Οι που τους βρίζουν και το δημοκρατικό δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση

Κάποια στιγμή λοιπόν, αποφάσισα να γυρίσω και να ενταχθώ, στο κόμμα που αγκάλιασα και στρατεύτηκα στις γραμμές του απ' τα δεκαεφτάμισι χρόνια μου.

Μα έμαθα πως οι πόρτες του για μας τους ... εχθρούς του είναι κλειστές. Πράχτορες βλέπεις του όποιου σύγχρονου Μανιαδάκη, οπορτουνιστές και κρυφοΣΥΡΙΖΑΙΟΙ που καμία σχέση δεν έχουμε με την κομμουνιστική κοσμοθεωρία, μιας και αυτή είναι αποκλειστικό προνόμιο όσων βρίσκονται στο Πολιτικό γραφείο και στην Κεντρική του Επιτροπή. Κι ούτε έχουμε το δικαίωμα να διατεινόμαστε πως είμαστε κομμουνιστές, μιας και ο τίτλος είναι ήδη κατοχυρωμένος με συμβολαιογραφική πράξη και μάρτυρες φυσικά τους συγχωρεμένους Μαρξ και Λένιν αυτοπροσώπως.

[...]


Ζητώ συγνώμη προκαταβολικώς σύντροφοι, αλλά επιτρέψτε μου να απευθυνθώ τώρα στους γνωστούς αλήτες του διαδικτύου. Οι ενστάσεις και η συντροφική κριτική δεκτές, (πώς αλλιώς, άλλωστε) αλλά...


Άκου φασιστάκο! Επειδή το σημείωμα αυτό, θα έχει ίσως την τύχη να δημοσιευτεί και σε ιστοσελίδες που επιτρέπουν σχόλια και παρατηρήσεις και επειδή, βλέποντας και μόνο τη φωτογραφία ή το όνομά μου θα σπεύσεις να απαντήσεις χωρίς καν να μπεις στον κόπο να το διαβάσεις, σου λέω προκαταβολικώς τα εξής:


Ναι! Αλλάζω την οικονομική μου κατάσταση με τη δική σου.


Ναι! Δέχομαι να φύγω απ' τη ΑΕΠΙ, αν αναλάβεις να με πληρώνεις δύο φορές το χρόνο μαζί με δέκα χιλιάδες άλλους συναδέλφους μου για τους πεντακόσιους και πλέον τίτλους τραγουδιών και θεατρικών μουσικών μου.


Ναι! Δε θα συμμετέχω σε συναυλίες, μουσικές παραστάσεις ή θεατρικά σχήματα με το περιεχόμενο των οποίων δε συμφωνείς, αρκεί να μου πληρώνεις νοίκι και τα υπόλοιπα έξοδα του μήνα.


Συνεννοηθήκαμε γλίτσα;
Δ. Τσακνής, Εργατικός Αγώνας/Ίσκρα


[...] για τη δεξιά τέτοια αφίσα η ΚΝΕ δεν έχει βγάλει. Μόνον για την Αριστερά, άρα ο μονότονος μονομέτωπος αγώνας κατά της Αριστεράς είναι ό,τι πιο αριστερό μπορεί να προσφέρει το ΚΚΕ αυτόν τον καιρό στον λαό. Εκτός κι αν αυτή την αφίσα δεν την έφτιαξαν κομμουνιστές, αλλά «κομμουνιστές», προβοκάτορες, βαλτοί και χαφιέδες.


Κι ένα τελευταίο, μιας και μας δίνεται η ευκαιρία, επί προσωπικού. Αν σας θεωρούσα κομμουνιστές, θα σας ρωτούσα, ποιοι είσθε εσείς που βρίζετε προδότη όποιον σας κάνει κριτική; Ποιοι είσθε εσείς που αμφισβητείτε την τιμή και την υπόληψή μου, την εργατική μου διαδρομή και τις πολιτικές μου επιλογές; Mε ποιο δικαίωμα (ατιμάζοντας την κομμουνιστική ηθική) με συκοφαντείτε, όπως συκοφαντείτε, βρίζετε, απαξιώνετε και υποσκάπτετε χιλιάδες αγωνιστές; Νομίζετε ότι αυτοί που έχετε αμολήσει στο διαδίκτυο να μας βρίζουν με γλώσσα ψυχάκια και ήθος χαφιέ, θα μας τρομοκρατήσουν; Θα λέμε τη γνώμη μας για το ΚΚΕ, όπως για τον ΣΥΡΙΖΑ και κάθε άλλο κόμμα.
Σ. Σταυρόπουλος, Ενικός


Λογική δομή:

α. Όταν σε βρίζω εγώ, ασκώ το αναφαίρετο δικαίωμά μου στην ελεύθερη έκφραση. Όσο πιο πολύ βρίζω, τόσο πιο πολύ πρέπει να με θαυμάζεις για την ελευθερογνωμία μου. Έτσι είμαστε εμείς οι ελεύθεροι άνθρωποι, κομματόσκυλα!


β. Αν μου απαντήσεις με οποιονδήποτε τρόπο, αποδεικνύεις ότι καλά κάνω και σε βρίζω και μου δίνεις κάθε δικαίωμα να σε βρίζω περισσότερο.


γ. Επίσης, ενώ εγώ εκφράζομαι αυθόρμητα όταν μιλάω, όταν μιλάς εσύ είναι γιατί σε βάλανε, σε αμολήσανε τα αόρατα κέντρα στο διαδίκτυο.


δ. Αν δεν μου απαντήσεις, είναι επειδή αποδέχεσαι την ενοχή σου για όσα σε κατηγορώ. Κουφάλα! Νόμιζες ότι θα μου κρυφτείς;


ε. Θα σε βρίζω προκαταβολικά, έτσι για να δω τι θα κάνεις, κουφάλα. Να δω τι δημοκράτης είσαι, αν δηλαδή θα μου απαντήσεις αποδεικνύοντας ότι δεν είσαι δημοκράτης ή δεν θα μου απαντήσεις αποδεικνύοντας ότι καλά κάνω και σε βρίζω.


ε. Εγώ είμαι ο τρου ΚΚΕς. Εγώ εκπροσωπώ το κομμουνιστικό ήθος, εγώ είμαι το κόμμα, εγώ είμαι ο κριτής και το μέτρο όλων σας, αλήτες, χαφιέδες, σπιούνοι, κωλόπαδια, γλείφτες των προδοτών.

στ. Ποιος καριόλης είπε ότι μιλάω και σκέφτομαι σαν τον πιο λούμπεν Χρυσαυγίτη;

ζ. Μπορείς να μου κάνεις κριτική, φτάνει να συμφωνείς με τον τρόπο που φέρομαι, άρα να αυτοαποκληθείς αλήτης, σπιούνος και χαφιές του Περισσού.

ι. Γιατί βρίζετε ρε;

Lenin reloaded

Στις πόσες υπερψηφίσεις Μνημονίων γίνεσαι "Μνημονιακός";

Lenin reloaded

Στην αρχή ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοχαρακτηριζόταν πολιτικά ως κόμμα της «αριστεράς», που με την «αριστερή» κυβέρνησή του θα καταργούσε το μνημόνιο και επεδίωκε την ενότητα της «αριστεράς».


Στην πορεία η «αριστερά» έγινε «αντιμνημόνιο» και επομένως στη διεύρυνσή του χωρούσαν όλοι όσοι διαφωνούσαν και δεν ψήφιζαν το μνημόνιο (βλέπε ΑΝΕΛ).


Στην ίδια πορεία ο «ρεαλισμός» του ΣΥΡΙΖΑ του επέτρεψε να «διευρυνθεί» λίγο ακόμα και να αποκτήσει βουλευτές που «δε βαριέσαι, ας έχουν ψηφίσει και κανένα μνημόνιο ή κανένα μακροπρόθεσμο, αρκεί να είχαν διαφοροποιηθεί έγκαιρα» (βλέπε Λούκα Κατσέλη, Βουδούρη, Μιχελογιαννάκη και λοιπούς)!



Τώρα πια η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ για την επίτευξη των πολιτικών του επιδιώξεων έχει μόλις ένα προαπαιτούμενο: Να μην προτίθεται κάποιος να ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Επομένως, όπως ενημερωνόμαστε από τον Τύπο για τη συνάντηση Αλ. Τσίπρα - Θοδώρας Τζάκρη, ο «διευρυμένος» ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κάνει μεταγραφή και βουλευτές που έχουν ψηφίσει και 3 μνημόνια (ναι, και 3 μνημόνια), αφού όλοι ξέρουμε πολύ καλά ότι η κ. Τζάκρη, μέχρι πριν 1 χρόνο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, 3 φορές κατήγγειλε τη «μνημονιακή πολιτική» στις ομιλίες και 3 φορές την ψήφισε στις ψηφοφορίες!...
Από το 902

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Αριστερά και πολιτική

Ένας φίλος στο φ/β, ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ, είχε την καλοσύνη να κριτικάρει την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ αλλά ταυτόχρονα να αμφισβητήσει κατά πόσο οι κομμουνιστές γνωρίζουν τι είναι επανάσταση και δικτατορία του προλεταριάτου.


Έδωσα μια μακροσκελή απάντηση, όχι τόσο για τον ίδιο, όσο για να καταγραφεί μια άποψη και κυρίως για να τη διαβάσουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται γι αυτά αλλά συνήθως δεν βρίσκουν νέα κείμενα από σημερινές ιδεολογικές μάχες.
...  ...  ...

Παναγιώτη,

Οι αρχικές παρατηρήσεις σου για τη συνείδηση του λαού και το σωστό και λάθος είναι σωστές, το ίδιο με άλλα λόγια είπα κι εγώ τόσο θεωρητικά όσο και με την αναφορά μου τον Λένιν, τον Φιντέλ και τον Τσε.

Από κει και πέρα όμως; Μπορείς να θέτεις πολλά ερωτηματικά αλλά μη νομίζεις πως υπάρχει τίποτα αναπάντητο από την ως τώρα ζωή, πλην του μέλλοντος. Μην υποτιμάς τους κομμουνιστές, να διαφωνείς αλλά όχι να τους υποτιμάς ότι δεν ξέρουν.


Ρωτάς αν ξέρουμε τι ακριβώς λέμε επανάσταση, τι θα αλλάξουμε κλπ προφανώς αμφιβάλλοντας. Έχει απαντηθεί πολλές φορές από την ιστορία γιατί το θέτεις; Δηλαδή το ξέρουν όλοι αλλά όχι εμείς; Μιλάς για δικτατορία του προλεταριάτου αλλά πως είναι δυνατόν να ρωτάς αν την κάνει το κόμμα; Πως μπερδεύεις τα πράγματα και νομίζεις πως μια ταξική δικτατορία μπορεί να την επιβάλει ένα κόμμα και όχι μόνο μια τάξη; Πουθενά στην ιστορία η τάξη δεν ήταν κόμμα, ούτε το κόμμα τάξη. Κάνε όσους συνδυασμούς θέλεις αλλά κοίτα πως η ιστορία τιμωρεί όσους δεν κατανοούν τι είναι ταξική δικτατορία και τι πολιτική διαχείρισή της, από την Κομμούνα του Παρισιού μέχρι τις μέρες μας.


Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ


Για την επανάσταση (την κοινωνική - ταξική εννοώ) θα απαντήσω σύντομα με προσπαθώντας να την προσεγγίσω μαρξιστικά. Είναι η βίαια διαδικασία αντικατάστασης ενός κοινωνικοοικονομικού συστήματος παραγωγικών σχέσεων, μαζί με όλο το εποικοδόμημα με άλλο. Χωρίς την αντικατάσταση των παραγωγικών σχέσεων, καμία τέτοια επανάσταση δεν υπάρχει και το ίδιο σύστημα με το ίδιο εποικοδόμημα θα συνεχίζεται, με διάφορες αλλαγές στη μορφή πχ από αστική δημοκρατία σε φασισμό και αντίστροφα.


Η έννοια της βίας εδώ δεν ταυτίζεται με τη φυσική βία που συμβαίνει κατά τη διαδικασία υλοποίησης της μετάβασης και παίρνει διάφορες μορφές, ακόμη και αιματηρές αλλά με την έννοια της χωρίς έλεος αντικατάσταση των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων από τις «σοσιαλιστικές» (κομμουνιστικές στο πρώτο μεταβατικό στάδιο). Στην ουσία αυτή η αντικατάσταση είναι η ουσία της επανάστασης και όχι οι βίαιες μορφές που λαμβάνει αναγκαστικά για να υλοποιηθεί η αντικατάσταση της μιας ταξικής εξουσίας από την άλλη.


Όσο για τους τρόπους μετάβασης και τις μορφές της επαναστατικής διαδικασίας έχει δει τόσες περιπτώσεις η ιστορία, αν προσθέσουμε κι εμείς μία δεν θα βλάψει.


Και μην αρχίζεις τώρα για τις συμμαχίες και τη σχέση μεταρρύθμισης και επανάστασης, γιατί και αυτά είναι απαντημένα και κάθε επανάσταση τα εφαρμόζει ανάλογα με τις ιδιομορφίες της από τους εργατικούς Σπαρτακιστές μέχρι τους αγροτοεργάτες της κινεζικής επανάστασης και μελλοντικά μέχρι τους εργάτες του πνεύματος.


Στη βάση επιβάλλεται η «ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ» (ΔτΠ) και στο εποικοδόμημα το «ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ» (προσοχή, μη τα ταυτίζουμε). Στο κράτος της υπάγεται και το πολιτικό σύστημα διαχείρισης της ΔτΠ, το οποίο είναι παράγωγο της ΔτΠ και εμπεριέχει τη σοσιαλιστική δημοκρατία, το Δίκαιο, τις πολιτικές και άλλες ελευθερίες, τα πολιτικά κόμματα, τον πολιτισμό και την ηθική της νέας (ταξικής) εξουσίας κλπ.


Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ


Ποτέ να μη ταυτίζουμε τη Δικτατορία του Προλεταριάτου με το Κράτος της Δικτατορίας του Προλεταριάτου και πολύ περισσότερο με το σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης στο σοσιαλισμό και το κόμμα που είναι στη κυβέρνηση αυτή. Το δεύτερο είναι παράγωγο του πρώτου και δεν υπάρχει χωρίς αυτό.


Για να καταλάβουμε καλά τι είναι ΔτΠ, σημαίνει τον εξής απόλυτο δικτατορικό κανόνα στις παραγωγικές σχέσεις που λέει: όλα τα μέσα παραγωγής ανήκουν στους παραγωγούς, όλο το προϊόν της παραγωγής ανήκει στους παραγωγούς, απαγορεύεται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και οι παραγωγικές δυνάμεις διευθύνονται από τους ιδιοκτήτες παραγωγούς (εργατική τάξη). Αυτός ο κανόνας, αυτή η επιβολή της εργατικής τάξης να απαγορεύσει σε οποιονδήποτε ιδιώτη (καπιταλιστή) να εκμεταλλευτεί άλλον άνθρωπο (εργάτη) μετατρέποντας την εκμετάλλευση σε κεφάλαιο είναι δικτατορική επιβολή, είναι ΔτΠ. Δεν θα ρωτήσει κανέναν η εργατική τάξη για να αποτινάξει την εκμετάλλευση και να απαγορεύσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όπως οι καπιταλιστές επέβαλαν την εκμετάλλευση και όλο το προϊόν της παραγωγής να ανήκει σε αυτούς μη ροτόντας κανέναν και ποτέ. Αν δεν υπάρχει η (ταξική) δικτατορία τους δεν υπάρχουν ούτε αυτοί.


Η ΔΤΠ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ.

Αν δεν κατάλαβες τι λέω, δες πως είναι διαρθρωμένη η καπιταλιστική κοινωνία. Στη βάση, στις παραγωγικές σχέσεις, επιβάλλεται η απόλυτη δικτατορία του κεφαλαίου (αστικής τάξης) ενώ στο εποικοδόμημα έχει το κράτος του κεφαλαίου με τις διάφορες μορφές διαχείρισης και το πολιτικό σύστημα, την αστική δημοκρατία, τη συνταγματική μοναρχία, τον φασισμό κλπ. Μιλάμε για απόλυτη ταξική δικτατορία στη βάση η οποία δεν σχετίζεται με την όποια πολιτική δικτατορία στα καπιταλιστικά κράτη, παρά μόνο ως ιδιοκτήτης προς διαχειριστή, είτε είναι αστός δημοκράτης είτε δικτάτορας φασίστας.


Συνεπώς στον σοσιαλισμό, κανένα κόμμα δεν μπορεί να επιβάλλει καμία ΔτΠ, αυτή την επιβάλει μόνο η εργατική τάξη, είναι η εξουσία της και δεν τη μοιράζεται με κανένα κόμμα, ούτε ταυτίζεται με καμιά μορφή διαχείριση της, τηρώντας καθαρή σχέση ιδιοκτήτη –προς διαχειριστή. Το όποιο κόμμα καθοδηγήσει την εργατική τάξη να εγκαταστήσει τη ΔτΠ δεν είναι παρά ένα πολιτικό δημιούργημά της για το δικό της σκοπό, δεν είναι κάτι ανεξάρτητο. Το όποιο κόμμα της εργατικής τάξης κυβερνά - και μπορεί να έχουμε πολλά κόμματα της εργατικής τάξης αφού η αλήθεια είναι μία αλλά οι βαθμοί προσέγγισης της πολλοί (αναγκαιότητα και τυχαίο) – δεν ταυτίζεται με τη ΔτΠ αλλά με τη σοσιαλιστική δημοκρατία και τις μορφές της.


Αυτή η γελοιότητα, να ταυτίζουν την ΔτΠ με ένα κόμμα ή με μια μορφή διακυβέρνησης ή με τη σοσιαλιστική δημοκρατία, είναι απίστευτη αλλά δυστυχώς αυτή έχει επικρατήσει ως ερμηνεία. Γνωστή η ανιστόρητη φράση: η δικτατορία (του προλεταριάτου) είναι δικτατορία (πολιτική!). Στην πραγματικότητα σκοπίμως ή από αδυναμία δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ΔτΠ από το κράτος της ΔτΠ. Ή να το πω αλλιώς, να ξεχωρίσουν την ταξική δικτατορία της εργατικής τάξης από τη πολιτική διαχείριση της δικτατορίας της εργατικής τάξης που είναι η σοσιαλιστική δημοκρατία.
Άλλο το ένα άλλο το άλλο.
Το πρώτο δεν αλλάζει ποτέ ως κανόνας αλλιώς δεν υπάρχει το σύστημα όλο, το δεύτερο αλλάζει συνεχώς μορφές υπηρετώντας το πρώτο.


ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ


Αν προσέξουμε όμως τη βάση στις παραγωγικές σχέσεις, δλδ τη διεύθυνση των παραγωγικών δυνάμεων, αυτή, επειδή η ιδιοκτησία είναι συλλογική, δεν μπορεί παρά να είναι δημοκρατική, δεν γίνεται αλλιώς. Έτσι ανεβαίνουμε στο επίπεδο της πολιτικής με τη σχεδιασμένη οικονομία από τους εργαζόμενος και από όλο το λαό. Αυτό είναι που κάνει το σοσιαλισμό και τη ΔτΠ δημοκρατικότερη από κάθε δημοκρατία του κεφαλαίου, αφού η δικτατορία του κεφαλαιοκράτη στη επιχείρηση αντικαθίσταται από τη δικτατορία του εργάτη που στο επίπεδο του εποικοδομήματος μετατρέπεται σε δημοκρατία για να διευθύνει την επιχείρηση και την οικονομία συλλογικά, δημοκρατικά, αλλιώς δεν υπάρχει διεύθυνση, καταστρέφεται η ΔτΠ και παλινορθώνεται ο καπιταλισμός. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε εδώ.


Ανεξαρτήτως αν θα έχουμε στην πολιτική εξουσία δημοκρατική ή «αριστερή διακυβέρνηση» ΣΥΡΙΖΑ, θα έχουμε ταυτόχρονα στην ταξική εξουσία την αδιατάρακτη δικτατορία του κεφαλαίου. Ποτέ δεν ταυτίζεται η ταξική δικτατορία του κεφαλαίου που δεν αλλάζει αν δεν ανατραπεί ως τέτοια, με την όποια πολιτική μορφή διαχείρισης αυτής της ταξικής δικτατορίας.


Μετά από αυτά κοίταξε τώρα το σύστημα που πάει να διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και αν είναι δυνατόν, επειδή θα κάνει κάποιες κινήσεις αναδιανομής εισοδήματος κλπ να εξαλειφθεί η βασική παραγωγική σχέση (δικτατορία του κεφαλαίου) η οποία μας λέει ότι όλο το προϊόν της παραγωγής δεν ανήκει στους παραγωγούς (εργάτες) αλλά στους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής καπιταλιστές οι οποίοι αυξάνουν τα κέρδη, τα μετατρέπουν σε κεφάλαιο και φυσικά ξανά σε ιδιόκτητα μέσα παραγωγής. Αυτό ούτε να το αγγίξει δεν θα διανοηθεί.
 Μιλάμε για αδιατάρακτη δικτατορία του κεφαλαίου ό,τι και να γίνεται στο εποικοδόμημα και στην κυβέρνηση.
 Οι μικρές αλλαγές στις κυβερνήσεις είναι για να ξεγελάμε τους αφελείς αλλά οι κομμουνιστές ξέρουν καλά ότι στη βάση πάντα ισχύει η ταξική δικτατορία του κεφαλαίου, εν όσο δεν ανατρέπονται οι παραγωγικές σχέσεις.


Συγγνώμη απ’ όσους κούρασα αλλά δεν ήταν τόσο απλό. Απλή όμως ίσως είναι η παρακάτω ανάρτηση.

http://aristeripolitiki.blogspot.gr/2013/03/blog-post_16.html

ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!

Αριστερά και πολιτική

Εξαιρετικά αφιερωμένο στους λάτρεις του ανεπτυγμένου «κοινωνικού καπιταλισμού» των «πολιτισμένων χωρών» της ΕΕ.





Πριν λίγες μέρες φίλος μου έλεγε, πόσο ανεπτυγμένα είναι τα κράτη του βορρά της ΕΕ και πόσο τέλεια είναι εκεί η ζωή. Ήταν αδύνατο βέβαια να καταλάβει ότι ο καπιταλισμός έχει και πλούσιες περιοχές όπως εδώ η Κηφισιά, η Πολιτεία ή και η… Ελβετία όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού δεν υποφέρει από πείνα και έχει και αρκετούς πλούσικους. Ήταν αδύνατο να καταλάβει ότι με βάση τη λειτουργία των ανισότιμων ανταλλαγών και της καπιταλιστικής λειτουργίας του «νόμου της αξίας και της υπεραξίας», 6 δισεκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν και τους απομυζούν για να ζουν πλουσιοπάροχα κάποιες δεκάδες (και αν…) εκατομμύρια, σε νησίδες των καπιταλιστικών χωρών και όχι σε όλη τη χώρα.

Τέτοιες νησίδες τύπου «πλούσιας» Ολλανδίας, Σουηδίας, Δανίας κλπ έχουμε κι εμείς εδώ έχει και η Σ. Αραβία και η Αίγυπτος, και η Κολομβία… Για να ζουν αυτές οι νησίδες πλούσια υποφέρουν δισεκατομμύρια ανθρώπων από εκμετάλλευση, βομβαρδισμούς, υποδούλωση, διάλυση κρατών και κοινωνιών, πολέμους, παιδική εργασία δούλων, αγοραπωλησία ανθρώπων και ιδίως γυναικών και παιδιών…


Όσα στοιχεία Οργανισμών και όχι από το κεφάλι μου και αν του έφερα για τη φτώχεια κλπ, αμετακίνητος! Δεν ίδρωνε το αυτί του και συνέχισε να νομίζει πως είναι ή θα είναι και αυτός κομμάτι αυτού του πλούσιου και ευτυχισμένου κόσμου.


Στο τέλος χρησιμοποίησε και το ανίκητο όπλο της βλακείας: «εσείς οι κομμουνιστές είστε 100 χρόνια πίσω και δεν μπορείτε να καταλάβετε τον κόσμο»!


Και μια και μιλούσε για την ανεπτυγμένη βόρεια ΕΕ, προφανώς το άρθρο της Λ. Κανέλλη στον Ριζοσπάστη της 23ης Νοεμβρίου2014, όπου με δικά τους στοιχεία αποθεώνεται ο καπιταλισμός του ανθρώπινου εξευτελισμού, είναι χάρισμά του στα μούτρα τα δικά του!


Και ποτέ μη ξεχνάμε την βαθύτερη ερμηνεία αυτών των καταστάσεων και των αντιλήψεων: Στο βάθος φασισμός!


ΑΝΕΥ ΜΑΚΙΓΙΑΖ!

Αμα βγει το μακιγιάζ από το πρόσωπό της, πλυθεί λίγο με σαπούνι και νερό, κατεβεί από τα δεκατετράποντα τακούνια της αστικής υπεροψίας, αφαιρεθεί το ψεύτικο στήθος που μοιάζει μ' αυτό της πρόθυμης τροφού πέντε παιδιών μ' ένα βύζαγμα, άμα το κασιδιάρικο κεφάλι της στερηθεί τη λαμπερή περούκα, άμα γενικώς ξεφτιασιδωθεί χωρίς καν να γδυθεί, ώστε να «λάμψει», τάχα μου, η γυμνή αλήθεια, η Ευρωπαϊκή Ενωση φαίνεται και είναι ως έχει. Μια Φόνισσα χωρίς Παπαδιαμάντη... Οσο και να προσαρμοστούν ή να αμφισβητηθούν οι αριθμοί, όταν έρχονται να επιβεβαιωθούν από τη βουβή αλήθεια της διπλανής πόρτας, τότε ξεπετιούνται από την άβυσσο της πραγματικότητας και καίνε.


Το 33% των γυναικών στο «χώρο» που λέγεται ΕΕ, έχουν πέσει θύματα σωματικής ή και σεξουαλικής βίας. Εξήντα δύο εκατομμύρια γυναίκες (με αναγωγή στον πληθυσμό, πηγή FRA, Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.) 62.000.000. Αριθμός που αφορά γυναίκες άνω των 15 ετών. Αν σ' αυτό το νούμερο προστεθούν και τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια θύματα κακοποίησης, τότε παθαίνεις βέρτιγκο στην κόλαση και βλέπεις για ουρανό τον πάτο του κρατήρα ενός ενεργού ηφαιστείου αποκτήνωσης...




Κι επειδή ο οικονομικός προπαγανδιστικός μακιγιέρ επιμένει στο διαχωρισμό βορρά - νότου, όταν αναφέρεται στα τεχνητά μέλη του ευρωσώματος της Γηραιάς Ηπείρου (χα!) η πρωτιά ανήκει στον εργατικό πετυχημένο βορρά με πρώτες στην κακοποίηση γυναικών: τη Δανία (52%), τη Φινλανδία (47%), τη Σουηδία (46%), την Ολλανδία (45%), τη Γαλλία και τη Βρετανία να ακολουθούν με 44%... Η Ελλάδα έχει ποσοστό δηλωμένων, επιμένω δηλωμένων, περιστατικών κακοποίησης 25%, κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσον όρο του 33% . Δε θα παραθέσω εδώ τους αριθμούς ειδικότερων παραμέτρων όπως η άσκηση ψυχολογικής βίας ή η σεξουαλική παρενόχληση που έτσι κι αλλιώς χτυπάνε ταβάνι παντού.


Ομως στην πατρίδα μας οι γυναίκες δε ζητάνε βοήθεια. Μεγάλη αναστολή η ντροπή, η ανέλεγκτη έκθεση και η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι, όπου και να πας, βοήθεια δε θα βρεις έξω από κάποιο φίλο-η ή συγγενή που μπορεί να στέρξει. Εδώ, στην Αστυνομία καταφεύγει το 14% μόλις, ενώ το 11% καταφεύγει σε δικηγόρο, το 6% στο νοσοκομείο και το 1% στις έτσι κι αλλιώς λιγοστές κοινωνικές υπηρεσίες. Στα... πραγματικά και κοινωνικά «νεκροταφεία» κακοποιημένων γυναικών δεν συλλέγονται ούτε τηρούνται αρχεία...


Σ' αυτήν την Ευρώπη του πολιτισμού, που ανατριχιάζει και δικαίως, με τις απαγωγές κοριτσιών «δυτικής παιδείας» από τερατώδεις «Μπόκο Χαράμ» σέχτες, που πρώτα χρηματοδοτεί κι ύστερα καμώνεται ότι εκπλήσσεται που στέλνει κι ανθρώπους σε μηχανισμούς φανατικών σφαγέων της κλασικής ιμπεριαλιστικής σχολής (όπως το ISIS) οι γυναίκες εκπαιδεύονται συστηματικά να «ποστάρουν» στα κοινωνικά δίκτυα μόνο τη μακιγιαρισμένη τους μορφή. Αυτοεκτίθενται στο ψευδές ιδεώδες μιας «θετικής» αποδοχής. Έτσι ήρθε σα «φυσική» εξέλιξη και η διαδικτυακή κακοποίηση και παρενόχληση, η σκοτεινή πλευρά σ' ένα φως που εκβαρβαρίζει ανεπαισθήτως τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος διόγκωσης του άθλιου αυτού αριθμού στην ταχύτατα οπισθοδρομούσα ΕΕ, είναι η αποϊδεολογικοποίηση της κακοποίησης των γυναικών. Με επιδερμικές ψυχαναλύσεις, ιατρικοφιλοσοφικές προσεγγίσεις αληθοφανέστατες μάλιστα, με αναγωγή σε κοινωνικούς αυτοματισμούς που αναπαράγονται ως αρχέγονες, του τύπου «πεινάω - σκοτώνω» όχι επαναστατώ, «ξεπέφτω οικονομικά - αυτοκτονώ» όχι οργανώνομαι και παλεύω κ.λπ. η κακοποίηση των γυναικών ως μορφή βίας, φυλακίζεται στην κοινωνική και ατομική παθογένεια.
Το καλύτερο, δηλαδή, διαβατήριο για το φασισμό τυπώνεται στο πετσί των γυναικών, της μάνας που τους γέννησε...

Πνίγηκε στα χημικά και η κινητοποίηση στις Σκουριές

Πνίγηκε στα χημικά και η σημερινή κινητοποίηση στις Σκουριές.
Οι πληροφορίες μιλάνε για πάνω από 1500 διαδηλωτές που αντιμετώπισαν για άλλη μια φορά τον αυταρχισμό και την καταστολή από 17 διμοιρίες ΜΑΤ!

Ακόμη δεν έχουμε δει κάπου κάποια αντίδραση του Δημάρχου κ.Μίχου...
Πριν 4 μέρες πολλοί μιλούσαν για "ιστορική απόφαση του Δήμου εναντίον της μεταλλευτικής δραστηριότητας"
Μόνο που οι δηλώσεις αντίθεσης δεν γράφουν ιστορία.
Ειδικά όταν δηλώνεται ότι ναι μεν το Δ.Σ. είναι αντίθετο  "στην επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας"  αλλά  δεν έχει αρμοδιότητα να ακυρώνει άδειες.

Μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα γινόταν αν η κατάσταση αυτή εξελισσόταν στην Πάτρα με δήμαρχο τον Κώστα Πελετίδη.


Περισσότερες πληροφορίες:
Ο λαός δέχεται χημικά και ο Δήμαρχος «με το iphone στο σπίτι»

Παρέμβαση στο Δημ.Συμβούλιο Δ.Αριστοτέλη και τον δήμαρχο κ.Μίχο: "Ντροπή σας..."

"Λετε στην απόφασή σας ότι :"Επειδή η αδειοδότηση ή η ακύρωση αδειών των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων υπερβαίνει και είναι εκτός των θεσμικών αρμοδιοτήτων του Δήμου, ως Νέα Δημοτική Αρχή, ανοίγουμε το διάλογο προς όλες τις κατευθύνσεις για επίτευξη της καλύτερης δυνατής λύσης για την ανάπτυξη της περιοχής."
Δηλαδή αν δεν είστε αρμόδιοι εσεις σαν δημοτική αρχή να προσφύγετε στα Δικαστήρια εναντίον της αδειοδότησης, ποιος είναι; Εγω; Οι πολίτες οι δημότες και όχι εσείς; Ντροπή σας!"
"'Εχουμε 350 στα δικαστήρια...Πόσα να σηκώσουμε στις πλάτες μας"

Ο Κώστας Καζάκος μιλά για την παράσταση «Το τέλος του παιχνιδιού»

Ενα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του σύγχρονου θεάτρου, το αριστούργημα τουΣάμουελ Μπέκετ «Τέλος του παιχνιδιού», παρουσιάζεται στο Θέατρο «Τζένη Καρέζη»(Ακαδημίας 3, τηλ. 210.3636.144 - 210.3625.520).Μετάφραση: Οδυσσέας Νικάκης. Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Παπαδόπουλος. Σκηνικά - κοστούμια: Φαίδωνας Πατρικαλάκης. Φωτισμοί: Θανάσης Σταυρόπουλος. Ηχητικά: Θοδωρής Μιχαλός. Παίζουν: Κώστας Καζάκος στο ρόλο του Χαμ, Κωνσταντίνος Καζάκος στο ρόλο του Κλοβ, Γιώργος Μωρόγιαννης στο ρόλο του Ναγκ, Νίνα Γιαννίδη στο ρόλο της Νελ.


Θεωρήθηκε από τους πλέον σκοτεινούς κι όμως ήταν από τους πλέον διαυγείς. Είχε τη φήμη απόμακρου, κι όμως ήταν κοινωνικότατος. O Σάμουελ Μπέκετ υπήρξε για κάποιους ανατόμος της απόγνωσης, για άλλους ο ιχνηλάτης του κενού. Μπορεί να ήταν ένας αινιγματικός ερημίτης, όπως τον χαρακτηρίζουν κάποιοι, το έργο του πάντως «είχε τουλάχιστον τη δύναμη να πληγώσει» - όπως ο ίδιος έλεγε. Να πληγώσει, να ενοχλήσει την αδιαλλαξία και στενομυαλιά της καθολικής ιεραρχίας, που τον κυνήγησε.

Μέσα σε δυο δεκαετίες ο Κώστας Καζάκος ανέβασε και τα δύο έργα του Μπέκετ, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» και τώρα το «Τέλος του Παιχνιδιού».

«Εχω διαβάσει προσεκτικά», λέει ο Κώστας Καζάκος «το πλήθος των μελετών και των σχολίων που έχουν γραφεί, από δικούς μας και ξένους μελετητές και θεατρολόγους και έχω μείνει κατάπληκτος από τις ταμπέλες που έχουν κολλήσει στο στήθος του τρομερού Ιρλανδού. Τι "πατριάρχης του παραλόγου", τι γεμάτος "μεταφυσικές αγωνίες", τι πνιγμένος στα "αναπάντητα ερωτηματικά" για την Υπαρξη, τι "απελπισμένος", τι "απαισιόδοξος" και άλλα πολλά. Πονεμένος και βασανισμένος ο ίδιος, μας συμπαραστέκεται με απαράμιλλη αγάπη και τρυφερότητα, προκειμένου να μας απαλλάξει από τα βάσανά μας και να μας υποδείξει το δρόμο για την απελευθέρωσή μας. Ο Μπέκετ αντιλαμβάνεται τον πλανήτη Γη ως αυτό που είναι πραγματικά. Ενας μεσήλικας πλανητάκος, που κουβαλάει στην καμπούρα του 5,5 δισεκατομμύρια χρόνια και που έχει άλλα τόσα περίπου που του οφείλονται. Υστερα τον περιμένει κι αυτόν ο Θάνατος, όπως κι εμάς που αναίτια βρισκόμαστε επάνω του. Διάλυση εις τα εξ ων συνετέθημεν κι ύστερα καινούργιες μορφές, καινούργια ζωή και καινούργια αστέρια».

Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο

Με την πολυπλοκότητα των πολλών φιλοσοφικών, κοινωνιολογικών και ανθρωπίνων θεμάτων που θέτει σχετικά με τις σχέσεις εξουσιαστή - εξουσιαζόμενου, ισχυρού - ανίσχυρου στην οικογένεια και στην κοινωνία, ο Μπέκετ τολμά μια κοινωνική κριτική, επαναφέρει προς σκέψη τις έννοιες της αρχής και του τέλους των πάντων, των «μυστηρίων» της ζωής και του θανάτου, τις σχέσεις κοινωνίας - ατόμου, τα όρια αλήθειας - ψεύδους, συνείδησης - υποσυνείδητου, αγάπης - μίσους, λογικού - παραλόγου.

«Η ζωή και ο θάνατος είναι ένα και τ' αυτό» - επισημαίνει ο Κώστας Καζάκος. «Σαν εκείνο του Ηράκλειτου "οδός άνω και κάτω, μία". Ο μύθος που επεξεργάζεται ο Μπέκετ είναι πανάρχαιος και κοινός σ' όλους τους μεγάλους συγγραφείς. Το "Αφεντικό" και ο "Δούλος". Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Από τότε, πολύ παλιά, όταν η Ατομική Ιδιοκτησία και το Κεφάλαιο παγίδεψαν την ανθρώπινη κοινωνία και την κρατάνε ακίνητη στον πρωτογονισμό και τη βαρβαρότητα. Σαν την Πανούκλα και τη Χολέρα, έχουν επιβάλει στον Κόσμο την Αγνοια και το Φόβο και προσπαθούν να ανακόψουν την αναγκαστική πορεία της ανθρωπότητας προς τον Εξανθρωπισμό. Το μέγα πλήθος των ανθρώπων, τρελαμένο από την Αγνοια και το Φόβο, τρέφονται, σαν τους λωτοφάγους, με εκείνο το σάπιο φρούτο, το λεγόμενο "Ελπίς" και περιμένουν την ημέρα της Κρίσης για να μπούνε στους κήπους του Παραδείσου ή στα βουνά με το πιλάφι, για να ζήσουν επιτέλους σαν άνθρωποι. Και εδώ εμφανίζεται το λεγόμενο "Πίστις" σε εξωπραγματικές δυνάμεις, σε θεούς και σε δαίμονες».

«Οι Ποιητές της ζωής και οι Ποιητές του Λόγου μάς μαθαίνουν και μας το αποδεικνύουν μαθηματικά ότι: Αφεντικό και Δούλος = Εκμετάλευση - Καταστροφή της ζωής - Αθλιότητα, Αφεντικό χωρίς Δούλο = Ανυπαρξία του Αφεντικού - Λέξη χωρίς νόημα, Δούλος χωρίς Αφεντικό = Ανθρωπος. Η εξίσωση είναι αδιάψευστη όσο και η εξίσωση που λέει ότι η Ενέργεια και η Μάζα είναι ένα και τ' αυτό. Η μία παράγεται από την άλλη. Τέρμα τα φληναφήματα και οι διαχωρισμοί περί Πνεύματος και Υλης, περί Ψυχής και Σώματος. Τέρμα στο εμπόριο της Ελπίδας. Η ελπίδα είναι λάκκος με φίδια, είναι δόκανο που σου πιάνει το πόδι και δεν μπορείς να κουνηθείς. Και περιμένεις ν' ακούσει κάποιος τα ουρλιαχτά σου και να σε "σώσει". Είναι Θάνατος εν Ζωή. Ο ζωντανός άνθρωπος δεν ζει με ελπίδες. Ο ζωντανός άνθρωπος είναι αγωνιζόμενος άνθρωπος. Αγωνίζεται να ανακαλύψει τον Κόσμο που τον περιβάλλει, να τον γνωρίσει, να τον κατανοήσει στις πραγματικές του διαστάσεις και να φτιάξει τη ζωή του τέτοια που να αξίζει τον κόπο να τη ζει. Κι ακόμα παραπέρα, που ν' αξίζει τον κόπο να πεθάνει για χάρη της. Η "Ελπίδα" και η "Πίστη", οι "Μεσσίες" και οι "Σωτήρες" είναι για τους πεθαμένους. Οι ζωντανοί δεν παλεύουν να φτιάξουν τις μετά θάνατον συνθήκες, παλεύουν να φτιάξουν τις εν ζωή συνθήκες. Ο αγώνας τους είναι να απομακρυνθούν όσο γίνεται περισσότερο από τη ζωώδη ζωή, από την κατά φύσιν ζωή, από την θανατηφόρα επιβίωση. Είναι ο αγώνας για εξανθρωπισμό. Κι αυτό χρειάζεται "Αρετήν και Τόλμην" όπως μας λέει ο Κάλβος. Η μόνη "πίστη" που δικαιολογείται είναι η πίστη στις δυνατότητες του ανθρώπου. Κι επειδή δεν μ' αρέσει η λέξη "πίστη", θα έλεγα ότι από τον αγωνιζόμενο άνθρωπο παράγεται η Ανθρωπιά και η Περηφάνια.

Οι Ποιητές μας, οι Δημιουργοί, από τον Ομηρο μέχρι τον Καβάφη και τους σημερινούς, παρομοίασαν το Θάνατο σαν μια Ιθάκη. Υπάρχει και δεν υπάρχει. Εμείς είμαστε ένας Οδυσσέας και πρέπει να ζήσουμε το ταξίδι προς την Ιθάκη με όλες μας τις δυνάμεις. Και να κάνουμε την περιπέτεια της ζωής όσο πιο μαγευτική και όμορφη μπορούμε. Και στο Τέλος του Παιχνιδιού, σαν ακουστεί ο αόρατος θίασος να περνά, με μουσικές εξαίσιες, με φωνές, σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι, σαν που ταιριάζει σε μας που αξιωθήκαμε μια τέτοια Πόλη, να πλησιάσουμε σταθερά προς το παράθυρο, αλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, ως τελευταία απόλαυση τους ήχους, τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου και ν' αποχαιρετίσουμε την Αλεξάνδρεια που φεύγει».

Το μεγάλο έγκλημα του καπιταλισμού

«Το μεγάλο έγκλημα του καπιταλισμού είναι το ότι στέρησε από το μέγα πλήθος των ανθρώπων αυτό το μαγευτικό ταξίδι της ζωής. Ο Χαμ λέει στον Κλοβ ότι "θα σου δίνω να τρως τόσο μόνο, όσο χρειάζεται για να μην πεθάνεις. Θα σε κρατάω διαρκώς πεινασμένο". Τα ίδια ακριβώς λόγια λένε και σήμερα οι βιομήχανοι στους εργάτες, όταν κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων οι "κοινωνικοί εταίροι" - τρομάρα τους! Και τους πετάνε στα μούτρα δυο τρύπιες δεκάρες. Οσο χρειάζεται για να μην πεθάνουν και να μπορούν να πάνε και αύριο στη δουλειά, για να μη χάσει ο καπιταλιστής το κέρδος από την εργασία τους. Σήμερα, κοπήκανε και οι τρύπιες δεκάρες, κοπήκανε και τα δίφραγκα, κοπήκανε και τα ταληράκια. Σήμερα, ο κόσμος της εργασίας ζει πεταμένος στους σκουπιδοντενεκέδες του Μπέκετ, γλείφοντας ένα σκυλομπισκότο που του πετάει το αφεντικό κάθε μέρα. Το ερώτημα είναι βασανιστικό και επίμονο. Πότε θα αποφασίσει ο Δούλος να εγκαταλείψει το Αφεντικό. Πότε θα λειτουργήσει η εξίσωση! Ο Δούλος το αποφάσισε. Ντύθηκε για να φύγει. Το Αφεντικό έρημο, χωρίς Δούλο πεθαίνει. Ο Δούλος στέκεται και παρακολουθεί ψυχρά το θάνατο του Αφεντικού. Ο Μπέκετ δε μας δείχνει το Δούλο να βγαίνει από τη σκηνή. Κι αυτό θεωρήθηκε ως απαισιοδοξία. Αλλά μόνο αυτό δεν είναι. Μέσα στο βρωμερό καταφύγιο του Χαμ, τα πάντα έχουν πεθάνει. Ο Κλοβ δεν έχει κανένα ρόλο πια να παίξει εδώ μέσα. Ο Μπέκετ δεν τον βγάζει από τη σκηνή, γιατί απλούστατα ο Κλοβ δεν έχει ακόμα εγκαταλείψει τον Χαμ, στην αληθινή ζωή. Και μένει στην ευθύνη του θεατή να βρει το κουράγιο, την Αρετή και την Τόλμη να κάνει το μεγάλο βήμα, στη ζωή του».

Και καταλήγει ο Κώστας Καζάκος: «Αυτό που γίνεται φανερό σε τέτοιες μέρες, είναι ότι δεν φτάνει να είναι κανείς διανοούμενος ή άνθρωπος των Γραμμάτων ή καλλιτέχνης ή γιατρός, μηχανικός, εργάτης ή αγρότης, φοιτητής ή χειρώνακτας για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να παίξει το ρόλο του. Χρειάζεται κάτι περισσότερο. Χρειάζεται να είναι κομμουνιστής. Καθαρά και ξάστερα. Χωρίς αμφισβητήσεις και ταλαντεύσεις. Είναι η μόνη ιδιότητα που μπορεί να δώσει σήμερα περιεχόμενο σ' όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιτάξει οργανωμένη αντίσταση και να βγάλει τον κόσμο από τον βούρκο που τον βυθίζουν κάθε μέρα και περισσότερο. Ο κομμουνισμός είναι ο μόνος ορκισμένος εχθρός του καπιταλισμού. Γι' αυτό και όλο το οπλοστάσιο αυτού του συστήματος έχει στραφεί εναντίον του».

Κυριακάτικος Ριζοσπάστης

Σειρά είχε η Δυτική Μακεδονία -Ολοι μαζί...

Η είδηση έχει ως εξής: Μετά την Περιφέρεια Αττικής και στη Δυτική Μακεδονία, οι παρατάξεις της συγκυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων «αντιμνημονιακών» ψήφισαν από κοινού τον προϋπολογισμό της Περιφέρειας. Ετσι όπως το πάνε θα ψηφίσουν από κοινού όλους τους «μνημονιακούς» αντιλαϊκούς προϋπολογισμούς στις Περιφέρειες πανελλαδικά. Οχι ότι έχουμε αμφιβολία πως μπορεί να γίνει αυτό, αφού υπάρχει κοινή βάση, ο αντιλαϊκός δρόμος του κεφαλαίου και της ΕΕ στον οποίο όλοι μαζί βαδίζουν. Αν όμως συμφωνήσουν σε όλη την Ελλάδα στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής ανά Περιφέρεια, γιατί δεν μπορούν να το κάνουν και σε κεντρικό επίπεδο; Εικόνες άραγε από το μέλλον;

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πλούτος και φτώχεια

«Συνεχίζουν να αυξάνονται οι πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου, δηλαδή εκείνοι με καθαρά περιουσιακά στοιχεία άνω των 30 εκατ. ευρώ, φθάνοντας σε νέο ρεκόρ το 2014. Ακόμη και στην Ελλάδα, όπου η οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά το ένα τρίτο τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των πλουσιότερων πολιτών αυξήθηκε από 505 άτομα προ ενός έτους στα 565 το 2014, καταλαμβάνοντας την 43η θέση με άνοδο 11,9%, σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας αναλύσεων Wealth-X και της ελβετικής τράπεζας UBS με τίτλο "World Ultra Wealth Report 2014"» («Καθημερινή, 21/11/2014). 

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με στοιχεία της έκθεσης του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους (ΓΠΚ) της Βουλής για τις «Πολιτικές Ελάχιστου Εισοδήματος στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην Ελλάδα: 

Μία συγκριτική ανάλυση» (Σεπτέμβρης 2014), στα 6,3 εκατομμύρια άτομα ανήλθε το 2013 ο πληθυσμός της Ελλάδας που ζούσε υπό καθεστώς φτώχειας, ή υπό την απειλή της φτώχειας λόγω υλικών στερήσεων και ανεργίας. Ο μισός και πάνω, δηλαδή, πληθυσμός. Ετσι στην καπιταλιστική οικονομική κρίση πολλοί καπιταλιστές γίνονται πλουσιότεροι, ενώ η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα καταστρέφονται.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Απαγορεύει το συνδικαλισμό ο δήμαρχος Βόλου!

Προκλητική επίθεση σε βάρος της Εύης Καρυδάκη, συνδικαλίστριας του ΠΑΜΕ και στελέχους του ΚΚΕ


Με προκλητική φρασεολογία και με την απαράδεκτη δήλωση ότι «απαγορεύεται ο συνδικαλισμός στο χώρο δουλειάς», ο δήμαρχος Βόλου Αχ. Μπέος επιτέθηκε στην Εύη Καρυδάκη, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ΟΤΑ Ν. Μαγνησίας και στέλεχος του ΚΚΕ. Η συνδικαλίστρια έχει κληθεί σε απολογία από τη δημοτική αρχή με την «κατηγορία» της «άρνησης υπηρεσίας», επειδή ζήτησε και πήρε ολιγόωρη άδεια για να καλέσει τους συναδέλφους στη Γενική Συνέλευση του κλαδικού τους σωματείου.

Μιλώντας στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου, όπου έφεραν το θέμα οι σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», ο Αχ. Μπέος είπε, ανάμεσα στα άλλα:«Κάποιοι έχουν ξεφτιλίσει τον συνδικαλισμό, αλλά οι υπάλληλοι του Δήμου Βόλου έχουν ένα μεγάλο προνόμιο: Πληρώνονται κάθε μήνα σε σχέση με άλλους πολίτες που είναι άνεργοι και αυτό δεν μπορούν να το εκμεταλλεύονται, εν ώρα εργασίας και προσφοράς απέναντι στους πολίτες και να κάνουν συνδικαλισμό σε βάρος πολιτών και να κάνουν ανακοινώσεις για το "ΠΑΜΕ κι έρχομαι", ενώ δεν έχουν δικαίωμα άδειας, ή την έχουν εξαντλήσει». Ταυτόχρονα, προχώρησε σε άμεση απειλή κατά της συνδικαλίστριας, λέγοντας:

Η κατάσταση στην Εκπαίδευση

Καθημερινά, το τελευταίο διάστημα, η συγκυβέρνηση επιλέγει να «ανοίγει» θέματα που αφορούν είτε το σχολείο είτε τα πανεπιστήμια. Θέματα που επηρεάζουν τη μόρφωση των παιδιών των εργατικών οικογενειών, τις σπουδές τους, συνολικά τη ζωή, το μέλλον τους. Την ίδια στιγμή, εντείνεται η καταστολή στα πανεπιστήμια, αυξάνονται οι εισαγγελικές παρεμβάσεις στα σχολεία ενάντια στις κινητοποιήσεις. Και είναι λογικό η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της να επιδιώκουν να περάσουν μια τέτοια πολιτική, που χτυπά το μορφωτικό δικαίωμα, που ενισχύει την επιχειρηματική δράση στα πανεπιστήμια, που θέλει να παρέμβει στη λειτουργία των Φοιτητικών Συλλόγων, που θέλει εκπαιδευτικούς - εθελοντές, με τη λογική του «νόμος και τάξη». Ενάντια σε όλα αυτά κινητοποιούνται μαθητές, φοιτητές, οι γονείς τους.

Στα λύκεια, εδώ και ένα μήνα, οι μαθητές σε όλη τη χώρα διαδηλώνουν πολύμορφα την αντίθεσή τους στο «νέο λύκειο». Λένε «όχι» σε ένα σχολείο που, από την πρώτη τάξη, λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο σαν «φροντιστήριο» για τις εξετάσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, αντί να προσφέρει ολόπλευρη μόρφωση και την αφομοίωσή της. Δηλαδή, τους βάζει για μια τριετία να κυνηγούν βαθμούς, να διατρέχουν έναν τεράστιο όγκο ύλης που δεν προλαβαίνουν να αφομοιώσουν, να ξεπατώνονται στα φροντιστήρια και να εξασκούνται κάθε χρόνο σε πανελλαδικού τύπου εξετάσεις. Η μεγάλη αναφομοίωτη ύλη και η «τράπεζα θεμάτων» οδηγούν ένα ποσοστό μαθητών να αγωνιούν ακόμα και για το αν θα καταφέρουν να περάσουν την τάξη.

Η απάντηση της κυβέρνησης είναι ότι αυτό το σχολείο θα παραμείνει ως έχει. Αποπροσανατολίζει, δε, τη συζήτηση, οδηγώντας τη στο αν θα είναι η Χημεία ή η Πληροφορική εξεταζόμενο μάθημα για τις πανελλαδικές εξετάσεις, για το αν η Λογοτεχνία θα εξετάζεται για όλες τις σχολές ή μόνο για ορισμένες και άλλα τέτοια. Μα, αυτά δεν αλλάζουν σε τίποτα την ουσία του «νέου λυκείου» του άγχους, των φροντιστηρίων, της «τράπεζας» - λαιμητόμου.

Οι μαθητές, που με πολύ κόπο και θυσίες από τις οικογένειές τους, κατάφεραν να περάσουν σε μια σχολή που είναι μακριά από τον τόπο κατοικίας τους συχνά αδυνατούν να παρακολουθήσουν τις σπουδές τους, γιατί χρειάζονται ένα μισθό και πάνω το μήνα για να τα βγάλουν πέρα. Ηρθε φέτος το προσωρινό μέτρο των μετεγγραφών για τους πρωτοετείς, προκειμένου να μπορέσουν οι πιο αδύναμοι οικονομικά φοιτητές να σπουδάσουν σε σχολές στον τόπο τους. Ομως, στα κεντρικά ιδρύματα δημιουργείται νέα ασφυκτική κατάσταση. Οι φοιτητές δε χωρούν στα αμφιθέατρα και στα εργαστήρια, προσωπικό δεν υπάρχει και οι διοικήσεις των ιδρυμάτων (που κατά τ' άλλα ξέρουν να κραυγάζουν ότι θα εφαρμοστεί ο «νόμος και η τάξη»...) σηκώνουν τα χέρια ψηλά και θέτουν όρους για να δεχτούν τους μετεγγραφέντες. Ρίχνουν, δηλαδή, το βάρος στους ίδιους τους πιο αδύναμους οικονομικά φοιτητές που δικαιούνται μετεγγραφή και τους κάνουν «ομήρους».

Οι μαθητές, οι φοιτητές αγωνιούν για τις σπουδές και το μέλλον τους, αγωνίζονται για να τα βγάλουν πέρα, αναγκαζόμενοι να βάζουν όλο και περισσότερο το χέρι στην τσέπη ή να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους, έρχονται αντιμέτωποι με τις ελλείψεις και την υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων και έχουν κάθε λόγο να οργανώνονται και να διεκδικούν συλλογικά όλα όσα τους ανήκουν. Οι γονείς τους αγωνιούν για το εάν τα παιδιά τους θα μπορέσουν να συνεχίσουν το σχολείο, το πανεπιστήμιο, εάν θα βρουν δουλειά, εάν θα μορφωθούν. Και γι' αυτό το λόγο ο αγώνας πρέπει να είναι κοινός ενάντια στις πολιτικές που στερούν το μέλλον και την ελπίδα από τους νέους ανθρώπους και τις οικογένειές τους.

Αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη του Σαββάτου 22 Νοέμβρη 2014.

Δήλωση Κ. Πελετίδη για την κλήση του στο Πρωτοδικείο-"Ακόμη και να ζήσεις για ένα δευτερόλεπτο σωστός σε αυτό τον πλανήτη είναι μεγαλείο"

ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ: Ας μας πάνε φυλακή - Εμείς γνωρίζουμε τις συνέπειες του αγώνα - Δήλωση του Δημάρχου Πάτρας για την κλήση του από τον Πταισματοδίκη

Ο Δήμαρχος Πατρέων καλείται να εμφανιστεί στις 4 Δεκέμβρη ενώπιον του Πρωτοδικείου επειδή αρνείται να συναινέσει σε απολύσεις. Την ίδια στιγμή υπάρχει σκέψη οι εργαζόμενοι του Δήμου να προχωρήσουν σε αποκλεισμό των εισόδων του δικαστηρίου, προκειμένου να προστατέψουν το Δήμαρχο, με την μέθοδο της αδυναμίας πρόσβασης σε αυτό. Παράλληλα, στελέχη της Δημοτικής Αρχής, βρίσκονται σε πυρετό συσκέψεων, προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις για την συνολική διαχείριση του θέματος.


Ο ίδιος μιλώντας στον Max FM δήλωσε: "Την δουλειά τους κάνουν. Εμείς δεν ήρθαμε εδώ να στολίζουμε τις καρέκλες. Ηρθαμε να υπεραπιστούμε τον κόσμο του Δήμου, ήρθαμε να προστατεύσουμε αυτούς που κάποιοι παίζουν σε βάρος τους ένα άσχημο παιγνίδι. Είμαστε εμπόδιο σε όλα αυτά. Δεν φοβάμαι. Εγω είμαι με το δίκιο. Δεν κάνω πράγματα που δεν είναι τίμια. Ακόμη και να ζήσεις για ένα δευτερόλεπτο σωστός σε αυτό τον πλανήτη είναι μεγαλείο. Ας μας πάνε φυλακή. Εμείς γνωρίζουμε και τις συνέπειες του αγώνα. Δεν πάμε στον αγώνα χωρίς να ξέρουμε τι μπορούν να μας κάνουν. Ο λαός δεν θα πρέπει να υπολογίσει τον Πελετίδη. Να υπολογίσει τον εαυτόν του. Γιατί σήμερα είναι ο Πελετίδης, αύριο θα είναι ο ίδιος".
Dete.gr

via 

Lenin Reloaded

Ενα επικίνδυνο κόκκινο ποτάμι που κόπηκε

 Aυτές τις εικόνες βέβαια δεν τις έδειξε κανένα κανάλι.
Απαγορεύονται δια ροπάλου όπως φάνηκε και από το μεγάλο συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη.
Τα κόκκινα ποτάμια είναι επικίνδυνα.
Μπορεί να δημιουργήσουν αισιοδοξίες απειλητικές για την "ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας"...

Τα επεισόδια όμως ανάμεσα σε λίγες δεκάδες μαυροφορεμένους και τα ΜΑΤ όχι απλά επιτρέπονται αλλά επιβάλλονται.
Είναι ο κλασσικός μαγικός τρόπος για να εξαφανιστούν πορείες και συλλαλητήρια δεκάδων ή εκατοντάδων χιλιάδων λαού.
Οι πρωταγωνιστές χρειάζονται συγχαρητήρια.
Δεν είναι μικρό το κατόρθωμά τους...

Οποιος δεν πιστεύει στη συνεισφορά των μπάχαλων στην εξαφάνιση των κόκκινων ποταμιών της οργής, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στα σημερινά δελτία των καναλιών.

ΥΓ: Νόμιζα ότι χθές είχε γίνει ένα μεγάλο συλλαλητήριο.
Μάλιστα είχα την ψευδαισθηση ότι ήμουν κι εγώ εκεί!
Σήμερα είδα στο mega σε ένα αρκετά εκτενές ρεπορτάζ ότι αυτό που έγινε ήταν ότι μια ομάδα ΜΑΤατζήδες έκλεψε μια κούτα νερά και χτύπησε τον περιπτερά.
Αξιο το μεγάλο κανάλι!(και όχι μόνο υποθέτω...)
Επίσης είδα ότι δεν έγινε πορεία στην Αμερικάνικη πρεσβεία αλλά επεισόδια στα Εξάρχεια.
Μάλλον έχω παραισθήσεις...

Μεγάλος διαγωνισμός με δώρο κάρτα-μέλους στο κόμμα που θα κυβερνήσει! Ερώτηση πρώτη

Lenin reloaded

Σύντροφε και συντρόφισσα,


Για να γίνεις κι εσύ μέλος του κόμματος που θα κυβερνήσει πρέπει να είσαι ενήμερος για τις θέσεις του κόμματος. Απάντησε λοιπόν σωστά στις ερωτήσεις για να κερδίσεις τώρα την κάρτα!

ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΩΤΗ
Ποια είναι η πραγματική πρόταση του κόμματος για το χρέος και ποιος ο αυθεντικός της εκφραστής;
α. Απόσυρση του χρέους (Δραγασάκης, Σεπτ. 2014)
β. Απομείωση του χρέους (Παπαδημούλης, Νοεμ. 2014)
γ. Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους (Λαφαζάνης, Νοεμβ. 2014)
δ. Μονομερής διαγραφή του χρέους (Λαφαζάνης, Ιουλ. 2013)
ε. Διαγραφή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του χρέους (Λαφαζάνης, Οκτ. 2014)
στ. Επιμήκυνση του χρέους (Σταθάκης, Σεπτ. 2014)
ζ. Μείωση του χρέους 50% (Σταθάκης, Οκτ. 2014)
ι. Μείωση του χρέους 5% (Σταθάκης, Ιαν. 2014)
ια. Κούρεμα του χρέους (Τσίπρας, Οκτ. 2014)
ιβ. Διαγραφή μέρους του χρέους (Τσίπρας, Σεπτ. 2014)
ιγ. Ελάφρυνση του χρέους (Τσίπρας, Οκτ. 2014)
ιδ. Επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους (Τσίπρας, Ιουλ. 2011)
ιε. Ρύθμιση του χρέους (Τσίπρας, Μαϊ 2014)
ιστ. Λύση τύπου Γερμανίας του 1953 (Μηλιός, Νοεμβ. 2014)
ιζ. Πάγωμα του χρέους (Δραγασάκης, Σεπτ. 2014)

Χρονικό του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου (ΦΩΤΟ)

 902

Πριν από 41 χρόνια με επίκεντρο το Πολυτεχνείο ξέσπασε ένα ισχυρό κύμα αντίθεσης και αντίστασης στο καθεστώς της Χούντας με τα γνωστά συνθήματα: «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», «Κάτω η χούντα», «Εθνική ανεξαρτησία», «Έξω οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ». Μέσα σε τρεις μέρες πήρε τα χαρακτηριστικά ενός λαϊκού ξεσηκωμού.

Το κύμα της εξέγερσης ξεκίνησε από το Πολυτεχνείο, απλωνόταν ώρα με την ώρα σε εργατικές γειτονιές, σε τεχνικές σχολές, σε Γυμνάσια, σε χώρους δουλειάς και σε άλλες πόλεις Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα. Ήταν εντυπωσιακή η γρήγορη εξάπλωση της λαϊκής παρέμβασης, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι σε όλους αυτούς τους χώρους οι οργανωμένες δυνάμεις ήταν ελάχιστες. Βέβαια, αρκούσε ένας πρωτοπόρος αγωνιστής να βγει μπροστά θαρραλέα για να ξεσηκωθεί η γειτονιά, η σχολή, το εργοστάσιο.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ενώ οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της χούντας και του κράτους ήταν παρόντες και οι συγκρούσεις συνεχείς, σκληρές, και αιματηρές, κυριαρχούσε μέσα στον κόσμο ένα πνεύμα αφοβίας, ο κόσμος αψηφούσε τον κίνδυνο, έβγαινε στο δρόμο. Ήταν ένα ξέσπασμα ελευθερίας.

Ήταν ταυτόχρονα μια έκρηξη λαϊκής πρωτοβουλίας, αυτενέργειας, συλλογικότητας, αλληλεγγύης.

Στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου εκφράστηκε η σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα. Η άνοδος του εργατικού κινήματος το 1973 ήταν σημαντική συγκριτικά με τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας. Το δυνάμωμα του φοιτητικού κινήματος «πατούσε» πάνω στο λαϊκό παράγοντα, στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος. Στην ουσία ήταν άμεσα συνδεδεμένο με αυτό.

Είναι γνωστό ότι ο λαϊκός ξεσηκωμός πνίγηκε στο αίμα την τρίτη μέρα. Η χούντα συνέχισε με νέα ηγεσία και με ένα νέο όργιο συλλήψεων, τρομοκρατίας, βασανισμών.

Παρ' όλα αυτά, η κατάσταση πια μέσα στο λαό και στη νεολαία δεν ήταν ίδια. Ο φόβος είχε σπάσει. Η χούντα είχε πληγεί ανεπανόρθωτα. Το Πολυτεχνείο ήταν η αρχή του τέλους της χούντας. Μάλιστα, η κατάρρευση της χούντας κάτω από τα εγκλήματά της συνοδεύεται ταυτόχρονα και με άνοδο του εργατικού και λαϊκού κινήματος και σε άλλες χώρες. Πριν την κατάρρευση της χούντας στην Ελλάδα έχουμε την ανατροπή της δικτατορίας στην Πορτογαλία με τη γνωστή επανάσταση των γαρυφάλλων.

Το χρονικό του ξεσηκωμού

Το 1973 βρίσκει το φοιτητικό κίνημα σε μια κρίσιμη καμπή του. Η χούντα οργανώνει επίθεση εναντίον του. Το Γενάρη δημοσιεύει το λεγόμενο «καταστατικό χάρτη» της Ανώτατης Παιδείας, με τον οποίο θέλει να κάμψει τους φοιτητές. Παρά το μπαράζ διώξεων, που έχει εξαπολύσει η χούντα, στις 14 Φλεβάρη, με τη συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο, μπαίνουμε σε μια ανώτερη φάση των αγώνων, κορυφαία στιγμή του έχει την κατάληψη της Νομικής στις 21-22 Φλεβάρη, η οποία και λήγει με μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Αθήνας.

Το Μάρτη, νέες καταλήψεις στην Ιατρική και ξανά στη Νομική. Οι κινητοποιήσεις απλώνονται και σε άλλες πόλεις, Θεσσαλονίκη, Πάτρα. Στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες, το φοιτητικό κίνημα διαθέτει περισσότερα περιθώρια ζύμωσης, νόμιμης ή μισονόμιμης δράσης. Έτσι φτάσαμε στον ξεσηκωμό του Νοέμβρη. Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, ως κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα, προετοιμάστηκε σε ό,τι αφορά τα αιτήματα, τα συνθήματα, τους στόχους πάλης σε όλους τους προηγούμενους αγώνες του λαού.

Την Πέμπτη 15 Νοέμβρη και την Παρασκευή 16 Νοέμβρη χιλιάδες εργαζομένων κατεβαίνουν στο Πολυτεχνείο. Με πρωτοβουλία της ΚΟΑ του ΚΚΕ, που από το πρωί της Πέμπτης ρίχτηκε στη μάχη του καλέσματος των εργαζομένων, οι γύρω δρόμοι γεμίζουν με κόσμο. Η κατάληψη αποκτά χαρακτηριστικά παλλαϊκού ξεσηκωμού.

Την Πέμπτη, ο κόσμος που αρχίζει να συγκεντρώνεται στους γύρω δρόμους συγκρούεται με την αστυνομία, η οποία τους εμποδίζει να ενωθούν με τους φοιτητές. Με την ενεργητική συμμετοχή της ΚΝΕ, μαθητές μόλις σχολούν πηγαίνουν στο χώρο. Και οργανώνεται η κατάληψη, με μοίρασμα προκηρύξεων, τη λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού, ακούγονται παντού αντιαμερικανικά και αντιχουντικά συνθήματα. Οι συγκεντρωμένοι μέσα κι έξω από το Πολυτεχνείο είναι χιλιάδες.

Η ανακοίνωση του ΠΓ του ΚΚΕ το πρωί της 16/11/73

Στις 16 Νοέμβρη, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία και καλούσε την «εργατική τάξη και το λαό να εκδηλώσει ακόμη πιο μαζικά τη συμπαράσταση και τη βοήθεια στους φοιτητές. Η καλύτερη συμπαράσταση είναι να οργανώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι το δικό τους αγώνα κατά της ακρίβειας, για την αύξηση μεροκάματων και μισθών, για συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες. Καλούμε τους φαντάρους, τους δημοκράτες αξιωματικούς να μη χτυπήσουν τα ηρωικά παιδιά που αγωνίζονται για μια δίκαιη υπόθεση. Καλούμε τους ξενιτεμένους Έλληνες να εκφράσουν την αλληλεγγύης τους προς τους φοιτητές και να απαιτήσουν την κατάπαυση της τρομοκρατίας και την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Κάνουμε έκκληση στη διεθνή κοινή γνώμη να συμπαρασταθεί στους φοιτητές μας με την πολύτιμη αλληλεγγύη της».

Την ίδια μέρα χιλιάδες κόσμου κατεβαίνουν σε διαδήλωση από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας και από την Πατησίων και συγκλίνουν στο Πολυτεχνείο. Το πιο οργανωμένο κομμάτι είναι των οικοδόμων, αλλά συμμετέχουν και ιδιωτικοί υπάλληλοι και πολλοί νέοι και μαθητές. Υπολογίζεται να είναι σε κινητοποίηση γύρω στις 150.000 λαού. Η αστυνομία εντείνει τις επιθέσεις με δακρυγόνα, κλομπ και σφαίρες. Αλλά το ηθικό του λαού δεν κάμπτεται. Οι διαδηλωτές διαλύονται και ξανασυγκεντρώνονται. Γεγονός που δείχνει ότι η χούντα καταλαβαίνει και φοβάται την εργατική, τη λαϊκή συμμετοχή στην ανατρεπτική ενάντιά της πάλη. Ήταν τότε που έγειρε η πλάστιγγα στην απόφαση για ένοπλη επέμβαση.

Από τις 16 Νοέμβρη το απόγευμα η αστυνομία αρχίζει να χτυπάει άγρια τις μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας και γύρω από το Πολυτεχνείο όπου έχουν κινητοποιηθεί οι οικοδόμοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, άλλοι κλάδοι εργαζομένων, αγρότες από τα Μέγαρα.

Την τρίτη μέρα, Σάββατο 17 Νοέμβρη 1973, ο λαϊκός ξεσηκωμός πνίγηκε στο αίμα. Να πως αφηγήθηκε τα γεγονότα εκείνης της μέρας ο ανταποκριτής του πρακτορείου ΤΑΣ στην Αθήνα (αναμετάδοση από το ραδιοφωνικό σταθμό «Φωνή της Αλήθειας»):

«Οι κεντρικοί δρόμοι της Αθήνας καλύπτονται ακόμη από σύννεφο δηλητηριωδών αερίων. Η αστυνομία έριξε στους δρόμους και σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας πολλές δακρυγόνες βόμβες, όταν τη νύκτα προς το Σάββατο χιλιάδες Αθηναίοι ξεχύθηκαν στους δρόμους, εκδηλώνοντας τη συμπάθειά τους προς τους αγωνιζόμενους φοιτητές.

Στους δρόμους της Αθήνας εμφανίστηκαν επίσης τανκς και τεθωρακισμένα οχήματα της αστυνομίας. Μετά τα μεσάνυκτα εμφανίστηκαν στο κέντρο της πρωτεύουσας και στρατιωτικές δυνάμεις. Οι φοιτητές ζητούσαν ριζοσπαστικές δημοκρατικές αλλαγές, στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Ενάντιά τους το καθεστώς έστειλε τανκς και αστυνομικές δυνάμεις. Τα τανκς έσπασαν τα κιγκλιδώματα του προαυλίου του Πολυτεχνείου και ισχυρές αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις κατέλαβαν εξ εφόδου το κτίριο. Ως τις πρωινές ώρες λειτουργούσε ο ραδιοσταθμός του Πολυτεχνείου και οι φοιτητές πληροφορούσαν το λαό για την επίθεση και τον καλούσαν να τους συμπαρασταθεί.

Το βράδυ της Παρασκευής και συγκεκριμένα μετά τις 8 η ώρα έως 50 χιλιάδες λαού της Αθήνας είχαν συγκεντρωθεί έξω από το κτίριο του Πολυτεχνείου. Πολλοί κρατούσαν πλακάτ και αφίσες με συνθήματα κατά του καθεστώτος και της κυβέρνησης Μαρκεζίνη. Μοιράστηκαν πολλές προκηρύξεις και φέιγ βολάν που είχαν γραφεί είτε με το χέρι είτε στη γραφομηχανή είτε είχαν τυπωθεί στον πολύγραφο. Ένα από αυτά τα τρικ έγραφε: Προς όλους τους φοιτητές και τους κατοίκους της Αθήνας, πατριώτες: Ενωθείτε στον αγώνα ενάντια στο φασισμό. Σας προσκαλούν οι συνάδελφοί σας, οι φοιτητές, οι εργάτες στο προαύλιο του Πολυτεχνείου. Υποστηρίξτε τον αγώνα ενάντια στο φασισμό. Ενωθείτε. Με ενωμένες τις δυνάμεις θα ρίξουμε τη χούντα.

Ο ραδιοσταθμός του Πολυτεχνείου λειτουργούσε συνεχώς. Μεγάλα μεγάφωνα που είχαν τοποθετηθεί στα παράθυρα του κτιρίου μετέδιδαν εκκλήσεις και συνθήματα: "Κάτω η χούντα". "Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα". "Ο φασισμός δεν θα περάσει". "'Εξω οι Αμερικάνοι από την Ελλάδα". "Κάτω το ΝΑΤΟ" και άλλα. Χιλιάδες λαού περικύκλωσαν πολλά δημόσια και κυβερνητικά κτίρια και αποπειράθηκαν να μπουν στο υπουργείο Δημοσίας Τάξης και στο Δημαρχείο.

Κατά τις 9 η ώρα το βράδυ στους δρόμους της Αθήνας εμφανίστηκαν τεθωρακισμένα αυτοκίνητα. Ενάντια στους διαδηλωτές ρίχθηκαν δακρυγόνες βόμβες. Χιλιάδες αστυνομικοί επιτέθηκαν κατά των διαδηλωτών. Στους δρόμους στήθηκαν οδοφράγματα και άναψαν φωτιές. Ο ραδιοσταθμός των φοιτητών απηύθυνε έκκληση προς τον Ερυθρό Σταυρό και προς τους Αθηναίους να παράσχουν ιατρική και φαρμακευτική βοήθεια προς τους τραυματίες. Ο σταθμός έλεγε: "Είμαστε περικυκλωμένοι από τανκ, μας πυροβολούν". Η έκκληση απηυθύνθηκε και στις πρωινές ώρες και μετά ο σταθμός σταμάτησε τη λειτουργία του.

Μεταξύ των διαδηλωτών υπάρχουν νεκροί και πολλοί τραυματίες».

Να μάθουν οι νέες και οι νέοι την αλήθεια

«Οι νέες και οι νέοι, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι, έχουν δικαίωμα και πρέπει να μάθουν την αλήθεια για το λαϊκό ξεσηκωμό το Νοέμβρη του '73, τις καταλήψεις της Νομικής που προηγήθηκαν. Να μάθουν για το ρόλο που έπαιξε η στρατιωτική δικτατορία για την προάσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Να απομονώσουν τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, που ρίχνει λάσπη και συκοφαντεί την αντιδικτατορική πάλη του λαού και της νεολαίας. Να αποκρούσουν και όσους διαστρεβλώνουν τον ηρωικό ξεσηκωμό του Νοέμβρη του ’73, τη μεγάλη συμβολή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε όλο τον αντιδικτατορικό αγώνα, στις καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου, στη σκληρή πάλη, καθ’ όλη την 7ετία, για να αναπτυχθεί η αντίσταση του λαού και της νεολαίας, για να σπάσει ο φόβος, ο συμβιβασμός και η μοιρολατρία ενάντια στον αντικομμουνισμό που ήταν η επίσημη ιδεολογία της στρατιωτικής δικτατορίας, του κράτους και των αστικών κομμάτων που έστρωσαν το δρόμο για την επιβολή της».

Αυτό υπογραμμίζει ανάμεσα σε άλλα το ΚΚΕ στην ανακοίνωσή του για τον ηρωικό ξεσηκωμό του Νοέμβρη υπενθυμίζοντας ότι: «Η μετάβαση απ’ τη στρατιωτική δικτατορία στην αστική δημοκρατία δεν έδωσε ουσιαστική και οριστική λύση στα λαϊκά προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, της διαρκούς υπονόμευσης των κατεκτημένων λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Σήμερα αποδεικνύεται ότι ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες ούτε να εξασφαλίσει ειρήνη για τους λαούς. Οι κρίσεις, η ανεργία, η φτώχεια, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι θα υπάρχουν όσο η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών».

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες στη διάρκεια της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας πρόσφεραν χωρίς αναστολές τις περισσότερες θυσίες και δημιούργησαν αγωνιστικά πρότυπα μέσα στο λαό, τροφοδότησαν την ανάταση του κινήματος.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τα μέλη και στελέχη του, τους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες, τους φίλους και οπαδούς του, τα μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ, που πήραν μέρος στην αντιδικτατορική πάλη, που έμειναν όρθιοι στα κρατητήρια της Ασφάλειας, δεν λύγισαν από τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, στη Μπουμπουλίνας, στις φυλακές, τις εξορίες και τα στρατοδικεία, σε κάθε τόπο μαρτυρίου.

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τα 41 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό στο Πολυτεχνείο το 1973

Σε ανακοίνωση του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 41 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό στο Πολυτεχνείο το 1973 αναφέρει:

«Σαράντα ένα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον ηρωικό ξεσηκωμό του λαού και της νεολαίας το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία. Το ΚΚΕ καλεί τις νέες, τους νέους, τους εργαζόμενους, όλο το λαό να τιμήσουν τον ηρωικό ξεσηκωμό στο Πολυτεχνείο, τους νεκρούς του Νοέμβρη, που αποτέλεσε το κορυφαίο γεγονός της αντιδικτατορικής πάλης και να πάρουν μαζικά μέρος στις εκδηλώσεις γιορτασμού και στην πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία.

Οι νέες και οι νέοι, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι, έχουν δικαίωμα και πρέπει να μάθουν την αλήθεια για το λαϊκό ξεσηκωμό το Νοέμβρη του '73, τις καταλήψεις της Νομικής που προηγήθηκαν. Να μάθουν για το ρόλο που έπαιξε η στρατιωτική δικτατορία για την προάσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Να απομονώσουν τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, που ρίχνει λάσπη και συκοφαντεί την αντιδικτατορική πάλη του λαού και της νεολαίας. Να αποκρούσουν και όσους διαστρεβλώνουν τον ηρωικό ξεσηκωμό του Νοέμβρη του ’73, τη μεγάλη συμβολή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε όλο τον αντιδικτατορικό αγώνα, στις καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου, στη σκληρή πάλη, καθ’ όλη την 7ετία, για να αναπτυχθεί η αντίσταση του λαού και της νεολαίας, για να σπάσει ο φόβος, ο συμβιβασμός και η μοιρολατρία ενάντια στον αντικομμουνισμό που ήταν η επίσημη ιδεολογία της στρατιωτικής δικτατορίας, του κράτους και των αστικών κομμάτων που έστρωσαν το δρόμο για την επιβολή της.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τα μέλη και στελέχη του, τους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες, τους φίλους και οπαδούς του, τα μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ, που πήραν μέρος στην αντιδικτατορική πάλη, που έμειναν όρθιοι στα κρατητήρια της Ασφάλειας, δεν λύγισαν από τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, στη Μπουμπουλίνας, στις φυλακές, τις εξορίες και τα στρατοδικεία, σε κάθε τόπο μαρτυρίου.

Το ΚΚΕ καλεί τις νέες, τους νέους, τους εργαζόμενους να τιμήσουν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου το 1973 και τους χιλιάδες αγωνιστές της πάλης ενάντια στη δικτατορία. Να δυναμώσουν την πάλη τους για τα δικαιώματα, το δίκιο και την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, του λαού, της χώρας από τα δεσμά των μονοπωλίων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Αυτός είναι ο δρόμος για να επιβάλουμε σήμερα μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας που πληρώνει τα βάρη της κρίσης, να εμποδίσουμε νέα μέτρα που προωθεί το κεφάλαιο και τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ.

Σήμερα, ο ελληνικός λαός χρειάζεται να είναι σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα, γιατί η ελληνική κυβέρνηση εμπλέκει τη χώρα και το λαό στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής, στο όνομα της γεωστρατηγικής «αναβάθμισης» της χώρας, στην πραγματικότητα για τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή συγκαλύπτει τον πραγματικό ρόλο των «συμμάχων» της χώρας, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, σε βάρος του λαού. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι παράγοντες αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και εμπλοκής του λαού σε επικίνδυνες περιπέτειες. Γι’ αυτό έχουν μεγάλες ευθύνες τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», που όχι μόνο δεν αμφισβητούν τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αλλά καλλιεργούν αυταπάτες ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή και το ΝΑΤΟ να αυτοδιαλυθεί.

Η μετάβαση απ’ τη στρατιωτική δικτατορία στην αστική δημοκρατία δεν έδωσε ουσιαστική και οριστική λύση στα λαϊκά προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, της διαρκούς υπονόμευσης των κατεκτημένων λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Σήμερα αποδεικνύεται ότι ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες ούτε να εξασφαλίσει ειρήνη για τους λαούς. Οι κρίσεις, η ανεργία, η φτώχεια, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι θα υπάρχουν όσο η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών.

Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα μπορούν με τη δική τους συμμαχία να κατακτήσουν τα σύγχρονα δικαιώματά τους στο δρόμο της οργάνωσης και της πάλης για τη ριζική ανατροπή, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, με εργατική - λαϊκή εξουσία».

Το "τείχος του αίσχους" και άλλα "αίσχη"

Βόλτες με τανκς στο Βερολίνο...

Βόλτες με ...τανκς του ΝΑΤΟ. Μα είναι δυνατόν να μην έχουν την ελευθερία
να μπαινοβγαίνουν όποτε θέλουν στη Λαική Δημοκρατία της Γερμανίας;
Checkpoint Charlie Standoff (φωτό 1961), είναι το σημείο ελέγχου που έμπαινε κανείς από τη Δυτική στην Ανατολική Γερμανία, ακόμα και με ... τανκς.

Ναι καλά διαβάσατε, ακόμα και με τανκς, όπως έκανε το NATO, στις αρχές Αυγούστου του 1961.

Τότε, οι δυνάμεις του στην Κεντρική Ευρώπη τέθηκαν σε κατάσταση συναγερμού και τα αμερικανικά τανκς έκαναν την εμφάνισή τους στο έδαφος της ΓΛΔ. Διέσχισαν την Πύλη του Βραδεμβούργου, εισέβαλαν στο έδαφος της Αν.Γερμανίας και αποκρούστηκαν από τους φρουρούς της πρωτεύουσας της Ανατολικής Γερμανίας.

(Από το fb του Χρ,Ζουλιάτη) via Γιώργος Σαρρής

Το παραπάνω ως εισαγωγή σε παλιότερο άρθρο του cogito ergo sum με τον τίτλο: 

Το "τείχος του αίσχους" και άλλα "αίσχη"

Καλό είναι να συμβουλευόμαστε την δόλια την Ιστορία, κάθε φορά που είναι ν' ανοίξουμε το στόμα μας και ν' αρχίσουμε τα θέσφατα και τους αφορισμούς. Φυσικά, το ίδιο πρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να μιλήσουμε για το περίφημο τείχος το οποίο επί 28 χρόνια χώριζε το Βερολίνο σε δυο τομείς, ανατολικό και δυτικό.



Ας πιάσουμε το παραμύθι από την αρχή.

 Στις 5 Μαρτίου 1946, ο Ουίνστων Τσώρτσιλ εκφώνησε έναν λόγο στο κολλέγιο Γουέστμινστερ, στο Φούλτον του Μισσούρι. Εκεί, οι αμερικανοί ακροατές του τον άκουσαν να λέει, μεταξύ άλλων, την εξής φράση: "From Stettin in the Baltic to Trieste in the Adriatic an iron curtain has descended across the Continent (= Από το Στεττίνο στην Βαλτική μέχρι την Τεργέστη στην Αδριατικήένα σιδηρούν παραπέτασμα έχει πέσει κατά πλάτος της Ηπείρου)". Είναι η πρώτη φορά που επίσημα χείλη χωρίζουν τον κόσμο σε δυο στρατόπεδα. Οι ιστορικοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη φράση του Τσώρτσιλ απετέλεσε το έναυσμα του Ψυχρού Πολέμου, ο οποίος ταλαιπώρησε τον πλανήτη για μισό σχεδόν αιώνα. Προσέξτε την ημερομηνία: 5 Μαρτίου 1946. Βρισκόμαστε μόλις 10 μήνες μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Κομμουνιστική Διεθνής έχει διαλυθεί εδώ και χρόνια και η Γερμανία θα παραμείνει ενιαία -έστω και τυπικά- άλλα δυο χρόνια. Δεν νομίζετε ότι μάλλον βιάστηκε η εγγλέζικη γριά αλεπού να χωρίσει τον κόσμο; Ή, μήπως, έκανε ό,τι μπορούσε για να τον χωρίσει;

Πριν πάμε παρακάτω, ας θυμηθούμε μερικές βασικές ημερομηνίες:

(α) Μάιος 1945: τελειώνει ο πόλεμος,
(β) Μάρτιος 1946: ο Τσώρτσιλ χωρίζει τον κόσμο σε δυο στρατόπεδα,
(γ) Ιούνιος 1948: δημιουργία του δυτικογερμανικού μάρκου,
(δ) Μάιος 1949: ίδρυση της Δυτικής Γερμανίας,
(ε) Οκτώβριος 1949: ίδρυση της Ανατολικής Γερμανίας. 

Καλά ως εδώ; Ωραία.
Τώρα, πότε χτίστηκε το διαβόητο "τείχος του αίσχους"; Στις 13 Αυγούστου 1961. Σημειώστε και αυτή την ημερομηνία γιατί αρχίζουν τα ερωτήματα.



Tα ΝΑΤΟϊκά σχέδια για εισβολή στην DDR

Τον Μάιο του 1949, λοιπόν, τα καλόπαιδα της Δύσης πήρανε ένα κομμάτι της Γερμανίας και το έκαναν ανεξάρτητο κράτος. Αναρωτιέμαι, τι διάολο είχαν κατά νου να κάνουν με το άλλο κομμάτι. Το από δω έγινε κράτος, εν τάξει. Το από κει; Το σβήνουμε από τον χάρτη; 

Τέλος πάντων, ας μείνουμε με την απορία, αφού πουθενά δεν αναφέρεται το παραμικρό σχέδιο της Δύσης για το κομμάτι της Γερμανίας το οποίο ευρίσκετο υπό σοβιετικό έλεγχο. 

Προφανώς, αναζητούσαν τον τρόπο να το προσαρτήσουν στο δικό τους κομμάτι, το οποίο βάφτισαν αυθαίρετα "ανεξάρτητο".

Μόνο αυτή η ερμηνεία δικαιολογεί το επί 12 χρόνια σούρτα-φέρτα των δυτικών πρακτόρων στην Γερμανική Λ.Δ. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι μόνο το 1960 συνελήφθησαν στο ανατολικό Βερολίνο 147 πράκτορες! Επίσης χαρακτηριστικό είναι το ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν στο δυτικό Βερολίνογραφεία 80 μυστικών υπηρεσιών της δύσης (σύμφωνα με τα αρχεία του Φόρεϊν Όφφις)!

Το 1953 οργανώθηκε στην Γερμανική Λ.Δ. η περίφημη "εργατική εξέγερση", την οποία κατέπνιξε ο σοβιετικός στρατός. Μάααλιστα! "Εργατική εξέγερση" σε μια χώρα η οποία έβρισκε τα 14χρονα κοριτσάκια που ζωγράφιζαν παπιγιόν στις φωτογραφίες του Στάλιν και τους έρριχνε 10 χρόνια φυλακή; Άραγε, ποιοι ήταν εκείνοι που οργάνωσαν τέτοια εξέγερση δίχως να τους πάρει μυρουδιά το καταραμένο καθεστώς; Και ποιοι εξεγέρθηκαν, τελικά; Εξεγέρθηκαν εργάτες που δεν είχαν πρόβλημα ανεργίας ή έλλειψης κοινωνικών παροχών; Εργάτες που πάσχιζαν να ξαναδώσουν ζωή σε μια χώρα ισοπεδωμένη από τον πόλεμο, δίχως τα πακέτα του Σχεδίου Μάρσαλ και δίχως τις αβάντες του Δόγματος Τρούμαν. Ρε μάγκες, σάμπως τούτο το παραμυθάκι προσβάλλει την λογική μου...

Ας συνεχίσουμε.

 Την 1η Αυγούστου 1961, ο Φραντς Γιόζεφ Στράους(υπουργός αμύνης της Δυτικής Γερμανίας και διάσημος ακροδεξιός) δήλωσε στις ΗΠΑ ότι "ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν έχει ακόμη τελειώσει". 

Στα πλαίσια αυτού του συνεχιζομένου πολέμου, η Δύση έπληττε την Γερμανική Λ.Δ. με "επιστημονικό" τρόπο: πράκτορές της πλησίαζαν ανατολικογερμανούς επιστήμονες και ειδικευμένα στελέχη, με δελεαστικότατες προσφορές ώστε να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, παίρνοντας μαζί τους και σημαντικά ντοκουμέντα από τις επιχειρήσεις όπου εργάζονταν. Φυσικά, πολλοί ήσαν εκείνοι που δέχτηκαν.

Αναρωτιέμαι τί περίμεναν οι δυτικοί μετά από όλα αυτά;Πόσο "δικτατορική" μπορεί να θεωρηθεί η προσπάθεια ενός κράτους να περιφρουρήσει τα σύνορά του και να μην επιτρέπει στους ξένους πράκτορες το "μπάτε σκύλοι, αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε"; Γιατί πρέπει να κατακριθεί η κατασκευή ενός τείχους το οποίο θα υποχρέωνε όσους έμπαιναν ή έβγαιναν να περάσουν από έλεγχο;


Ξέρω, ξέρω. Σας πνίγει η "δημοκρατική" αγανάκτηση, ε; Πώς τόλμησαν οι βρομεροί κομμουνιστές να χωρίσουν μια πόλη στα δυο; Έτσι δεν είναι; Πάει καλά. Ας συμφωνήσω κι εγώ μαζί σας. Ευτυχώς, όμως, τώρα πια το "τείχος του αίσχους" δεν υπάρχει και η δημοκρατία αποκαταστάθηκε. Εν τάξει; Μπράαααβο!



Ωπ! Ξέχασα μια λεπτομέρεια, ρε σεις! Μπορεί το τείχος του Βερολίνου να κράτησε 28 χρόνια αλλά το τείχος της Λευκωσίας αντέχει 36 χρόνια και Κύριος οίδε πόσο θα αντέξει το τείχος στην πολύπαθη Γάζα. Αυτά τα τείχη, τα οποία σεις τα χτίσατε και σεις τα φυλάτε, πότε στο διάολο θα τα γκρεμίσετε, γαμώ την δημοκρατία σας μέσα;

Πολυτεχνείο '73 -Πορεία 1980

1973 Η αλληλεγγύη του λαού στους αγωνιζόμενους φοιτητές του Πολυτεχνείου κορυφώνεται. Οι φοιτητές σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα προχωρούν επίσης σε καταλήψεις στα πανεπιστήμια. Το μεσημέρι καταφθάνουν στο Πολυτεχνείο και αγρότες των Μεγάρων, που προηγουμένως είχαν συγκεντρωθεί έξω από τον Αρειο Πάγο, διαμαρτυρόμενοι για τις απαλλοτριώσεις της Χούντας για κατασκευή διυλιστηρίου του εφοπλιστή Στ. Ανδρεάδη. Ο κόσμος έξω από το Πολυτεχνείο μετριέται πλέον σε δεκάδες χιλιάδες. Στο κέντρο της Αθήνας, η αστυνομία επιτίθεται στους διαδηλωτές και σημειώνονται συμπλοκές οι οποίες γρήγορα γενικεύονται. Πολλά άτομα τραυματίζονται και μεταφέρονται στο Πολυτεχνείο. Ο Σταθμός Α' Βοηθειών είναι επίσης γεμάτος από τραυματίες. Ο σταθμός των φοιτητών κάνει έκκληση για φάρμακα, ιατρικά εργαλεία, γιατρούς και ασθενοφόρα. Αρχίζουν να στήνονται οδοφράγματα, καθώς και ένα αυτοσχέδιο νοσοκομείο. Στην περιοχή του Πολυτεχνείου ακούγονται πυροβολισμοί. Ωρα δώδεκα τα μεσάνυχτα: Από τους στρατώνες στο Γουδί και το Διόνυσο, βγαίνουν οι πρώτες στρατιωτικές μονάδες και κατευθύνονται προς το Πολυτεχνείο.

1980 Η πορεία για το γιορτασμό του Πολυτεχνείου δέχεται τη βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας. Η 20χρονη εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου και ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής χάνουν τη ζωή τους από χτυπήματα κλομπ αστυνομικών, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται σε 150.

Ριζοσπάστης

ΥΓ: Θυμάμαι ότι ο Κουμής δεν συμμετείχε σε επεισόδια. Καθόταν απλά στην πλ.Συντάγματος...

Η επιστολή του ΚΚΕ στις 8/6/2011 προς την "Ε" για την "Πανσπουδαστική Νο8"

Στις 8/6/2011 το Γρ.Τύπου του ΚΚΕ έστειλε την παρακάτω επιστολή στην Ελευθεροτυπία για να διαμαρτυρηθεί και να απαντήσει σε άρθρο της "Ε" που αναφερόταν ξανά στο θέμα "Πανσπουδαστική Νο8" με τα γνωστά ψέματα και συκοφαντίες.

«Κυρία Κύρα Αδάμ

Οσοι έζησαν τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του '73 και όσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς την ιστορία, ξέρουν ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ από την πρώτη στιγμή της εξέγερσης πήραν ξεκάθαρη θέση, την χαιρέτισαν, την υποστήριξαν (Ανακοίνωση του ΠΓ 15/11/73) και ότι στελέχη και μέλη του έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέγερση και εκατοντάδες πλήρωσαν γι' αυτό με φρικτά βασανιστήρια, φυλακίσεις και εξορίες.

Ωστόσο στο φύλλο της εφημερίδας σας (8 Ιουνίου) στη στήλη "Πολιτικά Παρασκήνια" ο συντάκτης Μήτσος Π. επαναλαμβάνει ως δεδομένο ένα αισχρό και μεγάλο ψέμα που εκτοξεύουν κατά καιρούς διάφοροι κατά του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε ό,τι αφορά στη θέση του για το Πολυτεχνείο το '73 και γενικότερα για την "Πανσπουδαστική φ. 8", επειδή δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν την πολιτική του. Ο πιο πρόσφατος ήταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Συγκεκριμένα, γράφει ο εν λόγω συντάκτης της εφημερίδας: "Ας θυμηθούμε λοιπόν και διότι ως γνωστόν τα γραπτά μένουν τι έγραφε η Πανσπουδαστική για το Πολυτεχνείο" και ξεφουρνίζει ότι έγραφε "300 προβοκάτορες κατέλαβαν το Πολυτεχνείο".

Επειδή όμως τα γραπτά όντως μένουν, ο συντάκτης σας είναι πολλαπλώς εκτεθειμένος ή για την εμπάθεια που τρέφει προς το ΚΚΕ ή για την παντελή άγνοιά του για τα γεγονότα. Είτε το ένα ισχύει είτε το άλλο, είναι το ίδιο επιβαρυντικό για κάποιον που θέλει να γράφει την αλήθεια. Σας στέλνουμε φωτογραφία της "Πανσπουδαστικής" φ. 8, που βεβαίως υπάρχει και στο internet, όπου στο πρωτοσέλιδο έχει τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, τον Διομήδη Κομνηνό, και καλεί σε νέους αποφασιστικούς αγώνες και εκδίκηση για τα νεκρά παλικάρια της εξέγερσης, που σύμφωνα με το συντάκτη σας καταγγέλλει.

Στο εσωτερικό του φύλλου 8 της "Πανσπουδαστικής" υπάρχει ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου που ανάμεσα σε άλλα καταγγέλλει συγκεκριμένο περιστατικό, δηλαδή επιχείρηση να εισβάλουν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου προβοκάτορες - ασφαλίτες. Βεβαίως ο συντάκτης σας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι η χούντα δεν επιχείρησε να χτυπήσει την εξέγερση του Πολυτεχνείου στέλνοντας προβοκάτορες - ασφαλίτες. Οτι ούτε σήμερα χρησιμοποιούνται προβοκάτορες για να τρομοκρατηθεί ο λαός, να συκοφαντηθούν οι λαϊκοί αγώνες που είναι επικίνδυνοι για το σύστημα και την πλουτοκρατία, π.χ. 5 Μαΐου 2010 στη "Μαρφίν", έξω από τη Βουλή κατά του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ κ.ά.

Αλλο αυτό και άλλο η παραχάραξη γεγονότων και η συκοφάντηση του ΚΚΕ ότι είναι κατά των αγώνων, επειδή είναι κατά των μηχανισμών συκοφάντησης και προβοκάτσιας και επειδή το ΚΚΕ καλεί το κίνημα να περιφρουρεί τις κινητοποιήσεις του.

Παρακαλούμε για την επανόρθωση.

Επισυνάπτουμε το πρωτοσέλιδο του φύλλου 8 και τη σελίδα με την ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής.

Για το Γραφείο Τύπου

Παναγιώτης Μεντρέκας

ΥΓ: Προτρέχοντας και απαντώντας στο επιχείρημα ότι την πλειοψηφία στην πρώτη Συντονιστική Επιτροπή είχε η ΚΝΕ, δεν διαφωνούμε, έτσι ήταν, αλλά αυτό τι αποδεικνύει; Είχε την πλειοψηφία σε μια κατάληψη με την οποία διαφωνούσε;».

Για την "Πανσπουδαστική νο 8" (1+2)

Το λογότυπο του έντυπου "πανσπουδαστική", όργανου της Αντι-ΕΦΕΕ

Μέρες που είναι, είπαμε να πιάσουμε λίγο και άλλον έναν πολύ διαδεδομένο αστικό μύθο που επαναλαμβάνεται εν χορώ, από σχετικούς και άσχετους, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Αυτός δεν είναι άλλος από την περίφημη «Πανσπουδαστική νο8», μέσω της οποίας η ΚΝΕ καταδίκασε υποτίθεται, την κατάληψη του Πολυτεχνείου σαν έργο προβοκατόρων. Συμπυκνωμένη (γιατί με το πέρασμα των χρόνων προστίθεται συνεχώς και περισσότερη σάλτσα) αυτήν την άποψη μπορούμε να την βρούμε εκτός από τις διάφορες ανιστόριτες γκρούπες της «εξωκοινοβουλευτικής» και της «αναρχίας», σε ακροδεξιά(!) μπλογκ (με μια βόλτα στο google θα βρείτε και τέτοια), στην γνωστή και μη εξαιρετέα «καθημερινή»: («...Ενα κόμμα που τρέμει το αυθόρμητο και βδελύσσεται το ακαπέλωτο, και οι πορείες του οποίου γίνονται έξω από τον πραγματικό κόσμο, σε έναν άλλον κόσμο, παράλληλο, αυτόκλειστο και αυτοσυντηρούμενο, ποιον άλλον να ενοχλήσει εκτός ίσως από τα μέλη του εκείνα που έχουν αρχίσει να κατανοούν ότι η αναμονή του «καθαρού προλεταριακού κινήματος» δεν διαφέρει σε πολλά από την αναμονή της Δευτέρας Παρουσίας και ότι εκείνη η διά της «Πανσπουδαστικής Νο 8 οξύτατη καταγγελία της ίδιας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το 1973, σαν «προβοκάτσιας», έχει αφήσει ανεξίτηλα και καθοδηγητικά τα σημάδια της;...») αλλά και στην «έγκριτη» κατά τα άλλα Ελευθεροτυπία , άρθρο της οποίας και παραθέτουμε σαν ενδεικτικό του «μύθου»:

«...Το μυστήριο της «Πανσπουδαστικής Νο 8»

Της ΜΑΡΙΝΑΣ ΜΑΝΗ

Δεν υπάρχει «ζύμωση» στα αμφιθέατρα, κάθε φορά που συζητείται το Πολυτεχνείο, που να μη «χτυπά κόκκινο» στο άκουσμα μιας φράσης: «Πανσπουδαστική Νο 8». Και δεν υπάρχει πρωταγωνιστής εκείνης της περιόδου που να μη την καταγγέλλει ή να μη την αποκηρύσσει -αναλόγως της κομματικής του προέλευσης.
Πρόκειται για το αντιστασιακό φοιτητικό φυλλάδιο του ΚΚΕ «Πανσπουδαστική», τεύχος οκτώ, που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του '74. Επιχείρησε να αποτιμήσει την εξέγερση και να απαντήσει στις συκοφαντίες της ΕΣΑ περί «αναρχικών στοιχείων» που εισέβαλαν και έδρασαν στο Πολυτεχνείο. Ομως, από τη μία όχθη πέρασε στην άλλη: αφού κατήγγειλε «τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης», φοβούμενο εκτροπή του αγώνα, συνέχισε: «Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ (...) με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».
Παρέπεμπε -κατά γενική παραδοχή- στους 350 περίπου φοιτητές της Νομικής που διέκοψαν τη δική τους συνέλευση και με παρότρυνση του συναδέλφου τους από τη Φαρμακευτική (και μέλους της ΑΑΣΠΕ) Δ. Μαυρογένη έφθασαν, όλοι μαζί, από τη Σόλωνος στο Πολυτεχνείο. Σε άλλη σελίδα ο Δ. Μαυρογένης καταγγέλλεται ως «πράκτορας».
Η ειρωνεία είναι ότι στους «350» υπήρχαν και δεκάδες μέλη της «αντί-ΕΦΕΕ» και της ΚΝΕ! Το χειρότερο; Η εν λόγω καταγγελία εμφανίζεται να υπογράφεται από «τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου» και όχι, τουλάχιστον, από «κάποια μέλη» που πιθανόν να εξέφραζε...
Τριάντα χρόνια μετά, ούτε το κείμενο έχει αποκηρυχθεί επισήμως από το ΚΚΕ, αλλά ούτε έχει αποδειχθεί... ποιοι το συνέγραψαν. Τα τότε στελέχη της ΚΝΕ, στην πλειονότητά τους, έχουν αποχωρήσει από το ΚΚΕ, ενώ το κόμμα δεν πήρε ποτέ θέση. Οι εικασίες πολλές, αλλά ο ίδιος ο Δ. Μαυρογένης, που εκείνη την περίοδο κρυβόταν κάπου στην Κρήτη, επισημαίνει σήμερα ένα γεγονός: το φυλλάδιο κυκλοφόρησε δέκα ημέρες μετά την εξάρθρωση του παράνομου κλιμακίου της ΚΝΕ στην Αθήνα.
«Ισως την έγραψαν

Στόχος τους το ΚΚΕ και η υποταγή του κινήματος

Ιστοσελίδα αναδημοσίευσε κείμενο στελεχών του NAP για ζητήματα του περιεχομένου και των στόχων που πρέπει να υιοθετήσει το εργατικό κίνημα, καθώς και για ζητήματα της πολιτικής πάλης. Και δε θα υπήρχε άλλος λόγος να ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο κείμενο εάν δεν ήταν τόσο αποκαλυπτικό για το πού τελικά «την πάνε τη δουλειά» τα διάφορα οπορτουνιστικά σχήματα. Η ταχεία «ΠΑΣΟΚοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ και η προοπτική να αναλάβει το τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης, αφήνει αντικειμενικά χώρο για τη διαμόρφωση ενός άλλου «οπορτουνιστικού πόλου» στα «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ που θα αυτοπαρουσιάζεται ως δύναμη αντιρρόπησης της «δεξιάς στροφής» του ΣΥΡΙΖΑ, ως δύναμη δηλαδή που θα τον φέρνει στα συγκαλά του!


Ο αντιμνημονιακός αγώνας...
Ποιος φταίει που την περίοδο της κρίσης τα μέτρα πέρασαν και άφησαν βαθιά το αποτύπωμά τους στη λαϊκή συνείδηση, φουντώνοντας τα περί «αναποτελεσματικότητας των αγώνων» και τις λογικές του «μικρότερου κακού»;

Βαρόμετρο της Metron Analysis- ΣΥΡΙΖΑ 31,3%, ΝΔ 26,5%, ΚΚΕ 6,1%

Κόκκινη θάλασσα στο Στρατώνι, 13/11/2014. Μια προσφορά της Ελληνικός Χρυσός

antigold

Αυτή είναι η εικόνα της θάλασσας του Στρατωνίου σήμερα, 13 Νοεμβρίου. Για όσους δεν ξέρουν, το κόκκινο χρώμα είναι από τα όξινα νερά του μεταλλείου που θεωρούνται υγρά βιομηχανικά απόβλητα. Υποτίθεται ότι αυτά τα νερά η καλή εταιρεία τα περνάει από χημική επεξεργασία πριν την απόρριψή τους στη θάλασσα, αλλά κάθε τρεις και λίγο κάτι πάει στραβά…

Σήμερα πάλι τι έφταιξε; Έγινε καμιά θεομηνία και δεν το αντιληφθήκαμε; Η το καταπληκτικό σύστημα διαχείρισης των νερών του μεταλλείου δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τη συνηθισμένη βροχή της περασμένης εβδομάδας;

Μήπως είμαστε πάλι εμείς οι κακοί που «δυσφημούμε το Στρατώνι»; Είμαστε εμείς που του χαλάμε την ωραία εικόνα της «γαλάζιας σημαίας» που παίρνει κάθε χρόνο; Θλιβερή η εικόνα, αλλά ακόμα πιο θλιβερή είναι η στάση των κατοίκων αυτού του χωριού που τα δέχονται όλα και δε μιλούν.

Κατά σύμπτωση, σήμερα το απόγευμα στο Δημοτικό Συμβούλιο Αριστοτέλη γινόταν συζήτηση για τα οικονομικά του Δήμου. Εκεί ο πρώην Δήμαρχος Χρήστος Πάχτας (ναι, ο γνωστός διαπλεκόμενος) είπε ότι ο Δήμος δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τα λεφτά της εταιρείας.

Θαυμάστε στις φωτογραφίες μία από τις προσφορές της εταιρείας στο Δήμο.

Απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ κατά φοιτητών στη Νομική (ΦΩΤΟ)-Συγκέντρωση διαμαρτυρίας σήμερα στις 5 το απόγευμα, στα Προπύλαια

Απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤεναντίον φοιτητών που επιχείρησαν να συναντηθούν με την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο λοκ-άουτ της Νομικής ενόψει του εορτασμού του Πολυτεχνείου.

Σύμφωνα με απόφαση της Πρυτανείας κλειστό είναι από σήμερα επίσης το Τμήμα Τουρκικών Σπουδών ενώ με απόφαση της Πρυτανείας της ΑΣΟΕΕ κλειστή θα είναι και η ΑΣΟΕΕ.

Αυτή την ώρα συνεδριάζουν τα Διοικητικά Συμβούλια σχολών προκειμένου να συζητήσουν την περαιτέρω δράση τους ενώ αποφασίστηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για σήμερα στις 5 το απόγευμα, στα Προπύλαια, μετά από πρόταση που κατέθεσε το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών. Απόφαση συμμετοχής έχει πάρει μέχρι στιγμής η Νομική.

Η ανακοίνωση που εξέδωσε το ΜΑΣ αναφέρει αναλυτικά:

«Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση και τις Πρυτανείες του ΕΚΠΑ και της ΑΣΟΕΕ που σήμερα Πέμπτη 13/11 απέκλεισαν με δυνάμεις των ΜΑΤ τη Νομική και την ΑΣΟΕΕ και χτύπησαν φοιτητές. Αυτές οι ενέργειές τους συνδέονται άμεσα με την απρόσκοπτη υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ ενάντια στην οποία παλεύουν οι φοιτητές. Οι Πρυτανείες εφαρμόζουν το κυβερνητικό δόγμα "νόμος και τάξη" γι΄ αυτό εντείνουν τον αυταρχισμό, την τρομοκρατία, το χτύπημα των αγώνων των φοιτητών.

Καλούμε όλους τους Φοιτητικούς Συλλόγους, όλους τους φοιτητές να καταδικάσουν με αποφάσεις και με τη στάση τους την ένταση του αυταρχισμού και να δυναμώσουν τον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες μας στις σπουδές, στη δουλειά, στη ζωή.

Καλούμε να πάρουν απόφαση για συγκέντρωση διαμαρτυρίας σήμερα στις 17:00 στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθήνας ενάντια στον αυταρχισμό».

902