Η καυτή αλήθεια για το Γοργοπόταμο

Του Σπύρου ΜΠΕΚΙΟΥ (Λάμπρου)* //

Η επιχείρηση πέτυχε χάρη στο επιχειρησιακό σχέδιο του Αρη και τη δράση των ΕΛΑΣιτών ανταρτών, ενώ οι Αγγλοι και οι Ζερβικοί – που λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο, τον ΕΛΑΣ και τον Αρη – επιδίωκαν το μποϊκοτάζ του σαμποτάζ!

Ο Ρόμελ, που στάλθηκε από τον Χίτλερ να σώσει το Μουσολίνι από το ρεζίλεμα, γιατί οι Αγγλοι θα τον πετούσαν από τη Λιβύη στη θάλασσα, ανέτρεψε τους Αγγλους και τους υποχρέωσε σε υποχώρηση. Ο Μουσολίνι όμως δεν τον κάλυπτε σε εφόδια και έκανε συνεχείς εκκλήσεις στον Χίτλερ να τον καλύπτει αυτός. Εφτασε στα σύνορα της Αιγύπτου και οι εκκλήσεις του δεν εισακούονταν. Εισέβαλε στην Αίγυπτο και σταμάτησε στο Ελ Αλαμέιν από έλλειψη εφοδίων. Πήγε προσωπικά ο ίδιος στο Χίτλερ και πέτυχε να γίνει δεκτή η έκκλησή του.

«Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα/ στέλνει περήφανο χαιρετισμό./ Μιας ανάστασης νέας χτυπάει καμπάνα/ μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό». (Νίκος Καρβούνης)

Η απάντηση στάλθηκε με τον ασύρματο, ότι στο εξής θα εφοδιάζεται μέσω Ελλάδας – Κρήτης. Οι Αγγλοι υπέκλεψαν το ραδιοσήμα, προς μεγάλη τους χαρά, γιατί είχαν αποφασίσει να επιτεθούν στο Ελ Αλαμέιν στις 23 Οκτώβρη. Αν στο μεταξύ ο Ρόμελ ανεφοδιαζόταν μέσω Ελλάδας κιντύνευε να αποτύχει η επίθεσή τους. Συγκροτούν αμέσως στρατιωτική αποστολή και με αξιωματικούς του μηχανικού, να τη στείλουν στην Ελλάδα να κόψει μια απ’ τις τρεις σιδηροδρομικές γέφυρες: Παπαδιάς, Ασωπού ή Γοργοπόταμου . Ο πράκτοράς τους εδώ Κουτσογιαννόπουλος (είχε αντικαταστήσει τον Μπακιρτζή, που τον κάλεσαν στο Κάιρο για υψηλότερες, εμπιστευτικότερες αποστολές) τους υποσχέθηκε να βρουν εδώ ένοπλο τμήμα υπό τον Σεφεριάδη, να βοηθήσουν στο σαμποτάζ. Το υπερεπείγον της αποστολής επέβαλε αυτή να γίνει με αεροπλάνα. Η πτώση της αποστολής έγινε στα τυφλά, στις 30 Σεπτέμβρη το βράδυ, ένοπλο τμήμα δεν υπήρχε, τα μέλη της τα περιμάζεψαν οι ΕΑΜικές οργανώσεις της περιοχής και τους εγκατέστησαν σε μια σπηλιά της Γκιώνας.

Υπαρχηγός της αποστολής ήταν ο Γουντχάουζ, πολιτικό πρόσωπο, στέλεχος της Ιντέλιντζενς Σέρβις, που είχε και πολιτικές εντολές. Διαπιστώνοντας ότι το μόνο ένοπλο τμήμα στη γύρω περιοχή ήταν ο ΕΛΑΣ, δημιούργημα του ΕΑΜ, που ψυχή και λογισμός του ήταν το ΚΚΕ, δεν προχωρεί στο σαμποτάζ. Παρ’ όλο που οι υπερδιακόσιοι αντάρτες με τον Αρη, που γύριζε τότε στα νότια της Ευρυτανίας, μπορούσαν σε τρεις – τέσσερες μέρες, να κάνουν… παρελθόν το Γοργοπόταμο , τη γέφυρα που είχαν επιλέξει. Η ανατίναξη, όμως, της γέφυρας με τον ΕΛΑΣ θα ήταν η πιο φαντασμαγορική διαφήμιση γι’ αυτόν, κάτι που ήταν διαμετρικά αντίθετο με τα σχέδιά τους (όπως αποδείχτηκαν) για την Ελλάδα. Το μόνο που τους έμεινε ήταν να αναζητήσουν το δικό τους, Ζέρβα, που αυτοί τον έβγαλαν στο βουνό, να δημιουργήσει αντάρτικο, που θα υπηρετούσε τα σχέδιά τους. Μα ο Ζέρβας δε φαινόταν ούτε ακουγόταν πουθενά.

Σε αναζήτηση του Ζέρβα
Αφού απέτυχαν να στρατολογήσουν ένοπλους επί πληρωμή, με κάποιο δάσκαλο Πιστιόλη, στέλνουν σύνδεσμο στον Κουτσογιαννόπουλο στην Αθήνα, να τους φέρει σε επαφή με το Ζέρβα. Αυτός ξέρει πού είναι γιατί συχνά – πυκνά του στέλνει λίρες. Ο σύνδεσμος από τον Κουτσογιαννόπουλο επέστρεψε στη σπηλιά της Γκιώνας την 1η Νοέμβρη! Η αδράνειά τους όλο τον Οκτώβρη έγινε με εντολή του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής, που το ενημέρωσαν για την κατάσταση με τον ασύρματο. Το ΣΜΑ προτίμησε να διακινδυνεύσει την επίθεση στο Ελ Αλαμέιν, παρά να συνεργαστεί με τον ΕΛΑΣ, για να μην προβάλει – διαφημίσει τον ΕΛΑΣ, δημιούργημα του πατριωτικού κόμματος, του ΚΚΕ.

Ο καιρός περνάει, το γερμανικό επιτελείο, για δικούς του λόγους, δεν αξιοποιεί το χρονικό αυτό διάστημα για εφοδιασμό της στρατιάς Ρόμελ, η επίθεση των Αγγλων έγινε, πέτυχε, η στρατιά Ρόμελ διώχτηκε από την Αίγυπτο και τώρα, για την εποχή που μιλάμε, έδινε μάχες συγκράτησής της στη Λιβύη.

Στις 2 Νοέμβρη ο Γουντχάουζ αναχωρεί για συνάντηση του Ζέρβα, στο ραντεβού που του έκλεισε ο Κουτσογιαννόπουλος, στο χωριό Αργύρια της Αρτας. Χρησιμοποιεί συνδέσμους οδηγούς που ζήτησε και του ‘δωσαν οι οργανώσεις του ΕΑΜ. Καθώς προχωρεί – τα ελληνικά του είναι άριστα – διαπιστώνει ότι και το όνομα ακόμα Ζέρβας είναι άγνωστο, ενώ και ο αέρας είναι ΕΛΑΣ και ο Αρης θρύλος. Φτάνει στη Βίνιανη Ευρυτανίας στις 5 Νοέμβρη. Μαθαίνει ότι ο Αρης κινείται στην περιοχή με υπερδιακόσιοιυς αντάρτες. Μαζί του έχει και τους τέσσερες της αποστολής με τον Κουκ, που φοβήθηκαν να πέσουν με τους οχτώ στην Γκιώνα και πέσαν έξω απ’ το Καρπενήσι στις 28 Οκτώβρη. Εφαρμόζοντας σχέδιο δικό του, της στιγμής εκείνης, βάσει γενικότερου σχεδίου του ΣΜΑ (;) γράφει στον Αρη και τον παρακαλεί να στείλει στην Γκιώνα τους τέσσερες, να συναντήσουν τους άλλους οχτώ της αποστολής, που έχουν έρθει για σαμποτάζ στη γέφυρα του Γοργοπόταμου , τον καλεί σε ραντεβού στη Βίνιανη για τις 14 Νοέμβρη και συνεχίζει το ταξίδι του.

Είμαστε στο Παπαρούσι Ευρυτανίας. Την άλλη μέρα, 6 Νοέμβρη, ο Αρης μας στέλνει, τριάντα άντρες, με κεφαλή τον Πελοπίδα, στην Γκιώνα με την εντολή: Πάτε τους τέσσερες Αγγλους να σμίξουν με τους άλλους και εξακριβώστε αν πραγματικά ετοιμάζουν σαμποτάζ – είμαι αξιωματικός του μηχανικού – βοηθείστε τους και ξανασυνεννοούμαστε. Φτάσαμε στην Γκιώνα στις 9 Νοέμβρη. Ο Τομ Μπάρνες, που είχε την ευθύνη του σαμποτάζ, με κατατοπίζει. Πραγματικά ετοίμαζαν σαμποτάζ. Συνεχίσαμε μαζί. Εκπαιδεύσαμε δώδεκα αντάρτες μας στην τοποθέτηση των εκρηκτικών πάνω σε σανιδένιο ομοίωμα βάθρου και συγκροτήσαμε τέσσερα συνεργεία. Τρεις ελασίτες στο καθένα και ένας Αγγλος στρατιώτης, απ’ αυτούς που ξέμειναν απ’ την αποχώρηση του 1941. Επικεφαλής στα τρία Αγγλοι αξιωματικοί, στο τέταρτο εγώ. Ετοιμοι τώρα περιμένουμε τον ερχομό του Αρη και του Κρις με τον Ζέρβα.

Η συνάντηση Αγγλων και ανταρτών

Ηρθαν στις 18 Νοέμβρη στο Μαυρολιθάρι. Πήγαμε και μεις. Αλλά αν και τεχνικά ήμασταν έτοιμοι, να κάνουμε το άλλο βράδυ το σαμποτάζ και παρά τις πιέσεις του Αρη: πάμε γρήγορα για τη γέφυρα όλοι ή δώστε μου τους δυναμίτες να πάω μόνος μου, δεν ξεκινήσαμε παρά στις 23 Νοέμβρη. Ολες αυτές τις μέρες γίνονταν κρυφοκουβέντες των Αγγλων με το Ζέρβα και με τον ασύρματο με τα ΣΜΑ. Τι λέγανε; Το φανερώνει το έργο του Ζέρβα κατά την κάθοδο προς την Γκιώνα και οι ενέργειές τους στην επιχείρηση. Ο Ζέρβας κατεβαίνοντας διέδιδε σε όλα τα χωριά ότι «πάνε για επιχειρήσεις στη σιδηροδρομική γραμμή και τις γέφυρες, κι ας ήξερε ότι κυκλοφορούσαν ακόμα Ιταλοί υπήκοοι και θα το ‘λεγαν στους Ιταλούς. Οπως και έγινε και βρήκαμε αρχή πρόσθετης οχύρωσης. Τις συζητήσεις με τον ασύρματο θα τις δούμε στις ενέργειές του, στην πράξη…

Επιτέλους ξεκινήσαμε. Εκατόν πενήντα πέντε άντρες του ΕΛΑΣ και 50 άντρες, του Ζέρβα συμπεριλαμβανομένου («Ακρόπολις» 31-12-1949). Φτάσαμε στο Πριόνι του Χοντρογιάννη στην Οίτη, πάνω από τη γέφυρα. Η άλλη μέρα αφιερώθηκε σε επιτόπου αναγνωρίσεις κλπ. Στις 25 Νοέμβρη κατεβήκαμε όλοι στη θέση Πλακωτό, θέση εκκίνησης για τη γέφυρα.

Το σχέδιο του Αρη
Το σχέδιο επιχείρησης που πρότεινε ο Ζέρβας αν εφαρμοζόταν θα τσάκιζε τα τμήματά μας. Από θαύμα θα γλίτωναν όσοι το κατώρθωναν. Το σχέδιο Αρη πρόβλεπε: 60 άντρες του ΕΛΑΣ θα χτυπούσαν το δεξιό – νότιο, γερά οχυρωμένο, άκρο της γέφυρας, που το κρατούσαν 100 – 110 Ιταλοί. 20 άντρες του Ζέρβα θα χτυπούσαν το αριστερό – βόρειο, εντελώς ανοχύρωτο, άκρο που το κρατούσαν 30 περίπου Ιταλοί. 15 άντρες του ΕΛΑΣ θα πήγαιναν 600 περίπου μέτρα βόρεια της γέφυρας για πλαγιοφυλακή. Μαζί τους ένας αξιωματικός σαμποτέρ με ένα βοηθό για να κόψει τα τηλεφωνικά σύρματα και να υπονομεύσει τη γραμμή για να σταματήσει ενδεχόμενο τρένο ενίσχυσης των αμυνομένων. Αλλοι 15 άντρες του ΕΛΑΣ θα πήγαιναν νότια, ενισχυμένοι με σαμποτέρ. 15 άντρες του ΕΛΑΣ θα πήγαιναν πίσω από τη γέφυρα, στο δρόμο προς τη Λαμία. 12 άντρες του Ζέρβα θα πήγαιναν στα πλάγια των Ιταλών του νότιου άκρου, νοτιότερα για να πυροβολούν, στάσιμοι, τους Ιταλούς. 8 άντρες του Ζέρβα με το Μυριδάκη θα πήγαιναν να εξουδετερώσουν το πιθανό πολυβόλο, στον όχθο του ποταμού, πιο πάνω από τη γέφυρα, που αν υπήρχε θα θέριζε από τις πλάτες τους 60 ΕΛΑΣίτες που θα χτυπούσαν τους οχυρωμένους Ιταλούς στο νότιο άκρο της γέφυρας. Αν δεν υπήρχε πολυβόλο έπρεπε να ενισχύσουν τους 60 ΕΛΑΣίτες στο χτύπημα του νότιου άκρου. 30 άντρες του ΕΛΑΣ θα έμεναν εφεδρεία στο Σταθμό Διοίκησης. Η επίθεση έπρεπε να γίνει λίγο πριν τα μεσάνυχτα, στις έντεκα και δέκα ακριβώς, ταυτόχρονα από όλα τα τμήματα.

Το πρόβλημα της γλώσσας – εγώ δεν ήξερα αγγλικά και οι τρεις Αγγλοι των συνεργείων ανατίναξης της γέφυρας δεν ήξεραν ελληνικά – οδήγησε τον Αρη σε μια αλλαγή. Αλλαξα θέση με το λοχαγό Αρθουρ, σαμποτέρ στη βόρεια πλαγιοφυλακή, όπου ανέλαβα και τη διοίκηση των 15 ΕΛΑΣιτών. Ο βοηθός του Αρθουρ Θέμις Μαρίνος, της αγγλικής αποστολής, έγινε δικός μου βοηθός. Τους δυναμίτες για το κόψιμο της σιδηροδρομικής γραμμής τους είχε αυτός.

Η επιχείρηση και τα παρεπόμενα…

Με πολύ συντομία τώρα η περιγραφή της επίθεσης και καταστροφής της γέφυρας.

Στην ώρα τους κόπηκαν τα τηλέφωνα κι έγινε επίθεση. Οι 60 ΕΛΑΣίτες σε 18 λεπτά ακριβώς κατέλαβαν το οχυρωμένο νότιο άκρο της γέφυρας. Οι 20 άντρες του Ζέρβα που πήγαν για το βόρειο άκρο της γέφυρας, με τις πρώτες τουφεκιές εγκατέλειψαν τους επικεφαλής τους ανθυπολοχαγούς, Σ. Παπαχρήστου και Λ. Πετροπουλάκη (αμέτοχους στο σχεδιαζόμενο μποϊκοτάζ του σαμποτάζ) κι έτρεξαν τον ανήφορο, προς το Σταθμό Διοίκησης, φωνάζοντας: «Οι Ιταλοί πήραν ενισχύσεις, μας έκαναν αντεπίθεση και μας κυνηγάνε κάνοντας κυκλωτική κίνηση προς το Σταθμό Διοίκησης!!». Ο Ζέρβας… οργίζεται, βλασφημεί και… απειλεί: «Χαθήκατε έτσι; σαν τις άβγαλτες κοπέλες, μέσα στο σκοτάδι, αντί να μείνετε εκεί να σκοτωθείτε ως τον τελευταίο! Βρε θα σας κρεμάσω όλους!…» και συνεχίζει βλασφημώντας και απειλώντας… όπως γράφει ο ίδιος στα «απόρρητα έγγραφά μου» στην «Ακρόπολη» αρχές Γενάρη 1950. Δε χάνει όμως καιρό και ζητάει το σαλπιγκτή, λέγοντας στον Αρη ότι πρέπει να διατάξουν υποχώρηση, αν και το δεξιό ήταν στα χέρια μας.

Ο Αρης διατάζει αμέσως την εφεδρεία να καταλάβει το αριστερό άκρο, πράγμα που έγινε. Οι Αγγλοι σαμποτέρ όμως αρνούνται να κατεβούν να βάλουν τα εκρηκτικά, γιατί λέει «ακούονται ακόμα τουφεκιές!!!». Μόνο που δε χειροδίκησε ο Αρης, και οι σαμποτέρ κατέβηκαν και η γέφυρα έγινε κομμάτια.

…Και άλλα παρατράγουδα

Στη βόρεια πλαγιοφυλακή, αφού κόψαμε τα τηλεφωνικά σύρματα, κατεβήκαμε με τον Μαρίνο στις γραμμές του τρένου να βάλουμε τα εκρηκτικά. Ο Μαρίνος όμως, που τα είχε, μου δίνει για τη μια μόνο ράγια. Οσο κι αν επέμεινα, δε μου έδωσε και για την άλλη κι ας είχαμε ετοιμάσει με τον Τομ Μπάρνες και για τη δεύτερη ράγια, γιατί μόνο τότε σταματάει το τρένο. Με τη χαλοή από τις φωνές των υποχωρούντων ζερβικών «σκίστηκε» να με πείσει να υποχωρήσουμε, γιατί και οι άλλοι υποχώρησαν από τη γέφυρα. Κι όταν φάνηκαν οι ενισχύσεις που πήγαιναν με αυτοκίνητα απ’ τη Λαμία στο Λιανοκλάδι να τις φέρουν με τρένο στη γέφυρα και πάλι – για να μη γίνει… σπατάλη!!! – δε μου ‘δωσε δυναμίτες και για τη δεύτερη ράγια. Η ζήτησή μου αυτή έγινε αφορμή να μάθω ότι ο Μαρίνος βρήκε την ευκαιρία και έβγαλε κι αυτούς που είχαμε βάλει! Ευτυχώς δεν τους αποσύνδεσε και τους ξανάβαλα. Πού να πάρω απόφαση να τους αρπάξω με το ζόρι! Σχεδόν παιδί ήμουνα, μόλις συμπλήρωσα τα 23. Την αφαίρεση και επανατοποθέτηση των εκρηκτικών την αναφέρει και ο Ζέρβας στα «απόρρητα έγγραφά του».

Οταν έφτασε το τρένο, σταμάτησε βέβαια και κατέβασε ένα τμήμα Ιταλών, με τους οποίους αρχίσαμε να χτυπιούμαστε, οι της πλαγιοφυλακής – ο Μαρίνος έκανε φτερά και εξαφανίστηκε – και σε λίγο με μια μανούβρα πίσω – μπρος πέρασε και τράβηξε για τη γέφυρα, η οποία στο μεταξύ είχε γίνει παρελθόν.

Εμπόδια Αγγλων και Ζερβικών

Οι 12 κρύφτηκαν κάπου και δεν πήγαν στον προορισμό τους, γιατί λέει: δεν πίστευαν ότι θα καταλάβουμε τη γέφυρα και να μην κιντυνέψουν άδικα!! Ο Μυριδάκης με τους 8, άφησε το πολυβόλο – αν υπήρχε – να θερίσει τους 50 ΕΛΑΣίτες που επιτίθονταν στο νότιο άκρο της γέφυρας, και χώθηκε σε ένα νεροφάγωμα… Κι όχι μόνο αυτό. Κατακράτησε και τις ψαλίδες πού ‘πρεπε να δώσει στους 60 του ΕΛΑΣ να κόψουν τα κανονικά συρματοπλέγματα οχύρωσης(!) και να μην καθηλωθούν εκεί και τους θερίσουν τα ιταλικά πολυβόλα. Κι ακόμα, κατακράτησε και τις φωτοβολίδες που ‘πρεπε να ριχτούν στις διάφορες φάσεις της επιχείρησης…

Δε χρειάζεται πολλή σκέψη για να διαπιστωθούν, απ’ τα τόσο φανερά γεγονότα, οι σκοποί των Εγγλέζων, το μίσος τους κατά του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, το έργο του δουλικού τους Ζέρβα, που για να ‘ρθει με κάποια δύναμη στα χωριά που θα περνούσε, περιμάζεψε όσους περιτριγύριζαν τα πεδία αφειδών ρίψεων απ’ τους Αγγλους, για «να πάνε σε ένα μακρινό πεδίο ρίψεων», όπως γράφει ο ίδιος. Σίγουρος δε, όπως και οι Αγγλοι, για την επιτυχία του μποϊκοτάζ του σαμποτάζ και, συνεπώς, το ρεζίλεμα του ΕΛΑΣ και του Αρη, προετοίμαζε με τον ταγματάρχη Παπανικολάου στο Μαυρολιθάρι και μερικά «σοβαρότερα» πρόσωπα στη Λαμία, την παραμονή του στη Ρούμελη, που θα «περιέρχονταν» για να αναθαρρήσει ο λαός!! Αλλά οι λογαριασμοί ήταν «χωρίς τον ξενοδόχο: Τον ΕΛΑΣ και τον Αρη!»

Να και οι Γερμανοί, ενισχυτές για την ώρα, αργότερα συνεργάτες – διαφημιστές του Ζέρβα (κι ας ήξεραν την αλήθεια), για την ανατίναξη του Γοργοπόταμου επικήρυξαν τον Ζέρβα με 500 εκατομμύρια (Στ. Σαράφης «Ο ΕΛΑΣ»)!!!
* Ο Σπ. Μπέκιος (Λάμπρος) ήταν από τους βασικούς πρωταγωνιστές στη μάχη του Γοργοπόταμου.

Πηγή: Ριζοσπάστης

Ο πάγος έσπασε, η Λεωφόρος χαράχτηκε

Κατιούσα

Μπορεί ο Οχτώβρης να είναι κόκκινος, αλλά συγκινεί εξίσου και τους πράσινους οπαδούς, όπως απέδειξε το πανό που ανέβασαν φίλοι του ΠΑΟ την περασμένη Κυριακή, στο ντέρμπι με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο.

Κανένα μέσο, κανείς επαγγελματίας φωτογράφος, δημοσιογράφος κτλ, δε συγκινήθηκε βέβαια για να το κάνει θέμα. Μπορεί και αυτό να ήταν θέμα που κάνει τζιζ κι έπρεπε να αποσιωπηθεί, όπως το όνομα του Παππά στις μεταδόσεις των δημοσιογράφων.



Για αυτό κι έγινε ένας μικρός αγώνας δρόμου, από όσους το είδαν και το θεώρησαν σημαντικό, για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν μια απόδειξη, ένα παγωμένο τηλεοπτικό πλάνο ή μια φωτογραφία, που να είναι μάρτυρας. Μπορεί να μοιάζει σχεδόν απίστευτο για την εποχή μας, την εποχή του διαδικτύου, των social media, των μεταδόσεων με τις δεκάδες τηλεοπτικές κάμερες που δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω ασχολίαστο, των δημοσιογράφων αναλυτών που μιλάνε για τα πάντα, αλλά είναι αλήθεια: το πανό των οπαδών του ΠΑΟ το κάλυψε παχύ πέπλο σιωπής, μία άγραφη ομερτά.

Έτσι τα πλάνα που εξασφαλίστηκαν -με την προσπάθεια συντρόφων κι ερασιτεχνών- είναι κάπως θολά, σχεδόν ρετρό θα έλεγε κανείς σε κάποιες περιπτώσεις, παραπέμποντας στον εικοστό αιώνα των επαναστάσεων, ο οποίος σφραγίστηκε από τον κόκκινο Οχτώβρη. Αλλά αυτό δε μειώνει σε τίποτα την αξία της μαρτυρίας και βασικά του συμβολισμού, του συνθήματος και της πράξης. Έστω κι αν γράφτηκε ανάποδα το σύνθημα…

Δε σημαίνει ασφαλώς τίποτα από μόνο του, δε δείχνει πως έχουν ωριμάσει οι συνθήκες ή κάτι αντίστοιχο. Αν μη τι άλλο πάντως είναι κάτι, μικρός φάρος ελπίδας, στην εποχή που πλασάρεται το δόγμα “No politica” και η εναντίωση στην εκάστοτε κυβέρνηση με βάση τα συμφέροντα της ομαδάρας -ή μάλλον για την ακρίβεια της προεδράρας…



Υπενθυμίζουμε πως ο πάγος του Νο Politica είχε σπάσει από τους Κύπριους -κι επίσης πράσινους- οπαδούς της Ομόνοιας, που είχαν σηκώσει τις προάλλες πανό με αντίστοιχο περιεχόμενο (σχετική ανακοίνωση είχε βγει και από τους οπαδούς της Νέας Σαλαμίνας, τους Red Rebels).

Εδώ μπορείτε να δείτε και τα στιγμιότυπα του αγώνα, όπου σε κάποια σημεία διακρίνεται το επίμαχο πανό (προς την εστία που φαίνεται προς τα αριστερά).

Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του Αφιερώματος της Κατιούσα στην Οχτωβριανή Επανάσταση

Η θέση του ΚΚΕ για την «ταυτότητα φύλου» και οι ανορθολογικές θεωρίες της κυβέρνησης

ριζοσπάστης


Με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης




Το νομοσχέδιο για την αλλαγή της ταυτότητας φύλου δεν αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό, δεν αφορά τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Αφορά τη δυνατότητα αλλαγής φύλου στα νομικά έγγραφα ενός ατόμου με βάση τη βούλησή του, τον αυτοπροσδιορισμό του φύλου.


Επιστημονικά τεκμηριωμένη αντίληψη

Το ΚΚΕ αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αλλαγή του φύλου στα νομικά έγγραφα, στις περιπτώσεις που το άτομο βιώνει έντονη σύγκρουση ανάμεσα σε ορισμένα χαρακτηριστικά του φύλου του και στο φύλο που νιώθει ότι ανήκει, για βιολογικούς, κοινωνικούς και άλλους λόγους. Ομως, η νομική αναγνώριση του ατομικού δικαιώματος χρειάζεται να βασίζεται σε ορισμένα αντικειμενικά κριτήρια και σε μέτρα κοινωνικής προστασίας του ατόμου (χωρίς να προϋποθέτει τη χειρουργική επέμβαση).

Δηλαδή, η ατομική του απόφαση χρειάζεται να στηρίζεται σε μια διακριτική, τεκμηριωμένη επιστημονικά και κοινωνικά θεσμοθετημένη γνωμοδότηση, ώστε να βοηθηθεί το άτομο ουσιαστικά να επιλύσει αυτή την ασυμβατότητα και να έχει την αντίστοιχη υποστήριξη του οικογενειακού, φιλικού, συγγενικού, ευρύτερα του κοινωνικού περιβάλλοντος.
Ενδεχομένως αυτό να αφορά και περιπτώσεις μεσοφυλικών παιδιών (παιδιά που τα χρωμοσώματα ή τα γεννητικά τους όργανα παρουσιάζουν απόκλιση από τον τυπικό ορισμό του αρσενικού ή θηλυκού σώματος), αλλά με την επιστημονική, κοινωνική στήριξη, όχι μόνο με την απόφαση της οικογένειας. Γιατί η οικογένεια μπορεί να μην είναι σε θέση να γνωρίζει το σύνολο των επιστημονικών κριτηρίων για να αντιμετωπίσει το ζήτημα.

Για να μπορέσει να ασκηθεί το ατομικό δικαίωμα με ουσιαστικό και όχι τυπικό τρόπο, προϋποτίθενται ορισμένοι κοινωνικά καθορισμένοι παράγοντες. Για να είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και ουσιαστική η ατομική επιλογή στην αλλαγή της ταυτότητας φύλου, χρειάζεται να βασίζεται στη γνώση μιας σειράς παραγόντων και συνεπειών από αυτήν την επιλογή. Αυτή η γνώση μπορεί να μεταφερθεί μέσα από την επιστημονική, κοινωνική στήριξη του ατόμου. Δεν αρκεί η υποκειμενική εμπειρία.

Αυτό δεν αποτελεί «ιατρικοποίηση», «ψυχιατρικοποίηση», όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά προϋπόθεση για την ουσιαστική ανάπτυξη της προσωπικότητας, βασιζόμενη στην ψυχοκοινωνική στήριξη του ατόμου. Ομως, το νομοσχέδιο δεν προσεγγίζει ούτε τις ελάχιστες κοινωνικές προϋποθέσεις για να στηριχθεί το ατομικό δικαίωμα. Αντίθετα, τις αρνείται στο όνομα του ατομικού δικαιώματος.

Τι προβλέπει το νομοσχέδιο

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η αίτηση του ατόμου στη δικαστική αρχή δεν απαιτεί ως προϋπόθεση καμιά επιστημονική γνωμάτευση. Αγνοείται η ανάγκη το άτομο να διαθέτει ολόπλευρη, επιστημονική και κοινωνική στήριξη, ως προϋπόθεση για να προχωρήσει στην αλλαγή του φύλου. Οι μοναδικές προϋποθέσεις που θέτει, είναι το άτομο να μην είναι έγγαμο όταν κάνει την αίτηση και να έχει δικαιοπρακτική ικανότητα, δηλαδή να είναι άνω των 18 ετών.

Περιλαμβάνει ακόμα στις προϋποθέσεις τη δυνατότητα να αλλάξει η ταυτότητα φύλου ενός ανήλικου ατόμου 17 ετών, με τη συναίνεση των γονιών του, επικαλούμενο ότι, αφού έχει το δικαίωμα ψήφου και μια σειρά από άλλα «πολιτικά δικαιώματα», μπορεί να έχει την πνευματική ωριμότητα να αποφασίσει.

Σύμφωνα με την τοποθέτηση του υπουργού Δικαιοσύνης, η κυβέρνηση θα κατεβάσει το ηλικιακό όριο στα 15 έτη, με την προϋπόθεση ότι το 15χρονο ή 16χρονο άτομο θα καταθέσει στο δικαστήριο και επιστημονική γνωμάτευση από κρατικό φορέα. Βέβαια, είναι απορίας άξιο με ποια επιστημονικά κριτήρια τεκμηριώνεται ότι αυτή η ανάγκη ισχύει μόνο σε περιπτώσεις ανηλίκων 15 και 16 ετών, ενώ στα 17, 18 ή 20 έτη δεν υπάρχει.

Τελικά, γιατί η κυβέρνηση προωθεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο; Αυτό που έρχεται να υιοθετήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τη βούλα του νόμου, είναι ο πλήρης διαχωρισμός του «βιολογικού» και του «κοινωνικού» φύλου. Πρόκειται για τις θεωρίες, οι οποίες βασίζονται στην πλήρη απόσπαση των ανατομικών χαρακτηριστικών του φύλου, που προσδιορίζονται αντικειμενικά, από την αντίληψη που έχει το άτομο για το φύλο που ανήκει. Ομως, αυτή η αντίληψη διαμορφώνεται κάτω από συγκεκριμένες ιστορικές, κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές συνθήκες.

Μάλιστα, στη συζήτηση στη Βουλή οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας αυτές τις ανορθολογικές θεωρίες, αμφισβήτησαν το φυλετικό διαχωρισμό άνδρας - γυναίκα ως αντικειμενικό γεγονός. Παρουσιάζουν ότι το φύλο είναι αποκλειστικά ένα «καλούπι» που προσδίδει η κοινωνία στο άτομο. Επομένως, είναι κάτι ρευστό και μεταβαλλόμενο. Και αυτή η χυδαία διαστρέβλωση της αντικειμενικής, κοινωνικής πραγματικότητας, αυτός ο ανορθολογισμός και ιδεαλισμός παρουσιάζονται ως «προοδευτισμός».

Η διαστρέβλωση εφαλτήριο της επίθεσης

Οι ΣΥΡΙΖΑίοι βουλευτές, επικαλούμενοι αυτές τις ιδεαλιστικές και ανορθολογικές θεωρίες, έκαναν επίθεση στις θέσεις του ΚΚΕ, παρουσιάζοντάς τες με το κεφάλι κάτω. Με χυδαίο τρόπο διαστρέβλωσαν τη θέση του ΚΚΕ, αναπαράγοντας ξεκομμένες «ατάκες» ή γενικότερες ιδεολογικές θέσεις από την τοποθέτησή του στην Επιτροπή της Βουλής.

Περιορίστηκαν στην αναφορά του ΚΚΕ ότι «το φύλο προσδιορίζεται αντικειμενικά», από την ανάλυση που κάνει σε σχέση με το ότι οι αντιλήψεις για την κοινωνική θέση του κάθε φύλου αναπαράγονται κοινωνικά, μέσα από το οικογενειακό, σχολικό, ευρύτερα μέσα από το κοινωνικό περιβάλλον.

Και βέβαια οι αντιδραστικές απόψεις περί βιολογικής κατωτερότητας της γυναίκας που επικρατούσαν το Μεσαίωνα, αναπαράχθηκαν κοινωνικά. Και βέβαια η θέση της γυναίκας στη δουλοκτητική, στη φεουδαρχική, ακόμα και στην καπιταλιστική κοινωνία για εκατοντάδες χρόνια δεν ήταν αποτέλεσμα των βιολογικών χαρακτηριστικών του γυναικείου φύλου, αλλά αποτέλεσμα αυτού που είχε ανάγκη η εκάστοτε κοινωνία (κυρίαρχες σχέσεις ιδιοκτησίας) από τη γυναίκα, ως άμεσου αναπαραγωγού του είδους (θέση στην τεκνογονία, μητρότητα).

Γι' αυτό, το ΚΚΕ αναδεικνύει ότι οι αλλαγές στις κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των φύλων ακολουθούν, αν και με μεγάλη καθυστέρηση, τις αλλαγές στις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές συνθήκες που επικρατούν σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.

Για παράδειγμα, η πιο μαζική προσέλευση των γυναικών στη μισθωτή εργασία, τις τελευταίες δεκαετίες, περιόρισε εν μέρει τον οικονομικό και κοινωνικό καταναγκασμό της στα πλαίσια του γάμου. Συνεπώς, η αντίληψη του ΚΚΕ διαμορφώνεται στη βάση της αλληλεπίδρασης των φυλετικών χαρακτηριστικών, βιολογικά προσδιορισμένων, και των κοινωνικών σχέσεων των φύλων.

Επίσης, κατηγόρησαν το ΚΚΕ ότι συμπεριφέρεται με την αλαζονεία της επιστημονικής αποκλειστικότητας. Πρόκειται για συνειδητή συκοφαντία, καθώς επιστημονικές οργανώσεις, που πήραν μέρος στη συζήτηση της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής, επίσης πρότειναν τη θεσμική κατοχύρωση της επιστημονικής γνωμοδότησης ή ανέδειξαν προβλήματα κοινωνικών σχέσεων που μπορεί να επακολουθήσουν από μια μη μελετημένη «ευκολία» στο πεδίο εφαρμογής του νόμου.
Αφετηρία οι θεωρίες για το «κοινωνικό φύλο»

Η ουσία των απόψεων του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζεται στον τρόπο που αντιλαμβάνονται το φύλο. Βρίσκεται στην απολυτοποίηση της ατομικής εμπειρίας ως αφετηρίας και πηγής προέλευσης της γνώσης, σε βάρος της κοινωνικής εμπειρίας, σε βάρος τελικά της αντικειμενικής πραγματικότητας. Βάζει με τον τρόπο αυτό το λιθαράκι του να εμπεδώνεται στη συνείδηση και τον τρόπο ζωής η αναζήτηση «ατομικής λύσης» στα κοινωνικά προβλήματα, στα αδιέξοδα για τα οποία ευθύνεται η σημερινή κοινωνία.

Στην πραγματικότητα, στην ατομική επιλογή επιδρά το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, το οποίο, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, την επηρεάζει. Από την επίδραση αυτή δεν εξαιρείται ούτε ο «εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίο το άτομο βιώνει το φύλο», στον οποίο αναφέρεται το νομοσχέδιο.

Ευ. Χ.

Και στην Καταλονία απαιτούνται «ταξικά γυαλιά»

rizospastis


Οι εξελίξεις στην Καταλονία, μετά το λεγόμενο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της περασμένης Κυριακής, που απαγόρευσε η ισπανική κυβέρνηση και προσπάθησε να αποτρέψει με ένα μπαράζ βάρβαρης καταστολής, έφεραν στο φως μια αντιπαράθεση που έχει βασική της αιτία τις σφοδρές αντιθέσεις ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου. Βεβαίως, αξιοποιείται το λεγόμενο εθνοτικό ζήτημα, δηλαδή το γεγονός ότι από σύστασης του ισπανικού κράτους - βασιλείου στον 18ο αιώνα, κατά άλλους τον 19ο - υπήρξε μία συγκόλληση διαφορετικών βασιλείων, με διαφορετικές εθνότητες (με γλώσσα, παραδόσεις, πολιτισμό). Η Καταλονία αποτελεί μία από τις 19 λεγόμενες αυτόνομες κοινότητες στις οποίες χωρίζεται διοικητικά η σημερινή Ισπανία. Αντίστοιχες αυτονομιστικές κινήσεις υπάρχουν στη Χώρα των Βάσκων ή στη Γαλικία, μιλώντας για τις πιο έντονες. Η ιστορική διαδρομή της Καταλονίας έχει σημαδευτεί από συγκρούσεις της άρχουσας τάξης της Καστίλης (Μαδρίτης) και της αντίστοιχης καταλανικής, εξαιτίας της πολιτικής εθνικής καταπίεσης που ασκούνταν στους Καταλανούς. Η καπιταλιστική ανάπτυξη της Καταλονίας στις αρχές του 19ου αιώνα και η μετατροπή της σε ένα από τα βιομηχανικά κέντρα της Ισπανίας, έφερε την ανάδυση της καταλανικής αστικής τάξης, που επιδίωκε την κατοχύρωση των δικών της συμφερόντων. Ταυτόχρονα, για τους ίδιους λόγους, στην Καταλονία αναπτύχθηκε ένα ισχυρό εργατικό κίνημα. Μετά την ήττα των δημοκρατικών δυνάμεων στον Ισπανικό Εμφύλιο το 1936 - 1939 και την επικράτηση της φασιστικής εκδοχής της καπιταλιστικής εξουσίας, με τον δικτάτορα Φράνκο έως το 1975, οξύνθηκε η αντιπαράθεση, λόγω της πολιτικής καταπίεσης και των απαγορεύσεων στη γλώσσα και στον πολιτισμό, αλλά και της κατάργησης του καθεστώτος αυτονομίας. Με την επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σταδιακά εφαρμόστηκε το καθεστώς της αυτονομίας, που είχε διάφορες διακυμάνσεις και εύρος αρμοδιοτήτων.
***

Τα τελευταία χρόνια η κόντρα οξύνεται, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης της Καταλονίας, στην οποία παράγεται το 19% του συνολικού ισπανικού ΑΕΠ (είναι η δεύτερη πιο πλούσια περιοχή μετά τη Μαδρίτη και ακολουθεί η Χώρα των Βάσκων), διεκδικούν αναβάθμιση της θέσης τους. Στην περιοχή βρίσκεται μεγάλο τμήμα της ισπανικής βιομηχανίας, όπως αυτοκινητοβιομηχανίες (π.χ. η «Seat», θυγατρική της γερμανικής «Volkswagen», κ.λπ.), εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας, χημικής βιομηχανίας, τροφίμων κ.ά. Το κυρίαρχο τμήμα της καταλανικής αστικής τάξης θεωρεί ότι είναι «ριγμένο», ότι δεν το συμφέρει η υπαγωγή στο ισπανικό κράτος, και ήδη από το 2006 διεκδικεί περισσότερες αρμοδιότητες, απόλυτο έλεγχο σε πόρους από λιμάνια, αεροδρόμια κ.ο.κ. Το 2010, το καταλανικό κοινοβούλιο αποφάσισε ακόμα μεγαλύτερη αυτονομία στους πόρους, την οποία όμως το ισπανικό κράτος πήρε πίσω, ενώ το 2014 η προηγούμενη καταλανική κυβέρνηση έκανε άτυπο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία, με συμμετοχή 32%. Ετσι φτάσαμε στις εξελίξεις της Κυριακής, με 42% συμμετοχή στο δημοψήφισμα (ζήτημα που είναι αρκετά αμφισβητήσιμο) και το ενδεχόμενο ανεξαρτητοποίησης, που θα σημάνει σημαντικές διεργασίες στην Ισπανία και όχι μόνο.
***

Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ιδωθούν οι εξελίξεις, παίρνοντας βεβαίως υπόψη ότι ένα επίσης σημαντικό τμήμα της καταλανικής αστικής τάξης είναι επιφυλακτικό, επειδή βλέπει ότι τα συμφέροντά του υπηρετούνται καλύτερα μέσα από την παραμονή εντός ισπανικού κράτους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη λεγόμενη γενική απεργία που έγινε προχτές, υπήρξαν εργοδοτικές οργανώσεις που συμμετείχαν με «λοκ άουτ» (στο εμπόριο και τις υπηρεσίες) και άλλες που δεν συμμετείχαν (πολλές μεγάλες βιομηχανίες λειτούργησαν). Επίσης, εργατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες από το χώρο των αυτονομιστών, αλλά και των ρεφορμιστών, συμμετείχαν και καλούσαν μαζί τους εργοδότες στην απεργία, και άλλες σε μη συμμετοχή γιατί ήταν «πολιτική». Βεβαίως, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της Καταλονίας μπορεί να ελπίζουν ότι από μια μεγαλύτερη αυτονομία και ανεξαρτησία θα υπάρξει πιο αποτελεσματική υπεράσπιση των συμφερόντων τους, που πλήττονται και αυτά από την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση, η οποία είναι ενιαία σε όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως εθνότητας, όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οι ιστορικές αγωνιστικές παραδόσεις των εργαζόμενων της Καταλονίας ενάντια στο Φρανκισμό, η πάλη τους ενάντια στις εθνοτικές διακρίσεις και την εθνοτική καταπίεση, αξιοποιούνται από τη σημερινή καταλανική αστική τάξη στην κόντρα της με την ισπανική.
***

Επομένως, η εύλογη καταδίκη της βάρβαρης καταστολής της κυβέρνησης Ραχόι δεν μπορεί και δεν πρέπει να κρύψει την ταξική ουσία της σύγκρουσης. Ούτε και οι κορόνες για «δημοκρατία», «διάλογο χωρίς βία» και το «δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των λαών», που βλέπουμε και στη χώρα μας και προβάλλονται κυρίως από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και διάφορους ρεφορμιστές, μπορούν να τσουβαλιάζουν τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών με αυτά των εκμεταλλευομένων, στο όνομα της «εθνικής χειραφέτησης» της Καταλονίας απέναντι στην Ισπανία. Η αλληλεγγύη στον καταλανικό λαό πρέπει είναι πρώτα και κύρια αλληλεγγύη στους εργάτες και τους καταπιεζόμενους, ενάντια στους αστούς εκμεταλλευτές τους, είτε είναι Καταλανοί, είτε Ισπανοί. Η βία της ισπανικής αστυνομίας και Εθνοφυλακής δεν διαφέρει από αυτή που χρησιμοποιούν οι καταλανικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί κατά των εργατών, όταν διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Οι ανησυχίες διαφόρων αστικών γραφίδων για τον «κίνδυνο ενίσχυσης αποσχιστικών τάσεων στην ΕΕ», για τους εργαζόμενους πρέπει να είναι αφορμή προβληματισμού για την ανάγκη ενίσχυσης της πάλης σε κάθε χώρα, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, αποδέσμευση από τις ενώσεις του, ώστε η εργατική τάξη, σε συμμαχία με τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα, να πάρουν τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους και να τη θέσουν στην υπηρεσία της ικανοποίησης των δικών τους αναγκών.
***

Τέλος, όσοι στο όνομα της «αριστεράς» προτάσσουν το ζήτημα της «αυτοδιάθεσης» και «εθνικής ανεξαρτησίας» της Καταλονίας, ως «κρίκο» για ριζοσπαστικές αλλαγές, έχουμε να πούμε ότι η άκριτη υιοθέτηση τέτοιων συνθημάτων, και μάλιστα στις σύγχρονες συνθήκες, ως «ριζοσπαστικών», ανεξάρτητα αν αυτά συγκινούν και κινητοποιούν εργατικές - λαϊκές μάζες, μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνες ατραπούς, ειδικά αν ρίξουμε μια ματιά στην περιοχή μας, στα Βαλκάνια. Τι θα σήμαινε για παράδειγμα κάτι τέτοιο, σε σχέση με γενικότερους σχεδιασμούς αλλαγής συνόρων, δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων, ενίσχυσης εθνικισμών κ.λπ.; Αναγκαίοι είναι οι σύγχρονοι αγώνες που «ενώνουν» τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από εθνική, γλωσσική, πολιτιστική διαφορά. Αναγκαίο είναι η πάλη ενάντια στην όποια εθνοτική - γλωσσική καταπίεση να συνδέεται με την πάλη ενάντια στην αστική τάξη, που είναι κοινός αντίπαλος. Αναγκαίο είναι να αποκαλύπτεται ότι πολλές φορές, πίσω από τις διακηρύξεις περί «εθνικής ανεξαρτησίας», κρύβεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης για το ποιο θα πάρει ακόμα μεγαλύτερο μέρος από το ξεζούμισμα των εργαζομένων, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή ή γλώσσα.

ΗΠΑ :Τρεις οι νεκροί από τα επεισόδια σε συγκέντρωση ακροδεξιών νεοναζί - Απαγόρευση κυκλοφορίας και έρευνα του FBI (ΦΩΤΟ)

Σε τουλάχιστον τρεις ανέρχονται οι νεκροί και στους 35 οι τραυματίες από τις βίαιες συμπλοκές που ξέσπασαν χθες στο Σάρλοτσβιλ στη Βιρτζίνια μεταξύ ακτιβιστών αντιρατσιστικών οργανώσεων και μελών της αμερικανικής ακροδεξιάς και από την πτώση ενός οχήματος στους ακτιβιστές που διαδήλωναν, ανέφεραν αξιωματούχοι.

Μια 32χρονη γυναίκα βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους που σκοτώθηκαν, δήλωσε ο αρχηγός της αστυνομίας του Σάρλοτσβιλ Αλ Τόμας, ενώ πρόσθεσε πως οι τραυματισμοί κυμαίνονται από απειλητικοί για την ζωή έως και ήσσονος σημασίας.

Οι αρχές ανακοίνωσαν την σύλληψη του 20χρονου Τζέιμς Άλεξ Φιλντς που φέρεται να είναι ο οδηγός του αυτοκινήτου και η αστυνομία αντιμετωπίζει το περιστατικό ως υπόθεση ανθρωποκτονίας. Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης ο Φίλντς ήρθε στο Σάρλοτσβιλ από το Οχάιο, για να συμμετάσχει στην συγκέντρωση των ακροδεξιών νεοναζί.

Το δημοτικό συμβούλιο του Σάρλοτσβιλ ψήφισε ομόφωνα να επιτρέψει στον αρχηγό της αστυνομίας να κηρύξει απαγόρευση κυκλοφορίας στην πόλη, γνωστοποίησε ο δήμαρχος της πόλης Μάικ Σίγκνερ με ανάρτησή του στο facebook, σημειώνοντας ότι δεν έχουν επιβληθεί μέχρι στιγμής τα αντίστοιχα μέτρα.

Μέλη της αμερικανικής ακροδεξιάς, μεταξύ αυτών της Κου Κλουξ Κλαν και ομάδων νεοναζιστών, είχαν συγκεντρωθεί για να καταγγείλουν τα σχέδια της δημοτικής αρχής να ξηλώσει από δημοτικό κήπο το άγαλμα ενός στρατηγού της Συνομοσπονδίας που υποστήριζε τη σκλαβιά.

«Έχω ένα μήνυμα σε όλους τους λευκούς ακροδεξιούς και στους Ναζί που ήρθαν στο Σάρλοτσβιλ σήμερα. Το μήνυμά μας είναι σαφές και απλό – να πάτε σπίτια σας! Δεν είστε επιθυμητοί σε αυτή την σπουδαία πολιτεία, ντροπή σας! Παριστάνετε τους πατριώτες, αλλά είστε οτιδήποτε άλλο παρά πατριώτες», τόνισε ο κυβερνήτης της Βιρτζίνιας, που ανήκει στο Δημοκρατικό Κόμμα, Τέρι Μακόλιφ, επισημαίνοντας ότι δεν υπάρχει «καμία θέση» για υποστηρικτές ακροδεξιών απόψεων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το FBI άρχισε έρευνα για παραβίαση πολιτικών δικαιωμάτων αναφορικά με τις συνθήκες που οδήγησαν στην επίθεση με το αυτοκίνητο. Η έναρξη της έρευνας ανακοινώθηκε από τη διεύθυνση του FBI στο Ρίτσμοντ(Βιρτζίνια). Ένας από τους λόγους, για τους οποίους το FBI αναλαμβάνει την υπόθεση, είναι το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος οδηγός είχε έρθει από άλλη πολιτεία των ΗΠΑ, κάτι που επιφέρει την ανάμιξη της ομοσπονδιακής αστυνομίας.

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε πως «πολλές πλευρές» εμπλέκονται στα επεισόδια στο Σάρλοτσβιλ, με αποτέλεσμα να δεχθεί πυρά απ' όλο το πολιτικό φάσμα επειδή δεν κατήγγειλε συγκεκριμένα την άκρα δεξιά.

«Παρακολουθούμε από κοντά τα τρομερά γεγονότα που εκτυλίσσονται στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια» είπε ο Τραμπ στους δημοσιογράφους μιλώντας από το γήπεδό του για γκολφ στο Νιου Τζέρσεϊ. «Καταδικάζουμε με τους εντονότερους δυνατούς όρους αυτή τη φοβερή επίδειξη μίσους, μισαλλοδοξίας και βίας από πολλές πλευρές».

Ο Τραμπ δεν απάντησε σε έναν δημοσιογράφο που του φώναξε για να τον ρωτήσει αν πιστεύει πως μίλησε αρκετά αυστηρά εναντίον των λευκών εθνικιστών.

«Κύριε Πρόεδρε, πρέπει να αποκαλούμε το κακό με το όνομά του», έγραψε στο Twitter ο ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Κόρι Γκάρντνερ. «Αυτοί ήταν λευκοί ρατσιστές και το ζήτημα ήταν εσωτερικό», δήλωσε ο Γκάρντνερ, πρόεδρος της Εθνικής Ρεπουμπλικανικής Επιτροπής της Γερουσίας, η οποία είναι αρμόδια για να βοηθάει Ρεπουμπλικανούς να εκλέγονται στη Γερουσία.

Η Νάνσι Πελόζι, η επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Βουλή των Αντιπροσώπων ανέφερε επίσης σε μήνυμά της στο Twitter που απευθυνόταν στον πρόεδρο: «Επαναλάβατε μετά από μένα, @realDonaldTrump: η θεωρία της υπεροχής των λευκών είναι μια προσβολή προς τις αμερικανικές αξίες».

Ο υπουργός Δικαιοσύνης Τζεφ Σέσιονς, μετά τις αντιδράσεις, έσπευσε να «καλύψει το κενό» καταδικάζοντας σήμερα «τη ρατσιστική μισαλλοδοξία και το μίσος». Οι βιαιότητες στη Σάρλοτσβιλ, όπου μια γυναίκα σκοτώθηκε από το όχημα αυτό, «πλήττουν την καρδιά του αμερικανικού δικαίου και της αμερικανικής δικαιοσύνης», αναφέρει ο Σέσιονς σε ανακοίνωση που εξέδωσε.

«Όταν τέτοιες ενέργειες υποκινούνται από τη φυλετική μισαλλοδοξία και το μίσος, προδίδουν τις θεμελιώδεις αξίες μας και δεν μπορεί να γίνουν ανεκτές», προσθέτει ο Σέσιονς και υπόσχεται πως «η δικαιοσύνη θα υπερισχύσει».

Ο Σέσιονς ανέφερε πως συνομίλησε με τον διευθυντή του FBI Κις Ρέι καθώς και με πράκτορες του FBI, της αμερικανικής ομοσπονδιακής αστυνομίας στη Σάρλοτσβιλ και με υπευθύνους για τη διατήρηση της τάξης στη Βιρτζίνια, την Πολιτεία στις ανατολικές ΗΠΑ όπου βρίσκεται η Σάρλοτσβιλ.

902

Το βίντεο της δολοφονικής επίθεσης

Σαν σήμερα: Το τείχος του Βερολίνου

1961 

Ξεκινά η ανέγερση του τείχους του Βερολίνου. Η πολιτική των ανοιχτών συνόρων, ιδιαίτερα με το Δυτικό Βερολίνο, προκαλούσε στη ΛΔ Γερμανίας πολύπλευρους και σοβαρούς κινδύνους, ακόμα και για την κρατική της υπόσταση. Εκτός από το άνετο και συνεχές πέρασμα κατασκόπων και δολιοφθορέων, η καταλήστευση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων της Λαϊκής Δημοκρατίας έπαιζε σημαντικό ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Ο Δυτικογερμανός σοσιαλδημοκράτης καθηγητής Φρ. Μπάαντε ομολόγησε ότι «σε έναν ορισμένο βαθμό, η ευημερία μας είναι ένα αποτέλεσμα των διακρίσεων εις βάρος της ΓΛΔ». Το τείχος του Βερολίνου θα γίνει για πολλά χρόνια βασικό συστατικό στοιχείο της αντικομμουνιστικής υστερίας, ακόμα και μετά την κατεδάφισή του στις 9/11/1989. Ερευνα του περιοδικού «Der Spiegel», 20 χρόνια μετά την πτώση του τείχους, έδειξε πως - παρά τους τόνους προπαγάνδας όλα αυτά τα χρόνια - οι περισσότεροι από τους μισούς (57%) πρώην Ανατολικογερμανούς αντιμετωπίζουν θετικά την πρώην ΓΛΔ. Η ζωή εκεί ήταν πιο ευτυχισμένη και καλύτερη από αυτή στην επανενωμένη Γερμανία σήμερα.

(από το Ριζοσπάστη 13/8/2017)

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ: Για το ρεαλισμό

ριζοσπάστης

 Ο Μπρεχτ μιλά για το ρεαλισμό, έχοντας πάντα στη συνείδησή του του το λαό, τα βάσανά του, τις ανάγκες του. Λέει συγκεκριμένα: «Ενάντια στην αυξανόμενη βαρβαρότητα υπάρχει μόνο ένας σύμμαχος: ο λαός που τόσο πολύ υποφέρει απ' αυτήν. Μόνο από το λαό μπορεί να περιμένει κανείς κάτι. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι πρέπει να στραφούμε στο λαό και πιο αναγκαίο από ποτέ να μιλήσουμε τη γλώσσα του.

Ετσι, τα συνθήματα λαϊκότητα και ρεαλισμός συσχετίζονται με τρόπο φυσικό. Είναι προς το συμφέρον του λαού, των πλατιών εργαζόμενων μαζών να παίρνουν από τη λογοτεχνία πιστές στην πραγματικότητα απεικονίσεις της ζωής, και οι απεικονίσεις αυτές εξυπηρετούν πραγματικά το λαό, τις πλατιές εργαζόμενες μάζες, γι' αυτόν το λόγο πρέπει απαραίτητα να είναι κατανοητές και αποδοτικές, άρα λαϊκές».

Παρουσιάζουμε, επίσης, ένα κείμενό του για τα δοκίμια του Γκέοργκ Λούκατς. Εχει τη σημασία του, γιατί ο Μπρεχτ δεν κάνει απλά διαπιστώσεις αλλά δίνει, πάλι από τη σκοπιά του λαού απάντηση στο ερώτημα που βάζει. Ποιο ερώτημα βάζει; «Κάποτε αναρωτήθηκα γιατί ορισμένα δοκίμια του Γκέοργκ Λούκατς έχουν κάτι που δεν είναι ικανοποιητικό, παρ' όλο που περιέχουν τόσα αξιοσπούδαστα πράγματα». Και να πώς απαντά: «Η στιγμή της συνθηκολόγησης, της υποχώρησης, η ουτοπιστική και ιδεαλιστική στιγμή, η οποία εξακολουθεί να βρίσκεται στα δοκίμια του Λούκατς και την οποία σίγουρα θα ξεπεράσει, είναι αυτό που κάνει τις αξιοσπούδαστες εργασίες του μη ικανοποιητικές, είναι αυτό που δίνει την εντύπωση ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η απόλαυση κι όχι ο αγώνας, η διέξοδος κι όχι η προέλαση».
***
Για το ρεαλισμό

Δεν έχω την εντύπωση ότι θα χειριζόμασταν το θέμα μας ιδιαίτερα καλά, το θέμα του ρεαλισμού στη λογοτεχνία. Οι αδυναμίες των κύριων εξπρεσιονιστικών έργων δεν υποδείχθηκαν μόνο από ρεαλιστές. Η έννοια του ρεαλισμού εμφανίστηκε πολύ περιορισμένα, σχεδόν είχε κανείς την εντύπωση ότι επρόκειτο για μια λογοτεχνική μόδα με κανόνες που βγήκαν από μερικά αυθαίρετα διαλεγμένα έργα. Είναι σαν να πατάμε μερικά εξπρεσιονιστικά έργα σ' ένα μπρούντζινο βαρέλι και ν' απολαμβάνουμε το χυμό έχοντας την έκφραση της δυσαρέσκειας,

Ένα άρθρο της Αυγής, βγαλμένο μέσα από την ακραία νεοφιλελεύθερη δεξιά και η απάντηση του Ριζοσπάστη.

Αριστερά και πολιτική

Όποιος ξέρει να διαβάζει, ξέρει και τι είδους κροκοδείλια είναι τα δάκρυα της Αυγής για τους πολίτες που θίγονται από τις απεργίες. Σαν τα δάκρυα του ΣΚΑΪ, σε κάθε απεργία. Αν δεν παρακολουθείτε ΣΚΑΪ τότε δεν ξέρετε πόσο μοιάζουν τα χυδαία επιχειρήματά του ντυμένα με τα λόγια πόνου, για τους πολίτες, της Αυγής.


Δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Από καιρό οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ έβριζαν τους απεργούς και κάποιοι απο αυτούς έλεγαν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ φασίστες!!! Έτσι έμαθαν να αντιμετωπίζουν το ΚΚΕ και από πάνω να το βρίζουν γιατί δεν κάνει… συμμαχία μαζί τους!



Πρώτα διαβάζουμε το επίσημο υβρεολόγιο από τον ΓΓ του υπ. Εργασίας και μετά διαβάζουμε τα άρθρα. Γιατί διαφορετικά θα πείτε τον Ριζοσπάστη… συκοφάντη της Αυγής!!!

Αυγή 29/6/2017 Απεργία: Το έσχατο μέσο που έγινε πρώτο! Χρήστου Δημήτρης Κάθε απεργιακή κινητοποίηση που στηρίζεται στην “ομηρεία των πολιτών” οφείλει να είναι ζυγισμένη και να μην προκαλεί τεράστιες ζημιές σε άλλους κλάδους εργαζομένων, και μάλιστα σε στιγμές κρίσιμες για την εθνική οικονομία Στα βασικά συνδικαλιστικά μαθήματα διδάσκεται ότι η απεργία είναι το έσχατο μέσο του εργαζόμενου για να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας. Πριν από την προκήρυξη μιας απεργίας ο κλάδος πρέπει να έχει ενημερώσει και την κοινωνία για το δίκαιο των αιτημάτων, ώστε να έχει τη μέγιστη δυνατή υποστήριξη. Πριν από την απεργία διαβουλεύεσαι με αυτόν από τον οποίο εξαρτώνται τα αιτήματά σου, αφού έχεις τεκμηριώσει τις απαιτήσεις σου και έχεις προειδοποιήσει ότι, αν δεν γίνουν σοβαρές παραχωρήσεις, θα αντιδράσεις. Στάσεις εργασίας στην αρχή, ορισμένου χρόνου απεργιακές κινητοποιήσεις μετά, πριν τελικά, έχοντας εξαντλήσει όλα τα μέσα συνεννόησης, φτάσεις στην απεργία διαρκείας. Διότι στις απεργίες, εκτός από τη νίκη, υπάρχει η ισοπαλία, υπάρχει και η ήττα, υπάρχει και η πανωλεθρία, όπως συνέβη πριν από 35 χρόνια στην απεργία της Pirelli στην Πάτρα. ΑΦΟΡΜΗ για τον συγκεκριμένο πρόλογο είναι η απεργία των εργαζομένων στους δήμους με αιχμή πίεσης της απεργία στην αποκομιδή των σκουπιδιών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση απεργούν οι μόνιμοι με τους έκτακτους ως ένδειξη συμπαράστασης για τη μονιμοποίησή τους. Και καλά όλοι οι έκτακτοι να καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Στους δήμους όπου το καλοκαίρι διπλασιάζεται ο πληθυσμός τους και χρειάζονται για τέσσερις μήνες περισσότερα χέρια τι θα κάνουν οι έκτακτοι τους υπόλοιπους οκτώ μήνες; Από ποια ταμεία θα πληρώνονται και τι θα συμβαίνει όταν ο προϋπολογισμός του δήμου δεν επαρκεί; Οι φορολογούμενοι που θα κληθούν να καλύψουν τα ταμειακά ελλείμματα των δήμων δεν έχουν δικαίωμα λόγου; Αντέχουν νέα βάρη στις σημερινές συνθήκες; Ο συγκεκριμένος κλάδος, όπως και πολλοί άλλοι, οφείλουν, επειδή το απεργιακό όπλο τους δημιουργεί κινδύνους στη δημόσια υγεία και ζημιές στην αγορά, τούτη την τουριστική περίοδο, να είναι προσεκτικοί και συνετοί στην χρήση της τελευταίας λύσης. Της απεργίας. Εξάλλου κάθε απεργιακή κινητοποίηση που στηρίζεται στην “ομηρεία των πολιτών” οφείλει να είναι ζυγισμένη. Και η συγκεκριμένη, από όσο ακούω τους πολίτες, δεν έχει προκαλέσει την παραμικρή συμπάθεια. ΔΕΝ είναι όμως μόνον οι εργαζόμενοι στους δήμους που κάνουν κατάχρηση του δικαιώματος. Οι αγρότες για παράδειγμα δεν κάνουν χρήση του δικαιώματος να μην διαθέτουν τα προϊόντα τους. Πριν καν διαβουλευθούν, καταλαμβάνουν τους δρόμους και παραλύουν εμπορικά τη χώρα προκαλώντας μεγάλες ζημιές σε άλλους κλάδους εργαζομένων. Θυμάμαι μάλιστα μια απεργία διαρκείας στα λιμάνια πριν από κάμποσα χρόνια που προκάλεσε τεράστιες ζημιές στα αγροτικά προϊόντα, με τους παραγωγούς που εύκολα καταλαμβάνουν τους δρόμους να σκούζουν από απελπισία επειδή θα έχαναν μεγάλα συμβόλαια στην τροφοδοσία των ευρωπαϊκών αγορών, όπως και συνέβη. Η σύγκρουση συμφερόντων ως θύμα της κατάχρησης των μέσων που χρησιμοποιούνται χωρίς λογική και ευαισθησία. ΓΙΑ να γίνει πιο κατανοητό. Ορισμένοι κρίσιμοι για τα κοινωνικά και εθνικά συμφέροντα κλάδοι δεν έχουν το δικαίωμα της απεργίας. Και καλά τις Ένοπλες Δυνάμεις και την αστυνομία. Οι πυροσβέστες, που ρισκάρουν τη ζωή τους για τη σωτηρία ανθρώπων, περιουσιών και φυσικού κεφαλαίου, γιατί δεν έχουν το δικαίωμα να αρνηθούν την εργασία, δηλαδή να απεργήσουν; Διότι όπου κρίνονται ζωές και διακυβεύονται εθνικά συμφέροντα χρειάζονται ασφαλιστικές δικλίδες και η κοινωνία τις απαιτεί και τις αποδέχεται.   ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ, όμως, όταν πραγματικά κινδυνεύουν ζωές και οι ζημιές στην οικονομία σε μεγάλους κλάδους όπου απασχολούνται χιλιάδες εργαζόμενοι είναι δυσβάσταχτες και προκαλούν απολύσεις, με συνέπεια για να λυθεί ένα πρόβλημα να προκαλούνται πολλά περισσότερα; Θα ήθελα να αποφύγω το πολιτικό συμπέρασμα, αλλά είναι αδύνατον. Οι συνδικαλιστές της Ν.Δ. εναρμονίζονται με τη γραμμή του Κυριάκου να πέσει το ταχύτερο δυνατόν η κυβέρνηση. Οι ευθύνες του σημερινού ΚΚΕ, που έχει ισχυρές συνδικαλιστικές προσβάσεις στους κλάδους των εργαζομένων στους ΟΤΑ και στους αγρότες, είναι ασυγχώρητες. Διότι δεν μπορεί να είσαι και με τους αγρότες απεργούς και με τους εργαζόμενους στα λιμάνια απεργούς, όταν ο ένας κλάδος τιμωρεί ελαφρά τη καρδία έναν άλλο και όλοι μαζί τη χώρα που ματώνει και αγωνίζεται να βγει από την ασφυξία της χρεοκοπίας! Καλή είναι η χειραφέτηση και οι ασκήσεις ταξικής συνείδησης. Όμως, στην περίπτωσή μας, αντί της ταξικής συνείδησης, έχουμε -δυστυχώς- ανάπτυξη της συντεχνιακής τυφλότητας.   dchristou52@gmail.com http://www.avgi.gr/article/10811/8264085/apergia-to-eschato-meso-pou-egine-proto- ΣΒ: Μετά από αυτό είναι ώρα να νομοθετηθεί ο περιορισμός της απεργίας μόνο σε όσες «καλές απεργίες» εγκρίνει η… «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ!!! Χειροκροτούν: ΝΔ, Μητσοτάκης, Ποταμίσιοι, πασόκοι, Αλαφούζοι, Αδώνιδες και Χρυσαυγίτες, ΔΝΤ, ΕΕ, Σόιμπλε! Διαμαρτύρονται : ΝΔ, Μητσοτάκης, Ποταμίσιοι, Αλαφούζοι, δημοσιογράφοι του  ΣΚΑΪ και των βοθροκάναλων όπως KONTRA, ART κλπ, Αδώνιδες και Χρυσαυγίτες γιατί τους έχει κατακλέψει τα επιχειρήματα που επί χρόνια επεξεργάζονταν!

Ριζοσπάστης 30/6/2017 «Λαγός» η «Αυγή» για νέο χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας Ως «έσχατο μέσο» χαρακτηρίζει την απεργία η κυβερνητική εφημερίδα «Αυγή» σε άρθρο (28/6) με το οποίο επιτίθεται αισχρά στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων της Τοπικής Διοίκησης. Ο συντάκτης του κειμένου αναπαράγει και ενισχύει ό,τι πιο ελεεινό έχει γραφτεί και ακουστεί στις εφημερίδες και σε άλλα αστικά ΜΜΕ σε βάρος των εργατικών αγώνων, των διεκδικήσεων και ιδιαίτερα ενάντια στο δικαίωμα της απεργίας. Μέχρι τώρα είχαμε δει, όταν κινητοποιούνται οι αγρότες, τα φώτα να πέφτουν πάνω στους «αγανακτισμένους» μεταφορείς. Όταν απεργούν οι εργαζόμενοι των μεταφορών, στους «αγανακτισμένους» αγρότες. Κι όταν απεργούν οι ναυτεργάτες ή οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, στους «αγανακτισμένους» τουρίστες κ.ο.κ. Κάπως έτσι ξεδιπλώνεται πάντα η προσπάθεια ενεργοποίησης του «κοινωνικού αυτοματισμού». Όλα αυτά, όμως, είναι ερασιτεχνισμοί για την «Αυγή», η οποία είπε να ...ενώσει όλους τους «αγανακτισμένους» και να ξεμπερδεύει μια και καλή με τις απεργίες, που όπως λέει στηρίζονται «στην ομηρία των πολιτών»! Κάπως έτσι, καταλήγει να κατηγορεί για «ομηρία» της κοινωνίας, εκτός από τους εργαζόμενους των ΟΤΑ, τους αγρότες που «καταλαμβάνουν τους δρόμους και παραλύουν εμπορικά τη χώρα», τους εργαζόμενους στα λιμάνια, που με τις απεργίες τους προκαλούν τεράστιες ζημιές κ.λπ. *** Συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο, ο αρθρογράφος μιλάει για «ασυγχώρητες ευθύνες» του ΚΚΕ, που όπως λέει «έχει ισχυρές συνδικαλιστικές προσβάσεις στους κλάδους των εργαζομένων στους ΟΤΑ και στους αγρότες»... Και αποφαίνεται για το ΚΚΕ: «Δεν μπορεί να είσαι και με τους αγρότες απεργούς και με τους εργαζόμενους στα λιμάνια απεργούς, όταν ο ένας κλάδος τιμωρεί ελαφρά τη καρδία έναν άλλο και όλοι μαζί τη χώρα που ματώνει και αγωνίζεται να βγει από την ασφυξία της χρεοκοπίας» (!). Εκτός λοιπόν από το δικαίωμα στην απεργία, το λιβελογράφημα της «Αυγής» θέλει να πετάξει στα σκουπίδια και την ταξική αλληλεγγύη, δηλαδή την έμπρακτη έκφραση της συμπαράστασης στους απεργούς ενός κλάδου από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, που συνθλίβονται από τον ίδιο αντίπαλο, τα μονοπώλια και το κράτος τους. Η «Αυγή» σκόπιμα παρουσιάζει όλους αυτούς να έχουν διαφορετικά και συγκρουόμενα συμφέροντα, για να υπονομεύσει την προοπτική κοινής πάλης και της συμμαχίας τους, να συκοφαντήσει την αλληλεγγύη και να παροτρύνει τον «κοινωνικό αυτοματισμό», κατατάσσοντας όποιον αγωνίζεται και διεκδικεί στους «εχθρούς» της οικονομίας και της ανάκαμψης. Ομολογεί εμμέσως εξάλλου ο αρθρογράφος ότι δεν γίνεται να είσαι και με την καπιταλιστική ανάπτυξη, και με τις δίκαιες εργατικές - λαϊκές διεκδικήσεις, αφού αυτές βλάπτουν τα «εθνικά συμφέροντα», όπως λέει το άρθρο, δηλαδή το συμφέρον της αστικής τάξης, με το οποίο ταυτίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας τη βρώμικη δουλειά για το κεφάλαιο. *** Φτάνοντας στο διά ταύτα και για να κάνει τα πράγματα πιο σαφή, γράφει η «Αυγή»: «Ορισμένοι κρίσιμοι για τα κοινωνικά και εθνικά συμφέροντα κλάδοι δεν έχουν το δικαίωμα της απεργίας». Για όποιον δεν το κατάλαβε, η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ τρέχει ως «λαγός» μπροστά, ανοίγοντας το δρόμο και καλώντας ουσιαστικά σε αποφασιστική περιστολή του απεργιακού δικαιώματος. Αποδεικνύεται «βασιλικότερη του βασιλέως», καθώς προπαγανδίζει μέτρα πιο προωθημένα από αυτά που συμφωνήθηκαν στην πρόσφατη «αξιολόγηση» και αφορούν τη νομοθέτηση νέων εμποδίων στην προκήρυξη απεργιών από τα σωματεία. Είναι φανερό ότι όσοι έχουν πάρει εργολαβία την κατασυκοφάντηση των αγώνων και την προσπάθεια ενεργοποίησης του «κοινωνικού αυτοματισμού», όπως η κυβέρνηση και οι εφημερίδες της, συμπληρωματικά σε «ναυαρχίδες» της αστικής προπαγάνδας, το πάνε πολύ πιο μακριά. Το πρόβλημά τους δεν είναι η ρύπανση, ούτε η δημόσια υγεία, για την οποία κόπτονται δήθεν, αφού η πολιτική που υπερασπίζονται και υλοποιούν είναι υπεύθυνη για την επιβάρυνση και σε αυτούς τους τομείς, για τη συνολική υποβάθμιση της ζωής της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. *** Το πραγματικό τους πρόβλημα είναι το αίτημα των εργαζομένων για «μόνιμη και σταθερή δουλειά», την οποία η κυβέρνηση θεωρεί «εκτός τόπου και χρόνου», αφού το κεφάλαιο έχει ανάγκη από «μόνιμα» ευέλικτους και ανασφαλείς εργαζόμενους. Γι' αυτό η «Αυγή» γράφει: «... Στους δήμους, όπου το καλοκαίρι διπλασιάζεται ο πληθυσμός τους και χρειάζονται για τέσσερις μήνες περισσότερα χέρια, τι θα κάνουν οι έκτακτοι τους υπόλοιπους οκτώ μήνες;». Δεν λέει βέβαια η «Αυγή» ότι οι υπηρεσίες αυτές είναι μόνιμα υποστελεχωμένες, ακόμα κι αν πάρουμε σαν κριτήριο τη στοιχειώδη λειτουργία τους και όχι τις σύγχρονες ανάγκες. Ότι η εντατικοποίηση πάει σύννεφο για μόνιμους και συμβασιούχους και ότι ακόμα και η «λύση» των πεντάμηνων που βρήκαν για τις «έκτακτες» ανάγκες, με την εκμετάλλευση των συμβασιούχων και τα απανωτά «ατυχήματα», δείχνει τη συνολικότερη αντίληψη και αυτής της κυβέρνησης για τα εργασιακά δικαιώματα και τις ανάγκες. Φτάνει μάλιστα στο σημείο η «Αυγή» να «αναρωτιέται» αν οι «φορολογούμενοι» αντέχουν να πληρώνουν τους εργαζόμενους στην Καθαριότητα, θεωρώντας δεδομένο ότι η ανταποδοτικότητα συνιστά «κανονικότητα», παρά τη σκληρή φορολογία που πληρώνει ούτως ή άλλως ο λαός. Και τα λέει αυτά η εφημερίδα μιας κυβέρνησης που φόρτωσε στο λαό δύο μνημόνια και δεκάδες αντιλαϊκούς εφαρμοστικούς νόμους, πρόσθετα σε όσα έκαναν οι προηγούμενοι. *** Συμπερασματικά: Η επίθεση στους εργαζόμενους της Καθαριότητας είναι επίθεση που αφορά όλη την εργατική τάξη, τόσο για τις μορφές που επιλέγει για να προβάλει τις διεκδικήσεις της, όσο και για το ίδιο το περιεχόμενό τους. Γι' αυτό, αθλιότητες σαν αυτές της «Αυγής», που καλούν σε απομόνωση των εργαζομένων που δίνουν δίκαιους αγώνες, πρέπει να επιστραφούν ως απαράδεκτες. Επιβεβαιώνοντας ότι ο κατήφορος δεν έχει τέλος και ότι η κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστεράς» μπορεί να κάνει ακριβώς ό,τι και οι προηγούμενες. Σε μια περίοδο που εργαζόμενοι διαφόρων κλάδων ετοιμάζονται για νέους απεργιακούς αγώνες, όπως στο Εμπόριο και στον Επισιτισμό - Τουρισμό, η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είναι δύναμη και ασπίδα απέναντι σε κάθε υπονόμευση και επίθεση και θα αποτελέσει στοιχείο αναμέτρησης με την κυβερνητική πολιτική. Δ. Π. http://www.902.gr/eidisi/apopseis-sholia/133537/lagos-i-aygi-gia-neo-htypima-sto-dikaioma-tis-apergias

«Ούτε με μηνύσεις, ούτε με αποβολές. Δεν τρομοκρατούνται οι μαθητές!»

Να δώσουν απάντηση στη νέα απόπειρα τρομοκράτησης του μαθητικού κινήματος, ενδυναμώνοντας τη συμμετοχή τους στους αγώνες και τη συσπείρωσή τους στο μαζικό ταξικό κίνημα, καλεί τη νεολαία και τους εργαζόμενους του Ρεθύμνου η Οργάνωση Περιοχής Κρήτης της ΚΝΕ.

Αφορμή η απόφαση του Δικαστηρίου Ανηλίκων με την οποία καταδίκασε τρεις μαθητές του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου, επειδή τέθηκαν επικεφαλής των κινητοποιήσεων.

Στην ανακοίνωσή της η ΟΠ Κρήτης της ΚΝΕ αναφέρει:

«Με μια πρωτοφανή απόφαση το Δικαστήριο Ανηλίκων καταδίκασε τρεις μαθητές του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου επειδή στην αρχή της χρονιάς τόλμησαν να τεθούν επικεφαλής στην κινητοποίηση του σχολείου τους. Οι μαθητές σύρθηκαν σε δίκη μετά από καταγγελία του διευθυντή του σχολείου, με το δικαστήριο να αποφασίζει επιβολή ποινής κοινωνικής εργασίας 80 ωρών ως αναμορφωτικό μέτρο. Οι ίδιοι οι μαθητές από την αρχή της χρονιάς οργάνωσαν κινητοποιήσεις στο Ρέθυμνο, όπως και σε πολλές πόλεις της χώρας, διεκδικώντας το αυτονόητο. Οι μαθητές διεκδίκησαν και πάλεψαν για ένα σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα και δεν θα εξοντώνει, για μόνιμες προσλήψεις εκπαιδευτικών, για σύγχρονες υποδομές και εργαστήρια, για να μην πληρώνουν οι γονείς τους ένα σκασμό λεφτά στα φροντιστήρια.

Για την επιλογή τους αυτή, με ευθύνη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ οι μαθητές σύρθηκαν στο δικαστήριο. Την ίδια στιγμή που οι μαθητές καταδικάστηκαν επειδή παρεμπόδισαν το μάθημα, τα σχολεία φέτος λειτούργησαν με 10.000 κενά εκπαιδευτικών, καταργήθηκαν πάνω από 100 ειδικότητες στα ΕΠΑΛ. Μόνο στο Ρέθυμνο απειλούνταν στην αρχή της χρονιάς με κλείσιμο τέσσερις ειδικότητες. Μάλιστα κατηγορήθηκαν και οι γονείς των παιδιών για παραμέληση εποπτείας ανηλίκου. Η αντίληψη της κυβέρνησης και του κράτους είναι ότι αξίζει να κατηγορηθεί ένας γονιός ότι παραμελεί το παιδί του όταν αυτό αγωνίζεται. Προχωράνε μάλιστα σε αυτές τις κινήσεις όταν οι λαϊκές οικογένειες στη χώρα μας δαπανούν πάνω από 3,5 δισ. ευρώ για φροντιστήρια ετησίως.

Η ΟΠ Κρήτης της ΚΝΕ καλεί το λαό και τη νεολαία του νησιού να δώσει μαχητική απάντηση απέναντι στην τρομοκρατία που εξαπολύει το κράτος, η ίδια η κυβέρνηση σε 15χρονα παιδιά. Καλούμε τους Συλλόγους Διδασκόντων να πάρουν θέση δίπλα στους μαθητές τους που υπερασπίζονται και δικά τους αιτήματα, όπως οι μόνιμες προσλήψεις εκπαιδευτικών. Η λύση στον αυταρχισμό της κυβέρνησης και του υπουργείου απέναντι σε οποιονδήποτε σηκώνει κεφάλι είναι ο κοινός οργανωμένος αγώνας εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών. Η πρωτοφανής αυτή απόφαση ανοίγει το δρόμο για να καταστέλλεται οποιαδήποτε φωνή αμφισβητεί τους μονόδρομους των μνημονίων, των αντιλαϊκών μέτρων, της ΕΕ. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι η μόνη πολιτική που θέλει η κυβέρνηση να μπαίνει μέσα στους χώρους που ζει, εργάζεται και μορφώνεται η νεολαία, είναι αυτή που υπερασπίζεται το σφαγιασμό των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας. Αποδεικνύεται ότι η μόνη "δημοκρατία" που αναγνωρίζει η ΕΕ είναι αυτή της υπεράσπισης των συμφερόντων της αστικής τάξης.

Καλούμε τους εργαζόμενους, τη νεολαία μέσα από τους μαζικούς τους φορείς να δώσουν απάντηση απέναντι στην τρομοκρατία. Δεν θα τους περάσει! Ο λαός μας έχει αποδείξει ότι όσα μέτρα καταστολής και να πάρουν, δεν τρομοκρατείται. Απαιτούμε από την κυβέρνηση να απαλλαγούν από κάθε κατηγορία οι μαθητές του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου που καταδικάστηκαν».

Είμαστε αιχμάλωτοι -αλλά έχουμε wi-fi

.

“Ξέρεις πώς πέθανε ο τελευταίος τίγρης της Τασμανίας;” με ρωτάει ο Τηλέμαχος στο αυτοκίνητο.

Πάντα νοιαζόταν να διαβάζει για τα ζώα, σε εγκυκλοπαίδειες και σε βιβλία. Τώρα πια, σχεδόν έντεκα, ψάχνει στο διαδίκτυο για ό,τι θέλει να μάθει.

“Πέθανε στον ζωολογικό κήπο. Ήταν ο τελευταίος που υπήρχε και τον άφησαν να πεθάνει εκεί μέσα. Το 1936. Υπάρχει και βίντεο.”

Στη φωνή του διακρίνω θλίψη και απορία.

“Το ‘χω δει το βίντεο”, του λέω προσέχοντας τον δρόμο.

Περιμένει να του πω κάτι ακόμα. Η απάντηση μου είναι χωρίς αξία.

“Γιατί τον αφήσαν να πεθάνει εκεί μέσα;”
“Δεν υπήρχε άλλος. Τι να έκαναν;”
“Να τον άφηναν ελεύθερο.”
“Πάλι θα πέθαινε.”
“Ναι, αλλά θα πέθαινε ελεύθερος.”

Ο Τηλέμαχος, ως παιδί, κι ως άνθρωπος ευαίσθητος, είδε το βίντεο κι ένιωσε την απόγνωση του τελευταίου τίγρη. Δεν σκέφτηκε κυνικά ή επιστημονικά. Ένιωσε.

Πίστεψε ότι θα ήταν καλύτερο να τον αφήσουν να φύγει. Να χαθεί στα δάση της Τασμανίας, να κυνηγήσει, να ψάξει μήπως βρει ένα τελευταίο θηλυκό -έναν αρσενικό έστω, για να πιούνε μπύρες αντικρίζοντας την εξάλειψη.

“Να πεθάνει ελεύθερος”, αυτό είπε ο Τηλέμαχος.

~~

Αργότερα, κάμποσες ώρες μετά μου ξαναμιλάει για τον τίγρη.

“Τον είχαν επικηρύξει”, μου είπε. “Επειδή τους έτρωγε τα πρόβατα.”

“Οι πρώτες επικυρήξεις ξεκίνησαν από το 1830, και μεταξύ του 1888 και 1909 η τοπική κυβέρνηση της Τασμανίας πλήρωνε 1 λίρα για κάθε νεκρό ενήλικο θυλακίνο και 10 σελίνια για τα κουτάβια τους. Τα αρχεία δείχνουν, πως εξαργυρώθηκαν συνολικά 2.184 επικυρήξεις, αλλά πιστεύεται πως σκοτώθηκαν πολλοί περισσότεροι θυλακίνοι πέρα από τις επικυρήξεις που πληρώθηκαν. Η εξαφάνιση τους, αποδίδεται συχνά σε αυτές τις αμείωτης έντασης προσπάθειες των γεωργών, κτηνοτρόφων και κυνηγών επικυρήξεων.” πηγή wikipedia

“Πώς το ‘καναν αυτό;” με ρωτάει.
“Για τον τίγρη ρωτάς;” του λέω. “Για το ζώο; Οι Ευρωπαίοι που πήγαν στην Τασμανία βρήκαν ανθρώπους, που ζούσαν σε πρωτόγονη κατάσταση. Τους εξόντωσαν όλους. Τους επικήρυξαν κι αυτούς. 5 λίρες για κάθε μεγάλο και 2 λίρες για κάθε παιδί. Την τελευταία Τασμανή την ονόμασαν Τρουγκανίνι, και πέθανε το 1876. Φυλακισμένη κι εκείνη, με ρούχα ευρωπαϊκά, σε σπίτι ευρωπαϊκό.”

Κάνω μια μικρή παύση. Τ’ αυτοκίνητα μποτιλιαρισμένα. Πού πάμε; Τι τρέχουμε να προλάβουμε;

“Εξόντωσαν κι εξοντώνουν ανθρώπους. Νομίζεις ότι θα λυπόντουσαν τα ζώα;”
“Γιατί είναι έτσι ο άνθρωπος;” με ρωτάει και φυσικά δεν μπορώ ν’ απαντήσω στην ερώτηση του.

Γιατί είναι έτσι ο άνθρωπος;

~~

Την επόμενη ή μπορεί τη μεθεπόμενη μέρα, για λόγους άσχετους με τη συζήτηση που προανέφερα, βάζω να δω μια ταινία του Μελ Γκίμπσον, το “Apocalypto”.

Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να αποδώσει μια εικόνα της προκολομβιανής Αμερικής, πώς ζούσαν οι αυτόχθονες πριν την εισβολή των Ευρωπαίων και την αρχή της Μεγάλης Γενοκτονίας (δες παλιότερο κείμενο “Η μεγαλύτερη γενοκτονία της ανθρωπότητας”).

Παρά τα ιστορικά λάθη, που δεν πρέπει να μας απασχολούν σ’ ένα καλλιτεχνικό έργο, ο Γκίμπσον δίνει με πολλή ένταση και βία, τη διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους του δάσους, τις μικρές φυλές-ομάδες, και στους Μάγια.

Οι Μάγια είχαν αναπτύξει τον “λαμπρότερο” πολιτισμό του δυτικού ημισφαιρίου, ισάξιο σε πολλά επιτεύγματα εκείνων της Αιγύπτου, της Ινδίας και της Κίνας.

Όμως ποιο ήταν το “καύσιμο” του πολιτισμού των Μάγια; Όπως συμβαίνει σε κάθε αυτοκρατορία, είτε είναι η Ρωμαϊκή είτε είναι η Βρετανική, το καύσιμο είναι οι άνθρωποι, το αίμα τους και ο ιδρώτας τους.

Πόλεμος και σκλαβιά, πόλεμος και εκμετάλλευση. Όσο μεγαλώνει μια ομάδα ανθρώπων και αποκτά συγκεντρωτική εξουσία, από φυλή σε έθνος σε πόλη σε βασίλειο σε αυτοκρατορία, τόσο αυξάνονται οι ανάγκες της για καύσιμα, τόσο πιο βίαιη γίνεται, τόσο περισσότερο αίμα και ιδρώτα ζητάει.

~~

Η αυτοκρατορία των Μάγια παρήκμασε πριν την εισβολή των Ευρωπαίων. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις αυτοκρατορίες. Φτάνουν στο ύψιστο σημείο μεγέθους που μπορούν κι έπειτα τελειώνουν οι πόροι. Τότε κάποιοι άλλοι, έρχονται να πάρουν τη θέση τους.

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία είχε παρακμάσει πολύ πριν έρθουν οι Τούρκοι. Ο Τζέγκινς Χαν οδήγησε τους Μογγόλους απ’ τον Ειρηνικό ως την Κασπία, όταν οι Κινέζοι δεν μπορούσαν πια ν’ αντισταθούν.

Το μόνο κοινό σημείο σ’ όλες τις αυτοκρατορίες που έχουν ακμάσει και παρακμάσει στον πλανήτη μας είναι η βία, ο πόλεμος, το αίμα.

Καμία αυτοκρατορία δεν επικράτησε ειρηνικά-φιλοσοφικά.

~~

Οι ινδιάνοι του δάσους ζούσαν κι επιβίωναν ως μέρος του δάσους. Σπάνια έτρωγαν κρέας, τα μεγάλα θηράματα ήταν γιορτή για την ομάδα. Συνήθως αρκούνταν σε μικρά ζώα-ερπετά-τρωκτικά. Φοβούνταν τον ιαγουάρο και θα τον σκότωναν αν τον έβρισκαν μπροστά τους -για να επιζήσουν. Όμως την ίδια στιγμή τον σέβονταν κι ήξεραν ότι είναι εξίσου σημαντικός μ’ εκείνους -αν όχι ανώτερος.

Οι ινδιάνοι της αυτοκρατορίας των Μάγια, έπρεπε να ταΐσουν-ντύσουν-στολίσουν τους βασιλιάδες, την αριστοκρατία, τους ιερείς, τους στρατιώτες, τους τεχνίτες, τους υπηρέτες, τις πόρνες, τους δούλους. Καθώς το καλαμπόκι δεν αποδίδει αρκετά μέσα στη ζούγκλα και μεγάλα κοπάδια δεν μπορούσαν να συντηρηθούν (η οικολογία προηγείται της κοινωνιολογίας), αναγκάστηκαν να αναζητήσουν πρωτεΐνες στο ανθρώπινο κρέας (δες παλιότερο κείμενο (Ανθρωποφαγία – ή πώς να μαγειρέψετε τους συγγενείς σας).

Η ανθρωποφαγία ήταν ανάγκη για τους Μάγια -και η θρησκεία ήταν η νομιμοποίηση της ανάγκης.

Με τη σειρά της η χριστιανική θρησκεία καθαγίασε την εισβολή και τον σφαγιασμό των ινδιάνων. Όχι για τροφή, αλλά για πλούτο, κυριαρχία, επέκταση.

Αυτός είναι ο άνθρωπος. Γιατί είναι έτσι ο άνθρωπος;

~~

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, κάπου στην Ευρώπη:
Τ’ αυτοκίνητα παρκαρισμένα παντού. Ο γκιόνης δεν ακούγεται απόψε. Μόνο τ’ αυτοκίνητα και τα μηχανάκια.

Απέναντι εξαόροφες πολυκατοικίες, με το συναγερμό απέξω να προειδοποιεί τους διαρρήκτες.

Μόνα ζωντανά τα σκυλιά που γαβγίζουν στα μπαλκόνια και τα φυτά που μαραίνονται στα γλαστράκια. Και τα καρτερικά δέντρα στο πεζοδρόμιο.

Δεν μπορώ καν να δω τον ουρανό απ’ το μπαλκόνι που κάθομαι. Κι εκεί, αν σκύψω μπροστά, μετά βίας φαίνονται τρία αστέρια.

Δεν έχουμε καμία επαφή με τη φύση, τη ζωή, μόνο τσιμέντο και led. Αλλά το συνηθίσαμε -κι έχουμε και wifi.

Και πρέπει να σηκωθούμε νωρίς το πρωί για το σχολείο κι ύστερα δουλειά κι ύστερα περισσότερες υποχρεώσεις κι ύστερα…

Στην παγκόσμια αυτοκρατορία το καύσιμο είμαστε εμείς.

Να πεθαίνουμε αιχμάλωτοι σαν τον τελευταίο τίγρη της Τασμανίας και -αυτό είναι το πιο αστείο- να νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι.

Αυτό είναι το πιο τραγικό: Νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι.

Αλλά έχουμε wi-fi.΄

της Κατερίνας Μπαλού

Ο φασισμός πεθαίνει μόνο αν τον καρφώσεις στην καρδιά με το σφυροδρέπανο"

Η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο

Γράφει cogito ergo sum

Εκείνο το βράδυ, ο λοχίας Μιχαήλ Πέτροβιτς Μίνιν αισθάνθηκε ως ο ευτυχέστερος άνθρωπος του κόσμου. Λίγο νωρίτερα, είχε στείλει μήνυμα σε ολόκληρο τον κόσμο ότι το τέρας είχε πλέον ξεψυχήσει. Ο ίδιος του είχε καρφώσει για τελευταία φορά την καρδιά. Με μια κόκκινη σημαία.

Βερολίνο, 30 Απριλίου 1945. Νυχτώνει. Ανάμεσα στα ερείπια της γερμανικής πρωτεύουσας, οι υπερασπιστές τού πιο απάνθρωπου καθεστώτος που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, δίνουν τις τελευταίες απέλπιδες μάχες τους στο όνομα του ηγέτη τους, ο οποίος δεν βρίσκεται πια στην ζωή. Μια χούφτα από δαύτους έχουν ταμπουρωθεί εδώ και μέρες στο κτήριο-σύμβολο της χιτλερικής εξουσίας, το Ράιχσταγκ. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να αντέξουν για πολύ ακόμη αλλά η εντολή ήταν σαφής: πολεμάμε μέχρι να νικήσουμε ή μέχρι να πεθάνουμε. Τελικά, αποδεκατισμένοι και απογοητευμένοι, αποφασίζουν να παραδοθούν.

Πλησιάζουν μεσάνυχτα. Με την διαφορά τής ώρας, στην Μόσχα έχει ήδη μπει η Πρωτομαγιά. Ο Μιχαήλ Πέτροβιτς έχει μια ιδέα ριζωμένη στο μυαλό του. Με άλλους τρεις συντρόφους του λοχίες παίρνουν μια σημαία και χυμάνε στο κατεστραμμένο κτήριο. Ανεβαίνουν στην στέγη. Βγάζουν όλοι τις ζώνες τους και τις δίνουν στον Μίνιν καθώς τον σηκώνουν στους ώμους τους για να φτάσει στο ψηλότερο σημείο. Εκεί, ο Μιχαήλ Πέτροβιτς καρφώνει το κοντάρι και το στερεώνει με τις τέσσερις ζώνες. Η σημαία των νικητών ανεμίζει πια στον ουρανό τής χιτλερικής πρωτεύουσας. Είναι μια κόκκινη σημαία, με ένα σφυροδρέπανο στην μια άκρη της. Μια κόκκινη σημαία που στέλνει το μήνυμά της στα πέρατα του κόσμου: το τέρας πέθανε.

Πανευτυχείς, οι τέσσερις άνδρες κατεβαίνουν από την στέγη. Ο Μίνιν σπεύδει να αναφέρει το γεγονός στον στρατηγό Κουζνετσόφ, ο οποίος ήταν επί κεφαλής τής επιχείρησης κατάληψης του Ράιχσταγκ. Αμέσως ο Κουζνετσόφ ενημερώνει τον στρατάρχη Ζούκοφ κι εκείνος τηλεφωνεί στον Στάλιν για να τον ενημερώσει πως το όνειρό του πραγματοποιήθηκε: η σημερινή Πρωτομαγιά θα ήταν διπλή γιορτή. Μαζί με την δική τους γιορτή, οι εργάτες όλου του κόσμου θα γιόρταζαν και την νίκη κατά του φασισμού.

Μια από τις φωτογραφίες που τράβηξε ο Χάλντεϊ στις 2 Μαΐου

Είναι λογικό πως η πράξη του Μίνιν και των συντρόφων του δεν θα μπορούσε να απαθανατιστεί από κάποιον φωτογραφικό φακό. Ούτε οι συνθήκες αλλά ούτε η προχωρημένη ώρα επέτρεπαν τέτοια πολυτέλεια. Έτσι, την επόμενη και την μεθεπόμενη μέρα κάποιοι σοβιετικοί φωτογράφοι σκηνοθέτησαν το περιστατικό με άλλους πρωταγωνιστές. Η πιο γνωστή από τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν είναι μία από εκείνες του ουκρανού Γιεβγένυ Χάλντεϊ, η οποία έγινε το σύμβολο της νίκης κι αργότερα δημοσιεύθηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού Όγκανιοκ.

Αυτή η φωτογραφία πόνεσε και εξακολουθεί να πονάει πολλούς, οι οποίοι επί 70 χρόνια τώρα δεν έχουν πάψει να χύνουν δηλητήριο προσπαθώντας να αμαυρώσουν την σημασία της. Για παράδειγμα, τους πειράζει που είναι “στημένη”, λες και η αντίστοιχη φωτογραφία των πολιτειακών στρατιωτών με την σημαία των ΗΠΑ στην Ιβοζίμα είναι τραβηγμένη σε πραγματικό χρόνο. Για την φωτογραφία της Ιβοζίμας δεν έχουν τίποτε να πουν. Τους καταλαβαίνουμε. Τί πόνο να προκαλέσει η αστερόεσσα; Ενώ η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, καρφωμένη μάλιστα στην καρδιά τού ναζισμού… ε! όπως να το κάνουμε και πονάει και τσούζει.

Λένε, ακόμη, ότι ο Χάλντεϊ επεξεργάστηκε ακόμη κι αυτή, την στημένη φωτογραφία. Σκούρηνε, ας πούμε, τον καπνό στο βάθος, για να την κάνει πιο δραματική ή εξαφάνισε ένα από τα δυο ρολόγια που φοράει ένας στρατιώτης για να μη φανεί ότι οι άνδρες τού Κόκκινου Στρατού έκαναν πλιάτσικο. Λες και κάνουν κριτική τέχνης, λες και κόπτονται για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας ή λες και δεν ξέρουν τον άγραφο νόμο που λέει ότι όλοι οι στρατιώτες όπου γης παίρνουν τα πορτοφόλια και τα ρολόγια όσων συναδέλφων τους πέφτουν δίπλα τους νεκροί για να τα επιστρέψουν στους οικείους τους.

Φυσικά, ούτε για την τέχνη νοιάζονται όλοι αυτοί ούτε η ιστορική αλήθεια τούς ενδιαφέρει. Σκοπός τους είναι να μειώσουν τον πανίσχυρο συμβολισμό αυτής της φωτογραφίας και να αποδυναμώσουν το ηχηρό μήνυμα που έστειλε σε όλον τον κόσμο ο Μιχαήλ Πέτροβιτς Μίνιν με την ενέργειά του. Δεν τα έχουν καταφέρει και δεν πρόκειται να τα καταφέρουν ποτέ.

Για τους απλούς ανθρώπους όλου του κόσμου, η εικόνα τής κόκκινης σημαίας στον τρούλλο τού Ράιχσταγκ θα σημαίνει πάντοτε μια μεγάλη αλήθεια: ο φασισμός πεθαίνει μόνο αν τον καρφώσεις στην καρδιά με το σφυροδρέπανο.

Ατέχνως "οικοδόμος"

«Ανάθεμά σε Στάλιν, εσύ και οι κομμουνιστές»!

Του Αναστάση ΓΚΙΚΑ
(Ο Αναστάσης Γκίκας είναι μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ)


Μαθαίνοντας ποντιακά γραμμένα με μαύρο μελάνι






Η Πάσα Αγγελίνα (αριστερά) δίπλα στον Ι. Β. Στάλιν στο 10ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Νεολαίας της ΕΣΣΔ (Κομσομόλ) το 1936

Το μαύρο μελάνι του αντικομμουνισμού περνά από πολλούς και ποικίλους διαύλους προκειμένου να διοχετευτεί και να δηλητηριάσει τις λαϊκές συνειδήσεις. Διαύλους συχνά φαινομενικά «αθώους», που ούτε καν θα τους φανταζόταν κανείς. Εναν από αυτούς αποτελεί και το εγχειρίδιο εκμάθησης της ποντιακής διαλέκτου του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών.



Σε αυτό, λοιπόν, περιέχεται κείμενο βασισμένο (όπως αναφέρεται) σε «αφήγηση - κατάθεση ψυχής της γιαγιάς Δεσποίκ στον γράφοντα εγγονό της, για τα δυο παιδιά της, τον Γιάνγκον και τον Γιωρίτς... που συνέλαβε το σταλινικό καθεστώς, στα 1938». Συνοδεύεται, δε, και από «ανάλογο» πρόλογο, που «εισάγει» τον αναγνώστη στην «περίοδο» και τα «γεγονότα των σταλινικών εκκαθαρίσεων και των διωγμών των Ελλήνων Ποντίων, οι οποίοι για δεύτερη φορά... χρειάστηκε ν' αφήσουν και πάλι τις "πατρογονικές" εστίες και μ' έναν "ποχτσά" στην πλάτη, όσοι γλιτώνουν τη σύλληψη, να πάρουν το δρόμο της δεύτερης προσφυγιάς».

Κάθε πρόταση και ένα χονδροειδές ψέμα. Κάθε πρόταση και ένα κρεσέντο χυδαίου,

1821 Οι εμφύλιες συγκρούσεις

Αποσπάσματα από άρθρο του Θανάση Παπαρήγα το οποίο δημοσιεύτηκε στην ΚΟΜΕΠ, τεύχος 1/2001

Η επανάσταση του 1821 είχε εθνικοαπελευθερωτικό μα και κοινωνικό χαρακτήρα. Βεβαίως, η αστική ιστοριογραφία προβάλλει κυρίως τον εθνικοαπελευθερωτικό της χαρακτήρα, δηλαδή την εναντίωσή της στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αποσιωπώντας το κοινωνικό της περιεχόμενο γιατί κάτω από το «εθνικό» συγκαλύπτει τα διαφορετικά ταξικά συμφέροντα στην καπιταλιστική κοινωνία η οποία δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε ως αποτέλεσμα της επανάστασης. Στην εξέλιξη της επανάστασης υπήρξαν και εμφύλιες συγκρούσεις. Συνήθως αυτές αποδίδονται από την αστική ιστοριογραφία στην «κατάρα της φυλής». Μόνο που αυτή η άποψη είναι αντιιστορική, αφού ερμηνεύει ένα κοινωνικό φαινόμενο, και μάλιστα στη διάρκεια της εξέλιξης της κορυφαίας πράξης για το πέρασμα από ένα κατώτερο κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό σε ένα ανώτερο, βουλησιαρχικά, πέρα και έξω από τις ταξικές σχέσεις και τα συμφέροντα των δυνάμεων που έπαιρναν μέρος στην επανάσταση. Ακριβώς, λοιπόν, τις εμφύλιες συγκρούσεις κατά την επανάσταση του 1821, τις αιτίες τους και τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν θα παρακολουθήσουμε στη συνέχεια. Το κείμενο που ακολουθεί είναι εκτενή αποσπάσματα από άρθρο του αξέχαστου συντρόφου μας Θανάση Παπαρήγα, ένα μικρό δείγμα της πνευματικής κληρονομιάς που μας άφησε, ως δημοσιογράφος, ιστορικός, ερευνητής και συγγραφέας. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΚΟΜΕΠ, τεύχος 1/2001 απ' όπου και αναδημοσιεύονται τα αποσπάσματα. Για διευκόλυνση των αναγνωστών και λόγω του μεγάλου όγκου του προσθέσαμε τους υπότιτλους στο κείμενο.




Οπως είναι γνωστό, ο επαναστατικός πόλεμος του 1821 συνοδεύτηκε σε πολλές φάσεις του από εκτεταμένους και συχνά αιματηρούς εμφυλίους πολέμους. Οι πόλεμοι αυτοί αντανακλούσαν τις αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της ακόμη υπό διαμόρφωση νεοελληνικής κοινωνίας σε μια συγκεκριμένη της φάση αλλά και σε μια συγκεκριμένη της ιστορική στιγμή: Τη στιγμή της πορείας προς τη δημιουργία του εθνικού κράτους. Οι πόλεμοι αυτοί περιείχαν και ήταν φυσικό να περιέχουν τη σφραγίδα των γενικών συνθηκών της εποχής. Οι συνθήκες αυτές συγκεκριμένα ήταν:

Bαρουφάκης: Αν ήσασταν ο Σόιμπλε ποιον θα προτιμούσατε λοιπόν; Τον Τσίπρα ή τον Μητσοτάκη;

Η αλήθεια  δεν κρύβεται όταν λέγεται με πολύ απλά λόγια. 

Από ποιον; Μα από τον Γ.Βαρουφάκη.

"Το 3ο μνημόνιο θα μείνει στην ιστορία ως το πιο αποικιοκρατικό χαρτί, που υπέγραψε ποτέ ελληνική κυβέρνηση.

 Θα μπορούσε ποτέ να περάσει το 3ο μνημόνιο η ΝΔ; 

Θα είχε καεί το Σύνταγμα και η Αριστοτέλους. 

Από τότε, περνάνε ανήκουστα πράγματα. 

Αν ήσασταν ο Σόιμπλε ποιον θα προτιμούσατε λοιπόν;

 Τον Τσίπρα ή τον Μητσοτάκη;..."

Aπατεωνιές...

Για άλλη μια φορά, άλλη μια κυβέρνηση διαχείρισης αυτού του δολοφονικού συστήματος, προσπαθεί με φθηνά και εξώφθαλμα ψέματα να μας πείσει ότι ο "έντιμος συμβιβασμός" (δηλ. άλλη μια  συμφωνία σφαγής δικαιωμάτων) δεν θα στοιχίσει τίποτα στο λαό! 
Δηλαδή οι "θεσμοί" ζητάνε μέτρα, που θα σημαίνουν χρήμα για την καπιταλιστική οικονομία των μεγάλων επιχειρήσεων που πρέπει να παρουσιάσουν καλύτερα κέρδη(αυτό σημαίνει ανάπτυξη και ας μην κρύβονται), αλλά αυτό το χρήμα θα προκύψει από το πουθενά... 
Βεβαια τα μέτρα θα είναι συγκεκριμένα, άρα το χρήμα που ζητούν οι θεσμοί δεν θα είναι από το πουθενά. Η κυβέρνηση όμως( άλλη μιά...) λέει πως αν η σφαγή πάει καλά και έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%(που όλοι μέχρι και η ΝΔ έλεγαν ότι είναι υπερβολικό και βλαπτικό για την οικονομία και την αγορά), τότε θα βρίσκει αντισταθμιστικά μέτρα και θα μας δίνει πίσω αυτά που έχει κόψει... 
Δηλαδή κυριολεκτικά σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω. 
Με απλά λόγια ο λαός πρέπει να δεχτεί να του κόβουν π.χ. τη σύνταξη(που με αγώνες δεκαετιών έχει κερδίσει) για να του δίνουν, αν πάει καλά όλη η σφαγή, ίσως κάποιο επίδομα ελεημοσύνης που φυσικά θα βλέπει κατά περίπτωση και ανάλογα με το αν θα το επιτρέπουν οι όποιοι θεσμοί  η κυβέρνηση, σε ποιους θα το δίνει αν το δίνει. 

Με πιο απλά λόγια αν αυτό δε λέγεται πολιτική απατεωνιά πως λέγεται;

Βεβαια και αυτός είναι ένας τρόπος για να καταλάβει ο λαός, πού καταντάνε οσοι νομίζουν ότι μπορούν να σουλουπώσουν τον καπιταλισμό κάνοντάς τον ακόμη δολοφονικότερο. 
Είναι ένας ακόμα τρόπος για να καταλάβει ο λαός ότι πρέπει να εγκαταλείψει τα αστικά κόμματα, που η δουλειά τους είναι να προστατεύουν την οικονομία του καπιταλισμού σφάζοντας με μέτρα το λαό ακόμη κι αν αυτοαποκαλούνται αριστερά, και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ ποτέ δεν έκρυψε και ποτέ δεν πρόκειται να κρύψει την αλήθεια από το λαό για να αρέσει εκλογικά. 
Η αλήθεια ακόμη κι αν καίει δεν μπορεί παρά να είναι όπλο στα χέρια του λαού στον αγώνα για ένα ανθρώπινο κόσμο.

Το παρακάτω άρθρο από τον Ριζοσπάστη.  

Μέτρα και εξαπάτηση


Παράλληλα με την αντιλαϊκή επίθεση, απογειώνεται η προσπάθεια της κυβέρνησης να εξαπατήσει το λαό, για να αποδεχτεί παλιά και νέα μέτρα. Σύμφωνα με το κυβερνητικό επιτελείο, οι παρεμβάσεις που καταλήχθηκαν στο προχτεσινό Γιούρογκρουπ σε αφορολόγητο και Ασφαλιστικό είναι «δημοσιονομικά ουδέτερες» και δεν θα επιβαρύνουν τα λαϊκά στρώματα, επειδή θα υπάρξει παράλληλη νομοθέτηση «αντισταθμιστικών» μέτρων. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη.

Καταρχάς, από την όλη συζήτηση αποκρύπτεται το γεγονός ότι τις αμέσως επόμενες μέρες θα νομοθετηθούν από την κυβέρνηση μια σειρά από μέτρα άμεσης εφαρμογής, πρόσθετα σε αυτά που προέβλεπε η πρώτη «αξιολόγηση» και προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της τωρινής διαπραγμάτευσης. Τα μέτρα αυτά αφορούν αντιλαϊκές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε τομείς όπως η Ενέργεια, η Υγεία, οι ιδιωτικοποιήσεις και η αγορά εργασίας, αναγκαίες από τη σκοπιά του κεφαλαίου για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του.

Σε ό,τι αφορά αυτά καθαυτά τα μέτρα για μετά το 2018, η απόφαση του Γιούρογκρουπ προβλέπει να νομοθετηθούν άμεσα η παραπέρα καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου και η μείωση της κρατικής δαπάνης για το Ασφαλιστικό από 1/1/2019. Το ύψος και το εύρος αυτών των μέτρων θα καταληχθούν στις διαπραγματεύσεις με τα τεχνικά κλιμάκια, τα οποία από την ερχόμενη βδομάδα ξανάρχονται στην Ελλάδα. Δηλαδή, ο λογαριασμός που θα κληθεί να πληρώσει πάλι ο λαός, είναι ακόμα άγνωστος.

Αυτό είναι το ένα σκέλος της συμφωνίας, που προβλέπει ότι τα παραπάνω μέτρα θα εφαρμοστούν «βρέξει - χιονίσει» από 1/1/2019, αν και η μείωση του αφορολόγητου συζητιέται να ξεκινήσει νωρίτερα. Η κυβέρνηση, όμως, ισχυρίζεται ότι για κάθε ευρώ που θα χάνει η λαϊκή οικογένεια από την αύξηση των άμεσων φόρων και τη μείωση των συντάξεων, θα αναπληρώνεται με «αντισταθμιστικά» μέτρα όπως η μείωση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, η μείωση του ΕΝΦΙΑ και άλλα.

Πέρα από το γεγονός ότι τέτοιες παρεμβάσεις δεν μπορούν να αντισταθμίσουν τις τεράστιες απώλειες που είχαν τα λαϊκά στρώματα όλα τα προηγούμενα χρόνια, ούτε καν τις συνέπειες των μέτρων που τώρα δρομολογούνται, η εφαρμογή τους είναι πέρα για πέρα «στον αέρα», καθώς προϋποθέτει να πιάνονται κάθε φορά οι δημοσιονομικοί στόχοι που θα συμφωνηθούν ανάμεσα στην κυβέρνηση και το κουαρτέτο για μετά το 2018, δηλαδή να πιαστούν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα, πράγμα που σημαίνει να «στεγνώσει» κυριολεκτικά ο λαός!

Επίσης, η επιλογή των «αντισταθμιστικών» θα γίνεται σε συνεννόηση με τους «θεσμούς» και κατά προτίμηση θα αφορά «αναπτυξιακές» παρεμβάσεις, όπως οι μειώσεις στη φορολογία του κεφαλαίου και στις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές. Που σημαίνει ότι δίπλα στις περικοπές στις συντάξεις και την αύξηση των φόρων, θα προστίθενται φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο. Με την «αναπτυξιακή» λογική των «αντισταθμιστικών» μέτρων δεν διαφωνεί ούτε η κυβέρνηση, η οποία μάλιστα μιλάει για αναπροσανατολισμό της πολιτικής της προς αυτή την κατεύθυνση μετά το 2018.

Η παγίδα που στήνουν στο λαό με «τυράκι» τα «αντισταθμιστικά» βγάζει μάτι. Στην καλύτερη περίπτωση, τα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να παρακαλάνε να αποδώσει η αντιλαϊκή πολιτική, για να εφαρμοστεί έστω και μια ελάχιστη (και πιθανότατα προσωρινή) μείωση του ΦΠΑ, ή του ΕΝΦΙΑ. Να γιατί χρειάζεται να δοθεί τώρα αποφασιστική και οργανωμένη απάντηση στα μέτρα και στην κοροϊδία της κυβέρνησης. Τα χτεσινά συλλαλητήρια δείχνουν το δρόμο και αποτελούν εφαλτήριο για πιο δυναμική συνέχεια.

Θαυμασμός για τον Στάλιν στη Ρωσία

Εχουν την αξία τους


Παρά τους τόνους λάσπης και αντικομμουνισμού που δέχτηκε και συνεχίζει να δέχεται η πρώτη απόπειρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην πρώην ΕΣΣΔ και ιδιαίτερα η περίοδος όπου Γενικός Γραμματέας του ΚΚΣΕ ήταν ο Στάλιν, το ποσοστό των Ρώσων που αναγνωρίζουν την προσφορά και την ανωτερότητα του σοσιαλισμού, αλλά και τη συμβολή του ίδιου του Στάλιν, καταγράφει αυξητικές τάσεις σε διάφορες έρευνες που διεξάγονται στη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία. Σύμφωνα, λοιπόν, με την τελευταία έρευνα του «Levada Center», το 46% των ερωτηθέντων (από 37% το 2007) αντιμετωπίζει με «θαυμασμό», «σεβασμό» και «συμπάθεια» τον Στάλιν. Ενας στους πέντε (20%) απάντησε πως ο Στάλιν ήταν ένας «σοφός ηγέτης που κατάφερε να φέρει στη Σοβιετική Ενωση δύναμη και ευημερία» (14% το 2007). Ακόμη μεγαλύτερο (34%) ήταν το ποσοστό εκείνων που δήλωσαν ότι παρά τα όποια ελαττώματα που του αποδίδονται, το βασικό κατόρθωμα του Στάλιν ήταν η νίκη των Σοβιετικών απέναντι στους ναζί, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (28% το 2007). Στον αντίποδα, μόλις ένας στους πέντε σημερινούς Ρώσους πιστεύει ότι ο Στάλιν ήταν «σκληρός και απάνθρωπος τύραννος υπεύθυνος για τους θανάτους εκατομμυρίων ανθρώπων», όταν το αντίστοιχο ποσοστό το 2007 άγγιζε το 29%. Τα ευρήματα της έρευνας είναι βέβαια ενδεικτικά και χωράνε πολλές ερμηνείες. Ωστόσο, διατηρούν τη σημασία τους σε μια περίοδο που η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και οι ανταγωνισμοί αφήνουν βαθιά τα σημάδια τους στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα και την ίδια ώρα τα αστικά επιτελεία κλιμακώνουν την προσπάθεια να βρωμίσουν ή να κρύψουν οτιδήποτε μπορεί να δείχνει ή να συμβολίζει τη διέξοδο από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

ριζοσπάστης

ΚΚΕ Σχόλιο για τα γεγονότα στο Ελληνικό και τις δηλώσεις του Γ. Μουζάλα

Σε σχόλιο για τα σημερινά γεγονότα στο Ελληνικό και τις δηλώσεις του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Για την αθλιότητα στην οποία διαμένουν οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες στο χώρο του Ελληνικού, που δεν χαρακτηρίζεται καν ως τυπική δομή "φιλοξενίας", η κυβέρνηση φέρει ακέραια την ευθύνη. Όχι μόνο δεν έχει προχωρήσει εδώ και ένα χρόνο η μεταφορά των προσφύγων σε ανθρώπινους χώρους προσωρινής φιλοξενίας, αλλά σήμερα ο κ. Μουζάλας έκανε ένα βήμα παραπέρα: Ούτε λίγο ούτε πολύ ζήτησε απ’ τους πρόσφυγες "να κόψουν το λαιμό τους", αν δεν τους αρέσουν οι συνθήκες διαμονής, ενώ χρησιμοποίησε ακόμη και "επιχειρήματα", που είναι βούτυρο στο ψωμί της ξενοφοβικής και φασιστικής ρητορικής.

Το ΚΚΕ ζητάει να μεταφερθούν άμεσα οι πρόσφυγες και μετανάστες του Ελληνικού σε στεγασμένους, αξιοπρεπείς και υγιεινούς χώρους προσωρινής φιλοξενίας, με προτεραιότητα στις οικογένειες με παιδιά, τις εγκύους και τα άτομα με προβλήματα υγείας και να εξασφαλισθεί η πρόσβαση των παιδιών στις δημόσιες δομές εκπαίδευσης προσφύγων».

Δ. Κουτσούμπας: Ο 21ος αιώνας θα φέρει την οριστική ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
Δ. Κουτσούμπας: Ο 21ος αιώνας θα φέρει την οριστική ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού (VIDEO - ΦΩΤΟ)


Σε εξέλιξη βρίσκεται από το πρωί της Δευτέρας 23 Γενάρη στις Βρυξέλλες, στο κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου, η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση 2017, με θέμα «100 χρόνια από τη Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση. Καπιταλισμός - μονοπώλια - Ευρωπαϊκή Ένωση φέρνουν μόνο κρίσεις, πολέμους, φτώχεια. Ο σοσιαλισμός επίκαιρος και αναγκαίος», που φιλοξενεί η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ.

Την εισηγητική ομιλία στη συνάντηση έκανε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. (Δείτε το βίντεο πάνω και διαβάστε αναλυτικά την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα παρακάτω)

Το άνοιγμα των εργασιών της συνάντησης έκανε ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. (Δείτε ΕΔΩ βίντεο από το άνοιγμα των εργασιών)

Στη συνάντηση συμμετέχουν τα ακόλουθα 42 ευρωπαϊκά Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από 32 χώρες:

Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας, Κόμμα Εργασίας Αυστρίας, Κόμμα Βούλγαρων Κομμουνιστών, Ένωση Κομμουνιστών στη Βουλγαρία, Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας, Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία, Επαναστατικό Κόμμα - Κομμουνιστές (Γαλλία), Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα, Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας, Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία, Κομμουνιστικό Κόμμα (Δανία), Κόμμα Εργασίας Ελβετίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Κόμμα των Εργατών Ιρλανδίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Λαών Ισπανίας, Κομμουνιστικό Κόμμα (Ιταλία), ΑΚΕΛ (Κύπρος), Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Λευκορωσίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων Λευκορωσίας, Σοσιαλιστικό Λαϊκό Μέτωπο Λιθουανίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Λουξεμβούργου, Κομμουνιστικό Κόμμα Μάλτας, Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας, Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας, Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα, Ένωση Κομμουνιστών Ουκρανίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας, Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, Σοσιαλιστικό Κόμμα Ρουμανίας, Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης, Κόμμα Σέρβων Κομμουνιστών, Κομμουνιστικό Κόμμα Σλοβακίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας - Μοραβίας (Τσεχία), Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Φινλανδίας για την Ειρήνη και το Σοσιαλισμό.

Η εισηγητική ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα



«Αγαπητοί σύντροφοι,

Φέτος τιμάμε την 100ή επέτειο της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης του 1917 στη Ρωσία που έβαλε τη σφραγίδα της σε κάθε γωνιά του πλανήτη, για πολλές δεκαετίες.

Ο Οχτώβρης απέδειξε τη δυνατότητα και ικανότητα της εργατικής τάξης να υλοποιήσει την ιστορική της αποστολή ως μοναδικής τάξης πραγματικά επαναστατικής, να ηγηθεί της κοσμογονίας της οικοδόμησης του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Ο Οχτώβρης δείχνει ταυτόχρονα τον αναντικατάστατο ρόλο του καθοδηγητικού παράγοντα της σοσιαλιστικής επανάστασης, του Κομμουνιστικού Κόμματος, την τεράστια δύναμη του προλεταριακού διεθνισμού.

Σήμερα, παρά τα όσα έχουν μεσολαβήσει, είμαστε ακόμα πιο σίγουροι και κατηγορηματικοί για την επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Οι αντεπαναστατικές ανατροπές δεν αλλάζουν το χαρακτήρα της εποχής. Ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας καινούργιας ανόδου του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος και μιας νέας σειράς σοσιαλιστικών επαναστάσεων.

Οι καθημερινοί αγώνες

Αλλάζω τον κόσμο σημαίνει αντιστέκομαι

Όλοι ειδαν τι έγινε σε εκείνο το σχολείο του Περάματος.

Φασίστες της Χ.Α. έσπρωξαν, χτύπησαν, τραμπούκισαν ανθρώπους που έβλεπαν τα παιδιά των προσφύγων σα δικά τους παιδιά.

Φασίστες που φορώντας τη στολή του "Ελληνα" έβγαζαν λάδι τον πόλεμο κι αυτούς που τον προκαλούν, κάνοντας επίθεση στα θύματά του.

Τα λόγια είναι λόγια μιας δασκάλας από το σχολείο αυτό.
Δεν μ'ενδιαφέρει αν τα έχει πει ή τα έχει κάνει όλα σωστά στη ζωή και τη δράση της.
Εκείνη τη στιγμή όμως βρέθηκε στη σωστή πλευρά.
Την πλευρά της ανθρωπιάς που αντιστέκεται στην κατρακύλα προς τα πίσω και κάνει βήμα και χώρο για ένα καλύτερο αύριο.



Γράφει η Ελένη Καραγιάννη:



«.Αυτό το κείμενο όπως και όλα τα άλλα, αναρτήθηκε στην ανοικτή, δημόσια και ελεύθερη σελίδα μου σε αυτόν εδώ το χώρο, με πολύ θάρρος και παρρησία. Την τελευταία φορά που έγραψα για την εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων δέχθηκα “προειδοποιήσεις”. Είμαι επικηρυγμένη βλέπετε στις σελίδες της Χρυσής Αυγής και στις σελίδες της “σοβαρής” Χρυσής Αυγής. Αλλά δυστυχώς δεν φοβάμαι. Δυστυχώς. Για αυτο θα συνεχίσω να μιλάω. Ξέρω. Δεν επιτρέπεται αυτήν την εποχή. Ιδιαίτερα σε γυναίκες. Όμως θα το κάνω.

Δεν μπορώ να μην το κάνω. Γιατί θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και η ψυχή μου θα με ρωτήσει: “Μίλησες ; Υπερασπίστηκες τον αδύναμο;”

Σήμερα ήμουν μάρτυρας σε μια από τις πιο θλιβερές εικόνες της ζωή μου. Προπηλακισμοί. Χαστούκια. Μπουνιές. Βρισιές. Ουρλιαχτά. Υστερίες. Τεντωμένα πρόσωπα. Υψωμένες γροθιές.

Μέσα και έξω από τον ιερό χώρο ενός σχολείου.

Γιατί;

Για να μην έρθουν στην απογευματινή βάρδια ενός δημόσιου ελληνικού σχολείου κάπου 20-25 παιδιά του πολέμου. Παιδιά που έχουν επιβιώσει από οβίδες, από μισαλλοδοξία, από φανατισμό, από πείνα, από δίψα, από το κρύο, από τη θάλασσα. Παιδιά τραυματισμένα στη ψυχή και στο σώμα.

Παιδιά . Παιδιά. Παιδιά γαμώτο. Παιδιά.

Δεν θα πω πολλά όμως για τον Υπόδικο. Παρά μόνο πως ούτε επιθετικότητα ήταν αυτο που έκανε. Ούτε καν βία. Ήταν ένα χορευτικό. Μια περφόρμανς. Ένα σκετς. Αγανακτισμένος έσπρωχνε την πόρτα του σχολείου για να μπει τελικά μέσα, να κάνει μια στροφή σα να χόρευε ζεϊμπέκικο και στη συνέχεια να αποχωρήσει. Το ξύλο στις δασκάλες και στους δασκάλους το έριξαν οι συνοδοί του.

Ολα αυτά που σας περιγράφω έγιναν μπροστά στα μάτια κάποιων παιδιών που δεν είχαν προλάβει να αποχωρήσουν από το σχολείο. Έκλαιγαν αυτά τα παιδιά. Είδαν τον Κύριο και την Κυρία τους, τους δασκάλους τους, να τρώνε σφαλιάρες και σπρωξίματα.

Γιατί;

Πως θα παρηγορήσουμε αυτά τα παιδιά.;

Ποιος θα τους εξηγήσει; Τι να τους εξηγήσει;

Για αυτά τα παιδιά δεν γίνεται όλο αυτο; Για να τα προστατεύσουμε;.

Γιατί έπρεπε να γίνει όλο αυτο;

Το υπόλοιπο μήνυμά μου αφορά στους γονείς του σχολείου. Και κάθε σχολείου. Ιδιαίτερα εκείνους που ήμασταν μαζί στη συζήτηση. Ξέρω πως το σχόλιό μου θα φτάσει στα χέρια τους. Θέλω να τους πω πως δεν έχω θυμό γι αυτους. Έχω θυμό μόνο σε όσους εκμεταλλεύονται τα συναισθήματά τους.

Γιατί τα ξέρω τα συναισθήματά τους. Ήμουν κοντά τους τα τελευταία 19 χρόνια. Ήμουν κοντά τους όταν έχασαν τη δουλειά τους. Όταν μαζί με τους άλλους συναδέρφους μαζέψαμε λίγα χρήματα για να τους πληρώσουμε το κομμένο ρεύμα. Ήμουν εκεί κοντά στην μητέρα που κακοποιήθηκε από έναν βάναυσο σύζυγο και με άφησε να της κρατήσω το χέρι. Ήμουν κοντά τους στην αγωνία τους για τον μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. Δεν θα τους κατηγορήσω. Γιατί τους κατανοώ. Ξέρω. Ειλικρινά ξέρω τις δυσκολίες , τις αγωνίες και τον πόνο της ψυχής τους. Και το λέω χωρίς ίχνος ειρωνείας. Ξέρω το βάρος του να μεγαλώνεις παιδιά σε αυτές τις δύσκολες εποχές της χολέρας. Της φτώχειας. Της ψυχικής ανέχειας. Ξέρω. Ήμουν εκεί όταν εκμυστηρεύτηκαν τις αγωνίες τους. Πήρα τα παιδιά τους αγκαλιά όταν μάτωναν τα γόνατά τους στο προαύλιο και ζητούσαν τη μαμά. Μέχρι να έρθει η μαμά, ήμουν εγώ εκεί για εκείνα. Χωρίς φόβο τα πήρα αγκαλιά όταν έβραζαν από πυρετό. Πολλές φορές κόλλησα τις ασθένειές τους. Τις γρίπες τους. Τα δερματικά τους. Τα παράσιτά τους. Ναι . Τα Ελληνάκια έχουν από ολα αυτα. Αλλά δεν σταμάτησα ούτε στιγμή να είμαι εκεί σαν δεύτερη Μητέρα για αυτα. Τα αγαπάω τα παιδιά τους. Μάλιστα τα πιο μικρά, μερικές φορές μπερδεύονται και με φώναζαν μαμά. Αλήθεια. Το κάνουν αυτο οι πολύ μικροί μαθητές.

Και θα συνεχίσω να τα αγαπάω και να διαθέτω την αγκαλιά μου και την ψυχή μου για αυτά. Γιατί έχω επιλέξει να είμαι Δασκάλα. Είναι δύσκολο να είσαι δάσκαλος. Γιατί βλέπεις να κυλάει η ιστορία μπροστά σου και πολλές φορές είναι πέρα από τις δυνάμεις σου να αλλάξεις το ελάχιστο.Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Έτσι νόμιζα. Έτσι ήθελαν να με κάνουν να νομίζω . Ότι είμαι θύμα. Ότι δεν μπορώ να αλλάξω πολλά. Είναι ψέμα όμως. Μπορώ να αλλάξω τη μοίρα μου. Μπορώ να αλλάξω τη μοίρα των μαθητών μου. Μπορώ να συμβάλω λίγο. Ένα μικρο βηματάκι προς μια πιο ανθρώπινη ζωή.

Πιο ανθρώπινη ζωή.

Και γι αυτόν τον λόγο θα συνεχίζω να αγκαλιάζω τα παιδιά τους όταν έχουν πυρετό και να βρίσκομαι δίπλα στις μητέρες αυτές όταν θα θέλουν υποστήριξη. Θα το κάνω..Με όλη μου την καρδιά.

Θα το κάνω όμως και για τα παιδιά των προσφύγων .

Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση να μην το κάνω και για τα παιδιά των προσφύγων.

Ξέρετε γιατί;

Για ένα μόνο λόγο.

Για να αλλάξω τον κόσμο. Αυτό με ενδιαφέρει μόνο.

Δυστυχώς αυτο με ενδιαφέρει μόνο.

Γιατί ο Δαρβίνος είπε, πως τα είδη που δείχνουν Συμπόνοια στα αδύναμα μέλη της αγέλης, είναι τα είδη που επιβιώνουν. Είναι τα είδη που κατακτούν το κόσμο. Τα δυνατά είδη. Αυτά τα είδη στο βασίλειο της φύσης επιβιώνουν. Όχι τα βίαια. Όχι εκείνα που αφήνουν πίσω στο πέρασμά τους και έξω από την αγέλη τον αδύναμο. Αλλά αυτά που κάνουν χώρο.

Χώρο.

Θα ήθελα να είμαστε μαζί σε αυτό το Μεγάλο και Ιερό σκοπό. Μια αγκαλιά. Για να αλλάξουμε τον κόσμο. Για να γίνουμε λίγο πιο δυνατοί και λίγο πιο θωρακισμένοι και προετοιμασμένοι για τα επόμενα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Σε αυτές τις φήμες πολέμου και σε αυτο το χωνευτήρι ψυχών που έχει καταντήσει ο κόσμος θέλω ειλικρινά να είμαστε μαζί και να αγκαλιάσουμε τους αδύναμους.

Για να αλλάξουμε τον κόσμο.

Θα έρθετε;

Ελένη Καραγιάννη

Εκπαιδευτικός εικαστικής αγωγής

Συντονίστρια Εκπαίδευσης Σχιστού»