Πολύμορφη αντικομμουνιστική προπαγάνδα για την 25η «επέτειο της πτώσης του τείχους του Βερολίνου»

Παρά την προσπάθεια της γερμανικής αστικής τάξης, τα λαϊκά στρώματα στην πρώην Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία δεν ξεχνούν την προσφορά του σοσιαλισμού

Οπως ήταν αναμενόμενο, η φετινή, 25η, επέτειος από την πτώση του τείχους του Βερολίνου αποτελεί την προπαγανδιστική ευκαιρία για την αστική τάξη της Γερμανίας και το πολιτικό της προσωπικό για να εντείνουν την αντικομμουνιστική εκστρατεία, να διαστρεβλώσουν την Ιστορία, να συκοφαντήσουν τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία και τις κατακτήσεις του σοσιαλιστικού κράτους.

Για ακόμα μεγαλύτερη διείσδυση στους εργαζόμενους και τη νεολαία της Γερμανίας, έχει αναπτυχθεί ένα ειδικό «μάρκετινγκ του τείχους», με χαρακτηριστικά παραδείγματα χιλιάδες φωτισμένα μπαλόνια κατά μήκος του παλιού τείχους, εφαρμογές για κινητά που βρίσκουν την πορεία του τείχους στο σημερινό Βερολίνο, κομμάτια του τείχους με πιστοποιητικό γνησιότητας, προσφορές στα εισιτήρια των τρένων για ταξίδια στο Βερολίνο τις μέρες τις επετείου. Το τελευταίο βέβαια προϊόν τούς «στράβωσε», μιας που αυτές τις μέρες διεξάγονται οι μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις που γνώρισε ο κλάδος των σιδηροδρομικών μεταφορών. Γι' αυτό και με μεγάλο παράπονο ο διευθυντής προσωπικού των Γερμανικών Σιδηροδρόμων, Ούλριχ Βέμπερ, δήλωσε, αποδεικνύοντας ότι ο αντικομμουνισμός και η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων πάνε χέρι - χέρι: «Ενώ οι πολίτες στη Γερμανία αδημονούν να γιορτάσουν την 25η επέτειο της πτώσης του τείχους στις 9 Νοέμβρη, το Συνδικάτο GDL θέλει να παραλύσει τη δημόσια ζωή της χώρας μας...»

Πακτωλός χρημάτων στην παραχάραξη της Ιστορίας

Η σημαία της ΓΛΔ

Αυτοί που αδημονούν δεν είναι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία βρίσκονται αντιμέτωποι με τη σκληρή καπιταλιστική πραγματικότητα και ελάχιστα έως καθόλου δεν ενδιαφέρονται για την επέτειο αυτή, αλλά οι διάφοροι μηχανισμοί του συστήματος, που δουλεύουν επίμονα και μεθοδικά για να πείσουν και τους πιο ανεπίδεκτους όχι μόνο ότι τα 40 χρόνια της ΓΛΔ ήταν «χρόνια ανελευθερίας, στερήσεων και ολοκληρωτισμού» αλλά και ότι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός γενικότερα «είναι ξεπερασμένος και απάνθρωπος». Διοχετεύουν για το σκοπό αυτό πακτωλούς χρημάτων σε ιδρύματα και ΜΚΟ, ιδιαίτερα στο Βερολίνο αλλά και σε όλη τη χώρα.



Για παράδειγμα, το «Ιδρυμα του Μνημείου Hohenschonhausen», με έδρα σε κτίριο όπου βρίσκονταν κρατητήρια του πρώην υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας της ΓΛΔ στο Βερολίνο, έχει θέσει ως στόχο «την ενασχόληση με τις μορφές και τις συνέπειες των πολιτικών διώξεων και την καταπίεση στην κομμουνιστική δικτατορία». Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που διαφημίζει τα εκπαιδευτικά του προγράμματα, στα οποία συμμετέχουν δωρεάν μαθητές και καθηγητές: «Αποτελεί πραγματικά ο κομμουνισμός παρελθόν; Με τα σεμινάριά μας οι μαθητές θα αναγνωρίσουν ότι ο πολιτικός εξτρεμισμός δεν είναι cool» αλλά απειλεί την ίδια τους την «ελευθερία». Και για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα και το χρόνο να εκπαιδευτούν επί τόπου, έμπειροι εκπαιδευτές είναι πρόθυμοι να κάνουν τα σεμινάρια σε οποιοδήποτε σχολείο, χρησιμοποιώντας και ένα ειδικά διαρρυθμισμένο όχημα μεταφοράς κρατουμένων από την εποχή της ΓΛΔ.

Χαρακτηριστική φωτογραφία από τη μύηση μικρών παιδιών στο μάθημα του αντικομμουνισμού, όπου η ΓΛΔ παρουσιάζεται ως «ανελεύθερο» κράτος. Η κατασκευή του τείχους με κούτες αποκρύπτει την ιστορική αλήθεια, ότι το τείχος του Βερολίνου ήταν ένα αμυντικό μέτρο του σοσιαλιστικού κράτους απέναντι στις προβοκάτσιες και τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών, που, αμέσως μετά την ήττα των ναζί με την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ, κλιμάκωσαν τον πόλεμο κατά του σοσιαλισμού

Στην ίδια κατεύθυνση δρα και το, επιχορηγούμενο από την κρατιδιακή και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση με 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, «Ιδρυμα Τείχος του Βερολίνου», το οποίο συστάθηκε το 2008 με τις ψήφους χριστιανοδημοκρατών, σοσιαλδημοκρατών, πράσινων και του κόμματος «Αριστερά» Die Linke, του αδελφού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Το αντικομμουνιστικό τους μένος περνάει μέσα από εκθέσεις, σεμινάρια, ξεναγήσεις, ακόμα και δραστηριότητες, που απευθύνονται σε παιδιά ηλικίας 8 έως 13 χρόνων. Στην πιο χοντροκομμένη μορφή αντικομμουνισμού και πλύσης εγκεφάλου ανήκει και η «μαθησιακή» δραστηριότητα «του να ντύνουν τα παιδιά πολιτοφύλακες και να στήνουν χαρτόκουτα για να αναπαραστήσουν το χτίσιμο του τείχους, κάτω βέβαια από τις οδηγίες των εκπαιδευτών» (φωτο).


Με 75 εκατομμύρια ευρώ ιδρυτικό κεφάλαιο και ετήσιες γενναίες επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό, το Ομοσπονδιακό «Ιδρυμα για την Ερευνα της Δικτατορίας του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος (SED)» αποτελεί το «βαρύ πυροβολικό» της αντικομμουνιστικής μηχανής, το οποίο έχει αναλάβει έργο επιστημονικοφανούς διαστρέβλωσης και συκοφάντησης του σοσιαλισμού, κυρίως στον ακαδημαϊκό τομέα, με υποτροφίες, επιμορφωτικά προγράμματα για εκπαιδευτικούς, χρηματοδότηση ερευνητικών εργασιών, διαγωνισμούς, εκδόσεις κ.ά. Ο στόχος ξεκάθαρος, όπως οι ίδιοι αναφέρουν: « ... να διαμορφώσουμε όσο το δυνατόν πιο ελκυστικές συνθήκες για την επιστημονική αντιπαράθεση με την ιστορία της ΓΛΔ αλλά και τις άλλες κομμουνιστικές δικτατορίες, να διευκολύνουμε την πρόσβαση στην έρευνα και τις πηγές, για να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον σε νέους αλλά και σε παλαιότερους επιστήμονες για το θέμα».

Ενδεικτικά παραδείγματα, που συμπληρώνουν και εξειδικεύουν τον κυρίαρχο αντικομμουνισμό σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, στην εκπαίδευση, στους χώρους εργασίας, στα ΜΜΕ: Ενορχηστρωμένα και συντονισμένα, σε καθημερινή βάση, αλλά ακόμη πιο έντονα σε επιλεγμένες ιστορικές επετείους, όπως την αντεπαναστατική απόπειρα ανατροπής του σοσιαλιστικού κράτους το 1953, την ανέγερση του τείχους το 1961 και την πτώση του το 1989, προσπαθούν να απαξιώσουν τις λαϊκές κατακτήσεις επί ΓΛΔ, να εμφανίσουν τον καπιταλισμό ως σύστημα που εξασφαλίζει τη δημοκρατία και την ελευθερία.

Ο καπιταλισμός έφερε πραγματικά «τείχη» στους εργαζόμενους

Ολες αυτές οι προσπάθειες, βέβαια, είναι εξηγήσιμες από τη σκοπιά των αστών, μιας που, 24 χρόνια μετά την ενοποίηση και παρά τον έντονο αντικομμουνισμό, η ανωτερότητα των κατακτήσεων του σοσιαλισμού δεν έχει χάσει τη λάμψη της. Χαρακτηριστική είναι δημοσκόπηση για λογαριασμό της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης MDR πριν λίγους μήνες. Το 78% των Ανατολικογερμανών θεωρεί το εκπαιδευτικό σύστημα της ΓΛΔ σαφώς καλύτερο, ποσοστό που μάλιστα έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Σε ερωτήσεις σύγκρισης άλλων κοινωνικών κατακτήσεων μεταξύ ΓΛΔ και σημερινής Γερμανίας οι Ανατολικογερμανοί στη συντριπτική πλειοψηφία τάσσονται υπέρ αυτών στη ΓΛΔ: Κοινωνική σιγουριά (88%), η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών (79%), σύστημα Υγείας (66%).
Και τα «ανθισμένα τοπία» που διαλαλούσαν οι Κολ και Γκένσερ από τα μπαλκόνια και τις πλατείες στις αρχές της δεκαετίας του '90 και που, σύμφωνα με δηλώσεις της Μέρκελ την περασμένη εβδομάδα, αποτελούν ήδη πραγματικότητα ακούγονται σαν ένα κακόγουστο αστείο. Μια ματιά σε επίσημα στατιστικά στοιχεία διαψεύδει πανηγυρικά αυτούς τους ισχυρισμούς, με τους δείκτες της ανεργίας, της φτώχειας, της πληθυσμιακής συρρίκνωσης να είναι σαφώς πιο αυξημένοι στα κρατίδια που βρίσκονται στην επικράτεια της πρώην ΓΛΔ.
Οσο κι αν λυσσάνε οι κεφαλαιοκράτες, όσες φιέστες κι αν οργανωθούν για να δηλητηριάσουν τη συνείδηση και τη σκέψη λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας η αλήθεια δεν παραγράφεται, δεν αλλοιώνεται, βγάζει μάτι η παραχάραξή της. Οι λαοί έχουν τη δύναμη και ολοένα και μεγαλύτερη πείρα να βγάλουν συμπεράσματα, να πάρουν αποφάσεις, να ανατρέψουν την εξουσία των αστών και διδαγμένοι από τα λάθη και τις παραλείψεις της πρώτης προσπάθειας, με μια ισχυρή συμμαχία, με τη δική τους εξουσία να γίνουν οι ίδιοι ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν,

Δ. Α

Ριζοσπάστης