Νιγηρία: Πετρελαιοπαραγωγοί χωρίς πετρέλαιο!

Για τις μαγικές ικανότητες του καπιταλισμού δεν χρειάζεται να πούμε.

Τίποτα πλέον δεν πρέπει να θεωρείται παράξενο για τον κόσμο της αγοράς.

Αυτό που συμβαίνει στη Νιγηρία όμως  έχει  ενδιαφέρον για όσους μαγεύονται από τις ειδήσεις για κοιτάσματα φυσικού αερίου στις θάλασσές μας.

Σε ποιον θα ανήκει αυτή η ενέργεια;

Στον περήφανο λαό;

Οχι φυσικά!

Ο πλούτος μιας χώρας δυστυχώς δεν ανήκει στο λαό της. Το ίδιο και το αέριο ή το πετρέλαιο στις θάλασσές μας. Τυπικά ανήκει σε αυτούς που έχουν την εξουσία ενώ σίγουρα δεν ανήκει στα ψάρια όση πλάκα κι αν έχουν τα σχετικά συνθήματα..

Αυτή είναι η αλήθεια, τι να κάνουμε...

Προσωπικά δεν θα ήθελα να καταλήξουν κάπου αυτές οι έρευνες για κοιτάσματα αερίου ή πετρελαίου πριν αλλάξει χέρια η εξουσία στην Ελλάδα.

Αλλιώς κινδυνεύουμε να χάσουμε και τα κοιτάσματα αλλά και τις θάλασσές μας.

Η Νιγηρία δείχνει τι μπορεί να συμβεί.

Το άρθρο από το 902

Nιγηρία: «Καθηλωμένοι» λόγω ελλείψεων στα... καύσιμα!



Σημαντική επιδείνωση παρουσιάζει η ζωή και η οικονομία στη Νιγηρία εξαιτίας της πολυήμερης έλλειψης που παρατηρείται στον ανεφοδιασμό της πετρελαιοπαραγωγού χώρας σε καύσιμα, μεταξύ άλλων και λόγω πιέσεων που ασκούν μονοπώλια για τον τερματισμό της κρατικής επιδότησης στα καύσιμα και της δραστηριοποίησης του δημόσιου τομέα στον τομέα παραγωγής και επεξεργασίας υδρογονανθράκων, με αφορμή την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο Μουχαμάντου Μπουχάρι.

Πληροφορίες αφρικανικών ειδησεογραφικών ιστοσελίδων αναφέρουν ότι σοβαρά προβλήματα στον ανεφοδιασμό των πολιτών αλλά και των δημόσιων υπηρεσιών και ιδιωτικών επιχειρήσεων, καταγράφονται πλέον όχι μόνον στην πρωτεύουσα Αμπούτζα και στην οικονομική πρωτεύουσα στο νότιο τμήμα της χώρας, Λάγκος, αλλά και στις 36 πολιτείες της ομοσπονδίας.

Σχεδόν όλος ο δημόσιος και ιδιωτικός τομέας έχει «καθηλωθεί» και «κατεβάσει ρολά» εξαιτίας της δραματικής έλλειψης σε καύσιμα, με χειρότερη την κατάσταση σε δημόσια σχολεία, νοσοκομεία, εταιρείες συγκοινωνιών ακόμη και εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα των τηλεπικοινωνιών. Τις τελευταίες μέρες, μάλιστα, αεροπορικές εταιρείες έχουν αναγκαστεί στην ανάσχεση δρομολογίων εντός της Νιγηρίας λόγω έλλειψης ακόμη και στην κηροζίνη.

ΠΑΜΕ: Δημόσια καθολική υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση για όλο το λαό (VIDEO - ΦΩΤΟ)

Ημερίδα του ΠΑΜΕ με θέμα: «Οι εξελίξεις στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα και οι θέσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος»

Δείτε εδώ την κεντρική εισήγηση



«Οι εξελίξεις στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα και οι θέσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος» ήταν το θέμα της ημερίδας που διοργάνωσε τοΠΑΜΕ, το Σάββατο 23 Μάη, στον κινηματογράφο «Αλκυονίς».

Την κεντρική εισήγηση πραγματοποίησε ο Θανάσης Γκώγκος, μέλος της ΕΓ τουΠΑΜΕ (Διαβάστε στο συνημμένο όλη την εισήγηση) και ακολούθησαν παρεμβάσεις. Επιπλέον διαβάστε στο συνημμένο, στο τέλος, το πλαίσιο αιτημάτων και διεκδικήσεων του ΠΑΜΕ που ακουμπά κάθε πλευρά του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος.

Ο Θ. Γκώγκος επεσήμανε ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία «θέλουμε να μετατραπεί σε ένα επικαιροποιημένο ιδεολογικοπολιτικό όπλο του εργατικού-λαϊκου κινήματος και των οργανώσεων του. Επιδιώκουμε

Δημοσκόπηση Public Issue:ΣΥΡΙΖΑ 48,5%, ΝΔ 21%, ΚΚΕ 6%

Υπεροχή του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑκαθώς και αποδοχή της στρατηγικής της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις, δείχνει δημοσκόπηση της εταιρίας Public Issue για την Αυγή της Κυριακής.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης, η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ – Νέας Δημοκρατίας, στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής, ξεπερνά το 27%. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 48,5% έναντι 21% της Ν.Δ. και ακολουθούν ΚΚΕ με 6%, Χ.Α με 6%, Ποτάμι με 5,5%, ΠΑΣΟΚ με 4%, ΑΝΕΛ με 3,5% και λοιπά κόμματα με ποσοστό 5,5%.

Όπως διαπιστώνει η δημοσκόπηση, το 54% στηρίζει τη διαπραγματευτική στάση της κυβέρνησης, έναντι 37% που διαφωνεί. Το 56% προκρίνει την έγκριση της ενδεχόμενης συμφωνίας από τη Βουλή και το 34% με δημοψήφισμα, ενώ το 37% αναφέρει ότι η κυβέρνηση πρέπει να υποχωρήσει, έναντι του 58% που δηλώνει ότι πρέπει να κρατήσει σκληρή στάση.

Για τις επιμέρους πτυχές της διαπραγμάτευσης, το 89% τάσσεται εναντίον της μείωσης κύριων συντάξεων, το 81% εναντίον της απελευθέρωσης ομαδικών απολύσεων, το 79% εναντίον της μείωσης των επικουρικών, το 57% εναντίον της διατήρησης του ΕΝΦΙΑ, το 52% εναντίον της επιβολής ενιαίουΦΠΑ 18%, και το 43% εναντίον της ιδιωτικοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων.

Η δημοτικότητα του κ. Τσίπρα φθάνει στο 77% ενώ η καταλληλότητα για την πρωθυπουργία στο 63% με τον κ. Σαμαρά να συγκεντρώνει ποσοστό 20%. Το 44% δηλώνει ικανοποιημένο από την κυβέρνηση , ενώ οι πολίτες είναι διχασμένοι για την Ευρωπαϊκή Ένωση (50% αρνητική γνώμη, 48% θετική),ψηφίζουν όμως ευρώ σε ποσοστό 71% έναντι 19% της δραχμής, σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα.

Σε ό,τι αφορά τη Ν.Δ., το 74% θεωρεί ότι κινείται σε λάθος κατεύθυνση, το 62% εκτιμά ότι χρειάζεται αλλαγή ηγεσίας ενώ ο κ. Σαμαράς θεωρείται στο σύνολο των ψηφοφόρων ως καταλληλότερος αρχηγός για τη Ν.Δ. με 16% και ακολουθούν η Ντόρα Μπακογιάννη με 12%, ο Κώστας Καραμανλής με 11%, ενώ Δημήτρης Αβραμόπουλος, Κυριάκος Μητσοτάκης και Νίκος Δένδιας συγκεντρώνουν από 3%. Ωστόσο, στους ψηφοφόρους της Ν.Δ. για το ίδιο ερώτημα ο κ. Σαμαράς θεωρείται καταλληλότερος αρχηγός του κόμματος με ποσοστό 44%, ο κ. Καραμανλής συγκεντρώνει 15% και η κ. Μπακογιάννη 13%.

Πηγή: ΑΜΠΕ

Η οπορτουνιστική επίθεση στο ΚΚΕ με τη μέθοδο της εξαπάτησης

Του Μάκη ΜΑΪΛΗ

Σαν εισαγωγή 

«Οι υποκριτικές ειρηνοφιλίες και τα συνέδρια του αφοπλισμού ξεμασκαρεύτηκαν. Τώρα μιλάνε ανοιχτά και ξέσκεπα για τον πόλεμο (...) σ' όλα τα μεγάλα εργοστάσια της Ευρώπης και της Αμερικής χύνεται το ατσάλι, που θα θερίσει την ανθρώπινη σάρκα» έγραφε ο «Ριζοσπάστης» της Κυριακής 10 Ιούλη του 1932, κάτω από τον τίτλο "αντιπολεμικό μανιφέστο".



Διάφοροι του φραξιονιστικού οπορτουνισμού, που εμφανίζονται μέσα από τον λεγόμενο «Εργατικό Αγώνα», τη «Νέα Σπορά» κ.λπ., εδώ και μερικά χρόνια πήραν εργολαβικά την υπόθεση να «υπερασπίσουν» την Ιστορία του ΚΚΕ, με σκοπό όμως να χτυπήσουν το ΚΚΕ, επειδή αυτό βγάζει διδάγματα από την Ιστορία του. Ετσι γράφουν, ότι ένας πυρήνας (!) στελεχών του, αποδομεί την ιστορία του Κόμματος (!), διαστρεβλώνει (!) την ιστορική αλήθεια. Και αυτό, γιατί η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, όπως γράφουν, «είναι αποφασισμένη να διαλύσει το Κόμμα, όπως το ξέραμε»!...

Αυτά και άλλα γράφουν, προσβάλλοντας ταυτόχρονα τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ, ότι τα διακρίνει«άγνοια, αμάθεια, αδυναμία άρθρωσης ισχυρού πολιτικού και ιδεολογικού λόγου»! Γι' αυτό παρασύρονται (!) από την ηγεσία!...

Τέτοια γράφουν, ανερυθρίαστοι. Οι μόνοι που δεν χαρακτηρίζονται από αυτές τις ...αρετές είναι οι οπορτουνιστές του «Εργατικού Αγώνα», που συγκροτήθηκαν ως κίνηση

ΚΟΥΒΑ, ο μύθος και η σημερινή πραγματικότητα

Συντάκτης: Διότιμος



Κούβα: Το νησί της σοσιαλιστικής επανάστασης, που από τα μέσα του περασμένου αιώνα κατάφερε να συγκεντρώνει το απύθμενο μίσος των εχθρών του και τον παθιασμένο “θαυμασμό” των φίλων του.

Για ποιο λόγο όμως αυτό εξακολουθεί να ισχύει μέχρι τις μέρες μας, που η κυριαρχία του καπιταλισμού στον πλανήτη είναι σχεδόν απόλυτη; Ποιο είναι το ειδικό βάρος στην παγκόσμια ιστορία του μικρού αυτού νησιού, που έχει έκταση και πληθυσμό παρόμοιο με αυτόν της Ελλάδας; Μήπως έχει δημιουργηθεί κάποιος μύθος γύρω από την Κούβα, που έρχεται σε αντίθεση με την σημερινή πραγματικότητα;

Τα τελευταία δημοσιεύματα περί συνομιλιών και συμφωνιών ανάμεσα στις κυβερνήσεις της Κούβας και των ΗΠΑ μεγαλώνουν το ενδιαφέρον για το πολύπαθο και επαναστατικό αυτό νησί. Με τη χαρά ότι έπεσε, πέφτει ή άρχισε η πτώση του τελευταίου κάστρου του σοσιαλισμού πανηγυρίζουν οι κρυφοί και φανεροί εχθροί του. Χαίρονται διότι θεωρούν ότι αυτό που δεν κατάφεραν τα όπλα, το κατάφερε ο οικονομικός αποκλεισμός του νησιού τον τελευταίο μισό αιώνα. Πανηγυρίζουν διότι χωρίς την υποστήριξη της τέως Σοβιετικής Ένωσης, ο αποκλεισμός έφερε επιτέλους τον οικονομικό μαρασμό, κι αυτός οδήγησε στην άρνηση του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Αναμενόμενο -μπορεί να σκεφτεί κανείς. Δεν θα μπορούσε το μικροσκοπικό νησί της επανάστασης να αντέξει τον αποκλεισμό από στεριά και θάλασσα από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Τα ξένα και τα ελληνικά ΜΜΕ με μικρές εξαιρέσεις χρησιμοποιούν τις πρόσφατες εξελίξεις για να τεκμηριώσουν με “νέα” επιχειρήματα την αντικομμουνιστική τους προπαγάνδα, να σπείρουν την απογοήτευση για το μάταιο κάθε αντίστασης απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και να συντηρήσουν το κλίμα ανοχής στην ιμπεριαλιστική μπότα και το ραγιαδισμό. .

Οι ορέξεις του παγκόσμιου κεφαλαίου
Μέσα σ΄ αυτό το κλίμα το διεθνές κεφάλαιο αντιδρά με ποικίλους τρόπους:

• Οι “εξόριστοι” Κουβανοί στο Μαϊάμι εξακολουθούν να έχουν μέχρι σήμερα μεγάλη πολιτική επιρροή στην Αμερικάνικη ηγεσία. Ονειρεύονται να ξαναπάρουν πίσω τα τσιφλίκια που είχαν στην Κούβα την εποχή του Μπατίστα και επιτίθενται στον Ομπάμα γιατί “δεν τους παίζει” στη σύναψη συμφωνιών.
• Μεγάλο μέρος του αμερικανικού κεφαλαίου δεν ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των “Κουβανών εξόριστων” επιχειρηματιών. Ανυπομονεί να του δοθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται το πράσινο φως για “επενδύσεις” στο νησί. Υπάρχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα ανάμεσα σ΄ αυτές τις δύο μερίδες του αμερικάνικου κεφαλαίου, που εκφράζεται μάλιστα και με έντονο πολιτικό τρόπο.
• Το Ευρωπαϊκό κεφάλαιο και οι BRICS επιδιώκουν να “επενδύσουν” στην Κούβα πριν προλάβει το κεφάλαιο των ΗΠΑ να εξασφαλίσει για λογαριασμό του τη μερίδα του λέοντος.

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του παγκόσμιου κεφαλαίου για να κερδίσουν όσο γίνεται πιο μεγάλο μερίδιο στην αγορά της Κούβας δεν αποβλέπει μόνο στην Κουβανική αγορά, αλλά και στην εκμετάλλευση της γεωπολιτικής σημασίας της Κούβας για όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Οι υπερασπιστές της Κουβανικής επανάστασης.

Είναι περισσότερο από έκδηλο το ενδιαφέρον και η ανησυχία όσων τάσσονται στο πλευρό της Κουβανικής επανάστασης. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα τόσο στις συζητήσεις, όσο και στα δημοσιεύματα στα διαφόρων blogs του διαδικτύου. Αναλύουν τις αποφάσεις για μεταρρυθμίσεις, που πήρε το τελευταίο συνέδριο του Κουβανικού Κόμματος και στα “παραθυράκια” της Κουβανικής νομοθεσίας που θα εκμεταλλευτεί το ξένο κεφάλαιο για να επιβάλει την κυριαρχία του. Μερικοί θεωρούν ότι το Κουβανικό Σύνταγμα δεν επιτρέπει την κυριαρχία του ξένου κεφαλαίου και ότι οι ξένες επενδύσεις θα είναι ελεγχόμενες και θα αφορούν βασικά κάποιες ακίνητες περιουσίες. Άλλοι θεωρούν ότι ο κίνδυνος προέρχεται από το δολάριο, που έχοντας σταθερή ισοτιμία με το τουριστικό πέσο, προσπαθεί να μπει με κάθε νόμιμο και παράνομο μέσο στην Κούβα και ότι ο λαός πρέπει να αντισταθεί.

Άλλοι αισιόδοξοι, μολονότι έχουν υπόψη τις “μεταρρυθμίσεις” των αναπτυσσομένων χωρών που είχαν κάποτε σοσιαλιστικό προσανατολισμό, προβλέπουν ότι η Κούβα δεν θα ακολουθήσει τον “κινέζικο” δρόμο προς τον καπιταλισμό. Δικαιολογούν αυτή την άποψη με το επιχείρημα ότι το επαναστατικό πνεύμα με το οποίο έχει γαλουχηθεί ο Κουβανικός λαός έχει τη δύναμη να αντισταθεί. Στηρίζουν βασικά τις απόψεις τους στην επαναστατική συνείδηση που διαμορφώθηκε από τον συνεχή αγώνα και τις αλλεπάλληλες νίκες του Κουβανικού λαού απέναντι στις στρατιωτικές ιμπεριαλιστικές επιθέσεις και στις ύπουλες δολοφονικές επιχειρήσεις δολιοφθοράς. Θεωρούν ότι αυτό είναι η εγγύηση πως η Κούβα δεν πρόκειται να χάσει το σοσιαλιστικό της χαρακτήρα.

Ο θαυμασμός για την ηρωική και νικηφόρα μέχρι σήμερα πορεία του Κουβανικού λαού, ο ενθουσιασμός και η ακλόνητη πίστη ότι η αντικειμενική πορεία όλων των χωρών του κόσμου είναι ο σοσιαλισμός ίσως οδηγεί στην υποτίμηση του ότι ο μονόδρομος της κοινωνίας έχει μεν συγκεκριμένη κατεύθυνση, αλλά έχει και πισωγυρίσματα. Δεν πρέπει κανείς να λησμονεί ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται από λαθεμένες εκτιμήσεις, από άστοχους οικονομικούς χειρισμούς, κάτω από το βάρος αρνητικών συσχετισμών, και από παραβιάσεις των αρχών της επαναστατικής θεωρίας του μαρξισμού-λενινισμού μπορούν να οδηγήσουν σε οδυνηρά πισωγυρίσματα.

Μύθος και πραγματικότητα.

Οι ηγέτες της ηρωικής Κουβανικής επανάστασης δίκαια γίνανε θρύλος για όλους τους λαούς τους κόσμου. Οι θρύλοι όμως συχνά ξεπερνούν τα όρια των πραγματικών διαστάσεών τους και μπορεί να οδηγήσουν σε λαθεμένα συμπεράσματα. Η περιβολή τόσο του Κουβανικού λαού όσο και της πολιτικής ηγεσίας του με υπερβολές, γενικεύσεις, ωραιοποιήσεις και γενικά ιδιότητες, που ξεφεύγουν από τα όρια της πραγματικότητας μπορεί να έχουν αρνητικές συνέπειες.

Η επικράτηση της αντεπανάστασης στη Σοβιετική Ένωση και στις υπόλοιπες σοσιαλιστικές χώρες την τελευταία δεκαετία του εικοστού αιώνα, είχαν τρομακτικές επιπτώσεις όχι μόνο για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού αλλά για την επιβίωση του λαού της Κούβας, επί μια περίπου εικοσαετία. Ο οικονομικός αποκλεισμός που είχαν επιβάλει στην Κούβα οι ΗΠΑ είχε αναγκάσει την Κούβα να έχει οικονομικές συναλλαγές σχεδόν αποκλειστικά με τις τέως σοσιαλιστικές χώρες. Η απότομη διακοπή αυτών των συναλλαγών σε συνδυασμό με τον οικονομικό αποκλεισμό της είχε καταστροφικές οικονομικές συνέπειες για την Κούβα. Ο λαός της, που λόγω κλιματολογικών συνθηκών δεν μπορούσε να παράγει ίδιος όλα τα βασικά είδη διατροφής και δεν μπορούσε πια λόγω του οικονομικού αποκλεισμού να εξάγει το ζαχαροκάλαμο και τα άλλα προϊόντα που παρήγαγε, κυριολεκτικά άρχισε να λιμοκτονεί στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Οι οικονομικές επιπτώσεις σήμερα έχουν αμβλυνθεί αλλά δεν έχουν ξεπεραστεί. Σημαντικές δυσκολίες εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα στην οικονομία, που έχουν αντίκτυπο και στην κοινωνική ζωή.

Η Κούβα την εποχή που λιμοκτονούσε έκανε προσπάθεια να επιβιώσει με τη θέσπιση δύο παράλληλων νομισμάτων και με την αποδοχή της μαύρης αγοράς. Η πληθώρα των πολυτελών ξενοδοχείων που δημιουργήθηκαν με κεφάλαια ξένων επενδυτών, η ανάπτυξη του μικρού ντόπιου κεφαλαίου που σήμερα ασφυκτιά και ανυπομονεί να μπει στο παιχνίδι της νόμιμης συγκέντρωσης και της συγκεντροποίησης δεν είναι η καλύτερη βάση για τη συνέχιση της σοσιαλιστικής πορείας της Κούβας.

Παράλληλα με αυτές τις δυσκολίες άρχισε να δημιουργείται και ένας έντονος σκεπτικισμός: Οι πρόσφατες μυστικές συνομιλίες της κουβανικής κυβέρνησης με την αμερικάνικη και μάλιστα με τη μεσολάβηση του Πάπα εύλογα δημιουργούν ανησυχίες τόσο στους ηλικιωμένους Κουβανούς, όσο και σε όσους θεωρούν την Κούβα σαν το τελευταίο κάστρο του σοσιαλισμού. Θυμούνται ότι το Βατικανό έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην ενίσχυση των αντεπαναστατικών δυνάμεων στην Ουγγρική αντεπανάσταση το 1956, στο Τσεχοσλοβάκικο πείραμα το 1968 (την περιβόητη “άνοιξη της Πράγας”) και στην ενίσχυση του αντεπαναστατικού συνδικάτου “Αλληλεγγύη” το 1980 στην Πολωνία. Ο καθολικισμός στην Κούβα είναι βέβαια η τρίτη θρησκεία στην Κούβα, αλλά δεν παύει να χρησιμεύει σαν εργαλείο για να γείρει η ζυγαριά υπέρ της αντεπανάστασης.

Μια πρόσφατη δυσκολία σήμερα είναι η επίθεση με τη χρήση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας. Η αμερικάνικη εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων ωχριά μπροστά στην σημερινή ηλεκτρονική εισβολή από τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους στην Κούβα. Ο Ψυχολογικός Πόλεμος μέσω internetκαι κινητών τηλεφώνων τελευταίας τεχνολογίας ιδιαίτερα εναντίον της νέας γενιάς, που δεν έζησε στο πετσί της ούτε την προ Μπατίστα εποχή, ούτε την Κουβανική επανάσταση, προλειαίνει το δρόμο για την επιδιωκόμενη από τους Αμερικάνους επιδρομή του κεφαλαίου.

Η αγωνιζόμενη Κούβα

Είναι ανθρώπινο οι επιτυχίες να ενθαρρύνουν τους λαούς και τα πισωγυρίσματα να τους απογοητεύουν. Εκείνο όμως που θα καθορίσει την τελική νίκη των λαών είναι η δυναμική που αναπτύσσεται στο ταξικό κίνημα και ο βαθμός που αξιοποιείται αυτή η δυναμική πρακτικά. Η πορεία της σοσιαλιστικής επανάστασης στην Κούβα έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Δεν παύει όμως να καθορίζεται από τους γενικούς νόμους της κοινωνικής εξέλιξης, δηλαδή από την ασίγαστη πάλη των τάξεων. Η αριθμητική δύναμη της εργατικής τάξης στην Κούβα, τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά, η συμμετοχή της στην εξουσία, η εμπειρία της στους ταξικούς αγώνες, η ικανότητά της να καθοδηγεί τις άλλες αντικαπιταλιστικές δυνάμεις θα παίξουν βασικό ρόλο στο μέλλον της χώρας. Οποιεσδήποτε κι αν είναι οι οικονομικές της δυσκολίες, οποιοδήποτε και αν είναι το αποτέλεσμα των διαδραματιζομένων συμφωνιών, η πάλη των τάξεων θα παίζει τον καθοριστικό ρόλο κάτω από τις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί.

Πότε από καλύτερες και πότε από χειρότερες θέσεις οι παλιοί και οι επόμενοι αγώνες και θυσίες του λαού της Κούβας θα διατηρούν στο ακέραιο την αξία τους. Θα παραμένουν σύμβολο των λαϊκών αγώνων ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Το ιστορικό δίδαγμα της Κουβανικής επαναστατικής πορείας δεν θα αλλάξει οποιεσδήποτε κι αν είναι οι μελλοντικές εξελίξεις. Θα παραμένει ζωντανό και θα διδάσκει σε όλους τους λαούς, πως ένας μικρός λαός μπορεί να υψώνει νικηφόρα το ανάστημά του στον ιμπεριαλισμό. Πως μπορεί να υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του. Πως μπορεί να αντιμετωπίζει τα προβλήματά του τόσο σε περιόδους ανάπτυξης του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος όσο και σε περιόδους ύφεσης.

Οι λαοί θα εξακολουθούν να διδάσκονται τόσο από τη θετική όσο και από την αρνητική εμπειρία του αγώνα όλων των λαών, συμπεριλαμβανομένου και του Κουβανικού λαού. Θα συνεχίσουν να εμπνέονται από την Κουβανική επανάσταση. Η τελική νίκη των λαών είναι μεν προδιαγεγραμμένη, αλλά ο δρόμος προς αυτήν είναι μακρύς είναι δύσβατος. Αυτό ισχύει τόσο για την Κούβα, όσο και για τους άλλους λαούς.

πηγή: dioti.gr

Για την καταστροφή του Πόντου

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΤΥΧΕΣ ΚΑΙ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ


Το τελευταίο χρονικό διάστημα, επανήλθαν στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής, έντονες συζητήσεις για το ζήτημα της «γενοκτονίας των Ποντίων». Επιχειρώντας μια ψύχραιμη και αντικειμενική προσέγγιση του ζητήματος, πρέπει να απομακρυνθούμε από τις κρατούσες -και συνεχώς αναπαραγόμενες- αναλύσεις και αντιλήψεις (οι οποίες περιορίζονται στο να αποδίδουν την καταστροφή του ποντιακού ελληνισμού στην Τουρκία σε «φυλετικά» κριτήρια) και να ξεκινήσουμε, θέτοντας το γεγονός στην πραγματική του βάση με σκοπό να αναδειχθούν ορισμένα βασικά ζητήματα, τα οποία, σκοπίμως συγκαλύπτονται κοινώς «θάβονται» υπό το βάρος εθνικιστικών κραυγών και κροκοδείλιων δακρύων. Αλλωστε οι αστοί στα πλαίσια της ιδεολογικής διαπάλης χρησιμοποιούν και τα ιστορικά ζητήματα με ανιστόρητη μεθοδολογία, προκειμένου να υποτάσσουν τους λαούς στις δικές τους επιδιώξεις και στη στήριξη του καπιταλιστικού συστήματος. Τα ζητήματα αυτά, σχετικά με το ζήτημα των Ποντίων έχουν να κάνουν κυρίως με τη διαδικασία διαμόρφωσης έθνους - κράτους από την τουρκική αστική τάξη στην περίοδο του ιμπεριαλισμού, η οποία είχε άμεσο αντίκτυπο στις εθνικές μειονότητες (σημ.: όλες οι παρόμοιες διεργασίες διεθνώς είχαν επιπτώσεις στις μειονότητες, οι οποίες, στην πλειοψηφία τους, εν τέλει, είτε αφομοιώθηκαν, είτε εξοντώθηκαν) και με τις ευθύνες της ελληνικής, εγχώριας και ποντιακής, αστικής τάξης, που εντέχνως υποβαθμίζονται ή διαγράφονται παντελώς από τα κατάστιχα της Ιστορίας. Γι' αυτά τα ζητήματα θα αναφερθούμε στο σημερινό ένθετο του «Ριζοσπάστη» Ιστορία. Το θέμα αναδημοσιεύεται από το βιβλίο του Αναστάση Γκίκα, «Οι Ελληνες στη διαδικασία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

***

Ιστορικές διαδικασίες που αναδείχτηκαν στην περιοχή του Πόντου κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο



Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, στο κατώφλι του 20ού αιώνα, αποτελούσε μαζί με την τσαρική (ρωσική) και την αψβουργική (αυστροουγγρική) τις τελευταίες πολυεθνικές αυτοκρατορίες. Απ' αυτές, η οθωμανική παρουσίαζε πολύ πιο έντονα

Εργατικό ατύχημα με έξι τραυματίες από έκρηξη σε μονάδα των ΕΛΠΕ (ΦΩΤΟ)

Έξω από τα ΕΛΠΕ εργαζόμενοι μετά το ατύχημα

Εργατικό ατύχημα με έξι τραυματίες από την πυρκαγιά στα ΕΛΠΕ. Τρεις εργαζόμενοι, σε κρίσιμη κατάσταση καθώς φέρουν εγκαύματα σε όλο τους το σώμα, μεταφέρθηκαν στο Αττικό Νοσοκομείο. Επίσης, άλλοι τρεις τραυματίες μεταφέρθηκαν στο Θριάσιο Νοσοκομείο. Ο ένας πολυεγκαυματίας μεταφέρθηκε από το Αττικό στο Γενικό Κρατικό Αθήνας όπου υπάρχει μονάδα εγκαυμάτων.

Η πυρκαγιά ξέσπασε από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία το πρωί σε μονάδα των ΕΛΠΕ στη διάρκεια εργασιών συντήρησης σε μία παλιά μονάδα, όπου σημειώθηκε έκρηξη.

Στο πλευρό των εργαζομένων από την πρώτη στιγμή μέλη του Συνδικάτου Μετάλλου Ν. Αττικής που καταγγέλλουν την έλλειψη μέτρων ασφαλείας σε ένα χώρο με 3.000 εργαζόμενους. Όπως καταγγέλλουν δεν χτύπησε ο συναγερμός πυρκαγιάς και δεν υπήρχε σχέδιο ασφαλούς εξόδου των εργαζομένων σε περίπτωση πυρκαγιάς.

Κατά τη διάρκεια της φωτιάς, οι εργαζόμενοι στοιβάχτηκαν σε έναν από τους χώρους στάθμευσης των εγκαταστάσεων, χωρίς να τους επιτρέπεται να μετακινηθούν. Όταν οι εργαζόμενοι άνοιξαν μία από τις εξόδους, προκειμένου να διαφύγουν, το προσωπικό φύλαξης των εγκαταστάσεων τους κυνήγησε για να τους πάρει τις κάρτες εισόδου.

Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, η πυρκαγιά ξέσπασε όχι από φωτιά σε χόρτα, όπως ειπώθηκε αρχικά, αλλά από έκρηξη, κάτι που υποδεικνύει έλλειψη μέτρων ασφάλειας και προστασίας. Τις εργασίες πραγματοποιούσαν συνεργεία που αποτελούνταν από ανειδίκευτους εργάτες, οι οποίοι καλούνται να δουλεύουν 12ωρα και 16ωρα, με ελάχιστα διαλείμματα και μεροκάματα πείνας.

Αύριο στις 7 το πρωί οι εργαζόμενοι θα πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση.

Την κατάσβεση ανέλαβε το προσωπικό πυρασφάλειας των διυλιστηρίων.

από 902.gr
 

Σημείωση "Εδώ κ Τώρα":

Η κυρία του πρωινού ΤΩΡΑ στο ΣΚΑΙ έσπευσε πρωί πρωί να διακόψει τον Σωτήρη Πουλικόγιαννη και να πει "ε όχι και χαροπαλεύουν άνθρωποι, να τα λέμε όπως είναι..." Τελικά υπάρχουν  3 διασωληνωμένοι! Με 70% εγκάυματα...Η "ανταγωνιστικοτητα της οικονομίας μας" απαιτεί θυσίες. Συγχαρητήρια στην κυρία για την αντικειμενικότητα... 

 Επίσης βλέπουμε από το πρωί τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στην πρώτη γραμμή να ψάχνουν να βρουν άκρη και να δίνουν κουράγιο στους εργαζόμενους. Ναι, αυτούς που τους επιτίθενται διαρκώς τα "παλληκάρια" της Χρυσής Αυγής σαν καλά τσιράκια της εργοδοσίας. Αυτούς που τρέχουν να κατηγορήσουν όλοι οι "αριστεροί" κάθε είδους για όλα ως κομματικοποιημένους, επαγγελματίες που κάνουν κακό στο κίνημα που πρέπει να είναι "ανεξάρτητο".
Οι άλλοι όμως που είναι; Το Υπουργείο Εργασίας; Καμια λέξη για την ασυδοσία; Ασε δεν πειράζει, θα βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά οι "επαγγελματίες συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ"...Σα δεν ντρέπονται.

Ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης πάντως κατήγγειλε το πρωί, ότι υπάρχουν αγνοούμενοι, ότι δεν ξέρει κανεις πόσοι ήταν οι "έκτακτοι" που έκαναν τη συντήρηση, και ότι όταν ζήτησαν στοιχεία και αριθμούς δεν τους δόθηκαν.

«Δίνουμε στο ΝΑΤΟ Ενοπλες Δυνάμεις και υποδομές στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»

ΦΑΝΑΤΙΚΟΤΕΡΟΣ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΑΣ






«Είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε εγκαταστάσεις, τις Ενοπλες Δυνάμεις μας, αλλά και μεγάλες βάσεις στην περιοχή του νοτίου Αιγαίου, προκειμένου να διευκολύνουμε τις δυνάμεις της Συμμαχίας (βλ. ΝΑΤΟ) να αναπτύξουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».



Αυτά είπε χτες ο υπουργός Αμυνας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, κηρύσσοντας την έναρξη του 3ου ετήσιου συνεδρίου «Αμυνας και Ασφάλειας» του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, σκιαγραφώντας την προσπάθεια της ντόπιας αστικής τάξης και των κομμάτων της να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά στην ευρύτερη περιοχή, συμμετέχοντας στις ιμπεριαλιστικές - πολεμικές επιχειρήσεις με προσχήματα τους τζιχαντιστές ή τη μετανάστευση.

Αλλωστε, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Π. Καμμένος: «Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, διαμορφώνονται οι συνθήκες ενός νέου, εξαιρετικά αβέβαιου, διεθνούς περιβάλλοντος, το οποίο χαρακτηρίζεται από την ανάκαμψη παλαιών και την ανάδυση νέων απειλών (...) Το περιβάλλον ασφαλείας επιδεινώνεται από την εμφάνιση των "μη κρατικών δρώντων", την έξαρση της τρομοκρατίας και τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που δημιουργούν η παράνομη μετανάστευση, η ανισότητα στην κατανομή του πλούτου και η οικονομική κρίση».

Διακυβεύονται σημαντικά μονοπωλιακά συμφέροντα





Επιμένοντας, δε, ότι «η τρομοκρατία παραμένει η σημαντικότερη απειλή της διεθνούς κοινότητας», μίλησε για «δημιουργία θυλάκων ανομίας σε περιοχές των χωρών της ευρύτερης περιοχής, που ευνοούν τον εξτρεμισμό, την τρομοκρατία και την πειρατεία (Λιβύη, υποσαχάρια Αφρική, Συρία)». Συμπλήρωσε ότι «τα κράτη αυτά, όπως η Λιβύη, η Συρία, το Ιράκ και η Υεμένη, παραμένουν άμεσες απειλές για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια». Φωτογράφισε έτσι ολόκληρη την περιοχή που έχουν στόχαστρό τους τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, καθώς διακυβεύονται εκεί σημαντικά τους συμφέροντα.


Αλλωστε, όπως τόνισε ο Καμμένος, «η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Μαγκρέμπ και της Μέσης Ανατολής, αποτελεί ίσως τον κορυφαίο γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό κόμβο παγκοσμίως. Τα προτάγματα για ανεύρεση και αξιοποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγώνστη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και η διαμόρφωση του περιφερειακού συστήματος διαμετακόμισης ενέργειας, δημιουργούν επιπρόσθετες προκλήσεις ασφάλειας».

Πρόσθεσε και ότι «η αστάθεια, που εκτείνεται σήμερα από την Ουκρανία μέχρι τις ακτές της Βόρειας Αφρικής, που κυκλώνει την Ευρώπη, συνιστά μία απειλή για το εμπόριο, τις ενεργειακές οδούς, τον τουρισμό, την προσπάθεια για βιώσιμη ανάπτυξη».

Προμαχώνας των ιμπεριαλιστών

Μετά ταύτα υπογράμμισε ότι «η Ελλάδα, με γεωγραφικά και κοινωνικοπολιτικά κριτήρια αποτελεί την παρούσα χρονική περίοδο τον προμαχώνα της Ευρώπης προς αυτή την περιοχή, και ως τέτοια δύναται να διαδραματίσει κεντρικό και καταλυτικό ρόλο στις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις».

Υπογράμμισε ότι «η διεθνής κοινότητα καλείται να δώσει μία απάντηση στις σύγχρονες απειλές».
Πολεμοχαρής ο υπουργός...

Στο ίδιο φόντο είπε ακόμα ότι «το ΝΑΤΟ απαιτείται να αναδιατάξει την πολιτική του στη Νότια Πτέρυγά του, εκεί που οι κίνδυνοι είναι συγκεκριμένοι, και να μη δείχνουμε εμμονές σε υπερβολικούς και διογκωμένους κινδύνους του βόρειου τομέα». Σαφής η προσπάθεια της κυβέρνησης να υποβαθμίσει τις κόντρες ΗΠΑ - ΕΕ με τη Ρωσία, θέλοντας παραπέρα ανάπτυξη σχέσεων Ελλάδας - Ρωσίας σε όφελος των ντόπιων μονοπωλίων, χωρίς βέβαια να αμφισβητεί στο παραμικρό τη στρατηγική του επιλογή για στοίχιση στον ευρωατλαντικό άξονα. Πρόσθεσε επ' αυτού ότι «σε θέματα όπως η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας στην περιοχή, δεν μπορούμε να μη συνεργαζόμαστε με τη Ρωσία, να την αποκλείουμε λόγω των κυρώσεων»

«Δίνουμε υποδομές, δυνάμεις και βάσεις»!

Παραπέρα, διαβεβαίωσε τα ιμπεριαλιστικά κέντρα ότι «Η Ελλάδα είναι έτοιμη να αναλάβει αυτή την πρωτοβουλία στο νότιο τομέα του ΝΑΤΟ. Είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε εγκαταστάσεις, τις Ενοπλες Δυνάμεις μας, αλλά και μεγάλες βάσεις στην περιοχή του νοτίου Αιγαίου, προκειμένου να διευκολύνουμε τις δυνάμεις της Συμμαχίας να αναπτύξουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».

Διαβεβαίωσε, επίσης, ότι «ηΕλλάδα διαθέτει ισχυρό αμυντικό σύστημα και αξιόμαχες Ενοπλες Δυνάμεις, οι οποίες ακόμη και στην παρούσα περίοδο δημοσιοοικονομικής κρίσης, αποτελούν παράγοντα σταθερότητας, ισχύος και αποτροπής στην περιοχή. Το αποδεικνύουν κάθε μέρα σε κάθε επιχειρησιακή αποστολή, σε κάθε πολυεθνική επιχείρηση και άσκηση. (...) Διαθέτουμε εξαιρετικά σημαντικές εγκαταστάσεις, οι οποίες δίνουν ένα μοναδικό πλεονέκτημα στην ανάπτυξη σημαντικών ναυτικών και εναέριων δυνάμεων, στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής».

Πλασιέ επιχειρηματιών

Μιλώντας, τέλος, μπροστά σε επιχειρηματίες δεν παρέλειψε να τους διαβεβαιώσει ότι «αποτελεί υποχρέωση του Υπουργού Αμυνας, σε κάθε του ταξίδι, να συνοδεύεται από Ελληνες επιχειρηματίες, και της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας, αλλά και της ιδιωτικής. Και αυτό που ζήτησα από όλους τους Ακολούθους Αμυνας (σ.σ: στρατιωτικοί που υπηρετούν στις κατά τόπους ελληνικές πρεσβείες) και θα τους το ζητήσω και στις επόμενες συναντήσεις που θα έχω μέσα στο καλοκαίρι, είναι ουσιαστικά, να είναι και οι ίδιοι πρεσβευτές του συνόλου της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας».

Οπερ σημαίνει ότι επί συγκυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων θα λειτουργούν επισήμως ως πλασιέ ιδιωτικών μονοπωλιακών συμφερόντων.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

93 μέρες

24 Οκτώβρη 1917 (όλες οι ημερομηνίες με το παλιό ημερολόγιο):

Έναρξη Οκτωβριανής επανάστασης.

26 Οκτώβρη: Απαγόρευση του εχθρικού Τύπου
2 Νοέμβρη: Διακήρυξη των δικαιωμάτων των λαών της Ρωσίας
10 Νοέμβρη: Κατάργηση όλων των αριστοκρατικών τίτλων και ιεραρχικών βαθμών στη διοίκηση
12-19 Νοέμβρη: Εκλογές για την Συντακτική Συνέλευση
21 Νοέμβρη: Διάταγμα για την ανακλητότητα όλων των πολιτικών ως δικαίωμα των πολιτών
23 Νοέμβρη: Διάταγμα μείωσης μισθών των υψηλών αξιωματούχων
26 Νοέμβρη: Έναρξη συνομιλιών για ειρήνη με τη Γερμανία στο Μπρεστ-Λιτόφσκ
2 Δεκέμβρη: Ίδρυση του Ανώτατου Συμβουλίου για την Εθνική Οικονομία
3 Δεκέμβρη: Αναγνώριση απροϋπόθετου δικαιώματος Ουκρανίας να αποσχιστεί
6 Δεκέμβρη: Θέσπιση δικαιώματος ρωσίδων γυναικών στο διαζύγιο
7 Δεκέμβρη: Ίδρυση Τσεκά
14 Δεκέμβρη: Εθνικοποίηση των τραπεζών
15 Δεκέμβρη: Προσφορά εκεχειρίας στις Κεντρικές Δυνάμεις
31 Δεκέμβρη: Αναγνώριση ανεξαρτησίας της Φινλανδίας
18 Γενάρη 1918: Διάλυση της Συντακτικής Συνέλευσης μετά την άρνηση των Εσέρων να εγκρίνουν την πρόταση για νέο Σύνταγμα
21 Γενάρη: Πλήρης και καθολική διαγραφή του δημόσιου χρέους προς τρίτες χώρες, καθώς και των ιδιωτικών εγγυητικών περιουσιακών στοιχείων
25 Γενάρη: Ψήφιση νέου Συντάγματος. Ανακήρυξη της Ρωσίας σε Σοβιετική Δημοκρατία, διακήρυξη Ομοσπονδιακής αρχής, απαγόρευση συμμετοχής της άρχουσας τάξης στην κυβέρνηση. Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ εργατών και στρατιωτών.

Lenin reloaded

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟΝ ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗΣ

Τι είναι αυτό, θα ρωτήσουν οι νέοι. Μην είν' οι κάμποι; Μην είναι τ΄ άσπαρτα ψηλά βουνά; Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει; Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;.... Τίποτα απ΄όλα αυτά, αν και κατά το ποίημα του Πολέμη, "Όλα πατρίδα μας" είναι. Είναι το "πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων" που ''θεσμοθέτησε'' ο Καραμανλής και συνέχισε επάξια ο Παπανδρέου, για να φτιάξουν τη ''δική τους πατρίδα'', στα μαύρα μετεμφυλιακά χρόνια, αλλά και αργότερα. Ήταν το μαγικό χαρτάκι που έπρεπε να πάρεις για να προσληφθείς σε δημόσιες και κοινοτικές υπηρεσίες ή σε οργανισμούς κοινής ωφελείας, όπου θα αναφερόταν ότι, εκτός από ελέφαντας, δεν ήσουν κομμουνιστής.
Αλλά το πιστοποιητικό αυτό, ζητούνταν για ένα σωρό απίθανες περιπτώσεις: για την εγγραφή φοιτητή στο πανεπιστήμιο, για την απόκτηση άδειας κυνηγίου ή διπλώματος οδήγησης αυτοκινήτου και βέσπας, για την έκδοση διαβατηρίου κ.ά.. Τα πιστοποιητικά τα εξέδιδαν οι κατά τόπους αρχές της Αστυνομίας και της Χωροφυλακής. Έτσι, για να θεωρηθεί κάποιος ως κομμουνιστής ή ως «κρυπτοκομμουνιστής» (υπήρχαν και διαβαθμίσεις ως προς την «επικινδυνότητα» των πολιτών) , αρκούσε η γνώμη των τοπικών χωροφυλάκων και αστυνομικών. Για να «χρωματιστεί» ένας πολίτης (δηλαδή να έχει φάκελο) αρκούσε έστω και ένα στοιχείο, όπως λ.χ. το αν συμμετείχε ο ίδιος ή συγγενικό του πρόσωπο στο Ε.Α.Μ. κατά την Κατοχή, αν είχε απόσχει από τις εκλογές του 1946, αν είχε φιλικές σχέσεις με αριστερούς, αν διάβαζε «αριστερές» εφημερίδες κ.ά. Ιδιαίτερα στις κλειστές κοινωνίες της υπαίθρου ορισμένοι «εθνικόφρονες» βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν συντοπίτες τους, με τους οποίους είχαν προσωπικές διαφορές, καταγγέλλοντάς τους ως κομμουνιστές. «Το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων» ήταν ένα πολύ αποτελεσματικό μέσο απειλής κατά των αντιφρονούντων και των αντιδρώντων στην εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική, οι οποίοι αναγκάζονταν πολλές φορές, για να «αποχρωματιστούν» και «να κλείσει ο φάκελός τους», να δώσουν γη και ύδωρ στο κυβερνών κόμμα της Ε.Ρ.Ε και μετέπειτα, της Ένωσης Κέντρου. Μαύρα χρόνια που πρέπει να τα γνωρίσουν οι νέοι (όχι βέβαια και να τα ζήσουν).

(Από το fb του Χρ.Ζουλιάτη)

«ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ!

Αριστερα και πολιτική




Προφανώς αυτό που κατάλαβε η κυρία Μαρία Καστουνάκη με σχόλιό της στην Καθημερινή της 2/5/2015 (πρώτη σελίδα προβολή παρακαλώ!) είναι ότι ο πολιτισμός που αποπνέεται και διαδίδεται σε όλο τον κόσμο από το Μέγαρο της ελληνικής αστικής τάξης, είναι αυτός που προβάλει στην Ελλάδα σε όλο τον κόσμο, στην κρίσιμη τούτη περίοδο, σε αντίθεση με τη συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς που περίπου δυσφήμιζαν την Ελλάδα.

Και τι δεν διαβάσαμε στο σχόλιό της!

Η Πρωτομαγιά, κατ αυτήν, γιορτάστηκε στην Ελλάδα με ένα σπουδαίο «Κοντσέρτο της Ευρώπης» με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου, …γεγονός «διεθνούς εμβέλειας, με συμβολική αξία: την προώθηση της ευρωπαϊκής ιδέας μέσα από τον πολιτισμό» …ότι οι Έλληνες «άντλησαν μόνον εθνική υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια βλέποντας μια διεθνών προδιαγραφών αίθουσα μουσικής»!!!

Ναι, από την αίθουσα που την πληρώσαμε χρυσή αντλούμε περηφάνια όχι από τους αγώνες και την ιστορία μας. Και την ώρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς η «προώθηση της ευρωπαϊκής ιδέας μέσα από τον πολιτισμό» είναι αυτό που καίει τον άνεργο της Ελλάδας και της ΕΕ και τους νεκρούς των πολέμων και των βομβαρδισμών ανά τον κόσμο που στήριξε η ΕΕ, καθώς βέβαια και οι στενάζοντες κάτω από τον μασκαρεμένο φασισμό που στήριξε η ΕΕ στην Ουκρανία και σε άλλες χώρες της Αν. Ευρώπης!

Στον αντίποδα αυτής της σπουδαίας εκδήλωσης μας πληροφορεί η ερίτιμος κυρία, «την ίδια ώρα που το κοινό αποθέωνε τη Φιλαρμονική του Βερολίνου και τον Λεωνίδα Καβάκο, η συγκέντρωση στο Σύνταγμα είχε τα δικά της συνθήματα: «Δεν εκβιαζόμαστε. Ούτε βήμα πίσω». Η κυβέρνηση ανατροφοδοτούσε το αδιέξοδό της, διατρανώνοντας την άρνηση συμβιβασμού και υποχωρήσεων. Τι μπορεί να μεταφέρει πιο αποτελεσματικά την εικόνα μιας χώρας που «τίποτα δεν τη σταματά»; Η αναπαραγωγή αυτιστικών, κούφιων και φθαρμένων «προειδοποιήσεων», ερήμην της πραγματικότητας, ή η ζωντανή απόδειξη ότι η Ελλάδα έχει δυναμική και προοπτική, συντονισμένη στο παρόν και ανοιχτή στο μέλλον;»

Μάθαμε από την κυρία ότι η διεκδίκηση, η μάχη, η αντίσταση στους δανειστές τοκογλύφους οι οποίοι κυριολεκτικά πνίγουν τον λαό μας, δεν είναι παρά «αναπαραγωγή αυτιστικών, κούφιων και φθαρμένων «προειδοποιήσεων», ερήμην της πραγματικότητας»!

Τη μέρα που εκτός των άλλων τιμάμε το αίμα εκατομμυρίων εργατών στο βωμό των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας, την ώρα που εμείς τιμούσαμε μεταξύ άλλων και τον Μάη του 36 και τους 200 Κομμουνιστές που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στην Καισαριανή, λίγο παρακάτω γινόταν από την κυρία η χυδαία αναπαραγωγή της εθελοδουλίας της μεγαλοαστικης τάξης (γνωστό από την ιστορία αυτό) με όχημα την ορχήστρα του Βερολίνου, η οποία αγνοούμε κατά πόσο γνώριζε ότι αυτή ήταν η «καλή προβολή της Ελλάδος στο εξωτερικό» ενώ οι διαδηλωτές της Πρωτομαγιάς ήταν η κακή εικόνα της Ελλάδος.

Κατά την κυρία «Χθες, 1η του Μάη, στο προσκήνιο δεν ήταν η πολιτική αλλά o πολιτισμός»! Μας κάνει και μαθήματα ότι ο πολιτισμός είναι αντίθετος με την πολιτική που εκφράζουν οι διαδηλωτές την Πρωτομαγιά! Η ίδια η εργατική Πρωτομαγιά προφανώς είναι κάτι που πρέπει να αντικατασταθεί από τον «πολιτισμό» της κυρίας.

Όπως μάλιστα μας πληροφορεί, αυτή την αντιεικόνα της «καλής Ελλάδος» τους «πολιτισμού» απέναντι στους διαδηλωτές, τη χρηματοδότησε χορηγός που κράτησε την ανωνυμία του(!), προφανώς με λεφτά από τον… ιδρώτα του και όχι της εργατικής τάξης που λοιδορεί! Όπως με λεφτά του ιδρώτα του ΔΟΛ, χορηγίες, επιχορηγήσεις, προγράμματα και δάνεια αγύριστα που πληρώνουμε συνεχώς εμείς, κτίστηκε και λειτουργεί το Μέγαρο Μουσικής για να μπορούν κάποιες κυρίες να το χρησιμοποιούν για αντεργατική προπαγάνδα.

Προφανώς η δική της πραγματικότητα είναι ένας απέραντος αντεργατικός καμβάς.