Aυτά είναι σωματεία!

Aυτά είναι σωματεία!

Οχι σαν κάτι άλλα που το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι πως να γκρεμίσουν την επιχείρηση... Σωματεία που ενδιαφέρονται για το "κοινό καλό", και των επιχειρηματιών, να τους έχει ο Θεός καλά που δίνουνε ψωμάκι στον κόσμο, αλλά και των εργαζόμενων, όσο γίνεται βέβαια και όσο αυτό δεν κάνει κακό στην επιχείρηση.

Οποιος έχει ακούσει αυτή την ιστορία που έλεγε ο Στάλιν με τον υποδηματοποιό, που προσπαθώντας να βρεί κεφάλαιο για να ξανανοίξει το μαγαζί του έγινε εργάτης χωρίς να συνειδητοποιεί πως εκείνη τη στιγμή έβαζε τις βάσεις στο να αποκτήσει σοσιαλιστική συνείδηση, καταλαβαίνουν καλύτερα. Για τέτοια είμαστε τώρα; Ο εργάτης πρέπει να ξέρει τη θέση του. Πρώτα απ'όλα χάρη του κάνουνε αφού είναι κόστος, βάρος για την επιχείρηση, πως το λένε...

Ε, ρε βούρδουλας που χρειάζεται. 'Συνδικαλισμός που δημιουργεί σκλάβους και υποταγμένους γίνεται; Κι όμως γίνεται.

Χαίρετε Καίσαρες, οι μελλοθάνατοι υποκλίνονται και σας γυαλίζουν το διαμαντάκι στη μπότα.

Αυτό που έγινε από ιδρώτα κι αίμα των διπλανών. 

Αλλά για αδερφοσύνη θα μιλάμε τώρα. Ρίξε κάτι στο ντέφι και θα χορέψουν ό,τι θέλεις...

Το απόσπασμα από άρθρο του Ριζοσπάστη. Αν μου τόλεγαν και δεν τό έβλεπα μάλλον δεν θα το πίστευα. Θάλεγα πως είναι λόγια των κομμουνιστώνε.

ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΔΣ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΛΑΡΚΟ
Πλασάρουν ως πλεονέκτημα της εταιρείας τους χαμηλούς μισθούς

Με κείμενό τους οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού προτείνουν καλύτερους τρόπους για την ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης

Σε ένα κείμενο έκτασης 14 σελίδων δεν βρήκαν ούτε μια λέξη να πουν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και την προβολή των αναγκών των εργαζομένων. Βρήκαν όμως χιλιάδες λέξεις για να πλασάρουν - όπως δεν θα μπορούσαν να κάνουν ούτε οι πιο καλοί μάνατζερ - τη ΛΑΡΚΟ ως μια από τις καλύτερες επιχειρήσεις στην Ευρώπη, που ένα από τα μεγάλα της πλεονεκτήματα είναι ότι έχει λίγο προσωπικό με χαμηλούς μισθούς!



Αυτά έγραψαν και προβάλλουν οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που έχουν την πλειοψηφία στα ΔΣ των 5 Σωματείων Εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ. Δηλαδή, η ΔΑΚΕ και οι προερχόμενοι από την ΠΑΣΚΕ συνδικαλιστές που σήμερα έχουν αλλάξει ονόματα και μορφές - για να παραπλανήσουν ξανά τους εργαζόμενους - αλλά μένουν σταθεροί στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και υποταγής. Πρέπει να σημειωθεί ότι το κείμενο αυτό δεν έχει συζητηθεί στις Γενικές Συνελεύσεις των εργαζομένων, ούτε καν στις συνεδριάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων. Γεγονός που δείχνει ότι οι δυνάμεις αυτές βάζουν τους εργαζόμενους στο περιθώριο, δεν τους θέλουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων.

Το κείμενο που πλασάρουν με τον τίτλο «Προτάσεις και σκέψεις για την πορεία της ΛΑΡΚΟ» αποτελεί μια διαρκή διαφήμιση των δυνατοτήτων της ΛΑΡΚΟ που στην ουσία απευθύνεται στους επίδοξους αγοραστές: «Παράγει λειτουργώντας στο μέγιστο του δυναμικού της (...) Χαίρει της καλύτερης φήμης στην Ευρωπαϊκή Χαλυβουργία και τη διεθνή αγορά. Εισπράττει χωρίς πρόβλημα τις οφειλές των πελατών της (...) Οι μεγαλύτερες μεταλλουργίες της Ευρώπης θεωρούν τη ΛΑΡΚΟ ως τον καλύτερο προμηθευτή από πλευράς ποιότητας και συνέπειας».

Παράλληλα, οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού δίνουν συμβουλές για το πώς μπορεί καλύτερα να ιδιωτικοποιηθεί η ΛΑΡΚΟ, διαψεύδοντας τον εαυτό τους ότι οι ίδιοι είναι δήθεν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. «Είναι βέβαιο - σημειώνουν στο κείμενο - ότι δεν θα υπάρξει ιδιώτης επενδυτής - επιχειρηματικά σκεπτόμενος - ο οποίος θα δεχόταν να αγοράσει τη ΛΑΡΚΟ προτού μειωθεί το τιμολόγιο της ΔΕΗ κατά το προσήκον μέτρο». Ακόμα αναφέρουν: «Η έμμεση και άμεση εργασία και οι αμοιβές τρίτων είναι 10% του συνολικού λειτουργικού κόστους. Ο αριθμός του προσωπικού διατηρείται σε χαμηλό επίπεδο έτσι ώστε να εμφανίζονται ελλείψεις οι οποίες καλύπτονται συστηματικά με υπερεργασία. Το μισό και πλέον προσωπικό αμείβεται σε επίπεδα χαμηλότερα των κλαδικών συμβάσεων. Η ΛΑΡΚΟ δεν εμφανίζει καμιά από τις συνήθεις παθογένειες των εταιρειών στις οποίες μετέχει το Ελληνικό Δημόσιο» (σ.σ. η επισήμανση δεν είναι δική μας αλλά των ίδιων)! Σε απλά ελληνικά, οι κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές θεωρούν παθογένεια τα δικαιώματα των εργαζομένων και διαφημίζουν ότι στη ΛΑΡΚΟ το προσωπικό είναι λίγο και οι μισθοί χαμηλοί.