Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ(Εθνος)
Ανακούφιση προκάλεσε στους Ελληνες και στους Ευρωπαίους καταθέτες η πρόταση της Κομισιόν να επεκταθεί σε όλες τις χώρες της ΕΕ και να μονιμοποιηθεί η εγγύηση εκ μέρους των κρατών των καταθέσεων ύψους 100.000 ευρώ ανά τράπεζα και ανά πελάτη, σε περίπτωση χρεοκοπίας κάποιας τράπεζας, με την επιστροφή μάλιστα του ποσού στον καταθέτη εντός επτά ημερών.
Το μέτρο αυτό ισχύει στη χώρα μας, αλλά φυσικά ο κόσμος δικαίως φοβάται ότι σε περίπτωση χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους αυτή η εγγύηση θα είχε αμφίβολη και ίσως ανύπαρκτη αξία αναλόγως της μορφής της χρεοκοπίας.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη το ποσό ποικίλλει κατά περίπτωση και το μέτρο ήταν προσωρινού χαρακτήρα, καθώς ίσχυσε για το 2009 και στη συνέχεια ανανεώθηκε για το 2010. Μια πανευρωπαϊκή όμως ρύθμιση, όπως είναι αυτονόητο, έχει σαφώς μεγαλύτερη ισχύ και παρέχει διασφάλιση στους καταθέτες.
Αυτά είναι τα καλά νέα. Τα ανησυχητικά νέα αρχίζουν να έρχονται στην επιφάνεια μόλις αρχίσει κάποιος να σκαλίζει το γιατί η Κομισιόν έκανε αυτή την πρόταση. Η απάντηση είναι η αναμενόμενη: γιατί φοβάται ότι είναι αυξημένος ο κίνδυνος χρεοκοπίας τραπεζών μέσα στην ΕΕ - σε ολόκληρη την ΕΕ, όχι απλώς στην Ελλάδα, στην Ισπανία ή στην Πορτογαλία. Σε όλες τις χώρες της ΕΕ.
«Διαγράφεται νέα θύελλα γύρω από την αποπληρωμή του τραπεζικού χρέους», έγραφε προχθές στην πρώτη σελίδα της η παγκόσμια έκδοση των «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Παρουσίαζε ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών - της «τράπεζας των κεντρικών τραπεζών» όπως αποκαλείται.
Οι εμπορικές τράπεζες όλου του κόσμου λοιπόν, χρωστούν συνολικά περίπου 5 τρισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία θα είναι απαιτητά το 2012. Από αυτά τα 2,6 τρισεκατομμύρια δολάρια τα χρωστούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες και το 1,3 τρισ. οι αμερικανικές. Μέσα σε λιγότερο από δυόμισι χρόνια οι τράπεζες πρέπει είτε να ξεπληρώσουν τα χρέη τους είτε να μετακυλίσουν χρονικά ένα τμήμα τους εκδίδοντας νέα ομόλογα, κάνοντας αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου κ.λπ.
Στη Βρετανία ειδικά η κατάσταση είναι άκρως επίφοβη. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Αγγλίας, οι ανάγκες χρηματοδότησης των βρετανικών τραπεζών ανέρχονται σε 1,2 τρισεκατομμύριο δολάρια. Θα βρουν όλες οι τράπεζες αυτά τα κολοσσιαία ποσά εγκαίρως; Κανένας δεν είναι βέβαιος.
Πόσω μάλλον που οι πολιτικές λιτότητας και μείωσης του δημόσιου χρέους που εφαρμόζουν πλέον όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τις οδηγούν σε ανταγωνισμό με τις τράπεζες για την εξεύρεση αγοραστών των ομολόγων τους στις αγορές, με αποτέλεσμα και τα επιτόκια δανεισμού να αυξάνονται αλλά και να μην είναι σίγουρο ότι θα υπάρχουν διαρκώς δανειστές που θα διαθέτουν αυτά τα διαρκώς αυξανόμενα ποσά για να δανείζουν τα κράτη και τις τράπεζες.
«Το αποτέλεσμα είναι ότι οι πιστώσεις για τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές μπορεί να γίνουν πιο ακριβές και πιο σπάνιες, με δυσάρεστες συνέπειες για την οικονομική ανάπτυξη», γράφουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης».
Δεν πρόκειται για δημοσιογραφικά σενάρια οικονομικής φαντασίας. Οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό.
Τον Ιανουάριο του 2010 τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πούλησαν ομόλογά τους αξίας 106 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το αντίστοιχο ποσό όμως τον Μάιο βυθίστηκε στα μόλις 10,7 δισ. δολάρια και απαιτήθηκαν οι αποφάσεις των ηγετών της ΕΕ για τη συγκρότηση του «πακέτου σωτηρίας» των κρατών της ευρωζώνης από χρεοκοπία ύψους 750 δισεκατομμυρίων ευρώ, για να συνέλθει κάπως η αγορά των τραπεζικών ομολόγων και να ανεβεί στα 42 δισ. δολάρια τον Ιούνιο.
Δεν ανησυχούν για το τραπεζικό σύστημα μόνο οι δημοσιογράφοι. «Υπάρχει ο κίνδυνος οι τράπεζες να ανακουφίσουν τις πιέσεις που υφίστανται για τη δική τους χρηματοδότηση περιορίζοντας περαιτέρω τους όρους δανεισμού για τους πελάτες. Αυτό θα στραπατσάριζε την οικονομική ανάκαμψη και έτσι θα αύξανε τους κινδύνους δανεισμού για όλες τις τράπεζες» εκτιμούσε σε έκθεσή της τον περασμένο μήνα η Τράπεζα της Αγγλίας.
ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Λογιστικές απάτες δισεκατομμυρίων
ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ λογιστικές απάτες έκαναν (και πιθανότατα συνεχίζουν να κάνουν) πολλές από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου προκειμένου να συγκαλύψουν την πραγματική οικονομική τους κατάσταση και να μην καταρρεύσουν. Σύμφωνα με έγγραφο της χρηματιστηριακής αρχής των ΗΠΑ (SEC), ο τραπεζικός κολοσσός «Μπανκ οφ Αμέρικα» τον Μάρτιο του 2007 εμφάνισε βραχυπρόθεσμο χρέος 4,5 δισεκατομμυρίων ως δήθεν... έσοδο (!), ενώ τον Σεπτέμβριο του 2008 έκανε ακόμη μεγαλύτερη παραχάραξη στα βιβλία του ύψους 10,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων ώστε να εμφανίσει τα χρέη του κατά πολύ μικρότερα από όσο ήταν στην πραγματικότητα! Δεν είμαστε μόνο εμείς, λοιπόν, ειδικοί στις λογιστικές απάτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου