγούν ότι θα πρέπει να δουλεύουμε πιο πολλά χρόνια «για να σώσουμε το συνταξιοδοτικό σύστημα», αναγγέλλουν ότι το τέλος του είναι προγραμματισμένο. Συντάξεις, κοινωνική ασφάλιση, δημόσιες υπηρεσίες αποδυναμώνονται κάθε μέρα. Και πάντα οι ίδιοι βγαίνουν κερδισμένοι.
Αν πιστεύεις ότι το σχέδιο Fillon-Sarkozy ενάντια στις συντάξεις είναι ρεαλιστικό είναι σα να καταπίνεις όλα τα στοιχεία του αστικού ψέματος σε όλη την ιστορία και τον κόσμο:
Α) Ο μισθός (δηλαδή η εκμετάλλευση της εργασίας) υποτίθεται ότι είναι αξεπέραστη μοίρα που θα εξασφαλίσει την κυριαρχία του ανθρώπου επί της φύσης και την υπεροχή του στον μπαμπουίνο.
Β) Οι λεγόμενες «κοινωνικές κατακτήσεις», δηλαδή οι παραχωρήσεις που έχει κάνει η αστική τάξη στο αγωνιζόμενο προλεταριάτο στη διάρκεια της ιστορίας της πάλης των τάξεων θεωρούνται πρόσκαιρες, στιγμιαίες και επισφαλείς, όπως και η ίδια η ζωή, μας θύμιζαν τα αφεντικά. Όσο περισσότερες στην ιστορία της πάλης των τάξεων είναι αυτές οι κατακτήσεις, τόσο πιο εύκολα θα καταγγελθούν ως αρχαϊσμοί ασυμβίβαστοι με τις ανάγκες της μοντέρνας οικονομίας.
Γ) Η οικονομία υποτίθεται ότι είναι μια αντικειμενική επιστήμη που επιτρέπει να οργανώνεται ορθολογιστικά η αρμονική ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών και όχι η ιδεολογία του καπιταλισμού που εκμεταλλεύεται την εργασία και θέτει το σύνολο της ανθρώπινης ζωής υπό την κυριαρχία του εμπορίου και του κέρδους. Αν αποδεχτούμε τα παραπάνω παραμύθια, δεν θα είναι δυνατό να συζητήσουμε, παρά μόνο πάνω σε λεπτομέρειες του νόμου ενάντια στις συντάξεις, στην εξάρθρωση του εργασιακού κώδικα ή την επιστροφή του 100% σε μακροχρόνιες ασθένειες.
Υπομένουμε το καπιταλιστικό σύστημα, μαζί με τις κρίσεις τους. Δεν χρειάζεται να μοιραζόμαστε και τα ασήμαντα προβλήματα των διαχειριστών του. Πάντα από τις τσέπες μας έρχονται να κλέψουν για να καλύψουν τα χρέη τους στο παιχνίδι. Η λογική τους είναι πάντα αντίθετη προς τα συμφέροντά μας, είτε κλείνουν ένα νοσοκομείο, ένα ταχυδρομείο ή αυξάνουν τους φόρους με το πρόσχημα της «φορολογικής δικαιοσύνης». Στη φωλιά τους οι επιτήδειοι!
Η νομιμότητά μας χτίζεται στους αγώνες.
Η μόνη γλώσσα που τα αφεντικά καταλαβαίνουν: απεργίες, μπλόκα, σαμποτάζ.
ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ... ...ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΕΙΔΙΚΟΙ, «ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ». ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ!

Το στοίχημα της..fast track χρεοκοπίας!

http://vraxokipos.blogspot.com/

Το στοίχημα μιας.. fast track ελληνικής χρεοκοπίας μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2011 «παίζουν» και πάλι από χθες τα πιο τολμηρά διεθνή hedge funds, οδηγώντας σε τεράστια ημερήσια άνοδο το κόστος ασφάλισης των ελληνικών ομολόγων, καθώς πληθαίνουν οι ενδείξεις, ότι το Βερολίνο, με την υποστήριξη και της Γαλλίας, αποφάσισε να επιβάλει στην Ευρωζώνη τη δημιουργία μηχανισμού ελεγχόμενης χρεοκοπίας.


Τα πενταετή συμβόλαια ασφάλισης ελληνικών ομολόγων από τον κίνδυνο χρεοκοπίας «σκαρφάλωσαν» πάλι χθες πάνω από τις 700 μονάδες βάσης, καταγράφοντας μια ημερήσια άνοδο 39 μονάδων. Σύμφωνα με πληροφορίες, παρότι η αγορά είναι εξαιρετική ρηχή και είναι δύσκολο να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα, η μεγάλη ημερήσια άνοδος φαίνεται να αντανακλά αφενός την αυξημένη ζήτηση CDS για το ελληνικό χρέος, αλλά και τον επαναπροσδιορισμό των πιθανοτήτων χρεοκοπίας της χώρας από τους οίκους που παρέχουν συμβόλαια ασφάλισης.


Τα κοράκια της αγοράς αρχίζουν να ποντάρουν και πάλι στο στοίχημα μιας γρήγορης ελληνικής χρεοκοπίας,

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ 9ωρη ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ!

iskra


Η ΕΕ ΒΑΔΙΖΕΙ ΓΙΑ ΝΕΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΤΑΧΑΟΥ!
altΠρόταση-σοκ έγινε στη Γερμανία για την κατάργηση του υφιστάμενου εβδομαδιαίου ωραρίου και την επιβολή 45ωρου!
Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής του "ανεξάρτητου" οικονομικού ινστιτούτου ΚΙW Κλάους Τσίμερμαν εισηγείται την αύξηση των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας στη Γερμανία για να καλυφθεί, υποτίθεται, η έλλειψη εργατικών χεριών «Οι 37,5 ώρες ή οι 38 ώρες εβδομαδιαίως τέλειωσαν. O χρόνος εργασίας θα μπορούσε να αυξηθεί στις 45 ώρες εβδομαδιαίως» υποστηρίζει ο Τσίμερμαν. Έτσι, στη χώρα που από τη δεκαετία του 1980 εισήγαγε το 35ωρο, έστω και μόνο στη μεταλλουργία, τώρα συζητείται η επέκταση του ωραρίου. Και μάλιστα, η δικαιολογία που προβάλλεται, δηλαδή η "έλλειψη" εργατικών χεριών είναι τουλάχιστον αστεία, καθώς η ανεργία στη Γερμανία ανέρχεται, στο υψηλότατο για τα δεδομένα της χώρας, ποσοστό του 8% περίπου!
Αλλά πλέον οι μάσκες έχουν πέσει: Η επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στον κόσμο της εργασίας δεν γνωρίζει σύνορα και όρια, συμπιέζοντας προς τα κάτω μισθούς και δικαιώματα και ισοπεδώνοντας το ευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας. Και βέβαια «μπροστάρηδες» σε αυτή τη βάρβαρη επίθεση είναι οι «γερμανοκρατούμενοι» μηχανισμοί της ΕΕ, οι οποίοι σπρώχνουν τους λαούς της Ευρώπης – με πρώτο και σε ρόλο πειραματόζωου το δικό μας- στην προκρούστεια κλίνη του πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού!

iskra

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ» «CANTO GENERAL» στο Μέγαρο Μουσικής


ΤΑ ΕΠΙΚΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ


«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ» «CANTO GENERAL»

KAI ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟ ΕΡΓΟ ΓΙΑ ΠΙΑΝΟ ΚΑΙ ΟΡΧΗΣΤΡΑ

«ΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ»

ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΟΥΝ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010

ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΘΩΡΑΞ

ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΘΑ ΔΟΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ


logo thorax


Γραφείο Επικοινωνίας – E l i s A r t e

210 - 7224586 , 210 -7224300

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Σκόρπιες ατάκες Λαζόπουλου


Πουλάνε δάση για να καλύψουν το έλλειμμα στη Βρετανία...

press-gr


Η βρετανική κυβέρνηση σχεδιάζει να πουλήσει σε ιδιώτες δασικές εκτάσεις που ανήκουν στο δημόσιο. Στόχος του σχεδίου της κυβέρνησης Κάμερον, η οποία έδωσε το πράσινο φως στο υπουργείο Περιβάλλοντος να εκχωρήσει περίπου τη μισή από την έκταση που βρίσκεται υπό την επίβλεψη της Επιτροπής Δασών, είναι να καλύψει την «τρύπα» του ελλείμματος. Και έτσι δέντρα ηλικίας πολλών αιώνων θα...
 αφανιστούν προκειμένου στη θέση τους να ανεγερθούν ξενοδοχεία, γήπεδα γκολφ και πάρκα ψυχαγωγίας.
Η νομοθεσία, στην οποία υπόκεινται τα δάση και η οποία χρονολογείται από την υπογραφή της Μάγκνα Κάρτα, το 1215, ενδέχεται να αναθεωρηθεί προκειμένου να καταστεί εφικτή η συναλλαγή. Ορισμένοι ελπίζουν ακόμη στη διάσωση τμήματος αυτών των εκτάσεων μέσω της αγοράς τους από φιλανθρωπικές οργανώσεις ή από επιχειρηματίες με... οικολογική συνείδηση, όπως ο εκδότης Φίλιξ Ντένις, ο οποίος έχει δημιοιυργήσει ένα δάσος με το όνομά του ή ο επενδυτής Μπεν Γκόλντσμιθ, που έχει χρηματοδοτήσει προγράμματα για τη διάσωση των δασών.
Ο Γκόλντσμιθ προειδοποίησε ότι εάν η συναλλαγή γίνει βεβιασμένα, οι εκτάσεις θα πωληθούν σε πολύ χαμηλή τιμή. «Έχω να παρατηρήσω ότι η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται χιλιόμετρα πίσω σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης σε ό,τι αφορά τη σωστή εκμετάλλευση των δασικών της πόρων», δήλωσε επικρίνοντας παράλληλα τη χρονική στιγμή που επέλεξε η κυβέρνηση Κάμερον για την εκχώρηση των δασών. «Ως οικολόγος, ελπίζω να μην σκεφτούν να πουλήσουν τα μεγαλύτερα και καλύτερα δάση μας. Ελπίζω αυτά να παραμείνουν στα χέρια του δημοσίου».
Ενστάσεις πάντως εκφράζονται και στους κόλπους των Τόρις. Ο βουλευτής Ζακ Γκόλντσμιθ, επικεφαλής της ομάδας δράσης του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον για το περιβάλλον την περίοδο που οι Συντηρητικοί βρίσκονταν στην αντιπολίτευση δήλωσε ότι «εάν τα δάση πρόκειται απλώς να πωληθούν στις κατασκευαστικές εταιρίες, κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να γίνει δεκτό και ούτε θα γίνει. Υπάρχουν δάση, τα οποία χρήζουν της μεγαλύτερης δυνατής προστασίας από την κυβέρνηση».
Τα σχέδια για την πώληση περίπου 7,5 εκατομμυρίων στρεμμάτων έως το 2020 αναμένεται να ανακοινώσει και επίσημα εντός των ημερών η υπουργός Περιβάλλοντος Κάρολαϊν Σπέλμαν. Σύμφωνα με την Telegraph, τη δεκαετία του 1990, η αξία των εκτάσεων αυτών εκτιμήθηκε περίπου στα 2,8 εκατομμύρια ευρώ.

Βάσω Κατράκη - Πνοή στην πέτρα

blogArt


H έκθεση Βάσω Κατράκη (1914-1988) - Πνοή στην πέτρα που θα παρουσιαστεί στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης είναι αφιερωμένη στο έργο της μιας από τις σημαντικότερες χαράκτριες της νεοελληνικής τέχνης του β΄ μισού του 20ού αιώνα. Με συμμετοχές και διακρίσεις σε διεθνείς εκθέσεις και μπιενάλε, όπως αυτές της Αλεξάνδρειας, του Σάο Πάολο, του Τόκυο και της Λειψίας, η αναγνώρισή της κορυφώθηκε το 1966, όταν διακρίθηκε στην 33η Μπιενάλε της Βενετίας, με το διεθνές βραβείο λιθογραφίας "Tamarind".

Η δημιουργία της Κατράκη συνιστά μια από τις πιο ολοκληρωμένες προτάσεις, καθώς στο έργο της πραγματεύεται με συνέχεια και συνέπεια «τα μεγάλα, τα θεμελιώδη θέματα της ζωής που εικονογραφεί» από τις αρχές της δεκαετίας του 1940 έως και τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Ξεκινώντας από την ξυλογραφία, θα περάσει το 1955 στη χάραξη πάνω σε λίθο, μια τεχνική πρωτότυπη, στην οποία αναγνωρίζεται η «απόλυτη καλλιτεχνική δεξιοτεχνία» της χαράκτριας, συνδυασμένη με «οξυδερκή ελευθερία».

Η έκθεση συγκεντρώνει περίπου 110 αντιπροσωπευτικά έργα που καλύπτουν όλες τις περιόδους της καλλιτεχνικής της πορείας: από τις πρώτες ξυλογραφίες των χρόνων της Κατοχής και της Αντίστασης, και εκείνες με θέματα τους ψαράδες και τα τοπία του Μεσολογγίου, έως τους πρώτους πειραματισμούς της στην πέτρα και τις εμβληματικές σειρές έργων που θα ακολουθήσουν.

Επιμέλεια έκθεσης: Γιάννης Μπόλης, Ιστορικός Τέχνης
Μαρία Δ. Τόλη, Επιμελήτρια, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Κέντρο Χαρακτικών Τεχνών – Μουσείο Βάσως Κατράκη, Αιτωλικό.
Πηγή:http://entertainment.in.gr

Η μαριχουάνα θα λύσει το πρόβλημα της οικονομίας!!!

η αλεπού του Ολύμπου

Η λύση για την αύξηση των εσόδων της αμερικανικής οικονομίας είναι πολύ απλή, σύμφωνα με τον George Soros: πρέπει να νομιμοποιηθεί η μαριχουάνα!!!

Με άρθρο του στη «Wall Street Journal» που τιτλοφορείται «Γιατί υποστηρίζω τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας» ο κ. George Soros επισημαίνει ότι «το αμερικανικό δημόσιο δαπανά δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για την επιβολή ενός ανεφάρμοστου νόμου».

«Η νομιμοποίηση και η φορολόγηση της μαριχουάνας θα οδηγούσαν ταυτοχρόνως σε εξοικονόμηση δισεκατομμυρίων δολαρίων για το Δημόσιο από το κόστος της επιβολής του νόμου και της φυλάκισης των εμπόρων, ενώ παράλληλα θα παρείχαν ετήσια έσοδα δισεκατομμυρίων δολαρίων», αναφέρει ο μεγαλοεπενδυτής κ. George Soros.

Επισημαίνει παράλληλα ότι αυτοί που ευνοούνται από το ισχύον καθεστώς απαγόρευσης της μαριχουάνας είναι «τα μεγάλα καρτέλ εγκλήματος από το Μεξικό και άλλες χώρες που κερδίζουν δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως από αυτό το παράνομο εμπόριο και τα οποία ταχύτατα θα έχαναν το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα εάν η μαριχουάνα ήταν ένα νόμιμο εμπόρευμα».

«Όπως πολλοί γονείς και παππούδες, ανησυχώ και εγώ για το μπλέξιμο των νέων ανθρώπων με τη μαριχουάνα και άλλα ναρκωτικά», αναφέρει ο κ. Soros και καταλήγει: «Η καλύτερη λύση, ωστόσο, είναι η ειλικρινής και αποτελεσματική εκπαίδευση ως προς τα ναρκωτικά».
http://www.topontiki.gr

Βασιλεία ΙΙΙ: η εκδίκηση των τραπεζών

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ

Γράφει ο Λεωνίδας Βατικιώτης  

Από τα Επίκαιρα, 23-29/9/2010

Η εκδίκηση είναι κρύο πιάτο. Όποιος αμφιβάλει δεν έχει παρά να ρίξει μια προσεκτική ματιά στην πρόσφατη ιστορία των τραπεζών. Πριν δύο χρόνια άπαντες, εντελώς δικαιολογημένα, τους έριχναν την πέτρα του αναθέματος για το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Εκλεγμένοι πολιτικοί ηγέτες ακόμη και σοβαροί παράγοντες της αγοράς που διατηρούσαν μια απόσταση ασφαλείας από το χρηματοπιστωτικό σύστημα τόνιζαν την ανάγκη επιβολής ενός νέου πιο αυστηρού ρυθμιστικού πλαισίου έτσι ώστε ακραία φαινόμενα κερδοσκοπίας που οδήγησαν στη χρεοκοπία τραπεζικών κολοσσών και την ύφεση που ακολούθησε να μην ξανασυμβούν.

«Λόμπι των τραπεζιτών το ΔΝΤ»

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ


Από το περιοδικό "Επίκαιρα"


- Η εμπειρία της Αργεντινής επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ θα συμβάλει στην επίλυση των διαρθρωτικών της προβλημάτων;
- Ακριβώς το αντίθετο θα συμβεί, με βάση την εμπειρία όχι μόνο της Αργεντινής αλλά και δεκάδων άλλων χωρών από τις οποίες πέρασε ο οδοστρωτήρας του ΔΝΤ. Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας θα επιδεινωθεί και το αποτέλεσμα θα είναι το ένα σχέδιο δημοσιονομικής προσαρμογής που στην πορεία θα χαρακτηρίζεται ακατάλληλο ή ανεπαρκές να αντικαθίσταται από άλλο, που κι αυτό στην πορεία θα αλλάζει κ.ο.κ. Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο, για ένα καταστροφικό αδιέξοδο.
- Δεν είναι δηλαδή αποτέλεσμα των συσσωρευμένων και χρόνιων προβλημάτων της Ελλάδας το γεγονός ότι το Μνημόνιο του Μαΐου ενισχύθηκε με ένα δήθεν επικαιροποιημένο Μνημόνιο τον Αύγουστο κι αυτό ετοιμάζεται να αντικατασταθεί από ένα άλλο μετά την αναθεώρηση από τη Γιουροστάτ των στοιχείων για το έλλειμμα και το χρέος;
- Όχι βέβαια! Σε όλη την Λατινική Αμερική το ίδιο συνέβαινε όσο έκανε κουμάντο το ΔΝΤ. Αυτή η καθοδική πορεία μάλιστα δεν πρόκειται να σταματήσει όσο συνεχίζει το ΔΝΤ να βρίσκεται στην Ελλάδα. Στην Αργεντινή η οικονομία ξεκίνησε να βελτιώνεται όταν διώξαμε το ΔΝΤ και σταματήσαμε την αποπληρωμή του χρέους, όταν κηρύξαμε στάση πληρωμών και ξεκίνησαν οι διαδικασίες επαναδιαπραγμάτευσης. Είναι ουτοπικό να περιμένει κανείς οικονομική άνοδο όσο συνεχίζεται η εξυπηρέτηση ενός δυσθεώρητου χρέους όπως είναι το ελληνικό και όσο εφαρμόζονται τα εξοντωτικά προγράμματα του ΔΝΤ. Μια ματιά να ρίξει κανείς στα οικονομικά μεγέθη αρκεί για να πειστεί ότι, απλώς, δεν είναι εφικτή η αποπληρωμή του δημόσιου χρέους. Το ξέρουν και οι ίδιοι, άλλωστε.
- Και γιατί κυβέρνηση – ΔΝΤ – ΕΕ επιμένουν να εφαρμόζουν αυτή την πολιτική;
- Γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να κερδίσουν χρόνο. Αυτή τη στιγμή ξέρουμε όλοι πολύ καλά πως οι τράπεζες αντιμετωπίζουν έναν σοβαρό κίνδυνο από μια πιθανή στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου. Χρειάζονται λοιπόν χρόνο. Οι τράπεζες δεν μπορούν να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα από την μια μέρα στην άλλη. Πρόκειται λοιπόν για μια στρατηγική που επιτρέπει στις τράπεζες να διασωθούν. Δεν είναι στις προθέσεις τους να διορθωθούν τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.
- Τίνος τα συμφέροντα τελικά εξυπηρετεί το ΔΝΤ;
- Των τραπεζών και κανενός άλλου. Το ΔΝΤ είναι το μεγαλύτερο λόμπι των τραπεζιτών σε όλο τον κόσμο. Γυρνάει από την μια χώρα στην άλλη επιβάλλοντας τη δυστυχία μόνο και μόνο για να σώσει τις τράπεζες από τον κίνδυνο στάσης πληρωμών. Μην ξεχνούμε μάλιστα ότι μόλις πέρυσι άπαντες συμφωνούσαν πως το ΔΝΤ έχει κλείσει τον κύκλο του και ότι χρήζει βαθιάς δομικής μεταρρύθμισης. Και τώρα υπαγορεύει πολιτικές σε ανεξάρτητα κράτη.
Μη μας διαφεύγει ωστόσο πως με την περίπτωση της Ελλάδας αποδείχθηκε ότι και η ΕΕ δεν ακολουθεί λιγότερο οδυνηρές πολιτικές. Εξυπηρετεί επομένως τα ίδια συμφέροντα.


Περισσότερα στη διεύθυνση: www.leonidasvatikiotis.gr

Στρατηγικό στοίχημα οι εκλογές


Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ


Ξεκαθάρισε το πολιτικό τοπίο η τηλεοπτική συνέντευξη του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να κάνει στροφή 180 μοιρών ως προς το περιεχόμενο των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών της 7ης Νοεμβρίου, η οποία συνιστά στρατηγικής σημασίας υποχώρηση στη γραμμή του προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά. Αποδέχθηκε ότι οι Ελληνες θα προσέλθουν στις κάλπες μόνο προσχηματικά για να ψηφίσουν περιφερειάρχες και δημάρχους. Στην ουσία καλούνται να πουν «ναι» ή «όχι» στο Μνημόνιο, που έχει υπογράψει ο Γ. Παπανδρέου με το ΔΝΤ και την ΕΕ, εγκρίνοντας έτσι ή όχι την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στη βάση του περιεχομένου του Μνημονίου.


Αυτό ζητούσε να είναι το περιεχόμενο της λαϊκής ψήφου η ΝΔ, αυτό ζητούσαν τα κόμματα της Αριστεράς. Δημιούργησαν μια δυναμική, στην οποία ο Γ. Παπανδρέου αναγκάστηκε να υποκύψει.

Από την Κυριακή, με το γνωστό άρθρο του στο «Βήμα», ο πρωθυπουργός είχε προαναγγείλει τη στροφή του.

«Η βαρύτητα της ψήφου στις 7 Νοεμβρίου αποκτά πλέον και βαθύτερο πολιτικό περιεχόμενο: Οι πολίτες θα δώσουν ξεκάθαρο στίγμα για το πού θέλουν να πάει η χώρα», είχε γράψει.

Τη Δευτέρα το βράδυ όμως ο Γ. Παπανδρέου κλιμάκωσε το διακύβευμα, δηλώνοντας ότι αν χάσει τις περιφερειακές εκλογές το ΠΑΣΟΚ, τότε θα προκηρύξει ο ίδιος βουλευτικές εκλογές. Με την απόφασή του αυτή ο πρωθυπουργός ανέκτησε την πολιτική πρωτοβουλία. Κανείς δεν μπορούσε να του πει ότι επειδή έχασε π.χ. ο Σγουρός στην Αττική ή επειδή πήρε μόνο π.χ. πέντε περιφέρειες το ΠΑΣΟΚ, ενώ με βάση τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών έπαιρνε και τις 13 (!), η κυβέρνηση όφειλε να παραιτηθεί. Δηλώνοντας όμως ο ίδιος ότι αυτό προτίθεται να κάνει σε περίπτωση ήττας, κατέστησε περιττή οποιαδήποτε συζήτηση επί του θέματος.

Θεωρούμε εντελώς άγονες τις οποιεσδήποτε ενστάσεις δευτερεύοντος χαρακτήρα που μπορούν να προβληθούν. Προφανώς και είναι αστείο το πρόσχημα προκήρυξης βουλευτικών εκλογών λόγω της ήττας του κυβερνώντος κόμματος στην περιοχή Δυτικής Μακεδονίας ή στον Δήμο Σπαρτιατών. Είναι όμως σοβαρότεροι οι δήθεν «εθνικοί λόγοι» που προβάλλονται ανελλιπώς κάθε τρία χρόνια για να προκηρυχθούν εθνικές εκλογές μόνο και μόνο επειδή το εκάστοτε κυβερνών κόμμα θεωρεί ευνοϊκή την πολιτική συγκυρία για τις εκλογικές του επιδόσεις;

Δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί προκαλεί αντιδράσεις η προσπάθεια του Γ. Παπανδρέου να κερδίσει τις εκλογές με το σύνθημα «Ή εγώ με το ΔΝΤ ή το χάος». Φυσικά και προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να τρομάξει τους επιχειρηματίες και να εξασφαλίσει τη μαχητική υλική και προπαγανδιστική στήριξή τους. Φυσικά και προσπαθεί με την απειλή απώλειας της εξουσίας να φοβίσει οργισμένα τμήματα ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στον δημόσιο τομέα ότι αν δεν τον ψηφίσουν, μπορεί να χάσουν παράνομα προνόμια που τους εξασφαλίζει η διασύνδεση με το κυβερνών κόμμα. Και λοιπόν; Εκανε κάτι διαφορετικό ο Καραμανλής;

Φυσικά και ο Γ. Παπανδρέου επισείει το σκιάχτρο βουλευτικών εκλογών, επειδή έχει επίγνωση του ότι η ΝΔ δεν είναι σε θέση να κερδίσει τις εκλογές και επειδή έχει εμπιστοσύνη στην υπονομευτική δουλειά κατά του Αντώνη Σαμαρά που κάνουν στην παράταξη της Δεξιάς ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η Ντόρα Μπακογιάννη. Τι περίμεναν δηλαδή στη ΝΔ, να προκηρύξει ο Γ. Παπανδρέου βουλευτικές εκλογές όποτε συμφέρει τον Α. Σαμαρά;

Δεν γνωρίζουμε αν ο πρωθυπουργός θα προκηρύξει όντως βουλευτικές εκλογές, αν χάσει το ΠΑΣΟΚ στις περιφερειακές. Προσωπικά έχουμε ισχυρές αμφιβολίες, αλλά έτσι που εκτέθηκε δημόσια ο ίδιος στην τηλεοπτική του συνέντευξη, δεν αποκλείεται να εξαναγκαστεί να πάει εκών - άκων σε βουλευτικές εκλογές, αν το ΠΑΣΟΚ χάσει την Αττική και πάρει μόνο πέντε - έξι περιφέρειες. Αφησε και ο ίδιος ένα παράθυρο, λέγοντας στη συνέντευξή του ότι «το μήνυμα των εκλογών μπορεί να αξιολογηθεί με διάφορους τρόπους», πράγμα που σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι ο καθένας ερμηνεύει τα αποτελέσματα όπως θέλει - άρα με άλλα κριτήρια θα γίνει η επιλογή βουλευτικές εκλογές ή όχι.

ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Ωρα ευθύνης των ψηφοφόρων

Ο λαός έχει χρυσή ευκαιρία να αναλάβει τις δικές του ευθύνες πολύ νωρίτερα από το προβλεπόμενο - δηλαδή το 2013 που θα συμπληρωνόταν η τετραετία της διακυβέρνησης Παπανδρέου. Ο πρωθυπουργός του είπε ξεκάθαρα ότι κάθε ψήφος υπέρ υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ την άλλη Κυριακή θα μετρήσει ως ψήφος υπέρ του Μνημονίου του ΔΝΤ και των εφιαλτικών μέτρων για τα εισοδήματα του κόσμου που απορρέουν από το κείμενο του Μνημονίου. Οποιος είναι υπέρ του Μνημονίου ψηφίζει υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ, όποιος είναι κατά του Μνημονίου ψηφίζει υποψηφίους άλλων κομμάτων, είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Κανένας ψηφοφόρος πλέον δεν δικαιούται να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε. Με την ψήφο του καθορίζει τη μοίρα του.

Στραγγαλίζουν την έρευνα

 ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ

Περικόπτεται το 94% των λειτουργικών δαπανών!



Από τον "Ριζοσπάστη", 23.10.2010

Ούτε μελάνι για τους σεισμογράφους δεν έχει το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο και η κυβέρνηση μιλά για... καινοτομία!

Αποκαλυπτικός για την κυβερνητική πρόθεση διάλυσης των κρατικών δομών έρευνας στην Ελλάδα, προκειμένου να παραδοθεί ο χώρος στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ήταν χτες στη Βουλή ο υφυπουργός Παιδείας, Ι. Πανάρετος κατά τη συζήτηση Ερώτησης της βουλευτού του ΚΚΕ, Λιάνας Κανέλλη για τα Ερευνητικά Κέντρα. Στην Ερώτηση θιγόταν το θέμα της υποχρηματοδότησής τους που τα οδηγεί πρακτικά σε πλήρη αδράνεια.

Ο Ι. Πανάρετος ήταν ξεκάθαρος, λέγοντας ότι «η έρευνα είναι εν μέρει δημόσιο κοινωνικό αγαθό και στο βαθμό αυτό το κράτος πρέπει να την υποστηρίζει και να τη χρηματοδοτεί», όμως «πρέπει να υπάρχει και η ελεύθερη έρευνα, η οποία πρέπει να αξιοποιείται, κυρίως, στην καινοτομία γιατί η καινοτομία είναι εκείνη η οποία βοηθά την ανάπτυξη της χώρας»! Μάλιστα υποστήριξε ότι «στην Ευρώπη και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, στη Φινλανδία, για παράδειγμα, στη Γερμανία, στη Σουηδία, στην Ελβετία, το 64% έως 70% της χρηματοδότησης είναι ιδιωτική χρηματοδότηση. Στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι γύρω στο 30%». Και πρόσθεσε πως «δεν αρκεί η κρατική χρηματοδότηση, χρειάζονται και επενδύσεις». Μάλιστα, έθεσε το ερώτημα αν «τα ερευνητικά κέντρα και η έρευνα πρέπει να χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από το κράτος»...

Η τοποθέτηση αυτή προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Λιάνας Κανέλλη, η οποία τόνισε πως «έρχεστε και μου λέτε κυνικά και ωμά ότι θα διαλύσετε, με απλήρωτους ανθρώπους, με καταργημένο ακόμα και το χαρτί τουαλέτας στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών ή στο ΙΓΜΕ, το ΙΓΜΕ και το Εθνικό Αστεροσκοπείο - φέρνω δύο παραδείγματα από τα πολλά - μόνο και μόνο για να πάνε στην καινοτόμο ιδιωτική έρευνα»! Περιγράφοντας την κατάσταση επισήμανε ότι «περικόπτετε το 94% των λειτουργικών δαπανών, γιατί το υπόλοιπο είναι ανελαστικές, οριακές, μισθολογικές δαπάνες του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και θα μένουν 84.000 από τον προϋπολογισμό τους για να πληρώσουν 217.000 στη ΔΕΗ και μου λέτε ότι άμα κόψει η ΔΕΗ το ρεύμα στο Αστεροσκοπείο θα προαχθεί η καινοτομία στην Ελλάδα;». Η βουλευτής του ΚΚΕ, κατέληξε στο ότι «αυτού του είδους η καινοτομία της κυβέρνησής σας είναι η καινοτομία του εκλεπτυσμένου και λεκτικά πάρα πολύ ωραία διακοσμημένου φόνου».

Σαρτρ και αρνητικότητα (μέρος Ά)

Enet διάλογοι

25 Όκτ 10 - 14:09
Ο Σαρτρ κατάφερε και έκανε, κυριολεκτικά, φιλοσοφία του την αρνητική στάση που είχε, εξαρχής, έναντι της ζωής. Το τελικό συμπέρασμά του ήταν ότι ο άνθρωπος είναι ένα "άχρηστο πάθος".
Ο Σαρτρ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1905. Ο Εβραίος πατέρας του πέθανε το 1907 και ο μικρός μεγάλωσε στο σπίτι του παππού του, Σαρλ Σβάιτσερ (που ήταν ο θείος του Άλμπερτ Σβάιτσερ). Ήταν ένα αλλοίθωρο και πολύ άσχημο παιδί και αυτή η ασχήμια του δημιούργησε σύμπλεγμα κατωτερότητας που τον έκανε εσωστρεφή και τον έστρεψε στο διάβασμα, όπου τα κατάφερνε πολύ καλά. Όταν πήγε στο πανεπιστήμιο, ήξερε πολύ περισσότερα πράγματα από τους συμφοιτητές του και κατάφερε να αποσπάσει το σεβασμό όλων για την πολυμάθειά του. Σε λίγο τον ερωτεύτηκε και μια πανέμορφη φοιτήτρια, η Σιμόν ντε Μποβουάρ. Η Σιμόν, στην αυτοβιογραφία της, μας διηγείται πώς ο Σαρτρ ανακάλυψε τη φιλοσοφία του Χούσερλ. Ο Σαρτρ έπινε καφέ μαζί της  με τον φίλο τους Ρεϊμόν Αρόν, σε ένα καφενείο του Παρισιού, και κάποια στιγμή ο Αρόν του έδειξε ένα ποτήρι στο διπλανό τραπέζι και του είπε:

Οι νικητές του ταξικού πολέμου

cynical


Ποιος έχει κερδίσει τον μέχρι τώρα ταξικό πόλεμο; Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη: Οι πλούσιοι! Για δεκαετίες οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Έτσι διατείνεται ο αρθρογράφος Bill Quigley στο Truthout και επειδή το τερατώδες αυτό συμπέρασμα, που αφορά την Αμερική και όχι εμάς, ακόμα δεν έχει χωνευτεί αρκετά, παραθέτει και ένα σκασμό στοιχείων.

Αυτή τη στιγμή στην Αμερική διεξάγεται ένας πολύ βρώμικος πόλεμος, όπου το άμεσο διακύβευμα στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου, είναι η νίκη των ρεπουμπλικανών και η συντριβή των μεταρρυθμίσεων του μπολσεβίκου Ομπάμα. Προς τούτο επιχειρηματικοί όμιλοι, και μεμονωμένοι δισεκατομμυριούχοι έχουν επιδοθεί σε μια μοναδική στα χρονικά των αμερικανικών εκλογών κινητοποίηση. Εξυπακούεται χρηματική. Το σύνθημα: προσοχή η Αμερική γίνεται σοσιαλιστική, οι ελευθερίες, (εννοείται του κεφαλαίου αλλά δεν ομολογείται) καταποντίζονται και η κοινωνία καταστρέφεται. Περί χρηματοδοτήσεων δείτε τις προηγούμενες αναρτήσεις, «Οι χρηματοδότες του Tea Party» και «Ο χορός της Αρκούδας».

Ας τα δούμε λοιπόν. Οι πηγές αναφέρονται στο πρωτότυπο άρθρο στα Αγγλικά.

Θέση: Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι.
Απόδειξη:
Επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι η Αμερική φιλοξενεί τον μεγαλύτερο αριθμό φτωχών στα τελευταία 50 χρόνια, σε ποσοστό 14.3%, δηλαδή 43.6 εκατομμύρια ανθρώπους. Φτωχοί είναι 1 στα 5 παιδιά και ένας στους 10 ηλικιωμένους. Ένας στους 6 εργαζόμενους είναι άνεργος, με το ποσοστό ανεργίας στο 17%, μεταφραζόμενο σε 26.8 εκατομμύρια. Το επίσημο 9.6% δεν περιλαμβάνει μακροχρόνια ανέργους, ή με μερική επισφαλή εργασία. Είπαμε, ακόμα και με μια μέρα εργασίας τη βδομάδα, δεν λογίζεσαι άνεργος.

50 εκατομμύρια αμερικανοί δεν έχουν ιατρική περίθαλψη. Οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνουν από περιπλοκές στη διάρκεια της κύησης, απ’ ότι γυναίκες σε 40 άλλες χώρες. Ενώ οι αφρο-αμερικάνες, είναι κατά τέσσερις φορές περισσότερο επιρρεπείς απ’ ότι οι λευκές συμπατριώτισσές τους.
Περίπου 3.5 εκατομμύρια δεν έχουν σπίτι να μείνουν. Στην Ατλάντα εμφανίστηκαν 33,000 άτομα ζητώντας επιδότηση κατοικίας. Το ίδιο και στο Ντιτρόιτ. 50,000 εμφανίστηκαν για 3,000 κουπόνια.
49 εκατομμύρια σιτίζονται με κουπόνια. 16 εκατομμύρια είναι τόσο φτωχοί που παραλείπουν γεύματα. Οι αριθμοί, ποτέ από τότε που καταγράφονται στατιστικά στοιχεία δεν υπήρξαν υψηλότεροι.

Θέση: Η Μεσαία τάξη οπισθοχωρεί.
Απόδειξη:
Μια/δυο γενιές πιο πίσω ήταν δυνατόν ένα μέσο νοικοκυριό να ζει από το εισόδημα του ενός. Τώρα χρειάζονται επιεικώς δυο για το ίδιο επίπεδο διαβίωσης. Οι μισθοί, αφαιρώντας τον πληθωρισμό βρίσκονται καθηλωμένοι για δεκαετίες. Το κόστος κατοικίας, υγείας και παιδείας έχει αυξηθεί πολύ περισσότερο από την αύξηση των μισθών. Το 1967 το μέσο 60% των νοικοκυριών ελάμβανε το 52% του συνολικού εισοδήματος. Το 1998, το 47%. Η διαφορά αυτή δεν πήγε στους φτωχούς, αλλά στο πάνω 20%.


2.8 εκατομμύρια σπίτια πήραν ειδοποίηση κατάσχεσης το 2009. (Φαντάζομαι να πήρατε χαμπάρι το σκάνδαλο με τις κατασχέσεις, που τις έστελναν αβέρτα κουβέρτα χωρίς να εξετάζουν καν τα στοιχεία).

11 εκατομμύρια ιδιοκτήτες σπιτιών, δηλαδή ένας στις τέσσερις χρωστάει σε οικιστικά δάνεια περισσότερα απ’ ότι η αξία του σπιτιού του.

Παρά το γεγονός ότι οι αμερικανοί εργάζονται σκληρότερα και περισσότερο από ποτέ, τους επιστρέφονται λιγότερα από το 1940 και εντεύθεν.


Θέση: Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι.

Απόδειξη:

Ο πλούτος των 400 πλουσιοτέρων στις ΗΠΑ μεγάλωσε κατά 8% τον τελευταίο χρόνο. Σε $1.37 τρισεκατομμύρια.

Ο ισχυρότερος manager hedge funds, David Τepper, μόνο πέρσι κέρδισε $4 δις. Οι υπόλοιποι 10 στη λίστα κέρδισαν από $3.3 δις μέχρι το ταπεινό $800 εκατομμύρια.

Η ανισότητα στην κατανομή εισοδημάτων είναι τόση όση και στη μεγάλη ύφεση του 1929. Από το 1979 στο 2006, το πλουσιότερο 1% τουλάχιστον διπλασίασε το μερίδιό του στο συνολικό εισόδημα, από 10% στο 23%. Το μέσο εισόδημα του πλουσιότερου 1% είναι στο $1.3 εκατομμύρια. Ενώ για τα τελευταία 25 χρόνια το 90% της συνολικής αύξησης του αμερικάνικου εισοδήματος πήγε στο πάνω 10%. Ενώ το 10% πήγε στο υπόλοιπο 90% του πληθυσμού!

Το 1973 , ο μέσος CEO πληρωνόταν 27 φορές περισσότερο απ’ ότι ένας μέσος εργάτης. Το 2007, ο πολλαπλασιαστής ανέβηκε μια ολόκληρη τάξη μεγέθους, στο 275.

Από το 1992, η μέση φορολογική επιβάρυνση των 400 πλουσιοτέρων έπεσε από το 26.8% στο 16.6%.

Η Αμερική έχει τη μεγαλύτερη ανισότητα ανάμεσα στις χώρες του δυτικού κόσμου, η οποία και χειροτερεύσει εδώ και 40 χρόνια.. Η θέση της χώρας (45η) είναι στην ίδια κατηγορία με την Αργεντινή, το Καμερούν, και την Ακτή Ελεφαντοστού. Πληροφοριακά, η Ελλάδα είναι στην 33η η Γερμανία στην 27Η και η Σουηδία στην 23η.

Οι πλούσιοι στην Αμερική ζούνε κατά μέσο όρο πέντε περισσότερα χρόνια απ’ ότι οι φτωχοί. (Δείτε παλιότερη ανάρτηση, "Οικονομικές ανισότητες και προσδόκιμο ζωής"). Το 1980 η διαφορά αυτή ήταν στα 2.8 έτη. Το 1990 η απόσταση ήταν κάτι λιγότερο από 4 χρόνια.

Ποιο είναι το συμπέρασμα;

Αντεπίθεση!
Bill Quigley is legal director at the Center for Constitutional Rights and a law professor at Loyola University New Orleans. He is a Katrina survivor and has been active in human rights in Haiti for years with the Institute for Justice and Democracy in Haiti. He can be reached at quigley77@gmail.com.

Υ.Γ. Για περισσότερη εμπέδωση, Please, δείτε και αυτό:

In Class Warfare, Guess Which Class Is Winning

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

ΝίκοςΚαζαντζάκης(18 Φεβρουαρίου 1883-26 Οκτωβρίου1957)

απο τον Χανιώτη


Αφιερωμα
Ο συγγραφέας που μεταφράστηκε σε περισσότερες γλώσσες από κάθε άλλο Έλληνα. Ο δημιουργός που προτάθηκε τρεις φορές για το βραβείο Νόμπελ, εισερχόμενος σε ρεύματα από το χριστιανισμό έως τον κομμουνισμό. Σαν σήμερα, το 1957, έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Καζαντζάκης. Μυθιστοριογράφος, φιλόσοφος, δημοσιογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, ο Νίκος Καζαντζάκης(18 Φεβρουαρίου 1883 έως 26 Οκτωβρίου 1957) θεωρείται .......

Συνέχεια εδώ

Βρέθηκε το ελιξίριο της ζωής;

Ιταλοί επιστήμονες ανακάλυψαν ένα «κοκτέιλ» αμινοξέων, που αύξησε κατά 12% τη διάρκεια της ζωής των πειραματόζωων (ποντικιών) που χρησιμοποιήθηκαν στην έρευνα. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι το ίδιο «ελιξίριο» θα μπορούσε να ωφελήσει και τους ανθρώπους, ιδίως όμως ηλικιωμένους και ασθενείς.

Τα εργαστηριακά πειράματα, έδειξαν ότι το μίγμα τριών αμινοξέων διαλυμένων σε νερό, αύξησε τη διάρκεια ζωής των πειραματόζωων κατά μέσο όρο σε 869 μέρες, έναντι των 774 ημερών που ήταν ο μέσος όρος ζωής, όσων ποντικιών δεν είχαν πάρει το κοκτέιλ.

Τα ποντίκια που πήραν το συγκεκριμένο κοκτέιλ, παρήγαγαν μεγάλους αριθμούς μιτοχονδρίων, των «εργοστασίων» παραγωγής ενέργειας μέσα στα κύτταρα. Επίσης εμφάνισαν αυξημένη ενεργοποίηση του γονιδίου SIRT1, που συνδέεται με την μακροζωία, ενώ ανέπτυξαν ακόμα καλύτερες άμυνες ενάντια στις ελεύθερες ρίζες, μειώνοντας έτσι το οξειδωτικό στρες .
Η ανακάλυψη, με επικεφαλής τον δρα Έντσο Νιζόλι του τμήματος Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μιλάνο, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό βιολογίας «Cell Metabolism», σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ». Όπως είπε ο Νιζόλι «είναι η πρώτη απόδειξη ότι ένα μίγμα αμινοξέων μπορεί να αυξήσει τον χρόνο ζωής των ποντικιών».
Οι Ιταλοί επιστήμονες δήλωσαν ότι πλέον πρέπει να γίνει μια μεγάλη κλινική έρευνα σε ανθρώπους για να παράσχει επαρκώς πειστικές αποδείξεις. Τα τρία αμινοξέα του «κοκτέιλ», που φαίνεται να έχουν αντι-γηραντικές ιδιότητες, αποτελούν ένα τμήμα μόνο των συνολικά 20 αμινοξέων από τα οποία δημιουργούνται οι πρωτεΐνες.
sigmaive.com




Διαβάστε περισσότερα: http://www.i-reportergr.com/2010/10/blog-post_3234.html#ixzz13TIkBFrz

Διάλογος με τον Μίκη Θεοδωράκη

Τοποθέτηση "εφ' όλης της ύλης" να  περιμένουμε σήμερα από το Μίκη Θεοδωράκη στην προγραμματισμένη συνάντηση διάλογο με το συγγραφέα-δημοσιογράφο Γ.Μαλούχο στο Αμφιθέατρο Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β.& Μ. Θεοχαράκη
Λ. Βασ. Σοφίας 9 &Μέρλιν 1.
Η πληροφόρηση από τη μεριά του Μίκη μας λεει ότι θα σχολιάσει όσα ειπώθηκαν χθές από τον Πρωθυπουργό.

Πιο κάτω αναδημοσιεύουμε το δελτίο τύπου όπως το διαβάσαμε στο site  της Ορχήστρας Μίκη Θεοδωράκη.

Διάλογος - Κύκλος συζητήσεων με τον Γεώργιο Π. Μαλούχο
Την Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010 στις 19:00
με καλεσμένο τον Μίκη Θεοδωράκη
Ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Γεώργιος Π. Μαλούχος συζητά με προσωπικότητες των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών σε μία αναζήτηση προσπορισμού της γνώσης και της εμπειρίας των ανθρώπων με σημαντικές διαδρομές και ουσιαστική συνεισφορά στην κοινωνία. Διαλέγονται, μεταξύ άλλων, οι: Νάνα Μούσχουρη, Μίκης Θεοδωράκης, Ντέμης Ρούσος, Τίτος Πατρίκιος, Χρήστος Γιανναράς, Κώστας Βεργόπουλος, Νίκος Κοτζιάς, Αλέκος Φασιανός κ.ά.
Ημερομηνίες συζητήσεων:
12, 26 Οκτωβρίου 2010
30 Νοεμβρίου 2010
7, 14 Δεκεμβρίου 2010
18, 25 Ιανουαρίου 2011
8, 22 Φεβρουαρίου 2011
8, 22 Μαρτίου 2011

Ώρα: 19:00-21:00
Με ελεύθερη είσοδο για το κοινό
Αμφιθέατρο Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. Μ. Θεοχαράκη
Λ. Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν 1
106 71 Αθήνα

Μανώλης Γλέζος: Ο λαός υποφέρει απο δουλοπρεπείς ανθρώπους που υποκλινονται μπροστά στους ξένους...

σίβυλλα


O OMΠΑΜΑ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ
Ομιλία του Μαν. Γλέζου στην πλατεία της Αντιπάρου την Παρασκευή 22/10 παρουσία του αμήχανου υφυπουργού Π. Ρήγα.
Η συζήτηση για τον Καλλικράτη και ο Μαν. Γλέζος επιτέθηκε με σφοδρότητα στην «κυβέρνηση» μειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ που παρέδωσε τη χώρα στους ξένους.
Αντισυνταγματικός ο Καλλικράτης, κόβει 2,5δις απο την αυτοδιοίκηση.
"Ο λαός υποφέρει απο...
 δουλοπρεπείς ανθρώπους που υποκλινονται μπροστά στους ξένους"
«ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΕ ΕΒΡΙΣΚΕ ΕΝΑ ΒΟΛΙ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΡΑ ΝΑ ΔΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ»

Ευτυχώς που δεν γίναμε ρεζίλι διεθνώς



Την ανησυχία του για την κατάσταση που επικρατεί στις ελληνικές φυλακές και στα κρατητήρια εξέφρασε ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για τα βασανιστήρια, Μάνφρεντ Νόβακ. Όλα τα υπόλοιπα του φάνηκαν πάρα πολύ ωραία – το μόνο πρόβλημα της χώρας είναι στις φυλακές και τα κρατητήρια.

Ο κ. Νόβακ δήλωσε πως ένιωσε έκπληκτος από το γεγονός ότι μια τόσο όμορφη, ήρεμη και ευνομούμενη πόλη -όπως η Αθήνα- έχει τόσο άσχημα κρατητήρια.
Ιδιαίτερη εντύπωση του προκάλεσε το γεγονός ότι, ενώ περίμενε πως μετά από συμπλοκές μεταξύ μεταναστών και ρατσιστικών ομάδων θα έβρισκε στα κρατητήρια και Έλληνες κρατούμενους, συνάντησε μόνο αλλοδαπούς. Βέβαια, αυτό εξηγείται αφενός από το ότι οι Έλληνες έχουμε πάντα δίκιο και αφετέρου από το γεγονός ότι όλη η χώρα έχει μετατραπεί σε μια φυλακή, οπότε όλοι είμαστε σαν φυλακισμένοι και δεν υπάρχει λόγος να μας βάζουν στα κελιά.
Κάτι ακόμα που εντυπωσίασε τον κ. Νόβακ ήταν ότι τα κρατητήρια είχαν τέσσερις φορές περισσότερους κρατούμενους απ’ όσους μπορούν να φιλοξενήσουν. Αυτό συμβαίνει επειδή όλοι αυτοί οι μαύροι είναι ίδιοι μεταξύ τους –και δεν έχουν αυτό το μοναδικό και ξεχωριστό που έχει ο κάθε Έλληνας-, οπότε, όταν κάποιος μαύρος κάνει ένα παράπτωμα, οι αστυνομικοί δεν ξέρουν ποιος απ’ όλους ήταν ο δράστης και συλλαμβάνουν όλη τη φυλή των Μασάι, που είναι καμιά πενηνταριά νοματαίοι.
Η βρομιά που υπήρχε σε όλα τα κρατητήρια προβλημάτισε τον κ Νόβακ, αλλά δεν θα έπρεπε, αφού αυτοί οι ξένοι είναι βρομιάρηδες και ζουν μέσα σε τρώγλες, οπότε οι αστυνομικοί φροντίζουν τα κρατητήρια να είναι μέσα στην μπίχλα, ώστε οι ξένοι να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους.
Ένα ακόμα πρόβλημα που εντόπισε ο κ. Νόβακ ήταν ότι οι κρατούμενοι δεν έχουν πρόσβαση σε πληροφόρηση, αφού δεν υπάρχουν διερμηνείς. Βέβαια, καλύτερα που δεν έχουν πληροφόρηση οι κρατούμενοι, γιατί εμείς που έχουμε πληροφόρηση μαθαίνουμε συνέχεια άσχημα νέα και κοντεύουμε να σκάσουμε από τη στενοχώρια. Οπότε, όσο λιγότερα ξέρουν οι κρατούμενοι, τόσο καλύτερα γι΄ αυτούς – μην τους στενοχωρήσουμε κι άλλο.
Η έλλειψη διερμηνέων είναι, οπωσδήποτε, ένα μεγάλο θέμα, αλλά εδώ χρειάζονται πια διερμηνέα δυο Έλληνες για να συνεννοηθούν μεταξύ τους –φαντάσου λοιπόν πόσοι διερμηνείς θα απαιτούνται για όλες τις φυλές της γης.
Οι εικόνες ντροπής από τις ελληνικές φυλακές και τα κρατητήρια δεν κάνουν ρεζίλι τη χώρα διεθνώς, γιατί δεν τις προβάλλει κανένα κανάλι, οπότε δεν τις βλέπουμε ούτε εμείς ούτε οι ξένοι – αφού δεν φαίνονται, δεν γινόμαστε ρεζίλι διεθνώς και είμαστε πολύ καθώς πρέπει.
Ρεζίλι γινόμαστε, μόνο όταν κλείνει η ιερή Ακρόπολη που έχει ιερούς ξένους τουρίστες. Οι ξένοι κρατούμενοι δεν είναι ιεροί σαν τους Γιαπωνέζους τουρίστες. Συμπέρασμα: ιερός ξένος είναι όποιος έχει λεφτά να μας δώσει.