Τ’ ΑΓΡΙΜΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ..

Στρατής Παρέλης

Ό,τι έχω να πω μ έναν τρόπο γραμμένο και μες την φωτιά

των άστρων διαβάζεται



Τώρα όπως η νύχτα το φέρνει σιμά

στων φυλλωμάτων τον ανάλαφρο ψίθυρο



Να το αποστηθίσουν πουλιά, να το πάρει η νύχτα

ως τις εσχατιές του ορίζοντα..





Φως ομοιοκατάληκτο με την μουσική:



μυστηριακό, βαθύ, αποκαλυπτικό-

τρυπώνει μες την ύλη όπως ένας επιδέξιος μάγος..



Τώρα που πέφτει η νύχτα και τα αγρίμια του αίματος

ξανά ξυπνάνε..



Λείπουν οι αναστολές- κι όσοι θεοί διαφέντευαν στην μέρα

πάνε να κοιμηθούν στους άλλους ουρανούς..

Malcom X...

sibilla

“Αν δεν προσέξετε, τα ΜΜΕ θα σας κάνουν να μισήσετε τους καταπιεσμένους και ν’ αγαπήσετε τους καταπιεστές!”

Malcom X

ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ [ Σκέψη, Κόσμος, Πράξη, Ουτοπία]

radical desire

1.Ο κόσμος που συγκροτεί η σκέψη του κάθε Έγω ή είναι ένας κλώνος του ήδη-κόσμου ή μία Ουτοπία, ένας κόσμος υπερβατικός ως απόλυτη εσωτερικότητα , η σκέψη για να παράγει ένα τέτοιο κόσμο δεν ανήκει στο απομονωμένο Εγώ, αλλά σε αυτό που επιδιώκει την αυτοεκμηδένιση του ώστε να υπάρξει ως μέρος ενός Άλλου μη-ατομικού Εγώ.

2. Ο κόσμος για την σκέψη του Πραγματικού δεν υπάρχει, ο κόσμος είναι η σκιά του Ενός που δεν είναι –ακόμη Κόσμος. Για αυτό η σκέψη του Πραγματικού υφίσταται μόνο στη βάση της πλήρους ανυπαρξίας ή επιδιώκοντας την ανυπαρξία του κόσμου από το πεδίο της. Η σκέψη που όλο και περισσότερο σβήνει την αντανάκλαση του κόσμου από την λειτουργία της, τείνει προς την θεωρητική τοπικοποίηση της Ουτοπίας, εργάζεται για την Τιτάνεια Αφαίρεση που προσχηματίζει το ελευσόμενο Πραγματικό.
Πρέπει συνεχώς να επισημαίνουμε πως, η σκέψη δολοφονεί τον ήδη-Κόσμο μόνο όταν λειτουργεί ως Καθαρός Πρακτικός Λόγος, επιτρέποντας στην πράξη να οικοδομεί το Πραγματικό. Η αληθινή σκέψη ρωτάει « Ποιος Κόσμος είναι ο κόσμος του Πραγματικού»;Και αντίσοιχα πράττει.

3. Ο Κόσμος και η Φιλοσοφία(του) είναι μια ενιαία αναπαράσταση της Ουτοπίας, παριστάνουν τον χώρο της πάντα ενδεχόμενης Έλευσης ενός Υπερβατικού Άλλου, που όμως ο ορίζοντας και η διαδρομή του είναι οριοθετημένα στο Λόγο της Φιλοσοφίας αυτού του Κόσμου. Η προσποίηση της έκφρασης του Ουτοπικού είναι ολόκληρη η ιστορία της Φιλοσοφίας ως Φαινομενολογίας. Το Πραγματικό Ουτοπικό, το αληθινό εμμενές υπερβατικό, τοποθετήθηκε στο χώρο της πράξης μόνο από τον Επαναστατικό Μαρξισμό, και από εκεί προσπάθησε να το αποκαθηλώσει η Φιλοσοφία διαλύοντας την μοναξιά της Ενικότητας του μέσα στην άπειρη αλληλουχία των Λόγων που εκφέρουν τα Φαινόμενα του ήδη-Κόσμου.

4.Η σκέψη της πράξης, η θεωρία της πράξης, μπορεί να εγκαταλείψει κάθε προϋπόθεση που αναφέρεται στον ήδη-Κόσμο και να συστήσει μια νέα Εποχή στον προσανατολισμό του Υποκειμένου. Να δείξει μία Έξοδο που υπάρχει ως Είσοδος.
Αυτή η σκέψη είναι σε θέση να μην υπόκειται στην Πρόσληψη που επιχειρεί πάνω της ο Κόσμος, πρόσληψη-ενσωμάτωση στην αναστοχαστική δραστηριότητα που ανακυκλώνει τα πορίσματα μίας σκέψης που ανήκει στην προ Θεού Θανάτωση. Η σκέψη της πράξης μας οδηγεί να σκεφτόμαστε μέσω του Θανάτου του Θεού, με δεδομένο μας το Θάνατο αυτό, με στόχο η σκέψη μας να είναι πρώτιστα μια Θανάτωση κάθε θεού. Έτσι, σκοπός μας δεν γίνεται η ενατένιση του Μηδενός, αλλά η εκτου μηδενός θεμελίωση Υποκειμένου.
Η σκέψη της πράξης εγκαταλείπει τις Υπερβατολογικές προϋποθέσεις για την προσέγγιση του Ουτοπικού και στρέφεται στο πως οι Ουτοπίες εν-σαρκώνονται, γίνονται σώματα του Πραγματικού. Με αυτή την έννοια, μέσα από αυτή τη σκέψη ανατρέπεται η Θεολογική πρόσληψη του Μεσσιανικού. Η πράξη μας φέρνει μπροστά στο δίλημμα: Ανθρωποποίηση της Ουτοπίας ή Ουτοπικοποίηση του Ανθρώπου; Μπροστά σε ένα φανταστικό διάλογο ανάμεσα στο Νίτσε και το Λεβινάς, ανάμεσα στον Υπεράνθρωπο και τον Άλλο, πάντα υπό το βλέμμα του Μάρξ.

Η πράξη συγκροτεί την Υπερβατολογική Εαυτότητα ( το Απόκοσμο Εγώ) σε εμμενή Πραγματικό , σε κόσμο επί του κόσμου. Δίχως αυτό τον μετασχηματισμό παραμένουμε εντός του Υποκειμενισμού και του Αντικειμενισμού, της Φαινομενολογίας του ήδη-Κόσμου, φυλακισμένοι στο Υπερεγώ του Ίδιου.
Συνεπώς, μόνο η πράξη συγκροτεί την Ουτοπία σε Υπάρχον και την αποδεσμεύει από το να είναι μία έννοια Χωρικότητας, δηλαδή δούλη της Γεωμετρικής μεθοδολογίας της Φιλοσοφίας.

Η χαμένη γοητεία της ΕΕ

εθνος

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ


Κατακρημνίζεται η εμπιστοσύνη όλων σχεδόν των Ευρωπαίων πολιτών και πρωτίστως των Ελλήνων στην ΕΕ εξαιτίας βεβαίως του απωθητικού προσώπου που αποκάλυψαν οι ηγέτες των "27" και τα θεσμικά όργανα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κατά τον χειρισμό της οικονομικής κρίσης. Αυτό αποκαλύπτουν τα αποτελέσματα της εαρινής δημοσκόπησης της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα. Οι αρνητικές αλλαγές σε σχέση με τα προηγούμενα του φθινοπώρου του 2009 (η τεράστια αυτή δημοσκόπηση διεξάγεται από τη Γιούροστατ δύο φορές κάθε χρόνο) είναι εντυπωσιακές σε ορισμένους τομείς.

Για πρώτη φορά έχουμε πλέον την πλειοψηφία των Ευρωπαίων που ερωτήθηκαν να δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται την ΕΕ - το 47% συγκεκριμένα έναντι μόλις του 42% που συνεχίζει να την εμπιστεύεται. Μόλις προ εξαμήνου το 48% εμπιστευόταν την ΕΕ και μόνο το 40% δεν την εμπιστευόταν.

Το φιλο-ΕΕ κλίμα μεταξύ του ελληνικού πληθυσμού ανήκει πλέον στο παρελθόν - πράγμα πολύ φυσιολογικό λόγω της εξαιρετικά εχθρικής στάσης που τήρησαν απέναντι στη χώρα μας οι ηγετικές χώρες της ΕΕ και το ταπεινωτικό καθεστώς υποτέλειας που επέβαλαν στην πατρίδα μας.

Το φθινόπωρο του 2009, το 61% των ερωτηθέντων Ελλήνων είχε δηλώσει ότι θεωρεί την ένταξη της χώρας στην ΕΕ "καλό πράγμα", όπως το όριζε το ερωτηματολόγιο. Μέσα σε έξι μήνες όμως αυτό το ποσοστό καταποντίστηκε στο 44%! "Ενώ ειδικά μέτρα ελήφθησαν για να βοηθήσουν να σταθεροποιηθεί η δημοσιονομική θέση της Ελλάδας, η έρευνα -η οποία διενεργήθηκε όταν αυτά τα μέτρα δεν είχαν πλήρως τεθεί σε λειτουργία- διαπιστώνει τη μεγαλύτερη μείωση της υποστήριξης στη συμμετοχή στην ΕΕ μεταξύ αυτών που απάντησαν στη δημοσκόπηση στην Ελλάδα (-17 μονάδες).

Η αναλογία των Ελλήνων που αισθάνονται ότι η χώρα τους έχει κερδίσει από τη συμμετοχή στην ΕΕ επίσης έχει πέσει απότομα (-10 μονάδες)" σημειώνουν με εμφανή έκπληξη οι αναλυτές της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας στη συνοδευτική έκθεση που αναλύει τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης.

Προφανώς αδυνατούν να αντιληφθούν τα αισθήματα που έχει προκαλέσει η στάση της ΕΕ στους Ελληνες. Καθώς μάλιστα τα μέτρα δεν είχαν καν εξαγγελθεί κατά το μεγαλύτερο μέρος τους τον Μάιο που έγινε η δημοσκόπηση, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα δηλώσουν οι συμπατριώτες μας που θα ερωτηθούν το φθινόπωρο.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι μόνο το 50% των ερωτηθέντων Γερμανών δήλωσε ότι θεωρεί "καλό πράγμα" τη συμμετοχή της Γερμανίας στην ΕΕ. Οσο για τους Κύπριους, μάλλον τραβούν τα μαλλιά τους που μπήκαν στην ΕΕ, καθώς μόλις το 33% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι θεωρεί "καλό πράγμα" την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και πλέον μόνο το 42% νομίζει ότι η χώρα τους έχει ωφεληθεί από τη συμμετοχή στην ΕΕ.

Για πρώτη φορά το ευρωβαρόμετρο συμπεριέλαβε στοιχεία και για την Ισλανδία, την οποία η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση θέλει να εντάξει στην ΕΕ και μάλιστα σε λιγότερο από ενάμιση χρόνο από τώρα. Τα αποτελέσματα είναι... εμπρηστικά: μόνο το... 19% (!) των ερωτηθέντων Ισλανδών θεωρεί ότι η ένταξη στην ΕΕ θα είναι "καλό πράγμα", άρα είναι εξαιρετικά απίθανο υπ' αυτές τις συνθήκες να υπερισχύσει το "Ναι" στο δημοψήφισμα που θα γίνει υποχρεωτικά στην Ισλανδία για να εγκριθεί η ένταξη. "Οι Ισλανδοί που απάντησαν είναι προς στιγμήν (!) εντελώς απρόθυμοι να ενταχθούν στην ΕΕ", σημειώνουν διπλωματικά οι συντάκτες της έκθεσης.

Θεαματική είναι η αύξηση του ποσοστού των Ελλήνων που δηλώνουν ότι δεν εμπιστεύονται την ΕΕ: έφτασε το 56%, το δεύτερο υψηλότερο μεταξύ των "27", μετά τους ακαταμάχητους σε αυτόν τον τομέα Βρετανούς, οι οποίοι δεν εμπιστεύονται την ΕΕ σε ποσοστό 68%, ενώ μόνο το 20% των Βρετανών δηλώνει ότι την εμπιστεύεται (και μόνο το 42% των Ελλήνων). Ακούγεται ως ανέκδοτο, αλλά ακόμη και στο Λουξεμβούργο, το μικροσκοπικό αυτό κρατίδιο που τόσο έχει ωφεληθεί από την ΕΕ, μόλις το 52% δήλωσε ότι την εμπιστεύεται. Ποτέ η ΕΕ ή η ΕΟΚ δεν ήταν τόσο απεχθείς στους ευρωπαϊκούς λαούς.

Δυσπιστία
Ποιος ηγετικός πυρήνας των "27";

Βαθύτερο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ΕΕ. Σοβαρότερο από την εκφραζόμενη σχεδόν καθολική δυσαρέσκεια των πολιτών της Ευρώπης. Το σημαντικότερο είναι ότι η κρίση εμπιστοσύνης αγγίζει πλέον τα θεμέλια της ΕΕ, τις ηγεμονικές της δυνάμεις. Το 54% των Γερμανών δεν εμπιστεύεται την ΕΕ και μόνο το 37% την εμπιστεύεται. Το 51% των Γάλλων δεν εμπιστεύεται την ΕΕ και μόνο το 39% την εμπιστεύεται. Ας αφήσουμε τους Βρετανούς (68% κατά, 20% υπέρ). Μοιρασμένοι τώρα πια είναι ακόμη και οι Ιταλοί (42% υπέρ, 41% κατά). Μα υπό τις συνθήκες αυτές, όταν δηλαδή δεν εμπιστεύονται ούτε οι Γερμανοί ούτε οι Γάλλοι την ΕΕ, για ποιον ηγετικό πυρήνα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μπορεί να γίνει λόγος;

Η ανεργία στις ΗΠΑ επιμένει

καθημερινή

The Economist

Η οικονομία έπαψε να συρρικνώνεται πριν από έναν χρόνο, όμως το πρόβλημα της ανεργίας στις ΗΠΑ είναι οξύτερο από ποτέ. Ο επίσημος δείκτης έφθασε το 9,5% τον Ιούλιο και θα ήταν ακόμα υψηλότερος αν τόσοι άνθρωποι δεν είχαν παραιτηθεί από την αναζήτηση εργασίας. Περί το 45% των ανέργων βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση περισσότερο από έξι μήνες, ποσοστό που είναι το υψηλότερο από τη δεκαετία του '30. Και κρίνοντας από την αύξηση των νέων αιτήσεων για επίδομα ανεργίας, η κατάσταση μάλλον θα επιδεινωθεί. Γιατί παραμένει τόσο υψηλή η ανεργία; Κυρίαρχη άποψη είναι πως ο δείκτης αντικατοπτρίζει με επώδυνο τρόπο την αδυναμία της οικονομίας. Οι Αμερικανοί δεν έχουν δουλειά γιατί η κάμψη ήταν βαθιά και η ανάκαμψη είναι αργή. Η ισχυρότερη ζήτηση, λένε, θα λύσει το πρόβλημα.

Βασικό σημείο τριβής είναι αν οι χαράσσοντες την πολιτική πρέπει να προσπαθήσουν να επισπεύσουν αυτή τη διαδικασία με νέα δημοσιονομικά ή νομισματικά κίνητρα.

Οι κερδοσκόποι της κλιματικής αλλαγής

κυριακάτικη ελευθεροτυπία

Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗ

Καθώς οι εικόνες των καταστροφών από τα ακραία καιρικά φαινόμενα που σαρώνουν το βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη εξακολουθούν να κυριαρχούν στην ειδησεογραφία, ένα λογικό παράδοξο κάνει αισθητή την ύπαρξή του: όσο επιβεβαιώνονται οι επιστημονικές προειδοποιήσεις για την κλιματική αλλαγή, τόσο βαλτώνουν οι διεθνείς προσπάθειες για συναινετική πολιτική λύση στο περιβαλλοντικό πρόβλημα.

Οι πλημμύρες προκάλεσαν μεγάλο πόνο στους Πακιστανούς, αλλά οι φαρμακευτικές είδαν τις μετοχές τους να ανεβαίνουν στα χρηματιστήρια (κάτω) του κόσμου με τα 1,5 εκατ. εμβόλια που παρήγγειλε ο ΠΟΥ. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, η τελευταία σύνοδος των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή ναυάγησε στη Βόννη, και ο ίδιος ο γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν δήλωσε ότι δεν είναι καθόλου αισιόδοξος ούτε για τη νέα διεθνή κλιματική σύνοδο που θα γίνει στο Κανκούν του Μεξικού τον ερχόμενο Νοέμβριο.

Παραλογισμός

Ολα δείχνουν ότι η απώλεια της λογικής είναι η πρώτη συνέπεια της κλιματικής αλλαγής. Ομως, πολιτικοί αναλυτές και οικονομολόγοι έχουν άλλη γνώμη. Επιμένουν ότι δεν πρόκειται για παράλογο, αλλά απλώς για ένα παράδοξο φαινόμενο που προκύπτει από τη λογική της καπιταλιστικής διαχείρισης και συνοψίζεται στη φράση «όσο πιο ακραία τα καιρικά φαινόμενα, τόσο πιο πολλά τα λεφτά που μπορεί να κερδηθούν».

Είναι η κυνική διατύπωση της αντίστοιχα κυνικής πραγματικότητας, ότι ο καπιταλισμός «διαθέτει την εφευρετικότητα που τον κάνει να εκμεταλλεύεται με απίστευτη κερδοσκοπική δημιουργικότητα οτιδήποτε κι αν συμβαίνει» όπως εύστοχα σημειώνει στο blog του ο Τζέρι Γκολντ, ένας όχι και τόσο γνωστός αριστερός οικονομολόγος.

Η «κερδοσκοπική δημιουργικότητα» είναι η δραστηριότητα εκείνων που αποκομίζουν οικονομικά οφέλη από τις κλιματικές αλλαγές, και δυστυχώς για τον πλανήτη, είναι πολλοί: πολυεθνικές εταιρείες όλων των κλάδων της οικονομίας, κερδοσκόποι, παρασκηνιακές ομάδες πίεσης (τα γνωστά λόμπι), προμηθευτές αγαθών πρώτης ανάγκης, τράπεζες και κυβερνήσεις. Ολοι συνωστίζονται για το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας που τους προσφέρεται στο πιάτο: η αντίληψη ότι η ευθύνη για τη διαχείριση των περιβαλλοντικών κρίσεων βαραίνει αποκλειστικά τον βιομηχανοποιημένο κόσμο, σημαίνει ότι οι ίδιοι που τις προκαλούν είναι αυτοί που καλούνται και να τις διαχειριστούν.

Πώς βγαίνει όμως το χρήμα; Υπάρχουν παραδείγματα. Η απαγόρευση των ρωσικών εξαγωγών σιτηρών αύξησε κατακόρυφα τις τιμές τους αναστατώνοντας τη διεθνή αγορά. Αυτό, θεωρήθηκε από τους άλλους εξαγωγείς «ανωτέρα βία» που επέβαλε αναθεώρηση των υφιστάμενων συμβολαίων. Τα νέα συμβόλαια στήθηκαν με βάση τις νέες αυξημένες τιμές, ενώ εταιρείες όπως η Glencore, η Syngenta και η Monsanto κάλυψαν τα ρωσικά κενά, πουλώντας γενετικά τροποποιημένα σιτηρά, προετοιμάζοντας «ένα ολοκληρωτικό καθεστώς στη διεθνή αγορά τροφίμων».

Οι κερδοσκόποι από τη μεριά τους έδρασαν με φαντασία, ανακαλύπτοντας νέους κερδοφόρους τομείς για επενδυτές, με χαρακτηριστικότερο το λεγόμενο δείκτη CDDs (Cooling Degree Days- Ημέρες Αξιολόγησης Ψύξης). Τι είναι αυτό; Με δεδομένη την αυξημένη χρήση κλιματιστικών κατά τις περιόδους καύσωνα, σπεκουλάρουν για την αναμενόμενη ζήτηση ενέργειας, σε προοπτική μερικών μηνών.

Μετά, έρχονται τα λόμπι. Παράδειγμα, οι ΗΠΑ. Σύμφωνα με την ερευνήτρια Μαριάν Λαβέλ,140 επενδυτικές, ενεργειακές και διατροφικές επιχειρήσεις δαπανούν πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για δωρεές στα κόμματα, εξασφαλίζοντας έτσι το πάγωμα περιβαλλοντικών νομοθεσιών που πλήττουν τα άμεσα οικονομικά τους συμφέροντα. Κάπου ανάμεσα στα λόμπι και το Κάπιτολ Χιλ «παίζουν» οι εταιρείες της πράσινης τεχνολογίας, καθώς σύμφωνα με τις εκθέσεις της Γενικής Γραμματείας του ΟΗΕ, η αγορά των ήπιων τεχνολογιών εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 20 τρισεκατομμύρια δολάρια

Για τους προμηθευτές προϊόντων πρώτης ανάγκης, τα πράγματα είναι απλούστερα. Για παράδειγμα, στο Πακιστάν δόθηκαν ήδη περίπου 70.000 σκηνές, μόνο από τις υπηρεσίες του ΟΗΕ, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, μετά το περσινό σκάνδαλο για την πανδημία γρίπης, εμφανίζεται αμόλυντος και ζητάει «προετοιμασία φαρμάκων για 1,5 εκατομμύρια περιπτώσεις ασθενών» ανοίγοντας μια νέα, ευκαιριακή αλλά αναπόφευκτη, αγορά για τις (αμαρτωλές) φαρμακευτικές.

Η πρόληψη ως μπίζνα

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα δημιουργούν ανθηρό οικονομικό περιβάλλον και για τους κατασκευαστές συστημάτων πρόληψης, με παράδειγμα την Ιρλανδία που ανακοινώνει υψηλά κονδύλια αντιπλημμυρικών έργων που θα αναλάβουν ιδιωτικές εταιρείες.

Τέλος, οι τράπεζες. Τόσο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όσο και η Παγκόσμια Τράπεζα σπεύδουν να συνδράμουν οικονομικά τις πληγείσες χώρες εγκρίνοντας υπέρογκα-εξπρές δάνεια. Με μια λεπτομέρεια: τα δάνεια προστίθενται στα ήδη υπάρχοντα και απαιτούν τους ίδιους όρους σκληρών μέτρων λιτότητας, απολύσεων και μειώσεων μισθών.

Είτε μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, είτε φιλανθρωπική αρωγή, όλες οι παραπάνω δραστηριότητες προσφέρουν κέρδος. Κι αυτό είναι που πρέπει να διασφαλιστεί, σε έναν καπιταλισμό που σέβεται τον εαυτό του περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο.

ανατολικά της εδέμ

BP: Ένα ατύχημα που δεν «συγκίνησε» αρκετά...

TVXS

Η οικονομική επίδραση του μορατόριουμ της κυβέρνησης Ομπάμα για τις νέες γεωτρήσεις σε μεγάλα βάθη, μετά το ατύχημα της BP στον Κόλπο του Μεξικού και την τεράστια οικολογική καταστροφή που προκάλεσε η διαρροή του πετρελαίου, απέχει αρκετά από τις προβλέψεις πολλών. Μεγάλα υπεράκτια ατυχήματα σε Μεξικό, Βρετανία και Αυστραλία από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 έδειξαν ότι η ανάπτυξη σε μεγάλα βάθη επηρεάστηκε ελάχιστα και η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται.

Στη Νορβηγία, μια χώρα με ήδη αρκετά αυστηρούς κανόνες άντλησης, το ατύχημα της BP αρχικά σόκαρε το βιομηχανικό κόσμο. Μια δημοπρασία περίπου 100 υπεράκτιων πλατφόρμων αρχικά αναβλήθηκε, αλλά τελικά μόλις 6 πλατφόρμες άντλησης σε περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές έμειναν εκτός ορίων. Στη Νιγηρία και τη Γκάνα, κυβερνητικοί αξιωματούχοι εξέφρασαν την ανησυχία τους για την γεώτρηση σε μεγάλα βάθη, χωρίς ωστόσο να παρατηρηθούν ουσιαστικές καθυστερήσεις στον τομέα.

«Συνολικά, η επίδραση είναι σημαντικά περιορισμένη» υπογραμμίζει ο Ρόμπερτ Τζόνστον, επικεφαλής Ενέργειας και Φυσικών Πηγών της συμβουλευτικής εταιρείας Eurasia Group. «Άλλες χώρες δεν υπερδραστηριοποιούνται σχετικά με τις εξελίξεις στον Κόλπο του Μεξικού, τουλάχιστον όχι ακόμη» προσθέτει.

Δεν είναι ότι οι ξένες κυβερνήσεις, οι νομοθέτες και οι περιβαλλοντολόγοι δεν έλαβαν καθόλου υπόψη τους το ατύχημα, το οποίο προκάλεσε το θάνατο 11 εργαζόμενων και ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή. Η Βρετανία έχει εντείνει τους ελέγχους στις πλατφόρμες άντλησης. Η Βραζιλία ανακοίνωσε ότι θα αναθεωρήσει τους κανόνες ασφάλειας, μια διαδικασία που θα ολοκληρωθεί ενός έτους πριν κατασταθεί υποχρεωτική. Στον Καναδά, η διαμάχη για την άντληση στον Αρκτικό Ωκεανό έχει πάρει νέες διαστάσεις.

Οι περιορισμένες, όμως, μέχρι στιγμής αντιδράσεις μπορούν να εξηγηθούν από την αυξανόμενη σημασία της άντλησης σε βαθιά νερά στα αποθέματα πετρελαίου παγκοσμίως, ιδίως σε χώρες όπως η Νορβηγία, τα προϊόντα της οποίας σημειώνουν πτώση. Από το 2006, σχεδόν τα μισά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου παγκοσμίως προέρχονται από υπεράκτιες περιοχές. Έξι εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα ή το 0,7% της παγκόσμιας παραγωγής παράγεται σήμερα στις περιοχές αυτές και, σύμφωνα με εκτιμήσεις, μέχρι το 2030 η συνολική πετρελαϊκή παραγωγή σε μεγάλα βάθη παγκοσμίως αναμένεται να διπλασιαστεί.

Πρέβελη, ένας Παράδεισος που έγινε στάχτη.

ανατολικα της εδέμ

Άλλος ένας παράδεισος που χάθηκε μέσα στις φλόγες.

Κι εμείς οι τυχεροί που ζήσαμε λίγες ώρες στην αγκαλιά σου,

που δροσιστήκαμε στη σκιά σου,

κολυμπήσαμε στα παγωμένα νερά του ποταμού λίγο πριν ανταμώσει τη θάλασσα του Λιβυκού,

ξαπλώσαμε στην αμμουδιά σου κάτω απ' τ' αρμυρίκια

και γελούσαμε κάνοντας ατέλειωτες συζητήσεις για έρωτες και σχέσεις,

που αναρωτιόμαστε αν θα'ναι πιο όμορφα στις Μαλδίβες απ' ότι στην άκρη αυτή της Κρήτης,

όλοι εμείς,

βλέποντας τις στάχτες σήμερα,
πενθούμε.

(Δυστυχώς στο μέρος αυτό θα αποδειχτεί η επιβεβαίωση της θεωρίας σου Μ. όταν μας έλεγες κείνο το απογευματάκι ότι το δέντρο ο φοίνικας ξαναγεννιέται από τη στάχτη, δεν πεθαίνει ποτέ. Θα δούμε....)

Ρε, πάτε καλά;;;

ANemos

€ 21.819.070,00 !!!!

Πλημμυρίδα λαϊκής οργής στο Πακιστάν

πριν

Στη σύγχρονη πολιτική ιστορία, φυσικές καταστροφές έπαιξαν αρκετές φορές το ρόλο του αποφασιστικού «τεστ κοπώσεως» ευάλωτων καθεστώτων. Η τραγική ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού αναφορικά με την αντιμετώπιση μεγάλων σεισμών στη Νικαράγουα του Σομόζα και στο Ιράν του Σάχη γιγάντωσαν τη λαϊκή οργή, επιταχύνοντας τη νίκη των Σαντινίστας και την έκρηξη της μεγάλης, λαϊκής επανάστασης αντίστοιχα. Αντίθετα, η αποτελεσματική κινητοποίηση κόμματος και στρατού για την αντιμετώπιση τυφώνων στην Κούβα, πλημμυρών στο Βιετνάμ και σεισμών στην Κίνα κατέδειξε τις ισχυρές κοινωνικές και πολιτικές εφεδρείες των εν λόγω μετεπαναστατικών καθεστώτων.

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Όλα δείχνουν ότι το Πακιστάν του Ασίφ Αλί Ζαρντάρι –διεθνούς λαμόγιου, που έγινε πρωθυπουργός ελέω Αμερικανών μόνο και μόνο επειδή ήταν χήρος της δολοφονηθείσης πρώην πρωθυπουργού Μπεναζίρ Μπούτο– θα καταταχθεί στην πρώτη κατηγορία χωρών. Τη στιγμή που μια έκταση της χώρας του ανάλογη με εκείνη της Αγγλίας βυθιζόταν μέσα στη λάσπη ύστερα από πρωτοφανείς πλημμύρες, ο Ζαρντάρι συνέχιζε σαν να μην έτρεχε τίποτα την ευρωπαϊκή περιοδεία του, περιφερόμενος μεταξύ Ελιζέ και Ντάουνινγκ Στριτ. Τα δυτικά πρακτορεία μιλούν για κύμα ασυγκράτητης λαϊκής αγανάκτησης στις πληγείσες περιοχές, όπου η κρατική μηχανή επί δύο εβδομάδες αδυνατούσε να παράσχει την παραμικρή βοήθεια.

Περίπου 20 εκατομμύρια άνθρωποι υπολογίζεται ότι έχουν πληγεί άμεσα από τις πλημμύρες, ενώ οι πρώτοι απολογισμοί μιλούσαν για 1.600 περίπου νεκρούς. Το οικονομικό κόστος για την αποκατάσταση των ζημιών στις υποδομές θα ήταν ικανό να κόψει την ανάσα ακόμα και σε κυβερνήτες αναπτυγμένων, βιομηχανικών κρατών. Οι πιο άμεσοι φόβοι επικεντρώνονται στο ενδεχόμενο να ξεσπάσουν επιδημίες μολυσματικών νόσων, με πρώτα υποψήφια θύματα 3,5 εκατ. παιδιά στις πληγείσες περιοχές, που στερούνται καθαρού νερού και φαρμάκων. Οξύ διαγράφεται το επισιτιστικό πρόβλημα, σε μια χώρα όπου οι περισσότεροι κάτοικοί της τρώνε, βασικά, αυτά που παράγουν οι ίδιοι.
Όλα αυτά απειλούν να αποσταθεροποιήσουν το ούτως ή άλλως ασταθές καθεστώς του Πακιστάν, μιας χώρας - προπύργιο των Αμερικανών στον ισλαμικό κόσμο, τη στιγμή μάλιστα που ο πόλεμος στο γειτονικό Αφγανιστάν, εναντίον των Ταλιμπάν, βρίσκεται στο χειρότερο σημείο του (οι τελευταίο δύο μήνες ήταν οι πιο φονικοί από την έναρξη του πλέον μακρόχρονου πολέμου στην ιστορία των ΗΠΑ). Το χειρότερο, για τους Αμερικανούς, είναι ότι οι πλημμύρες έπληξαν κατά κύριο λόγο το βορειοδυτικό Πακιστάν, όπου βρίσκονται τα πιο ισχυρά οχυρά των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα. Εδώ, το κράτος είναι πρακτικά ανύπαρκτο και οι μόνοι στοιχειωδώς αποτελεσματικοί μηχανισμοί αλληλοβοήθειας είναι τα ισλαμικά κοινωνικά δίκτυα, γεγονός που γεμίζει ταχύτατα τις κοινωνικές δεξαμενές του ριζοσπαστικού Ισλάμ.

Ελλείψει ηγεμονικού πόλου συσπείρωσης της λαϊκής αντιπολίτευσης, όμως, μια καθεστωτική αλλαγή «από τα κάτω» δεν φαίνεται, για την ώρα, στον ορίζοντα. Το πιθανότερο είναι να επιταχυνθεί η ντε φάκτο «ταλιμπανοποίηση» ορισμένων περιοχών της χώρας, σε συνδυασμό με την ενίσχυση του ρόλου του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών (που πάντα εκπροσωπούσαν το «βαθύ κράτος» του Πακιστάν) σε βάρος των διεφθαρμένων και ανίκανων πολιτικών. Ήδη, πριν τις πλημμύρες, ο αρχηγός του γενικού επιτελείου στρατηγός Καγιανί και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών Αχμάντ Σούζα Πασά είχαν συγκροτήσει ισχυρό ηγετικό δίδυμο, που έτεινε να περιθωριοποιήσει σε διακοσμητικό ρόλο τον Ζαρντάρι. Οι δύο ισχυροί άνδρες είναι πεισμένοι ότι ο πόλεμος του Αφγανιστάν είναι χαμένος για τους Αμερικανούς και πιέζουν τον αφγανό πρόεδρο Καρζαΐ να έρθει σε συμβιβασμό με τους Ταλιμπάν, υπολογίζοντας ότι ένα μελλοντικό, ισλαμικό και συμμαχικό Αφγανιστάν θα δώσει στο Πακιστάν το ποθούμενο «στρατηγικό βάθος» στη χρόνια αναμέτρησή του με την Ινδία. Άλλη μια φορά, στην αναμπουμπούλα, οι λύκοι χαίρονται…

Aισχροκέρδεια...

(από το "Ριζοσπάστη")

ʽΑκάλυπτηʼ η Ελλάδα - ʽκαλυμμένοιʼ οι ΕΚΤ, ΔΝΤ & ΕΕ

YOUPAYYOURCRISIS

Πηγή: Sofokleous 10

Στα τελευταία τρία χρόνια, το παγκόσμιο κρατικό χρέος των αναπτυγμένων κρατών (το χρέος που χρωστούν τα αναπτυγμένα κράτη διεθνώς) έχει αυξηθεί στο μεγαλύτερο ύψος από το Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο και το ρίσκο πτώχευσης και αδυναμίας αποπληρωμής χρεών έχει απογειωθεί στη ʽχρηματοπιστωτική στρατόσφαιραʼ. Ως αποτέλεσμα, το έξυπνο χρήμα επιδιώκει να διασφαλίσει τα χρήματα που έχει δανείσει και που συνεχίζει να δανείζει το ίδιο και οι συνεργάτες του (μεγάλες τράπεζες και πρωταγωνιστές στην αγορά χρέους) στα κράτη και ένας από τους τρόπους που επιχειρεί να το πετύχει αυτό είναι η δημιουργία μίας αγοράς ʽκαλυμμένων ομολόγωνʼ με διεθνή υπόσταση, ισχυρή νομική βάση και παγκόσμια αποδοχή.

Σε άρθρο της 9ης Μαΐου 2010 είχα παρουσιάσει στοιχεία για την ταχύτατη ανάπτυξη της αγοράς αυτής των ʽκαλυμμένων ομολόγωνʼ σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Όπως αναφέρεται σε αυτό τα καλυμμένα ομόλογα είναι ιδανικά για τον δανειοδότη και απόλυτα προβληματικά για τον δανειστή καθώς ʽέχουν το χαρακτηριστικό πως καλύπτονται από ένα περιουσιακό πακέτο αυτού που τα εκδίδει (δανειζόμενος), έτσι ώστε αν αποτύχει να ανταπεξέλθει στην αποπληρωμή των τόκων τους, ο δανειστής να έχει το δικαίωμα να κατάσχει την περιουσία του πακέτου.ʼ
Με απλά λόγια τα καλυμμένα ομόλογα προστατεύουν το δανειοδότη με εμπράγματη ασφάλεια στην περιουσία του δανειολήπτη. Καθώς, όμως, τα ομόλογα αυτά εκδίδονται από κράτη, πολιτείες, δήμους κλπ, σε περίπτωση αδυναμίας έγκαιρης αποπληρωμής τους, δεσμεύεται δημόσια περιουσία η οποία μπορεί, μέσα από νομικές διαδικασίες, να περάσει στα χέρια των δανειστών. Έτσι, όπως αναφέρεται στο σχετικό άρθρο ʽεξαιτίας της φύσης τους τα συγκεκριμένα ομόλογα δεν έγιναν ποτέ αποδεκτά στις ΗΠΑ καθώς όσες φορές προτάθηκε από το έξυπνο χρήμα η δημιουργία μίας αγοράς γιʼ αυτά, η πρόταση προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις με αποτέλεσμα να αποσυρθεί.ʼ
Καθώς, όμως, όλο και περισσότερες αμερικανικές πολιτείες αντιμετωπίζουν οξύτατα οικονομικά προβλήματα με αρκετές να βρίσκονται στα όρια της πτώχευσης, το ρίσκο μη αποπληρωμής των υποχρεώσεων τους στους δανειστές βαίνει, συνεχώς, αυξανόμενο και έτσι, κάτω από σκιά της διεθνούς κρίσης ʽστις 30 Ιουλίου του 2008 η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ψήφισε θετικά για τη δημιουργία μίας αγοράς καλυμμένων ομολόγων ενώ στις 18 Μαρτίου του 2010 (με αφορμή τις εξελίξεις στην ʽελληνική κρίσηʼ) επικυρώθηκε η Νομοθετική Πράξη Αγοράς Καλυμμένων Ομολόγων ΗΠΑ, ανοίγοντας την πόρτα στους δανειστές ώστε να μπορούν να απαιτούν να καλύπτονται με εμπράγματη ασφάλεια τα ομόλογα που εκδίδουν οι πολιτείες, οι νομαρχίες και οι δήμοι των ΗΠΑ. Αμέσως η Κεντρική Τράπεζα της Νέας Υόρκης έσπευσε να χαιρετήσει την απόφαση και να δηλώσει πως θα αποδέχεται τα καλυμμένα ομόλογα ως εγγύηση για την παροχή δανείων.ʼ
Στην Ευρώπη, η αγορά καλυμμένων ομολόγων βρισκόταν σε κατάσταση ʽύπνωσηςʼ για πολλές δεκαετίες. Όμως ʽστις 07 Μαΐου 2009 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ανακοίνωσε την έναρξη ενός προγράμματος αγοράς καλυμμένων ομολόγων, με σκοπό την ʽενίσχυση της ρευστότητας στις αγορέςʼ και με στόχο την αγορά καλυμμένων ομολόγων αξίας 60 διςʼ πρόγραμμα το οποίο έχει, ήδη, ολοκληρωθεί.
Επιπλέον, η ΕΕ ψήφισε το πακέτο αξίας 750 δις ευρώ για τη διάσωση προβληματικών μελών της, μέσω του οποίου μπορεί να αγοράσει ομολόγα ʽκαλυμμέναʼ με εμπράγματη ασφάλεια, ενώ η ΕΚΤ αποδέχεται, εδώ και μήνες, ως εγγύηση για την παροχή ρευστότητας, προβληματικά ομόλογα, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών ʽτοξικώνʼ ομολόγων, με την προϋπόθεση ότι είναι καλυμμένα.
Ελλάδα
Το συνολικό χρέος της Ελλάδας πριν από την έγκριση του πακέτου ʽστήριξηςʼ ανέρχονταν, περίπου, στα 300 με 320 δις ευρώ. Το χρέος αυτό κατέχονταν από διεθνείς τράπεζες και δεν επιβαρύνονταν από εμπράγματες ασφάλειες επί της ελληνικής περιουσίας. Αυτό σήμαινε πως σε περίπτωση καθυστέρησης, από την πλευρά της Ελλάδας, να πληρώσει τους τόκους των δανείων της, οι δανειστές δε μπορούσαν διεκδικήσουν ελληνική περιουσία αλλά μόνο να προσπαθήσουν να επαναδιαπραγματευτούν τους όρους αποπληρωμής.
Καθώς, όμως, μετά την ελληνική κρίση το ενδεχόμενο της αδυναμίας της Ελλάδας να αποπληρώσει εις ολόκληρο τα δάνεια της αυξήθηκε δραματικά, οι δανειστές βρέθηκαν να κινδυνεύουν να χάσουν ποσοστό των χρημάτων τους. Γιʼ αυτό το λόγο ζητήθηκε η συνδρομή του έξυπνου χρήματος ώστε διασφαλιστούν τα συμφέροντα τους. Το ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ δανειστών και Ελλάδας ανέλαβαν το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η ΕΕ. Κάτω από την πίεση των εξελίξεων, όμως, και από τη δραματική αποτυχία της Ελλάδας να τις προβλέψει και έτσι να τις προλάβει, η χώρα ωθήθηκε στην αποδοχή μίας συμφωνίας με 4 διαφορετικές πτυχές, που καμία από τις οποίες δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αλλά μόνο αυτά των δανειστών της.
Έτσι, η Ελλάδα:
α) συμφώνησε να λάβει 110 δις ευρώ από το πακέτο στήριξης ώστε να αποπληρώσει προηγούμενα δάνεια αλλά και να χρηματοδοτήσει τις τράπεζες, με το σύνολο του ποσού του πακέτου στήριξης να καλύπτεται από εμπράγματες ασφάλειες επί της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου. Με αυτόν τρόπο θα βρεθεί να χρωστά τόσο στο ΔΝΤ, όσο και σε χώρες της ΕΕ, ενώ πρωτύτερα χρωστούσε μόνο σε τράπεζες.
β) συμφώνησε να ενταχθεί στο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων της από την ΕΚΤ, η οποία εκτιμάται ότι έχει αγοράσει ελληνικά κρατικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά αξίας 30 με 50 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία, επίσης, σύμφωνα με τις περισσότερες ενδείξεις έχουν επιβαρυνθεί με εμπράγματες ασφάλειες
γ) συμφώνησε να ενταχθούν οι τράπεζες στο πρόγραμμα χρηματοδότησης τους από την ΕΚΤ με την κατάθεση σε αυτήν ελληνικών ομολόγων ως εγγύηση, τα οποία, ωστόσο και πάλι είναι καλυμμένα και έτσι επιβαρυμένα με εμπράγματες ασφάλειες στην περιουσία των ελληνικών τραπεζών. Σύμφωνα με την HSBC οι ελληνικές τράπεζες έχουν δεσμεύσει εχέγγυα ύψους 135,8 δισ. ευρώ, ή το 30% του ενεργητικού τους στην ΕΚΤ, έχοντας δανειστεί ρευστότητα ύψους 96,2 δισ. ευρώ, που αντιστοιχεί στο 20% του ενεργητικού τους (καθώς λόγω της χαμηλής αξιολόγησης των ίδιων αλλά και της Ελλάδας υφίστανται επιπλέον χρεώσεις στα ποσά που δανείζονται οι οποίες μάλιστα αναμένεται να αυξηθούν και άλλο στο μέλλον, έτσι ώστε να χρειάζονται εγγυήσεις ύψους 100 δις προκειμένου να δανειστούν 50 δις).
δ) συμφώνησε στο πρόγραμμα δημοσιονομικής ʽεξυγίανσηςʼ το οποίο, στην ουσία, προσπαθεί να εξασφαλίσει με τον πιο άγαρμπο, βιαστικό, επιπόλαιο και επικίνδυνο για τη χώρα τρόπο, την άντληση κεφαλαίων ώστε να αποπληρωθούν οι δανειστές της.
Με πρόχειρους υπολογισμούς και λαμβάνοντας υπόψη ότι με βάση τη συμφωνία η Ελλάδα θα πρέπει να ʽκαλύψειʼ τους δανειστές της για το σύνολο του χρέους της και του χρέους των τραπεζών της αλλά και για τα κεφάλαια που θα χρειαστεί να δανειστεί για όσο διάστημα απέχει από τις αγορές, στα επόμενα 2,5 χρόνια, είναι πιθανό περισσότερα από 500 δις ευρώ χρέους να καλύπτονται από εμπράγματες ασφάλειες στο ελληνικό δημόσιο.
Μάλιστα, καθώς η Ελλάδα αποδέχτηκε, πρακτικά, να προβεί και σε αλλαγή του δικαίου που διέπει το χρέος της, από το ελληνικό στο αγγλικό, οι δανειστές της θα έχουν εξασφαλισμένα νομικά δικαιώματα επί της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου στην περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής των τόκων που απορρέουν από το ελληνικό χρέος.
Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο καθώς η Ελλάδα διανύει την περίοδο με τη μεγαλύτερη συρρίκνωση της οικονομίας της, πιθανώς, από την εποχή του εμφυλίου και μετά. Αυτό συνεπάγεται ότι η ʽοικονομική αξίαʼ της χώρας γίνεται ολοένα και μικρότερη και αν οι δανειστές βρεθούν σε θέση να ασκήσουν τα εμπράγματα δικαιώματα τους σε δύο με τρία χρόνια από σήμερα ή να διαπραγματευτούν τους όρους ώστε να δεχτούν να μην τα ασκήσουν, τότε η χώρα θα κινδυνεύσει να χάσει πολλαπλάσια των 500 δις ευρώ περιουσία της.
Αυτό μπορεί να συμβεί, για παράδειγμα, με την εκχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης σε αεροδρόμια και λιμάνια, με διευκολύνσεις σε θέματα εκμετάλλευσης ενεργειακών ή άλλων πηγών, με φθηνές εκμισθώσεις ή πωλήσεις μεγάλων περιοχών σε ελληνικά νησιά ή σε άλλες περιοχές με τουριστική σημασία, με πωλήσεις πακέτων μετοχών από εταιρίες του δημοσίου σε προνομιακή ή και πολύ χαμηλή τιμή αλλά ακόμη και με υποχρεωτικές υπαναχωρήσεις σε εθνικά ζητήματα και αναγκαστικές ʽσυμμαχίεςʼ με χώρες και διεθνή λόμπι που δεν εξυπηρετούν αλλά βλάπτουν τα συμφέροντα της Ελλάδας.
Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία, για παράδειγμα, η συνολική κεφαλαιοποίηση του ελληνικού χρηματιστηρίου αποτιμάται στα 65 δις. Αυτό σημαίνει πως, αν οι εμπράγματες ασφάλειες στην περιουσία του ελληνικού δημοσίου φτάσουν τα 500 δις, το ποσό θα είναι αρκετό για να αγοραστούν οι μεγαλύτερες εταιρίες της Ελλάδας 8 φορές.
Έτσι, η Ελλάδα βαδίζει σε ένα δρόμο που αναμένεται να αφήσει εξασφαλισμένους του δανειστές της, ʽκαλυμμένουςʼ το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ και ʽακάλυπτηʼ και εκτεθειμένη την ίδια.

Γιάσερ Αραφάτ 1929 – 2004

σαν σήμερα

Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής και ηγέτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, Γιάσερ Αραφάτ, γεννήθηκε στις 4 ή 24 Αυγούστου 1929 στο Κάιρο ή την Ιερουσαλήμ -όπως υποστήριζε ο ίδιος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μοχάμαντ Αμπντ Αλ Ραούφ Αλ Κούντουα Αλ Χουσέινι.

Ο Αραφάτ σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο πανεπιστήμιο του Καΐρου. Το 1933, μετά το θάνατο της μητέρας του, εγκαταστάθηκε με τον αδερφό του στην Ιερουσαλήμ. Το 1944 έγινε μέλος της Ένωσης Παλαιστίνιων φοιτητών και το 1950 μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ένωσης Παλαιστίνιων Φοιτητών. Την τετραετία 1952 - 1956 διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Παλαιστίνιων Φοιτητών.

Μία από τις ημερομηνίες «σταθμούς» στη ζωή του ήταν στις 12 Ιανουαρίου 1953, όταν υπέβαλε έγγραφη διαμαρτυρία, γραμμένη με αίμα, προς τον αιγύπτιο ηγέτη, στρατηγό Ναγκίμπ, τονίζοντας «Μην ξεχνάς την Παλαιστίνη».

Το 1959 ο Αραφάτ ίδρυσε το κίνημα Φατάχ που σημαίνει «Κίνημα Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης» και το 1968 εξελέγη πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Φάταχ. Από το 1968 διετέλεσε πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (Palestine Liberation Organisation, PLO), ενώ από το 1973 Πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής της PLO και υπεύθυνος του Πολιτικού Τμήματος. Επίσης, ήταν Γενικός Διοικητής των Παλαιστινιακών Επαναστατικών Δυνάμεων.

Το Νοέμβριο του 1988 το Εθνικό Παλαιστινιακό Συμβούλιο προέβη στην ανακήρυξη ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους, στο Αλγέρι, ενώ στις 12 Δεκεμβρίου 1988 ο Αραφάτ αναγνώρισε το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ και αποκήρυξε την τρομοκρατία. Στις 2 Απριλίου 1989 ορίστηκε Πρόεδρος του ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους έπειτα από ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου της PLO στην Τύνιδα και στις 8 Αυγούστου 1989 εξελέγη ομόφωνα Πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής της οργάνωσης Φάταχ, στο πλαίσιο των εργασιών του 5ου Συνεδρίου της οργάνωσης αυτής.

Στις 3 Φεβρουαρίου 1992 ο Αραφάτ παντρεύτηκε μυστικά την 28χρονη γραμματέα του από την Ιερουσαλήμ, Σούχα Ταουίλ, με την οποία αργότερα απέκτησε μία κόρη, τη Ζάχουα.

Την 1^η Ιουνίου 1992 εισήχθη επειγόντως σε νοσοκομείο του Αμμάν και εγχειρίστηκε επιτυχώς για την αφαίρεση θρόμβου από τον εγκέφαλο, αποτέλεσμα αεροπορικού ατυχήματος που είχε πάνω από τη Σαχάρα, τον Απρίλιο.

Στις 13 Σεπτεμβρίου 1993 υπεγράφη στο Λευκό Οίκο, ειρηνευτική συμφωνία με το Ισραήλ, που προέβλεπε την αυτοδιοίκηση στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, ενώ είχε προηγηθεί συμφωνία αμοιβαίας αναγνώρισης Ισραήλ - PLO. Ο ίδιος ήταν παρών στο Λευκό Οίκο. Δεδομένου ότι είχαν επαναληφθεί οι επαφές ΗΠΑ- PLO, δεν υπέγραψε το κείμενο της συμφωνίας, αλλά αντάλλαξε χειραψία με την ισραηλινή αντιπροσωπεία.

Στις 12 Οκτωβρίου 1993 το Κεντρικό Συμβούλιο της PLO ενέκρινε τη συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ και τον διόρισε επικεφαλής της πρώτης κυβέρνησης στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.

Στις 18 Μαΐου 1994 τα ισραηλινά στρατεύματα αποχώρησαν από τη Γάζα και την Ιεριχώ, παραδίδοντας την εξουσία στην Παλαιστινιακή Αρχή. Την 1η Ιουλίου 1994 επέστρεψε στη Γάζα έπειτα από 27 χρόνια εξορίας. Οι Παλαιστίνιοι επεφύλαξαν θερμή υποδοχή στον Αραφάτ, ο οποίος συγκάλεσε την πρώτη σύνοδο της κυβέρνησής του στην οποία κατείχε επίσης το αξίωμα του υπουργού Εσωτερικών.

Στις 20 Ιανουαρίου 1996 εξελέγη πρόεδρος με 88,1% των ψήφων, στις πρώτες παλαιστινιακές εκλογές που διεξήχθησαν στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. 52 από τα 88 εκλεγμένα μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου ανήκαν στην Φάταχ.

Στις 15 Ιανουαρίου 1997 σύναψε με τον ισραηλινό πρωθυπουργό συμφωνία η οποία προέβλεπε την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τα 4/5 της πόλης της Χεβρώνας στη Δυτική Όχθη.

Στις 24 Οκτωβρίου 1998 υπέγραψε στο Ουέι Πλαντέισον των ΗΠΑ συμφωνία, η οποία προέβλεπε την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από το 13% της Δυτικής Όχθης, με αντάλλαγμα την επιβολή μέτρων ασφαλείας από τους Παλαιστινίους για την αντιμετώπιση των ακραίων στοιχείων. Η συμφωνία προέβλεπε, επίσης, την απελευθέρωση εκατοντάδων παλαιστινίων κρατουμένων από τις ισραηλινές φυλακές και την έναρξη των διαδικασιών για την τροποποίηση της παλαιστινιακής Χάρτας και την απάλειψη των άρθρων που ζητούσαν την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ.

Στις 13 Δεκεμβρίου 2001 το Ισραήλ διέκοψε κάθε επαφή μαζί του κα του απαγόρευσε την έξοδο από τη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης, όπου βρισκόταν το αρχηγείο του. Στις 11 Σεπτεμβρίου 2003 το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ αποφάσισε κατ΄ αρχήν την εκδίωξή του από τα παλαιστινιακά εδάφη. Στις 5 Οκτωβρίου 2003 κήρυξε τα παλαιστινιακά εδάφη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Στις 29 Οκτωβρίου 2004 ο Αραφάτ διακομίστηκε με ελικόπτερο από το αρχηγείο του στη Ραμάλα στην Ιορδανία και από εκεί με αεροπλάνο στο Παρίσι, προκειμένου να νοσηλευθεί σε στρατιωτικό νοσοκομείο, ειδικευμένο σε παθήσεις του αίματος. Πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 2004, στο νοσοκομείο Περσί όπου νοσηλευόταν. Στη νεκρώσιμη ακολουθία, στις 12 Νοεμβρίου, στο Κάιρο, παραβρέθηκαν ηγέτες και εκπρόσωποι απ' όλο τον κόσμο, ενώ ο ενταφιασμός του έγινε σε ειδικό χώρο στο αρχηγείο του στη Ραμάλα, σε χώμα που μεταφέρθηκε από την Ιερουσαλήμ.

ΒΡΑΒΕΙΑ - ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Στις 14 Οκτωβρίου 1994 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης από κοινού με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Γιτζάκ Ράμπιν και τον υπουργό Εξωτερικών Σιμόν Πέρες.

Στις 11 Οκτωβρίου 2001, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, με την ευκαιρία του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, του απονεμήθηκε το χρυσό κλειδί της πόλης των Αθηνών.

«Σπιράλ θανάτου»

ΕΘΝΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ


Υμνητικό -κατά την αντίληψη των Γερμανών- ήταν το άρθρο της Ινές Τσετλ, επικεφαλής του διεθνούς τμήματος της γερμανικής έκδοσης των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου για τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου: «Ο άνθρωπός μας στην Αθήνα!» το τιτλοφορούσε. «Ενα πράγμα είναι καθαρό. Αυτός είναι ο άνθρωπός μας εκεί στην Αθήνα. Δεύτερη ευκαιρία δεν υπάρχει», υπογράμμιζε εκ νέου κλείνοντας το άρθρο. «Ανθρωπό τους» αποκαλεί τον Γ. Παπανδρέου. Αυτό είναι μεγάλο κομπλιμέντο για ένα αλαζονικό γερμανικό μυαλό, το οποίο βεβαίως ούτε καν διανοείται τι είδους αντανακλαστικά του ελληνικού λαού ενεργοποιεί μια τέτοια διατύπωση.

Το «πνεύμα των ηρώων» της ελληνικής αρχαιότητας αποδίδει στον πρωθυπουργό η γερμανική εφημερίδα. Εξηγεί το γιατί: «Φορτώνει στον λαό του το πιο κτηνώδες (!) πρόγραμμα αγωγής (σ.σ. λιτότητας) που έχει δει ποτέ η Ευρώπη», γράφει ενθουσιασμένη. «Η Ελλάδα είναι τώρα το πλοίο-στρατόπεδο της Ευρώπης. Επανενσωμάτωση με το σκληρό ταξίδι. Σε περίπτωση που οι Ελληνες το αντέξουν, θα είναι άλλη χώρα», πανηγύριζε.

Οι Γερμανοί είναι ωμοί. Η αρθρογράφος εξηγεί χωρίς περιστροφές γιατί χρωστούν ευγνωμοσύνη στον Γ. Παπανδρέου: «Σε σύγκριση με την τωρινή δίαιτα λιτότητας, η χρεοκοπία θα ήταν ο πιο άνετος δρόμος για τους Ελληνες. Σχεδόν το 80% των δανείων έρχονται από το εξωτερικό. Ετσι, σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους, οι ίδιοι οι Ελληνες θα τη γλίτωναν συγκριτικά ανενόχλητοι!», ομολογεί. Αναγνωρίζει, δηλαδή, ότι η λιτότητα επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό για να μη χάσουν χρήματα οι γερμανικές και άλλες τράπεζες που έχουν δανείσει την Ελλάδα.

Τι κέρδισε η Ελλάδα από αυτήν τη στάση του πρωθυπουργού; Βραχυπρόθεσμα, το τριετές «πακέτο βοήθειας». Με βαρύ αντάλλαγμα την απώλεια της οικονομικής εθνικής ανεξαρτησίας λόγω της επιβολής καθεστώτος επικυριαρχίας του ΔΝΤ και της ΕΕ. Μακροπρόθεσμα, γλιτώσαμε τουλάχιστον την πτώχευση; Πιθανότατα όχι, αν πιστέψουμε το επίσης γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», το οποίο στην αγγλική ηλεκτρονική του έκδοση αναρωτιέται ήδη από τους τίτλους του αν η Ελλάδα «εισέρχεται σε σπιράλ θανάτου»!

Μας θεωρούν χρεοκοπημένους αναπότρεπτα όχι μόνο το «Σπίγκελ», αλλά διαρκώς και περισσότεροι οικονομολόγοι. Το 43% των οικονομολόγων που ρώτησε σε δημοσκόπηση το Ρόιτερς θεωρούν τώρα ότι η Ελλάδα θα πτωχεύσει την επόμενη πενταετία. Το ποσοστό αυτό ήταν 33% τον Μάιο. Είναι προφανές ότι η υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς επικυριαρχίας της ΕΕ και του ΔΝΤ καταβαράθρωσε ακόμη περισσότερο το κύρος της χώρας.

Το δημόσιο χρέος εκτοξεύθηκε στη... στρατόσφαιρα: από 115% του ΑΕΠ, που ήταν στα τέλη του 2009, εκτοξεύθηκε τον Ιούνιο στο 137,2%! Το χρέος, δηλαδή, αυξάνεται με σαφώς ταχύτερους ρυθμούς από όσο μας έλεγαν ότι θα αυξανόταν αν δεν μπαίναμε υπό καθεστώς ΕΕ - ΔΝΤ! Οσο για τα περιβόητα «σπρεντ», με τα οποία μας είχαν τρελάνει μέχρι να μας βάλει η κυβέρνηση σε καθεστώς ξένης επικυριαρχίας, πάνε ασυγκρίτως... χειρότερα από πριν! Ενώ, δηλαδή, πριν από το αποκρουστικό Μνημόνιο δανειζόταν η χώρα με 3% - 4% ακριβότερα από τη Γερμανία, τώρα τα «σπρεντ» έχουν απογειωθεί γύρω στο... 9% - 10%!

Βάσανα δίχως τέλος συνεπιφέρει το Μνημόνιο. Σε «καμένη γη» μετέτρεψαν την ελληνική οικονομία ΕΕ, ΔΝΤ και κυβέρνηση -και τα χειρότερα είναι δυστυχώς μπροστά μας. Ηδη η Κομισιόν προετοιμάζει το έδαφος για την επιβολή νέων μέτρων σε λίγους μήνες. «Στην ελληνική κοινωνία αναβράζει ένα μείγμα φόβου, έλλειψης προοπτικής και οργής» διαπιστώνει το «Σπίγκελ».

Κοινωνική έκρηξη περιμένουν όλοι. «Ολόκληρη η χώρα βυθίζεται σε κατάθλιψη. Παντού φαίνεται ότι τα πράγματα πάνε μόνο προς τα κάτω. Το σπιράλ συνεχίζει να στρέφεται ασταμάτητα. Διέξοδος δεν είναι ορατή. Το χειρότερο όμως είναι ότι σχεδόν κανένας δεν έχει πια ελπίδα ότι κάποια μέρα τα πράγματα θα καλυτερέψουν», γράφει. «Πρώτα η κατάθλιψη, έπειτα η έκρηξη», αποφαίνεται.

Οι τριτοκοσμικοί ανεβάζουν τα μεροκάματά τους

Ελευθεροτυπία

Στριμώχνουν τα πράγματα όλο και περισσότερο για τους κυνηγούς του χαμηλού εργατικού κόστους στον πλανήτη.

Τα μεροκάματα-ψίχουλα που προσφέρουν οι δυτικές και εγχώριες εταιρείες στους εργαζόμενους των βιομηχανικών κόμβων της Ασίας (Κίνα, Μπανγκλαντές, Βιετνάμ, Καμπότζη, Ινδονησία) δεν φτάνουν για να ζήσει κάποιος και οι εργάτες τολμούν πια και κατεβαίνουν όλο και πιο συχνά σε απεργίες διεκδικώντας αυξήσεις.

Δεν είναι μόνο οι γνωστές κινητοποιήσεις των Κινέζων εργαζομένων στη Foxconn και τη Honda, που έφεραν διψήφια αύξηση στους μισθούς τους. Απεργίες και διαδηλώσεις συμβαίνουν σε όλες τις παραπάνω χώρες που φιλοξενούν στην επικράτειά τους πληθώρα πολυεθνικών επιχειρήσεων. Στην Ντάκα του Μπανγκλαντές οι εργάτες της υφαντουργίας -οι πιο φτηνοί στον κόσμο- έκαψαν πρόσφατα αυτοκίνητα και λεηλάτησαν καταστήματα διεκδικώντας αύξηση του κατώτατου μισθού -τον οποίο ακόμη και ο πρωθυπουργός της χώρας έχει χαρακτηρίσει «ανεπαρκή και απάνθρωπο»- για πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια. Οι εργάτες κατάφεραν αύξηση του μισθού τους κατά 80%, από τα 23 στα 43 δολάρια το μήνα.

Στην Καμπότζη, με την απειλή απεργίας, 273 συνδικάτα πέτυχαν αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 21%, από τα 50 δολάρια το μήνα στα 61 δολάρια. Στο Βιετνάμ πέρυσι πραγματοποιήθηκαν 200 απεργίες, ενώ ανάλογος αριθμός εργατικών κινητοποιήσεων έγιναν σε Ινδονησία και Ινδία.

Η εργασιακή αναταραχή δεν είναι άμοιρη της ραγδαίας ανόδου τής τιμής των τροφίμων και άλλων βασικών αγαθών τα τελευταία χρόνια. Από το 2006 οι τιμές των εγχώριων τροφίμων αυξήθηκαν στο Μπανγκλαντές κατά 31%, καθιστώντας δυσβάσταχτο το φορτίο της επιβίωσης για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.

Ο αυξανόμενος θυμός των εξαθλιωμένων εργαζομένων της Ασίας έχει αρχίσει ήδη να χτυπά δυνατά το καμπανάκι στα επιτελεία των πολυεθνικών εταιρειών οι οποίες -αναζητώντας το ξίγκι από τη μύγα- ευελπιστούσαν ότι θα καταφέρουν να παρακάμψουν το αυξανόμενο εργατικό κόστος και τις απεργίες στην Κίνα με τη μεταφορά της παραγωγής τους στις υπόλοιπες χώρες. Το Ελντοράντο του χαμηλού εργατικού κόστους που απήλαυσαν τα τελευταία χρόνια όμως δείχνει πια να φτάνει στα όριά του. Θα πρέπει να πληρώσουν πια περισσότερο αν θέλουν να παράγουν.

Πατροπαράδοτοι Μύθοι για τη Χιροσίμα

TVXS

Κάθε Αύγουστο, καθώς πλησιάζουν οι επέτειοι της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, ξαναρχίζουν τα σχόλια σχετικά με τις αμερικανικές αποφάσεις στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Παρά το ότι έχουν περάσει 65 έτη, φορτισμένες απόψεις επαναλαμβάνονται ως γεγονότα και μύθοι απαθανατίζονται ως αλήθειες. Πέρα από τη διαστρέβλωση των ιστορικών στοιχείων, οι ευσεβείς πόθοι μάς οδηγούν στην επανάληψη των λαθών του παρελθόντος με νέους τρόπους, έναντι νέων εχθρών.

Του Russell Vandenbroucke από το ZNet, 28/7/2010

Μεταξύ των ανακριβειών είναι και αυτές:
1) Η Ιαπωνία ήταν έτοιμη να πολεμήσει μέχρι τέλους.

Πραγματικότητα: Σε ένα τηλεγράφημα της 12ης Ιουλίου 1945 που είχε υποκλαπεί, ο αυτοκράτορας Χιροχίτο αποκάλυπτε την απόφασή του να παρέμβει για να σταματήσει τον πόλεμο. Στο ημερολόγιό του ο Τρούμαν χαρακτήρισε το μήνυμα ως «τηλεγράφημα από Ιάπωνα αυτοκράτορα που ζητά ειρήνη». Το Τόκιο ήταν έτοιμο να παραδοθεί άνευ όρων, εάν επρόκειτο να διατηρηθεί η μοναρχία, ακριβώς η θέση δηλαδή που έγινε αποδεκτή από τους Συμμάχους μετά τη Χιροσίμα. Πέντε ημέρες αργότερα, ο Τρούμαν προέβλεψε ότι ο Στάλιν θα «ήταν μέσα στον Ιαπωνικό πόλεμο πριν τις 15 Αυγούστου. Τέλος οι Ιάπωνες όταν αυτό συμβεί». Παρ' όλα αυτά, διέταξε το βομβαρδισμό της Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου. Η Ε.Σ.Σ.Δ. μπήκε στον πόλεμο στις 8 Αυγούστου. Ο Τρούμαν διέταξε τον βομβαρδισμό του Ναγκασάκι έτσι κι αλλιώς.

2) Η ρίψη της βόμβας ήταν αναγκαία για να αποφευχθεί μια αμερικανική εισβολή.

Πραγματικότητα: Το 1946, μια αναφορά της Έκθεσης Στρατηγικού Βομβαρδισμού των ΗΠΑ με βάση τις πληροφορίες που ήταν διαθέσιμες στο Λευκό Οίκο κατέληγε: «σίγουρα πριν από τις 31 Δεκεμβρίου 1945 και κατά πάσα πιθανότητα πριν από την 1 Νοεμβρίου του 1945, η Ιαπωνία θα είχε παραδοθεί ακόμη και αν οι ατομικές βόμβες δεν είχαν πέσει, ακόμη και αν οι Ρώσοι δεν είχαν μπει στον πόλεμο, ακόμη κι αν δεν είχε προηγηθεί εισβολή, ακόμη και αν δεν είχε προγραμματισθεί ή εκδηλωθεί πρόθεση για εισβολή».

3) Η ρίψη της βόμβας έσωσε ζωές.

Πραγματικότητα: μελέτη αποχαρακτηρισμένων εγγράφων από τον ιστορικό του Στάνφορντ Barton Bernstein έδειξε ότι το χειρότερο σενάριο των στρατιωτικών σχεδιαστών ήταν 46.000 θάνατοι αν οι ΗΠΑ εισέβαλαν και στα δυο νησιά Kyushu και Honshu. Από την Χιροσίμα κι έπειτα, οι εκτιμήσεις αυτές έχουν αυξηθεί εκθετικά σαν σε δικαιολόγηση της χρήσης της βόμβας. Σε σημειώσεις, ο Τρούμαν αναφέρει 250.000 θύματα (νεκροί, τραυματίες, αγνοούμενοι). Τα δημοσιευμένα απομνημονεύματά του ανεβάζουν τον αριθμό σε 500.000 νεκρούς. Ακόμα αργότερα, ο ίδιος αναφέρει ότι έσωσε ένα εκατομμύριο ζωές. Το 1991, ο πρόεδρος H.W. Bush ισχυρίστηκε ότι η βόμβα έσωσε «εκατομμύρια». Δεδομένου ότι οι δύο αυτοί πρόεδροι, μεταξύ αναρίθμητων άλλων, αγνόησαν το συμπέρασμα της Έκθεσης Στρατηγικού Βομβαρδισμού των ΗΠΑ ότι η εισβολή ήταν μη αναγκαία, δεν είναι άξιο απορίας ότι ο μέσος Αμερικανός κάνει το ίδιο. Όλοι αυτοί οι νοσηροί υπολογισμοί αψηφούν τη γυμνή αλήθεια ότι περισσότεροι από 187.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Χιροσίμα.

4) Εκείνη την ιστορική στιγμή, στρατιωτικοί και πολιτικοί ηγέτες συμφώνησαν ότι η βόμβα ήταν αναγκαία.

Πραγματικότητα: Ο ανώτατος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων Dwight D. Eisenhower είπε στον Υπουργό Πολέμου Stimson ότι «η Ιαπωνία είχε ήδη ηττηθεί και ότι η ρίψη της βόμβας ήταν εντελώς περιττή». Ο ναύαρχος του στόλου William Leahy, επιτελάρχης των προέδρων Ρούσβελτ και Τρούμαν, έγραψε στα απομνημονεύματά του, «η χρήση αυτού του βάρβαρου όπλου στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν πρόσφερε καμιά υλική βοήθεια στον πόλεμό μας κατά της Ιαπωνίας. Οι Ιάπωνες είχαν ήδη ηττηθεί και ήταν έτοιμοι να συνθηκολογήσουν». Μεταξύ των λιγοστών πολιτών που γνώριζαν για τη βόμβα, 155 επιστήμονες του Σχεδίου Manhattan υπέγραψαν υπομνήματα αίροντας ηθικές ανησυχίες σχετικά με τον βομβαρδισμό ιαπωνικών πόλεων. Η έκθεση που εκδόθηκε από τον Νομπελίστα φυσικό James Franck τον Ιούνιο του 1945 συνέστησε ένα βομβαρδισμό επίδειξης δύναμης σε ένα έρημο νησί αλλά και προέβλεψε την δημιουργία μια επικίνδυνης κούρσας εξοπλισμών.

5) Οι Ιάπωνες πολίτες είχαν ειδοποιηθεί εκ των προτέρων.

Πραγματικότητα: Δεν είχαν.

Οι Αμερικανοί υποτιμούν δεόντως χώρες που παραποιούν την ίδια την ιστορία τους, είτε πρόκειται για σταλινικό ρεβιζιονισμό είτε για ιαπωνική αμνησία σχετικά με την καταναγκαστική πορνεία των "comfort women". Ωστόσο, ισχυρή πίστη στα αμερικανικά ιδεώδη και την ευγένεια των κινήτρων μας, μας οδηγεί να κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Το αποτέλεσμα, όπως και με τη Χιροσίμα, είναι το χάσμα μεταξύ κοινής αντίληψης και ιστορικής αλήθειας, μεταξύ ιδανικών και πραγματικότητας.

Εάν δεν είχαμε χρησιμοποιήσει τη βόμβα για να σταματήσουμε έναν πόλεμο που είχε ήδη κερδιθεί, ίσως να μην χρειαζόταν τώρα να διαπραγματευόμαστε με μια «φαύλη αυτοκρατορία» (Β. Κορέα) για να σταματήσει την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων ή να ανησυχούμε ότι μια άλλη «φαύλη αυτοκρατορία» (Ιράν) τα αναπτύσσει κρυφά, ενώ όλο αυτό το διάστημα υποστηρίζουμε έναν ασταθή σύμμαχο (Πακιστάν) που τα κατέχει ήδη.

*Ο Russell Vandenbroucke, καθηγητής και πρόεδρος θεατρικών τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Louisville, είναι ο συγγραφέας του θεατρικού έργου «Atomic Βombers» (Ατομικοί Βομβιστές) που μεταδόθηκε στο δημόσιο αμερικανικό ραδιόφωνο για τον εορτασμό της 50ης επετείου της Χιροσίμα.

Η μετάφραση έγινε από το μέλος του μεταφραστικού project του TVXS, Σπύρο Σ.

Τραγικά επίκαιρος ο Στίγκλιτζ

aformi


«Το πρόβλημα με τα σφάλματα του ΔΝΤ είναι ότι πιθανότατα θα έχουν μεγάλη διάρκεια. Το ΔΝΤ συχνά μιλούσε ωσάν αυτό που χρειαζόταν η οικονομία να ήταν ένα δυνατό καθαρτικό. Να πονέσει, και όσο βαθύτερος ο πόνος τόσο μεγαλύτερη η επακόλουθη οικονομική μεγέθυνση. Σύμφωνα με τη θεωρία του ΔΝΤ, λοιπόν, μια χώρα που ενδιαφέρεται για τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της-ας πούμε σε είκοσι χρόνια από σήμερα-, θα έπρεπε να σφίξει τα δόντια και να δεχτεί μια βαθιά κάμψη. Οι άνθρωποι σήμερα θα υπέφεραν, αλλά τουλάχιστον τα παιδιά τους θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Δυστυχώς τα στοιχεία δε στηρίζουν τη θεωρία του ΔΝΤ. Μια οικονομία που διέρχεται βαθιά ύφεση μπορεί να αναπτύσσεται ταχύτερα καθώς ανακάμπτει, αλλά ποτέ δεν αναπληρώνει τον χαμένο χρόνο. Όσο πιο βαθιά είναι η σημερινή ύφεση τόσο χαμηλότερο θα είναι και το πιθανό εισόδημα, ακόμη και σε είκοσι χρόνια από τώρα. Δεν ισχύει, όπως ισχυρίζεται το ΔΝΤ, ότι σε είκοσι χρόνια οι άνθρωποι θα είναι σε καλύτερη κατάσταση. Οι επιπτώσεις μιας ύφεσης είναι μακροχρόνιες. Υπάρχει μια σοβαρή συνέπεια: Όσο πιο βαθιά είναι η κρίση σήμερα, όχι μόνο τόσο πιο χαμηλή θα είναι η συνολική παραγωγή σήμερα, αλλά και τόσο χαμηλότερη ενδέχεται να είναι για πολλά χρόνια».

Τζόζεφ Στίγκλιτζ, Η μεγάλη αυταπάτη, εκδ. Α. Α. Λιβάνη

Το παραπάνω απόσπασμα αφιερώνεται σε όσους χαρακτηρίζουν «διαβατήριο για τη σωτηρία της Ελλάδας» την προσφυγή στο ΔΝΤ κι επίσης «προϋπόθεση για μια νέα αναπτυξιακή πορεία στηριγμένη σε υγιείς βάσεις»…

Η υβρεοπομπή-Φοίβος Δεληβοριάς

Ανήκω κι εγώ στη σωρεία των ανθρώπων
Που βλέπουν το στρατό σαν κάτι άχρηστο εντελώς
Μα ωστόσο διδάχτηκα και επηρεάστηκα
Απ΄ το τάγμα το ανέστιο των υβριστών. Λέω

Υπάρχει μία σκοτεινή κοιτίδα στο Έθνος
Που δύναται λεοντόκαρδα ν΄ αντιπαρατεθεί
Σους έξωθεν κίνδυνους
Σε Φράγκους κι Αγαρηνούς
Και αυτή είναι η Ελληνική υβρεοποιία.

Φαντάσου μια στιγμή μιαν ολονύχτια παρέλαση
Να σχίζει όλη την Εγνατία οδό
Και αντί για ονόματα
Διαιρέσεις σε σώματα
Να ΄ναι συντεταγμένη με αυτό τον τρόπο:

Τα μουνιά καπέλα, οι πάρε τ΄ αρχίδια μου
Οι την Παναχαϊκή μου και τα χεζοβολιά
Να ακολουθούν τα παινεμένα μουνόπανα
Του κώλου τα εννιάμερα κι οι γάμησέ τα

Ακόμα πιο μπροστά να είναι οι μαλακοκάβληδες
Οι φτωχομπινέδες κι οι πουτάνας γιοι
Με τύμπανα πιο κει οι ηρωικοί κλαπαρχίδηδες
Τα μαλακιστήρια κι οι κλασομπανιέρες.

Τα κωλοτρυπίδια να βαράνε τις σάλπιγγες
Και τα μυγοχέσματα να δίνουν εντολές
Να ρυθμίζουν με σφυρίχτρα το εν-δυο οι μικροτσούτσουνοι
Το πόδι να βαράνε οι το στανιό μου μέσα

Να υπάρχει ένα μεσαίο μέρος με ύβρεις κοινότοπες
Οι άντε και γαμήσου οι παλιοπούστη και λοιπά
Και αντί για ιερατείο να προπορεύονται οι βλάσφημοι
Που αυτά που λεν΄ δεν είναι για να τ΄ αναφέρω.
Τέλος μπροστά μπροστά κι εν είδει παραστάτη
Αγκαλιά η πουτάνα και το γαμώ τα παιδιά
Και μελαγχολικός κρατώντας τίμιο λάβαρο
Ν΄ ανοίγει την πομπή ο εθνικός μαλάκας.

Απόψε που σου γράφω μπαίνω στον μήνα τον ένατο
Στο θάλαμο το ημίφως μου σκεπάζει την ψυχή
Σε θέλω, σε σκέφτομαι κι απλώς ονειρεύομαι
Σε σένα να τελειώνει αυτός ο κάτω κόσμος.

Εγώ που δε βρίζω, που αυτοπεριορίζομαι
Που ψάχνω μες τη γλώσσα μιαν αρχαία πηγή
Δυο χρόνια απ' το χρόνο μου αφήνω τον κόσμο μου
Και ζω στο πίσω μέρος της δημιουργίας

Πληγές, βωμολοχίες κι αλλήλοταπεινώσεις
Κάτω απ΄ τη μπότα ενός επινοημένου διοικητή
Κι εγώ ο αόρατος στη βάση του δόρατος
να κλαίω και να γελάω με την πομπή της ύβρης.

Έγκλημα κάτω απ΄ την Ακρόπολη

ΠΡΙΝ

Θα μπορούσε να ήταν αστυνομικό μυθιστόρημα, αν ο τόπος του εγκλήματος δεν ήταν μια αθηναϊκή πλατεία, απ’ αυτές όπου πωλούνται «πάσης φύσεως ανθρώπινα υλικά», αν το θύμα δεν ήταν ένα αφγανάκι, μόλις τριάμισι χρόνων, αν οι γονείς του δεν ήταν ξεσπιτωμένοι αφγανοί πρόσφυγες.

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΤΖΙΑΝΤΖΗ

Τα βάσανα της προσφυγιάς δεν πουλάνε στην πιάτσα της ενημέρωσης. Μόνο όταν μια φουρνιά πνιγμένων στον Έβρο ή στο Αιγαίο ξεπερνά τους δέκα, εμφανίζεται μια σύντομη αναφορά στις εφημερίδες και, πολύ σπάνια, στην τηλεόραση.

Mια είδηση κολοβή, που μοιάζει σχεδόν με μη είδηση, αφού δεν αναφέρονται το όνομα της πλατείας, το όνομα των γονιών, η ημερομηνία που διαπράχτηκε το έγκλημα- όμως μια είδηση πιο ανατριχιαστικά αληθινή από αυτές για τις οποίες υπάρχουν πλήρη στοιχεία. Τέλη Ιουλίου, εκκενώνεται ένα κτίριο όπου έμεναν πάμπτωχοι Αφγανοί και η οικογένεια καταφεύγει σε μια πλατεία. Μια νύχτα οι γονείς ξυπνούν από τις φωνές και τα κλάμματα του αγοριού. Το παιδί είναι αιμόφυρτο, τα ρούχα του σχισμένα. Δεν μπορεί να περιγράψει τι του έχει συμβεί, θυμάται μόνο ότι ένας κύριος τον πήγε σε ένα θάμνο. Σύμφωνα με την περιγραφή του μεγαλύτερου αδελφού του, ο κύριος φορούσε σταυρό, ήταν εύσωμος και μιλούσε ελληνικά.

Δεν ξέρω αν έχει ποτέ τιμωρηθεί κάποιος από τους συμπατριώτες μας που αγοράζουν νεαρή αφρικανική, βαλκανική ή ασιατική σάρκα, κοριτσίστικη ή αγορίστικη. Ο κύριος με το σταυρό θέλησε να απολαύσει παιδάκι του γάλακτος και χωρίς να πληρώσει, δηλαδή παραβίασε τον άγραφο νόμο της αγοράς και, επιπλέον, η επιδρομή του άφησε ανεξίτηλα ίχνη στο σώμα του παιδιού.

Αν ο βιασμός και η κακοποίηση δεν συνέβαιναν σε μια βρώμικη πλατεία της Αθήνας, αν το παιδάκι δεν ήταν αφγανάκι αλλά ελληνόπουλο, θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Μάλιστα, όσο πιο πλούσιο το παιδάκι, τόσο μεγαλύτερη θα ήταν και η αγανάκτηση της ελληνικής κοινωνίας.

Είδηση είναι το σκυλάκι του Κωστέτσου που μελαγχολεί, είδηση είναι το διαζύγιο της Μενεγάκη και του Λάτσιου, είδηση είναι τα ψάρια που τρώει το πρωθυπουργικό ζεύγος στην Πάρο, όχι όμως ένα αγοράκι, μισόγυμνο και ματωμένο, μια αυγουστιάτικη νύχτα κάτω από την Ακρόπολη.

Τα γραβατοφορεμένα τομάρια

ανατολικά της εδέμ


Αυτά τα γραβατοφορεμένα τομάρια που επέβαλλαν σε μας τους ανεπρόκοπους κατοίκους αυτής της χώρας που ήρθαν να σώσουν, να πάρουμε σύνταξη λίγο πριν από τον τάφο (στα 65 με 70 χρόνια), που πετσοκόβουν τις συντάξεις από τους γέρους και τις γριες , που μετέτρεψαν το μισθό του Έλληνα εργαζόμενου σε χαρτζιλίκι (560€ ο βασικός) , αυτοί οι κύριοι τα στελέχη του ΔΝΤ, συνταξιοδοτούνται στα 51 τους χρόνια! και λαμβάνουν σύνταξη 100.000 δολάρια το μήνα!


Και αυτός ο κύριος ο οσφιοκάμπτης, που μέχρι χθες κλαιγότανε στο γυαλί πως με πόνο ψυχής μας επιβάλλει τα μέτρα πείνας γιατί αυτοί "οι κακοί" τον ανάγκασαν να το κάνει , δεν τόλμησε να τους ρωτήσει: "εσείς κύριοι πόσα παίρνετε;"
Ίσως γιατί ο κύριος Λοβέρδος σε λίγα χρόνια θα λαμβάνει 3 συντάξεις: ως δικηγόρος, ως καθηγητής πανεπιστημίου και ως υπουργός, οπότε χέσ...κε για την πλέμπα.
Τελευταίως έκοψε την κλάψα και το' ριξε στην επίθεση. Προχτές το υπουργείο Εργασίας έβγαλε δελτίο Τύπου, για να πει ότι «όσοι μιλούσαν, ακόμη και μετά την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού νόμου, για δήθεν πιέσεις από την πλευρά της τρόικας και για το ενδεχόμενο νέων επώδυνων αλλαγών, διαψεύδονται κατηγορηματικά».
Και συνεχίζει: «Οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ στην προχτεσινή συνέντευξη Τύπου μίλησαν για "ιστορική και μακρόπνοη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος που είναι σύμφωνη με τα διεθνή πρότυπα" και αυτή είναι η πραγματικότητα Η καλλιέργεια, λοιπόν, κλίματος ανησυχίας και η κινδυνολογία που μόνο αρνητικές υπηρεσίες προσφέρουν, καθιστά αμήχανους όσους επιμένουν σε αυτή την τακτική»...
Δικαίως λοιπόν έφαγε τα γιαουρτάκια του στο Ηράκλειο...
Το θέμα είναι οι από πάνω της φωτογραφίας, που θα μετακομίσουν μόνιμα στην Αθήνα, για να μην τους τρώνε κι οι δρόμοι, το κατιτίς τους δεν το θέλουν για φίλεμα; να μην τους δείξουμε έμπρακτα την πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία; Ένα καφεδάκι, ένα κρύο νεράκι, ένα γιαουρτάκι κάτι φαγώσιμο τέλος πάντων...

Να σταματήσουν οι ασκήσεις καταστολής του λαού

ριζοσπάστης

Ανακοίνωση με αφορμή την εκπαίδευση ελληνικού λόχου στο Κοσσυφοπέδιο από ειδικό σώμα της γαλλικής αστυνομίας
Με ανακοίνωσή της η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) «καταγγέλλει τη συμμετοχή των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων, που βρίσκονται ως στρατός κατοχής στο Κοσσυφοπέδιο, αυτή τη φορά σε άσκηση στην οποία χρησιμοποιήθηκαν χημικά και καπνογόνα μαζικά, με σκοπό την αντιμετώπιση και καταστολή κινητοποιήσεων του λαϊκού κινήματος».

Το θέμα ανέδειξε προχτές ο «Ριζοσπάστης», αναπαράγοντας δημοσίευμα του περιοδικού που εκδίδει το Γενικό Επιτελείο Στρατού, «ΣΤΡΑΤΟΣ και Ενημέρωση» (τεύχος 16). Στο δημοσίευμα του περιοδικού, με τον τίτλο «Πιστοποίηση Λόχου Καταστολής», αναφερόταν:

«Την Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010, πραγματοποιήθηκε άσκηση πιστοποίησης σε αντικείμενα καταστολής - CRC - (σ.σ. Crowd Riot Control - Ελεγχος πλήθους ταραξιών) του 3ου Ειδικού Μηχανοκίνητου Λόχου του 646 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού στο Στρατόπεδο "MARCHAL TASSIGNY" στο Novo Selo από τη γαλλική Gendarmerie. Στην άσκηση πιστοποίησης χρησιμοποιήθηκε σημαντικός αριθμός χημικών και καπνογόνων ουσιών, προκειμένου οι συνθήκες να προσομοιάζουν σε πραγματική κατάσταση, και ήταν απόλυτα επιτυχής».

“H αλήθεια είναι πάντα γυμνή. Αρκεί αυτό για να καταλάβεις τι είδος πόρνης είναι» (Andrea Pazienza)

sibilla

Η αλήθεια είναι επαναστατική και "πονάει" τους ψεύτες και υποκριτές της πολιτικής...


* «La verità è sempre nuda, basta questo per capire che razza di zoccola è.» Andrea Pazienza

Συγχαρητήρια από την ΕΕ στην Ελλάδα!

Ο Ολι είπε πως πάμε καλά...

Πως βουλιάζει ο ΟΤΕ, για να παραδοθεί στους γερμανούς!

sofokleous10.gr

Ι.Α.ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Γκάζι προς τον… γκρεμό πατάει η διοίκηση Βουρλούμη, οδηγώντας τον ΟΤΕ στην ταχύτερη, ίσως, στην ευρωπαϊκή ιστορία απαξίωση βασικού τηλεπικοινωνιακού παρόχου, επιβεβαιώνοντας ότι είναι άξιος ο μισθός του από την Deutsche Telekom –ως γνωστόν, ο κ. Βουρλούμης παραμένει… πειρατικά στο τιμόνι του ΟΤΕ, παρά τη βούληση του Δημοσίου να αποπεμφθεί, ιδιαίτερα μετά την παραπομπή του σε δίκη, για απιστία σε βαθμό κακουργήματος εις βάρος του Οργανισμού.

Η τιμή της μετοχής του Οργανισμού ήδη έχει υποχωρήσει κάτω από τα 6 ευρώ και η κεφαλαιοποίησή του χαμηλότερα από το εξευτελιστικό επίπεδο των 3 δις. ευρώ, καθώς οι διοικητικές πρακτικές της ομάδας Βουρλούμη έχουν οδηγήσει σε ένα ιδιότυπο ράλι φυγής των συνδρομητών του, που το πρώτο εξάμηνο του έτους ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Την ίδια στιγμή, οι νέες υπηρεσίες, στις οποίες ποντάρει ο ΟΤΕ τα… ρέστα του, όπως η συνδρομητική τηλεόραση μέσω διαδικτύου, απαξιώνονται από τις πρωτοφανείς γκάφες της διοίκησης και ο Οργανισμός μοιάζει παγιδευμένος σε μια πορεία διολίσθησης χωρίς τέλος.

Η απαξίωση του Οργανισμού, που είναι τόσο βίαιη, ώστε να μοιάζει ότι γίνεται βάσει σχεδίου, ευνοεί την εφαρμογή του στρατηγικού σχεδίου της Deutsche Telekom για υφαρπαγή της πλειοψηφίας των μετοχών σε εξευτελιστικό τίμημα. Μετά και την απαράδεκτη απόφαση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, να μην αναστείλει μερικώς τα δικαιώματα ψήφου των Γερμανών, επειδή απέκτησαν τον έλεγχο χωρίς να υποβάλουν δημόσια προσφορά για τις μετοχές της μειοψηφίας, έχει ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για την υποβολή μιας δημόσιας προσφοράς από την Telekom για το σύνολο των μετοχών του ΟΤΕ, σε εξευτελιστική τιμή!

Οι Γερμανοί, όμως, έχουν και εναλλακτική οδό «άλωσης» του ΟΤΕ, χάρη στα ολέθρια σφάλματα της διοίκησης Βουρλούμη: ήδη έχει δοθεί έγκριση από τη γενική συνέλευση των μετόχων για την άντληση μεγάλης χρηματοδότησης από την Telekom, ώστε να εξυπηρετηθούν τα τεράστια ανοίγματα που δημιούργησε ο υπερβολικός δανεισμός για τη σκανδαλώδη εξαγορά της Γερμανός. Αν αυτή η χρηματοδότηση δοθεί και με δεδομένη τη μεγάλη μείωση των ταμειακών ροών του Οργανισμού, που θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο στο μέλλον την εξυπηρέτηση του υπέρογκου δανεισμού, οι Γερμανοί θα μπορούν… ευγενώς να προτείνουν την κεφαλαιοποίηση αυτού του δανείου, ώστε να αποκτήσουν την πλήρη κυριαρχία στη μετοχική σύνθεση με… ψίχουλα.

Σε αντίθεση με όλους τους άλλους βασικούς παρόχους τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών της Ευρώπης, που κατάφεραν να παραμείνουν ισχυροί μετά την απελευθέρωση της αγοράς, ο ΟΤΕ εμφανίζει απόλυτη αδυναμία προσαρμογής στις συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού και η διοίκησή του έχει καταφέρει να παγιδευτεί σε μια πεισματική αντιπαράθεση με την Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών (ΕΕΤΤ), επιμένοντας να αλλάξει το πλαίσιο εποπτείας της αγοράς, ώστε να εξυπηρετεί τις αναχρονιστικές πρακτικές του Οργανισμού.

Με άλλα λόγια, αντί η διοίκηση του ΟΤΕ να συνεργάζεται με την ΕΕΤΤ για να προσφέρει στην αγορά πακέτα υπηρεσιών που θα είναι ελκυστικά στο κοινό, χωρίς να υποκρύπτουν προσπάθεια «γονατίσματος» του ανταγωνισμού με πρακτικές κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης, βρίσκεται σε συνεχή τριβή με τους επόπτες, οι οποίοι υποχρεώνονται να μπλοκάρουν πολλά από τα προτεινόμενα πακέτα υπηρεσιών και τελικά να στοχοποιούνται από τη διοίκηση Βουρλούμη ως δήθεν υπεύθυνοι για τη συνεχή φυγή συνδρομητών!

Αυτή η αδιέξοδη αντιπαράθεση, πρωτοφανούς έντασης στα ευρωπαϊκά χρονικά των τηλεπικοινωνιών, αντανακλά τις αναχρονιστικές εμπορικές πρακτικές, που επιμένει να εφαρμόζει ο κ. Βουρλούμης. Ένα σαφές δείγμα των αντιλήψεων που εξακολουθούν να επικρατούν στον ΟΤΕ είχε δοθεί πέρυσι, όταν ο Οργανισμός επιχείρησε να σύρει στα δικαστήρια εναλλακτικούς παρόχους, επειδή διαφήμιζαν ότι προσφέρουν πακέτα χωρίς πάγιες χρεώσεις, δυσφημίζοντας δήθεν τις εμπορικές πρακτικές του ΟΤΕ.

Η πεισματική εμμονή του κ. Βουρλούμη σε αυτή τη στείρα αντιπαράθεση, που δεν έχει επιτρέψει μέχρι στιγμής στον ΟΤΕ να παρουσιάσει ελκυστικά πακέτα υπηρεσιών, οδηγεί σε συνθήκες κρίσης σε πρωτοφανή έξοδο συνδρομητών: είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που έδωσε πρόσφατα ο ΟΤΕ, σύμφωνα με τα οποία το α’ εξάμηνο του 2010 αυξήθηκαν πάνω από 44% (!) οι «ελεύθερες» τηλεφωνικές συνδέσεις, δηλαδή οι γραμμές που καλύπτονται από τους ανταγωνιστές του ΟΤΕ. Μέσα σε ένα εξάμηνο, ο κ. Βουρλούμης «κατάφερε» να στείλει στον ανταγωνισμό σχεδόν 380.000 συνδέσεις, ανεβάζοντας τον αριθμό των απελευθερωμένων γραμμών πάνω από τα 1,237 εκατ.!

Την ίδια ώρα, η προσπάθεια Βουρλούμη (που είχε και τεράστιο οικονομικό κόστος για τον ΟΤΕ…) να χρησιμοποιήσει τη διαδικτυακή συνδρομητική τηλεόραση σαν ισχυρό «όπλο» κατά του ανταγωνισμού κατέληξε σε ανεπανάληπτο φιάσκο, για το οποίο ουδείς στον ΟΤΕ αισθάνθηκε την υποχρέωση να υποβάλει παραίτηση.

Στην πρόσφατη μεγάλη πρεμιέρα αθλητικών μεταδόσεων του Conn-x TV, οι οποίες είχαν προσελκύσει αρκετούς νέους συνδρομητές στο δίκτυο, οι φίλοι του ποδοσφαίρου έμειναν να κοιτούν μαύρες οθόνες, αντί για την ποδοσφαιρική αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Μακάμπι! Έτσι, αντί να γίνουν οι ακριβοπληρωμένες μεταδόσεις ποδοσφαιρικών αγώνων ο μεγάλος «κράχτης» για τη νέα υπηρεσία του ΟΤΕ, κατέληξαν να διώχνουν συνδρομητές, τους οποίους ο Οργανισμός υποχρεώθηκε να αποζημιώσει με δωρεάν συνδέσεις για αρκετούς μήνες.

Κάπως έτσι, ο ΟΤΕ βρίσκεται να δίνει τη δύσκολη «μάχη» με τον ανταγωνισμό χωρίς ελκυστικά πακέτα υπηρεσιών φωνής και ευρυζωνικών συνδέσεων, ενώ καταφέρνει να μετατρέπει ακόμη και τις νέες υπηρεσίες, που αποτελούν ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα όλων των βασικών παρόχων στις απελευθερωμένες αγορές της Ευρώπης, σε μεγάλο «πονοκέφαλο» για τη διοίκησή του! Ακόμη και αν κάποιος πάσχιζε να επινοήσει μια καλή συνταγή επιχειρηματικής αυτοκτονίας του ΟΤΕ, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να σκεφθεί κάτι καλύτερο (ορθότερα: χειρότερο) από τη συνταγή Βουρλούμη…

Διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ζητά ο πρωθυπουργός Μάικ Ραν στην Αυστραλία.

χαμομηλάκι

Πρωθυπουργός Νότιας Αυστραλίας:
«Η Μακεδονία είναι τόσο ελληνική όσο και η Ακρόπολη»
«κανείς δεν δικαιούται να κλέβει την ιστορία και τον πολιτισμό ενός άλλου έθνους»

Mike Rann, o Πρωθυπουργός της Νότιας Αυστραλίας

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: Τελευταία Νέα
Ο πρωθυπουργός της Νότιας Αυστραλίας, Μάικ Ραν, κάλεσε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να συμπεριλάβει την ελληνική γλώσσα στο εθνικό πρόγραμμα διδασκαλίας γλωσσών.

Ο κ. Ραν έγραψε σχετική επιστολή στο νέο υπουργό Παιδείας, Σάϊμον Κριν, στην οποία του αναλύει τους λόγους για τους οποίους η ελληνική γλώσσα πρέπει να είναι μεταξύ των γλωσσών που θα διδάσκονται στα αυστραλιανά σχολεία.

«Η κυβέρνηση της Νότιας Αυστραλίας πιστεύει ακράδαντα πως η ελληνική γλώσσα θα πρέπει να διδάσκεται στα δημόσια σχολεία μας. Η πολιτεία μου έχει μια μεγάλη ελληνική κοινότητα και γι' αυτό είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι», αναφέρει ο κ. Ραν.
Στη Νότια Αυστραλία, σύμφωνα με τα στοιχεία της πολιτειακής κυβέρνησης, την ελληνική γλώσσα διδάσκονται 4.500 μαθητές σε 36 σχολεία.

Αδειάζουν τα σχολεία από καθηγητές - Σήμα κινδύνου από την ΟΛΜΕ

καφενείο

Περίπου τρεις εβδομάδες απομένουν μέχρι την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και η ΟΛΜΕ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. "Υπάρχει σοβαρότατο ενδεχόμενο να προκύψουν τεράστια κενά λόγω των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων " λένε στο Newsit. Από τα μέτρα του μνημονίου για τις συντάξεις έφυγαν φέτος μέχρι και τον Αύγουστο συνολικά 7.526 εκπαιδευτικοί ενώ το 2009 συνταξιοδοτήθηκαν μόλις 2726.

Την ίδια ώρα, οι διορισμοί για το τρέχον έτος δεν ξεπερνουν τους 1.425 καθηγητές με αποτέλεσμα χιλιάδες σχολικές αίθουσες να προς το παρόν να μένουν χωρίς εκπαιδευτικό προσωπικό.

Ο Γ.Γ. της ΟΛΜΕ Θ. Κοτσιφάκης δήλωσε ότι "το μεγαλύτερο πρόβλημα θα δημιουργηθεί στις μεγάλες πόλεις όπου και οι αιτήσεις συνταξιοδότησης είναι περισσότερες". Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Αττικής όπου το 2009 συνταξιοδοτήθηκαν μόλις 240 εκπαιδευτικοί ενώ φέτος έχουν........ ξεπεράσει τους 2.360 σχεδόν 1000% αύξηση. Ανάλογη η εικόνα με το μπαράζ συνταξιοδοτήσεων και στην Θεσσαλονίκη, όπου το 2009 αποχώρησαν από την ενεργό δράση 78 καθηγητές ενώ φέτος 839. Εύβοια, Κυκλάδες και Κρήτη θα έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα

Η δραματική συρρίκνωση του διδακτικού προσωπικού, σύμφωνα με την ΟΛΜΕ, θα φέρει σημαντικά προβλήματα στις σχολικές αίθουσες καθώς θα χρειαστεί, όπως υποστηρίζουν, να σχηματιστούν τμήματα με περισσότερους από 25 μαθητές που ειναι το ανώτατο όριο.

Τί λέει το Υπουργείο Παιδείας

Πηγές του Υπουργείου ανέφεραν η σχολική χρονιά θα ξεκινήσει χωρίς προβληματα. Υποστηρίζουν ότι οι προσλήψεις που έγιναν, αλλά κυρίως το πρόγραμμα μετατάξεων καθηγητών που υπηρέτουν σε άσχετες θέσεις και θα επιστρέψουν στις σχολικές αίθουσες, αρκούν για να γεμίσουν οι κενές θέσεις.
newsit

Εκραξαν και τον Ζαγορίτη ...πελάτες ταβέρνας στη Μάνη

Aπό το "Παπατζήδες"

Τελικά μάλλον οι πολιτικοί μας πρέπει να τρώνε μόνο ντελίβερι και στις διακοπές τους...Τους βλέπει ο κόσμος και αηδιάζει ...να καταβροχθίζουν τα πανάκριβα μενού τους ενώ κατέκλεψαν και χρεοκόπησαν την χώρα ...Μετά τους Σιούφα , Κουτρουμάνη, σειρά είχε ο Ζαγορίτης Δείτε ο θέμα !

ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΕΣΑΝ "ΛΑΔΟΠΟΝΤΙΚΑ" ΧΘΕΣ ΣΕ ΤΑΒΕΡΝΑ ΣΤΙΣ "ΚΙΤΡΙΕΣ"...

"Η πληροφορία είναι καρατσεκαρισμένη. Όπως συνέβη με τις αποδοκιμασίες στον Σιούφα που πρώτοι αποκαλύψαμε έτσι και χθες το βράδυ στη...

Μεσσηνιακή Μάνη, στο χωριό της γυναίκας του τις Κιτριές, ένα πολύ όμορφο και γραφικό ψαροχώρι, ο Λευτέρης Ζαγορίτης μαζί με την σύζυγό του και μια παρέα φίλων έφαγε πολύ άγριο κράξιμο με αχαρακτήριστες εκφράσεις από παρέα φίλων που επισκέφτηκαν το χωριό και μένουν στην Αθήνα. Όλα έγιναν στις 10 το βράδυ στην ταβέρνα "Σάντοβα", όταν ένας από την παρέα παρατήρησε ότι ο Ζαγορίτης έτρωγε ψητό αστακό. Από το τραπέζι που καθόταν τον χαρακτήρισε "λαμόγιο". Σύμφωνα με πληροφορίες του Fimotro, ο Ζαγορίτης δεν απάντησε. Ο άνδρας της διπλανής παρέας επανήλθε αποκαλώντάς τον "λαδοπόντικα"! Ο Ζαγορίτης αποχώρησε διακριτικά. Και το γέλιο που έπεσε στις παρέες δεν περιγράφεται.."

http://fimotro.blogspot.com/

Πιο καλά η Αργεντινή από την Ελλάδα...

sibilla
Από το http://www.bankingnews.gr/

Ασφαλέστερο θεωρούν οι επενδυτές το χρέος της Αργεντινής από αυτό της Ελλάδας, αφού για πρώτη φορά μετά από επτά εβδομάδες τα CDS της Αργεντινής είναι χαμηλότερα από αυτά της Ελλάδας. Πιο συγκεκριμένα, το spread των CDS της Αργεντινής βρίσκεται στις 817 μονάδες βάσης, την ώρα που στην Ελλάδα ανέρχεται στις 840 μονάδες βάσης.
Οι επενδυτές έχουν στο νου τους ότι η οικονομία της Αργεντινής εκτιμάται ότι θα αναπτυχθεί φέτος κατά 9,7% ενώ οι εκτιμήσεις για την οικονομία της Ελλάδας δείχνουν ύφεση της τάξεως του 4%. Είναι πλέον ξεκάθαρη η...

τροχιά της οικονομίας της Αργεντινής, επισημαίνει η Wells Fargo, η οποία προσθέτει ότι η κυβέρνηση της χώρας έχει θέσει υπό έλεγχο τα δημοσιονομικά της την ώρα που το αναπτυξιακό outlook είναι πολύ ισχυρό. Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με την Ελλάδα, δηλώνει η Wells Fargo.
Το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Αργεντινής δε θα ξεπεράσει το 0,1% του ΑΕΠ της το 2010, επισημαίνει η Morgan Stanley, την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να μειώσει το έλλειμμα στο 8,1% φέτος, από 13,6% πέρσι. Την ίδια ώρα, το χρέος έφτασε το 2009 στο 113% στην Ελλάδα, από 49% στην Αργεντινή.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Bloomberg η απόδοση στην πρόσφατη έκδοση των 23ετών ομολόγων της Αργεντινής (σε πέσο) έφτασε το 10,18%, ενώ στην Ελλάδα η απόδοση του 10ετούς βρισκόταν το Μάρτιο (αφού δεν προχωρά σε εκδόσεις ομολόγων πλέον η Ελλάδα) στο 10,69%.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, ο προσανατολισμός της οικονομίας της Αργεντινής είναι σωστά στοχευμένος. Θεωρείται ως μία από τις βασικότερες εξαγωγικές χώρες αγροτικών προϊόντων παγκοσμίως, γεγονός που τη βοηθά ακόμη περισσότερο στην παρούσα φάση όπου και τα εμπορεύματα τροφίμων έχουν πάρει την ανιούσα. Σ' αυτά τα στοιχεί πρέπει να προσθέσουμε και τη σωστή διαχείριση από την πλευρά της κυβέρνησης, η οποία φαίνεται ότι πετυχαίνει τους στόχους της σχετικά με τα μακροοικονομικά αποτελέσματα της.