Το κίνημα της στάνης, της στρούγκας, των ακινήτων ή όπως αλλιώς λέγεται είναι εδώ!
Μιλάμε για 74(αν δεν κάνω λάθος) βουλευτές κυβερνητικούς που κάνουν λέει στενό μαρκάρισμα στον κ.Στουρνάρα για τη νέα φορολογική έφοδο στα ακίνητα και τις τσέπες μας.
Και μόνο που αυτό λέγεται ¨κίνημα" λέει πολλά.
Από εκεί και πέρα ο Στουρνάρας τους είπε να του βρουν ισοδύναμα και αυτός θα το αποσύρει το νομοσχέδιο...
Οπότε όλοι ψάχνουν ισοδύναμα μέχρι την Κυριακή.
Ποιον ή ποιούς λέτε να προσπαθήσουν να σώσουν; Εμάς, τους εαυτούς τους ή ...κυρίως κάποιους άλλους που έβαλαν το χεράκι τους για να εκλεγούν οι 74 και οι άλλοι "φίλοι" τους, και τώρα δικαίως ζητάνε το κάτι τις τους;
Με απλά λόγια "ισοδύναμα" σημαίνει ....τη βάψαμε.
Εκτός αν...
Την Τετάρτη υπάρχει και μια γενική Απεργία.
Και οι δρόμοι πρέπει να μιλήσουν. Για όλα!
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟΝ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»
(Aπό το σημερινό Ριζοσπάστη)
(συνέχεια από σελίδα 1) Για παράδειγμα, η μείωση των σελίδων δε σημαίνει μείωση ή υποβάθμιση της ποιότητας της εφημερίδας. Αντίθετα, και με λιγότερες σελίδες, και με λιγότερο προσωπικό, και με όλες τις δυσκολίες που υπάρχουν γίνονται οι απαραίτητες προσαρμογές, ώστε ο «Ριζοσπάστης» να μπορέσει να αντεπεξέλθει στο καθήκον του ως όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, ως καθημερινός σύντροφος, καθοδηγητής, διαφωτιστής των μελών και φίλων του Κόμματος, ευρύτερα των εργαζομένων στην πάλη τους.
Aπό αυτήν την άποψη, oι αλλαγές στoν «Ριζοσπάστη», η κατάργηση στηλών, οι αλλαγές καταμερισμού στο δυναμικό του, ποιος γράφει άρθρα, ποιος σχόλια, ποιος ρεπορτάζ, σε ποιο τμήμα είναι, λύνονται στο πλαίσιο της εφημερίδας, με ευθύνη της Διεύθυνσης και της Συντακτικής Επιτροπής όπως, άλλωστε, συμβαίνει και με κάθε εφημερίδα, και δε γίνονται με άλλου τύπου κριτήρια, όπως διαδίδεται από διάφορους, όψιμους ενδιαφερόμενους και δήθεν «φίλους» της εφημερίδας του ΚΚΕ, συνδυάζοντας μισές «αλήθειες» με συκοφαντίες, ανυπόστατα στοιχεία και ερμηνείες προθέσεων.
Υπενθυμίζουμε ότι το 19ο Συνέδριο του Κόμματος κατέληξε σε νέο Πρόγραμμα, νέο Καταστατικό και σε Πολιτική Απόφαση με τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των κομματικών μελών. Ομόφωνα εγκρίθηκαν τα ντοκουμέντα, το Καταστατικό του Κόμματος στο ίδιο το 19ο Συνέδριο. Στο νέο Καταστατικό του Κόμματος, προσδιορίζονται μια σειρά από ζητήματα για τα μέλη του Κόμματος που απασχολούνται σε τομείς της ιδεολογικο-πολιτικής δραστηριότητάς του όπως ο «Ριζοσπάστης». Προβλέπεται καταστατικά ότι, όπως και τα άλλα στελέχη που δουλεύουν σε άλλους τομείς δράσης του Κόμματος, κεντρικά και τοπικά, σε Τμήματα και σε Οργανώσεις, έτσι και στα έντυπα του Κόμματος οι εργαζόμενοι αυτοί στηρίζονται οικονομικά με ποσό που κυμαίνεται και δεν υπερβαίνει το μέσο μισθό των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Στον «Ριζοσπάστη», σε αντίθεση με τις αστικές εφημερίδες, δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι κομματικά μέλη πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, κάποιοι επαγγελματίες καριέρας και άλλοι όχι. Η καταστατική πρόβλεψη ισχύει για όλους χωρίς εξαιρέσεις.
Ο «Ριζοσπάστης» έχει ακούραστους κομμουνιστές δημοσιογράφους, αφανείς, που δεν περιμένουν κανενός είδους καταξίωση με τα κριτήρια που αυτή γίνεται στον αστικό Τύπο. Η ενασχόληση στον «Ριζοσπάστη» δεν είναι επαγγελματική σχέση, αλλά κομματική δουλειά γι' αυτό δεν μπορεί να μοιράζεται με ενασχόληση σε άλλα έντυπα ή ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όπως συμβαίνει σε άλλες εφημερίδες και Μέσα.
Αλλωστε, ο «Ριζοσπάστης» δεν αγοράζεται και δε διαβάζεται για το ποιοι γράφουν σε αυτόν, αλλά πρωταρχικά και πάνω απ' όλα γιατί είναι όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, δεν είναι οποιαδήποτε εφημερίδα.
Το ποιοι κομμουνιστές, ποια μέλη του Κόμματος εργάζονται και ποιοι όχι στον «Ριζοσπάστη» είναι κάτι που λύνεται με συλλογική ευθύνη της εφημερίδας.
ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ
Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013
Απαίσιο ξαναγράψιμο της ιστορίας από Πρετεντέρη και "τα ΝΕΑ"
 |
| O τρόπος που έδειξαν οι ναζιστές την "αγάπη" τους στους Σοβιετικούς ισοπεδώνοντας το ηρωικό Στάλινγκραντ που έγινε τελικά ο τάφος τους.Στο site που βρήκαμε τη φωτο γράφει: "Όχι δεν είναι η Χιροσίμα ή το Ναγκασάκι. Είναι το Στάλινγκραντ" Κάποιοι παρ'όλα αυτά μιλάνε χυδαία για "συμμαχία" |
Μιλάμε για τέτοια "συμμαχία" που χωρίς υπερβολές θα μπορούσαμε να πούμε ότι το 80% του δράματος του Β' Παγκόσμιου παίχτηκε στο μέτωπο της Ανατολής στις μάχες ανάμεσα στους ...δύο που "συνεργάστηκαν" όταν οι Ναζί εισέβαλαν στην ΕΣΣΔ! Με τη Σοβιετική Ένωση να μετράει 20 εκ. νεκρούς και τελικά να συντρίβει τη ναζιστική Γερμανία και να καρφώνει την κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγ. Ολα αυτά έγιναν βέβαια "φιλικά". Για καλή μας τύχη και κόντρα στη θέληση των διάφορων Πρετεντέρηδων η εισβολή μετατράπηκε σε συντριβή του ναζισμού-φασισμού με αποτέλεσμα όλοι αυτοί να αναγκάζονται τώρα να ξεφτιλίζονται ξεφτιλίζοντας την ιστορία.
Όσο για όλους εμάς μάθαμε ότι ο Τσώρτσιλ ήταν ...ο πατέρας της νίκης, ενώ στο σινεμά είδαμε άλλο πόλεμο, με αποκορύφωμα την κατά τα άλλα καλή ταινία του Μπενίνι "Η ζωή είναι ωραία", όπου είδαμε όχι τα σοβιετικά, όπως είναι η αλήθεια, αλλά τα Αμερικάνικα τανκς να απελευθερώνουν τους Εβραίους από τα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης!!
Τώρα επιμένουν να μας καρφώσουν στο "κεφάλι" και τα ρέστα. Άξιος ο μισθός τους.
Τώρα επιμένουν να μας καρφώσουν στο "κεφάλι" και τα ρέστα. Άξιος ο μισθός τους.
Μια καλή απάντηση στο άρθρο Πρετεντερη δίνει το πόρταλ 902.gr, ενώ είναι πραγματικά να αναρωτιέται κανείς τι θα πάθαινε η ιστορία αν δεν υπήρχαν οι κομμουνιστές να βάζουν τα πράγματα στη θέση που τά άφησε η ιστορική αλήθεια και η επιστήμη της ιστορίας.
Παλιά ανιστόρητα επιχειρήματα από τον κ. Πρετεντέρη
Μόλις μία μέρα μετά την επέτειο του «ΟΧΙ», της αντίστασης του ελληνικού λαού με μπροστάρη τους κομμουνιστές, έρχεται ο κ. Πρετεντέρης μέσα από «ΤΑ ΝΕΑ» (29/10/2013) για να «βάλει στη θέση τους» τους «ανιστόρητους» (όπως ισχυρίζεται ο ίδιος). Τι επιλέγει να «αναδείξει» με αφορμή την επέτειο προς «αποκατάσταση» της «ιστορικής αλήθειας»; Μα βεβαίως, τη «συμμαχία Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης με το λεγόμενο Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ», η οποία, λέει, «δεν ήταν επιλογή ανάγκης, ούτε περιστάσεων», αλλά μια «κανονική μοιρασιά της Ανατολικής Ευρώπης». «Να θυμηθούμε, λοιπόν» υπογραμμίζει, «πως όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος την 1η Σεπτεμβρίου 1939, η ναζιστική Γερμανία, η φασιστική Ιταλία και η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση βρίσκονταν στο ίδιο στρατόπεδο»!!
Ο κ. Πρετεντέρης «ξεχνάει» -όλως περιέργως- ότι της υπογραφής του γερμανοσοβιετικού Συμφώνου μη-επίθεσης και όχι συμμαχίας, είχε προηγηθεί η Συμφωνία του Μονάχου μεταξύ των αστικών «Δημοκρατιών» της Βρετανίας και της Γαλλίας και των φασιστικών καθεστώτων της Γερμανίας και της Ιταλίας, με την οποία οι πρώτες άφηναν ελεύθερα τα χέρια του Χίτλερ για να κινηθεί προς Ανατολάς (προς τη Σοβιετική Ένωση δηλαδή) παραδίδοντάς του στο πιάτο την Τσεχοσλοβακία. Άλλωστε κοινός στόχος όλων ήταν το τσάκισμα του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους.
Όπως επίσης «ξεχνάει» ότι η ΕΣΣΔ πραγματοποίησε αλλεπάλληλες προσπάθειες για τη δημιουργία «κοινού μετώπου» απέναντι στην επιθετικότητα του φασισμού-ναζισμού, για την αποφυγή του πολέμου. Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε: Το Μάρτη του 1939 η σοβιετική κυβέρνηση πρότεινε στη Γαλλία, τη Βρετανία, την Πολωνία, τη Ρουμανία και την Τουρκία τη σύγκληση διάσκεψης με αντικείμενο την αντιμετώπιση μιας ενδεχομένης γερμανικής επίθεσης. Η Αγγλία αρνήθηκε και η διάσκεψη δεν έγινε ποτέ. Χωρίς αποτέλεσμα ήταν και η νέα πρόταση της ΕΣΣΔ στις 27 Μάη προς Γαλλία και Βρετανία για την οργάνωση ενεργού αμοιβαίας βοήθειας εναντίον κάθε επιθετικής ενέργειας στην Ευρώπη. Το ίδιο και στις 23 Ιούλη.
Τέλος -για να έρθουμε και στην ίδια την Πολωνία- το Μάη του 1939, η ΕΣΣΔ πρόσφερε στρατιωτική βοήθεια και στην πολωνική κυβέρνηση σε περίπτωση πολέμου. Η απάντηση της τελευταίας (με τις ευλογίες της Γαλλίας και της Βρετανίας, αλλά και τις εγγυήσεις τους, που τελικά αποδείχθηκαν κάλπικες) υπήρξε αρνητική. Μόνο αφού όλες οι παραπάνω προσπάθειες είχαν αποτύχει (με ευθύνη των «Δημοκρατιών», που βεβαίως ευελπιστούσαν και ενθάρρυναν την επιθετικότητα του Χίτλερ απέναντι στην ΕΣΣΔ), μόνο τότε η σοβιετική κυβέρνηση επεδίωξε την προσωρινή ειρήνη με τη Γερμανία ως τελευταίο μέσο άμυνας, για την καθυστέρηση έστω της επίθεσης, που έτσι κι αλλιώς θεωρούνταν αναπόφευκτη (η ΕΣΣΔ ανέμενε μια τέτοια επίθεση από πολύ καιρό πριν και δεν είχε καμιά αυταπάτη ως προς αυτό). Το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ εξασφάλισε στη χώρα 21 πολύτιμους μήνες ειρήνης, που κατόπιν αποδείχτηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προετοιμασία ενόψει της γερμανικής επίθεσης. Εκτός και αν ο κ. Πρετεντέρης θα επιθυμούσε μια διαφορετική εξέλιξη των πραγμάτων.
Καμιά «μοιρασιά» της Πολωνίας δεν έγινε. Οι σοβιετικές δυνάμεις εισήλθαν στις περιοχές της Δυτικής Ουκρανίας και Δυτικής Λευκορωσίας μετά τη φυγή της πολωνικής κυβέρνησης στο εξωτερικό, ενώ -να το τονίσουμε αυτό- αντιμετώπισαν ελάχιστη αντίδραση από τον πολωνικό στρατό. Πρόκειται δε για περιοχές, τις οποίες η Πολωνία (με τις πλάτες και τις λόγχες του διεθνούς ιμπεριαλισμού) απέσπασε από την επαναστατημένη Ρωσία το 1918-1920 και όπου το 1939 ζούσαν 9.000.000 Ουκρανοί και 12.000.000 Λευκορώσοι, πληθυσμοί που η ΕΣΣΔ δεν ήθελε να πέσουν στα νύχια των ναζί.
Όσο, για το σοβιετοφινλανδικό πόλεμο (τον οποίο ο κ. Πρετεντέρης παρουσιάζει ως μέρος της υλοποίησης της «μοιρασιάς» της Ευρώπης μεταξύ φασιστών και κομμουνιστών, σημειώνοντας μάλιστα την 3μηνη «ηρωική αντίσταση του φινλανδικού λαού»), να υπενθυμίσουμε ότι στο πλευρό των Φινλανδών, έσπευσαν να συνδράμουν, εκτός από τις «δημοκρατικές» ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία και η φασιστική Ιταλία. Να υπενθυμίσουμε επίσης στον κ. Πρετεντέρη, λάτρη και αναζητητή της ιστορικής αλήθειας, πως η Φινλανδία τάχθηκε κατόπιν και ανοιχτά με τις δυνάμεις του Άξονα, μετέχοντας στρατιωτικά στην επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» των ναζί κατά της Σοβιετικής Ένωσης.
«Τον Μάιο 1940», προσθέτει στη συνέχεια, η ΕΣΣΔ «εισέβαλε στη Λετονία, στη Λιθουανία και στην Εσθονία -τη στιγμή που η ναζιστική Γερμανία κατακτούσε την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία». Ένα και το αυτό δηλαδή! «Ξεχνά» όμως πως στις τρεις Βαλτικές χώρες το 1940 πραγματοποιήθηκαν σοσιαλιστικές επαναστάσεις και κατόπιν εισήλθαν εθελοντικά και έπειτα από ψηφοφορία στη Σοβιετική Ένωση.
Λέει και άλλα τραγελαφικά ο κ. Πρετεντέρης (μεταξύ άλλων και ότι η ναζιστική Γερμανία διεξήγε τον πόλεμο με σοβιετικό πετρέλαιο, παρότι τα στρατιωτικά αποθέματα που είχε φτιάξει έως το 1939 προέρχονταν από αμερικανικές και βρετανικές εταιρείες – η δε «Στάνταρ Όιλ» συνέχισε τις business με το 3ο Ράιχ και στη διάρκεια του πολέμου).
Για να καταλήξει στο ότι στην αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρχε «συμμαχία των άκρων», πως «κάποιοι» (εννοώντας τους κομμουνιστές) «προσήλθαν στον μεγάλο αντιφασιστικό πόλεμο μάλλον καθυστερημένα, μάλλον άθελά τους και αφού πρώτα τους την έπεσαν οι φασίστες». Οι κομμουνιστές, κ. Πρετεντέρη, πολεμούσαν το φασισμό από τη γέννησή του (από τη δεκαετία του 1920 ακόμα), όταν μερίδα των αστικών τάξεων όλων των χωρών φλέρταρε μαζί του ως μέσο τρομοκράτησης και καταστολής των κοινωνικών αγώνων και ως συνολικότερη «λύση» στα αδιέξοδα που δημιούργησε η καπιταλιστική κρίση του 1929-1933 για το αστικό πολιτικό σύστημα. Οι κομμουνιστές υπήρξαν επίσης εκείνοι που και στη συνέχεια αποτέλεσαν τους κύριους αιμοδότες του αντιφασιστικού αγώνα. Η Σοβιετική Ένωση έδωσε σε αυτό τον αγώνα πάνω από 20.000.000 παιδιά της, σηκώνοντας το συντριπτικό βάρος του πολέμου: 2 στους 5 νεκρούς του πολέμου ήταν Σοβιετικοί πολίτες. Δύο εκατομμύρια νεκρούς έδωσε μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα των μπολσεβίκων (συγκριτικά να υπενθυμίσουμε ότι οι απώλειες των ΗΠΑ και της Βρετανίας στον πόλεμο ήταν 405.000 και 375.000 αντίστοιχα). Το 80% των συνολικών απωλειών της Βέρμαχτ σημειώθηκαν στο Ανατολικό Μέτωπο. Τη στιγμή που οι ΗΠΑ και η Βρετανία μόλις το 1944 άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά του «Άξονα» και με βασικό στόχο να ανακοπεί η προέλαση του Κόκκινου Στρατού και ενώ είχε αντιστραφεί η πορεία του πολέμου.
Να, λοιπόν, κ. Πρετεντέρη, ποιος πολέμησε και ποιος νίκησε το φασισμό στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υποδείξεις περί «ανιστόρητων θεωριών» αλλού. Όση λάσπη και αν ριχτεί, απ’ όπου και αν ριχτεί, τέτοιες σελίδες της Ιστορίας γραμμένες με αίμα και θυσίες, δεν σπιλώνονται, δεν παραγράφονται και δεν λησμονούνται.
Μόλις μία μέρα μετά την επέτειο του «ΟΧΙ», της αντίστασης του ελληνικού λαού με μπροστάρη τους κομμουνιστές, έρχεται ο κ. Πρετεντέρης μέσα από «ΤΑ ΝΕΑ» (29/10/2013) για να «βάλει στη θέση τους» τους «ανιστόρητους» (όπως ισχυρίζεται ο ίδιος). Τι επιλέγει να «αναδείξει» με αφορμή την επέτειο προς «αποκατάσταση» της «ιστορικής αλήθειας»; Μα βεβαίως, τη «συμμαχία Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης με το λεγόμενο Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ», η οποία, λέει, «δεν ήταν επιλογή ανάγκης, ούτε περιστάσεων», αλλά μια «κανονική μοιρασιά της Ανατολικής Ευρώπης». «Να θυμηθούμε, λοιπόν» υπογραμμίζει, «πως όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος την 1η Σεπτεμβρίου 1939, η ναζιστική Γερμανία, η φασιστική Ιταλία και η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση βρίσκονταν στο ίδιο στρατόπεδο»!!
Ο κ. Πρετεντέρης «ξεχνάει» -όλως περιέργως- ότι της υπογραφής του γερμανοσοβιετικού Συμφώνου μη-επίθεσης και όχι συμμαχίας, είχε προηγηθεί η Συμφωνία του Μονάχου μεταξύ των αστικών «Δημοκρατιών» της Βρετανίας και της Γαλλίας και των φασιστικών καθεστώτων της Γερμανίας και της Ιταλίας, με την οποία οι πρώτες άφηναν ελεύθερα τα χέρια του Χίτλερ για να κινηθεί προς Ανατολάς (προς τη Σοβιετική Ένωση δηλαδή) παραδίδοντάς του στο πιάτο την Τσεχοσλοβακία. Άλλωστε κοινός στόχος όλων ήταν το τσάκισμα του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους.
Όπως επίσης «ξεχνάει» ότι η ΕΣΣΔ πραγματοποίησε αλλεπάλληλες προσπάθειες για τη δημιουργία «κοινού μετώπου» απέναντι στην επιθετικότητα του φασισμού-ναζισμού, για την αποφυγή του πολέμου. Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε: Το Μάρτη του 1939 η σοβιετική κυβέρνηση πρότεινε στη Γαλλία, τη Βρετανία, την Πολωνία, τη Ρουμανία και την Τουρκία τη σύγκληση διάσκεψης με αντικείμενο την αντιμετώπιση μιας ενδεχομένης γερμανικής επίθεσης. Η Αγγλία αρνήθηκε και η διάσκεψη δεν έγινε ποτέ. Χωρίς αποτέλεσμα ήταν και η νέα πρόταση της ΕΣΣΔ στις 27 Μάη προς Γαλλία και Βρετανία για την οργάνωση ενεργού αμοιβαίας βοήθειας εναντίον κάθε επιθετικής ενέργειας στην Ευρώπη. Το ίδιο και στις 23 Ιούλη.
Τέλος -για να έρθουμε και στην ίδια την Πολωνία- το Μάη του 1939, η ΕΣΣΔ πρόσφερε στρατιωτική βοήθεια και στην πολωνική κυβέρνηση σε περίπτωση πολέμου. Η απάντηση της τελευταίας (με τις ευλογίες της Γαλλίας και της Βρετανίας, αλλά και τις εγγυήσεις τους, που τελικά αποδείχθηκαν κάλπικες) υπήρξε αρνητική. Μόνο αφού όλες οι παραπάνω προσπάθειες είχαν αποτύχει (με ευθύνη των «Δημοκρατιών», που βεβαίως ευελπιστούσαν και ενθάρρυναν την επιθετικότητα του Χίτλερ απέναντι στην ΕΣΣΔ), μόνο τότε η σοβιετική κυβέρνηση επεδίωξε την προσωρινή ειρήνη με τη Γερμανία ως τελευταίο μέσο άμυνας, για την καθυστέρηση έστω της επίθεσης, που έτσι κι αλλιώς θεωρούνταν αναπόφευκτη (η ΕΣΣΔ ανέμενε μια τέτοια επίθεση από πολύ καιρό πριν και δεν είχε καμιά αυταπάτη ως προς αυτό). Το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ εξασφάλισε στη χώρα 21 πολύτιμους μήνες ειρήνης, που κατόπιν αποδείχτηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προετοιμασία ενόψει της γερμανικής επίθεσης. Εκτός και αν ο κ. Πρετεντέρης θα επιθυμούσε μια διαφορετική εξέλιξη των πραγμάτων.
Καμιά «μοιρασιά» της Πολωνίας δεν έγινε. Οι σοβιετικές δυνάμεις εισήλθαν στις περιοχές της Δυτικής Ουκρανίας και Δυτικής Λευκορωσίας μετά τη φυγή της πολωνικής κυβέρνησης στο εξωτερικό, ενώ -να το τονίσουμε αυτό- αντιμετώπισαν ελάχιστη αντίδραση από τον πολωνικό στρατό. Πρόκειται δε για περιοχές, τις οποίες η Πολωνία (με τις πλάτες και τις λόγχες του διεθνούς ιμπεριαλισμού) απέσπασε από την επαναστατημένη Ρωσία το 1918-1920 και όπου το 1939 ζούσαν 9.000.000 Ουκρανοί και 12.000.000 Λευκορώσοι, πληθυσμοί που η ΕΣΣΔ δεν ήθελε να πέσουν στα νύχια των ναζί.
Όσο, για το σοβιετοφινλανδικό πόλεμο (τον οποίο ο κ. Πρετεντέρης παρουσιάζει ως μέρος της υλοποίησης της «μοιρασιάς» της Ευρώπης μεταξύ φασιστών και κομμουνιστών, σημειώνοντας μάλιστα την 3μηνη «ηρωική αντίσταση του φινλανδικού λαού»), να υπενθυμίσουμε ότι στο πλευρό των Φινλανδών, έσπευσαν να συνδράμουν, εκτός από τις «δημοκρατικές» ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία και η φασιστική Ιταλία. Να υπενθυμίσουμε επίσης στον κ. Πρετεντέρη, λάτρη και αναζητητή της ιστορικής αλήθειας, πως η Φινλανδία τάχθηκε κατόπιν και ανοιχτά με τις δυνάμεις του Άξονα, μετέχοντας στρατιωτικά στην επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» των ναζί κατά της Σοβιετικής Ένωσης.
«Τον Μάιο 1940», προσθέτει στη συνέχεια, η ΕΣΣΔ «εισέβαλε στη Λετονία, στη Λιθουανία και στην Εσθονία -τη στιγμή που η ναζιστική Γερμανία κατακτούσε την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία». Ένα και το αυτό δηλαδή! «Ξεχνά» όμως πως στις τρεις Βαλτικές χώρες το 1940 πραγματοποιήθηκαν σοσιαλιστικές επαναστάσεις και κατόπιν εισήλθαν εθελοντικά και έπειτα από ψηφοφορία στη Σοβιετική Ένωση.
Λέει και άλλα τραγελαφικά ο κ. Πρετεντέρης (μεταξύ άλλων και ότι η ναζιστική Γερμανία διεξήγε τον πόλεμο με σοβιετικό πετρέλαιο, παρότι τα στρατιωτικά αποθέματα που είχε φτιάξει έως το 1939 προέρχονταν από αμερικανικές και βρετανικές εταιρείες – η δε «Στάνταρ Όιλ» συνέχισε τις business με το 3ο Ράιχ και στη διάρκεια του πολέμου).
Για να καταλήξει στο ότι στην αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρχε «συμμαχία των άκρων», πως «κάποιοι» (εννοώντας τους κομμουνιστές) «προσήλθαν στον μεγάλο αντιφασιστικό πόλεμο μάλλον καθυστερημένα, μάλλον άθελά τους και αφού πρώτα τους την έπεσαν οι φασίστες». Οι κομμουνιστές, κ. Πρετεντέρη, πολεμούσαν το φασισμό από τη γέννησή του (από τη δεκαετία του 1920 ακόμα), όταν μερίδα των αστικών τάξεων όλων των χωρών φλέρταρε μαζί του ως μέσο τρομοκράτησης και καταστολής των κοινωνικών αγώνων και ως συνολικότερη «λύση» στα αδιέξοδα που δημιούργησε η καπιταλιστική κρίση του 1929-1933 για το αστικό πολιτικό σύστημα. Οι κομμουνιστές υπήρξαν επίσης εκείνοι που και στη συνέχεια αποτέλεσαν τους κύριους αιμοδότες του αντιφασιστικού αγώνα. Η Σοβιετική Ένωση έδωσε σε αυτό τον αγώνα πάνω από 20.000.000 παιδιά της, σηκώνοντας το συντριπτικό βάρος του πολέμου: 2 στους 5 νεκρούς του πολέμου ήταν Σοβιετικοί πολίτες. Δύο εκατομμύρια νεκρούς έδωσε μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα των μπολσεβίκων (συγκριτικά να υπενθυμίσουμε ότι οι απώλειες των ΗΠΑ και της Βρετανίας στον πόλεμο ήταν 405.000 και 375.000 αντίστοιχα). Το 80% των συνολικών απωλειών της Βέρμαχτ σημειώθηκαν στο Ανατολικό Μέτωπο. Τη στιγμή που οι ΗΠΑ και η Βρετανία μόλις το 1944 άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά του «Άξονα» και με βασικό στόχο να ανακοπεί η προέλαση του Κόκκινου Στρατού και ενώ είχε αντιστραφεί η πορεία του πολέμου.
Να, λοιπόν, κ. Πρετεντέρη, ποιος πολέμησε και ποιος νίκησε το φασισμό στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υποδείξεις περί «ανιστόρητων θεωριών» αλλού. Όση λάσπη και αν ριχτεί, απ’ όπου και αν ριχτεί, τέτοιες σελίδες της Ιστορίας γραμμένες με αίμα και θυσίες, δεν σπιλώνονται, δεν παραγράφονται και δεν λησμονούνται.
Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013
Το ΟΧΙ με άλλη ματιά -Το μεταξικό καθεστώς με το βλέμμα του Γ.Σεφέρη
Το είπε γιατί με βάση τη σκληρή λογική της εποχής την οποία εξέτασε προσεκτικά από όλες τις πλευρές (είχε αρχίσει ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος και μαζί το ξανασχεδίασμα του χάρτη της Ευρώπης), παρότι μέσα του ήθελε να πει ΝΑΙ, κάτι τέτοιο ήταν εντελώς αδύνατο και παράλογο. Και βέβαια ο Ι.Μεταξάς μπορεί να ήταν φασίστας, αλλά παράλογος δεν ήταν. Κάθε άλλο μάλιστα.
Οι παρακάτω δηλώσεις του εκείνων των χρόνων λένε τόσα όσα χρειάζονται για να καταλάβουμε.
Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισμού μου εδόθη να καταλάβω ότι η προς τους Ελληνας στοργή του Χίτλερ ήτο οι εγγυήσεις ότι αι θυσίαι αυταί θα περιορίζοντο "εις το ελάχιστον δυνατόν". Οταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορούσε να είναι ούτο το ελάχιστον τελικώς, μάς εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς τη Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς.
Δηλαδή θα έπρεπε, διά να αποφύγωμεν τov πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν... με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από τη Βουλγαρίαν. Φυσικά δεν ήτο δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι Αγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και με το δίκαιόν των...
Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, αλλά τρεις αυτήν τη φοράν Ελλάδες."
Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, αλλά τρεις αυτήν τη φοράν Ελλάδες."
Όπως λέει ο ίδιος λίγο πιο κάτω "κάτι τέτοιο η ιστορία δεν θα το επέτρεπε ποτέ"
Αυτά όμως είναι πράγματα που πολλές φορές έχουν ειπωθεί και είναι σε πολλούς γνωστά. Κάτι που είναι ίσως λιγότερο γνωστό είναι το τι έχει πει και γράψει γι αυτά ο Γ.Σεφέρης* που κάθε άλλο παρά αριστερός ή κομμουνιστής ήταν. Ο Γ.Σεφέρης δουλεύοντας σαν διπλωματικός υπάλληλος στο Υπ.Εξωτερικών άκουσε και είδε πολλά στους διαδρόμους των κυβερνητικών γραφείων εκείνης της εποχής.
"Η περίοδος της ουδετερότητας ήτανε δύσκολη και, για μένα, πολύ βαριά. Οι οδηγίες ήταν:άψογη στάση απέναντι όλων των εμπολέμων. Ήμουνα σύμφωνος μ' αυτή την πολιτική. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Κάθε τόσο παράπονα των Άγγλων και των Γάλλων στο Γραφείο μου, πως είμαστε αγιάτρευτα Γερμανόφιλοι, και κάθε τόσο βίαιες επισκέψεις της Γερμανικής πρεσβείας, με όλες τις εφημερίδες υπογραμμισμένες με μπλε και κόκκινο μολύβι. Το ένα χρώμα ήταν οι αξονικές ειδήσεις το άλλο οι συμμαχικές. Αν το αξονικό χρώμα είχε μικρότερη έκταση...χαλνούσε ο κόσμος. Είχαμε παραβιάσει την ουδετερότητα.
...Θυμούμαι μια φορά έναν γραμματέα της πρεσβείας......ήθελε να διαμαρτυρηθεί γιατί είχαμε δημοσιέψει το λόγο του Τσάμπερλαιν, που έλεγε πως η υπογραφή του Χίτλερ δεν αξίζει μια κόλλα χαρτί....Ήρθε και κάθισε κι άρχισε να ωρύεται γερμανικά....
.... Αλλά ο μεγαλύτερος μπελάς για μένα, ήταν που δεν υπήρχε καμιά συνοχή στην υπηρεσία.Οι περισσότεροι υπάλληλοι ήταν παλιοί αποτυχημένοι αντι βενιζελικοί δημοσιογράφοι, που ζούσαν με τις αντιδράσεις του Πρώτου Μεγάλου Πολέμου. Συναισθηματικά, ανήκαν στους Γερμανούς. Τους θαύμαζαν και τους έτρεμαν....
Θα πρέπει να προσθέσω ότι την εποχή εκείνη κανείς, μήτε κι οι πιο τρελοί, δεν περίμενε το θαυματουργό ξέσπασμα της ψυχής του λαού και τις νίκες στην Αλβανία. Ο πιο αισιόδοξος υπολογισμός των τεχνικών ήταν μια γραμμή αμύνης στο Βέρμιο, για λίγες βδομάδες, κι 'επειτα μεταφορά της πρωτεύουσας στην Κρήτη....
Κι όταν δοκίμαζες να αντιμιλήσεις, σου έλεγαν με ύφος περιφρονητικό:"Και η Ιταλική αεροπορία;" και σε αποστόμωναν."
Ο Γ.Σεφέρης μιλώντας για τις μέρες εκείνες δείχνει μάλλον να συμπαθεί τον Μεταξά σε επίπεδο προσωπικό. Παρ' όλα αυτά λέει:
"Όταν ήρθε η 28η δεν μπόρεσε να δει ότι τότε μόνο, κι όχι στις εορτές του Σταδίου, ολόκληρος ο λαός ήταν μαζί του, μαζί με την απάντηση που έδωσε στον Γκράτσι την αυγή. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι η μέρα εκείνη δεν επικύρωνε αλλά καταργούσε την 4η Αυγούστου."
Για τον περίγυρο του Μεταξά ο Σεφέρης έχει να πει τα χειρότερα ενώ κατηγορεί και τον Μεταξά που δεν "τους έστειλε στα σπίτια τους". Τους χαρακτηρίζει "ανάξιους", "μέτριους μικροκατεργάρηδες που δεν είχαν άλλο μέσα τους παρά το δέος της Γερμανίας"
"Ο Μεταξάς" λέει ο Γ.Σεφέρης "ήξερε τι λογής άνθρωποι ήταν αυτοί που είχε κοντά του. ήξερε πως αν σ'εκείνο το υπουργικό συμβούλιο της αυγής της 28ης έλεγε στους συνεργάτες του που είχαν ξυπνήσει(τους είδα) με φάτσες βρικολάκων:
-Κύριοι, στις 3 το πρωί, ο πρεσβευτής της Ιταλίας μου επέδωσε τούτο το τελεσίγραφο. Προ των συντριπτικών μέσων της Ιταλίας και της Γερμανίας, κτλ. κτλ.-απεφάσισα να αποφύγω τας άνευ προηγουμένου καταστροφάς που ηπείλουν τον τόπον, αποφάσισα να παραμερίσω κάθε εγωισμόν και ενέδωσα,
Αν τους έλεγε αυτά, ήξερε ο Μεταξάς ότι όλοι αυτοί οι κύριοι θα πήγαιναν να του φιλήσουν το χέρι και να τον συγχαρούν για το πατριωτικό του σθένος με πολύ μεγαλύτερη ειλικρίνεια παρά όταν άκουσαν το περιλάλητο όχι. Ωστόσο τους κράτησε μολονότι το ήξερε."
Αυτό ήταν λοιπόν κατά τον συντηρητικό Σεφέρη το πολιτικό προσωπικό του φασιστικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου. Αυτόν τον "πατριωτισμό" αντίκρισε στα κυβερνητικά γραφεία.
Και συμπληρώνει για τον κρατικό μηχανισμό:
"Κάποτε ...οι ασφάλειες παρατήρησαν πως ορισμένοι διανοούμενοι το παραξήλωναν. Οτι στα αρθρα τους, μεταχειρίζονταν με τρόπο ύποπτα επίμονο εκφράσεις που καυτηρίαζαν την ιδεολογία του Μουσολίνι....
Έτσι ένα βραδάκι τους σάρωσαν και τους πήγαν στο Τμήμα. Στον καιρό της ειρήνης, θα τους φόρτωναν σε κανένα καραβάκι και θα τους έστελναν να πλέξουν ειδύλλια στα ωραία νησιά του Αιγαίου. Αλλά τώρα είχαμε και συμμάχους... Ο αστυνόμος λοιπόν περιορίστηκε να τους νουθετήσει. Τους είπε:
-Κύριοι έχετε όλη την ελευθερία να τονώνετε το φρόνημα του λαού.Αλλά δεν είναι σωστό να βρίζετε το φασισμό."Κι εμείς είμαστε φασιστικό κράτος."
(Παρεμπιπτόντως να πούμε πως αυτό το φασιστικό κράτος αποθεώνει συχνά πυκνά ο νυν νεοδημοκράτης Άδωνις)
" Θυμούμαι πολλές περιπτώσεις", συνεχίζει ο Γ.Σεφέρης, "που η λογοκρισία είχε αντικαταστήσει, σε τηλεγραφήματα, με τις λέξεις Ιταλός, ιταλικός, τις λέξεις φασιστής, φασιστικός που τύχαινε να χρησιμοποιήσω στις δηλώσεις μου..."
Κι αφού λέει για το πόσο υπέροχα πολέμησε ο λαός μας συνεχίζει:
"Έτσι φτάσαμε στα γεγονότα της τελευταίας άνοιξης(πριν τη Γερμανική επίθεση): υπουργοί πανικόβλητοι και σπασμωδικοί, διπλωματία χωρίς ειρμό και χωρίς υπόσταση, , στρατηγοί που πρόδωσαν, πρωθυπουργοί που αυτοκτονούσαν, και μαζί με όλα αυτά, η ασυγχώρητη, η εγκληματική, η τραγική απώλεια της Κρήτης."
"...Το πάρσιμο της Κρήτης δεν 'ηταν μοιραίο.....
Τις μέρες που οι Ιταλοί ήτανε στον Αχέροντα, υπήρχαν έμπιστοι του Μεταξά που έλεγαν:"Πόσο μπορούμε να κρατήσουμε; δεκαπέντε μέρες; ένα μήνα; σε λίγο εκεί θα πάμε" Ωστόσο δεν έγινε καμιά προετοιμασία, τίποτε. Κάναμε το αντίθετο. Τέλος Απρίλη, ούτε ο δρόμος από τη Σούδα στα Χανιά δεν ήταν έτοιμος...αδιαφορήσαμε-η Κρήτη ήταν το άπιστο νησί, το κλίμα του δεν πήγαινε στο καθεστώς"
"Κι ο Μεταξάς συμπεριφέρθηκε σαν να είχε πέσει στο παιχνίδι των Γερμανών."Να μην προκαλέσουμε. Να μην προκαλέσουμε τους Γερμανούς" ήτανε το σύνθημά τους. Και πότε αυτό; Όταν τα παιδιά μας εξευτελίζανε κάθε ώρα και στιγμή στην Αλβανία το άλλο κομμάτι του Άξονα. Έτσι ο Γερμανός στρατιωτικός ακόλουθος μπαινόβγαινε ασύδοτα στο Επιτελείο και επηρέαζε τους αξιωματικούς μας..."
...
Κι όταν είχε φύγει πια ο Πρεσβευτής της Αγγλίας από τη Σόφια κι έγινε η έκρηξη του καταχθόνιου μηχανισμού μες στις βαλίτσες του...εμείς καλοπιάναμε ακόμη τους Βουλγάρους.
Είχαν δημοσιέψει τότε οι εφημερίδες μας την Αγγλική εκδοχή. Ο Βούλγαρος ακόλουθος Τύπου ήρθε στο γραφείο μου να παραπονεθεί που δε δημοσιέψαμε τη Βουλγαρική άποψη.
-Είμαστε φιλικό κράτος είπε, η συμπεριφορά σας δεν είναι φιλική.
-Είσαστε κράτος, του είπα, που ανοίγει τις πόρτες του στους συμμάχους των εχθρών μας, για να περάσουν και να μας χτυπήσουν στη ράχη. Εγώ δεν μπορώ να σας βοηθήσω. Αν θέλει ο Πρεσβευτής σας ας πάει στο Υπουργείο Εξωτερικών .
Την άλλη μέρα, ο Υπουργός Εξωτερικών μου τηλεφωνούσε να δημοσιέψει το Αθηναϊκό Πρακτορείο μια περίληψη της Βουλγάρικης άποψης.
Ο ίδιος υπουργός με είχε αναγκάσει να δεχτώ ένα βράδυ στις συγκεντρώσεις των ξένων δημοσιογράφων Γερμανό ανταποκριτή και να τον βλέπω να κρατά σημειώσεις όταν μιλούσε Άγγλος αξιωματικός για τις επιχειρήσεις της αγγλικής αεροπορίας στην Αλβανία. Σε τέτοια χάλια είχαμε φτάσει"
Αυτά λέει λοιπόν ο Γ.Σεφέρης. "Σε τέτοια χάλια είχαμε φτάσει..."
Αυτός ήταν ο πατριωτισμός των τότε "Ελλήνων εθνικιστών", την ώρα που ο λαός έδινε την ψυχή και το αίμα του στο μέτωπο.
*Γ.Σεφέρης "Δοκιμές"-"Χειρόγραφο Σεπ. '41"(Αποσπάσματα)
*Γ.Σεφέρης "Δοκιμές"-"Χειρόγραφο Σεπ. '41"(Αποσπάσματα)
Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013
Ερευνώντας ατμόσφαιρες μακρινών κόσμων
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η ανακοίνωση, το 1996, της ανακάλυψης πλανητών γύρω από μακρινά άστρα, συγκλόνισε την παγκόσμια αστρονομική κοινότητα - και όχι μόνο. Ελάχιστοι ασχολούνταν με αυτόν τον ερευνητικό τομέα, καθώς θεωρούνταν ότι ο εντοπισμός εξωπλανητών ήταν σχεδόν αδύνατος με τα διαθέσιμα μέσα. Κι όμως, έχοντας ψάξει μόλις μια χούφτα άστρων, κάποιοι ερευνητές είχαν εντοπίσει ήδη τρεις εξωπλανήτες, υποδηλώνοντας ότι ίσως υπάρχουν δισεκατομμύρια άλλοι για να ανακαλυφθούν. Η απόδειξη της ύπαρξης πλανητών και αλλού πέραν του ηλιακού συστήματος, άλλαξε τις πιθανότητες που σχετίζονται με την απάντηση στο ερώτημα αν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν, με όλες τις επιπτώσεις που θα έχει αυτή η απάντηση σε επιστημονικό - φιλοσοφικό επίπεδο και στις μυθοπλασίες των θεολογικών δογμάτων.
Μετά τους αρχικούς πανηγυρισμούς, οι επιστήμονες βάλθηκαν να βρουν τρόπους διερεύνησης της ύπαρξης έστω και κάποιας υποτυπώδους μορφής ζωής σε πλανήτη άστρου, άλλου από τον Ηλιο. Ο μόνος τρόπος για τον εντοπισμό ζωής σε εξωπλανήτες είναι μέσω των βιοϋπογραφών στην ατμόσφαιρα αυτών των πλανητών, δηλαδή της ύπαρξης μορίων όπως του οξυγόνου, που θα εξαφανίζονταν γρήγορα αν κάποιο είδος οργανισμών μέσω του μεταβολισμού τους δεν τα αναπλήρωνε συνέχεια. Ομως, για την ανακάλυψη μιας βιοϋπογραφής είναι απαραίτητη η φασματική φωτογράφιση της ίδιας της ατμόσφαιρας και τα τηλεσκόπια που θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό δεν υπήρχαν ακόμη και δεν φαινόταν ότι θα υπάρξουν πριν περάσουν δεκαετίες.
Οι απαισιόδοξοι έκαναν λάθος. Η ανακάλυψη των πρώτων εξωπλανητών ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά νέων επιστημόνων να μπει στο επιστημονικό πεδίο, που έγινε ξαφνικά η πιο «καυτή» ειδικότητα στην αστροφυσική. Ταυτόχρονα, πολλοί από τους παλιότερους συναδέλφους τους πείστηκαν να μεταπηδήσουν στην εξωπλανητολογία. Αυτή η ξαφνική εισροή φαιάς ουσίας οδήγησε σε νέες ιδέες για τη μελέτη των ατμοσφαιρών των εξωπλανητών, επιταχύνοντας τα πράγματα κατά πολύ. Από τότε οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μεθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα, μονοξείδιο του άνθρακα και νερό σε σειρά εξωπλανητών. Η δυνατότητα χημικής ανάλυσης της ανεπαίσθητης ατμόσφαιρας κόσμων που απέχουν έτη φωτός από το δικό μας, είναι ένα ακόμη μικρό δείγμα του τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, αυτός ο γίγας.
Η ανίχνευση της ύπαρξης συγκεκριμένων μορίων στην ατμόσφαιρα εξωπλανητών γίνεται με την παρατήρηση της δευτερεύουσας έκλειψης (το κρύψιμο του πλανήτη πίσω από το άστρο του) που μεταβάλλει ανεπαίσθητα τη φωτεινότητα του συνδυασμού άστρου και πλανήτη, καθώς δεν φτάνει πια στη Γη η ανακλώμενη από τον πλανήτη ακτινοβολία. Οταν η παρατήρηση γίνεται στο μήκος κύματος που απορροφάται από τη χημική ουσία που ενδιαφέρει, τότε η διαφορετική μεταβολή της φωτεινότητας στο συγκεκριμένο μήκος κύματος κατά τη δευτερεύουσα έκλειψη δείχνει την ύπαρξη της ουσίας στην ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη.
Τα τελευταία χρόνια η έρευνα έχει επικεντρωθεί στην αναζήτηση πλανητών γύρω από άστρα νάνους τύπου Μ. Για πολλούς λόγους μικροί πλανήτες είναι ευκολότερο να εντοπιστούν να περιφέρονται γύρω από αυτά τα μικρά και αμυδρά αστέρια, παρά γύρω από τα μεγαλύτερα. Καταρχήν ένας πλανήτης στο μέγεθος της Γης θα εμπόδιζε σχετικά μεγαλύτερο ποσοστό του φωτός του αμυδρού άστρου, την ώρα που θα περνούσε ανάμεσα σ' αυτό και το τηλεσκόπιο. Επιπλέον, ένας τέτοιος πλανήτης θα ασκούσε αναλογικά μεγαλύτερη βαρυτική έλξη στο άστρο του, κάνοντας πιο εύκολη τη μέτρηση της μάζας του και κατ' επέκταση της πυκνότητάς του. Η κατοικήσιμη ζώνη γύρω από ένα μικρό «κρύο» άστρο θα ήταν πιο κοντά σ' αυτό απ' ό,τι η αντίστοιχη ζώνη σε ένα θερμό και λαμπερό σαν τον Ηλιο άστρο. Ετσι οι διαβάσεις του πλανήτη μπροστά από το άστρο θα ήταν πιο εύκολο να εντοπιστούν (επειδή η τροχιά ενός κοντινού πλανήτη δεν χρειάζεται να είναι απολύτως στοιχισμένη στην ευθεία άστρου - σημείου παρατήρησης, ώστε ο πλανήτης να κάνει διάβαση μπροστά από το άστρο). Τέλος, υπάρχουν πολύ περισσότεροι νάνοι τύπου Μ στο Γαλαξία απ' ό,τι άστρα σαν τον Ηλιο (περίπου 250 νάνοι τύπου Μ βρίσκονται σε ακτίνα 30 ετών φωτός από τη Γη, σε σύγκριση με μόνο 20 άστρα σαν τον Ηλιο).
Η έρευνα για τους εξωπλανήτες και τις ατμόσφαιρές τους έχει απώτερο στόχο τη μελέτη ατμοσφαιρών πλανητών που μοιάζουν με τη Γη και βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη γύρω από το άστρο τους, δηλαδή στη ζώνη που οι θερμοκρασίες επιφανείας επιτρέπουν την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή. Αυτός ο στόχος πιθανότατα δεν θα γίνει πραγματικότητα πριν εκτοξευτεί το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ, γύρω στο 2018, και πριν τεθεί σε επιχειρησιακή λειτουργία το 2020 μια σειρά τεράστιων επίγειων οργάνων, μεταξύ των οποίων το Γιγαντιαίο Μαγγελανικό Τηλεσκόπιο και το Τηλεσκόπιο των Τριάντα Μέτρων. Ακόμη και με αυτά τα πανίσχυρα εργαλεία δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορέσει να ανιχνευτεί αδιαμφισβήτητα η ύπαρξη ζωής σε μακρινούς εξωπλανήτες. Ισως για κάτι τέτοιο να είναι απαραίτητο το Συμβολόμετρο Ανακάλυψης Γήινων Πλανητών, ένα διαστημικό τηλεσκόπιο, που η χρηματοδότησή του πετσοκόπηκε τόσο πολύ από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ώστε είναι αδύνατο να προσδιοριστεί ημερομηνία εκτόξευσης.
Είναι αξιοσημείωτο ότι μακράν απ' οτιδήποτε μπορούσε να φανταστεί κανείς τη δεκαετία του 1990, μπορεί σήμερα να γίνεται συζήτηση για τη ρεαλιστικότητα του ενδεχομένου εντοπισμού βιοϋπογραφών σε εξωπλανήτες. Δεν ελπίζουμε πια ότι κάποιος εξωγήινος πολιτισμός θα μας εντοπίσει και θα στείλει ένα μήνυμα προς τη δική μας κατεύθυνση. Ερευνούμε ενεργητικά τον αέρα πάνω από μακρινούς κόσμους, ψάχνοντας τους ουρανούς τους για ενδείξεις ύπαρξης κάποιου είδους ζωής.
Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»
Η ανακοίνωση, το 1996, της ανακάλυψης πλανητών γύρω από μακρινά άστρα, συγκλόνισε την παγκόσμια αστρονομική κοινότητα - και όχι μόνο. Ελάχιστοι ασχολούνταν με αυτόν τον ερευνητικό τομέα, καθώς θεωρούνταν ότι ο εντοπισμός εξωπλανητών ήταν σχεδόν αδύνατος με τα διαθέσιμα μέσα. Κι όμως, έχοντας ψάξει μόλις μια χούφτα άστρων, κάποιοι ερευνητές είχαν εντοπίσει ήδη τρεις εξωπλανήτες, υποδηλώνοντας ότι ίσως υπάρχουν δισεκατομμύρια άλλοι για να ανακαλυφθούν. Η απόδειξη της ύπαρξης πλανητών και αλλού πέραν του ηλιακού συστήματος, άλλαξε τις πιθανότητες που σχετίζονται με την απάντηση στο ερώτημα αν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν, με όλες τις επιπτώσεις που θα έχει αυτή η απάντηση σε επιστημονικό - φιλοσοφικό επίπεδο και στις μυθοπλασίες των θεολογικών δογμάτων.Μετά τους αρχικούς πανηγυρισμούς, οι επιστήμονες βάλθηκαν να βρουν τρόπους διερεύνησης της ύπαρξης έστω και κάποιας υποτυπώδους μορφής ζωής σε πλανήτη άστρου, άλλου από τον Ηλιο. Ο μόνος τρόπος για τον εντοπισμό ζωής σε εξωπλανήτες είναι μέσω των βιοϋπογραφών στην ατμόσφαιρα αυτών των πλανητών, δηλαδή της ύπαρξης μορίων όπως του οξυγόνου, που θα εξαφανίζονταν γρήγορα αν κάποιο είδος οργανισμών μέσω του μεταβολισμού τους δεν τα αναπλήρωνε συνέχεια. Ομως, για την ανακάλυψη μιας βιοϋπογραφής είναι απαραίτητη η φασματική φωτογράφιση της ίδιας της ατμόσφαιρας και τα τηλεσκόπια που θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό δεν υπήρχαν ακόμη και δεν φαινόταν ότι θα υπάρξουν πριν περάσουν δεκαετίες.
Οι απαισιόδοξοι έκαναν λάθος. Η ανακάλυψη των πρώτων εξωπλανητών ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά νέων επιστημόνων να μπει στο επιστημονικό πεδίο, που έγινε ξαφνικά η πιο «καυτή» ειδικότητα στην αστροφυσική. Ταυτόχρονα, πολλοί από τους παλιότερους συναδέλφους τους πείστηκαν να μεταπηδήσουν στην εξωπλανητολογία. Αυτή η ξαφνική εισροή φαιάς ουσίας οδήγησε σε νέες ιδέες για τη μελέτη των ατμοσφαιρών των εξωπλανητών, επιταχύνοντας τα πράγματα κατά πολύ. Από τότε οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μεθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα, μονοξείδιο του άνθρακα και νερό σε σειρά εξωπλανητών. Η δυνατότητα χημικής ανάλυσης της ανεπαίσθητης ατμόσφαιρας κόσμων που απέχουν έτη φωτός από το δικό μας, είναι ένα ακόμη μικρό δείγμα του τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, αυτός ο γίγας.
Η ανίχνευση της ύπαρξης συγκεκριμένων μορίων στην ατμόσφαιρα εξωπλανητών γίνεται με την παρατήρηση της δευτερεύουσας έκλειψης (το κρύψιμο του πλανήτη πίσω από το άστρο του) που μεταβάλλει ανεπαίσθητα τη φωτεινότητα του συνδυασμού άστρου και πλανήτη, καθώς δεν φτάνει πια στη Γη η ανακλώμενη από τον πλανήτη ακτινοβολία. Οταν η παρατήρηση γίνεται στο μήκος κύματος που απορροφάται από τη χημική ουσία που ενδιαφέρει, τότε η διαφορετική μεταβολή της φωτεινότητας στο συγκεκριμένο μήκος κύματος κατά τη δευτερεύουσα έκλειψη δείχνει την ύπαρξη της ουσίας στην ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη.
Τα τελευταία χρόνια η έρευνα έχει επικεντρωθεί στην αναζήτηση πλανητών γύρω από άστρα νάνους τύπου Μ. Για πολλούς λόγους μικροί πλανήτες είναι ευκολότερο να εντοπιστούν να περιφέρονται γύρω από αυτά τα μικρά και αμυδρά αστέρια, παρά γύρω από τα μεγαλύτερα. Καταρχήν ένας πλανήτης στο μέγεθος της Γης θα εμπόδιζε σχετικά μεγαλύτερο ποσοστό του φωτός του αμυδρού άστρου, την ώρα που θα περνούσε ανάμεσα σ' αυτό και το τηλεσκόπιο. Επιπλέον, ένας τέτοιος πλανήτης θα ασκούσε αναλογικά μεγαλύτερη βαρυτική έλξη στο άστρο του, κάνοντας πιο εύκολη τη μέτρηση της μάζας του και κατ' επέκταση της πυκνότητάς του. Η κατοικήσιμη ζώνη γύρω από ένα μικρό «κρύο» άστρο θα ήταν πιο κοντά σ' αυτό απ' ό,τι η αντίστοιχη ζώνη σε ένα θερμό και λαμπερό σαν τον Ηλιο άστρο. Ετσι οι διαβάσεις του πλανήτη μπροστά από το άστρο θα ήταν πιο εύκολο να εντοπιστούν (επειδή η τροχιά ενός κοντινού πλανήτη δεν χρειάζεται να είναι απολύτως στοιχισμένη στην ευθεία άστρου - σημείου παρατήρησης, ώστε ο πλανήτης να κάνει διάβαση μπροστά από το άστρο). Τέλος, υπάρχουν πολύ περισσότεροι νάνοι τύπου Μ στο Γαλαξία απ' ό,τι άστρα σαν τον Ηλιο (περίπου 250 νάνοι τύπου Μ βρίσκονται σε ακτίνα 30 ετών φωτός από τη Γη, σε σύγκριση με μόνο 20 άστρα σαν τον Ηλιο).
Η έρευνα για τους εξωπλανήτες και τις ατμόσφαιρές τους έχει απώτερο στόχο τη μελέτη ατμοσφαιρών πλανητών που μοιάζουν με τη Γη και βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη γύρω από το άστρο τους, δηλαδή στη ζώνη που οι θερμοκρασίες επιφανείας επιτρέπουν την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή. Αυτός ο στόχος πιθανότατα δεν θα γίνει πραγματικότητα πριν εκτοξευτεί το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ, γύρω στο 2018, και πριν τεθεί σε επιχειρησιακή λειτουργία το 2020 μια σειρά τεράστιων επίγειων οργάνων, μεταξύ των οποίων το Γιγαντιαίο Μαγγελανικό Τηλεσκόπιο και το Τηλεσκόπιο των Τριάντα Μέτρων. Ακόμη και με αυτά τα πανίσχυρα εργαλεία δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορέσει να ανιχνευτεί αδιαμφισβήτητα η ύπαρξη ζωής σε μακρινούς εξωπλανήτες. Ισως για κάτι τέτοιο να είναι απαραίτητο το Συμβολόμετρο Ανακάλυψης Γήινων Πλανητών, ένα διαστημικό τηλεσκόπιο, που η χρηματοδότησή του πετσοκόπηκε τόσο πολύ από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ώστε είναι αδύνατο να προσδιοριστεί ημερομηνία εκτόξευσης.
Είναι αξιοσημείωτο ότι μακράν απ' οτιδήποτε μπορούσε να φανταστεί κανείς τη δεκαετία του 1990, μπορεί σήμερα να γίνεται συζήτηση για τη ρεαλιστικότητα του ενδεχομένου εντοπισμού βιοϋπογραφών σε εξωπλανήτες. Δεν ελπίζουμε πια ότι κάποιος εξωγήινος πολιτισμός θα μας εντοπίσει και θα στείλει ένα μήνυμα προς τη δική μας κατεύθυνση. Ερευνούμε ενεργητικά τον αέρα πάνω από μακρινούς κόσμους, ψάχνοντας τους ουρανούς τους για ενδείξεις ύπαρξης κάποιου είδους ζωής.
Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»
Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013
Χρήστος Παπαδόπουλος- Γιώργος Σαρρής: Για την παρέα, για τη χαρά
Τα χρόνια της χούντας τα περάσαμε πιτσιρίκια, κοιτάζοντας έξω τις φτωχογειτονιές, ο ένας στα Γρεβενά κι ο άλλος Αμφιάλη στον Πειραιά. Ακούγοντας στα κρυφά Θεοδωράκη ή από τα ραδιόφωνα Χατζιδάκι και ροκ του 60-70, Ζαμπέτα και Καλδάρα, Μπιθικώτση, Μοσχολιού και Καζαντζίδη.
Το ’80 μας βρηκε συμφοιτητές στην Πάτρα, Πολυτεχνείο ο ένας, Φυσικό ο άλλος, μ’ένα μπουζούκι και μια κιθάρα στα χέρια. Έτσι ξεκίνησε...Και φούσκωσε ο καιρός κι ήρθε χαρά κι άρχισε το γλέντι. Κόσμος αισιόδοξος που άλλαζαν τα πράγματα, γέμισε τα μαγαζιά κι εμείς σκαλίζαμε με νότες πάνω στη χαρά του μελωδίες και ταξίμια. Πιάστηκαν χοροί κυκλωτικοί σε στέκια λαικά και ρεμπέτικα, οι κομπανίες κι αμέσως «τα Παιδιά από την Πάτρα» με το Χρήστο και λίγο πιο μετά οι Ζιγκ-Ζάγκ με το Γιώργο.
Πέρασαν χρόνια χαρούμενα με φώτα και απονομές χρυσών δίσκων, με γέλια και χορούς, με ταξίδια στην Ελλάδα και περιοδείες στο εξωτερικό, και με αγάπη, απ’τον κόσμο που μας έδινε συνέχεια κι εμείς λέγαμε ευχαριστώ σα χαμένοι με τραγούδια. Πήραμε πολλά απο απλούς ανθρώπους με έννοιες και προβλήματα, απο αγόρια και κορίτσια με υπέροχα χαμόγελα, πήραμε πάρα πολλά. Δυσκολο να πεις πόσα μπορέσαμε να δώσουμε πίσω.
Και τώρα μαζί οι δυό μας, για πρώτη φορά πάνω στη σκηνή! Με τον καιρό νά ‘χει φουσκώσει κι άλλο και νά ‘χει φέρει συννεφιά και κρύο για όλους αυτούς που μας κρατούσαν ζωντανούς τόσα χρόνια. Κι εμείς να του χρωστάμε τόσα, και να πρέπει κάτι να κάνουμε. Για τη χαρά.
Βρεθήκαμε πάλι εδώ, Αγ.Λαύρας 13 στο Διπλόχορδο, ανεβαίνεις τη σκάλα, κοιτάζεις τις φωτογραφίες, μπαίνεις απ’την ξύλινη πόρτα και μας βλέπεις μπροστά σου στο πάλκο.
Και γύρω δίψα για λίγο χαμόγελο, για λίγο φευγιό απ’ τη μαυρίλα.
Κι εσύ που ξέρεις τα πολλά κι ο νους σου κατεβάζει για πες. Πόσα τραγούδια να θέλει ένα βλέμμα θλιμμένο για να γυρίσει στο γέλιο; Πόσο Τσιτσάνη και πόσο Καλδάρα, πόσο Μίκη και πόσο Άκη Πάνου. Πόσα παλιά και πόσα δικά μας; Αυτή είναι η εξίσωση που έχουμε να λύσουμε.
Κι ας κρατήσει λίγο. Έστω λίγες ώρες, όσο κρατάει ένα μπουκάλι κρασί. Οσο παίρνει μια Παρασκευή ή ένα Σαββάτο βράδι, όσο κρατήσει η χαρά ... που κρατάει λίγο, η ζωή που κρατάει λίγο κι ό,τι προλάβεις, όσο κρατάνε τα τραγούδια με αρχή και φινάλε, αλλά με 3 λεπτά δυνατή αλήθεια που σκαλίζει βαθιά να ξερριζώσει ό,τι πονάει.
Βρέχει στην Αγ.Λαύρας 13 στο Γαλάτσι κι εμείς εδώ μαζί για τη χαρά, για το φευγιό, χρειάζεται κι αυτό, έτσι που να χάνεσαι για λίγο, να πέφτει η μαχαιριά και να μη βρίσκει που να καρφωθεί...
Είμαστε εδώ, σχεδόν δίδυμοι όπως μας λένε, με μια κιθάρα κι ένα μπουζούκι στο χέρι και γύρω βιολιά, κρουστά και πλήκτρα, και γύρω αυτή η δίψα... Ανεβαίνεις τη σκάλα, μπαινεις απ’ την ξύλινη πόρτα κι είμαστε μπροστά σου εκεί στο πάλκο. Με χαμόγελα αληθινά σαν τραγούδια, με καρδιά και ψυχή για τους φίλους, για την παρέα. Για τη χαρά που μας αξίζει ρε γαμώ το...
Χρήστος Παπαδόπουλος - Γιώργος Σαρρής
*Το "Διπλοχορδο" βρίσκεται στο Γαλάτσι, Γαλατσίου και Αγ.Λαύρας 13.
Η ταινία «Παιδαγωγικό ποίημα - Ο Δρόμος προς τη ζωή» στους κινηματογράφους (ΦΩΤΟ)
902.gr
Βιβλιοπαρουσίαση και προβολή της ταινίας την Παρασκευή 1η Νοέμβρη
Από τις 31 Οκτώβρη η «New Star» θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους σε πρώτη προβολή το αριστούργημα των Μ. Μαγιέβσκαγια και Α. Μασλιούκοβ «Παιδαγωγικό Ποίημα - Ο Δρόμος προς τη Ζωή». Βασισμένο στο διάσημο ομώνυμο βιβλίο του Αντόν Μακάρενκο, με τον κορυφαίο ηθοποιό V. Emelianov στο ρόλο του παιδαγωγού Αντόν Μακάρενκο.
Ένας φάρος για το σημερινό παιδαγωγό και το ρόλο του στο σχολείο, όπου πρέπει να δίνει το προσωπικό παράδειγμα της θυσίας, της ανιδιοτέλειας και της μάχης ενάντια στο βόλεμα και τη μοιρολατρία.
«Το θαυμάσιο και εκπληκτικό πετυχημένο παιδαγωγικό αυτό πείραμα έχει παγκόσμια σημασία» (Μαξίμ Γκόρκι).
«Το βιβλίο αυτό δεν έχει προηγούμενο. Είναι ένας νέος τύπος βιβλίου. Τίποτα δεν μπορεί να σκιάσει την ακτινοβολία του ή να φράξει το μέλλον του» (Λουί Αραγκόν).
Σύνοψη
Πώς κατόρθωσε ο Σοβιετικός παιδαγωγός Άντον Μακάρενκο να μορφώσει επιτυχώς εκατοντάδες νεαρούς παραβάτες; Η ταινία του Αλεξέι Μασλιούκοβ «Παιδαγωγικό ποίημα» (1955) αποτελεί την απάντηση, έστω και ως ταινία μυθοπλασίας, βασισμένη όμως στη ζωή και το έργο του Μακάρενκο στην Αποικία Γκόρκι. Η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί μία εξαιρετική προσπάθεια αναπαράστασης των μεθόδων του Μακάρενκο όσον αφορά την ανατροφή και τη μόρφωση των παιδιών.
Η ταινία αντανακλά πολλές από τις εμπειρίες που βίωσαν τόσο τα παιδιά όσο και ο ίδιος ο Μακάρενκο στο σταθμό «Γκόρκι». Το σημαντικό είναι πως η ταινία αναδεικνύει το εκπαιδευτικό έργο του Μακαρένκο ως προς την απόρριψη των βίαιων και αντιπαιδαγωγικών μεθόδων εκμάθησης του τσαρικού παρελθόντος. Καλό είναι να έχουμε υπόψη μας πως μιλάμε για τη δεκαετία του 1920, που όλα αυτά φάνταζαν εξαιρετικά ρηξικέλευθα.
Εξάλλου, ακόμη και σήμερα δεν έχουμε κατορθώσει να εφαρμόσουμε μία εκπαιδευτική μέθοδο καθαρή, χωρίς βίαια στοιχεία. Ο Μακάρενκο, ωστόσο, κατόρθωσε να μεταμορφώσει τα «δύσκολα» αυτά παιδιά σε σωστούς και ικανούς πολίτες, μόνο με υπομονή, προσπαθώντας να αναπτύξει μέσα τους αισθήματα αγάπης τόσο για την εργασία όσο και το ένα παιδί για το άλλο. Και έτσι πέτυχε το στόχο του.
Σκηνοθεσία : Aleksei MASLYUKOV - Mechislava MAYEVSKAYA
Σενάριο : I. MANEVITCH - A. MASLΥUKOV
Δ/ντης Φωτογραφίας : I. CHEKKER
Σκηνικά : M. LIPKINE
Μουσική : A. SVECHNIKOV
Επιμέλεια : I. KARPENKO
Πρωταγωνιστούν: V. EMELIANOV (Αντόν Μακάρενκο), Γ. TYMATOV (Σάσα Ζαντόροφ), M. KRATCHKOVSKAIA (Λίντια Πέτροβνα), M. POKOTILO (Καλίνα Ιβάνοβιτς), Y. SARANTZEV (Γκρίσα Μπουρούν), Y. LITSKANOVICH (Εκατερίνα Γκριγκορίεβνα).
Βιβλιοπαρουσίαση και προβολή της ταινίας
Με αφορμή την έναρξη προβολής της ταινίας, η «New Star» και η «Σύγχρονη Εποχή» διοργανώνουν εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του Α. Μακάρενκο «Παιδαγωγικό Ποίημα» την Παρασκευή 1 Νοέμβρη στις 8 μ.μ. στον κινηματογράφο «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ» στην Καλλιθέα (Κρέμου 141 - 210.9512.604).
Την παρουσίαση του βιβλίου θα κάνει ο Ελισαίος Βαγενάς, διδάκτωρ Παιδαγωγικής και Εξελικτικής Ψυχολογίας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Μετά την παρουσίαση θα ακολουθήσει η προβολή της ταινίας.
Βιβλιοπαρουσίαση και προβολή της ταινίας την Παρασκευή 1η Νοέμβρη
Από τις 31 Οκτώβρη η «New Star» θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους σε πρώτη προβολή το αριστούργημα των Μ. Μαγιέβσκαγια και Α. Μασλιούκοβ «Παιδαγωγικό Ποίημα - Ο Δρόμος προς τη Ζωή». Βασισμένο στο διάσημο ομώνυμο βιβλίο του Αντόν Μακάρενκο, με τον κορυφαίο ηθοποιό V. Emelianov στο ρόλο του παιδαγωγού Αντόν Μακάρενκο.
Ένας φάρος για το σημερινό παιδαγωγό και το ρόλο του στο σχολείο, όπου πρέπει να δίνει το προσωπικό παράδειγμα της θυσίας, της ανιδιοτέλειας και της μάχης ενάντια στο βόλεμα και τη μοιρολατρία.
«Το θαυμάσιο και εκπληκτικό πετυχημένο παιδαγωγικό αυτό πείραμα έχει παγκόσμια σημασία» (Μαξίμ Γκόρκι).
«Το βιβλίο αυτό δεν έχει προηγούμενο. Είναι ένας νέος τύπος βιβλίου. Τίποτα δεν μπορεί να σκιάσει την ακτινοβολία του ή να φράξει το μέλλον του» (Λουί Αραγκόν).
Σύνοψη
Πώς κατόρθωσε ο Σοβιετικός παιδαγωγός Άντον Μακάρενκο να μορφώσει επιτυχώς εκατοντάδες νεαρούς παραβάτες; Η ταινία του Αλεξέι Μασλιούκοβ «Παιδαγωγικό ποίημα» (1955) αποτελεί την απάντηση, έστω και ως ταινία μυθοπλασίας, βασισμένη όμως στη ζωή και το έργο του Μακάρενκο στην Αποικία Γκόρκι. Η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί μία εξαιρετική προσπάθεια αναπαράστασης των μεθόδων του Μακάρενκο όσον αφορά την ανατροφή και τη μόρφωση των παιδιών.
Η ταινία αντανακλά πολλές από τις εμπειρίες που βίωσαν τόσο τα παιδιά όσο και ο ίδιος ο Μακάρενκο στο σταθμό «Γκόρκι». Το σημαντικό είναι πως η ταινία αναδεικνύει το εκπαιδευτικό έργο του Μακαρένκο ως προς την απόρριψη των βίαιων και αντιπαιδαγωγικών μεθόδων εκμάθησης του τσαρικού παρελθόντος. Καλό είναι να έχουμε υπόψη μας πως μιλάμε για τη δεκαετία του 1920, που όλα αυτά φάνταζαν εξαιρετικά ρηξικέλευθα.
Εξάλλου, ακόμη και σήμερα δεν έχουμε κατορθώσει να εφαρμόσουμε μία εκπαιδευτική μέθοδο καθαρή, χωρίς βίαια στοιχεία. Ο Μακάρενκο, ωστόσο, κατόρθωσε να μεταμορφώσει τα «δύσκολα» αυτά παιδιά σε σωστούς και ικανούς πολίτες, μόνο με υπομονή, προσπαθώντας να αναπτύξει μέσα τους αισθήματα αγάπης τόσο για την εργασία όσο και το ένα παιδί για το άλλο. Και έτσι πέτυχε το στόχο του.
Σκηνοθεσία : Aleksei MASLYUKOV - Mechislava MAYEVSKAYA
Σενάριο : I. MANEVITCH - A. MASLΥUKOV
Δ/ντης Φωτογραφίας : I. CHEKKER
Σκηνικά : M. LIPKINE
Μουσική : A. SVECHNIKOV
Επιμέλεια : I. KARPENKO
Πρωταγωνιστούν: V. EMELIANOV (Αντόν Μακάρενκο), Γ. TYMATOV (Σάσα Ζαντόροφ), M. KRATCHKOVSKAIA (Λίντια Πέτροβνα), M. POKOTILO (Καλίνα Ιβάνοβιτς), Y. SARANTZEV (Γκρίσα Μπουρούν), Y. LITSKANOVICH (Εκατερίνα Γκριγκορίεβνα).
Βιβλιοπαρουσίαση και προβολή της ταινίας
Με αφορμή την έναρξη προβολής της ταινίας, η «New Star» και η «Σύγχρονη Εποχή» διοργανώνουν εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του Α. Μακάρενκο «Παιδαγωγικό Ποίημα» την Παρασκευή 1 Νοέμβρη στις 8 μ.μ. στον κινηματογράφο «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ» στην Καλλιθέα (Κρέμου 141 - 210.9512.604).
Την παρουσίαση του βιβλίου θα κάνει ο Ελισαίος Βαγενάς, διδάκτωρ Παιδαγωγικής και Εξελικτικής Ψυχολογίας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Μετά την παρουσίαση θα ακολουθήσει η προβολή της ταινίας.
H κυβέρνηση λεει "οχι στο μνημόνιο" -Ανένδοτος Σαμαρά Στουρνάρα κατά τρόικας
Πως το λένε, μια εικόνα χίλιες λέξεις;
Και η ζωή συνεχίζεται
"Δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα" φώναζαν σε όλους τους τόνους!"Δεν αντέχει άλλο ο λαός"! Το έχουμε καταλάβει όλοι.
"ΑΝΈΝΔΟΤΟΣ ΣΑΜΑΡΑ" έγραφαν οι τίτλοι των εφημερίδων και των δελτίων των καναλιών για την "ηρωική αντισταση" της κυβέρνησης στην τρόικα...
"Τριπλό όχι σε μέτρα, εκλογές κλπ..." έλεγαν για τη συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Και τι έγινε τελικά; Οχι εβδομάδες ή μήνες μετά, αλλά ακριβώς την επόμενη;
Νέα λαίλαπα μέτρων. Νέα λάβα κυλάει και καίει ό,τι έχει απομείνει.
Φρικτή φορολογία στα ακίνητα όπου το χαράτσι, που θα καταργούσαν σύμφωνα με την προηγούμενη συμφωνία ΝΔ, ΠΑΣΟΚ (και ΔΗΜΑΡ), θα γίνει μόνιμο κι ας μην μπορούν να το πληρώσουν πια οι περισσότεροι.
Νέα μέτρα στα σχολεία, στα νοσοκομεία (κι ας μην τα πιάνει το μάτι μπροστά στη θύελλα άλλων σκληρότερων), νέο ασφαλιστικό(που όλοι βλέπουν στο δρόμο να έρχεται) και πάει λέγοντας.
Και μαζί βέβαια να περνούν "χρήσιμες τροπολογίες" σε σχετικά ή άσχετα νομοσχέδια, που θα χρησιμοποιηθούν όταν έρθει η δύσκολη ώρα για το τσάκισμα της αντίστασης του λαού που δε γίνεται να μην παλέψει για τη ζωή του. Εν τω μεταξύ πύρινοι λόγοι ξεχύνονται απο κυβερνητικά στόματα εναντίον του φασισμού ...αλλά φυσικά όχι εναντίον του εκφασισμού του κράτους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα της κοροιδίας του λαού από τα κόμματα της εξουσίας.
Κι όμως αυτά τα κόμματα αύριο στις εκλογές θα πάρουν ενα πολύ μεγάλο ποσοστό...Από απλούς ανθρώπους που τους έπεισαν οτι "δεν γίνεται τίποτα", ότι "αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ" κι ότι "κινδυνεύουν από τους κομμουνιστές", που ..."θα τους πάρουν τις περιουσίες". Από απλούς εργαζόμενους που εξακολουθούν να αναθέτουν τη δική τους ζωή σε ξένα χέρια "σωτήρων" αντί να γραφτούν στα σωματεία τους και να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, παλεύοντας στο πλάι των ήδη αποφασισμένων.
Ας πάμε όμως στο καυτό θέμα της φορολογίας των ακινήτων που μπήκε πλέον σε συζήτηση, όπου φαίνεται ποιος έχει βάλει στο μάτι εκτός των άλλων και τις περιουσίες.
'Εβαλαν στόχο και ζητούν 3,6 δις από τη φορολογία των ακινήτων! Από 526 εκ.ευρώ το 2009 πάμε στο 7 φορές μεγαλύτερο 3,6 δις το 2014!!
Μιλάμε για ένα τεράστιο ποσό που είναι αδύνατον να αντέξει η τσέπη του λαού, που ένα τεράστιο επίσης κομμάτι του βρίσκεται είτε σε ανεργία, είτε σε περιστασιακή δουλειά, είτε παίρνει ελάχιστα χρήματα που δε φτάνουν ούτε καν για τα καθημερινά. Κι όμως... αυτοί εκεί. Έβαλαν στόχο 3.6 δις για να ..."ορθοποδήσει η οικονομία"! "Για να καλυφθούν οι τρύπες και να γυρίσουμε σελίδα" Μόνο που τις όποιες τρύπες δεν τις επουλώνουν, τις καλύπτουν με νέα καρφιά πάνω στο κορμί του λαού.
Θυμάται άραγε κανείς ότι όλο το πρώτο πακέτο μέτρων του πρώτου μνημονίου το Μάη του 2010 ήταν 4,3 δις;
4,3 δις όλο το πρώτο πακέτο, και μάλιστα με τη διαβεβαίωση τότε ότι "δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα". Και τώρα μετά από χιλιάδες σελίδες νέων μέτρων, τα τελευταία νέα μέτρα, που δεν θα έπαιρναν, μόνα τους θα μας κοστίσουν 3,6δις! Τι θα γίνει άραγε με όσους δεν θα μπορούν να πληρώσουν; Τι θα γίνει τη στιγμή που έχουν αρχίσει να ακούγονται οι κρότοι από κατασχέσεις για λίγες εκατοντάδες ευρώ ή για 2 η 3 χιλιάρικα χρέη;
Και η ζωή συνεχίζεται...
Η αγάπη "για τα παιδιά μας", το ενδιαφέρον "για το μέλλον", "για την πατρίδα" κλπ. συνεχίζεται. Το παιχνίδι της σωτηρίας του σαπισμένου καπιταλισμού (κι όχι φυσικά... "της πατρίδας") συνεχίζεται στην πλάτη μας και δυστυχώς με την άδεια μιας πλειοψηφίας που το σύστημα θέλει να παρατηρεί περιμένοντας...(τι άραγε;)
Μπροστά μας στις 6 Νοέμβρη είναι η Γεν.Απεργία.
Κι εκεί οι εργαζόμενοι όλων των κλάδων, σε Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα θα απεργήσουν για όλα αυτά και για πολλά ακόμη. Με οργάνωση παλλαϊκή παντού μέσα από τα σωματεία μας πρέπει να δώσουμε άλλη μια απάντηση, να δώσουμε άλλη μια δόση στο μόνο πραγματικό χρέος που έχουμε. Το χρέος στον αγώνα!
Κανένας να μη μείνει μόνος! Μόνο εκεί που πολλοί μαζί ονειρεύονται και παλεύουν για ένα καλύτερο κόσμο νικιέται η απελπισία. Μόνο εκεί που κάποιοι αρνούνται να ζουν και να δουλεύουν για να πλουτίζουν τα μονοπώλια αρχίζει να φαίνεται φως. Μόνο εκεί που οι εργάτες συσπειρωμένοι παλεύουν για την ανατροπή αρχίζουν να χαράζουν άλλες καλύτερες μέρες.
Όλοι λοιπόν στη Γεν. Απεργία στις 6 Νοέμβρη.
Με πίστη στη δύναμη των εργαζόμενων και του λαού.
Με πίστη στα ταξικά σωματεία, στον αγώνα και το στόχο μας.
Θα είμαστε εκεί, κάτω από τα πανό και τις σημαίες στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σ'όλη την Ελλάδα!
Με πίστη στα ταξικά σωματεία, στον αγώνα και το στόχο μας.
Θα είμαστε εκεί, κάτω από τα πανό και τις σημαίες στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σ'όλη την Ελλάδα!
Στο 169,1% του ΑΕΠ(από 160,5%) το κρατικό χρέος!
Παρέμβαση Ολι Ρεν για τα χρονοδιαγράμματα των αποφάσεων του Γιούρογκρουπ
Στο 169,1% του ΑΕΠ εκτινάχθηκε το δεύτερο τρίμηνο του 2013 το «δημόσιο» χρέος της Ελλάδας, από 160,5% του ΑΕΠ το α' τρίμηνο του έτους, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γιούροστατ. Η Ελλάδα καταλαμβάνει την πρώτη θέση μεταξύ των 27 χωρών - μελών της ΕΕ. Ακολουθεί η Ιταλία με χρέος προς ΑΕΠ 133,3%, η Ιρλανδία με 125,7%, ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά χρέους προς ΑΕΠ παρατηρούνται στην Εσθονία με 9,8%, στη Βουλγαρία με 18% και το Λουξεμβούργο με 23,1%. Στην Ευρωζώνη το χρέος το β' τρίμηνο του 2013 ανέβηκε στο 93,4%, από 92,3% το α' τρίμηνο και στις 27 χώρες της ΕΕ στο 86,8% από 85,9%.
«Μέσα στους επόμενους μήνες» θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση της κατάστασης στην Ελλάδα «ώστε, στα τέλη Νοεμβρίου, αρχές Δεκεμβρίου, το Γιούρογκρουπ να πάρει τις αποφάσεις του για δημοσιονομικά και χρηματοδοτικά θέματα», είπε χτες ο κοινοτικός επίτροπος για θέματα οικονομίας Ο. Ρεν, παραπέμποντας στο «προσεχές καλοκαίρι» τη συζήτηση για τη «βιωσιμότητα» του ελληνικού κρατικού χρέους.
Ο ίδιος, απαντώντας σε Ερώτηση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, επαληθεύει ότι η παρέμβαση της ΕΕ στα οικονομικά των κρατών - μελών δεν είναι συγκυριακό φαινόμενο, αλλά συστατικό στοιχείο της ιμπεριαλιστικής Ενωσης. Σ' αυτό το πλαίσιο, ενημερώνει ότι, όπως προβλέπεται στις συνθήκες για το ευρώ και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ESM), σε χώρες οι οποίες έχουν λάβει δάνεια από το (ESM) θα συνεχίζεται ο οικονομικός έλεγχος από την πλευρά της ΕΕ, έως ότου αποπληρωθεί το 75% των δανείων.
(από το Ριζοσπάστη)
Μια ιστορία…που δεν θα στην διδάξει το σημερινό σχολείο!
Επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στους μαθητές για την 28η Οκτωβρίου
Αγαπητέ μαθητή–μαθήτρια
Η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου δεν είναι παρέλαση, επέτειος και μνημόσυνο. Είναι η ιστορία του λαού μας γραμμένη με το αίμα του. Το κάλεσμά μας αυτό θέλουμε να είναι μια αφορμή να ψάξεις περισσότερο, να ρωτήσεις, να διαβάσεις, να μάθεις το πώς οι λαοί πάλεψαν για το δίκιο τους και πώς τσάκισαν το φασισμό.
Το «μάθημα αυτό» δεν θα το κάνει το επίσημο σημερινό σχολείο, τα βιβλία του! Ούτε θέλει, ούτε μπορεί! Στόχο έχει να γεμίσει με ψέματα και ανακρίβειες το μυαλό μας, να μας κοιμίσει μεγάλους και μικρούς, να κρύψει το κύριο και το πιο σημαντικό: Η ιστορική αλήθεια είναι μια και τη γράφουν οι λαοί. Ο λαός όταν πιστέψει στη δύναμή του μπορεί να νικήσει «θεούς και δαίμονες». Τα πρόσωπα, οι «ηγέτες» παίζουν ρόλο αλλά δεν φτιάχνουν την Ιστορία, όπως μας λένε στα βιβλία. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό έδειξε ότι δεν είμαστε πατριώτες όλοι επειδή είμαστε Έλληνες. Τότε κάποιοι λέγανε «καθίστε φρόνιμα», «είμαστε μικροί κι αυτοί μεγάλοι», κτλ.
Ο λαός δεν τους άκουσε κι έγραψε μια ιστορία που και σήμερα μπορεί να μας εμπνεύσει.
1. Μάθε λοιπόν, ψάξε και μόνος σου!
Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι δεν ήταν τρελοί, όπως μας λένε. Ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία με εκλογές. Τον στήριξαν οι βιομήχανοι. Ο Φασισμός γιγαντώθηκε με την ενίσχυση που απλόχερα του παρείχαν δεκάδες μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας (Ford, General Motors, IBM). Το ναζιστικό καθεστώς κυνήγησε πρώτα τους γερμανούς πρωτοπόρους αγωνιστές, τους κομμουνιστές. Έκανε τους Γερμανούς εργάτες σκλάβους για τα κέρδη των Γερμανών καπιταλιστών. Μεγάλοι βιομηχανικοί κολοσοί, όπως η ThyssenKrupp, γιγαντώθηκαν πάνω στο αίμα χιλιάδων εργατών που τους μετέφεραν τα τρένα των ναζιστών σαν σκλάβους απ’ όλη την Ευρώπη.
Δίπλα στη δίκη της Νυρεμβέργης (ηγέτες των ναζί που δικάστηκαν για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας»), εξίσου σημαντική ήταν και η «δίκη των βιομηχάνων» που στήριξαν τους ναζί και σήμερα έχει «ξεχαστεί», γιατί δείχνει ποιος και τι γεννάει το φασισμό.
Η δικτατορία του Μεταξά (4η Αυγούστου του 1936) στηρίχθηκε από όλα τα κόμματα που του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή- εκτός του ΚΚΕ. Στηρίχθηκε από τους τους ντόπιους καπιταλιστές, και το βρετανικό ιμπεριαλισμό. Εξαθλίωσε το λαό, τσάκισε το εργατικό-λαϊκό κίνημα, άνοιξε τόπους εξορίας για τους αγωνιστές, ενίσχυσε τα κέρδη των καπιταλιστών.
Με ευθύνη του καθεστώτος Μεταξά ο στρατός βρέθηκε απροετοίμαστος, με τεράστιες ελλείψεις σε πολεμοφόδια, πολεμικά μέσα απαρχαιωμένα, χωρίς οχυρωματικά έργα, μπροστά στην εισβολή των κατακτητών. Ο λαός, οι απλοί φαντάροι, τίμιοι αξιωματικοί του στρατού – κόντρα στα σχέδια της Δικτατορίας και της Στρατιωτικής Ηγεσίας-, πολέμησαν με σθένος και ηρωισμό και κατάφεραν να πετάξουν τους Ιταλούς έξω απ’ τα ελληνικά εδάφη. Όταν τον Απρίλη του ’41 επιτέθηκε η ναζιστική Γερμανία, μέσα σε λίγες μέρες δόθηκε η εντολή για συνθηκολόγηση άνευ όρων, ενώ ακόμα πολεμούσαν. Έτσι η χώρα βρέθηκε κάτω από την τριπλή κατοχή των Γερμανών, Ιταλών και Βούλγαρων φασιστών. Το «όχι» του Μεταξά στους Ιταλούς είχε να κάνει με τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης που τότε συνδεόταν με τη Βρετανία. Δεν είχε σχέση με το πραγματικό, ενθουσιώδες «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού.
Ο λαός ενωμένος και οργανωμένος είναι ακατανίκητος!
Ο λαός μας το 1940-1945 είπε το μεγάλο ΟΧΙ, οργανώθηκε και έδιωξε Ιταλούς και Γερμανούς φασίστες.
Οργανώθηκε με ψυχή και πρωτεργάτη τους κομμουνιστές μέσα από το ΕΑΜ, τον ένοπλο ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ. Απελευθέρωσε τη μισή Ελλάδα πολύ πριν φύγουν οι Γερμανοί, λειτούργησε σχολεία, με θέατρα και πολιτισμό στις ελεύθερες περιοχές. Οργάνωσε ακόμα και μέσα σε αυτές τις συνθήκες ελεύθερες εκλογές που ψήφισαν για πρώτη φορά οι νέοι από 18 χρονών και οι γυναίκες. Με το τουφέκι τους στον ώμο, οργάνωναν την κοινωνία των αναγκών και των ονείρων τους, τη «λαοκρατία», όπως τη λέγανε. Αυτή που θα κατοχυρώνει το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στον ελεύθερο χρόνο και θα απαγορεύει την ανεργία, την πείνα, τα ναρκωτικά. Μια κοινωνία που μαζί με τον ξένο κατακτητή θα έδιωχνε και τον ντόπιο εκμεταλλευτή.
Το ΕΑΜ (1943) εμπόδισε και τελικά κατάφερε να μην φύγει ούτε ένας Έλληνας για να πάει εργάτης στα εργοστάσια των ναζί. Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα, οργάνωσε τη «μάχη της σοδειάς». Και τότε και σήμερα αυτό που πραγματικά φοβούνται όλοι αυτοί που κατέχουν τον πλούτο είναι ο οργανωμένος λαός που διεκδικεί να κάνει κουμάντο στον τόπο του και στον πλούτο που παράγει.
2. Τι έκανε η αστική τάξη της Ελλάδας τότε; Ένα κομμάτι της συνεργάστηκε με τον κατακτητή, έλεγαν «δε γίνεται τίποτα, ο εχθρός είναι παντοδύναμος», λούφαξαν περιμένοντας να έρθουν πάλι στα πράγματα. Και σήμερα υπάρχουν πολλοί είναι αυτοί που σου λένε «κάτσε φρόνιμα». Είναι η ίδια φάρα και τότε και σήμερα. Είναι οι επιχειρηματίες, βιομήχανοι, τραπεζίτες, τα κόμματά τους. Είναι αυτοί που τότε έπαιρναν το χρυσάφι της χώρας και έφευγαν για το Κάιρο και όταν έφυγαν οι Γερμανοί κυνηγημένοι από το λαό, δεν δίστασαν να τον ματώσουν όπως και οι Γερμανοί κατακτητές.
3. Στα σχολικά βιβλία δεν θα σου πουν για το ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του ναζισμού-φασισμού. Περισσότερα από 20 εκατομμύρια, έφτασαν οι ανθρώπινες απώλειες της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν θα σου πουν ότι οι ΗΠΑ και η Βρετανία άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη το 1944 για να προλάβουν την απελευθερωτική πορεία του Κόκκινου Στρατού.
Δεν θα σου πουν ότι την 1η Μάη του 1945 η σημαία της ΕΣΣΔ κυμάτισε στο Βερολίνο. Αυτή η σημαία έσερνε μαζί της το τίμημα 20 εκατομμυρίων νεκρών σοβιετικών πολιτών.
4. Οι σημερινοί φασίστες-δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής, οι νοσταλγοί του Χίτλερ είναι οι φυσικοί και πολιτικοί απόγονοι των Ελλήνων συνεργατών των Ναζί, που μαζί αιματοκύλισαν τον ελληνικό λαό που αντιστεκόταν! Υπηρέτησαν το ναζιστικό τέρας με πλήρη συνείδηση, για τα πλούτη ή την εξουσία. Ήταν οι ταγματασφαλίτες, οι γερμανοτσολιάδες, οι χίτες που ορκίζονταν πίστη στον Χίτλερ. Συμμετείχαν με ζήλο σε όλες τις θηριωδίες κατά του άμαχου λαού, σε μαζικές σφαγές, σε βιασμούς και στο πλιάτσικο. Ήταν οι χαφιέδες στις γειτονιές, φορούσαν κουκούλες και κατέδιδαν τους αγωνιστές. Αυτά είναι τα πρότυπα του Χρυσαυγίτη!
«Τότε χίτες τώρα Χρυσαυγίτες»! Είναι με τη μεριά των εκμεταλλευτών και των καταπιεστών για αυτό και έχουν εγκληματική δράση. Χτυπάνε και δολοφονούν Έλληνες και ξένους εργαζομένους, νέους και νέες για να τρομοκρατήσουν. Είναι τα τσιράκια των εφοπλιστών! Δεν έχουν καμία δουλειά μέσα στα σχολεία και τις γειτονιές μας!
5. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα σχολικά βιβλία σου μιλάνε για ολοκληρωτισμό ταυτίζοντας τους κομμουνιστές, τους αγωνιστές με τους φασίστες. Αναρωτήσου: ποιος τα λέει όλα αυτά; Η Ευρωπαϊκή Ένωση της ανεργίας, της φτώχειας, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.
Γύρισε την πλάτη σου στο δηλητήριό τους. Στόχο έχουν το μέλλον και το δίκιο μας! Θέλουν να σε πείσουν ότι είναι ακρότητα να παλεύεις για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια και εκμετάλευση. Δίνουν χιλιάδες ευρώ για να προπαγανδίζουν αυτή τη θεωρία οι ίδιοι που σου κλέβουν το μέλλον, που απολύουν τους γονείς σου, που σε βυθίζουν στη φτώχεια.
Σήμερα το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης του ΕΑΜ είναι ο ανυποχώρητος αγώνας για το δίκιο μας. Για να έχει η νέα γενιά μόρφωση, δουλειά, δημιουργικό και ελεύθερο χρόνο, ασφάλεια. Το 2013 όλα αυτά μπορούν να γίνουν. Αν ο λαός-όπως και τότε- αποφασίσει να οργανωθεί και να παλέψει. Να στραφεί ενάντια σ’ αυτούς που κλέβουν τον ιδρώτα και τον πλούτο μας. Τους καπιταλιστές.
6. Εμείς σου βάζουμε μερικά ερωτήματα που διευκολύνουν το ψάξιμο της αλήθειας. Η ιστορία όμως κι η αλήθεια της είναι και δική σου υπόθεση. Μια φωτογραφία ενός αντάρτη, ένας αγωνιστής που ζει ακόμα στη γειτονιά, ένας τόπος θυσίας, μνημεία της αντίστασης του λαού μας, τότε και τώρα. Όλα αυτά κάν’τα αφορμή και ψάξε, ανίχνευσε την ιστορία, είναι η δική σου κληρονομιά και τη χρειάζεσαι για το μέλλον σου. Δεν είσαι μικρός γι’ αυτό, όπως σου λένε.
Ετοιμάσου από τώρα με οργάνωση, γνώση και πάλη.
Η ιστορία της γενιάς σου θα γραφτεί πάλι με αγώνες!
23 Οκτώβρη 2013
Αγαπητέ μαθητή–μαθήτρια
Η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου δεν είναι παρέλαση, επέτειος και μνημόσυνο. Είναι η ιστορία του λαού μας γραμμένη με το αίμα του. Το κάλεσμά μας αυτό θέλουμε να είναι μια αφορμή να ψάξεις περισσότερο, να ρωτήσεις, να διαβάσεις, να μάθεις το πώς οι λαοί πάλεψαν για το δίκιο τους και πώς τσάκισαν το φασισμό.
Το «μάθημα αυτό» δεν θα το κάνει το επίσημο σημερινό σχολείο, τα βιβλία του! Ούτε θέλει, ούτε μπορεί! Στόχο έχει να γεμίσει με ψέματα και ανακρίβειες το μυαλό μας, να μας κοιμίσει μεγάλους και μικρούς, να κρύψει το κύριο και το πιο σημαντικό: Η ιστορική αλήθεια είναι μια και τη γράφουν οι λαοί. Ο λαός όταν πιστέψει στη δύναμή του μπορεί να νικήσει «θεούς και δαίμονες». Τα πρόσωπα, οι «ηγέτες» παίζουν ρόλο αλλά δεν φτιάχνουν την Ιστορία, όπως μας λένε στα βιβλία. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό έδειξε ότι δεν είμαστε πατριώτες όλοι επειδή είμαστε Έλληνες. Τότε κάποιοι λέγανε «καθίστε φρόνιμα», «είμαστε μικροί κι αυτοί μεγάλοι», κτλ.
Ο λαός δεν τους άκουσε κι έγραψε μια ιστορία που και σήμερα μπορεί να μας εμπνεύσει.
1. Μάθε λοιπόν, ψάξε και μόνος σου!
Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι δεν ήταν τρελοί, όπως μας λένε. Ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία με εκλογές. Τον στήριξαν οι βιομήχανοι. Ο Φασισμός γιγαντώθηκε με την ενίσχυση που απλόχερα του παρείχαν δεκάδες μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας (Ford, General Motors, IBM). Το ναζιστικό καθεστώς κυνήγησε πρώτα τους γερμανούς πρωτοπόρους αγωνιστές, τους κομμουνιστές. Έκανε τους Γερμανούς εργάτες σκλάβους για τα κέρδη των Γερμανών καπιταλιστών. Μεγάλοι βιομηχανικοί κολοσοί, όπως η ThyssenKrupp, γιγαντώθηκαν πάνω στο αίμα χιλιάδων εργατών που τους μετέφεραν τα τρένα των ναζιστών σαν σκλάβους απ’ όλη την Ευρώπη.
Δίπλα στη δίκη της Νυρεμβέργης (ηγέτες των ναζί που δικάστηκαν για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας»), εξίσου σημαντική ήταν και η «δίκη των βιομηχάνων» που στήριξαν τους ναζί και σήμερα έχει «ξεχαστεί», γιατί δείχνει ποιος και τι γεννάει το φασισμό.
Η δικτατορία του Μεταξά (4η Αυγούστου του 1936) στηρίχθηκε από όλα τα κόμματα που του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή- εκτός του ΚΚΕ. Στηρίχθηκε από τους τους ντόπιους καπιταλιστές, και το βρετανικό ιμπεριαλισμό. Εξαθλίωσε το λαό, τσάκισε το εργατικό-λαϊκό κίνημα, άνοιξε τόπους εξορίας για τους αγωνιστές, ενίσχυσε τα κέρδη των καπιταλιστών.
Με ευθύνη του καθεστώτος Μεταξά ο στρατός βρέθηκε απροετοίμαστος, με τεράστιες ελλείψεις σε πολεμοφόδια, πολεμικά μέσα απαρχαιωμένα, χωρίς οχυρωματικά έργα, μπροστά στην εισβολή των κατακτητών. Ο λαός, οι απλοί φαντάροι, τίμιοι αξιωματικοί του στρατού – κόντρα στα σχέδια της Δικτατορίας και της Στρατιωτικής Ηγεσίας-, πολέμησαν με σθένος και ηρωισμό και κατάφεραν να πετάξουν τους Ιταλούς έξω απ’ τα ελληνικά εδάφη. Όταν τον Απρίλη του ’41 επιτέθηκε η ναζιστική Γερμανία, μέσα σε λίγες μέρες δόθηκε η εντολή για συνθηκολόγηση άνευ όρων, ενώ ακόμα πολεμούσαν. Έτσι η χώρα βρέθηκε κάτω από την τριπλή κατοχή των Γερμανών, Ιταλών και Βούλγαρων φασιστών. Το «όχι» του Μεταξά στους Ιταλούς είχε να κάνει με τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης που τότε συνδεόταν με τη Βρετανία. Δεν είχε σχέση με το πραγματικό, ενθουσιώδες «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού.
Ο λαός ενωμένος και οργανωμένος είναι ακατανίκητος!
Ο λαός μας το 1940-1945 είπε το μεγάλο ΟΧΙ, οργανώθηκε και έδιωξε Ιταλούς και Γερμανούς φασίστες.
Οργανώθηκε με ψυχή και πρωτεργάτη τους κομμουνιστές μέσα από το ΕΑΜ, τον ένοπλο ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ. Απελευθέρωσε τη μισή Ελλάδα πολύ πριν φύγουν οι Γερμανοί, λειτούργησε σχολεία, με θέατρα και πολιτισμό στις ελεύθερες περιοχές. Οργάνωσε ακόμα και μέσα σε αυτές τις συνθήκες ελεύθερες εκλογές που ψήφισαν για πρώτη φορά οι νέοι από 18 χρονών και οι γυναίκες. Με το τουφέκι τους στον ώμο, οργάνωναν την κοινωνία των αναγκών και των ονείρων τους, τη «λαοκρατία», όπως τη λέγανε. Αυτή που θα κατοχυρώνει το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στον ελεύθερο χρόνο και θα απαγορεύει την ανεργία, την πείνα, τα ναρκωτικά. Μια κοινωνία που μαζί με τον ξένο κατακτητή θα έδιωχνε και τον ντόπιο εκμεταλλευτή.
Το ΕΑΜ (1943) εμπόδισε και τελικά κατάφερε να μην φύγει ούτε ένας Έλληνας για να πάει εργάτης στα εργοστάσια των ναζί. Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα, οργάνωσε τη «μάχη της σοδειάς». Και τότε και σήμερα αυτό που πραγματικά φοβούνται όλοι αυτοί που κατέχουν τον πλούτο είναι ο οργανωμένος λαός που διεκδικεί να κάνει κουμάντο στον τόπο του και στον πλούτο που παράγει.
2. Τι έκανε η αστική τάξη της Ελλάδας τότε; Ένα κομμάτι της συνεργάστηκε με τον κατακτητή, έλεγαν «δε γίνεται τίποτα, ο εχθρός είναι παντοδύναμος», λούφαξαν περιμένοντας να έρθουν πάλι στα πράγματα. Και σήμερα υπάρχουν πολλοί είναι αυτοί που σου λένε «κάτσε φρόνιμα». Είναι η ίδια φάρα και τότε και σήμερα. Είναι οι επιχειρηματίες, βιομήχανοι, τραπεζίτες, τα κόμματά τους. Είναι αυτοί που τότε έπαιρναν το χρυσάφι της χώρας και έφευγαν για το Κάιρο και όταν έφυγαν οι Γερμανοί κυνηγημένοι από το λαό, δεν δίστασαν να τον ματώσουν όπως και οι Γερμανοί κατακτητές.
3. Στα σχολικά βιβλία δεν θα σου πουν για το ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του ναζισμού-φασισμού. Περισσότερα από 20 εκατομμύρια, έφτασαν οι ανθρώπινες απώλειες της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν θα σου πουν ότι οι ΗΠΑ και η Βρετανία άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη το 1944 για να προλάβουν την απελευθερωτική πορεία του Κόκκινου Στρατού.
Δεν θα σου πουν ότι την 1η Μάη του 1945 η σημαία της ΕΣΣΔ κυμάτισε στο Βερολίνο. Αυτή η σημαία έσερνε μαζί της το τίμημα 20 εκατομμυρίων νεκρών σοβιετικών πολιτών.
4. Οι σημερινοί φασίστες-δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής, οι νοσταλγοί του Χίτλερ είναι οι φυσικοί και πολιτικοί απόγονοι των Ελλήνων συνεργατών των Ναζί, που μαζί αιματοκύλισαν τον ελληνικό λαό που αντιστεκόταν! Υπηρέτησαν το ναζιστικό τέρας με πλήρη συνείδηση, για τα πλούτη ή την εξουσία. Ήταν οι ταγματασφαλίτες, οι γερμανοτσολιάδες, οι χίτες που ορκίζονταν πίστη στον Χίτλερ. Συμμετείχαν με ζήλο σε όλες τις θηριωδίες κατά του άμαχου λαού, σε μαζικές σφαγές, σε βιασμούς και στο πλιάτσικο. Ήταν οι χαφιέδες στις γειτονιές, φορούσαν κουκούλες και κατέδιδαν τους αγωνιστές. Αυτά είναι τα πρότυπα του Χρυσαυγίτη!
«Τότε χίτες τώρα Χρυσαυγίτες»! Είναι με τη μεριά των εκμεταλλευτών και των καταπιεστών για αυτό και έχουν εγκληματική δράση. Χτυπάνε και δολοφονούν Έλληνες και ξένους εργαζομένους, νέους και νέες για να τρομοκρατήσουν. Είναι τα τσιράκια των εφοπλιστών! Δεν έχουν καμία δουλειά μέσα στα σχολεία και τις γειτονιές μας!
5. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα σχολικά βιβλία σου μιλάνε για ολοκληρωτισμό ταυτίζοντας τους κομμουνιστές, τους αγωνιστές με τους φασίστες. Αναρωτήσου: ποιος τα λέει όλα αυτά; Η Ευρωπαϊκή Ένωση της ανεργίας, της φτώχειας, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.
Γύρισε την πλάτη σου στο δηλητήριό τους. Στόχο έχουν το μέλλον και το δίκιο μας! Θέλουν να σε πείσουν ότι είναι ακρότητα να παλεύεις για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια και εκμετάλευση. Δίνουν χιλιάδες ευρώ για να προπαγανδίζουν αυτή τη θεωρία οι ίδιοι που σου κλέβουν το μέλλον, που απολύουν τους γονείς σου, που σε βυθίζουν στη φτώχεια.
Σήμερα το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης του ΕΑΜ είναι ο ανυποχώρητος αγώνας για το δίκιο μας. Για να έχει η νέα γενιά μόρφωση, δουλειά, δημιουργικό και ελεύθερο χρόνο, ασφάλεια. Το 2013 όλα αυτά μπορούν να γίνουν. Αν ο λαός-όπως και τότε- αποφασίσει να οργανωθεί και να παλέψει. Να στραφεί ενάντια σ’ αυτούς που κλέβουν τον ιδρώτα και τον πλούτο μας. Τους καπιταλιστές.
6. Εμείς σου βάζουμε μερικά ερωτήματα που διευκολύνουν το ψάξιμο της αλήθειας. Η ιστορία όμως κι η αλήθεια της είναι και δική σου υπόθεση. Μια φωτογραφία ενός αντάρτη, ένας αγωνιστής που ζει ακόμα στη γειτονιά, ένας τόπος θυσίας, μνημεία της αντίστασης του λαού μας, τότε και τώρα. Όλα αυτά κάν’τα αφορμή και ψάξε, ανίχνευσε την ιστορία, είναι η δική σου κληρονομιά και τη χρειάζεσαι για το μέλλον σου. Δεν είσαι μικρός γι’ αυτό, όπως σου λένε.
Ετοιμάσου από τώρα με οργάνωση, γνώση και πάλη.
Η ιστορία της γενιάς σου θα γραφτεί πάλι με αγώνες!
23 Οκτώβρη 2013
Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013
Ο συσχετισμός
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τεκμηριώνοντας το γιατί το κόμμα τους ψήφισε υπέρ της τροπολογίας για τη χρηματοδότηση των κομμάτων, που στηρίζεται ουσιαστικά στον «τρομονόμο», υποστηρίζουν λίγο - πολύ ότι το αστικό νομοθετικό οπλοστάσιο (που εξοπλίζει την καταστολή) είναι ουδέτερο, ο αντιλαϊκός χαρακτήρας του εξαρτάται από το «συσχετισμό δυνάμεων» . Βεβαίως, αυτή η άποψη είναι παλιά. Στα πρώτα βήματα του εργατικού κινήματος μια τέτοια άποψη ήταν λάθος αλλά μπορεί να ήταν και αθώα. Σήμερα, όμως, κανείς δεν δικαιούται να μιλάει με «αθωότητα» για «λάθος», όταν υπάρχει ιστορική πείρα ότι τέτοιου είδους αντιλήψεις συσκοτίζουν το ότι το αστικό κράτος είναι πάντα αστικό!.. Οδηγούν το εργατικό κίνημα να δεθεί χειροπόδαρα. Ο συσχετισμός δυνάμεων είναι αρνητικός για την εργατική τάξη όσο το κεφάλαιο ασκεί την εξουσία του ανεμπόδιστα. Για να αλλάξει υπέρ της πρέπει η ίδια να πιστέψει στη δύναμή της, να πάψει να έχει αυταπάτες για το ίδιο το κοινοβούλιο, να οργανώσει τα δικά της όργανα πάλης, που θα μπορέσουν να γίνουν και όργανα εξουσίας της. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, αναφέρεται στο συσχετισμό των κομμάτων στη Βουλή και αναδεικνύει ως θετικό συσχετισμό την ενίσχυση μιας πτέρυγας του αστικού πολιτικού συστήματος (και αντίστοιχης διαχείρισης) σε βάρος μιας άλλης. Αν υποθέσουμε ότι έχει δίκιο και ότι στις περυσινές εκλογές σημειώθηκε μια τέτοια θετική αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματικής αντιπολίτευσης ποιος είναι σήμερα ο απολογισμός; Μήπως το εργατικό - λαϊκό κίνημα βρίσκεται σε καλύτερη θέση σε σχέση με πέρυσι; Μήπως το κεφάλαιο «τρόμαξε» απ' αυτή την αλλαγή και αναγκάστηκε να υποχωρήσει από την αντιλαϊκή επίθεση; Μήπως η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να πάρει ακόμα πιο αποφασιστικά μέτρα καταστολής ενάντια στο εργατικό κίνημα, στα οποία εντάσσονται τόσο όσα ψηφίστηκαν προχτές αλλά και όσα καταγγέλθηκαν χτες εντός Βουλής από το ΚΚΕ; Ας το σκεφθούν οι εργαζόμενοι.
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τεκμηριώνοντας το γιατί το κόμμα τους ψήφισε υπέρ της τροπολογίας για τη χρηματοδότηση των κομμάτων, που στηρίζεται ουσιαστικά στον «τρομονόμο», υποστηρίζουν λίγο - πολύ ότι το αστικό νομοθετικό οπλοστάσιο (που εξοπλίζει την καταστολή) είναι ουδέτερο, ο αντιλαϊκός χαρακτήρας του εξαρτάται από το «συσχετισμό δυνάμεων» . Βεβαίως, αυτή η άποψη είναι παλιά. Στα πρώτα βήματα του εργατικού κινήματος μια τέτοια άποψη ήταν λάθος αλλά μπορεί να ήταν και αθώα. Σήμερα, όμως, κανείς δεν δικαιούται να μιλάει με «αθωότητα» για «λάθος», όταν υπάρχει ιστορική πείρα ότι τέτοιου είδους αντιλήψεις συσκοτίζουν το ότι το αστικό κράτος είναι πάντα αστικό!.. Οδηγούν το εργατικό κίνημα να δεθεί χειροπόδαρα. Ο συσχετισμός δυνάμεων είναι αρνητικός για την εργατική τάξη όσο το κεφάλαιο ασκεί την εξουσία του ανεμπόδιστα. Για να αλλάξει υπέρ της πρέπει η ίδια να πιστέψει στη δύναμή της, να πάψει να έχει αυταπάτες για το ίδιο το κοινοβούλιο, να οργανώσει τα δικά της όργανα πάλης, που θα μπορέσουν να γίνουν και όργανα εξουσίας της. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, αναφέρεται στο συσχετισμό των κομμάτων στη Βουλή και αναδεικνύει ως θετικό συσχετισμό την ενίσχυση μιας πτέρυγας του αστικού πολιτικού συστήματος (και αντίστοιχης διαχείρισης) σε βάρος μιας άλλης. Αν υποθέσουμε ότι έχει δίκιο και ότι στις περυσινές εκλογές σημειώθηκε μια τέτοια θετική αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματικής αντιπολίτευσης ποιος είναι σήμερα ο απολογισμός; Μήπως το εργατικό - λαϊκό κίνημα βρίσκεται σε καλύτερη θέση σε σχέση με πέρυσι; Μήπως το κεφάλαιο «τρόμαξε» απ' αυτή την αλλαγή και αναγκάστηκε να υποχωρήσει από την αντιλαϊκή επίθεση; Μήπως η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να πάρει ακόμα πιο αποφασιστικά μέτρα καταστολής ενάντια στο εργατικό κίνημα, στα οποία εντάσσονται τόσο όσα ψηφίστηκαν προχτές αλλά και όσα καταγγέλθηκαν χτες εντός Βουλής από το ΚΚΕ; Ας το σκεφθούν οι εργαζόμενοι.
Θέλετε να σώσετε τον τραπεζικό σας λογαριασμό από κατασχέσεις;
Το βρήκα το πρωί στην "Η" και σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι προσωρινά χρήσιμο.
Αρπάζουν λεφτά από λογαριασμούς 60-70 ευρώ. Πάει ο κόσμος να ψωνίσει για το φαγητό της μέρας και λείπουν και τα λίγα δεκάρικα που ειχαν μείνει.
Τόσο ανθρώπινος ο καπιταλισμός και οι Σαμαροβενιζέλοι του...
Δηλώστε τον ως καταθετικό
Δηλώστε τον ως καταθετικό για να τον σώσετε τον τραπεζικό σας λογαριασμό.
Αυτό συστήνει ο Συνήγορος του Καταναλωτή, Ευάγγελος Ζερβέας, μετά τις κατασχέσεις που έχουν τράπεζες για χρέη οφειλετών προς αυτές.
Σύμφωνα με τον κ. Ζερβέα, από τις 14 Ιουνίου 2013 ισχύουν οι διατάξεις του Ν.4161/2013 σύμφωνα με τις οποίες προβλέφθηκε ότι απαιτήσεις από καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα είναι ακατάσχετες μέχρι του ποσού των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ για ατομικό λογαριασμό και των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ για κοινό λογαριασμό (άρθρο 20). Ωστόσο, το εν λόγω ακατάσχετο συνοδεύεται από τη νομοθετική πρόβλεψη ότι ''με δήλωση του καταθέτη προς ένα εκ των πιστωτικών ιδρυμάτων προσδιορίζεται ο λογαριασμός για τον οποίο θα ισχύει το ακατάσχετο''.
Για το λόγο αυτό η Ανεξάρτητη Αρχή «Συνήγορος του Καταναλωτή» συνεχίζει, παρά την έναρξη εφαρμογής του σχετικού νόμου, να δέχεται καταγγελίες καταθετών στους λογαριασμούς των οποίων οι Τράπεζες προβαίνουν σε συμψηφισμούς για χρέη τους προς αυτές χωρίς να τηρούν τα παραπάνω όρια των 1.500 ευρώ και 2.000 ευρώ αντίστοιχα.
Κατόπιν των ανωτέρω ο Συνήγορος του Καταναλωτή, κ. Ευάγγελος Ζερβέας, καλεί τους καταθέτες να προβούν άμεσα σε δήλωσή τους προς εκείνη την Τράπεζα που τηρούν λογαριασμό για τον οποίο επιθυμούν να ισχύει το ακατάσχετο των 1.500 ευρώ για ατομικό τους λογαριασμό ή των 2.000 ευρώ για κοινό τους λογαριασμό, προκειμένου να προστατευθούν χάρη στις ευεργετικές διατάξεις του άρθρου 20 του Ν.4161/2013.
Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013
Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ-Τι σημαίνει εξασφάλιση της πλειοψηφίας;
 |
Τι σημαίνει εξασφάλιση της πλειοψηφίας;
Από το Θεωρητικά ζητήματα στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ, Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ, Σύγχρονη Εποχή, 2013, σελ. 97-101.
Σήμανση με έντονα στοιχεία: Lenin Reloaded
Η εξασφάλιση της υποστήριξης της πλειοψηφίας του εργαζόμενου πληθυσμού είναι βασικός όρος για τη νίκη της επανάστασης. Πώς όμως θα πρέπει να κατανοείται αυτό το καθήκον; Μιλώντας για την ανάγκη να κερδηθούν οι μάζες με την επαναστατική πολιτική, να τραβηχτούν με τη γραμμή του ΚΚ, δεν πρέπει να ξεχνάμε, όπως σημείωνε ο Λένιν, ότι η έννοια "μάζες" αποκτά και διαφορετικό περιεχόμενο ανάλογα με τις συνθήκες της πάλης:
Στη διάρκεια των επαναστάσεών μας, υπήρχαν περιπτώσεις που μερικές χιλιάδες εργάτες αντιπροσώπευαν τη μάζα. [...] Όταν η επανάσταση είναι πια αρκετά προετοιμασμένη, τότε η έννοια της "μάζας" γίνεται διαφορετική: μερικές χιλιάδες εργάτες δεν αποτελούν πια μάζα [...] με τη λέξη αυτή εννοούν την πλειοψηφία και μάλιστα όχι την απλή πλειοψηφία των εργατών, αλλά την πλειοψηφία όλων των εκματελλευομένων. [1]
Η συγκέντρωση αποφασιστικών δυνάμεων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της κοινωνικών δυνάμεων με το μέρος της επανάστασης, κάτω από την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, ως όρος για τη νίκη της επανάστασης, δεν εκδηλώνεται με το 50%+1 των ψήφων στις εκλογές για το αστικό κοινοβούλιο.
Η επανάσταση και η πολιτική δεν είναι απλή αριθμητική αλλά άλγεβρα έλεγε ο Λένιν. Η Οκτωβριανή επανάσταση έδειξε πως η κατάκτηση της πλειοψηφίας πραγματοποιήθηκε μέσα στη δυναμική της επανάστασης με την εκδήλωσή της και τις πρώτες πράξεις της νέας εξουσίας που σταθεροποίησαν την επιρροή του (μειοψηφικού τότε) προλεταριάτου πάνω στην εργαζόμενη φτωχολογιά (κυρίως αγροτιά στη Ρωσία του 1917).
Η λενινιστική θεωρία για την επανάσταση απορρίπτει κάθε είδους σχολαστικισμό που εγκλωβίζεται σε τυπικά σχήματα "μειοψηφίας" και "πλειοψηφίας" έξω από τον πραγματικό συσχετισμό των δυνάμεων, ο οποίος δεν εκδηλώνεται σε μια ψηφοφορία. Είναι ζήτημα της ικανότητας του Κόμματος στις κρίσιμες στροφές της ταξικής πάλης, όταν η συνείδηση των μαζών αλλάζει απότομα και με ραγδαίους ρυθμούς, να εκτιμά αντικειμενικά αυτό το συσχετισμό σε συνδυασμό με την πολιτική κατεύθυνση της πάλης:
Το προλεταριάτο διεξάγει την ταξική του πάλη ανατρέποντας την αστική τάξη, χωρίς να περιμένει να διενεργηθεί γι' αυτό καμία προκαταρκτική ψηφοφορία (από την αστική τάξη, κάτω από το ζυγό της)· συνάμα το προλεταριάτο ξέρει πολύ καλά πως για την επιτυχία της επανάστασής του, για την επιτυχή ανατροπή της αστικής τάξης πρέπει να έχει οπωσδήποτε τη συμπάθεια της πλειοψηφίας των εργαζομένων (και συνεπώς και της πλειοψηφίας του πληθυσμού). [2]
Απαντώντας στις κατηγορίες των οπορτουνιστών της Β' Διεθνούς, ότι οι μπολσεβίκοι παραβίασαν τους νόμους της επανάσασης, ότι πραγματοποίησαν "εξέγερση μιας μειοψηφίας", ο Λένιν υποστήριζε:
Αυτή ακριβώς τη διαλεκτική ποτέ δεν μπόρεσαν να την καταλάβουν οι προδότες, οι χοντροκέφαλοι και σχολαστικοί της ΙΙ Διεθνούς: το προλεταριάτο δεν μπορεί να νικήσει αν δεν κετακτήσει με το μέρος του την πλειοψηφία του πληθυσμού. Αλλά να περιορίζεις ή να εξαρτάς την κατάκτηση αυτή από την απόκτηση τηε πλειοψηφίας των ψήφων στις εκλογές μέσα σε συνθήκες κυριαρχίας της αστικής τάξης σημαίνει αθεράπευτη βλακεία ή καθαρή εξαπάτηση των εργατών. Το προλεταριάτο, για να να κατακτήσει την πλειοψηφία του πληθυσμού με το μέρος του πρέπει, πρώτο, να ανατρέψει την αστική τάξη και να πάρει την κρατική εξουσία στα χέρια του· πρέπει, δεύτερο, να εγκαθιδρύσει τη Σοβιετική εξουσία, κάνοντας θρύψαλα τον παλιό κρατικό μηχανισμό, υποσκάπτοντας έτσι με μιάς την κυριαρχία, το κύρος, την επιρροή της αστικής τάξης και των μικροαστών συμφιλιωτιστών μέσα στις μη προλεταριακές εργαζόμενες μάζες. Πρέπει, τρίτο, να εξαλείψει την επιρροή της αστικής τάξης και των μικροαστών συμφιλιωτιστών στην πλειοψηφία των μη προλεταριακών εργαζόμενων μαζών, ικανοποιώντας επαναστατικά τις οικονομικές τους ανάγκες σε βάρος των εκμεταλλευτών.[3]
Το προλεταριάτο μόνο όταν κατακτά την πολιτική εξουσία για να θεμελιώσει το σοσιαλισμό, αποκτά τις πολιτικές και στην πορεία και τις οικονομικές προϋποθέσεις για να κερδίσει την πλειοψηφία του λαού.
Είναι, λοιπόν, μεγάλη αυταπάτη ότι το ΚΚ μπορεί να κερδίσει σταθερά και αταλάντευτα την πλειοψηφία των εργαζομένων, εκφρασμένη κοινοβουλευτικά σε συνθήκες κυριαρχίας της αστικής τάξης.
Ο Λένιν σημείωνε ότι μεγαλύτερη σημασία έχει το πού έχεις τη συντριπτική υπεροχή στην πορεία εξέλιξης της ταξικής πάλης:
Οι μπολσεβίκοι είχαν με το μέρος τους όχι μόνο την πλειοψηφία του προλεταριάτου, όχι μόνο την ατσαλωμένη μέσα στη μακρόχρονη και πεισματική πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό επαναστατική πρωτοπορία του προλεταριάτου. Είχαν, αν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουμε τη στρατιωτική ορολογία, μια ισχυρή "δύναμη κρούσης" στις πρωτεύουσες.
Να έχεις στην αποφασιστική στιγμή, στο αποφασιστικό σημείο συντριπτική υπεροχή δυνάμεων - αυτός είναι ο "νόμος" των πολεμικών επιτυχιών. Είναι επίσης νόμος και της πολιτικής επιτυχίας, ιδίως σε έναν τέτοιο σκληρό, έντονο πόλεμο των τάξεων, που λέγεται επανάσταση. [4]
Σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης αποφασιστικός είναι ο ρόλος εκείνων των τμημάτων της εργατικής τάξης που κινητοποιούνται, που παίρνουν μέρος στις απεργίες, στην ένοπλη πάλη. Το κομμουνιστικό κόμμα πρέπει πρώτ' απ' όλα να εξασφαλίσει την πλειοψηφία σ' αυτά τα τμήματα της εργατικής τάξης, στους εκπροσώπους της στα μαχητικά όργανα των εργαζομένων.
Πρέπει να έχει την πλειοψηφία της εργατικής στους κρίσιμους και στρατηγικής σημασίας χώρους από τους οποίους θα κριθεί σε σημαντικό βαθμό η ικανότητα του Κόμματος να τραβήξει πλατιές εργατικές λαϊκές μάζες.
Το ζήτημα αυτό πρέπει να το παίρνει πολύ σοβαρά το ΚΚ στα καθήκοντα που βάζει στην Κομματική Οικοδόμηση μέσα στην εργατική τάξη, σε ποιους δηλαδή χώρους θα πρέπει να ιεραρχήσει την Κομματική Οικοδόμηση, ποιες προτεραιότητες πρέπει να βάλει, που θα πρέπει να ρίξει βάρος έτσι ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει τις απαραίτητες οργανωτικές προϋποθέσεις ώστε να αποκτήσει την υπεροχή στα κρίσιμα σημεία.
Σημειώσεις
[1] Β.Ι. Λένιν, Άπαντα, τομ. 44, σελ. 31-32, εκδ. Σύγχρονη Εποχή.
[2] Β.Ι. Λένιν, Άπαντα, τομ. 39, σελ. 219, εκδ. Σύγχρονη Εποχή.
[3] Β.Ι. Λένιν, Άπαντα, τομ. 40, σελ. 14, εκδ. Σύγχρονη Εποχή.
[4] Β.Ι. Λένιν, Άπαντα, τομ. 40, σελ. 6, εκδ. Σύγχρονη Εποχή.
Οργασμός στην "κεντροαριστερά"
Χαμός τον τελευταίο καιρό στην "κεντροαριστερά"!
Ο τέως φανατικός μνημονιακός σωτήρας υπουργός κ.Λοβέρδος πάει για τη ΔΗΜΑΡ, οι διάφοροι σκορπισμένοι ΠΑΣΟΚοι υπουργοί και στελέχη ψάχνουν στέκι με "προοδευτικό" προφίλ για να πιάσουν δουλειά, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι αρνητικό με τους 58, που έτσι κι αλλιώς είναι γεμάτοι με παλιούς πονηρούς δικούς τους, ο Φ.Κουβέλης δε γουστάρει καθόλου το 58άρι, αλλά κάτι δικοί του είναι πρώτες μούρες εκεί, ο κ.Λυκούδης θυμώνει κι αυτός για τα καμώματά τους αλλά διαφωνεί με τον πρόεδρο που διαφωνεί με τους 58(...) και άλλα πολλά ωραία, κι ενώ πλησιάζουν ευρωεκλογές και άλλες εκλογές και κάποιοι έχουν μεγάλη αγωνία για το αν βγάλουν έστω κι ένα βουλευτή.
Με τις εξελίξεις που έρχονται πάντως(νεα μέτρα κλπ) δε θα κάνει και τρομερή εντύπωση αν κάποια κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ δεν τα καταφέρουν καθόλου...
Το άρθρο πιο κάτω από το Ριζοσπάστη δείχνει την ξεφτίλα της αστικής πολιτικής σκηνής
Ανταγωνισμοί για το γκουβέρνο
Αντιδράσεις κατά κύριο λόγο στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ και κινητικότητα σε άλλους χώρους της σοσιαλδημοκρατίας, προκάλεσε η απόφαση της «πρωτοβουλίας των 58» να προχωρήσουν στη συγκρότηση Συντονιστικής Γραμματείας που θα αναλάβει την πραγματοποίηση ιδρυτικής συνέλευσης μέχρι το Φλεβάρη.
Στη Συντονιστική Γραμματεία θα συμμετέχουν οι: Γ. Βούλγαρης, Κ. Χατζημπίρος, Ν. Μπίστης, Χρ. Δερβένης, Αθ. Δρέττα, Στ. Λιβαδάς, Γερ. Γεωργάτος καθώς και εκπρόσωποι των Κινήσεων «Δυναμική Ελλάδα», «Πολιτεία 2012», «Πρωτοβουλία Β».
Στόχος τους, όπως διακηρύσσουν, είναι να αναλάβουν τις επαφές με τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ αλλά και κινήσεων και κομμάτων του χώρου, ώστε να επιτευχθεί η συγκρότηση ενός ενιαίου πολιτικού φορέα της κεντροαριστεράς που θα συμμετέχει με κοινό ψηφοδέλτιο στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Σύμφωνα με πληροφορίες, μέσα στο Νοέμβρη θα πραγματοποιηθεί και η πρώτη συγκέντρωση των μελών της «πρωτοβουλίας» στην Αθήνα. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τόνιζαν χτες ότι ο Ευαγ. Βενιζέλος είναι πρόθυμος να υπάρξει μια πρώτη συνάντηση με τα στελέχη της «πρωτοβουλίας των 58».
Στη ΔΗΜΑΡ προκάλεσε τρικυμία η απόφαση των μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής της, Στ. Λιβαδά και Γ. Γεωργάτου όχι μόνο να στηρίξουν την «πρωτοβουλία των 58» αλλά και να συμμετάσχουν στη Συντονιστική της Επιτροπή και μάλιστα μετά την απόφαση του κόμματός τους με την οποία δηλώνει πως δε στηρίζει το εγχείρημα. Και οι δύο δέχτηκαν σφοδρή κριτική από μέλη της ΕΕ του κόμματος και προσωπικά απ' τον Φ. Κουβέλη που φέρεται εξοργισμένος απ' τη στάση τους, ενώ δεν αποκλείεται κανένα ενδεχόμενο ως προς την παραμονή τους στη ΔΗΜΑΡ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, αρκετά μέλη της ΕΕ κατηγόρησαν τους δύο ότι «υπηρετούν άλλο πολιτικό σχέδιο» και τους κάλεσαν «να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν», ενώ για «μεγάλο λάθος» έκανε λόγο ο γραμματέας της ΚΕ Σπ. Λυκούδης, ο οποίος ωστόσο διαφωνεί και με την απόφαση του Φ. Κουβέλη να κλείσει κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τους 58.
Ταυτόχρονα, η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς τη συνεργασία με το κόμμα «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα» του Αν. Λοβέρδο με στόχο την κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές. Στο εγχείρημα θα συμμετέχει, σύμφωνα με πληροφορίες και ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚΧ. Καστανίδης. Οι Λοβέρδος και Καστανίδης συμμετείχαν σε εκδήλωση που διοργάνωσε η ΔΗΜΑΡ τη Δευτέρα το βράδυ, με τίτλο «Υστερη μνημονιακή και μεταμνημονιακή Ελλάδα. Ποιος δρόμος;».
Σχολιάζοντας τις διεργασίες στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, ο Θ. Πάγκαλοςμε συνέντευξή του στο «Βήμα fm» δήλωσε: «Εχει πνεύσει ο άνεμος για τα ψηφαλάκια. Θα μου πείτε, τι θέλει το ΠΑΣΟΚ; Να βγάλει πλειοψηφία στη Βουλή; Οχι, αλλά να βγάλει έναν ευρωβουλευτή και για να το κάνει θέλει 4%-4,5%». Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «αν η ΔΗΜΑΡ δε βγάλει ούτε έναν ευρωβουλευτή, αφού διαφαίνεται ότι πορεύεται ανεξάρτητα από τους άλλους, τελείωσε». Αναφερόμενος στην ενεργοποίηση του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και τη στήριξη που έδωσε στην «πρωτοβουλία των 58», ανέφερε: «Είναι προφανές, ότι ο κ. Σημίτης κάτι θέλει από την πολιτική ζωή, διότι όπως είδατε ζωντάνεψε. Δε νομίζω ότι θα γίνει πρωθυπουργός, αλλά Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι κάτι καλό».
ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ: ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ(ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΝ.ΑΠΕΡΓΙΑΣ!!
Το βρήκαμε στο site του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών.
Αξιζει να το δει κανείς και να σκεφτεί τι ρόλο παίζουν κάποιες "αριστερές δυνάμεις" στο κίνημα.
Η μόνη τους "δράση" είναι η συκοφάντηση του ΠΑΜΕ και των μαζικών αγώνων (πως να ξεχάσεις τα περί "ασφαλίτικου ΠΑΜΕ" που ειπώθηκαν στην ΑΔΕΔΥ και την ΟΛΜΕ, ή τα περί "απεργοσπαστικού ΠΑΜΕ" επειδή πρότεινε 48ωρες επαναλμβανόμενες και όχι 5ήμερες και ενω οι μόνοι που έκαναν πλέον απεργία μετά το πρώτο 5ήμερο ήταν τα μέλη του ΠΑΜΕ!)
"Αποκλιμάκωση" η Γεν.Απεργία;
Και κλιμάκωση τι είναι;
Οι "απεργίες" χωρίς απεργούς;
Είναι μάλλον εύκολο να υποθέσει κανείς ότι δε θα είχαν και πολλοί αντίρρηση να κατέβουν "όλοι" σε μια δήθεν "γενική πολιτική απεργία διαρκείας" αν δε χρειαζόταν να απεργήσουν καν. Τέτοιες "απεργίες" ακόμη κι οι εργοδότες θα τις χειροκροτήσουν αφού δεν θα ενοχλούσαν ούτε την "κοινωνική γαλήνη" ούτε θα "παρεμπόδιζαν την παραγωγική διαδικασία", ούτε τίποτα. Και φυσικά θα έδιναν μια ωραία μαχαιριά σε μια κορυφαία μορφή πάλης που θα έχανε εντελώς το νόημά της.
ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ!
ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ΣΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΔΟΕ
Ε όχι κι έτσι!
Τη στιγμή που η επίθεση δυναμώνει, κυβέρνηση-Ε.Ε.-πλουτοκρατία ετοιμάζουν νέα βάρβαρα, αντιλαϊκά μέτρα.
Τη στιγμή που δεκάδες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, σωματεία πήραν αποφάσεις για Γενική Πανεργατική-Πανδημοσιοϋπαλληλική Απεργία, με στόχο την ημέρα εκείνη να πλημμυρίσουν οι δρόμοι, να μην περάσουν τα νέα μέτρα, να μην περάσουν οι ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση, για άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων κ.α.
Οι δυνάμεις των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ στο Δ.Σ. της ΔΟΕ καταψήφισαν τη Γενική Απεργία!
Δηλαδή τι καταψήφισαν;
Την ανάγκη να δώσουμε όλοι οι εργαζόμενοι μαζί, ενιαία απάντηση, στην ενιαία επίθεση. Καταψήφισαν το «όλοι μαζί», το ένας κλάδος για όλους και όλοι για έναν», τη συμμαχία και την κοινή δράση.
Επιβεβαιώνεται ότι οι δυνάμεις αυτές είναι η αποθέωση του τυχοδιωκτισμού!
Καταψηφίζουν και χαρακτηρίζουν σαν «αποκλιμάκωση» τη Γενική Απεργία σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα! Την ίδια στιγμή, καλλιεργούν την επικίνδυνη για το κίνημα άποψη ότι η μόνη αποτελεσματική μορφή πάλης, που μπορεί να «φοβίσει την κυβέρνηση» είναι μόνο οι συνεχείς απεργίες διαρκείας κι’ αυτό:
ανεξάρτητα από το βαθμό συμμετοχής των ίδιων των εκπαιδευτικών στην απεργία. Άλλωστε, κατ’ επανάληψη δήλωναν από κοινού με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της απεργίας των καθηγητών, ότι «δεν έχουν σημασία τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία, το θέμα είναι πολιτικό»!
ανεξάρτητα από το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό του αγώνα,
ανεξάρτητα από το αν διασφαλίζεται η κοινή δράση και η συμμαχία με άλλους κλάδους, με γονείς και μαθητές
Τελικά, ανεξάρτητα από τις προϋποθέσεις επιτυχίας του αγώνα.
Την ίδια ώρα, όταν δεν καταψηφίζουν, υπονομεύουν συστηματικά τη Γενική Πανεργατική-Πανδημοσιοϋπαλληλική Απεργία, σπέρνουν τη μοιρολατρία και την αναποτελεσματικότητα, καλλιεργούν την απεργοσπασία! Έφτασαν να δηλώνουν ανοιχτά στο Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ ότι δεν «ξανακάνω 24ωρη ή 48ωρη απεργία», ακόμα και αν αυτή είναι Γενική, ακόμα και αν παίρνουν μέρος χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι.
Τα ίδια κάνουν και στην ΟΛΜΕ. Στη Γ.Σ. των προέδρων των ΕΛΜΕ, η πρόεδρος της Ε’ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής (ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) δήλωσε ότι «καλά κάναμε και καταψηφίσαμε τη γενική απεργία στη ΔΟΕ»!
Η στάση αυτή είναι ανεύθυνη και επικίνδυνη για το κίνημα, διαπαιδαγωγεί στην απεργοσπασία, καλλιεργεί τον εκφυλισμό! Αυτές είναι οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ. Ο ορισμός του τυχοδιωκτισμού στο εκπαιδευτικό κίνημα.
Από τη μία, μεγάλα λόγια για «απεργίες διαρκείας» και με στόχο να μετατραπεί το κίνημα σε δεκανίκι της επόμενης «μια από τα ίδια» κυβέρνησης και από την άλλη, σπέρνουν μοιρολατρία, ηττοπάθεια και απογοήτευση στους συναδέλφους.
Απέναντί μας έχουμε κυβέρνηση-Ε.Ε.-πλουτοκρατία, έναν αντίπαλο ισχυρό και αδίστακτο κι όχι μόνο τη μία ή την άλλη κυβέρνηση. Ο αγώνας πρέπει να έχει διάρκεια, αντοχή, θα είναι μακροχρόνιος και σκληρός. Αποδείχτηκε ότι η λογική αυτή, στις σημερινές συνθήκες (μόνο απεργία διαρκείας) είναι αδιέξοδη, εγκλωβίζει και αφοπλίζει αγωνιστικές διαθέσεις, υποβαθμίζει τη σημασία που έχει για έναν αγώνα το περιεχόμενο της πάλης, η τακτική συσπείρωσης και συνειδητοποίησης δυνάμεων.
Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών καλεί κάθε Σύλλογο και κάθε ΕΛΜΕ να πάρουν την υπόθεση της γενικής απεργίας στα χέρια τους. Καλούμε κάθε συνάδελφο να μπει στη μάχη, για να πετύχει η απεργία, με συσκέψεις, περιοδείες κ.α.
Αθήνα, 22 Οκτωβρίου 2013
ανεξάρτητα από το βαθμό συμμετοχής των ίδιων των εκπαιδευτικών στην απεργία. Άλλωστε, κατ’ επανάληψη δήλωναν από κοινού με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της απεργίας των καθηγητών, ότι «δεν έχουν σημασία τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία, το θέμα είναι πολιτικό»!
ανεξάρτητα από το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό του αγώνα,
ανεξάρτητα από το αν διασφαλίζεται η κοινή δράση και η συμμαχία με άλλους κλάδους, με γονείς και μαθητές
Τελικά, ανεξάρτητα από τις προϋποθέσεις επιτυχίας του αγώνα.
Την ίδια ώρα, όταν δεν καταψηφίζουν, υπονομεύουν συστηματικά τη Γενική Πανεργατική-Πανδημοσιοϋπαλληλική Απεργία, σπέρνουν τη μοιρολατρία και την αναποτελεσματικότητα, καλλιεργούν την απεργοσπασία! Έφτασαν να δηλώνουν ανοιχτά στο Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ ότι δεν «ξανακάνω 24ωρη ή 48ωρη απεργία», ακόμα και αν αυτή είναι Γενική, ακόμα και αν παίρνουν μέρος χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι.
Τα ίδια κάνουν και στην ΟΛΜΕ. Στη Γ.Σ. των προέδρων των ΕΛΜΕ, η πρόεδρος της Ε’ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής (ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) δήλωσε ότι «καλά κάναμε και καταψηφίσαμε τη γενική απεργία στη ΔΟΕ»!
Η στάση αυτή είναι ανεύθυνη και επικίνδυνη για το κίνημα, διαπαιδαγωγεί στην απεργοσπασία, καλλιεργεί τον εκφυλισμό! Αυτές είναι οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ. Ο ορισμός του τυχοδιωκτισμού στο εκπαιδευτικό κίνημα.
Από τη μία, μεγάλα λόγια για «απεργίες διαρκείας» και με στόχο να μετατραπεί το κίνημα σε δεκανίκι της επόμενης «μια από τα ίδια» κυβέρνησης και από την άλλη, σπέρνουν μοιρολατρία, ηττοπάθεια και απογοήτευση στους συναδέλφους.
Απέναντί μας έχουμε κυβέρνηση-Ε.Ε.-πλουτοκρατία, έναν αντίπαλο ισχυρό και αδίστακτο κι όχι μόνο τη μία ή την άλλη κυβέρνηση. Ο αγώνας πρέπει να έχει διάρκεια, αντοχή, θα είναι μακροχρόνιος και σκληρός. Αποδείχτηκε ότι η λογική αυτή, στις σημερινές συνθήκες (μόνο απεργία διαρκείας) είναι αδιέξοδη, εγκλωβίζει και αφοπλίζει αγωνιστικές διαθέσεις, υποβαθμίζει τη σημασία που έχει για έναν αγώνα το περιεχόμενο της πάλης, η τακτική συσπείρωσης και συνειδητοποίησης δυνάμεων.
Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών καλεί κάθε Σύλλογο και κάθε ΕΛΜΕ να πάρουν την υπόθεση της γενικής απεργίας στα χέρια τους. Καλούμε κάθε συνάδελφο να μπει στη μάχη, για να πετύχει η απεργία, με συσκέψεις, περιοδείες κ.α.
Αθήνα, 22 Οκτωβρίου 2013
Οι 505 Έλληνες και τα χοντρά ψέματα της ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ κ.α.
902.gr
Ένα ακόμη στοιχείο έρχεται να καταδείξει πόσο άγρια είναι η ληστεία και πόσο μεγάλη είναι η κοροϊδία που υφίστανται οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.
Σύμφωνα με το «Βήμα της Κυριακής» 505 είναι οι Έλληνες πολυεκατομμυριούχοι οι οποίοι κατέχουν σήμερα περιουσιακά στοιχεία 60 δισ. ευρώ!. Προσέξτε, όχι εκατομμυριούχοι (αυτοί είναι αρκετά πιο πολλοί).
Το στοιχείο το πήρε από την εταιρεία «Wealth» και την ελβετική τράπεζα «UBS». Ποιος μπορεί να πει ότι αυτοί δεν ξέρουν; Αυτός ο πλούτος που έχουν σωρεύσει είναι ο εντός της χώρας, και ο φανερός. Είναι δηλαδή το αποτέλεσμα «της κλοπής» της μόνο «υγιούς επιχειρηματικότητας» και ή οποία πρέπει να στηριχθεί ακόμα πιο πολύ συμφωνά και με τις θέσει και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ!
Όμως το πιο αποκαλυπτικό στοιχείο είναι ότι αυτοί οι 505, αύξησαν τα δισ. ευρώ κατά 20%(!) σε σχέση με το 2012!
Δεν είναι λοιπόν θρασύτατος ο εμπαιγμός της ΝΔ όταν λέει ότι η κρίση, τα μέτρα κλπ πλήττουν όλους τους Έλληνες;
Δεν είναι καθαρή απατεωνιά ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ότι «είναι λάθος το Μνημόνιο» και ότι έχει αυτός την καλή τη συνταγή όπου και το υγιές κεφάλαιο θα κερδίζει και οι εργάτες δεν θα υποφέρουν; Πως είναι λάθος τα βάναυσα αντεργατικά μέτρα όταν την λήψη τους την προβλέπει η στρατηγική της ΕΕ και η εφαρμογή τους φέρνει αποτελέσματα για αυτούς για τους οποίους αποσκοπούσε;
Αυτοί οι ισχυρισμοί δεν είναι αρλούμπες, αλλά σκόπιμα ψεύδη για να κρύψουν από το λαό ότι για αυτόν και το μείγμα πολιτικής της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ φέρνει μόνο ανεργία, φτώχεια, ανασφάλεια. Ο δικός τους τσακωμός αφορά το ποια τμήματα του κεφαλαίου θα είναι τα πιο κερδισμένα μέσα στους 505 πολυεκατομμυριούχους, στους 8.000 εκατομμυριούχους κλπ.
Μήπως έφτασε ο καιρός οι εργαζόμενοι να σκεφτούν καλύτερα το κάλεσμα του ΚΚΕ: «Μη ματώνεις άλλο για τα κέρδη της πλουτοκρατίας, τα χρέη της, και για την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση»;
Μήπως έφτασε η ώρα της σωστής απόφασης και της δράσης και της συμμετοχής στην οργάνωση της απεργίας στις 6 Νοέμβρη που καλεί το ΠΑΜΕ;
Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013
ΠΩΣ Ο ΑΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΕΔΕΙΞΕ ΤΟ 1936 ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΑ Ι. ΜΕΤΑΞΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΡΙΖΟΣΠΆΣΤΗΣ
Εισαγωγή
Με αφορμή από τη δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής αστοί δημοσιολόγοι, εκπρόσωποι των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων μιλούν για τη σχέση της περιόδου κρίσης που διέρχεται η Ελλάδα με τις συνθήκες που επέτρεψαν την επικράτηση του ναζισμού στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Λένε ούτε λίγο ούτε πολύ αυτό που χαρακτηριστικά έγραφε η «Καθημερινή της Κυριακής», (6/10/2013): «Η έκπτωση της φιλελεύθερης Δημοκρατίας του Μεσοπολέμου πραγματοποιήθηκε κυρίως από την υπονόμευση που απεργάζονταν τα άκρα, το ΚΚΓ και οι αριστερές επαναστατικές του ομάδες πρώτα και έπειτα τα ναζιστικά τάγματα εφόδου. Στο σημερινό μας Κοινοβούλιο η απαξίωση του "καπιταλιστικού" κοινοβουλευτισμού από το ΚΚΕ είναι μια πραγματικότητα που όλα τα κόμματα αποδέχονται...».
Σκόπιμα αποσιωπούν το γεγονός ότι ενώ ο Χίτλερ έκανε το «πραξικόπημα της μπυραρίας», η «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» τον έκλεισε μόλις 8 μήνες φυλακή, τον αποφυλάκισε, τον φούσκωσε κοινοβουλευτικά και τον ανέδειξε στην κυβέρνηση κοινοβουλευτικά. Πώς έγινε; Στις 27 Γενάρη του 1932 σε μυστική συγκέντρωση που έγινε στο Ντίσελντορφ με τη συμμετοχή τριακοσίων εκπροσώπων των μονοπωλίων, ο Χίτλερ ανέπτυξε το πρόγραμμα του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και υποσχέθηκε «να ξεριζώσει το μαρξισμό στη Γερμανία». Γι' αυτό τον ήθελαν. Αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και φασισμός από κοινού ενάντια στο εργατικό κίνημα και στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Στη συνέχεια, το Νοέμβρη του 1932,μια ομάδα βιομηχάνων και τραπεζιτών υπέβαλε στον Πρόεδρο της Γερμανίας Χίντενμπουργκ υπόμνημα και ζητούσε να τον διορίσει καγκελάριο του Ράιχ. Το Γενάρη του 1933 στην Κολονία, στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ, συναντήθηκαν
Σκόπιμα αποσιωπούν το γεγονός ότι ενώ ο Χίτλερ έκανε το «πραξικόπημα της μπυραρίας», η «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» τον έκλεισε μόλις 8 μήνες φυλακή, τον αποφυλάκισε, τον φούσκωσε κοινοβουλευτικά και τον ανέδειξε στην κυβέρνηση κοινοβουλευτικά. Πώς έγινε; Στις 27 Γενάρη του 1932 σε μυστική συγκέντρωση που έγινε στο Ντίσελντορφ με τη συμμετοχή τριακοσίων εκπροσώπων των μονοπωλίων, ο Χίτλερ ανέπτυξε το πρόγραμμα του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και υποσχέθηκε «να ξεριζώσει το μαρξισμό στη Γερμανία». Γι' αυτό τον ήθελαν. Αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και φασισμός από κοινού ενάντια στο εργατικό κίνημα και στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Στη συνέχεια, το Νοέμβρη του 1932,μια ομάδα βιομηχάνων και τραπεζιτών υπέβαλε στον Πρόεδρο της Γερμανίας Χίντενμπουργκ υπόμνημα και ζητούσε να τον διορίσει καγκελάριο του Ράιχ. Το Γενάρη του 1933 στην Κολονία, στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ, συναντήθηκαν
Δ.Κουτσούμπας : Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ δεν ταυτίζονται, αλλά στη βασική κατεύθυνση...
(μικρό απόσπασμα από τη συνέντευξη στο mega το Σάββατο το πρωί)
- Διαπίστωσα ότι μιλάτε για την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση αμέσως μετά, βάζοντας και για τους δύο αυτούς πόλους ότι οποιαδήποτε πολιτική τους εμπεριέχει νέα μέτρα. Βάλατε μέσα και την αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως κρατάει μια αντιμνημονιακή πολιτική, λέει ότι θα καταργήσουν το μνημόνιο. Εσείς γιατί λέτε ότι έχουν την ίδια τακτική και λέτε ότι και με τους μεν και με τους δε, θα έχουμε μέτρα;
- Φυσικά, η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν ταυτίζονται. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεν ταυτίζονται στις θέσεις και στις απόψεις ακόμη και στις επιμέρους προτάσεις που έχουν. Στη βασική κατεύθυνση είναι στην ίδια γραμμή και να εξηγήσω γιατί. Ποια είναι η πρόταση της κυβέρνησης αυτή τη στιγμή στις διαπραγματεύσεις; Είναι προσπάθεια για κάποια ελάφρυνση, για κάποια διευκόλυνση με επιμήκυνση ή με άλλες μορφές, έτσι ώστε να μην πληγεί ξανά άμεσα το εισόδημα, δηλαδή να μη μειωθούν μισθοί και συντάξεις. Αυτό προσπαθεί να κάνει, αλλά στο τέλος δεν θα το αποφύγει. Και η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για μεγάλο «κούρεμα» του χρέους και με μια σκληρή αναδιαπραγμάτευση που είναι η πρόταση του ΔΝΤ. Λες και η κυβέρνηση δεν κάνει ή δεν θέλει να κάνει ικανή διαπραγμάτευση. Η μία είναι η πρόταση, ας πούμε, της Γερμανίας ή τέλος πάντων της κυρίαρχης ομάδας μέσα στην ΕΕ, την Κομισιόν, και η άλλη η πρόταση του ΔΝΤ. Σχηματικά μιλάμε, δεν ταυτίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ με το ΔΝΤ ούτε την κυβέρνηση με τη Γερμανία και ό,τι λέει η Μέρκελ όπως κάνουν άλλοι. Πίσω απ' αυτό που φαίνεται στην πολιτική σκηνή της χώρας υπάρχουν και μεγάλες αντιθέσεις ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων και τραπεζών και ξεχωριστών κρατών - μελών της ΕΕ όπως και των υπερατλαντικών συμμάχων. Τα τελευταία 5 χρόνια έχει επωφεληθεί η Γερμανία, αυτό είναι φως φανάρι. Αρα, λοιπόν, οι ΗΠΑ ή το ΔΝΤ θέλουν να πιέσουν τη Γερμανία και της λένε «βάλε το χέρι περισσότερο στην τσέπη». Το ίδιο της λέει και η Γαλλία παρότι είναι σύμμαχοι. Το ίδιο λέει και η Ιταλία και η Ισπανία. Επί της ουσίας η πολιτική αυτή για το «κούρεμα» που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με τη μια πλευρά στον πόλο αυτών των αντιθέσεων που παίζουν οι άλλες μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη.
- Αυτό που λέτε είναι σωστό, όμως είναι και μια αντιμονοπωλιακή πολιτική. Διότι λέει ότι, κοιτάξτε, τα λεφτά τα έχουν οι μεγάλες τράπεζες, άρα θα πούμε να «κουρευτούν» από την ΕΚΤ ένα μεγάλο ποσό, που την εντάξατε κι εσείς στα μονοπώλια.
- Οχι, δεν είναι αντιμονοπωλιακή πολιτική. Ούτε τα μικρά παιδιά δεν πιστεύουν σήμερα ότι μια χώρα ή η ΕΚΤ, ή η Κομισιόν θα δεχτεί «κούρεμα» χρέους και μάλιστα τόσο μεγάλο που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να απαιτήσει νέα αντιλαϊκά μέτρα που πάλι θα τα πληρώσει ο ελληνικός λαός. Αυτή είναι η ουσία. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει ποιος παίζει στο παιχνίδι των ανταγωνισμών μεταξύ κρατών - μελών ή μονοπωλιακών ομίλων. Το ζήτημα είναι ότι παίζεις σ' αυτό το παιχνίδι μη έχοντας - για να το πω μαλακά - συνείδηση ότι αυτό που προτείνεις σημαίνει πιο σκληρά μέτρα για το λαό μας. Διατήρηση όλων αυτών που έχουν παρθεί έως σήμερα. Δηλαδή, δεν θα καταργήσει τα αντιλαϊκά μέτρα. Λέει: «Καταργώ το μνημόνιο με ένα άρθρο και το επαναδιαπραγματεύομαι».
- Μα δεν μπορεί να μην το κάνει αυτό;
- Μα όλοι θα το κάνουν και η ΝΔ το κάνει σήμερα και το ΠΑΣΟΚ τι κάνει; Επαναδιαπραγματεύεται.
- Διαπίστωσα ότι μιλάτε για την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση αμέσως μετά, βάζοντας και για τους δύο αυτούς πόλους ότι οποιαδήποτε πολιτική τους εμπεριέχει νέα μέτρα. Βάλατε μέσα και την αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως κρατάει μια αντιμνημονιακή πολιτική, λέει ότι θα καταργήσουν το μνημόνιο. Εσείς γιατί λέτε ότι έχουν την ίδια τακτική και λέτε ότι και με τους μεν και με τους δε, θα έχουμε μέτρα;- Φυσικά, η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν ταυτίζονται. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεν ταυτίζονται στις θέσεις και στις απόψεις ακόμη και στις επιμέρους προτάσεις που έχουν. Στη βασική κατεύθυνση είναι στην ίδια γραμμή και να εξηγήσω γιατί. Ποια είναι η πρόταση της κυβέρνησης αυτή τη στιγμή στις διαπραγματεύσεις; Είναι προσπάθεια για κάποια ελάφρυνση, για κάποια διευκόλυνση με επιμήκυνση ή με άλλες μορφές, έτσι ώστε να μην πληγεί ξανά άμεσα το εισόδημα, δηλαδή να μη μειωθούν μισθοί και συντάξεις. Αυτό προσπαθεί να κάνει, αλλά στο τέλος δεν θα το αποφύγει. Και η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για μεγάλο «κούρεμα» του χρέους και με μια σκληρή αναδιαπραγμάτευση που είναι η πρόταση του ΔΝΤ. Λες και η κυβέρνηση δεν κάνει ή δεν θέλει να κάνει ικανή διαπραγμάτευση. Η μία είναι η πρόταση, ας πούμε, της Γερμανίας ή τέλος πάντων της κυρίαρχης ομάδας μέσα στην ΕΕ, την Κομισιόν, και η άλλη η πρόταση του ΔΝΤ. Σχηματικά μιλάμε, δεν ταυτίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ με το ΔΝΤ ούτε την κυβέρνηση με τη Γερμανία και ό,τι λέει η Μέρκελ όπως κάνουν άλλοι. Πίσω απ' αυτό που φαίνεται στην πολιτική σκηνή της χώρας υπάρχουν και μεγάλες αντιθέσεις ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων και τραπεζών και ξεχωριστών κρατών - μελών της ΕΕ όπως και των υπερατλαντικών συμμάχων. Τα τελευταία 5 χρόνια έχει επωφεληθεί η Γερμανία, αυτό είναι φως φανάρι. Αρα, λοιπόν, οι ΗΠΑ ή το ΔΝΤ θέλουν να πιέσουν τη Γερμανία και της λένε «βάλε το χέρι περισσότερο στην τσέπη». Το ίδιο της λέει και η Γαλλία παρότι είναι σύμμαχοι. Το ίδιο λέει και η Ιταλία και η Ισπανία. Επί της ουσίας η πολιτική αυτή για το «κούρεμα» που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με τη μια πλευρά στον πόλο αυτών των αντιθέσεων που παίζουν οι άλλες μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη.
- Αυτό που λέτε είναι σωστό, όμως είναι και μια αντιμονοπωλιακή πολιτική. Διότι λέει ότι, κοιτάξτε, τα λεφτά τα έχουν οι μεγάλες τράπεζες, άρα θα πούμε να «κουρευτούν» από την ΕΚΤ ένα μεγάλο ποσό, που την εντάξατε κι εσείς στα μονοπώλια.
- Οχι, δεν είναι αντιμονοπωλιακή πολιτική. Ούτε τα μικρά παιδιά δεν πιστεύουν σήμερα ότι μια χώρα ή η ΕΚΤ, ή η Κομισιόν θα δεχτεί «κούρεμα» χρέους και μάλιστα τόσο μεγάλο που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να απαιτήσει νέα αντιλαϊκά μέτρα που πάλι θα τα πληρώσει ο ελληνικός λαός. Αυτή είναι η ουσία. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει ποιος παίζει στο παιχνίδι των ανταγωνισμών μεταξύ κρατών - μελών ή μονοπωλιακών ομίλων. Το ζήτημα είναι ότι παίζεις σ' αυτό το παιχνίδι μη έχοντας - για να το πω μαλακά - συνείδηση ότι αυτό που προτείνεις σημαίνει πιο σκληρά μέτρα για το λαό μας. Διατήρηση όλων αυτών που έχουν παρθεί έως σήμερα. Δηλαδή, δεν θα καταργήσει τα αντιλαϊκά μέτρα. Λέει: «Καταργώ το μνημόνιο με ένα άρθρο και το επαναδιαπραγματεύομαι».
- Μα δεν μπορεί να μην το κάνει αυτό;
- Μα όλοι θα το κάνουν και η ΝΔ το κάνει σήμερα και το ΠΑΣΟΚ τι κάνει; Επαναδιαπραγματεύεται.
Και αφερέγγυος και καιροσκόπος
Να προσγειώσει τα κυβερνητικά πανηγύρια περί του «τέλους της εποχής των μνημονίων» προσπάθησε το τμήμα οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνοντας πως πράγματι τα μνημόνια δεν θα τελειώσουν ποτέ για το λαό, ούτε εάν και εφόσον ο ίδιος αναλάβει την αστική διαχείριση. Αναφέρεται σε ανακοίνωση που εξέδωσε: «Θα θέλαμε να τους θυμίσουμε την Ιρλανδία (...) Τους θυμίζουμε την Πορτογαλία, όπου το πλησίασμα του τέλους του δικού της μνημονίου συνοδεύεται με τη λήψη νέων μέτρων λιτότητας (...) Πάνω απ' όλα τους θυμίζουμε τη Δημοσιονομική Ενωση του Six Pack, του Two Pack, της Συνθήκης για τη Σταθερότητα, τον Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση (Treatyon Stability, Coordination and Governance) και του Δημοσιονομικού Συμφώνου (Fiscal Compact), που όλα μαζί αποτελούν ένα διαρκές μνημόνιο σκληρής λιτότητας χωρίς τέλος για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Και μάλιστα υπό καθεστώς ενισχυμένης επιτήρησης, που δεν διαφέρει σε τίποτα ουσιώδες από τις αξιολογήσεις της τρόικας»...
Πράγματι, υπάρχει το «διαρκές μνημόνιο σκληρής λιτότητας», η φιλομονοπωλιακή στρατηγική της ΕΕ, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κορόνα στο κεφάλι του. Μπορεί οι διαχειριστές της αστικής εξουσίας να αλλάζουν ανά χρονικά διαστήματα στα κράτη - μέλη της, όμως η στρατηγική που υπηρετεί τα συμφέροντα των αστών συνολικά παραμένει αναλλοίωτη και καθιστά κουρελόχαρτο για τα σκουπίδια τις όποιες κουτσουρεμένες έστω υποσχέσεις δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό για να αναρριχηθεί στον κυβερνητικό θώκο. Η υπενθύμισή τους από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον «βγάζει λάδι». Οχι μόνο γιατί τα έχει στηρίξει, ενώ τώρα για αντιπολιτευτικούς λόγους θέλει να φαίνεται ότι είναι ενάντιος, αλλά και γιατί σπέρνει αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρχει ΕΕ και Ευρωζώνη με πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου και των λαών! Και αφερέγγυος λοιπόν και καιροσκόπος. Αθελά τους όμως επιβεβαιώνουν ότι χαΐρι ο λαός δεν πρόκειται να δει αν δεν αποφασίσει να παλέψει για αποδέσμευση απ' την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, μονομερή διαγραφή του χρέους, με δυο λόγια για να πάρει την εξουσία στα χέρια του.
Παφίλης : "Ζούμε σ'έναν κόσμο που όλα πουλιούνται κι αγοράζονται"
Mίλησε για όλα βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους ο Θ.Παφίλης.
Απέναντί του η συνειδητή θολούρα αυτών που προσπαθούν να μπερδέψουν το μυαλό των ανθρώπων.
"Γιατί σας κάνουν εντύπωση όλα αυτά"; είπε μιλώντας για την υπόθεση της "μικρής Μαρίας": "Δε ζούμε σ'έναν κόσμο που όλα έχουν τιμή, που όλα πουλιούνται κι αγοράζονται; Είναι λιγότερο έγκλημα το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων; Αντί η ανθρώπινη υγεία να είναι κοινωνικό αγαθό είναι εμπόρευμα..."
Αυτό είναι το σύστημα που ζούμε και που στηρίζετε. Όλα είναι εμπόρευμα, όλα πουλιούνται κι αγοράζονται..."
Kαι λίγο αργότερα μιλώντας για το θέμα της διαπραγμάτευσης με την τρόικα.
"Λέτε αν γίνεται διαπραγμάτευση. Εμείς λέμε πως γίνεται. Το ερώτημα είναι όμως, για λογαριασμό ποιανού διαπραγματεύεται η κυβέρνηση; Για το λαό; Οχι. Διαπραγματεύεται για τα συμφέροντα των ελλήνων καπιταλιστών που κινδυνεύουν να πεταχτούν έξω από τα βαλκάνια από τον ανταγωνισμό..."
Απλά και καθαρά. Τόσο καθαρά που ο κ.Χριστοδουλάκης ανέλαβε να καταστρέψει την ομιλία του Θ.Παφίλη μιλώντας πάνω του όλη την ώρα.
Απέναντί του η συνειδητή θολούρα αυτών που προσπαθούν να μπερδέψουν το μυαλό των ανθρώπων.
"Γιατί σας κάνουν εντύπωση όλα αυτά"; είπε μιλώντας για την υπόθεση της "μικρής Μαρίας": "Δε ζούμε σ'έναν κόσμο που όλα έχουν τιμή, που όλα πουλιούνται κι αγοράζονται; Είναι λιγότερο έγκλημα το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων; Αντί η ανθρώπινη υγεία να είναι κοινωνικό αγαθό είναι εμπόρευμα..."
Αυτό είναι το σύστημα που ζούμε και που στηρίζετε. Όλα είναι εμπόρευμα, όλα πουλιούνται κι αγοράζονται..."
Kαι λίγο αργότερα μιλώντας για το θέμα της διαπραγμάτευσης με την τρόικα.
"Λέτε αν γίνεται διαπραγμάτευση. Εμείς λέμε πως γίνεται. Το ερώτημα είναι όμως, για λογαριασμό ποιανού διαπραγματεύεται η κυβέρνηση; Για το λαό; Οχι. Διαπραγματεύεται για τα συμφέροντα των ελλήνων καπιταλιστών που κινδυνεύουν να πεταχτούν έξω από τα βαλκάνια από τον ανταγωνισμό..."
Απλά και καθαρά. Τόσο καθαρά που ο κ.Χριστοδουλάκης ανέλαβε να καταστρέψει την ομιλία του Θ.Παφίλη μιλώντας πάνω του όλη την ώρα.
Νίκη των ταξικών δυνάμεων στις εκλογές του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου!
Νίκη των ταξικών δυνάμεων στις εκλογές του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου!
Παρά την κινητοποίηση όλων των άλλων δυνάμεων, που βρέθηκαν όλες μαζί στο ίδιο ψηφοδέλτιο(!) επιχειρώντας να πάρουν το σωματείο από τη δύναμη του ΠΑΜΕ, τελικά δεν τα κατάφεραν.
Τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:
Για το ΔΣ:
Ψήφισαν 340(από 263 στις προηγούμενες), έγκυρα 332
Αγωνιστικό Μέτωπο Μουσικών(ΠΑΜΕ) : 186 και 6 έδρες (από 154 και 7 έδρες)
"Ανεξάρτητη Κίνηση Μουσικών" (όλοι οι άλλοι μαζί...) :146 και 5 έδρες(από 119 και 4 έδρες)
Για την Ομοσπονδία και το ΕΚΑ
Ψήφισαν 281 έγκυρα: 271
Αγωνιστικό Μέτωπο Μουσικών(ΠΑΜΕ) : 144
"Ανεξάρτητη Κίνηση Μουσικών"(όλοι οι άλλοι μαζί): 127
Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013
ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ «ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ» Στεγάζει την ιστορία του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος
Ανοιχτό σε μαζικούς φορείς και σωματεία το πλούσιο αρχειακό υλικό
 |
| Η εφημερίδα «Αντιφασίστας» της Ομάδας Συμβίωσης Πολιτικών Εξορίστων Ανάφης, στις 21 Γενάρη 1939. Με αφορμή τη συμπλήρωση 15 χρόνων από το θάνατο του Λένιν, προτρέπει τους εξόριστους να κάνουν τη συγκεκριμένη μέρα «μέρα ιδεολογικής εξόρμησης» |
Την ιστορία του ΚΚΕ αλλά και του εργατικού και λαϊκού κινήματος ευρύτερα, μέσα από ντοκουμέντα, εφημερίδες και έντυπα διαφορετικών ιστορικών περιόδων, μέσα από σπάνιες εκδόσεις και χιλιάδες τίτλους βιβλίων, περικλείει το Επιμορφωτικό Κέντρο Βιβλιοθήκη - Αρχείο «Χαρίλαος Φλωράκης». Το Επιμορφωτικό Κέντρο στεγάζεται στο σπίτι στο οποίο έζησε για αρκετά χρόνια και δώρησε στο ΚΚΕ ο Χαρίλαος Φλωράκης. Βρίσκεται στο Χαλάνδρι, στην οδό Χαρίλαου Φλωράκη (πρώην Πυθίας) 6.
Επικοινωνία με το Κέντρο μπορεί να γίνει τηλεφωνικά, στο210.6851.129, μέσω της ηλεκτρονικής του διεύθυνσης,ekxf@otenet.gr και από την την ιστοσελίδα www.ekxf.gr.
Το υλικό που συγκεντρώνει είναι ψηφιοποιημένο και αρχειοθετημένο, εύκολα προσβάσιμο σε όποιον επιθυμεί να έρθει σε επαφή με την ιστορία μέσα από τις πηγές της. Για τη λειτουργία του Κέντρου και τον τρόπο που μπορεί να αξιοποιηθεί από εργατικά σωματεία, μαζικούς φορείς, Κομματικές Οργανώσεις αλλά και φοιτητές, ερευνητές, καθηγητές και κάθε ενδιαφερόμενο, μιλά στο «Ρ» ο Νίκος Παπαγεωργάκης, υπεύθυνος του Επιμορφωτικού Κέντρου.
Το Επιμορφωτικό Κέντρο παρέχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε ψηφιοποιημένο αρχειακό υλικό, το οποίο μάλιστα συνεχώς εμπλουτίζεται. Το υλικό αφορά ντοκουμέντα του ΚΚΕ, κομματικό και εργατικό Τύπο αλλά και αστικά έντυπα και εφημερίδες.
Ακόμα, διαθέτει βιβλιοθήκη και αναγνωστήριο, ανοιχτά για το κοινό. Ανάμεσα στους χιλιάδες
Οχι άλλη "ανθρωπιά"
Ωρες ολόκληρες κυριολεκτικά ασχολούνται όλες οι εκπομπές όλων των καναλιών με τη μικρή ξανθή Μαρία που βρέθηκε σε καταυλισμό Ρομά. Προφανώς και το θέμα της πιθανής αρπαγής ενός παιδιού, ή παιδιών αν βρεθεί ότι υπάρχει κύκλωμα εμπορίας (καθόλου απίθανο βέβαια σ΄έναν κόσμο όπου το κέρδος και το χρήμα με όποιο τρόπο είναι ο Θεός των θεών ενώ η ανθρωπιά έχει θεωρηθεί κάτι σαν οπισθοδρομική γραφικότητα), είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Ομως όλη αυτή η απίστευτη "κάλυψη" για ώρες από τα κανάλια βρωμάει.Πρώτα από όλα γιατί δείχνει ότι προσπαθούν έτσι να βάλουν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα μια σειρά από τόσα άλλα σπουδαία και δράματα που καθημερινά ζουν οι κάτοικοι του πλανήτη καπιταλισμός και που σε πολλές περιπτώσεις θα στοιχίσουν και ζωές ακόμη. Π.χ. το θέμα της όλο και μεγαλύτερης συμμετοχής των "ασφαλισμένων" στα φάρμακα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα έχει άσχημη συνέχεια αφού πολλοί συνάνθρωποί μας δεν μπορούν να πληρώσουν για τα φάρμακα που έχουν ανάγκη.
Ένα άλλο θέμα όμως είναι και η προσπάθεια που γίνεται για να αναδειχτεί η δήθεν "ανθρωπιά" των ΜΜΕ και βέβαια των διάφορων τηλεπερσόνων τους που η φήμη και το "πρεστίζ" τους όλο και φθίνει.
Είναι σίγουρο ότι όσο πιο πολύ καταφέρουν να συγκινησουν με τα εκπαιδευμένα πονεμένα και έκπληκτα βλέμματά τους τώρα, τόσο πιο εύκολη θα είναι και η πρόσβασή τους στο μυαλό των καλοπροαίρετων και αφελών αύριο στα σπουδαία που θα έχουν να κάνουν με την καθημερινή μας πάλη για τη ζωή. Όταν δηλαδή με τα ίδια "πονεμένα" βλέμματα θα επιχειρούν να πείσουν ότι καταλαβαίνουν το λαό αλλά κι αυτός πρέπει να καταλάβει ότι..."δε γίνεται αλλιώς".
Είναι ως και γελοίο ότι πρωινή τηλεοπτική εκπομπή κάλεσε τον "καλό άνθρωπο" Καρατζαφέρη να τοποθετηθεί στο θέμα.
Είναι και οι ανάγκες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού βλέπεις που θέλουν κι αυτές την "ανθρωπιά" τους...
Η εκπομπή είχε το θέμα της μικρής Μαρίας από τις 10 ως τις 12 περίπου(!) ενώ το θέμα των φαρμάκων πήρε μόλις 20 δευτερόλεπτα...
Πάντως καλό είναι να θυμόμαστε όλοι ότι τα πραγματικά μεγάλα εγκλήματα είναι συνήθως νόμιμα, ενώ αυτοί που τα κάνουν είναι συνήθως "φιλάνθρωποι".
Ενρίκο Λέτα - (Tα αποτελέσματα των συμβιβασμών, και η USB)
από το Ριζοσπάστη
Η κυβέρνηση του Ενρίκο Λέτα, την οποία στηρίζουν το σοσιαλδημοκρατικό Δημοκρατικό Κόμμα, το κόμμα του Μπερλουσκόνι Λαός της Ελευθερίας και το κόμμα του πρώην τεχνοκράτη πρωθυπουργού Μόντι, αφού ξεπέρασε τους πρόσφατους τριγμούς με την απειλή της στήριξης των υπουργών και του κόμματος του Μπερλουσκόνι, προχώρησε την Τρίτη στην κατάρτιση νέου αντιλαϊκού προϋπολογισμού. Τα αστικά κόμματα που έχουν αναλάβει τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης προχώρησαν στην εξυπηρέτηση των συλλογικών συμφερόντων του κεφαλαίου με σημαντικές φοροελαφρύνσεις που φθάνουν τα 5,6 δισεκατομμύρια ευρώ για την περίοδο 2014 - 2016. Παράλληλα σε πάγωμα των μισθών των εργαζομένων στο Δημόσιο, που ήδη έχουν υποστεί απώλειες, περικοπές στη δημόσια διοίκηση και σειρά ιδιωτικοποιήσεων που θα πλήξουν κοινωνικές υπηρεσίες.
Ολη αυτή η επίθεση στους εργαζόμενους με τα φιλομονοπωλιακά μέτρα «πατάει» στο γεγονός ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες (που τώρα ψελλίζουν ότι πρόκειται να αντιδράσουν) ήταν ο «δούρειος ίππος» του κεφαλαίου για το πέρασμα της λογικής της ταξικής συνεργασίας. Ηταν αυτοί που καλούσαν στο όνομα της «βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων» οι εργαζόμενοι να δεχτούν μειώσεις μισθών, περικοπή δικαιωμάτων.
Το αισιόδοξο στην Ιταλία είναι ότι μέσα σε αυτό αρνητικό κλίμα υποχώρησης και συμβιβασμού υπάρχουν ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις που σηκώνουν το ανάστημά τους. Αυτό έδειξαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις που οργάνωσαν την Παρασκευή τα πρωτοβάθμια σωματεία, όπως η Ενωση Συνδικάτων Βάσης (USB), που παλεύει με τη γραμμή της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας. Τις κινητοποιήσεις αυτές στηρίζει το ΚΚ - Κομμουνιστές Λαϊκή Αριστερά, που προβάλλει την ανάγκη δημιουργίας ταξικού πόλου που θα συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάταση του κινήματος ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου.
Η κυβέρνηση του Ενρίκο Λέτα, την οποία στηρίζουν το σοσιαλδημοκρατικό Δημοκρατικό Κόμμα, το κόμμα του Μπερλουσκόνι Λαός της Ελευθερίας και το κόμμα του πρώην τεχνοκράτη πρωθυπουργού Μόντι, αφού ξεπέρασε τους πρόσφατους τριγμούς με την απειλή της στήριξης των υπουργών και του κόμματος του Μπερλουσκόνι, προχώρησε την Τρίτη στην κατάρτιση νέου αντιλαϊκού προϋπολογισμού. Τα αστικά κόμματα που έχουν αναλάβει τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης προχώρησαν στην εξυπηρέτηση των συλλογικών συμφερόντων του κεφαλαίου με σημαντικές φοροελαφρύνσεις που φθάνουν τα 5,6 δισεκατομμύρια ευρώ για την περίοδο 2014 - 2016. Παράλληλα σε πάγωμα των μισθών των εργαζομένων στο Δημόσιο, που ήδη έχουν υποστεί απώλειες, περικοπές στη δημόσια διοίκηση και σειρά ιδιωτικοποιήσεων που θα πλήξουν κοινωνικές υπηρεσίες.Ολη αυτή η επίθεση στους εργαζόμενους με τα φιλομονοπωλιακά μέτρα «πατάει» στο γεγονός ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες (που τώρα ψελλίζουν ότι πρόκειται να αντιδράσουν) ήταν ο «δούρειος ίππος» του κεφαλαίου για το πέρασμα της λογικής της ταξικής συνεργασίας. Ηταν αυτοί που καλούσαν στο όνομα της «βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων» οι εργαζόμενοι να δεχτούν μειώσεις μισθών, περικοπή δικαιωμάτων.
Το αισιόδοξο στην Ιταλία είναι ότι μέσα σε αυτό αρνητικό κλίμα υποχώρησης και συμβιβασμού υπάρχουν ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις που σηκώνουν το ανάστημά τους. Αυτό έδειξαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις που οργάνωσαν την Παρασκευή τα πρωτοβάθμια σωματεία, όπως η Ενωση Συνδικάτων Βάσης (USB), που παλεύει με τη γραμμή της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας. Τις κινητοποιήσεις αυτές στηρίζει το ΚΚ - Κομμουνιστές Λαϊκή Αριστερά, που προβάλλει την ανάγκη δημιουργίας ταξικού πόλου που θα συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάταση του κινήματος ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)