"Αυτά που κερδίσαμε"...

"Να μη χαθούν αυτά που κερδίσαμε"

"Να παραμείνουμε στην Ευρώπη και την Ευρωπαική οικογένεια"

Είναι από τις γνωστές δηλώσεις στελεχών της συγκυβέρνησης εν όψει εκλογών για να πεισθούν οι ψηφοφόροι και να μην κάνουν "τραγικά λάθη" που θα στοιχίσουν στην "πατρίδα".

Από πίσω ακολουθούν οι δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που διαβεβαιώνουν πως δεν υπάρχει περίπτωση να φύγουμε από την "ευρωπαική οικογένεια" και να χάσουμε "αυτά που κερδίσαμε", και ότι αυτοί είναι περισσότερο υπέρ της "Ευρώπης" από τους ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που θέλουν να την καταστρέψουν.

Εμείς όμως βρήκαμε αυτό το πραγματικό σχόλιο σε κάποια γωνιά του διαδικτύου:

"Το 2000-2001 η σύνταξη μου ήταν 200. 000 δρχ. και η κουτσομούρα (μέτριο μέγεθος, που να θυμήσω η κουτσομούρα ονομάζεται επίσης: μπασταρδομπάρμπουνο, ή "το μπαρμπούνι του φτωχού") κόστιζε τότε στον ψαρά: 20 δραχμές ! Σήμερα η σύνταξη μου είναι: 598 ευρώ (δηλαδή 200. 000 δραχμές. Ναι ακόμα ίδια είναι και βαίνει μειούμενη!) και η κουτσομούρα ιδίου μεγέθους με εκείνη του 2001, είχε χθες σε μεγάλο σούπερ μάρκετ : 25 ευρώ. Δηλαδή 8. 500 δραχμές (περίπου) Το ευρώ = συμφορά !!!"

Να πούμε ότι φυσικά, εκτός από τις συντάξεις που σ'αυτό το χαμηλό επίπεδο, και αν ξεχάσουμε τον πληθωρισμό, δεν έχουν υποστεί μεγάλες  απώλειες αριθμητικά, υπάρχουν και οι μισθοί των εργαζόμενων που έχουν λεηλατηθεί εντελώς, τα τόσα κατακτημένα δικαιώματα και οι κοινωνικές παροχές που έγιναν καπνός, τα χιλιάδες κατεστραμμένα μικρομάγαζα, τα εκατομμύρια φτωχοποιημένα αγροτικά νοικοκυριά, όπως και οι στρατιές των ανέργων που γι αυτούς πια, ακόμη και ένα υποφερτά ζεστό σπίτι ή κι ένα φτωχό γεύμα, ένα κομμάτι ψωμί κυριολεκτικά, είναι μεγάλη πολυτέλεια.

Αυτά ακριβώς "κερδίσαμε τόσα χρόνια"! Αυτά "κερδίσαμε" εμείς ο λαός, γιατί φυσικά κάποιοι άλλοι κέρδισαν πραγματικά πολλά. Είναι μάλλον φανερό σε ποιους απευθύνονται αυτοί που μιλούν τόσο προκλητικά "γι αυτά που κερδήθηκαν τόσα χρόνια".

Βέβαια δεν φταίει το ευρώ μόνο, αλλά ολόκληρη η αναγκαστική και αναπόφευκτη για το σύστημα διαδικασία της εξέλιξης-ολοκλήρωσης του ευρωπαικού καπιταλισμού που οδήγησε στο ευρώ και από εκεί η σοβαρή καπιταλιστική κρίση που έχει προκύψει και που γι αυτήν κανένα φώς δεν φαίνεται στην άκρη του τούνελ.

Είναι τεράστιο λάθος να πιστεύει κανείς ότι  μια τέτοια κρίση μπορεί να επιλυθεί με τεχνικές λύσεις νομισματικού ή άλλου τύπου. 

Όποιο κι αν ήταν το νόμισμα, η μέγκενη της ΕΕ και του πλαισίου της, θα έσφιγγε και πάλι τις ζωές μας.

 Όσο οι λαοί δέχονται το καπιταλιστικό πλαίσιο και επομένως και την ανάγκη ολοκλήρωσης του καπιταλισμού, και επομένως και της ανάπτυξης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, θα είναι αναγκασμένοι να κόβουν κάθε λίγο κομμάτια από τη μία και μοναδική ζωή που μας δόθηκε και να την ρίχνουν στο καμίνι της οικονομίας της αγοράς, για να γίνει καύσιμο σωτηρίας αυτών που αρπάζουν τα πάντα για να επιβιώσουν στον μεταξύ τους σκληρό και απάνθρωπο ανταγωνισμό.