Φρικη εναντίον φρίκης

Ποια φρίκη ειναι μεγαλύτερη;

Αυτή των τζχαντιστών ή εκείνη του καπιταλισμού και της φτώχειας του;

Φυσικά είναι λάθος να κάτσει κανείς και να διαλέξει δηλητήριο...

Παρ' όλα αυτά κάποιοι μπαίνουν στον κόπο να το κάνουν.

Πίσω από την επιλογή τους αυτή κρυβεται πάντα η έλλειψη κουράγιου να τα βάλουν με το συστημα, να το κοιτάξουν κατάματα και να το ξεφορτωθούν κάνοντας ένα βήμα μπρός.

Οπότε λένε...ναι, χάλια είμαστε ...αλλά όχι και όσο άλλοι. Εμεις τουλάχιστον, λένε, δεν ζούμε στη λίθινη εποχή όπως στη Μ.Ανατολή ή τις χώρες της Αφρικής. Ατολμίας θέλουσας όμως δίνουν το χρόνο στον καπιταλισμό να μας πάει σιγά σιγά και στη λίθινη εποχή. Από το μεσαίωνα όπως και να το κάνουμε η απόσταση μικραίνει. Πλησιάζουμε...

Το ζήτημα όμως είναι αλλού.

Το να δείχνει η μια φρίκη την άλλη ως πραγματικη φρίκη, για να διώχνει τα βλέμματα από πάνω της είναι αυτό που πρεπει να μας κανει να σκεφτουμε.

Επίσης αυτη η φρικη των τζιχαντιστών, ειναι δημιουργημα της Δυσης. Οι τζιχαντιστες μεχρι λιγους μηνες πριν ονομαζόντουσαν "Συριακή αντιπολίτευση" και έπαιρναν βοήθεια από τον δηθεν πολιτισμένο καπιταλισμό. Στο Αφγανιστάν το 1979 έγινε ακριβως το ίδιο όταν η "αντίσταση " της Αλ Κάιντα ξαναγυρισε τη χωρα αιωνες πισω χτυπώντας την Αφγανικη επανασταση και την τοτε λαικη δημοκρατια που φυσικα δεν ειχε ιχνος φανατικου ισλαμισμου. 

Ειναι μαλλον καθαρό ότι οι φανατικοι ισλαμιστες βολευουν μια χαρά τις ΗΠΑ, την Αγγλία, την ΕΕ για να μπορουν να βαζουν πόδι εκεί. Αν άφηναν τους λαους ήσυχους θα είχαν λυσει τα προβληματά τους μόνοι τους κ δεν θα ηταν καθολου στη λίθινη εποχή.

Αλλά φυσικά ο ιμπεριαλισμός από τις λαογεννητες λαικες δημοκρατιες και το σοσιαλισμό προτιμουσε χιλιες φορές τους φανατικους ισλαμιστές. Ποσο μαλλον τωρα που εχει απόλυτη ανάγκη να βαλει χερι στον πλουτο της περιοχης για να λυσει τα άλυτα προβλήματά του που όλο και μεγαλώνουν και δεν κρυβονται πια με ψέματα.