Ελλάδα και Τουρκία: Μια ωρολογιακή βόμβα που φωνάζει ότι έχει ενεργοποιηθεί

Lenin Reloaded

Στις 27/4/2014, ο Ριζοσπάστης δημοσίευσε ένα άρθρο με αφορμή την υπόθεση Σαμπιχά και με τίτλο "Για τη Μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη." Στο άρθρο αυτό αναφερόταν, μεταξύ άλλων:

...όπως γίνεται κατανοητό, στη Θράκη αλωνίζουν διάφοροι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί, πρακτορεία διαφόρων ιμπεριαλιστικών κέντρων που υποδαυλίζουν τον εθνικισμό ένθεν και ένθεν. Το ζήτημα της μειονότητας εντάσσεται στα γενικότερα ζητήματα της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης για το Αιγαίο, την Κύπρο κ.λπ. Στην επίσημη πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων εναλλάσσονται ο εθνικισμός και ο κοσμοπολιτισμός εντείνοντας και όχι λύνοντας τα προβλήματα. «Εκπρόσωποι» της μειονότητας που διατηρούν ανοιχτά σχέσεις και με την Τουρκία

Ο Μπέος και ο Στάλιν

"Kαλύτερα ο Μπέος παρά ο Συριζαίος..."
"...όπως έλεγε ο Στάλιν"΄...
Ανατριχίλα πραγματικά.

Εδώ μιλάμε για πολιτική αντιπαράθεση υψηλού επιπέδου...
Για άλλη μια φορά...

Ούτε ο "Ελεύθερος Κόσμος" του '70 δεν είχε πέσει τόσο χαμηλά...

Οι "τεχνικές" γραφής της lifestyle φθήνειας στην υπηρεσία της αυγήτικης προπαγάνδας εναντίον του ΚΚΕ.

Για όποιον έχει ακόμα σκέψη κι όχι μίσος που θολώνει το μυαλό θα το ξαναπούμε.

Το ΚΚΕ επιτίθεται στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ με πολιτικά επιχειρήματα. Σκληρά μεν αλλά επιχειρήματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως απλά βρίζει.
Βρίζει και στολίζει το ΚΚΕ  άλλοτε χυδαία, άλλοτε πονηρά, άλλοτε εξυπνακίστικα, άλλοτε συκοφαντικά.
Λογικό βέβαια. Γιατί εκεί που τελειώνουν τα επιχειρήματα, όταν σε κολλάνε στον τοίχο, εκεί ακριβώς αρχίζουν οι συκοφαντίες, οι κραυγές και το βρισίδι.

Εχει αυτό άραγε καμιά σχέση με την "κουλτούρα της Αριστεράς" που τόσες φορές επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ;

ΥΓ: Είδα ότι αντί να ντραπούν για το μπραβίστικο χιούμορ και να το κρύψουν, αναπαράγουν το σλογκανάκι στα διάφορα site τους και στο ραδιοφωνικό σταθμό τους. Και εις ανώτερα. Η ιστορία μερικές φορές αργεί, άλλοτε πάλι πληρώνει μετρητοίς αλλά πάντως ποτέ δεν ξεχνάει...

Από πού ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή;

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με αφορμή τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών συνεχίζει μερίδα των αστικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης να αναπαράγει τη φιλολογία ότι εκεί που παραδοσιακά είχε δύναμη το ΚΚΕ τώρα ανεβαίνουν τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής. Το επιχείρημα που προβάλλουν, ότι δήθεν «ο εργατόκοσμος που στήριζε το ΚΚΕ δεν μπορεί πλέον να εκφραστεί στο Κόμμα και πάει στη Χρυσή Αυγή», είναι εκτός πραγματικότητας σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ.


Τα ίδια τα στοιχεία το δείχνουν. Και όχι μόνο τα σημερινά. Θυμίζουμε ότι για τις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής, οι αναλύσεις που παρουσιάζουν ειδικοί στα αστικά Μέσα δείχνουν ότι: Η Χρυσή Αυγή πήρε 14% από τον ΛΑ.Ο.Σ., 8% από ΝΔ, 8% από ΑΝΕΛ, 4% από ΠΑΣΟΚ και 2,5% από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πουθενά δεν υπάρχει μετακίνηση ψηφοφόρων του Κόμματος προς τα φασιστοειδή.

Θα παραθέσουμε ορισμένα παραδείγματα για να δείξουμε ότι αυτό δεν ισχύει ούτε και διαχρονικά. Παίρνουμε λοιπόν στοιχεία από τις εκλογές του 2000 μέχρι και τις ευρωεκλογές του 2014. Ας δούμε τι προκύπτει ενδεικτικά για περιοχές από τη Β' Αθήνας και τη Β' Πειραιά, όπου εμφανίζεται ενισχυμένη η Χρυσή Αυγή.
***

Στο Πέραμα στις ευρωεκλογές 2014 πήραν: ΚΚΕ 8,6%, Χρυσή Αυγή 13,7%, ΝΔ 15,8% και ΕΛΙΑ (ΠΑΣΟΚ) 4,8%.

Τον Ιούνη του 2012 στις εθνικές εκλογές είχαν πάρει: ΚΚΕ 6,18%, ΧΑ 10,91%, και ΝΔ 19,37%.
Το ΚΚΕ δηλαδή ανέβηκε τώρα κατά 2,5 μονάδες. Η Χρυσή Αυγή ανέβηκε 3 μονάδες. Η ΝΔ έπεσε 3,5 μονάδες... Είναι προφανές ότι ψηφοφόροι της ΝΔ πήγαν στη Χρυσή Αυγή.
Στις εθνικές εκλογές του 2009 το ΚΚΕ είχε 12,1%. Η Χρυσή Αυγή 0,5%. Ο ΛΑ.Ο.Σ. όμως είχε 7,56%, το ΠΑΣΟΚ 44,3% και η ΝΔ 24,7%. Είναι προφανές ποιες είναι οι όμορες μεγάλες δεξαμενές από τις οποίες έχει αντλήσει ψήφους η Χρυσή Αυγή... Από το 2009 έως το 2014 το ΠΑΣΟΚ έχασε περίπου 40 ποσοστιαίες μονάδες και η ΝΔ 9,5 μονάδες. Και βέβαια υπήρχε και ο ΛΑ.Ο.Σ. με το 7,5% που στις ευρωεκλογές του 2014 πήρε 3,06%.

Στις εθνικές εκλογές του 2007, στις εθνικές εκλογές του 2004 και στις εκλογές του 2000ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί είχαν ποσοστά που αθροιστικά έφταναν ακόμα και το 80%! Δηλαδή έχουν απώλεια που φτάνει το 60,5%.

Επίσης, στις εκλογές του 2007 ο ΛΑ.Ο.Σ. είχε 5,15%, ενώ το 2004 είχε 2,91%.
***

Στο Αιγάλεω στις ευρωεκλογές 2014 πήραν: ΚΚΕ 9,48%, Χρυσή Αυγή 9,9%, ΝΔ 15,1% και ΕΛΙΑ (ΠΑΣΟΚ) 5,99%.

Τον Ιούνη του 2012 στις εθνικές εκλογές είχαν πάρει: ΚΚΕ 6,77%, ΧΑ 7,85%, και ΝΔ 19,1%. Το ΚΚΕ δηλαδή ανέβηκε τώρα περίπου 3 μονάδες. Η Χρυσή Αυγή ανέβηκε 2 μονάδες. Η ΝΔ έπεσε 4 μονάδες... Είναι και πάλι οφθαλμοφανές τι μετακινήσεις και από πού προς τα πού έγιναν.

Στις εθνικές εκλογές του 2009 το ΚΚΕ είχε 13,15%. Η Χρυσή Αυγή 0,5%. Ο ΛΑ.Ο.Σ. όμως είχε 6,96%, το ΠΑΣΟΚ 44,21% και η ΝΔ 22,4%. Από το 2009 έως το 2014 το ΠΑΣΟΚ έχασε 39 ποσοστιαίες μονάδες και η ΝΔ 7 μονάδες, ενώ ο ΛΑ.Ο.Σ. από το 6,96% του 2009, στις ευρωεκλογές του 2014 πήρε 2,31%.

Στις εθνικές εκλογές του 2007, στις εθνικές εκλογές του 2004 και στις εκλογές του 2000 ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί είχαν ποσοστά που αθροιστικά έφταναν μέχρι και 72% (2007 - 61%, 2004 - 72%, 2000 - 72%.)

Στις εκλογές του 2007 ο ΛΑ.Ο.Σ. είχε 5,1%, ενώ το 2004 είχε 3,06%.

***

Στην Καισαριανή στις ευρωεκλογές 2014 πήραν: ΚΚΕ 12,24%, Χρυσή Αυγή 9,3%, ΝΔ 17,87% και ΕΛΙΑ (ΠΑΣΟΚ) 6,43%.

Τον Ιούνη του 2012 στις εθνικές εκλογές είχαν πάρει: ΚΚΕ 9,51%, ΧΑ 8,62%, και ΝΔ 21,21%. Και σε αυτήν την περίπτωση, δηλαδή, το ΚΚΕ ανέβηκε περίπου 3 μονάδες. Η Χρυσή Αυγή ανέβηκε περίπου 1 μονάδα. Η ΝΔ έπεσε 3,5 μονάδες...

Στις εθνικές εκλογές του 2009 το ΚΚΕ είχε 16,97%. Η Χρυσή Αυγή 0,39%. Ο ΛΑ.Ο.Σ. είχε πάρει 9,4%! Το ΠΑΣΟΚ 37% και η ΝΔ 21,41%. Από το 2009 έως το 2014 το ΠΑΣΟΚ έχασε 31 ποσοστιαίες μονάδες και η ΝΔ 3,5 μονάδες. Και βέβαια υπήρχε και ο ΛΑ.Ο.Σ. με το 9,4% που στις ευρωεκλογές του 2014 πήρε 2,16%.

Στις εθνικές εκλογές του 2007, στις εθνικές εκλογές του 2004 και στις εκλογές του 2000ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί είχαν ποσοστά που αθροιστικά έφταναν μέχρι και 72,3% (2007 - 61,5%, 2004 - 71,3%, 2000 - 72,3%.)

Στις εκλογές του 2007 ο ΛΑ.Ο.Σ. είχε 5,84%, ενώ το 2004 είχε 3,07%.
* * *

Εν κατακλείδι, εκτός από τα παραπάνω, υπάρχει και ιστορικό παράδειγμα που δεν επιβεβαιώνει σε καμία περίπτωση ότι όπου ανεβαίνουν τα εκλογικά ποσοστά των φασιστών, πέφτουν τα ποσοστά των κομμουνιστών ή το αντίστροφο.

Για παράδειγμα, στη Γερμανία, την περίοδο 1928 - 1933, σε πέντε εκλογικές αναμετρήσεις, ΚΚ Γερμανίας και το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα είχαν παράλληλη άνοδο: Το 1928: ΚΚΓ 10,6% - Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα 2,6%. Το 1930: ΚΚΓ 13,1% - Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα 18,3%. Τον Ιούλη του 1932: ΚΚΓ 14,3% - Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα 37,3%. Το Νοέμβρη του 1932: ΚΚΓ 16,9% - Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα 33,1%

Θύελλες...

Τελικά οι εκλογές αντί να μας λύσουν προβλήματα μας δημιούργησαν κι άλλα.
Και δε μιλάμε για απλά προβλήματα .
Εδώ μιλάμε για θύελλες κανονικές!

"Θύελλα στη ΔΗΜΑΡ"! σου λένε τα δελτία...

Κι άντε τώρα εσύ να μπορέσεις να κοιμηθείς με μια θύελλα να μαίνεται πάνω από το κεφάλι σου.
Άντε να ησυχάσεις με την απειλή της διάλυσης της ΔΗΜΑΡ να σου χαλάει την ωραία ατμόσφαιρα.
Και να οι αναλύσεις, οι συνεντεύξεις "στελεχών", οι αποκλειστικές πληροφορίες, οι δηλώσεις και όλα τα σχετικά.
Λες και ήταν η ΔΗΜΑΡ η κρίσιμη πολιτική δύναμη που χωρίς αυτήν θα χάναμε την ισορροπία μας και θα πέφταμε στο χάος.
Λες και την ξέραμε πριν το '12. Λες και δεν τη φούσκωσαν οι δημοσκόποι με διψήφια νούμερα(όπως και τώρα το Ποτάμι) για να της δώσουν υπόσταση και να πείσουν ότι είχε λόγο ύπαρξης.
Λες και γνωρίζαμε "από τους αγώνες τους" όλους αυτούς τους αστέρες της, που έγιναν η καθημερινή μας παρέα μετά τον Ιούνιο του 2012.

Η ΔΗΜΑΡ ήταν ένα γρήγορο δημιούργημα του συστήματος, ένα σκαλοπάτι που χρησιμοποιήθηκε σαν τρίτος της παρέας, σαν "παράγοντας ισορροπίας" για να συγκροτηθεί η αντιλαική κυβέρνηση Σαμαρά, και που η παρουσία της  έγινε περιττή από τη στιγμή που έφυγε από την κυβέρνηση και πλέον φαίνεται να αντικαθίσταται από το Ποτάμι.

Το μήνυμα είναι διπλό. Πρώτα από το σύστημα προς "πρόθυμους" που εξυπηρετούνται και εξυπηρετούν, ότι όποιος δεν κάνει τη δουλειά ...απολύεται. Αλλά και δεύτερον από την πραγματικότητα προς προθύμους, ότι όποιο κόμμα παίξει αύριο τον "ώριμο" ρόλο πού έπαιξαν  το ΛΑΟΣ και η ΔΗΜΑΡ θα το περιμένει η ίδια τύχη.

Δεν είναι βέβαια μόνο το θέμα ΔΗΜΑΡ που μας παίρνει το μυαλό. Ξαφνικά ξανατρώμε στο κεφάλι, γελοίες πολιτικές προσωπικότητες, γνωστών αντικομμουνιστικών διαθέσεων, τύπου Καρατζαφέρη, που βγήκε από τη γωνία του και έχει βγάλει το δίχτυ του και το ρίχνει στη ΝΔ προσπαθώντας να βρει δουλειά. Δεν υπάρχει μέρα και πάνελ που να μη βρεις τον Καρατζαφέρη!
Χωρις αυτόν η πατρίδα δε σώζεται... και όπως πονηρά υπολογίζει, μπορεί να μη σώζεται ούτε η ΝΔ...

Το άλλο σήριαλ έχει να κάνει με τη Χ.Α. για την οποία μάθαμε όλες τις λεπτομέρειες, όπως το που ψηφίστηκε με ψηλά ποσοστά, ποιο ήταν το φύλο των ψηφοφόρων της, συγκρίσεις με τα ποσοστά του '12 ανά περιοχή κλπ. Και όλα αυτά τα έλεγαν δήθεν ανησυχώντας, με τόνο δήθεν αρνητικό, ενώ αυτό που έκαναν ήταν να διασώζουν την ύστατη λύση και εφεδρεία τους.

Εννοείται πως η αντιμετώπιση του ΚΚΕ ήταν εντελώς τυπική. Η άνοδος στις τοπικές εκλογές όπου πήρε 8.9% δε σχολιάστηκε παρά ελάχιστα. Πόσο μάλλον η μικρότερη άνοδος που είχε στις Ευρωβουλευτικές με το 6,1% που όπως και να το κάνουμε ήταν μια άνοδος της τάξης τυ 30% κι ας μην είχε πανηγυρισμούς. Το ΚΚΕ έπρεπε να μείνει στη γωνία του...Δε χορεύει άλλωστε στο δικό τους ρυθμό και δεν τους κάνει τα κέφια.

Οι εκλογές λοιπόν πέρασαν, ο απόηχός τους όλο κι απομακρύνεται, η συζήτηση όμως γι αυτή τη "μεγάλη στιγμή της Δημοκρατίας" καλά κρατεί και μάλιστα κρύβοντας τα πραγματικά προβλήματα που τρέχουν κρατώντας τα μαχαίρια τους πίσω από τα φώτα της οθόνης.

Ποιας Δημοκρατίας; Αυτής που "σεβόμενη" τη νομιμότητα, ξεφτιλίζεται στα Δικαστήρια προσπαθώντας να αποφύγει την επαναπρόσληψη των φτωχών καθαριστριών που διέταξε ο Δικαστής με την απόφασή του. Κι αυτό για να ...εξοικονομήσει χρήματα που θα πάνε στα καημένα τα μονοπώλια και τις τράπεζες που υποφέρουν...

Εν τω μεταξύ τα τηλέφωνα χτυπάνε με τις τράπεζες να ζητάνε να πληρωθούν τα χρωστούμενα,  οι λογαριασμοί συνεχίζουν να έρχονται, οι μικρές επιχειρήσεις συνεχίζουν να αργοπεθαίνουν και δεν υπάρχει κανένα σημάδι που να λέει ότι κάτι αλλάζει για  μας τον "κυρίαρχο λαό" μετά τις εκλογές.
Για τον "κυρίαρχο λαό" που μίλησε με τον πιο δειλό τρόπο και που  μακάρι να ήξερε κι ο ίδιος τι ήθελε να πεί.

Εδώ που τα λέμε και κυρίαρχος και αδύναμος και φοβισμένος δε γίνεται.
Κι όπως πολύ ωραία είπε ο Κ.Καζάκος για τις εκλογές  ...
"Κούφιες λέξεις. Άδεια νοήματα.
Ο Λαός υπήρξε κυρίαρχος μόνο όταν πήρε το ντουφέκι στο χέρι."

Όταν δηλαδή κράτησε  τη ζωή του στα χέρια του.
Όταν ένοιωσε μέσα στον υπέροχο εκείνο αγώνα του την τρομερή του δύναμή.
Όταν έγινε ο ίδιος η τρομερή πραγματική θύελλα που σάρωνε την ιστορία.

R. P. Dutt-Η άποψη του καπιταλισμού για τη σοσιαλδημοκρατία και το φασισμό II

Lenin reloaded

Οι νέοι όροι σημαίνουν, ωστόσο, αλλαγή στη μορφή του κράτους. Η πρόσδεση της οργανωμένης εργατικής τάξης στο κράτος μέσω της σοσιαλδημοκρατίας χρειάζεται τον κοινοβουλευτικό μηχανισμό· αντιστρόφως,το φιλελεύθερο κοινοβουλευτικό σύνταγμα γίνεται αποδεκτό από το μονοπωλιακό καπιταλισμό, μόνο με την προϋπόθεση ότι η σοσιαλδημοκρατία ελέγχει και διασπά την εργατική τάξη. Στην περίπτωση που ο καπιταλισμός αναγκάζεται να μετασχηματίσει το κοινοβουλευτικό σύστημα σε μη-κοινοβουλευτικό και "περιορισμένο" (δηλαδή, φασιστικό),

Η πρόσδεση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στη σοσιαλδημοκρατία αρχίζει και τελειώνει με τον κοινοβουλευτισμό. Η δυνατότητα διαμόρφωσης ενός φιλελεύθερου κοινωνικού συντάγματος από το μονοπωλιακό καπιταλισμό καθορίζεται από την ύπαρξη ενός αυτόματου μηχανισμού, ο οποίος διεμβολίζει την εργατική τάξη. Ένα αστικό καθεστώς, το οποίο εδράζεαι σε φιλελεύθερο αστικό σύνταγμα, δεν πρέπει να είναι μόνο κοινοβουλευτικό·πρέπει να υπολογίζει στη στήριξη της σοσιαλδημοκρατίας και να της επιτρέπει να έχει ικανοποιητικές κατακτήσεις. Ένα αστικό καθεστώς το οποίο καταστρέφει αυτές τις κατακτήσεις πρέπει να θυσιάσει τη σοσιαλδημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό, να δημιουργήσει ένα υποκατάστατό της και να μεταπηδήσει σ' ένα περιορισμένο κοινωνικό σύνταγμα.

Η λύση στο πρόβλημα της διατήρησης του καπιταλισμού εν μέσω κρίσης, σύμφωνα με το συγγραφέα, βρίσκεται στον εθνικοσοσιαλισμό και στην εγκαθίδρυση ενός "περιορισμένου" ή φασιστικού καθεστώτος. Ο συγγραφέας βρίσκει στο ρόλο του εθνικοσοσιαλισμού σήμερα έναν αξιοπρόσεκτο παραλληλισμό με εκείνον της σοσιαλδημοκρατίας κατά την προηγούμενη περίοδο.
Ο παραλληλισμός είναι πραγματικά εντυπωσιακός. Η τότε σοσιαλδημοκρατία (από το 1918 έως το 1930) και ο σημερινός εθνικοσοσιαλισμός εκτελούν παρόμοιες λειτουργίες, ως προς το γεγονός ότι αμφότεροι αποτέλεσαν τους νεκροθάφτες του προηγούμενου συστήματος, και στη συνέχεια, αντί να οδηγήσουν τις μάζες στην επανάσταση που οι ίδιοι διακήρυτταν, τις οδήγησαν σε μια νέα μορφή αστικής κυριαρχίας.
Η σύγκριση η οποία γίνεται συχνά μεταξύ Έμπερτ και Χίτλερ είναι εξίσου βάσιμη, από αυτή την άποψη.
Αμφότεροι επικαλούνται τον αντικαπιταλιστικό πόθο για χειραφέτηση· αμφότεροι υπόσχονται ένα νέο "κοινωνικό" ή "εθνικό" κράτος.

Από αυτό συνάγεται το τελικό συμπέρασμα ότι:

Από μόνος του ο παραλληλισμός δείχνει ότι ο εθνικοσοσιαλισμός έχει αφαιρέσει από τη σοσιαλδημοκρατία το ρόλο της παροχής μαζικής στήριξης στην κυριαρχία της γερμανικής αστικής τάξης.
Με αυτόν τον τρόπο αναλύει την προσωπική σκέψη της η χρηματιστική καπιταλιστική ολιγαρχία για το ρόλο των δυο εργαλείων της: της σοσιαλδημοκρατίας και του φασισμού. Έως τώρα, έχουμε αναπαράγει αυτή την ανάλυση χωρίς καμία κριτική, γιατί έχει αυτοτελή αξία ως αξιόπιστη δήλωση-- όλο και σαφέστερη καθώς δεν προορίζεται για λαϊκή κατανάλωση-- της πραγματικής άποψης του χρηματιστικού κεφαλαίου. Αποτελεί πολιτικό ντοκουμέντο μεγάλης αξίας το οποίο μπορεί να συστήσει κανείς σε όσους μελετούν τους οπαδούς της σοσιαλδημοκρατίας και του φασισμού. Θα διαπιστώσει ότι αυτή η αξιοπρόσεκτα ειλικρινής και νηφάλια δήλωση σχετικά με την αληθινή υπόσταση του φασισμού, όπως δείχνουν οι πραγματικοί χρηματοδότες και διαχειριστές του, δε συμμερίζεται καμία από τις μυστικιστικές, εθνικές, φυλετικές, "συντεχνιακές", σοβινιστικές ανοησίες τις οποίες ο φασισμός προβάλλει για λαϊκή κατανάλωση, αλλά είναι εξολοκλήρου ορθολογική και ψυχρή. Θα είναι σημαντκό να επιστρέψουμε σε αυτό κατά τη μελέτη της λεγόμενης "θεωρίας" του φασισμού.

Η πραγματική ανάλυση, ωστόσο, αν και αποτελεί χρήσιμο σημείο εκκίνησης στη συζήτηση περί σοσιαλδημοκρατίας και φασισμού, χρήζει, από ορισμένες απόψεις, κριτικής. Ο συγγραφέας σωστά αντιλαμβάνεται το μηχανισμό της καπιταλιστικής μεταπολεμικής κυριαρχίας στη βάση της σοσιαλδημοκρατίας. Ωστόσο, γράφει λες και ο φασισμός "έχει αφαιρέσει από τη σοσιαλδημοκρατία το ρόλο της παροχής μαζικής στήριξης στην κυριαρχία της αστικής τάξης." Χθες, η σοσιαλδημοκρατία έπαιζε αυτό το ρόλο· σήμερα, ο φασισμός· καθένα στη δική του εποχή. Ως εκ τούτου, η σοσιαλδημοκρατία και ο φασισμός φαίνονται να επιτελούν ουσιαστικά ταυτόσημο ρόλο, που διαφέρει μόνο ως προς την εποχή, τις διαφορετικές συνθήκες και συνεπώς τις διαφορετικές μεθόδους και μορφές του συνταγματικού χάρτη. Αυτό ωστόσο παραείναι απλοϊκό και συνιστά λάθος. Αμφότεροι συνυπάρχουν· ο καθένας επιτελεί ένα διακριτό ρόλο, συμπληρώνοντας τον άλλο. Ο φασισμός στηρίζεται κυρίως, για τη διαμόρφωση της κοινωνικής βάσης του, στα ετερόκλητα μικροαστικά στρώματα, στην αγροτιά, στα ξεπεσμένα στοιχεία και στο καθυστερημένο εργατικό δυναμικό. Η σοσιαλδημοκρατία βασίζεται στα ανώτερα στρώματα των βιομηχανικών εργατών. Η αστική τάξη οικοδομεί την κυριαρχία της στηριζόμενη και στους δυο, φέρνοντας στο προσκήνιο πότε τη μία, πότε τον άλλον, χρησιμοποιώντας την υποστήριξη και των δυο. Ο φασισμός δε γίνεται ποτέ η κύρια βάση της αστικής τάξης (αν και αποτελεί το κύριο και αποκλειστικό κυβερνητικό εργαλείο της όταν η κρίση απαιτεί τον πειθαναγκασμό όλων των εργατών και η επιρροή της σοσιαλδημοκρατίας κινδυνεύει να ατονήσει), γιατί ποτέ δεν κερδίζει το κύριο σώμα των βιομηχανικών εργατών, το οποίο είναι παραδοσιακά οργανωμένο -- η μοναδική δύναμη που μπορεί να ανατρέψει τον καπιταλισμό. Εδώ, ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας εξακουλουθεί να είναι αποφασιστικής σημασίας, ακόμα και μετά την επικράτηση της φασιστικής δικτατορίας.

Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα σε χώρες όπως η Πολωνία, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Ισπανία του Ντε Ριβέρα, κλπ., όπου η σοσιαλδημοκρατία είναι αποδεκτή στα πλαίσια της φασιστικής δικτατορίας. Ωστόσο, είναι εξίσου αληθές ότι σε εκείνες τις χώρες όπου έχει ολοκληρωθεί η φασιστική δικτατορία --Γερμανία, Ιταλία-- οι σοσιαλδημοκρατικές οργανώσεις είναι επισήμως εκτός νόμου και τα συνδικάτα έχουν ενσωματωθεί στο φασιστικό μέτωπο. Μόνο στο βαθμό που η σοσιαλδημοκρατική επιρροή, ιδεολογία και παραδόσεις παραμένουν κυρίαρχες στους βιομηχανικούς εργάτες αποδιοργανώνοντας τον επαναστατικό αγών, εμποδίζοντας το ενιαίο μέτωπο και τη μαζική πάλη, τότε μόνο ο καπιταλισμός διατηρεί την εξουσία του, έστω και με τη μορφή του φασισμού. Επίσης, ακόμα και στις χώρες όπου η φασιστική δικτατορία αποδυναμώνεται, η σοσιαλδημοκρατία προσμένει έτοιμη να διασώσει τον καπιταλισμό.


Οι διαφορές μεταξύ σοσιαλδημοκρατίας και φασισμού δεν είναι λιγότερο σημαντικές από τις ομοιότητές τους για την κατανόηση των δυο ρευμάτων.




Και τα δυο αποτελούν εργαλεία για την κυριαρχία του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Και τα δύο αντιμάχονται την επανάσταση της εργατικής τάξης. Και τα δύο αποδυναμώνουν και διασπούν τις ταξικές οργανώσεις των εργατών. Ωστόσο οι μέθοδοί τους διαφέρουν.*


Ο φασισμός συντρίβει τις ταξικές οργανώσεις των εργατών από τα έξω, αντιτίθεται στο σύνολο της βάσης της και διατυπώνει μια εναλλακτική "εθνική" ιδεολογία.


Η σοσιαλδημοκρατία υπονομεύει τις ταξικές οργανώσεις των εργατών από τα μέσα, χρησιμοποιώντας τη βάση των προηγούμενων αυτοτελών κινημάτων και τη μαρξιστική ιδεολογία --η οποία διατηρεί ακόμα ζωντανές τις παραδόσεις και την οργανωτική πειθαρχία των εργατών-- ώσε να στηρίξει με ακόμα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα την πολιτική του κεφαλαίου και να διαλύσει κάθε μαχητικό αγώνα.

Ο φασισμός απαιτεί αντιστοίχως για την πλήρη επικράτησή του το "ολοκληρωτικό" τρομοκρατικό ταξικό κράτος.


Η σοσιαλδημοκρατία ελέγχει τους εργάτες με τη μέγιστη αποτελεσματικότητα και επιτυχία στο φιλελεύθερο κοινοβουλευτικό ταξικό κράτος, χρησιμοποιώντας τις δικές του "εσωτερικές" μεθόδους πειθαρχίας και τον περιστασιακό κρατικό πειθαναγκασμό, για την καταστολή κάθε μαχητικού αγώνα.



Ο φασισμός λειτουργεί κυρίως μέσω του πειθαναγκασμού και επιπροσθέτως της εξαπάτησης.


Η σοσιαλδημοκρατία λειτουργεί κυρίως μέσω της εξαπάτησης και επιπροσθέτως του πειθαναγκασμού.


Αυτή τη συνδυαστική σχέση της διαφοράς στη μέθοδο και της ομοιότητας στον κύριο στόχο υπογραμμίζει ο Στάλιν στον ορισμό που έχει δώσει ήδη από το 1924 ("Οι κύριοι παράγοντες της παρούσας διεθνούς κατάστασης",Κομμουνιστική Διεθνής, αγγλική έκδοση 1924, τεύχος Νο. 6): "η σοσιαλδημοκρατία εκπροσωπεί αντικειμενικά την μετριοπαθή πτέρυγα του φασισμού."


Σημ.
* Οι αριστεροί σοσιαλδημοκράτες λένε συχνά για τον κομμουνισμό: "οι στόχοι μας είναι ίδιοι· διαφέρουμε μόνο στις μεθόδους." Θα ήταν σωστότερο να πούμε για τη σοσιαλδημοκρατία και το φασισμό: "Οι στόχοι τους είναι ίδιοι (διάσωση του καπιταλισμού από την επανάσταση της εργατικής τάξης)· διαφέρουν μόνο στις μεθόδους."

Εικόνες ..."ανάπτυξης" από τη Βραζιλία

Όταν η Δημοκρατία προστατεύει τους ...πολίτες από τη φτώχεια.
Δηλαδή από τους φτωχούς...
Εικόνες από την "αριστερή" Βραζιλία που έχει δει ήδη την ..."ανάκαμψη", ή την "ανασυγκρότηση της οικονομίας" όπως την λένε αλλιώς...
Εκεί βαδίζουν ήδη στο δρόμο της "Ανάπτυξης".
Με στρατιωτικό βήμα...

R. P. Dutt-Η άποψη του καπιταλισμού για τη σοσιαλδημοκρατία και το φασισμό I

Lenin Reloaded

R. P. Dutt-Η άποψη του καπιταλισμού για τη σοσιαλδημοκρατία και το φασισμό

Από το

Φασισμός και κοινωνική επανάσταση, 1934, μτφρ. Β. Παπαρήγα, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 2014

Θα είναι χρήσιμο να ξεκινήσει η μελέτη του εν λόγω ζητήματος εξετάζοντας την άποψη του σύγχρονου χρηματιστικού κεφαλαίου για το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας και του φασισμού.


Η άποψη του χρηματιστικού κεφαλαίου, για όποιον την αναζητεί, εκφράζεται με παραδειγματική σαφήνεια στα ήδη προαναφερθέντα Deutsche Führerbriefe ή αλλιώς στο εμπιστευτικό δελτίο της Ομοσπονδίας Γερμανικών Βιομηχανιών κατά το κρίσιμο έτος 1932. Τα εν λόγω "Führerbriefe" ή αλλιώς "Επιστολές στους ηγέτες" αποτελούν "ιδιωτική πολιτικοοικονομική αλληλογραφία", η οποία αρχικά κυκλοφόρησε εμπιστευτικά μεταξύ των ηγετών του χρηματιστικού κεφαλαίου, οι οποίοι είχαν οργανωθεί στην Ομοσπονδία των Γερμανών Βιομηχάνων. Τα Νο. 72 και 75, στις 16 Σεπτέμβρη 1932, περιείχαν μια μελέτη με τίτλο "Η κοινωνική επανασταθεροποίηση του καπιταλισμού", η οποία εκφράζει με αποκαλυπτικό τρόπο την αντίληψη των κυρίαρχων οικονομικών ομάδων.



Ο συγγραφέας ξεκινάει με τη βασική άποψη ότι η διατήρηση της καπιταλιστικής κυριαρχίας εξαρτάται από τη διάσπαση της εργατικής τάξης:

Απαραίτητος όρος ώστε να καταστεί δυνατή η όποια επανασταθεροποίηση της αστικής κυριαρχίας στη μεταπολεμική Γερμανία αποτελεί η διάσπαση του κινήματος της εργατικής τάξης. Οποιοδήποτε ενιαίο εργατικό κίνημα που θα πηγάζει από τα κάτω θα είναι επαναστατικό και η εν λόγω κυριαρχία δεν θα καταφέρει να το αντιμετωπίσει για πολύ, ούτε καν με τη χρήση στρατιωτικής δύναμης.

Συνεπώς, ο ουσιαστικός κίνδυνος είναι το ενιαίο μέτωπο της εργατικής τάξης: απέναντι σε αυτό ακόμα και η στρατιωτική δύναμη δεν θα μπορούσε για πολύ να υπερισχύσει. Ο καπιταλισμός, αντιστοίχως, απαιτεί μια κοινωνική βάση εκτός των γραμμών του καθώς και τη διάσπαση της εργατικής τάξης. Αυτό του παρέχει, στη μεταπολεμική περίοδο, η σοσιαλδημοκρατία.

Το πρόβλημα της σταθεροποίησης του αστικού καθεστώτος στη μεταπολεμική Γερμανίακαθορίζεται εν γένει από το γεγονός ότι η κυρίαρχη αστική τάξη, η οποία έχει τον έλεγχο της εθνικής οικονομίας, έχει ελαττωθεί κατά πολύ ώστε να κρατηθεί μόνη της στην εξουσία. Για να διατηρήσει την κυριαρχία της απαιτείται, εάν δεν επιθυμεί να βασιστεί στην άκρως επικίνδυνη χρήση της ωμής στρατιωτικής βίας, μια συμμαχία με στρώματα που δεν ανήκουν κοινωνικά σε αυτή, αλλά θα της παρέχουν την αναγκαία υπηρεσία για την εδραίωση της εξουσίας της στο λαό, και συνεπώς θα την καθιστούν τον πραγματικό και τελικό φορέα αυτής της εξουσίας. Αυτός ο τελευταίος ή "έσχατος φορέας" της αστικής κυριαρχίας ήταν, κατά την πρώτη περίοδο της μεταπολεμικής σταθεροποίησης, η σοσιαλδημοκρατία.

Έως εδώ, η ανάλυση είναι απλή. Η σοσιαλδημοκρατία παρείχε τη βάση για τη διατήρηση της καπιταλιστικής εξουσίας και τη διάσπαση της εργατικής τάξης. Ωστόσο, πώς έχει καταστεί η σοσιαλδημοκρατία ικανή να διασπάσει την εργατική τάξη; Ποια είναι η κοινωνική βάση της σοσιαλδημοκρατίας; Στο σημείο αυτό, η ανάλυση του εκπροσώπου του χρηματιστικού κεφαλαίου πλησιάζει κατά πολύ την αντίστοιχη του Λένιν για τις αιτίες διάσπασης της εργατικής τάξης στις ιμπεριαλιστικές χώρες. Ο συγγραφέας βρίσκει τη βάση της σοσιαλδημοκρατίας και της διάσπασης που προκαλεί στην εργατική τάξη στους προνομιακούς όρους, οι οποίοι εδράζονται στην κοινωνική νομοθεσία και τις παραχωρήσεις σε ένα ευνοούμενο, οργανωμένο τμήμα της εργατικής τάξης:
Κατά την πρώτη περίοδο ανασύστασης του αστικού μεταπολεμικού καθεστώτος, στο διάστημα 1923-24 έως 1929-30, η διάσπαση της εργατικής τάξης υλοποιήθηκε στη βάση των κατακτήσεων αναφορικά με τους μισθούς και την κοινωνική πολιτική, στο πλαίσιο των οποίων η σοσιαλδημοκρατία κεφαλαιοποίησε το επαναστατικό κύμα. 

Χάρη στον κοινωνικό χαρακτήρα της ως το αυθεντικό κίνημα των εργατών, η σοσιαλδημοκρατία έφερε στο σύστημα της ανασύστασης εκίνη την εποχή, μαζί με την καθαρά πολιτική ισχύ της, κάτι ακόμα πιο πολύτιμο και διαρκές, συγκεκριμένα την οργανωμένη εργατική τάξη, την οποία --ενόσω της παρέλυε την επαναστατικότητα-- έδενε σφιχτά στις αλυσίδες του αστικού κράτους.

Είναι αλήθεια ότι ο σοσιαλισμός του Νοέμβρη* αποτέλεσε εξίσου μαζική ιδεολογική παλίρροια και κίνημα, αλλά όχι μόνο αυτό, διότι πίσω του υπήρχε η δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης, η κοινωνική δύναμη των συνδικάτων. Η παλίρροια κατάφερε να κοπάσει, αλλά τα συνδικάτα παρέμειναν ακλόνητα και μαζί τους, ή σωστότερα χάρη σ' αυτά, ακλόνητο παρέμεινε και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.

Σ' αυτή τη βάση, το κύριο σώμα της οργανωμένης εργατικής τάξης "δέθηκε σφιχτά στις αλυσίδες του αστικού κράτους" μέσω της σοσιαλδημοκρατίας και των συνδικάτων, ενώ ο κομμουνισμός κρατήθηκε μακριά μέσω ενός "τεχνητού φράγματος": 

Αυτές (οι κατακτήσεις αναφορικά με τους μισθούς και την κοινωνική πολιτική) λειτούργησαν ως ένα είδος τεχνητού φράγματος μέσω του οποίου, σε μια φθίνουσα αγορά εργασίας, το εργαζόμενο και σταθερά οργανωμένο κομμάτι της εργατικής τάξης απολάμβανε ένα κλιμακωτό, πλην όμως σημαντικό, πλεονέκτημα σε σύγκριση με την άνεργη κυμαινόμενη μάζα των χαμηλών κατηγοριών, καθώς και μια σχετική προστασία του βιοτικού επιπέδου του από τις ολοκληρωτικές συνέπειες της ανεργίας και της συνολικά κρίσιμης κατάστασης.

Το πολιτικό όριο μεταξύ σοσιαλδημοκρατίας και κομμουνισμού διατρέχει σχεδόν με ακρίβεια όλη την κοινωνική και οικονομική οριοθέτηση αυτού του καναλιού διαλογής· και όλες οι προσπάθειες του κομμουνισμού, όσο και αν σήμερα έχουν αποβεί μάταιες, στοχεύουν να καταφέρουν ένα ρήγμα στην εν λόγω σφαίρα προστασίας των συνδικάτων.

Αυτό το σύστημα δούλεψε αρκετά καλά έως ότου η παγκόσμια οικονομική κρίση άρχισε να καταστρέφει τη βάση σταθερότητας. Η οικονομική κρίση ανάγκασε τον καπιταλισμό να σαρώσει τις "κατακτήσεις" στους μισθούς και την κοινωνική ασφάλιση και κατά συνέπεια να υπονομεύσει τη βάση της σοσιαλδημοκρατίας.Ωστόσο αυτό αύξησε τον κίνδυνο η εργατική τάξη να περάσει στο στρατόπεδο του κομμουνισμού. Γι αυτό ήταν απαραίτητο να βρεθεί ένα νέο εργαλείο για τη διάσπαση της εργατικής τάξης: ο εθνικοσοσιαλισμός.

Η διαδικασία μετάβασης στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, λόγω της αναγκαίας ακύρωσης αυτών των κατακτήσεων από την οικονομική κρίση, περνάει το στάδιο του οξυμένου κινδύνου, καθώς με την εξαφάνισή τους ο μηχανισμός διάσπασης της εργατικής τάξης ο οποίος βασίζεται σε αυτές θα πάψει να λειτουργεί, με αποτέλεσμα η εργατική τάξη να αρχίσει να στρέφεται στην κατεύθυνση του κομμουνισμού και η αστική κυριαρχία θα βρεθεί αντιμέτωπη με την αναγκαιότητα της οργάνωσης ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος. Αυτό το στάδιο θα σηματοδοτήσει την αρχική φάση της ανίατης ασθένειας της αστικής κυριαρχίας. Καθώς το παλιό τεχνητό φράγμα δεν μπορεί πλέον να αποκατασταθεί επαρκώς, η μόνη πιθανή σωτηρία της αστικής εξουσίας από την άβυσσο είναι να υλοποιήσει τη διάσπαση της εργατικής τάξης και να την προσδέσει στον κρατικό μηχανισμό, με άλλους πιο άμεσους τρόπους. Εδώ ακριβώς εδράζονται οι δυνατότητες και τα καθήκοντα του εθνικοσοσιαλισμού.
* Αναφέρεται στην επανάσταση το Νοέμβρη του 1918 στη Γερμανία. [Σπαρτακιστές]

Ορισμένα στοιχεία για το εκλογικό αποτέλεσμα

902






Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αναδεικνύει αρκετές ενδιαφέρουσες πλευρές που χρειάζεται να μελετηθούν.

Στις ευρωεκλογές το ΚΚΕ σημείωσε άνοδο σε ποσοστά (6,1%) και ψήφους (347.817), σε σχέση με το εκλογικό ποσοστό (4,5%) και τις ψήφους (277.227) του Ιούνη του 2012.

Το ΚΚΕ αύξησε την εκλογική του δύναμη κατά 25% σε σχέση με τον Ιούνη του 2012.

Βασική διαπίστωση είναι ο μεγάλος αριθμός μετακινήσεων ψηφοφόρων σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του Ιούνη του 2012, που φτάνει το 1.600.000. Στοιχείο που αντανακλά τις διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά και τη ρευστότητα σε όλο το φάσμα των αστικών πολιτικών κομμάτων και σχημάτων.

Έχει λοιπόν σημασία να δούμε κάπως πιο συγκεκριμένα στοιχεία (σ.σ. οι αριθμοί των ψήφων είναι στο 100% των εκλογικών τμημάτων, δηλαδή σε 22.560 από 22.561 τμήματα):


Η αποχή αυξήθηκε σε σχέση με τις εκλογές του 2012 και έφτασε το 40,04% από 37,5%.


Η ΝΔ τον Ιούνη του 2012 είχε πάρει 1.825.497 (29,66%).

Έπεσε στο 1.295.967 ψήφους (22,71%).

Έχασε 529.530 ψήφους, δηλαδή το 29% της εκλογικής της δύναμης.


Το ΠΑΣΟΚ τον Ιούνη του 2012 είχε πάρει 756.024 ψήφους (12,28%).

Η Ελιά έπεσε στις 457.573 ψήφους (8,02%).

Έχασε 298.451 ψήφους, δηλαδή περίπου το 40% της εκλογικής του δύναμης.


Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες τον Ιούνη του 2012 είχαν πάρει 462.406 ψήφους.

Έπεσαν στις 197.536.

Έχασαν 264.870 ψήφους, δηλαδή το 57,3% της εκλογικής τους δύναμης.


Η ΔΗΜΑΡ τον Ιούνη του 2012 είχε πάρει 384.986 ψήφους.

Έπεσε στις 68.695 ψήφους.

Έχασε 316.291 ψήφους, δηλαδή το 82,1% της εκλογικής της δύναμης.


Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάρει 1.655.022 ψήφους (26,89%).

Πήρε 1.516.634 ψήφους (26,58%).

Έχασε 138.388 ψήφους, δηλαδή το 8,45% της εκλογικής του δύναμης.


Τα υπόλοιπα κόμματα (σ.σ. σε αυτά υπολογίζουμε όσα δεν έβγαλαν έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο και όσα δεν είχαν βγάλει έδρα στο Εθνικό Κοινοβούλιο) στις ευρωεκλογές 2014 πήραν συνολικά 978.140 ψήφους και ποσοστό 17,13%.

Τον Ιούνη του 2012 είχαν 368.277 και ποσοστό 5,97%.

Πήραν 609.863 ψήφους παραπάνω και ποσοστό περίπου 11,5%.


Ένα μέρος των ψήφων που μετακινήθηκαν, πήγαν προς τη Χρυσή Αυγή που πήρε 536.409 ψήφους (από 426.024) και αύξησε την εκλογική της δύναμη κατά 25%, αλλά και προς το Ποτάμι που πήρε 376.629 ψήφους.

Η επόμενη μέρα του αστικού πολιτικού συστήματος(*)

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών παρήγαγε ένα γρίφο που φαινομενικά είναι αδιέξοδο για το αστικό πολιτικό σύστημα. Η ΝΔ ηττήθηκε αλλά όχι τόσο ώστε να θεωρείται αυτόματη η ανατροπή της κυβέρνησης και ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε αλλά όχι τόσο ώστε να μπορεί να ανατρέψει την κυβέρνηση.

Αυτή η ισορροπία και η αλληλοεξουδετέρωση δυνάμεων, δίνει στην ταξική εξουσία του κεφαλαίου (ΣΕΒ, πολυεθνικές, ενώσεις τραπεζών, ξένοι δανειστές, ξένα κέντρα εξουσίας κ.α.) να κάνει μεθοδικά και χωρίς πίεση, τις επιλογές της, προωθώντας στην κυβερνητική εξουσία, τον επόμενο πολιτικό διαχειριστή των υποθέσεων της άρχουσας τάξης.

Το πλέον επικρατέστερο σενάριο που φαίνεται ότι θα επιλέξει η ντόπια και διεθνής άρχουσα τάξη (κεφαλαιοκράτες) είναι συνοπτικά το εξής:

Ο Σαμαράς έχει τελειώσει ως πρωθυπουργός. Το έργο του όμως όχι. Έτσι τον κρατάμε μέχρι να εξαντλήσει όλες τις εφεδρείες και δυνάμεις που έχει, για να περάσει όλα τα επαχθή μέτρα, ώστε ο επόμενος πρωθυπουργός να ασχοληθεί με «αναπτυξιακά μέτρα» που θα δώσουν άλλον αέρα στο σύστημα. Στο σενάριο αυτό, η ΧΑ παραμένει στις αφανείς εφεδρείες της άρχουσας τάξης.

Για αρκετούς μήνες ακόμη δεν θα επιτρέψουν εκλογές.

Από την άλλη, μετά από κάποιες «αναγκαίες αλλαγές και εσωτερικές διευθετήσεις ομάδων και θέσεων» όπως η μονοφωνία, που θα επιβάλουν στον ΣΥΡΙΖΑ, θα αρχίσουν να υποχωρούν οι αρνητικές ειδήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ και να προβάλλονται οι θετικές. Ειδήσεις όπως, τι είπε ο Λαφαζάνης ούτε που θα ακούγονται. Σε βάθος χρόνου, κάθε μήνα τα κανάλια θα αφήνουν να διαφαίνεται με μεγαλύτερη ένταση η σίγουρη επόμενη διακυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο ο χρόνος κυλάει, τόσο το ποσοστό του θα ανεβαίνει, ανάλογα βέβαια και με την εμπιστοσύνη που αποπνέει, μεταμορφωμένο όπως τον θέλουν.

Σε συνέχεια, θα επιλέξουν, αν αξίζει να έχει αυτοδυναμία ή να τον τραβάνε από τη μύτη με άλλο κόμμα ή με μεγάλο συνασπισμό με τη ΝΔ. και αναλόγως θα βάλουν το χεράκι τους για το αποτέλεσμα.

Να μη σας φανεί παράξενο αν σε λίγο καιρό, τα απαξιωτικά σχόλια για τον ΣΥΡΙΖΑ αντικατασταθούν με θετικές ειδήσεις. Θα είναι μέσα στο πλάνο «ωρίμανσης» του κόμματος από τα μέσα ενημέρωσης.

Η δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να αρνηθεί αυτή την εξέλιξη, είναι σχεδόν μηδαμινή. Κυβερνητική εξουσία θέλει κυβερνητική εξουσία του προσφέρουν. Αν αρνηθεί, απλώς θα χαθεί πρόωρα.

Στο τέλος αυτού του σεναρίου, θα έχουμε έναν «ώριμο» ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει και μια «ώριμη» άρχουσα τάξη να τον αναδείξει σε κυβέρνηση.


Τι γίνεται όμως με την ψήφο του λαού; Ποιος τον ρώτησε για τα σενάρια της άρχουσας τάξης;


Σίγουρα η άρχουσα τάξη έχει αποδείξει ότι μπορεί να επηρεάσει αποφασιστικά την κρίση του λαού με τους τεράστιους και ποικίλους μηχανισμούς που διαθέτει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άνοδος και η πτώση του Γιώργου Παπανδρέου. Ο κ. Παπανδρέου (Γ.Α.Π.) τον Απρίλιο του 2009 προβάλλονταν χλευαστικά ως ο ανίκανος να περάσει και μια αλυσίδα σε ποδήλατο όχι και να κυβερνήσει τη χώρα με σχέδιο και πρόγραμμα. Στα τέλη Απριλίου μεταμορφώθηκε σε «υπεύθυνο» ηγέτη με «σοβαρό πρόγραμμα» και τον Οκτώβριο συνέτριψε τη ΝΔ, κερδίζοντας αυτοδυναμία. Παραλείπουμε την κραυγαλέα σιωπή των μμε στο τεράστιο ψέμα «λεφτά υπάρχουν» εν μέσω τεράστιας δημοσιονομικής κρίσης.


Εδώ τον καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του λαού τον έπαιξαν τα μέσα ενημέρωσης που συστηματικά και με ενιαία γραμμή άλλαξαν στάση έναντι του Γ.Α.Π. και το αποτέλεσμα ήταν να πείσουν, σε 5 μήνες, το 44% να τον ψηφίσει. Τον Νοέμβρη του 2011 στη μέση της πορείας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, και διατηρώντας την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, με μόνη αφορμή το «ατόπημα» του Γ. Παπανδρέου να επιλέξει δημοψήφισμα χωρίς να ρωτήσει τους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού και διεθνούς κεφαλαίου, οι εσωτερικοί μηχανισμοί ελέγχου της πολιτικής εξουσίας από την ταξική εξουσία (άρχουσα τάξη) λειτούργησαν αστραπιαία και σε χρόνο ενός ταξιδιού, από τη Νίκαια της Γαλλίας στην Αθήνα, καθαιρέθηκε ο Πρωθυπουργός! Χωρίς καν να ρωτηθεί ο λαός, βρέθηκε το νέο (πολυκομματικό) κυβερνητικό σχήμα και σε λίγες μέρες επιβλήθηκε και ο Πρωθυπουργός επιλογής των ξένων. Σε συνέχεια, αυτό το επικύρωσαν με εκλογές και νίκη της ΝΔ παρότι, στο μεταξύ, έκανε στροφή 180 μοιρών από τις θέσεις της.


Να μη ξεχνάμε εδώ και το παρόμοιο «τσαλάκωμα» του Κώστα Καραμανλή στα τέλη Αυγούστου 2009, κάτω από ορυμαγδό πιέσεων από τη ντόπια άρχουσα τάξη και των ξένων, γιατί δεν τους έκανε τη δουλειά που ήθελαν, όπως την ήθελαν και είχε «παραστρατήσει» με τους αγωγούς. Έτσι, ενώ ετοίμαζε τις οικονομικές διακηρύξεις της κυβέρνησής του για τη ΔΕΘ, νύχτα του άλλαξαν το λόγο (και τα φώτα!) και ξυπνήσαμε με διακήρυξη εκλογών και ουσιαστική παραίτησή του ακόμη και από την διεκδίκησή τους! Όπως ο Γ.Α.Π. έτσι και αυτός, διέθετε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που έιχε ανανεώσει μόλις 2 χρόνια πριν, αλλά του ήταν εντελώς άχρηστη μπροστά στη δύναμη της ταξική εξουσίας που υπηρετούσε. Αυτό θα πει δύναμη του κεφαλαίου και της ταξικής εξουσίας, έναντι των διαχειριστών τους.




Τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν πόσο γρήγορα η άρχουσα τάξη μπορεί να αναδείξει και να καθαιρέσει κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς, δείχνει, επίσης, πόσο ισχυρά μέσα έχει να αλλάζει επιλογές και να πείθει τον λαό για τις επιλογές της και να μην υποτιμάμε ποτέ αυτή τη δύναμη.


Έτσι, σύμφωνα με το σενάριο αυτό, ο λαός θα πειστεί ότι η «καλύτερη κυβέρνηση» είναι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Αν διαφωνήσει ο κ. Σαμαράς θα έχει απλώς την τύχη του Γ.Α.Π. ή του Κ. Καραμανλή.


«Ατυχήματα» βέβαια της άρχουσας τάξης με τον λαό, πάντα είναι πιθανά αλλά σε εποχές κρίσης μάλλον «απαγορεύονται»! Αρκεί να θυμηθούμε το «ατύχημα» με την αντίδραση του λαού της Κύπρου στα μέτρα της ΕΕ, όταν αποφασίστηκε να καρατομηθεί η οικονομία της και το «τουμπάρισμα», μέσα σε 24 ώρες, για να πειστούμε.




Όλα τα παραπάνω, ο λαός μπορεί να τα ματαιώσει μόνο αν απεξαρτηθεί από τα δεσμά με τα οποία τον δένει η άρχουσα τάξη. Σε αυτό, καθοριστικό ρόλο μπορούν να παίξουν οι δυνάμεις του ΚΚΕ και των ριζοσπαστών αριστερών που αρνούνται κάθε ρόλο της άρχουσας τάξης στις επιλογές τους. Αυτό το σενάριο όμως, προϋποθέτει μεγάλο άλμα στην οργάνωση της εργατικής τάξης και του λαού, ώστε να μπορέσει να αντισταθεί οργανωμένα και αποτελεσματικά. Δεν είναι γνωστό πως και αν θα μπορούσε να γίνει αυτό αλλά, αν γίνει, θα μιλάμε για πραγματική ανατροπή των τρεχόντων πολιτικών σχεδίων της άρχουσας τάξης.


(*) Το σενάριο που εκτίθεται είναι φανταστικό και κάπως κυνικό. Το κατά πόσο θα ισχύσει, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και κυρίως από την αντίσταση του λαού. Ωστόσο, πατάει στις πρακτικές και στις εμπειρίες που έχουν αποκτηθεί από τη λειτουργία των σχέσεων ταξικής και πολιτικής εξουσίας του κεφαλαίου που όχι λίγες φορές είναι εξόφθαλμα προκλητική.

Στην μνήμη του Παναγιώτη Κοσιώνη

Cogito ergo sum
Στις 21 Μαΐου 1934 γεννιέται στον Αλισσό της Αχαΐας, 15 χιλιόμετρα δυτικά τής Πάτρας, ο άνθρωπος που έμελλε να γίνει ένα από τα πιο αγαπημένα και συνάμα από τα πιο αδικημένα πρόσωπα των πατρινών. Ο οφθαλμίατρος των φτωχών. Ο Παναγιώτης Κοσιώνης.

Ο Κοσιώνης δεν ξέχασε ποτέ ότι πήγαινε σχολείο ξυπόλητος, ότι τέλειωσε το -οκτατάξιο τότε- γυμνάσιο με δανεικά βιβλία (ποιά δωρεάν παιδεία;) κι ότι σπούδασε με την βοήθεια ολόκληρου του χωριού του. Έτσι, μέχρι το τέλος της ζωής του, αρνιόταν να πάρει λεφτά από όσους καταλάβαινε πως είχαν οικονομικό πρόβλημα. Ηλικιωμένοι, άνεργοι, πολύτεκνοι, φοιτητές και κάθε λογής φτωχαδάκια έκαναν παρέλαση στο ιατρείο του. Ήξερε ότι αρκετοί απ' αυτούς ντύνονταν επίτηδες με φτωχικά ρούχα για να τον ξεγελάσουν αλλά πάντοτε υποστήριζε πως ήταν προτιμώτερο να τον κοροϊδέψουν δέκα παρά να στερήσει το γάλα των παιδιών του από έναν που είχε πραγματική ανάγκη.

Ως άνθρωπος που είχε έμφυτο το αίσθημα της κοινωνικής προσφοράς και, πάνω απ' όλα, ως άνθρωπος που δεν ξέχασε ποτέ την ταξική του καταγωγή, από νωρίς ο Κοσιώνης ασπάστηκε τον κομμουνισμό και ασχολήθηκε ενεργά με τα κοινά. Το 1982, βγαίνοντας από τα στενά όρια του χωριού του, αναδείχτηκε δημοτικός σύμβουλος πατρέων, αξίωμα που επρόκειτο να υπηρετήσει αδιάκοπα επί 20 χρόνια. Το Ιούνιο του 1989 εξελέγη βουλευτής Αχαΐας με το ΚΚΕ, θέση στην οποία εκλέχτηκε και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς αλλά και στις εκλογές του 1990. Παρά την εξαιρετικά υψηλή δημοφιλία του και την πλατειά αποδοχή του, δεν κατάφερε να εκλεγεί το 1993 και το 1996, χάρη στα "τερτίπια" του εκλογικού νόμου και στις "γκέλες" της δεύτερης κατανομής. Επανήλθε, όμως, στην βουλή το 2000 και το 2004, ενώ πριν τις εκλογές τού 2007, στα 73 του χρόνια, αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική.

Ο Κοσιώνης διεκδίκησε την εκλογή του στον δημαρχιακό θώκο τής Πάτρας σε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις (1994, 1998, 2002) τερματίζοντας πάντοτε τρίτος αλλά συγκεντρώνοντας πάντοτε διπλάσιο και τριπλάσιο ποσοστό από το εκλογικό ποσοστό τού ΚΚΕ που τον στήριζε. Στην μνήμη των πατρινών διατηρούνται ολοζώντανα τα όσα έγιναν στις εκλογές τού 1998.

Σ' εκείνες τις εκλογές υπήρχε διάχυτη η αίσθηση ότι ο Κοσιώνης θα πέρναγε στον δεύτερο γύρο, όπου θα "κατάπινε" τον αντίπαλό του -ήδη δήμαρχο και υποστηριζόμενο από το ΠαΣοΚ- Ανδρέα Καράβολα. Την ημέρα των εκλογών, ο μηχανισμός τού Καράβολα έβαλε μπρος ένα εκτεταμένο δίκτυο exit poll σε δεκάδες εκλογικά τμήματα της πόλης. Νωρίς το απόγευμα τα exit poll είχαν πιστοποιήσει την δυναμική Κοσιώνη για συμετοχή στον δεύτερο γύρο. Τότε ήταν που ξαμολύθηκε ο οργανωμένος πυρήνας των οπαδών τού ΠαΣοΚ για να ψηφίσει μονοκούκι...Φλωράτο, τον υποψήφιο που στήριζε η...Νέα Δημοκρατία (!) επειδή τον θεωρούσαν ευκολώτερο αντίπαλο. Έτσι, παρά το 27,24% και τις σχεδόν 20.000 ψήφους που συγκέντρωσε ο συνδυασμός του, ο Παναγιώτης Κοσιώνης δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο για 1.870 ψήφους.

Η άτιμη αυτή ενέργεια των πασόκων έγινε τόσο απροκάλυπτα ώστε σύντομα μαθεύτηκε σ' όλη την πόλη, ξεσηκώνοντας κύματα αγανάχτησης. Όσο κι αν ο Καράβολας προσπάθησε να αρνηθεί τα πάντα, οι πατρινοί δεν πείστηκαν κι αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν. Έτσι, την επόμενη Κυριακή ο Ευάγγελος Φλωράτος συγκέντρωσε πάνω από 34.500 ψήφους και κατάφερε να γίνει ο μοναδικός μέχρι σήμερα νεοδημοκράτης δήμαρχος πατρέων.


Σήμερα, μια μέρα μετά την περήφανη νίκη τού επίσης κομμουνιστή Κώστα Πελετίδη, είχα στο μυαλό μου πολλά θέματα για να ασχοληθώ σε τούτο το σημείωμα. Ήμουν σίγουρος ότι θα έγραφα κάτι πανηγυρικό. Όμως, θεώρησα υποχρέωσή μου να το αφιερώσω στον αξέχαστο Παναγιώτη Κοσιώνη, ο οποίος μας άφησε για πάντα στις 12 Φεβρουαρίου 2008, φεύγοντας με την πίκρα ότι τούτη η πόλη δεν του έδωσε ποτέ την ευκαιρία που εδικαιούτο. Έπρεπε να περάσουν 16 χρόνια για να μπορέσουν οι πατρινοί να καθαρίσουν το άγος και την ντροπή τού 1998 με την εκλογή ενός άλλου γιατρού των φτωχών.

Παναγιώτη, θα σε θυμόμαστε πάντα. Κι αισθάνομαι ότι πρέπει να αφιερώσουμε στην μνήμη σου την χτεσινή μέρα.

Πρώτο συμπέρασμα: Ήττα της κυβέρνησης αλλά όχι της πολιτικής της-Ανάγκη να δυναμώσει ο λαός

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δίνει το ΥΠΕΣ αυτή τη στιγμή στο 23,5% του συνόλου η εικόνα είναι η πιο κάτω:

 26,43 %
 23,16 %
 9,38 %
 8,07 %
 6,59 %
 6,01 %
 3,44 %
 2,73 %
 1,45 %
 1,24 %
 1,06 %

Το αποτέλεσμα αυτό έχει στοιχεία που σίγουρα χρειάζονται προσεκτική ανάλυση.
Δεν μπορεί να μη βλέπει όμως κανείς κάποια καθαρά συμπεράσματα που βγαίνουν αναγκαστικά.

Ήττα της ΝΔ - Πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ με καθαρή διαφορά

Το πρώτο είναι η μεγάλη πτώση και ήττα της ΝΔ αλλά και η πτώση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ παρά την μεταμφίεση σε ΕΛΙΑ. Η ΝΔ από 29,66% βρίσκεται στο 23,1% ενώ το ΠΑΣΟΚ από 12,28% έχει βρεθεί στο 8%. Η ΔΗΜΑΡ που ήταν ο 3ος εταίρος της συγκυβέρνησης τιμωρείται με αποβολή με ένα ποσοστό λίγο πάνω απο το 1%.
Παρ'όλα αυτά δεν καταδικάστηκε η κυβερνητική πολιτική αφού κόμματα όπως το ΠΟΤΑΜΙ φαίνεται να κερδίζουν από τη διαρροή αυτή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στα ποσοστά του 2012, επιβεβαιώνοντας ψηλά ποσοστά και είναι ο νικητής των εκλογών με καθαρή διαφορά 3,5 μονάδων, έστω και με ένα ποσοστό κάτω από το 30%.
Η Χ.Α παρά τα όσα αποκαλύφθηκαν τον τελευταίο καιρό, κι εδώ μιλάμε για δολοφονίες ανθρώπων, ανέβασε το ποσοστό της στο 9,38% πράγμα που πρέπει να βάλει σε πολλές σκέψεις για τον τρόπο που προβάλλεται ο φασισμός και τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπισθεί και εδώ αλλά και σε πολλές άλλες χώρες όπου επίσης είχαμε άνοδο  ακροδεξιών και εθνικιστικών κομμάτων. Η αποπολιτικοποίηση της πολιτικής φέρνει στο τέλος πάντα τέτοια αποτελέσματα.

Το ΚΚΕ φαίνεται να έχει άνοδο σε σχέση με το χαμηλό ποσοστό του 2012, όμως επίσης φαίνεται ότι ένα μεγάλο ποσοστό από παλιούς και καινούργιους ψηφοφόρους του, υποκύπτει στον εκβιασμό και παγιώνει την ψήφο προς τον ΣΥΡΙΖΑ (έστω και με κατεβασμένο το κεφάλι).
Θετικό για το ΚΚΕ η διατήρηση των 2 εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο και φυσικα στα λίγα θετικά αυτών των εκλογών η εκλογή Πελετίδη στην Πάτρα που είναι το 2ο λιμάνι της χώρας.

Το πολυσυζητημένο ΠΟΤΑΜΙ δεν επιβεβαίωσε τα ψηλά ποσοστά που του έδιναν, όμως το όλο εγχείρημα έδειξε την ευκολία που εχει το σύστημα στη δημιουργία ακίνδυνων εναλλακτικών. Με ανάλογο τρόπο είχαν φουσκώσει τα ποσοστά της ΔΗΜΑΡ που τώρα εξαφανίζεται.

Συνολικά σαν πρώτο γενικό συμπέρασμα θα λέγαμε ότι είδαμε την έκφραση ενός αδύναμου λαού που και πάλι προσπάθησε να ψελλίσει ένα οποιοδήποτε ΟΧΙ στην κυβέρνηση, αποφεύγοντας να πάρει καθαρή πολιτική θέση απέναντι στην πολιτική της ΕΕ που τον ταλαιπωρεί.

Τέλος θα έλεγα πως δεν είναι δυνατό να περιμένει κανείς την ανάδειξη ενός πολύ ισχυρού ΚΚ από έναν αδύναμο λαό.

Η δύναμη του ΚΚΕ, και γενικά ενός πραγματικά κομμουνιστικού κόμματος, δεν μπορεί παρά να είναι μέτρο της δύναμης του λαού.

Το ΚΚΕ πρέπει να κάνει τα αδύνατα δυνατά, για να δυναμώσει ο λαός.
Η μαζικοποίηση και η αναγέννηση του λαικού εργατικού κινήματος είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη.
Μόνον έτσι μπορεί να περιμένουμε ριζοσπαστικοποίηση του λαού που στην καθημερινή πάλη θα βρεί το βηματισμό του, θα νοιώσει τη δύναμή του και θα μπορέσει να απαντήσει αποτελεσματικά.

Άρθρο του Κώστα Καζάκου- "Ο Λαός υπήρξε κυρίαρχος μόνο όταν πήρε το ντουφέκι στο χέρι"

Του Κώστα Καζάκου*

Οι εκλογές! Ο πρώτος θεσμός! Η πεμπτουσία της Δημοκρατίας! Ο κυρίαρχος Λαός αποφασίζει για τις τύχες της Πατρίδας! Κούφιες λέξεις. Άδεια νοήματα.

Ο Λαός υπήρξε κυρίαρχος μόνο όταν πήρε το ντουφέκι στο χέρι.

Στις κάλπες σύρθηκε πάντα σιδηροδέσμιος.

Οχτώ δεκαετίες που θυμάμαι...

Οι βασιλικές δικτατορίες, ο Μεταξάς με τη φασιστική νεολαία του, η λαίλαπα του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού, ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος, με τα πενήντα εκατομμύρια θύματα...

Μέσα στον πανικό του πολέμου, ο Λαός βρέθηκε με το ντουφέκι στο χέρι κι έγινε Κυρίαρχος Λαός. Παρά την ξενοδουλεία και την υποταγή της άρχουσας τάξης, ο Λαός δημιούργησε το Έπος του '40 κι αμέσως μετά, τη Μεγάλη Εθνική Αντίσταση, που έγινε φάρος για ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη.

Αμέσως η Μεγάλη Βρετανία, η μεγάλη σύμμαχος, έκανε ωμή στρατιωτική επέμβαση, για να αποκαταστήσει την τάξη στον τόπο μας. Να ξανακάνει δούλο τον κυρίαρχο Λαό και να χτίσει το κράτος των γερμανοτσολιάδων και των δοσίλογων. Με το κάλπικο δημοψήφισμα του '46 ξαναφέρανε το βασιλιά τον Μπόμπα και εξασφαλίσανε την απρόσκοπτη ροή του εθνικού πλούτου, προς τα ξένα μονοπώλια και τους Έλληνες συνεργάτες τους.

Ο Λαός κυνηγήθηκε, φυλακίστηκε, εξορίστηκε, βασανίστηκε, εκτελέστηκε.

Τον έσπρωξαν στον εμφύλιο πόλεμο. Τον ανάγκασαν να ξαναβγεί στο βουνό με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει. Και δημιούργησε ακόμα ένα έπος. Τον υπερήφανο, τον ανυπότακτο Δημοκρατικό Στρατό της Ελλάδας.

Ο Λαός καταστράφηκε. Η Ελλάδα εξανδραποδίστηκε. Ο Ανθός του τόπου μας χάθηκε.

Και πάλι εξασφαλίστηκε η απρόσκοπτη ροή του εθνικού πλούτου προς τα ξένα μονοπώλια και τους Έλληνες συνεργάτες τους.

Ακολούθησαν οι τρομερές δεκαετίες του '50, του '60, του '70.

Βασιλικό παρακράτος, δοτοί ηγέτες, κάλπικες εκλογές, βία και νοθεία, δολοφονίες αγωνιστών, βασιλικά πραξικοπήματα, δεν έφτασαν να κάμψουν το ηθικό του Λαού. Αναγκάστηκαν να κάνουν τη Δικτατορία των Αμερικάνων πρακτόρων το '67. Εθνική προδοσία σ' όλο της το μεγαλείο. Χάθηκε η Κύπρος.

Και ύστερα μια μεταπολίτευση. Και πάλι, όλα στα χέρια τους. Κάλπικες κάλπες, κάλπικοι Εθνάρχες, καινούργιοι Σωτήρες και ο χορός καλά κρατεί. Πετάγανε κι ένα ξεροκόμματο Αλλαγής στο Λαό να του κλείσουνε τα μάτια και χωρίς να το καταλάβουμε γίναμε ξαφνικά Ευρωπαίοι. Μπήκαμε στη μεγάλη οικογένεια των πολιτισμένων λαών. Και θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια.

Τότε ήταν που άρχισε η μεγάλη λεηλασία. Ο εθνικός πλούτος υποθηκεύτηκε για πολλά χρόνια στους διεθνείς τοκογλύφους. Ο Λαός σπρώχτηκε στη γωνία. Από δούλους μας μετατρέψανε σε ανέργους. Η φασιστική Ευρώπη μάς τα πήρε όλα. Μας έγδυσε στην κυριολεξία. Μας έφαγε την Αξιοπρέπειά μας, την Υπερηφάνεια μας, τον Πατριωτισμό μας, τη σύνταξή μας, τα φάρμακά μας, την παιδεία μας... Και τα θύματα, όσα και του πολέμου. Σωρός οι αυτόχειρες. Σωρός οι άστεγοι. Σωρός οι διακονιαρέοι. Η Πατρίδα μας έγινε ένα απέραντο ναζιστικό στρατόπεδο εξόντωσης.

Να η κατάντια μας!

Και μέσα σ' αυτήν την κατάντια, οι νεόκοποι Σωτήρες καλούνε πάλι το Λαό στην κάλπικη Κάλπη. Και μας φοβερίζουνε ξεδιάντροπα. `Η θα μας ψηφίσετε για να κάνουμε με σταθερότητα τη δουλειά μας ή θα χαθείτε! Κι άλλο να χαθούμε; Και τόσα χρόνια δεν κάνανε με σταθερότητα τη δουλειά τους; Τους εμπόδισε κανείς; Κυβερνήσεις αλλάζανε όποτε θέλανε, υπουργούς αλλάζανε όποτε θέλανε, νόμους ψηφίζανε όποτε και όπως θέλανε, μέχρι και τραπεζίτη πρωθυπουργό μας φορέσανε.

Κι ο Λαός; Παραζαλισμένος, τρομοκρατημένος, πεινασμένος, αγράμματος ή δεν ψηφίζει καθόλου ή στέκεται μπροστά στην κάλπικη Κάλπη, σαν αδέξιο, φοβισμένο παιδί και τελικά στηρίζει πάλι με την ψήφο του τους εχθρούς του. Τους εκμεταλλευτές του.

Και πάλι ο εθνικός πλούτος διοχετεύεται στις τσέπες των τοκογλύφων και των Ελλήνων συνεργατών τους. Και ο χορός καλά κρατεί!

Και λοιπόν, δεν υπάρχει διέξοδος στο αδιέξοδο; Δεν υπάρχει λύση;

Και βέβαια υπάρχει λύση. Μόνο που είναι λίγο ζόρικη λύση. Και χρειάζεται λίγο θάρρος. «Θαρσείν χρη, ταχ' αύριον έσετ' άμεινον», που λέγανε οι παλιοί.

Η λύση είναι ο ίδιος ο Λαός. Ο Λαός πρέπει ν' ανοίξει τα μάτια του, να ξεβουλώσει τ' αυτιά του και ν' ακούσει τη φωνή των κομμουνιστών με εμπιστοσύνη. Χωρίς προκατάληψη. Ν' ακούσει τη φωνή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας, που του λέει πάντα την αλήθεια και που δεν έχει διαψευσθεί ποτέ στις εκτιμήσεις του. Να ακουμπήσει με εμπιστοσύνη τις προσδοκίες του στο ΚΚΕ γιατί οι κομμουνιστές είναι οι μόνοι αληθινά δικοί του άνθρωποι. Είναι οι μόνοι που υπερασπίζονται τα δικά του συμφέροντα.

Με τους αγώνες και το αίμα των κομμουνιστών πέτυχαν οι εργαζόμενοι της χώρας μας, όσα δικαιώματα κατακτήθηκαν στον αιώνα που πέρασε. Γιατί οι κομμουνιστές και το Κόμμα τους, το ΚΚΕ, είναι οι μόνοι που είναι έτοιμοι να δώσουν και τη ζωή τους ακόμα, στην υπεράσπιση των Λαϊκών συμφερόντων. Για να πάρει ο Λαός την Εξουσία μια μέρα, να γίνει αληθινά Κυρίαρχος Λαός και να διαχειριστεί προς όφελός του τον πλούτο που παράγει με το μυαλό και με τα χέρια του.

Αφύπνιση λοιπόν και ψηλά το κεφάλι.

Δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνατός κι ανίκητος Λαός.

*Ο Κώστας Καζάκος είναι ηθοποιός - σκηνοθέτης

Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», Σάββατο 24 - Κυριακή 25 Μάη 2014.

Δεν παίζονται!

Kαλά αυτοί δεν παίζονται!
Άκου επίθεση με σφαίρες στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ!
Μιλάμε για τρομερό γέλιο...

Η απελπισία στο μεγαλείο της.
Εντελώς συμπτωματικά η  ...επίθεση μίσους στο καλό ΠΑΣΟΚ έγινε το βράδυ πριν τις εκλογές.
Κι όποιος τσιμπίσει...

O κυβ. εκπρόσωπος έκανε και δήλωση:
«Όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις απαιτείται να θωρακίσουμε την Πολιτεία μας απέναντι στην απειλή της τρομοκρατίας» τονίζει ο κ. Κεδίκογλου.

Όλες οι ποιες να κάνουν τι:

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η επίθεση είναι πραγματική και ότι δεν πέρασε  ούτε γι αστείο από το μυαλό των "τρομοκρατών" ότι θα έκαναν καλό στο ΠΑΣΟΚ

Ψύχραιμα και χωρίς αγωνία

Οι δημοτικές περιφερειακές εκλογές πέρασαν.
Ο δεύτερος γύρος κανονικά δεν θα έπρεπε ούτε να υπάρχει ούτε να απασχολεί κανέναν. Το μόνο που κάνει έτσι κι αλλιώς είναι να διαστρεβλώνει ΄την πραγματική εικόνα και την ψήφο του 1ου γύρου.

Ακολούθησε η εβδομάδα των συγκεντρώσεων. Είδαμε την ανύπαρκτη  συγκέντρωση  παρωδία  της ΝΔ(1000 άτομα που κουβάλησαν με πούλμαν από διάφορα μέρη της Ελλάδας στημένα στο διάδρομο ανάμεσα στα παρτέρια της πλ.Συντάγματος), τη συμπαθητική συγκέντρωση του Συριζα στην Ομόνοια(όσο μια μέτρια απεργιακή του ΠΑΜΕ στο ίδιο σημείο) και τη μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο πεδίο του Άρεως με δεκάδες χιλιάδες κόσμο.

Αυτή την εβδομάδα φυσικά είχαμε και ταξίματα και υποσχέσεις...Τεράστιες υποσχέσεις. Το τι ακούσαμε δε λέγεται. Από τις 750000 νέες θέσεις εργασίας(:) μέχρι τα 20 και κάτι δις "επενδύσεων" που φυσικά θα γίνουν μόνο αν νικήσει η ΝΔ...Από την άλλη κυριαρχούσε το "στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν"... 'Ετσι από μόνοι τους... περίπου αυτόματα χωρίς να χρειαστεί καν να αλλάξουμε πλευρό. Αυτά όμως θα τα αφήσουμε ασχολίαστα. Δεν αξίζουν καν τον κόπο.

Έτσι φτάσαμε και στις σημερινές κάλπες.
Αυτό που φάνηκε την περασμένη εβδομάδα ήταν η αδυναμία του λαού να εκφραστεί άφοβα και δυναμικά. Ο συμβιβασμός ήταν παρών με όλους τους τρόπους. Από την υπερψήφιση κεντροδεξιών(φιλομνημονιακών) ψηφοδελτίων σε μεγάλους δήμους και περιφέρειες μέχρι τα μεγάλα ποσοστά της Χ.Α. και την πρωτιά Μώραλη και Μπέου στον Πειραιά και το Βόλο.

Φυσικά δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι κάτι πολύ διαφορετικό θα συμβεί αυτή την Κυριακή παρά τα πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά που υπάρχουν αντικειμενικά. Ο φόβος και ο συμβιβασμός θα είναι και πάλι εκεί. Με ποιον τρόπο μένει να το δούμε...

Το θετικό της πρώτης Κυριακής ήταν βέβαια η πολύ σημαντική ενίσχυση των ποσοστών του ΚΚΕ(μέσα από τη Λαική Συσπείρωση). Το αν θα υπάρχει συνέχεια και επιβεβαίωση σ'αυτή την ενίσχυση θα το ξέρουμε σε λίγο.

Το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, δηλαδή το πως θα μοιραστούν οι ψήφοι ανάμεσα στα κόμματα, δεν μπορεί να το ξέρει κανείς. Οι δυναμικές των πολιτικών επιλογών όμως έχουν φανεί.
Η "φιλοευρωπαική" δηλαδή φιλοΕΕ επιλογή θα πάρει το τεράστιο ποσοστό ενώ η αντιΕΕ γραμμή του ΚΚΕ, όποιο ποσοστό κι αν πάρει θα είναι η ηττημένη. Κι αυτό είναι και το πρόβλημα.

Το βράδυ τα κανάλια θα αποφανθούν ότι ο λαός με συντριπτικά ποσοστά αποφάνθηκε υπέρ της ΕΕ και επομένως με κάποια μικρή ή μεγάλη κατανόηση "υπέρ"  της πολιτικής  που τον τσακίζει.

Ο λαός δεν δείχνει λοιπόν να εμφανίζει ακόμη κάποια θετικά ή επιθετικά χαρακτηριστικά που να μπορούν να τον βγάλουν από τη γωνιά της καταστροφής.

Δεν δείχνει να εμπιστεύεται τον εαυτό του και τη δύναμή του.
Δεν δείχνει να καταλαβαίνει ποιος είναι ο πραγματικός του εχθρός.
Δεν δείχνει να καταλαβαίνει ότι το πρόβλημά του εκπορεύεται από την ΕΕ που είναι και το στρατηγείο των αντιπάλων του, των εκμεταλλευτών του δηλ. των μονοπωλίων.
Φαίνεται να δεχεται και να έχει πεισθεί ότι και αυτός έχει πολύ σημαντικό, αν οχι το κύριο, μέρος της ευθύνης για την κρίση.
Δεν δείχνει να βλέπει ακόμη προοπτική στον αγώνα και ψάχνει απελπισμένα  διέξοδο εδώ και τώρα μέσα από τις κάλπες. Προσπαθεί να στείλει ένα "μισομήνυμα", ένα κάποιο έστω και αδύναμο "όχι" και μετά βλέπουμε...
Δεν δείχνει να καταλαβαίνει τον κίνδυνο του φασισμού, του δολοφόνου μπράβου του καπιταλισμού δηλαδή, που ο ρόλος του στη συνέχεια θα είναι πιο καθαρός στο χτίσιμο μιας υποταγμένης συνείδησης και το τσάκισμα των λαικών κινητοποιήσεων.


Απέναντι σε όλα αυτά στέκει μόνο η ανάγκη να δυναμώσει ο λαός. Να δυναμώσει το λαικό εργατικό κίνημα, να δυναμώσει η αντίσταση απέναντι στην έφοδο του καπιταλισμού.
Μια ανάγκη που μόνο το ΚΚΕ προσπαθεί να κάνει φανερή.
Μόνο το ΚΚΕ λέει στο λαό πως μόνο στον εαυτό του και τη δύναμή του μπορεί να έχει εμπιστοσύνη. Μόνο στην οργάνωση και την πάλη του ενάντια στον πραγματικό εχθρό του και όχι ενάντια σε κάποια περίπου "θεόσταλτη" και απρόσωπη κρίση που έσκασε από το πουθενά σαν μπόρα που θα περάσει με λίγη υπομονή.

Σε λίγες ώρες λοιπόν θα έχουμε το αποτέλεσμα.
Όποιο κι αν είναι αυτό, η ζωή από αύριο θα συνεχιστεί.
Και θα έχει τα ίδια σκληρά χαρακτηριστικά.

Ο καπιταλισμός θα συνεχίσει την προσπάθεια να σώσει το τομάρι του σε βάρος του λαού.
Και όσο εμείς δεν καταλαβαίνουμε  την ανάγκη να αντισταθούμε δυναμικά και να τους απειλήσουμε με ανατροπή, η συννεφιά και το γκρίζο θα συνεχιστούν για καιρό ακόμη.

Καλό κόκκινο βόλι.

ΥΓ:  Ανατροπή με μπλέ σαγιονάρες!

Στην περιφέρεια Αττικής είχαμε και μια ... "εξειδίκευση" της γραμμής " στις 25 ψηφίζουμε στις 26 φεύγουνε"(μάλλον φεύγουμε ήθελε να πει,,,, για διακοπές). Τη διαβάσαμε στο twitter της Ρένας Δούρου... Αυτό θα πει προετοιμασία για τις δύσκολες μάχες.
Με απλά λόγια θα το λέγαμε ως εξής: "Το πρωί ψηφίζουμε το απογεματάκι λιαζόμαστε..." ή κάπως έτσι. Οι μπλε σαγιονάρες είναι το νέο επαναστατικό σύμβολο! Πως δεν το σκέφτηκε κανείς μέχρι τώρα;

Aπλά καταπληκτικό! Κι όμως αληθινό....

Μένεις με το στόμα ανοιχτό...
Νομίζεις ότι είναι πλάκα;

Ε λοιπόν είναι απλά αληθινό. Βρές το στο twiter της Ρένας Δούρου @renadourou

Aνθρώπινα πράματα...
Τερμα στα ξύλινα...

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ - Ολη του η ζωή δοσμένη στο Κόμμα

Στα 9 χρόνια από το «φευγιό» του

Στο βουνό, διοικητής της 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ

Σαν σήμερα πριν εννέα χρόνια «έφυγε» ο σύντροφοςΧαρίλαος Φλωράκης. Δεν είναι εύκολο να καταγραφεί σε λίγες γραμμές ολόκληρη η διαδρομή του αγώνα και της προσφοράς του στο Κόμμα και στο κίνημα. Ολόκληρη η ζωή του δοσμένη στον αγώνα για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, για το μέλλον που η εργατική τάξη, ολόκληρος ο λαός θα ζει χωρίς εκμετάλλευση. Που θα είναι πραγματικά ελεύθερος, που θα του ανήκει η ζωή του, το ίδιο και τ' αποτελέσματα της δουλειάς του, και που θα πασχίζει για να ζήσει ο κόσμος ολόκληρος το νέο κόσμο, το σοσιαλισμό.

Ολόκληρη η ζωή του Χαρίλαου Φλωράκη ήταν δοσμένη στον πιο υψηλό σκοπό της ανθρώπινης δράσης. Δεν είναι πάντα εύκολο αυτό. Δεν είναι πάντα εύκολο, η ζωή και η δράση καθενός και καθεμιάς να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα. Απαίτηση για να αλλάξει η ροή της Ιστορίας, σε όφελος αυτών που τη δημιουργούν. Θέλει πολλή δουλειά για να γυρίσει ο ήλιος κι ακόμη περισσότερη όταν οι καιροί είναι χαλεποί. Γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να στέκεται κανείς όρθιος, όταν άλλοι πέφτουν. Και, ακόμα περισσότερο, να ανοίγει νέους δρόμους. Και ο σύντροφος Χαρίλαος Φλωράκης, σ' όλη του την πορεία, μας έδειχνε ακριβώς αυτόν το δρόμο. Μας τον άφησε πολύτιμο δίδαγμα, παρακαταθήκη ξεχωριστή. Μας άφησε τη σπορά του ζευγά, που καρπίζει στα σίγουρα. Γι' αυτό και δίκαια κατέκτησε τον τίτλο του λαϊκού ηγέτη, του ιστορικού ηγέτη, σε όλα τα πεδία του αγώνα. Σήμερα, στα 9 χρόνια από το «φευγιό» του, καταγράφουμε ορισμένες χαρακτηριστικές στιγμές απ' αυτή την τεράστια και ανεκτίμητη αγωνιστική πορεία του.
***

Ο Χαρίλαος Φλωράκης γεννήθηκε στις 20 του Ιούλη στο χωριό Παλιοζογλώπι του Δήμου Ιτάμου στα Αγραφα της Καρδίτσας. Το 1929 γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ. Το 1933 μπαίνει στη Σχολή Τηλεγραφητών των ΤΤΤ (Τηλεγραφίας - Ταχυδρομείων - Τηλεφωνίας). Οντας σπουδαστής κηρύσσεται η μεγάλη απεργία των «Τριατατικών». Οι σπουδαστές απεργούν μαζί με τους εργαζόμενους και ο Χαρίλαος εκλέγεται στην Επιτροπή Αγώνα. Αργότερα, θα συγκροτηθεί Σύλλογος Σπουδαστών των ΤΤΤ, στον οποίο εκλέγεται και γραμματέας. Το 1934 προσλαμβάνεται ως τηλεγραφητής στην ΤΤΤ. Αρχίζει μια απίστευτη περιπλάνηση «μεταθέσεων» από πόλη σε πόλη, εξαιτίας της συνδικαλιστικής του δράσης. Σε όποια πόλη και αν βρεθεί, θα επιδιώξει και θα έχει σύνδεση με πυρήνες παράνομων κομμουνιστών.

Μετά την κήρυξη του πολέμου, ο Χ. Φλωράκης στέλνεται στο μέτωπο. Τη νύχτα της 27ης προς 28η του Οκτώβρη είναι βάρδια στο κεντρικό τηλεγραφείο. Από τις μηχανές που δούλευε πέρασαν τα πρώτα τηλεγραφήματα για την κήρυξη του πολέμου. Την επομένη το πρωί κατατάχτηκε μαζί με τα δύο του αδέλφια. Στις αρχές του Ιούνη του 1941 γίνεται μέλος του ΚΚΕ, το Μάη του 1942 περνάει στην παρανομία και το Δεκέμβρη του ίδιου έτους ανεβαίνει στο βουνό. Από το 1943 έως το 1945 αναλαμβάνει, διαδοχικά, λοχαγός και ταγματάρχης του ΕΛΑΣ, παίρνει μέρος στο Δεκέμβρη του 1944 και τον Οκτώβρη του 1945 συλλαμβάνεται.



Το Γενάρη του 1946 αμνηστεύεται από την κυβέρνηση Σοφούλη και το Δεκέμβρη ανεβαίνει στο βουνό, στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Συμμετέχει σε δεκάδες μάχες, επικεφαλής στρατιωτικών σχηματισμών του Δημοκρατικού Στρατού. Ορίζεται στην αρχή αντισυνταγματάρχης, μετά συνταγματάρχης και στη συνέχεια το 1948 υποστράτηγος του Δημοκρατικού Στρατού. Την άνοιξη του 1949 αναδεικνύεται αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ και στη συνέχεια τακτικό μέλος της ΚΕ του Κόμματος. Το Σεπτέμβρη περνάει στην ΕΣΣΔ, όπου φοιτά και ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Στρατιωτική Ακαδημία Φρούνζε.

Στις 5 του Απρίλη του 1954 επιστρέφει παράνομα στην Ελλάδα. Συλλαμβάνεται στις 27 του Ιούλη, ενώ το Μάη του 1960 ξεκινά η μεγάλη δίκη του στο στρατοδικείο. Στις 20 του Απρίλη 1966 αποφυλακίζεται με όρους. Συλλαμβάνεται και πάλι ανήμερα του Απριλιανού πραξικοπήματος και εξορίζεται μέχρι και την άνοιξη του 1971.

Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ

Μετά τη διάσπαση του Κόμματος το 1968, ο Χαρίλαος Φλωράκης συμμετέχει και συμβάλλει αποφασιστικά στη μάχη για την επικράτηση των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας. Το Δεκέμβρη του 1969 από το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Λέρου (Παρθένι), σημειώνει σε επιστολή του: «Η 12η Ολομέλεια, με τις αποφάσεις της, σήκωσε αποφασιστικά τη σημαία της πάλης ενάντια στον οπορτουνισμό και τον αναθεωρητισμό, που κόντευε, με τη δράση της φραξιονιστικής ομάδας, να κυριαρχήσει και να γίνει η επίσημη πολιτική και οργανωτική γραμμή του κόμματος. Τη σημαία της πάλης για την υπεράσπιση των αρχών του μαρξισμού - λενινισμού, για την οικοδόμηση των Κομματικών Οργανώσεων στην Ελλάδα με βάση τις λενινιστικές αρχές για το κόμμα νέου τύπου. Με τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας σημειώνεται μια αποφασιστική στροφή για να προχωρήσει το κόμμα σταθερά στον επαναστατικό του δρόμο».

Τον Ιούνη του 1972, η 16η Ολομέλεια τον εκλέγει μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη 17η Ολομέλεια, το Δεκέμβρη, εκλέγεται Πρώτος Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος.

Στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος το 1973 επανεκλέγεται Α΄ Γραμματέας της ΚΕ. Τον Αύγουστο του 1974, πριν τη νομιμοποίηση του Κόμματος, ο Χ. Φλωράκης έρχεται στην Ελλάδα. Στην πρώτη μεταπολιτευτική συνέντευξή του, απαντώντας στις - συνήθεις τότε - προβοκάτσιες περί «ΚΚΕ εξωτερικού» είπε στον Κρις Γουντχάουζ: «Κύριε Γουντχάουζ, εγώ είμαι του ...εσωτερικού του εσωτερικού. Οταν έγινε η διάσπαση του ΚΚΕ, από την οποία προέκυψε το λεγόμενο ΚΚΕ Εσωτερικού, εγώ προσωπικά βρισκόμουν στο ...εσωτερικό του εσωτερικού - δηλαδή εξόριστος στο Παρθένι της Λέρου. Οπως και εκατοντάδες άλλοι σύντροφοι που βρίσκονται σήμερα στο ΚΚΕ, που εσείς το χαρακτηρίζετε ως ΚΚΕ εξωτερικού».

Στο 10ο Συνέδριο του Κόμματος (1978), στο 11ο (1982) και στο 12ο (1987) ο Χαρίλαος επανεκλέγεται ΓΓ της ΚΕ.

Το 1989 ήταν μια χρονιά γεμάτη από σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις. Στην Ελλάδα, υπό το βάρος των πολιτικοοικονομικών σκανδάλων εκείνης της εποχής και με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα δύο εκλογικών αναμετρήσεων, από τις οποίες δεν προέκυψε αυτοδύναμη κυβέρνηση, ορκίζονται διαδοχικά η κυβέρνηση Τζαννετάκη και η κυβέρνηση Ζολώτα.

Οι εξελίξεις στις σοσιαλιστικές χώρες αποκτούν δραματικό χαρακτήρα, αφού τίθεται σε εφαρμογή το σχέδιο των ανατροπών. Το καλοκαίρι (11 του Ιούλη) σε Ολομέλεια της ΚΕ ο Χ. Φλωράκης κρίνει πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αλλαγή του Γραμματέα του Κόμματος. Ο ίδιος εκλέγεται Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Οι ζευγάδες φεύγουν η σπορά μένει»
Το Φλεβάρη του 1991 πραγματοποιείται το 13ο Συνέδριο του Κόμματος, που οδήγησε στη διάσπαση του Κόμματος, που προκάλεσε η φραξιονιστική ομάδα στελεχών, η οποία έφυγε από το ΚΚΕ προς τον ΣΥΝ. Το 14ο Συνέδριο (Δεκέμβρης) είναι το Συνέδριο της Ανασυγκρότησης. Το Κόμμα πάλεψε και κατάφερε να σταθεί όρθιο. Στο 14ο Συνέδριο, το ΚΚΕ επανεπιβεβαιώνει τις αρχές του: Το σεβασμό του Καταστατικού του, τη διεθνιστική αλληλεγγύη του, τον επαναστατικό χαρακτήρα του, τη στρατηγική των συμμαχιών και των ανοιγμάτων, τον ταξικό χαρακτήρα του και γενικά την προσήλωσή του στις αγωνιστικές παραδόσεις του και στα ιδανικά του. Ο ρόλος του Χ. Φλωράκη, και στη διάσωση του ΚΚΕ, και στην ανασυγκρότησή του, και στην επιστροφή στις αρχές του υπήρξε αποφασιστικός. Στο 14ο Συνέδριο εκλέχτηκε επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ.

Ολα τα χρόνια που ακολούθησαν, ο Χαρίλαος Φλωράκης συνέχισε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Με το κύρος που διέθετε στην ελληνική κοινωνία και την πείρα του, με το πείσμα του και το σοφό του λόγο, παρέμεινε πάντοτε στήριγμα για ολόκληρο το Κόμμα και σε κάθε του επιλογή. Δεκάδες και εκατοντάδες ήταν οι συναντήσεις που είχε με φορείς, με κατοίκους περιοχών, με οργανώσεις εργαζομένων, με νέους και με νέες. Ο λόγος του, πάντα μεστός και ουσιαστικός, αποτέλεσε σε όλες τις περιπτώσεις παρέμβαση - ύμνο για την πίστη στο Κόμμα, στην υπόθεση της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού.

Οταν, σύντροφοι και φίλοι του 'λεγαν πως οι παλιοί αγωνιστές ένας - ένας φεύγουν, εκείνος έλεγε:

«Οι ζευγάδες φεύγουν, μωρέ! Η σπορά μένει. Και φουντώνει. Και μεγαλώνει. Και καρπίζει. Και ρίχνει νέους σπόρους στη γη. Και οι κύκλοι επαναλαμβάνονται. Ετσι νόμιζε και η γενιά του 1912-1913 ότι είναι η τελευταία ηρωική γενιά. Και τι θα γίνει ο τόπος μόλις φύγει. Μα ήρθε η γενιά του '40, η νέα σπορά, και ανέβασε πιο ψηλά τη σημαία του αγώνα. Ετσι λέει κάθε γενιά - ταυτίζοντας τον εαυτό της με την ιστορία. Και λησμονά τη σπορά. Που έρχεται πολύ βαθιά από το παρελθόν και πηγαίνει πολύ βαθιά στο μέλλον. Βλέπεις, μωρέ, αυτά τα νιάτα γύρω σου, που νομίζεις πως είναι ξεστρατισμένα και συμβιβασμένα; Κούνια που σε κούναγε. Μόλις υπάρξει μια σπίθα, αυτά τα νιάτα θα γίνουν πυρκαγιά, θα γίνουν ηφαίστειο. Και θα αποδειχθούν καλύτερα από τη γενιά των πατεράδων τους και των παππούδων τους. Και θα σηκώσουν τη σημαία του αγώνα μέχρι τον ήλιο. Είναι η σπορά, σου λέω...».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

51 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

Σαν σήμερα, πριν 51 χρόνια (στις 22/5/1963), χτυπήθηκε θανάσιμα στη Θεσσαλονίκη από παρακρατικούς ο συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ βουλευτής, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και την Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), Γρηγόρης Λαμπράκης.Εχασε τη μάχη για τη ζωή πέντε μέρες μετά, στις 27 Μάη, στο νοσοκομείο «ΑΧΕΠΑ», όπου μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση μετά από τη δολοφονική επίθεση.

Ο Γρ. Λαμπράκης γεννήθηκε στις 3/4/1912 στην Κερασίτσα της Τεγέας. Το 1934 μετακόμισε στην Αθήνα για να γραφτεί στην Ιατρική Σχολή και την ίδια χρονιά έκανε τα πρώτα βήματά του στον αθλητισμό. Στη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων κέρδισε 12 χρυσά μετάλλια σε βαλκανικούς αγώνες στο άλμα εις μήκος και στις αποστάσεις 100 και 200 μέτρων. Το 1940 πήρε το πτυχίο του. Το 1943 πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ενωσης Ελλήνων Αθλητών, η οποία διοργάνωσε στη συνέχεια αγώνες για την ενίσχυση των λαϊκών συσσιτίων. Επειτα από τον πόλεμο εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ανακηρύχτηκε σε υφηγητή στο ίδιο πανεπιστήμιο.

Το 1961 εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά με τον εκλογικό συνδυασμό ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο, ο οποίος προέκυψε ως εκλογική συνεργασία της ΕΔΑ με το Εθνικό Αγροτικό Κόμμα). Παράλληλα ανέπτυξε πρωτοπόρα δράση στην οργάνωση και τους αγώνες της ΕΕΔΥΕ. Στις 24 Ιούνη 1962, παίρνει μέρος στο Α' Εθνικό Συνέδριο για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό κι εκλέγεται αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ. Τον Απρίλη του 1963, παίρνει μέρος στη Διεθνή Πορεία στο Ολντερμάστον στην Αγγλία και μια βδομάδα αργότερα πραγματοποιεί στην Αθήνα την Α' Μαραθώνια Πορεία.

Στις 22/5/1963, ο Γρ. Λαμπράκης χτυπήθηκε με λοστό στο κεφάλι από τον Μανόλη Εμμανουηλίδη που επέβαινε στο τρίκυκλο το οποίο οδηγούσε ο Σπύρος Γκοτζαμάνης, άνθρωποι και οι δύο του υποκόσμου, μέλη της οργάνωσης «Καρφίτσα» που καθοδηγούσε η Χωροφυλακή και η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης. Η επίθεση με το τρίκυκλο έγινε αμέσως μετά από τη συγκέντρωση που είχε οργανώσει στη Θεσσαλονίκη η τοπική οργάνωση της ΕΕΔΥΕ, στα γραφεία του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος, και ενώ ο Λαμπράκης κατευθυνόταν με τα πόδια στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει. Στη διάρκεια αντισυγκέντρωσης, λίγα μέτρα μακρύτερα, χτυπήθηκε από τραμπούκους και αστυνομικούς και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ο βουλευτής Καβάλας της ΕΔΑ και μέλος του ΚΚΕ, Γιώργης Τσαρουχάς, ο οποίος στη δικτατορία δολοφονήθηκε στην Ασφάλεια μετά από βασανιστήρια.

Η κηδεία του Γρ. Λαμπράκη έγινε στις 28 Μάη στην Αθήνα. Μια λαϊκή κοσμοπλημμύρα τον συνόδευσε μέχρι το Α' Νεκροταφείο.

Καθοριστικό ρόλο στη σύλληψη των δολοφόνων έπαιξε ο Μανόλης Χατζηαποστόλου (γνωστός ως Τίγρης), ο οποίος σάλταρε στο τρίκυκλο των δολοφόνων, πάλεψε μαζί τους και τους ανάγκασε να σταματήσουν.

Για τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη κατηγορήθηκαν ως ηθικοί αυτουργοί 23 αξιωματικοί της Χωροφυλακής. Αλλοι 10 θεωρήθηκε ότι ενήργησαν επιλήψιμα, όμως δεν κατηγορήθηκαν για ανάμιξη. Τελικά, στις 30/12/1966 το δικαστήριο καταδίκασε τους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη σε 11 και 8,5 χρόνια φυλάκιση αντίστοιχα και 9 ακόμα σε φυλάκιση από 3 έως 15 μήνες. Μετά από την εγκαθίδρυση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1967 αποφυλακίστηκαν όλοι...

902.gr

Φρικάρεις με τη Χ.Α. ; Ψήφο στο ΚΚΕ! ΤΟ ΚΚΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ Χ.Α.!

Άκουσα πολλούς να λένε την Κυριακή: Κύττα ρε... για λίγες ψήφους στην Αττική η Χ.Α. πάνω από το ΚΚΕ...

Ας μην το ξαναπούμε αυτή την Κυριακή!
ΨΗΦΟ ΣΤΟ ΚΚΕ ΤΩΡΑ!

Ας στείλουμε παντού σε όλες τις κάλπες το ΚΚΕ πάνω από τη συμμορία δολοφόνων της Χρυσής Αυγής!
Το ΌΧΙ στο φασισμό θα ακουστεί πιο δυνατά μόνο με την ψήφο στο ΚΚΕ.

Ας το παλέψουμε δυνατά παντού.
ΔΥΝΑΤΟ ΚΚΕ σημαίνει δεν φοβόμαστε τους φασίστες!

 Αυτή είναι η απάντηση!

Ποιον στήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ;- Αποτελέσματα Δήμων όπου κατέβηκε η Λαϊκή Συσπείρωση αλλά δεν είχε υποψήφιο ο ΣΥΡΙΖΑ. Δ-Ζ

ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΔΙΣΤΟΜΟΥ-ΑΡΑΧΟΒΑΣ-ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ


Λαϊκή Συσπείρωση 6.96%
Λαϊκή Συσπείρωση 2010 9.54%


Πτώση 2.58%, καμία στήριξη από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αν και ο ίδιος δεν κατέβαζε υποψήφιο.



ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ


Λαϊκή Συσπείρωση 4.46%
Λαϊκή Συσπείρωση 2010 4.50%


Άνοδος 0.4%, καμία στήριξη από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αν και ο ίδιος δεν κατέβαζε υποψήφιο.

ΗΠΕΙΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΔΩΔΩΝΗΣ

Λαϊκή Συσπείρωση 2.89%
Λαϊκή Συσπείρωση 2010 3.54%


Πτώση 0.65%, καμία στήριξη από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αν και ο ίδιος δεν κατέβαζε υποψήφιο.

ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ
Λαϊκή Συσπείρωση 9.19%
Λαϊκή Συσπείρωση 2010 8.88%


Άνοδος 0.31%. Καμία σημαντική ένδειξη στήριξης από ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αν και ο ίδιος δεν κατέβαζε υποψήφιο.

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Λαϊκή Συσπείρωση 5.63%


Δεν υπήρχε υποψήφιος της Λα.Συ το 2010. Για να εξαχθούν συμπεράσμαστα, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στην Επίδαυρο το 2012.

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ ΕΥΡΩΤΑ
Λαϊκή Συσπείρωση 4.50%
Λαϊκή Συσπείρωση 2010 9.63%


Πτώση 5.13%. Άλλη μια κλασική περίπτωση μαζικής απώλειας ψήφων του ΚΚΕ προς τον ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και μετατροπής των ψηφοφόρων αυτών σε υποστηρικτές υποψηφίων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κλπ το 2014.

ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΖΑΓΟΡΑΣ

Λαϊκή Συσπείρωση 14.88%
Λαϊκή Συσπείρωση 2010 8.82%


Άνοδος 6.06%. Εδώ φαίνεται ιδιαίτερα πιθανό να κερδήθηκαν ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, που βέβαια δεν κατέβαζε υποψήφιο.

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΗΛΕΙΑΣ ΖΑΧΑΡΩΣ
Λαϊκή Συσπείρωση 3.82%
Λαϊκή Συσπείρωση 2010 3.17%


Άνοδος 0.65%, υπερβολικά ισχνή για να πιστοποιεί οποιαδήποτε συντεταγμένη στήριξη ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που βέβαια δεν κατέβασε δικό του υποψήφιο.

Πηγή: Lenin Reloaded

Αποτελέσματα Δήμων όπου κατέβηκε η Λαϊκή Συσπείρωση αλλά δεν είχε υποψήφιο ο ΣΥΡΙΖΑ. Νομοί A-Γ

(Στις εκλογές αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε συνδυασμούς σε 70 δήμους όπου υπήρχαν συνδυασμοί της Λαικής Συσπείρωσης. Ψάχνουμε να βρούμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε "αβλεπή¨ και "μονοκούκι" όπως λέει τώρα σ'αυτούς τους Δήμους τη Λα.Συ... Τα στοιχεία δείχνουν πως δεν υπήρχε στήριξη. Μάλιστα σε πολλές περιοχές στήριξε ανοιχτά "υπερκομματικούς" υποψήφιους. Τέτοια αριστεροσύνη...)


ΚΡΗΤΗ ΛΑΣΙΘΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ζερβός Α. - Δικαίωμα στην Πόλη 40.22%
Κουνενάκης Δ. Σύγχρονος Δήμος 37.80%
Καρατσής Π.- Δημοτική Συνεργασία 16.10%
Πάγκαλος Γ. - Λαϊκή Συσπείρωση 5.88%

Λαϊκή Συσπείρωση 2010: 12.62%= πτώση 6.74%

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Καμία στήριξη ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ. Το ποσοστό της Λα.Συ είναι αρκετά κάτω απ' το μέσο όρο της πανελλήνια και περίπου το ίδιο με αυτό που πήρε στην Περιφέρεια Κρήτης. Είναι επίσης πάρα πολύ κάτω από το ποσοστό της το 2010.


ΣΤΕΡΕΑ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΑΛΙΑΡΤΟΥ-ΘΕΣΠΙΕΩΝ 

Ντασιώτης Γ. Ανεξάρτητη Κίνηση Πολιτών 78.74%
Σαγάνας Φ. Λαϊκή Συσπείρωση 21.26%

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Δύσκολο να εξαχθεί. Το ποσοστό της Λα.Συ είναι πολύ ψηλότερο του μέσου όρου της, αλλά υπήρχε μόνο άλλος ένας υποψήφιος, ο οποίος και συγκέντρωσε πάνω απ' τα τρία τέταρτα της ψήφου.


Εκλογές 2010: Ο υποψήφιος της Λα.Συ συγκέντρωσε

Εθνική οδός Ξεφτίλας-Ρουσφετιού-Υποταγής

Δεν πέρασε ούτε μια μέρα και άρχισε να φυσάει ...Ανεξαρτησία.

Στο δελτίο του mega, που είναι το καλύτερο στήριγμα της συγκυβέρνησης, διαβάζουμε στους τίτλους ειδήσεων:
"Πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ στην Αττική, γαλαζοπράσινη η υπόλοιπη Ελλάδα"...

Χθες όταν λέγαμε στους "Ανεξάρτητους" ΠΑΣΟΚους και ΝΔημοκράτες να μη μας ζαλίζουν με τα Ανεξάρτητά τους, μας έλεγαν ακόμη και κολλημένους. Τι δουλειά έχει η "αυτοδιοικητική" ψήφος με τα κόμματα έλεγαν.
Σήμερα όμως το mega της βρήκε δουλειά...

Δουλειά στήριξης της πολιτικής Σαμαρά-Βενιζέλου-ΕΕ...  Γαλαζοπράσινη Ανεξαρτησία!

Μπράβο λοιπόν στους φτωχούς και άνεργους διπλανούς μας, που χωρίς πολλή σκέψη ψήφισαν τους γαλαζοπράσινους "φίλους" τους.

Οι γαλαζοπράσινοι "φίλοι" που πίεζαν χθες ασφυκτικά όποιον έβρισκαν μπροστά τους να τους ψηφίσει, τάζοντας και σκορπώντας χαμόγελα, σήμερα τι να λένε άραγε;
Βεβαια και αυτοί που τελικά τους ψήφισαν επειδή δήθεν πίστεψαν ότι είναι όντως ανεξάρτητοι κι ότι στους Δήμους δήθεν δεν ψηφίζονται κόμματα, η αλήθεια είναι ότι το έκαναν για ...πολλούς και διάφορους λόγους.

Η "νέα" Ελλάδα που μας τάζουν,φαίνεται να έρχεται από παλιούς και βρώμικους δρόμους και η Εθνική οδός Ξεφτίλας-Ρουσφετιού-Υποταγής είναι ακόμη η αγαπημένη πάρα πολλών.

Τα καλύτερα ποσοστά της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σε δήμους σε όλη τη χώρα

Οι είκοσι δήμοι με τα καλύτερα αποτελέσματα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σε Δήμους σε Πανελλαδικό επίπεδο είναι οι εξής:


1. Σερίφου: Με καταμετρημένο το 100%, συγκεντρώνει 49,39%

2. Ικαρίας: Με καταμετρημένο το 100%, συγκεντρώνει 44,10%

3. Πετρουπόλεως: Με καταμετρημένο το 98,84%, συγκεντρώνει 26,32%

4. Πατρέων: Με καταμετρημένο το 88%, συγκεντρώνει 25,28%

5. Σκοπέλου: Με καταμετρημένο το 100%, συγκεντρώνει 24,44%

6. Καισαριανής: Με καταμετρημένο το 100%, συγκεντρώνει 22,36%

7. Αλιάρτου: Με καταμετρημένο το 91,67%, συγκεντρώνει 21,54%

8. Λεβαδέων: Με καταμετρημένο το 97,01%, συγκεντρώνει 20,95%

9. Κέρκυρας: Με καταμετρημένο το 98,73%, συγκεντρώνει 20,39 %

10. Τυρνάβου: Με καταμετρημένο το 95,74%, συγκεντρώνει 19,13%

11. Χαϊδαρίου: Με καταμετρημένο το 100%, συγκεντρώνει 18,43%

12. Σάμου: Με καταμετρημένο το 100%, συγκεντρώνει 15,42%

13. Ζαγοράς - Μουρεσίου: Με καταμετρημένο το 100%, συγκεντρώνει 14,88%

14. Αγίων Αναργύρων - Καματερού: Με καταμετρημένο το 93,81%, συγκεντρώνει 14,86%

15. Ιθάκης: Με καταμετρημένο το 100%, συγκεντρώνει 14,79%

16. Κερατσινίου - Δραπετσώνας: Με καταμετρημένο το 94,58%, συγκεντρώνει 14,05%

17. Αιγάλεω: Με καταμετρημένο το 94,03%, συγκεντρώνει 13,83%

18. Πρέβεζας: Με καταμετρημένο το 94,37%, συγκεντρώνει 13,39%

19. Κορυδαλλού: Με καταμετρημένο το 61,95%, συγκεντρώνει 13,12%

20. Φούρνων Κορσεών: Με καταμετρημένο το 100%, συγκεντρώνει 13,21%

902

Θαν.Παφίλης στο mega - "Διπλασιάσαμε τις δυνάμεις μας-Ελπιδοφόρο μήνυμα"

Απάντηση με κόΚΚινο παντού!

Το ..."καινούργιο" είναι εδώ...

Δεν μας έφταναν οι αντικειμενικές και έγκυρες δημοσκοπήσεις μας την πέσανε και οι στοιχηματζήδες!
Μουλωχτά και ύπουλα όλοι στη συστράτευση για την οικονομία της αγοράς...

Εταιρεία στοιχημάτων δίνει στην Αθήνα γκανιάν τον Καμίνη ενώ για τη 2η παλεύον λέει Κασιδιάρης και Σακελλαρίδης...

Εντελώς αθώα...

Μερικοί άρχισαν να λένε ήδη τι πρέπει να κάνουν οι "αριστεροί" και ειδικά οι "πραγματικοί" για να μην περάσει ο Κασιδιάρης.

Παλιά μου τέχνη(εκβιασμέ) ...κόσκινο.

Η απάντηση στην αηδία μία και γνωστή.

Κόκκινο παντού. 

ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΚΑΙ ΚΚΕ

Δήλωση του Θαν.Παφίλη

Χαζός...

Δεν ξέρω αν είδε κανείς τη συνέντευξη του ΓΓ του Γαλλικού  Σοσιαλιστικού Κόμματος  στη Μ.Δεναξά.
Ακούγοντας τα όσα ειπώθηκαν με απόλυτη σοβαρότητα έμενες με ανοιχτό στόμα...

Π.χ. Ερώτηση: Τελικά ο Σοσιαλισμός είναι συμβατός με το ευρώ;

Δε θυμάμαι ακριβώς την απάντηση γιατί έφαγα σφαλιάρα και προσπαθούσα να καταλάβω τι εννοούσε η Μ.Δ. και το έχασα. Πάντως ήταν θετική. Ευτυχώς είναι συμβατός και δε θα ψάχνουμε... Συμβατό σοσιαλισμό για το χειρουργείο λοιπόν έχουμε...

Άκουσα όμως λίγο μετά τον ΓΓ να λέει ότι γι αυτά που περνάμε φταίει η γραφειοκρατική αντίληψη που επικρατεί... και πως το Σ.Κ. αντιπαλεύει το νεοφιλελευθερισμό κι ετσι αυτό που συνέβαινε ως τώρα, όπου "η Ελλάδα σώθηκε αλλά όχι οι Έλληνες" θα σταματήσει... γιατί υπάρχουν οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές.
Τώρα θα σώζονται όλοι, και οι οικονομίες και οι λαοί... και οι πλούσιοι και οι φτωχοί...

Μου φάνηκε δίκαιο, δε θάταν σωστό να σωθούν οι φτωχοί σε βάρος των πλουσίων όπως λένε κάτι άλλοι ακραίοι, γιατί τότε, θα κατέρρεε η οικονομία μας... και μετά δε θάχαμε οικονομία...
Η κάπως έτσι.

'Οπως και να έχει μάλλον είμαστε τυχεροί που υπάρχουν τέτοιοι "σοσιαλιστές".
Υπάρχει ελπίδα...

Καλό βόλι, και τα μάτια και τ' αυτιά ανοιχτά!

Παρεμβαίνετε ΑΜΕΣΑ όπου ακούσετε ή δείτε να διαχέονται παρόμοιες συκοφαντικές και κακοήθεις φήμες. 

Είναι κατευθυνόμενες από τα αστικά κόμματα, και έχουν προφανή στόχευση την υφαρπαγή ψήφων απ' το κόμμα της εργατιάς.

Απαντήστε συνοπτικά: τότε γιατί κατεβαίνει σε 70 περισσότερους δήμους από ό,τι ο ΣΥΡΙΖΑ, που πήρε 27%;

πηγή: Lenin Reloaded

Υποψήφιος με τη Λαική Συσπείρωση στην Περιφέρεια Αττικής(Νότιος τομέας)

Υποψήφιος με τη Λαική Συσπείρωση στην Περιφέρεια Αττικής.
Με το ΚΚΕ δηλαδή.
Πρώτη φορά.
Μεγάλη τιμή για μένα!
Και μαζί χαρά, που έδωσα τη μάχη αυτή με τους συντρόφους!

Δεν ήταν μόνο αυτό όμως.
Πάνω απ' όλα ήταν μια σπουδαία εμπειρία.
Να μιλάς με τον κόσμο στο δρόμο, να βάζεις ερωτήματα, να δίνεις απαντήσεις με τρείς φράσεις στα πιο σοβαρά και μπερδεμένα ζητήματα.
Η να μιλάμε στις συσκέψεις στα σπίτια ή στα καφέ, προσπαθώντας να ξεμπερδέψουμε όσα μπέρδεψε η προπαγάνδα και τα τόσα ψέμματα και αυταπάτες. Κι εκεί να βλέπουμε και να μαθαίνουμε τι λέει, τι σκέφτεται, τι φοβάται, τι ελπίζει ο απλός καθημερινός άνθρωπος του λαού. Αυτός που μας ενδιαφέρει δηλαδή.
Σπουδαία εμπειρία.

Έμεινε μια μέρα μέχρι την Κυριακή.
Ύστερα θα ανοίξουν οι κάλπες, τα κανάλια ήδη ετοιμάζονται να ανακοινώσουν το θρίαμβο της συγκυβέρνησης στους Δήμους και τις περιφέρειες και να ετοιμάσουν το κλίμα για την επόμενη Κυριακή...
Υστερα θα παρελάσουν οι ..."νικητές" κι οι "ηττημένοι".
Κι οι πραγματικοί νικητές, με τα κλειδιά του παιχνιδιού στα χέρια, θα είναι πάλι κρυμμένοι, ενώ οι ηττημένοι μπορεί και να πανηγυρίζουν εδώ κι εκεί νομίζοντας πως νίκησαν...

Όσο για μας θα συνεχίσουμε τη διαδρομή, όχι απλά των εκλογών, αλλά την άλλη τη μεγάλη.
Θα συνεχίσουμε με πίστη ψάχνοντας, αξιοποιώντας όσα μάθαμε, αναζητώντας τρόπους να πουμε με τα πιο απλά λόγια όσα πρέπει να ειπωθούν και να τα καταλάβει ο κόσμος, τρόπους να τον πείσουμε ότι μόνο την πάλη του πρέπει να εμπιστεύεται, να τον πείσουμε να οργανωθεί, να πιστέψει στη δύναμή του και να γκρεμίσει τα τείχη.
Κι όπως έλεγε κι εκείνος ο παλιός σύντροφος, να μάθει επιτέλους όταν του πετάνε μια μπουκιά ψωμί εκείνος να αναρωτιέται:
"Καλά η μπουκιά, αλλά που ΄ναι όλο το καρβέλι;", 
κι όταν του δίνουν ένα μπάλωμα εκείνος να λέει:
"Δεν θέλουμε μόνο το μπάλωμα
Θέλουμε ολόκληρο το ρούχο."

Γιώργος Σαρρής

O Θανάσης Παφίλης στο Mega 14/5/2014

Θ.Παφίλης στο ΣΚΑΙ

O Θανάσης Παφίλης στον ΑΝΤ1 13-5-2014

Η παρέμβαση του Θανάση Παφίλη μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιου περιφερειάρχη Αττικής, το πρωί στον ΑΝΤ1 στην εκπομπή του Γ.Παπαδάκη "καλημέρα Ελλάδα"

Ο Νίκος Σοφιανός υποψήφιος Δήμαρχος Αθήνας στο MEGA - Βίντεο

Η παρέμβαση του Νίκου Σοφιανού, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιου δήμαρχου Αθηναίων το πρωί στο ΜΕGΑ στην εκπομπή "κοινωνία ώρα mega"

«Έφυγε» ο σ. Μπάμπης Αγγουράκης

902.GR


«Έφυγε» ξαφνικά τη Δευτέρα το βράδυ από κοντά μας ο σύντροφος Μπάμπης Αγγουράκης, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο του Κόμματος για τις ευρωεκλογές της 25ης Μάη.

Ο σύντροφος Μπάμπης Αγγουράκης γεννήθηκε το 1951 στο Βουκουρέστι Ρουμανίας, από γονείς στελέχη του Κόμματος, πολιτικούς πρόσφυγες.

Το 1968 μετακομίζει με την οικογένειά του στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ). Το 1973 παίρνει το πτυχίο του μηχανικού συστημάτων πληροφορικής του Πολυτεχνείου της Δρέσδης. Μέχρι το 1979 οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνταν να επαναπατρίσουν την οικογένειά του. Λίγο πριν τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα, παίρνει το πτυχίο του διδάκτορα συστημάτων πληροφορικής του Πολυτεχνείου της Δρέσδης, στο οποίο και εργάζεται από το 1973 έως το 1979. Το 1968 οργανώνεται στη ΚΝΕ και αργότερα στο Κόμμα.

Συμμετείχε στα Συντονιστικά της ΚΝΕ και των Φοιτητών στις σοσιαλιστικές χώρες και στη Δυτική Ευρώπη. Εκλέγεται μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ στο 1ο, 2ο και 3ο Συνέδριο της Οργάνωσης.

Στην ΚΝΕ δουλεύει στην αρχή στην Ιδεολογική Επιτροπή και στη συνέχεια στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων. Συνέβαλε στην καθιέρωση των μπριγάδων αλληλεγγύης στη Νικαράγουα.

Το 1987 αναλαμβάνει υπεύθυνος του Τμήματος πληροφορικής και πολιτικής έρευνας και τεχνολογίας του Κόμματος.

Στο 12ο Συνέδριο εκλέγεται μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Επανεκλέγεται στην ΚΕ στο 13ο, 14ο, 15ο, 16ο, 17ο και στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος.

Από το 1997 έως το 2000 ήταν βουλευτής Α' Αθήνας. Το 2009 εκλέχτηκε ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Ηταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ).

Η κηδεία του σ. Μπάμπη θα γίνει την Τετάρτη 14 Μάη στο Νεκροταφείο Καισαριανής στις 4.30 μ.μ. και θα είναι πολιτική.