Το σύνθημα που ακούγεται προς το τέλος του βίντεο της κινητοποίησης του ΠΑΜΕ για τις τραγωδίες στη Μεσόγειο και το Αιγαίο με εκατοντάδες νεκρούς μετανάστες, είναι μάλλον το πιο αντιπροσωπευτικό.
"Δολοφόνοι"!
Αυτό ακριβώς είναι η ΕΕ και οι εκπρόσωποι των μεγάλων συμφερόντων που σπέρνουν πολέμους σε όλη την περιοχή ξεριζώνοντας ολόκληρους πληθυσμούς.
Αυτοί οι ίδιοι εκπρόσωποι της ΕΕ οργάνωσαν και την κηδεία των θυμάτων, όπου είδαμε αυτούς που ευθύνονται για την τραγωδία να εκφράζουν δήθεν τη θλίψη τους...
Ακριβώς σαν τους μαφιόζους που εκτελούν τους αντιπάλους τους και ύστερα πηγαίνουν στην κηδεία των θυμάτων τους για να συλλυπηθούν.
Πραγματικά "Φονιάδες-Ληστές- Υποκριτές"
Παρασκευή 24 Απριλίου 2015
Τρίτη 21 Απριλίου 2015
ΠΑΜΕ: «Πνίγουν τους λαούς στη Μεσόγειο» - Συλλαλητήριο την Πέμπτη 23 Απρίλη στα γραφεία της ΕΕ
Σε συγκέντρωση την Πέμπτη 23 Απρίλη, στις 7 μ.μ., στην Πλατεία Κλαυθμώνος και συλλαλητήριο στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης καλεί το ΠΑΜΕ, τονίζοντας ότι «κανένας δεν πρέπει να μείνει απαθής απέναντι στο συνεχιζόμενο έγκλημα, τους μαζικούς πνιγμούς μεταναστών και προσφύγων στη Μεσόγειο».
Η ανακοίνωση αναφέρει:
«Όλοι στο Συλλαλητήριο στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Πέμπτη 23 Απρίλη - Συγκέντρωση 7 μ.μ., πλ. Κλαυθμώνος
Πνίγουν τους Λαούς στη Μεσόγειο
Φονιάδες - ληστές - υποκριτές είναι οι Ευρωπαίοι Ιμπεριαλιστές
Εκατοντάδες νεκροί τα τελευταία εικοσιτετράωρα έρχονται να προστεθούν στους χιλιάδες μετανάστες που βρήκαν τραγικό θάνατο, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά. Ο ιμπεριαλισμός έχει μετατρέψει τη Μεσόγειο σε ένα απέραντο "νεκροταφείο ψυχών".
Κανένας δεν πρέπει να μείνει απαθής απέναντι στο συνεχιζόμενο έγκλημα, τους μαζικούς πνιγμούς μεταναστών και προσφύγων στη Μεσόγειο.
Είναι τεράστιες οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης που παίρνει ενεργά μέρος στο επικίνδυνο παιχνίδι των ανταγωνισμών στη γειτονιά μας. Στηρίζει τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που ματοκυλούν όλη την περιοχή από τη Λιβύη ως το Ιράκ και από τη Συρία ως την Ουκρανία.
Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες θύματα των ιμπεριαλιστών βρίσκονται όμηροι στα νύχια τους, αξιοποιούν ανθρώπινες ψυχές ως διαπραγματευτικό χαρτί στη μεταξύ τους φαγωμάρα για τα πετρέλαια, τους δρόμους των αγωγών και των αγορών, τον έλεγχο της περιοχής. Η Μεσόγειος γεμίζει πτώματα, όσοι γλιτώσουν ζουν κυνηγημένοι από την καταστολή, την άγρια εκμετάλλευση των αφεντικών, το μαχαίρι του φασίστα. Υποκριτικά πραγματοποιούν Σύνοδο Κορυφής για το Μεταναστευτικό, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα.
Καλούμε τα συνδικάτα, τις μαζικές οργανώσεις να απαιτήσουν:
Καμία συμμετοχή, καμία εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που γίνονται και σε αυτές που ετοιμάζονται.
Κανένας εργαζόμενος να μην παρασυρθεί από τα προσχήματα των ιμπεριαλιστών.
Απειθαρχία στο Δουβλίνο και τη Σένγκεν που μετατρέπουν τη χώρα μας σε "αποθήκη ψυχών", εγκλωβίζοντας ανθρώπους.
Άσυλο στους πρόσφυγες και ταξιδιωτικά έγγραφα για να ταξιδέψουν όπου επιθυμούν.
Ανθρώπινοι ανοιχτοί χώροι φιλοξενίας, να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας και έχουν αποκτήσει βιοτικούς δεσμούς».
Κάλεσμα συμμετοχής στο συλλαλητήριο απευθύνουν η ΠΕΜΕΝ, η Ομοσπονδία εργαζομένων Τύπου - Χάρτου.
Δολοφονική επίθεση σε βάρος μαρτύρων της δίκης!
Επιτέθηκαν στους ίδιους και σε συγγενείς τους. Σοβαρά ερωτήματα για τα μέτρα ασφάλειας
Ο Μιχάλης Ξυπόλητος στο νοσοκομείο, λίγο μετά την επίθεση |
Τραμπούκικη επίθεση από χρυσαυγίτες δέχτηκαν νωρίς το πρωί δύο από τους βασικούς μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη της Χρυσής Αυγής, λίγο πριν περάσουν την πύλη των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, όπου γινόταν η δίκη. Την επίθεση δέχτηκαν ο Μιχάλης Ξυπόλητος και ο Νίκος Μαντάς, αλλά και τα τρία συγγενικά πρόσωπα που τους συνόδευαν.
Οι πέντε έφτασαν με αυτοκίνητο λίγα μέτρα πριν από την πύλη των φυλακών. Στην περιοχή, σύμφωνα με ανακοινώσεις από την πλευρά της κυβέρνησης και των αρμόδιων αρχών, θα ίσχυαν έκτακτα μέτρα με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, κλούβες και περιπολικά, ακριβώς για την προστασία των μαρτύρων.
Ωστόσο, περιμετρικά των φυλακών και στους γύρω δρόμους φαίνεται ότι «αλώνιζαν» περίπου 150 χρυσαυγίτες, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και ομάδες με δύο - τρία άτομα, που είχαν αναλάβει να ενημερώνουν την κυρίως ομάδα για το ποιοι είναι αυτοί που καταφτάνουν στην πύλη.
Οταν το αυτοκίνητο, στο οποίο βρίσκονταν οι δύο μάρτυρες κατηγορίας, σταμάτησε λίγα μέτρα πριν από την πύλη, ομάδα από 20 περίπου χρυσαυγίτες τους πλησίασε απειλητικά, φορώντας κράνη και κουκούλες και υπήρχαν και αρκετοί άλλοι που κρατούσαν κοντάρια.
Στον μεταξύ τους διάλογο που ακολούθησε, ο Νίκος Μαντάς τους είπε ότι είναι μάρτυρες στη δίκη. Αμέσως οι τραμπούκοι τους επιτέθηκαν χτυπώντας πρώτα με γροθιές τη νεαρή γυναίκα, που ήταν ανάμεσα στους πέντε, και ύστερα από δευτερόλεπτα και τους υπόλοιπους τέσσερις.
Το ευτύχημα ήταν ότι σε έναν από τους γύρω δρόμους λειτουργούσε λαϊκή αγορά. Ετσι, τους πέντε ανθρώπους γλίτωσαν αυτοαπασχολούμενοι της λαϊκής που είδαν το περιστατικό. Οι ίδιοι ειδοποίησαν και την Αστυνομία. Οταν έφτασαν τα περιπολικά, οι χρυσαυγίτες είχαν απομακρυνθεί.
Οι δύο μάρτυρες και οι συγγενείς τους αρχικά οδηγήθηκαν στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής. Στη συνέχεια λόγω των χτυπημάτων που είχαν δεχτεί μεταφέρθηκαν στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας. Εκεί παρέμεινε μόνο ο Μ. Ξυπόλητος για περαιτέρω εξετάσεις, καθώς είχε δεχτεί δυνατά χτυπήματα στο κεφάλι.
«Τους είδαμε να τρέχουν καταπάνω μας», ανέφερε ο ίδιος στον «Ριζοσπάστη». «Οταν τους είπαμε ότι είμαστε μάρτυρες έβγαλαν μεγαλύτερη οργή». Ωστόσο, οι δυο μάρτυρες δεν κάμφθηκαν από αυτή τη δολοφονική επίθεση και εξηγούν: «Οταν μας πήγαν στο Αστυνομικό Τμήμα και μετά αποφάσισαν να μας μεταφέρουν στο νοσοκομείο, ζητήσαμε να πάμε πρώτα στο δικαστήριο να δηλώσουμε "παρών", να καταθέσουμε και μετά να έρθουμε εδώ».
Στοχευμένη δολοφονική επίθεση
Για τη νέα τραμπούκικη, δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών, χτες το πρωί, εναντίον μαρτύρων φίλων του Παύλου Φύσσα, που πήγαιναν να καταθέσουν στη δίκη, η Ελένη Ζαφειρίου, από τους δικηγόρους της πολιτικής αγωγής, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Ο λαός μας πρέπει να καταλάβει ότι η δράση της Χρυσής Αυγής απορρέει από το ναζιστικό χαρακτήρα της και σε τελευταία ανάλυση επαληθεύει το ιστορικό συμπέρασμα ότι ο ναζισμός είναι από τη φύση του εγκληματικός και ως τέτοιος εκδηλώνεται με τις ανάλογες συμπεριφορές.
Το σημερινό περιστατικό σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: Οτι η Χρυσή Αυγή συνεχίζει τη δράση της, συνεχίζει το έργο της. Εγινε μια δολοφονική επίθεση ενάντια σε πέντε αυτόπτες μάρτυρες της υπόθεσης Φύσσα, στοχευμένη, με όπλα κατά τη νομική έννοια, δηλαδή με γκλομπς τα οποία εκείνη τη στιγμή δε χρησιμοποιήθηκαν, τα έφεραν όμως πάνω τους, αλλά χτυπήθηκαν με γάντια με κοκάλινη επένδυση, με γροθιές, με κλοτσιές, με απειλές, σε σημείο να νοσηλευθούν στο νοσοκομείο οι μάρτυρες.
Η επίθεση είναι στοχευμένη. Οταν πλησίαζαν στο δικαστήριο μία ομάδα χρυσαυγιτών ρώτησε τους μάρτυρες πού πηγαίνουν, αυτοί αυθόρμητα τους είπαν στο δικαστήριο γιατί είμαστε μάρτυρες της υπόθεσης Φύσσα και εκεί δέχτηκαν δολοφονική επίθεση.
Η Αστυνομία, της οποίας ζητήθηκε η συνδρομή από τους παθόντες, αδιαφόρησε. Και ναι μεν μπορεί να μην μπορούσε να φύγει ένας αστυνομικός από τη διατεταγμένη υπηρεσία στην οποία βρισκόταν, αλλά θα μπορούσε να πάει στον επικεφαλής τους και να πει ότι εδώ υπάρχουν άνθρωποι που καταγγέλλουν αυτό το γεγονός. Τους έδερναν μπροστά στα μάτια τους!
Εμείς ζητάμε να υπάρξουν μέτρα προστασίας ώστε οι μάρτυρες κατηγορίας να φτάσουν σώοι και αβλαβείς στο δικαστήριο και να υπάρχουν σώοι και αβλαβείς και μετά από αυτό. Εμείς θεωρούμε ότι αυτό είναι μια ενέργεια, πέραν της δολοφονικής πρόθεσης και κατατρομοκράτησης των μαρτύρων, προκειμένου να μη φτάσουν μάρτυρες μέχρι το ακροατήριο.
Υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία όπου θα αποδειχθεί ο χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης. Ας μη βαυκαλίζονται κάποιοι ότι αυτό θα καταπέσει».
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δευτέρα 20 Απριλίου 2015
Ας μιλήσουμε λοιπόν για την δεξιά...
Την άποψή του για τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση με αφορμή την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ' αλλά και τη διάταξη που προβλέπει την αποφυλάκιση κρατουμένων που έχουν εκτίσει το 1/4 της ποινής τους και έχουν αναπηρία άνω του 80%, και αφορά και τον Σάββα Ξηρό, εξέφρασε ο Διονύσης Τεμπονέρας, γιος του δολοφονημένου καθηγητή.
[...]
Ο Διονύσης Τεμπονέρας μέσω facebook τόνισε ότι ο δολοφόνος του πατέρα του, Γιάννης Καλαμπόκας ενώ είχε καταδικαστεί σε πολυετή κάθειρξη, αποφυλακίστηκε 7 χρόνια μετά, ενώ στη δίκη του τον είχαν υπερασπιστεί τρεις δικηγόροι - πρωτοκλασάτα στελέχη της Δεξιάς.
Δείτε την ανάρτηση του Διονύση Τεμπονέρα την οποία αναδημοσίευσε σε άρθρο του για το θέμα το pontiki.gr:
«Ας μιλήσουμε για τη Δεξιά λοιπόν. Αυτή που όχι μόνο μιλά με τους δολοφόνους αλλά για αυτή που τους ενίσχυσε και υλικά και ηθικά και πολιτικά. Να θυμίσουμε στους ευερέθιστους γόνους της δεξιάς ότι ο δολοφόνος του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα, ο Γιάννης Καλαμπόκας, δικάστηκε στο Βόλο έχοντας ως συνηγόρους υπεράσπισής του τρία κορυφαία ονόματα του τότε νομικού κόσμου, όλους προερχόμενους πολιτικά από το χώρο του κόμματος της Ν.Δ. και συγκεκριμένα τους Απόστολο Ανδρεουλάκο, Κώστα Κωνσταντινίδη (καθηγητής Ποινικού Δικαίου, γνωστός από τη δίκη για το Σκάνδαλο Κοσκωτά όπου συμμετείχε σαν δημόσιος κατήγορος) και Επαμεινώνδα Ζαφειρόπουλο (πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ) καταδικάστηκε πρωτόδικα για φόνο εκ προμελέτης σε ισόβια δεσμά (απόφαση 22-24/93 ΜΟΔ Βόλου), ενώ αργότερα η ποινή του μειώθηκε σε 17 χρόνια και 3 μήνες (απόφαση 59/94 ΜΟΕ Λάρισας).
Αποφυλακίστηκε 7 χρόνια μετά την φυλάκισή του. Σήμερα εργάζεται ως προϊστάμενος της Εθνικής τράπεζας σε παράρτημα του Βόλου.
Δικό τους το αίμα, δική τους και η ενοχή! Θα είναι ΠΑΝΤΑ εκεί να θυμίζει στους φασίστες ότι η Αριστερά απολογείται μόνο στον εργαζόμενο λαό και σε κανέναν άλλο!»
[...]
Ο Διονύσης Τεμπονέρας μέσω facebook τόνισε ότι ο δολοφόνος του πατέρα του, Γιάννης Καλαμπόκας ενώ είχε καταδικαστεί σε πολυετή κάθειρξη, αποφυλακίστηκε 7 χρόνια μετά, ενώ στη δίκη του τον είχαν υπερασπιστεί τρεις δικηγόροι - πρωτοκλασάτα στελέχη της Δεξιάς.
Δείτε την ανάρτηση του Διονύση Τεμπονέρα την οποία αναδημοσίευσε σε άρθρο του για το θέμα το pontiki.gr:
«Ας μιλήσουμε για τη Δεξιά λοιπόν. Αυτή που όχι μόνο μιλά με τους δολοφόνους αλλά για αυτή που τους ενίσχυσε και υλικά και ηθικά και πολιτικά. Να θυμίσουμε στους ευερέθιστους γόνους της δεξιάς ότι ο δολοφόνος του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα, ο Γιάννης Καλαμπόκας, δικάστηκε στο Βόλο έχοντας ως συνηγόρους υπεράσπισής του τρία κορυφαία ονόματα του τότε νομικού κόσμου, όλους προερχόμενους πολιτικά από το χώρο του κόμματος της Ν.Δ. και συγκεκριμένα τους Απόστολο Ανδρεουλάκο, Κώστα Κωνσταντινίδη (καθηγητής Ποινικού Δικαίου, γνωστός από τη δίκη για το Σκάνδαλο Κοσκωτά όπου συμμετείχε σαν δημόσιος κατήγορος) και Επαμεινώνδα Ζαφειρόπουλο (πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ) καταδικάστηκε πρωτόδικα για φόνο εκ προμελέτης σε ισόβια δεσμά (απόφαση 22-24/93 ΜΟΔ Βόλου), ενώ αργότερα η ποινή του μειώθηκε σε 17 χρόνια και 3 μήνες (απόφαση 59/94 ΜΟΕ Λάρισας).
Αποφυλακίστηκε 7 χρόνια μετά την φυλάκισή του. Σήμερα εργάζεται ως προϊστάμενος της Εθνικής τράπεζας σε παράρτημα του Βόλου.
Δικό τους το αίμα, δική τους και η ενοχή! Θα είναι ΠΑΝΤΑ εκεί να θυμίζει στους φασίστες ότι η Αριστερά απολογείται μόνο στον εργαζόμενο λαό και σε κανέναν άλλο!»
Τρίτη 14 Απριλίου 2015
Για την έκδοση «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41»
Μια πρώτη απάντηση σε αστικές και οπορτουνιστικές επιθέσεις.
Αποκρύπτουν τις δεκάδες σελίδες της έκδοσης στις οποίες αναλύεται λεπτομερώς ότι ο Ν. Ζαχαριάδης δεν έγραψε ένα αλλά τρία γράμματα για τον ιταλοελληνικό πόλεμο. Επομένως, αποκρύπτουν και το γεγονός ότι στο δεύτερο και στο τρίτο γράμμα του χαρακτηρίζει τον πόλεμο ιμπεριαλιστικό και από τις δύο πλευρές |
Με αφορμή την έκδοση του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41» βγήκαν και πάλι στο μεϊντάνι γνωστοί κουκουεδολόγοι αστικών εφημερίδων, του «Εθνους της Κυριακής» (5 Απριλίου 2015) και της «Εφημερίδας των Συντακτών» (3 Απριλίου 2015), παίρνοντας τη θέση της δήθεν υπεράσπισης του Νίκου Ζαχαριάδη, τον οποίο η έκδοση του Τμήματος Ιστορίας, όπως έγραψαν, ...αποδομεί!
Γνωστή η τακτική και των ίδιων και όλων της ίδιας κοπής. Παίρνουν υπό την «προστασία» τους στελέχη του ΚΚΕ, τα τοποθετούν απέναντί του και με το γνωστό «αντικειμενικό» τρόπο τους επιχειρούν να πλήξουν το ΚΚΕ. Πιο συγκεκριμένα, να χτυπήσουν τη στρατηγική του ΚΚΕ σήμερα. Αυτή ενοχλεί!
Αλλά είναι γνωστή και η τακτική με την οποία επιχειρούν τα παραπάνω: Αποσιώπηση βασικών πλευρών της κρινόμενης έκδοσης, επιλεκτική παρουσίαση αποσπασμάτων της με τη συνοδεία εντυπωσιακών τίτλων στα δημοσιεύματά τους, για να μπορούν έτσι να ψαρεύουν στα θολά νερά.
Το επαναλαμβάνουμε: Στόχος είναι η στρατηγική που έχει χαράξει το ΚΚΕ από το 15ο Συνέδριό του και που εμπλούτισε το 19ο, καθώς και η θέση του για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Για να φανεί ακόμα καλύτερα η ποιότητα των προαναφερόμενων δημοσιευμάτων, υπενθυμίζουμε το πώς αντιμετώπισαν οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι (και οι εφημερίδες τους) πριν από λίγα χρόνια την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ (Ιούλης 2011), όταν αποφάσισε την πλήρη αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη.
Τότε, ο Φ. Παπούλιας (εργαζόταν στην «Ελευθεροτυπία»), ειρωνευόμενος την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ, έγραψε:
«Πού εστιάζει το ΚΚΕ τις αδυναμίες του; (σσ: του Ζαχαριάδη): "Δεν οδήγησε έγκαιρα το ΚΚΕ σε ολοκληρωμένα συμπεράσματα σε σχέση με τις αντιφάσεις στη στρατηγική του κόμματος, αδυναμίες προγραμματικής επεξεργασίας, που βάρυναν αρνητικά στο κόμμα τη δεκαετία του 1940". Και εντοπίζονται οι ευθύνες του "στην αδυναμία να διαμορφωθεί πρόγραμμα στο 7ο Συνέδριο που θα ενσωμάτωνε την πείρα από την αντικειμενική εκτίμηση των λαθών (Λίβανος, Καζέρτα, Βάρκιζα), με αποτέλεσμα αντιφάσεις, καθυστερήσεις και λάθη οργάνωσης του αγώνα του ΔΣΕ"».
Ο Ν. Ζαχαριάδης σε όλη την επαναστατική δράση του αποσκοπούσε στην ανατροπή της αστικής εξουσίας που οι ίδιοι υπερασπίζονται. Και σε αυτή την κατεύθυνση, θεωρούσε χρήσιμη την εξαγωγή συμπερασμάτων από τη θετική και την αρνητική πείρα της ιστορίας του ΚΚΕ
Και συνέχιζε ο Φ. Παπούλιας:
«Αντιφάσεις για το ΚΚΕ, ο εμφύλιος, η ήττα, η ρήξη του Ν. Ζαχαριάδη με το ΚΚΣΕ...»1
Την ίδια μέρα, ο Π. Τσούτσιας («Εθνος της Κυριακής») έγραψε για τον Ν. Ζαχαριάδη σε σχέση με τους, επίσης αποκατεστημένους από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, Αρη Βελουχιώτη και Νίκο Βαβούδη:
«Ο Περισσός πλέον και επίσημα περνά στα κομματικά βιβλία τον Νίκο Ζαχαριάδη, με χαρακτηρισμούς όπως ασυμβίβαστος και πρωτοπόρος ηγέτης, βάζοντας "τάξη" στην Ιστορία του κόμματος [...] Και αν ο Νίκος Ζαχαριάδης είναι πλέον γραμμένος με "χρυσά" γράμματα στην Ιστορία του κόμματος, ο καπετάνιος Αρης Βελουχιώτης παρέμεινε με το στίγμα του διαγραμμένου από το κόμμα [...] Ο θάνατος του Νίκου Βαβούδη δεν εμπόδισε τον τότε γραμματέα του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη να λέει ότι ήταν πράκτορας, δεν αυτοκτόνησε και ότι φυγαδεύτηκε στην Αμερική».2
Αλλά, μιας που οι ανάγκες της αστικής προπαγάνδας το επιβάλλουν, ο Φώτης Παπούλιας, παραβλέποντας τις προηγούμενες τοποθετήσεις του για τις «ιστορικές ευθύνες του Ζαχαριάδη», προστρέχει τώρα να τον «υπερασπιστεί», γράφοντας για την παραπάνω έκδοση του Τμήματος Ιστορίας:
«Ουσιαστικά, ο "αποτιμητής" του Α' γράμματος του ιστορικού γραμματέα του ΚΚΕ αποδομεί μια ολόκληρη ιστορική περίοδο του Κόμματος στην οποία στηρίχτηκε το έπος της εθνικής αντίστασης· ακυρώνει το μήνυμα του Ν. Ζαχαριάδη και θέτει εν αμφιβόλω ολόκληρο το οικοδόμημα της αντίστασης του ελληνικού λαού».3
«Αντιφάσεις για το ΚΚΕ, ο εμφύλιος, η ήττα, η ρήξη του Ν. Ζαχαριάδη με το ΚΚΣΕ...»1
Την ίδια μέρα, ο Π. Τσούτσιας («Εθνος της Κυριακής») έγραψε για τον Ν. Ζαχαριάδη σε σχέση με τους, επίσης αποκατεστημένους από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, Αρη Βελουχιώτη και Νίκο Βαβούδη:
«Ο Περισσός πλέον και επίσημα περνά στα κομματικά βιβλία τον Νίκο Ζαχαριάδη, με χαρακτηρισμούς όπως ασυμβίβαστος και πρωτοπόρος ηγέτης, βάζοντας "τάξη" στην Ιστορία του κόμματος [...] Και αν ο Νίκος Ζαχαριάδης είναι πλέον γραμμένος με "χρυσά" γράμματα στην Ιστορία του κόμματος, ο καπετάνιος Αρης Βελουχιώτης παρέμεινε με το στίγμα του διαγραμμένου από το κόμμα [...] Ο θάνατος του Νίκου Βαβούδη δεν εμπόδισε τον τότε γραμματέα του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη να λέει ότι ήταν πράκτορας, δεν αυτοκτόνησε και ότι φυγαδεύτηκε στην Αμερική».2
Αλλά, μιας που οι ανάγκες της αστικής προπαγάνδας το επιβάλλουν, ο Φώτης Παπούλιας, παραβλέποντας τις προηγούμενες τοποθετήσεις του για τις «ιστορικές ευθύνες του Ζαχαριάδη», προστρέχει τώρα να τον «υπερασπιστεί», γράφοντας για την παραπάνω έκδοση του Τμήματος Ιστορίας:
«Ουσιαστικά, ο "αποτιμητής" του Α' γράμματος του ιστορικού γραμματέα του ΚΚΕ αποδομεί μια ολόκληρη ιστορική περίοδο του Κόμματος στην οποία στηρίχτηκε το έπος της εθνικής αντίστασης· ακυρώνει το μήνυμα του Ν. Ζαχαριάδη και θέτει εν αμφιβόλω ολόκληρο το οικοδόμημα της αντίστασης του ελληνικού λαού».3
Ανάλογο είναι το πνεύμα του άρθρου του Π. Τσούτσια, όπου γράφει:
«Σε μια νέα «ανάγνωση» του πρώτου ανοικτού γράμματος του Νίκου Ζαχαριάδη που δημοσιεύθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1940 και αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα ντοκουμέντα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, προχώρησε το ΚΚΕ [...] η ηγεσία του ΚΚΕ εμμέσως πλην σαφώς το χαρακτηρίζει "λάθος", αναμοχλεύοντας και πάλι την ιστορία του κόμματος».4
«Σε μια νέα «ανάγνωση» του πρώτου ανοικτού γράμματος του Νίκου Ζαχαριάδη που δημοσιεύθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1940 και αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα ντοκουμέντα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, προχώρησε το ΚΚΕ [...] η ηγεσία του ΚΚΕ εμμέσως πλην σαφώς το χαρακτηρίζει "λάθος", αναμοχλεύοντας και πάλι την ιστορία του κόμματος».4
Τι αποκρύπτουν
Επίσης, είναι γνωστό το εδώ και χρόνια τροπάριο ότι το ΚΚΕ θέτει εν αμφιβώλω την ΕΑΜική Αντίσταση. Δεν τους ζητάμε να δείξουν ελάχιστο σεβασμό στο ΚΚΕ και να μην αποτολμούν τέτοιες αυθαιρεσίες και ανοησίες, μιας που ούτε το μπορούν, ούτε πολύ περισσότερο το θέλουν. Αλλά, τουλάχιστον, ας έδειχναν λίγο σεβασμό στους αναγνώστες των εφημερίδων τους, τους οποίους παραπληροφορούν, διότι:
1) Αποκρύπτουν τις δεκάδες σελίδες της έκδοσης στις οποίες αναλύεται λεπτομερώς ότι ο Ν. Ζαχαριάδης δεν έγραψε ένα αλλά τρία γράμματα για τον ιταλοελληνικό πόλεμο. Επομένως, αποκρύπτουν και το γεγονός ότι στο δεύτερο και στο τρίτο γράμμα του χαρακτηρίζει τον πόλεμο ιμπεριαλιστικό και από τις δύο πλευρές. Καθένας αντιλαμβάνεται ότι η απόκρυψη δεν είναι τυχαία. Δεν αποκλείουμε βέβαια και το ενδεχόμενο να έγραψαν όσα έγραψαν δίχως να έχουν διαβάσει το βιβλίο...
2) Αποκρύπτουν το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ν. Ζαχαριάδης, όπως δημοσιεύεται στο βιβλίο, έγραψε ότι χωρίς το σκεπτικό των επόμενων γραμμάτων το Α' γράμμα καταντούσε ένα «σοσιαλπατριωτικό προδοτικό ντοκουμέντο»5.
Γιατί, αλήθεια, τα αποκρύπτουν όλα αυτά; Επειδή οι συγκεκριμένοι ενοχλούνται από το γεγονός ότι το ΚΚΕ βγάζει συμπεράσματα από την ένδοξη Ιστορία του. Τροφοδοτείται με ιστορικά διδάγματα ιδιαίτερα χρήσιμα, ειδικά στη σημερινή εποχή της όξυνσης των ταξικών και ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Πιο συγκεκριμένα, επιδιώκουν να χτυπηθεί το παρακάτω συμπέρασμα που, ανάμεσα σε άλλα, αναφέρεται στο βιβλίο:
«...ο δίκαιος ή ο άδικος χαρακτήρας κάθε πολέμου δεν καθορίζεται από το ποιο κράτος επιτίθεται και ποιο αμύνεται, αλλά από το ποια τάξη και για ποιο σκοπό διεξάγει τον πόλεμο, είτε είναι αρχικά και τη συγκεκριμένη στιγμή αμυνόμενη είτε επιτιθέμενη. Και οι δύο αστικές τάξεις και οι κυβερνήσεις τους συγκρούονταν, όχι όμως για τα συμφέροντα των εργατικών τάξεων της Ελλάδας και της Ιταλίας, οι οποίες θα έπρεπε να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και όχι αυτόν της καπιταλιστικής "εθνικής ενότητας"».6
Αποσιωπώντας, λοιπόν, το Β' και το Γ' γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη, επιδιώκουν να τον εμφανίσουν ως κήρυκα της «εθνικής ενότητας», ως αβλαβές εικόνισμα, ιδιαίτερα χρήσιμο στο εικονοστάσι της αστικής διαχείρισης, προκειμένου να ξεγελά τις εργατικές - λαϊκές μάζες και να αποτρέπει τη ριζοσπαστικοποίησή τους, ιδιαίτερα στις σημερινές εποχές όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών και γενικότερα των κοινωνικών αντιθέσεων.
Κοντολογίς, καλός ο Ζαχαριάδης της «εθνικής συναίνεσης», κακός ο Ζαχαριάδης της επαναστατικής ρήξης.
Δυστυχώς για αυτούς, ο Νίκος Ζαχαριάδης, παρά τις αδυναμίες και τα λάθη του, που σχετίζονται με συνολικότερες αντιφάσεις των επεξεργασιών της Κομμουνιστικής Διεθνούς, ζήτημα στο οποίο αναφέρεται η εν λόγω μελέτη του Τμήματος Ιστορίας, σε όλη την επαναστατική δράση του αποσκοπούσε στην ανατροπή της αστικής εξουσίας που οι ίδιοι υπερασπίζονται. Και σε αυτή την κατεύθυνση, θεωρούσε χρήσιμη την εξαγωγή συμπερασμάτων από τη θετική και την αρνητική πείρα της ιστορίας του ΚΚΕ, αποφεύγοντας να μπερδεύει την κριτική αποτίμηση από επαναστατική σκοπιά με την αστική και οπορτουνιστική λαθολογία. Γι' αυτό το 1946, λίγες μέρες πριν την έναρξη του ένοπλου αγώνα του ΔΣΕ και αποτιμώντας τη θετική και την αρνητική πείρα της τριπλής φασιστικής Κατοχής, του Δεκέμβρη του 1944 και της μεταδεκεμβριανής περιόδου, έγραφε:
«Μας δίνει πραγματικά η μελέτη της ιστορίας του ΚΚΕ τον εξοπλισμό αυτό;
Μας τον δίνει κάτω από την προϋπόθεση ότι τα διδάγματά της, θετικά και αρνητικά, γόνιμα και στείρα, θα μας επιτρέψουν πιο καλά, πιο φωτισμένα, πιο σταθερά ν' αντιμετωπίσουμε και να λύσουμε τα μικρά και μεγάλα προβλήματα που η ιστορική πορεία προβάλει για λύση μπροστά μας».7
Επίσης, είναι γνωστό το εδώ και χρόνια τροπάριο ότι το ΚΚΕ θέτει εν αμφιβώλω την ΕΑΜική Αντίσταση. Δεν τους ζητάμε να δείξουν ελάχιστο σεβασμό στο ΚΚΕ και να μην αποτολμούν τέτοιες αυθαιρεσίες και ανοησίες, μιας που ούτε το μπορούν, ούτε πολύ περισσότερο το θέλουν. Αλλά, τουλάχιστον, ας έδειχναν λίγο σεβασμό στους αναγνώστες των εφημερίδων τους, τους οποίους παραπληροφορούν, διότι:
1) Αποκρύπτουν τις δεκάδες σελίδες της έκδοσης στις οποίες αναλύεται λεπτομερώς ότι ο Ν. Ζαχαριάδης δεν έγραψε ένα αλλά τρία γράμματα για τον ιταλοελληνικό πόλεμο. Επομένως, αποκρύπτουν και το γεγονός ότι στο δεύτερο και στο τρίτο γράμμα του χαρακτηρίζει τον πόλεμο ιμπεριαλιστικό και από τις δύο πλευρές. Καθένας αντιλαμβάνεται ότι η απόκρυψη δεν είναι τυχαία. Δεν αποκλείουμε βέβαια και το ενδεχόμενο να έγραψαν όσα έγραψαν δίχως να έχουν διαβάσει το βιβλίο...
2) Αποκρύπτουν το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ν. Ζαχαριάδης, όπως δημοσιεύεται στο βιβλίο, έγραψε ότι χωρίς το σκεπτικό των επόμενων γραμμάτων το Α' γράμμα καταντούσε ένα «σοσιαλπατριωτικό προδοτικό ντοκουμέντο»5.
Γιατί, αλήθεια, τα αποκρύπτουν όλα αυτά; Επειδή οι συγκεκριμένοι ενοχλούνται από το γεγονός ότι το ΚΚΕ βγάζει συμπεράσματα από την ένδοξη Ιστορία του. Τροφοδοτείται με ιστορικά διδάγματα ιδιαίτερα χρήσιμα, ειδικά στη σημερινή εποχή της όξυνσης των ταξικών και ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Πιο συγκεκριμένα, επιδιώκουν να χτυπηθεί το παρακάτω συμπέρασμα που, ανάμεσα σε άλλα, αναφέρεται στο βιβλίο:
«...ο δίκαιος ή ο άδικος χαρακτήρας κάθε πολέμου δεν καθορίζεται από το ποιο κράτος επιτίθεται και ποιο αμύνεται, αλλά από το ποια τάξη και για ποιο σκοπό διεξάγει τον πόλεμο, είτε είναι αρχικά και τη συγκεκριμένη στιγμή αμυνόμενη είτε επιτιθέμενη. Και οι δύο αστικές τάξεις και οι κυβερνήσεις τους συγκρούονταν, όχι όμως για τα συμφέροντα των εργατικών τάξεων της Ελλάδας και της Ιταλίας, οι οποίες θα έπρεπε να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και όχι αυτόν της καπιταλιστικής "εθνικής ενότητας"».6
Αποσιωπώντας, λοιπόν, το Β' και το Γ' γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη, επιδιώκουν να τον εμφανίσουν ως κήρυκα της «εθνικής ενότητας», ως αβλαβές εικόνισμα, ιδιαίτερα χρήσιμο στο εικονοστάσι της αστικής διαχείρισης, προκειμένου να ξεγελά τις εργατικές - λαϊκές μάζες και να αποτρέπει τη ριζοσπαστικοποίησή τους, ιδιαίτερα στις σημερινές εποχές όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών και γενικότερα των κοινωνικών αντιθέσεων.
Κοντολογίς, καλός ο Ζαχαριάδης της «εθνικής συναίνεσης», κακός ο Ζαχαριάδης της επαναστατικής ρήξης.
Δυστυχώς για αυτούς, ο Νίκος Ζαχαριάδης, παρά τις αδυναμίες και τα λάθη του, που σχετίζονται με συνολικότερες αντιφάσεις των επεξεργασιών της Κομμουνιστικής Διεθνούς, ζήτημα στο οποίο αναφέρεται η εν λόγω μελέτη του Τμήματος Ιστορίας, σε όλη την επαναστατική δράση του αποσκοπούσε στην ανατροπή της αστικής εξουσίας που οι ίδιοι υπερασπίζονται. Και σε αυτή την κατεύθυνση, θεωρούσε χρήσιμη την εξαγωγή συμπερασμάτων από τη θετική και την αρνητική πείρα της ιστορίας του ΚΚΕ, αποφεύγοντας να μπερδεύει την κριτική αποτίμηση από επαναστατική σκοπιά με την αστική και οπορτουνιστική λαθολογία. Γι' αυτό το 1946, λίγες μέρες πριν την έναρξη του ένοπλου αγώνα του ΔΣΕ και αποτιμώντας τη θετική και την αρνητική πείρα της τριπλής φασιστικής Κατοχής, του Δεκέμβρη του 1944 και της μεταδεκεμβριανής περιόδου, έγραφε:
«Μας δίνει πραγματικά η μελέτη της ιστορίας του ΚΚΕ τον εξοπλισμό αυτό;
Μας τον δίνει κάτω από την προϋπόθεση ότι τα διδάγματά της, θετικά και αρνητικά, γόνιμα και στείρα, θα μας επιτρέψουν πιο καλά, πιο φωτισμένα, πιο σταθερά ν' αντιμετωπίσουμε και να λύσουμε τα μικρά και μεγάλα προβλήματα που η ιστορική πορεία προβάλει για λύση μπροστά μας».7
Οι αστειότητες περί «νεοτροτσκισμού»
Εκτός από τους προηγούμενους, για αποδόμηση(!) του Ν. Ζαχαριάδη και της ιστορίας του ΚΚΕ και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος έκανε λόγο και ο Γ. Πετρόπουλος, μέσα από τον γνωστό και μη εξαιρετέο «Εργατικό Αγώνα», κατηγορώντας επιπλέον τη σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ για νεοτροτσκισμό!!!8
Λάθος πόρτα χτύπησε. Ο νεοτροτσκισμός βρίσκεται μέσα και έξω από το ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους, δυνάμεις με τις οποίες επιδιώκουν συμπράξεις οι του «Εργατικού Αγώνα», ενώ με στελέχη του κάνουν και κοινές εμφανίσεις - ομιλίες.
Φυσικά, ως «νεοτροτσκισμό» περιγράφουν τη στρατηγική του ΚΚΕ που αποτυπώνει ότι: Οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό είναι ώριμες και στην Ελλάδα και επομένως ότι η επανάσταση θα είναι σοσιαλιστική. Ακόμα, το ότι το ΚΚΕ έχει αυτοτελή πολιτική, που σημαίνει ότι δε συνεργάζεται με κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού. Επίσης, το ότι έχει απορρίψει οριστικά και αμετάκλητα τη συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις. Και άλλα παρόμοια. Ονομάζουν, λοιπόν, «νεοτροτσκισμό» την αποκρυσταλλωμένη εμπειρία από τα θετικά και αρνητικά ιστορικά παραδείγματα, που βοηθά στην ενίσχυση της πάλης του Κόμματος σήμερα.
Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που κάνουν λόγο για «νεοτροτσκισμό», ομολογούν ότι οι θέσεις τους για το φασισμό και την αστική δημοκρατία ταυτίζονται με του Τρότσκι. Σύμφωνα με το απόσπασμα που παραθέτει ο ίδιος ο Γ. Π., ο Τρότσκι έγραψε:
«Για πολλές δεκάδες χρόνια, στο εσωτερικό της αστικής δημοκρατίας, χρησιμοποιώντας την και παλεύοντας ενάντιά της, οι εργάτες έχτισαν τα φρούριά τους, τις οάσεις τους, τις εστίες της προλεταριακής δημοκρατίας τους: συνδικάτα, κόμματα, μορφωτικές λέσχες, αθλητικές οργανώσεις, συνεταιρισμούς κτλ. Το προλεταριάτο μπορεί να φτάσει στην εξουσία όχι μέσα στα τυπικά πλαίσια τής αστικής δημοκρατίας, άλλα μονάχα από τον επαναστατικό δρόμο. Κι αυτό έχει αποδειχτεί σύγχρονα κι από τη θεωρία κι από την πείρα. Αλλά ακριβώς για τον επαναστατικό δρόμο το προλεταριάτο έχει ανάγκη από τις βάσεις και τα στηρίγματα της εργατικής δημοκρατίας στο εσωτερικό τού αστικού κράτους. Η δημιουργία τέτοιων βάσεων υπήρξε το έργο τής 2ης Διεθνούς την εποχή που εκπλήρωνε ακόμα μιαν ιστορικά προοδευτική αποστολή. Η ουσιαστική και μοναδική αποστολή του φασισμού είναι να καταστρέφει από τα θεμέλιά τους όλους τούς θεσμούς της προλεταριακής δημοκρατίας. Το γεγονός αυτό έχει για το προλεταριάτο κάποια "ταξική σημασία" ή όχι; Ας το σκεφτούν λιγάκι οι μεγάλοι μας θεωρητικοί».
Το ΚΚΕ αντλεί συμπεράσματα από τη δική του Ιστορία και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος δίχως να έχει καμία ανάγκη να ανατρέξει στον Τρότσκι ή σε νεοτροτσκίζοντες. Για παράδειγμα, τον προγραμματικό του στόχο για το σοσιαλισμό το ΚΚΕ δεν τον διατύπωσε πρώτη φορά στο 15ο Συνέδριό του. Για μια σειρά χρόνια, ο χαρακτήρας της επανάστασης στην Ελλάδα οριζόταν ως σοσιαλιστικός και πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ίδιο όριζαν και οι αποφάσεις της ΚΔ.
Με αυτούς τους αστείους χαρακτηρισμούς, ο Γ. Π., προφανώς δίχως να το αντιλαμβάνεται, κατηγορεί ως τροτσκιστική τη γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς, η οποία, σε οδηγία της (8 Σεπτέμβρη 1939) υπογεγραμμένη από τον Γκ. Ντιμιτρόφ, έλεγε:
«Ο παρών πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και άδικος, για τον οποίο είναι εξίσου υπεύθυνη η αστική τάξη όλων των εμπολέμων κρατών [...]».9
Αυτή η οδηγία προς τα ΚΚ εκδόθηκε ύστερα από το σύμφωνο μη επίθεσης «Ρίμπεντροπ - Μόλοτοφ» (23 Αυγούστου 1939). Και είναι προφανής η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε αυτή την οδηγία και στην απόφαση του 7ου Συνεδρίου για τον πόλεμο (1935). Η τελευταία δεν εξίσωνε τις ευθύνες όλων των αστικών κρατών για τον πόλεμο όταν έλεγε:
«Οι Γερμανοί φασίστες που είνε οι κύριοι υποκινητές του πολέμου».10
Δεύτερον: Η ίδια οδηγία της ΚΔ (πάλι στις 8 Σεπτέμβρη 1939) υπογράμμιζε:
«Ο πόλεμος άλλαξε κατά τρόπο ριζικό την κατάσταση: η διάκριση των καπιταλιστικών κρατών σε φασιστικά και δημοκρατικά έχει πλέον απολέσει την προηγούμενή της σημασία».
Εχασε την προηγούμενη σημασία της, λοιπόν, κατά την τότε εκτίμηση της ΚΔ. Που θα πει ότι πριν το 1939 είχε σημασία η διάκριση ανάμεσα στα φασιστικά και τα δημοκρατικά καπιταλιστικά κράτη. Αυτό εκφράζεται σαφώς και στα ντοκουμέντα του 7ου Συνεδρίου, που όριζαν:
«Αυτό τον καιρό, οι εργαζόμενες μάζες σε μια σειρά καπιταλιστικές χώρες έχουν να διαλέξουν, συγκεκριμένα για σήμερα, όχι ανάμεσα στην προλεταριακή διχτατορία και την αστική δημοκρατία, αλλά ανάμεσα στην αστική δημοκρατία και το φασισμό».11
Αυτή ήταν η κεντρική γραμμή του 7ου Συνεδρίου. Αυτή υλοποιήθηκε στη συνέχεια.
Τρίτον: Ο Γ. Πετρόπουλος διαμαρτύρεται για τη διαπίστωση του βιβλίου ότι το 7ο Συνέδριο της ΚΔ εκτίμησε το φασισμό ως αποτέλεσμα των επιδιώξεων του «πιο αντιδραστικού τμήματος του χρηματιστικού κεφαλαίου», ισχυριζόμενος ότι αυτή η εκτίμηση δεν ήταν του 7ου Συνεδρίου αλλά ήταν της 13ηςΟλομέλειας της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΔ (1933), την οποία υιοθέτησε το 7ο Συνέδριο! Πρόκειται για γελοίο επιχείρημα.
Εκτός από τους προηγούμενους, για αποδόμηση(!) του Ν. Ζαχαριάδη και της ιστορίας του ΚΚΕ και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος έκανε λόγο και ο Γ. Πετρόπουλος, μέσα από τον γνωστό και μη εξαιρετέο «Εργατικό Αγώνα», κατηγορώντας επιπλέον τη σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ για νεοτροτσκισμό!!!8
Λάθος πόρτα χτύπησε. Ο νεοτροτσκισμός βρίσκεται μέσα και έξω από το ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους, δυνάμεις με τις οποίες επιδιώκουν συμπράξεις οι του «Εργατικού Αγώνα», ενώ με στελέχη του κάνουν και κοινές εμφανίσεις - ομιλίες.
Φυσικά, ως «νεοτροτσκισμό» περιγράφουν τη στρατηγική του ΚΚΕ που αποτυπώνει ότι: Οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό είναι ώριμες και στην Ελλάδα και επομένως ότι η επανάσταση θα είναι σοσιαλιστική. Ακόμα, το ότι το ΚΚΕ έχει αυτοτελή πολιτική, που σημαίνει ότι δε συνεργάζεται με κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού. Επίσης, το ότι έχει απορρίψει οριστικά και αμετάκλητα τη συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις. Και άλλα παρόμοια. Ονομάζουν, λοιπόν, «νεοτροτσκισμό» την αποκρυσταλλωμένη εμπειρία από τα θετικά και αρνητικά ιστορικά παραδείγματα, που βοηθά στην ενίσχυση της πάλης του Κόμματος σήμερα.
Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που κάνουν λόγο για «νεοτροτσκισμό», ομολογούν ότι οι θέσεις τους για το φασισμό και την αστική δημοκρατία ταυτίζονται με του Τρότσκι. Σύμφωνα με το απόσπασμα που παραθέτει ο ίδιος ο Γ. Π., ο Τρότσκι έγραψε:
«Για πολλές δεκάδες χρόνια, στο εσωτερικό της αστικής δημοκρατίας, χρησιμοποιώντας την και παλεύοντας ενάντιά της, οι εργάτες έχτισαν τα φρούριά τους, τις οάσεις τους, τις εστίες της προλεταριακής δημοκρατίας τους: συνδικάτα, κόμματα, μορφωτικές λέσχες, αθλητικές οργανώσεις, συνεταιρισμούς κτλ. Το προλεταριάτο μπορεί να φτάσει στην εξουσία όχι μέσα στα τυπικά πλαίσια τής αστικής δημοκρατίας, άλλα μονάχα από τον επαναστατικό δρόμο. Κι αυτό έχει αποδειχτεί σύγχρονα κι από τη θεωρία κι από την πείρα. Αλλά ακριβώς για τον επαναστατικό δρόμο το προλεταριάτο έχει ανάγκη από τις βάσεις και τα στηρίγματα της εργατικής δημοκρατίας στο εσωτερικό τού αστικού κράτους. Η δημιουργία τέτοιων βάσεων υπήρξε το έργο τής 2ης Διεθνούς την εποχή που εκπλήρωνε ακόμα μιαν ιστορικά προοδευτική αποστολή. Η ουσιαστική και μοναδική αποστολή του φασισμού είναι να καταστρέφει από τα θεμέλιά τους όλους τούς θεσμούς της προλεταριακής δημοκρατίας. Το γεγονός αυτό έχει για το προλεταριάτο κάποια "ταξική σημασία" ή όχι; Ας το σκεφτούν λιγάκι οι μεγάλοι μας θεωρητικοί».
Το ΚΚΕ αντλεί συμπεράσματα από τη δική του Ιστορία και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος δίχως να έχει καμία ανάγκη να ανατρέξει στον Τρότσκι ή σε νεοτροτσκίζοντες. Για παράδειγμα, τον προγραμματικό του στόχο για το σοσιαλισμό το ΚΚΕ δεν τον διατύπωσε πρώτη φορά στο 15ο Συνέδριό του. Για μια σειρά χρόνια, ο χαρακτήρας της επανάστασης στην Ελλάδα οριζόταν ως σοσιαλιστικός και πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ίδιο όριζαν και οι αποφάσεις της ΚΔ.
Με αυτούς τους αστείους χαρακτηρισμούς, ο Γ. Π., προφανώς δίχως να το αντιλαμβάνεται, κατηγορεί ως τροτσκιστική τη γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς, η οποία, σε οδηγία της (8 Σεπτέμβρη 1939) υπογεγραμμένη από τον Γκ. Ντιμιτρόφ, έλεγε:
«Ο παρών πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και άδικος, για τον οποίο είναι εξίσου υπεύθυνη η αστική τάξη όλων των εμπολέμων κρατών [...]».9
Αυτή η οδηγία προς τα ΚΚ εκδόθηκε ύστερα από το σύμφωνο μη επίθεσης «Ρίμπεντροπ - Μόλοτοφ» (23 Αυγούστου 1939). Και είναι προφανής η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε αυτή την οδηγία και στην απόφαση του 7ου Συνεδρίου για τον πόλεμο (1935). Η τελευταία δεν εξίσωνε τις ευθύνες όλων των αστικών κρατών για τον πόλεμο όταν έλεγε:
«Οι Γερμανοί φασίστες που είνε οι κύριοι υποκινητές του πολέμου».10
Δεύτερον: Η ίδια οδηγία της ΚΔ (πάλι στις 8 Σεπτέμβρη 1939) υπογράμμιζε:
«Ο πόλεμος άλλαξε κατά τρόπο ριζικό την κατάσταση: η διάκριση των καπιταλιστικών κρατών σε φασιστικά και δημοκρατικά έχει πλέον απολέσει την προηγούμενή της σημασία».
Εχασε την προηγούμενη σημασία της, λοιπόν, κατά την τότε εκτίμηση της ΚΔ. Που θα πει ότι πριν το 1939 είχε σημασία η διάκριση ανάμεσα στα φασιστικά και τα δημοκρατικά καπιταλιστικά κράτη. Αυτό εκφράζεται σαφώς και στα ντοκουμέντα του 7ου Συνεδρίου, που όριζαν:
«Αυτό τον καιρό, οι εργαζόμενες μάζες σε μια σειρά καπιταλιστικές χώρες έχουν να διαλέξουν, συγκεκριμένα για σήμερα, όχι ανάμεσα στην προλεταριακή διχτατορία και την αστική δημοκρατία, αλλά ανάμεσα στην αστική δημοκρατία και το φασισμό».11
Αυτή ήταν η κεντρική γραμμή του 7ου Συνεδρίου. Αυτή υλοποιήθηκε στη συνέχεια.
Τρίτον: Ο Γ. Πετρόπουλος διαμαρτύρεται για τη διαπίστωση του βιβλίου ότι το 7ο Συνέδριο της ΚΔ εκτίμησε το φασισμό ως αποτέλεσμα των επιδιώξεων του «πιο αντιδραστικού τμήματος του χρηματιστικού κεφαλαίου», ισχυριζόμενος ότι αυτή η εκτίμηση δεν ήταν του 7ου Συνεδρίου αλλά ήταν της 13ηςΟλομέλειας της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΔ (1933), την οποία υιοθέτησε το 7ο Συνέδριο! Πρόκειται για γελοίο επιχείρημα.
Αναπάντητα ερωτήματα και συμπεράσματα
Ενώ, όμως, καταβάλλει τόση προσπάθεια να αποδείξει τα αναπόδεικτα, αφιερώνοντας εκτεταμένο χώρο για τους ισχυρισμούς του, δεν απαντά σε μια σειρά σχετικά ζητήματα που επιπλέον θίγει το βιβλίο, όπως: Ηταν σωστή ή λάθος η συγχώνευση σειράς κομμουνιστικών νεολαιών με σοσιαλδημοκρατικές (Ισπανία, Λετονία) και η επιδίωξη συγχώνευσης των ΚΚ με σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ισπανία και στη Γαλλία; Αυτή η κατεύθυνση είχε δοθεί από το 7ο Συνέδριο.
Παρακάτω: Ηταν σωστό το ότι τέθηκαν στο 7ο Συνέδριο οι βάσεις για την αυτοδιάλυση της ΚΔ που ακολούθησε αργότερα (1943);
Ακόμα: Ηταν, κατά τη γνώμη του, λαθεμένη η στρατηγική του ΚΚΕ, από το 1929 έως και το 1933, που όριζε το χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα ως σοσιαλιστικό, που δεν έκανε στρατηγική διάκριση ανάμεσα στα βενιζελικά και τα αντιβενιζελικά κόμματα; Αυτές οι τοποθετήσεις του ΚΚΕ στηρίζονταν σε αντίστοιχες επεξεργασίες της ΚΔ.
Και ένα τελευταίο: Πού βρήκε στο βιβλίο την εκτίμηση ότι το 7ο Συνέδριο δεν όρισε τον πόλεμο ως ιμπεριαλιστικό;
Τον όρισε (στη βάση που αναφέραμε προηγουμένως) αλλά την ίδια στιγμή όρισε τη στρατηγική του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος στη βάση της αντίθεσης φασισμού - αντιφασισμού. Αυτή η γραμμή υλοποιήθηκε με τις κυβερνητικές συνεργασίες των ΚΚ με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στο πλαίσιο των Λαϊκών Μετώπων, όσο και με τις συμμαχίες που προώθησαν τα ΚΚ (βλέπε, π.χ., Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία κ.α.) στη διάρκεια του πολέμου και των μεταπολεμικών κυβερνήσεων «εθνικής ενότητας»12. Γι' αυτό, η έκδοση του Τμήματος Ιστορίας σημειώνει ότι «εκ των πραγμάτων η νέα στρατηγική της ΚΔ ωθούσε να διεξάγεται η πάλη του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος υπό ξένη σημαία».13 Η τραγική κατάληξη του ΕΑΜικού κινήματος είναι από τους πιο αδιάψευστους μάρτυρες της παραπάνω διαπίστωσης.
Επομένως (εδώ απευθυνόμαστε στους καλοπροαίρετους), η τέτοια εξέλιξη και γενικότερα η μετάθεση από τα ΚΚ του στόχου της εργατικής εξουσίας στο απώτερο μέλλον βοηθούσε τη Σοβιετική Ενωση; Πέρα από το γεγονός ότι και μετά τον πόλεμο, οπότε ο φασισμός είχε τσακιστεί, καθώς και για πολλά χρόνια αργότερα, η στρατηγική παρέμενε η ίδια, αυτή των λεγόμενων μεταβατικών κυβερνήσεων.
Τι συμπεράσματα βγήκαν από αυτή την ιστορική πείρα;
«Δεν επιβεβαιώθηκε η στρατηγική των αντιφασιστικών κυβερνήσεων, ως μεταβατικών για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, παρά το γεγονός ότι αρχικά θεωρήθηκε και εκτιμήθηκε ότι συνδύαζε το παραπάνω διπλό καθήκον. Αντίθετα, υπονόμευσε την αυτοτέλεια των ΚΚ, αποτέλεσε έναν από τους παράγοντες της σοσιαλδημοκρατικοποίησης πολλών από αυτά, σε μία πορεία. Αποδείχτηκε ότι η πάλη για την εργατική εξουσία προϋποθέτει τον απόλυτο διαχωρισμό του ΚΚ από την αστική τάξη και τα κόμματά της, καθώς και ασίγαστο ιδεολογικοπολιτικό μέτωπο κατά του οπορτουνισμού».14
Το γεγονός ότι το Κομμουνιστικό Κίνημα δεν είχε την προγραμματική ετοιμότητα να συνδέσει τον αντιφασιστικό ένοπλο αγώνα με την ανατροπή της αστικής εξουσίας και σε άλλες χώρες, σε τελευταία ανάλυση, έβλαψε την ίδια την ΕΣΣΔ, οδήγησε στη μακροπρόθεσμη αποδυνάμωσή της.
Τέλος, ο Γ. Π. και οι υπόλοιποι του «Εργατικού Αγώνα» ας πουν κάτι που επιμελώς δε λένε: Ποια είναι σήμερα η θέση που παίρνουν στο ενδεχόμενο ιμπεριαλιστικού πολέμου; Αλλά θα επανέλθουμε.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Φώτης Παπούλιας, «Το ΚΚΕ διαγράφει τα λάθη του», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 2 Οκτωβρίου 2011.
2. Παναγιώτης Τσούτσιας, «Καθαρίζει τις "μελανές κηλίδες" της ιστορίας του», «Εθνος της Κυριακής», 2 Οκτωβρίου 2012.
3. Φώτης Παπούλιας, «Οταν η ιστορία του ΚΚΕ ξαναγράφεται», «Η Εφημερίδα των Συντακτών», 3 Απριλίου 2015.
4. Παναγιώτης Τσούτσιας, «Το ΚΚΕ διαβάζει ξανά το πρώτο ανοιχτό γράμμα του Ζαχαριάδη», «Εθνος της Κυριακής», 5 Απριλίου 2015.
5. Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο (1940-41), «Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2015, σελ. 187.
6. Ο.π., σελ. 150.
7. Νίκος Ζαχαριάδης, «Ο κομμουνιστής λαϊκός αγωνιστής μέλος του ΚΚΕ», στο Νίκος Ζαχαριάδης, Συλλογή Εργων, Εκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, τομ. 1, σελ. 273.
8. Γιώργος Πετρόπουλος, «Πώς προσδιορίζεται ο χαρακτήρας ενός πολέμου;», στοhttp://ergatikosagwnas.gr/new/ea/index.php/arthra/ideologia/479-pos-prosdiorizetai-o-xaraktiras-enos-polemou.
9. Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο (1940-41), Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2015, σελ. 32-3.
10. ΚΟΜΕΠ του 1935, τευχ. 13, σελ. 604.
11. Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο (1940-41), Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2015, σελ. 26.
12 Ο.π., σελ. 27-8.
13. Ο.π.
14. Ο.π., σελ. 41.
Του
Κώστα ΣΚΟΛΑΡΙΚΟΥ*
*Ο Κώστας Σκολαρίκος είναι μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ
Ενώ, όμως, καταβάλλει τόση προσπάθεια να αποδείξει τα αναπόδεικτα, αφιερώνοντας εκτεταμένο χώρο για τους ισχυρισμούς του, δεν απαντά σε μια σειρά σχετικά ζητήματα που επιπλέον θίγει το βιβλίο, όπως: Ηταν σωστή ή λάθος η συγχώνευση σειράς κομμουνιστικών νεολαιών με σοσιαλδημοκρατικές (Ισπανία, Λετονία) και η επιδίωξη συγχώνευσης των ΚΚ με σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ισπανία και στη Γαλλία; Αυτή η κατεύθυνση είχε δοθεί από το 7ο Συνέδριο.
Παρακάτω: Ηταν σωστό το ότι τέθηκαν στο 7ο Συνέδριο οι βάσεις για την αυτοδιάλυση της ΚΔ που ακολούθησε αργότερα (1943);
Ακόμα: Ηταν, κατά τη γνώμη του, λαθεμένη η στρατηγική του ΚΚΕ, από το 1929 έως και το 1933, που όριζε το χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα ως σοσιαλιστικό, που δεν έκανε στρατηγική διάκριση ανάμεσα στα βενιζελικά και τα αντιβενιζελικά κόμματα; Αυτές οι τοποθετήσεις του ΚΚΕ στηρίζονταν σε αντίστοιχες επεξεργασίες της ΚΔ.
Και ένα τελευταίο: Πού βρήκε στο βιβλίο την εκτίμηση ότι το 7ο Συνέδριο δεν όρισε τον πόλεμο ως ιμπεριαλιστικό;
Τον όρισε (στη βάση που αναφέραμε προηγουμένως) αλλά την ίδια στιγμή όρισε τη στρατηγική του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος στη βάση της αντίθεσης φασισμού - αντιφασισμού. Αυτή η γραμμή υλοποιήθηκε με τις κυβερνητικές συνεργασίες των ΚΚ με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στο πλαίσιο των Λαϊκών Μετώπων, όσο και με τις συμμαχίες που προώθησαν τα ΚΚ (βλέπε, π.χ., Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία κ.α.) στη διάρκεια του πολέμου και των μεταπολεμικών κυβερνήσεων «εθνικής ενότητας»12. Γι' αυτό, η έκδοση του Τμήματος Ιστορίας σημειώνει ότι «εκ των πραγμάτων η νέα στρατηγική της ΚΔ ωθούσε να διεξάγεται η πάλη του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος υπό ξένη σημαία».13 Η τραγική κατάληξη του ΕΑΜικού κινήματος είναι από τους πιο αδιάψευστους μάρτυρες της παραπάνω διαπίστωσης.
Επομένως (εδώ απευθυνόμαστε στους καλοπροαίρετους), η τέτοια εξέλιξη και γενικότερα η μετάθεση από τα ΚΚ του στόχου της εργατικής εξουσίας στο απώτερο μέλλον βοηθούσε τη Σοβιετική Ενωση; Πέρα από το γεγονός ότι και μετά τον πόλεμο, οπότε ο φασισμός είχε τσακιστεί, καθώς και για πολλά χρόνια αργότερα, η στρατηγική παρέμενε η ίδια, αυτή των λεγόμενων μεταβατικών κυβερνήσεων.
Τι συμπεράσματα βγήκαν από αυτή την ιστορική πείρα;
«Δεν επιβεβαιώθηκε η στρατηγική των αντιφασιστικών κυβερνήσεων, ως μεταβατικών για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, παρά το γεγονός ότι αρχικά θεωρήθηκε και εκτιμήθηκε ότι συνδύαζε το παραπάνω διπλό καθήκον. Αντίθετα, υπονόμευσε την αυτοτέλεια των ΚΚ, αποτέλεσε έναν από τους παράγοντες της σοσιαλδημοκρατικοποίησης πολλών από αυτά, σε μία πορεία. Αποδείχτηκε ότι η πάλη για την εργατική εξουσία προϋποθέτει τον απόλυτο διαχωρισμό του ΚΚ από την αστική τάξη και τα κόμματά της, καθώς και ασίγαστο ιδεολογικοπολιτικό μέτωπο κατά του οπορτουνισμού».14
Το γεγονός ότι το Κομμουνιστικό Κίνημα δεν είχε την προγραμματική ετοιμότητα να συνδέσει τον αντιφασιστικό ένοπλο αγώνα με την ανατροπή της αστικής εξουσίας και σε άλλες χώρες, σε τελευταία ανάλυση, έβλαψε την ίδια την ΕΣΣΔ, οδήγησε στη μακροπρόθεσμη αποδυνάμωσή της.
Τέλος, ο Γ. Π. και οι υπόλοιποι του «Εργατικού Αγώνα» ας πουν κάτι που επιμελώς δε λένε: Ποια είναι σήμερα η θέση που παίρνουν στο ενδεχόμενο ιμπεριαλιστικού πολέμου; Αλλά θα επανέλθουμε.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Φώτης Παπούλιας, «Το ΚΚΕ διαγράφει τα λάθη του», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 2 Οκτωβρίου 2011.
2. Παναγιώτης Τσούτσιας, «Καθαρίζει τις "μελανές κηλίδες" της ιστορίας του», «Εθνος της Κυριακής», 2 Οκτωβρίου 2012.
3. Φώτης Παπούλιας, «Οταν η ιστορία του ΚΚΕ ξαναγράφεται», «Η Εφημερίδα των Συντακτών», 3 Απριλίου 2015.
4. Παναγιώτης Τσούτσιας, «Το ΚΚΕ διαβάζει ξανά το πρώτο ανοιχτό γράμμα του Ζαχαριάδη», «Εθνος της Κυριακής», 5 Απριλίου 2015.
5. Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο (1940-41), «Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2015, σελ. 187.
6. Ο.π., σελ. 150.
7. Νίκος Ζαχαριάδης, «Ο κομμουνιστής λαϊκός αγωνιστής μέλος του ΚΚΕ», στο Νίκος Ζαχαριάδης, Συλλογή Εργων, Εκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, τομ. 1, σελ. 273.
8. Γιώργος Πετρόπουλος, «Πώς προσδιορίζεται ο χαρακτήρας ενός πολέμου;», στοhttp://ergatikosagwnas.gr/new/ea/index.php/arthra/ideologia/479-pos-prosdiorizetai-o-xaraktiras-enos-polemou.
9. Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο (1940-41), Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2015, σελ. 32-3.
10. ΚΟΜΕΠ του 1935, τευχ. 13, σελ. 604.
11. Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο (1940-41), Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2015, σελ. 26.
12 Ο.π., σελ. 27-8.
13. Ο.π.
14. Ο.π., σελ. 41.
Του
Κώστα ΣΚΟΛΑΡΙΚΟΥ*
*Ο Κώστας Σκολαρίκος είναι μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ
Κυριακή 12 Απριλίου 2015
ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την απαράδεκτη αντικομμουνιστική απόφαση του Ουκρανικού κοινοβουλίου
Σε ανακοίνωσή του, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σχετικά με την απαράδεκτη αντικομμουνιστική απόφαση του Ουκρανικού κοινοβουλίουαναφέρει:
«Το ΚΚΕ καταδικάζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την απαράδεκτη απόφαση του Ουκρανικού κοινοβουλίου να ταυτίσει τον κομμουνισμό με το φασισμό και να απαγορεύσει τη δράση των κομμουνιστών και τη διάδοση των κομμουνιστικών ιδεών, προχωρώντας ταυτόχρονα στην ιστορική δικαίωση των ντόπιων φασιστών, του λεγόμενου "Ουκρανικού απελευθερωτικού στρατού".
Το σημερινό Ουκρανικό κοινοβούλιο, όπως είναι πασίγνωστο, έχει προκύψει μέσα από εκλογές που πραγματοποιήθηκαν σε συνθήκες βίας, νοθείας κι εμφυλίου πολέμου. Καταστάσεις που επικράτησαν εξαιτίας της απροκάλυπτης επέμβασης των ΗΠΑ και της ΕΕ στην Ουκρανία, στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία.
Οι πολιτικές δυνάμεις που αναδείχτηκαν στην κυβέρνηση και πλειοψηφούν στο σημερινό κοινοβούλιο της Ουκρανίας, επιδιώκουν με το συγκεκριμένο νόμο να ακολουθήσουν ως "μοντέλο" το δρόμο των Βαλτικών χωρών, όπου εδώ και πάνω από 20 χρόνια εφαρμόζονται ανάλογοι νόμοι ταύτισης κομμουνισμού - φασισμού, την ώρα που οι ντόπιοι φασίστες δικαιώνονται ιστορικά και επιπλέον παρουσιάζονται ως "πατριώτες" και "δημοκράτες", γιατί πολέμησαν κατά της σοβιετικής εξουσίας, στο πλευρό των ναζί.
Η απόφαση αυτή έχει τις ιδεολογικοπολιτικές "πλάτες" των ΗΠΑ και της ΕΕ, όπως αποδεικνύεται κι από άλλες σχετικές ανακοινώσεις του Ευρωκοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Η στιγμή που εγκρίνεται αυτή η απόφαση δεν είναι τυχαία. Λαμβάνεται την ώρα που χειροτερεύει η κοινωνικοοικονομική κατάσταση των εργαζομένων, που προωθούνται αντεργατικά- αντιλαϊκά μέτρα και δεν έχουν εγκαταλειφθεί, αλλά κερδίζουν έδαφος, τα σχέδια συνέχισης του εμφύλιου στη Νοτιοανατολική Ουκρανία. Επιδιώκει να σπείρει την πολιτική τρομοκρατία σε βάρος όσων αντιστέκονται στη σημερινή αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι εκτεθειμένη αφού πλέον συμμετέχει δραστήρια στη στήριξη της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου από την ΕΕ, όπως φαίνεται κι από τα "Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τις εξωτερικές σχέσεις" (19 Μαρτίου 2015).
Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στους κομμουνιστές της Ουκρανίας και τη σιγουριά του πως η πάλη του λαού της Ουκρανίας, 70 χρόνια μετά την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, θα αποκρούσει και αυτά τα αντικομμουνιστικά κι αντιλαϊκά σχέδια!».
Σάββατο 11 Απριλίου 2015
H Ουκρανία απαγορεύει, μαζί με τα ναζιστικά, και τα κομμουνιστικά σύμβολα
Το φασιστικό καθεστώς του Κιέβου, δείχνοντας όλο και πιο καθαρά το πρόσωπό του, προχώρησε στο επόμενο βήμα, απαγορεύοντας τα κομμουνιστικά σύμβολα(και όχι μόνο) κάτω από τα χαμογελαστά βλέμματα των Ευρωπαίων και Αμερικανών συμμάχων.
Φυσικά το επόμενο θυμα απαγόρευσης θα είναι το ΚΚ.
Το εντυπωσιακό είναι ότι ΤΑ ΝΕΑ αναφέρουν την είδηση με έκπληξη...
Κίεβο: Στο ίδιο καζάνι της Ιστορίας κομμουνισμός και ναζισμός!
Το Κίεβο υπερψήφισε το νομοσχέδιο που απαγορεύει τη χρήση, εκτός από ναζιστικών, και κομμουνιστικών συμβόλων σε μία κίνηση που έρχεται εν μέσω της σύγκρουσης σε κάθε επίπεδο με τη Ρωσία.
Ο νέος νόμος, που μένει να κυρωθεί από τον πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο, απαγορεύει μέχρι και σε εταιρείες να χρησιμοποιούν ονομασίες που παραπέμπουν σε σοβιετικούς ηγέτες!
Η ουκρανική Βουλή υπερψήφισε, με 254 «ναι» την απαγόρευση «προπαγάνδας υπέρ ολοκληρωτικών καθεστώτων», η αναπραγωγή της οποίας «προσβάλλει τη μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων τους».
Εκτός από τα σύμβολα της ναζιστικής Γερμανίας, σε αυτά εμπίμπτουν και τα κομμουνιστικά σύμβολα. Ο νόμος αφορά κάθε δημόσια επίδειξη ή «εξυμνητική» αναφορά, από σημαίες μέχρι μνημεία ή προτομές και ονομασίες δρόμων.
Παραβίαση της νομοθεσίας μπορεί να επισύρει μέχρι και φυλάκιση δέκα ετών.
Επικρίσεις έχει επίσης προκαλέσει ξεχωριστός νόμος που αναγνωρίζει ως μαχητές της ουκρανικής ανεξαρτησίας ομάδες όπως τον «Οργανισμό Ουκρανών Εθνικιστών» (OUN) και τον παραστρατιωτικό του βραχίονα UPA, οι οποίες είχαν συνεργαστεί με τη ναζιστική Βέρμαχτ!
Τρίτη 7 Απριλίου 2015
Σκουριές: πώς εταιρεία και αστυνομία στήνουν εμφύλιο στην περιοχή
Αναλυτική και ακριβής αναφορά των χθεσινών γεγονότων από τη Νέλλη Ψαρρού.
Ακολουθώντας την πάγια τακτική της, η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός και τα σωματεία των εργαζομένων από τότε που εκλέχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και σήμερα Κυριακή ανακοινώθηκε η αντισυγκέντρωσή τους στο ίδιο σημείο που είχαν καλέσει σε πορεία οι επιτροπές αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και χαλκού, αδιαφορώντας για τυχόν ένταση που θα δημιουργούνταν, ή επιδιώκοντάς την. Τις προηγούμενες δυο φορές καταλάμβαναν τον χώρο προσυγκέντρωσης, το Χοντρό Δέντρο, ενώ η αστυνομία απέκλειε τους διαδηλωτές μερικά χιλιόμετρα μακριά ώστε να μην γίνει η πορεία. Αυτή τη φορά η προσυγκέντρωση των επιτροπών αγώνα και των αντιδρώντων στην «επένδυση» ξεκίνησε νωρίτερα ώστε να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν την πορεία τους, και από νωρίς το πρωί μαζεύονταν στο προανακοινωμένο σημείο. Αυτό δεν άρεσε καθόλου στην εταιρεία, τα σωματεία και τα ΜΑΤ. Κι οργάνωσαν την αντεπίθεσή τους σε αγαστή συνεργασία.
Η αστυνομία εξ αρχής ζήτησε από τους διαμαρτυρόμενους να αποσυρθούν, αρχικά επικαλούμενη -ψευδώς- συμφωνία με τους διοργανωτές της πορείας (ενδεχομένως για να σπείρουν αμφιβολίες για τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Κατερίνα Ιγγλέζη, και διχόνια), ενώ στη συνέχεια υποστήριξαν ότι «δεν μπορούν να συγκρατήσουν το μεγάλο πλήθος των μεταλλωρύχων» (περί τις 2000 ανέφεραν!) που θα συγκεντρωνόταν. Παρόλα αυτά, φαίνεται πως ούτε τους 30-50 εργαζόμενους της εταιρείας κατάφεραν να συγκρατήσουν(!) και αποφάσισαν πως είναι καλύτερα να τους ενισχύσουν στην επίθεσή τους εναντίον της προσυγκέντρωσης των επιτροπών. Όπως βλέπει κανείς και στο βίντεο, μικρός αριθμός εργαζομένων μαζί με τα ΜΑΤ συγκεντρώνονται σε απόσταση αναπνοής από τη συγκέντρωση των κατοίκων, σε προφανή αναντιστοιχία με τις προηγούμενες πορείες, όπου οι αστυνομία κατάφερνε να ανακόψει 500, 1000 και πλέον αντιδρώντες χιλιόμετρα μακριά από το Χονδρό Δέντρο.
Κι επειδή η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά, να σημειωθούν τα εξής: πρώτον, η προσυγκέντρωση των επιτροπών αποκλείστηκε από ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ (11 κλούβες έφτασαν, ενώ μαζί τους ακολουθούσαν εργαζόμενοι της εταιρείας) και οι 150 προσυγκεντρωμένοι αποκόπηκαν από τους περίπου 1000 συνολικά διαμαρτυρόμενους κατοίκους και αλληλέγγυους, που δεν αφέθηκαν να ενωθούν και να πραγματοποιήσουν την πορεία τους. Φαίνεται πως τους… «κουκουλοφόρους με τις μολότωφ», όπως αναφέρουν από χτες τα κανάλια για να συμπληρώσουν το παζλ της βίας με την παραπληροφόρηση, μπόρεσε πιο εύκολα η αστυνομία να αντιμετωπίσει δυναμικά παρά τους, αρχικά, 50 περίπου, μεταλλωρύχους! Δεύτερον, η αστυνομία πέρασε μερικές κλούβες με ΜΑΤ από το Χονδρό Δέντρο προς το εργοτάξιο, λέγοντας στους διαμαρτυρόμενους κατοίκους πως «μεταλλωρύχοι πάνε στο εργοτάξιο από άλλο δρόμο και θέλουν να τους ανακόψουν για την ασφάλειά μας». Αυτά τα ΜΑΤ βγήκαν από το πλάι στους διαδηλωτές την ώρα που ξεκίνησε η συντονισμένη επίθεση εναντίον τους…
Την ώρα της επίθεσης, που έχει καταγραφεί ακριβώς στο βίντεο (το οποίο παρακαλούμε να κοινοποιήσετε παντού), το παιχνίδι έχει στηθεί: αστυνομία είναι στον λόφο απέναντί από τον κόσμο (εκεί όπου πριν μεμονωμένοι εργαζόμενοι πετούσαν πέτρες στον κόσμο χωρίς καμία πρόκληση, βλ. αρχή του βίντεο), ομάδα κρούσης των εργαζόμενων ανεβαίνουν με άγριες διαθέσεις από τα δεξιά και, παρά το ότι είναι στημένοι εκεί από ώρα με ξύλα και πέτρες, η αστυνομία είναι παραταγμένη εναντίον των κατοίκων. Εφορμούν μαζί οι μεν από το λόφο, και τα ΜΑΤ από κάτω διώχνοντάς τους από το σημείο, εν μέσω πετροβολισμών. Οι… εργάτες (εργατιά-εργατιά, ενωμένοι σαν γροθιά, φώναζαν πλάι στους αστυνομικούς) αφήνονται να χτυπήσουν τρεις γυναίκες πετώντας τες κάτω με κλωτσιές, ενώ από το πλάι οι… ειρηνοποιές δυνάμεις των ΜΑΤ περικυκλώνουν όσους είχαν απομονώσει στον λόφο. Τέσσερις τραυματισμοί σημειώθηκαν, ο ένας σοβαρά από μάρμαρο που έφαγε στο κεφάλι.
Λεπτομερειών συνέχεια: λίγο πριν την επίθεση ΜΑΤ-εργαζομένων εμφανίστηκε ο πρώην δήμαρχος κ. Πάχτας (ναι, αυτός που είχε απειλήςει με εμφύλιο αν δεν εκλεγόταν) στο σημείο και είχε συνομιλίες. Φυσικά, ο τωρινός δήμαρχος, κ. Μίχος, ήταν απών, συνεπής στην από πάντα σταθερή απουσία του σε κάθε τι που έχει να κάνει με το κίνημα που τον ανέδειξε (άλλη ιστορία όμως αυτή, θα την πούμε μια άλλη φορά). Μέχρι να εκκαθαριστεί το σημείο από τα ΜΑΤ και τους 50-70 εργαζόμενους με το ξύλο, τις πέτρες και τα δακρυγόνα, 300 περίπου συγκεντωμένοι με τις οικογένειές τους περίμεναν στο Παλαιοχώρι προκειμένου να κάνουν άνετα την αντισυγκέντρωσή τους – που ως τέτοια είναι παράνομη. Ο αριθμός αυτός των εργαζομένων μαζί με μέλη των οικογενειών τους (που μάλιστα εκβιάζονται για να συμμετέχουν σε αυτές) δείχνει είτε ότι η εταιρεία ψεύδεται για τους 1900 εργαζόμενους, είτε ότι και οι ίδιοι δεν συμφωνούν με αυτό που γίνεται, ή και τα δύο. Σε επόμενο ρεπορτάζ θα αναφερθούμε με στοιχεία και σε αυτό.
Τέλος, η επίθεση αυτή ολοκληρώθηκε με ένανέντονο ψυχολογικό πόλεμο που ασκήθηκε προς τους αντιδρώντες στην εξόρυξη και βρίσκονταν από νωρίς το πρωί στην προσυγκέντρωση. Συγκεκριμένα, ενώ απωθήθηκαν προς τον κόμβο της Μεγάλης Παναγιάς, εγκλωβίστηκαν λίγο παρακάτω από άλλα ΜΑΤ, που φαινομενικά αναίτια δεν τους άφηναν να φύγουν. Όμως, μετά από λίγο άρχισαν να κατηφορίζουν οι εργαζόμενοι της εταιρείας με έντονα απειλητικές διαθέσεις, καδρόνια και πέτρες, με μια διμοιρία μπροστά να τους συνοδεύει χωρίς φυσικά να κάνει τίποτα να τους σταματήσει. Οι κάτοικοι με έκπληξη και οργή έβλεπαν ότι είχαν ξανά εγκλωβιστεί ανάμεσα σε ΜΑΤ που τους καθήλωναν στο δρόμο, ενώ άφηναν τους εργαζόμενους να πλησιάζουν. Μόλις οι τελευταίοι έφτασαν σε σημείο αναπνοής, τότε η μία διμοιρία άνοιξε δύο μέτρα χώρο ανάμεσά της ουρλιάζοντας στον κόσμο να φύγει γρήγορα όσο προλαβαίνει! Μέσα σε αυτόν τον πανικό, πέταξαν και δακρυγόνα προς τους κατοίκους που φυγαδεύονταν ενώ οι εργαζόμενοι της εταιρείας τους πετούσαν πέτρες. Κι εδώ το βίντεο είναι ενδεικτικό. Τελικώς κάποιοι που ξέμειναν οδηγήθηκαν από τα ΜΑΤ να φύγουν τρέχοντας μέσα από τα δέντρα, κι έτσι κατάφεραν να συγκεντρωθούν εν τέλει παρακάτω με την υπόλοιπη συγκέντρωση, περίπου 1000 ατόμων, που όμως ποτέ δεν κατάφεραν να διαδηλώσουν και έμειναν στο δρόμο για δύο περίπου ώρες, με την αστυνομία και τους μεταλλωρύχους απέναντί τους παρεάκι!
Αν οι κάτοικοι που αντιδρούν πέταξαν πέτρες; Ευτυχώς ναι, τη στιγμή που γινόταν αυτή η συντονισμένη εγκληματική επίθεση, κι έτσι κατάφεραν να κερδίσουν χρόνο για να σωθούν άλλοι κάτοικοι που είχαν ξεμείνει ή εγκλωβιστεί.
Αν «έφαγαν» δακρυγόνα οι εργαζόμενοι; Έγινε και αυτό σε μια στιγμή, και μάλιστα από τα χημικά των ΜΑΤ υπέφεραν σε μια στιγμή και οι συνάδελφοί τους καπελάκηδες όταν ο αέρας γύρισε τον καπνό πάνω τους.
Αν κατάφεραν να φοβίσουν τον κόσμο; Κατάφεραν να τον εξοργίσουν. Και να τον ξυπνήσουν από τον λήθαργο των εκλογικών υποσχέσεων.
Επίσης κατάφεραν να θέσουν τη βάση για κοινωνική ένταση στην περιοχή με όρους εμφυλιοπολεμικούς. Ο κ. Πάχτας το είχε προαναγγείλει, αλλά νωρίτερα απ” αυτόν, ο τότε γραμματέας του σωματείου εργαζομένων κ. Αρβανίτης, τόσο με δηλώσεις του όσο και με τη συνάντησή του με τη Χρυσή Αυγή – το όργανο του παρακράτους που είναι γι” αυτή τη δουλειά. Ο κ. Αρβανίτης παύθηκε από το σωματείο του όταν αντέδρασαν οι εργαζόμενοι με τη συνάντηση και, ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του, έγινε επιστάτης στην εταιρεία! Πάντως, παρά την τότε αντίδρασή τους, τα σωματεία και σήμερα συνεχίζουν τη φασιστική τακτική της αντιστροφής της πραγματικότητας μιλώντας για επίθεση εναντίον τους από τα ΜΑΤ.
ΥΓ1: πληροφορίες αναφέρουν ότι ο υπουργός δημόσιας τάξης κ. Πανούσης ισχυρίζεται πως δεν είχε δώσει εντολές για την παραμικρή επίθεση. Αν κύριε Πανούση ισχύει ο ισχυρισμός σας, υποθέτουμε πως θα ενεργήσετε με βάση την εξουσία που έχετε και θα αποπέμψετε από το σώμα της αστυνομίας τους επικεφαλής και τους αστυνομικούς που έπραξαν ενάντια στις εντολές σας. Αν και δεν είδαμε να κάνετε το ίδιο στην περίπτωση του Βόλου, όπου τα ΜΑΤ χτύπησαν τον κόσμο ΚΑΙ δύο βουλευτές σας.
ΥΓ2: το βίντεο που έχω αναρτήσει τραβήχτηκε εν μέσω πετρών που έπεφταν γύρω μας, και με την αστυνομία να μας απωθεί (στα πλάνα συνεισέφερε και η Κατερίνα Σεϊτανίδου). Από την άλλη, δύο άνθρωποι με κάμερες κατέγραφαν τους διαδηλωτές, ακριβώς δίπλα από τα ΜΑΤ και τους μεταλλωρύχους. Είναι άλλωστε πάγια τακτική πλέον της αστυνομίας να βιντεοσκοπεί τις διαδηλώσεις.
Από antigold
Χρυσές επενδύσεις, άδεια ταμεία...
Το βρήκαμε στη σελίδα antigold και έχει ενδιαφέρον.
Φτάνει όμως η διαπίστωση της πραγματικότητας.
Τι θα κάνει άραγε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μετά τις καταγγελίες που έκανε η βουλευτής του;
Τι μπορεί να κάνει μέσα στο πλαίσιο ΕΕ-επενδύσεις-επιχειρηματικότητα.
Τι περιθώρια υπάρχουν εντός εξουσίας των μονοπωλίων για μια κυβέρνηση διαχείρισης του καπιταλισμού, και μάλιστα όταν ο λαός κρατηθεί στη γωνία;
«Τοξική» και για την οικονομία η «επένδυση»
«Ο,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός» είναι ο γλαφυρός τίτλος της έκθεσης του ολλανδικού μη κερδοσκοπικού οργανισμού SOMO που παρουσίασαν χτες το ThePressProject, το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς και το ελληνικό Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων. Η έκθεση τεκμηριώνει πως η καναδική πολυεθνική Eldorado Gold φοροαποφεύγει στην Ελλάδα με τη χρήση εταιρειών-θυρίδων στην Ολλανδία και στέλνει τα κέρδη της σε offshore στα νησιά Μπαρμπέιντος.
«Ανήμερα Πρωταπριλιάς τα ψέματα της εταιρείας καταρρέουν», σχολίασε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής Κατερίνα Ιγγλέζη. «Την προηγούμενη εβδομάδα οι εκθέσεις των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος απέδειξαν ότι τα προϊόντα της Eldorado είναι επικίνδυνα για την υγεία και τον τόπο. Σήμερα καταρρέει ο μύθος ότι η “επένδυση” βοηθά την εθνική οικονομία. Ο τελευταίος μύθος είναι οι θέσεις εργασίας, τις οποίες η εταιρεία ανεβάζει σε 1.980 ενώ γνωρίζουμε ότι είναι 969. Τα ψέματα τέλειωσαν. Αυτή η εταιρεία δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης στην Ελλάδα»…
«Η εταιρεία δουλεύει με φρενήρεις ρυθμούς, επιχειρώντας να φέρει προ τετελεσμένου τη νέα κυβέρνηση», σημείωσε η Μαρία Καδόγλου από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων. «Την ίδια ώρα έχουμε αποδείξει πως η εταιρεία παραβιάζει τη σύμβαση με το Δημόσιο, αφού η σύμβαση θέτει στόχο την παραγωγή καθαρών μετάλλων που θα φέρνουν έσοδα κι αυτό δεν γίνεται. Η εταιρεία θα εξάγει συμπυκνώματα στην Κίνα για επεξεργασία και τα έσοδα θα πηγαίνουν στα Μπαρμπέιντος».
«Πρέπει να μην ανεχόμαστε την υποκρισία στην Ευρώπη», είπε η Eva Joly, ευρωβουλευτής των Πρασίνων. «Ζητάμε από τους απλούς Ελληνες θυσίες, την ώρα που η διαφθορά των μεγάλων εταιρειών μένει ατιμώρητη. Οι πολυεθνικές λεηλατούν τις χώρες, δεν προσφέρουν καθόλου έσοδα στο κράτος και μετά φεύγουν. Το άδειο ορυχείο θα μείνει και θα γίνει πρόβλημα της χώρας σας».
Ο Xάρης Γολέμης του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς ανέλυσε πως οι πολυεθνικές στρέφονται στην υφαρπαγή γης σε φτωχές υπερχρεωμένες χώρες, που οι περισσότερες βρίσκονται σε προγράμματα προσαρμογής και παραχωρούν έναντι πινακίου φακής τα εδάφη τους.
«Τα υπουργεία οικονομικών και ανάπτυξης πρέπει να τοποθετηθούν επί της έκθεσης και να μελετήσουν στη βάση κόστους-οφέλους τη σύμβαση», ανέφερε -μεταξύ άλλων- ο κ. Γολέμης. Στην πολιτική κι επικοινωνιακή «μάχη της ταβέρνας» αναφέρθηκε ο δημοσιογράφος Νικόλας Λεοντόπουλος, που παρουσίασε τον τρόπο με τον οποίο τα ΜΜΕ στοχοποιούν τη μικρή φοροδιαφυγή και όχι αυτή των μεγάλων εταιρειών.
«Ανήμερα Πρωταπριλιάς τα ψέματα της εταιρείας καταρρέουν», σχολίασε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής Κατερίνα Ιγγλέζη. «Την προηγούμενη εβδομάδα οι εκθέσεις των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος απέδειξαν ότι τα προϊόντα της Eldorado είναι επικίνδυνα για την υγεία και τον τόπο. Σήμερα καταρρέει ο μύθος ότι η “επένδυση” βοηθά την εθνική οικονομία. Ο τελευταίος μύθος είναι οι θέσεις εργασίας, τις οποίες η εταιρεία ανεβάζει σε 1.980 ενώ γνωρίζουμε ότι είναι 969. Τα ψέματα τέλειωσαν. Αυτή η εταιρεία δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης στην Ελλάδα»…
«Η εταιρεία δουλεύει με φρενήρεις ρυθμούς, επιχειρώντας να φέρει προ τετελεσμένου τη νέα κυβέρνηση», σημείωσε η Μαρία Καδόγλου από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων. «Την ίδια ώρα έχουμε αποδείξει πως η εταιρεία παραβιάζει τη σύμβαση με το Δημόσιο, αφού η σύμβαση θέτει στόχο την παραγωγή καθαρών μετάλλων που θα φέρνουν έσοδα κι αυτό δεν γίνεται. Η εταιρεία θα εξάγει συμπυκνώματα στην Κίνα για επεξεργασία και τα έσοδα θα πηγαίνουν στα Μπαρμπέιντος».
«Πρέπει να μην ανεχόμαστε την υποκρισία στην Ευρώπη», είπε η Eva Joly, ευρωβουλευτής των Πρασίνων. «Ζητάμε από τους απλούς Ελληνες θυσίες, την ώρα που η διαφθορά των μεγάλων εταιρειών μένει ατιμώρητη. Οι πολυεθνικές λεηλατούν τις χώρες, δεν προσφέρουν καθόλου έσοδα στο κράτος και μετά φεύγουν. Το άδειο ορυχείο θα μείνει και θα γίνει πρόβλημα της χώρας σας».
Ο Xάρης Γολέμης του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς ανέλυσε πως οι πολυεθνικές στρέφονται στην υφαρπαγή γης σε φτωχές υπερχρεωμένες χώρες, που οι περισσότερες βρίσκονται σε προγράμματα προσαρμογής και παραχωρούν έναντι πινακίου φακής τα εδάφη τους.
«Τα υπουργεία οικονομικών και ανάπτυξης πρέπει να τοποθετηθούν επί της έκθεσης και να μελετήσουν στη βάση κόστους-οφέλους τη σύμβαση», ανέφερε -μεταξύ άλλων- ο κ. Γολέμης. Στην πολιτική κι επικοινωνιακή «μάχη της ταβέρνας» αναφέρθηκε ο δημοσιογράφος Νικόλας Λεοντόπουλος, που παρουσίασε τον τρόπο με τον οποίο τα ΜΜΕ στοχοποιούν τη μικρή φοροδιαφυγή και όχι αυτή των μεγάλων εταιρειών.
Δευτέρα 6 Απριλίου 2015
Τα μικρόβια του φασισμού στη σοσιαλδημοκρατία
Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει απόσπασμα από το βιβλίο του Ρ. Π. Ντατ «Φασισμός και κοινωνική επανάσταση», γραμμένο το 1934, εκδόσεις «Συγχρονη Εποχή».
Αφίσα του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας που κυκλοφόρησε στις εκλογές του 1920, γράφει: «Οι ψηφοφόροι υιοθετούν τη στάση σας! Δικτατορία των τραπεζιτών ή δικτατορία των εργαζομένων;» |
Ο φασισμός δεν έλκει μόνο ιστορικά την προέλευσή του κατά κύριο λόγο από τη σοσιαλδημοκρατία, υπό την έννοια ότι πολλοί εκ των βασικών ηγετών του προέρχονται από το συγκεκριμένο χώρο: ο Μουσολίνι, πρώην εκδότης της «Avanti», επίσημου οργάνου των Ιταλών σοσιαλιστών, ο Πιλσούντσκι, πρώην ηγέτης του Πολωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Μόσλι, πρώην υπουργός στη δεύτερη κυβέρνηση των Εργατικών, με πρωθυπουργό τον ΜακΝτόναλντ.
Ο φασισμός εκπορεύεται ιδεολογικά κυρίως από τις τακτικές στις οποίες έχει ήδη καταλήξει η σοσιαλδημοκρατία.
Αναζητώντας τα ίχνη του
Είναι εφικτή η απόπειρα να ανακαλύψει κανείς πρώιμα ίχνη και τάσεις στις προπολεμικές μη μαρξιστικές μορφές σοσιαλισμού, τα οποία ήδη υπαινίσσονταν απόψεις που αργότερα αποτέλεσαν συστατικά του φασισμού: Λόγου χάρη, ο «εθνικού» τύπου σοσιαλισμός του Λασάλ (οι βουλευτές του λασαλικού κόμματος, σημειωτέον, ψήφισαν τις πολεμικές πιστώσεις του 1870, εν αντιθέσει με την αποχή των μαρξιστών), οι πρωσικές τάσεις και η ερωτοτροπία με τον Βίσμαρκ, τα πιστωτικά σοφίσματα του Προυντόν και η αντίθεσή του στην ταξική πάλη, η λατρεία της βίας από τον Σορέλ, «οι κοινωνικοί μύθοι» για τη μαζική παραπλάνηση και η αόριστη αποκήρυξη της
Παρασκευή 3 Απριλίου 2015
Στήριξη του ΠΑΜΕ στην παράσταση διαμαρτυρίας των απολυμένων καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ
Παρασκευή 3 Απρίλη στις 9.30 το πρωί
Την αλληλεγγύη της στις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών εκφράζει η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ επισημαίνοντας ότι: «Δίνουμε το παρών στη μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης την Παρασκευή 3 Απρίλη στις 9.30 το πρωί».
Όπως σημειώνει στην ανακοίνωσή της η ΕΓ του ΠΑΜΕ: «Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει νομοσχέδιο στη Βουλή με το οποίο όχι μόνο δεν επαναπροσλαμβάνει όλες τις απολυμένες καθαρίστριες του Υπ. Οικονομικών αλλά και 300 από αυτές τις απολύει.
Στις υπόλοιπες καθαρίστριες (595), ικανοποιεί εν μέρει τα αιτήματα τους αφού δηλώνει πως θα τις επαναπροσλάβει ως ελαστικά εργαζόμενες με 4ωρο, σε προσωποπαγή και όχι οργανική θέση.
Η κυβέρνηση αθέτησε τις υποσχέσεις της, κορόιδεψε τις καθαρίστριες του Υπ. Οικονομικών. Αντί για σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, σε άλλες έδειξε το δρόμο της απόλυσης και σε άλλες μισή δουλειά, μισή ζωή και δικαιώματα.
Φαίνεται πως όλες οι ερωτήσεις που είχε καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή όταν ήταν στην αντιπολίτευση για «Επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων καθαριστριών και μετατροπή τους σε ΙΔΑΧ» ήταν για να ικανοποιήσει τις προεκλογικές του ανάγκες.
Τελικά το «κόκκινο γάντι των καθαριστριών» χρησιμοποιήθηκε και αυτό για τις προεκλογικές σκοπιμότητες και το φιλεργατικό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ.
Απαιτούμε εδώ και τώρα να επαναπροσληφθούν όλες οι απολυμένες καθαρίστριες του Υπ. Οικονομικών.
Ούτε 1 απολυμένη, όλες στη δουλειά με πλήρη δικαιώματα.
Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί συνδικαλιστές και σωματεία στη παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης την Παρασκευή 3 Απρίλη στις 9.30 π.μ.
Καλεί όλα τα σωματεία και τα συνδικάτα να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στις απολυμένες καθαρίστριες, να οργανώσουν την πάλη για όλους τους απολυμένους εργαζόμενους.
Οργανώνουμε τον αγώνα καθημερινά, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους.
Συναντιόμαστε όλοι οι εργαζόμενοι στο μεγάλο ραντεβού της Εργατικής Πρωτομαγιάς, στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.
Πορευόμαστε όλοι μαζί κάτω από το σύνθημα:
«Δουλειά για όλους, μόρφωση - ασφάλιση - υγεία
Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)