Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν ελπίδα
Μια ό,τι να ναι "φρέσκια ελπίδα" που ν' αχνίζει απελπισία.
Μια νίκη που θα μυρίζει από μακριά συμβιβασμό, παραδοχή της ήττας
Μια πίστη που δεν πίστεψε ποτέ ότι μπορούμε
Αφησαν το τέρας να τους νικήσει, να σκοτώσει αυτή τη μέσα τους ελπίδα,
παραδόθηκαν, κουράστηκαν να παλεύουν
και τώρα πουλάνε
μια "ελπίδα" κοκκαλιάρα και ρακένδυτη ,
ένα πουκάμισο αδειανό σαν κρύο σώμα.
Ο κόσμος δεν αλλάζει λένε.
Τ' όνειρο αυτό έχει πια πεθάνει.
Ας παίξουμε το παιχνίδι των κυβερνήσεων.
Με την άδεια και την έγκριση τους
Ας ανατριχιάσουν τα ξερονήσια.
Ας τρίξουνε τα κόκκαλα των εκτελεσμένων που τα έπαιξαν όλα κορώνα γράμματα.
Ας ξανανοίξουν οι πληγές των βασανισμένων που δεν υπόγραψαν τη δήλωση.
Αυτός ο κόσμος λένε δεν αλλάζει...
Η "νεα ελπίδα" τους είναι ότι η ελπίδα πέθανε,
Η "ελπίδα" τους είναι ότι ο κόσμος δε θ'αλλάξει ποτέ.
Η ελπίδα που απελπίστηκε και τα βρήκε με τους νικητές.
Τώρα παίζει ζάρια με το δήμιο πάνω απ' το ίδιο της το πτώμα.
"όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα..."
Θα λένε παραμύθια πως έρχεται ένας κόσμος που δεν υπάρχει,
ενας δήθεν ανθρώπινος καπιταλισμός
που θα τον λέμε "σοσιαλισμό με δημοκρατία", ένας φονιάς
καλόκαρδος, που θα λέει τα ψέματα
μ' ένα χαμόγελο γλυκό προτού τραβήξει το μαχαίρι.
Θα μιλάνε για μέρες καινούργιες, γεμάτες ρυτίδες κι αρρώστια παλιά.
Για μια ελευθερία γεμάτη αλυσίδες και κλειστές πόρτες.
Για μια λάμψη σκουριασμένη, μια ορθοστασία σκευρωμένη κι ετοιμόροπη.
"Όμως εγω δεν παραδέχτηκα την ήττα..."
Κι εσύ μη χαίρεσαι και μη χαμογελάς
Δεν ξεφορτώθηκες την τρέλα μας.
Ακόμα και γυμνοί και καταμόναχοι
μ' ένα χαμόγελο διασχίζουμε χειμώνες
Τη νύχτα φίλο δεν την κάναμε ποτέ
ούτε χαθήκαμε στο δρόμο μες το χιόνι.
Κρατάμε ακόμα το κερί μας αναμμένο
Σα σίδερο
κι από τις δυό μεριές.
Στο τώρα και στο αύριο
Εκεί που η ιστορία θα ξαναρχίσει απ'την αρχή.
Εκεί που ο άνθρωπος θα ψηλώνει πιο πολύ απ΄ τον ουρανό.
Εκεί που ο Θεός θ' απέχει μόνο ένα βήμα.
Εκεί που εργάτες άγγελοι θ'αρπάζουνε τον κόσμο από τους ώμους
και θα τον σφίγγουνε στην αγγαλιά τους και θα λένε
"Όλη αυτή την ομορφιά τη φτιάξαμε εμείς
με το δικό μας το μυαλό και τα δικά μας χέρια
και δεν τηνε χαρίζουμε ποτέ, ποτέ ξανά!
Δικός μας είναι ο κόσμος!"
Νομίζετε πως ξερετε τι πάει να πει ελπίδα...
Η ελπίδα είναι τρέλα και φωτιά
που όσο σε καίει τόσο πιο πολύ τη θες και την αντέχεις.
Η ελπίδα είναι πίστη και πράξη κι εμμονή.
Είναι δόντια σφιγμένα και βλέμμα κόκκινο.
Η ελπίδα είναι ρούχο που δε βγαίνει από πάνω σου.
Η ελπίδα είναι όλα ή τίποτα.
Δεν ξεμπερδεύετε έτσι εύκολα με τα μεγαλα και τα δύσκολα.
Εμείς να ξέρετε καλά
θα βρούμε δρόμο να τα κάνουμε όλα απλά,
σαν τραγουδάκια και σα φίλους
να τα σφυράμε μέρα νύχτα στις παρέες
Και κάθε μερα θα μας παίρνουν το μυαλό
Και κάθε μέρα νέοι τρελοί και νέες καινούργιες νότες
θα συμπληρώνουν το σκοπό.
Μεχρι το τέλος, μέχρι τη νίκη, μέχρι τη ζωή την πραγματική,
μέχρι την ελευθερία, μέχρι τον άνθρωπο
