Οι πιθανές προσπάθειες συμβιβασμού δεν αλλάζουν το γεγονός ότι ο λαός βγαίνει χαμένος με τη μια ή άλλη αστική εκδοχή
 |
| Με στρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις συνεχίζεται η δράση των ομάδων κρούσης της αντιπολίτευσης |
Καθώς κλιμακώνεται η ενδοαστική σύγκρουση στην Ουκρανία, με 3 τουλάχιστον νεκρούς διαδηλωτές, εντείνονται και οι πιέσεις από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στο όνομα της «ευαισθησίας» για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ετσι στην ουκρανική πρωτεύουσα, βρίσκεται από την Παρασκευή ο επίτροπος Διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης Στέφαν Φούλε, ενώ πυκνώνουν οι παρεμβάσεις αξιωματούχων. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζ. Μπάιντεν, ζήτησε «τερματισμό της καταστολής», ενώ Γερμανία και Γαλλία καλούν για εξηγήσεις τους πρέσβεις της Ουκρανίας. Η κυβέρνηση του Προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς του Κόμματος των Περιοχώνεπιχειρεί να ελιχθεί, ώστε να υπάρξει ένας συμβιβασμός με τα αστικά κόμματα που θέτουν ζήτημα πρόωρων εκλογών. Ετσι, την Παρασκευή πρότεινε να γίνει ανασχηματισμός, να υπάρξει αμνηστία σε κρατούμενους και άλλους διαδηλωτές. Προς το παρόν, η αντιπολίτευση είπε ότι χωρίς υποχώρηση της κυβέρνησης δεν πρόκειται να σταματήσει τις διαμαρτυρίες. Πίσω από αυτό το παζάρι, που έχει εγκλωβίσει σημαντικά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, υπάρχει στην πραγματικότητα η διαπάλη στην ίδια την αστική τάξη για τις συμμαχίες της χώρας. Ο Γιανουκόβιτς δίνει προτεραιότητα στη σχέση με τη Ρωσία για να στηρίξει τον καπιταλιστικό δρόμο που υπηρετεί χωρίς να «κλείνει την πόρτα» και σε συνεργασία με την ΕΕ, που προς το παρόν ανέβαλε, παρ' όλο που όλο το προηγούμενο διάστημα προετοίμαζε. Ωστόσο, η «προσφορά» για σύναψη συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου δεν ικανοποίησε τη μερίδα του κεφαλαίου που εκφράζει, ενώ, αντίθετα, το δάνειο 15 δισ. δολαρίων που πήρε από τη Ρωσία καθώς και η σημαντική μείωση στην τιμή της ρωσικής Ενέργειας ήταν αρκετά πιο δελεαστικά. Τα άλλα αστικά κόμματα, του πρώην πυγμάχου Βιτάλι Κλίτσκο Ουντάρ, τουΑρσένι Γιατσένουκ του κόμματος Μπατκίβτσινα της φυλακισμένης για διαφθορά πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο και του Ολέγ Τιάγκνιμπο του εθνικιστικού κόμματος Σβόμποντα, εκφράζοντας τα συμφέροντα της μερίδας εκείνης του κεφαλαίου που συνδέει την καπιταλιστική ανάπτυξη με την ΕΕ και τις ΗΠΑ, επίσης δίνουν τη δική τους μάχη και δηλώνουν ότι θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα. Ηδη διευρύνουν τα οδοφράγματα, τις καταλήψεις κυβερνητικών κτιρίων στο Κίεβο και άλλες πόλεις στις δυτικές κυρίως επαρχίες, οι επιχειρήσεις τους παίρνουν όλο και περισσότερο στρατιωτικό χαρακτήρα, ενώ δε λείπουν και οι καταγγελίες ότι ήδη στην Ουκρανία έχουν ενωθεί με τους αντικυβερνητικούς εθνικιστές διαδηλωτές και διάφοροι ακροδεξιοί από χώρες της Ευρώπης.
Η διαπάλη, επομένως, που υπάρχει είναι γιατί η Ουκρανία βρίσκεται στο επίκεντρο και αποτελεί το πεδίο, όπου εκδηλώνεται ο σκληρός ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός ανάμεσα στη Ρωσία, την ΕΕ, τις ΗΠΑ.
Προσχήματα βολικά στο σύστημα
Τα «περί ελευθερίας και εθνικής ανεξαρτησίας» που προβάλλει η αντιπολίτευση και Αμερικανοευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, αξιοποιώντας και απάνθρωπες συμπεριφορές, όπως βίντεο που βγήκε με τον εξευτελισμό διαδηλωτή από αστυνομικούς, επιχειρούν να εγκλωβίσουν λαϊκό κόσμο στην Ουκρανία, αλλά και εκτός αυτής, ότι η ένταξη στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες θα φέρει την ευημερία στους λαούς. Δηλαδή, αυτό που συμφέρει τους αστούς επιχειρείται να παρουσιαστεί ως «εθνική ιδέα» για τους εργαζόμενους.
Από την άλλη, η επιδίωξη της άλλης μερίδας του κεφαλαίου, για ένταξη στην άλλη καπιταλιστική ένωση, που προωθεί η Ρωσία με το Καζαχστάν και τη Λευκορωσία επιχειρείται να πείσει το λαό ότι το μέλλον του είναι στη λεγόμενη «Τελωνειακή Ενωση», δηλαδή στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Και οι δύο εκδοχές οδηγούν στον ίδιο καπιταλιστικό δρόμο που είναι ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.
Αυτή η ανούσια για το λαό διαίρεση, ωστόσο, πηγάζει από μια υπαρκτή πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί ιστορικά και αξιοποιούν και οι δύο αστικές πλευρές.
Μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, έως και 40% θεωρεί τα Ρωσικά μητρική του γλώσσα, περιοχές όπως η Κριμαία, μέχρι τη δεκαετία του '60 ήταν ρωσικό έδαφος, σ' αυτήν βρίσκεται τμήμα των ρωσικών βάσεων του στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ένα κομμάτι του ουκρανικού λαού, που ζει στη Δυτική και Κεντρική Ουκρανία, ψάχνει δουλειά σε χώρες της ΕΕ όπως η Γερμανία και η Πολωνία, ενώ ένα κομμάτι που ζει στις νότιες και ανατολικές περιοχές κυρίως πηγαίνει ως φτηνή εργατική δύναμη στη Ρωσία.
Κρίσιμο σε ποιον θα ανήκουν τα μέσα παραγωγής
Δυστυχώς, σ' αυτήν τη βαθιά διαίρεση της ουκρανικής κοινωνίας, διαίρεση ξένη προς τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων, συνέβαλαν και «αριστερές» δυνάμεις, που καταλήγουν στην επιλογή ιμπεριαλιστή. Χάνοντας το κύριο ζήτημα, δηλαδή το ζήτημα ποιος ελέγχει την οικονομία, ποιος έχει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής και άρα ποιες προτεραιότητες μπαίνουν. Ετσι, αν χαθεί αυτό, στο πλαίσιο της συμμετοχής σε όποιον ιμπεριαλιστικό οργανισμό, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του ΚΚ Ουκρανίας, που τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, για τη επιλογή ένταξης στην ΕΕ ή στην Τελωνειακή Ενωση, με τη Ρωσία. Το κόμμα αυτό σαφώς παίρνει θέση υπέρ της σύνδεσης με την καπιταλιστική Ρωσία. Οπως είχαμε δημοσιεύει και παλιότερα, σε δήλωσή του, ο Πιοτρ Σιμονιένκο, Α' Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Ουκρανίας, υποστήριξε πως επιχειρείται χειραγώγηση των ελπίδων και των προσδοκιών των εργαζομένων σε μια εμφύλια διαμάχη, τόσο από τις κυβερνητικές «γαλάζιες» δυνάμεις, όσο και από τις «πορτοκαλί» δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Ο Π. Σιμονιένκο κατηγόρησε τις ΗΠΑ πως έχουν μετατρέψει την πρεσβεία τους στο Κίεβο σε «κέντρο εκπαίδευσης» των «πολέμαρχων» της αντιπολίτευσης και υποστήριξε πως τα γεγονότα θυμίζουν τη λεγόμενη «πορτοκαλί επανάσταση» του 2004, μονάχα που αυτή τη φορά υπάρχει και ο «εμπλουτισμός» τους από την οργάνωση των εμφύλιων διαμαχών στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Ο ίδιος υποστήριξε πως μόνο το δημοψήφισμα μπορεί να αποτρέψει την αυξανόμενη αντιπαράθεση μέσα στην κοινωνία της Ουκρανίας.
Ταυτόχρονα, ο Π. Σιμονιένκο επανέλαβε τη θέση του ΚΚ Ουκρανίας για την ανάγκη ένταξης της χώρας στην Τελωνειακή Ενωση, ως εγγύηση της «ανάπτυξης» της οικονομίας της χώρας.
Σε συνέντευξή της, στη «Κόκκινη τηλεόραση», η Ταμίλα Γιαμπρόβα, Πρόεδρος της Ενωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας, που επίσης είχαμε δημοσιεύσει, αναφερόταν στην ουσία της αντιπαράθεσης, που εκδηλώνεται τις τελευταίες μέρες στη χώρα της, σχετικά με την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ ή στην Τελωνειακή Ενωση με τη Ρωσία.
Η Τ. Γιαμπρόβα σημείωσε πως η ανάπτυξη του καπιταλισμού οδηγεί στην ένταση της όξυνσης μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για τη μοιρασιά της λείας, για το ποιος θα κερδίσει ένα μεγαλύτερο μερίδιο των αγορών. Την ίδια ώρα, είναι υπαρκτή και η διαδικασία της διεθνοποίησης της παραγωγής, των οικονομικών σχέσεων, τάση που ενισχύει τη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, σε διεθνές και εθνικό επίπεδο. Υποστήριξε πως οι κομμουνιστές, για να διαμορφώσουν τη στάση τους απέναντι στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, πρέπει να πάρουν υπόψη τους πως ο Λένιν, στα 1915 στο άρθρο «Για το σύνθημα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης»έχει δείξει πως ο στόχος των ιμπεριαλιστικών ενώσεων είναι η παραπέρα εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η εκτίμησή του έχει αντέξει στο πέρασμα του χρόνου και δείχνει πως οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να επαφίενται στις ενώσεις των ιμπεριαλιστών, που είναι αποτέλεσμα από τη μια των αντιθέσεών τους και από την άλλη της συνεργασίας τους. Η Τ. Γιαμπρόβα, στη συνέντευξή της, αναφέρθηκε στις συνέπειες που βιώνουν οι εργαζόμενοι μιας σειράς χωρών της ΕΕ, εξαιτίας της εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης. Ταυτόχρονα, σημείωσε πως η Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας προσεγγίζει εντελώς διαφορετικά από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας το ζήτημα της ένταξης της Ουκρανίας στην Τελωνειακή Ενωση, που συγκροτείται κάτω από την αιγίδα του ρωσικού κεφαλαίου, με επικεφαλής τον Β. Πούτιν και με απώτερο στόχο τη δημιουργία της «Ευρασιατικής Οικονομικής Κοινότητας», στην οποία θα υπάρχει τόσο η κοινή οικονομική συνισταμένη, όσο και η πολιτική και στρατιωτική και υπογράμμισε: «Εμείς δε συμφωνούμε με την εκτίμηση που γίνεται πως αυτή η Ενωση είναι ο δρόμος "αναγέννησης του σοσιαλισμού και της Σοβιετικής Ενωσης". Η ιμπεριαλιστική ένωση είναι ο δρόμος της σκληρής εκμετάλλευσης των εργαζομένων των ίδιων των χωρών που την αποτελούν, της ληστείας άλλων λαών και ενίσχυσης των θέσεων των εδώ καπιταλιστών έναντι των διεθνών ανταγωνιστών τους. Εμείς στηρίζουμε τη θέση του ΚΚΕ, κι άλλων ΚΚ χωρών της ΕΕ, που αγωνίζονται ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, ενάντια στην ΕΕ, για την αποδέσμευση των χωρών τους απ' αυτήν, ανατρέποντας και τον καπιταλισμό με την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Σ' αυτούς που μας λένε ότι οι λαοί της Ρωσίας και του Καζαχστάν είναι "αδελφοί λαοί"με τον Ουκρανικό, και γι' αυτό πρέπει να ενταχθούμε στην Τελωνειακή Ενωση, απαντάμε, πως ναι, θα είναι "αδελφοί λαοί", εφόσον ανατρέψουν τον καπιταλισμό ο καθένας στη χώρα του κι ενώσουν τη δύναμή τους, ανασυγκροτώντας την ΕΣΣΔ».
Δ.Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου