Για τα καλά...
Τα 35άρια είναι εδώ.
Το βράδυ η παραλιακή γεμίζει, καμιά σχέση με τα παλιά αλλά κάπως γεμίζει, με αυτοκίνητα με μισοάδεια ρεζερβουάρ που ψάχνουν μια γωνιά στη θάλασσα, με μπύρα απ' το περίπτερο και τυλιχτό στο χέρι...
Γεμίζει με ανθρώπους με τσέπες άδειες, με τσέπες γεμάτες, με σκέψεις που τρέχουν, με σκέψεις που φρενάρουν και πέφτουν πάνω σου, με χωρίς σκέψεις...
Φυσάει καλοκαίρι.
Με τις μουσικές να δυναμώνουν, με την Εθνική στους 16(ή και στους 8... θα δούμε αυριο), με τη "μικρή ΔΕΗ", με τη μεγάλη αρπαγή, με την "ανάπτυξη" που έρχεται, αλλά όλο κάνει στάση στο δρόμο και χάνεται, με τα "προαπαιτούμενα" που δεν χάνονται ποτέ, με το γέλιο να έρχεται και να χάνεται, με το άγχος να πηγαίνει κόντρα στο βοριαδάκι που έπιασε απ' το βράδυ και να μη χάνεται.
Φυσάει καλοκαίρι.
Τα καράβια από βδομάδα θα αρχίσουν να γεμίζουν από αυτούς που έχουν ακόμη για διακοπές, οι πλατείες στις γειτονιές θα κάνουν παρέα σ'αυτούς που θα την βγάλουν εδώ στην πόλη...
Πάντως φυσάει καλοκαίρι.
Κι ας είναι τα εκκαθαριστικά στο δρόμο γκαστρωμένα.
Κι ας είναι στο δρόμο τα "αόρατα" μέτρα... για το κενό τάδε, για "τον υγιή ανταγωνισμό και την τόνωση της παραγωγικότητας" κι όλες αυτές τις ωραίες πονηρές εκφράσεις που φωνάζουν "φέρε κι άλλα ηλίθιε που χειροκροτάς".
Ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε μες το κατακαλόκαιρο πάντως...
Το έλαβε το μήνυμα... Κι έτσι θα υλοποιηθούν τα προαπαιτούμενα μέχρι κεραίας... μην ανησυχείς θα πληρώσεις.
Κι αμα δε σ'αρέσει στείλε κι άλλα μηνύματα σε άλλες κάλπες που θα 'ρθουν.
Θα τα ...διαβάσουν κι αυτά.
Αλλά πάνω από όλα πρέπει να είναι η σταθερότητα!
Η σταθερότητα..., στην εξαθλίωση, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την ανεργία κλπ που πρέπει να συνεχιστεί ακλόνητη. Δε γίνεται αλλιώς.
Η πατρίδα...
Αυτή τη σταθερότητα έχει ανάγκη το σύστημα.
Καλοκαίρι με τ'αστέρια να φουντώνουν, με το φεγγάρι μια να γεμίζει και μια ν'αδειάζει, με τη ζωή μας ν'αδειάζει με ανενόχλητη σταθερότητα.
Φυσάει καλοκαίρι.
Καλοκαίρι και κανείς δε θέλει να σκέφτεται τα δύσκολα.
"Δε μπορεί κάτι θα γίνει...", αφού είναι τόσο όμορφα εκεί έξω!
Κι αν γίνει τίποτα από μόνο του γράψε μου...
Καλοκαίρι με νέο ρεκόρ στον τουρισμό! Νεο ρεκόρ στις τσέπες της καλής μας τουριστικής βιομηχανίας και των αναμφισβήτητα "υγιών" εκπροσώπων της που χαμογελάνε στις οθόνες λες κι αυτοί εφεύρεσαν τις παραλίες, τους ουρανούς και τ' άστρα! Χειροκροτείστε!
Κι ας μην κερδίζουν τιποτα αυτοί που δουλεύουν εκεί... Χειροκροτείστε... η πατρίδα πρέπει να μείνει όρθια.
Βάλτε πλάτη... να περάσουν από πάνω οι σκαφάτοι και φραγκάτοι όλου του πλανήτη.
Φυσάει καλοκαίρι... και μαζί αυταπάτη και ψέμα, και εμπόριο ψευτοελπίδας.
"Οι ηλίθιοι υπουργοί" που δεν τα κάνουν καλά...
Η "γερμανική Ευρώπη" που είναι κακή, αλλά μπορεί να γίνει και καλή αν... και ο "φιλέλληνας" Γιούνκερ που ψηφίστηκε Πρόεδρος με συναίνεση...
Η "αχρηστη κυβέρνηση" που πρέπει 'επιτέλους" να "αλλάξει".
Τα πρόσωπα που πρέπει να αλλάξουν "επιτέλους" και να έρθουν άλλα πρόσωπα, αλλά όλα να μείνουν ίδια για να μην ενοχληθούν οι υγιείς εξουσιαστές μας, που χωρίς αυτούς πως θα ζήσουμε...
Υπάρχει ελπίδα λένε.
Εδώ, σ'αυτό το σύστημα! Όχι στη "δευτέρα παρουσία"(μη λέμε και αδύνατα πράγματα τώρα... για ανατροπές και τέτοια)
Κι ας το φωνάζει με ολους τους τρόπους ο καπιταλισμός που κουτσαίνει όλο και πιο χοντρά.
Πως άλλος καλός καπιταλισμός δεν υπάρχει.
Αυτός είναι. Και απαιτεί να τον σώσουμε... με θυσίες!
Ναι εμείς τα θύματά του! Εμείς που βλέπουμε τη ζωή μας να τσακίζεται στα αδηφάγα σαγόνια του...
Σφίγγεις τα χείλια, τσαντίζεσαι, βάζεις τις φωνές, βρίζεις...
Όμως αν καταλήξεις στο ..."σωστό" συμπέρασμα, ότι ζωή μετά τον καπιταλισμό δεν υπάρχει, τότε η σωτηρία του "ενός και μοναδικού συστήματος"(!) είναι μονόδρομος.
'Οπως και οι θυσίες...
Όπως και οι επόμενοι "σωτήρες".
Όλα τα άλλα είναι για τη "δευτέρα παρουσία"
Τώρα πρώτα οι θυσίες! Ναι φυσικά κι άλλες!
Όμως γιατί άραγε να κάνουμε τέτοιο πράγμα;
Γιατί κι άλλες θυσίες για να "σταθεροποιηθεί η οικονομία", δηλαδή τα κέρδη των τεράτων που καταβροχθίζουν τη ζωή μας κάθε μέρα όλο και πιο πολύ;
Πόσες φορές μέχρι τώρα "σταθεροποιήσαμε" την οικονομία;
Αφού άλλος καπιταλισμός δεν υπάρχει.
Αυτός είναι μόνο! Που ζει από το αίμα της δικής μας ζωής, της δικής μας δουλειάς.
Που για να στηριχτεί κάθε μέρα γέρνει πάνω σου όλο και πιο πολύ, έτσι απαίσιος και φρικτά υπέρβαρος που είναι.
Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια κόντρα στο μεγάλο ψέμα που χαιδεύει αυτιά.
Πρέπει να το σκεφτείς και να διαλέξεις.
Σε τι κόσμο θέλεις να ζήσεις;
Για ποιον θέλεις να δουλεύεις;
Για ποιον να θυσιάζεσαι;
Ποιο μέλλον;
Της ζωής ή του θανάτου;
Της ειρήνης ή του πολέμου;
Της ευτυχίας ή της φτώχειας σε όλα;
Της χαρας η της θλίψης;
Κι έξω φυσάει ένα καλοκαίρι..., όλο δικό μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου