Τι είναι δικτατορία του κεφαλαίου και τι δικτατορία του προλεταριάτου;

Αριστερά και πολιτική

- Ένα μικρός ρωτάει και ανασυνθέτει

Εκεί που μιλούσαμε για σοβαρά πολιτικά δρώμενα με ένα φίλο στο σπίτι του, πετάγεται ο μπόμπιρας ο Πετράκης και ρωτάει: «Κύριε Στέργιο, τι είναι δικτατορία του κεφαλαίου και τι δικτατορία του προλεταριάτου που λέτε τώρα;»


Για μια στιγμή έπεσε αμηχανία. Πώς να εξηγήσεις τις ταξικές εξουσίες και τις διαφορές τους με απλά λόγια αλλά εντελώς μαρξιστικά σε ένα μικρό; Πού να αρχίσεις τώρα για παραγωγικές σχέσεις, ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, νόμους, συντάγματα και διάρθρωση των ταξικών εξουσιών…


Καλύτερα, λέω μέσα μου, να του το πω όπως θα ένοιωθε τις ταξικές δικτατορίες ένας εργάτης και τι δικτατορία θα ήθελε αυτός να επιβάλει στη θέση της σημερινής δικτατορίας του κεφαλαίου.

 

«Άκου, του λέω, δικτατορία του κεφαλαίου είναι να δουλεύει ο εργάτης, να τα παράγει όλα και όλα να ανήκουν στο αφεντικό ο οποίος τα παίρνει όλα και δεν δίνει λογαριασμό σε αυτόν που τα έβγαλε. Αυτό είναι νόμος, είναι ταξική δικτατορία του κεφαλαίου και αν κάποιος εργάτης τολμήσει να πάρει αυτό που παράγει στην επιχείρηση για δικό του θα τον κλείσουν στη φυλακή. Δικτατορία του προλεταριάτου είναι όλα όσα παράγει ο εργάτης να ανήκουν σε αυτόν. Αυτό είναι νόμος, είναι η ταξική δικτατορία του προλεταριάτου και αν κάποιος τολμήσει να πάρει αυτό που παράγει ο εργάτης για δικό του θα τον κλείσουν στη φυλακή».

Α, μου λέει, δικτατορία του κεφαλαίου είναι να μας παίρνουν για δικά τους όσα βγάζουμε και δικτατορία του προλεταριάτου να έχουμε για δικά μας όσα βγάζουμε!


Άσσος ο μπόμπιρας μας έβαλε γυαλιά όλους συνθέτοντας σε μια φράση ολόκληρη παράγραφο και ολόκληρες ταξικές εξουσίες.Το έλεγε και είμαι σίγουρος οτι σκεφτόταν τα εισοδήματα της οικογένειας που όλο χειροτέρευαν και δεν είχε ως τότε απάντηση του "γιατί;"


Και λέει και την ατάκα για να μας αποτελειώσει: «δηλαδή, δηλαδή το διάβασα στα πανό : “χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”. Δικτατορία του προλεταριάτου ε;»

Και μετά σου λένε ότι δεν καταλαβαίνει ο λαός. Εδώ ο μικρός καταλαβαίνει, όχι ο λαός. Απλώς η ταξική εξουσία τον εξαναγκάζει με την κάθε είδους βία που ασκεί, να βλέπει το συμφέρον του ως ανεστραμμένη αντανάκλαση της πραγματικότητας και να νομίζει τον εκμεταλλευτή του για… ευεργέτη.

Το γεγονός είναι πραγματικό και τον μικρό τον βλέπω συχνά - πυκνά να ελίσσεται στα πόδια των διαδηλωτών φωνάζοντας συνθήματα. Έτσι μου λύθηκε η απορία για το κοφτερό μυαλό του. Το ταξικό σχολείο του αγώνα του έμαθε να σκέφτεται πιο καλά και από μεγάλους.