Φωτογραφικό αφιέρωμα για την Αντιφασιστική Νίκη των λαών

Το χρονικό της επικράτησης του φασισμού - ναζισμού, των θηριωδιών των ναζί σε βάρος των λαών και του εργατικού και λαϊκού κινήματος, η αντίσταση των λαών με μπροστάρηδες το λαό της Σοβιετικής Ένωσης και τους κομμουνιστές στη βαρβαρότητα του ναζισμού, η Αντιφασιστική Νίκη των λαών, μέσα από ένα φωτογραφικό αφιέρωμα.



Στις 9 Μάη του 1945, στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου γράφτηκε η τελευταία πράξη του Β’ Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου με την υπογραφή της συνθήκης άνευ όρων συνθηκολόγησης της ναζιστικής Γερμανίας.

ΦΩΤΟ: Η υπογραφή της άνευ όρων παράδοσης της ναζιστικής Γερμανίας

Ήταν το τέλος ενός μεγάλου κεφαλαίου της ιστορίας του 20ου αιώνα, το οποίο είχε εγκαινιαστεί το 1922, όταν ο Μουσολίνι με την ψεύτικη πορεία των φασιστών στη Ρώμη (στην πραγματικότητα ο Μουσολίνι μετακινούταν με τρένο και σε κάθε σιδηροδρομικό σταθμό μιλούσε σε συγκεντρώσεις υποστηρικτών του) έδωσε το πρόσχημα
στο βασιλιά Βίκτωρ Εμμανουήλ τον Γ΄ να τον ορκίσει ως πρωθυπουργό στις 29 Οκτωβρίου.

 

ΦΩΤΟ: Πορεία των μελανοχιτώνων πρός την Ρώμη

Στην πραγματικότητα, οι υποστηρικτές του Μουσολίνι που διαδήλωσαν στη Ρώμη υπολογίζονται σε περίπου 25.000 και θα μπορούσαν να διαλυθούν εύκολα από τις κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις, όμως η αστική τάξη είχε επιλέξει τη μορφή της πολιτικής διαχείρισης. Εξάλλου, λίγα χρόνια πριν, οι καταλήψεις των εργοστασίων του Τορίνο και η διοίκηση της πόλης από τα εργοστασιακά συμβούλια που εμπνέονταν από τα ρωσικά σοβιέτ είχαν θέσει υπό αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξη της αστικής εξουσίας. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την άνοδο του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος (ως συνέπεια της επιτυχίας της Οκτωβριανής Επανάστασης) και την υποβάθμιση της οικονομικής και γεωπολιτικής δύναμης της ιταλικής αστικής τάξης μετά από τον Α΄Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο οδήγησαν στην πρόκριση της φασιστικής πολιτικής διαχείρισης της αστικής εξουσίας.

Περίπου 10 χρόνια μετά, οι εθνικοσοσιαλιστές επιλέγονται από τη γερμανική αστική τάξη να αναλάβουν τα ηνία της αστικής εξουσίας, παρ’ ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν και πάλι αναγκαίο λόγω των εκλογικών αποτελεσμάτων, αφού ο Χίντερμπουργκ είχε επικρατήσει εκλογικά του Χίτλερ, στις εκλογές για την Καγκελαρία. Όμως, η καπιταλιστική οικονομική κρίση που είχε ξεκινήσει το 1929 από τις ΗΠΑ είχε οξύνει την ταξική πάλη στη Γερμανία, η οποία ήταν σαφώς και η μεγάλη ηττημένη του Α΄ Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου, έπειτα από τον οποίο είχε απολέσει τις αποικές της, ενώ πλήρωνε και ογκώδεις χρηματικές αποζημιώσεις στους νικητές του πολέμου. Έτσι, η αστική τάξη επέλεξε την πιο επιθετική –απέναντι στο εργατικό και λαϊκό κίνημα- μορφή πολιτικής διαχείρισης της εξουσίας της.

ΦΩΤΟ: Πολλοί ήταν οι μεγαλοαστοί που στήριξαν το ναζισμό. Στις φωτογραφίες εικονίζονται ο Γερμανός Τύσσεν, αλλά και ο Αμερικάνος Φορντ, τη στιγμή που του απονέμεται ο ναζιστικός σιδηρούς σταυρός.

ΦΩΤΟ: Ο Φον Παπέν (αριστερά) ήταν πρωθυπουργός της Γερμανίας που βοήθησε τους Ναζί να καταλάβουν την εξουσία και ανταμείφθηκε γι' αυτό με τη θέση του αντικαγκελάριου. Ο Χίντερμπουργκ (δεξιά) ήταν ο Καγκελάριος της Γερμανίας που παρέδωσε την εξουσία στους Ναζί. Αμφότεροι άνηκαν στις τάξεις των επιφανών αστών πολιτικών που συνεργάστηκαν με το ναζισμό.

Τόσο στη Γερμανία, όσο και στην Ιταλία νωρίτερα, οι ναζιστές και οι φασίστες αντίστοιχα, αν και υποστήριζαν ότι αντιμάχονταν τους καπιταλιστές, έστρεψαν τις διώξεις τους ενάντια στο εργατικό και το λαϊκό κίνημα.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, ανάπηρος υποβάλλεται σε «πειράματα» και δεξιά, το στέλεχος της «Κομμουνιστικής Διεθνούς», Γκεόργκι Ντιμιτρώφ στη δίκη για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ που ήταν ναζιστική προβοκάτσια  

Τα «δημοκρατικά» αστικά κράτη της δυτικής Ευρώπης στη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 δε στράφηκαν ενάντια στον αναδυόμενο φασισμό. Αντίθετα, προσπάθησαν να στρέψουν τις φασιστικές και ναζιστικές επιδιώξεις ενάντια στον κοινό εχθρό, τη Σοβιετική Ένωση. Γι’ αυτό, τα «δημοκρατικά» αστικά κράτη δεν εναντιώθηκαν στην ιταλική επίθεση στην Αιθιοπία (1934), το γαλλικό κοινοβούλιο απέρριψε το αμοιβαίο σύμφωνο άμυνας με την ΕΣΣΔ (1935) και η Αγγλία και η Γαλλία κράτησαν ουδέτερη στάση απέναντι στην πραξικοπηματική απόπειρα των φασιστών του Φράνκο να ανατρέψουν τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ισπανίας που στηρίζονταν υλικά από το γερμανικό και τον ιταλικό στρατό (1936). Δύο χρόνια αργότερα, τα δημοκρατικά αστικά κράτη παρέδωσαν την Τσεχοσλοβακία στη ναζιστική Γερμανία με τη συνθήκη του Μονάχου (1938). Στόχος ήταν και πάλι οι ιμπεριαλιστικές αξιώσεις της ναζιστικής Γερμανίας να στραφούν ενάντια στην ΕΣΣΔ.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, η υπογραφή της «Συμφωνίας του Μονάχου» που παρέδιδε την Τσεχοσλοβακία στους Γερμανούς Ναζί με την συγκατάθεση της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας. Αριστερά, αντιδραστική γαλλική αφίσα στην οποία αναγράφεται «Η Ευρώπη ενωμένη ενάντια στον μπολσεβικισμό». 

Εξάλλου, στο πλαίσιο της προετοιμασίας του Β΄ Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου, λήφθηκαν μέτρα ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό», ενάντια στο εργατικό και το λαϊκό κίνημα και στα «δημοκρατικά» αστικά κράτη. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Γαλλίας, όπου το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα απέσυρε τη στήριξή του στην κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου έπειτα από την επιμονή του να στηριχθεί η κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου της Ισπανίας, ενώ στη συνέχεια κηρύχθηκε παράνομο (1939). Όμως, και στη χώρα μας, η Μεγάλη Βρεττανία διατήρησε άριστες σχέσεις με το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, το οποίο απαγόρευσε το ΚΚΕ και έστειλε τα μέλη του σε φυλακές και εξορίες, όπου πολλοί υπέπεσαν σε φρικτά βασανιστήρια, ενώ άλλοι δολοφονήθησαν (Μαλτέζος, Σταυρίδης κ.α.).

ΦΩΤΟ: Αριστερά, προπαγανδιστική αφίσα φασιστικού «στυλ» του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και δεξιά εκτοπισμένοι κομμουνιστές.

Τα αστικά «δημοκρατικά» κράτη της δυτικής Ευρώπης στράφηκαν λοιπόν ενάντια στο φασισμό μόνο όταν οι αξιώσεις του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού στράφηκαν εναντίον των δικών τους συμφερόντων. Και αυτό αποτελεί την κοινή συνισταμένη όλου του αστικού πολιτικού κόσμου. Και στην Ελλάδα ήταν όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού κόσμου που παραχώρησε την εξουσία στο Μεταξά, υποχωρώντας από τις παλιότερες φιλονικίες τους. Εξάλλου, μετά από το Β΄ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, οι λεγόμενοι δημοκράτες αστοί πολιτικοί αφομοίωσαν με εξαιρετική ευκολία τους ταγματασφαλίτες και τους παλιούς φασίστες μπροστά στον κίνδυνο του εργατικού και λαϊκού κινήματος που εκφραζόταν από το ΕΑΜ και το ΚΚΕ. Ο ταξικός εμφύλιος πόλεμος ξεκίνησε με κυβερνήσεις του λεγόμενου «Κέντρου» ενώ στο Κοινοβούλιο συμμετείχαν ορισμένοι από τους συνεργάτες των Γερμανών όπως ο Κ. Παπαδόπουλος, αλλά και ο Α. Φωστερίδης (Τσαούς Αντόν), αλλά και παλιοί συνεργάτες του Μεταξά, όπως ο δήμιος Μανιαδάκης.

ΦΩΤΟ: Αριστερά ο Αντ. Φωστερίδης (Τσαούς Αντόν) και αριστερά, ο δήμιος Μανιαδάκης σε φωτογραφία του με τον δικτάτορα Μεταξά.

Και στα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης με το φασισμό συνεργάστηκαν (ή τουλάχιστον τον ανέχτηκαν) όχι μόνο τα λεγόμενα «δεξιά κόμματα», αλλά και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όταν ο φασισμός αποτέλεσε την κυρίαρχη επιλογή της αστικής τάξης. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης της Δανίας που διατηρήθηκε μετά την κατάληψη της χώρας από τους Ναζί, αλλά και της Σουηδίας που μέχρι το 1943 παραχώρησε στρατιωτικές βάσεις στους Ναζί. Το ζήτημα όμως δεν ήταν μόνο η ενεργητική συμπόρευση με το φασισμό, αλλά και η προετοιμασία της επικράτησής του στις συνειδήσεις των λαϊκών μαζών και των μεσαίων στρωμάτων. Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που καλλιεργούσαν στις εργατικές και λαϊκές μάζες ψευδαισθήσεις για το χαρακτήρα της αστικής δημοκρατικής διακυβέρνησης φέρουν μερίδιο ευθύνης για την απογοήτευση τους και επομένως για την επιτυχία της υποκριτικής φασιστικής προπαγάνδας εναντίον των αστικών πολιτικών θεσμών. Η επικράτηση του φασισμού λοιπόν, δε συνιστούσε ακύρωση της αστικής εξουσίας αλλά την πιο ανατριχιαστική έκφρασή της. Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο εκφρασμένη στην πιο ακραία της μορφή, όπως εξάλλου απαιτούσαν οι συνθήκες της παγκόσμιας της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Σε αυτό το χαρακτηριστικό οφείλονται και οι φρικαλεότητες στις οποίες προχώρησαν οι ναζί καταχτητές.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, Φινλανδός φασίστας δολοφονεί σοβιετικό στρατιώτη και δεξιά θύμα των Ναζί που τον αλυσόδεσαν για να τον κάψουν. Οι πολιτικοί τους απόγονοι στην Ουκρανία δεν άλλαξαν τις παραδοσιακές φασιστικές μεθοδολογίες.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, μαζικός απαγχονισμός και δεξιά, οι "Φούρνοι" του Άουσβιτς.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, μαζικός απαγχονισμός σε δημόσια θέα και κάτω δεξιά εξ επαφής δολοφονία σοβιετικών πολιτών μπροστά από το μελλοντικό τους μαζικό τάφο.

ΦΩΤΟ: Το κολαστήριο του Άουσβιτς. Τα στρατόπεδα εργασίας αποτέλεσαν το αποκορύφωμα της αστικής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Υποχρεωτική εργασία μέχρι να επέλθει ο θάνατος από την ασιτία και τις κακουχίες.

Ο ελληνικός λαός γνώρισε σε πρωτοφανή ένταση αυτή τη φρικαλεότητα. Όλη, η Ελλάδα είναι σπαρμένη από τόπους ολοκαυτωμάτων. Δίστομο, Καλάβρυτα, Λιγκιάδες κλπ.

ΦΩΤΟ: Οι συνέπειες της ναζιστικής θηριωδίας στο Δίστομο.  

ΦΩΤΟ: Ναζί ποζάρουν στα ερείπια του Διστόμου έπειτα από τη σφαγή των κατοίκων του.

ΦΩΤΟ: Θρήνος στην κηδεία δολοφονημένου αντάρτη και γλυπτό εμπνευσμένο από τη μεταφορά των νεκρών από την πείνα στην κατεχόμενη Αθήνα.

ΦΩΤΟ: Ναζί στρατιώτες που «αναπαύονται» έπειτα από τη σφαγή των Καλαβρύτων. Πίσω τους τα Καλάβρυτα φλέγονται.

ΦΩΤΟ: Νεαρή γυναίκα θρηνεί για τη ναζιστική σφαγή στο Κομμενό.

Βέβαια, οι ναζί δεν ήταν μόνοι τους στη διενέργεια αυτών των σφαγών. Είχαν για σύμμαχούς τους μια μερίδα του αστικού πολιτικού κόσμου που συνεργάστηκε μαζί τους. Υποχείρια τους ήταν οι γερμανοτσολιάδες, οι ταγματασφαλίτες και όλοι οι άλλοι ιδεολογικοί πολιτικοί πρόγονοι της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής.

ΦΩΤΟ: Δεξιά, ο συνταγματάρχης Πούλος ηγείται του τάγματός του που υπάχθηκε στη ναζιστική διοίκηση και αριστερά, ο Πούλος με φόντο τον αγκυλωτό σταυρό διεξάγει προπαγάνδα υπέρ των στρατευμάτων Κατοχής.

ΦΩΤΟ: Ναζί αξιωματικός επιθεωρεί ταγματασφαλίτες.

ΦΩΤΟ: Δεξιά, ο ταγματασφαλίτης Κατσιμπάρος μαζί με Ναζί στην περιφέρεια Καλαμάτας και κάτω αριστερά, περιοδικό της Χρυσής Αυγής που εκθειάζει τις κατοχικές κυβερνήσεις και τα Τάγματα Ασφαλείας.

ΦΩΤΟ: Ο Νίκος Ζαχαριάδης γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ που φυλακίστηκε από τη δικτατορία Μεταξά, στη συνέχεια παραδόθηκε στους καταχτητές και μεταφέρθηκε στο ναζιστικό κολαστήριο του Νταχάου.

Απέναντι στη λαίλαπα του φασισμού, από την πρώτη στιγμή της ανάδυσής του συνεπής του αντίπαλος ήταν η ΕΣΣΔ και τα Κομμουνιστικά Κόμματα σε όλο τον κόσμο. Η ΕΣΣΔ πλήρωσε το βαρύτερο φόρο αίματος για την απόκρουση και τη συντριβή του φασισμού. 20.000.000 σοβιετικοί πολίτες έχασαν τη ζωή τους στην αντιμετώπιση του φασισμού.

ΦΩΤΟ: Δεξιά φλεγόμενο κτίριο στο Στάλινγκραντ και αριστερά, άμαχοι αποχωρούν από το θέατρο των πολεμικών συγκρούσεων.

ΦΩΤΟ: Βομβαρδισμός του Στάλινγκραντ. 

ΦΩΤΟ: Μια άποψη του Στάλινγκραντ.

Πρωτοπόρος αυτής της μάχης ήταν ο Κόκκινος Στρατός που η συμβολή του υπήρξε καθοριστική στη συντριβή του φασιστικου ιμπεριαλισμού στην Ευρώπη.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, Κόκκινος Στρατός στα περίχωρα της Μόσχας και δεξιά, μαχητές του Κόκκινου Στρατού στα ερείπια του Στάλινγκραντ.

ΦΩΤΟ: Αριστερά επέλαση του Κόκκινου Στρατού στους δρόμους του Στάλινγκραντ και δεξιά το Ιππικό του Κόκκινου Στρατού.

ΦΩΤΟ: Νεαροί Ρωσοεβραίοι εθελοντές παρτιζάνοι στην ΕΣΣΔ.

ΦΩΤΟ: Πολιτική ενημέρωση των μαχητών του Κόκκινου Στρατού

Ωστόσο, πλάι στο κύριο μέτωπο, όλος ο σοβιετικός λαός πάλεψε για την προάσπιση του ανώτερου σοσιαλιστικού οικονομικού-κοινωνικού σχηματισμού, ο οποίος στις δύο δεκαετίες που μεσολάβησαν από το τέλος του ταξικού εμφυλίου πολέμου είχε αρχίσει να προσφέρει πρωτοφανέρωτες κατακτήσεις στην εργατική τάξη και τους φτωχούς αγρότες. Οι γυναίκες, των οποίων η ισοτιμία είχε αναγνωριστεί από το σοσιαλιστικό καθεστώς, στο πλάι των αντρών πάλεψαν από κάθε πόστο για την επιτυχία του συλλογικού αγώνα. Μαχήτριες, εργάτριες, νοσηλεύτριες…

ΦΩΤΟ: Γυναίκες μαχήτριες στρατεύτηκαν δίπλα στους άντρες για να προασπίσουν τη σοσιαλιστική πατρίδα.

 ΦΩΤΟ: Γυναίκες παρτιζάνες στην ΕΣΣΔ

ΦΩΤΟ: Δεξιά γυναίκες καθαρίζουν τις σιδηροδρομικές γραμμές και αριστερά, δασκάλα φροντίζει για την απρόσκοπτη συνέχιση της εκπαίδευσης

ΦΩΤΟ: Αριστερά, σοβιετική αφίσα και δεξιά, σοβιετική νοσοκόμος περιθάλπτει τραυματία στο πεδίο της μάχης

Στην πρωτοπορία των λαών της Ευρώπης ενάντια στο φασισμό βρέθηκαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα.

ΦΩΤΟ: Αλβανική κινητοποίηση ενάντια στον ιταλικό φασισμό το 1939

ΦΩΤΟ: Αντιφασιστική Συγκέντρωση του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Τσεχοσλοβακία το 1936

ΦΩΤΟ: Αντιφασιστική διαδήλωση αλληλεγγύης στην Τσεχοσλοβακία, στη Γαλλία το 1938, στην οποία πρωτοστάτησε το Κομμοιυνιστικό Κόμμα Γαλλίας

ΦΩΤΟ: Αριστερά, Τσεχοσλοβάκοι παρτιζάνοι και δεξιά, συνάντηση των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων με τον Κόκκινο Στρατό

ΦΩΤΟ: Αριστερά, συγκέντρωση ενάντια στη φασιστική κυβέρνηση της Βουλγαρίας και δεξιά, άντρας διαβάζει την προκήρυξη της Επιτροπής Απελευθέρωσης Πολωνίας.

ΦΩΤΟ: Αριστερά βοηθοί Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων και δεξιά, σοβιετικός Παρτιζάνος στα εδάφη υπό ναζιστική κατοχή.

Στην Ελλάδα, οι ελληνικές αρχές πρόλαβαν να παραδώσουν περίπου 600 Ακροναυπλιώτες στους Γερμανοϊταλούς. Έτσι, οι κρατούμενοι από το καθεστώς Μεταξά κομμουνιστές δραπέτευσαν ή διέφυγαν με κάθε τρόπο από τις φυλακές, προκειμένου να συγκροτήσουν την Αντίσταση. Πολύ γρήγορα συγκροτήθηκε το Εργατικό ΕΑΜ και λίγο αργότερα στο ΕΑΜ. Λίγους μήνες αργότερα, οι πρώτοι αντάρτες του ΕΛΑΣ βρίσκονταν στα βουνά της χώρας.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, αντάρτες του ΕΛΑΣ διασχίζουν τη γέφυρα Ζιάκα και δεξιά μαχητές του ηρωικού ΕΛΑΝ.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, Κρητικός αντάρτης του ΕΛΑΣ και δεξιά, αντάρτες του ΕΛΑΣ Αρκαδίας.

ΦΩΤΟ: Η στρατιωτική ηγεσία του ΕΛΑΣ.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, πορεία του ΕΛΑΣ και δεξιά, εκτέλεση ΕΑΜιτών στα ερρείπια της γέφυρας του Γοργοποτάμου.

Όμως το ΚΚΕ και το ΕΑΜ δε βρισκόταν μόνο στα βουνά, αλλά προσανατολιζόταν στην καθολική οργάνωση της εργατικής τάξης και του φτωχού λαού. Πέρα από τις αντιστασιακές ενέργειες, το οπλοστάσιο της ΕΑΜικής Αντίστασης περιλάμβανε απεργίες, μαζικά συλλαλητήρια, δεκάδες παράνομα έντυπα, σαμποτάζ, συγγραφή συνθημάτων σε τοίχους και τόσα άλλα.

ΦΩΤΟ: Πάνω, σύνθημα της ΕΠΟΝ για τη δολοφονία φοιτητή μέλους της και κάτω διαδήλωση της ΕΠΟΝ για την επέτειο της 25ης Μαρτίου

ΦΩΤΟ: Προπαγανδιστικό χαρακτικό για την ΕΠΟΝ

Ακριβώς, εξαιτίας αυτής της δράσης, οι διώξεις της τριπλής φασιστικής Κατοχής ήταν πρωτόγνωρες, ενώ το μαρτυρολόγιο συμπλήρωσαν πρώτα απ’ όλα οι κομμουνιστές, με αποκορύφωμα τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές Ακροναυπλιώτες, την Πρωτομαγιά του 1944 στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.

ΦΩΤΟ: Χαρακτικό για την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944, ως αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ.

ΦΩΤΟ: Γραπτά σημειώματα που οι μελλοθάνατοι πέταγαν στο δρόμο ελπίζοντας να φτάσουν στους συγγενείς τους.

Γι’ αυτό, η απελευθέρωση της Ελλάδας και των υπόλοιπων καταχτημένων –από το φασιστικό άξονα χωρών- ήταν έργο της αντιφασιστικής πάλης των λαών που αγωνίστηκαν με το όπλο στο χέρι και πρωταρχικά του σοβιετικού λαού.

ΦΩΤΟ: Δεξιά, υποδοχή του Κόκκινου Στρατού στην Πράγα και αριστερά η υποδοχή του στην Οδησσό

ΦΩΤΟ: Υποδοχή του Κόκκινου Στρατού από τους κρατούμενους του Άουσβιτς.

ΦΩΤΟ: Γερμανοί αιχμάλωτοι του Κόκκινου Στρατού.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, ο Κόκκινος Στρατός απελευθερώνει την Πολωνία και κάτω δεξιά, σοβιετική αφίσα για τη συντριβή του φασισμού.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, οι μαχητές του Κόκκινου Στρατού επιστρέφουν νικητές και δεξιά, η κόκκινη σημαία ανεμίζει στο Ράιχσταγκ.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, σοβιετικός στρατιώτης αγκαλιάζει το παιδί του μετά την επιστροφή από το μέτωπο και δεξιά, ο σοβιετικός λαός σηκώνει στα χέρια σοβιετικό αξιωματικό.

ΦΩΤΟ: Τον Ιούνη του 1945 πραγματοποιήθηκε η επινίκεια σοβιετική στρατιωτική παρέλαση.

ΦΩΤΟ: Άποψη του Κρεμλίνου στις 9 Μάη 1945.

ΦΩΤΟ: Ο ΕΛΑΣ και η ΕΠΟΝ παρελαύνουν στην απελευθερωμένη Καισαριανή.

ΦΩΤΟ: Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ πανηγυρίζουν την απελευθέρωση στο βουνό.

ΦΩΤΟ: Αριστερά ο ΕΛΑΣ ετοιμάζεται να εισέλθει στη Θεσσαλονίκη και δεξιά, η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, διαδήλωση στα Προπύλαια τη μέρα της Απελευθέρωσης και δεξιά, αφίσα του ΕΑΜ καλεί σε τιμωρία των δοσιλόγων από λαϊκά δικαστήρια.

ΦΩΤΟ: Ο Άρης Βελουχιώτης μιλά στο λαό της απελευθερωμένης Λαμίας και δεξιά, η συγκέντρωση του λαού της Λαμίας.

ΦΩΤΟ: Αριστερά άποψη της οδού Πανεπιστημίου την ημέρα της απελευθέρωσης και δεξιά ο Στέφανος Σαράφης και ο καπετάν-Νέστορας στην Αθήνα.

Ωστόσο, όταν από το 1943 εξαιτίας της σοβιετικής αντεπίθεσης και της συνθηκολόγησης της φασιστικής Ιταλίας, κατέστη φανερή η επερχόμενη ήττα του φασιστικού άξονα, ο αστικός πολιτικός κόσμος επανενώθηκε μπροστά στον κίνδυνο απώλειας της αστικής εξουσίας. Οι παλιοί αντίπαλοι στο εσωτερικό της αστικής τάξης δε δίστασαν να συνεργαστούν και πάλι. Άρχισαν να συνεννοούνται υπόγεια, συμφώνησαν στη συγκρότηση των ταγμάτων ασφαλείας, συνέλαβαν και εξόρισαν τους αντιφασίστες στρατιώτες της Μέσης Ανατολής και με την τεράστια υποστήριξη και στρατιωτική βοήθεια του βρετανικού ιμπεριαλισμού χτύπησαν ανελέητα το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, ο Χίτλερ ευχαριστεί τα Τάγματα Ασφαλείας (Δημοσίευμα Καθημερινής) και δεξιά οι πρώην ταγματασφαλίτες επανεμφανίζονται ως εθνικόφρονες με τη συνδρομή του βρετανικού ιμπεριαλισμού και της αστικής κυβέρνησης.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, σκισμένη αφίσα του ΚΚΕ ενάντια στο φασισμό στη μετακατοχική Αθήνα και αριστερά Χίτες, εξοπλισμένοί από το βρετανικό ιμπεριαλισμό.

ΦΩΤΟ: Δολοφονημένος από Χίτες στο κέντρο της Αθήνας.

Αποδείχθηκε για πολλοστή φορά ότι είναι ριζικά αποτελεσματικός ο αγώνας ενάντια στο φασισμό, μόνο όταν η πάλη εναντίον του συνδέεται με την πάλη για την ανατροπή του συστήματος που τον γεννά, για την ανατροπή του καπιταλισμού. Ειδικότερα στις μέρες μας που ο αντικομμουνισμός έχει καταστεί επίσημη ιδεολογία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΦΩΤΟ: Αριστερά, πορεία του ΚΚΕ ενάντια στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο και κάτω δεξιά, οι νεοναζί της Ουκρανίας που στηρίζονται οικονομικά και πολιτικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ.

Η καλύτερη τιμή στη μνήμη των εκατομμυρίων που θυσιάστηκαν για τη νίκη του φασισμού είναι η ενίσχυση της πάλης για την εργατική-λαϊκή εξουσία, είναι η στήριξη της ανασυγκρότησης του εργατικού και του λαϊκού κινήματος, η οργάνωση των σημερινών ταξικών αγώνων. Πρόκειται για ένα καθημερινό αγώνα που πρέπει να εκφράζεται συνεχώς.

Και για αυτό τον αγώνα απαιτείται να υπάρχει ισχυρό ΚΚΕ με αυτοτελή οντότητα και δράση!

902