Πως Ξεπλήρωσαν οι Τραπεζίτες τη Διάσωσή τους από τους Πολίτες; Στοιχηματίζοντας στη Χρεοκοπία των Πόλεών τους

Ανέβασε ο Iptamenos Ollandos
Από τους ΔΡΟΜΟΥΣ του Ρούσσου Βρανά
Πώς ξεπλήρωσαν.......οι
μεγάλες αμερικανικές τράπεζες τους φορολογούμενους που πλήρωσαν για τη
διάσωσή τους; Στοιχηματίζοντας στη χρεοκοπία των πόλεών τους.

18 εκατομμύρια αμερικανών προστέθηκαν φέτος στα περυσινά 12 εκατομμύρια πολιτών που είναι στο δρόμο, χωρίς στέγη, βλ.Eighteen Million, Out in the Road,

Η εφημερίδα...
...«Γουόλ Στριτ Τζόρναλ» γράφει:
«Την
ώρα που αμερικανικές πόλεις παλεύουν με τα οικονομικά τους προβλήματα,
οι επενδυτές βρήκαν ένα νέο τρόπο για να επωφεληθούν από τη δυστυχία
τους: αγοράζουν επενδυτικά προϊόντα που ουσιαστικά ποντάρουν στη
χρεοκοπία αυτών των πόλεων». Πρόκειται για ασφάλιστρα κινδύνου (CDS)
που διατίθενται εδώ και μερικά χρόνια από τράπεζες όπως η JΡ Μorgan, η
Βank of Αmerica και η Citigroup και που δίνουν τη δυνατότητα στους
επενδυτές να αποκομίσουν κέρδη σε περίπτωση χρεοκοπίας πόλεων αλλά και
πολιτειών όπως η Καλιφόρνια, το Μίσιγκαν και η Νέα Υόρκη.

Με δυο λόγια,
διασώζοντας
τους τζογαδόρους τραπεζίτες της Γουόλ Στριτ, η αμερικανική κυβέρνηση
στην ουσία αύξησε τον κίνδυνο να χρεοκοπήσουν οι πόλεις και οι
πολιτείες που συναποτελούν τη χώρα.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου
παράξενο που σε μερικές αμερικανικές πολιτείες, οι ίδιες οι τοπικές
αρχές έχουν κηρύξει πόλεμο εναντίον των μεγάλων τραπεζικών κολοσσών και
καλούν τους πολίτες τους να μη συναλλάσσονται πια με αυτούς, αλλά με
τις μικρές τοπικές τράπεζες.

Μετά την κρίση...
....κανείς δεν μπορεί να κρύψει πια πού καταλήγουν τα χρήματα των φορολογουμένων.
Είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο. Είναι γνωστό και στο Σικάγο.
Οι δημότες του γνωρίζουν καλά το καθεστώς διαφθοράς και αδιαφάνειας που επικρατεί στις δαπάνες του δήμου.
Γνωρίζουν
γιατί δεν καταλήγουν σε αυτούς παρά μονάχα μερικά ψίχουλα από τον
δημοτικό προϋπολογισμό. Γι΄ αυτό ακριβώς, περίπου 60.000 κάτοικοι του
Βόρειου Σικάγου αποφάσισαν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους.
Βρήκαν
για σύμμαχό τους τον αντιδήμαρχο Τζο Μουρ, που αξιοποίησε τα διδάγματα
του Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, όπου από το 1990 δεκάδες χιλιάδες
άνθρωποι αποφασίζουν μόνοι τους πώς θα δαπανήσουν το 20% του δημοτικού
προϋπολογισμού.
Κάπως έτσι αποφάσισε να κάνει αυτό που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ σε καμιά αμερικανική πόλη.
Βάζοντας
κατά μέρος 1,3 δισ. δολάρια από αυτά που κάθε αντιδήμαρχος έχει στη
διάθεσή του για έργα υποδομής, ζήτησε από τους δημότες του Βόρειου
Σικάγου να αποφασίσουν τι θα τα κάνουν. Στην αρχή υπήρχαν ανησυχίες.
Τι προτάσεις θα έκαναν οι δημότες;
Μήπως σχέδια και προγράμματα που θα ήταν περιττά;
Μήπως θα έβαζαν πρώτα τις ατομικές τους ανάγκες;
Κάθε άλλο.

Σε δημοψήφισμα...
...
όλοι οι δημότες του Βόρειου Σικάγου ηλικίας άνω των 16 ετών ψήφισαν τις
14 πιο δημοφιλείς προτάσεις: πεζοδρόμια, ποδηλατόδρομους, δημοτικούς
κήπους, σηματοδότηση και ηλεκτροφωτισμό των δρόμων και πολλά άλλα.
Ηταν κάτι περισσότερο από ένα απλό δημοψήφισμα.
Ηταν
μια λαϊκή γιορτή. Και μια επιβεβαίωση πως καθένας πολίτης ξεχωριστά και
όλοι μαζί μπορούν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους, όσα κι αν
είναι τα εμπόδια που βάζει μπροστά τους η κεντρική εξουσία.


Sancho