Τελείωσε και ο Θαπατέρο

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ταπεινωμένος προσωπικά και αφήνοντας τους σοσιαλιστές της Ισπανίας σε κατάσταση πλήρους αποσύνθεσης αποχωρεί ουσιαστικά από τη μάχιμη πολιτική ο Ισπανός πρωθυπουργός Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο, ο οποίος υποχρεώθηκε να ανακοινώσει ότι δεν θα είναι υποψήφιος του κόμματός του για την πρωθυπουργία στις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν το αργότερο του χρόνου τον Απρίλιο.

Ο Θαπατέρο, υποκύπτοντας στην πίεση των βαρόνων του κόμματός του που θέλουν πλέον να τον ξεφορτωθούν όσο το δυνατόν νωρίτερα γιατί θεωρούν ότι έχει καταντήσει αβάσταχτο βάρος για την επιρροή των σοσιαλιστών, ανακοίνωσε επίσης ότι παραιτείται και από αρχηγός του κόμματος για να βγει σε λίγες εβδομάδες ο νέος ηγέτης, ο οποίος θα είναι και ο υποψήφιος για την πρωθυπουργία.

Οπως αναφέρουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» σε σχετική ανάλυσή τους «η δημοτικότητα του Θαπατέρο βούλιαξε κατακόρυφα κοντά στο ιστορικά χαμηλότερο σημείο για Ισπανό πρωθυπουργό».

Πραγματικά, σε δημοσκόπηση που δημοσίευσε τον Μάρτιο η φιλοσοσιαλιστική εφημερίδα «Ελ Παΐς», το 67% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι έχουν αρνητική γνώμη για τον Θαπατέρο και την κυβερνητική πολιτική που ασκεί, ενώ το εκπληκτικό ποσοστό του 85% δήλωσε ότι δεν τον εμπιστεύεται προσωπικά!

Αυτή η εικόνα του πολιτικού απατεώνα που άλλα λέει και άλλα κάνει οφείλεται στην πολιτική λιτότητας που ακολούθησε, περικόπτοντας τους μισθούς στον δημόσιο τομέα και σοβαρά κοινωνικά επιδόματα, αυξάνοντας την ηλικία συνταξιοδότησης κ.λπ.

Ιδιαιτέρως έβλαψε τον Θαπατέρο το γεγονός ότι ενώ κατά τις βουλευτικές εκλογές του 2008 είχε κάνει κεντρικό σύνθημα της καμπάνιας για την επανεκλογή του τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, το αποτέλεσμα της πολιτικής λιτότητας που ακολούθησε ήταν να εκτοξεύσει την ανεργία σε ποσοστό άνω του 20% (!), το υψηλότερο όλων των χωρών της ευρωζώνης.

Ο αριθμός των άνεργων Ισπανών ξεπέρασε το εφιαλτικό ύψος των 4.000.000 ατόμων.

Το πολιτικό αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ότι το Λαϊκό Κόμμα της ισπανικής Δεξιάς κυριολεκτικά σαρώνει στις δημοσκοπήσεις. Αν γίνονταν εκλογές τώρα, οι σοσιαλιστές θα υφίσταντο μιας τέτοιας έκτασης ήττα που θα απειλούνταν κυριολεκτικά με διάλυση εξαιτίας της πολιτικής του Θαπατέρο.

Προχθεσινή δημοσκόπηση έφερε τη Δεξιά να προηγείται με 44,1% έναντι 28,3% των σοσιαλιστών!

Οι τελευταίοι ελπίζουν ότι η αλλαγή αρχηγού θα μειώσει την υπεροχή του Λαϊκού Κόμματος, καθώς αποκλείεται ο νέος σοσιαλιστής ηγέτης να προκαλεί τόσο μίσος ή αντιπάθεια όσο ο Θαπατέρο.

Το εντυπωσιακό και συνάμα αποκαλυπτικό του πόσο αντιδημοφιλής είναι η κυβερνητική πολιτική των σοσιαλιστών στον ισπανικό λαό, είναι το γεγονός ότι η Δεξιά συγκεντρώνει τόσο υψηλό ποσοστό παρόλο που ο ηγέτης της, ο Μαριάνο Ραχόι, αναδεικνύεται στις δημοσκοπήσεις σχεδόν τόσο αντιπαθής όσο ο Θαπατέρο (!) και όμως το Λαϊκό Κόμμα παίρνει 44% και οι σοσιαλιστές 28%.

Η ανάδειξη του νέου σοσιαλιστή ηγέτη θα γίνει μετά τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που θα γίνουν στις 22 Μαΐου και στις οποίες το κόμμα του Θαπατέρο, το Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (PSOE) αναμένεται να υποστεί σοβαρή εκλογική ήττα και σημαντικές απώλειες ακόμη και σε ιστορικά του προπύργια, όπως η Ανδαλουσία.

Αναφορικά με τους πιθανούς διαδόχους του Θαπατέρο, δύο είναι αυτή τη στιγμή οι επικρατέστεροι: ο 59χρονος υπουργός Εσωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Αλφρέδο Πέρεθ Ρουβαλκάβα και η 40χρονη υπουργός Αμυνας Κάρμε Τσακόν.

Και οι δύο διατηρούν άριστες σχέσεις με τον Θαπατέρο, ο οποίος δήλωσε ήδη ότι όποιοι και αν είναι τελικά οι υποψήφιοι, αν είναι περισσότεροι από ένας τότε αυτός δεν θα ταχθεί υπέρ κανενός.

Θα αφήσει ανεπηρέαστα τα 300.000 μέλη του κόμματος που έχουν δικαίωμα ψήφου να εκλέξουν όποιον θέλουν χωρίς υποδείξεις εκ των άνω.

ΕΕ ΤΩΝ «15»
Παντού διώχνουν τους σοσιαλιστές

Εκδιώκονται κακήν-κακώς σταδιακά από την εξουσία τα σοσιαλιστικά κόμματα σε όλες σχεδόν τις χώρες της παλιάς ΕΕ των «15». Με δεδομένες τις αναμενόμενες εκλογικές ήττες των Πορτογάλων και τώρα και των Ισπανών σοσιαλιστών, η Ελλάδα απομένει η τελευταία από τις 15 χώρες της «παλιάς» ΕΕ της Δυτικής Ευρώπης που έχει ακόμη σοσιαλιστική κυβέρνηση. Εκτός από αυτές τις τρεις χώρες, δέκα έχουν δεξιές κυβερνήσεις, μία (το Βέλγιο) είναι χωρίς κυβέρνηση εδώ και σχεδόν έναν χρόνο και σε μία (την Αυστρία) συγκυβερνούν δεξιοί και σοσιαλιστές. Το χειρότερο όμως είναι ότι όπου χάνουν την εξουσία οι σοσιαλιστές τη χάνουν εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής τους, πράγμα που ρίχνει τα κόμματά τους σε βαθιά, υπαρξιακή κρίση.