 |
| της Ellen Brown * Αρκετοί συγγραφείς έχουν επισημάνει το περίεργο γεγονός ότι οι Λίβυοι αντάρτες ξόδεψαν χρόνο από την εξέγερση τους τον Μάρτιο, για να δημιουργήσουν τη δική τους κεντρική τράπεζα – κι αυτό προτού καν αποκτήσουν κυβέρνηση. Ο Robert Wenzel έγραψε στην Economic Policy Journal: Ποτέ δεν έχω ακούσει πριν να δημιουργείται μια κεντρική τράπεζα μέσα σε λίγες εβδομάδες από μια λαϊκή εξέγερση. Αυτό υποδηλώνει ότι έχουμε κάτι περισσότερο από ένα μάτσο ανταρτών που τρέχει πέρα - δώθε, και ότι υπάρχουν κάποιες αρκετά σοφιστικέ επιρροές. Ο Alex Newman έγραψε στο New American: Σε δήλωση που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα, οι αντάρτες αναφέρθηκαν στα αποτελέσματα της συνεδρίασης που πραγματοποιήθηκε στις 19 Μαρτίου. Μεταξύ άλλων, οι υποτιθέμενοι επαναστάτες ανακοίνωσαν τον «ορισμό της Κεντρικής Τράπεζας της Βεγγάζης, ως νομισματική αρχή αρμόδια για τη νομισματική πολιτική στη Λιβύη και το διορισμό του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Λιβύης, με μια προσωρινή έδρα Βεγγάζη». Ο Newman παραθέτει την άποψη του συντάκτη του CNBC John Carney, ο οποίος ρώτησε, "Είναι η πρώτη φορά που μια επαναστατική ομάδα έχει δημιουργήσει μια κεντρική τράπεζα ενώ είναι ακόμα στη μέση της καταπολέμησης της εδραιωμένης πολιτικής εξουσίας; Αυτό δείχνει πως εξαιρετικά ισχυροί κεντρικοί τραπεζίτες καθορίζουν την εποχή μας. " Μια άλλη ανωμαλία περιλαμβάνεται στην επίσημη αιτιολόγηση για την ανάληψη των ένοπλης δράσης κατά της Λιβύης. Υποθετικά έγινε για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά τα στοιχεία είναι αντιφατικά. Σύμφωνα με ένα άρθρο από την ιστοσελίδα του Fox News στις 28 Φεβρουαρίου: Όπως τα Ηνωμένα Έθνη έσπευσαν πυρετωδώς για να καταδικάσουν τον ηγέτη της Λιβύης Μουαμάρ αλ-Καντάφι για πάταξη των διαδηλωτών, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ( Human Rights Council ) είναι έτοιμο να εγκρίνει έκθεση γεμάτη με επαίνους για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη. Η έκθεση επαινεί τη Λιβύη για τη βελτίωση των ευκαιριών στην εκπαίδευση, για την "προτεραιότητα" στην πραγματοποίηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και για βελτίωση του «συνταγματικού» πλαισίου. Αρκετές χώρες, όπως το Ιράν, η Βενεζουέλα, η Βόρεια Κορέα, η Σαουδική Αραβία, αλλά και ο Καναδάς, δίνουν στη Λιβύη θετικό πρόσημο για τη νομική προστασία που παρέχει στους πολίτες της - που τώρα επαναστατούν κατά του καθεστώτος και που αντιμετωπίζουν αιματηρά αντίποινα. Ό, τι και να λεχθεί για τον Καντάφι, ο λαός της Λιβύης φαίνεται να αναπτύσσεται. Μια αντιπροσωπεία ιατρικών επαγγελματιών από τη Ρωσία, την Ουκρανία και τη Λευκορωσία έγραψε σε μια έκκληση στον Ρώσο Πρόεδρο Μεντβέντεφ και τον πρωθυπουργό Πούτιν ότι μετά την γνωριμία με τη ζωή της Λιβύης, έχουν την άποψή ότι σε λίγα έθνη οι άνθρωποι ζουν με τέτοιες ανέσεις: [Οι Λίβυοι] να δικαιούνται δωρεάν περίθαλψη και τα νοσοκομεία τους να διαθέτουν τον καλύτερο στον κόσμο ιατρικό εξοπλισμό . Η Εκπαίδευση στη Λιβύη είναι ελεύθερη, και οι νέοι έχουν την ευκαιρία να σπουδάσουν στο εξωτερικό με έξοδα της κυβέρνησης. Όταν παντρεύονται, τα νεαρά ζευγάρια να λαμβάνουν 60.000 δηνάρια Λιβύης (περίπου 50.000 δολάρια), ως οικονομική βοήθεια. Τα κρατικά δάνεια είναι άτοκα , και όπως δείχνει η πρακτική, χωρίς ημερομηνία εξόφλησης. Λόγω των κυβερνητικών επιδοτήσεων η τιμή των αυτοκινήτων είναι κατά πολύ μικρότερη από ό, τι στην Ευρώπη, και είναι προσιτά για κάθε οικογένεια. Η βενζίνη και το ψωμί κοστίζει ούτε ένα λεπτό, δεν επιβάλλονται φόροι για αυτούς που ασχολούνται με τη γεωργία. Οι Λίβυοι είναι ήσυχοι και ειρηνικοί, δεν πίνουν αλκοόλ, και είναι πολύ θρήσκοι. Υποστήριξαν ότι η διεθνής κοινότητα είχε επαρκή πληροφόρηση σχετικά με τον αγώνα εναντίον του καθεστώτος. «Πείτε μας", είπαν, «ποιός δεν θα ήθελε ένα τέτοιο καθεστώς;" Ακόμη και αν αυτό είναι μόνο προπαγάνδα, δεν υπάρχει καμία αρνητική κρίση τουλάχιστον για ένα πολύ δημοφιλές επίτευγμα της λιβυκής κυβέρνησης: έφερε το νερό στην έρημο με την οικοδόμηση του μεγαλύτερου και πιο ακριβού αρδευτικού έργου στην ιστορία, του έργου των 33 δισεκατομμύριων δολαρίων GMMR ( Great Man - Made River ). Ακόμη περισσότερο ζωτική σημασία και από το πετρέλαιο, έχει το νερό για τη ζωή στη Λιβύη. Η GMMR προσφέρει στο 70% του πληθυσμού το νερό για πόση και άρδευση, την άντληση του από υπόγεια υδροφόρα λεκάνη στα Νότια της Λιβύης και μεταφορά του με δίκτυο μήκους 4.000 χλιομέτρων σε κατοικημένες παράκτιες στα βόρεια. Η λιβυκή κυβέρνηση έχει κάνει τουλάχιστον κάποια σωστά πράγματα. Μια άλλη εξήγηση για την επίθεση στη Λιβύη είναι ότι είναι «όλα γίνονται για το πετρέλαιο», αλλά η θεωρία αυτή είναι πάρα πολύ προβληματική. Όπως σημειώνεται στη National Journal, η χώρα παράγει μόνο το 2% του παγκόσμιου πετρελαίου. Η Σαουδική Αραβία από μόνη της έχει τη δυναμικότητα, να καλύψει οποιαδήποτε απώλεια παραγωγής, εάν λιβυκό πετρέλαιο εξαφανιζόταν από την αγορά. Και αν είναι όλα σχετικά με το πετρέλαιο, γιατί η βιασύνη για τη δημιουργία μιας νέας κεντρικής τράπεζας; Ένα άλλο προκλητικό δεδομένο, που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο είναι μια συνέντευξη στη "Democracy Now" του Στρατηγού Wesley Clark (ε.α.), το 2007 . Σ’ αυτή αναφέρει ότι περίπου 10 ημέρες μετά την 11 Σεπτέμβρη του 2001, ένας στρατηγός του είπε ότι η απόφαση είχε ληφθεί για να πάμε σε πόλεμο με το Ιράκ. Ο Clark ήταν έκπληκτος και ρώτησε γιατί. «Δεν ξέρω!" Ήταν η απάντηση. "Μάλλον δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν! Ι" Αργότερα, ο ίδιος στρατηγός του είπε ότι σχεδιάζεται να πάρουν επτά χώρες σε πέντε χρόνια: το Ιράκ, τη Συρία, το Λίβανο, τη Λιβύη, τη Σομαλία, το Σουδάν και το Ιράν. Τι σημαίνουν αυτές οι επτά χώρες, τι κοινό έχουν; Στο περιβάλον του τραπεζικού συστήματος, ένα κοινό σημείο είναι ότι καμία από αυτές δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των 56 τραπεζών που είναι μέλη της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (Bank for International Settlements - BIS). Αυτό τις τοποθετεί προφανώς έξω από το μακρύ ρυθμιστικό χέρι του τραπεζικού κεντρικού συστήματος τραπεζών της Ελβετίας. Οι πιο αρνητικές της ομάδας χωρών θα μπορούσαν να είναι η Λιβύη και το Ιράκ, οι δύο που έχουν ήδη δεχτεί επίθεση. Ο Kenneth Schortgen , αρθρογράφος στο Examiner.com, σημείωσε ότι « έξι μήνες πριν οι ΗΠΑ επιτεθούν στο Ιράκ για να «συνετίσουν» τον Σαντάμ Χουσεΐν, το έθνος του πετρελαίου είχε επιχειρήσει να δεχτεί ευρώ αντί δολαρίων για το πετρέλαιο, και αυτό έγινε απειλή για την παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου ως αποθεματικό νόμισμα, καθώς και την κυριαρχία του ως πετροδολάριο " Σύμφωνα με ένα ρωσικό άρθρο με τίτλο «Βομβαρδισμός της Λιβύης - Τιμωρία στον Καντάφι για την προσπάθειά του να αρνηθεί το αμερικανικό δολάριο», ο Καντάφι έκανε μια εξίσου τολμηρή κίνηση: ο ίδιος ξεκίνησε ένα κίνημα άρνησης του δολαρίου και του ευρώ, και κάλεσε αραβικές και αφρικανικές χώρες να χρησιμοποιήσουν ένα νέο νόμισμα, το χρυσό δηνάριο. Ο Καντάφι πρότεινε τη θέσπιση μιας ενωμένης αφρικανικής ηπείρου, με τους ανθρώπους της, 200 εκατομμύρια, να χρησιμοποιούν το κοινό αυτό ενιαίο νόμισμα. Το περασμένο έτος, η ιδέα εγκρίθηκε από πολλές αραβικές χώρες και τις περισσότερες αφρικανικές χώρες. Οι μόνοι αντίπαλοι ήταν η Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής και ο επικεφαλής του Συνδέσμου Αραβικών Κρατών. Η πρωτοβουλία αυτή αντιμετωπίστηκε αρνητικά από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί κατηγόρησε τη Λιβύη ότι αποτελεί απειλή για την οικονομική ασφάλεια της ανθρωπότητας. Αλλά ο Καντάφι δεν επηρεάστηκε και συνέχισε την προώθηση της ιδέας του για τη δημιουργία μιας ενωμένης Αφρικής. Και αυτό μας φέρνει πίσω στο παζλ της Λιβυκής κεντρικής τράπεζας. Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Market Oracle, ο Eric Encina παρατήρησε: Ένα γεγονός που σπάνια αναφέρεται από δυτικές πολιτικές αυθεντίες και μέσα ενημέρωσης είναι ότι: Η Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης κατά 100% ανήκει στο κράτος. . . . Επί του παρόντος, η λιβυκή κυβέρνηση κόβει δικά της χρήμα, το Λιβυκό δηνάριο, μέσα από τις δυνατότητες της δικής της κεντρικής τράπεζας. Λίγοι μπορούν να ισχυριστούν ότι η Λιβύη ένα κυρίαρχο έθνος με δικούς του μεγάλους πόρους, είναι σε θέση να καθορίσει τη δική του οικονομική μοίρα. Ένα σημαντικό πρόβλημα για τραπεζικά καρτέλ της παγκοσμιοποίησης είναι ότι, προκειμένου να συνεργαστούν με τη Λιβύη, θα πρέπει να περάσουν από τη Λιβυκή Κεντρική Τράπεζα και το εθνικό της νόμισμα, όπου έχουν απολύτως μηδενική εξουσία ή δύναμη χρηματιστηριακή. Ως εκ τούτου, αν και η Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης ενδέχεται να μην εμφανίζεται στις ομιλίες του Ομπάμα, του Κάμερον και του Σαρκοζί, είναι σίγουρα στην κορυφή της ατζέντας της παγκοσμιοποίησης για την απορρόφηση της Λιβύης και την ένταξή της στην κυψέλη των συμμορφούμενων εθνών. Η Λιβύη δεν έχει μόνο πετρέλαιο. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η κεντρική της τράπεζα έχει σχεδόν 144 τόνους χρυσού στα θησαυροφυλάκιά της. Με εκείνο τα στοιχεία ενεργητικού, που χρειάζεται η BIS και το ΔΝΤ; Όλα εκ των οποίων ζητά μια πιο προσεκτική ματιά στα κανόνες BIS και η επίδρασή τους στις τοπικές οικονομίες. Ένα άρθρο για το δικτυακό τόπο της ΤΔΔ αναφέρει ότι οι τράπεζες στην Κεντρική Τράπεζα η διοίκηση του δικτύου βρίσκονται στο επίκεντρο υποτίθεται ότι έχουν ως στόχο την ενιαία ή πρωτογενούς »για τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών." Θα πρέπει να διατηρούνται ανεξάρτητα από την κυβέρνηση να διασφαλίσει ότι οι πολιτικές εκτιμήσεις δεν παρεμβαίνει με την εντολή αυτή. «Η σταθερότητα των τιμών" νοείται η διατήρηση ενός σταθερού προσφοράς χρήματος, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι η επιβάρυνση των ατόμων με βαριές εξωτερικού χρέους. οι τράπεζες της Κεντρικής αποθαρρύνονται από την αύξηση της προσφοράς χρήματος από τα χρήματα εκτύπωση και το χρησιμοποιεί προς όφελος του κράτους, είτε άμεσα είτε ως δάνεια. Σε ένα άρθρο 2002 στο Asia Times με τίτλο «Η BIS εναντίον των εθνικών τραπεζών," ο Henry Liu γράφει: Οι κανονισμοί της BIS αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση μόνο της ενίσχυσης του διεθνούς ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος, ακόμη και σε κίνδυνο των εθνικών οικονομιών. Η BIS κάνει στα εθνικά τραπεζικά συστήματα ότι το ΔΝΤ έχει κάνει στις εθνικά νομισματικά καθεστώτα. Οι εθνικές οικονομίες στα πλαίσια της οικονομικής παγκοσμιοποίησης δεν εξυπηρετούν πια τα εθνικά συμφέροντα. . . . Άμεσες ξένες επενδύσεις σε ξένο νόμισμα, κυρίως σε δολάρια, έχει καταδικάσει πολλές εθνικές οικονομίες σε ανισόρροπη ανάπτυξη προς εξαγωγή, μόνο για να κάνουν δολάρια πληρωμές τόκων, με λίγο καθαρό όφελος για την εγχώρια οικονομία. και πρόσθεσε, "Εφαρμόζοντας την Κρατική Θεωρία του Χρήματος (State Theory of Money), οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να χρηματοδοτήσει με δικό της νόμισμα όλες τις εσωτερικές αναπτυξιακές ανάγκες για τη διατήρηση της πλήρους απασχόλησης χωρίς πληθωρισμό." Η "Κρατική Θεωρία του Χρήματος" αναφέρεται σε χρήματα που δημιουργούνται από τις κυβερνήσεις και όχι από ιδιωτικές τράπεζες. Η υπόθεση του κανόνα εναντίον του δανεισμού της κυβέρνησης από τη δική της κεντρική τράπεζα θα είναι πληθωριστική, ενώ ο δανεισμός με υπάρχοντα χρήματα από ξένες τράπεζες ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν θα είναι. Αλλά όλες οι τράπεζες στην πραγματικότητα δημιουργούν τα χρήματα που δανείζουν στα βιβλία τους, είτε δημόσιας ιδιοκτησίας ή ιδιωτικά. Τα περισσότερα νέα σήμερα χρήματα προέρχονται από τραπεζικά δάνεια. Ο δανεισμός της από τη δική της κεντρικής τράπεζας της κυβέρνησης έχει το πλεονέκτημα ότι το δάνειο είναι ουσιαστικά άτοκο. Η εξάλειψη των τόκων έχει αποδειχθεί ότι μειώνουν το κόστος των δημοσίων έργων κατά μέσο όρο 50%. Και αυτό φαίνεται πως γίνεται στην περίπτωση της Λιβύης. Σύμφωνα με τη Wikipedia, τα καθήκοντα της Κεντρικής Τράπεζας της Λιβύης περιλαμβάνουν «την έκδοση και τη ρύθμιση των τραπεζογραμματίων και κερμάτων στη Λιβύη" και "τη διαχείριση και την έκδοση όλων των κρατικών δανείων." Η εξ ολοκλήρου κρατικής ιδιοκτησίας τράπεζα της Λιβύης μπορεί και εκδίδει το εθνικό νόμισμα και δανείζει σύμφωνα με τους σκοπούς του κράτους. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει πως η Λιβύη, παρέχει χρήματα για δωρεάν εκπαίδευση και ιατρική περίθαλψη, και δανειοδοτεί κάθε νεαρό ζευγάρι με 50.000 δολάρια με άτοκα δάνεια του κράτους. Επίσης, έτσι εξηγείται, πως η χώρα βρήκε τα 33 δισεκατομμύρια δολάρια για να χτιστεί ο τεχνικός ποταμός των 4.000 χιλιομέτρων. Μάλιστα οι Λίβυοι ανησυχούν ότι η ΝΑΤΟϊκές αεροπορικές επιθέσεις πλησιάζουν επικίνδυνα σε αυτόν τον αγωγό, απειλώντας μια άλλη ανθρωπιστική καταστροφή. Έτσι αυτόςο νέος πόλεμος είναι όλα για το πετρέλαιο ή τα πάντα για τράπεζες; Ίσως και τα δύο - και το νερό επίσης. Με την ενέργεια, το νερό, και την άφθονη πίστωση για την ανάπτυξη των υποδομών πρόσβασης σε αυτά, ένα έθνος μπορεί να είναι απαλλαγμένο από τον κλοιό των ξένων πιστωτών.Και αυτό μπορεί να είναι η πραγματική απειλή της Λιβύης: θα μπορούσε να δείξει στον κόσμο τι είναι δυνατόν. Οι περισσότερες χώρες δεν διαθέτουν πετρέλαιο, αλλά οι νέες τεχνολογίες είναι υπό ανάπτυξη και θα μπορούσαν μη πετρελαιοπαραγωγά έθνη να καταστούν ενεργειακά ανεξάρτητα, ιδιαίτερα αν το κόστος των υποδομών είναι στο ήμισυ με δανεισμό από την τράπεζα που ανήκει στο έθνος, τη δική του, τη δημόσια. Η ενεργειακή ανεξαρτησία θα ελευθέρωνε τις κυβερνήσεις από τον ιστό των διεθνών τραπεζιτών, καθώς και την ανάγκη να μεταφέρει την εγχώρια παραγωγή σε αγορές του εξωτερικού για την εξυπηρέτηση των δανείων. Εάν η κυβέρνηση Καντάφι πέσει, θα είναι ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε κατά πόσο η νέα κεντρική τράπεζα αρθρωθεί με την BIS, αν η εθνικοποιημένη βιομηχανία πετρελαίου πουληθεί σε επενδυτές, και αν η εκπαίδευση και η υγειονομική περίθαλψη εξακολουθεί να είναι ελεύθερη. * H Ellen Brown είναι δικηγόρος και πρόεδρος του Δημόσιου Τραπεζικού Ινστιτούτου http://PublicBankingInstitute.org. ιστοσελίδες της είναι http://webofdebt.com και http://ellenbrown.com |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου