Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Δεν τους πέρασε! Ελεύθεροι οι 35

Οσοι βρέθηκαν σήμερα στην Ευελπίδων κατάλαβαν πολλά. Κατάλαβαν ότι μπορεί για άλλους να υπάρχει πάντα μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε λόγια και πράξεις, για το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ όμως δεν υπάρχει καμία. Ειδικά όταν τα πραγματα σκοτεινιάζουν και όσα αποφασίζονται πρέπει και να γίνουν με ωριμότητα, ψυχραιμία, ενθουσιασμό, αποφασιστικότητα αλλά και απόλυτη σοβαρότητα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Το ΠΑΜΕ είχε σήμερα στην Ευελπίδων μια σπουδαία παρουσία και μάλιστα σε μια μέρα φορτωμένη κινητοποιήσεις(ναυτεργάτες, υγειονομικοί, αγρότες, ΜΜΜ κ.α.). Μια παρουσία που έκοψε κάθε διάθεση στην κυβέρνηση να τραβήξει κι άλλο το σκοινί, ειδικά τώρα. Η επίθεση λοιπόν ενάντια στο ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ έπεσε σε βράχο. Την έριξαν εκεί οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι από τις 7.30 το πρωί, οι δηλώσεις και τα ψηφίσματα συμπαράστασης που ερχόντουσαν από παντού, από κάθε άκρη της Ελλάδας αλλά και πολλά σημεία της γης  όσο περνούσε η ώρα, αλλά και η διάθεση που φαινόταν από όλη την εργατική ταξη να σταματήσει με κάθε τρόπο την επίθεση αυταρχισμού ενάντια στους εκπρόσωπούς της.
Οι εικόνες από το βίντεο του 902.gr, που και πάλι έκανε εντυπωσιακή κάλυψη της μέρας, μεταφέρουν αρκετά από αυτά που έγιναν, κι από αυτά που νοιώσαμε σήμερα στα Δικαστήρια της Ευελπίδων.

Δε χρειάζεται να πούμε πόσο ικανοποιημένοι και χαρούμενοι ήταν οι 35 που πέρασαν αυτή τη μικρή περιπέτεια, αλλά και όλοι οι συγκεντρωμένοι, όταν γύρω στις 12.30 αφέθηκαν ελεύθεροι. Δε χρειάζεται επίσης να πούμε  πόσο συνειδητοποιημένοι ήταν όλοι εκεί για το τι πρόκειται να ακολουθήσει και τους σκληρούς αγώνες που έρχονται, που όμως όλοι δήλωναν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν, με απόλυτη βεβαιότητα ότι στο τέλος νικητές θα είναι  οι εργαζόμενοι και ο λαός.

(Σε λίγο θα έχουμε έτοιμο το βίντεο με την μικρή  ενθουσιώδη ομιλία του Γ.Πέρρου στους συγκεντρωμένους εκεί, μετά την έξοδο των 35)

Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Η ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ


902.gr

Κρατάμε δυνάμεις για λίγες ώρες. 

Και στις 8 το πρωί ΟΛΟΙ στο ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ για να βροντοφωνάξουμε:

«Ο νόμος και η τάξη των αφεντικών θα τσακιστεί στο δίκιο των εργατών»

Ολοι εκεί...

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΠΕΜΠΤΗ 8 ΤΟ ΠΡΩΪ - Στο αυτόφωρο οδηγούνται οι 35 (VIDEO-ΦΩΤΟ)


8 τραυματίες από την άγρια επίθεση

Ο εισαγγελέας παρέπεμψε τους 35 συλληφθέντες εργαζόμενους στο αυτόφωρο για αύριο Πέμπτη.

Το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη να δόσει μαχητική απάντηση με συγκέντρωση στις 8 το πρωί στο πεδίο του Αρεως. Καλεί την εργατική τάξη να αντισταθεί στην τρομοκρατία της κυβέρνησης.

Οι κατηγορίες που έχουν απαγγελθεί από τον εισαγγελέα είναι: παραβίαση οικιακής ειρήνης και διακεκριμένες περιπτώσεις φθοράς.

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Ολοι ΓΑΔΑ

Mαζεύεται πολύς κόσμος στη ΓΑΔΑ.
Η συγκέντρωση όλο και μεγαλώνει.
Οποιος μπορεί κατεβαίνει για συμπαράσταση.




Η τελευταία ...μας - Κ.Γρηγοριάδης



Το ΠΑΜΕ δεν συγκρούεται...-Ξύλο και 38 προσαγωγές μελών του ΠΑΜΕ- Η Αλ.Παπαρήγα στη ΓΑΔΑ

Eπεισόδια στο Υπ.Εργασίας και άγρια καταστολή με γκλόμπς, χημικά και κρότου λάμψης, όταν μέλη του ΠΑΜΕ κατέλαβαν τον όροφο του γραφείου του υπουργού κ.Βρούτση διαμαρτυρόμενοι για τις δηλώσεις του που έλεγαν  οτι " οι συντάξεις και οι όποιες παροχές είχαν οι εργαζόμενοι, ήταν αποτέλεσμα πελατειακών αντιλήψεων"!
38 προσαγωγές έχουν γίνει ενώ συγκέντρωση αλληλεγγύης που απαιτεί την απελευθ'έρωσή τους εχουμε τώρα έξω απο τη ΓΑΔΑ. Σε λίγο αναμένεται εκεί και η Αλ.Παπαρήγα που το πρωί βρισκόταν στο μπλόκο της Νίκαιας στη Λάρισα.






Η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ :

«Η κυβέρνηση του νόμου και της τάξης δε δίστασε να χτυπήσει και να συλλάβει δεκάδες εκπροσώπους συνδικαλιστικών οργανώσεων (Προέδρους, Γραμματείς, κ.λπ.) που πήγαν στο Υπουργείο Εργασίας απαιτώντας συνάντηση με τον υπουργό για να διαμαρτυρηθούν για τις απαράδεκτες και προκλητικές δηλώσεις του σχετικά με το ασφαλιστικό.

Οι χασάπηδες των δικαιωμάτων των εργαζομένων, που άξιος εκπρόσωπός τους είναι ο υπουργός εργασίας, έδωσαν εντολή στα ΜΑΤ να τσακίσουν τους εργαζόμενους.

Γελιέται η κυβέρνηση και ο υπουργός εργασίας που προσπαθεί να δείξει πόσο είναι "πιστός υπάλληλος" των κεφαλαιοκρατών, που απαιτούν ισοπέδωση του ασφαλιστικού, αν νομίζει ότι θα τρομάξει το ΠΑΜΕ και τα στελέχη των Συνδικάτων του ταξικού κινήματος.

Τον διαβεβαιώνουμε και αυτόν και τα αφεντικά του, ότι θα θερίσουν στους ανέμους της βίας και της απανθρωπιάς που σπέρνουν, τις θύελλες των αγώνων μας, όλων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Το ΠΑΜΕ καλεί κάθε εργαζόμενο, κάθε Συνδικάτο να καταδικάσουν άμεσα και με κάθε τρόπο αποφασιστικά την κυβερνητική βίας και τον αυταρχισμό. Να εντείνουν και να κλιμακώσουν τους αγώνες τους.

ΚΑΤΩ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ Η ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ»

Α.Παπαρήγα: "Οσο ελεύθεροι και να ναι οι εθνικοί δρόμοι όταν ο λαός πειναει... αργά η γρήγορα η κυβέρνηση θα πληρώσει ακριβά"- Η Α.Π στις 12 στα μπλόκα

Η Αλέκα Παπαρήγα σήμερα στις 12 το μεσημέρι θα βρίσκεται στα αγροτικά μπλόκα στη Λάρισα. Η παρουσία της ΓΓ του ΚΚΕ έχει εκτός από συμβολισμό και πραγματική σημασία. Στις 11 η ΓΓ έδωσε συνέντευξη τύπου στη Λάρισα.

Το βίντεο από το 902.gr



Στο μπλοκο της Νίκαιας(βίντεο)902.gr





Κουράγιο και δύναμη από τη συμπαράσταση κι αλληλεγγύη στον αγώνα τους

Δικός τους αγώνα θεωρούν τον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς οι εργαζόμενοι της περιοχής, όπως δηλώνεται στην ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, το οποίο έχει καλέσει τα εργατικά σωματεία και της λαϊκές επιτροπές αγώνα να σταθούν, αγωνιστικά, στο πλευρό των αγωνιζόμενων αγροτών. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το ΕΚΛ, ανάμεσα στα άλλα, επισημαίνει: «Ο αγώνας των φτωχών αγροτών είναι και αγώνας της εργατικής τάξης, ενάντια στην βάρβαρη ταξική πολιτική με αντιμονοπωλιακούς στόχους πάλης και αιτήματα, με αλληλεγγύη. Η αιτία των προβλημάτων είναι κοινή και επομένως οι αγώνες μας πρέπει να έχουν την υποστήριξη του ενός με του άλλου. Το "όλοι για έναν και ένας για όλους" ισχύει για το εργατικό και για το αγροτικό κίνημα.»

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι ανακοινώσεις εργατικών σωματείων, ενώ καλέσματα εργατικής αλληλεγγύης στην πάλη των αγροτών απευθύνουν οι Γραμματείες του ΠΑΜΕ στους Θεσσαλικούς νομούς.(902.gr)

Οι νόμοι του κράτους και το κράτος του νόμου!

Αλλά, απέναντι σε αυτήν τη «νομιμότητα», δεν υπάρχει
τίποτα πιο νόμιμο,
τίποτα πιο δημοκρατικό,
τίποτα πιο «καθαγιασμένο»
από τη μαζική, οργανωμένη, δημοκρατική και πλειοψηφική εκ μέρους των λαϊκών στρωμάτων ανυπακοή, απειθαρχία, απόρριψη, άρνηση και ανατροπή της πολιτικής τους και των νόμων τους.


Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ


Ποιοι είναι αυτοί που μιλούν για «νομιμότητα»;

Ποιοι είναι αυτοί οι «Ταρτούφοι» που όχι μόνο τα τρία τελευταία χρόνια, αλλά για δεκαετίες, αναγνωρίζουν τάχα μου το «δίκιο» των κοινωνικών ομάδων που διαμαρτύρονται, που απεργούν, που εξεγείρονται, αλλά την ίδια ακριβώς στιγμή ζητούν την πάταξη των «παρανόμων» (χτες των εργαζόμενων στο Μετρό, σήμερα των αγροτών, προχτές των χαλυβουργών), γιατί, όπως λένε, «διασαλεύουν το νόμο»;

Ποιοι, τελικά, είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από τη μάσκα του «οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται» και «οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να τηρούνται»;

*

Ας δούμε:

Υπάρχει νόμος - το ίδιο τους το Σύνταγμα - που λέει ότι οι διεθνείς συμβάσεις της χώρας πρέπει να επικυρώνονται στη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία. Αλλά είναι αυτοί, τα υποδείγματα της νομιμότητας, που επειδή έτσι τους συνέφερε εκείνη τη στιγμή πέρασαν το πρώτο Μνημόνιο καταστρατηγώντας τη συνταγματική διάταξη που υπαγορεύει αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων για διεθνείς συμβάσεις της χώρας, επιλέγοντας τον βολικό γι' αυτούς δρόμο της απλής πλειοψηφίας των 151 ψήφων.

Υπάρχει νόμος - το ίδιο τους το Σύνταγμα - που λέει πως εκλέγονται κυβερνήσεις και πρωθυπουργοί σε αυτή τη χώρα. Αλλά κάποια στιγμή και επειδή έτσι τους συνέφερε εκείνη τη στιγμή, μας έβαλαν διορισμένο πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη.

Υπάρχει νόμος που υπαγορεύει στις κυβερνήσεις τη χρηματοδότηση των Ασφαλιστικών Ταμείων. Οχι μόνο δεν εφαρμόζεται, όχι μόνο ληστεύονται τα Ταμεία, αλλά αυτοί που τα ληστεύουν έρχονται από πάνω και κόβουν και τις συντάξεις μιλώντας για τα «φτωχά» Ταμεία που οι ίδιοι φτωχοποίησαν.

Υπάρχει νόμος που υπαγορεύει στις κυβερνήσεις καταβολή των χρεών τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οχι μόνο δεν εφαρμόζεται, αλλά αυτοί που δεν τον εφαρμόζουν έρχονται κι από πάνω, με άλλο νόμο, να επιβάλουν αυξήσεις στους φόρους κατά των δημοτών με πρόσχημα ότι τα ταμεία των δήμων πέφτουν έξω. Αλλά πέφτουν έξω γιατί, πολύ απλά, είναι αυτά τα υποδείγματα «νομιμότητας» που δεν καταβάλλουν τις υποχρεώσεις του κράτους προς τους ΟΤΑ.

Υπάρχει νόμος που απαγορεύει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή δισεκατομμυρίων των μεγαλόσχημων βιομηχάνων, εφοπλιστών, εργοδοτών. Οχι μόνο δεν εφαρμόζονται, αλλά οι... νομιμόφρονες της «λίστας Λαγκάρντ» κάνουν και χαριστικές ρυθμίσεις στους μεγαλομπαταξήδες, την ώρα που με άλλο νόμο απειλούν με κατάσχεση το χρεοκοπημένο λαό για χρέη άνω των 300 ευρώ...

Υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις (ντάνες) κατά των καταχρηστικών όρων των τραπεζών εις βάρος των πολιτών. Οχι μόνο δεν εφαρμόζονται, αλλά οι κήνσορες της νομιμότητας, αυτοί που αφήνουν το λαό στο έλεος των τραπεζιτών, έχουν ενισχύσει τους τραπεζίτες με πάνω από 200 δισ. ευρώ τα τρία τελευταία χρόνια.

Υπήρξε δικαστική απόφαση που έλεγε «στοπ» στην είσπραξη χαρατσιών από τη ΔΕΗ. Οχι μόνο δεν εφαρμόστηκε, αλλά βγήκε και ο Στουρνάρας για να δηλώσει ότι τη γράφει στα παλιά του τα παπούτσια.

Υπάρχει νόμος -το ίδιο τους το Σύνταγμα, ο «πρώτος νόμος του κράτους»- που λέει ότι η εργασία είναι δικαίωμα για όλους. Οχι μόνο δεν εφαρμόζεται, αλλά οι ταγοί της νομιμότητας το δικαίωμα στη δουλειά το έχουν αντικαταστήσει με το «δικαίωμα» στην ανεργία.

Υπάρχει νόμος -το ίδιο τους το Σύνταγμα- που, στα χαρτιά, υπεραμύνεται της δημόσιας και δωρεάν Υγείας, της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, της εθνικής κυριαρχίας. Οχι μόνο δεν εφαρμόζεται, αλλά στην πράξη όλες αυτές οι «πρόνοιες» είναι για το θεαθήναι, στο πλαίσιο ενός νόμου που η ίδια εκείνη τάξη που διά των κομμάτων της τον ψήφισε, τον χρειάζεται μόνο ως «κουρελόχαρτο».

*

Οι ίδιοι, βέβαια, που είδαμε ποια είναι η σχέση τους με τη νομιμότητα, με τη δική τους την αστική νομιμότητα, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να γίνονται μανιασμένοι εκπρόσωποι του νόμου και της επί ...τάξης, όταν πρόκειται να επιβάλουν το νόμο της βαρβαρότητας σε όποιον αντιστέκεται.

Παίρνουν, λοιπόν, τη ρομφαία του νόμου και με ύφος στρατοδίκη λένε σε όποιον διαμαρτύρεται:

Αδικο το μνημόνιο - αλλά νόμος!

Αδικο μέτρο το κόψιμο μισθών - αλλά νόμος!

Αδικο μέτρο το κόψιμο συντάξεων - αλλά νόμος!

Αδικο το χαράτσι και οι αυξήσεις στη ΔΕΗ - αλλά νόμος!

Αδικες οι απολύσεις εργαζομένων - αλλά νόμος!

Αδικες και λεόντειες οι συμβάσεις για τα διόδια - αλλά νόμος!

Αδικο το φορολογικό - αλλά νόμος!

Αδικο το «ενιαίο μισθολόγιο - φτωχολόγιο» - αλλά νόμος!

Αδικο το αμοκ φόρων επί των φτωχόσπιτων - αλλά νόμος!

Αδικος ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης - αλλά νόμος!

Αδικος ο κόσμος - αλλά νόμιμος!

*


Συμπέρασμα πρώτο:

Οι νόμοι τους όχι μόνο είναι ταξικοί, αλλά ταξική είναι και η εφαρμογή (ή η μη εφαρμογή) τους.

Συμπέρασμα δεύτερο:

Δεν υπάρχει εκμεταλλευτική - ταξική κοινωνία, στην οποία οι «από πάνω» να μην αναφωνούν κραδαίνοντας το μαστίγιο στους «από κάτω»: «Dura lex sed lex» («σκληρός νόμος αλλά νόμος»)!

«Καλός νόμος ή κακός νόμος, αδιάφορο. Είναι νόμος!», μας λένε αυτοί που όποτε θυμούνται τους νόμους, το κάνουν για να μας πουν, τελικά, το εξής πολύ απλό:

Μη μιλάτε, μην αντιδράτε και κυρίως μην αντιστρατεύεστε «την ευνομίαν και την τάξιν» καθ' ότι για τα πάντα μπορούμε να εφαρμόσουμε εναντίον σας εκείνον το νόμο που μας βολεύει!

Αυτή είναι η «λογική» τους περί «νομιμότητας». Η οποία δεν καθορίζεται, φυσικά, από τους νόμους του κράτους, αλλά από κάτι πολύ ανώτερο: Από το κράτος του νόμου! Που σημαίνει ότι το κράτος τους είναι που ψηφίζει, που εφαρμόζει και που ερμηνεύει τους νόμους όπως εκείνο αποφασίζει. Και αποφασίζει όπως συμφέρει εκείνους που ελέγχουν το κράτος.

*

Είναι πρόδηλο, επομένως, ότι τα κηρύγματά τους περί «νομιμότητας» χάσκουν την ταξική τους αγριότητα, υποκρισία και χρεοκοπία.

Οταν μιλούν περί του «νόμου και της τάξης», εννοούν την καταστολή, την αυθαιρεσία, την τρομοκράτηση, τον εκφοβισμό, ως μεθοδολογία για την επιβολή -με ισχύ «νόμου»- των συμφερόντων της τάξης τους πάνω στην κοινωνία.

Αλλά, απέναντι σε αυτήν τη «νομιμότητα», δεν υπάρχει

τίποτα πιο νόμιμο,

τίποτα πιο δημοκρατικό,

τίποτα πιο «καθαγιασμένο»

από τη μαζική, οργανωμένη, δημοκρατική και πλειοψηφική εκ μέρους των λαϊκών στρωμάτων ανυπακοή, απειθαρχία, απόρριψη, άρνηση και ανατροπή της πολιτικής τους και των νόμων τους.


Συμφωνεί μέχρι και ο Μοντεσκιέ -ο δικός «τους» αστός Μοντεσκιέ- που το έγραψε περίφημα:

«Δεν υπάρχει σκληρότερη τυραννία από εκείνη που διενεργείται κάτω από τη σκιά των νόμων και τα προσχήματα της Δικαιοσύνης», έλεγε...

Στοιχεία ξεκληρίσματος και ... συγκέντρωσης

Ανακατατάξεις στον τομέα πρωτογενούς παραγωγής

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ούτε τα επίσημα στοιχεία δεν μπορούν να κρύψουν τις ραγδαίες και αρνητικές ανακατατάξεις που έχουν γίνει στον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής, αλλά και τις συνέπειες που συνεχίζουν να πληρώνουν οι μικροί αγρότες και κτηνοτρόφοι. Μερικά από αυτά τα επίσημα στοιχεία δείχνουν από τον καιρό της ένταξης της χώρας στην τότε ΕΟΚ και στην συνέχεια στην ΕΕ:


Εχει μειωθεί η αυτάρκεια στα πουλερικά από 100,4% στο 75%
Στο χοιρινό κρέας από 84% στο 35%
Στο βοδινό κρέας από το 66% στο 25%
Στο αιγοπρόβειο από το 92% στο 70%

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με στοιχεία του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος και Κρέατος, οι μικροί παραγωγοί γάλακτος με ετήσια παραγωγή μέχρι 50 τόνους μειώθηκαν από το 1993 έως το 2003 κατά 77%!!!

Την ίδια περίοδο οι μεγαλύτεροι παραγωγοί, με ετήσια παραγωγή μεγαλύτερη των 200 τόνων, αυξήθηκαν κατά 272%, ενώ το μερίδιό τους στο σύνολο της παραγωγής από το 20% εκτοξεύτηκε μέχρι το 2004 στο 60%.

Παρόμοια κατάσταση διαμορφώνεται και στην αιγοπροβατοτροφία, όπου το 9,3% των μεγαλύτερων προβατοτροφικών μονάδων έχει το 45% του συνολικού αριθμού των προβάτων και το 3% των μεγαλύτερων αιγοτροφικών μονάδων έχει το 34,5% του συνολικού αριθμού των αιγών.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ :Ολοι είναι ύποπτοι για «εξτρεμισμό» και τρομοκρατία!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στήνουν δαιδαλώδες δίκτυο με «τυπικούς» και «άτυπους» φορείς που θα εντοπίζουν περιπτώσεις «ριζοσπαστισμού», προκειμένου να παρέμβουν ανασταλτικά

Με «άλματα» από το ριζοσπαστισμό στο «βίαιο εξτρεμισμό» και από εκεί στην τρομοκρατία, η ΕΕ θέλει να σφίξει τον κλοιό γύρω από τους εργατικούς αγώνες και την ταξική τους πρωτοπορία


Με απόψεις και πρακτικές που χτυπάνε καμπανάκι κινδύνου για το λαό, η ΕΕ επιχειρεί να ποινικοποιήσει ιδεολογίες και να καταστήσει ύποπτο για συμμετοχή σε πράξεις «βίαιου εξτρεμισμού»τον καθένα, με κριτήριο τη συμπεριφορά του, τα πολιτικά και θρησκευτικά του «πιστεύω».



Για το λόγο αυτό και με πρόσχημα την πρόληψη και καταπολέμηση της «τρομοκρατίας», την οποία ταυτίζει σκόπιμα με το ριζοσπαστισμό, στήνει ένα δαιδαλώδες δίκτυο από κρατικές και μη κρατικές δομές, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, οι οποίες θα παρακολουθούν, θα εντοπίζουν κατά την κρίση τους και θα παρεμβαίνουν προληπτικά, προκειμένου να μην εκδηλωθεί βίαια μια «ριζοσπαστική» συμπεριφορά.

Αυτό είναι το «ζουμί» της «διάσκεψης υψηλού επιπέδου», που διοργάνωσε χτες στις Βρυξέλλες η Κομισιόν, με θέμα την «πρόληψη του βίαιου εξτρεμισμού στην Ευρώπη». Στη διάσκεψη συζητήθηκαν τα πρώτα συμπεράσματα του «Δικτύου ευαισθητοποίησης για τη ριζοσπαστικοποίηση (RAN)», το οποίο ίδρυσε η ΕΕ το Σεπτέμβρη του 2011, σαν «ομπρέλα» για τη νομιμοποίηση των αντιδραστικών κατευθύνσεων που δίνει στα κράτη - μέλη, με πρόσχημα τον «εξτρεμισμό» και την τρομοκρατία.

Από το ανακάτεμα και μόνο των όρων «εξτρεμισμός» και «ριζοσπαστικοποίηση»γίνεται αντιληπτό ότι η ΕΕ επιδιώκει τη συκοφάντηση κομμάτων και λαϊκών κινημάτων που αμφισβητούν το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, μέσα από την ταύτισή τους με ακροδεξιές ή «τρομοκρατικές» οργανώσεις και κατ' επέκταση τη στοχοποίηση και ποινικοποίηση της δράσης τους, σαν απειλή «για την ασφάλεια των πολιτών της ΕΕ».

Χαρακτηριστικά γι' αυτό είναι τα όσα είπε η αρμόδια για θέματα δικαιοσύνης επίτροπος, Σεσίλια Μάλμστρομ, προαναγγέλλοντας τη χτεσινή διάσκεψη, στην οποία συμμετείχαν, εκτός από τους «εμπειρογνώμονες» (!), όπως τους αποκαλεί η Κομισιόν, οι υπουργοί Εσωτερικών ή Δικαιοσύνης του Βελγίου, της Κύπρου, της Γαλλίας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Λετονίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας, εκπρόσωποι από άλλες χώρες.
Ποινικοποιούν την ιδεολογία

Σύμφωνα με την επίτροπο, «δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η αντιμετώπιση του βίαιου εξτρεμισμού είναι στην καρδιά της καταπολέμησης της τρομοκρατίας από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλά οι καλές προθέσεις δεν είναι αρκετές και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι λίγα μόνο κράτη - μέλη έχουν αναπτύξει τα κατάλληλα εργαλεία για την αντιμετώπιση του ζητήματος αρκετά σοβαρά».

Είναι φανερή η διάθεση της καπιταλιστικής ΕΕ να τσουβαλιάσει το ριζοσπαστισμό με την τρομοκρατία και να ενισχύσει το νομικό της οπλοστάσιο απέναντι σε πεποιθήσεις, κινήματα και ομάδες που η ίδια βαφτίζει «εξτρεμιστικά».

Το σπέρμα για ποινικοποίηση της ιδεολογίας ρίχνεται με τη διαπίστωση από την πλευρά της Κομισιόν ότι «οι προϋποθέσεις για βίαιο εξτρεμισμό υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Μπορεί να εκδηλωθεί σε διάφορες μορφές, είτε πρόκειται για δεξιό ή αριστερό εξτρεμισμό, είτε ενυπάρχουν αποσχιστικά ή θρησκευτικά κίνητρα εξτρεμισμού. Πάντα όμως χαρακτηρίζεται από την αιματοχυσία και τα σημάδια που αφήνει στην κοινωνία».

Η ΕΕ αναπαράγει ωμά την αντιδραστική θεωρία των άκρων, όπως κάνει η κυβέρνηση και στην Ελλάδα, προκειμένου να συκοφαντήσει τους εργατικούς αγώνες και ιδιαίτερα τους ταξικούς, αναγορεύοντάς τους σε «εκκολαπτήριο» της τρομοκρατίας. Με δεδομένο αυτό, η αρμόδια επίτροπος απευθύνεται στα κράτη - μέλη και ζητάει «να γίνουμε καλύτεροι στην ανίχνευση και την πρόληψη αυτών των απειλών, και αυτός είναι ο λόγος για το Δίκτυο Ενημέρωσης για τη Ριζοσπαστικοποίηση που έχει την ευθύνη της συλλογής των βασικών παραγόντων που συμμετέχουν στην καταπολέμηση της ριζοσπαστικοποίησης σε όλη την ΕΕ». Δηλαδή, φτιάχνει δίκτυο χαφιέδων για να στήνει κατηγορίες άρα και διώξεις σε ανθρώπους μόνο και μόνο για την ιδεολογία τους, για την προπαγάνδιση των απόψεών τους, στοχοποιώντας αυτούς που οργανωμένα διεκδικούν την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, κόντρα στο κεφάλαιο. Δηλαδή ηγεσίες του εργατικού κινήματος που παλεύει σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και τους κομμουνιστές.
Επιτηρητές σε σχολεία και γειτονιές

Ανάμεσα σ' αυτούς που αναλαμβάνουν αυξημένα καθήκοντα στην καταπολέμηση του εξτρεμισμού είναι «οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι θρησκευτικοί ηγέτες, ομάδες πολιτών, οι ηγέτες της νεολαίας, οι αστυνομικοί, οι ερευνητές, οι ηγέτες της κοινότητας, ΜΚΟ και όσοι εργάζονται στο έδαφος σε ευάλωτες κοινότητες κι έχουν εργαστεί από κοινού στην ανταλλαγή εμπειριών και βέλτιστων πρακτικών».

Με άλλα λόγια, μια σειρά από κρατικοί και «μη κυβερνητικοί» φορείς θα επιτηρούν σε τοπικό επίπεδο, ακόμα και μέσα στα σχολεία, τη συμπεριφορά και τις πεποιθήσεις του καθένα και θα κάνουν διάγνωση για το κατά πόσο «κινδυνεύει» να «κυλήσει» στο ριζοσπαστισμό και στο βίαιο εξτρεμισμό! Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο καθένας είναι ύποπτος, πολύ περισσότερο αν στο σχολείο, στη γειτονιά, στο πανεπιστήμιο ή τη δουλειά του εμφανίζεται να διεκδικεί και να παλεύει, προβάλλοντας ριζοσπαστικά αιτήματα.

Οι οδηγίες μάλιστα που δίνει η Κομισιόν στους τυπικούς και άτυπους φορείς που συγκροτούν το παραπάνω δίκτυο, είναι ότι «πρέπει να γίνουμε καλύτεροι στην αστυνομία και στην κατάρτιση των τοπικών κοινοτήτων για το πώς θα προλαμβάνουν τον βίαιο εξτρεμισμό. Οντας ενεργοί φορείς στις κοινότητες, η τοπική αστυνομία ή η κοινότητα είναι σε θέση να ανιχνεύουν τη ριζοσπαστικοποίηση, να παρατηρήσουν τα πρώτα σημάδια προς τον βίαιο εξτρεμισμό και θα πρέπει να γνωρίζουν πώς να ασχοληθούν με περιπτώσεις που προκαλούν ανησυχία».
Εμφαση στους μετανάστες

Σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, «η διαδικασία της ριζοσπαστικοποίησης τροφοδοτείται συχνά από βαθιά ριζωμένη δυσαρέσκεια ή συγκρούσεις, συνδέεται με την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς υποθέσεις. Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας να συμμετάσχουν οι κοινότητες της διασποράς για την αντιμετώπιση ορισμένων από αυτές τις δυσαρέσκειες και την ενσωμάτωση στην κοινωνία, προκειμένου να αφοπλίσει τις προσπάθειες για ριζοσπαστικοποίηση».

Με άλλα λόγια, η Κομισιόν αποφαίνεται ότι η δυσαρέσκεια του λαού για την κυρίαρχη πολιτική οδηγεί στο ριζοσπαστισμό, τον οποίο επιμένει να τσουβαλιάζει με την τρομοκρατία και καλεί ακόμα και τις κοινότητες των μεταναστών να βελτιώσουν το ρόλο τους στην ενσωμάτωση του όποιου ψήγματος ριζοσπαστισμού δείχνουν τα μέλη τους

ΒΙΕΤΝΑΜ: Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΣΑΙΝΕΙ ΜΕ ΚΑΛΑΜΙ…- ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ(ΚΟΜΕΠ)


Η Κόκκινη Σημαία

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
12-03-2000, εφημερίδα ΠΡΙΝ



Για τις γενιές της δεκαετίας του ’60 και του 70, το Βιετνάμ του Χο Τσι Μινχ και του στρατηγού Γκιαπ ήταν το ανεξίτηλο σύμβο­λο που χώριζε την επανάσταση από τον ιμπεριαλισμό, το δίκιο από το άδι­κο, τον ηρωισμό από τη θηριωδία.

Εικοσιπέντε χρόνια από τη μέρα που το τελευταίο ελικόπτερο απογειωνόταν ά­ρον άρον από την ταράτσα της αμερικανι­κής πρεσβείας της Σαϊγκόν και τα τεθω­ρακισμένα του Λαϊκού Στρατού γκρέμιζαν την πύλη του προεδρικού μεγάρου, τα σύ­νορα δεν είναι εξίσου ευδιάκριτα.

Στους σημερινούς γιορτασμούς της ι­στορικής νίκης, το Ανόι θα πλημμυρίσει από σφυροδρέπανα, πορτρέτα του Μαρξ, του Λένιν και του Χο Τσι Μινχ και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας. Μαζί τους όμως θα βρίσκονται και δεκάδες πρώην Ράμπο και νυν μεγα­λοεπιχειρηματίες Αμερικα­νοί, που ετοιμάζονται να εκμεταλλευθούν τις επεν­δυτικές δυνατότητες της «οικονομικής ανανέωσης», την οποία εφαρμόζει το καθεστώς από το 1986.

Οι απολογητές της παγκοσμιοποιημένης φρίκης θα πανηγυρίσουν χαιρέκα­κα: «Τι περιμένατε; Η εθνι­κή ανεξαρτησία δεν είναι ά­ραγε κραυγαλέος αναχρονι­σμός στην εποχή της πα­γκοσμιοποίησης; Και αν ά­ντεξαν τις ναπάλμ, πώς θα μπορούσαν να αντέξουν τις σφαίρες από ζάχαρη»; Από εντελώς διαφορετική σκοπιά, συγκλίνουν στην ίδια εκτίμηση-υποτίμηση της βιετνα­μέζικης επανάστασης τα «ανανεωτικά» ρεύματα μιας Αριστεράς που βλέπει στον καθρέφτη της ιστορίας την ομορφότερη του κόσμου. Εννοούμε όλους αυτούς που στο πρόσωπο του Βιετνάμ – αλλά, λίγο πολύ όλων των «κόκκινων» επαναστάσεων του περασμένου αιώνα- δεν βλέπουν παρά εθνικοαπελευθερωτικά, αντιφεουδαρχικά, αστικοδημοκρατικά κινήματα με τον κομμουνισμό απλή σημαία ευκαιρίας και το γραφειοκρατικό εκφυλισμό αναπό­δραστη συνέπεια.


Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφο­ρετική. Αν και δημιουργήθηκε σε μια κα­τεξοχήν αγροτική χώρα, το ΚΚ Βιετνάμ (αρχικά ΚΚ Ινδοκίνας), εξέφραζε, στο πρόγραμμα, την ιδεολογία και ως ένα βαθμό και τη σύνθεση του την εργατική στρατηγική για τη λύση του εθνικού και του κοινωνικού ζητήματος. Ο ιστορικός ηγέτης του, ο Χο Τσι Μινχ, έχοντας ζήσει ως εργάτης για πολλά χρόνια στο Λονδί­νο και το Παρίσι, υπήρξε ηγετικό μέλος του ΚΚ Γαλλίας και σημαίνον στέλεχος της λενινιστικής Διεθνούς, ήδη από το 2ο συνέδριο του 1920. Εν τέλει, η νίκη του Βιετνάμ δεν ήταν η νίκη ενός στενό εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος αλλά ο θρίαμβος ενός διεθνιστικού επαναστα­τικού ρεύματος, με μεγάλη απήχηση στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις.

Έχοντας πληρώσει βαρύτατο τίμημα για τη νίκη του (τρία εκατομμύρια νεκροί και μια οικονομία πέρα για πέρα κατε­στραμμένη) και έχοντας δεχθεί δύο οδυ­νηρά πισώπλατα χτυπήματα στη συνέχεια (την κινεζική εισβολή του 1979 και τον τερματισμό της σοβιετικής βοήθειας το 1985), το Βιετνάμ αναγκάστηκε να προχωρήσει σε επώδυνους συμβιβα­σμούς τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, η πορεία του δεν μπορεί να συγκριθεί ού­τε με τις άθλιες γραφειοκρατίες της Ανα­τολικής Ευρώπης ούτε με την αυταρχική-καπιταλιστική στροφή της Κίνας του Ντενγκ Χσιάο Πινγκ. Οι δεσμοί του ΚΚ Βιετνάμ με τις λαϊκές μάζες δεν αμφι­σβητούνται ούτε από το αμερικανικό Τάιμ το οποίο στο τελευταίο του τεύχος ομολογούσε ότι και με δυτικού τύπου ε­κλογές οι κομμουνιστές θα κέρδιζαν εύ­κολα την εξουσία.

Σαν τον ήρωα του γνωστού τραγουδιού του Σαββόπουλου, η βιετναμέζικη επανά­σταση «ανασαίνει με καλάμι», κρυμμένη κά­τω από τα λιμνάζοντα νερά της εποχής μας, προσβλέποντας σε καλύτερους και­ρούς που θα της επιτρέψουν να ξαναβγεί στο φως του ήλιου. Αν προλάβει. Αν μπο­ρέσει. Και αν όλοι εμείς, οι αφ’ υψηλού κριτές, μπορέσουμε να τη βοηθήσουμε…

ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ

(Απόσπασμα από άρθρο της ΚΟΜΕΠ(6/2010) με αφορμή την επίσκεψη αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο Βιετνάμ λίγους μήνες πριν)


Ερώτηση: Με βάση τα παραπάνω, σε τι συμπεράσματα καταλήγει η αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ;

Ελένη Μπέλλου: Μπορούμε να εκθέσουμε ορισμένες πρώτες παρατηρήσεις, προβληματισμούς, ανησυχίες που άλλωστε εκφράσαμε και στους συντρόφους από το ΚΚ Βιετνάμ, σε όλες μας τις συζητήσεις.

Νομίζουμε ότι η εργατική τάξη, αλλά και η φτωχή αγροτιά στο Βιετνάμ βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορικά ιδιαίτερη δυσκολία της ταξικής πάλης: Το ΚΚ Βιετνάμ έγινε κόμμα εξουσίας καθοδηγώντας στη νίκη τον ηρωικό αγώνα του λαού ενάντια στο γαλλικό και στη συνέχεια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, αλλά και με την υλική και πολιτική στήριξη των δυνάμεων του σοσιαλισμού και κυρίως της ΕΣΣΔ. Ετσι ανοίχτηκε ένας δρόμος εκβιομηχάνισης της οικονομίας του στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας και όχι με κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων. Αυτός ο δρόμος είχε εγγενείς δυσκολίες που οφείλονταν στην καθυστέρηση των υλικών προϋποθέσεων. Χαρακτηριστικό αυτής της καθυστέρησης είναι το γεγονός ότι στη δεκαετία του 1960 υπήρχε ακόμη εθνότητα (στο βορρά της χώρας) που ζούσε στις σπηλιές, χωρίς ένδυση-υπόδηση (πληροφορία καταγεγραμμένη στο Μουσείο Εθνογραφίας). Στις δυσκολίες αυτού του δρόμου κοινωνικής ανάπτυξης ενδεχομένως καταγράφονται και υποκειμενικές αδυναμίες στην κατανόηση του ρόλου της κοινωνικής ιδιοκτησίας και του κεντρικού σχεδιασμού. Δηλαδή κάθε πρωτόγονη αγροτική κοινότητα (από την άποψη των παραγωγικών δυνάμεων) δεν μπορεί να θεωρηθεί μονάδα της κοινωνικής ιδιοκτησίας ικανή να ενταχθεί στον κεντρικό σχεδιασμό. Σήμερα «διορθώνονται» τέτοια λάθη, αλλά με λαθεμένες θεωρητικές γενικεύσεις και πρακτικές, που καταλογίζουν στον κεντρικό σχεδιασμό τη χαμηλή παραγωγικότητα αυτών των παραγωγικών δυνάμεων.

Παρατηρείται αδυναμία ή και λαθεμένη θεωρητική εξήγηση του κοινωνικο-οικονομικού άλματος που επιχειρήθηκε στο Βιετνάμ από την απελευθέρωσή του και όσο είχε την οικονομική και πολιτική στήριξη της ΕΣΣΔ.

Στον 20ό αιώνα είχαν συντελεστεί και άλλα τέτοια κοινωνικά άλματα, μέσα στην ΕΣΣΔ, στην Κούβα, με το πέρασμα από την αγροτική στη βιομηχανική παραγωγή χωρίς τη συγκρότηση καπιταλιστικής κοινωνίας. Η δυνατότητα τέτοιων αλμάτων οφειλόταν στη γενική ωρίμανση της δυνατότητας περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, δηλαδή στο γεγονός ότι ο καπιταλισμός διέτρεχε την πλέον αντιδραστική εποχή του. Η πραγματοποίηση τέτοιων ιστορικών αλμάτων εξαρτιόταν από το διεθνή και περιφερειακό συσχετισμό, ανάμεσα στις δυνάμεις του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού, από τη δυναμική της σοσιαλιστικής συσσώρευσης και βεβαίως από τη δυνατότητα της σοσιαλιστικής ανάπτυξης - κομμουνιστικής εμβάθυνσης στην ΕΣΣΔ.

Αλλά και η ιστορία της ανάπτυξης και κυριαρχίας του καπιταλιστικού συστήματος έχει να επιδείξει την ενσωμάτωση στον καπιταλισμό πρωτόγονων κοινοτικών ή δουλοκτητικών κοινωνιών (στην Αμερική, στην Αυστραλία). Τόσο η ιστορία του καπιταλισμού όσο και η νηπιακή ιστορία του σοσιαλισμού έχουν περιπτώσεις ιστορικά προσωρινών πισωγυρισμάτων. Το ζήτημα είναι η αντικειμενική εξήγησή τους, αλλά και η θωράκιση του εργατικού κινήματος σε περιόδους ήττας. Αυτό που κρίνεται είναι αν το εργατικό κίνημα θα θωρακιστεί ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά με σκοπό την ανασύνταξη και το σταδιακό πέρασμα στην αντεπίθεση ή αν θα βρεθεί διαλυμένο, ιδεολογικά-πολιτικά χειραγωγημένο από τις καπιταλιστικές δυνάμεις που κέρδισαν.

Από αυτή τη σκοπιά κρίνουμε το θεωρητικό σχήμα και την πολιτική «της οικονομίας της αγοράς με σοσιαλιστικό προσανατολισμό» ως προς τα εξής:

Πρώτον, η αγορά -παραγωγή από εμπορευματοπαραγωγούς για την ανταλλαγή- προϋπήρχε της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά κυριάρχησε μόνο με την κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων, δηλαδή με την εκτεταμένη απώλεια των μέσων παραγωγής που διέθεταν οι εμπορευματοπαραγωγοί και τη μετατροπή αυτών σε μισθωτούς από τους κατόχους τεχνικά πιο αναπτυγμένων και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Δηλαδή κυριάρχησε ως καπιταλιστική αγορά.

Στο Βιετνάμ, όπως άλλωστε πολύ νωρίτερα στην Κίνα, δεν μπορεί να υπάρξει μια κυρίαρχη «οικονομία της αγοράς» με προκαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Είναι καπιταλιστική η παραγωγή και η αγορά που οργανώνεται και διευρύνεται είτε με τη μερική ιδιωτικοποίηση προηγούμενα κρατικών παραγωγικών μονάδων είτε με τις άμεσες ξένες επενδύσεις είτε με επαναπατρισμό κεφαλαίων βιετναμέζων εμιγκρέδων.

Αλλωστε, το κίνητρο της καπιταλιστικής επένδυσης είναι παντού και πάντα το κέρδος και μάλιστα το κέρδος χωρίς όρια, βγαλμένο από τον όσο το δυνατό μεγαλύτερο βαθμό εκμετάλλευσης.

Αυτό σημαίνει ότι η εργατική τάξη αυτοτελώς οργανώνεται, αμύνεται, παλεύει για τους όρους μίσθωσής της από το κεφάλαιο. Δε μπορεί και δεν πρέπει να απεμπολήσει τα δικαιώματά της στο όνομα μιας καπιταλιστικής «εθνικής ανάπτυξης».

Δεύτερον, ο ρόλος του ΚΚ Βιετνάμ παρουσιάζει την εξής ιστορική ιδιαιτερότητα: αφενός είναι το πολιτικό κόμμα της εργατικής τάξης, αφετέρου το κόμμα που κυβερνά με μια πολιτική που αντικειμενικά ενισχύει τις καπιταλιστικές σχέσεις. Αυτή η αντίφαση δεν μπορεί να παραμένει για πολύ σε μια σχετικά ήρεμη κατάσταση. Αργά ή γρήγορα θα οξυνθεί, είτε με όξυνση της διαπάλης και εκδήλωση κρίσης μέσα στο κόμμα είτε με σταδιακή απώλεια του εργατικού χαρακτήρα του κόμματος. Είναι χαρακτηριστική η απόφαση να γίνονται μέλη του ΚΚ επιχειρηματίες, η διαπάλη για το άρθρο του Συντάγματος σχετικά με τον καθοδηγητικό ρόλο του ΚΚ στην κοινωνία, η ενίσχυση δυνάμεων που διεκδικούν αναγνώριση της δυνατότητας να δημιουργηθούν και άλλα κόμματα. Αντανάκλαση όλων αυτών στην κυβερνητική πολιτική του κόμματος είναι π.χ. η ύπαρξη του ιδιωτικού κεφαλαίου στους κοινωνικούς τομείς της υγείας, της παιδείας, τα δίδακτρα σε όλες τις βαθμίδες των κρατικών φορέων εκπαίδευσης.

Από την άλλη μεριά υπάρχουν ακόμα περιθώρια ένα ΚΚ σε συνθήκες όπως του Βιετνάμ να υπερασπίζεται τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης στο κεφάλαιο, γιατί ξεκινά από πολύ χαμηλά η αξία της, σε σύγκριση με εκείνη στη διεθνή καπιταλιστική αγορά. Δηλαδή μια ξένη επένδυση στο Βιετνάμ έχει δυνατότητα υπερκέρδους με μισθούς πολύ χαμηλούς σε σύγκριση με εκείνους στη χώρα συσσώρευσής του, που ανεβάζουν όμως το επίπεδο διαβίωσης της καθυστερημένης χώρας. Ετσι το ΚΚ Βιετνάμ μπορεί να έχει ως κυβερνητικό κόμμα ορισμένη παρέμβαση στις συμφωνίες με το ξένο κεφάλαιο ως προς τους μισθούς και άλλους όρους της αγοράς εργατικής δύναμης. Αλλά αυτού του είδους η κρατική παρέμβαση δε συνιστά «πορεία προς το σοσιαλισμό» ή «σοσιαλιστικό προσανατολισμό». Δεν αποτέλεσε ούτε στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες, π.χ. στη Σουηδία, με σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στη διακυβέρνηση επί δεκαετίες που εφάρμοσαν γενικευμένη πολιτική κοινωνικών παροχών.

Ούτε κυβερνητικά προγράμματα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας συνιστούν «σοσιαλιστική κατεύθυνση». Τέτοια, καθώς και αντίστοιχα εκπορευόμενα από τους καπιταλιστές, την εκκλησία κλπ., υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν όσο υπάρχει καπιταλισμός.

Επίσης, η ύπαρξη ενός «κομμουνιστικού» ή «σοσιαλιστικού» ή «σοσιαλδημοκρατικού» κόμματος στη διακυβέρνηση, δηλαδή με πολιτική εξασφάλισης και κάποιων κρατικών επιχειρήσεων σε συνθήκες κυριαρχίας της κεφαλαιακής σχέσης, δεν ανέτρεψε την πηγή της ανισομετρίας και της αναρχίας στην παραγωγή και στην κατανομή του προϊόντος της, την πόλωση μεταξύ πλούτου και φτώχειας, την εκδήλωση κρίσεων υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Ιστορικά έχει κριθεί η λεγόμενη «μικτή οικονομία», που σε καμία περίπτωση δεν οδήγησε σε σοσιαλισμό.

Επομένως η οικονομία του Βιετνάμ είναι εκτεθειμένη σε μια τέτοια προοπτική, η εργατική τάξη και ο φτωχός αγροτικός πληθυσμός είναι εκτεθειμένοι στον κίνδυνο μιας τρομακτικής επιδείνωσης της θέσης τους σε συνθήκες εκδήλωσης οικονομικής κρίσης.

Το ΚΚ θα δικαιώσει τον τίτλο του στο βαθμό που θα έχει προετοιμάσει την εργατική τάξη σε συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά για νέα φάση της ταξικής πάλης, ζήτημα που θα κριθεί ιστορικά.

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

...λόγω «λάθους»;

(Aπόσπασμα από  σημερινό άρθρο του Ν.Μπογιόπουλου στο Ριζοσπάστη)

Αραγε, από «λάθος» η πρώτη κίνηση του ΔΝΤ, δανείζοντας τη χρεοκοπημένη Ουγγαρία - πολύ πριν αποβιβαστεί στην Ελλάδα - ήταν να επιβάλει ως όρους τη μείωση μισθών, το πάγωμα των συντάξεων και την κατάργηση στη χώρα του 13ου μισθού;

Αραγε, λόγω «λάθους» η παράδοση της οικονομίας της Χιλής από τον φασίστα Πινοσέτ στο ΔΝΤ οδήγησε σε περικοπές μισθών της τάξης του 50%, έφερε την ανεργία στο 25%, έριξε στη φτώχεια το 40% του πληθυσμού, αλλά και τη φορολόγηση των κερδών των μονοπωλίων στο 0% (!);

Αραγε, λόγω «λάθους» επήλθε η κατάρρευση της Αργεντινής με τη ληστεία άνω του 50% των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας, ή της Βραζιλίας, που η «εξυγίανση» της οικονομίας της οδήγησε στο διπλασιασμό της ανεργίας, στο κατρακύλισμα των κοινωνικών παροχών και στο διπλασιασμό του δημόσιου χρέους από το 1996 έως το 2001;

Αραγε, λόγω «λάθους» οι περικοπές στην Υγεία σε μια σειρά χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μετά την είσοδο του ΔΝΤ είχαν ως αποτέλεσμα - σύμφωνα με μελέτη του Κέμπριτζ για το έτος 2008 - το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων λόγω της εξάπλωσης της φυματίωσης, αφού, σύμφωνα με την έρευνα, στις 20 χώρες που έπεσαν στα νύχια του ΔΝΤ, οι θάνατοι από φυματίωση αυξήθηκαν κατά 17% (!);

Αραγε, λόγω «λάθους» σε πάνω από 40 αφρικανικές χώρες που ετέθησαν υπό την «τεχνογνωσία» του ΔΝΤ, οι δαπάνες Υγείας μειώθηκαν κατά το ήμισυ, με αποτέλεσμα ακόμα και το διπλασιασμό των ποσοστών του ΕΪΤΖ;

Αραγε, λόγω «λάθους» η Λετονία είδε να μπαίνει λουκέτο στο 10% των σχολείων της χώρας, το ΑΕΠ της να κατρακυλά κατά 24% και την ανεργία να εκτινάσσεται στο 23%;

Αραγε, λόγω «λάθους» η «σωτήρια» παρέμβαση του ΔΝΤ στη Ρουμανία συνδυάστηκε με τις απολύσεις των 500.000 ιδιωτικών και των 150.000 δημόσιων υπαλλήλων, στην Ουκρανία το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 15%, στοΜεξικό - που το 1994 ήταν το υπόδειγμα της επιτυχίας του ΔΝΤ - μέσα σε λίγους μήνες, στο τέλος του 1995, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι είχαν χάσει τις δουλειές τους;

Αραγε, λόγω «λάθους» στις 120 φορές που «παρενέβη» το ΔΝΤ για να λύσει προβλήματα οι λαοί και οι χώρες που υπέστησαν την «παρέμβαση» ισοπεδώθηκαν;

ΚΚΕ: Χαιρετίζει τους αγώνες της αγροτιάς σε όλη τη χώρα ενάντια στην κυβερνητική πολιτική



Τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις της αγροτιάς σε όλη τη χώρα χαιρετίζει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, καταδικάζοντας την επίδειξη αυταρχισμού εκ μέρους της συγκυβέρνησης.

Η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου:

«Το ΚΚΕ χαιρετίζει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις της αγροτιάς, σε όλη τη χώρα, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική των μνημονίων, των φόρων και χαρατσιών, ενάντια στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, που οδηγούν τη μικρομεσαία αγροτιά στην καταστροφή, προκειμένου να γιγαντωθούν οι μεγάλες αγροτικές καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις.

Τους αγρότες, εργάτες, αυτοαπασχολούμενους ξεζουμίζουν τόσο οι εμποροβιομήχανοι και τα μονοπώλια των αγροτικών εφοδίων, όσο και η πολιτική της κυβέρνησης. Με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των αγροτών να είναι καταχρεωμένη και το κόστος παραγωγής να αυξάνεται σε απαγορευτικά επίπεδα για τα ντόπια προϊόντα, ευνοώντας τις εισαγωγές και τα κέρδη των μεγαλεμπόρων.

Το ΚΚΕ καλεί το λαό να εκφράσει πολύμορφα την αλληλεγγύη και συμπαράστασή του στην αγωνιζόμενη αγροτιά, γιατί ο αγώνας τους είναι δίκαιος και ο στόχος κοινός: Η παραγωγή φτηνών και ποιοτικών προϊόντων, που θα ικανοποιεί τις διατροφικές ανάγκες του λαού, θα εξασφαλίζει δουλειά και λαϊκή ευημερία.

Ταυτόχρονα καταδικάζει την κυβέρνηση, η οποία, μετά την επίδειξη αυταρχισμού προς τους εργαζόμενους στα Μέσα συγκοινωνίας απαγορεύοντας το δικαίωμά τους στην απεργία, τώρα στρέφεται κατά των αγροτών προσπαθώντας να εμποδίσει το δικαίωμά τους στη διαμαρτυρία και την κινητοποίηση ενάντια στο ξεριζωμό τους».

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Γ. Άσμουσεν: Να είμαστε ειλικρινείς... πρέπει να δείξετε αντοχή γιατί έρχονται τα πιο δύσκολα

902.gr


Να «οικειοποιηθεί» ο λαός τη σφαγή των δικαιωμάτων του ζήτησε ο Γ. Άσμουσεν

Εύσημα στη συγκυβέρνηση για τα έως τώρα αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής, συστάσεις για επιτάχυνση και εμβάθυνση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, των περικοπών και της λιτότητας, περιελάμβανε η συνέντευξη τουΓιοργκ Άσμουσεν, μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στην «Καθημερινή της Κυριακής».

Για τα αντιλαϊκά μέτρα και κυρίως τη μείωση μισθών,δήλωσε ότι «βλέπουμε πλέον τα πρώτα αποτελέσματα», όπως η «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω της πτώσης του μοναδιαίου κόστους εργασίας» και πρόσθεσε πως «πρέπει να γίνουν κι άλλα».

Ξεκαθάρισε επίσης ότι λιτότητα και περικοπές πάνε μαζί με τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών. «Η δημοσιονομική εξυγίανση πρέπει να συνοδεύεται, φυσικά, από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την ανάπτυξη. Αυτοί είναι οι δύο πυλώνες κάθε προγράμματος προσαρμογής. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι η διαμάχη μεταξύ λιτότητας και ανάπτυξης είναι εσφαλμένη: κάθε χώρα χρειάζεται υγιή δημοσιονομικά και ενίσχυση της αναπτυξιακής της δυναμικής», ανέφερε ο Γ. Άσμουσεν.

Στηρίζοντας και ενισχύοντας την κυβερνητική επιχειρηματολογία, ζήτησε «αντοχή» από τον ελληνικό λαό για το πιο δύσκολο και δήθεν τελευταίο τμήμα του «Μαραθωνίου» που οδηγεί σε βαθύτερη πτώχευσή του. «Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς: πρέπει και φέτος ο κόσμος να δείξει αντοχή, γιατί το πρόγραμμα πρέπει να παραμείνει εντός στόχων και θα χρειαστεί χρόνος ώσπου να δούμε περισσότερα θετικά αποτελέσματα. Ο Μαραθώνιος εφευρέθηκε στην Ελλάδα. Ως χώρα, σήμερα βρίσκεστε στα δύο τρίτα του δρόμου, αλλά ως γνωστόν, το τελευταίο τρίτο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι», σημείωσε.

Το στέλεχος της ΕΚΤ, προέτρεψε ακόμα σε «οικειοποίηση (ownership)» του προγράμματοςαπό τον ελληνικό λαό. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να δεχτούν την πτώχευσή τους, στηρίζοντας μάλιστα την αντιλαϊκή πολιτική και έχοντας ψεύτικες αναμονές και προσδοκίες για καλύτερες μέρες, μέσω αυτής.

Όπως δήλωσε «Από όλους – την κυβέρνηση, τους πολίτες, τις επιχειρήσεις, τα συνδικάτα (...) Απαιτείται "οικειοποίηση" ώστε το πρόγραμμα να πετύχει, επαναφέροντας τη δημοσιονομική σταθερότητα και δημιουργώντας θέσεις εργασίας».

Σκηνές από τη γέννεση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής

Lenin Reloaded


...Η απαλλοτρίωση [της γης] ήταν η πηγή της πρωταρχικής συσσώρευσης κεφαλαίου, και η δύναμη που μετασχημάτισε τη γη και την εργασία σε εμπορεύματα....Εφόσον οι λαοί του κόσμου έχουν σε όλη τους την ιστορία μείνει πεισματικά προσκολλημένοι στην οικονομική ανεξαρτησία που πηγάζει από την ιδιοκτησία των μέσων διαβίωσής τους, είτε αυτά είναι η γη είτε άλλη ιδιοκτησία, οι ευρωπαίοι καπιταλιστές χρειάστηκε να απαλλοτριώσουν δια της βίας τους ανθρώπους από την προγονική τους γη ώστε η εργατική τους δύναμη να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε νέα οικονομικά εγχειρήματα, και σε νέα γεωγραφικά περιβάλλοντα....


Πώς συνέβη η απαλλοτρίωση στην Αγγλία; Ήταν μια μακρά, αργόσυρτη και βίαιη διαδικασία. Ξεκινώντας απ' τον Μεσαίωνα, οι αφέντες κατήργησαν τους ιδιωτικούς τους στρατούς και διέλυσαν τις φεουδαλικές τους ακολουθίες, ενώ στον πρώιμο 16ο αιώνα, οι ηγέτες της Αγγλίας έκλεισαν τα μοναστήρια, ξερίζωσαν τους περιπλανόμενους ιερείς, τους συγχωρετές [pardoners] και τους ζητιάνους, και κατέστρεψαν το μεσαιωνικό σύστημα της φιλανθρωπίας. .... Άλλαξαν δραστικά τις αγροτικές πρακτικές με την περιτοίχιση των καλλιεργήσιμων γαιών, την έξωση των μικροϊδιοκτητών, και τον εκτοπισμό των αγροτικών ενοικιαστών γης, πετώντας έτσι χιλιάδες ανδρών και γυναικών έξω απ' τη γη και απαγορεύοντάς τους την πρόσβαση στην κοινή γη. Ως τα τέλη του 16ου αιώνα υπήρχαν 12 φορές περισσότεροι άνθρωποι χωρίς ιδιοκτησία από ό,τι εκατό χρόνια πριν. Στον 17ο αιώνα σχεδόν το ένα τέταρτο της γης στην Αγγλία είχε φραχτεί....


Οι περισσότεροι αγρότες ήταν λιγότερο τυχεροί. Χωρίς την ικανότητα να βρουν επικερδή απασχόληση, χωρίς γη, χωρίς πίστωση, χωρίς απασχόληση, αυτοί, οι νέοι προλετάριοι πετάχτηκαν στους δρόμους, όπου υποβλήθηκαν στην ανηλεή σκληρότητα ενός νομικού κώδικα εργασίας και ποινικών παραβάσεων τόσο αυστηρού και τρομακτικού όσο κανενός άλλου που να είχε εμφανιστεί στην σύγχρονη ιστορία. Οι βασικοί κανόνες ενάντια στη ληστεία, τις διαρρήξεις και την κλοπή γράφτηκαν κατά τον 16ο και 17ο αιώνα, καθώς το έγκλημα έγινε

Αυτό που πρέπει να κρυφτεί

Που πάνε και τα βρίσκουνε ρε παιδιά;
Ακου δηλώσεις Κουράκη... Και κάθονται και συζητάνε στα πάνελ σοβαρά τι είπε και τι δεν είπε ο Κουράκης επειδή είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ...
Πριν τις εκλογές, και την εκτίναξη των ποσοστών του, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε μέλη. Οποιον γνώριζες ήταν στέλεχος κάπου, αφού έτσι κι αλλιώς οι τομείς ήταν περισσότεροι από τους ανθρώπους. Και εν πάσει περιπτώσει όπως έχουμε δει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια χαλαρή συνομοσπονδία απόψεων όπου δεν τρεχει και τίποτα να πει οποιοσδήποτε και μια κουβέντα παραπάνω. Ισα - ισα που επιβάλλεται κιόλας για λόγους πλουραλισμού και δημοκρατίας ας πούμε.
Παρ' όλα αυτά κάθε φορά που κάποιος πει κάτι που έχει κάποιο"ζουμί", είναι πάντα μια καλή ευκαιρία να ξεχάσουμε τη μείωση των συντάξεων, τις μειώσεις μισθών, τις απολύσεις που γίνονται ή επίκεινται, τους ανθρώπους που πέφτουν στο κενό, τα αυταρχικά χουντικού τύπου μέτρα(επίταξη, ΠΝΠ κλπ.) και να ασχολούμαστε με την πρόταση εθελοντικής φορολόγησης Χριστιανών ή Βουδιστών. Κι εκεί αρχίζει η γνωστή κόντρα όπου στην περίπτωσή μας η ΝΔ κατηγορεί το ΣΥΡΙΖΑ για φορομπηξία!
Μαθαίνουμε όμως. Αυτή η κρίση είναι ταχύρυθμα φροντιστήρια όπου μαθαίνουμε πολλά. Μαθαίνουμε μεταξύ άλλων και τι σημαίνει δελτίο ειδήσεων στα αστικά ΜΜΕ, που φυσικά δεν είναι οι κυριότερες ειδήσεις της ημέρας, αλλά ένα μπουκέτο εντυπωσιακών ειδήσεων που μπορεί πίσω τους να κρυφτεί όσο γίνεται αυτό που πρέπει να μαθευτεί.
Κι αυτό είναι το ότι ο καπιταλισμός σάπισε και δεν έχει πιά τίποτε καλό να δώσει, ότι τώρα είναι πιο επικίνδυνος από ποτέ, κι ότι έχει κάνει πλέον ξεκάθαρα και ενοχλητικά το κράτος μαγαζί του και το χρησιμοποιεί όπως γουστάρει, μέχρι δικαστήρια τις Κυριακές στήνει αρκεί να αποφασίζουν ότι οι απεργίες είναι παράνομες κι ό,τι άλλο θέλει αυτός, για να επιβάλει την εξουσία του με τη βία.
Με το Νόμο και την Τάξη.

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

V.I. Lenin-Η μέθοδος πάλης της αστικής διανόησης ενάντια στους εργάτες (I)


lenin reloaded


V.I. Lenin
Η μέθοδος πάλης της αστικής διανόησης ενάντια στους εργάτες
Prosveshcheniye, αρ. 6, Ιούνιος 1914
Μετάφραση (από τα αγγλικά): Lenin Reloaded


Σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες στον κόσμο, η αστική τάξη προσφεύγει σε δύο μεθόδους στην πάλη της ενάντια στο εργατικό κίνημα και τα εργατικά κόμματα. Η μία μέθοδος είναι αυτή της βίας, των διώξεων, των απαγορεύσεων και της καταστολής. Στην βάση της, είναι μια φεουδαρχική, μεσαιωνική μέθοδος. Υπάρχουν παντού τμήματα και ομάδες της αστικής τάξης —μικρότερα στις αναπτυγμένες χώρες, μεγαλύτερα στις μη αναπτυγμένες— τα οποία προτιμούν αυτές τις μεθόδους· σε ορισμένες, πολύ κρίσιμες στιγμές στην εργατική πάλη ενάντια στην μισθωτή δουλεία, ολάκερη η αστική τάξη συμφωνεί για την χρήση αυτών των μεθόδων. Ιστορικά παραδείγματα τέτοιων στιγμών μας δίνει ο Χαρτισμός στην Αγγλία και το 1849 και το 1871 στη Γαλλία. [1]


Η άλλη μέθοδος που χρησιμοποιεί η αστική τάξη είναι το να διαιρεί τους εργάτες, να δημιουργεί ρήγματα στις τάξεις τους, να εξαγοράζει ορισμένους εκπροσώπους ή ορισμένες ομάδες του προλεταριάτου ώστε να τους έχει με το μέρος της. Αυτές δεν είναι φεουδαρχικές αλλά καθαρά αστικές και σύγχρονες μέθοδοι, οι οποίες συμβαδίζουν με τα αναπτυγμένα και πολιτισμένα έθιμα του καπιταλισμού και με το δημοκρατικό σύστημα.


Γιατί το δημοκρατικό σύστημα είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της αστικής κοινωνίας, το καθαρότερο και πιο τέλειο αστικό χαρακτηριστικό. Σ’ αυτό το σύστημα, η μεγαλύτερη ελευθερία, το μεγαλύτερο εύρος και η μεγαλύτερη καθαρότητα που μπορεί να έχει η ταξική πάλη συνδυάζονται με την μεγαλύτερη πανουργία, με μεταμφιέσεις και τεχνάσματα που έχουν ως στόχο την εξάπλωση της “ιδεολογικής” επιρροής της αστικής τάξης στους μισθωτούς δούλους, ώστε να τους αποτρέψει από την πάλη ενάντια στη μισθωτή δουλεία.



Όντας σε συμφωνία με την τεράστια οπισθοδρομικότητα της Ρωσίας, οι φεουδαρχικές μέθοδοι πολέμου ενάντια στο εργατικό κίνημα κυριαρχούν φρικωδώς στη χώρα. Μετά το 1905, όμως, σημειώθηκε σημαντική “πρόοδος” στην απασχόληση φιλελεύθερων και δημοκρατικών μεθόδων για να εξαπατηθούν και να διαφθαρούν οι εργάτες. Ανάμεσα στις φιλελεύθερες μεθόδους έχουμε, για παράδειγμα: την άνοδο του εθνικισμού, μια ισχυρότερη τάση για την αναπαλαίωση και αναζωογόνηση της θρησκείας “για το λαό” (η οποία πήρε, άμμεσα και έμμεσα, τη μορφή της ανάπτυξης της ιδεαλιστικής, καντιανής και μαχιστικής φιλοσοφίας), τις “επιτυχίες” των αστικών θεωριών για την πολιτική οικονομία (σε συνδυασμό με την εργατική θεωρία της αξίας ή αντικαθιστώντας την), κλπ κλπ.


Ανάμεσα στις δημοκρατικές μεθόδους εξαπάτησης των εργατών και υποταγής τους στην αστική ιδεολογία είναι οι ποικιλίες των εξαϋλωτών, των Ναρόντνικων και των Καντέτων. Η πρόθεσή μας στο άρθρο αυτό, που αφορά κάποια σημαίνοντα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στις παρυφές του εργατικού κινήματος, είναι να επιστήσουμε την προσοχή του αναγνώστη σ’ αυτές τις μεθόδους.

Ι. Η συμμαχία των Εξαϋλωτών και των Ναρόντνικων ενάντια στους εργάτες
Λέγεται πως η ιστορία αγαπά την ειρωνεία, το να παίζει παιχνίδια στους ανθρώπους, να συσκοτίζει την δυνατότητά τους για κατανόηση. Στην ιστορία, αυτό συμβαίνει διαρκώς στα άτομα, τις ομάδες ή τις τάσεις που δεν έχουν επίγνωση του τι πραγματικά εκπροσωπούν, δηλαδή που δεν μπορούν να κατανοήσουν σε ποια τάξηπροσανατολίζονται στην πραγματικότητα (και όχι στη φαντασία τους). Το αν η έλλειψη αυτή κατανόησης είναι γνήσια ή υποκριτική είναι ερώτημα που μπορεί να απασχολεί τον βιογράφο κάποιου συγκεκριμένου ατόμου· για τον μελετητή όμως της πολιτικής, είναι ζήτημα δευτερεύουσας σημασίας το πολύ.


Το σημαντικό θέμα είναι το πώς η ιστορία και η πολιτική ξεμπροστιάζουν τις ομάδες και τις τάσεις και αποκαλύπτουν τον αστικό χαρακτήρα που κρύβεται πίσω απ’ την ψευτοσοσιαλιστική ή ψευτομαρξιστική τους φρασεολογία. Στην εποχή των αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων, πάρα πολλές ομάδες και τάσεις, παντού, σε όλο τον κόσμο, φαντάστηκαν πως ήταν “σοσιαλιστές” και πόζαραν ως τέτοιοι (βλέπε για παράδειγμα τις σχολές που καταλογογραφούν οι Μαρξ και Ένγκελς στο τρίτο κεφάλαιο του Κομμουνιστικού Μανιφέστου) [2]. Η ιστορία τις έχει ξεμπροστιάσει γρήγορα, σε δέκα με είκοσι χρόνια, ή και λιγότερο.


Σήμερα, η Ρωσία περνά από μια τέτοια ακριβώς φάση.


Πάνε πάνω από δέκα χρόνια τώρα που οι Οικονομολόγοι, και έπειτα οι διάδοχοί τους οι Μενσεβίκοι, και μετά οι διάδοχοι των Μενσεβίκων—οι εξαϋλωτές—άρχισαν να ξεκόβουν από το εργατικό κίνημα.

Οι Μενσεβίκοι ήταν ιδιαίτερα επιθετικοί στις δηλώσεις τους πως οι Μπολσεβίκοι είχαν προσεγγίσει τους Ναρόντνικους.


Και τώρα έχουμε μπροστά μας μια πολύ ξεκάθαρη συμμαχία μεταξύ εξαϋλωτών και Ναρόντνικων, που έχει ως στόχο την εργατική τάξη και τους Μπολσεβίκους, που έμειναν πιστοί στην τάξη αυτή.

Η συμμαχία της μικροαστικής διανόησης—των εξαϋλωτών και των Ναρόντνικων—ενάντια στους εργάτες αναπτύχθηκε αυθόρμητα. Στην αρχή, την προκάλεσε η “πρακτική.” Δεν είναι άξιο απορίας που ο κόσμος λέει πως η πρακτική προπορεύεται της θεωρίας (ειδικά στις περιπτώσεις όσων καθοδηγούνται από ψευδείς θεωρίες). Όταν οι εργάτες της Πετρούπολης απομάκρυναν τους εξαϋλωτές από την εξουσία, όταν απέβαλλαν αυτούς τους εκπροσώπους της αστικής επιρροής από τα διοικητικά συμβούλια των συνδικάτων και από τις υπεύθυνες θέσεις στα συμβούλια των Ασφαλειών, οι εξαϋλωτές βρέθηκαν σε συμμαχία με τους Ναρόντνικους.


“Μόλις βρεθήκαμε βαλλόμενοι (όταν έγιναν οι εκλογές για τα συμβούλια των Ασφαλιστικών)”, γράφει ένας ειλικρινής και αφελής Ναρόντνικος στην Stoikaya Mysl, αρ. 5, “η στενόμυαλη και σεχταριστική στάση των Πραβδιστών έγινε μεμιάς ξεκάθαρη. Αλλά δεν χάσαμε την ελπίδα μας. Μαζί με τους εξαϋλωτές φτιάξαμε μη σεχταριστική λίστα εκλογικών εκπροσώπων που μας έδωσε μια θέση στο Συμβούλιο και δύο θέσεις αναπληρωτών” (βλ. Put Pravdy αρ. 38, 16 Μαρτίου 1914).

Φτωχοί εξαϋλωτές, τι άσχημο παιχνίδι που τους έπαιξε η ιστορία! Πόσο ανελέητα τους ξεμπρόστιασε ο νέος “φίλος και σύμμαχός τους” ο αριστερός Ναρόντνικ!


Οι εξαϋλωτές δεν κατάφεραν ούτε να αποκηρύξουν τις δικές τους επίσημες δηλώσεις και αποφάσεις από το 1903 και μετά, όπου περιέφραφαν τους αριστερούς Ναρόντνικ ως αστούς δημοκράτες!


Η ιστορία πήρε παραμάζωμα τις φράσεις, διέλυσε τις αυταπάτες και ξεμπρόστιασε την ταξική φύση των ομάδων. Τόσο οι Ναρόντνικοι όσο και οι εξαϋλωτές είναι ομάδες μικροαστών διανοουμένων, τους οποίους οι μαρξιστές εργάτες απέβαλλαν από το κίνημα, και που προσπαθούν να ξανατρυπώσουν σ’ αυτό με ψεύτικα προσχήματα.

1000 λέξεις -Χυτρα ταχύτητος...

(από το Ποντίκι)

"Το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα..."- Πατρίς-ομοψυχία-ομογένεια


Παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον (και λύπη) τις απανωτές δηλώσεις του Α.Τσίπρα στα διάφορα μέσα Γερμανίας και ΗΠΑ, φόρουμ, συνεντεύξεις τύπου κλπ.
Οσο κι αν όλα σ'αυτό τον κόσμο δικαιολογούνται με κάποιο πειστικό ή όχι τρόπο, η δουλεια της κάλυψης των δηλώσεων Τσίπρα γίνεται μια όλο και πιο δύσκολη υπόθεση.
Οπως και να το κάνουμε το να λέει ένας Αριστερός ηγετης οτι η καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα, προήλθε από ένα "τεχνοκρατικό λαθάκι" και μάλιστα "λαθάκι" του ΔΝΤ, που τυχαίνει να είναι και ένας ιμπεριαλιστικός μηχανισμός, δεν περνάει απαρατήρητο ούτε δικαιολογείται εύκολα, πόσο μάλλον όταν μια σειρά από παρόμοιου τύπου δηλώσεις έχουν προηγηθεί και ταιριάζουν γάντι με αυτή τη λογική. Τη λογική δηλαδή του να μιλάνε με όλο και πιο πολύγλωσσο και μπερδεμένο τρόπο για τις αιτίες της κρίσης με αποτέλεσμα τελικά να μη βγαίνει κανενα νόημα, ή μάλλον να αθωώνεται ο καπιταλισμός.

Το τελευταίο όμως που ακούσαμε χθες, και μείναμε κάγκελο, ήταν το σχόλιο για την απεργία του Μετρό.
Οταν ρωτήθηκε ο Α.Τσίπρας στις ΗΠΑ, αφού κατήγγειλε την κυβέρνηση για την επίταξη κατέληξε εξηγώντας, αθέλητα ή συνειδητά, το λόγο για τον οποίο καταγγέλει την επίταξη.
"Ολα αυτα δημιουργούν  ένταση" είπε, "και το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα αυτή τη στιγμή έιναι η όξυνση των κοινωνικών εντάσεων"!.
Αν αναρωτιέται κανείς γιατί παρά τις καταιγίδες μέτρων οι αντιδράσεις βρίσκονται σε χαμηλή ένταση ας το ξανασκεφτεί.

Κάποιοι αποφάσισαν πλέον να γίνουν φαν της "κοινωνικής ειρήνης"
Πατρίς-ομοψυχία-ομογένεια!

ΥΓ: Λίγο πριν ή λίγο μετά ο Α,Τσίπρας είχε πει πως "..η λύση είναι να αλλάξει η Ευρώπη και να γίνει βιώσιμο το ευρώ..." Ολο και καλύτερα...
Υ.Γ. Για την ακρίβεια η δήλωση τιυ Α.Τσίπρα ήταν «το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι η κλιμάκωση της έντασης και της κοινωνικής σύγκρουσης». Το είχα ακούσει στην tv αλλά δεν το είχα βρει κάπου για να μεταφέρω επακριβώς τα λόγια.Οχι πως άλλαξε κάτι, αλλά για την ακρίβεια...








Αλέκα Παπαρήγα:"Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι απλώς μια επιθετική εξωτερική πολιτική"


 (Από την ομιλία της Αλ.Παπαρήγα στη Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων των Βαλκανίων)


«Πρέπει εμείς οι κομμουνιστές, τόνισε η Αλ.Παπαρήγα, να συμβάλλουμε με την πάλη μας, με τις τοποθετήσεις μας, ώστε να συνειδητοποιηθεί από τους εργαζόμενους πως ο ιμπεριαλισμός δεν είναι απλώς μια επιθετική εξωτερική πολιτική, που μπορεί να υιοθετήσει η κυβέρνηση της μιας ή της άλλης μεγάλης ή μικρότερης καπιταλιστικής χώρας! Ιμπεριαλισμός είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, είναι η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, ο καπιταλισμός που σαπίζει, που δεν έχει πλέον να δώσει τίποτα το θετικό στους εργαζόμενους και στον οποίο η κάθε καπιταλιστική χώρα είναι ενσωματωμένη, βάσει της δύναμής της»


«Η εκτίμηση του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρη: Απαιτείται πάλη λαϊκή για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση. Πάλη, που τη θετική έκβασή της μπορεί να εγγυηθεί μόνον η εργατική εξουσία, σπάζοντας την ιμπεριαλιστική "αλυσίδα", αποσπώντας τη χώρα από τα νύχια των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων και των ενώσεών τους.

Μόνο στο έδαφος της εργατικής-λαϊκής εξουσίας, στο έδαφος του σοσιαλισμού, μπορούν να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, δημιουργικά και να αξιοποιήσουν για δικό τους όφελος, για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που θα είναι λαϊκή περιουσία.

Η καπιταλιστική παλινόρθωση δεν καταργεί, ίσα-ίσα την φέρνει ξανά στην επιφάνεια την αναγκαιότητα της πάλης για το σοσιαλισμό. Σ’ αυτό πρέπει να συγκλίνει η πάλη μας, που μπορεί να συντονίζεται σε παγκόσμιο και περιφερειακό επίπεδο, και στα Βαλκάνια, ώστε τα χτυπήματά μας στον ιμπεριαλισμό και στις ενώσεις του να γίνουν πιο δυνατά κι αποτελεσματικά»

Συμβολική απεργία...

"Ναι στη συμβολική απεργία. Οχι στην καταπάτηση του Συνταγματικού δικαιώματος της ελεύθερης μετακίνησης με τα μέσα μεταφοράς..."
Αυτό έγραφε το "σπάραγμα σοφίας" που προβλήθηκε μετά μουσικής στο πρωινό της Κυριακής του mega(tous).
Σα να δείχνει την πρόθεση και το στόχο.
Οι απεργίες πρέπει να είναι μόνο συμβολικές. Να "ενημερώνουν" αλλά να μην ενοχλούν.
Σίγουρα θα ψάχνουν νομικό πλαίσιο που να στέκει για να το προτείνουν σα νόμο ας πούμε ...για την προστασία της Δημοκρατίας.
Τι διάολο, τόσες χιλιάδες νομικοί δουλεύουν στα think tanks της ΕΕ. Τσάμπα τους πληρώνουν;

ΚΚΕ: Σε κάθε φάση του αγώνα να βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα


Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το απόγευμα της Παρασκευής για τον αυταρχισμό της κυβέρνησης και την έκβαση του αγώνα των εργαζομένων στο Μετρό, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕσημείωνε:

«Ο αγώνας των εργαζομένων στο Μετρό είναι δίκαιος και επιβεβλημένος. Για να τον κάμψει η κυβέρνηση, μετά τις συκοφαντίες και τις απειλές, εξαπέλυσε εναντίον τους την ωμή καταστολή, την επιστράτευση, τις νυχτερινές εφόδους των ΜΑΤ, τους εισαγγελείς, αξιοποιώντας τους αντεργατικούς, αντιδραστικούς νόμους. Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες και ολομέτωπες επιθέσεις της κυβέρνησης, απαιτείται συνειδητοποίηση των προϋποθέσεων που χρειάζονται για σκληρούς, καλά οργανωμένους και προετοιμασμένους αγώνες.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να καταδικάσουν την κυβερνητική επίδειξη αυταρχισμού, αδιαλλαξίας και αλαζονείας. Με μεγαλύτερο πείσμα και αποφασιστικότητα πρέπει να δυναμώσουν την οργάνωση της πάλης τους και της αλληλεγγύης για να αποκρούσουν και να ανατρέψουν την πολιτική που θυσιάζει τα στοιχειώδη δικαιώματα στο βωμό της υψηλής κερδοφορίας των μονοπωλίων. Για να γίνει αυτό χρειάζεται από κάθε φάση του αγώνα να βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα: Οι αγώνες για να έχουν σήμερα δύναμη, αποτέλεσμα και προοπτική δεν πρέπει να υποτιμούν τις δυσκολίες. Χρειάζεται σχέδιο, συνειδητότητα, αποφασιστικότητα, πείσμα, συντονισμός, συνδικαλιστικές ηγεσίες αποφασισμένες, οι οποίες δε φοβούνται το κόστος και πιστεύουν στη δύναμη της ταξικής πάλης, της λαϊκής συμμαχίας».

Το χρονικό της επιστράτευσης στις αστικές συγκοινωνίες


Οι εξελίξεις φανερώνουν την ετοιμότητα και την αποφασιστικότητα, με την οποία το εργατικό κίνημα πρέπει να αποκρούσει τις αντιλαϊκές, αυταρχικές πολιτικές


Λίγο μετά την επιστράτευση, το ΠΑΜΕ κάλεσε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης (φωτ.)

Το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι επιστρατεύει τους εργαζόμενους στα μέσα σταθερής τροχιάς (μετρό, ηλεκτρικός, τραμ) που απεργούσαν για το δικαίωμά τους να δουλεύουν με δικαιώματα, ενάντια στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. Η ανακοίνωση αυτή ανέδειξε ότι τα μονοπώλια και τα όργανά τους δε θα ανεχθούν καμιά παρέκκλιση από τα αντεργατικά τους σχέδια. Ταυτόχρονα, ανέδειξε ό,τι τόνιζε το ΠΑΜΕ στην ανακοίνωση με την οποία καταδίκαζε την επιστράτευση:

«Ερχονται νέα κύματα αντιλαϊκών μέτρων, αντιλαϊκών και αυταρχικών πολιτικών και απαιτείται από το εργατικό και λαϊκό κίνημα ανεβασμένη ετοιμότητα και αποφασιστικότητα στην απόκρουσή τους».

Λίγο μετά την ανακοίνωση της επιστράτευσης, η γενική συνέλευση των εργαζομένων στα λεωφορεία (ΕΘΕΛ), τα σωματεία στα τρόλεϊ και η Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών έβγαλαν αποφάσεις για απεργίες που ξεκινούν είτε την ίδια είτε την επομένη και διαρκούν μέχρι τη Δευτέρα. Σε απεργιακή κινητοποίηση προχώρησαν την Παρασκευή και οι εργαζόμενοι σε Μετρό, ΗΣΑΠ και ΤΡΑΜ, συμμετέχοντας στην 24ωρη απεργία που προκήρυξαν για τις αστικές συγκοινωνίες τα ΕΚ Αθήνας και Πειραιά.

Αμεση έκφραση αλληλεγγύης από το ΠΑΜΕ

Το ΠΑΜΕ, αντιδρώντας άμεσα, έβγαλε ανακοίνωση, καλώντας ξεκάθαρα τους εργαζόμενους «να μην υποκύψουν στην επίταξη, στην επιχείρηση της καταστολής και τρομοκράτησης. Να μη φοβηθούν. Να αντισταθούν. Πολλές φορές στο παρελθόν, τέτοιου είδους αποφάσεις τσακίστηκαν κάτω από τη μαζική - μαχητική στάση των εργαζομένων και με την αλληλεγγύη. Το παράδειγμα των ναυτεργατών, με τις 10άδες απεργίες σε συνθήκες επίταξης, δείχνει το δρόμο».

Με δεύτερη ανακοίνωση, καλούσε το βράδυ της ίδιας μέρας σε συγκέντρωση στο αμαξοστάσιο του μετρό στα Σεπόλια και ανακοίνωνε συλλαλητήριο για χτες, Σάββατο, στην Ομόνοια. Πρόβαλλε το σύνθημα «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΑΞΗ! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ!» και αναδεικνύοντας το βασικό περιεχόμενο που πρέπει να αποκτήσει η πάλη υπογράμμιζε: «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ, ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ! ΦΘΗΝΕΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΣ, ΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ!»

Το ίδιο βράδυ, συνδικάτα, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έδωσαν μαζικά το «παρών» στο αμαξοστάσιο. Στο χώρο πήγε και αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, η οποία μεταξύ άλλων δήλωσε: «Είμαστε στο πλευρό των εργαζομένων στα μέσα συγκοινωνίας από ιδεολογία, από πίστη, από γνώση ότι σ' αυτόν τον τόπο δεν μπορεί να γίνει τίποτα δίχως τον εργατικό μόχθο, δίχως την προσφορά των εργαζομένων. Να μην υποκύψουν στους εκβιασμούς και στους εκφοβισμούς. Να σταθούμε όλοι σαν μια γροθιά».
Εστειλαν τα ΜΑΤ απέναντι στους απεργούς

Λίγες ώρες αργότερα, περίπου στις 3.30 μ. μ. το πρωί της Παρασκευής, οι δυνάμεις καταστολής, με εντολή της συγκυβέρνησης, εισέβαλαν στο αμαξοστάσιο. Απομάκρυναν όσους βρίσκονταν μέσα και έκαναν τρεις προσαγωγές, οι οποίοι στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι.

Με το άκουσμα της είδησης, συνδικάτα, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έσπευσαν στο χώρο για να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους. Μαζί τους ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ. Κατέφθασαν συνδικάτα και εργαζόμενοι από διάφορους χώρους. Οι αστυνομικές δυνάμεις προσπάθησαν να εμποδίσουν την πρόσβαση στο αμαξοστάσιο, καθώς τα ΜΑΤ είχαν στήσει φραγμό παραπλεύρως της Λ. Κηφισού στην κατεύθυνση προς Λαμία, περίπου 300 μέτρα πριν την είσοδο. Επίσης, είχαν αποκλείσει την πεζογέφυρα που διασχίζει τη λεωφόρο και βρίσκεται κοντά στο αμαξοστάσιο. Ο Χρ. Κατσώτης κατήγγειλε την επέμβαση των ΜΑΤ και υπογράμμισε την ανάγκη οργάνωσης ενιαίων αγώνων του συνόλου των εργαζομένων ενάντια στην επίθεση που δέχονται. Επίσης, την ίδια μέρα, το ΚΚΕ κατέθεσε Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή, με την οποία ζητούσε την άρση της επιστράτευσης.

Στο μεταξύ, από το βράδυ της Πέμπτης και ολόκληρη την Παρασκευή επιδίδονταν τα φύλλα επιστράτευσης. Απέναντι σε αυτήν την επίδειξη κρατικής τρομοκρατίας, τον εξαναγκασμό των εργαζομένων να σταματήσουν τον αγώνα τους, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των Σωματείων έδειξαν ότι δεν είχαν κανένα αποτελεσματικό σχέδιο αντιμετώπισής της. Δεν αξιοποίησαν το κύμα αλληλεγγύης για να τονωθεί το ηθικό των απεργών.

Χαρακτηριστική είναι η ενημέρωση που έκανε το πρωί της Παρασκευής ένας από τους δικηγόρους του Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό (ΣΕΛΜΑ) στους απεργούς. Μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι μίλησε με το Σωματείο (σ.σ. εννοούσε το ΔΣ του Σωματείου) και ότι «η εντολή του είναι όσοι παίρνετε φύλλα πορείας, μη δημιουργήσουμε προβλήματα (...) Μπαίνετε μέσα. Οσων έχουν θυροκολληθεί, να τα πάρετε και να έρθετε»! Ακολούθησε η σταδιακή κυκλοφορία των συρμών στα μέσα σταθερής τροχιάς.

Το επόμενο επεισόδιο κρατικού αυταρχισμού ήταν η προσφυγή της συγκυβέρνησης στο δικαστήριο, ζητώντας να κηρυχθεί παράνομη και η απεργία των εργαζομένων στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ. Αργά το απόγευμα της Παρασκευής το δικαστήριο έκρινε νόμιμες τις κινητοποιήσεις.

ΠΑΜΕ: Να βγουν συμπεράσματα

Με βάση τις παραπάνω εξελίξεις ο Γιώργος Σκιαδιώτης, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ και υπεύθυνος του τομέα Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, έκανε την εξής δήλωση:

«1. Η αγανάκτηση των εργαζομένων του Μετρό από την κυβερνητική πολιτική που τους καταργεί τη Συλλογική Σύμβαση, τσακίζει τους μισθούς και τους συκοφαντεί προκλητικά και προσβλητικά είναι δικαιολογημένη και δε χωράει συζήτηση ότι έπρεπε να αντισταθούν. Ο αγώνας τους ήταν και δίκαιος και επιβεβλημένος.

2. Ας μην πανηγυρίζει η κυβέρνηση και τα αφεντικά της γιατί υποχρέωσε, με το μαχαίρι στο λαιμό, τους εργαζόμενους να γυρίσουν στη δουλειά τους.

Η εργατική τάξη θα διδάσκεται κάθε μέρα από την πείρα της και θα ορθώσει την οργανωμένη δύναμή της στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τότε θα μπει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος και όταν δεν έχει πάντα άμεσα χειροπιαστά αποτελέσματα. Γι' αυτό δε δικαιολογείται καμία απογοήτευση. Από όλους τους αγώνες, η εργατική τάξη διδάσκεται και γίνεται πιο δυνατή.

3. Η οργάνωση αγώνων για την απόκρουση της σχεδιασμένης αυτής κυβερνητικής πολιτικής - που τα υποτάσσει όλα με τη φωτιά και το σίδερο στην προστασία των μονοπωλιακών ομίλων - απαιτεί καλή οργάνωση, σχέδιο και όχι ενέργειες αποσπασματικές.

4. Η ανοργάνωτη υποχώρηση των εργαζομένων χωρίς συλλογική απόφαση, με μόνη τη συμβολή ενός νομικού, πρέπει να διδάξει και τους εργαζόμενους και όλους όσους παίζουν με τα προβλήματα των εργαζομένων, τι σημαίνει στις σημερινές συνθήκες οργάνωση αγώνων.

5. Απαιτούνται αγώνες με σχέδιο, με καλή προετοιμασία των εργαζομένων, συμμαχία, κλιμάκωση, κατάλληλη διαφώτιση, συλλογική ευθύνη, προετοιμασία για εναλλαγή μορφών πάλης, πρόβλεψη και ετοιμότητα χειρισμών μπροστά σε κάθε είδους σχέδια της εργοδοσίας, του κράτους.

Απαιτείται πάνω απ' όλα η συμμετοχή και η σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων, των άμεσα ενδιαφερομένων σε κάθε φάση του αγώνα.

Σε αυτόν τον αγώνα, οι εργαζόμενοι του Μετρό δεν ήταν προετοιμασμένοι για τέτοιον αγώνα.

Δεν υπήρχε ούτε σχέδιο, ούτε οργάνωση για σκληρό αγώνα. Ελειπε από ένα τέτοιο σχέδιο ο ενιαίος και συντονισμένος αγώνας με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες.

6. Απαιτείται ηγεσία ικανή και έμπειρη να σχεδιάζει, να σταθμίζει όλα τα δεδομένα. Δε φτάνει η όποια αγωνιστική θέληση ορισμένων ηγεσιών, προσώπων ή ομάδων, πολύ περισσότερο όταν υποτάσσουν τους αγώνες σε επικοινωνιακούς, συγκυριακούς και μικροπολιτικούς στόχους.

Ολοι πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα γιατί μπροστά μας είναι τα μεγάλα προβλήματα.

Συμπεράσματα για το τι κίνημα χρειάζεται και πώς αυτό το κίνημα προετοιμάζεται για να έχει αποτελέσματα.

Κίνημα σχεδιασμένο και οργανωμένο για ρήξεις και ανατροπές, που δε γίνεται με μεγάλα λόγια και συνθήματα για απεργίες διαρκείας χωρίς ετοιμότητα».

Χ. Μ.

Οι χαμαιλεοντισμοί του ΣΥΡΙΖΑ

902.gr


Ο Αλ. Τσίπρας έξω από τα γραφεία του ΔΝΤ


«Το ΔΝΤ κατανοεί ότι το ελληνικό πρόγραμμα δε βγαίνει χωρίς γενναίο κούρεμα (…) δεν υπήρξε ποτέ επιλογή του ΔΝΤ η περικοπή μισθών στον ιδιωτικό τομέα (...) διαπιστώνουμε ότι ένα τεχνοκρατικό λαθάκι έχει στοιχίσει πόνο και δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους».

«Ξέρουμε ότι όπου έχει περάσει το ΔΝΤ έχει αφήσει πίσω του στάχτη, έχει αφήσει πίσω του αποκαΐδια. Δεν πρέπει αυτό να το αφήσουμε να συμβεί και στη χώρα μας. Δεν αξίζει στη χώρα μας αυτή η τύχη».

Και όμως… οι δύο αυτές φράσεις ανήκουν στο ίδιο πρόσωπο, στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρα.

Πριν λίγο καιρό ο Α. Τσίπρας κατηγορούσε την ελληνική κυβέρνηση ότι είναι ανίκανη, υποτελής στο ΔΝΤ, ότι το ΔΝΤ επιβάλλει απάνθρωπες και αντιλαϊκές πολιτικές καταστρέφοντας χώρες.

Στην επίσκεψη στις ΗΠΑ αλλάζει κουστούμι. Τώρα το ΔΝΤ δείχνει κατανόηση, δεν επιβάλλει το σύνολο των αντεργατικών μέτρων, απλά μπορεί να κάνει κάποιο «τεχνοκρατικό λαθάκι». Με βάση αυτή την εκτίμηση το πρόβλημα δεν είναι τόσο το ΔΝΤ, όσο η ελληνική κυβέρνηση που εφαρμόζει λάθος συνταγές διαχείρισης.

Τι κρύβει ο ΣΥΡΙΖΑ και στη μία και στην άλλη περίπτωση;

Ότι τα βάρβαρα μέτρα δεν επιβάλλονται στις ελληνικές κυβερνήσεις, συμφωνούνται από αυτές σε συνεργασία με τους συμμάχους της στην ΕΕ και το ΔΝΤ.

Ότι τα μέτρα αυτά δεν είναι ούτε «αναποτελεσματικά», ούτε «λάθος συνταγή», ούτε «τεχνοκρατικά λάθη». Είναι η στρατηγική του κεφαλαίου για να πέσει η τιμή της εργατικής δύναμης στα τάρταρα, να βρουν κερδοφόρα διέξοδο τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που προκάλεσαν την κρίση.

Ότι το κούρεμα του χρέους δεν αποτελεί ανακούφιση, λύση για τον ελληνικό λαό. Άλλωστε μέχρι σήμερα έχει γίνει δύο φορές κούρεμα του χρέους με τραγικές συνέπειες για τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία κ.λπ. Κάθε φορά που γίνεται κούρεμα, ζητούνται ακόμη πιο βάρβαρα μέτρα. Γιατί το κεφάλαιο πρέπει να πάρει πίσω και ό,τι χάνει με το κούρεμα.

Προς τι λοιπόν η μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ και οι ξαφνικές αγάπες με το ΔΝΤ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά εναγωνίως στήριξη για να εφαρμόσει το δικό του μίγμα διαχείρισης –τύπου Ομπάμα– που όμως είναι εξίσου αντιλαϊκό, όπως και το σημερινό. Για αυτό το λόγο συντάσσεται με μερίδες του κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικά κέντρα (οι ΗΠΑ είναι η βασική χώρα του ΔΝΤ), που ανταγωνίζονται με τις κυρίαρχες δυνάμεις στην ευρωζώνη και κυρίως τη Γερμανία, για τον επιμερισμό της ζημιάς, αλλά και τον έλεγχο των αγορών.

Από τη δική του τη μεριά ο λαός δεν πρέπει να συνταχθεί με κανένα μίγμα διαχείρισης – ούτε το ευρωενωσιακό, ούτε το αμερικάνικο. Να μη στοιχηθεί πίσω από κανένα ιμπεριαλιστή. Να απορρίψει και τους μεν και τους δε.

Και μαζί και το ΣΥΡΙΖΑ, που ακολουθεί πότε τον ένα και πότε τον άλλο.

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

«Ουδείς εξαιρείται» από την γκιλοτίνα!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ


Ακούστε τους, ακούστε πώς ουρλιάζουν:

«Ουδείς εξαιρείται του νόμου»!

Αλλά όλοι αυτοί του «μαύρου μετώπου» που μιλούν για το «νόμο που άπαξ και ψηφίστηκε ουδεμία αντίρρησις νοείται» (!), νομίζετε ότι απευθύνονται μόνο στους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Λάθος!
Απευθύνονται σε όλη την κοινωνία που... «πρέπει να συμμορφωθεί»! Τι λένε: Οτι αφού τα μνημόνια τα έκαναν νόμους, αφού τις φορολεηλασίες τις έκαναν νόμους, αφού τη λαϊκή χρεοκοπία την έκαναν νόμο, αφού τις μειώσεις μισθών τις έκαναν νόμους, ακόμα κι αν αύριο ψηφίσουν με νόμο πως κάθε οικογένεια, εκτός από τους φόρους, τα εισοδήματα, τη σύνταξη θα καταβάλλει στο ΔΝΤ και τα πρωτότοκα τέκνα της, τότε ουδείς θα πρέπει να αντιδρά, διότι θα... «το λέει ο νόμος»!

Οταν όλα αυτά τα επίλεκτα μέλη του κλαμπ της πιο παρασιτικής συντεχνίας, της συντεχνίας των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και των «νταβατζήδων», μιλούν για τις «συντεχνίες» όπως έπραξε προχτές ο κ. Σαμαράς, και όπως πριν είχε πράξει ο Παπανδρέου, και όπως πριν είχε πράξει ο Σημίτης, και όπως πριν είχε πράξει ο Μητσοτάκης, δεν απευθύνονται μόνο στους εργαζόμενους στα ΜΜΜ.
Απευθύνονται σε όλη την κοινωνία, στην κοινωνία των καταπιεσμένων, στην κοινωνία της φτώχειας και της απελπισίας, την οποία θέλουν να συκοφαντήσουν. Να την «παθητικοποιήσουν». Να την «κομματιάσουν». Να την καταστήσουν έρμαιο του «διαίρει και βασίλευε». Να «ξεμοναχιάσουν» το κάθε τμήμα της. Να το απομονώσουν και αφού θα του έχουν στερήσει τις εφεδρείες της κοινωνικής αλληλεγγύης να το τσακίσουν. Ετσι, με την ίδια μέθοδο, θέλουν να καθυποτάξουν, τελικά, όλη την «κατατεμαχισμένη»κοινωνία.

Οταν όλα τα φερέφωνα των «αφεντικών», αυτοί που δε δίνουν δεκάρα για την «ταλαιπωρία» της ανεργίας, για την «ταλαιπωρία» της ανέχειας, για την «ταλαιπωρία» των χαρατσιών, για την «ταλαιπωρία» της πείνας, μιλούν για την «ταλαιπωρία της κοινωνίας» από τους απεργούς και αντιπαραθέτουν στο «δικαίωμα της απεργίας» το...«δικαίωμα στην εργασία» - ποιοι; αυτοί που έφτασαν την ανεργία στο 30%! - δεν απευθύνονται στους εργαζόμενους στα ΜΜΜ.
Απευθύνονται στην ταλαίπωρη κοινωνία, η οποία πάνω από έναν αιώνα μετά την εξέγερση στο Σικάγο θα πρέπει να «ρυθμίσει» τη συνείδησή της, ώστε να μη θεωρεί πια ότι «η δουλειά είναι δικαίωμα». Να ξεχάσει ότι ο αξιοπρεπής μισθός είναι δικαίωμα. Να μάθει ότι «δικαίωμα» είναι η απεργοσπασία (!), να μάθει να βλέπει την εργασία σαν... «προνόμιο». Σαν... «παραχώρηση». Σαν... φιλάνθρωπη «προσφορά». Να μάθει να δέχεται αδιαμαρτύρητα κάθε νέα περικοπή του μισθού της, για την οποία οφείλει κιόλας να δοξολογεί τον καλοκάγαθο καπιταλιστή που από το ξεροκόμματο της αφαίρεσε «μόνο» το... μισό.

Και φυσικά:

Οταν έμβλημα της πολιτικής τους έφτασαν να καθιστούν τις νυχτόβιες επιδρομές των ΜΑΤ, την απειλή της ... φυλάκισης(!), όταν ποινικοποιούν ως «κακούργημα» τις κινητοποιήσεις, όταν ομολογούν πως οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και οι επιστρατεύσεις κατά των απεργών αποτελούν έναν εκσυγχρονισμό των... γραφειοκρατικών διατάξεων της χούντας (!),

σίγουρα δε μιλούν στους εργαζόμενους των ΜΜΜ.
Απευθύνονται σε όλο το λαό, του κουνούν ως «γκαουλάιτερ» του κεφαλαίου το δάκτυλο της καταστολής, τον απειλούν με τον πιο χυδαίο, τον πιο ιταμό, τον πιο απροκάλυπτο τρόπο, ότι ή θα γίνει ραγιάς να τους προσκυνάει ή θα τον... ξεκάνουν!

***

Ο πόλεμος, επομένως, που έχουν εξαπολύσει είναι καθολικός.

Τα «νταϊλίκια» του Σαμαρά θα ήταν ανάξια να γίνουν ακόμα και γελοιογραφία, αν δεν επρόκειτο για τον γραβατοφορεμένο «τσαμπουκά» μιας πρωτοφανούς πολιτικής αγριότητας που

αφορά τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ, όπως χτες αφορούσε τους ναυτεργάτες, όπως προχτές αφορούσε τους δημόσιους υπάλληλους, όπως αντιπροχτές αφορούσε τους αγρότες, όπως κάθε μέρα αφορά τους εργάτες.

*

Αν αυτός ο καθολικός πόλεμος ενάντια σε κάθε τμήμα της κοινωνίας δεν πάρει καθολική απάντηση μέσα από ένα κοινό μέτωπο εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχής αγροτιάς, βιοτεχνών, μικρεμπόρων,

που σημαίνει λαϊκή συμμαχία, συμπόρευση, συστράτευση και αλληλεγγύη ανάμεσα σε όλα τα στρώματα που υφίστανται την εκμετάλλευση και τη φτωχοποίηση,

αν κόντρα στο «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω» δεν πάρει σάρκα και οστά το «ο ένας για όλους και όλοι για έναν»,

τότε,

τα υποκινούμενα της πλουτοκρατίας μπορεί κι αυτά να φύγουν νύχτα, όπως οι προηγούμενοι, αλλά προηγουμένως θα έχουν αφανίσει έναν ολόκληρο λαό κάτω από τις «ερπύστριες» των «νόμων του κεφαλαίου», που πράγματι από τις «γκιλοτίνες» του «δεν εξαιρείται κανείς».


Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

ΟΡΚΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ στα εργατικά κάτεργα το 2013

RED RIVER


Κάθε πρωί πριν ξεκινήσει η βάρδια οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους, σε όλους τους τόπους δουλειάς και σε κάθε ειδικότητα ΟΦΕΙΛΟΥΝ να ανανεώνουν την πίστη τους στα αφεντικά!



Ορκίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την πλουτοκρατία.


Υπακοήν εις το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα ψηφίσματα του Κράτους.
Υποταγήν εις την κυβέρνηση.


Να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των, να σέβομαι την παρουσία των ΜΑΤ.


Να υπερασπίζω με πίστιν και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, την κερδοφορία των μονοπωλίων και της μεγαλοεργοδοσίας.


Να μη τας εγκαταλείπω, μηδέ ν' αποχωρίζομαι ποτέ απ' αυτών.


Να φυλάττω δε ακριβώς τους εργασιακούς νόμους, τους μισθούς των 400 ευρώ και κάθε νέο νόμο που με φέρνει πιο κοντά στην παντοτινή ανάπαυση.


Και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος σκλάβος.


ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΖΗΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ


ΖΗΤΩ ΟΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ
ΖΗΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ


ΖΗΤΩ ΟΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ
ΖΗΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ


ΖΗΤΩ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ
ΖΗΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ


ΖΗΤΩ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΜΠΟΡΟΙ
ΖΗΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

ΚΚΕ: "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Τώρα ένταση της αλληλεγγύης "


"Το ΚΚΕ καταγγέλλει την επίθεση των ΜΑΤ εναντίον των απεργών, στο αμαξοστάσιο του Μετρό, που αποδεικνύει ότι η επιχείρηση «Νόμος και Τάξη» της κυβέρνησης στόχο έχει τους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες.

Η κρατική βία και καταστολή δε στρέφεται μόνο εναντίον των εργαζομένων στο Μετρό, αλλά αποτελεί επίθεση στο σύνολο της εργατικής τάξης και του λαού, προκειμένου να σκύψει το κεφάλι στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική.

Ο λαός σαν μια γροθιά να απαντήσει με συλλογική αντεπίθεση και μαζική οργανωμένη απειθαρχία στα αντιλαϊκά μέτρα, τους αντιδραστικούς νόμους και την καταστολή. Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Τώρα χρειάζεται ένταση της αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων στα Μέσα Συγκοινωνίας".
Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

ΠΑΜΕ:ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΑΞΗ. ΟΛΟΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΓΕΝΑΡΗ ΣΤΙΣ 11 π.μ. ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ


ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΑΞΗ !

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ !

ΟΛΟΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΓΕΝΑΡΗ ΣΤΙΣ 11 π.μ.

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ

Το ΠΑΜΕ καλεί σε συλλαλητήριο, καταδίκη του κυβερνητικού αυταρχισμού, αλληλεγγύης και στήριξης του αγώνα των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, το Σάββατο, 26 Γενάρη 2013 στην Ομόνοια, ώρα 11πμ.

Καλεί τα Σωματεία, τους εργαζομένους, όλα τα λαϊκά στρώματα να δώσουν μαζικό μαχητικό παρόν.

Να καταδικάσουν αποφασιστικά την επίταξη και να απαιτήσουν την άρση της εκφράζοντας τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη τους στους εργαζομένους του Μετρό και σε όλους τους εργαζομένους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Είναι αγώνας που αφορά όλους τους εργαζόμενους.

Η "σιδερένια φτέρνα" του αστικού κράτους (νόμοι, κατασταλτικοί μηχανισμοί, δικαιοσύνη, Μέσα Ενημέρωσης) με την οποία η συγκυβέρνηση επιχειρεί να τσακίσει κάθε αντίσταση στη βάρβαρη πολιτικής της, για να στηριχθούν τα κέρδη και τα προνόμια των καπιταλιστών, πρέπει να τσακιστεί από την ενιαία αντίσταση και πάλη της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων.

Πολλές φορές στο παρελθόν τέτοιους είδους αποφάσεις τσακίστηκαν κάτω από την μαζική, μαχητική στάση των εργαζομένων και την αλληλεγγύη. Το παράδειγμα των ναυτεργατών με δεκάδες απεργίες σε συνθήκες επιστράτευσης δείχνει το δρόμο.

Έρχονται νέα κύματα αντιλαϊκών μέτρων, αντιλαϊκών και αυταρχικών πολιτικών και απαιτείται από το εργατικό και λαϊκό κίνημα ανεβασμένη ετοιμότητα και αποφασιστικότητα στην απόκρουσή τους.

Αγώνας οργανωμένος, σχεδιασμένος για ρήξεις και ανατροπές, για να απαλλαγεί οριστικά ο λαός από το ζυγό των μονοπωλίων και τις δυνάμεις που τα υπηρετούν.

Να ικανοποιηθούν τώρα τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων !

Να παρθεί τώρα πίσω η επίταξη !

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ

ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ !

ΦΘΗΝΕΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΣ, ΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ !

Γενάρης 2013

Οι συνήθεις ύποπτοι από τις 6 το πρωί στο αμαξοστάσιο

Το ΠΑΜΕ, ο κ.Κατσώτης... στις 6 το πρωί...
 Αργότερα βεβαια είπαν για τις αντιπροσωπείες κομμάτων, τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κλπ. Το ΚΚΕ είχε εξατμιστεί πάλι από τα δελτία.
Χθες σε κάποιο κανάλι, έγραφε από κάτω:"ΣΥΡΙΖΑ ΔΗΜΑΡ καταδικάζουν κλπ."
 Τι να πουν δηλαδή; "Πρεπει να γίνει υπόθεση όλων των εργαζόμενων,όλων των κλάδων στο Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα"; Λάδι στη φωτιά δηλαδή; "Μην είμαστε και πλεονέκτες", που έλεγε κι ο  Χατζηχρήστος