Ο Κυθήριος ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης υπήρξε στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου (διευθυντής του Νομικού γραφείου του τότε πρωθυπουργού). Απέναντι σε πρακτικές του Γιώργου Παπανδρέου είχε βρεθεί και παλαιότερα, και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2009 όταν φούντωνε η φιλολογία για πρόωρες εκλογές με σημείο μηδέν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Τότε ο έγκριτος Κασιμάτης είχε αποφανθεί, μετωπικά αντίθετα με τη στάση του ΠΑΣΟΚ, ότι αυτή η σύνδεση συνιστά τριπλή παραβίαση του Συντάγματος και σφετερισμό αρμοδιότητας της Βουλής. Τον αγνόησαν επιδεικτικά, τον προσπέρασαν ταϊζοντάς τον τη σκόνη της εξουσίας που αρραβωνίστηκαν. Τι σκέφεται για το μνημόνιο ?“…η Δανειακή Σύμβαση και το Μνημόνιο συντάχθηκαν από το δικηγορικό γραφείο της εταιρείας Slaughter and May, που εδρεύει στο Λονδίνο (ειδικευμένη στις πτωχεύσεις). Αυτό το γεγονός επαληθεύει την υποψία που μου προκάλεσαν, πριν από δέκα μήνες, το περιεχόμενο, το ύφος και η τεχνική των Συμφωνιών Δανεισμού της Ελλάδας. Επαληθεύτηκε ότι το «Μνημόνιο» αποτελεί το δεύτερο κρούσμα στην Ευρώπη, μετά το Σχέδιο Ανάν, που παραβιάζει τόσο πολλές θεμελιώδεις αρχές της ευρωπαϊκής νομιμότητας. Το ότι, δε, τα δύο αυτά σύνολα διεθνών εγγράφων συντάχθηκαν από δικηγορικό γραφείο δεν είναι μόνο απαράδεκτο, όπως επισήμανα τότε, αλλά και ντροπή για την εξέλιξη των διεθνών σχέσεων που είναι υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Περιέγραψα ήδη (εδώ κι εδώ) τους πρωτοφανείς και αθέμιτους όρους των Συμβάσεων Δανειοδότησης σε βάρος της χώρας μας, καθώς και τους στόχους της πολιτικής χειραγώγησής της που επιδιώκεται με αυτούς. Πρόκειται για την οικονομική πολιτική που εφαρμόζει πάγια το ΔΝΤ σε χώρες του Τρίτου Κόσμου και ασκεί ανέκαθεν η λευκή φυλή στους λαούς του από την εποχή των μεγάλων γεωγραφικών ανακαλύψεων μέχρι σήμερα.
Οι άξονες είναι δύο: Ο πρώτος είναι η διασφάλιση της πρόσβασης στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας. Ο δεύτερος άξονας είναι η πιλοτική επιβολή στην Ευρώπη της οικονομικής πολιτικής της νέας παγκόσμιας οικονομικής τάξης.
Γίνεται, τελευταία, πολύς λόγος για το αν θα πρέπει να πωλείται ή να αξιοποιείται με άλλους τρόπους (μίσθωση ή παραχώρηση χρήσης για εκμετάλλευση κ.ά.) η περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου. Η συζήτηση αυτή για τον ελληνικό λαό είναι χωρίς αντικείμενο. Και τούτο διότι, σύμφωνα με τις δικολαβικά συντεταγμένες διατάξεις, ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου είναι δεσμευμένη για την εξυπηρέτηση του δανείου και όσο αυτό υπάρχει. Η αποδέσμευση αυτή της δημόσιας περιουσίας δεν είναι ορατή, αφού δεν είναι ορατή η αποδέσμευση της χώρας μας από το δάνειο.
Αυτά όλα σημαίνουν τα ακόλουθα:
α. Κάθε αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων θα γίνεται εις όφελος του δανείου και, επομένως, θα ελέγχεται από την τρόικα.
β. Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να προβεί σε καμιά αξιοποίηση οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου υπέρ της ανάπτυξης ή υπέρ του Ελληνικού Λαού, παρά μόνο εις όφελος των Δανειστών.
γ. Σε περίπτωση επιβολής μέτρου κατά της χώρας μας από τους Δανειστές, δεν μπορεί να επικαλεστεί ούτε την ασφάλειά της, με βάση τα κυριαρχικά της δικαιώματα ούτε καν την αξία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου σε σχέση με τη διαβίωση του Λαού της.
Διευκρινίσεις:
α. Οι Δανειστές έχουν πλήρη προτεραιότητα σε όλες τις πλουτοπαραγωγικές πήγες της χώρας, καθώς και στην εκμετάλλευση του φυσικού και του ιστορικού (ανθρωπογενούς) περιβάλλοντος της ελληνικής επικράτειας.
β. Η Ελλάδα δεν μπορεί να προβλέψει ποια οικονομικά μέτρα θα επιβληθούν, γιατί οι Δανειστές, έχουν το δικαίωμα να τροποποιούν συνεχώς τους όρους επιβολής μέτρων για την ικανοποίηση του δανείου, γνωστά και ως «Επικαιροποιημένα Μνημόνια».
γ. Η εξωτερική οικονομική πολιτική είναι πλήρως δεσμευμένη, γιατί η Ελλάδα δεν έχει περιουσιακά στοιχεία αδέσμευτα, ώστε να μπορεί ελεύθερα να διαπραγματευθεί με τρίτες χώρες επενδύσεις ή άλλες οικονομικές σχέσεις.
Η κατάσταση αυτή είναι χειρότερη από την παλαιά μορφή κηδεμόνευσης λαών, που λεγόταν προτεκτοράτο, γιατί οι Δανειστές σήμερα δεν παρέχουν καμιά προστασία και ασφάλεια. Αντίθετα, έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν, αυτοί ή ο δικαιούχος τους –γιατί μπορούν να μεταβιβάσουν τα δικαιώματά τους σε τρίτο, βάσει του άρθρου 2 παρ. 3 της Σύμβασης–, οικονομική και πολιτική βία στην Ελλάδα.…”
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Επίκαιρα” στις 10/3/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου