ΗΠΑ: Βοήθεια στους δολοφόνους

«Οι ΗΠΑ έχουν δεσμευτεί να εγγυώνται την ασφάλεια του Ισραήλ και είναι καθοριστικό για τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ να παρέχεται βοήθεια στο Ισραήλ για να αναπτύσσει και να διατηρεί ισχυρή ικανότητα αυτοάμυνας», λένε οι Αμερικανοί και παρέχουν κάθε βοήθεια στους δολοφόνους μικρών παιδιών Ισραηλινούς που κατασφάζουν για άλλη μια φορά τη Γάζα.

Την ίδια στιγμή που ανεφοδιάζουν με όπλα το Ισραήλ καλούν τον Ισραηλινό στρατό σε αυτοσυγκράτηση...

Μίλησε κανείς για απίστευτη και απύθμενη υποκρισία;

Πόσοι άραγε βλέπουν και αυτή την αλήθεια;

Πόσοι καταλαβαίνουν ότι ο Ιμπεριαλισμός έχει μόνο ένα πρόσωπο, αυτό του δολοφόνου των λαών;

Ευρήματα από την αποτύπωση της γενετικής γεωγραφίας του εγκεφάλου

Λάθος η χρήση ποντικιών ως πειραματόζωα για τη μελέτη του ανθρώπινου εγκεφάλου. Δεν οφείλεται στο γενετικό κώδικα αλλά στις συνάψεις η εξειδίκευση ορισμένων τμημάτων του φλοιού

Καθώς διαβάζετε αυτές τις λέξεις, τα μάτια σας σαρώνουν τη σελίδα, βλέποντας σχέδια στα οποία ο εγκέφαλός σας δίνει νόημα. Στο μεταξύ, η καρδιά σας συστέλλεται και χαλαρώνει, το διάφραγμα σηκώνεται και κατεβαίνει ελέγχοντας την αναπνοή, οι μύες της πλάτης τεντώνονται για να κρατήσετε την όρθια στάση και ταυτόχρονα πραγματοποιούνται χιλιάδες άλλες απαραίτητες βιολογικές διεργασίες, άλλες ενσυνείδητα και άλλες ασυνείδητα, όλες όμως υπό τον έλεγχο των 86 δισεκατομμυρίων νευρώνων και ισάριθμων βοηθητικών κυττάρων μέσα στο κεφάλι σας.



Η επιστήμη δεν μπορεί ακόμα να εξηγήσει πλήρως πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος εκδηλώνει τη νόηση και γιατί δεν μπορεί να κάνει το ίδιο ο εγκέφαλος του πιθήκου. Την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, ο Γερμανός επιστήμονας Κ. Μπρόντμαν εξέτασε λεπτές φέτες του ανθρώπινου εγκεφάλου κάτω από το μικροσκόπιο για να μελετήσει το φλοιό, το εξωτερικό στρώμα φαιάς ουσίας που διαχειρίζεται την αντίληψη, τη σκέψη και τη μνήμη. Χαρτογράφησε τον εγκεφαλικό φλοιό χωρίζοντάς τον σε δεκάδες περιοχές, με βάση την τοπολογία του οργάνου και τον τρόπο που χρωματίζονται τα διάφορα τμήματά του, όταν εμποτιστούν με διάφορες χρωστικές.

Δύο θεωρίες
Σταδιακά σχηματίστηκε η θεωρία ότι κάθε περιοχή, κάθε ομάδα

Εξελίξεις στο Κυπριακό

Από τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό που βρίσκονται σε εξέλιξη, μετά τη λεγόμενη κοινή ανακοίνωση του Κύπριου Προέδρου, Ν. Αναστασιάδη, και του ηγέτη του ψευδοκράτους, Ντερβίς Ερογλου, φέτος το Φλεβάρη, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι αυτό που προωθείται είναι μια λεγόμενη επίλυση που θα προσαρμοστεί στα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, σε μια περίοδο που οξύνονται οι ανταγωνισμοί ιδιαίτερα στο φόντο της ύπαρξης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο. Ταυτόχρονα, ο λεγόμενος άξονας Ισραήλ - Ελλάδας - Κύπρου, με την ανάφλεξη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, είναι ένα στοιχείο που δείχνει την επιδίωξη που υπάρχει. Με βάση, λοιπόν, το νέο σχέδιο «τύπου Ανάν» που προωθείται, με τα δύο «συνιστώντα κράτη», είναι φανερό ότι επιχειρείται η ντε φάκτο διχοτόμηση και η αναβάθμιση του ρόλου του ψευδοκράτους. Από εκεί προκύπτουν και η αδιαλλαξία και η επιθετικότητα των πολιτικών εκπροσώπων του ψευδοκράτους και της Τουρκίας, και το αυξημένο ενδιαφέρον δυνάμεων, ιδίως των ΗΠΑ, που όλοι πλέον διαπιστώνουν καθημερινά.

Το Κυπριακό είναι άλλη μια κλασική περίπτωση διεθνούς ζητήματος, αφού πρόκειται για ζήτημα εισβολής και κατοχής του 37% του νησιού από ξένη δύναμη, που αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση υπέρ των λαϊκών δυνάμεων εντός των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και οργανισμών. Διαψεύδονται και διάφοροι αστοί και οπορτουνιστές που έσπερναν αυταπάτες ότι ο κυπριακός λαός με την ένταξη στην ΕΕ δήθεν θα ωφελούνταν και θα λυνόταν και η «εθνική υπόθεση». Ακριβώς το αντίθετο συνέβη.

Αποδεικνύεται ότι τα λαϊκά κινήματα δεν μπορούν να αποτρέψουν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς με «παρεμβάσεις σε ευρωπαϊκούς και διεθνείς» οργανισμούς του καπιταλισμού, αλλά μόνο με πάλη ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε κράτος, με πάλη για έξοδο από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τις καπιταλιστικές διακρατικές ενώσεις. Είναι χίμαιρα να πιστεύουν οι εργαζόμενοι ότι με διαβουλεύσεις ή, πολύ περισσότερο, με μια κυβερνητική εναλλαγή, εντός όμως των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, είναι δυνατόν να αποτραπούν οι συγκρούσεις και οι πόλεμοι, να επιλυθούν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Και το Κυπριακό είναι μια περίπτωση από την οποία οι εργαζόμενοι, τα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα μπορούν να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα από τη στάση που κρατάει κάθε κόμμα. Η αντίθεση στα νέα σχέδια που στηρίζουν ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ είναι ένα το κρατούμενο. Το ΚΚΕ, όπως δήλωσε και χτες, μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Κύπρου, ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δ. Κουτσούμπας, θα συνεχίσει την πάλη για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, κυρίαρχη, ομόσπονδη, με μία ιθαγένεια, μία κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, χωρίς ξένες βάσεις, χωρίς ξένα στρατεύματα, χωρίς εγγυητές και προστάτες. Η αλληλεγγύη του στους εργαζόμενους όλης της Κύπρου έχει συνέπεια και διάρκεια γιατί συνδυάζεται με την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση της πάλης για όλους τους λαούς, γιατί το ΚΚΕ χαράζει το δρόμο για αποδέσμευση από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό, με το λαό στην εξουσία, κάτοχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών που μπαίνουν στην υπηρεσία της λαϊκής ευημερίας.

Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 30 Ιούλη 2014

Β. Ι. Λένιν: Διάλεξη πάνω στο θέμα «Το προλεταριάτο και ο πόλεμος»

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Α' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ


1 (14) του Οχτώβρη 1914

Στο πλαίσιο του Αφιερώματος στα 100 χρόνια από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα κείμενο διάλεξης του Β. Ι. Λένιν που έδωσε τον Οχτώβρη του 1914 στην Ελβετία. Το κείμενο δημοσιεύτηκε με τη μορφή δημοσιογραφικού ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Γκόλος» (αρ. φύλ. 37 και 38, 25 και 27 του Οχτώβρη 1914). Περιέχεται στον 26ο τόμο των «Απάντων Λένιν» σελ. 27 - 35.

***


Ο ομιλητής χώρισε την έκθεσή του σε δυο μέρη: Η διευκρίνιση του χαρακτήρα του δοσμένου πολέμου και η στάση των σοσιαλιστών απέναντι στον πόλεμο αυτό.

Η διευκρίνιση του χαρακτήρα του πολέμου αποτελεί για το μαρξιστή απαραίτητη προϋπόθεση για να λύσει το ζήτημα της στάσης του απέναντί του. Και για μια τέτοια διευκρίνιση είναι απαραίτητο πριν απ' όλα να καθοριστεί ποιες είναι οι αντικειμενικές συνθήκες και η συγκεκριμένη κατάσταση του δοσμένου πολέμου. Πρέπει να τοποθετήσουμε τον πόλεμο αυτό σ' εκείνες τις ιστορικές συνθήκες, στις οποίες γίνεται, και τότε μόνο μπορούμε να καθορίσουμε τη στάση μας απέναντί του. Διαφορετικά θα έχουμε όχι υλιστική, αλλά εκλεκτική ερμηνεία του ζητήματος.

Η στάση απέναντι στον πόλεμο, ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες, το συσχετισμό των τάξεων κ.ά. πρέπει να είναι διαφορετική σε διαφορετικές περιόδους. Από άποψη αρχών είναι παραλογισμός να αρνηθούμε μια για πάντα τη συμμετοχή στον πόλεμο. Απ' την άλλη μεριά, είναι παραλογισμός να χωρίζουμε τους πολέμους σε αμυντικούς και επιθετικούς. Ο Μαρξ μισούσε τη Ρωσία του 1848, γιατί τότε η δημοκρατία στη Γερμανία δεν μπορούσε να νικήσει και να αναπτυχθεί, να

Ουκρανία: Εθνικισμός και αντικομμουνισμός πάνε χέρι-χέρι

902.gr

Από την παράσταση διαμαρτυρίας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην ουκρανική πρεσβεία στις 10 Ιούλη

Η απόφαση της Ουκρανικής Βουλής στις 22 Ιούλη να «διαλύσει» την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας (ΚΚΟυ), όπως και η έναρξη της δίκης στις 24 Ιούλη, με στόχο την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας, δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Κι αυτό γιατί - όπως έχουμε εκτιμήσει - η αστική τάξη της Ουκρανίας, και ιδιαίτερα εκείνο το τμήμα της που στηρίχτηκε από ΗΠΑ και ΕΕ, δε δίστασε όχι μόνο να προχωρήσει σε μια πραξικοπηματική ανατροπή της προηγούμενης (κεντρώας) αστικής κυβέρνησης, αλλά και να «εμπιστευθεί» την κυβερνητική διακυβέρνηση της χώρας σε εθνικιστικές και απροκάλυπτα φίλο-φασιστικές δυνάμεις, ιδεολογικούς «απογόνους» των συνεργατών του Χίτλερ.

Βασικό μέλημα αυτών των δυνάμεων είναι η προσπάθεια προώθησης των αντιλαϊκών τους σχεδίων για την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, που συνοδεύεται με ένα σύνολο αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων για την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης της χώρας. Βεβαίως, ανάλογο «πακέτο μέτρων» θα ίσχυε και στην περίπτωση που η «ζυγαριά» των συμφερόντων της αστικής τάξης της Ουκρανίας «έγερνε» στην απόφαση ενσωμάτωσης της χώρας στην «Τελωνειακή Ενωση» που έχει συγκροτήσει η Ρωσία με τη Λευκορωσία και το Καζαχστάν. Αλλωστε, η χειροτέρευση της κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης, που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στη Λευκορωσία, η σκληρή αιματηρή καταστολή των εργατικών αγώνων στο Καζαχστάν, τα εμπόδια στην πολιτική δράση, που συνεχίζουν να μπαίνουν στη δράση των κομμουνιστών της Ρωσίας (κυρίως του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας - ΚΕΚΡ), δείχνουν πως στα πλαίσια του αστικού συστήματος και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, παλαιότερων ή νεότερων, δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή διαχείριση.

Θέλουν «σιγή νεκροταφείου»

Ωστόσο, επιστρέφοντας στις ουκρανικές εξελίξεις, η απόφαση απαγόρευσης του ΚΚΟυ συνδέθηκε με την προσπάθεια της αντιδραστικής κυβέρνησης να επιβάλει «σιγή νεκροταφείου» στη χώρα, τόσο στη λήψη και εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, όσο και στη συνέχιση της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ανατολική Ουκρανία. Οχι τυχαία, η επιδίωξη απαγόρευσης του ΚΚΟυ συνδέθηκε και χρονικά με την απόφαση «μερικής επιστράτευσης», που κήρυξε το καθεστώς, μέσα σε ένα κλίμα εθνικιστικής υστερίας, με στόχο τη βίαιη και αιματηρή καταστολή των ενόπλων στην Ανατολική Ουκρανία.

Οι δυνάμεις αυτές, αν και αντιτάσσονται στην κυβέρνηση του Κιέβου, το κάνουν βασικά από θέσεις υπεράσπισης άλλων διεθνών συμμαχιών που θα πρέπει να έχει η χώρα, υπέρ δηλαδή της στενότερης σύνδεσης της Ουκρανίας (ή μέρους της) με τη Ρωσία, μέσω της «ομοσπονδιοποίησης» της χώρας. Σε κάθε περίπτωση, ούτε αυτές οι Ένοπλες Δυνάμεις προβάλλουν ένα σχέδιο υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων, που να είναι σε σύγκρουση με τον καπιταλισμό και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Όπως είναι γνωστό, το ΚΚ Ουκρανίας, που στο παρελθόν είχε στηρίξει τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις του Προέδρου Β. Γιανουκόβιτς, που ανατράπηκε, τασσόταν υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος και της ένταξης της Ουκρανίας στην «Τελωνειακή Ένωση». Μετά την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία και τις αιματηρές εξελίξεις στην Ανατολική Ουκρανία, ορισμένα στελέχη του ΚΚ Ουκρανίας δήλωσαν τη στήριξή τους στους ενόπλους των δύο περιοχών που έχουν κηρύξει την «ανεξαρτησία» τους. Αυτό αποτέλεσε ένα ακόμη πρόσχημα, που χρησιμοποίησε η αντιδραστική κυβέρνηση σε βάρος του ΚΚ Ουκρανίας, κατηγορώντας το ότι στηρίζει τη «διάλυση της χώρας». Ωστόσο, το ΚΚ Ουκρανίας με κάθε τρόπο έχει ξεκαθαρίσει πως υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Τονίζει πως τα συγκεκριμένα πρώην στελέχη του δεν έδρασαν στο πλαίσιο κάποιας κομματικής απόφασης και πλέον δεν έχουν καμιά οργανωτική σχέση με το ΚΚ Ουκρανίας, που στις τοποθετήσεις του καταδικάζει και την αιματηρή καταστολή που έχει επιλέξει η κυβέρνηση του Κιέβου στην Ανατολική Ουκρανία, αντί μιας διαδικασίας πολιτικής επίλυσης της κρίσης.

Η νέα κλιμάκωση της αντικομμουνιστικής επίθεσης με κάθε μέσο

Βεβαίως, πίσω από την αντιπαράθεση που εκδηλώνεται στην Ουκρανία βρίσκονται τεράστια οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα και η επίλυση της υπάρχουσας κρίσης δεν μπορεί να εξασφαλιστεί απλώς με διαβουλεύσεις. Το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα είναι ανάγκη να επεξεργαστεί και να καταθέσει τη δική του πρόταση διεξόδου, που δεν μπορεί να στοιχίζεται με εκείνη ή την άλλη μερίδα της αστικής τάξης, με τη μια ή άλλη ιμπεριαλιστική ένωση. Δεν μπορεί, επίσης, να υπάρχουν αυταπάτες για τους σχεδιασμούς των πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης.

Αυτά σήμερα φαίνονται ακόμη καλύτερα στο παράδειγμα της Ουκρανίας. Κι αυτό γιατί η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΟυ στο Κοινοβούλιο (Ανώτατη Ράντα) ψήφισε στις 22/2/14 την εκλογή του Α. Τουρτσίνοφ, του πρόεδρου της Ανώτατης Ράντα, στο αξίωμα του εκτελούντος χρέη Προέδρου, όπως και την απόφαση προκήρυξης προεδρικών εκλογών, καταθέτοντας μάλιστα και την υποψηφιότητα του Α' Γραμματέα του, Π. Σιμονιένκο, για το αξίωμα του Προέδρου. Η στάση αυτή χρησιμοποιήθηκε για τη νομιμοποίηση εκείνων που αναρριχήθηκαν πραξικοπηματικά στην κυβέρνηση, αλλά βέβαια η προεκλογική εκστρατεία ήταν μια πολιτική φάρσα που οδήγησε το ΚΚΟυ να αποσύρει τον υποψήφιό του.

Την ίδια περίοδο οι αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις προετοίμαζαν το έδαφος για την απαγόρευση του ΚΚΟυ, το οποίο βρέθηκε αντιμέτωπο με ένα οργανωμένο σχέδιο με στόχο την εξαφάνισή του. Στο επίκεντρο αυτής της επίθεσης βρέθηκε, μεταξύ άλλων, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του, η οποία άρχισε να σημειώνει απώλειες. Στα τέλη Ιούνη μια ομάδα από 6 βουλευτές, με επικεφαλής τον Α. Γκόλουμπ, μέλος του Προεδρείου της ΚΕ του ΚΚΟυ και αρχισυντάκτη της εφημερίδας του, «Κομμουνίστ», αποχώρησαν από το κόμμα, χωρίς να αιτιολογήσουν την απόφασή τους, αλλά «ψιθυρίζοντας» πως έμαθαν κάποιες πληροφορίες για το ΚΚΟυ που δεν μπορούν να αποκαλύψουν. Οι βουλευτές αυτοί προσχώρησαν σε μια νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα, την «Για την ειρήνη και τη σταθερότητα», που αποτελείται από 34 βουλευτές και η οποία φέρεται να έχει «διαύλους επικοινωνίας» με τον πρώην Πρόεδρο, Β. Γιανουκόβιτς και τους επιχειρηματικούς κύκλους που τον στήριζαν.

Το ΚΚ Ουκρανίας, που νωρίτερα είχε χάσει άλλους 4 βουλευτές, καταδίκασε την αποχώρηση, που την κατήγγειλε ως «προδοσία» και η κοινοβουλευτική του δύναμη μειώθηκε στις 23 έδρες. Απ' αυτήν την εξέλιξη «πιάστηκαν» οι αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις και αποφάσισαν τη διάλυση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΟυ. Την ίδια στιγμή ξεκινά στις 24/7 και η δίκη με στόχο την απαγόρευση του ίδιου του ΚΚΟυ.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή βρίσκεται στο πλευρό των κομμουνιστών της Ουκρανίας. Ανέδειξε το ζήτημα της απαγόρευσης στο Κοινοβούλιο και το Ευρωκοινοβούλιο, οργάνωσε παραστάσεις διαμαρτυρίας στην ουκρανική πρεσβεία. Λαμβάνει ανάλογες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στο ΚΚΟυ σε διεθνές επίπεδο. Το ΚΚΟυ με συνεχείς επιστολές του, προς το ΚΚΕ και άλλα κόμματα, έχει ευχαριστήσει γι' αυτήν την εκδήλωση αλληλεγγύης.

Απαιτείται ισχυρό κομμουνιστικό - εργατικό κίνημα

Οι εξελίξεις προσφέρονται για την άντληση συμπερασμάτων, αφού οι αντιδραστικές δυνάμεις της Ουκρανίας πατάνε πάνω στις ιδεολογικοπολιτικές αδυναμίες του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος της χώρας για να προωθήσουν τα σχέδιά τους.

Η αδυναμία του ΚΚΟυ μέσα σ' αυτές τις συνθήκες ενδοαστικής - ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης να προβάλει μια διέξοδο προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, στην κατεύθυνση της ανατροπής του καπιταλισμού, της αποδέσμευσης από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, για την επικράτηση και οικοδόμηση της εργατικής εξουσίας, αξιοποιείται από τις αντιδραστικές δυνάμεις. Όπως και η αδυναμία κινητοποίησης εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, εξαιτίας της τεράστιας οπισθοχώρησης του εργατικού κινήματος, της μακρόχρονης απουσίας δράσης των κομμουνιστών στους χώρους δουλειάς και του μονόπλευρου προσανατολισμού στην κοινοβουλευτική - εκλογική δουλειά. Αποδεικνύεται πως τα 2,6 εκατομμύρια ψήφοι και το 13%, που στις τελευταίες εκλογές, πριν δύο χρόνια (το 2012), είχε συγκεντρώσει το ΚΚΟυ, δεν είναι ικανά να διασφαλίσουν ούτε τη νόμιμη δράση του στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας.

Μόνο ένα ισχυρό εργατικό κίνημα, με την πρωτοπόρα δράση και την επεξεργασμένη επαναστατική στρατηγική του ΚΚ, ενός ΚΚ «παντός καιρού», μπορεί να βάλει φρένο στα σχέδια των αντιδραστικών αστικών δυνάμεων, μεταξύ άλλων και στο ζήτημα της συρρίκνωσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Ε. Β.

Αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη της 24ης Ιούλη 2014.

KKE: Κάτω τα χέρια από τους Κομμουνιστές της Ουκρανίας!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΚΚΕ: Κάτω τα χέρια από τους κομμουνιστές της Ουκρανίας


Σε ανακοίνωσή του για τα νέα κρούσματα αντικομμουνισμού στην Ουκρανία, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:


"Το ΚΚΕ καταγγέλλει τη σημερινή απαράδεκτη απόφαση του ουκρανικού κοινοβουλίου να διαλύσει την κοινοβουλευτική ομάδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας, όπως και την έναρξη δίκης για την απαγόρευσή του.



Η απόφαση αυτή, όχι τυχαία, λήφθηκε ταυτόχρονα με την απόφαση επιστράτευσης, μέσα σ’ ένα κλίμα εθνικιστικής υστερίας, για τη συνέχιση της ένοπλης εκστρατείας στα ανατολικά, που ήδη έχει προκαλέσει στο λαό της Ουκρανίας μεγάλα δεινά.


Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως τα αντιλαϊκά μέτρα βαδίζουν χέρι - χέρι με τον εθνικισμό κι αντικομμουνισμό.


Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι του ναζισμού στην Ουκρανία, που αναρριχήθηκαν στην κυβερνητική εξουσία με πραξικοπηματικό τρόπο, έχοντας τη στήριξη ντόπιων ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων και των ξένων δυνάμεων των ΗΠΑ και της ΕΕ, προχωρούν στο παραπέρα αιματοκύλισμα του λαού και στην εξαφάνιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.


Η επιδίωξη απαγόρευσης του ΚΚ Ουκρανίας, η ποινικοποίηση της δράσης των κομμουνιστών είναι μια ενέργεια που στρέφεται ενάντια σε όλο τον εργαζόμενο λαό.


Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας με το ΚΚ και όλους τους κομμουνιστές της Ουκρανίας!


Ο αντικομμουνισμός δεν θα περάσει!

Κάτω τα χέρια από τους κομμουνιστές!"

902

Η Παναγιώτα Σταθοπούλου και η μεγαλύτερη διαδήλωση στην κατεχόμενη Ευρώπη - Αθήνα 22 Ιούλη 1943

Aριστερά και πολιτική

Περπατούσα στου Γκύζη πηγαίνοντας για τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Ξαφνικά μπροστά μου, μέσα στο άλσος Ευελπίδων, βλέπω ένα μνημείο που έγραφε: «ΕΔΩ ΕΖΗΣΕ Η ΗΡΩΙΔΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ. ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΤΑΝΚΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ 22-7-43»




Λίγο παραπέρα ένα πανό αναρτημένο στο περίφραγμα που έγραφε: «ΤΟ ΑΛΣΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ», μας θύμιζε ότι και σήμερα εξακολουθεί εκείνη η μάχη για πραγματική απαλλαγή από το εκμεταλλευτικό σύστημα του καπιταλισμού που θέλει να ξεπουλήσει τα πάντα στο κεφάλαιο, στερώντας τους ανθρώπους από τα πάντα για να ζήσουν σαν άνθρωποι.

Μια ανεπαίσθητη συγκίνηση με κατέλαβε. Συνεχίζουμε έναν αγώνα που ξεκίνησε από πολύ μακριά και πηγαίνει πολύ μακριά!




Είναι καλό να θυμηθούμε γιατί σήμερα πρέπει να τιμάμε τη μεγάλη θυσία της Επονίτισας Παναγιώτας Σταθοπούλου και γιατί πρέπει να διδασκόμαστε από αυτή.

Η Επονίτισα Παναγιώτα Σταθοπούλου γεννήθηκε στην Αμερική από γονείς που κατάγονταν από το Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας. Στην Κατοχή βρέθηκαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στη συνοικία του Γκύζη, στην οδό Βαλτινών, η οποία μετά τη θυσία της Παναγιώτας πήρε το όνομά της. Όμως, με την απελευθέρωση οι κυβερνήσεις αφαίρεσαν το όνομά της και επανήλθε στο προηγούμενο! Τα χρόνια πέρασαν... Η ηρωική μορφή της Σταθοπούλου βρέθηκε στην αφάνεια και στη λησμονιά. Ύστερα από χρόνια, στήθηκε μια υποτυπώδης πλάκα απέναντι από εκεί που βρισκόταν το σπίτι της (στο άλσος, γιατί στην πολυκατοικία που έγινε δε δέχτηκαν να τοποθετηθεί (!!!) και έτσι παραμένει, λίγο πιο εκεί από το «ΕΔΩ» που δηλώνει η επιγραφή.

... Τη στιγμή που οι σημαίες ανεμίζουν μπροστά στην Τράπεζα της Ελλάδας, από την οδό Ομήρου ξεμπουκάρουν με βρουχητό και χλαπαταγή τα γερμανικά τανκς. Προχωρούν με βία και σφηνώνονται μέσα στη φάλαγγα χωρίζοντάς την στα δυο. Στη μέση απόμεινε ένας ΕΠΟΝίτης που τραβούσε μπροστά με τη σημαία. Δέχεται κατάστηθα μια ριπή, κλονίζεται,τεντώνοντας πριν πέσει, το χέρι με το κοντάρι. Ο κόσμος, που έχει παραμερίσει για λίγο στα πεζοδρόμια, βλέπει μια ξανθιά κοπέλα να ορμά, να αρπάζει τη σημαία και να την σηκώνει ανεμίζοντάς την μπροστά στο τανκ. Μια ριπή από το τανκ την πετάει στην άσφαλτο. Οι ερπύστριες περνούν πάνω από το κορμί της και το λιώνουν έτσι, τυλιγμένο στη σημαία...

Η επιγραφή για τη θυσία εκείνης της ημέρας βρίσκεται στο κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος, γωνία Πανεπιστημίου και Ομήρου. Είναι τόσο δυσανάγνωστο που νομίζεις πως τόκαναν επίτηδες.
Γράφει: «Εδώ έπεσαν στη μεγάλη διαδήλωση του λαού της Αθήνας κατά της καθόδου των Βουλγάρων φασιστών αντιμετωπίζοντας άοπλοι τα χιτλερικά τανκς την 22-7-1943 οι επονίτες Παναγιώτα Σταθοπούλου 17 ετών, Θωμάς Χατζηθωμάς 20 ετών, Κούλα Λίλη 19 ετών»

Αθήνα 22 Ιούλη 1943.Η μεγαλύτερη διαδήλωση στην κατεχόμενη Ευρώπη, όπως την χαρακτήρισαν τότε οι ραδιοσταθμοί της Μόσχας και του Λονδίνου

ντοκουμέντα ιστορίας



Αρχείο ΕΡΤ: από το Ντοκυμαντέρ "ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ" (1985).


Το ΚΚΕ, επίσημα κείμενα, τόμος πέμπτος, 1940-1945

Το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ με την απόφασή του «Πάνω στην καινούργια βουλγαρική επιδρομή» της 10 του Ιούλη 1943 (που δημοσιεύτηκε στον παράνομο «Ριζοσπάστη» της 18 του Ιούλη 1943) κατάγγελε, ότι οι βούλγαροι φασίστες καταφέρουν καινούργιο πλήγμα στη σκλαβομένη Ελλάδα. «Αυτοί — έλεγε η απόφαση — σε συμφωνία με τους γερμανούς κατακτητές και την προδοτική κυβέρνηση Ράλλη πάτησαν και κάναν κατοχή σε καινούργια ελληνικά τμήματα στη ζώνη του Εβρου και ολοκληρώνουν την κατοχή της Δυτικής Θράκης, στην περιοχή της Μακεδονίας, από το Στρυμώνα ως τον Αξιό ποταμό. Οι γερμανοί ανακοινώνουν ότι παραδίδουν τα ελληνικά εδάφη στους βούλγαρους δορυφόρους τους για στρατιωτικές ανάγκες και εξ αιτίας των ανταρτών».Και συνεχίζει παρακάτω η απόφαση... «Η τωρινή εισβολή των βουλγάρων είναι, όπως και η προηγούμενη στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, κατάκτηση ελληνικών επαρχιών. Μεγαλώνει το διαμελισμό της Ελλάδας. Σημαίνει εξανδραποδισμό, εξόντωση των ελληνικών πληθυσμών».Και η απόφαση τελείωνε με τα συνθήματα:
—Θάνατος στους γέρμανοϊταλοβούλγαρους επιδρομείς!
—Ζήτω ο ενωμένος εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του ελληνικού λαού!
—Ζήτω η ελληνική Μακεδονία και Δυτική Θράκη!.
—Ελεύθερη, ανεξάρτητη, ακέραια, λαοκρατούμενη Ελλάδα!»

Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΑΘΗΝΑ.Βασίλης Μπαρζιώτας.

Η Επιτροπή Πόλης της ΚΟΑ και το ΕΑΜ της Αθήνας, για να αντιμετωπίσουν τη βουλγαρική επέκταση και να δόσουν το τελικό χτύπημα ενάντια στη χιτλερική πολιτική επιστράτευση, οργάνωσαν τη διαδήλωση-συλλαλητήριο της 22 Ιούλη 1943, τη μεγαλύτερη, τη μαζικότερη και μαχητικότερη απ' όλες τις άλλες κινητοποιήσεις της Αθήνας. Τη μεγαλύτερη διαδήλωση στην κατεχόμενη Ευρώπη, όπως την χαρακτήρισαν τότε

100 χρόνια από την έκρηξη του Α’ παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού πολέμου – Διδάγματα για την εργατική τάξη και το επαναστατικό κίνημά της

Στρατιώτες στα χαρακώματα του πολέμου

«Είναι αδύνατο να καταλάβει κανείς το δοσμένο πόλεμο αν δεν καταλάβει την εποχή», έγραφε ο Λένιν τον Αύγουστο του 1916, δύο χρόνια μετά την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου.1 Μια εποχή, που ήδη από τα τέλη του 19ου αρχές του 20ού αιώνα, χαρακτηριζόταν από το πέρασμα του καπιταλισμού στο ανώτατο, μονοπωλιακό του στάδιο, τον ιμπεριαλισμό. Η κυριαρχία των μονοπωλιακών ενώσεων στις οικονομίες των ανεπτυγμένων καπιταλιστικά κρατών, τα υπερκέρδη από την εξαγωγή κεφαλαίων και η ανάγκη εξασφάλισης πρώτων υλών και αγορών, όξυναν τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για την κατάκτηση εδαφών και τη διεύρυνση των οικονομικών σφαιρών επιρροής. Πράγματι, έως το 1914 οι 6 ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες (Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία) είχαν συγκεντρώσει υπό αποικιακή εκμετάλλευση το μισό σχεδόν των εδαφών του πλανήτη και το 1/3 περίπου του πληθυσμού του. Η «λεία» αυτή, ωστόσο, δεν ήταν ισομερώς κατανεμημένη. Οι αποικίες της «προπορευόμενης» Βρετανίας π.χ. ήταν τριπλάσιες απ’ ό,τι της Γαλλίας, 11πλάσιες απ’ ό,τι της Γερμανίας και 100πλάσιες απ’ ό,τι της Ιαπωνίας.2

Το γεγονός οφειλόταν στην ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού παγκοσμίως. Χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Ιαπωνία, που ιστορικά εισήλθαν στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης αργότερα από ό,τι η Βρετανία και η Γαλλία, βρέθηκαν αντίστοιχα να έπονται στη διεκδίκηση εδαφών και αγορών. Η δυναμική όμως που απέκτησαν, καλύπτοντας με γοργούς ρυθμούς την απόσταση που τις χώριζε από τους «πρωτοπόρους», έκανε όλο και πιο επιτακτική την ανάγκη (για τα δικά τους μονοπώλια) για την αναδιανομή των αγορών και σφαιρών επιρροής, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στο συνεχώς μεταβαλλόμενο ενδοϊμπεριαλιστικό συσχετισμό δυνάμεων.

Απόρροια όλων των παραπάνω υπήρξε η εκδήλωση εντάσεων, όπως η πρώτη και δεύτερη μαροκινή κρίση (1905 – 1906 και 1911, αντίστοιχα) ή η βοσνιακή κρίση (1908 – 1909), καθώς και τοπικών – περιφερειακών συγκρούσεων, όπως ο Ισπανοαμερικανικός πόλεμος (1898), οι πόλεμοι των Μπόερς (1899 – 1902), ο Ρωσοϊαπωνικός πόλεμος (1904 – 1905), ο Ιταλοτουρκικός πόλεμος (1911 – 1912) και βεβαίως οι Βαλκανικοί πόλεμοι (1912 – 1913).

Παράλληλα, διαμορφώνονταν και οι διεθνείς συμμαχίες των καπιταλιστικών κρατών, που σύντομα αποκρυσταλλώθηκαν σε δύο μεγάλους πολιτικοστρατιωτικούς συνασπισμούς. Προηγήθηκε το Σύμφωνο Γερμανίας και Αυστροουγγαρίας (1879), στο οποίο κατόπιν προσχώρησε και η Ιταλία, συγκροτώντας την Τριπλή Συμμαχία – «Κεντρικές Δυνάμεις» (1882). Από την άλλη μεριά, οι «προαιώνιοι» ανταγωνιστές, Βρετανία και Γαλλία, αφού διευθέτησαν τις μεταξύ τους αποικιακές διαφορές (αγγλογαλλική Συμφωνία, 1904), συνασπίστηκαν με τη Ρωσία, συγκροτώντας την Τριπλή Εγκάρδια Συνεννόηση – «Αντάντ» (1907).

Τα καπιταλιστικά κράτη, βεβαίως, είχαν και έναν επιπλέον κίνδυνο να αντιμετωπίσουν, δυνητικά πολύ πιο επικίνδυνο από τους ανταγωνιστές τους. Και αυτός δεν ήταν άλλος από την ταξική πάλη που αναπτυσσόταν στο εσωτερικό τους, αλλά και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των καταπιεζόμενων λαών. Η αναχαίτιση-καταστολή των επαναστατικών διεργασιών που βρίσκονταν σε εξέλιξη στις γραμμές της παγκόσμιας εργατικής τάξης, αντικειμενικά γινόταν προτεραιότητα της διεθνούς καπιταλιστικής αντίδρασης.

Η διεθνής σοσιαλδημοκρατία και το ζήτημα του πολέμου

Το κρίσιμο ζήτημα της στάσης των σοσιαλιστών απέναντι στον πόλεμο βρέθηκε στο επίκεντρο των συζητήσεων – αλλά και διαπάλης – στους κόλπους της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, ιδιαίτερα

Ψέματα και αντικομμουνισμός

redfly planet

Ο Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ,αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και ένθερμος θιασώτης της ΕΕ, γνωστός προβοκάτορας σε βάρος του ΚΚΕ και μόνιμος ανταποκριτής παραπολιτικών ειδήσεων, συνεχίζει να διοχετεύει ψεύδη, προκειμένου να συκοφαντήσει το ΚΚΕ.
Τι δήλωσε ο γνωστός προβοκάτορας σε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό «Κόκκινο», που αναπαρήγαγε η εφημερίδα «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ: «Προσωπικά, μου προκαλεί θλίψη, πολιτικά, η επιλογή του ΚΚΕ να φύγει από την Ευρωομάδα και να ενταχτεί στους μη Εγγεγραμμένους. Αυτή η επιλογή του για αυτοαπομόνωση και ρήξη με όλα τα άλλα κόμματα της Αριστεράς που συναποτελούν την Ευρωομάδα εδώ και δεκαετίες (μεταξύ αυτών και κομμουνιστικά κόμματα από την Πορτογαλία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Τσεχία) τους οδήγησε σε μια ομάδα που, κακά τα ψέματα, κυριαρχούν οι φασίστες».
Ολα αυτά βέβαια ειπώθηκαν με αφορμή το περιστατικό στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης ζήτησε το λόγο επί της διαδικασίας, όπως είχε δικαίωμα, ξεκαθαρίζοντας ότι το ΚΚΕ εκπροσωπείται στο Ευρωκοινοβούλιο μόνο από τους ευρωβουλευτές του, κάτι το οποίο δέχτηκε τελικά και ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου.


***

Ομως ο Παπαδημούλης το χαβά του... Σε αντίθεση με τον κανονισμό του Ευρωκοινοβουλίου, αν και αντιπρόεδρός του ο ίδιος, εξακολουθεί ψευδώς να αποκαλεί τους μη «εγγεγραμμένους» ευρωβουλευτές ως «ομάδα», μόνο και μόνο για να συκοφαντήσει το ΚΚΕ, ότι δήθεν ανήκει σε ομάδα όπου κυριαρχούν οι φασίστες...
Οι άθλιοι ανυπόστατοι ισχυρισμοί του συκοφάντη καταρρίπτονται.Σύμφωνα με τον Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την 8η κοινοβουλευτική περίοδο (2014 - 2019) που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιούλη του 2014 - και είναι αναρτημένος στην ηλεκτρονική σελίδα του Ευρωκοινοβουλίου - σύμφωνα με το Αρθρο 35, οι μη εγγεγραμμένοι ευρωβουλευτές δε συνιστούν πολιτική ομάδα.
Δεν είναι τυχαίο ότι τους ψευδείς ισχυρισμούς του Παπαδημούλη ενάντια στο ΚΚΕ επικαλούνται σάιτ της ναζιστικής Χρυσής Αυγής και αναπαράγονται από άλλα ΜΜΕ που ελέγχει η πλουτοκρατία.
Η αθλιότητα του Παπαδημούλη για δήθεν ρήξη του ΚΚΕ με άλλα κομμουνιστικά κόμματα αποτελεί στοιχείο της υπονομευτικής δράσης των οπορτουνιστών, απόδειξη και της αδυναμίας τους να αντιπαρατεθούν ιδεολογικά και πολιτικά με το ΚΚΕ.
Μόλις προχτές άλλωστε, δόθηκε στη δημοσιότητα κοινή ανακοίνωση - πρωτοβουλία καταδίκης της ισραηλινής επιθετικότητας ενάντια στον παλαιστινιακό λαό, που υπογράφεται από 50 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα απ' όλο τον κόσμο. Οι πολύμορφες πρωτοβουλίες του ΚΚΕ αποτελούν χαρακτηριστικό στοιχείο της καθημερινής δράσης του για την ανασύνταξη του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.

***

Αλλά τι να περιμένει κανείς από κάποιον ο οποίος ουκ ολίγες φορές έχει βάλει το χέρι του σε αντιλαϊκές αποφάσεις της ΕΕ;


Τι έκανε ο Παπαδημούλης - ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) στο Ευρωκοινοβούλιο στις 11 Ιούλη 2007;Ψήφισαν «λευκό» στη σχετική έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για την Πράσινη βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Εργατικό Δίκαιο «Εκσυγχρονισμός της εργατικής νομοθεσίας για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα», δίνοντας στην ουσία στήριξη στην αντεργατική λαίλαπα της ΕΕ: Κατάργηση των ΣΣΕ, ισοπέδωση της κοινωνικής ασφάλισης, κατάργηση των προϋποθέσεων για τις ομαδικές απολύσεις κ.ά.
Τι έκανε ο Παπαδημούλης στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου στις 5 Νοέμβρη 2008; Μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, υπερψήφισε την απαράδεκτηΕκθεση Α. Σέρκας για την οργάνωση του χρόνου εργασίας,που προέβλεπε διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου σε 12μηνη βάση και αύξαινε τα χρονικά όρια εργασίας από 65 έως 78 ώρες τη βδομάδα.
Ο Παπαδημούλης και ο ΣΥΡΙΖΑ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το ξεπούλημα των λιμανιών, ενώ μαζί με τα άλλα κόμματα του ΚΕΑ, καθώς και το Λαϊκό Κόμμα (ΝΔ), τους Σοσιαλδημοκράτες (ΠΑΣΟΚ), τους Φιλελεύθερους κ.ά. υπερψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο το 2008 την έκθεση του Ortuondo Larreaσχετικά με την Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για «την ευρωπαϊκή πολιτική για τα λιμάνια», που έβαζε τις βάσεις και άνοιγε το δρόμο για την παράδοση των λιμανιών και των λιμενικών υπηρεσιών στους μονοπωλιακούς ομίλους.
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εισηγητής της έκθεσης για τονΚανονισμό Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ (2006) που για πρώτη φορά εντάσσει τους μηχανισμούς πολιτικής προστασίας στους ήδη υπάρχοντες κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ, με απώτερο στόχο το χτύπημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι η αντι - ΚΚΕ εμπάθεια πάει χέρι - χέρι με την ψευτιά, τη συκοφαντία και το χτύπημα των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων που υπηρετεί και ο Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ.


ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συλλαλητήρια του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ενάντια στο νέο αιματοκύλισμα του λαού της Παλαιστίνης

Σήμερα Πέμπτη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη


Φωτογραφία ΑΡ

Η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ και ηΚομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας διοργανώνουν συλλαλητήριο αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και καταδίκης της νέας εγκληματικής επίθεσης του Ισραήλ εναντίον του λαού της Παλαιστίνης.

Όλοι και όλες στη συγκέντρωσησήμερα Πέμπτη 17 Ιούλη και ώρα 7 μ.μ. στην Πανόρμου(στάση Μετρό), θα ακολουθήσει πορεία προς την Ισραηλινή Πρεσβεία.

Στο συλλαλητήριο θα παρευρεθεί ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας

Στη Θεσσαλονίκη

Η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ καλεί το λαό της Θεσσαλονίκης σε συλλαλητήριο ενάντια στη σφαγή του παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ σήμερα Πέμπτη 17 Ιούλη, στις 7.30 το απόγευμα στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Παλαιστίνη: Με πεντάωρη εκεχειρία το Ισραήλ προετοιμάζει την ένταση της επέμβασης

Την ώρα που οι ισραηλινές βόμβες έχουν ισοπεδώσει σπίτια, δημόσια κτίρια και υποδομές σε ολόκληρη τη Γάζα, ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει τους βομβαρδισμούς για πέντε ώρες σήμερα Πέμπτη, για να προσφέρει ένα «ανθρωπιστικό παράθυρο», (σ.σ. η ορολογία προέρχεται από την επίσημη ανακοίνωση του ισραηλινού στρατού) ώστε οι κάτοικοι του παλαιστινιακού θύλακα να μπορέσουν να ανεφοδιαστούν.

Ο στρατός «θα προσφέρει ένα ανθρωπιστικό παράθυρο την Πέμπτη 17 Ιούλη. Από τις 10.00 π.μ. ως τις 3.00 μ.μ. (τοπική ώρα και ώρα Ελλάδας) ο στρατός θα αναστείλει τις επιχειρησιακές δραστηριότητές του στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς και τα πλήγματα», διευκρινίζεται στην ανακοίνωση.

«Αυτό το ανθρωπιστικό παράθυρο έχει στόχο να επιτρέψει στον άμαχο πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας να ανεφοδιαστεί», συνεχίζει ο στρατός. Παρόλα αυτά προειδοποιεί ότι αν «η Χαμάς ή άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις επωφεληθούν αυτού του ανθρωπιστικού παραθύρου [...] ο στρατός θα απαντήσει αυστηρά».

Η προσωρινή κατάπαυση του πυρός αποφασίστηκε έπειτα από διαπραγματεύσεις με εκπροσώπους του ΟΗΕ, επεσήμανε η ίδια πηγή.

Ο ισραηλινός στρατός σκοπεύει να ξεκινήσει και πάλι τις επιδρομές του μετά το πέρας της προσωρινής εκεχειρίας και ζητά από τους κατοίκους πολλών περιοχών στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας «να μην επιστρέψουν στα σπίτια τους μετά τις 3.00μ.μ.».

902.gr

 Σύννεφα πολέμου στη Μέση Ανατολή

πηγή: Α.Ρ.


Αμεση ήταν η αντίδραση του ΚΚΕ στις νέες αιματηρές ισραηλινές επιθέσεις στη Μέση Ανατολή. Κατήγγειλε το συνεχιζόμενο έγκλημα απέναντι στον παλαιστινιακό λαό μέσα και από κοινή παρέμβαση των βουλευτών και ευρωβουλευτών του. Ζήτησε καθαρά να τερματιστεί η στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας με το ισραηλινό κράτος. Χωρίς μισόλογα, χωρίς ίσες αποστάσεις από θύτες και θύματα, διαμήνυσε ότι θα συνεχίσει να παλεύει για να εκφραστεί η αλληλεγγύη του ελληνικού λαού στο λαό της Παλαιστίνης.

Ο νέος γύρος κλιμάκωσης των ισραηλινών επιθέσεων έρχεται να αναδείξει την προσπάθεια του Ισραήλ να διαιωνίσει την κατοχή των Παλαιστινιακών εδαφών, στο φόντο σφοδρών και ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Η χρονική στιγμή δεν είναι καθόλου τυχαία, εμφανίζεται λίγο μετά την οργισμένη ισραηλινή αντίδραση απέναντι στη δημιουργία «κυβέρνησης ενότητας» μεταξύ «Χαμάς» και «Φατάχ», αλλά και τη διακοπή των διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο πλευρών. Φυσικά, η αγριότητα της ισραηλινής επίθεσης ενισχύεται αντικειμενικά και από την αναβάθμιση των σχέσεων του Ισραήλ με ισχυρά οικονομικά κέντρα - όπως η ΕΕ, αλλά και μια σειρά χώρες μεταξύ αυτών και η Ελλάδα - η οποία υπηρετεί σχέδια για εξέλιξη του Ισραήλ σε σημαντικό «παίκτη» και στην κρίσιμη γεωστρατηγικά περιοχή της Μεσογείου. Πρόκειται για σχέδια επικίνδυνα όχι μόνο για τον παλαιστινιακό λαό, αλλά και για όλους τους λαούς της περιοχής, ανάμεσά τους και τον ελληνικό.

Τα παραπάνω δεν πρέπει να εξετάζονται έξω από τις σύνθετες διεργασίες που εξελίσσονται τους τελευταίους μήνες στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν: Το όλο και μεγαλύτερο επενδυτικό ενδιαφέρον των ευρω-αμερικανικών μονοπωλίων για τον ενεργειακό (και όχι μόνο) πλούτο της περιοχής. Η όξυνση των ενδοαστικών αντιπαραθέσεων στο Ιράκ, μια χώρα με «κομβική» σημασία για όλη την περιοχή, που καθόλου τυχαία δεν έχει αποτελέσει το επίκεντρο πολλών πολυδάπανων ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών επεμβάσεων. Η ανακήρυξη «χαλιφάτου» από την οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος», ισλαμιστές που στηρίζονταν από δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία, προκειμένου να αναμορφωθεί ο γεωπολιτικός χάρτης προς όφελός τους. Την ίδια στιγμή, «κινητικότητα» υπάρχει και σε άλλα «καυτά» θέματα της περιοχής, όπως το Κουρδικό. Για παράδειγμα, η βιασύνη της τουρκικής κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να τελεσφορήσουν οι «ειρηνευτικές» επαφές με την κουρδική κοινότητα της Τουρκίας και οι στενές οικονομικές σχέσεις που έχει αναπτύξει με το Ιρακινό Κουρδιστάν φανερώνουν ότι πολλοί παρακολουθούν το ενδεχόμενο δημιουργίας ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, ενδιαφέρονται να διασφαλίσουν πρόσβαση στις περιοχές (και τον πλούτο) στις οποίες η ιρακινή κυβέρνηση θα χάσει τον πλήρη έλεγχο. Οι εξελίξεις στην περιοχή, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και αυτές στην Παλαιστίνη, θα αλληλεπιδράσουν καθοριστικά στη μοιρασιά αγορών και πρώτων υλών, στον έλεγχο χερσαίων και θαλάσσιων δρόμων, σε ένα μέρος του πλανήτη που συγκεντρώνει μερικά από τα σημαντικότερα διαπιστωμένα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, αλλά και αποτελεί ένα κρίσιμο εμπορικό και γεωστρατηγικό σταυροδρόμι.

Πρόκειται για εξελίξεις που αποτελούν κομμάτια ενός διεθνούς παζλ ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών οι οποίοι δίνουν τη μεγάλη εικόνα. Αυτό φανερώνει άλλωστε η παρουσία μιας σειράς δυνάμεων και μονοπωλιακών συμφερόντων που πρωταγωνιστούν σε αυτούς τους ανταγωνισμούς. Για παράδειγμα, η Ρωσία επιδιώκει ενεργότερη παρουσία στην περιοχή, όπως έδειξε και η αμεσότητα με την οποία ανταποκρίθηκε στο αίτημα της ιρακινής κυβέρνησης να τη στηρίξει στρατιωτικά απέναντι στους τζιχαντιστές. Το ίδιο είχε κάνει και στη Συρία. Επιπλέον, κεφάλαια όπως τα κινεζικά φαίνεται ότι έχουν εξασφαλίσει στην περιοχή ισχυρή παρουσία.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, η ευθύνη των κομμουνιστών είναι μεγάλη. Να ενημερωθεί πλατιά η εργατική τάξη και ο λαός για τις εξελίξεις, για τα ταξικά συμφέροντα που αυτές εξυπηρετούν, για την ανάγκη οι εργάτες να οργανωθούν απέναντι σε όσους ανάβουν εστίες πολέμου, σε μια περίοδο που αναζητούνται εναγωνίως τρόποι για να βγει η καπιταλιστική οικονομία από τον κύκλο της κρίσης.

Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» της Πέμπτης 10 Ιουλίου του 2014

John Puntis:Ο μύθος του ουκρανικού γενοκτονικού λιμού - Α', Β' και Γ'

Lenin Reloaded

John Puntis-Ο μύθος του ουκρανικού γενοκτονικού λιμού (Ι)


John Puntis
Ο μύθος του ουκρανικού γενοκτονικού λιμού

Stalin Society, Ιούλιος 2002
Μτφρ.: Lenin Reloaded


Το 1922, η Σοβιετική Ένωση αντιμετώπισε ακραίες συνθήκες λιμού σε ορισμένες περιοχές, μετά τους παρεμβατικούς πολέμους με τους οποίους οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προσπάθησαν να συντρίψουν το νέο Σοβιετικό κράτος. Οι συνθήκες λιμού επανεμφανίστηκαν το 1933, ιδιαίτερα, όχι όμως αποκλειστικά, στην Ουκρανία. Για τον δεύτερο αυτό λιμό υπάρχουν δύο εκδοχές που διαφέρουν δραστικά. Μια αντικειμενική ανάλυση δείχνει πως ο λιμός ήταν αποτέλεσμα άσχημων κλιματολογικών συνθηκών και σαμποτάζ των πλούσιων χωρικών ή κουλάκων σε αντίποινα για την κολλεκτιβοποίηση της γεωργίας. Οι ουκρανοί εθνικιστές όμως ισχυρίζονται πως ο λιμός κατασκευάστηκε εσκεμμένα από τον Στάλιν για να καταρρεύσει το ηθικό του ουκρανικού λαού, και ότι είχε ως αποτέλεσμα εκατομμύρια αχρείαστων θανάτων, και μάλιστα ότι ο θάνατος και η καταστροφή ήταν τέτοιας κλίμακας ώστε να ωχριά μπροστά τους το ναζιστικό Ολοκαύτωμα. Τα τεκμήρια τα οποία προωθούνται για να υποστηριχτεί αυτός ο ισχυρισμός επικυρώνονται συχνά από ακαδημαϊκούς όπως ο Robert Conquest, ή ο James Mace του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Αυτά τα τεκμήρια είναι εξαιρετικά αμφίβολα και βασίζονται συχνά σε διαψευσμένες αφηγήσεις του φιλοφασιστικού αμερικανικού Τύπου της δεκαετίας του 1930, ή ακόμα και σε ναζιστικά έγγραφα. Παρά το γεγονός

ΔΕΗ. Η χυδαία πολιτική οικονομία επιτίθεται μέσω Τηλεφωνίας

Ρίχνει τις τιμές ο ανταγωνισμός;

(ένα πολύ χρήσιμο σημείωμα από το fb του Στέργιου Βασιλείου-"ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ")



Και τι δεν ακούσαμε αυτές τις μέρες για να «τεκμηριωθεί» το ξεπούλημα της ΔΕΗ, κομμάτι κομμάτι. Το πλέον «τρανταχτό» παράδειγμα που μας «κολλάνε», είναι της κινητής τηλεφωνίας και του ΟΤΕ που δήθεν από τότε που είναι σε ιδιωτικά χέρια, οι τιμές πέφτουν συνεχώς μέσω του ανταγωνισμού!

Κουραφέξαλα. Οι τιμές πέφτουν μόνο γιατί πέφτει η αξία των προϊόντων και η αξία των προϊόντων πέφτει γιατί πέφτει (και μόνο) η αξία της εργασίας μέσω της πτώσης της αξίας της εργατικής δύναμης και του χρόνου εργασίας (αύξηση παραγωγικότητας) ανά μονάδα προϊόντος. Καμιά τιμή δεν πέφτει από τον ανταγωνισμό, έστω κι αν φαίνεται έτσι. Σε κάθε προϊόν ως προς την ανταλλακτική αξία του δεν υπάρχει τίποτα άλλο από εργασία, ναι από κοινωνικά αναγκαίο χρόνο εργασίας με βάση τον οποίο ανταλλάσσεται με κάθε άλλο προϊόν (και χρήμα) στη βάση της ισοδυναμίας μεταξύ των χρόνων εργασίας των ανταλλασσόμενων. Άρα ό,τι φθηναίνει, φθηναίνει από την πτώση του (κοινωνικά αναγκαίου) χρόνου εργασίας που περιέχει.

Δεν έχω χρόνο να πάω σε πλήρη ανάλυση πολιτικής οικονομίας αλλά θα πω για την ώρα μόνο τούτα:

Βρε σκερβελέδες της χυδαίας αστικής πολιτικής οικονομίας, αφού λέτε ότι σήμερα πχ στην κινητή τηλεφωνία οι τιμές είναι στο 1/5 ή στο 1/10 (μαζί με τα νέα προϊόντα που δεν υπήρχαν κάποτε) και ισχυρίζεστε ότι αυτό επιτεύχθηκε μέσω του ανταγωνισμού πρέπει αμέσως να απαντήσετε στα εξής:

Επί 15 σχεδόν χρόνια οι ιδιωτικές εταιρείες της κινητής τηλεφωνίας που είχαν την αγορά στα χέρια τους (τότε απαγορεύονταν στον κρατικό ΟΤΕ να έχει κινητή, αυτονόητο γιατί!) και αφού δεν κατέβαζαν από τότε τις τιμές, σημαίνει ότι για όλα αυτά τα χρόνια πρέπει να τους κοπεί ο πισινός γιατί καταλήστευαν τον καταναλωτή και να τους ζητηθεί να τα επιστρέψουν από εκεί που τα πήραν.

Ναι το λένε μόνοι τους, σήμερα είναι πολύ φθηνότερη η τιμή (πακέτου), άρα πρέπει να πάνε μέσα για αισχροκέρδεια και όχι να τις υμνούμε! Και τότε ιδιωτικές εταιρείες και τώρα. Και τότε λειτουργούσε ο ανταγωνισμός και τώρα. Το μόνο που μένει είναι να λογοδοτήσουν γιατί καταλήστευαν τον καταναλωτή. Όλα τα άλλα είναι φούμαρα κύριε Γιακουμάτο, «Μπάμπη» του ΣΚΑΙ, Πορτοσάλτε και κάθε σαλταδόρου της ιδιωτικοποίησης.

Έλα μου ντε, με τα λόγια σας αποκαλύπτετε το έγκλημα και το υμνείτε κιόλας! Εμ, δεν τολμάτε να πείτε την αλήθεια απο που προέρχεται η... φθήνια σας!

Όσο για τον ΟΤΕ, το ίδιο. Με τους μισούς υπαλλήλους σήμερα, παρέχει πολύ μεγαλύτερο έργο τηλεφωνίας και λοιπές υπηρεσίες. 

Πως έγινε αυτό; Μόνο με ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων από την οποία κεφαλαιοποιούνται κέρδη για έρευνα και νέα τεχνολογία που εισάγεται συνεχώς και αυξάνει κατακόρυφα την παραγωγικότητα της εργασίας, άρα μειώνει αντίστοιχα την αξία και τις τιμές. 

Ποιος ανταγωνισμός και πράσινα άλογα. Το μυστικό είναι η παραγωγικότητα της εργασίας των εργαζομένων με τα νέα μέσα παραγωγής που παρήχθησαν από τους εργαζόμενους (άλλου τομέα) η οποία παραγωγικότητα αυξήθηκε κατακόρυφα και κάθε προϊόν πχ όπου περιείχε εργασία μιας ώρας τώρα περιέχει εργασία 12 λεπτών! 

Και τα 12 λεπτά, όσο μονοπώλιο να είσαι άντε να τα πουλήσεις 10-20% παραπάνω ξεγελώντας τους εργάτες και παίρνοντας τους μέσω της αγοράς επιπλέον κέρδος (υπεραξία)! Μετά από αυτό έρχεται κρίση υπερπαραγωγής.

Για όσους δεν κατάλαβαν το μονοπώλιο μπορεί να κατεβάζει τις τιμές και ταυτόχρονα να αυξάνει τα μονοπωλιακά υπερκέρδη επί του επενδυμένου κεφαλααίου (σταθερού πάγιο, πρώτες ύλες κλπ και μεταβλητού -εργασιακού κεφαλαίου απο όπου παράγεται όλη η νέα αξία και μέσα σε αυτή η υπεραξία). έχει έτσι και φθηνότερες τιμές και μεγαλύτερα μονοπωλιακά υπερκέρδη βγαλμένα από τους εργαζόμενους τους οποίους κατασυκοφαντούν σε όλους τους τόνους. Τα άλλα είναι για παραπλάνηση του λαού.

Αυτή είναι εν τάχει και ελλιπώς σχολιασμένη η διαφορά μαρξιστικής και χυδαίας αστικής πολιτικής οικονομίας.

Φυσάει καλοκαίρι

Έξω πια φυσάει καλοκαίρι.
Για τα καλά...
Τα 35άρια είναι εδώ.

Το βράδυ η παραλιακή γεμίζει, καμιά σχέση με τα παλιά αλλά κάπως γεμίζει, με αυτοκίνητα με μισοάδεια ρεζερβουάρ που ψάχνουν μια γωνιά στη θάλασσα, με μπύρα απ' το περίπτερο και τυλιχτό στο χέρι...
Γεμίζει με ανθρώπους  με τσέπες άδειες, με τσέπες γεμάτες, με σκέψεις που τρέχουν, με σκέψεις που φρενάρουν και πέφτουν πάνω σου, με χωρίς σκέψεις...

Φυσάει καλοκαίρι.
Με τις μουσικές να δυναμώνουν, με την Εθνική στους 16(ή και στους 8... θα δούμε αυριο), με τη "μικρή ΔΕΗ", με τη μεγάλη αρπαγή, με την "ανάπτυξη" που έρχεται, αλλά όλο κάνει στάση στο δρόμο και χάνεται, με τα "προαπαιτούμενα" που δεν χάνονται ποτέ, με το γέλιο να έρχεται και να χάνεται, με το άγχος να πηγαίνει κόντρα στο βοριαδάκι που έπιασε απ' το βράδυ και να μη χάνεται.

Φυσάει καλοκαίρι.
Τα καράβια από βδομάδα θα αρχίσουν να γεμίζουν από αυτούς που έχουν ακόμη για διακοπές, οι πλατείες στις γειτονιές θα κάνουν παρέα σ'αυτούς που θα την βγάλουν εδώ στην πόλη...

Πάντως φυσάει καλοκαίρι.

Κι ας είναι τα  εκκαθαριστικά στο δρόμο γκαστρωμένα.
Κι ας είναι στο δρόμο τα "αόρατα" μέτρα... για το κενό τάδε, για "τον υγιή ανταγωνισμό και την τόνωση της παραγωγικότητας" κι όλες αυτές τις ωραίες πονηρές εκφράσεις που φωνάζουν "φέρε κι άλλα ηλίθιε που χειροκροτάς".

Ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε μες το κατακαλόκαιρο πάντως...
Το έλαβε το μήνυμα... Κι έτσι θα υλοποιηθούν τα προαπαιτούμενα μέχρι κεραίας... μην ανησυχείς θα πληρώσεις.
Κι  αμα δε σ'αρέσει στείλε κι άλλα μηνύματα σε άλλες κάλπες που θα 'ρθουν.
Θα τα ...διαβάσουν κι αυτά.

Αλλά πάνω από όλα πρέπει να είναι η σταθερότητα!
Η σταθερότητα..., στην εξαθλίωση, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την ανεργία κλπ  που πρέπει να συνεχιστεί ακλόνητη. Δε γίνεται αλλιώς.
Η πατρίδα...
Αυτή τη σταθερότητα έχει ανάγκη το σύστημα.

Καλοκαίρι με τ'αστέρια να φουντώνουν, με το φεγγάρι μια να γεμίζει και μια ν'αδειάζει, με τη ζωή μας ν'αδειάζει με ανενόχλητη σταθερότητα.

Φυσάει καλοκαίρι.
Καλοκαίρι και κανείς δε θέλει να σκέφτεται τα δύσκολα.
"Δε μπορεί κάτι θα γίνει...",  αφού είναι τόσο όμορφα εκεί έξω!
Κι αν γίνει τίποτα από μόνο του γράψε μου...

Καλοκαίρι με νέο ρεκόρ στον τουρισμό! Νεο ρεκόρ στις τσέπες της καλής μας τουριστικής βιομηχανίας και των αναμφισβήτητα "υγιών" εκπροσώπων της που χαμογελάνε στις οθόνες λες κι αυτοί εφεύρεσαν τις παραλίες, τους ουρανούς και τ' άστρα! Χειροκροτείστε!
Κι ας μην κερδίζουν τιποτα αυτοί που δουλεύουν εκεί... Χειροκροτείστε... η πατρίδα πρέπει να μείνει όρθια.
Βάλτε πλάτη... να περάσουν από πάνω οι σκαφάτοι και φραγκάτοι όλου του πλανήτη.

Φυσάει καλοκαίρι... και μαζί αυταπάτη και ψέμα, και εμπόριο ψευτοελπίδας.

"Οι ηλίθιοι υπουργοί" που δεν τα κάνουν καλά...
Η "γερμανική Ευρώπη" που είναι κακή, αλλά μπορεί να γίνει και καλή αν... και ο "φιλέλληνας" Γιούνκερ που ψηφίστηκε Πρόεδρος με συναίνεση...
Η "αχρηστη κυβέρνηση" που πρέπει 'επιτέλους" να "αλλάξει".
Τα πρόσωπα που πρέπει να αλλάξουν "επιτέλους" και να έρθουν άλλα πρόσωπα, αλλά όλα να μείνουν ίδια για να μην ενοχληθούν οι υγιείς εξουσιαστές μας, που χωρίς αυτούς πως θα ζήσουμε...

Υπάρχει ελπίδα λένε.
Εδώ, σ'αυτό το σύστημα! Όχι στη "δευτέρα παρουσία"(μη λέμε και αδύνατα πράγματα τώρα... για ανατροπές και τέτοια)
Κι ας το φωνάζει με ολους τους τρόπους ο καπιταλισμός που κουτσαίνει όλο και πιο χοντρά.
Πως άλλος καλός καπιταλισμός δεν υπάρχει.
Αυτός είναι. Και απαιτεί να τον σώσουμε... με θυσίες!
Ναι εμείς τα θύματά του! Εμείς που βλέπουμε τη ζωή μας να τσακίζεται στα αδηφάγα σαγόνια του...

Σφίγγεις τα χείλια, τσαντίζεσαι, βάζεις τις φωνές, βρίζεις...
Όμως αν καταλήξεις στο ..."σωστό" συμπέρασμα, ότι ζωή μετά τον καπιταλισμό δεν υπάρχει, τότε η σωτηρία του "ενός και μοναδικού συστήματος"(!) είναι μονόδρομος.
'Οπως και οι θυσίες...
Όπως και οι επόμενοι "σωτήρες".

Όλα τα άλλα είναι για τη "δευτέρα παρουσία"
Τώρα πρώτα οι θυσίες! Ναι φυσικά κι άλλες!

Όμως γιατί άραγε να κάνουμε τέτοιο πράγμα;
Γιατί κι άλλες θυσίες για να "σταθεροποιηθεί η οικονομία", δηλαδή τα κέρδη των τεράτων που καταβροχθίζουν τη ζωή μας κάθε μέρα όλο και πιο πολύ;
Πόσες φορές μέχρι τώρα "σταθεροποιήσαμε" την οικονομία;
Αφού άλλος καπιταλισμός δεν υπάρχει.
Αυτός είναι μόνο! Που ζει από το αίμα της δικής μας ζωής, της δικής μας δουλειάς.
Που για να στηριχτεί κάθε μέρα γέρνει πάνω σου όλο και πιο πολύ, έτσι απαίσιος και φρικτά υπέρβαρος που είναι.
Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια κόντρα στο μεγάλο ψέμα που χαιδεύει αυτιά.
Πρέπει να το σκεφτείς και να διαλέξεις.

Σε τι κόσμο θέλεις να ζήσεις;
Για ποιον θέλεις να δουλεύεις;
Για ποιον να θυσιάζεσαι;
 Ποιο μέλλον;
Της ζωής ή του θανάτου;
Της ειρήνης ή του πολέμου;
Της ευτυχίας ή της φτώχειας σε όλα;
Της χαρας η της θλίψης;

Κι έξω φυσάει ένα καλοκαίρι..., όλο δικό μας...