Οι τριτοκοσμικοί ανεβάζουν τα μεροκάματά τους

Ελευθεροτυπία

Στριμώχνουν τα πράγματα όλο και περισσότερο για τους κυνηγούς του χαμηλού εργατικού κόστους στον πλανήτη.

Τα μεροκάματα-ψίχουλα που προσφέρουν οι δυτικές και εγχώριες εταιρείες στους εργαζόμενους των βιομηχανικών κόμβων της Ασίας (Κίνα, Μπανγκλαντές, Βιετνάμ, Καμπότζη, Ινδονησία) δεν φτάνουν για να ζήσει κάποιος και οι εργάτες τολμούν πια και κατεβαίνουν όλο και πιο συχνά σε απεργίες διεκδικώντας αυξήσεις.

Δεν είναι μόνο οι γνωστές κινητοποιήσεις των Κινέζων εργαζομένων στη Foxconn και τη Honda, που έφεραν διψήφια αύξηση στους μισθούς τους. Απεργίες και διαδηλώσεις συμβαίνουν σε όλες τις παραπάνω χώρες που φιλοξενούν στην επικράτειά τους πληθώρα πολυεθνικών επιχειρήσεων. Στην Ντάκα του Μπανγκλαντές οι εργάτες της υφαντουργίας -οι πιο φτηνοί στον κόσμο- έκαψαν πρόσφατα αυτοκίνητα και λεηλάτησαν καταστήματα διεκδικώντας αύξηση του κατώτατου μισθού -τον οποίο ακόμη και ο πρωθυπουργός της χώρας έχει χαρακτηρίσει «ανεπαρκή και απάνθρωπο»- για πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια. Οι εργάτες κατάφεραν αύξηση του μισθού τους κατά 80%, από τα 23 στα 43 δολάρια το μήνα.

Στην Καμπότζη, με την απειλή απεργίας, 273 συνδικάτα πέτυχαν αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 21%, από τα 50 δολάρια το μήνα στα 61 δολάρια. Στο Βιετνάμ πέρυσι πραγματοποιήθηκαν 200 απεργίες, ενώ ανάλογος αριθμός εργατικών κινητοποιήσεων έγιναν σε Ινδονησία και Ινδία.

Η εργασιακή αναταραχή δεν είναι άμοιρη της ραγδαίας ανόδου τής τιμής των τροφίμων και άλλων βασικών αγαθών τα τελευταία χρόνια. Από το 2006 οι τιμές των εγχώριων τροφίμων αυξήθηκαν στο Μπανγκλαντές κατά 31%, καθιστώντας δυσβάσταχτο το φορτίο της επιβίωσης για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.

Ο αυξανόμενος θυμός των εξαθλιωμένων εργαζομένων της Ασίας έχει αρχίσει ήδη να χτυπά δυνατά το καμπανάκι στα επιτελεία των πολυεθνικών εταιρειών οι οποίες -αναζητώντας το ξίγκι από τη μύγα- ευελπιστούσαν ότι θα καταφέρουν να παρακάμψουν το αυξανόμενο εργατικό κόστος και τις απεργίες στην Κίνα με τη μεταφορά της παραγωγής τους στις υπόλοιπες χώρες. Το Ελντοράντο του χαμηλού εργατικού κόστους που απήλαυσαν τα τελευταία χρόνια όμως δείχνει πια να φτάνει στα όριά του. Θα πρέπει να πληρώσουν πια περισσότερο αν θέλουν να παράγουν.