Το Ισλαμικό Κράτος γεννήθηκε στα νατοϊκά στρατόπεδα (Ι)

Το Ισλαμικό Κράτος γεννήθηκε στα νατοϊκά στρατόπεδα

Andre Vltchek

RT.com

Μτφρ.: Lenin Reloaded

Οι ΗΠΑ και τα κράτη-πελάτες τους στη Μέση Ανατολή βομβαρδίζουν τώρα τις θέσεις του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, σκοτώνοντας τόσο ένοπλους όσο και άοπλους, και παραβιάζοντας αμέτρητους διεθνείς νόμους και συμφωνίες.


Οι εγκαταστάσεις πετρελαίου στη Συρία φλέγονται· η Δύση "πληροφόρησε" τη Δαμασκό ότι η επιχείρηση βομβαρδισμού μπορεί να διαρκέσει τρία χρόνια, λες και είναι ο αποκλειστικός ιδιοκτήτης της Μέσης Ανατολής.



Το γεγονός ότι αυτά γίνονται χωρίς διεθνή έγκριση δεν εκπλήσσει πλέον κανέναν.


Δεν υπάρχει τίποτε που να εμποδίζει αυτή την εκστρατεία. Δεν υπάρχει αεροπορία για να υπερασπιστεί το συριακό έδαφος, δεν εξαπολύονται πύραυλοι εδάφους-αέρος.


Όμως, οι ΗΠΑ και το ΗΒ δεν αποκρύπτουν το γεγονός ότι αυτή δεν είναι απλά μια επιχείρηση για να χτυπηθούν οι θέσεις του ΙΚ. Οι ΗΠΑ δηλώνουν ανοιχτά ότι έχουν συμμαχία με τις "μετριοπαθείς δυνάμεις της αντιπολίτευσης" στη Συρία, πράγμα που ουσιαστικά σημαίνει τις δυνάμεις που πολεμούν για να ανατρέψουν την κυβέρνηση του προέδρου Άσαντ.


Η έκκληση της Δαμασκού για μια ευρύτερη συμμαχία ενάντια στο ΙΚ γράφεται στα παλαιότερα των υποδημάτων. Δεν είναι άξιο απορίας. Για χρόνια το Ισλαμικό Κράτος υπήρξε ενσωματωμένο κομμάτι του "κινήματος της αντιπολίτευσης" που υποστηρίχθηκε, εκπαιδεύτηκε και χρηματοδοτήθηκε από τη Δύση και τους συμμάχους της στην περιοχή.


Η Χεζμπολά πολεμά ήδη το ΙΚ


Το πρόσχημα για τις τελευταίες επιθέσεις ενάντια στη Συρία είναι απλό. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον είπε στους νομοθέτες: "Δεν πρόκειται για μια μακρινή απειλή. Αν δεν την εμποδίσουμε, αντιμετωπίζουμε ένα τρομοκρατικό χαλιφάτο στις ακτές της Μεσογείου."


Με αυτά τα λόγια αναφερόταν ίσως στην στενή συριακή ακτογραμμή στη Μεσόγειο, με πόλεις όπως η Λατάκεια και η Ταρτούς, αλλά επίσης, το πιθανότερο, και σε ολόκληρο το Λίβανο, το οποίο, σύμφωνα με τον αναλυτή της περιοχής Michael Jansen, “...είναι ήδη το τρίτο πολεμικό μέτωπο του πολέμου ενάντια στο ΙΚ και, όπως και οι εμπόλεμες Συρία και Ιράκ, δεν έχει ούτε την πολιτική ενότητα που χρειάζεται, ούτε τα υλικά μέσα για να διεξάγει τη μάχη.”


Αρκεί να διαβάσει κανείς τις Ημερήσιες Αναφορές Πληροφοριών Ασφάλειας του UNSIOC στο Λίβανο για να αντιληφθεί πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση. Γίνονται επιθέσεις των ανταρτών του ΙΚ απ' τη Συρία, απαγωγές, συνεχείς συλλήψεις.


Αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής είναι βέβαιο πως θα διαφωνούσαν και με τον κύριο Ομπάμα και με τον κύριο Κάμερον για το ποιανού ευθύνη είναι αυτή η καταστροφική κατάσταση πραγμάτων.


Ο ευθύς εκπρόσωπος της Χεζμπολά Sayyed Hasan Nasrallah, εξήγησε αυτή την προσέγγιση στα πράγματα στο Λίβανο, στις 23 Σεπτέμβρη του 2014:


“Είμαστε εναντίον της στρατιωτικής επέμβασης και διεθνούς συμμαχίας στη Συρία, είτε η δράση της είναι ενάντια στο συριακό καθεστώς είτε ενάντια στο ΙΚ...Με το ψευδές πρόσχημα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αποκτήσουν τον έλεγχο της περιοχής...”


Στην πραγματικότητα, η Χεζμπολά βρίσκεται ήδη σε πόλεμο με το ΙΚ, αλλά παρά την μεγάλη της δημοφιλία στο Λίβανο και την περιοχή, και παρά την ανοιχτότητά της και τα μεγάλα κοινωνικά της εγχειρήματα (ή ακριβώς εξαιτίς τους) η οργάνωση βρίσκεται στη λίστα τρομοκρατικών ομάδων των ΗΠΑ και πολλών ευρωπαϊκών χωρών.


Φαίνεται πως η Δύση βεβαιώνεται πως το Λίβανο θα παραμείνει ανυπεράσπιστο, ακόμα και αν φαίνεται πιθανό το ΙΚ να εντατικοποιήσει σύντομα τις επιθέσεις του ή να κάνει μια αποφασιστική εισβολή στα σύνορα, απ' την πλευρά του συριακού εδάφους. Τα όπλα απ' τη Γαλλία δεν έχουν ακόμα παραδοθεί, εν μέρει εξαιτίας γαλλικών "ανησυχιών" μην και χρησιμοποιηθούν ενάντια στο Ισραήλ. Οι ΗΠΑ μπλοκάρουν κάθε αγορά ρωσικών όπλων απ' το Λίβανο (η Υπουργός Άμυνας του Λιβάνου κυρία Nouhad Mashnouk, επισκέφθηκε τη Μόσχα προσπαθώντας να εξασφαλίσει παράδοση ρωσικών όπλων) εξαιτίας της “έντασης μεταξύ της Δύσης και της Μόσχας για την Ουκρανία.”

Η περιοχή καταστράφηκε και η Δύση ελέγχει το παιχνίδι

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά πολύπλοκη αλλά είναι σαφές ότι η Δύση έχει στα χέρια της όλα τα κουμπιά ελέγχου του “παιχνιδιού.”


Βοήθησε στη δημιουργία και την ενίσχυση της “Συριακής αντιπολίτευσης,” περιλαμβανομένων των πιο ακραίων στοιχείων της, όπως το Ισλαμικό Κράτος. Στόχος ήταν η ανατροπή του Προέδρου Άσαντ. Τώρα που το ΙΚ "ξέφυγε απ' τον έλεγχο" και άρχισε να κατακτά εδάφη στο Ιράκ και τη Συρία, η κτηνωδία του και η στρατιωτική του επιτυχία χρησιμοποιούνται ως προσχήματα για την άμεση επέμβαση στη Συρία.


Καθίσταται σαφές ότι ό,τι και να γίνει, δεν θα επέτρεπαν ποτέ στον Πρόεδρο Άσαντ να νικήσει. Ακόμα και αν (και ίσως ιδιαίτερα αν) τον στήριζε η πλειοψηφία του συριακού λαού.


Ως συνέπεια των δράσεων της Δύσης, τόσο το Ιράκ όσο και η Συρία έχουν πλέον εντελώς αποσταθεροποιηθεί, ή, ακριβέστερα, έχουν καταλήξει συντρίμμια.


Το Λίβανο δεν έχει ούτε καν εντελώς λειτουργική κυβέρνηση ή στρατό, και μπορεί να το πάρει η θύελλα της καταστροφής.


Η περιοχή πλημμύρισε κυριολεκτικά από εκατομμύρια πρόσφυγες.


Και η Δύση σφυροκοπά για μια ακόμα φορά την περιοχή με πυραύλους Τόμαχωκ και με βόμβες. Πολλά φιλοδυτικά αραβικά καθεστώτα μοιράζονται την ευθύνη για την κατάσταση στη Συρία και το Ιράκ: το Μπαχρέιν, η Ιορδανία, το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εισήλθαν στην "επιχείρηση" προσφέροντας τα μαχητικά τους αεροσκάφη. Με τον τρόπο αυτόν, παρέχεται κάποια ψευδαίσθηση νομιμότητας -- οι χειραγωγοί τους στην Ουάσινγκτον μπορούν να ανακοινώνουν περήφανα στον κόσμο ότι "δεν εμπλέκονται μόνοι τους."


Ενώ η "απειλή της τρομοκρατίας" και "ο κίνδυνος για την περιοχή και τους κατοίκους της" αναφέρονται ως βασικές δικαιολογίες για την στρατιωτική δράση, στην πραγματικότητα έχουν ελάχιστη λογική αυτά τα επιχειρήματα. Πολλοί πολίτες της Μέσης Ανατολής πιστεύουν πλέον απλώς ότι η Δύση έχει ως στόχο την ανατροπή του Σύριου Προέδρου Άσαντ, τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου, πλούσιου σε πετρέλαιο και φυλοδυτικού κουρδικού κράτους, και πιθανώς και την πρόκληση σύγκρουσης με το γειτονικό Ιράν.


Είναι επίσης κατανοητό ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να βρουν λύση χωρίς την επιχείρηση βομβαρδισμών της Δύσης. Μέσα από κανάλια που οι ΗΠΑ και η ΕΕ δεν θα χρησιμοποιούσαν ποτέ: οι κυβερνήσεις της Δαμασκού και της Τεχεράνης θα έπρεπε να πάψουν να στριμώχνονται στη γωνία. Στην πραγματικότητα, θα έπρεπε να επιτραπεί στη Συρία και το Λίβανο να επανοπλιστούν και να πολεμήσουν τους εχθρούς τους. Και το Ιράν θα έπρεπε να ενθαρρυνθεί να μπει στη μάχη ενάντια στο ΙΚ.


Στις 21 Σεπτεμβρίου του 2014, το Associated Press ανέφερε: "Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Συρίας είπε την Κυριακή ότι οι ΗΠΑ πρέπει να συνεργαστούν με τη Δαμασκό στη μάχη ενάντια στην εξτρεμιστική ομάδα του ΙΚ και όχι να κάνουν συμμαχίες με κράτη τα οποία χαρακτήρισε υποστηρικτικά της τρομοκρατίας. Ο εκπρόσωπος Jihad Laham αναφερόταν προφανώς στη Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες που στηρίζουν τους αντάρτες που προσπαθούν να ανατρέψουν τον Σύριο Πρόεδρο Μπασάρ Άσαντ."


Αλλά ο στόχος της Δύσης δεν είναι η επίλυση κρίσεων. Είναι η πίεση και ο πόλεμος για πλήρη κυριαρχία στην περιοχή.


Η Δύση παίζει σκάκι κρατώντας και τα λευκά και τα μαύρα πιόνια. Στη σκακιέρα βρίσκονται δεκάδες εκατομμυρίων ανθρώπων, ολόκληρα έθνη. Κάθε κίνηση δίνει τέλος σε αμέτρητες ζωές.


Lenin Reloaded