Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Δάνειο; Υποτελής στην ΕΕ!

 Εθνος

Σοκ σε ολόκληρη της Ευρώπη και πρώτα απ' όλα φυσικά στην Ελλάδα προκάλεσε ο κυνισμός και η ωμότητα της δήλω-σης στο περιοδικό "Στερν" του υπουρ-γού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αναφορικά με την οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη.
"Ενα κράτος με προβλήματα που λαμβάνει βοήθεια, πρέπει σε αντάλλαγμα να παραδίδει στην ΕΕ ένα τμήμα των κυριαρχικών του δικαιωμάτων", απαίτησε ξερά ο Σόιμπλε. "Αυτό είναι πάντα καλύτερο από το να πετάμε έξω από την Ευρωζώνη τα κράτη που χρωστούν!" πρόσθεσε με... μεγαλοψυχία. Η απε-μπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας είναι δηλαδή το αντίτιμο της δανειακής βοήθειας από τους υποτιθέμενους "εταίρους" μας της ΕΕ, ξεκαθαρίζει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών - και χάρη μας κάνει!
Την αφαίρεση της ψήφου στα όργανα της ΕΕ από τα κράτη που χρωστούν, δεν αποκλείεται να επαναφέρει ως πρόταση ποινής το Βερολίνο, διευκρίνισε στη συνέχεια ο εκπρόσωπος του Σόιμπλε, ενημερώνοντας τους Γερμανούς δημοσιογράφους αναλυτικότερα για τις θέσεις του υπουργού του. Και να σκεφθεί κανείς ότι ο Σόιμπλε επικρίνεται για υπερβολική... διαλλακτικότητα στη Γερμανία!
Επαρχίες του Ράιχ και μάλιστα χωρίς ούτε καν τυπικά δικαιώματα κυρίαρχων κρατών θέλει να καταστήσει η γερμανική ηγεσία όσες χώρες της ΕΕ τίθενται υπό καθεστώς Μνημονίου - και μάλιστα όπως είδαμε την Πορτογαλία την υπήγαγαν σχεδόν εκβιαστικά σε καθεστώς Μνημονίου, παρά την επί μήνες σθεναρή αρχικά αντίσταση της κυβέρνησης της Λισαβόνας. Περίπου με το ζόρι οδηγήθηκε και η Ιρλανδία σε μνημονιακό καθεστώς. Αλλο όμως πράγμα είναι να αισθάνεται κανείς ευγνωμοσύνη για φίλους που βοηθούν τη χώρα οικονομικά με δάνεια τη δύσκολη ώρα και άλλο να σου λένε ότι η υποτέλεια είναι το αντίτιμο της βοήθειας.
Πού πάει άραγε η ΕΕ με τέτοια νοοτροπία της Γερμανίας; Σίγουρα όχι πολύ μακριά, είναι η απάντηση. Είναι εξόφθαλμο ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση κλονίζεται πολύ σοβαρά εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Οι χώρες της Ευρώπης υποβλέπουν η μία την άλλη. Οι βαθύτατα προσβλητικές και ταπεινω-τικές για τον ελληνικό λαό επιθέσεις από πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης φυσικά και μας εξοργίζουν. Είναι όμως μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Σε ολόκληρη την Ευρώπη βγαίνουν από τα πολιτικά μνήματα του παρελθόντος οι βρικόλακες των εθνικιστικών, ρατσιστικών, απαξιωτικών στερεοτύπων για άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.
Την ηγεμονία της Γερμανίας που γίνεται όλο και πιο επώδυνα αισθητή σε όλη την έκταση της ευρωπαϊκής ηπείρου μέχρι τα σύνορα της παραδοσιακής Ρωσικής Αυτοκρατορίας, κανένας δεν την αμφισβητεί πλέον σήμερα. Ποτέ στην Ιστορία η επιρροή του Βερολίνου δεν απολάμβανε μεγαλύτερης αποδοχής από όση απολαμβάνει στην εποχή μας. Δύο φορές αιματοκύλισε την Ευρώπη η Γερμανία τον περασμένο αιώνα χωρίς να καταφέρει τίποτα συγκρίσιμο με τη σημερινή πολιτική και οικονομική ισχύ της που την κατέκτησε με ειρηνικό τρόπο, μέσω της συνεργασίας στο πλαίσιο της ΕΟΚ και της ΕΕ, σε μια ευημερούσα Ευρώπη, χωρίς να ανοίξει μύτη.
Η αλαζονεία του Βερολίνου αρχίζει να θέτει πλέον σε δεινή δοκιμασία την πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. "Δεν μπορώ να εξηγώ στους νέους ότι χρειαζόμαστε την ευρωπαϊκή ενοποίηση μόνο για να μην κάνουν πόλεμο μεταξύ τους οι Γερμανοί και οι Γάλλοι", δήλωσε ο Σόιμπλε στο "Στερν". Στο μέλλον πρέπει να βρεθούν νέες αιτιολογίες που να δικαιολογούν την ευρωπαϊκή ολοκλή-ρωση, πρόσθεσε. Σωστά. Πώς υπηρετεί όμως αυτόν τον στόχο η πολιτική του;
Οι Γερμανοί νέοι θα διαπαιδαγωγηθούν δηλαδή στη βάση της αρχής ότι όποια χώρα-μέλος της Ευρωζώνης και της ΕΕ χρειάζεται δάνεια από τους εταίρους της θα μετατρέπεται σε κράτος υποτελές στην ΕΕ - δηλαδή στο Βερολίνο; Αλίμονό μας, αν γίνει αυτό! Είναι να απορεί κανείς αν ο Σόιμπλε αντιλαμβάνεται πλήρως πώς ερμηνεύονται οι δηλώσεις του στην υπόλοιπη Ευρώπη, με βάση και την Ιστορία της Γερμανίας.
Η κυβερνητική αλλαγή στη Γερμανία, η οποία τώρα φαίνεται βέβαιη, είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία να διορθώσει το Βερολίνο την ευρωπαϊκή πολιτική του. Πριν να είναι αργά για ολόκληρη την πολύπαθη ήπειρό μας

Συρία: Αιματηρή εισβολή στην πόλη Χάμα με τουλάχιστον 95 νεκρούς

το Βήμα

Άρματα μάχης εισέβαλαν τα ξημερώματα της Κυριακής στην εξεγερμένη πόλη
Συρία: Αιματηρή εισβολή στην πόλη Χάμα με τουλάχιστον 95 νεκρούς



 Άρματα μάχης και στρατιώτες εισέβαλαν τα ξημερώματα της Κυριακής στην εξεγερμένη πόλη Χάμα της Συρίας, η οποία βρισκόταν υπό πολιορκία για ένα τουλάχιστον μήνα. Η προσπάθεια του στρατού να καταπνίξει τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις έχει στοιχίσει μέχρι στιγμής τη ζωή σε τουλάχιστον 95 ανθρώπους, ενώ δεκάδες είναι οι τραυματίες.

«Ο στρατός και οι δυνάμεις ασφαλείας εξαπέλυσαν επίθεση στη Χάμα και άνοιξαν πυρ στους πολίτες, σκοτώνοντας 95», είπε ο πρόεδρος της Εθνικής Οργάνωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Αμάρ Κουράμπι, ο οποίος υποστήριξε ότι έχει καταρτίσει έναν κατάλογο όπου μέχρι στιγμής έχει καταγράψει τα ονόματα 62 θυμάτων.

Ο ίδιος υποστήριξε ότι την Κυριακή άλλοι 19 άνθρωποι σκοτώθηκαν στο Ντέιρ Έζορ της ανατολικής Συρίας, έξι στην πόλη Χαράκ και ένας στο Μπουκάμαλ.

Αυτόπτες μάρτυρες έκαναν λόγο για βροχή πυρών από βαρέα όπλα στο βόρειο τμήμα της πόλης, ενώ το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα έχουν κοπεί στις κύριες συνοικίες της πόλης -μία τακτική που ακολουθεί συνήθως ο στρατός της Συρίας όταν εισβάλει σε μία πόλη.

Το κρατικό πρακτορείο δίνει μία εντελώς διαφορετική εικόνα της κατάστασης στην πόλη Χάμα: Μετέδωσε ότι δεκάδες ένοπλοι εξεγερμένοι έχουν ανέβει σε στέγες κτιρίων στη Χάμα και «πυροβολούν για να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους».

Σύμφωνα με το πρακτορείο «ένοπλες ομάδες» πυρπόλησαν αστυνομικά τμήματα, προκάλεσαν ζημιές σε κρατικά κτίρια και ιδιωτικές περιουσίες, έστησαν οδοφράγματα και καίνε λάστιχα στις εισόδους και στους δρόμους της πόλης. Όπως γράφει το το SANA, «οι μονάδες του στρατού απομακρύνουν τα οδοφράγματα που έστησαν οι ένοπλες οργανώσεις στην είσοδο της πόλης».

Η Χάμα υπήρξε σκηνή μεγάλης σφαγής το 1982, όταν ο πατέρας του προέδρου Άσαντ, ο πρόεδρος Χαφέζ αλ-Άσαντ, χρησιμοποίησε το στρατό για να καταστείλει εξέγερση του εκτός νόμου κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων, με αποτέλεσμα να χάσουν τότε τη ζωή τους πάνω από 30.000 άνθρωποι, στο αιματηρότερο επεισόδιο της σύγχρονης ιστορίας της Συρίας.

Τον περασμένο Μάιο, ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν προειδοποίησε τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Ασαντ ότι «δεν θέλουμε να δούμε άλλη μία σφαγή στη Χάμα» και ότι θα ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσει τις συνέπειες εάν νέα τέτοιο γεγονός επαναλαμβανόταν.

Νωρίτερα τον Ιούλιο, την πόλη επισκέφθηκε ο Αμερικανός πρέσβης στη Συρία, Ρόμπερτ Φορντ, σε μία ένδειξη διεθνούς υποστήριξης σε αυτό που περιέγραψε ως ειρηνικές διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας.

Ο πρόεδρος Μπασάρ αλ-Ασαντ προσπαθεί από τον Μάρτιο να καταστείλει την εξέγερση κατά του 11χρονου καθεστώτος του. Οι Αρχές έχουν διώξει από τη χώρα τους ανεξάρτητους δημοσιογράφους, καθιστώντας δύσκολη την επιβεβαίωση των γεγονότων.

Σύλληψη αντιφρονούντα καταγγέλλει η αντιπολίτευση

Σε μία παράλληλη εξέλιξη, όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση οι δυνάμεις ασφαλείας συνέλαβαν τον σεΐχη Ναουάφ αλ-Μπασίρ, τον αρχηγό της φυλής Μπακάρα, ένα από τα ηγετικά στελέχη του κινήματος κατά του Μπασάρ αλ-Άσαντ.

Σύμφωνα με τις πηγές, η σύλληψη του Μπασίρ από πράκτορες της μυστικής αστυνομίας έγινε το απόγευμα του Σαββάτου στη συνοικία Έιν Κιρς της Δαμασκού. Λίγες ώρες πριν από τη σύλληψή του ο Μπασίρ είχε δηλώσει στο πρακτορείο Reuters ότι αγωνίζεται για να σταματήσει την ένοπλη αντίσταση στη στρατιωτική επίθεση που δέχεται η πρωτεύουσα του Ντέιρ αλ-Ζορ και να πείσει τους κατοίκους να υιοθετήσουν ειρηνικές μεθόδους απέναντι στις δολοφονίες από τις δυνάμεις ασφαλείας.

«Πόλεμος κατά του λαού», λένε οι ΗΠΑ

Οι συριακές Αρχές έχουν εξαπολύσει πόλεμο εναντίον του λαού της χώρας με την επίθεση που έκαναν στην πόλη Χάμα, υποστήριξε ο επιτετραμμένος σε θέματα Τύπου της πρεσβείας των ΗΠΑ στη Συρία, Τζ.Τζ. Χάρντερ μιλώντας τηλεφωνικά στο πρακτορείο Reuters.

«Είναι απελπιστικό. Οι Αρχές πιστεύουν ότι με κάποιο τρόπο μπορούν να παρατείνουν την ύπαρξή τους εμπλεκόμενες σε πόλεμο με τους ίδιους τους πολίτες τους», δήλωσε. Χαρακτήρισε δε «ανοησίες» τις αναφορές του επίσημου ειδησεογραφικού πρακτορείο της Συρίας SANA για την εκδίωξη ενόπλων που «πυροβολούσαν για να τρομοκρατήσουν τους πολίτες».

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Νίκος Σοφιανός για απελευθέρωση επαγγελμάτων

Πόσο απειλούν οι μουσουλμάνοι την Ευρώπη;

cynical



Το μακελειό που συνέβη στο Όσλο ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Θα μπορούσε να είχε συμβεί οπουδήποτε αλλού στο δυτικό κόσμο, όπως άλλωστε είχε ξανασυμβεί στην Οκλαχόμα τo 1995 με 168 νεκρούς, και αυτή τη χρονιά, τον Ιανουάριο, στο Tucson της Αριζόνα με έξι, και τον Απρίλιο, σε mall έξω από το Άμστερνταμ, με άλλους έξι επίσης. Πιστεύω ότι μια εξονυχιστική έρευνα στον τύπο θα αποκάλυπτε πολλά περισσότερα περιστατικά, τα οποία όμως δεν εντυπώθηκαν στη μνήμη ή πέρασαν απαρατήρητα εξ αιτίας του μικρότερου αριθμού θυμάτων, γεγονός τυχαίο κι αυτό.

Αυτό, όμως που δεν είναι καθόλου τυχαίο είναι η ακρο-δεξιά πολιτική ταυτότητα των θυτών. Μπορεί τα κίνητρα σε κάθε περίπτωση να διέφεραν, το ενοποιητικό όμως στοιχείο της δράσης όλων αυτών είναι η ολοένα και μεγαλύτερη διείσδυση που έχει στη δημόσια σφαίρα η εμπρηστική ακρο-δεξιά ρητορική και η ανοχή που επιδεικνύεται προς αυτήν.

Με τα μάτια στραμμένα μονίμως προς τους μουσουλμάνους εξτρεμιστές, πολύ λίγοι ήταν σε θέση να διαπιστώσουν ότι η πραγματική και μόνιμη απειλή στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες δεν ήταν το Ισλάμ αλλά, για μια ακόμα φορά, ο φασισμός και οι ρατσιστές.

Στην προκειμένη περίπτωση του Όσλο, η αρχική πεποίθηση ότι πίσω από την εγκληματική ενέργεια βρίσκονταν μουσουλμάνοι εξτρεμιστές ή η Αλ-Κάιντα αυτοπροσώπως, συντονίζεται πολύ αρμονικά με μια στρεβλή και στα όρια της υστερίας κατανόηση της δημογραφίας και της θρησκευτικής και φυλετικής δυναμικής των μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ευρώπη και την Αμερική.

Γενικά, το στόρι πάει ως εξής: Η Ευρώπη έχει κατακλυστεί από μουσουλμάνους και άλλους έγχρωμους μετανάστες, οι οποίοι υπερκεράζουν τους χριστιανούς γηγενείς με τρομακτικούς ρυθμούς. Απρόθυμοι να ενσωματωθούν πολιτισμικά, και ανίκανοι να ανταγωνιστούν τους λευκούς διανοητικά, (βλ. Τίλιο Ζαρατσίν, SPD), οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί έχουν μετατραπεί σε φυτώρια τρομοκρατικών πράξεων. Η παρουσία τους απειλεί όχι μόνο την ασφάλεια, αλλά και τις φιλελεύθερες κατακτήσεις σχετικά με τα δικαιώματα των γυναικών και των ομοφυλοφίλων, και ότι αυτό έχει φυσικά συμβεί, λόγω της υπεράσπισης του ιδεολογήματος της "πολυπολιτισμικότητας".

Τα προγνωστικά, για παράδειγμα, έλεγαν ότι ο μουσουλμανικός πληθυσμός στην Ευρώπη σχεδόν θα διπλασιαζόταν μέχρι το 2015 (Oner Taspiner, the Brookings Institution); θα διπλασιαζόταν ακριβώς μέχρι το 2020, (Don Melvin, the Associated Press); ή θα αποτελούσε το 20% του πληθυσμού της Ευρώπης ως το 2050,(Esther Pan, Council on Foreign Relations). Όλα τα προηγούμενα, είναι φανερό ότι δεν έχουν καμιά αληθοφάνεια και υπόσταση.

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;
Όχι μόνο η γεννητικότητα δεν είναι μεγαλύτερη ανάμεσα στους μουσουλμάνους της Ευρώπης, αλλά δείχνει και καθαρά σημάδια πτώσης. Μια μελέτη του ερευνητικού ινστιτούτου Pew, που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2011 προβλέπει αύξηση μέχρι το 2030 του μουσουλμανικού πληθυσμού στην Ευρώπη από το 6% που είναι σήμερα, στο 8%. Στη Νορβηγία δε, δεν ξεπερνά το 3%, ποσοστό μικρότερο κι από το ποσοστό των αφροαμερικανών στην Αλάσκα.

Αλλά ακόμα κι αν όλες οι προβλέψεις αποδεικνύονταν αληθινές, για ποιο λόγο θα έπρεπε η Ευρώπη να παραμείνει χριστιανική και πάλευκη;

Σχετικά με την ενσωμάτωση των μεταναστών στη Βρετανία, μουσουλμάνοι, σιίτες και ινδουιστές συνηθίζουν να παντρεύονται έξω από τις δικές τους εθνικές ομάδες στα ίδια ποσοστά όπως και οι λευκοί. Για τις περισσότερες εθνικές μειονότητες, περίπου οι μισοί από τους φίλους τους είναι λευκοί, και μόνο το 20% περιορίζεται στην δική του ομάδα. Ενώ σύμφωνα με έρευνα του Pew, οι πιο σπουδαίες έγνοιες που έχουν οι μουσουλμάνοι, είναι η ανεργία και ο ισλαμικός εξτρεμισμός.

Από την άλλη μεριά, ούτε υπήρξαν ποτέ στην Ευρώπη ενεργές πολιτικές ενθάρρυνσης της πολυπολιτισμικότητας εις βάρος της κοινωνικής συνοχής. Στην πραγματικότητα, αυτό που υπήρχε ήταν η άρνηση του φαινομένου της μετανάστευσης και της διαφοράς. Ούτε συνιστούν τελικά οι μουσουλμάνοι τη μεγαλύτερη απειλή σχετικά με τρομοκρατικές πράξεις. Σύμφωνα με τη Europol, ανάμεσα στo 2006 και 2008, μόνο το 0.4% από αυτές είχε αποδοθεί σε ισλαμιστές. Η τεράστια πλειονότητα, 85% σχετιζόταν με αποσχιστικές ενέργειες.

Το σημερινό σκηνικό στην Ευρώπη, με την οικονομική δυσπραγία, την ανεργία, την αβεβαιότητα, την παρακμή των θεσμών και το έλλειμμα δημοκρατίας εξ αιτίας του τρόπου λειτουργίας της Ε.Ε., είναι ό,τι καλύτερο για την άνοδο του φασισμού. Μια ματιά μόνο να ρίξει κανείς στα εθνικά κοινοβούλια πολλών ευρωπαϊκών χωρών είναι αρκετή για να πειστεί ότι ο φασισμός δεν είναι έξω από την πόρτα, αλλά στρογγυλοκάθεται στο σαλόνι.

Υ.Γ. Τα στοιχεία είναι από το «The Nation».

Πάνε την Κύπρο για... Μνημόνιο

prin.gr


Μπήκε σε κίνηση ο μηχανισμός, όπως όλα δείχνουν, προετοιμασίας των συνθηκών υπαγωγής της Κύπρου σε καθεστώς Μνημονίου! Έχοντας ως στόχο το υπερμεγέθες σε σύγκριση με την οικονομία του νησιού τραπεζικό σύστημα, το οποίο γιγαντώθηκε από τα κολοσσιαία ποσά δεκάδων δισεκατομμυρίων που έκλεψαν διάφοροι κατά την κατάρρευση των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», κύκλοι ηγετικών χωρών της ευρωζώνης ξεκίνησαν εκστρατεία αποσταθεροποίησης της κυπριακής οικονομίας.


Πρώτη ήταν η γερμανική οικονομική εφημερίδα Χάντελσμπλατ. «Έκρηξη κάνει την Κύπρο τέταρτη χώρα υποψήφια βοήθειας» από την ευρωζώνη, ήταν ο τίτλος της σχετικής ανάλυσης την επομένη της καταστροφής. «Η Κύπρος θα μπορούσε να είναι η επόμενη χώρα που θα ζητήσει σχέδιο διάσωσης» ήταν ο τίτλος άλλης ανάλυσης, της γαλλικής Μοντ αυτή τη φορά, προχθές. Είχε μεσολαβήσει η περίεργη παρέμβαση του διοικητή της Τράπεζας Κύπρου, ο οποίος σε επιστολή του προς τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ. Χριστόφια και τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων έθεσε θέμα νέου πακέτου άγριας λιτότητας με στόχο δήθεν «να αποφευχθούν τα χειρότερα, όπως μεταξύ άλλων η ένταξη της Κύπρου στο μηχανισμό στήριξης με ό,τι συνεπάγεται για την οικονομία αλλά και για το εθνικό θέμα»!

Η Κύπρος την έχει άσχημα, καθώς παρουσιάζει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που κατέστρεψαν την Ιρλανδία και την Ισλανδία – έναν υπέρμετρα διογκωμένο τραπεζικό τομέα. Ο κύκλος εργασιών των κυπριακών τραπεζών ανέρχεται στο... 65% (!!!) του ΑΕΠ της Κύπρου, πράγμα που σημαίνει ότι αν οι τράπεζες περιέλθουν σε κρίση, το κυπριακό κράτος θα καταρρεύσει αμέσως. Αν προστεθεί σ’ αυτό και η εξάρτηση από την ελληνική οικονομία, η συνταγή της καταστροφής είναι πλήρης.

Οι βουλευτές που υποστηρίζουν τη σφαγή στη Νορβηγία.


 tvxs

Του Θ.Καρτερού

Είδατε μπουμπούκια που ανθίζουν στους κήπους των ακροδεξιών ιδεών και κομμάτων; Βρέθηκαν Ευρωπαίοι βουλευτές -βουλευτές, μάλιστα!- στην Ιταλία, στην Αυστρία και στη Γαλλία οι οποίοι δημοσίως και με τον πιο ιταμό τρόπο υποστήριξαν τις πράξεις και τις απόψεις του μακελάρη της Νορβηγίας Μπρέιβικ. Προκαλώντας φρίκη στην κοινή γνώμη και υποχρεώνοντας τις ηγεσίες των κομμάτων τους να τους διαγράψουν άρον-άρον.
Ο Αυστριακός συγκρίνει τη σφαγή στο νησί Ουτόγια με τον νόμο για της αμβλώσεις στην Αυστρία και υπολογίζει ότι οι Ισλαμιστές έχουν σκοτώσει πολύ περισσότερο κόσμο από τον Μπρέιβικ. Ο Ιταλός δηλώνει ότι «αν εξαιρέσεις τη βία, ορισμένες από τις απόψεις που εξέφρασε -ο Μπρέιβικ!- είναι σωστές, σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, είναι άριστες». Και ο Γάλλος δεν διστάζει να δηλώσει ότι θεωρεί τον Μπρέιβικ αντιστασιακό και υπερασπιστή της Δύσης.
Δεν είναι για να τα περνάει αυτά κανείς έτσι στο ντούκου -δε βαριέσαι, φασίστες και διαταραγμένοι θα υπάρχουν πάντα. Γιατί οι τύποι αυτοί, με αυτές τις απόψεις και με την ετοιμότητα να υπερασπιστούν -άρα και να διαπράξουν;- κάθε έγκλημα εν ονόματι του ισλαμικού κινδύνου δεν είναι όποιοι-όποιοι. Είναι προσωπικότητες κομμάτων, εκλεγμένοι εκπρόσωποι σε δημοκρατικά κοινοβούλια, άνθρωποι με αναφορές σε εκατομμύρια πολίτες και χιλιάδες ψηφοφόρους. Επιφανή μέλη της κοινωνίας μας.
Εκφράζουν συνεπώς κάτι περισσότερο και πολύ πιο επικίνδυνο από κάποιου είδους προσωπική εγκληματική λόξα. Σε δημοκρατικές κοινωνίες και δημοκρατικούς θεσμούς δημοκρατικών χωρών της δημοκρατικής Ευρώπης έχουν εγκατασταθεί μολυσματικές εστίες πανούκλας. Η κρατική ανοχή, η υπόκλιση συντηρητικών κομμάτων σε εθνικιστικές και ρατσιστικές ακρότητες, τα χάδια από την αστυνομία, ευνοούν την εξάπλωσή τους. Και στα εργαστήρια των επίσημων ακροδεξιών κομμάτων, που τώρα διαγράφουν τους «εξτρεμιστές» τους, καλλιεργούνται οι ιοί και τα βακτηρίδια και οι φιλοδοξίες για μια «καθαρή» Ευρώπη.
Ο Μπρέιβικ δεν φύτρωσε λοιπόν σαν αγριόχορτο στο δημοκρατικό χωράφι μας. Υπάρχουν καλλιέργειες, λιπάσματα, και καλλιεργητές που επιδιώκουν και προσδοκούν τον ματωμένο θερισμό. Αρκεί μια ματιά στη ρητορική των επίσημων ακροδεξιών κομμάτων -και στο δικό μας ΛΑΟΣ- ή στο Διαδίκτυο, για να διαπιστώσει κανείς τη συστηματική σπορά μίσους που καθιστά το αδιανόητο λογικό και το κακούργημα πατριωτικό καθήκον. Από την άποψη αυτή -και ο νοών νοείτω- η Ουτόγια δεν απέχει τόσο πολύ από τον Άγιο Παντελεήμονα.
Δημοσιεύτηκε στην Αυγή

Οχι, δεν μας ζουν οι Γερμανοί!

Γ.Δελαστίκ (έθνος)

Ενας ακόμη μύθος κατέρρευσε πριν από λίγες ημέρες, όταν γνωστοποίησε στοιχεία το Διεθνές Χρηματοοικονομικό Ινστιτούτο (IIF), το οποίο συμπεριλαμβάνει τις 400 μεγαλύτερες τράπεζες (και ασφαλιστικές εταιρείες) του κόσμου. Ο μύθος αφορά το ελληνικό δημόσιο χρέος και τα υποτιθέμενα τεράστια δάνεια που έχει πάρει η Ελλάδα από ιδιωτικές ξένες τράπεζες. Παραμύθι!
Παρόλο που η λίστα που δημοσιεύθηκε δεν είναι πλήρης γιατί αφορά μόνο εκείνες τις τράπεζες που δέχθηκαν ήδη να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, ενώ άλλες ιδιωτικές τράπεζες δεν έχουν ακόμη αποφασίσει τι θα κάνουν, οι αριθμοί είναι καταλυτικοί. Το ίδιο και τα πολιτικά συμπεράσματα. Οχι, δεν μας ζουν οι ξένες ιδιωτικές τράπεζες! Σε καμία απολύτως περίπτωση. Ιδίως δε οι γερμανικές, ούτε κατά διάνοια. Οι ελληνικές τράπεζες είναι αυτές που κατέχουν πολύ περισσότερα ελληνικά κρατικά ομόλογα από τους ξένους τραπεζικούς γίγαντες.
Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι. Στη λίστα που δημοσίευσε το IIF περιλαμβάνονται ελληνικές και ξένες τράπεζες που κατέχουν αξίας πάνω από 78 δισεκατομμύρια ευρώ ελληνικά κρατικά ομόλογα.
Εξι ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα (Εθνική, Eurobank, Πειραιώς, Αγροτική, Alpha Bank και Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) κατέχουν ομόλογα αξίας σχεδόν 55 δισ. ευρώ και 15 ξένοι τραπεζικοί κολοσσοί κατέχουν ομόλογα αξίας μικρότερης από 24 δισ. ευρώ! Ούτε καν τα μισά των ελληνικών τραπεζών!
Οι έξι προαναφερθείσες ελληνικές τράπεζες κατέχουν τις έξι πρώτες θέσεις της λίστας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και ο μεγαλύτερος ξένος πιστωτής του ελληνικού κράτους, η γαλλική τράπεζα BNP Paribas (5,23 δισ.), υπολείπεται της τελευταίας ελληνικής, που είναι το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (5,31 δισ.). Ούτε σύγκριση φυσικά με την Εθνική (18,8 δισ.), τη Eurobank (8,8 δισ.), την Πειραιώς (8,2 δισ.) ή την Αγροτική (7,85 δισ.).
Οσο για τις τέσσερις πρώτες γερμανικές τράπεζες που εμφανίζονται σε αυτήν τη λίστα που δημοσίευσε η ισπανική εφημερίδα "Ελ Παΐς", όλες μαζί δεν φτάνουν σε αξία ελληνικών ομολόγων ούτε το... Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο! Επειδή μάλιστα τα στοιχεία αυτά είναι μερικών μηνών, τα ποσά αυτά σήμερα είναι ακόμη μικρότερα για τις γερμανικές τράπεζες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο γερμανικός κολοσσός της Ντόιτσεμπανκ, που στην παραπάνω λίστα εμφανίζεται με 1,8 δισ., στα τέλη Ιουνίου κατείχε ελληνικά ομόλογα αξίας μόνο 1,15 δισ. ευρώ, όπως ανακοίνωσε προχθές η ίδια η τράπεζα αυτή.
Οσοι νομίζουν ότι οι γερμανικές τράπεζες αγοράζουν αφειδώς κρατικά ομόλογα των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου που βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση ώστε μέσω αυτού του τρόπου να διευκολύνουν την πολιτική επιρροή του Βερολίνου, είναι πολύ γελασμένοι, όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία.
Η Ντόιτσεμπανκ για παράδειγμα είχε ιταλικά κρατικά ομόλογα αξίας άνω των 8 δισεκατομμυρίων ευρώ στα τέλη του 2010. Μόλις όμως άρχισε να φαίνεται ότι και η Ιταλία έχει οικονομικά προβλήματα, τα ξεφορτώθηκε αμέσως, με αποτέλεσμα στο τέλος Ιουνίου να έχει στην κατοχή της ιταλικά ομόλογα αξίας μικρότερης του 1 δισ. ευρώ!
Και μια και μιλάμε για τη μεγαλύτερη ιδιωτική γερμανική τράπεζα, ας αναφέρουμε ότι η Ντόιτσεμπανκ είχε στα τέλη Ιουνίου κρατικά ομόλογα της Πορτογαλίας αξίας μόλις... 0,15 δισ. ευρώ, της Ιρλανδίας 0,3 δισ. και της Ισπανίας 1 δισ. ευρώ. Συνολικά δηλαδή ούτε 3,5 δισ. ευρώ δεν έχει δώσει η Ντόιτσεμπανκ και στις 5 χώρες μαζί που αθροιστικά έχουν δημόσιο χρέος που ξεπερνάει τα 3,5 τρισεκατομμύρια ευρώ - δεν τους έχει δανείσει δηλαδή ούτε το ένα τοις... χιλίοις! Δεν τα γράφουμε αυτά για να μειώσουμε τη σημασία του δημόσιου χρέους της Ελλάδας και των άλλων χωρών που είναι υπερχρεωμένες και ανήκουν στην Ευρωζώνη. Ούτε θέλουμε να μειώσουμε τον ρόλο του γερμανικού τραπεζικού συστήματος στην Ευρώπη.
Θέλουμε απλώς να φωτίσουμε τα πραγματικά μεγέθη και να διαλύσουμε ορισμένους μύθους που εσκεμμένα κυκλοφορούν από τους Γερμανούς και άκριτα επαναλαμβάνονται από άλλους.
Κόλπο
Πιο "κουρεμένοι" οι Ελληνες!
Η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ είχε απόλυτο δίκιο όταν επέμενε ότι πρέπει να πληρώσουν και οι ιδιωτικές τράπεζες ένα τμήμα του κόστους της ελάφρυνσης του ελληνικού δημόσιου χρέους. Επί της αρχής είχε δίκιο και σωστά έκανε που επέμενε και επέβαλε την άποψή της. Βλέποντας όμως τα στοιχεία διαπιστώνουμε ότι δεν ήταν καθόλου ανιδιοτελής στην επιμονή της, γιατί οι ιδιωτικές τράπεζες που θα πλήρωναν θα ήταν ουσιαστικά... μη γερμανικές και πάνω απ' όλα ελληνικές! Οι γερμανικές τράπεζες έχουν ήδη ξεφορτωθεί τα ελληνικά ομόλογα! Οταν το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο θα χάσει... πέντε φορές περισσότερα από όσα ο θηριώδης κολοσσός της Ντόιτσεμπανκ, αντιλαμβανόμαστε το κόλπο της καγκελαρίου.

Επιχείρηση φίμωσης της φωνής των πολιτών στο Σύνταγμα τη νύχτα

στοχασμός-πολιτική

 
Το καθεστώς πανικόβλητο επιτέθηκε κατά της Λαϊκής Συνέλευσης του Συντάγματος.
ΜΑΤ,εισαγγελείς και δημοτική αστυνομία διέλυσαν όλες τις εγκαταστάσεις, έκαναν προσαγωγές και απομάκρυναν τους πολίτες απο την ιδιοκτησία τους..
Στις 04:14 ακριβώς,πρώτο το STOPCARTEL μετέδωσε ζωντανά την επίθεση των ΜΑΤ,της αστυνομίας του Δήμου, παρουσία εισαγγελέα, εναντίον των άοπλων ειρηνικών πολιτών που βρίσκονται στο Σύνταγμα απο τις 25 Μαίου πραγματοποιώντας τις πρώτες ελεύθερες μεταπολεμικά Λαϊκές Συνελεύσεις στη χώρα.

Με πρόσχημα την παράβαση του νόμου περί..κατασκηνώσεων, ένοπλες δυνάμεις καταστολής συνοδευόμενες απο δημοτικούς υπαλλήλους και εισαγγελέα,άρχισαν να καταστρέφουν όχι βέβαια τις σκηνές που υπήρχαν εκεί, αλλά τις εγκαταστάσεις υποδομών και υποστήριξης της Λαϊκής Συνέλευσης αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η παρουσία των σκηνών ήταν απλά η εύκολη δικαιολογία της επιδρομής..

Κατεδάφισαν κυριολεκτικά τον Σταθμό Ιατρικών Βοηθειών, την εγκατάσταση της τεχνικής υπηρεσίας, την ...εγκατάσταση της σίτισης όπως και άλλες εγκαταστάσεις υποστηρικτικές της λειτουργίας της Λαϊκής Συνέλευσης.

Έχοντας περικυκλώσει την πλατεία οι δυνάμεις των ΜΑΤ απώθησαν τους 200 περίπου πολίτες προς την αρχή της οδού Ερμού, όπου παρέμεναν μέχρι τις 8 περίπου το πρωί.Έγιναν 4 προσαγωγές ενώ υπάρχουν ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες για περισσότερες.

Οι πολίτες που βρίσκονται στην περιοχή του Συντάγματος κάνουν επείγουσα έκκληση για βοήθεια από τον κόσμο, διάθεση αυτοκινήτων για κάποιες μεταφορές, ενώ καλούν τον κόσμο να κατεβεί μαζικά στο κέντρο προκειμένου να διεκδικήσει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του συνέρχεσθαι και της ελεύθερης πολιτικής έκφρασης.

Υπάρχει γενικό κάλεσμα για Λαϊκή Συνέλευση στην πλατεία Συντάγματος στις 7 το απόγευμα.

FTD: Η Deutsche Bank θησαυρίζει από την κρίση της Ελλάδας

youpayyourcrisis



ΠΗΓΗ: tvxs 

Καυστικό ρεπορτάζ στους Financial Times Deutschland στηλιτεύει τα κέρδη του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα από την συμμετοχή στο πακέτο βοήθειας της Ελλάδας.
Η Deutsche Bank, σε συνεργασία με τις τράπεζες HSBC και BNP Paribas, ανέλαβε να παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες για την ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων, όπως ανακοίνωσε χθες το ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών. Για τις υπηρεσίες αυτές οι τράπεζες θα λάβουν πλούσια αμοιβή, καθώς ο όγκος των ελληνικών ομολόγων που θα πρέπει να ανταλλαγούν μέχρι το 2020 ανέρχεται σε 135 δις ευρώ, αναφέρει το δημοσίευμα.
Κάτι ανάλογο είχε συμβεί το 2002, γράφει ο συντάκτης του άρθρου Κarsten Röbisch, όταν η Goldman Sachs ανέλαβε να αποκρύψει το ελληνικό χρέος με αντίτιμο αμοιβή ύψους 300 εκ. δολάρια. Ο επικεφαλής της Deutsche Bank Josef Ackermann, ο οποίος ηγείται επίσης του διεθνούς τραπεζικού συνδέσμου IIF διαπραγματεύτηκε τη συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών στην αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους. Η αποστολή είναι δύσκολη ούτως ή άλλως, οπότε την αφήνει κανείς σε επαγγελματίες, όπως η Deutsche Bank, η οποία κατέχει ηγετική θέση στη διαπραγμάτευση ομολόγων.


Αλλά στ’ αλήθεια, σε ποιόν θα μπορούσε ο Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου να βασιστεί; αναρωτιέται ο συντάκτης. Οι δημόσιοι υπάλληλοί του είναι απασχολημένοι με το να φορολογούν αναδρομικά. Και η ΕΕ; Κατά πάσα πιθανότητα ούτε καν έχει μελετήσει σε βάθος την απόφαση της Συνόδου Κορυφής. Διαφορετικά οι τράπεζες δεν θα επωφελούνταν τόσο κραυγαλέα.

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

DJ: Αγώνας δρόμου από το EFSF για τα ελληνικά δάνεια

Το ταμείο διάσωσης της ζώνης του ευρώ ενδεχομένως να μην είναι έτοιμο να πληρώσει την επόμενη δόση των δανείων προς την Ελλάδα έως τα μέσα του Σεπτεμβρίου, μεταδίδει το Dow Jones Newswires επικαλούμενο αξιωματούχους από την Ευρωζώνη.

Το θέμα συζητήθηκε σε τηλεδιάσκεψη αξιωματούχων της Ευρωζώνης την Πέμπτη, αναφέρει το πρακτορείο.

Οι ηγέτες της Ευρωζώνης στη σύνοδο κορυφής της περασμένης Πέμπτης ανέθεσαν στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) να κάνει την επόμενη πληρωμή των δανείων προς την Ελλάδα ύψους 5,8 δισ. ευρώ αντικαθιστώντας το σύστημα των διμερών δανείων που δημιούργησαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για την Ελλάδα το 2010, αναφέρει το πρακτορείο.

Ωστόσο, το EFSF θα πρέπει να αντλήσει τα χρήματα στις αγορές -όπως κάνει για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία- πριν μπορέσει να καταβάλει τα δάνεια. Αυτό ενδεχομένως να αποδειχθεί δύσκολο έως τα μέσα Σεπτεμβρίου καθώς μεσολαβούν οι διακοπές του Αυγούστου, αναφέρει το Dow Jones Newswires.

"Το μόνο πρόβλημα είναι ότι μεσολαβεί πολύ μικρό χρονικό διάστημα", δήλωσε ένας αξιωματούχος.

Σε αυτό το πλαίσιο, ενδεχομένως να ζητηθεί από την Ιταλία και την Ισπανία να διαθέσουν απευθείας τα δάνεια τους προς την Ελλάδα, κάτι που θα μπορούσε να επιδεινώσει τις εντάσεις στις αγορές χρέους των δύο χωρών.

Μια λύση που εξετάζεται από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα ήταν το EFSF να πληρώσει ένα μέρος της δόσης του Σεπτεμβρίου και το υπόλοιπο να καλυφθεί από δάνεια απευθείας από τις κυβερνήσεις, πρόσθεσε ο αξιωματούχος.

Υπενθυμίζεται ότι οι ηγέτες της Ε.Ε. στη σύνοδο της 21ης Ιουλίου δήλωσαν ότι για την επόμενη εκταμίευση "ως μέσο χρηματοδότησης σκοπεύουμε να χρησιμοποιήσουμε το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF)", ενώ κάλεσαν το ΔΝΤ "να συνεισφέρει στη χρηματοδότηση του νέου ελληνικού προγράμματος".




Πηγή:www.capital.gr

Χρυσό για τα κορίτσια του πόλο

Τα Νέα


Η εθνική ομάδα πόλο των γυναικών, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου στη Σανγκάη.

Τα κορίτσια του Μορφέση, έπιασαν εκπληκτική απόδοση και επικράτησαν της Κίνας με σκορ 9-8.
Μια μεγάλη επιτυχία για την εθνική γυναικών του πόλο, καθώς είναι η μοναδική ομάδα στον ελληνικό αθλητισμό που πήρε μετάλλιο τόσο σε ολυμπιακούς αγώνες (2004), όσο και σε ευρωπαϊκό (2010) και παγκόσμιο(2011) πρωτάθλημα. Στους ολυμπιακούς είχε κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο , ενώ δεύτερη ήταν και στο ευρωπαϊκό τού Ζάγκρεμπ πριν από ένα χρόνο.

Ο αγώνας ήταν συγκλονιστικός σε εξέλιξη. Η εθνική μας δεν έχασε ποτέ την πρωτοπορία στο σκορ! Ακόμη και στο τέλος, όταν η Κίνα πλησίασε στο ένα γκολ, οι παίκτριες της εθνικής διατήρησαν την ψυχραιμία τους και δεν άφησαν να τους φύγει από τα χέρια το χρυσό μετάλλιο. Μια από τις μεγαλύτερες  επιτυχίες στην ελληνική υδατοσφαίριση.

Η Ρουμπέση σημείωσε τρία γκολ και άλλα τρία έβαλε η Ασημάκη. Από ένα πέτυχαν οι Μανωλιουδάκη, Μελιδώνη και Λιόση.

Η διακύμανση: 1-0 Ασημάκη, 1-1 Λιου, 2-1 Ρουμπέση, 2-2 Γι, 3-2 Ρουμπέση, 4-2 Μανωλιουδάκη, 5-2 Ρουμπέση, 5-3 Λιου, 6-3 Ασημάκη, 6-4 Τενγκ, 7-4 Μελιδώνη, 7-5 Γουάνγκ, 8-5 Ασημάκη, 8-6 Γουάνγκ, 9-6 Λιόση, 9-7 Σονγκ, 9-8 Σουνγκ.

Το σκορ ανά περίοδο: 2-2, 2-0, 4-4, 1-2.

Ο κόσμος που γέμισε το κολυμβητήριο χειροκρότησε τα κορίτσια και αναγνώρισε πως κατέκτησαν δίκαια το χρυσό μετάλλιο. Μάλιστα, η Κούβδου αναδείχθηκε σε κορυφαία τερματοφύλακας του τουρνουά, ενώ η Αντιγόνη Ρουμπέση είναι μέλος της καλύτερες επτάδας! Μια ακόμη προσωπική διάκριση για τη Ρουμπέση, την παίκτρια που έκανε τα πάντα , έβαζε γκολ και έπαιζε δυνατές και σωστές άμυνες.

Να τονιστεί ότι η ελληνική ομάδα είχε μόνο νίκες στην πορεία της προς το χρυσό μετάλλιο. Στην πρώτη φάση νίκησε 10-9 την Ισπανία, 11-8 τη Βραζιλία και 6-5 τη Ρωσία. Στα  προημιτελικά απέκλεισε την Ολλανδία (χρυσό στο Πεκίνο ) με 12-10 και στα  ημιτελικά επικράτησε της Ιταλίας με  σκορ 14-11.

Το χάλκινο μετάλλιο κατέκτησαν τα κορίτσια  από τη Ρωσία (8-7 την Ιταλία).

Αρχιτέκτονας του θριάμβου είναι ο Γιώργος Μορφέσης και την ομάδα αποτελούν οι :  Κούβδου, Τσουκαλά, Μελιδώνη, Ψούνη, Λιόση, Αντωνάκου, Αβραμίδου, Ασημάκη, Ρουμπέση, Γερόλυμου, Μανωλιουδάκη, Λαρά, Γουλά.Αξίζει, φυσικά, να επισημανθεί πως η εθνική ομάδα γυναικών στο πόλο, εξασφάλισε την παρουσία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες  του Λονδίνου.

Ο Γιώργος Μορφέσης, μεταξύ άλλων υποστήριξε: « Σκεφθήκαμε πως το άγχος  θα το είχαν οι Κινέζες, γιατί ήταν γεμάτο το κολυμβητήριο, ενώ εμείς δεν είχαμε να αποδείξουμε τίποτα  σε κανέναν. Μόνο υπέρ μας  μπορούσε να λειτουργήσει αυτό. Στο τέλος δεν πρόλαβα να σκεφθώ κάτι γιατί με πέταξαν στην πισίνα.Υπάρχει καλή χημεία στην ομάδα και ξεκάθαροι ρόλοι. Παράλληλα, τα κορίτσια είναι πολύ καλά παιδιά. Ημασταν έτοιμοι και για την παράταση, καταφέραμε όμως  να κρατήσουμε τη νίκη και βγάλαμε δύο τρεις καλές άμυνες».

ΠΑΠΑΡΗΓΑ :«Επίκειται κούρεμα έως και 50%»

Ελευθεροτυπία

«Μην τους πιστεύετε, σας λένε ψέματα. Ερχονται χειρότερα. Το ΚΚΕ έχει πρόταση για να βγούμε από την κρίση». Αυτά έλεγε, χωρίς να συμβουλεύεται κείμενο, χθες στην πλατεία Πυθαγόρα της Σάμου, η γ.γ. του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, που επισκέπτεται το νησί.
Η ομιλία της ξεκίνησε στις 8.45 μ.μ. και ολοκληρώθηκε στις 10.15 μ.μ. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της τοπικής οργάνωσης, ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει κάνει το ΚΚΕ στο νησί.
«Στις συνθήκες που βρισκόμαστε σήμερα, όπου έχει γίνει μια προσωρινή συμφωνία με ένα μικρό "κούρεμα" 21%, αλλά επίκειται και μεγαλύτερο "κούρεμα" που θα φτάσει μέχρι το 50%, δεν πρέπει να χάνεται ούτε μία μέρα για τον λαό όλης της Ελλάδας και για τους κατοίκους του νησιού αυτού. Ερχονται πολύ χειρότερα και το θέμα είναι ότι τώρα είμαστε πιο ώριμοι, πιο έμπειροι και μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε με όπλο τη μαχητικότητα, την ενότητα δράσης, τη δύναμη του αγώνα και όχι με τη μοιρολατρία, "δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα" ή, πολύ περισσότερο, με μια τυφλή αγανάκτηση και απογοήτευση», ανέπτυξε η γ.γ. του ΚΚΕ.
Η κ. Παπαρήγα μίλησε για την ανεργία, την υγεία, τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Σάμου αλλά και, γενικά, της Ελλάδας.
«Η Σάμος -τόνισε- είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό νησί που έχει σημαντικές αναπτυξιακές δυνατότητες κυρίως, βεβαίως, στον αγροτικό τομέα, αλλά με προϊόντα που έχουν ενδιαφέρον για όλη την Ελλάδα, ακόμη και για ολόκληρη την Ευρώπη.
»Παρ' όλα αυτά, η πορεία της οικονομίας του νησιού είναι φθίνουσα, κυρίως απ' τη σκοπιά των μικρών αγροτών και γενικότερα των εργαζομένων.
Δείτε τι γίνεται με τα ξενοδοχεία, τα μισα από αυτά που υπάρχουν είναι αδεια ή γιατί δεν έχουν τουρισμό ή γιατί δεν άνοιξαν. Αλλά, ανάπτυξη και συμμόρφωση στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ανάπτυξη και μονοπώλια, ανάπτυξη και συμβιβασμός, κυριολεκτικά με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου είναι δύο πράγματα ανεξάρτητα και αντίθετα μεταξύ τους», επισήμανε.

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Η νορβηγική ακροδεξιά

youpayyourcrisis







Με αφορμή την αιματηρή επίθεση που κόστιζε δεκάδες ζωές και συγκλόνισε ολόκληρη την Ευρώπη, ο Θανάσης Τσακίρης επιχειρεί μια ακτινογραφία της νορβηγικής ακροδεξιάς από τη δεκαετία του ΄30 μέχρι τις μέρες μας

Του Θανάση Τσακίρη
ΠΗΓΗ: tsakthan.blogspot.com (via rednotebook)
Όπως γράφει ο Piero Ignazi στο σημαντικό βιβλίο του Εxtreme Right in Europe, το 1933 μια ομάδα Νορβηγών φασιστών δημιούργησε την «Εθνική Ένωση» (Nasjonal Samling). Ο αρχικός προσανατολισμός του ήταν καθαρά εθνικιστικός και αντικοινοβουλευτικός. Γρήγορα ο προσανατολισμός του άλλαξε προς την κατεύθυνση του εθνικοσοσιαλισμού και του αντισημιτισμού. Στις εκλογές του 1936 το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό καθώς μόνο το 1,8% των ψηφοφόρων τους ακολούθησε. Υπήρχαν βέβαια ορισμένες περιφέρειες που τους έδωσαν 20%. Ακόμη και στη διάρκεια της κατοχής της χώρας από τους γερμανούς ναζιστές το κόμμα δεν έπαιξε σημαντικό ρόλο. Μόνο το 1943 έπαιξε ρόλο, όταν κατόπιν διαταγής των γερμανών ανέλαβε την πρωθυπουργία της «κυβέρνησης-μαριονέτας» ο αρχηγός του, ο διαβόητος Vidkun Quisling. Από τότε οι κατοχικές κυβερνήσεις όπου γης ονομάζονται «κυβερνήσεις Κουίσλινγκ». Η κομφορμιστική υποταγή ενός μεγάλου μέρος του πληθυσμού είχε ως αποτέλεσμα να διογκωθεί το κόμμα. Μεταξύ 1940-1943 ο αριθμός των μελών του ανήλθε σε 50.000. Αξιοσημείωτη είναι η ένταξη πολλών γυναικών στο κόμμα (πάνω από το 1/3 του συνόλου των μελών) και της νεολαίας (1/3 των μελών ήταν κάτω από 25). Μολονότι η χώρα γνώρισε την εμπειρία ενός μαζικού φασιστικού κόμματος δεν υπήρξε συνέχεια μεταπολεμικά με τη μορφή κόμματος νοσταλγών, όπως π.χ. στην Ιταλία.
Το 1973 εμφανίστηκε ένα προσωπικό «κινηματικό κόμμα» στα δεξιά του Συντηρητικού Κόμματος με ηγέτη έναν σκυλοεκτροφέα ονόματι Anders Lange που ονομάστηκε «Κόμμα του Anders Lange υπέρ μιας Μεγάλης Μείωσης των Φόρων, των Τελών και της Παρέμβασης του Δημοσίου» και που ήταν επηρεασμένο από την επιτυχία του ακροδεξιού Δανικού Προοδευτικού Κόμματος. Στις εκλογές του 1973 πήρε μέρος και κέρδισε 5% και 4 έδρες στη Βουλή. Το 1974 με τον αιφνίδιο θάνατό του το κόμμα έπεσε σε βαθύ τέλμα και διασπάστηκε με τον Carl Hagen να κερδίζει την οργάνωση και να την μετονομάζει σε Κόμμα Προόδου. Χρειάστηκε πολύ καιρό ως το 1987 ώστε να φτάσει το 12,3% και να καταλάβει την τρίτη θέση στις τοπικές εκλογές. Στις βουλευτικές εκλογές του 1989 έφτασε στο 13%. Η εκλογική επιτυχία ακολουθήθηκε από οργανωτική επέκταση καθώς τα μέλη ανήλθαν σε 16.874 το 1989 οργανωμένα σε 256 τοπικές οργανωτικές μονάδες. Το κόμμα απέκτησε κανονική λειτουργία με καταστατικό, όργανα και επικοινωνιακούς μηχανισμούς.

Το εκλογικό ποσοστό του έπεσε στο 6,3% στις εκλογές του 1993 κι έχασε τις μισές έδρες. Στη νέα διάσπαση τέσσερις από τους δέκα βουλευτές συγκρότησαν το εφήμερο Κόμμα Ελεύθερων Δημοκρατών. Το Κόμμα Προόδου επανέκαμψε αλλάζοντας την εκλογική του ατζέντα δίνοντας έμφαση στην υγεία και στα προβλήματα των ηλικιωμένων κατακτώντας ένα εντυπωσιακό 15,3% στις γενικές εκλογές και τη δεύτερη θέση στο κομματικό σύστημα.

Η διαρκής έστω και ασταθής άνοδος της ακροδεξιάς εξηγείται αν λάβουμε υπόψη μας τις ευρύτερες κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές που έλαβαν την τελευταία τριακονταετία σε όλη την Ευρώπη αλλά και το γεγονός ότι είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα με μεγάλη παραγωγή πετρελαίου. Σταθμοί σε αυτή την άνοδο ήταν η μετατροπή της χώρας σε υπερκαταναλωτικό παράδεισο λόγω τη αύξησης των τιμών του πετρελαίου, η περιθωριοποίηση του πρωτογενούς και του δευτερογενούς τομέα της οικονομίας και η απογείωση του τριτογενούς, η σύγκρουση για την είσοδο ή μη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, η αύξηση των μεταναστών.

Στη δεκαετία του 1990 η ατζέντα του Κόμματος της Προόδου ήταν η εξής:

- ένα οικονομικό νεοφιλελεύθερο όραμα τύπου Θάτσερ (περικοπές κοινωνικών δαπανών και φόρων εισοδήματος) θέλοντας, όμως, διατήρηση των υψηλών στάνταρντς του κοινωνικού κράτους με περισσότερη αποτελεσματικότητα και λιγότερη γραφειοκρατία,

- αντίθεση στα προγράμματα βοήθειας στον τρίτο κόσμο και περιορισμός της εισόδου μεταναστών στη χώρα καθώς και αιτούντων ασύλου και αναγκαστική απέλασή τους, παρά την ολική αντίθεση της οργάνωσης νεολαίας του κόμματος,

- ένταξη στην ΕΟΚ παρά την εσωτερική αντίθεση του 1/3 των μελών που ψήφισαν εναντίον του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του 1994,

- ανοιχτή αντίθεση στα φεμινιστικά αιτήματα, χωρίς, όμως, προβολή της επιστροφής στην παραδοσιακή ηθική (η νεολαία είχε αποφασίσει να αγωνιστή υπέρ της νομιμοποίηση των μαλακών ναρκωτικών),

- αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα και επιβολή μεγαλύτερο κοινωνικού ελέγχου.

Όλα αυτά τα χρόνια, και με όλες τις αντιφάσεις, προβάλλεται ουσιαστικά ένα κόμμα που προωθεί έναν προνοιακό σωβινισμό, τον αντικρατισμό του νεοφιλελευθερισμού, το αντιμεταναστευτικό πνεύμα και κίνημα (χωρίς εμφανή εθνοκεντρισμό), τον κοινωνικό αυταρχισμό.

Παράλληλα με το Κόμμα Προόδου εμφανίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας κι άλλα ακροδεξιά κόμματα με μικρή επιτυχία. Το 2001 εμφανίστηκε το Νορβηγικό Κόμμα του Λαού που αποτελείτο από διαγραμμένους του Κόμματος Προόδου. Παρ’ ότι κατέβηκε σε όλες τις περιφέρειες δεν πήρε παρά μόνο 0,1% των ψήφων. Στις εκλογές του 2003 κατέβηκε μόνο σε μία. Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες συγχώνευσης με κομματίδια όπως η Εθνική Συμμαχία και το Κόμμα της Πατρίδας περιορίστηκε στο αντιμεταναστευτικό ζήτημα και στην κατάδοση ανθρώπων που βοηθούν τους μετανάστες να εισέλθουν στη χώρα. Επίσης οι Νορβηγοί Πατριώτες ήταν ενεργοί στο δρόμο σε σταυροφορίες εναντίον του Ισλάμ στην Νορβηγία και αντιμετωπίστηκαν δυναμικά από την SOS-Racism και τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Οι τοπικές εκλογές έχουν προγραμματιστεί για τις 12 Σεπτεμβρίου. Οι δημοσκοπήσεις περιγράφουν μιαν άνοδο του Συντηρητικού Κόμματος, αλλά με τα τραγικά αυτά γεγονότα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη συνέχεια και την τύχη της κοκκινοπράσινης συμμαχίας που κυβερνά τη χώρα και αποτελείται από το Εργατικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα και το Κόμμα του Κέντρου, που είναι ουσιαστικά το οικολογικό κόμμα της Νορβηγίας.

Πιο συγκεκριμένα, η επιρροή των κομμάτων που καταγράφεται μέχρι σήμερα στις δημοσκοπήσεις έχει ως εξής: Εργατικό Κόμμα 24.9%, Συν/τικό Κόμμα 27.0%, Κόμμα Προόδου 16.9%, Κόμμα Κέντρου 7.5%, Χρ/δημ. Κόμμα 5.7%, Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα 5.2%, Φιλελεύθερο κόμμα 6.1% και Λοιπά Κόμματα 6.7%. Τα ποσοστά των κοινοβουλευτικών εκλογών του 2009, που είχαν σοκάρει τη χώρα και την Ευρώπη, ήταν 35,4%, 17.2%, 22,9%, 6.2%, 5,5%, 6.2%, 3,9% και 2,7% αντίστοιχα.



Ο Γεν. Διευθυντής του ΙΓΜΕ και το φιάσκο του “Ελληνικού” χρυσού

ΜΗΔΕΝΙΚΑ τα έσοδα του Δημοσίου από τα ιδιωτικά μεταλλεία 
 



Στον Γενικό Διευθυντή του ΙΓΜΕ Κώστα Παπαβασιλείου οφείλεται, σύμφωνα με την Κυριακάτικη “Ελευθεροτυπία”, το κωμικοτραγικό φιάσκο με την προκύρηξη πρόσληψης συμβούλου για την πώληση των ανύπαρκτων εσόδων του Δημοσίου από τα ιδιωτικά μεταλλεία χρυσού Χαλκιδικής και Θράκης.
Μέσα στους τελευταίους 14 μήνες (τουλάχιστον), ο Γεν. Διευθυντής του ΙΓΜΕ Κώστας Παπαβασιλείου έχει  πλημμυρίσει με τον “Ελληνικό” χρυσό συνέδρια, κανάλια, εφημερίδες και περιοδικά. Έχει θαμπώσει τους Έλληνες με τη λάμψη των 450 τόνων χρυσού σε Μακεδονία και Θράκη, η αξία του οποίου – 28 δις ευρώ ή και περισσότερο – θα μεταφερθεί υποτίθεται με μαγικό τρόπο στο άδειο Ελληνικό θησαυροφυλάκιο για να πληρώσουμε τα δάνεια προς το ΔΝΤ. Φαίνεται ότι εκτός από τους θεατές της εκπομπής του Χαρδαβέλλα, το παραμύθι το πίστεψε τελικά και ο ίδιος.
Μόλις πριν από λίγες μέρες σύμφωνα με την “Ε”, ο κ. Παπαβασιλείου διαβεβαίωσε τα – άσχετα περί τα μεταλλευτικά – στελέχη του Υπουργείου Οικονομικών ότι το Ελληνικό Δημόσιο εισπράττει δικαιώματα (royalties) επί των εσόδων των τριών μεταλλείων χρυσού που εκμεταλλεύονται ιδιωτικές εταιρείες. Και η “Ελληνική Δημοκρατία”, παραπλανημένη από τον επικεφαλής του κρατικού ιδρύματος γεωλογικής έρευνας, ρεζιλεύτηκε διεθνώς με την ατυχή προσπάθεια πώλησης  δικαιωμάτων που δεν υπήρχαν!
Από τα κοιτάσματα που αφορούσε η συγκεκριμένη “πρόσκληση ενδιαφέροντος”  – τα Μεταλλεία Κασσάνδρας, το Πέραμα και τα δυο μικρά κοιτάσματα “Οχιά” και “Άγιος Δημήτριος” των Σαπών – το Δημόσιο έχει να λαμβάνει μόνο μισθώματα από το μικρό μεταλλείο της Οχιάς. Κι αυτό είναι ένα πενιχρό 1% που μεταφράζεται στην καλύτερη περίπτωση σε λιγότερο από 1 εκατ. ευρώ συνολικά, για όλη τη διάρκεια της δραστηριότητας. Όμως αυτά ο κ. Παπαβασιλείου τα θυμήθηκε μετά τη δημοσιευση της “προσκλησης ενδιαφέροντος” και το Υπουργείο Οικονομικών έσπευσε να την αποσύρει άρον άρον.
Η πραγματικότητα πίσω από τις φανφάρες του κ. Παπαβασιλείου και του έτερου “ειδικού χρυσολόγου” του ΙΓΜΕ, του οικονομικού γεωλόγου Δρ Νίκου Αρβανιτίδη,  είναι ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει δικαιώματα (royalties) πάνω στον ορυκτό του πλούτο. Οι περισσότερες Αφρικανικές χώρες έχουν τέτοια δικαιώματα, άσχετα αν τα έσοδα τα καρπώνονται κάποιες μικρές διεφθαρμένες ελίτ. Το Δημόσιο εισπράτει ΜΟΝΟ μισθώματα 1% επί του εξορυσσομένου προϊόντος και ΜΟΝΟ από τα δημόσια μεταλλεία και ορυχεία.  Από τα ιδιωτικά μεταλλεία και ορυχεία το Δημόσιο δεν εισπράττει τίποτα. Υπάρχει μόνον η φορολόγηση των κερδών των εταιρειών, που πρόσφατα μειώθηκε στο 20%, μόνο που τα κέρδη θα πρέπει να τα βρει για να φορολογήσει. Εδώ η δημιουργική λογιστική πάει σύννεφο και συχνά οι “επενδυτές” καταφέρνουν να έχουν και επιστροφή φόρου!
Όμως τα μεταλλεία Κασσάνδρας, Περάματος και Αγίου Δημητρίου που είναι “ιδιωτικά” μεταλλεία δεν αποτελούν κάποια περίεργη και σκοτεινή εξαίρεση.  Δείτε τον παρακάτω χάρτη:

Ο χάρτης προέρχεται από το http://goldingreece.com/ που πουλάει (online παρακαλώ) Οριστικές Μεταλλευτικές Παραχωρήσεις όπου έχει διαπιστωθεί μεταλλοφορία χρυσού. Σε κάθε κόκκινη βούλα αντιστοιχεί ένας μεγάλος αριθμός Οριστικών Παραχωρήσεων στην ίδια περιοχή, σε σύνολο χιλιάδων στρεμμάτων. Όλα αυτά είναι ιδιωτικά μεταλλεία που ανήκουν σε έναν μόνο άνθρωπο (πλέον στους κληρονόμους του) και το Δημόσιο δεν έχει ούτε royalties ούτε μισθώματα. Ο συγκεκριμένος ιδιώτης ήταν που πούλησε το μεταλλείο χρυσού του Περάματος στη “Βαρυτίνη Αργυρομεταλλεύματα” και τη “Normandy Mining” για 300.000.000 δραχμές. Και προφανώς δεν είναι μόνο αυτά. Διάφοροι αετονύχηδες έχουν καταφέρει να ιδιοποιηθούν τα αποτελέσματα των ερευνών του κρατικού ΙΓΜΕ και απέκτησαν έτσι το δικαίωμα να εκμεταλλευτούν “ιδιωτικά” τα κοιτάσματα της Ελληνικής γης, χωρίς να δώσουν φράγκο στο Δημόσιο.
Με εμφανή αμηχανία, τα στελέχη του  ΥΠΕΚΑ δηλώνουν τώρα ότι πρόκειται να επανεξεταστεί το ισχύον καθεστώς (λες και μόλις τώρα το ανακάλυψαν!) σύμφωνα με το οποίο το Δημόσιο δεν παίρνει δικαιώματα  (royalties) επί του εξορυκτικού αποτελέσματος, τοποθετούν μάλιστα την αναθεώρηση αυτή στο πρώτο εξάμηνο του 2012. Ωραία. Και έτσι το τέταρτο τρίμηνο του 2012 θα είναι έτοιμοι να εκποιήσουν τα δικαιώματα αυτά, όπως προβλέπει το “Μεσοπρόθεσμο” και πάλι ο Ελληνικός λαός δεν θα έχει τίποτα!

 

Ο δεύτερος γύρος της αραβικής εξέγερσης

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ


 


Από την "Καθημερινή", 24/7/2011

Πιο βίαιες και απρόβλεπτες οι τεκτονικές δονήσεις στη Μ. Ανατολή, έξι μήνες μετά την ανατροπή του καθεστώτος Μπεν Aλι στην Τυνησία
Ενώ η δίδυμη κρίση χρέους της Ευρωζώνης και της Αμερικής μονοπωλεί το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης στη Δύση, η εξεγερμένη Ανατολή συγκλονίζεται από νέο γύρο συγκρούσεων, που θα επηρεάσουν τη γεωπολιτική εικόνα του κόσμου. Εξι μήνες μετά την ανατροπή του καθεστώτος Μπεν Αλι στην Τυνησία, που σήμανε την αρχή της Αραβικής Ανοιξης, τίποτα δεν προμηνύει γρήγορη σταθεροποίηση: Στην Αίγυπτο, διαδηλωτές έχουν επανακαταλάβει την πλατεία Ταχρίρ από τις 8 Ιουλίου, απαιτώντας τη διάλυση μισητών υπηρεσιών καταστολής του παλιού καθεστώτος και την αποχώρηση του κυβερνώντος στρατιωτικού συμβουλίου από την εξουσία.

Στη Λιβύη, ο εμφύλιος και οι ΝΑΤΟϊκοί βομβαρδισμοί συνεχίζονται χωρίς ορατό τέλος, ενώ στα πρόθυρα εμφύλιου πολέμου βρίσκεται και η Υεμένη, με τον πρόεδρο Σάλεχ να νοσηλεύεται στη Σαουδική Αραβία, έχοντας γλιτώσει παρά τρίχα από επίθεση εναντίον του προεδρικού μεγάρου. Εξέγερση σε αργή κίνηση εξελίσσεται στη Συρία, όπου το καθεστώς Ασαντ δυσκολεύεται να ελέγξει τις δύο μεγαλύτερες, μετά τη Δαμασκό, πόλεις της χώρας, ενώ εκδηλώνονται τα πρώτα, επικίνδυνα συμπτώματα εμφυλίων, φατριαστικών συγκρούσεων μεταξύ της κυβερνώσας μειονότητας των Αλαουιτών και της πλειονότητας των Σουνιτών. Πολυετείς, φατριαστικές συγκρούσεις κατέληξαν πρόσφατα στη διχοτόμηση του Σουδάν και στη δημιουργία ενός πλούσιου σε πετρέλαια προτεκτοράτου της Δύσης, μια εξέλιξη που θα μπορούσε να αποδειχθεί μοντέλο για ανάλογα γεωπολιτικά πειράματα στη βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή.

Διπλή διάψευση

Μέσα σε μισό χρόνο, διαψεύστηκαν δύο φορές οι εκτιμήσεις της πλειονότητας κυβερνήσεων και αναλυτών της Δύσης για τον αραβικό κόσμο. Σε πρώτο χρόνο, υποτίμησαν τραγικά τη δυναμική των εξεγέρσεων, θεωρώντας ότι πρόκειται για συνήθεις «ταραχές για το ψωμί», ότι οι αραβικές μάζες δεν είναι ικανές να διεκδικήσουν δημοκρατία και ελευθερία και ότι, ακόμη κι αν επαναστατήσουν, απλώς θα αντικαταστήσουν έναν κοσμικό δικτάτορα με ακόμη χειρότερους, ισλαμιστές τυράννους. Από εδώ και η αρχική υποστήριξη Αμερικής και Γαλλίας στα καθεστώτα Μουμπάρακ και Μπεν Αλι. Στη συνέχεια, όταν αναγκάστηκαν υπό την πίεση των γεγονότων να αλλάξουν τροπάριο, βιάστηκαν να μιλήσουν για «αραβικό 1989», ένα γρήγορο φαινόμενο ντόμινο, που θα παρέσυρε, το ένα μετά το άλλο, τα απολυταρχικά καθεστώτα, φέρνοντας στη θέση τους δημοκρατίες δυτικού τύπου.



Οπως όλες οι γνήσιες, λαϊκές εξεγέρσεις, η Αραβική Ανοιξη εξελίσσεται όχι σαν μονόπρακτο έργο με εγγυημένο χάπι εντ, αλλά ως μακρόχρονη, βασανιστική διαδικασία, άνιση από χώρα σε χώρα, γεμάτη εκπλήξεις, ανοιχτή σε διαφορετικά σενάρια. Το ντόμινο που αρκετοί προσδοκούσαν δεν ήρθε, αλλά δύο δικτάτορες απομακρύνθηκαν κι άλλοι τρεις πιθανό να ακολουθήσουν. Το ωστικό κύμα της εξέγερσης προκαλεί κραδασμούς σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, από το Μαρόκο και την Ιορδανία, οι βασιλιάδες των οποίων εξαγγέλλουν μεταρρυθμίσεις για να αποφύγουν τα χειρότερα, μέχρι το Μπαχρέιν, όπου η βασιλική οικογένεια διασώθηκε χάρη στα τανκς της Σαουδικής Αραβίας και την αμερικανική ανοχή.

Δύο από τους βασικούς παράγοντες που εξηγούν την πολύ διαφορετική, από χώρα σε χώρα, εξέλιξη των πραγμάτων εντοπίζονται στο ρόλο του στρατού και στο βάθος των φυλετικών ρηγμάτων. Στην Αίγυπτο και την Τυνησία, δύο χώρες με ισχυρή εθνική συνοχή, ο στρατός επέλεξε να ξεφορτωθεί τον πρόεδρο για να σώσει, έστω με οριακές αλλαγές, το καθεστώς και τα δικά του προνόμια μέσα σ΄ αυτό. Αντίθετα, στη Λιβύη και την Υεμένη, οι φυλετικές, τοπικιστικές και κοινωνικές αντιθέσεις μεταφέρθηκαν μέσα στον ίδιο τον στρατό, προκαλώντας ανοιχτό ή έρποντα εμφύλιο πόλεμο. Στη Συρία, η συντριπτική υπεροχή των Αλαουιτών στο σώμα των ανώτερων αξιωματικών εξασφαλίζει, μέχρι στιγμής, τη νομιμοφροσύνη του εθνικού στρατού, αλλά δεν πρέπει να είναι μακριά η μέρα που οι ανταρσίες μονάδων θα αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται, ιδίως αν η αντιπολίτευση (ισλαμιστές, φιλελεύθεροι, εσωτερική αντιπολίτευση του Μπάαθ) καταφέρει να συγκροτήσει ενιαίο μέτωπο.

Οσο για τον κίνδυνο υπερίσχυσης των φανατικών ισλαμιστών, σε στυλ Ιράν, αποδεικνύεται μέχρι στιγμής υπερβολικός. Στην Αίγυπτο και την Τυνησία, οι οποίες οδεύουν -πλην απροόπτου- για τις πρώτες ελεύθερες εκλογές το φθινόπωρο, τα μετριοπαθή ισλαμικά κόμματα, Αδελφοί Μουσουλμάνοι και Ενάχντα αντίστοιχα, πιθανότατα να αναδειχθούν πρώτη δύναμη, με ποσοστά 20% έως 25%, αλλά τίποτα δεν δείχνει ότι θα ηγεμονεύσουν. Μάλιστα, η υπόρρητη συνδιαλλαγή με τους στρατιωτικούς έχει ως αποτέλεσμα να αποξενώνονται από το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι του κινήματος και ιδίως από την πιο φιλελεύθερη νεολαία. Ενδιαφέρουσα είναι και η τάση επανόδου της Αριστεράς στο προσκήνιο. Στην Αίγυπτο, σχηματίστηκε το Μέτωπο των Σοσιαλιστικών δυνάμεων, με τη συμμετοχή του πάλαι ποτέ ισχυρού Κ.Κ. και του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ενώ ανάλογες εξελίξεις σημειώνονται στην Τυνησία.

Οδηγός η Αίγυπτος

Σε ένα τόσο αντιφατικό τοπίο, οποιεσδήποτε προβλέψεις θα ήταν παρακινδυνευμένες. Το βέβαιο είναι ότι η γενική πορεία των πραγμάτων θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη χώρα - οδηγό του αραβικού κόσμου, την Αίγυπτο, η οποία εδώ και δύο εβδομάδες έχει εισέλθει σε τροχιά εντεινόμενης πόλωσης. Ενας από τους οργανωτές των διαδηλώσεων στην πλατεία Ταχρίρ δήλωσε χαρακτηριστικά στον Economist: «Το 1952 είχαμε ένα πραξικόπημα (του Νάσερ, εναντίον της μοναρχίας) που εξελίχθηκε σε επανάσταση. Σήμερα, έχουμε μια επανάσταση που κινδυνεύει να εξελιχθεί σε πραξικόπημα». Πραγματικά, το Ανώτατο Συμβούλιο Ενόπλων Δυνάμεων (SCAF), που διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας μετά την πτώση του Μουμπάρακ, επιδιώκει να επιβάλει, προ των εκλογών, μια «διακήρυξη βασικών συνταγματικών αρχών», με την οποία θα θωρακίζει τον ρόλο του πολιτικού επιδιαιτητή και τα τεράστια οικονομικά του προγεφυρώματα, στο πρότυπο της Τουρκίας μετά το πραξικόπημα του Εβρέν, όπου ο στρατός εμφανιζόταν ως υπερασπιστής του κοσμικού κράτους και της εθνικής ενότητας.

Η απειλή απαγωγής της εξέγερσης από τον στρατό προκαλεί μεγάλες αντιδράσεις, των οποίων ηγείται μέτωπο 28 κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων (νεολαία, φιλελεύθεροι, αριστεροί, συνδικάτα), οι οποίοι θέτουν θέμα κατάργησης του SCAF και των εκτάκτων στρατοδικείων. Ηδη, οι απεργίες και διαδηλώσεις σε Κάιρο, Σουέζ και Αλεξάνδρεια ανάγκασαν το στρατιωτικό συμβούλιο να καθαιρέσει εκατοντάδες αξιωματικούς και να προχωρήσει σε ευρύτατο ανασχηματισμό. Το νέο κυβερνητικό σχήμα αυτοπαρουσιάζεται μάλιστα ως «επαναστατική κυβέρνηση» προς κατευνασμό των διαδηλωτών, κάτι που ωστόσο δεν φαίνεται και τόσο εύκολο.

Spiegel: «Δεν σώθηκε ούτε η Ελλάδα ούτε το ευρώ»

NEWSBOMB



Εκτενείς αναφορές κάνει σήμερα ο γερμανικός Τύπος για τις αποφάσεις της Συνόδου για την Ελλάδα με αρκετά αιχμηρά σχόλια σχετικά με τη στάση της Γερμανίας και για το κατά πόσο σώθηκε ή όχι η χώρα μας και το ευρώ.
Το Spiegel σε εκτενές άρθρο του με τίτλο «Βατερλό» σημειώνει σχετικά: «Οι αποφάσεις στις Βρυξέλλες δεν έβαλαν τέλος στον αγώνα για το ευρώ. Αλλά δίνουν χρόνο στην Ελλάδα. Και κατευθύνονται προς μια δημοσιονομική ένωση. Η Γερμανία εγγυάται όλο και περισσότερο για τα ρίσκα άλλων χωρών, αν και κατάφερε να περάσει τη συμμετοχή των τραπεζών».
«Δεν υπάρχει κανένας λόγος για πανηγυρισμούς. Οι πολιτικοί αρχηγοί με τις αποφάσεις τους κατέφεραν να εξαγοράσουν χρόνο. Μπορούν λιγάκι πιο ήσυχοι να πάνε διακοπές. Τελικά όμως δεν σώθηκε ούτε η Ελλάδα, ούτε το ευρώ».
Διαβάστε περισσότερα στο newscode.gr

Αύξηση εξάρτησης των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ

 
 
kathimerini.gr
Αυξήθηκε η εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τον Ιούνιο. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Τράπεζα της Ελλάδος, η συνολική οφειλή των ελληνικών τραπεζών στο τέλος Ιουνίου έφθασε τα 103 δισ. ευρώ από 97,5 δισ. ευρώ που ήταν τον Μάιο.
Η εξέλιξη αυτή συνδέεται κατά κύριο λόγο με την μεγάλη απόσυρση καταθέσεων από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να επιδεινώνεται το πρόβλημα ρευστότητας των τραπεζών.
Υπενθυμίζεται, πάντως, ότι στη νέα συμφωνία της Ε.Ε. για το ελληνικό χρέος προβλέπεται ότι από τα ευρωπαϊκά κράτη θα διατεθούν εγγυήσεις 32 δισ. ευρώ προς τις ελληνικές τράπεζες, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα ο δανεισμός τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ο οποίος κινδύνευε να διακοπεί μετά από την υποβάθμιση της χώρας μας στην κατηγορία της «επιλεκτικής χρεοκοπίας».
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

«Γιατί πρέπει να εφαρμοστεί ο νέος νόμος για τα ΑΕΙ» (Θεός φυλάξοι!), του Δ. Δαμίγου


Δ. Δαμίγος, Επικ. Καθηγητής ΕΜΠ,Δ. Καλιαμπάκος, Καθηγητής ΕΜΠ

Τις τελευταίες ημέρες αναπτύσσεται με συστηματικό τρόπο η προπαγάνδα του Υπουργείου για την ανάγκη εισαγωγής του νέου νόμου για τα πανεπιστήμια, η οποία αναπαράγεται με εκκωφαντικό τρόπο από τα ΜΜΕ, έτσι ώστε να μην είναι δυνατόν να ακουστεί καμιά φωνή κριτικής. Κύριος στόχος αυτής της προπαγάνδας δεν είναι τα πανεπιστήμια. Στα πανεπιστήμια, παρά τη δύσκολη συγκυρία, με ταχύτατους ρυθμούς γίνονται κατανοητές οι συντριπτικές επιπτώσεις του επικείμενου νόμου, πράγμα που γεννάει μεν φόβο αλλά και διάθεση για ένα αποφασιστικό αγώνα. Η κυβέρνηση έχει προ πολλού εγκαταλείψει το σενάριο να οικοδομήσει συμμαχίες δια της πειθούς μέσα στα πανεπιστήμια. Μέθοδός της θα είναι μόνο η καταστολή. Το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Επομένως, κύριος στόχος της προπαγάνδας αυτής είναι η κοινωνία. Γιατί, όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια, εκεί θα παιχτεί η μάχη τελικά. Στη συμμαχία με την κοινωνία. Η διείσδυση, όμως, τη επιχειρηματολογίας του Υπουργείου στα πανεπιστήμια μπορεί να επιδράσει στην αποφασιστικότητα με την οποία θα δοθεί η μάχη και μέσα στα πανεπιστήμια, πράγμα καθοριστικής σημασίας. Επομένως η αποτελεσματική αντιμετώπισή της είναι ζωτικής σημασίας.  
Αλλά, ας δούμε τα κεντρικά επιχειρήματα της κυβερνητικής προπαγάνδας ένα προς ένα...

«Το μοντέλο διοίκησης που προτείνεται εφαρμόζεται στα καλύτερα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Εδώ θα καταστρέψει το σύμπαν;»
Είναι ψευδές ότι προτείνεται ένα επιτυχημένο σύστημα. Πρόκειται για συρραφή κακοαντιγραμμένων στοιχείων δομής κάποιων ξένων συστημάτων με ένα μοναδικό στόχο. Την επιβολή ενός αυταρχικού μοντέλου, που θα εξοντώσει μιας δια παντός την ενοχλητική φωνή φοιτητών και πανεπιστημιακών. Αλλά ας αφήσουμε, το κεφαλαιώδες ζήτημα των δικαιωμάτων, προς το παρόν, απέξω. Και ας δεχθούμε καταχρηστικά ότι εφαρμόζεται κατά γράμμα το αγγλοσαξωνικό σύστημα.
Το σύστημα αυτό διοίκησης παράγει και καλά και κακά πανεπιστήμια. Γνωρίζουν ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν περίπου 5800 ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και, συνεπώς, μόνο το 1,7% εξ αυτών περίπου, σύμφωνα με τις δικές τους λίστες αξιολόγησης, φαίνεται να τα «καταφέρνει» καλά; Άρα κάθε άλλο παρά ένα σύστημα διοίκησης από μόνο του μπορεί να μεταμορφώσει ως δια μαγείας, τα ελληνικά πανεπιστήμια σε κέντρα διεθνούς βεληνεκούς. Τι μας λέει το Υπουργείο; Ότι μειώνοντας την κρατική επιδότηση στα πανεπιστήμια περισσότερο από 50%, αλλά εισάγοντας το «βούρδουλα» στη διοίκησή τους, θα κάνει τα ελληνικά ΑΕΙ …Harvard; Παρεμπιπτόντως, το Harvard είχε το 2009 συνολικά έσοδα 3,8 δισ. USD (περισσότερο δηλαδή από όσο όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια μαζί!) και τα κληροδοτήματά του ανέρχονταν σε 26,1 δισ. USD. Όταν σε εποχές «παχιών αγελάδων» οι κατά κεφαλήν δαπάνες ανά φοιτητή στην Ελλάδα ήταν υψηλότερες μόνο από χώρες όπως η Λετονία και η Ρουμανία και χαμηλότερες από αυτές του Μεξικού (το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του οποίου είναι περίπου το μισό από αυτό της Ελλάδας), είναι δυνατόν να υπάρξει αναβάθμιση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στη χώρα με δραματική μείωση των δαπανών για την τριτοβάθμια εκπαίδευση; Το ξέρουν, πολύ καλά, ότι δεν γίνεται.
Αλλά και πάλι αυτή η εξιδανίκευση του αγγλοσαξωνικού συστήματος έχει βάση;  Μήπως πρέπει να θυμίσουμε, για παράδειγμα, την ιστορία με το σκάνδαλο σε αγγλικά πανεπιστήμια που αποκαλύφθηκε από τον “Observer” με τίτλο «'Degrees for sale' at UK universities»1, σύμφωνα με το οποίο μέλη ΔΕΠ βρετανικών πανεπιστημίων «παροτρύνονταν» από τους «από πάνω» να είναι ελαστικοί στη βαθμολόγηση φοιτητών που αποτύγχαναν στις εξετάσεις, επειδή θα υπήρχε μείωση στα έσοδα των Ιδρυμάτων; Δηλαδή, ακριβώς εξαιτίας του συστήματος διοίκησης και λειτουργίας.
Επίσης, καλό είναι η ελληνική κοινωνία να κατανοήσει ότι το συγκεκριμένο μοντέλο είναι αλληλένδετο με τα δίδακτρα. Στις Η.Π.Α. ένας φοιτητής για σπουδές μηχανικού 5-ετούς φοίτησης, σε δημόσιο πανεπιστήμιο, θα χρεωθεί με 50.000 USD κατά μέσο όρο. Στην Αγγλία, τα δίδακτρα ανέρχονται σε 3.000 GBP περίπου το χρόνο, ενώ από το 2012 αναμένεται να αυξηθούν σε 6.000 έως 9.000 GBP, σπρώχνοντας χιλιάδες φοιτητές στην απόγνωση και στην έξοδο από τα πανεπιστήμια. Ή στα δάνεια... Σύμφωνα με στοιχεία της Ένωσης Πανεπιστημίων του Ηνωμένου Βασιλείου 2 , το 2006 – 2007 είχαν πάρει φοιτητικό δάνειο πληρωμής διδάκτρων το 80-82% των νεοεισερχόμενων Άγγλων φοιτητών. Οι προβλέψεις για το 2008 και 2009 ήταν ανοδικές. Στις Η.Π.Α., τον Ιούνιο του 2010, το συνολικό χρέος των Αμερικανών φοιτητών και αποφοίτων ανερχόταν σε 833 δισ. USD!
Αυτό είναι το «όνειρο» για την ελληνική οικογένεια;

«Η κοινωνία ξέρει ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι σε μαύρα χάλια. Κάθε αλλαγή μόνο σε καλό μπορεί να βγάλει»
Σίγουρα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα στερεότυπα των ΜΜΕ, το οποίο επαναλαμβάνεται πια ως αξίωμα (την ίδια στιγμή που παρουσιάζουν σχεδόν καθημερινά ρεπορτάζ με πρωτιές ελληνικών ερευνητικών ομάδων, ανάπτυξη καινοτόμων τεχνολογιών κ.λπ. – παράνοια δηλαδή…).
Αλλά είναι αυτό που πιστεύει, πράγματι, η ελληνική κοινωνία; Η μέση ελληνική οικογένεια «ματώνει» από το κόστος των φροντιστηρίων για να επιτύχουν τα παιδιά της στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Με κόστος που πολλές φορές είναι μεγαλύτερο από το να έστελναν τα παιδιά στο εξωτερικό. Η τάση να φεύγουν τα παιδιά στο εξωτερικό, χωρίς να προσπαθήσουν καν να εισαχθούν σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο, για να γλιτώσουν και τη βαρβαρότητα των πανελλαδικών εξετάσεων, είναι ακόμη εξαιρετικά μειοψηφική στην ελληνική κοινωνία, ακόμη και στις οικογένειες που έχουν οικονομική άνεση. Τα καλύτερα μυαλά της ελληνικής κοινωνίας σπουδάζουν στην Ελλάδα. Υπάρχει καλύτερη ψήφος εμπιστοσύνης της ελληνικής κοινωνίας στο ελληνικό πανεπιστήμιο από αυτή τη στάση;
Και κάτι ακόμη, που πρέπει να συνειδητοποιήσει η ελληνική κοινωνία. Όταν τα ΜΜΕ συστηματικά και με χυδαίο τρόπο, όχι απλά απαξιώνουν, αλλά καθυβρίζουν τα ελληνικά πανεπιστήμια, καθυβρίζουν όχι μόνο τους καθηγητές αλλά και τους φοιτητές, δηλαδή τα παιδιά της ελληνικής κοινωνίας. Ποιο είναι το κύριο πρόβλημα των πανεπιστημίων, για την ελληνική κοινωνία; Τα «πτυχία χωρίς αντίκρισμα». Φταίνε άραγε γι αυτό οι «βολεμένοι καθηγητές» ή «οι τεμπέληδες φοιτητές»; Ή η διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, η κρίση και η πολιτική της κυβέρνησης που επιδεινώνει το πρόβλημα; Μήπως ευθύνονται π.χ. τα πτυχία των πολυτεχνικών σχολών, για το γεγονός ότι η ανεργία των μηχανικών από το 3% που βρισκόταν πριν λίγα μόλις χρόνια εκτινάχθηκε στο 40% σήμερα;
Ας αφήσουμε στην άκρη και τις περίφημες «λίστες αξιολόγησης», οι οποίες έχουν καταντήσει «λίστες διαφήμισης» και ας μπούμε όμως στην ουσία. Ούτε θα ασχοληθούμε, για εντυπωσιασμό με (υπαρκτές και αξιέπαινες) ξεχωριστές περιπτώσεις ερευνητικών ομάδων. Θα ασχοληθούμε με το μέσο όρο. Τα ελληνικά πανεπιστήμια, δεδομένης της θέσης της χώρας μας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας και της κρατικής επιχορήγησης, είναι καλά πανεπιστήμια. Για την ακρίβεια, είναι πολύ καλύτερα από αυτό που επιτρέπει η διεθνής θέση της χώρας και η πολιτειακή συμβολή στη λειτουργία τους.
Ας δώσουμε ένα μόνο στοιχείο (υπάρχουν πολλά), από το προσφιλές στο Υπουργείο πεδίο των δημοσιεύσεων, που τείνει –λανθασμένα – να γίνει και το μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης της ποιότητας της εκπαίδευσης και της έρευνας.  Πρόσφατη μελέτη του ΕΚΤ3 αποδεικνύει ότι οι ελληνικές δημοσιεύσεις (το 80,8% των οποίων πραγματοποιήθηκαν με τη συμμετοχή των Πανεπιστημίων) ακολουθούν συνεχή ανοδική πορεία την περίοδο 1993-2008, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παρουσιάζει έναν από τους μεγαλύτερους ρυθμούς αύξησης μεταξύ των 27 χωρών μελών της Ε.Ε. και των 30 χωρών μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Μάλιστα, το 2007, η Ελλάδα κατατάχθηκε 17η μεταξύ των χωρών μελών του ΟΟΣΑ, βελτιώνοντας σημαντικά τη θέση της σε σχέση με το 1993, και ξεπέρασε χώρες όπως η Ιαπωνία, η Ιταλία και η Ισπανία.
Αντί, λοιπόν να λοιδορούμε και να ταπεινώνουμε τους πανεπιστημιακούς δασκάλους, οι οποίοι με πενιχρούς πόρους και μέσα υπερβάλλουν εαυτόν για να ανταποκριθούν στην εκπαίδευση και την έρευνα (κατακρίνοντας, προφανώς, με δριμύτητα τις περιπτώσεις  εκείνες που δίνουν λαβή για τη συκοφάντηση των υπολοίπων), και τους φοιτητές, τα παιδιά της ελληνικής οικογένειας που βιώνουν σήμερα μια άνευ προηγουμένου αγωνία για το μέλλον τους, θα πρέπει να σταθούμε δίπλα τους, στηρίζοντάς τους στον αγώνα τους, κωφεύοντας στην υστερική επίθεση κυβέρνησης και ΜΜΕ.

«Η πολλή δημοκρατία ξεχαρβάλωσε τα πανεπιστήμια. Ώρα να μαζευτούν.»
Πρόκειται για άρρητο επιχείρημα, το οποίο όμως είναι εξόφθαλμα ορατό στη βασική επιλογή αντικατάστασης του συμμετοχικού και δημοκρατικού συστήματος διοίκησης από ένα άλλο, αυταρχικό. Πρώτα απ’ όλα δε λέγεται συχνά «φόρα παρτίδα», γιατί φαντάζεται κανείς που μπορεί να οδηγήσει η θέση, ότι «η δημοκρατία δεν είναι αποτελεσματική μέθοδος διοίκησης». Ανατριχίλες… Αλλά ας το αφήσουμε και αυτό προς το παρόν στην άκρη – που δεν αφήνεται γιατί αφορά τα δικαιώματα χιλιάδων ανθρώπων – και ας δούμε τι πραγματικά ισχύει. Αυτό που συμβαίνει είναι το ακριβώς αντίθετο του επιχειρήματος: η δημοκρατία και η συμμετοχή έδωσε τη δυνατότητα στα ελληνικά πανεπιστήμια να είναι πάνω από το μέσο όρο που επιτρέπει η ελληνική πραγματικότητα. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβει καλά η ελληνική κοινωνία.
Για ποιο λόγο υπάρχουν χιλιάδες νέοι συνάδελφοι που παλεύουν για το καλύτερο σε δύσκολες συνθήκες, με ελάχιστους πόρους και αναιμικούς μισθούς; Το κάνουν για την ικανοποίηση που η δημιουργία προσφέρει. Και που η δημοκρατία και η συμμετοχική διοίκηση επιτρέπει να αναπτυχθεί. Η κατάργηση του αυταρχικού συστήματος της έδρας απελευθέρωσε χιλιάδες νέους επιστήμονες, παιδιά της μέσης ελληνικής οικογένειας πολλές φορές, ακόμη και της εργατικής τάξης, και όχι αποκλειστικά «γόνους καλών οικογενειών» όπως προηγούμενα, δίνοντας τη δυνατότητα και σε αυτούς να δημιουργήσουν και στα ελληνικά πανεπιστήμια να «ανθίσουν». Αυτούς δηλαδή που, κυρίως, εξοντώνει το νέο, πιο αυταρχικό από την έδρα σύστημα. Να το πούμε πιο απλά: με το «βούρδουλα» δεν δημιουργείς. Το μόνο που θα προωθηθεί είναι η διαπλοκή και η διαφθορά.
Και κάτι ακόμη. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η αξιοκρατία μέσα στα πανεπιστήμια βρίσκεται σε άμεση συσχέτιση με την αξιοκρατία για να μπει κάποιος στο πανεπιστήμιο, με την έννοια της προστασίας των άξιων κάθε κοινωνικού στρώματος από οικονομικούς, πολιτικούς ή άλλους περιορισμούς. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα συμβεί στα παιδιά που δεν έχουν «μέσο», όταν η επιλογή των φοιτητών μετά το προπαρασκευαστικό έτος θα είναι στα χέρια των Σχολών, τις οποίες θα διαφεντεύει, πρακτικά μονοπρόσωπα και ανεξέλεγκτα, ένας διορισμένος κοσμήτορας. Το ρουσφέτι θα πάει σύννεφο...

«Ο μόνος που αντιδρά στα πανεπιστήμια είναι μια μειοψηφία που αντιστέκεται σθεναρά σε κάθε αλλαγή»
Κατ’ αρχήν, ας ξεκαθαρίσουμε τα της «μειοψηφίας». Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου έχει προκαλέσει μια καθολική διαφωνία και αντίσταση, χωρίς προηγούμενο, στο πανεπιστήμιο. Το σύνολο των κοινωνικών ομάδων (φοιτητές, καθηγητές, εργαζόμενοι) αντιτίθεται στο νομοσχέδιο, τόσο μέσω των συλλογικών τους οργάνων όσο και μέσω άλλων μορφών (Σύνοδος Πρυτάνεων, στάση παρατάξεων κλπ.).
Πάμε τώρα στην «αντίδραση στην αλλαγή». Ένα τέτοιο επιχείρημα στηρίζεται τεχνηέντως  στο «αξίωμα» ότι «κάθε αλλαγή ταυτίζεται με τη βελτίωση, με την πρόοδο». Προφανώς και δεν είναι έτσι, πολύ περισσότερο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την εύηχη λέξη αλλαγή για να περάσει μια οπισθοδρομική και σκοταδιστική μεταρρύθμιση, που μετατρέπει τα πανεπιστήμια σε εταιρείες παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών, για «λίγους και εκλεκτούς». Η ελληνική κοινωνία πρέπει να θυμηθεί ότι η κυβέρνηση κραδαίνει τα λάβαρα της «αλλαγής ενάντια σε αντιδραστικές μειοψηφίες», κάθε φορά που ξεριζώνει θεμελιώδη δικαιώματα από κλάδους εργαζομένων. Κι αυτό το κάνει εκ περιτροπής, μέχρι που σταδιακά καταργούνται θεμελιώδη δικαιώματα από το σύνολο της κοινωνίας. Είναι δυνατόν να «απολαμβάνουμε» την τραγωδία του άλλου, γιατί δήθεν δεν μας αφορά, ουσιαστικά επιταχύνοντας τη στιγμή που θα βρεθούμε εμείς, κατασπαραζόμενοι, στο κέντρο της αρένας - έχοντας όλους τους άλλους τριγύρω να χειροκροτούν ανόητα; Είναι δυνατόν, το φτηνό αυτό κόλπο να πιάσει ξανά;

«Οι φωνακλάδες ενσπείρουν τον πανικό. Τα πτυχία είναι στο χέρι των σχολών να ρυθμίσουν τη διάρκειά τους. Εμείς λέμε 3 χρόνια. Αλλά αν θέλουν μπορούν να τα κάνουν 4 ή 5 ή όσα χρόνια θέλουν»
Ψευδές. Πρώτον, γιατί τα ακαδημαϊκά συλλογικά όργανα θα έχουν μόνο γνωμοδοτικό χαρακτήρα. Οι ουσιαστικές αποφάσεις θα λαμβάνονται από το Συμβούλιο του Ιδρύματος, σε συνεργασία με το διορισμένο Πρύτανη και τους, επίσης, διορισμένους Κοσμήτορες.
Δεύτερον, η κυβέρνηση κρατάει αυστηρά στα χέρια της το χαρτί της δομής των σπουδών, δηλαδή τους τρεις κύκλους σπουδών. Ο πρώτος κύκλος θα είναι ένας μαζικός, προς το παρόν ημι-δωρεάν κύκλος, χαμηλού επιπέδου. Ο δεύτερος, που θα οδηγεί σε περισσότερα δικαιώματα και δεξιότητες, τον ονομάζει μεταπτυχιακό και αφήνει ορθάνοιχτες τις πόρτες (για την ακρίβεια δεν αφήνει καμιά άλλη δυνατότητα στα πανεπιστήμια) για δίδακτρα.  Και λέει: αν θέλετε να παρατείνετε εσείς τον υποχρεωτικό πρώτο κύκλο για περισσότερα χρόνια, κάντε το αλλά με δικά σας έξοδα και χωρίς αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα, δηλαδή κακό του κεφαλιού σας. Γι αυτό και επίμονα δεν αναγνωρίζει π.χ. το 5ετές πτυχίο του Πολυτεχνείου ως master. Γιατί στην πράξη τα πανεπιστήμια ζητούν σπουδές και επαγγελματικά δικαιώματα, δωρεάν και σε ένα κύκλο. Και αυτό η κυβέρνηση δεν το θέλει με τίποτε.  

Η μάχη που ξεκινάει στα πανεπιστήμια θα είναι σκληρή. Οι προηγούμενες μεταρρυθμίσεις που επιδιώχθηκαν ήταν στην ίδια κατεύθυνση (με πιο πρόσφατη, το νόμο Γιαννάκου). Στόχευαν σε ακόμη λιγότερη δημοκρατία μέσα στο πανεπιστήμιο, σε ακόμη πιο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο. Όμως, ο νόμος αυτός τα φέρνει όλα και μονομιάς. Για αυτό πρέπει να δοθεί ένας αγώνας «ή ταν ή επί τας» για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο.  Αν  ο αγώνας αυτός μπορέσει νασυνδεθεί με άλλα ρεύματα αντίστασης που αναπτύσσονται αυτή τη στιγμή σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, τότε θα λάβουμε ανέλπιστη βοήθεια για την αντιμετώπιση του νόμου αλλά και θα προσφέρουμε ανέλπιστη βοήθεια για την ανατροπή της αδιέξοδης κατάστασης που όλοι βιώνουμε.
[1][1]      Bright, M., 'Degrees for sale' at UK universities, Observer, August 2004 (διαθέσιμο στη διεύθυνση http://www.guardian.co.uk/uk/2004/aug/01/universityfunding.highereducation)
[2][2]      Universities UK (2009). Variable tuition fees in England: assessing their impact on students and higher education institutions, A fourth report, pp. 19-20. Διαθέσιμο στη διεύθυνση http://www.universitiesuk.ac.uk/Publications/Documents/VariableTuitionFees_FourthReport.pdf
[3][3]      Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (2010). Ελληνικές επιστημονικές δημοσιεύσεις 1993-2008 -  Βιβλιομετρική ανάλυση ελληνικών δημοσιεύσεων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Διαθέσιμη στη διεύθυνση http://www.ekt.gr/metrics/GreekScientificPublications_EKT.pdf