Ο Τελευταίος Πειρασμός

Συντάκτης: Διότιμος



Σίγουρα υπάρχουν πολλοί πουμετάνιωσαν για την ψήφο τους στις εκλογές του περασμένου Γενάρη και θα μείνουν αναποφάσιστοι μέχρι την τελευταία στιγμή. Το καινούργιο γι αυτές τις εκλογές είναι ότι ακόμη και αυτοί που δηλώνουν αποφασισμένοι είναι το ίδιο αναποφάσιστοι με τους αναποφάσιστους. Ο λόγος;

“Όποιος καεί στο χυλό φυσάει και το γιαούρτι”...

Με ποιο τρόπο ψήφισε μεγάλη μερίδα του λαού στις περασμένες εκλογές; Βασικά διάλεξε ανάμεσα στη Σκύλα και στη Χάρυβδη: Από τη μια υπήρχαν αυτοί που είχαν δήθεν διαπραγματευτεί σκληρά, σοβαρά, πατριωτικά, υπέγραψαν δύο μνημόνια, αλλά είχαν αρχίσει ...να βλέπουν φως στο τούνελ. Από την άλλη ήταν αυτοί που υπόσχονταν μια εθνικά υπερήφανη διαπραγμάτευση που θα χόρευε στο ταψί τους δανειστές, αλλά τελικά όχι μόνο αποδέχτηκαν τα δύο προηγούμενα μνημόνια,αλλά υπέγραψαν και ένα 3ο χειρότερο από τα δύο προηγούμενα.

Στη σκηνή υπήρχαν και κάποιοι που ενώ είχαν καεί από τους πρώτους δεν έπεσαν στην παγίδα των δεύτερων. Αυτοί έκαναν μια τρίτη επιλογή. Διάλεξαν ένα από τα υπόλοιπα φιλοευρωπαϊκά μικρότερα κόμματα, που υπόσχονταν ότι θα έπαιζαν ... ρυθμιστικό ρόλο σε μια μελλοντική κυβέρνηση. Όλα αυτά τα μικρά κόμματα τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης έβαλαν φαρδιά-πλατιά την υπογραφή τους στο 3ο και φαρμακερό μνημόνιο.

Οι “εταίροι”; Πως αντέδρασαν σε όλες αυτές τις χατζηαβάτικες πολιτικές οι “εταίροι”; Όπως αντιδρούν οι εκτελεστές: Αφού υπέμειναν φανερά εκνευρισμένοι τις διαπραγματευτικές τσαχπινιές των θεόσταλτων, τα “βαφτίσια”των παιχνιδιάρηδων και τις “μπλόφες” των εξυπνάκηδων, τελικά αηδίασαν από τις “γονυκλισίες” των Εθνικά υπερήφανων Ελλήνων, που υπέγραψαν το χειρότερο μνημόνιο στο όνομα του “Εθνικού συμφέροντος” και της σωτηρίας της Ελλάδας.

Οι Ευρωπαίοι “εταίροι” μας, δηλαδή οι σύγχρονοι τοκογλύφοι, αυτοί που πρώτα σου κλέβουν το πορτοφόλι και στη συνέχεια σε δανείζουν για να ζήσεις, αυτοί που ακούν και στο όνομα “δανειστές” που σημαίνει “χρηματιστικό κεφάλαιο”, ή σκέτο “κεφάλαιο” ή“μονοπωλιακοί όμιλοι”- όπως τέλος πάντων κι αν ονομάζονται- χρησιμοποίησαν σ' αυτές τις διαπραγματεύσεις λιγότερο καρότο και περισσότερο μαστίγιο. Ενώ δηλαδή οι όροι της τοκογλυφίας παρέμειναν οι ίδιοι όπως παλιά, αυτή τη φορά έταξαν λιγότερα και απείλησαν περισσότερο. Ψέλλισαν την ελπίδα να επιστρέψει η Ελλάδα στην ανάπτυξηκαι δήλωσαν ότι όχι μόνο δεν φοβούνται αλλά στην πλειοψηφία τους προτιμούν και είναι προετοιμασμένοι για ένα Grexit.

Ο τελευταίος πειρασμός

Και να που ο Ελληνικός λαός μετά την υπογραφή του 3ου μνημονίου βρίσκεται ξανά μπροστά στο γνώριμο και αναπαλαιωμένο σκηνικό και πρέπει για άλλη μια φορά να αποφασίσει.

Οι επί 40 χρόνια κυβερνώντες, υπερασπιστές του παλιού, του διεφθαρμένου, του αποτυχημένου ξανασηκώνουν τις χιλιομπαλωμένες σημαίες του “εθνικού” συμφέροντος, του πατριωτισμού, της συνέπειας, της σταθερότητας, όλες τις σημαίες, που μεταφράζονται στο “σκάσε και σκάβε”.

Οι επί 7 μήνες εθνικά υπερήφανοι και για “πρώτη φορά αριστεροί” στην εξουσία, αυτοί δηλαδή που όπως λένε διαπραγματεύτηκαν πιο σκληρά από τους προηγούμενους, αυτοί που πέταξαν στα γρήγορα την ψεύτικη μάσκα του αντιμνημονιακού, αυτοί που αντί να παίζουν τα νταούλια και να χορεύουν οι εταίροι, έβαλαν το λαό να χορέψει το χορό του Ζαλόγγου μπροστά στο γκρεμό της εξαθλίωσης, αυτοί που ζήτησαν από το λαό μια ευκαιρία, την πήραν και την έθαψαν μαζί τις ελπίδες του, τώρα στήθηκαν χαμογελαστοί και ζητούν από το λαό μια “δεύτερη ευκαιρία”. Η πρώτη ευκαιρία, λένε, ήταν μόλις 7 μηνών και δεν πιάνεται σαν ευκαιρία. Δε φτάσανε 7 μήνες για διαπραγμάτευση και θέλουν άλλες δυο τετραετίες για να την ολοκληρώσουν. Υπάρχουν, λένε, δείγματα γραφής της φιλολαϊκής πολιτικής τους: καταργήσανε το 5ευρο στα νοσοκομεία (και αυξήσανε τα έξοδα νοσηλείας). Ξαναβάλανε στη θέση της ΝΕΡΙΤ την παλιά κι αγαπημένη ΕΡΤ (που παίζει ακριβώς το ίδιο τροπάρι με τα ιδιωτικά κανάλια αλλά... σε πιο χαμηλούς τόνους). Έχουν οράματα, λένε. Και ποιος δεν έχει. Ακόμη και οι νεοναζιστικές επιθέσεις της ΧΑ είναι κι αυτές ντυμένες με πατριωτικό όραμα. Είναι αγωνιστές, λένε (στον αγώνα για τη σωτηρία των επιχειρηματικών ομίλων και με το λαό φτωχότερο).

Στήθηκαν ξανά επί σκηνής και οι μικρότεροι διεκδικητές μιας θέσης στον ήλιο. Αυτοί που διαφώνησαν και έφυγαν από τα παλιά κόμματα, αλλά κράτησαν τον παλιό προσανατολισμό τους. Σήμερα ψάλλουν το ίδιο τροπάρι με άλλες φωνές. Έχουν το ίδιο πρόσωπο με νέο μακιγιάζ.

Ανάμεσα σ΄ αυτούς πρόβαλαν και οι αριστεροί υπερασπιστές της δραχμής (που από την πρεμιέρα τους αποδείχτηκαν αριστεροί όχι της δραχμής, αλλά της δεκάρας) που προτείνουν επιστροφή στο εθνικό νόμισμα με παραμονή στην ΕΕ, με το λαό να σέβεται τις υπογραφές όλων των παλιών και νέων μονομάχων, να πληρώνει και τα παλιά και τα νέα και τα μελλοντικά μνημόνια δηλαδή να υπομένει σε δραχμές τη φτώχεια και τα βάσανά του.

Μικρές και μεγάλες, παλιές και νέες σειρήνες, άλλες με καινούργια και άλλες με κουρελιασμένα κοστούμια, ψάλλοντας διασκευασμένες τις παλιές μελωδίες για να ταιριάζουν στο σκηνικό των εκλογών στήνονται μπροστά στο λαό ζητώντας για μια ακόμη φορά την ψήφο του.

Είναι ο τελευταίος πειρασμός πριν την καταιγίδα, που θα ξεσπάσει αργά ή γρήγορα.

Στην άλλη όχθη

Σ΄ αυτή την όχθη σειρήνες δεν υπάρχουν. Δεν υπήρχαν ποτέ. Δεν υπάρχουν νταούλια. Υπάρχουν τα τραγούδια του αγώνα. Δεν υπάρχουν καναπέδες. Τους πέταξαν στα σκουπίδια αυτοί που ξεχέρσωναν τους δρόμους του αγώνα. Δεν υπάρχουν προεκλογικές υποσχέσεις. Υπάρχει η μόνιμη πίστη ότι ο αγώνας μπορεί να σταματήσει τη φτωχοποίηση του λαού. Δεν υπάρχουν πολύχρωμες ελπίδες. Υπάρχει η μία και συγκεκριμένη πίστη ότι ο λαός έχει τη δύναμη να πάρει την τύχη του στα χέρια του.

Το ΚΚΕ βρίσκεται στην άλλη όχθη.

Δεν εισέπραξε ποτέ κάτι για λογαριασμό του. Αντίθετα κατέθετε εδώ και έναν αιώνα στο λαό τους αγώνες του.

Δεν καρπώθηκε ποτέ τίποτα. Αντίθετα έμπαινε πρώτο στις θυσίες που απαιτούσε η ιστορία.

Δεν ακολούθησε κανέναν από τους τυχοδιώκτες. Ούτε τους δεξιούς, ούτε τους αριστερούς.

Δεν κοντοστάθηκε και δεν κιότεψε ούτε στιγμή στους δρόμους του αγώνα. Ούτε για μιαν ανάσα.

Χωρίς φανφάρες και πλαστικές σημαίες, χωρίς ανεδαφικές υποσχέσεις και θεατρινισμούς στέκεται μπροστά στο λαό με απλές και ξεκάθαρες προτάσεις:

Μη δεχθείτε, λέει, να γίνει η ζωή σας ακόμη χειρότερη. Γυρίστε την πλάτη σ' αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τα παλιά και τα νέα βάσανά σας. Μη εξαπατηθείτε για άλλη μια φορά. Μην ανακυκλώνετε τις παλιές επιλογές σας.

Το ΚΚΕ απευθύνεται και σ΄ αυτούς που δεν είναι κομμουνιστές, ακόμη και σ' αυτούς που δεν θεωρούν ότι ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον της ανθρωπότητας και τους λέει:

Σ΄ αυτές τις εκλογές ο λαός δεν καλείται να αποφασίσει ποιο κοινωνικό σύστημα προτιμά. Αποφασίζει αν υποκύπτοντας στον Τελευταίο Πειρασμό θα χειροτερέψει ακόμη περισσότερο τη ζωή του ή αν θα εμπιστευτεί το ΚΚΕ και θα συμπορευτεί για να ανακτήσει αυτά που του κλέψανε, τα δικαιώματά του.

Ο λαός έδωσε σε όλους τους εθνοσωτήρες ευκαιρίες. Τα δοκίμασε όλα. Δεν αντέχει άλλες δοκιμές. Στη μεγάλη του πλειοψηφία δεν έχει δώσει ακόμη την ψήφο του στο ΚΚΕ. Μήπως πρέπει να τη δώσει τώρα; Κι αν τη δώσει τι θα συμβεί;

Όχι μόνο δεν έχει τίποτα να χάσει αλλά είναι βέβαιο ότι κάτι θα κερδίσει. Αυτό το ξέρουν καλύτερα από τους φίλους οι αντίπαλοί του. Ξέρουν πολύ καλά, πως μόνο με αγώνεςκερδήθηκαν όλες οι μέχρι σήμερα κατακτήσεις του λαού. Και τους αγώνες το ΚΚΕ ξέρει όσο κανένας άλλος να τους δίνει.

διότι