"Κάποιοι πρέπει να υπερψηφίσουν και κάποιοι να καταψηφίσουν"...

Δεν ξέρω πως "μετάφρασαν" την ανάρτηση της βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ τα διάφορα μέσα, εγώ όμως από τη μεριά μου βλέπω κάτι άλλο πιο ουσιαστικό.

Οτι εκεί στο σουπερμάρκετ ΣΥΡΙΖΑ γίνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μια "μοιρασιά" παιχνιδιού και ρόλων.
Κάποιοι παίζουν το ρόλο της "ευθύνης" στέλνοντας μηνύματα και εγγυήσεις προς την αστική τάξη και κάποιοι άλλοι παίζουν το ρόλο της "αντίστασης" και της "ρήξης" στέλνοντας ραβασάκια κοροιδίας προς το λαό που πρέπει να συνεχίσει να ελπίζει ότι 'κάτι μπορεί ν'αλλάξει" με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τι άλλο μπορεί να εννοεί η απάντηση που η ίδια η νυν υπουργός λέει πως πήρε από κορυφαίο βουλευτή της "Αριστερής" πλατφόρμας που της είπε πως ψήφισε ΟΧΙ γιατί ""για κάποιοι πρέπει να υπερψηφίσουν και κάποιοι να καταψηφίσουν";

Athanasia Anagnostopoulou
Στήριξα χθες το βράδυ τον Αλέξη Τσίπρα, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και την κυβέρνηση, γιατί: α) είναι η μοναδική κυβέρνηση (κυρίως ο Τσίπρας) που επί 5 μήνες έχουν φέρει την Ευρώπη ανάποδα, προσπαθώντας για το αδύνατον. 2) Γιατί είμαι μέρος μιας συλλογικότητας, και αν ήθελα να διαφοροποιηθώ θα είχα πρώτα παραιτηθεί. 3) Γιατί κορυφαίος βουλευτής που ψήφισε "παρόν" και που είναι υπέρ της δραχμής, είπε στην κοινοβουλευτική ομάδα ότι σε αυτή τη φάση "δεν μπορούμε να βγούμε από το ευρώ γιατί αυτό θα σημάνει καταστροφή". Όταν τον ρώτησα, για ποιο λόγο τότε δεν θα υπερψηφίσει την εξουσιοδότηση για συμφωνία, η απάντηση μου φάνηκε απολύτως κυνική: "για κάποιοι πρέπει να υπερψηφίσουν και κάποιοι να καταψηφίσουν" (επομένως κάποιοι πρέπει να το παίξουν "αριστεροί" σε βάρος αυτών που θα δαχτυλοδειχτούν ως "δεξιοί"). 4) γιατί αυτό που παίζεται επί 5 μήνες στην Ευρώπη είναι ένα πολιτικό πραξικόπημα για να μην υπάρχει αριστερή κυβέρνηση σε αυτό το νεοφιλελεύθερο περιβάλλον, γιατί γνωρίζουν ότι μια αριστερή κυβέρνηση όσα μέτρα και να πάρει θα "βάλει χέρι" εκεί που ο νεοφιλελευθερισμός δεν θέλει να βάλει. 5), και κυριότερο, γιατί για μένα η Αριστερά δεν πρέπει να ηττηθεί δεύτερη φορά. Το να εγκαταλείψουμε την κοινωνία σε αυτή την κρίσιμη φάση (είτε με ένα ασύντακτο γκρέξιτ που θα μας ρίξει σε ακραία φτώχεια, είτε αφήνοντάς την στα χέρια της αντιπολίτευσης που περιμένει πως και πως να κάνει οικουμενική κυβέρνηση) μου φαίνεται λιποταξία.
Όπως και να έχουν τα πράγματα σε αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές που θεωρώ ότι η Γερμανία με τους δορυφόρους της προσπαθεί και τώρα να ανατρέψει αυτή την κυβέρνηση (με τον εκβιασμό του γκρέξιτ), οι αποφάσεις είναι εξαιρετικά δύσκολες. Κανένας από εμάς δεν θέλει κι άλλη λιτότητα, κανένας όμως δεν θέλει να αφήσει αυτό το 61.3% του ελληνικού λαού χωρίς καμιά ελπίδα.

Κι έτσι για "να μην αφήσει αυτό το 61.3% του ελληνικού λαού χωρίς καμιά ελπίδα" ο ΣΥΡΙΖΑ βουλιάζει το λαό στην απελπισία με νέο κύμα μέτρων και νέο μνημόνιο!

Τέτοια "Αριστερά"!
Μια "Αριστερά" του συμβιβασμού, του τυχοδιωκτισμού, της υποταγής που πήρε μελάνι μαύρο και το πετάει στις χρυσές σελίδες που έγραψαν στα δύσκολα χρόνια αγωνιστές όπως ο Λαμπράκης, ο Πέτρουλας αλλά κυρια τόσες χιλιάδες "ανώνυμοι" που δεν υπόγραψαν κανένα "έντιμο συμβιβασμό" πληρώνοντας και με τη ζωή τους ακόμα.

Αυτό ήταν το δίδαγμα της Αριστεράς τοτε.
Αυτή ήταν η Αριστερά που θαύμασε ο λαός.

Η Αριστερά που έλεγε ΟΧΙ στο ΝΑΤΟ, ΟΧΙ στην ΕΟΚ,  η Αριστερά που ονειρευόταν με πράξεις έναν καλύτερο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η Αριστερά που μέσα της βρίσκονταν οι κομμουνιστές, που ψυχή της ήταν το παράνομο τότε ΚΚΕ και τα οράματά του...

Αυτοί που τώρα ξεσκίζουν τις ματωμένες σημαίες και τις περνάνε από πάνω με ένα καλό χέρι χρώμα του συμβιβασμού, καλά θα κάνουν να μην πιάνουν τους αγώνες της Αριστεράς στο στόμα τους.

Γιατί βέβαια Αριστερά του ¨δε γινόταν αλλιώς" απλά δεν υπάρχει.

Είναι κι εκείνα τα κόκκαλα στο Σκοπευτήριο που θα τρίζουν...