Ενα μουντιάλ που δεν είναι του λαού

Το δεύτερο απόσπασμα του άρθρου του Εντμίλσον Κόστα, μέλους της ΚΕ του Βραζιλιάνικου Κομμουνιστικού Κόμματος και υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων


Συνεχίζουμε σήμερα με το δεύτερο και τελευταίο μέρος του άρθρου του στελέχους του Βραζιλιάνικου ΚΚ (δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Κόμματος), που «φωτίζει» το γιατί των λαϊκών κινητοποιήσεων ενάντια σε μια διοργάνωση που το μόνο που κάνει είναι να αυγαταίνει τα κέρδη των καπιταλιστών και όσων, όπως η FIFA (Διεθνής Ομοσπονδία Ποδοσφαιρικών Ενώσεων), εκμεταλλεύονται το λαϊκότερο των αθλημάτων.

Σε μια χώρα που στερείται νοσοκομείων, κέντρων υγείας και η μετακίνηση είναι δημόσιος κίνδυνος, οι φαραωνικές δαπάνες του μουντιάλ προκαλούν έντονα κριτικά αισθήματα. Σύμφωνα με υπολογισμούς της ίδιας της κυβέρνησης, ήδη έχουν δαπανηθεί περίπου 12,8 δισ. δολάρια, αλλά αυτό το νούμερο είναι υποτιμημένο. Δεν είναι μόνο οι δαπάνες που εξοργίζουν το λαό. Ενα σύνολο προβλημάτων που συνδέεται με την καπιταλιστική κερδοφορία, την αλαζονεία της FIFA και τις υπερτιμολογήσεις στα έργα προσθέτουν κι άλλο λάδι στη φωτιά της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Εκτοπισμός χιλιάδων φτωχών από τις παραγκουπόλεις - φαβέλες

Το μουντιάλ άνοιξε την όρεξη της κερδοσκοπίας στην αγορά ακινήτων, για την απόκτηση των γειτονικών περιοχών στα στάδια και την οικοδόμηση ξενοδοχείων και πολυτελών διαμερισμάτων. Η κυβέρνηση, σε συμμαχία με τις μεγάλες

Βραζιλία: H χώρα των αντιθέσεων

Άρθρο του Εντμίλσον Κόστα, μέλους της ΚΕ του Βραζιλιάνικου Κομμουνιστικού Κόμματος και υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων




Οι κινητοποιήσεις, οι λαϊκές διαμαρτυρίες και τα ξεσπάσματα, οι απεργίες και οι εργατικοί αγώνες που σημαδεύουν το Μουντιάλ εξέπληξαν πολλούς. Βρήκαν τη δύναμη να διαπεράσουν το τείχος των αστικών ΜΜΕ. Τι είναι αυτό που τα τροφοδότησε; Ποιοι είναι οι λόγοι που, σε μια χώρα όπου το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά άθλημα, αλλά «πάθος», οδήγησαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού -ορισμένες έρευνες μιλούν για 40%, άλλες για ακόμη περισσότερο- να έχει στάση κριτικής και αντίθεσης στην πραγματοποίηση του Μουντιάλ; Το άρθρο που δημοσιεύουμε, τουΕντμίλσον Κόστα, μέλους της ΚΕ και υπεύθυνου Διεθνών Σχέσεων του Βραζιλιάνικου ΚΚ, (πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του κόμματος), βοηθά

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Ακούω συνεχώς κάθε επαΐοντα από βουλευτή, υπουργό και πρωθυπουργό μέχρι πτυχιούχους του Χάρβαρντ, να λένε ότι, η κρίση δεν είναι μόνο καταστροφή αλλά κυρίως είναι ευκαιρία μιας νέας ανάπτυξης!

Δηλαδή: Ο πόλεμος (που είναι κρίση) δεν είναι μόνο καταστροφή, αλλά κυρίως είναι ευκαιρία μιας νέας ανάπτυξης!

Κρυφά και φανερά όλοι αυτοί οι καπιταλιστικοθρεμένοι έχουν σαν βαθύ πόθο στην ψυχή τους, την ευκαιρία της ανάπτυξης! 

Γι αυτό και επιδιώκουν πάντα την προϋπόθεσή της: την καταστροφή!

(από το fb του Στέργιου  "Αριστερά και πολιτική")

Φάτε τις σάρκες σας

Δεν είναι καταπληκτικό;

Να ψάχνουν μέτρα εναντίον φτωχών, για να "καλύψουν" το κενό που προκύπτει από τη "διόρθωση της αδικίας" μετά την απόφαση της δικαιοσύνης για ενστόλους και δικαστικούς;

Με λίγα λόγια, κόψτε το κεφάλι σας, αλλά μην πειράζετε το σύστημα.
Φάτε τις σάρκες σας μεταξύ σας!

Κάτω τα χέρια από τους πλούσιους και τα δικαιώματά τους όμως. Μακριά από τέτοιες σκέψεις.
Αλλιώς θα φύγουν και θα πάνε αλλού....

Οι επιχειρήσεις(όχι όλες μικρέ) πρέπει να έχουν ελαφρύνσεις. Πρέπει να τους δοθούν κίνητρα.

Δηλαδή σκάψε κι άλλο στις άδειες σου τσέπες.

Γίνε ακόμη πιο φτωχός για το καλό σου.

Γκρέμισε κάτι ακόμα από τη μισογκρεμισμένη σου ζωή.

Κόψε κάτι από την ανάσα σου και δώσε ανάσα ...στην πατρίδα.

Κατάργηση της «τράπεζας θεμάτων»

Η επικαιρότητα με τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τα αποτελέσματα των εξετάσεων της Α' Λυκείου φέρνει ξανά στην επιφάνεια το θέμα της «τράπεζας θεμάτων» και του νόμου για το «νέο Λύκειο». Πληροφορίες αναφέρουν ενδεικτικά ότι υπάρχουν μεγάλα ποσοστά μετεξεταστέων, κυρίως στα μαθηματικά, σε διάφορα Λύκεια της Αθήνας. Η «τράπεζα θεμάτων» συμβάλλει κατά κύριο λόγο σε αυτήν την κατάσταση. Κι ακόμα, τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι το πολυδιαφημιζόμενο «νέο Λύκειο» γίνεται όλο και πιο ταξικό, με εξεταστικές διαδικασίες τύπου πανελλαδικών, αποθαρρύνοντας μαθητές από τα λαϊκά στρώματα να συνεχίσουν σε αυτό, σπρώχνοντάς τους στην κατάρτιση και τη μαθητεία, στο μεροκάματο από τα 15, χωρίς να έχουν ολοκληρώσει τη βασική τους εκπαίδευση. Κάτι που στον 21ο αιώνα θα έπρεπε να εξασφαλίζεται για όλα τα παιδιά.

Οι εξελίξεις αυτές επιβεβαιώνουν τη θέση που πήρε από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ, αλλά και τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε (παρεμβάσεις στη Βουλή, συνάντηση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τον προηγούμενο υπουργό Παιδείας, κ.ά.) για να καταργηθεί η «τράπεζα θεμάτων» και οι προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις να είναι ενδοσχολικές, δηλαδή να είναι στην ευθύνη του εκπαιδευτικού που διδάσκει στην τάξη όχι μόνο το να διορθώνει τα θέματα των εξετάσεων, αλλά και να τα επιλέγει όλα ο ίδιος.

Γιατί τα θέματα της «τράπεζας» (τα δύο θέματα από τα τέσσερα που μπαίνουν για εξέταση σε κάθε μάθημα) κληρώνονται και το τι θα πέσει σε κάθε σχολείο δεν παίρνει υπόψη τι έχει διδαχτεί, το επίπεδο της τάξης, τις καταβολές των παιδιών και την προσπάθεια που έχουν καταβάλει, με αποτέλεσμα να μπαίνουν θέματα πολύ μακριά από αυτά που έχουν δουλέψει όλη τη χρονιά, που να εξετάζουν επουσιώδεις, δευτερεύουσες λεπτομέρειες, στις οποίες ο καθηγητής μπορεί να μη στάθηκε ιδιαίτερα κ.τ.λ.

Το να μπορούν να εξετάζονται στα ίδια θέματα οι μαθητές ενός ακριβού ιδιωτικού σχολείου με τους μαθητές ενός σχολείου στον Κολωνό ή στο Πέραμα και με τους μαθητές σε ακριτικά χωριά ή νησιά, που τη μισή χρονιά δεν είχαν καθηγητές σε βασικά μαθήματα, δεν συνιστά ισότητα και αναβάθμιση των σχολείων. Γιατί, πολύ απλά, οι μαθητές δεν έχουν τις ίδιες αφετηρίες, δεν έχουν διδαχθεί τα ίδια πράγματα και δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες να καλύψουν κενά και να ενισχύσουν τις προσπάθειές τους με τους μαθητές από πιο εύπορες οικογένειες. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μόνοι που χαιρετίζουν χωρίς επιφυλάξεις την «τράπεζα θεμάτων» και ήδη μιλούν για αύξηση της πελατείας τους είναι οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων.

Η «τράπεζα θεμάτων» δεν ελέγχει το βαθμό αφομοίωσης της γνώσης από τους μαθητές, τυποποιεί τη μάθηση (οδηγεί τους μαθητές να διαβάζουν θέματα εξετάσεων αντί να εντρυφούν και να αφομοιώνουν την ουσία των μαθημάτων τους) και μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και τιμωρητικά με δύσκολα ή υπερβολικά θέματα, ανάλογα με τον παράγοντα τύχη, ακυρώνοντας την όποια προσπάθεια έχουν κάνει οι μαθητές όλη τη χρονιά. Ετσι, ακόμα και μαθητές που στις φετινές εξετάσεις είχαν την τύχη στα σχολεία τους να κληρωθούν εύκολα θέματα, του χρόνου μπορεί να βρεθούν στη θέση των σχολείων που σήμερα παρουσιάζουν την εικόνα του 30% και του 40% των μετεξεταστέων, ανάλογα με το τι θα κληρωθεί.

Το βέβαιο είναι ότι σε τίποτα δεν βελτιώνεται το Λύκειο με την «τράπεζα θεμάτων». Δεν προσφέρει ούτε σε γνώση ούτε - πολύ περισσότερο - στον παιδαγωγικό χαρακτήρα του σχολείου. Είναι ανάγκη να δυναμώσει η πάλη για την κατάργησή της.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τι είναι η αριστερά; Δέκα παρατηρήσεις

1. "Αριστερά" στην Ελλάδα υπάρχει από το 1951 και την ίδρυση, στο έτος αυτό, της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς. Ως κατηγορία της πολιτικής σκέψης δεν είχε κανένα βάρος στη χώρα στην εποχή πριν τη δεκαετία του 1950. Ο "αναρχισμός" ήταν πολύ σημαντικότερος προσδιορισμός ιδεολογίας στις αρχές του ελληνικού εργατικού κινήματος από ό,τι η "αριστερά", για να μην μιλήσουμε για το πόσο σημαντικότερες κατηγορίες για την αντι-αστική πολιτική ήταν ο "μπολσεβικισμός", ή η συμμόρφωση με την Τρίτη Διεθνή. Η προϋπόθεση της γέννησής της, δομικά, ήταν η απαγόρευση του ΚΚΕ μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, και κατά συνέπεια, η επιβεβλημένη από την κρατική τρομοκρατία αυτολογοκρισία του αυτοπροσδιορισμού ως "κομμουνιστής." Η "αριστερά" γεννιέται κάτω από συνθήκες κρατικής καταστολής ως αμυντική παρονομασία και αυτοπροστατευτική ψευδεπιγραφή.



2. Η ήττα όμως του ΔΣΕ, σε συνδυασμό με την κρατική τρομοκρατία και καταστολή, δημιουργεί ταυτόχρονα και τις προϋποθέσεις η ψευδεπίγραφη και αμυντικογενής ταυτότητα του "αριστερού" (ως ουσιαστικοποιημένου επιθέτου, και όχι με την ιστορική σημασία της προσχώρησης στην "αριστερή πτέρυγα" μέσα σε ένα εργατικό-σοσιαλιστικό κόμμα, που έχει μια εντελώς διαφορετική γενεαλογία) να αποκτήσει τη δική της ουσία. Με πιο απλά λόγια, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα μέρος των κομμουνιστών να περάσει πραγματικά (κι όχι κατ' επίφαση) με το μέρος της "δημοκρατίας", που σε συνθήκες αταλάντευτης κυριαρχίας του καπιταλισμού, σημαίνει αναγκαστικά με το μέρος της "αστικής δημοκρατίας." Η "αριστερά" είναι παράγωγο της ουσιαστικής συνθηκολόγησης ενός τμήματος των κομμουνιστών με το νικηφόρο αστικό κράτος.


3. Στο οικονομικό πεδίο, "αριστερά" σημαίνει "διεκδίκηση μιας δικαιότερης κατανομής του πλούτου" ή του "κοινωνικού προϊόντος." Δεν σημαίνει ποτέ αλλαγή του τρόπου παραγωγής, δεν σημαίνει ποτέ αλλαγή των σχέσεων παραγωγής και δεν σημαίνει ποτέ κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Και φυσικά, το πόσο προβληματική είναι η έννοια της "δικαιότερης κατανομής" το δείχνει ήδη ο Μαρξ της Κριτικής του προγράμματος της Γκότα το 1875. Η καλλιέργεια της αυταπάτης ότι το διακύβευμα ήταν ποτέ διαφορετικό από το ασαφές αίτημα για "δικαιότερη κατανομή" αποτελεί προϊόν της εκμετάλλευσης της αναγκαστικής συνύπαρξης σοσιαλδημοκρατών και κομμουνιστών υπό το καθεστώς της αστικής τρομοκρατίας της δεκαετίας του 1950 για να δημιουργηθούν ευχάριστες συγχύσεις και ζαχαρωμένα χάπια.


4. Επειδή το μέγιστο αίτημα της αριστεράς είναι η "δικαιότερη κατανομή" του καπιταλιστικά συσσωρευμένου πλούτου, η αριστερά είναι φύσει και θέσει με το μέρος της μεταρρύθμισης ενάντια στην επανάσταση.


5. Επειδή οι οικονομικές κρίσεις του κεφαλαίου στενεύουν ασφυκτικά τα περιθώρια ικανοποίησης του αιτήματος της "δικαιότερης κατανομής", η αριστερά, σε τέτοιες περιόδους, δεν έχει κανένα οικονομικό περιεχόμενο διακριτό απ' αυτό των αστικών κομμάτων. Μπορεί να χτίσει τέτοιο περιεχόμενο μόνο σε περιόδους ανάπτυξης των ρυθμών της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης, υπό την προϋπόθεση όμως ότι υφίστανται μέσα πίεσης τέτοια ώστε να της επιτρέψουν να εμφανίζεται ως "παροχέας" της εργατικής τάξης και "διαπραγματευτής" εκ μέρους της. Μετά την ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού όμως δεν υπάρχουν τέτοια μέσα ούτε εκτός περιόδων κρίσης. Συνεπώς, ούτε στο εγγύς διαφαινόμενο μέλλον πρόκειται να αποκτήσει η αριστερά το παραμικρό διακριτό οικονομικό περιεχόμενο ως έννοια.


6. Εν τη απουσία διακριτού οικονομικού περιεχομένου, η αριστερά, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, εξελίχθηκε στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 σε μια κατηγορία του εποικοδομήματος.


7. Η πρώτη βασική σφαίρα στην οποία η αριστερά απέκτησε περιεχόμενο ήταν η αισθητική, σε όλες της τις μορφές. Γι αυτό τον λόγο είναι ακόμα και σήμερα πολύ πιο εύκολο να εντοπίσει κανείς "αριστερό" κινηματογράφο, ποίηση, ζωγραφική, εικονογραφία, ρητορική, κλπ. από ό,τι να εντοπίσει "αριστερό" οικονομικό πρόγραμμα διακριτό από το αστικό οικονομικό πρόγραμμα εν γένει. Μετά το 1960, η αριστερά κατέστη κυρίαρχα μια αισθητική κατηγορία, μια πρόταση για το αισθητικό.


8. Η δεύτερη βασική σφαίρα στην οποία η αριστερά απέκτησε περιεχόμενο, και στην ίδια ακριβώς περίοδο και παράλληλα με την διάχυσή της στο πεδίο της αισθητικής, ήταν τα "κοινωνικά δικαιώματα", νοημένα ως ατομικά δικαιώματα βασισμένα στη "διαφορά" και τη "διαφορετικότητα". Πρόκειται αναπόφευκτα για δικαιώματα που προϋποθέτουν μια νόρμα την οποία ταυτόχρονα αμφισβητούν και επιχειρούν να διευρύνουν. Όλα τα κοινωνικά κινήματα που δημιούργησε η αριστερά από τη δεκαετία του 1950 και μετά καθορίζονται απ' αυτή την αντίφαση ανάμεσα στην μη αμφισβήτηση της ύπαρξης νόρμας --στην προϋπόθεση της σταθερότητας και βιωσιμότητας, ουσιαστικά, του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής-- και την αμφισβήτησή της στο ιδεολογικό και ρητορικό επίπεδο, καθώς και από την δευτερεύουσα αντίφαση ανάμεσα στην απόρριψη της νόρμας και την απόπειρα διεύρυνσής της, μετατροπής της σε κάτι λιγότερο "αποκλειστικό" από ό,τι στο παρελθόν.


9. Σε περιόδους ύφεσης, οι κατακτήσεις των "κοινωνικών κινημάτων" δεν εξανεμίζονται ακριβώς αλλά αποκαλύπτονται ως οφθαλμαπάτες, καθώς καμία παρέκκλιση από τις αναγκαιότητες της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης δεν είναι πια εφικτή και τα "κοινωνικά δικαιώματα" είτε αποκαλύπτονται ως άνευ περιεχομένου είτε ως απόλυτα ανώδυνα για το σύστημα ακόμα και στις σκληρότερες περιόδους κοινωνικής καταπίεσης. Είναι η εποχή όπου ο γάμος ομοφυλοφίλων φαντάζει πολύ λιγότερο ριζοσπαστικός ως αίτημα από το δικαίωμα στη στέγαση ή την ιατρική περίθαλψη, γιατί τα δεύτερα έχουν οικονομικό κόστος για το κεφάλαιο, ενώ ο πρώτος απαιτεί μονάχα "ιδεολογικές προσαρμογές" στο αστικό κράτος.


10. Η αριστερά είναι ουσιώδες και οργανικό κομμάτι της "Μεγάλης Αυταπάτης" ενός σημαντικού τμήματος των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων, που έβγαλε εσφαλμένα συμπεράσματα για τη φύση του κεφαλαιοκρατικού συστήματος από την περίοδο στην οποία οι ρυθμοί ανάπτυξης και η πίεση του υπαρκτού σοσιαλισμού επέτρεπαν στο αίτημα για "δικαιότερη κατανομή του κοινωνικού προϊόντος" να έχει ορισμένες --και περιορισμένες-- πρακτικές εκφάνσεις στο επίπεδο του βιοτικού επιπέδου και της καθημερινής ζωής. Σήμερα, η μοναδική της χρησιμότητα ως έννοιας είναι στην υπηρεσία της σύγχυσης για την φύση της πολύ ουσιωδέστερης και ιστορικά σημαντικότερης έννοιας της σοσιαλδημοκρατίας, καθώς και στην υπηρεσία της αναπαραγωγής των πνευματικών και τεχνοκρατικών ελίτ που την εκμεταλλεύονται για να κερδίσουν λαϊκή νομιμοποίηση, οδηγώντας νομοτελειακά στην όλο και μεγαλύτερη απαξίωσή της από τα λαϊκά στρώματα, με όσες --σοβαρές-- πολιτικές συνέπειες έχει αυτό. Εξυπακούεται ότι η όλη συζήτηση περί του τι είναι η "αυθεντική" αριστερά και το ποιο κόμμα εκφράζει ή όχι "αληθινά" κάτι που δεν έχει κανένα πραγματικό οικονομικό περιεχόμενο είναι παρελκυστική εξ αρχής, και ότι ο μόνος στόχος της είναι η διαιώνιση της πολιτικής παράλυσης και ανημπόριας των εργατικών στρωμάτων.

Lenin Reloaded

Με αφορμή το εκλογικό αποτέλεσμα στη Θράκη

Του Δημήτρη Παπατολίδη*
Το εκλογικό αποτέλεσμα στην περιοχή της Θράκης και ιδιαίτερα στους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης, όπου η μουσουλμανική μειονότητα αποτελεί σχεδόν το μισό του πληθυσμού, έγινε πρωτοσέλιδο στον αστικό Τύπο της χώρας, ανησύχησε τόσο τα κόμματα της συγκυβέρνησης, όσο και τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις που συνοδοιπορούν στο μονόδρομο της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας της ΕΕ, όπως ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και ΑΝΕΛ.

Τα υψηλά ποσοστά του Κόμματος Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας (ΚΙΕΦ ή DEB), δηλαδή του Κόμματος που είχε ιδρύσει ο Αχμέτ Σαδίκ, πρώην ανεξάρτητος βουλευτής της Ροδόπης (1989 - 1993) και που ανοιχτά στηρίζεται από την τουρκική κυβέρνηση, αξιοποιώντας το μηχανισμό του προξενείου στην περιοχή, στην ουσία ανέδειξαν τη μεγάλη επιρροή της αστικής τάξης της Τουρκίας στη μειονότητα.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι καινούργιο. Οσοι σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, μέχρι χτες όχι μόνο έκαναν τα στραβά μάτια στη δράση του προξενείου, αλλά είχαν και ακολουθούσαν τη λογική της συναλλαγής μαζί του.

Τέτοια τακτική ακολούθησαν στην πλειονότητά τους οι επίδοξοι μνηστήρες της αστικής διαχείρισης και στις τελευταίες εκλογές. Κορυφή του παγόβουνου ήταν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μια, προωθούσε την υποψηφιότητα της βραβευμένης από το αμερικανικό προξενείο Σεμπιχά, ενώ, από την άλλη, διεκδικούσε τη μειονοτική ψήφο στην Περιφέρεια με έναν πασίγνωστο παράγοντα,

Στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια το συλλαλητήριο για το Ασφαλιστικό και τις συντάξεις

902

Για το Ασφαλιστικό και τις συντάξεις διαδηλώνουν σήμερα εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες και νέοι.

Στην Αθήνα το αγωνιστικό ραντεβού έχει δοθεί στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια.

Οι συνταξιούχοι, με κάλεσμα των Συνεργαζόμενων Συνταξιουχικών Οργανώσεων ΙΚΑ - ΕΤΑΜ, ΠΟΣ Δημοσίου Υπαλλήλων, ΠΟΣΕ ΟΑΕΕ, ΟΤΑ και οι Πανελλήνιες Ενώσεις ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, ΝΑΤ θα συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο με πανελλαδική κινητοποίηση.

Στο συλλαλητήριο στην Αθήνα θα παραβρεθεί και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Πούλμαν για την κινητοποίηση της Αθήνας 

Από τη Θεσσαλονίκη: Τα λεωφορεία ξεκίνησαν ήδη από το Άγαλμα Βενιζέλου. (Δείτε παρακάτω φωτό)
Από το Λαύριο: Το Εργατικό Κέντρο δρομολογεί πούλμαν που θα αναχωρήσουν στις 4.30 το απόγευμα από το Άγαλμα των Μεταλλωρύχων.
Από την Καλαμάτα: Η Γραμματεία Μεσσηνίας του ΠΑΜΕ δρομολογεί πούλμαν που θα αναχωρήσουν στις 2 μ.μ. από το Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας. Συμμετοχή στα τηλέφωνα του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας 27210-90411 και 27210-80656.
Από τη Λαμία: Θα αναχωρήσουν πούλμαν στη 1.15 μ.μ. από την πλατεία Πάρκου.
Από τη Λιβαδειά: Θα αναχωρήσουν λεωφορεία στις 2.30 μ.μ. από την πλατεία Λάμπρου Κατσώνη (Ζάππειο)

Προσυγκεντρώσεις
Η προσυγκέντρωση των συνδικάτων, των μαζικών φορέων, των γυναικών, της νεολαίας, των Λαϊκών Επιτροπών έχει

Το Συντονιστικό Κατοίκων Ν.Φιλαδέλφειας-Ν.Χαλκηδόνας καταγγέλει την αντισυγκέντρωση της Original

Διαβάσαμε το πρωί της Τρίτης 17 Ιούνη την ανακοίνωση-κάλεσμα των οργανωμένων οπαδών της ΑΕΚ που καλεί σε "ανοιχτή και ΕΙΡΗΝΙΚΗ συγκέντρωση στην Πλατεία Πατριάρχου στη Νέα Φιλαδέλφεια, την Πέμπτη 19/6 και ώρα 18.00 με θέμα φυσικά το γήπεδό μας στα χώματά μας...". Για όσους δεν κατάλαβαν, τα δυο απειλητικά υστερόγραφα του καλέσματός τους, απευθύνονται στο Συντονιστικό Κατοίκων Ν.Φιλαδέλφειας-Ν.Χαλκηδόνας, το οποίο έχει, από την προηγούμενη Πέμπτη 12/6, καλέσει ανοιχτή συζήτηση για το νέο ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας-Αττικής (ΡΣΑ) στον ίδιο χώρο, την ίδια μέρα και μια ώρα αργότερα. Αυτό, σε απλά ελληνικά, σημαίνει ότι η "ειρηνική συγκέντρωση" των οπαδών είναι μια αντισυγκέντρωση που επιδιώκει να θεσπίσει το νέο παρακράτος και θυμίζει έντονα την οργάνωση "Καρφίτσα", η οποία δολοφόνησε πριν πενήντα χρόνια τον βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη.
Πρόκειται για την πέμπτη φορά τους τελευταίους εννιά μήνες που οι οπαδοί της ΑΕΚ παρεμβαίνουν δυναμικά στα τεκταινόμενα της πόλης κατ' αυτόν τον τρόπο. Προηγήθηκαν δύο "ειρηνικές συγκεντρώσεις" σε δημοτικά συμβούλια όπου υφαρπάχθησαν αποφάσεις, μία δίπλα σε προεκλογική συγκέντρωση και άλλη μια σε εκδήλωση πρωτοβουλίας κατοίκων που επιχείρησε να διεξαχθεί στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης στις 29/5. Εύλογα μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι οργανωμένοι οπαδοί της ΑΕΚ θα επισκεφθούν και πάλι το Δημοτικό Συμβούλιο στην ειδική συνεδρίασή του για το νέο ΡΣΑ την ερχόμενη Δευτέρα 23/6.
Καλέσαμε εξαρχής την εκδήλωση για να μπορέσει ν' ανοίξει μια αναγκαία συζήτηση η οποία, με ευθύνη του δήμου και των πολιτικών φορέων της πόλης, δεν έχει ανοίξει εδώ και μήνες. Έχουμε κάθε καλή διάθεση να συζητήσουμε, να διαφωνήσουμε και να συμφωνήσουμε για τα προβλήματα της πόλης, σημερινά και αυριανά, με κάθε πολίτη, και με τους φίλους της ΑΕΚ, αν αυτοί το επιθυμήσουν. Καλωσορίζουμε μάλιστα την αντίθεσή τους στο καταστροφικό για το Άλσος μας άρθρο 82 του νέου ΡΣΑ, που επιτρέπει την επέκταση των αθλητικών εγκαταστάσεων της Δικέφαλος ΑΕ στο χώρο του Άλσους. Τους καλούμε να δηλώσουν την αντίθεσή τους και στις ρυθμίσεις των άρθρων 18 και 19, που κλέβουν το Άλσος από τον δήμο μας για να καταλήξει στα χέρια ενός φορέα που σκοπό του θα έχει την οικοπεδοποίησή του για να φιλοξενήσει εμπορικές δραστηριότητες.
Οι απειλές και οι αντισυγκεντρώσεις δε βοηθούν στην κατεύθυνση της ομαλής δημοκρατικής συζήτησης. Το αντίθετο, μάλιστα: ενώ το κάλεσμα των οργανωμένων οπαδών της ΑΕΚ μιλά για ανεξαρτησία και αντίθεση στα κάθε είδους επιχειρηματικά συμφέροντα, την ίδια στιγμή αυτοί αντικειμενικά δουλεύουν για λογαριασμό του Δημήτρη Μελισσανίδη και των σχεδίων του για την πόλη μας, που αποτυπώνονται τόσο στο άρθρο 81, όσο και στα άρθρα 18, 19 και 82 του νέου ΡΣΑ.
Τι θα γίνει λοιπόν; Θα επιβληθούν οι όροι του δημοκρατικού διαλόγου ή θα επικρατήσει άνευ διαλόγου αυτός που φωνάζει δυνατότερα; Στη μια περίπτωση, θα ζούμε στην Νέα Φιλαδέλφεια με την παράδοση των δημοκρατικών αγώνων και της λαϊκής συμμετοχής. Στη δεύτερη, ίσως οι αρμόδιοι θα πρέπει να σκεφτούν να την μετονομάσουν σε Παλέρμο...

Συντονιστικό Κατοίκων Ν.Φιλαδέλφειας-Ν.Χαλκηδόνας και γύρω περιοχών

ΙΡΑΚ «Νερό στο μύλο» των ιμπεριαλιστών η επέλαση των ισλαμιστών

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο χάρτης του Ιράκ και ενδεικτικά η εθνοθρησκευτική προέλευση του πληθυσμού, στοιχείο που αξιοποιείται για τα σενάρια διαμελισμού της χώρας

Νέα δεδομένα στην ευρύτερη περιφέρεια της Μέσης Ανατολής δημιουργεί η ραγδαία προέλαση των ισλαμιστών εξτρεμιστών σουνιτών της οργάνωσης«Ισλαμικό Κράτος σε Ιράκ και Λεβάντε» μετά την κατάληψη της βόρειας ιρακινής επαρχίαςΝινευή, συμπεριλαμβανομένων της πρωτεύουσάς της, Μοσούλης, και των πόλεων Τικρίτ, Σαντίγια και Τζαλούλα της επαρχίας Ντιγιάλα από την περασμένη Τρίτη έως προχτές το απόγευμα.



Οι καταιγιστικές εξελίξεις, αν μη τι άλλο, πέρα από τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και τους εκατοντάδες νεκρούς που προκάλεσαν μέσα στα πρώτα 24ωρα, ανοίγουν την όρεξη ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για νέα επέμβαση στο Ιράκ καιανακάτεμα της τράπουλας στην ευρύτερη περιοχή με στόχο την προώθηση των συμφερόντων τους υπέρ μονοπωλίων που θεωρούν πως «αδικήθηκαν» από το μοίρασμα της «πίτας» με τα πετρέλαια και τα κατασκευαστικά έργα στο βομβαρδισμένο Ιράκ μετά την επέμβαση του 2003.

Οι πιέσεις και οι κινήσεις του Ομπάμα

Πρώτοι από όλους οι ΗΠΑ βλέπουν τις εξελίξεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον επιχειρώντας να αποδείξουν ότι τα «δυσαναπλήρωτα» κενά που δημιουργεί η «πλήρης» αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής (π.χ. στο Αφγανιστάν), όπως έγινε το 2011 στο Ιράκ, μπορεί, σε συνδυασμό με μία κυβέρνηση που την κατονομάζει ως ανίκανη, να ανατρέψουν τις «ευαίσθητες» ισορροπίες. Η δράση των εξτρεμιστών μισθοφόρων της ISIL προσφέρει τα κατάλληλα προσχήματα στους Αμερικανούς, για επιστροφή στην περιοχή και για επέμβαση (παλιού ή νέου τύπου...), με ενδιάμεσο στάδιο βραχυπρόθεσμες στρατιωτικές λύσεις, όπως «αεροπορικές επιδρομές» ακριβείας με επανδρωμένα ή τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη, κάποια εκ των οποίων μεταφέρονται και από το αεροπλανοφόρο «USS George Bush», που πήρε ήδη από την Παρασκευή εντολή να κινηθεί στον Περσικό Κόλπο.

Η κατάληψη στρατηγικών πόλεων και η ραγδαία επέλαση των εξτρεμιστών έως προχτές βράδυ, που μάχονταν με δυνάμεις του ιρακινού στρατού στα περίχωρα της Μπακούμπα (δηλαδή μερικές δεκάδες χλμ. έξω από τη Βαγδάτη) αναγκάζουν, κατά τους Αμερικανούς, την κυβέρνηση του σιίτη πρωθυπουργού, Νούρι αλ Μάλικι, να άρει τις αντιστάσεις και να σταματήσει τον παραγκωνισμό των σουνιτών (που η κυβέρνηση του Τζ. Ου. Μπους είχε ενθαρρύνει μετά την επέμβαση του 2003, σε μία προσπάθεια να ξεδοντιάσει όλο τον κρατικό μηχανισμό του Ιρακινού Προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν).

Ο Ομπάμα, στη διάρκεια δηλώσεων που έκανε το απόγευμα της Παρασκευής από το Λευκό Οίκο,ξεκαθάρισε πως δεν προτίθεται άμεσα τουλάχιστον να ξαναστείλει χερσαίες δυνάμεις στο Ιράκ, με δεδομένο το βαρύ τίμημα των 4.500 νεκρών Αμερικανών στρατιωτών, ή να προχωρήσει σε σχέδιο στρατιωτικής και πολιτικής δράσης για την ανάσχεση των εξτρεμιστών εάν προηγουμένως η ιρακινή κυβέρνηση δεν παραμερίσει τις διαφορές της και δεν τα βρει με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.

«Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να συρθούμε ξανά σε μία κατάσταση κατά την οποία ενώ ελέγχουμε τα πράγματα όσο είμαστε εκεί με τεράστιες θυσίες, στη συνέχεια εν τη απουσία μας, κάποιοι αρχίζουν να ενεργούν με τρόπους μη παραγωγικούς για τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα και ευημερία της χώρας», είπε ο Ομπάμα φωτογραφίζοντας την κυβέρνηση Μάλικι.

Και ενώ κάποιες πιο συγκεκριμένες αποφάσεις, από αμερικανικής πλευράς, αναμένονται τουλάχιστον μέσα στις επόμενες μέρες, «μετά από προσεκτική εκτίμηση των δεδομένων», όπως σημείωσε ο Ομπάμα, και άλλες δυνάμεις παρακολουθούν τις εξελίξεις με επίσης μεγάλο ενδιαφέρον.

Ευρωπαϊκές αντιδράσεις

Οι πάντα «ετοιμοπόλεμοι» Γάλλοι του «Σοσιαλιστή» Προέδρου Φρανσουά Ολάντ έσπευσαν διά του υπουργού Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς να δηλώσουν, αμέσως μετά την πτώση της Μοσούλης, ότι «οι "διεθνείς" δυνάμεις πρέπει να δράσουν άμεσα».

Οι Βρετανοί ξεκαθάρισαν, επίσης διά του υπουργού Εξωτερικών, Γουίλιαμ Χέιγκ, ότι δεν πρόκειται να στείλουν χερσαίες δυνάμεις στο ιρακινό «ναρκοπέδιο» πέραν ίσως μίας ανθρωπιστικής βοήθειας. Ο γγ του ΝΑΤΟ, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, την Πέμπτη, διέγνωσε ότι «δεν υπάρχει κανένας ρόλος» για το ΝΑΤΟ στο Ιράκ στο παρόν στάδιο...

Εξυπακούεται πως οι Ρώσοι, με πρώτο τον υπουργό Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ,διαπίστωναν πικρόχολα πως ό,τι συμβαίνει σήμερα στο Ιράκ δεν είναι παρά επακόλουθο της ιμπεριαλιστικής επέμβασης του 2003, σημειώνοντας: «Αυτό που συμβαίνει στο Ιράκ δείχνει την πλήρη αποτυχία της περιπέτειας που ξεκίνησαν πρώτοι από όλους οι ΗΠΑ και η Βρετανία χάνοντας οριστικά τον έλεγχο. Διακυβεύεται πλέον η ενότητα του Ιράκ».

Το ίδιο ανήσυχος για τις εξελίξεις που δρομολογούνται στο Ιράκ μετά την κατάληψη της Μοσούλης και του Τικρίτ (της γενέτειρας του Σαντάμ Χουσεΐν) εμφανίστηκε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Φρανκ - Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, που εκτίμησε πως οι εξτρεμιστές της οργάνωσης ISIL είναι «υπολογίσιμος παράγοντας ισχύος που βρίσκεται πλέον πέρα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις» και που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί «στο μέλλον όχι μόνο στο Ιράκ, αλλά και σε όλη την ευρύτερη περιοχή». Ο Σταϊνμάγιερ ήταν και ο πρώτος δυτικός υπουργός που έθεσε εμμέσως πλην σαφώς ζήτημα μεσοπρόθεσμης εδαφικής ακεραιότητας του Ιράκ διαπιστώνοντας πως είναι ορατότερος από ποτέ ο κίνδυνος διαμελισμού της χώρας...

Οι κινήσεις Κούρδων, Ιρανών και Τούρκων

Ενδεχομένως ο Σταϊνμάγιερ να διέβλεψε υστερόβουλα κίνητρα πίσω, π.χ., από τη σπουδή των κουρδικών δυνάμεων ασφαλείας (γνωστές ως «Πεσμεργκά», που σημαίνει «Οι Γενναίοι») από το αυτόνομο Ιρακινό Κουρδιστάν να «καθαρίσουν» την πετρελαιοφόρα πόλη Κιρκούκ, που διεκδικούν ιστορικά ως τμήμα του εδάφους τους. Οπως φάνηκε, μερικές εκατοντάδες Κούρδοι των δυνάμεων ασφαλείας όχι μόνο αναπτύχθηκαν εν ριπή οφθαλμού στο Κιρκούκ την Τετάρτη αλλά και ήταν αρκετές για να απωθήσουν τους τάχα «πανίσχυρους» 2.000 ισλαμιστές της ISIL που μπήκαν στην πόλη αναλαμβάνοντας την ασφάλειά της από τον ιρακινό στρατό, που είχε φροντίσει από την πρώτη στιγμή να το βάλει στα πόδια (είτε σε συνεννόηση με τους εισβολείς, είτε από ανικανότητα).

Εξυπακούεται ότι οι Κούρδοι παραμένουν στο Κιρκούκ και το περιφρουρούν ως κόρη οφθαλμού και ότι δύσκολα θα μπορέσει κανείς να τους εκτοπίσει στο μέλλον.

Βέβαια, δεν είναι μόνο οι Κούρδοι που παίρνουν θέση, με αφορμή τη δράση των εξτρεμιστών της ISIL. Αμερικανικά ΜΜΕ, που επικαλούνται πληροφορίες ιδρυμάτων γεωπολιτικής (π.χ. WASHINGTON INSTITUTE), ανέφεραν ότι βρίσκονται στο Ιράκ «από τον περασμένο Απρίλη» τουλάχιστον τρία τάγματα των Ιρανών «Φρουρών της Επανάστασης» πίσω από πολιτοφυλακές «εθελοντών» και οργανώσεις όπως οι «Kataib Hezbollah» και η «Asaib Ahl al Haqq». Αλλωστε, ο Ιρανός Πρόεδρος, Χασάν Ρουχανί, ήταν από τους λίγους που έσπευσαν να προσφέρουν βοήθεια στον (επίσης σιίτη) Ιρακινό πρωθυπουργό έναντι των εισβολέων, διαβεβαιώνοντας ότι η χώρα του «θα αγωνιστεί εναντίον της βίας και της τρομοκρατίας» της ISIL και των «άγριων ενεργειών» κατά του πληθυσμού.

Από το παζλ των τελευταίων δραματικών εξελίξεων στο Ιράκ δεν θα μπορούσε κανείς να παραβλέψει το ρόλο και την ανάμειξη της Τουρκίας, η κυβέρνηση της οποίας στήριξε κάθε λογής μισθοφόρους και ακραίους ισλαμιστές, όπως η οργάνωση ISIL, ενάντια στην κυβέρνηση Ασαντ. Αλλωστε, τον περασμένο Μάρτη αποκαλύφθηκε πως σχεδίαζε προβοκάτσια σε βάρος της Συρίας για να δικαιολογήσει μία επέμβαση του τουρκικού στρατού στη χώρα ώστε να αναβαθμίσει και το ρόλο της στην περιοχή και την ιμπεριαλιστική επέμβαση.

Αξίζει να σημειωθεί πως λίγο μετά την κατάληψη της δεύτερης μεγαλύτερης ιρακινής πόλης, της Μοσούλης, οι ισλαμιστές της ΙSIL επέλεξαν στις 11/6/14 να καταλάβουν από όλα τα προξενεία ξένων χωρών της πόλης το τουρκικό, θέτοντας σε κατάσταση ομηρίας 49 άτομα, ανάμεσά τους τον Τούρκο γενικό πρόξενο, Οζτούρκ Γιλμάζ, πρώην στενό σύμβουλο του πρωθυπουργού Ερντογάν. Ομηροι πιάστηκαν και 31 Τούρκοι φορτηγατζήδες. Συνολικά 80 όμηροι...

Αυτά ενώ Τούρκοι διπλωμάτες είχαν αγνοήσει τις από 6/6 (δηλαδή πέντε μέρες πριν την κατάληψη της Μοσούλης...) προειδοποιήσεις του κυβερνήτη της Μοσούλης, Αθίλ αλ Νουτζαΐφι, για τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε η πόλη από τους ισλαμιστές της ISIL. Παράλληλα ο πολύξερος Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, δήλωνε στις 10/6 ότι δεν υπάρχει καμία απειλή για το τουρκικό προξενείο, «ξεχνώντας» ότι ο πρόξενος είχε γίνει δύο φορές στόχος επίθεσης (μία τον περασμένο Μάη και άλλη μία το Σεπτέμβρη του 2013). Βέβαια, ο Νταβούτογλου άλλαξε στη συνέχεια τροπάριο δηλώνοντας στις 12/6 ότι, δεδομένων των συνθηκών, ήταν «ανέφικτη» η εκκένωση του τουρκικού προξενείου όταν η αντιπολίτευση άρχισε να τον κατηγορεί και να τον καλεί σε παραίτηση.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΟΥΝΤΙΑΛ - Αλλοθι για πολιτική και οικονομική εκμετάλλευση

Ο εκκωφαντικός αποκλεισμός με κάθε τρόπο της ΕΣΣΔ από το Μουντιάλ του 1986 αποτελούσε μέρος του γενικότερου σχεδίου της καπιταλιστικής προπαγάνδας εκείνη την εποχή

Η απήχηση του ποδοσφαίρου στις λαϊκές μάζες δε θα μπορούσε να μείνει αναξιοποίητη από το κεφάλαιο και τους καπιταλιστές, που είδαν σε αυτό την ευκαιρία για εκμετάλλευση φθάνοντας ακόμα στη διαστρέβλωση των μηνυμάτων που δίνει το ίδιο το ποδόσφαιρο. Ετσι οι διοργανώσεις του ποδοσφαίρου και φυσικά αυτές που έχουν παγκόσμια απήχηση, όπως για παράδειγμα το Μουντιάλ, που θεωρείται η κορυφαία όλων, δεν θα μπορούσε να μείνουν σε αμιγώς αγωνιστικά πλαίσια. Αντίθετα, τα παραδείγματα μέχρι σήμερα δείχνουν ότι αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την αστική τάξη να περάσει μηνύματα, να πραγματοποιήσει τα δικά της παιχνίδια συμφερόντων, να ασκήσει πολιτική ή να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα προς όφελός της. Από τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα μέχρι σήμερα η ιστορία των Μουντιάλ είναι δεμένη με περιστατικά εκμετάλλευσης, οικονομικής ή πολιτικής.


Τα... παιχνίδια του φασισμού

Από τη χρησιμοποίησή του από το φασισμό του Μουσολίνι μέχρι τα τανκς του Βιντέλα στην Αργεντινή και τη «σφαγή» της Εθνικής ΕΣΣΔ στο Μεξικό θυμίζει

ΥΠΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ Δυναμώνουν ή αδυνατίζουν οι νευρωνικές συνάψεις την ώρα του ύπνου;

Κάθε βράδυ όταν κοιμόμαστε, με όλες τις αισθήσεις «εκτός λειτουργίας» και το σώμα σαν παράλυτο, ο εγκέφαλός μας δουλεύει σκληρά. Οι νευρώνες στον εγκέφαλο που κοιμάται πυροδοτούν σχεδόν το ίδιο συχνά όπως όταν βρίσκεται σε εγρήγορση και καταναλώνουν σχεδόν την ίδια ενέργεια. Ποιο είναι το νόημα αυτής της ασταμάτητης δραστηριότητας την ώρα που υποτίθεται ότι ο εγκέφαλος μαζί με τον υπόλοιπο οργανισμό ξεκουράζεται; Γιατί η συνείδηση αποσυνδέεται τόσο από το περιβάλλον, όταν ο εγκέφαλος πραγματοποιεί αυτή τη νυχτερινή δραστηριότητα;



Η δραστηριότητα του εγκεφάλου κατά την ανάπαυση φαίνεται να εξυπηρετεί κρίσιμες λειτουργίες. Απόδειξη γι' αυτό είναι το γεγονός ότι όλα ανεξαιρέτως τα ζώα κοιμούνται, παρότι κατά τη διάρκεια του ύπνου διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο από τους εχθρούς τους. Τα πουλιά κοιμούνται, οι μέλισσες κοιμούνται, τα ιγκουάνα κοιμούνται, οι κατσαρίδες και οι μύγες δροσόφιλες κοιμούνται. Μάλιστα, η βιολογική εξέλιξη έχει οδηγήσει

Περί απαναφοράς 13ου μισθού ως μπόνους ...υποταγής

Σαρωτικές αλλαγές και "μετερρυθμίσεις" σχεδιάζονται από το Υπ.Διοικητικής Μεταρρύθμισης και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

"Επανέρχεται ο 13ος μισθός...", διαβάζουμε στους θετικούς και αισιόδοξους(κοινώς παραπλανητικούς), τίτλους εφημερίδων και σάιτ, που φανερά ή κρυφά στηρίζουν το σωτήριο έργο της κυβέρνησης, αλλά επανέρχεται .."υπό μορφή μπόνους παραγωγικότητας"!

Δηλαδή όποιος πιάνει τους "στόχους" θα ανταμείβεται ανάλογα...

Αυτό που δε λένε ακόμα βέβαια, είναι το τι θα γίνεται με τους άλλους, που φυσικά θα σαρωθούν με μειώσεις και άλλες "σαρωτικές μεταρρυθμίσεις".
Επίσης για την  ώρα δεν διευκρινίζεται, το πως, από ποιόν και με ποιο στόχο θα μπαίνουν οι "στόχοι".
Ποιος θα είναι ο στόχος των στόχων δηλαδή.
Μήπως οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο θα στοχεύουν, εκτός των υπολοίπων πολιτικών στόχων, μισθολογικά ο ένας τον άλλον;
Γιατί όλοι έχουν καταλάβει αυτά τα χρόνια ότι τα διαρκώς μειούμενα χρήματα που προορίζονται για μισθούς και συντάξεις είναι εντελώς περιορισμένα και συγκεκριμένα και πάνε για επι πλέον μείωση. Είναι φανερό λοιπόν ότι το οποιοδήποτε "μπόνους" θα βγαίνει από τη μείωση σε κάποιον άλλο, από τις σάρκες κάποιου άλλου.
Το είπε με άλλο τρόπο και ο κ.Στουρνάρας στις καθαριστριες λίγες μέρες πριν:"Πεστε μου ποιους να απολύσω για να προσλάβω εσάς..."

Είναι επίσης ολοφάνερο το τι θέλουν να πετύχουν με τις μεταρρυθμίσεις αυτές οι της κυβέρνησης.
Ο εκφοβισμός, η υποταγή, το ρουφιανιλίκι, το γλείψιμο και όλα τα σχετικά θα πάνε σύννεφο.
Άλλωστε τα τελευταία χρόνια με όλους τους γνωστούς τρόπους, το σύστημα έστρωσε το έδαφος δημιουργώντας εκατοντάδες χιλιάδες υποταγμένες συνειδήσεις. Τώρα έρχεται να δρέψει τους καρπούς της δουλειάς που έκανε, μέσα σε πολύ κατάλληλες γι αυτό συνθήκες.

Η μόνη άμυνα που μπορεί να έχει αποτέλεσμα σε όλη αυτή τη νέα επίθεση που ετοιμάζεται, δεν μπορεί παρά να είναι η οργάνωση των εργαζόμενων στα σωματεία τους και η συμπόρευσή τους με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που ούτε μασάει τα λόγια του ούτε σπέρνει αυταπάτες αναμονής και ανάθεσης σε νέους σωτήρες.

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ Ακούραστος του ονείρου κυνηγός

Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το τελευταίο του «ταξίδι»




«Γεια σας. Ηρθα για να σας δείξω ο ίδιος την Οδό Ονείρων. Δεν ξεχωρίζει. Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους δρόμους της Αθήνας. Είναι ας πούμε - ο δρόμος που κατοικούμε. Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός, μα κι απέραντα ευγενικός. Εχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά, πολλές μητέρες και πολλή σιωπή. Κι όλα σκεπασμένα από έναν τρυφερό μα κι αβάστακτο ουρανό. Εδώ σ' αυτόν τον δρόμο γεννιόνται και πεθαίνουν τα όνειρα τόσων παιδιών ίσαμε τη στιγμή που η αναπνοή τους θα ενωθεί με τ' ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου και θα χαθεί. Ομως τη νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος. Κι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν...»



Ο Μάνος Χατζιδάκις, δύο χρόνια μετά τα «Παιδιά του Πειραιά» και το πολυσυζητημένο Οσκαρ για το τραγούδι του στην ταινία του Ζυλ Ντασσέν «Ποτέ την Κυριακή», γράφει τη μουσική για τη θεατρική παράσταση - μιούζικαλ «Οδός Ονείρων» που ανεβαίνει στο θέατρο Μετροπόλιταν της οδού Πατησίων στις αρχές του καλοκαιριού του 1962 σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού. Μία μουσική - σταθμός στη διαδρομή του Χατζιδάκι, και μία παράσταση - σταθμός για τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα μιας ταραγμένης εποχής.


Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μέρα που ο Μάνος Χατζιδάκις, ο μελωδός της ψυχής μας, έφευγε για το στερνό «ταξίδι», έχοντας καταφέρει, στο δημιουργικό διάβα του να μας προσφέρει ανείπωτες συγκινήσεις και να σμιλέψει τον κοινό μας μύθο με μουσικές και τραγούδια εξαίσια, αληθινά και ακριβώς γι' αυτό βαθιά λαϊκά. Εξάλλου, όπως και ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του στο «Ρ» (27/5/90), «η άντληση της θεματολογίας μου προέρχεται από μια πηγή που ανήκει σε όλους τους ανθρώπους. Και πέρα από το συνειδητό πολλές φορές», τονίζοντας ότι «λαϊκό είναι ό,τι ασχολείται με τον άνθρωπο και προέρχεται από τον άνθρωπο». «Είμαι λαϊκός, αλλά όχι λαϊκίζων», έλεγε, σημειώνοντας: «Δεν είμαι εναντίον του λαϊκού, αλλά φανατικά εναντίον του λαϊκισμού. Το πρώτο συνθέτει την αλήθεια μας, το άλλο την αυτοκολακεία και την εκμετάλλευση. Για παράδειγμα: Η κυβέρνηση ασκεί το λαϊκισμό σαν πολιτιστική πολιτική για κομματικό όφελος και ο λαός κολακεύεται, ενδίδει και υποτάσσεται στο κόμμα που διοικεί. Να μια σχέση που αντιπαθώ βαθιά και φυσικά την πολεμώ με όλες μου τις δυνάμεις».



Πνεύμα ασυμβίβαστο, ο Μάνος Χατζιδάκις αντιτάχθηκε στους κρατούντες, στην όποια κολακεία και αναρρίχηση: «Και το επίσημο κράτος με γιόρτασε για το όσκαρ που πήρα ερήμην μου και έξω από τα δικά μου σχέδια. Πάλεψα χρόνια να αφαιρέσω αυτόν τον "τίτλο τιμής" από την πλάτη μου, μα αν δεν το κατάφερα αυτό, ο αγώνας με βοήθησε να ξαναγίνω νέος, ή καλύτερα να ξαναγίνομαι νέος κάθε φορά που ο χρόνος μου πετούσε μια επίσημη υπενθύμιση της παρουσίας μου».

Από την κριτική του πένα δεν ξέφυγαν ούτε τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι.«Σαν άρχισα τα "Σχόλια" στο Τρίτο το '78, δεν είχα αποσαφηνίσει μέσα μου ούτε το ύφος της γραφής τους, ούτε καλά-καλά τους στόχους μου. Γνώριζα βέβαια πως θα 'πρεπε να ξεκινήσω απ' την πραγματικότητα του τόπου μας, αλλά όχι με τον τρόπο της "βραδυνής" και "μεσημβρινής" παραδημοσιογραφίας -τρόπος και είδος γραφής που απεχθάνομαι από νέος και περιφρονώ. Σχόλιο με σχόλιο λοιπόν σχημάτιζα τον τρόπο, τη γραφή και το επίπεδο μέσα απ' το οποίο έβλεπα τον νεοελλαδικό κόσμο μας και επικοινωνούσα ολοένα με ένα πλατύτερο κοινό ή καλλίτερα με ένα μεγαλύτερο κοινό, γιατί ποτέ, είναι αλήθεια, δεν υπήρξα κατάλληλος για το πλατύ κοινό. Φυσικά επικοινωνούσα με όλους, εκτός από τους παραδημοσιογράφους και τον αρμόδιο υφυπουργό - ανίκανους, για μια οποιαδήποτε επικοινωνία. Αυτοί όμως ενοχλήθηκαν πολύ σαν συνειδητοποίησαν το γεγονός ότι επιτυγχάνετο επικοινωνία χωρίς τη συμμετοχή τους, χωρίς τα δημοσιογραφικά ή τα πολιτικά οφέλη, έτσι κι η αντίδρασή τους ήταν άμεση - ενορχηστρωμένη λασπολογία, "αγανακτισμένοι ακροατές", μηνύσεις και ένας υφυπουργός πιεζόμενος από την Κοινή, κοινότατη Γνώμη. Το Τρίτο σταμάτησε τη λειτουργία του, σταμάτησαν και τα "Σχόλια". Για μιαν ακόμη φορά η ποιητική συνείδηση και η έκφρασή της καταδιώχθηκε και εξαναγκάστηκε στη σιωπή. Η έκδοση λοιπόν αυτών των "Σχολίων" ήταν επιβεβλημένη για να μην ξεχνάμε την αθλιότητα και τις οδυνηρές αλήθειες του καιρού μας και του τόπου μας».


Ηταν το 1975 όταν διορίζεται διευθυντής των ραδιοφωνικών προγραμμάτων της ΕΡΤ. Κάποια στιγμή παραιτείται. Ο Καραμανλής, πρωθυπουργός τότε, τον ξανακαλεί. Αναλαμβάνει, όμως, μόνο το Τρίτο Πρόγραμμα, για να τολμήσει το 1977 μια από τις πιο δημιουργικές και ανατρεπτικές κινήσεις. Τα προσωπικά του σχόλια ξεσηκώνουν τους συντηρητικούς κάθε παράταξης, μα ιδίως τους κυβερνητικούς. Το ίδιο και οι μουσικές επιλογές του: «Τώρα βάζουμε τους άλλους», ειρωνεύεται όταν του επισημαίνουν ότι ο Θάνος Μικρούτσικος είναι αριστερός. «Τους δικούς μας θα τους βάλουμε την επόμενη εβδομάδα».



Οι διενέξεις του με τη γενική διεύθυνση αρχίζουν να τον κουράζουν όταν συνεχίζονται και επί ΠΑΣΟΚ: «Ο Αργυράκης σε μια "ημιαποχώρησή μου" οργανώνει έκθεση εναντίον του ραδιοφώνου. "Κάνετε έρωτα. Οχι ραδιόφωνο". Αλλά ήταν πεπρωμένο, ώσπου ν' ανέβει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, να κάνω έρωτα και ραδιόφωνο με την ίδια επιτυχία (...) Μόνο το ΠΑΣΟΚ κατάφερε ό,τι δεν κατάφερε ο έρωτας. Να φύγω διά παντός από το ραδιόφωνο». Το ίδιο επεισοδιακή υπήρξε και η θητεία του στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και τη Λυρική Σκηνή, καθώς εκείνος δεν ανέχεται τη γραφειοκρατία και οι άλλοι τις εκρήξεις του... «Προσπάθησα να πραγματοποιήσω τις ακριβές καφενειακές μου ιδέες πότε στην ΕΡΤ και πότε στο υπουργείο Πολιτισμού. Και οι δύο όμως τούτοι οργανισμοί, σαθροί και διαβρωμένοι από τη γέννησή τους, κατάφεραν να με νικήσουν κατά κράτος» - έλεγε.

Μπορεί να ειρωνευόταν στρατευμένη τέχνη, αλλά την ίδια στιγμή μελοποιεί Γκάτσο, Μπρεχτ, Ρώτα, Καμπανέλλη. Επίσης, το 1946 γράφει στην «Εργατική cantata» του, που είχε χαρίσει στον Μανώλη Αναγνωστάκη: ...«Του αντρειωμένου το σπαθί/ Φόβος δεν το κατέχει/ Εχει δρεπάνι για κραυγή/ κι ένα Σφυρί για τάμα (...)/ Η γης τραγούδι αρχίνησεν και δε Το σταματάει/ Κι ο Μάης στήνει το χορό, κάτου Με τους εργάτες/ Κι ας πέφτουν νιοι λεβεντονιοί /Στον πονεμένο κάμπο/ Καθώς αγριοπερίστερα, με τη Γητειά στο στόμα/ Το αίμα τους είν' γαρούφαλλο,/ Είν' η κραυγή τους κρίνος».

Ομως, πολύ μικρή σημασία έχει αυτό, καθώς το έργο του ως μεγάλη τέχνη ανατέμνει τη λειτουργία του ανθρώπου. Του κινητοποιεί τις ευαισθησίες. Τις αληθινές του ευαισθησίες. Συμπληρώνει τον άνθρωπο, τον βοηθά να αισθανθεί, έστω και για λίγο, προς τα πού πρέπει να τείνει. Αλλωστε, δάσκαλοί του -όπως ο ίδιος έλεγε- «στάθηκαν ο Σολωμός, ο Μακρυγιάννης, ο Τσαρούχης, ο Ελύτης, ο Σεφέρης, ο Νίκος Γκάτσος, ο Θεόφιλος, ο Μεγαλέξαντρος, η Αρετούσα κι ο Τσιτσάνης, όπως και κάθε γνήσια ελληνική μορφή. Αυτοί με βοήθησαν να κινηθώ στις ρίζες των ζωντανών δυνάμεων που συνθέτουν τον ελληνικό χώρο, από την εποχή του Αισχύλου ως την εποχή μας».



Κάπου εδώ, θα κλείσουμε έτσι όπως αρχίσαμε: «Εδώ τελειώνει η μουσική για την οδό ονείρων. Εδώ τελειώνουν τα όνειρα. Που μου δανείσατε οι ίδιοι μια βραδιά δίχως να το γνωρίζετε. Τώρα είναι αργά. Κι όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί. Εγώ αθεράπευτα πιστός σ' αυτόν τον δρόμο θα ξαγρυπνήσω ως το πρωί για να μαζέψω τα καινούρια όνειρα που θα γεννήσετε. Να τα φυλάξω και να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά, πάλι σε μουσική. Καληνύχτα ...».

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ

Πηγές: - Συνέντευξη στο Ριζοσπάστη (27/5/90) - Από την «πύλη» της ιστοσελίδας του στο διαδίκτυο. www.manoshadjidakis.gr που προσφέρει τη δυνατότητα ενός γοητευτικού και συνάμα χρήσιμου «ταξιδιού» στο δημιουργικό του κόσμο, μέσα από την επαφή με ένα υλικό, ανέκδοτο και μη, κυρίως από το προσωπικό του αρχείο

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περι "Δημοκρατίας"

Όταν ο καπιταλισμός στριμώχνεται, και δεν βολεύεται με την πολλή "δημοκρατία" υπάρχουν και οι έκτακτες συνθήκες...

Ηταν το τελείωμα του Μάη του '68.

1968 

Στρατιωτικό νόμο επιβάλλει στη Γαλλία ο Πρόεδρος Ντε Γκολ, με πρόσχημα τη διενέργεια εκλογών και διατάζει την ανάπτυξη δυνάμεων των τεθωρακισμένων στις παρισινές λεωφόρους, την απαγόρευση κάθε διαδήλωσης και τη διάλυση μιας σειράς αριστερών και φοιτητικών οργανώσεων.

Στο Δίστομο, όπου πατήσεις να προσέχεις...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εδώ 'ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου

ω, εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις να προσέχεις.

Εδώ πονά η σιωπή, πονάει κι η πέτρα κάθε δρόμου

κι απ' τη θυσία και τη σκληρότητα του ανθρώπου.

Γιάννης Ρίτσος

Οταν η κτηνωδία "βαφτίζεται" καθήκον, όταν ο "θρίαμβος" του ναζισμού στηρίζεται σε ολοκαυτώματα και ξεκλήρισμα άμαχου πληθυσμού, τότε "γεννιούνται" τραγωδίες σαν και αυτές του Δίστομου. Αύριο 10 Ιουνίου, συμπληρώνονται 52 χρόνια από τη σφαγή στη μικρή βοιωτική πόλη, όπου συντελέστηκε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του φασισμού.

Εκείνη την ημέρα το ξακουστό κεφαλοχώρι, κολύμπησε στο αίμα. Τα κορμιά, άψυχα, "στρωμένα" στους δρόμους. Βυζανιάρικα λογχισμένα και τσαλαπατημένα, γυναίκες με ανοιχτές κοιλιές, κοπέλες με ρούχα ξεσκισμένα που προδίδουν βιασμό και με κομμένα στήθια, ακόμα και πράξεις νεκροφιλίας... Φοβερές εικόνες, που όσοι τις βίωσαν έχουν αποτυπωθεί για πάντα στο μυαλό και την ψυχή τους...

Ηταν ένα σαββατιάτικο πρωινό, όταν ορδές χιτλερικών έφτασαν στο Δίστομο. Περικυκλώνουν το χωριό και ζητάνε από τους κατοίκους να παραμείνουν στα σπίτια τους. Λίγο αργότερα τους έρημους δρόμους του χωριού διατρέχουν εξαγριωμένοι Ες - Ες με εφ' όπλου λόγχη. Μπαίνουν στα σπίτια, σκοτώνουν και καίνε. Τα παρακάλια και ο θρήνος των απροστάτευτων ανθρώπων δε στέκουν ικανά να εξευμενίσουν την άγρια ψυχή των μακελάρηδων. Φεύγοντας βάζουν ένα σταυρό στην πόρτα του κάθε σπιτιού για να επισημοποιήσουν το έργο τους και παράλληλα να μη χάνουν χρόνο οι συνάδελφοί τους.
"Να αφανιστεί ολόκληρο το χωριό"

Ο αντιστασιακός συγγραφέας Τάκης Λάππας βρήκε αμέσως μετά τη σφαγή αρκετούς ανθρώπους και κατάφερε να καταγράψει και να δώσει για πάντα στην ιστορία το συγκλονιστικό χρονικό.

Την εικόνα από το σπιτικό του παπά - Σωτήρη Ζήση την έδωσε η παπαδιά ηΚοντύλω,που μέσα στο σπίτι της είχαν μαζευτεί 14 ψυχές. Οι Γερμανοί όρμηξαν στο σπίτι της, αφού πρώτα είχαν σκοτώσει τον παπά και άρχισαν να πυροβολούν. "Εγώ, τη στιγμή που μας βάλανε στο τουφεκίδι, βύζαινα το κοριτσάκι μου την Μαργαρίτα, ενός χρόνου. Μου ρίξανε τρεις σφαίρες. Η μια μου χάλασε το ζερβί χέρι, η άλλη με πήρε ξώπετσα κάτω από το αυτί και η τρίτη χτύπησε στο κεφάλι το κοριτσάκι μου. Της άνοιξε το κεφάλι κι όπως την κράταγα στην αγκαλιά μου όλα τα μυαλά της πετάχτηκαν στα μούτρα μου",θα πει η ίδια.

Στο μαρτυρικό αυτό μέρος είχε εκτελεστεί κατά γράμμα η διαταγή των χιτλερικών: "Να αφανιστεί ολόκληρο το χωριό". Πάνω από 250 συνολικά οι νεκροί, 50 ήταν νήπια και παιδιά.

Η σφαγή ήταν εμπνευσμένη από το επιτελείο της "Βέρμαχτ", που είχε σκοπό - πραγματοποιώντας εκτελέσεις και καταστροφές - να χτυπήσει την αντίσταση του λαού μας. Το '44 ο γερμανικός στρατός χάνει σε όλα τα μέτωπα του πολέμου. Ο Κόκκινος Στρατός προελαύνει, ενώ τέσσερις μέρες πριν από το μακελειό, έχει γίνει η απόβαση στη Νορμανδία. Οι Γερμανοί κατακτητές βλέπουν να πλησιάζει το τέλος της "νέας τάξης" και καταλαμβάνονται από αμόκ. Ενας Γερμανός στρατιώτης νεκρός, 50 Ελληνες. Δέκα στρατιώτες, ένα ολόκληρο χωριό. Ετσι πιστεύουν ότι θα γονατίσουν το Κίνημα της Αντίστασης.
Ατιμώρητοι...

Το Διεθνές Δικαστήριο της Νυρεμβέργης χαρακτηρίζει τη σφαγή του Διστόμου"κατάπτυστο γεγονός για τον πολιτισμό εκείνων που φιλοδόξησαν να κυβερνήσουν τον κόσμο... ". Μετά την ήττα της φασιστικής Γερμανίας, ο διοικητής των ναζί που διέπραξαν το έγκλημα του Διστόμου, Χανς Ζάμπελ,συλλαμβάνεται στο Παρίσι. Ομως ενώ ήταν προφυλακισμένος και επρόκειτο να προσαχθεί στη χώρα μας, με παρέμβαση της τότε κυβέρνησης της Δ. Γερμανίας παραδίδεται στις αρχές της Βόννης και σύμφωνα με πληροφορίες παραμένει σήμερα ελεύθερος.

Το Δίστομο, τα Καλάβρυτα και οι χιλιάδες νεκροί του τόπου μας δε δικαιώθηκαν ποτέ. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν καν το θάρρος να διεκδικήσουν τις πολεμικές επανορθώσεις. Οχι μόνο για λόγους οικονομικούς, αλλά κυρίως για τη διαπαιδαγώγηση του γερμανικού λαού.

Βραζιλία: Επίθεση της αστυνομίας σε διαδήλωση αλληλεγγύης στους εργαζόμενους του μετρό

Από τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο μετρό (Φωτο αρχείου ΑΡ)

H στρατιωτική αστυνομία του Σάο Πάολο έκανε χρήση δακρυγόνων προκειμένου να διαλύσει ένα πλήθος διαδηλωτών που είχαν βγει στους δρόμους για να στηρίξουν την απεργία που έχουν κηρύξει οι εργαζόμενοι του μετρό, μετέδωσε το Γαλλικό Πρακτορείο.

Οι διαδηλωτές είχαν αποκλείσει νωρίτερα σήμερα έναν κεντρικό δρόμο της πόλης, τη Ρούα Βεργζουέιρο, ενώ ορισμένοι έβαλαν φωτιά σε κάδους απορριμμάτων, με αποτέλεσμα η αστυνομία να επέμβει βίαια για να καταστείλει την κινητοποίηση, για να τους απομακρύνει και να επιτρέψει τη διέλευση των οχημάτων, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.

Νωρίτερα οι εργαζόμενοι στο μετρό του Σάο Πάολο, αποφάσισαν συνέχιση της απεργία τους για 5η μέρα διεκδικώντας αύξηση 12,2% των αποδοχών τους, παρά την απόφαση του δικαστηρίου που την έκρινε παράνομη.

902

Βασική εννοιολογική χαρτογράφηση του ζητήματος της τάξης

Lenin reloaded

- Πλούσιοι και φτωχοί υπάρχουν για χιλιάδες χρόνια: για όσα, πιο συγκεκριμένα, υπάρχει επίσης ατομική ιδιοκτησία, και κατά συνέπεια και κράτος. Ούτε ο πλούτος και η φτώχεια, ούτε η ύπαρξη ατομικής ιδιοκτησίας, ούτε η ύπαρξη του κράτους ως μέσου εξασφάλισης σχέσεων εκμετάλλευσης μέσα από σχέσεις κυριαρχίας λοιπόν σηματοδοτούν ως ιδιαίτερα και αποκλειστικά χαρακτηριστικά τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.


- Τάξεις υπάρχουν από τη στιγμή που ο πλούτος των πλουσίων και η φτώχεια των φτωχών παραγάγεται με έναν,καθολικό, συνολικό και ομοιογενή τρόπο, ο οποίος δεν μπορεί να αναχθεί σε συγκυριακά φαινόμενα και ατομικές επιλογές. Τάξεις υπάρχουν από τη στιγμή που αναδύεται το φαινόμενο της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης και οι συγκεκριμένοι νόμοι που διέπουν την κεφαλαιοκρατική συσσώρευση, και συνεπώς, την διαμόρφωση των αναγκαίων της και αλληλοσυμπληρούμενων πόλων: του κεφαλαίου και της εργασίας.



- Επειδή όμως η φύση και ο χαρακτήρας της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης και οι νόμοι που την διέπουν δεν είναι επουδενί ζητήματα εμπειρικώς διάφανα, επειδή η ανακάλυψη αυτών των νόμων και της συνοχής τους είναι ζήτημα επιστημονικής --σε αντίθεση με την ιδεολογική-- διερεύνησης, η αρχή που μεταβάλλει τους πλούσιους και τους φτωχούς σε τάξεις δεν είναι με κανέναν τρόπο ορατή στην άμεση και καθημερινή εμπειρία: "Η επιστημονική αλήθεια είναι πάντα παράδοξη όταν κρίνεται με την καθημερινή πείρα που συλλαμβάνει μονάχα την απατηλή εξωτερική όψη των πραγμάτων" (Μαρξ, Μισθός, τιμή και κέρδος).


- Όπως οι φτωχοί έζησαν και πέθαναν για χιλιάδες χρόνια φτωχοί χωρίς ποτέ να βρουν τον τρόπο να αλλάξουν τη μοίρα τους, όπως έζησαν και πέθαναν για κάθε είδους πράγματα εκτός από τη χειραφέτησή τους (την θρησκεία τους, την εντοπιότητά τους, κλπ) έτσι και η εργατική τάξη που δεν συλλαμβάνει με τον μόνο τρόπο που είναι εφικτό να τη συλλάβει --θεωρητικά, επιστημονικά-- το γεγονός ότι είναι τάξη και όχι συγκυριακό αποτέλεσμα ατομικών ατυχιών και κακού ριζικού, δεν μπορεί να αποκτήσει συνείδηση του εαυτού της και είναι διαρκώς έκθετη στην διαίρεση στη βάση προταξικών και αταξικών πολώσεων, που οι κυρίαρχοί της φροντίζουν πάντα να καλλιεργούν. Η εργατική τάξη ως συγκυριακή συνομάδωση φτωχών δεν μπορεί να αποκτήσει συνείδηση της δύναμής της ως πλειοψηφούσας τάξης της κοινωνίας -- κάθε κοινωνίας η οποία βασίζεται εξ ολοκλήρου στην μαζική, οργανωμένη, συγκεντρωμένη και εντατικοποιημένη παραγωγή αγαθών. Χωρίς συνείδηση της δύναμής της --συνείδηση που της προσφέρει μόνο η επαναστατική θεωρία-- η εργατική τάξη είναι απλώς άλλη μια ομάδα υποτελών, όπως ακριβώς οι δούλοι, οι μέτοικοι, οι πληβείοι, οι ακτήμονες χωρικοί, οι δουλοπάροικοι, οι κούληδες. Αδυνατεί να αλλάξει τη ζωή της περισσότερο από ό,τι την άλλαξαν για τις άλλες εκδοχές υποτέλειας οι απελπισμένες και σπασμωδικές εξεγέρσεις.


- Ύψιστη προτεραιότητα λοιπόν της αστικής τάξης, της τάξης που εκμεταλλεύεται την εργατική και που ζει, αναπνέει, δημιουργεί και σκέφτεται μόνο και μόνο επειδή απολαμβάνει τα αγαθά αυτής της εκμετάλλευσης, είναι να κρατήσει για πάντα την εργατική τάξη στην πρωτόγονη κατάσταση της συνομάδωσης φτωχών, ή αλλιώς να της παρεμποδίζει εσαεί την πρόσβαση στην επαναστατική θεωρία.


- Στα πλαίσια αυτά, η αστική τάξη μετέρχεται όλα τα όπλα. Ένα από αυτά είναι η καταγγελία της δήθεν "ουσιοκρατίας της τάξης" στη βάση της κραυγαλέα ταυτολογικής "ανακάλυψης" ότι η πολιτική βούληση μιας τάξης που εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται τον εαυτό της, όταν τον αντιλαμβάνεται καν, ως συγκυριακή συνομάδωση φτωχών, δεν έχει ούτε ενότητα ούτε επαναστατικό περιεχόμενο. Με αυτή την νηπιακή "ανακάλυψη" προσπαθούν οι αστοί να ευτελίσουν στα μάτια των εργατών την αξία της επαναστατικής θεωρίας, βαπτίζοντας μάλιστα και τον χυδαίο εμπειρισμό τους "κριτική σκέψη", και προσποιούμενοι πως δίνουν δωρεάν μαθήματα στον Μαρξ.

Το κέντρο του συστήματος!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ



«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταστεί το κέντρο του πολιτικού συστήματος. Εάν οι απόψεις που ακούγονται στο ΠΑΣΟΚ για συνεργασία βρουν ανταπόκριση, θα το δούμε στο μέλλον. Η όποια συζήτηση πρέπει να γίνεται με βάση τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα. Εμείς, από την πλευρά μας, θα είχαμε ως κριτήριο τη ριζοσπαστική αλλαγή σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Πιστεύω ότι θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για ευρύτερες στηρίξεις ή και ανοχή από κοινοβουλευτικές δυνάμεις».

Αγάλι - αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι. Η δήλωση χτες του γραμματέα της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βούτση στο ρ/σ «Παραπολιτικά» δείχνει ότι σιγά - σιγά ψήνεται η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, προετοιμάζεται το έδαφος να «καρπίσει». Αυτά, την ώρα που ο Τσίπρας στις Βρυξέλλες συμφωνούσε με τον Σουλτς των Σοσιαλδημοκρατών, την Κέλερ των Πρασίνων και τον Φέρχοφστατ των Φιλελευθέρων ότι όλοι μαζί πρέπει να υπερασπιστούν την ΕΕ, θεματοφύλακα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης στα κράτη - μέλη που την συνθέτουν. Είπαμε, τους ενώνουν πολλά περισσότερα απ' όσα λίγα ίσως τους χωρίζουν.

Η αρρώστια

Πως εγκλωβίζεται η λογική στα βαθιά πηγάδια της πολιτικής απατεωνιάς.

Λένε: Πρέπει να εξαφανιστούν τα ελλείμματα. Οπωσδήποτε! Παράγουμε ελλείμματα! Διαφωνείτε;

Ποιός μπορεί να διαφωνεί ότι πρέπει να κλείσουν οι μαύρες τρύπες; Ποιος μπορεί να διαφωνεί ότι ένας ισολογισμός είναι υγιής μόνο όταν δεν έχει ελλείμματα; Ποιος μπορεί να διαφωνεί ότι πρέπει « να λειτουργήσει η οικονομία», να «παράγουμε»; Κανείς.

Κι εδώ,  αυτός που δεν τους έχει πάρει χαμπάρι, ή αυτός που δεν έχει ακόμη το κουράγιο να πάρει την απόφαση να παλέψει για να αλλάξει τον κόσμο, αυτός που έχει δεχτεί ότι δεν υπάρχει ζωή μετά τον καπιταλισμό όπως του λένε,  πέφτει στην παγίδα.

 «Δυστυχώς πρέπει να κάνουμε θυσίες» λέει.
   Δηλαδή πρέπει να κάψουμε ζωντανά και χρήσιμα κύτταρα  του  οργανισμού μας... για το καλό μας. Και μάλιστα πρέπει να το κάνουμε τώρα, που όπως οι ίδιοι λένε πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε σκληρά! Μετά θα κάνουμε την προσευχή μας και θα περιμένουμε...

Πως γίνεται όμως «να παράγουμε» κλείνοντας μαγαζιά κι επιχειρήσεις; 
Πως γίνεται να αυξήσουμε τα έσοδα του Ταμείου, μειώνοντας τα συνολικά έσοδα όλων όσων φορολογούνται και στέλνουν λεφτά στο Ταμείο, με την καταστροφή παραγωγικών δομών, παραγωγικών δυνάμεων;
 Πως γίνεται να δημιουργήσουμε «ανάπτυξη» παίρνοντας μέτρα που φέρνουν ύφεση; Πως γίνεται να δημιουργήσουμε καταστρέφοντας;
 Πως γίνεται να ζήσουμε πεθαίνοντας;

Αναπάντητα τα ερωτήματα....Αδιέξοδο πραγματικά

Θέλουν λοιπόν λένε να σταματήσουν τα ελλείμματα.

Ομως είναι σαν να λέμε. Πρέπει να σταματήσουμε την καρδιακή αρρυθμία. Οπωσδήποτε.

Αυτό όμως σταματάει και με πυροβολισμό στο κεφάλι. Σταματάει  σταματώντας και την καρδιά.  Σταματάει και με τοξικά φάρμακα που αχρηστεύουν όλο τον οργανισμό.
 Νοιάζεται όμως το σύστημα για αυτό; Η νοιάζεται απλά για την επιβίωσή του εδώ και τώρα αδιαφορώντας για το κόστος στο μέλλον και τον άνθρωπο;

Αυτό  ακριβώς προσπαθούν να κάνουν.
Να καταστρέψουν και να αρχίσουν το ίδιο κόλπο από την αρχή! Λέγεται και ... «δημιουργική καταστροφή»...ή και πόλεμος. Μόνο εκεί οδηγεί όλο αυτό.

Μιλάμε φυσικά για τη δική μας καταστροφή, για το σταμάτημα της δικής μας καρδιάς. Αυτής  που δουλεύει, ανασαίνει κι ονειρεύεται κάτι καλύτερο, αυτό που μας αξίζει, έναν άλλο δίκαιο κι ανθρώπινιο κόσμο.
Αυτής της καρδιάς  που παλεύει και διεκδικεί να ζήσει και να λειτουργήσει  αυτό που λέγεται άνθρωπος  χωρίς να αναγκάζεται να σκοτώνει τον ίδιο του τον εαυτό. Να ζήσει στους αιώνες κι όχι μέχρι το κλείσιμο του επόμενου εξαμήνου που θα κάνει λογαριασμό «η επιχείρηση» και μετά βλέπουμε. Και μετά πέταμα, ξόδεμα του εργάτη ανθρώπου που στον καπιταλισμό δεν είναι τίποτα παραπάνω από αναλώσιμο υλικό κι εμπόρευμα.

Η αλήθεια που κρύβεται είναι απλή. Οτι για να λειτουργήσει η οικονομία, για να ανέβει η αποδοτικότητα της εργασίας πρέπει  να αλλάξει ο τρόπος, αυτό που λέγεται «σύστημα παραγωγικών σχέσεων» που τώρα μπλοκάρει τα πάντα. 
 Μόνο τότε θα ξεμπλοκάρει η μηχανή που η αρρώστια της, το πρόβλημά της λέγεται καπιταλισμός. 
Πρέπει να περάσουμε σε ένα  άλλο νέο σύστημα, να περάσουμε στο καινούργιο, σε άλλες σχεσεις παραγωγής, σε άλλη ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, σε άλλο τρόπο οργάνωσης της οικονομίας όπου ο λαός θα δουλεύει για το δικό του καλό και συμφέρον, θα είναι αφέντης και πρωταγωνιστής και στο κέντρο της κάθε δράσης του θα βρίσκεται όχι το επιχειρηματικό κέρδος αλλά συνολικά το όφελος για το λαό και τη ζωή του, το όφελος για τον άνθρωπο και τον κόσμο που ζει αυτός και τα παιδιά του.
Πρέπει να περάσουμε δηλ. σε μια εξουσία εργατική, στο σοσιαλισμό, πετώντας το παλιό που σάπισε στα σκουπίδια. Πετώντας όμως τον τρόπο κι όχι μαζί ό,τι κατακτήθηκε όλα αυτά τα χρόνια από τη δουλειά και τον αγώνα των ανθρώπων που μάτωσαν στις μηχανές, στα βιβλία, στα χωράφια και τους δρόμους.

Και βέβαια κι αυτό δεν είναι απλό. Χρειάζεται  και θυσίες και αγώνες.
Οι θυσίες όμως που θα γίνουν να μας κάνουν εμάς αφεντικά του ίδιου μας του εαυτού και της ζωής μας κι όχι σκλάβους σε μια νέα φεουδαρχία όπου η ιστορία θα γυρίσει αιώνες πίσω.

Η ιστορία δε γυρίζει πίσω όπως δε γυρίζει πίσω και ο χρονος.  Ας το ξεχάσουν λοιπόν...

Ας το πάρουν απόφαση κι ας αρχίζουν να σκέφτονται πως δεν έχουν τρόπο. Τους τρόπους τους τους ξόδεψαν. Ας τα μαζεύουν λοιπόν.
Μόνο θάνατο έχουν να «προσφέρουν» και φυσικά δεν θα πάρουμε.

Κι εμείς ας ετοιμαζόμαστε για τα μεγάλα και τα σπουδαία που έρχονται. Τα αστεία τελειώνουν.

Μην ξεχνάς την Ουκρανία!

Η σφαγή στην ανατολική Ουκρανία κλιμακώνεται, η κυβέρνηση του Κιέβου, με τη συμμετοχή και στήριξη εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων, βομβαρδίζει στην κυριολεξία κατοικημένες περιοχές. Αυτή η γενοκτονία περνάει, όλο το τελευταίο διάστημα, στα ψιλά τόσο στα ντόπια όσα και στα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Στη χώρα μας είναι χαρακτηριστικό ότι στα έντυπα αφιερώθηκαν λίγες αράδες, ενώ στα κανάλια δόθηκε τουλάχιστον πενταπλάσιος χρόνος στη βασιλική οικογένεια της Ισπανίας και τη διαδοχή ή στο «πάρτι» της κόρης του Ρώσου μεγαλοκαπιταλιστή Ριμπολοβλέβ στο Σκορπιό...

Αυτοί που πρωτοστατούν σήμερα στη σφαγή των ρωσόφωνων κυρίως πληθυσμών, που αντιστέκονται στην αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου, είναι δυνάμεις επανδρωμένες από φασίστες του «Δεξιού Τομέα», ενώ υπάρχουν καταγγελίες για τη συμμετοχή μισθοφόρων. ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ, αφού ουσιαστικά έβαλαν πλάτη στην πραξικοπηματική ανατροπή της προηγούμενης αστικής κυβέρνησης, σήμερα αξιοποιούν την εκλογή του μεγαλοβιομήχανου «βασιλιά της σοκολάτας» στις προεδρικές εκλογές - φάρσα της 25ης Μάη και απευθύνουν αποκλειστικά κατηγορίες στη Ρωσία για «υποδαύλιση των αναταραχών στις ανατολικές επαρχίες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ». Ετσι, η γενοκτονία που γίνεται εκεί ανάγεται σε «νόμιμο δικαίωμα άμυνας στους αυτονομιστές».

Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να κοιτάζουν με ανησυχία όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία, να βγάζουν τα συμπεράσματα που πρέπει.

Τη βαρβαρότητα που εκτυλίσσεται εκεί καταγράφουν τα εξής χαρακτηριστικά γεγονότα:
Στις 26 Μάη χτυπήθηκε από μαχητικά αεροσκάφη δημοτικό σχολείο στην πόλη Σλαβιάνσκ.
Στις 28 Μάη χτυπήθηκαν η παιδιατρική κλινική και το νοσοκομείο και από καθαρή τύχη τα βλήματα δεν έπεσαν σε θαλάμους όπου νοσηλεύονταν παιδιά.
Στις 2 Ιούνη επλήγη, επίσης από μαχητικά, το ορφανοτροφείο του Σλαβιάνσκ, το οποίο οι πολιτοφυλακές που έχουν συγκροτήσει οι ρωσόφωνοι είχαν φροντίσει να εκκενώσουν από τις 19 Μάη.
Την ίδια μέρα χτυπήθηκε το κτίριο της έδρας της Τοπικής Διοίκησης γεμάτο κόσμο, στην πόλη του Λουγκάνσκ, όπου σκοτώθηκαν τουλάχιστον 8 άνθρωποι και τραυματίστηκαν δεκάδες.

Από την έναρξη της λεγόμενης αντιτρομοκρατικής επιχείρησης στην ανατολή, όπως ανακοινώθηκε επίσημα από τις αρχές της κυβέρνησης του Κιέβου, έχουν σκοτωθεί 181 άνθρωποι, ανάμεσά τους και 59 στρατιώτες και πάνω από 280 έχουν τραυματιστεί. Χωρίς, βεβαίως, σε αυτούς να υπολογίζονται οι πάνω από 100 νεκροί της σφαγής στο κτίριο των Συνδικάτων της Οδησσού. Βεβαίως, οι αριθμοί αυτοί είναι μόνο ένα μέρος από τη σφαγή που γίνεται.

Στην εξελισσόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση, μέσω της στήριξης των αντιδραστικών δυνάμεων της Ουκρανίας, έχει κάνει πλάτες και η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Ο αντιπρόεδρος και ΥΠΕΞ, Ευ. Βενιζέλος, βρέθηκε στο Κίεβο και είχε συναντήσεις με την αντιδραστική κυβέρνηση και χαιρετούρες με τους εθνικιστές και τους φασίστες. Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση, για λογαριασμό της ντόπιας πλουτοκρατίας, συνυπογράφει και συνεπικουρεί όλες τις επιθετικές και στρατιωτικές ενέργειες του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τα γνωστά ήξεις - αφήξεις, καταγγέλλει μεν τα γεγονότα, τηρώντας όμως μια στάση αναμονής για μια γενική και αόριστη διπλωματική διευθέτηση με πρωταγωνιστή την ΕΕ, την οποία κριτικάρει γιατί, λέει, ...δεν είχε αποφασιστικό ρόλο. Ενώ μια σειρά από κόμματα του ΚΕΑ στην ουσία δεν έχουν πάρει θέση καταδίκης του ρόλου της ΕΕ στην Ουκρανία. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που από την αρχή έδειξε ότι η Ουκρανία βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και υπογράμμισε ότι όσο οι λαοί εγκλωβίζονται κάτω από ξένες σημαίες και συμφέροντα θα κερδίζουν οι εκμεταλλευτές τους. Αυτή η θέση επιβεβαιώνεται καθημερινά και κάνει πιο επιτακτική την ανάγκη να δυναμώσει η καταγγελία του εγκλήματος που γίνεται στην Ουκρανία.

Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης, Πέμπτη 5 Ιούνη 2014

ΜΑΡΙΝ ΛΕ ΠΕΝ - Υπερασπίστρια των γαλλικών μονοπωλίων

Χαρακτηριστική η συνέντευξη που έδωσε σε γερμανικό περιοδικό

Η ενίσχυση των «ευρωσκεπτικιστικών» κομμάτων μαρτυρά την αγωνία μερίδων των ευρωενωσιακών μονοπωλίων να ανακτήσουν τη χαμένη τους δύναμη

Χαρακτηριστικά για τη φιλομονοπωλιακή ταυτότητα του κόμματός της είναι τα όσα δήλωσε η πρόεδρος του «Εθνικού Μετώπου» της Γαλλίας,Μαρίν Λε Πεν, σε συνέντευξή της στο γερμανικό περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ».



Οπως βεβαιώνει, το πρόβλημά της με την Γερμανίδα καγκελάριο δεν είναι τα όσα κάνει, αλλά ότι αυτά ευνοούν τα γερμανικά μονοπώλια και ζημιώνουν τους ανταγωνιστές τους, όπως τα γαλλικά. Εξήγησε ότι δεν καταλογίζει στην Αγκελα Μέρκελ ευθύνη επειδή θέλει να διατηρήσει ένα ισχυρό ευρώ, αλλά απευθύνει «τις κατηγορίες εναντίον των δικών μας ηγετών, οι οποίοι δεν εκπροσωπούν τα συμφέροντά μας. Ενα ισχυρό ευρώ καταστρέφει τη χώρα μας». Ουσιαστικά, η Λε Πεν εξήγησε ότι επιδίωξή της είναι να μετατραπεί σε μια Γαλλίδα... «Μέρκελ», δηλαδή σε μια πρωτοπόρα πολιτικό που δρα για λογαριασμό των μονοπωλίων που εδρεύουν στη δική της περιοχή. Η ευρωενωσιακή πολιτική της είναι πρόβλημα όχι γιατί συντρίβει τα λαϊκά - εργατικά δικαιώματα αλλά γιατί μειώνει τη δύναμη των γαλλικών επιχειρήσεων και ειδικά εκείνων των μερίδων της γαλλικής τάξης που θα ευνοούσε μια διαφορετική σχέση με την ΕΕ, ένα «εθνικό» νόμισμα που θα αύξανε, π.χ., την ανταγωνιστικότητα των Γάλλων εξαγωγέων και θα τους επέτρεπε να κυριαρχήσουν σε αγορές (εντός και εκτός Ευρώπης) από τις οποίες σήμερα παραγκωνίζονται σημαντικά.

Η Λε Πεν σημείωσε επίσης ότι τρέφει θαυμασμό για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, διότι δεν επιτρέπει να του επιβάλλονται αποφάσεις από τη μια ή την άλλη χώρα. «Ο Ρώσος Πρόεδρος σκέφτεται πρώτα από όλα το συμφέρον της Ρωσίας. Υπ' αυτή την έννοια, τρέφω για τον κ. Πούτιν τον ίδιο σεβασμό όπως για την κα Μέρκελ», εξήγησε.

Η Λε Πεν χαρακτήρισε «πιθανό» το ενδεχόμενο συνεργασίας με το «Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου» (UKIP), λέγοντας ότι έχουμε την ίδια «θεμελιακή θέση για την Ευρώπη», ενώ σχετικά με το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AFD) δήλωσε: «Μοιραζόμαστε ορισμένες απόψεις», αλλά «έχει εντελώς διαφορετική δομή».

Ισχυρίστηκε ότι το «Εθνικό Μέτωπο» θα έρθει στην εξουσία μέσα στην επόμενη δεκαετία, «ίσως νωρίτερα από ό,τι ορισμένοι μπορούν να φανταστούν».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ζούνε για να συνεργαστούνε

Μα όλοι μπορούν να πάνε με όλους τελικά!

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συγκυβερνούν και μαζί τους έχουν συμπράξει ΛΑ.Ο.Σ. και ΔΗΜΑΡ.

Στο κόμμα του Κουβέλη κάποιοι λοξοκοιτούν τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι φεύγουν προς ΠΑΣΟΚ/ΕΛΙΑ.

Γιώργος Παπανδρέου και Κώστας Σκανδαλίδης σέρνουν το χορό προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η Κουμουνδούρου δεν έχει πρόβλημα να συνεργαστεί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όπως μαρτυρούν τα λεγόμενα του Τσίπρα και του Γλέζου, περί αλλαγής ηγεσίας και πολιτικής.

Επιπλέον ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ σαλιαρίζουν με κρυφούς και φανερούς ψηφοφόρους της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.

Το Ποτάμι ευθέως δηλώνει ότι συνεργάζεται με όλους. Ο Πάνος Καμμένος ποντάρει στον ΣΥΡΙΖΑ και αρκετοί πρώην ΑΝΕΛ γέρνουν προς τη ΝΔ.

Συνεπώς, το ερώτημα δεν είναι τι τους χωρίζει αλλά τι είναι αυτό που τελικά τους ενώνει.

Τους ενώνει ο ΣΕΒ, η ΕΕ, η ανταγωνιστικότητα, οι επενδύσεις.

Όλα αυτά δηλαδή που τους χωρίζουν από το λαό και το ΚΚΕ.

902

Εφευρέσεις bloomberg...

Δεν  το διαβάσαμε στο 902.gr  αλλά στο left.gr


Πρόκειται για ρεπορτάζ του Bloomberg από την Αθήνα μετά τη συνέντευξη που έδωσε εκεί ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

Λέει λοιπόν το Left  παρουσιάζοντας τα highlights του  αρθρου:
Ο τίτλος του άρθρου είναι χαρακτηριστικός: «Η επανεφεύρεση του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού εν αναμονή».
Και σημειώνεται: «Ο κ. Τσίπρας παρουσιάζεται σήμερα φιλικότερος προς τους επενδυτές, καθώς επιχειρεί να καλλιεργήσει την εικόνα του ηγέτη της επόμενης ελληνικής κυβέρνησης»

Την προηγούμενη εβδομάδα, στην πρώτη συνέντευξη που παραχώρησε μετά τις ευρωεκλογές στο Bloomberg, δήλωσε ότι πρόθεσή του είναι να προσελκύσει κεφάλαια για την αναγέννηση της οικονομίας, δεσμεύθηκε ότι θα διαμορφώσει ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς για τις επιχειρήσεις, ενώ προσφέρθηκε να συνεργαστεί με τα παραδοσιακά αριστερά κόμματα της Ευρώπης. «Πρόκειται για μια τεράστια μεταβολή από τη ρητορική του Ιουλίου του 2012, όταν εγκαινίασε την ανάδειξή του στη διεθνή σκηνή, λέγοντας ότι οι υποψήφιοι επενδυτές που σχεδίαζαν να επενδύσουν σε ελληνικά περιουσιακά στοιχεία θα έχαναν τα λεφτά τους» τονίζεται στην ανταπόκριση, σημειώνοντας ότι «έπειτα από δύο χρόνια και με την ελληνική οικονομία να αρχίζει να αναπτύσσεται για πρώτη φορά από το 2008, ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να προσελκύσει ευρύτερο ακροατήριο».
....
«Θέλουμε να προσελκύσουμε επενδυτές στην Ελλάδα που θα προκαλέσουν ένα επενδυτικό σοκ για την επανεκκίνηση της οικονομίας» τόνισε ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Μπλούμπεργκ την προηγούμενη εβδομάδα, προσθέτοντας ότι «είναι δύο οι προϋποθέσεις για την προσέλκυση επενδυτών, να αισθάνονται ασφαλείς σε σχέση με την ευρωζώνη και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και να βλέπουν σοβαρές δημόσιες επενδύσεις». Οι επενδυτές εμφανίζονται έως τώρα απτόητοι από την ανάδυση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αποδόσεις των ελληνικών δεκαετών ομολόγων μειώθηκαν κατά 22 μονάδες βάσης στο 6,21%, την προηγούμενη εβδομάδα, μετά τις ευρωεκλογές, σύμφωνα με το δημοσίευμα. 

...ο κ. Τσίπρας δηλώνει ότι, εάν ο πρωθυπουργός δεν λάβει υπόψη του τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε και εκείνος δεν θα δεσμεύεται από την όποια συμφωνία υπογράψει η Ελλάδα, εάν έρθει στην εξουσία.

Για να πώ την αλήθεια θα περίμενα το Left.gr σαν όργανο του ΣΥΡΙΖΑ που είναι, να "εξηγήσει" με κάποιο τρόπο το φιλοεπενδυτικό προφίλ του  ΣΥΡΙΖΑ που παρουσιάζει το Bloomberg και να δικαιολογήσει τις διαβεβαιώσεις προς τους επενδυτές που "θέλουν να αισθάνονται ασφαλείς..." και "προσβλέπουν σε Δημόσιες επενδύσεις".

Δεν το έκανε όμως...

ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ: Αφησε μια εμβληματική λογοτεχνική κληρονομιά

Στις 17 Απρίλη πέθανε, σε ηλικία 87 χρόνων, ο διάσημος Κολομβιανός συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, αφήνοντας μια εμβληματική λογοτεχνική κληρονομιά. Στο δυσανάλογο με τον όγκο του έργου του μικρό ετούτο αφιέρωμα θα γίνει προσπάθεια μιας αρχικής προσέγγισης.


Λογοτεχνία και Ιστορία

Συνήθως, η λογοτεχνική δημιουργία του Μάρκες διαιρείται σε δύο περιόδους: Αυτήν που προηγήθηκε του έργου που τον καθιέρωσε παγκοσμίως, το πασίγνωστο «100 Χρόνια Μοναξιάς» και την μετά απ' αυτό. Τα έργα που προηγήθηκαν μοιάζουν με προετοιμασία στο μνημειώδες αυτό μυθιστόρημα με την έννοια, ότι κάποια πρόσωπα, τόποι, γεγονότα, αντιλήψεις, που μπαίνουν σαν συστατικά στοιχεία στο «100 Χρόνια Μοναξιάς», απαντώνται εν μέρει σε προηγούμενα έργα του, όπως ο κεντρικός τόπος, το χωριό Μακόντο. Που δεν πάει να πει ότι πρόκειται απλώς για δοκιμές. Αντίθετα, πρόκειται για άρτια λογοτεχνικά έργα, που ωστόσο μαρτυρούν την αναζήτηση μιας μεγαλύτερης σύνθεσης. Σαν κόκκινο νήμα περνάει από το έργο του Μάρκες η παρουσία της δικτατορίας. Η βασανιστική παρουσία συνεχών πραξικοπημάτων και δικτατορικών καθεστώτων στη Λατινική Αμερική βρίσκει την αντανάκλασή της στα έργα του. Βασανισμένα μυαλά οι συγγραφείς της μαρτυρικής αυτής ηπείρου. Υπάρχουν οι λόγοι. Ο Μάρκες, στην ομιλία του με αφορμή το βραβείο Νόμπελ, που του απονεμήθηκε το 1982, θα εκφράσει ένα χαρακτηριστικό παράπονο απέναντι στην παλαιά ήπειρο, μιλώντας στην αίθουσα απονομής στη νορβηγική πρωτεύουσα για την ουσία της «μοναξιάς της Λατινικής Αμερικής»: «Η ερμηνεία της δικής μας πραγματικότητας με ξένα σχήματα συμβάλλει μονάχα στο να μας κάνει κάθε φορά πιο άγνωστους, κάθε φορά λιγότερο ελεύθερους, κάθε φορά πιο μοναχικούς. Ισως η αξιοσέβαστη Ευρώπη θα μας καταλάβαινε καλύτερα, αν προσπαθούσε να μας βλέπει στο δικό της παρελθόν», θίγοντας το θέμα του σεβασμού για την ταυτότητα, κραυγή πόνου που ακούγεται συχνά από τον πρώην (και νυν) αποικιοκρατούμενο κόσμο. Λίγο παρακάτω θα αναρωτηθεί: «Γιατί την πρωτοτυπία που μας αναγνωρίζετε χωρίς επιφυλάξεις στη λογοτεχνία, μας την αρνιέστε με κάθε είδος καχυποψιών στις τόσο δύσκολές μας προσπάθειες της κοινωνικής αλλαγής;». Αλλά και τα ακόλουθα λόγια στο «Ο συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει» είναι χαρακτηριστικά για το «παράπονο» από τους Ευρωπαίους: «Για τους Ευρωπαίους η Αμερική του Νότου είναι ένας άντρας με μουστάκια, κιθάρα και ένα ρεβόλβερ - είπε ο γιατρός γελώντας πάνω από την εφημερίδα. Δεν καταλαβαίνουν το πρόβλημα».

Το έργο του είναι γεμάτο από συνταγματάρχες, στρατηγούς κι άλλους στρατιωτικούς. Μην ξεχνάμε ότι η κυρίως ισπανική κατάκτηση της Νότιας Αμερικής δεν έφερε ποτέ μια καπιταλιστική ανάπτυξη τύπου Βόρειας Αμερικής, αλλά εγκατέστησε εκεί προπαντός φεουδαρχικές σχέσεις, καθολικισμό, στρατοκρατίες, μεσαιωνισμό. Το βάσανο και η καταπίεση της απόλυτης εξουσίας, παρούσα σε όλο το έργο του Μάρκες, βρίσκει το αποκορύφωμά του στο «Φθινόπωρο του Πατριάρχη», σπουδαία συμβολή στην πλούσια παραγωγή του λεγόμενου «μυθιστορήματος της δικτατορίας», στο οποίο άλλοι μεγάλοι δημιουργοί είχαν προηγηθεί (όπως ο Καρπεντιέρ από την Κούβα, ο Αστούριας από τη Γουατεμάλα και ο Ρόα Μπάστος από την Παραγουάη). Με την έννοια αυτή το «Φθινόπωρο του Πατριάρχη» αποτελεί σημαντική συμβολή στην ιστορικο-πολιτική έρευνα στην νοτιοαμερικανική ήπειρο. Επίσης, δείχνει πως το έργο του Μάρκες συνυφαίνεται στενά με την κοινωνική πραγματικότητα του κόσμου του, παρά τις μαγικές αποδράσεις, με τις οποίες καθιέρωσε την έννοια του μαγικού ρεαλισμού. Ακριβώς, όμως, αυτά τα μη ρεαλιστικά στοιχεία απογειώνουν την πραγματικότητα αυτή, κάνοντάς την οικουμενική και άχρονη. Ο δικτάτορας στο «Το φθινόπωρο....» έχει μια ηλικία, που κυμαίνεται ανάμεσα στα «107 και τα 232 χρόνια». Δεν το ξέρει ούτε ο ίδιος. Κι εμείς δεν ξέρουμε καν μήπως έχει πεθάνει και αντικατασταθεί από άλλο δικτάτορα, από άλλον απόλυτο εξουσιαστή με το ίδιο όνομα. Οι αρχές χειραγωγούν τα πάντα, ακόμα και τον ιστορικό χρόνο, καλλιεργώντας στους υπηκόους την αίσθηση της αιωνιότητας της δικτατορικής εξουσίας, κάτω από την οποία στενάζουν. Ο Μάρκες έζησε από την αρχή της συγγραφικής του σταδιοδρομίας τη βία της κολομβιανής εξουσίας, ενάντια στην οποία είχε πάντα σταθερές απόψεις. Η αδιάλειπτη υποστήριξή του στην κουβανική επανάσταση σ' όλη του τη ζωή, όπως και η βαθιά φιλία του με τον Φιντέλ Κάστρο ήταν η αιτίες μιας μόνιμης πολεμικής εναντίον του.

Το μαγικό που είναι ρεαλιστικό

Στο έργο του Μάρκες υπάρχει μια διαπάλη του πραγματικού, του ρεαλιστικού, του λογικού με το μαγικό. Ενώ στην Ευρώπη ο διαφωτισμός, ο μαρξισμός, αλλά και ο επιστημονικός θετικισμός, ο καθένας με τον τρόπο του, αποτελούν μέτωπο κόντρα στον ανορθολογισμό του Μεσαίωνα, στη λογοτεχνική παράδοση της ισπανοφωνίας, η οποία στη Λατινική Αμερική ενσωμάτωσε στοιχεία του ιθαγενικού πληθυσμού, εμφανίζεται ο κόσμος της «μαγείας», ενισχυμένος επίσης από την αφρικανική κουλτούρα των μαύρων σκλάβων. Υπάρχουν στη Λατινική Αμερική συγγραφείς που «κλοτσούν» αυτό που ονομάζουν ευρωπαϊκό ορθολογισμό, τονίζοντας υπερβολικά τα μη ορθολογικά στοιχεία των μεικτών κουλτούρων τους. Από τις πλούσιες μεικτές κουλτούρες και τις εθνικές παραδόσεις του λεγόμενου «Νέου Κόσμου» πολλοί συγγραφείς αντλούν στοιχεία ενός μαγικού κόσμου, που, άλλωστε, πάντα επιβιώνει στις λαϊκές παραδόσεις, εξαιρετικά εξασθενισμένες στην ευρωπαϊκή κουλτούρα. Ο Μάρκες, στο «100 Χρόνια....» βάζει μια γυναίκα - την Ούρσουλα - να έχει δεσμούς με την πραγματικότητα, επισημαίνοντας την αντίθεση ανάμεσα στις αλχημιστικές δραστηριότητες και την πραγματική επιστήμη που είναι το στήριγμα της προόδου: «Εδώ πρέπει να σαπίσουμε ζωντανοί χωρίς να δεχθούμε τα οφέλη της επιστήμης», θα πει για το «νεκρό» χωριό, όπου ζουν οι πρωταγωνιστές.

Τα κοινωνικοπολιτικά στοιχεία

Τα στοιχεία αυτά στον κόσμο του χωριού Μακόντο στο «100 Χρόνια Μοναξιάς» αντιπροσωπεύουν την κολομβιανή πραγματικότητα, ιδιαίτερα αυτή μετά την εξέγερση στην Μπογκοτά του 1948 που ακολούθησε τη δολοφονία του φιλελεύθερου πολιτικού Ελιέσερ Γκαϊτάν. Το κλίμα των βιαιοτήτων γίνεται σύνηθες στη χώρα. Με αφορμή τις εκλογές του 1958, ο Μάρκες σημειώνει: «Μετά από οχτώ χρόνια, εννέα μήνες και έντεκα μέρες χωρίς εκλογές, ο κολομβιανός λαός γυρίζει στις κάλπες για να αποκαταστήσει ένα κογκρέσο που είχε διαλυθεί στις 12 Νοεμβρίου του 1949 με εντολή του Μαριάνο Οσπίνα Πέρες, ενός προέδρου συντηρητικού, ο οποίος πριν ήταν ένας διακριτικός πολυεκατομμυριούχος. Αυτή η πράξη βίας εγκαινίασε στις τρεις και τριάντα πέντε ενός Σαββάτου μια περίοδο τριών διαδοχικών δικτατοριών, οι οποίες μέχρι τώρα κόστισαν στη χώρα 200.000 νεκρούς και την πιο σοβαρή οικονομική και κοινωνική αναστάτωση όλης της ιστορίας. Η ανελέητη ένοπλη δίωξη ενάντια στους φιλελεύθερους στρέβλωσε την εκλογική πραγματικότητα. Ο απολυταρχισμός του Ρόχας Πινίγια έθεσε τέρμα στις εκλογές» (στο «Cuando Era Feliz E Indocumentado», «Οταν ήμουν ευτυχισμένος και ανενημέρωτος», σελ. 96). Πάνω σ' αυτή την ιστορική βάση γράφτηκε τελικά το «100 Χρόνια μοναξιάς». Μέσω πολλών «λεπτομερειών» η βαριά σκιά της δικτατορίας πνίγει την ατμόσφαιρα στο Μακόντο. Ο συνταγματάρχης, στην αρχή, ντύνεται με επίσημη στολή για μια κηδεία:«Είναι ο πρώτος φυσικός θάνατος που είχαμε σε πολλά χρόνια», ενώ οι καμπάνες της εκκλησίας ανακοινώνουν την κινηματογραφική λογοκρισία, οι εφημερίδες βγάζουν τις εθνικές ειδήσεις από τις σελίδες τους και τις αφιερώνουν στις διεθνείς ειδήσεις. Μ' αυτό τον τρόπο μαθαίνουμε ότι τα παραπάνω συμβαίνουν την εποχή της εθνικοποίησης της διώρυγας Σουέζ. Στην πορεία γίνεται πιο επαναστατική η συνείδηση του πρωταγωνιστή Μπουενδία, ο οποίος κατανοεί ότι το πολιτικό πρόβλημα είναι πρόβλημα όλης της ηπείρου. Μια αναφορά στην κουβανέζικη επανάσταση υπάρχει στην εξής φράση: «.....η πρώτη άμεση είδηση που έλαβε η Ούρσουλα απ' αυτόν, μερικά χρόνια από τότε που είχε φύγει, ήταν ένα γράμμα τσαλακωμένο και μουντζουρωμένο που της ήρθε από χέρι σε χέρι από το Σαντιάγο ντε Κούμπα».

Το Μακόντο γίνεται ζώνη εκβιομηχάνισης, άρα και κοινωνικής εξέγερσης και διαβάζουμε ότι δικαστές και γιατροί στηρίζουν το σύστημα της καταπίεσης, ο στρατός επεμβαίνει υπέρ της άρχουσας τάξης, ενώ οι εργάτες θέλουν τον ένοπλο αγώνα!

Η σχέση με τις χώρες του σοσιαλισμού

Ο Μάρκες επισκέφτηκε την ΕΣΣΔ για πρώτη φορά τρεις μήνες πριν το λανσάρισμα του σπούτνικ. Μετά από πολλές εκπλήξεις, ο Μάρκες άρχισε να πείθεται ότι ο «Νέος Κόσμος» δεν ήταν πια η Αμερική, αλλά αυτή η χώρα των«22.400.000 τετραγωνικών μέτρων χωρίς ούτε μία διαφήμιση της κοκακόλα και όπου σχεδόν κανείς δεν ήξερε ποια ήταν η Μέριλιν Μόνρο», ενώ το μετρό ήταν «αποτελεσματικό, άνετο και πολύ φτηνό», όπως και οι επιβάτες του, οι οποίοι πάντα με το βιβλίο στο χέρι το μετέτρεπαν «στη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του κόσμου». Σύμφωνα με τον Ισπανό δημοσιογράφο Ντανιέλ Ουτρίγια (στο: ANNCOL-Cultura, 27-4-14), ο κόσμος τον υποδέχθηκε με μεγάλο ενθουσιασμό, λουλούδια, σοκολάτες και ακόμα και μπουκάλια με σαμπάνια. Από τα αποφθέγματα του Μάρκες σχετικά με τις χώρες του σοσιαλισμού, μπορεί ο καθένας να κάνει μια επιλογή και να αποσιωπήσει ή να τονίσει ερμηνεύοντας τον Μάρκες σύμφωνα με ό,τι εξυπηρετεί την πολιτική θέση του καθενός και, έτσι, να δώσει μια «τάση» στις απόψεις του Μάρκες (όπως ο βιογράφος του Τζέραλντ Μάρτιν). Κανείς, όμως, δεν μπορεί να αμφισβητήσει την τοποθέτησή του στο πλευρό της κοινωνικής προόδου με όλες τις συνέπειες.

Μια αγαπημένη ρήση του Μάρκες ήταν αυτή, που είναι και επιγραφή στην αυτοβιογραφία του: «Η ζωή δεν είναι αυτή που έζησε κανείς, αλλά αυτή που θυμάται και με ποιο τρόπο τη θυμάται κανείς για να την πει». Προσέγγιση μεταφυσική, θα λέγαμε, διότι η πραγματικότητα δεν είναι κάτι το υποκειμενικό, δεν είναι πάντα όπως τη βλέπουμε ή βιώνουμε. Ωστόσο, το ίδιο το έργο του Μάρκες αναιρεί κατά κάποιον τρόπο τα λόγια αυτά, αντανακλώντας ρεαλιστικά μαγικά τη ζωή και τις συγκρούσεις μιας ηπείρου.

Αννεκε ΙΩΑΝΝΑΤΟΥ

(ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ Να καταργηθεί η «τράπεζα θεμάτων»

Στους γονείς που έχουν παιδιά στο σχολείο, αλλά και σε όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες απευθύνεται η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, με ανακοίνωσή της σχετικά με το νέο εξεταστικό σύστημα στο Λύκειο, που έχει τίτλο :

«Πετάνε τα παιδιά μας με το "έτσι θέλω" έξω από το σχολείο».



Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Σας ενημερώνουμε για ένα κρίσιμο ζήτημα που αφορά τη μόρφωση και το μέλλον των παιδιών μας.

Εχουν ξεκινήσει οι προαγωγικές εξετάσεις στην Α' Λυκείου με το νέο σύστημα εξετάσεων όπως καθορίζεται από το νόμο για το Νέο Λύκειο.

Φέτος, για πρώτη φορά, οι εξετάσεις δεν θα είναι στην αποκλειστική ευθύνη του σχολείου και του εκπαιδευτικού. Μέχρι τώρα, τα θέματα των εξετάσεων τα έβαζε ο εκπαιδευτικός που έκανε το μάθημα στη συγκεκριμένη τάξη.

Φέτος, για πρώτη φορά, τα 2 από τα 4 θέματα των εξετάσεων μπαίνουν απ' ευθείας από το υπουργείο Παιδείας μέσα από τη λεγόμενη τράπεζα θεμάτων. Δηλαδή, με το σύστημα αυτό, ο καθηγητής, που γνωρίζει τις δυσκολίες και τις αδυναμίες των μαθητών, δεν έχει πια τη δυνατότητα να βάλει θέματα ανάλογα με το επίπεδο της τάξης, των μαθητών, όπως είναι αναγκαίο παιδαγωγικά να γίνει κι όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια.

Επίσης, η πρόσβαση στην "τράπεζα θεμάτων" έγινε εφικτή μόλις 3 ημέρες πριν την έναρξη των εξετάσεων (26/5/2014). Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές δεν έχουν τη δυνατότητα να τα μελετήσουν και να προετοιμαστούν κατάλληλα.

Σε πολλές περιπτώσεις η ύλη δεν έχει καλυφθεί ή έχει καλυφθεί πρόχειρα, αφού, εκτός των άλλων, με ευθύνη του υπουργείου, χιλιάδες εκπαιδευτικοί έλειπαν μέχρι τα μέσα της σχολικής χρονιάς. Μάλιστα σε ορισμένες περιοχές δεν καλύφθηκαν ποτέ τα κενά σε εκπαιδευτικούς. Τέλος, οι εκπαιδευτικοί (επιστημονικές ενώσεις φιλολόγων, μαθηματικών, φυσικών κλπ...) εκτιμούν ότι τα θέματα από την "τράπεζα θεμάτων" είναι ιδιαίτερα δύσκολα, δεν απευθύνονται στο μέσο μαθητή.

Ποιοι λοιπόν θα αδικηθούν; Τα πιο αδύνατα παιδιά, αυτά που αντιμετωπίζουν διάφορες δυσκολίες και κυρίως αυτά που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν φροντιστήρια! Ηδη, τα μεγάλα συγκροτήματα φροντιστηρίων τρίβουν τα χέρια τους!

Ποιος θα ωφεληθεί; Μόνο οι οικογένειες που έχουν χρήματα για φροντιστήρια, για ιδιαίτερα και αυτοί που πηγαίνουν τα παιδιά τους στα κολέγια και τα ιδιωτικά σχολεία.

Σημειώνουμε επίσης ότι ο συνολικός βαθμός που θα συγκεντρώσουν τα παιδιά όλη τη χρονιά μαζί με τις εξετάσεις μετράει για την πρόσβασή τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ενώ τα ίδια ισχύουν και στα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ).

Η εφαρμογή του πανελλαδικού χαρακτήρα των προαγωγικών εξετάσεων μέσα από την "τράπεζα θεμάτων" είναι συνειδητή πολιτική επιλογή της κυβέρνησης που έχει σκοπό να πετάξει έξω από το σχολείο ένα κομμάτι μαθητών που αντικειμενικά προέρχεται από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα.

Θέλουν να σπρώξουν τα παιδιά μας βίαια έξω από το σχολείο, στην πρόωρη ψευτοκατάρτιση και τη μαθητεία, από πολύ μικρή ηλικία.

Λένε ψέματα ότι με αυτό τον τρόπο τα παιδιά θα βρίσκουν πιο εύκολα δουλειές, θα μπορούν να φέρουν ένα μεροκάματο στο σπίτι ή ότι θα γίνουν καλοί τεχνίτες. Το μόνο που θέλουν είναι να φτιάξουν ένα φτηνό, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό που θα ξέρει μόνο όσα και ό,τι θέλουν οι μεγάλες επιχειρήσεις. Εκ των πραγμάτων δεν θα μπορεί να παρακολουθεί την εξέλιξη της επιστήμης, δεν θα έχει ολοκληρωμένη άποψη για την παραγωγική διαδικασία, για τη δουλειά που κάνει, δεν θα ξέρει γλώσσα, ιστορία, μαθηματικά κλπ... Δηλαδή, δεν θα έχει στέρεη γνώση, άρα δεν θα μπορεί να γίνει ούτε καλός τεχνίτης.

Δεν θέλουν ολόπλευρα μορφωμένους τους νέους ανθρώπους. Για να μην μπορούν να διεκδικούν, να σκύβουν το κεφάλι. Τους θέλουν σύγχρονους σκλάβους.

Την ίδια ώρα το υπουργείο προχωρά σε δεκάδες νέες συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων και τμημάτων στοιβάζοντας στην κυριολεξία τα παιδιά σε τμήματα με 25-30 μαθητές, υποβαθμίζοντας ακόμα περισσότερο την εκπαιδευτική διαδικασία.

Η μόρφωση των παιδιών του λαού πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων, όλης της εργατικής τάξης. Καλούμε όλα τα σωματεία και τα συνδικάτα να κάνουν υπόθεσή τους τη μόρφωση των παιδιών μας. Να απαιτήσουν εδώ και τώρα:
Να μην εφαρμοστεί ο θεσμός της "τράπεζας θεμάτων", οι προαγωγικές εξετάσεις να είναι στην αποκλειστική ευθύνη της σχολικής μονάδας και των εκπαιδευτικών.
Να παρθούν πίσω όλες οι καταργήσεις - συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων.
Να γίνουν μαζικοί διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών, κανένα τμήμα πάνω από 20 μαθητές.
Εκτακτη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τις ανάγκες των σχολείων».

Tο πιο παράξενο λουλούδι

Οι επιστήμονες βιάζονται να καταλάβουν την παράξενη βιολογία και παρασιτική συμπεριφορά της ραφλέσια πριν εξαφανιστεί από τις ζούγκλες

Ανθισμένη ραφλέσια στη νήσο Βόρνεο της Ινδονησίας

Στις ζούγκλες της Μαλαισίας και της Ταϊλάνδης ανθίζει σε απρόβλεπτες στιγμές ένα τεράστιο λουλούδι, μοναδικό από κάθε άποψη. Πρόκειται για ένα ζωηρόχρωμο κοκκινοκίτρινο λουλούδι του γένους Ραφλέσια, που η διάμετρός του μπορεί να φτάσει το ένα μέτρο και το βάρος του περισσότερα από 7 κιλά. Σε αντίθεση με τα περισσότερα φυτά, η ραφλέσια δεν έχει ούτε φύλλα, ούτε ρίζα, ούτε βλαστό! Σα να μην έφτανε αυτό, δεν κάνει ούτε φωτοσύνθεση, τη βασική μέθοδο πρόσληψης ενέργειας από τον ήλιο, που είναι κοινή σχεδόν σε όλα τα φυτά. Τις θρεπτικές ουσίες και την ενέργεια που χρειάζεται τα αντλεί από ένα άλλο είδος, από μεγάλα αμπελοειδή φυτά (που ανήκουν στην ίδια οικογένεια με την οικεία σε μας άμπελο). Η ραφλέσια είναι ένα τεράστιο παράσιτο!



Τα παράξενα με αυτό το φυτό δεν τελειώνουν εδώ. Η ραφλέσια αναδίδει μια βρωμερή μυρωδιά σάρκας που σαπίζει, γι' αυτό και ονομάζεται λουλούδι - πτώμα. Με όλες αυτές τις ιδιαιτερότητες δεν είναι παράξενο που επί δύο αιώνες κινεί το ενδιαφέρον των βοτανολόγων. Ομως, μόλις πρόσφατα αυτοί οι σπάνιοι οργανισμοί άρχισαν να αποκαλύπτουν τα μυστικά τους, όπως την προέλευσή τους, τους προγόνους που οδήγησαν εξελικτικά σε αυτές τις βιολογικές παραξενιές. Η ανακάλυψη της εξελικτικής τους πορείας θα μπορούσε να είναι χρήσιμη σε πολλά πεδία, από τη βιολογία των αρωμάτων, έως την παρασιτολογία.

Η ραφλέσια έχει εξογκώματα, όπως μερικοί βάτραχοι, μυρίζει σα νεκρό ζώο και έχει την υφή ενός υγρού σπόγγου. Υπάρχουν τουλάχιστον άλλα 10 είδη της ίδιας οικογένειας, με παραπλήσια χαρακτηριστικά και όλα με τη χαρακτηριστική μυρωδιά της σήψης της σάρκας. Το μυστήριο της προέλευσής της άρχισε να λύνεται όταν στο πλαίσιο έρευνας για την κατανόηση του τρόπου που τα ανθοφόρα φυτά κατάφεραν μέσα σε ένα γεωλογικά μικρό χρονικό διάστημα να κατακυριεύσουν τον κόσμο, αναλύθηκαν 20.000 φυτά της τάξης των Μαλπιγοειδών. Η τάξη αυτή εμφανίστηκε πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια και γρήγορα διαφοροποιήθηκε, ώστε να δώσει ένα μεγάλο ποσοστό της σημερινής βιοποικιλότητας των τροπικών δασών. Συγκρίνοντας το μιτοχονδριακό DNA φυτών του γένους Ραφλέσια με εκείνο των φυτών της τάξης των Μαλπιγοειδών, αποδείχτηκε ότι η ραφλέσια προέρχεται από τα μαλπιγοειδή.

Η μύγα (πάνω δεξιά), που προσελκύεται από τη μυρωδιά σάπιας σάρκας, είναι το έντομο που γονιμοποιεί τα λουλούδια ραφλέσια

Παραπέρα διερεύνηση του DNA έδειξε ότι η ραφλέσια εξελίχτηκε από φυτά με τα μικρότερα λουλούδια στον κόσμο, αυξάνοντας κατά 80 φορές τη διάμετρο του λουλουδιού της στο πέρασμα 46 εκατομμυρίων ετών. Ομως, ποιος ήταν ο παράγοντας που οδήγησε τη ραφλέσια να μεγαλώσει τόσο; Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι η απάντηση σχετίζεται με τη στρατηγική γονιμοποίησης του φυτού. Το λουλούδι - πτώμα εφαρμόζει την τεχνική της μίμησης ψοφιμιού, δηλαδή την εξαπάτηση όχι των μελισσών, αλλά των μυγών, ώστε να γίνει η γονιμοποίηση των θηλυκών λουλουδιών με γύρη που προέρχεται από αρσενικά λουλούδια του είδους.



Οσο δυσάρεστη κι αν είναι για τους ανθρώπους η μυρωδιά τους, ξεκάθαρα δεν προορίζεται γι' αυτούς. Αποσκοπεί να προσελκύσει έγκυες μύγες, που ψάχνουν μέρος για να εναποθέσουν τα αυγά τους. Η οσμή του θανάτου ίσως είναι εκείνο που αρχικά προσελκύει τις μύγες στο λουλούδι που και εμφανισιακά έχει τα χρώματα και την υφή σάρκας που σαπίζει. Οταν, όμως, οι μύγες μπουν στο εσωτερικό του λουλουδιού, μια άλλη χαρακτηριστική μυρωδιά φαίνεται να γίνεται οδηγός για τη συμπεριφορά των μυγών που έχουν ανάγκη τα φυτά αυτά. Αυτή η λεπτομερής «χορογραφία» γονιμοποίησης μπορεί εύκολα να οδηγήσει τη φυσική επιλογή, κάνοντας τη ραφλέσια να γίνεται όλο και μεγαλύτερη, ώστε να αυξήσει τις πιθανότητες να προσελκύσει γονιμοποιητές. Αλλά οι λεπτομέρειες αυτής της διαδικασίας παραμένουν ακόμα αίνιγμα.

Κύτταρα της ραφλέσια (κίτρινο) εισβάλλουν και αρχίζουν να αναπτύσσονται μέσα στον ιστό του αμπελιού Τετράστιγμα

Ενα μέρος της εξελικτικής επιτυχίας των λουλουδιών - πτωμάτων ίσως οφείλεται στην ασυνήθιστη παρασιτική συμπεριφορά τους. Κάτω από το μικροσκόπιο λίγο πριν ανθίσουν, τα λουλούδια ραφλέσια μοιάζουν με κολιέ κυττάρων που είναι χωμένα μέσα στον ιστό των ξενιστών τους, των αμπελοειδών. Στο γυμνό μάτι, ωστόσο, τα λουλούδια ραφλέσια είναι αόρατα πριν ξεπροβάλλουν σαν σπογγώδης όγκος μέσα από την επιδερμίδα των ξενιστών, από τους οποίους δεν κλέβουν μόνο υδρογονάνθρακες, ιχνοστοιχεία και άλλες ύλες, αλλά όπως αποδείχτηκε ακόμα και γονίδια! Αν και το φαινόμενο της μεταφοράς γονιδίων από τον ξενιστή στο παράσιτο είναι συνηθισμένο στα βακτήρια και άλλους μονοκύτταρους μικροοργανισμούς, η ραφλέσια είναι η πρώτη ξεκάθαρα αποδεδειγμένη περίπτωση μεταφοράς γονιδίων μεταξύ πολυκύτταρων οργανισμών. Γύρω στο 2% των γονιδίων του πυρήνα που εκφράζονται και μέχρι 40% των γονιδίων του μιτοχονδριακού DNA της ραφλέσια είναι κλεμμένα από τα αμπελοειδή. «Ντύνοντας» τον εαυτό τους με κομμάτια του γενετικού κώδικα των ξενιστών τους ίσως τα λουλούδια ραφλέσια πετυχαίνουν να περνάνε απαρατήρητα από τους αμυντικούς μηχανισμούς των ξενιστών. Αν αυτή η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί, θα μπορούσε να εξηγήσει πώς όλα τα είδη παρασίτων, μεταξύ αυτών και όσων παρασιτούν στον άνθρωπο, μπορούν να διαφεύγουν της προσοχής του ανοσοποιητικού.



Διαπιστώθηκε ότι ακόμα και τα γονίδια που τα λουλούδια ραφλέσια κληρονόμησαν από τους προγόνους τους, προσαρμόστηκαν ώστε να μοιάζουν με τα γονίδια των αμπελοειδών. Γύρω στο 30% των γονιδίων της ραφλέσια συμπεριφέρονται περισσότερο σαν γονίδια αμπελοειδών, παρά σαν τα αντίστοιχα γονίδια των Μαλπιγοειδών. Ισως και αυτό είναι μέρος της τεχνικής απόκρυψης που εφαρμόζουν τα ραφλέσια για να παρασιτούν.

Ο χρόνος όμως έχει πάρει στο κατόπι τους επιστήμονες, που προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστικά των λουλουδιών - πτωμάτων. Οσο πετυχημένη και να είναι εξελικτικά η ραφλέσια δεν τα πάει πολύ καλά τον τελευταίο καιρό. Τα μπουμπούκια της χρειάζονται εννιά μήνες για να σχηματιστούν και όταν τελικά ανθίσουν τα λουλούδια ζουν μόνο για μια βδομάδα, πριν μετατραπούν σε ένα γλοιώδη πολτό πάνω στο χώμα της ζούγκλας. Τα αρσενικά και τα θηλυκά λουλούδια φυτρώνουν σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους και δε φαίνεται να υπάρχει καλός συγχρονισμός μεταξύ τους. Καθώς τα τροπικά δάση ξεριζώνονται και καίγονται με γρήγορους ρυθμούς, το «ρομάντζο» μεταξύ των δύο φύλων του γιγαντιαίου λουλουδιού γίνεται όλο και πιο δύσκολο.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Discover»

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ