Ευτυχέστε τους... πατόκορφα

Ποντίκι

---

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες για να προβλέψει κανείς το σκηνικό μέ­σα στο οποίο θα κινηθούν η χώρα και η ελληνική κοινωνία τη χρονιά που έρχε­ται. Τα στοιχεία που συνθέτουν το σκηνικό της κα­ταστροφής είναι δημοσιοποιημένα και όποιος δεν θέλει να ζει με ψευδαισθήσεις δεν έχει παρά να διαβάσει τους αριθμούς για να κατανοήσει αυτό που ήδη ζει: την καταστροφή της οικονομίας, τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και τη διάλυση του μεταδικτατορικού πολιτικού συστήματος.
Πρόκειται για την απόλυτη καταστροφή, την οποία ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του κατά­φεραν να πετύχουν σε λιγότερο από δυο χρόνια!
Με δεδομένη την καταστροφή, το τρέχον πολι­τικό δίλημμα στη χώρα είναι οι τρόποι διαχείρισής της. Αυτός είναι ο ρόλος που έχει ανατεθεί στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Για την ακρίβεια, η εν λό­γω κυβέρνηση προορίζεται να παίξει

Οι άξιοι και οι άλλοι...

"Οι άξιοι δημοσιογράφοι της Ελευθεροτυπίας δεν θα έχουν πρόβλημα να βρουν δουλειά. Δεν ήταν, όμως, όλοι άξιοι." Αυτο είχε γράψει ο Πιτσιρίκος πριν λίγες μέρες και μπορει σε πολλούς να φανεί λιγότερο ή περισσότερο σωστό.
Κι όμως, είναι η πιο επικίνδυνη λογική.
Σ αυτό τον κόσμο δικάιωμα στη δουλειά έχουν όλοι. Ολοι είναι άξιοι να δουλέψουν και να ζήσουν. Δε ζούμε στον πλανήτη των ταλαντούχων και των 'άξιων" και οι υπόλοιποι ας πάνε στα σκουπίδια.
Δεν είναι τόσο κακό να μη ζητάμε να είμαστε τιποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από άνθρωποι.

Δεν χαιρετάνε… μουτζώνουν

  το ποντίκι

Έπεσε το κάστρο του δικομματισμού…Για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ βλέπει τη σκόνη του ΚΚΕ!

Της Μιχαλούς

Έπεσε το κάστρο του δικομματισμού…Για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ βλέπει τη σκόνη του ΚΚΕ! Ο κόσμος πλέον είναι απογοητευμένος, πιο δύσπιστος από ποτέ και το δείχνει απαντώντας τους με την ανοιχτή παλάμη.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της MRB το ΠΑΣΟΚ μεταξύ των κατοίκων της Αθήνας είναι πλέον τρίτο κόμμα.

Στην Αθήνα όπου κατοικεί το 30% του πληθυσμού της χώρας το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να συγκεντρώνει 10,1% των ψηφοφόρων και να κατατάσσεται στην τρίτη θέση, καθώς το ΚΚΕ με 10,3% περνά δεύτερο, ενώ σε απόσταση αναπνοής βρίσκονται ο ΣΥΡΙΖΑ με 9,6% και η Δημοκρατική Αριστερά με 8,1%.

Η κοινωνία έπαψε πλέον να έχει μνήμη χρυσόψαρου γεγονός που καταγράφεται… Αυτοί όμως δεν καταλαβαίνουν τίποτα, μόλις αντιληφθούν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους, με την επίφαση της ιδεολογίας και της ανιδιοτέλειας ξεκινούν την προπαγάνδα… Ζούμε δύσκολες στιγμές, η χώρα μας πρέπει να πάρει την νέα δανειακή σύμβαση, άλλες φορές επικαλούνται την ενότητα που πρέπει να έχουμε ως κοινωνία και δεν ξέρω τι άλλο, για να κάνουν ότι δεν ακούν.
Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό έχουμε και τον προβληματισμένο ΓΑΠ, ο οποίος  δεν «ξέρει» αν θέλει να φύγει!!! Εδώ ο κόσμος καίγεται κι αυτός έχει κολλήσει στην καρέκλα της εξουσίας χωρίς να έχει καταλάβει ότι είναι  πολιτικό «πτώμα» και τρέχει σε συναντήσεις από δω και από εκεί ενώ εκφράζει και την στήριξη του στον Λουκάκο.
Όσο για τον Αντωνάκη μόνο τις κορώνες του ακούμε και από τηγανίτα τίποτα…Μέσα στις χρονιάρες  μέρες βιώνουμε «αντιδικίες» μεταξύ κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ αλλά και του ΛΑΟΣ που μπήκε στο παιχνίδι από το παράθυρο!!!
Και εμείς το μόνο που μπορούμε να αναμένουμε είναι το «κούρεμα» των επικουρικών συντάξεων, καθώς και  «κούρεμα» των ιδιωτών Κατόχων Ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου με τον τίτλο PSI  που έτσι και αποτύχει, θα μας… γα..σουν!!!
Μήπως ήρθε η ώρα η δυσαρέσκεια να μην εκφράζεται μόνο στις δημοσκοπήσεις αλλά και στην πράξη στέλνοντας τους όλους για κούρεμα και γιατί όχι και για χαλάουα;

Hunein Nemer, Γ.Γ. Κ.Κ. Συρίας: “Στη Συρία πίσω από τις αναταραχές υπάρχει δάκτυλο των ΗΠΑ…”

sibilla-gr

Σε συνέντευξή του ο Hunein Nemer, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Συρίας, στέλνει μήνυμα σ’ ολόκληρο τον κόσμο, αλλά και σ’ εκείνες τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς που έχουν παγιδευτεί από την προπαγάνδα των ΗΠΑ και στηρίζουν τις αμερικανικές προσπάθειες να επιβάλουν ένα αμερικανοκίνητο καθεστώς ανάλογο μ’ εκείνο στη Λιβύη, την Αίγυπτο, το Ιράκ…

Ας μην ξεχνάμε ότι οι «εχθροί του καλού», σύμφωνα με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, είναι σήμερα η Συρία και το Ιράν. Χώρες που δεν έχουν ακόμη υποδουλώσει και δεν έχουν επιβάλλει αμερικανοκίνητες κυβερνήσεις.

Στη Συρία και το Ιράν αντιστέκονται και ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός όσα χρήματα και μισθοφόρους κι αν διαθέτει, αν και έχει εξαγοράσει τα διεθνή ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους, θα υποστεί την ήττα του.

Η ελληνική αριστερά ακούει, ή υπερασπίζεται τα δήθεν αμερικάνικα «ανθρώπινα δικαιώματα»;

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Γ.Γ. του Κ.Κ. Συρίας Hunein Nemer:

Τι λέτε για την επίθεση εξωτερικών δυνάμεων εναντίον της Συρίας;

Hunein Nemer: Αυτή η επίθεση, που έχει διάφορες αποχρώσεις, πρόκειται για την χειρότερη των τελευταίων δύο αιώνων εναντίον της Συρίας. Η αμερικανοί καθοδηγούν μια επίθεση εναντίον μας από...

τουλάχιστον 30 χώρες, μεταξύ των οποίων 22 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέλοντας να επιβάλουν μια Λιβυκή λύση. Μάλιστα πρόσθεσαν τις οικονομικές κυρώσεις και δημιούργησαν μια συμμαχία για να καταστρέψουν τη Συρία. Μέχρι σήμερα η επίθεσή τους μέσω των ΜΜΕ έχει κοστίσει 20 δισεκατομμύρια ευρώ. 40 και πλέον κανάλια που εκπέμπουν στην αραβική γλώσσα μεταδίδουν

Τι συμβαίνει στη Συρία;

Σίβυλλα

Του Ομάρ Σ.

   

Ο ευρωπαίος πολίτης που βομβαρδίζεται καθημερινά από τα ΜΜΕ για τον “Απελευθερωτικό Στρατό της Συρίας” και την “Συριακή Αραβική Άνοιξη” διαμόρφωσε μια κατασταλαγμένη αντίληψη -που υποβοηθά συνειδητά ή ασυνείδητα τμήμα της ευρωπαϊκής αριστεράς στο όνομα των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων”-, η οποία δύσκολα μπορεί να αντιμετωπιστεί με την αλήθεια και την παράθεση πραγματικών γεγονότων.

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί ο μέσος ευρωπαίος πολίτης -αν του παρείχαν την είδηση τα ελεγχόμενα ΜΜΕ-, γιατί άραγε ο “Απελευθερωτικός Στρατός της Συρίας”, διοικείται από τον τον πράκτορα της CIA Abdelhakim Belhaj, στέλεχος της Αλ Κάιντα και Στρατιωτικό Διοικητή της Τρίπολης, μετά

Ο Βάρναλης για το Βάρναλη

σφυροδρέπανο

Η κε του μπλοκ συνεχίζει το αφιέρωμα στο Βάρναλη σταχυολογώντας αποσπάσματα με προλόγους και κρίσεις του ίδιου του ποιητή στο έργο του.

Αριστερά ο Βάρναλης, δάσκαλος σε σχολείο της Κερατέας..


Σε ένα από τα αισθητικά του άρθρα με τίτλο «τέχνη και πολιτική» απαντά ο ποιητής στις κατηγορίες για στρατευμένη τέχνη και στο δόγμα τέχνη για την τέχνη με τα εξής λόγια:

Το δόγμα η τέχνη για την τέχνη κι ο μύθος «η τέχνη δεν κάνει πολιτική» διαψεύδεται από τα πράγματα. Ο αριστοφάνης, ο ντάντες, ο θερβάντες, ο ζολά, τολοστόης, κάνουνε πολιτική. Πολιτική κατά των κακώς κειμένων. Πολιτική έξω από τα δόντια. Ποιος μυθολόγος της εξωπολιτικής τέχνης θα ‘χει το κουράγιο να υποστηρίξει, πως αυτοί οι ήλιοι του πνευματικού στερεώματος δεν είναι μέγιστοι δημιουργοί του λόγου; Να λοιπόν μια απόδειξη πως η τέχνη μπορεί να κάνει πολιτική χωρίς να πάψει να ‘ναι τέχνη και μάλιστα τρισμέγαλη.

Ζήτημα λοιπόν δεν υπάρχει για το αν η τέχνη κάνει πολιτική και για το αν η πολιτική τη χαλάει. Ζήτημα υπάρχει μόνον, ποια πολιτική δίνει ζωή και δύναμη στην τέχνη και την απλώνει στον χώρο και στον χρόνο και ποια πολιτική την χαλάει, τη σκοτώνει και τη μεταβάλλει σε καπνό χωρίς φλόγα. Ποια πολιτική κάνει ψεύτικη τέχνη και ποια κάνει αληθινή, ποια πολιτική κάνει καλή τέχνη και ποια κακή.


Σχόλια του Βάρναλη για το φως που καίει

Ήτανε για την ελλάδα η πρώτη επαναστατική κραυγή ενάντια στο τεράστιο έγκλημα του παγκόσμιου μακελειού. Αυτή η κραυγή ήτανε γενική σε όλη την ευρώπη από την πρώτη μέρα του πολέμου. Τα αντιπολεμικά μανιφέστα κι έργα ξεπετιούνται πύρινα από τις ουδέτερες χώρες και μάλιστα από την ελβετία όπου είχανε καταφύγει όλοι οι ειρηνιστές,

Μια ανοιχτή συγκέντρωση στη Φρανκφούρτη

                      ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

                                                                  

                                                                   της Νάντιας Βαλαβάνη

                             Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες,

                                    τις Δευτέρες 5.12.2001 και 12.12.2011, στην εφημερίδα

                                    ΠΑΤΡΙΣ του Ηρακλείου. Είχε προηγηθεί μια συντομότερη

                                    εκδοχή στην ΑΥΓΗ της Κυριακής, 4.12.2011 με τίτλο «Μια                                Γερμανία μεθυσμένη από τις αντιθέσεις της…»

       

              Μια ανοιχτή συγκέντρωση στη Φρανκφούρτη

  

            «Τι είναι καπιταλισμός; Ένα σύστημα όπου η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου δουλεύει για να πλουτίζουν λίγοι… Μην ακούτε τους «επενδυτές» που λένε: “Έβαλα τα λεφτά μου να δουλέψουν.” Δεν είναι τα λεφτά που δουλεύουν, αλλά τα εκατομμύρια οι άνθρωποι… Ο ιδιωτικός πλούτος είναι ληστεία. Γιατί κανείς στον κόσμο δε μπορεί να ισχυριστεί ότι δούλεψε τόσο πολύ, ώστε ν΄ αποκτήσει 1 δις ευρώ. Πολλοί άλλοι άνθρωποι δούλεψαν γι΄ αυτό… Όσο για την κερδοσκοπία, είναι όπλο μαζικής καταστροφής. Ξεκινώντας απ’  όποιον σπεκουλάρει με τα τρόφιμα και οδηγεί ανθρώπους στην πείνα, οι σπεκουλαδόροι πρέπει να εξαφανιστούν από προσώπου γης. Ο απορρυθμισμένος κόσμος των τραπεζών είναι μια τάξη ανελευθερίας. Εμείς παλεύουμε για μια τάξη ελευθερίας.»

            Ο ΄Οσκαρ Λαφοντέν είπε και τα παραπάνω, συνδυασμένα μεταξύ πολλών άλλων και με το αίτημα αύξησης στα 10 ευρώ του γερμανικού κατώτερου ωρομίσθιου, παγωμένου εδώ και μια δεκαετία στα 6,5, ως βασικής πράξης αλληλλεγγύης απέναντι στους Έλληνες εργαζόμενους, εφόσον, όπως εξήγησε στους συγκεντρωμένους, τα ελληνικά ελλείμματα σχετίζονται άμεσα με τα γερμανικά πλεονάσματα, που οφείλονται πριν απ’  όλα στο μεγάλο ντάμπινγκ του κόστους εργασίας στη Γερμανία. Απευθυνόταν σε 2.000 ανθρώπους μες στη νυχτερινή παγωνιά  στις 18.11.2011 στην ανοιχτή συγκέντρωση του Die Linke με θέμα «Όχι στη δικτατορία των χρηματιστικών αγορών.» Τόπος, η (μισή) Πλατεία της παλιάς αυτοκρατορικής  Όπερας στο κέντρο του «Τετράγωνου των Τραπεζών» στη Φρανκφούρτη, με τους ουρανοξύστες της Deutche Bank και των άλλων γερμανικών τραπεζών, της ΕΚΤ και του Χρηματιστήριου ολόγυρα: Στην καρδιά όχι του γερμανικού, αλλά του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, όπως με διόρθωσε ο Κώστας Παπουτσάκης, από τους επικεφαλής του Συνδικάτου των Δημοσίων Υπαλλήλων Verdi και του κόμματος της γερμανικής αριστεράς Die Linke στο Κρατίδιο της Έσσης.

            Ήταν μια πολύ ζεστή συγκέντρωση, με άμεση ανταπόκριση, συνθήματα, χειροκροτήματα, γέλια όχι μόνο για ό,τι έλεγε ο Λαφοντέν, με τον οποίο φαίνεται να διαθέτουν μια πολύ στενή σχέση, αλλά και με τους υπόλοιπους ομιλητές. Ιδιαίτερα χειροκροτήθηκε η αναφορά στελέχους του κινήματος ειρήνης στη Deutsche Bank ως τη «μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση του κόσμου», από την εποχή που χρηματοδοτούσε τους ναζί και τον πόλεμο, ενώ η μητρική της IG Farben παρήγαγε το Cyclon-B για τους θαλάμους αερίων, διαχρονικά έως σήμερα, που διαθέτει μέχρι και μερίδιο στην εταιρεία του πυρηνικού εργοστάσιου της Φουκουσίμα. Και όχι μόνο οι πυκνές αναφορές του Λαφοντέν

Πώς γιορτάζεται η Πρωτοχρονιά στους Κινέζους, Ινδούς, Εβραίους, Μουσουλμάνους

24grammata

Η Πρώτη μέρα του Νέους Έτους δεν είναι ίδια χρονικά για όλο τον κόσμο. Υπάρχουν θρησκεύματα και χώρες, που ακολουθούν άλλα ημερολόγια και βρίσκονται μερικά χρόνια μπροστά ή πίσω από τον υπόλοιπο κόσμο.
Κινέζικη Πρωτοχρονιά
Η αλλαγή του χρόνου για τους Κινέζους καθορίζεται από το ηλιακό-σεληνιακό ημερολόγιο και όχι το δυτικό Γρηγοριανό, οπότε η πρώτη ημέρα του χρόνου δεν είναι σταθερή και συνήθως κυμαίνεται μεταξύ τέλη Ιανουαρίου και μέσα Φεβρουαρίου. Οι Κινέζοι γιορτάζουν την επιστροφή της Γης στη ζωή. Η αργία της Πρωτοχρονιάς διαρκεί τρεις ημέρες και οι εορτασμοί του Νέου έτους διαρκούν μέχρι και την δέκατη πέμπτη ημέρα του ηλιακού μήνα.
Φυσικά, όπως δεν συμβαδίζουν με τους δυτικούς στην ημερομηνία αλλαγής του χρόνου, έτσι υπάρχει και μια διαφορά στο έτος. Ενώ εμείς, θα καλωσορίζουμε το 2011, οι Κινέζοι θα μετρήσουν φέτος το έτος 4709! Όπως και να το κάνεις είναι προχωρημένα άτομα…
Η πρωτοχρονιά των Εβραίων
Η αλλαγή του έτους για τους Εβραίους, ξεκινά την πρώτη ημέρα του μήνα Tishri (συμπίπτει με τον μήνα Οκτώβριο του δυτικού ημερολογίου), που είναι ο έβδομος μήνας του εβραϊκού ημερολογίου, οπότε εορτάζεται και η Rosh Hashanah, η Εβραϊκή Πρωτοχρονιά. Οι εορτασμοί ολοκληρώνονται τη 10η ημέρα του μήνα, οπότε και εορτάζεται το Yom Kippur, η μεγαλύτερη εβραϊκή αργία. Την ημέρα αυτή το Βιβλίο της Ζωής, κλείνει και δίνεται άφεση αμαρτιών, σε όλους όσους τη ζήτησαν. Οι Εβραίοι των ΗΠΑ, αργούν μόνο την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, ενώ οι Εβραίοι του Ισραήλ, δεν εργάζονται και την δεύτερη ημέρα της Πρωτοχρονιάς.
Οι Εβραίοι δεν εορτάζουν μόνο τον ερχομό του νέου έτους, που και γι’ αυτούς φέτος είναι το 5771, αλλά είναι και ημέρα κρίσης και περισυλλογής, ενώ προσεύχονται για την ευημερία της οικογένειας και των φίλων τους. Στο Ισραήλ εύχονται: Shanah Tovah, καλή χρονιά, ή Le-shanah tovah tikatevu, είθε να έχεις μια καλή χρονιά.
Ινδουιστική Πρωτοχρονιά
Η ινδουιστική πρωτοχρονιά, σημαίνει την αφύπνιση της Γης, από την χειμερινή νάρκη, γι’ αυτό και πάντα συμπίπτει με τους ανοιξιάτικους μήνες. Για την πλειοψηφία των Ινδουιστών, είναι στις 26 Μαρτίου, αλλά στην Ινδία εορτάζεται σε τέσσερις διαφορετικές ημερομηνίες.
Η φυλή των Μαλαγιάλις, εορτάζουν την Vishu, την Πρωτοχρονιά στις 14 Απριλίου. Οι Ινδουιστές του Κασμίρ, εορτάζουν την Navreh, στις 10 Μαρτίου, ενώ οι κάτοικοι της Βεγγάλης, στις 13 Απριλίου.
Η πρωτοτυπία των Ινδουιστών δεν έγκειται μόνο στις διαφορετικές ημερομηνίες που γιορτάζεται η έλευση του Νέου Έτους, αλλά και στα διαφορετικά ημερολόγια. Σύμφωνα με το σεληνιακό ημερολόγιο, Hindu Saka, φέτος οι Ινδουιστές θα καλωσορίσουν το έτος 1933!
Αλλοι ινδουιστές, όπως στο Νεπάλ, ακολουθούν το ημερολόγιο, Bikram Sambat, σύμφωνα με το οποίο η νέα χρονιά που έρχεται μας βάζει στο έτος 2067!
Ιρανική Πρωτοχρονιά
Η Norooz, Πρωτοχρονιά για τους Πέρσες (Ιρανούς), εορτάζεται την πρώτη ημέρα της Ανοιξης, στις 20 Μαρτίου κάθε έτους, και φέτος θα υποδεχτούν το έτος 1368!
Συμβολίζει τον θάνατο και την αναγέννηση, ή το καλό και το κακό. Την τελευταία Παρασκευή του έτους που φεύγει, οι Ιρανοί καθαρίζουν τα σπίτια τους και με πυροτεχνήματα και φωτιές διώχνουν το κακό και περιμένουν το καλό να έρθει.
Η Ταοϊστική Πρωτοχρονιά
Σύμφωνα με το βουδιστικό τυπικό, οι Ταοϊστές, που εντοπίζονται κυρίως στην Ταϊλάνδη, εορτάζουν τον ερχομό του νέου έτους, Songkran, σύμφωνα με το σεληνιακό ημερολόγιο. Στις 13 Απριλίου, λοιπόν, οι Ταοϊστές της Ταϊλάνδης και του Λάος θα μπουν στο έτος 2553, ευχόμενοι Sawadee Pee Mai (Καλή Χρονιά).
Ο ερχομός του νέου έτους, συνοδεύεται από το έθιμο του Νερού, ή αλλιώς τον καθαρισμό των αγαλμάτων του Βούδα, αλλά και των ηλικιωμένων από τους νεότερους. Το έθιμο δείχνει τον σεβασμό, αλλά και την έκκληση για ευλογία. Οι Ταϊλανδέζοι, έχουν καθιερώσει ως επίσημη αργία την 12η, 13η και 14η Απριλίου, οπότε και κορυφώνονται οι εορτασμοί της Πρωτοχρονιάς.
Μουσουλμανική Πρωτοχρονιά
Οι Μουσουλμάνοι, εορτάζουν τον ερχομό του Νέου Έτους, στις αρχές του πρώτου μήνα, Muharram, του ισλαμικού ημερολογίου. Οι Μουσουλμάνοι του Αφγανιστάν και του Ιράν, ακολουθούν ένα αρχαίο ηλιακό ημερολόγιο σε συνδυασμό με το ισλαμικό σεληνιακό ημερολόγιο.
Η έναρξη του νέου έτους, σε μουσουλμανικά κράτη, όπως η Σαουδική Αραβία, η Υεμένη, η Αίγυπτος, η Συρία, η Ιορδανία και το Μαρόκο, γίνεται σύμφωνα με τον μουσουλμανικό ημερολόγιο, το οποίο είναι και το κυρίαρχο. Αντιθέτως, σε άλλες, όπως η Τουρκία, επίσημο είναι το δυτικό ημερολόγιο, σε παράλληλη χρήση με το μουσουλμανικό, σύμφωνα με το οποίο στην Τουρκία, η αλλαγή του έτους λαμβάνει χώρα την 1η Μαρτίου και φέτος θα μπουν στο 1383!
www.neo.gr

Χάρρυ Κλυνν: Μόλις οι εισαγγελείς άρχιζαν να πλησιάζουν, τους έστειλαν σπίτια τους

Χαρρυ Κλύν
  Μόλις οι οικονομικοί εισαγγελείς άρχισαν να πλησιάζουν τα CDS, τα περίφημα ασφάλιστρα κινδύνου των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, τον Γεωργίου (καταγγελίες για παραποίηση των στοιχείων του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009 από την ΕΛΣΤΑΤ) τις καταγγελίες Κουσελά για ύπαρξη λίστα φοροφυγάδων, , τον Σπινέλη (ύπαρξη παραμηχανισμού εντός του υπουργείου που αδρανοποιεί την διαδικασία είσπραξης προστίμων, που επιβλήθηκαν, μέσω του προγράμματος ΗΦΑΙΣΤΟΣ, αλλά και οι καταγγελίες για τις παράνομες «εκπτώσεις» (4-4-2) που εφαρμόζουν εφοριακοί για τις πληρωμές οφειλών στο Δημόσιο) τον Καπελέρη κλπ… κλπ… ΤΟΥΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΥΣ… Το είπα και το ξαναλέω, ΑΝ ΔΕ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ, αν δεν καθαρίσει πλήρως η χώρα από τα πασοκικά ζόμπι, πολλά ακόμα έχουν να δούνε τα μάτια μας και ακόμα πιο πολλά θα φορτωθούν στις πλάτες του Ελληνικοί λαού… Όσο αφορά δε στην κυβέρνηση οπερέτα του Αμέριμνου τραπεζίτη που θα μας έσωζε και αυτή με τη σειρά του… τρεις λαλούν και δυο χορεύουν… Κόβουν, ράβουν, συνεχίζουν να αρπάζουν κι ο μ@&@%@# ο Ελληνικός λαός συνεχίζει να πληρώνει με τα αίμα του… ΞΥΝΗΣΤΕ ΡΕΕΕ ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΜΕ ΠΕΤΡΕΣ, ΜΕ ΞΥΛΑ , ΜΕ ΛΟΣΤΑΡΙΑ… ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΣΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΥΝ και να στηρίζουν ΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΑΤΑΡΑ…

Το μυστήριο του Διπλού Αετού

capital.gr

Το πιο πολύτιμο νόμισμα στον κόσμο βρίσκεται στο λόμπι της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης, μέσα σε προθήκη από αλεξίσφαιρο γυαλί παγιδευμένη με συναγερμό, που φυλάσσεται επιπλέον από ένοπλη φρουρά. Πρόκειται για το Double Eagle έκδοσης 1933, που θεωρείται ένα από τα σπανιότερα και πιο όμορφα νομίσματα της Αμερικής. Το έκθεμα 18E έχει ονομαστική αξία 20 δολαρίων και η τιμή αγοράς του ανέρχεται στα 7,6 εκατ. δολάρια. Προέρχεται από την τελευταία παρτίδα χρυσών νομισμάτων που κόπηκαν ποτέ από την αμερικανική κυβέρνηση. Τα νομίσματα δεν βγήκαν ποτέ σε κυκλοφορία. Τα περισσότερα από τα 445.500 τεμάχια που φτιάχτηκαν οδηγήθηκαν στο χυτήριο πολύτιμων μετάλλων το 1937. Τα περισσότερα, αλλά όχι όλα. Μερικά από τα νομίσματα ξεγλίστρησαν έξω από το Νομισματοκοπείο της Φιλαδέλφεια λίγο πριν καταστραφούν. Η Μυστική Υπηρεσία των ΗΠΑ, υπεύθυνη για την προστασία του νομίσματος της χώρας, τα αναζητά εδώ και 70 χρόνια. Έχουν αποτελέσει το θέμα τεσσάρων βιβλίων και ενός ντοκιμαντέρ. Η ιστορία ξεκινά αμέσως μετά την ορκομωσία του Φραγκλίνου Ρούσβελτ στις 4 Μαρτίου 1933, εν μέσω της Μεγάλης Ύφεσης. Χιλιάδες τράπεζες κατέρρεαν καθώς ο κόσμος πανικοβλημένος απέσυρε τις αποταμιεύσεις του. Όσο η προσφορά χρυσού μειωνόταν, η χώρα αντιμετώπιζε πιθανή αφερεγγυότητα. Στις 5 Απριλίου, ο Ρούσβελτ εξέδωσε ένα Εκτελεστικό Διάταγμα που απαγόρευε την αποθησαύριση σε χρυσό και υποχρέωνε τους πολίτες να ανταλλάσσουν τα χρυσά νομίσματα με χαρτονομίσματα. Ο μακρινός εξάδελφος του Ρούσβελτ, ο Θίοντορ, ήταν αυτός που είχε αναθέσει στον γλύπτη Augustus Saint-Gaudens να σχεδιάσει ένα χρυσό 20δόλαρο στις αρχές της δεκαετίας του 1900. Ήθελε ένα αμερικανικό νόμισμα εφάμιλλο σε ομορφιά με τα αρχαία ελληνικά. Στη μια του πλευρά αποτυπώνεται η μορφή της Ελευθερίας κρατώντας κλαδί ελιάς στο αριστερό χέρι και ένα πυρσό στο δεξί. Στην άλλη εικονίζεται ένας αετός που πετά και στο φόντο ο ανατέλλων ήλιος. Τον Ιανουάριο του 1934, με απόφαση του Κογκρέσου, ο πρόεδρος κρατικοποίησε το χρυσό που κατείχε η Fed και αύξησε την τιμή της ουγγιάς. Όλα τα χρυσά νομίσματα του κράτους οδηγήθηκαν στο χυτήριο ώστε να μετατραπούν σε ράβδους. Το 1937 το Νομισματοκοπείο της Φιλαδέλφεια έστειλε στους φούρνους νομίσματα αξίας 50 εκατ. δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων των Double Eagles. Περίπου την εποχή εκείνη, ένας κοσμηματοπώλης ονόματι Israel Switt, φέρεται να πούλησε μερικά από τα νομίσματα σε κάποιους από τους πιο γνωστούς εμπόρους και συλλέκτες της εποχής, σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα των Μυστικής Υπηρεσίας. Ο Switt πούλησε το έκθεμα 18E, σε έναν έμπορο από το Τέξας ο οποίος με τη σειρά του το πούλησε στο βασιλιά Φαρούκ της Αιγύπτου αντί 1.575 δολ. το 1944. Επτά χρόνια αργότερα, ο βασιλιάς Φαρούκ εκθρονίστηκε και η περίφημη συλλογή των 8.500 χρυσών νομισμάτων του θα δημοπρατούνταν. Ανάμεσα σε αυτά και ένα Double Eagle του 1933. Όταν το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ είδε στον κατάλογο της δημοπρασίας του 1954 το νόμισμα ζήτησε από τους Αιγυπτίους να το επιστρέψουν στην Ουάσιγκτον. Την τελευταία στιγμή, το Double Eagle αποσύρθηκε από τη δημοπρασία, και στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ο Stephen Fenton, πρόεδρος της British Numismatic Trade Assn. και συλλέκτης νομισμάτων ο ίδιος δήλωσε ότι ένα Double Eagle του 1933 περιήλθε στην κατοχή του μέσω ένα αιγυπτίου κοσμηματοπώλη που είχε διασυνδέσεις με το στρατό. Ο Fenton αγόρασε το Double Eagle αντί 210.000 δολ. και κανόνισε να το πουλήσει σε έναν Αμερικανό ντήλερ, τον Jasper Parrino, για $850.000. Στις 7 Φεβρουαρίου 1996, ο Fenton μετέβη στη Νέα Υόρκη και το επόμενο πρωί, σε σουίτα του 22ου όροφο του ξενοδοχείου Hilton παρουσίασε το νόμισμα στον Parrino, ο οποίος είχε ήδη κανονίσει να το πουλήσει στον τεξανό ντήλερ Jack Moore για 1.650.000 $. Άνθρωποι της Μυστικής Υπηρεσίας περίμεναν ένοπλοι στο διπλανό δωμάτιο και μετά από μία σκηνή που θύμιζε χολυγουντιανή ταινία, κατέσχεσαν το νόμισμα. Μετά από μία πενταετία νομικών διενέξεων, ο Fenton και το αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης κατέληξαν σε μία πρωτοφανή συμφωνία: Το νόμισμα θα έβγαινε σε δημοπρασία και οι δύο πλευρές θα μοιράζονταν τα έσοδα. Tο Φεβρουάριο του 2002, το Νομισματοκοπείο ανακοίνωσε τη δημοπρασία του «ενός και μοναδικού» εικοσαδόλαρου από τον οίκο Sotheby’s. Η δημοπρασία που έλαβε χώρα στις 30 Ιουλίου σε μία ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα ξεκινησε με αρχική τιμή τα 2,5 εκατ. δολάρια. Έξι λεπτά αργότερα το νόμισμα κατοχυρώθηκε σε ανώνυμο αγοραστή, κατά πάσα πιθανότητα Αμερικανό, αντί 6,6 εκατ. δολαρίων, τίμημα σχεδόν διπλάσιο από οποιαδήποτε είχε δοθεί ποτέ για νόμισμα. Ο αγοραστής δάνεισε το Double Eagle στην American Numismatic Society, η οποία το εκθέτει από τότε στην Fed της Νέας Υόρκης. Δύο χρόνια αργότερα, ως κεραυνός εν αιθρία ήρθε η δήλωση της Joan Langbord, μοναχοκόρης του Israel Switt, ότι είχε στην κατοχή της 10 νομίσματα Double Eagles του 1933, τα οποία όπως δήλωσε, είχε ανακαλύψει ξαφνικά στον πάτο μίας τραπεζικής θυρίδας που είχε κληρονομήσει από τη μητέρα της. Ελπίζοντας σε μία συμφωνία παρόμοια με του Fenton, η Langbord στις 15 Σεπτεμβρίου 2004, συναντήθηκε με δικηγόρους του Νομισματοκοπείου. Μια εβδομάδα αργότερα παρέδωσε τα Double Eagles στην κυβέρνηση για έλεγχο γνησιότητας. Τα νομίσματα δεν επεστράφησαν ποτέ.Το Νομισματοκοπείο είχε επιβεβαιώσει τη γνησιότητα των νομισμάτων άλλα δεν επροτίθετο να συμφωνήσει σε κάποιο διακανονισμό. Το Δεκέμβριο του 2006 οι Langbords πήγαν το θέμα στα δικαστήρια. Τον περασμένο Ιούλιο, οκτώ χρόνια μετά την αποκάλυψη της Langbord, ξεκίνησε η δίκη σε δικαστήριο της Φιλαδέλφεια. Μετά από οκτώ ημέρες αλλεπάλληλων καταθέσεων και παραστάσεων μαρτύρων, οι ένορκοι έλαβαν απόφαση υπέρ του κράτους την οποία, οι Langbords αναμένεται να εφεσιβάλουν. Ουδείς γνωρίζει που τελειώνει η ιστορία των νομισμάτων, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πως τα νομίσματα της υπόθεσης Langbord είναι πολύ πιθανό να μην είναι τα τελευταία Double Eagle σε κυκλοφορία.

Πώς γιορτάζεται η Πρωτοχρονιά στην Ισπανία, Ολλανδία, Σκωτία, Ιαπωνία, Βουλγαρία, Ρουμανία…

24grammata

Ισπανία
Με την άφιξη του καινούργιου χρόνου τα μεσάνυχτα, οι Ισπανοί έχουν ως έθιμο να τρώνε δώδεκα σταφύλια. Μέσω αυτής της πράξης πιστεύουν ότι θα έχουν καλοτυχία για τους επόμενους δώδεκα μήνες.
Ολλανδία
Στην Ολλανδία στοιβάζουν πολλά χριστουγεννιάτικα δέντρα στους δρόμους τον πόλεων και τα καίνε κάτω από το φως των πυροτεχνημάτων. Οι φωτιές σύμφωνα με τους Ολλανδούς εξαγνίζουν τον παλιό χρόνο και καλωσορίζουν τον καινούργιο.
Σκωτία
Στη Σκωτία, μετά την έλευση του καινούργιου χρόνου οι γείτονες επισκέπτονται ο ένας τον άλλο και ανταλλάζουν ευχές. Ο κάθε γείτονας παίρνει μαζί του ως δώρο ένα ξύλο για τη φωτιά ή ένα ψωμί. Στο Εδιμβούργο ο εορτασμός Hogmanay είναι ο μεγαλύτερος σε ολόκληρη τη χώρα και αποτελείται από ένα ολονύχτιο πάρτι στους δρόμους.
Ιαπωνία
Η πρωτοχρονιά είναι η πιο σημαντική γιορτή στην Ιαπωνία και είναι ένα σύμβολο ανανέωσης. Τον Δεκέμβριο διεξάγονται πολλά πάρτι Bonenkai και μέσα από αυτά οι άνθρωποι αποχαιρετούν τα προβλήματα και τις σκοτούρες του προηγούμενου χρόνου και ετοιμάζονται για τον καινούργιο χρόνο. Την πρωτοχρονιά τα παιδία παίρνουν otoshidamas που είναι μικρά δώρα που περιέχουν μέσα χρήματα.
Κολομβία
Στην Κολομβία φτιάχνουν ένα ομοίωμα ανθρώπου που αντιπροσωπεύει τον παλιό χρόνο. Είναι φτιαγμένο από διάφορα κομμάτια ρούχων όλων των μελών της οικογένειας και από μέσα περιέχει άχυρο και πολλές κροτίδες. Κάθε μέλος της οικογένειας γράφει σε ένα χαρτί τα λάθη ή τις κακοτυχίες που θέλει να ξεχάσει και τις τοποθετεί στην κούκλα. Τα μεσάνυχτα η κούκλα καίγεται εξαλείφοντας έτσι όλες τις κακές πράξεις και τις κακές στιγμές που έχει βιώσει το κάθε άτομο τον χρόνο που φεύγει.
Ηνωμένες Πολιτείες
Το πιο διάσημο έθιμο στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι η κάθοδος μιας μεγάλης κρυστάλλινης μπάλας στο Times Square της Νέας Υόρκης. Χιλιάδες άτομα μαζεύονται για να δουν την κάθοδο της μπάλας που διαρκεί όσο και το τελευταίο λεπτό του χρόνου.
Βουλγαρία
Ένα έθιμο της Πρωτοχρονιάς σχετίζεται με την αδημονία πολλών νέων κοριτσιών να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια.
Στη Ρουμανία και στη Βουλγαρία
«Δεμένος» με παραδόσεις ετών είναι ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς στη Ρουμανία.
Οι Ρουμάνοι παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις που κληρονόμησαν από τις προηγούμενες γενιές και τις οποίες θέλουν να αφήσουν «παρακαταθήκη» στις επόμενες.
Μια από τις παραδόσεις της Πρωτοχρονιάς που αφορά κυρίως τα παιδιά είναι η «σόρκοβα». Πάνω σε ένα κλαδί ή ένα κομμάτι ξύλο, τοποθετούνται πολύχρωμα συνθετικά λουλούδια και τα παιδιά πρέπει να ακουμπήσουν με αυτό το ξύλο, το οποίο λέγεται «σόρκοβα», τους γονείς και τους συγγενείς τους για να τους ευχηθούν μακροημέρευση και υγεία, με αφορμή την έλευση του Νέου Έτους.
Το πρωί της πρώτης ημέρας του Νέου Έτους, ορισμένες οικογένειες πετούν κέρματα στο νερό, καθώς έτσι πιστεύουν πως θα έχουν καλοτυχία όλη τη χρονιά.
Τα μεσάνυχτα της 31ης Δεκεμβρίου, οι χωρικοί προβλέπουν τον καιρό της επόμενης χρονιάς, χρησιμοποιώντας μεγάλες φλούδες κρεμμυδιού. Καθαρίζουν το κρεμμύδι, αφιερώνοντας μια φλούδα σε κάθε μήνα του χρόνου, στην οποία τοποθετούν στη συνέχεια αλάτι. Το πρωί της επόμενης ημέρας, ένα άτομο που, σύμφωνα με την παράδοση, πρέπει να είναι εξοικειωμένο με την τέχνη της μαγείας ή της μαντικής, ελέγχει την υγρασία στο αλάτι, που έχει λιώσει πάνω στις φλούδες του κρεμμυδιού και έτσι λέγεται πως μπορεί να μαντέψει πώς θα είναι ο καιρός όλη τη χρονιά.
Αδημονία για πάντρεμα
Ένα από τα πολλά έθιμα της Πρωτοχρονιάς στη Βουλγαρία σχετίζεται με την αδημονία πολλών νέων κοριτσιών να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια. Το «λαντουβάνε» είναι ένα είδος τελετής που πραγματοποιείται από τις υποψήφιες νύφες, στη δυτική κυρίως Βουλγαρία και σε ορισμένες περιοχές κατά μήκος του ποταμού Δούναβη. Οι προετοιμασίες της ιδιότυπης αυτής τελετής ξεκινούν μια ημέρα πριν από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Όλες οι ανύπαντρες κοπέλες του χωριού πετούν τα δαχτυλίδια τους, βρώμη και κριθάρι (τα σύμβολα της γονιμότητας) σε ένα καζάνι γεμάτο νερό από κάποια πηγή. Όλα τα δαχτυλίδια είναι δεμένα με κόκκινη κλωστή σε ένα ματσάκι με λουλούδια. Τα δαχτυλίδια μένουν στο νερό όλη τη νύχτα, κάτω από το φως του φεγγαριού και το επόμενο πρωί, οι κοπέλες χορεύουν γύρω από το καζάνι και κάποια από τις ηλικιωμένες γυναίκες του χωριού λέει στις κοπέλες τη μοίρα τους.
Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα στη Βουλγαρία, ενώ στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι κυρίαρχη θέση κατέχει η «μπάνιτσα», ένα είδος πίτας με τυρί.
www.sigmalive.com,www.cyprusmania.net

Είναι ο Εφραίμ Νεφελίμ;

κουτί της Πανδώρας

Κώστα Βαξεβάνης

Πρέπει να καταλήξουμε σε αυτή τη χώρα τι θέλουμε. Να τιμωρούνται οι υπεύθυνοι των σκανδάλων ή να γκρινιάζουμε; Να φτάνουμε ως το τέλος ή να επιστρέφουμε στην αρχή, όποτε το τέλος δεν μας αρέσει; Να υπάρχει Δικαιοσύνη ή να αρχίζει παζάρια με τις προτιμήσεις μας; Θρησκευτικές, πολιτικές, ιδεολογικές, οικονομικές.
Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου ήταν το μεγαλύτερο της μεταπολίτευσης. Ένα μοναστήρι υπό την ηγεσία μιας ομάδας διωγμένης κακήν κακώς από την Κύπρο, θέλησε να πάρει την λίμνη Βιστωνίδα και τις γύρω εκτάσεις με χρυσόβουλα που εμφάνιζε ως τίτλους ιδιοκτησίας. Από τους αγρότες καλλιεργητές δηλαδή και από τους ψαράδες. Αυτό από μόνο του είναι σκάνδαλο.
Πάμε παρακάτω. Το δικαστήριο που εξέτασε την υπόθεση αποφάσισε πως η γη ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο. Πριν καθαρογραφεί η απόφαση, ο υπουργός Πέτρος Δούκας απέσυρε την διεκδίκηση του ελληνικού Δημοσίου χρησιμοποιώντας μια γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (οι νομικοί σύμβουλοι σήμερα είναι κατηγορούμενοι γι αυτό). Αυτό ήταν παράνομο γιατί ήταν σε εξέλιξη νομική διαδικασία. Στη συνέχεια αυτή η γη ανταλλάχθηκε με απόφαση του υπουργού Μπασιάκου, με οικοδομικά φιλέτα σε όλη την Ελλάδα. Οι «εκτιμητές» μάλιστα είχαν αποτιμήσει ακριβά τις καλαμιές τις λίμνης και φτηνά τα φιλέτα. Ο λόγος για να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα το Βατοπέδι.
Και ενώ ο Εφραίμ έλεγε πως θέλει τη γη της Βιστωνίδας για να κάνει βυζαντινό χωριό, έφτιαξε offshore εταιρείες μαζί με φίλους και γνωστούς του, στις οποίες πήγαν τα οικόπεδα φιλέτα. Όλα αυτά έγιναν με διαδικασίες εξπρές τις οποίες εξασφάλισαν υπουργοί της κυβέρνησης. Από αποχαρακτηρισμούς δασών έως αρχαιολογικών χώρων.
Όταν το 2008 το «Κουτί της Πανδώρας» αποκάλυψε την υπόθεση, έγινε μια τεράστια προσπάθεια συγκάλυψης. Δεν τα κατάφεραν. Κατάφεραν ωστόσο να παραγράψουν τα αδικήματα των υπουργών. Με το νόμο Βενιζέλου (περί ευθύνης υπουργών) και αιφνίδιο κλείσιμο της Βουλής από τον Καραμανλή, όλα παραγράφηκαν. Όταν το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία, το μόνο αδίκημα που δεν είχε παραγραφεί ήταν του ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Δεν υπήρχαν στοιχεία γι αυτό, αλλά για λόγους επικοινωνιακούς στήθηκε μια διαδικασία «τιμωρίας» η οποία δεν οδήγησε πουθενά.
Τα τρία αυτά χρόνια ωστόσο, η εφέτης ανακρίτρια Ειρήνη Καλού, κατάφερε με στοιχεία που καταθέσαμε ως εκπομπή, να κάνει μια εκτεταμένη έρευνα. Με τα στοιχεία που συνέλεξε, διαπίστωσε πως 3 υπουργοί ήταν οι φυσικοί αυτουργοί του σκανδάλου, αλλά δεν μπορούσε να τους αγγίξει η Δικαιοσύνη, λόγω νόμου. Εντόπισε όμως 32 μη πολιτικά πρόσωπα που ευθύνονταν για το σκάνδαλο. Λίγο πριν τελειώσουν οι απολογίες των κατηγορουμένων, ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΙ, ξεκίνησε μια σειρά από αφιερώματα στο Βατοπέδι. Η βάση του «ντοκιμαντέρ» είναι τα γυρίσματα που έχει χρηματοδοτήσει το Βατοπέδι και έχει πριν από μήνες διαφημίσει η «Πεμπουσία», μια οργάνωση του Βατοπεδίου. Αυτό το υλικό βρέθηκε χωρίς υπογραφή και αντίλογο να παίζει ως ντοκουμέντο αθώωσης του Εφραίμ. Σε αυτό μπορείτε να βρείτε ονόματα μοντέρ, μακιγιέζ και άλλων συντελεστών, αλλά όχι δημοσιογράφων που έκαναν την έρευνα.
Την ίδια εποχή ο Εφραίμ βρίσκεται στη Ρωσία να περιφέρει για μία ακόμη φορά την Αγία Ζώνη. Ο λόγος δεν ομολογείται αλλά υπάρχει. Ένα τμήμα της Κόκκινης Πλατείας, όπως και πολλά μετόχια στη Ρωσία ανήκουν στο Βατοπέδι. Με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η Μονή μπορεί να εγείρει διεκδικήσεις. Αυτές λοιπόν τις διεκδικήσεις έθεσε σε διαπραγμάτευση με τους Ρώσους ο Εφραίμ, προκειμένου να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους. Σε ένδειξη καλής θέλησης πήγε την Αγία Ζώνη στην Πετρούπολη για προσκύνημα, δίνοντας στον χαμηλής πλέον δημοφιλίας Πούτιν προεκλογικά, μια θρησκευτική αίγλη και ψήφους πιστών.
Οι επαγγελματίες της θρησκείας στην Ελλάδα, φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα κλίμα θρησκευτικότητας και διεθνούς κύρους για τον Εφραίμ. Ο ηγούμενος του Βατοπεδίου (αλήθεια γιατί παραμένει ενώ είναι καταδικασθείς και υπόδικος για κακουργήματα;) δεν είναι ένας ιδρυτής offshore που μπέρδεψε το προσευχητάρι με το μπλοκ επιταγών, αλλά σύμμαχος των Ρώσων στην μάχη της Ορθοδοξίας. Επιστρατεύονται ακόμη και «προφητείες» του Ιωσήφ του Βατοπεδίου (εκδιώχθηκε για παιδεραστία από την Κύπρο), που μιλάνε για νίκη της Ελλάδας και της Ρωσίας εναντίον των Τούρκων. Κάπου εκεί μπαίνουν και διάφορα λακοπούλια εφευρήματα για το ξανθό γένος, τα Νεφελίμ, τα Ελωχίμ και άλλα ευτράπελα. Όσο πιο γελοία είναι, τόσο πιο πολύ δημιουργούν γύρω τους προϋποθέσεις πίστης.
Και φτάσαμε εδώ που είμαστε. Με έναν τύπο ο οποίος έχει 3 κακουργήματα, μια καταδίκη ήδη, και πρέπει να προφυλακιστεί σύμφωνα με τον νόμο. Και υπάρχουν αυτοί, οι οποίοι επιμένουν πως δεν είναι ένας υπόδικος που έκανε κομπίνες, αλλά ένας θρησκευτικός ηγέτης που πρέπει να είναι ελεύθερος. Υπάρχει Έλληνας που με αυτές τις κατηγορίες δεν θα προφυλακιζόταν; Υπάρχει πραγματικός μοναχός που θα αρνιόταν να τραβήξει τον Γολγοθά του ώσπου να έρθει η ανάσταση; Ας απαντήσει ο καθένας σε αυτό. Και όσοι είναι δύσπιστοι, ας κοιτάξουν απλώς μια φωτογραφία του Εφραίμ. Στα μάτια.
Του Κώστα Βαξεβάνη
Δείτε επίσης την εκπομπή H «Αδελφότητα του Βατοπεδίου»
και διαβάστε το άρθρο ΒΑΤΟΠΕΔΙ Ltd

Ετσι και σπάσει το απόστημα....

Κατεπείγουσα έρευνα ενω οι 2 εισαγγελείς φωνάζουν:"Μακάρι να μας ζητήσουν ονόματα"
Τρελά πράγματα.
Δηλαδή αν δεν τους ζητήσουν ονόματα δεν θα τα δώσουν;
Τότε προς τι όλη η φασαρία;
Τρομερό κράτος. Οι 2 υπουργοί αντί να δουν τι τρέχει και να ερευνησουν -όπως θα περίμενε κάποιος λογικός μεν αφελής δε-, έσπευσαν να τρομοκρατήσουν τους εισαγγελείς, ενω αυτοί είναι έτοιμοι να πάρουν πίσω όσα είπαν και να κλείσει το θέμα εκεί. Μάλλον δε θα μάθουμε ποιοι είναι αυτοί που πίεζαν...
Ποιος ξερει...δε βγάζεις ευκολα άκρη.
Ετσι και σπάσει κάπου το απόστημα πάντως θα γίνει τρομερό γλέντι.

Kύπρος:Καλύπτονται οι ανάγκες μας για 210 χρόνια!

Σημερινή

  100 δις δολ. η αξία του κοιτάσματος αερίου

Το σημαντικό της ανακοίνωσης είναι ότι υπάρχει βεβαιότητα για την ύπαρξη φυσικού αερίου στην Κύπρο, κάτι που αφορά και τους ίδιους τους επενδυτές, είτε αυτοί θα επενδύσουν στην υποδομή είτε από την πρώτη μέρα σε παρεμφερείς υπηρεσίες, δήλωσε χθες στο ΡΙΚ η Υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού Πραξούλα Αντωνιάδου. Διευκρίνισε, παράλληλα, ότι «η ποσότητα που ανακοινώνεται, από 5 μέχρι 8 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, με μέσο όρο το 7, είναι μια σημαντική ποσότητα, αν σκεφτούμε ότι καθένα από αυτά αναλογεί με την κάλυψη των αναγκών της Κύπρου σε ηλεκτροπαραγωγή για 30 χρόνια, δηλαδή 30 επί εφτά αντιστοιχεί με τις ανάγκες της Κύπρου για 210 χρόνια».

«Ότι μιλάμε για δισεκατομμύρια και δεκάδες δισεκατομμύρια είναι σίγουρο. Να πούμε πρώτα ότι η τιμή του φυσικού αερίου

Πώς γιορτάστηκε η πρωτοχρονιά του 1900

24grammata

γράφει ο Γιάννης Καιροφύλας
Ανήμερα την Πρωτοχρονιά έγινε η καθιερωμένη δοξολογία στη Μητρόπολη. Από νωρίς το πρωί παρατάχθηκαν στην οδό Ερμού τμήματα στρατού, ενώ στην πλατεία Συντάγματος παρατάχθηκαν 400 άντρες ενός ναυτικού αγήματος. Στις 10 έφτασαν στη Μητρόπολη οι βασιλείς με τον πρίγκιπα Γεώργιο. Μεγάλη επισημότητα. Χρυσοποίκιλτες στολές οι αξιωματικοί, βελάδες οι πολιτικοί, μακριές τουαλέτες οι κυρίες. Παράσημα και σπαθιά. Λοφία και φτερά. Όλα άστραφταν. Ακόμη και οι άμαξες ήταν φρεσκαρισμένες. Τ’ άλογα περιποιημένα. Οι αμαξάδες φρεσκοσιδερωμένοι. Τα πάντα τέλεια.
Στις 11.30 άρχισε στο Παλάτι η τελετή του χειροφιλήματος. Έτσι την έλεγαν. Πήγε εκεί ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο, μ’ επικεφαλής τον πρωθυπουργό. Όλοι όσοι έφεραν το Μεγαλόσταυρο. Οι διπλωμάτες. Ο αρχηγός του στρατού και οι αξιωματικοί. Μεγάλη επισημότητα. Οι ευχές θερμές. Η εθιμοτυπία στο αποκορύφωμά της.
Την Κυριακή 2 Ιανουαρίου 1900 δόθηκε μεγάλος χορός στο Παλάτι. Οι προσκεκλημένοι ξεπερνούσαν τις 2.000. Ήταν ένα βράδυ παραμυθένιο. Το κτίριο ολοφώτιστο. Οι άμαξες πλημμύρα. Έλληνες και ξένοι έφταναν από την ειδική θύρα, που όριζαν οι προσκλήσεις, ντυμένοι με ό,τι πιο επίσημο υπήρχε. Υπουργοί και διπλωμάτες, αξιωματικοί της φρουράς και πολιτικοί υπάλληλοι, δικαστικοί, καθηγητές Πανεπιστημίου και όλοι με τις γυναίκες τους φορτωμένες με όλα τους τα κοσμήματα.Το βράδυ εκείνο η αθηναϊκή κοινωνία έκανε τη μεγάλη της επίδειξη. Τα φορέματα των κυριών είχαν ετοιμασθεί από πολύ νωρίτερα και ήταν θαυμάσια μοντέλα στις πιο παράξενες δημιουργίες, που είχαν εμπνευσθεί οι μεγάλες μοδίστρες. Οι κομμώσεις κι αυτές υπέροχες. Τα μπριλάντια και τα μαργαριτάρια βαρύτιμα. Όλων των ειδών τα κοσμήματα, βγαλμένα από τις κοσμηματοθήκες, αλλά και από κάποια παλιά σεντούκια, όπου φυλάγονταν πάντα τα οικογενειακά κειμήλια.Την πιο βαρύτιμη εθνική ενδυμασία τη φορούσε η βασίλισσα Όλγα κατά την τελετή του χειροφιλήματος ανήμερα την Πρωτοχρονιά.
Είχε ήδη γίνει μεγάλη συζήτηση γι’ αυτή τη θαυμάσια φορεσιά. Όσες Αθηναίες είχαν την τύχη να τη δουν την περιέγραφαν στις άλλες. Όπως έγινε γνωστό ήταν κατασκευασμένη στο φημισμένο υφαντουργείο της Σπάρτης Καρασταμάτη από λεπτοϋφασμένο ύφασμα, στολισμένο με χρυσοΰφαντα άνθη. Η βασίλισσα και οι πριγκίπισσες προμηθεύονταν τα μεταξωτά υφάσματα πάντοτε από το εργοστάσιο Καρασταμάτη, υποστηρίζοντας την εγχώρια βιομηχανία.Το βράδυ, στο χορό των ανακτόρων, η Όλγα εμφανίστηκε με άλλο φόρεμα. Ήταν κι αυτό θαυμάσιο. Αλλά εκείνα που εντυπωσίασαν ήταν τα κοσμήματά της. Η βασίλισσα ήταν πολύ ευδιάθετη. Μιλούσε και γελούσε με τους αξιωματικούς του ρωσικού στόλου, που εκείνες τις μέρες ήταν αγκυροβολημένος στον Πειραιά. Είχαν προσκληθεί κι αυτοί στο χορό κι είχαν φορέσει τις χρυσοποίκιλτες στολές τους. Ήταν όλοι τους ωραίοι, κομψότατοι, ευγενείς και χόρευαν μετά μανίας.Την Πρωτοχρονιά του 1900 και την παραμονή, έγιναν στην Αθήνα πολλές κλοπές. Λες και είχε γεμίσει η πρωτεύουσα λωποδύτες. Ίσως ο πολύς κόσμος που κυκλοφορούσε στους δρόμους τους έδωσε την ευκαιρία να δράσουν. Βρήκαν πολλά σπίτια εγκατελειμένα και κλειστά και μπόρεσαν να τα λεηλατήσουν. Οι εφημερίδες γέμισαν από το αστυνομικό δελτίο. Ιδιαίτερα την παραμονή έγιναν οι περισσότερες κλοπές «πτηνών, κατοικιδίων, καπέλων, αλεξιβροχίων, μπαστουνιών και προ πάντων επανωφορίων, κατά την ώρα των επισκέψεων».Πολλοί επισκέπτες κατά την έξοδό τους από τα σπίτια, όπου είχαν πάει για να κάνουν τις καθιερωμένες λόγω της ημέρας επισκέψεις, αναζητούσαν μάταια τα παλτά τους και τα καπέλα τους. Οι λωποδύτες τα είχαν αρπάξει από τα «πορτ μαντό», βρίσκοντας τις περισσότερες πόρτες μισάνοιχτες. Οι εφημερίδες σχολίασαν το γεγονός και ζητούσαν με επιμονή από το διευθυντή της αστυνομίας να λάβει δρακόντεια μέτρα και ν’ απελάσει τα σμήνη αυτά των «εντίμων υπάρξεων».


Γιάννης Καιροφύλας, Η ρομαντική Αθήνα, σελ. 276-278, εκδ. Φιλιππότη. Το κείμενο ψηφιοποιήθηκε από 24grammata.com

Παραίτηση βόμβα

Το κουτί της Πανδώρας

Παραιτήθηκαν υποστηρίζοντας παρεμβάσεις στο έργο τους οι οικονομικοί εισαγγελείς Σπύρος Μουζακίτης και Γρηγόρης Πεπόνης. Αμφότεροι είχαν αναλάβει καθήκοντα τον περασμένο Σεπτέμβριο. Αναμένεται σκληρή ανακοίνωση από την πλευρά του εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη.
Οι δύο εισαγγελείς υπέβαλαν την παραίτηση τους από τα καθήκοντα των οικονομικών εισαγγελέων, στον αρμόδιο για οικονομικά θέματα, αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νίκο Παντελή, ζητώντας την αντικατάσταση τους απο το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο. «Δεν δεχόμαστε να είμαστε εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ’ υπαγόρευση», αναφέρουν, σύμφωνα με πληροφορίες, στην επιστολή παραίτησής τους.
Διαβάστε εδώ αυτούσια την ανακοίνωση:
«Παρά το γενικότερα αρνητικό κλίμα και με πλήρη επίγνωση της ιδιάζουσας σχέσης μεταξύ της νεοελληνικής πραγματικότητας και του έν Ελλάδι αναπτυσσόμενου οικονομικού εγκλήματος αποδεχτήκαμε ασμένως τον διορισμό μας εμφορούμενοι από ειλικρινή διάθεση προσφοράς και βαθιά προσήλωση στο υπηρεσιακό καθήκον μας. Δεν επιδιώξαμε να γίνουμε αρεστοί ούτε να εξασφαλίσουμε ανοχές των παντός είδους πολυποίκιλων οικονομικών συμφερόντων έναντι των οποίων η συγκρουσιακή μας πορεία με γνώμονα τη νομιμότητα ήταν δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη. Ήδη με νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί και μας κοινοποιήθηκε όλως προφασιστικά και με δήθεν επιχειρήματα ως αιτιολογία επιχειρείται η αντικατάσταση μας και η απαλλαγή από την παρουσία μας. Επειδή ουδέποτε επιδιώξαμε θέσεις και αξιώματα δεν δεχόμαστε να είμαστε εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ´ υπαγόρευση πολλώ μάλλον δε δεν δεχόμαστε να αποτελέσουμε άλλοθι και μια θεσμική κολυμβήθρα του Σιλωαμ για τα πολυποίκιλα οργανωμένα συμφέροντα και τους ποικιλόνυμους εκφραστές τους που δραστηριοποιούνται και αναπτύσσονται στη γκρίζα ζώνη του οικονομικού εγκλήματος.»

Η ΕΚΤ πήρε το όπλο της (αλλά… αστόχησε)

Γ.Βαρουφάκης (Protagon)

Πριν ένα μήνα, μετά από πιέσεις των ΗΠΑ, της Ινδίας, της Κίνας και του Καναδά, οι ευρωπαίοι ηγέτες είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η ΕΚΤ, θα τύπωνε χρήμα ώστε να χρηματοδοτηθούν τα παραπαίοντα κράτη (με προεξάρχουσα την Ιταλία). Τότε, οι αγορές ηρέμησαν. Δεν πέρασαν όμως παρά μερικές μέρες για να ακουστεί άλλο ένα nein από το Βερολίνο: «Δεν είναι δουλειά της ΕΚΤ να τυπώνει χρήμα για να βοηθούνται οι πτωχευμένοι. Μόνο η λιτότητα και η ασκητική ζωή θα τους βάλει στον χρηστό δρόμο.» Κάτι τέτοιο αποφασίστηκε, λίγο-πολύ, και στην τελευταία (αποτυχημένη) Σύνοδο Κορυφής της 9ης Δεκεμβρίου. Κι έτσι η Κρίση επέστρεψε σε όλο της το μεγαλείο.

Προχτές όμως,εκεί που η Λουθερανική χρηματο-ηθική είχε φανεί να αποκλείει το τύπωμα χρήματος από την ΕΚΤ ως μέθοδο καταπολέμησης της Κρίσης, νά'σου η ανακοίνωση της χρονιάς: €489 δις «δημιουργήθηκαν» εν ριπή οφθαλμού από την ΕΚΤ με τα οποία δάνεισε στις τράπεζες της ευρωζώνης για μια περίοδο, έως και τρία χρόνια, με επιτόκιο 1% ετησίως. Τι συνέβη ξαφνικά; Ξεχάστηκε το γερμανικό nein στο μαζικό τύπωμα χρήματος υπό την πίεση της σήψης της ευρωζώνης; Μόνο φαινομενικά. Στην ουσία τίποτα δεν άλλαξε.

Κατ’ αρχάς, να βάλουμε τους αριθμούς στην «θέση» τους: Από τα €489 δις τα οποία «δημιούργησε» η ΕΚΤ υπέρ των τραπεζών, λιγότερα από τα €200 δις αποτελούν πραγματική ενίσχυση. Κι αυτό επειδή οι τράπεζες είχαν ήδη δανειστεί από την ΕΚΤ ποσά περίπου €300 δις τα οποία πλησίαζε η ώρα να τα επιστρέψουν. Έστω. Τα €200 δις σε μια ημέρα δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό την ώρα που, μην ξεχνάμε, τα μέλη του ΔΣ της ΕΚΤ έχουν γίνει μαλλιά κουβάρια (με τους εκπρόσωπους της Γερμανίας να καταγγέλλουν τους συναδέλφους τους στην ΕΚΤ, και να παραιτούνται ακόμα) επειδή η ΕΚΤ «τόλμησε» να αγοράσει, όχι σε μια μέρα ή ένα μήνα, αλλά  στην διάρκεια 18 τρικυμιωδών μηνών, ομόλογα των πιεζόμενων κρατών (Ελλάδας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας, Ισπανίας και Ιταλίας) αντίστοιχης αξίας (λίγο πάνω από €200 δις). Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Γιατί η γερμανική πλευρά δεν έχει αντίρρηση με το τύπωμα τόσου χρήματος όταν αυτό δανείζεται πάμφθηνα σε πτωχευμένες τράπεζες αλλά δεν συζυτά επ’ ουδενί να δανειοδοτηθούν τα πτωχευμένα κράτη;

Η επίσημη απάντηση, βέβαια, είναι γνωστή τοις πάσι, καθώς επαναλαμβάνεται μονότονα: «Η ΕΚΤ είναι υποχρεωμένη να κρατάει ρευστή την αγορά χρήματος, τον χρηματοπιστωτικό τομέα, αλλά δεν έχει καμία δουλειά να κρατά ρευστό ένα κράτος. Αυτή είναι η δουλειά των φορολογουμένων-πολιτών του: να του δίνουν, και από το υστέρημά τους, αν χρειάζεται, ώστε να παραμένει ρευστό.» Αυτός ο δυισμός βρίσκεται στην βάση του γερμανικού nein στο τύπωμα χρήματος για να χρηματοδοτηθεί π.χ. η Ιταλία. Αυτός ο απόλυτος διαχωρισμός (α) του ρόλου της ΕΚΤ ως δανειστή της έσχατης στιγμής στις τράπεζες από (β) τον ρόλο δανειστή, ή τουλάχιστον, διαχειριστή των οικονομικών, των κρατών, εξηγεί τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά: το πώς δηλαδή λιθοβολούν όποιον μιλήσει για την χρηματοδότηση από την ΕΚΤ των πτωχευμένων κρατών με τυπωμένο χρήμα την ίδια στιγμή που δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την εκτύπωση χρήματος υπέρ των πτωχευμένων τραπεζών.

Το θέμα όμως είναι ότι, αν αφήσουμε στην άκρη το πιο πάνω ιδεολόγημα, και μελετήσουμε τι γίνεται στην πραγματικότητα, αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο η υποκρισία και η συλλογική ηλιθιότητα της εμμονής σε αυτόν τον διαχωρισμό. Για να μην γενικολογώ, ας βάλουμε κάτω από το μικροσκόπιο την προχθεσινή χιονοστιβάδα τυπωμένου (από την ΕΚΤ) χρήματος το οποίο κατέκλυσε τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Ποιος ήταν ο στόχος του Προέδρου της ΕΚΤ, του κ. Draghi; Τι έλπιζε η κα Merkel από αυτή την επιθετική κίνηση της ΕΚΤ; Τρία πράγματα, είναι η απάντηση.
Πρώτον, την ενίσχυση των υπό κατάρρευση τραπεζών ολόκληρης της ευρωζώνης. Δεύτερον, την αποκατάσταση, σε κάποιο βαθμό, του δανεισμού της μίας τράπεζας από τις υπόλοιπες (κάτι που είχε σταματήσει καθώς καμία τράπεζα δεν εμπιστεύεται άλλη τράπεζα). Τρίτον, την έμμεση ενίσχυση των κρατών που δυσκολεύονται να δανειστούν στις αγορές.

Πώς θα πετύχαιναν αυτά τα τρία τρυγόνια με έναν μόνο σμπάρο; Ως εξής:
Ο πρώτος στόχος ήταν άμεσα συνυφασμένος με τον τρίτο. Η ιδέα παλαιά και, κατά την άποψη της ΕΚΤ, δοκιμασμένη: Δίνει μια, π.χ., ισπανική τράπεζα ό,τι εχέγγυα διαθέτει  στην ΕΚΤ (που μπορεί πλέον να είναι και «απόβλητα», μιας και η ΕΚΤ δεν τα πολύ-ψειρίζει καθώς οι τράπεζες έχουν ξεμείνει από καλής ποιότητας περιουσιακά στοιχεία) από την οποία δανείζεται, στο πλαίσιο της προχθεσινής μαζικής «παραγωγής» χρήματος από την ΕΚΤ, ένα βουνό ευρώ. Τα χρήματα αυτά τα δανείζεται για τρία χρόνια με επιτόκιο 1%. Αμέσως, το ισπανικό κράτος εκδίδει τριετή ομόλογα με επιτόκιο κοντά στο 4% τα οποία τα αγοράζει η συγκεκριμένη τράπεζα. Έτσι, για τα τρία επόμενα χρόνια η τράπεζα τσεπώνει την διαφορά τόκων (4% μείον 1% = 3% επί το ποσό ομολόγων που αγόρασε) ενισχύοντας τα κεφάλαιά της (ECB carry trade λέγεται αυτό στην αγορά). Παράλληλα, το ισπανικό κράτος μόλις κατάφερε να δανειστεί με 4% χωρίς να έχει ανάγκη τους ιδιώτες-επενδυτές που δεν έχουν καμία όρεξη να δανείσουν ένα από τα προβληματικά κράτη της ευρωζώνης ούτε για 5% ή και 6%. Τέλος, όσον αφορά τον δεύτερο στόχο (εκείνο της αποκατάστασης της δια-τραπεζικής αγοράς), η ιδέα ήταν ότι αν οι τράπεζες και το δημόσιο βοηθηθούν από αυτήν την τονωτική ένεση της ΕΚΤ, τότε, σιγά-σιγά, η εμπιστοσύνη που λείπει μεταξύ τραπεζιτών και μεταξύ τραπεζιτών και δημοσίου θα επανέλθει.

Αυτό ήταν το σκεπτικό. Η ελπίδα. Η μεγάλη προσδοκία. Ουαί και αλλοίμονο όμως, η πραγματικότητα άλλη μια φορά σχίζει τα πλάνα των ηγετών μας σε μικρά-μικρά κομματάκια τα οποία κατόπιν αφήνει να τα πάρει ο αέρας για να μας θυμίζουν, κάθε φορά που τα βλέπουμε να παρασύρονται, την μεγάλη ευρωπαϊκή μας αποτυχία. Μήπως τα παραλέω; Μήπως έχω συνηθίσει τους τελευταίους 18 μήνες να προσδοκώ τα χειρότερα από τους ηγέτες μας; Πιστεύω πως όχι. Ειλικρινά σας λέω ότι, προχθές, όταν έμαθα για αυτή την τονωτική ένεση από την ΕΚΤ, έστω και στις τράπεζες, αναθάρρησα. Σκέφτηκα ότι κάτι κινείται. Πράγματι, στον βαθμό που οι γονατισμένες τράπεζες έδειξαν σημάδια ότι μπορεί και να σηκωθούν ξανά όρθιες, αυτή η κίνηση της ΕΚΤ έχει θετικά στοιχεία. Όμως, και εδώ έγκειται η πηγή της απαισιοδοξίας μου, σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζει την Κρίση. Αν μη τι άλλο, εξακολουθεί να επιβραβεύει τις συμπεριφορές των τραπεζιτών που αποτελούν μέγιστο μέρος του προβλήματος, βασική συνιστώσα της Κρίσης.

Δύο είναι, λοιπόν, οι λόγοι που αυτή η κίνηση της ΕΚΤ δεν μπορεί να απειλήσει την Κρίση, παρά τα μεγάλα ποσά που ακούμε. Ο ένας είναι ότι στην καλύτερη περίπτωση (το «καλό σενάριο») εμφυσά στις τράπεζες ένα πολύ μικρό μέρος των κεφαλαίων που τους λείπουν ώστε να πάψουν αν είναι, επί της ουσίας, χρεωκοπημένες. Επιπλέον, κι εδώ έχουμε ένα δείγμα εγκληματικής συμπεριφοράς τραπεζών (με την ανοχή της ΕΚΤ), δεν είναι καθόλου σίγουρο για το εάν οι τράπεζες χρησιμοποιούν τα τυπωμένα χρήματα της ΕΚΤ για να αλαφρώνουν το βάρος του δημόσιου χρέους (αγοράζοντας κρατικά ομόλογα). Το «κακό σενάριο», με άλλα λόγια (και όπως θα δούμε πιο κάτω), είναι ότι η ενίσχυση με ρευστότητα των πτωχευμένων τραπεζών όχι μόνο δεν βοηθά αρκετά τα πτωχευμένα κράτη αλλά κάνει και κακό από πάνω!

Θα μου επιτρέψετε αυτά τα δύο διαφορετικά ζητήματα να τα πάρω με την σειρά. Αρχίζω με το «καλό σενάριο»: Έστω ότι οι τράπεζες κάνουν αυτό που περιγράψαμε παραπάνω. Χρησιμοποιούν όλα τα δανεικά από την ΕΚΤ για να αγοράσουν νέα ομόλογα του κράτους τους, κερδίζοντας οι ίδιες αλλά και βοηθώντας τον δημόσιο τομέα της χώρας τους. Για τι ποσά μιλάμε; Πόσο θα ωφεληθούν οι ίδιες οι τράπεζες; Αν η διαφορά μεταξύ του επιτοκίου των κρατικών ομολόγων που αγοράζουν και εκείνου του «συμβολικού» 1% που πληρώνουν στην ΕΚΤ κυμαίνεται μεταξύ 3% και 4%, τότε μιλάμε για ένα συνολικό όφελος των τραπεζών της ευρωζώνης της τάξης των €6 με €8 δις. Αν σκεφτούμε όμως ότι, σύμφωνα με την ίδια την ΕΕ, οι τράπεζες χρειάζονται €110 δις, ή €200 με €400 δις σύμφωνα με το ΔΝΤ, τι να σου κάνουν τα €6 με €8 δις; Θα μου πείτε: Από το τίποτα, καλά είναι και αυτά, ιδίως αν την ίδια ώρα διοχετεύονται €200 δις προς τα αναξιοπαθούντα κράτη-μέλη της ευρωζώνης. Σωστά, αλλά η Κρίση δεν θα γιατρευτεί με τέτοια νούμερα.

Πάμε τώρα στο «κακό σενάριο». Εδώ και καιρό, η «πιάτσα» βουίζει (και εδώ στην Ελλάδα αλλά και σε χώρες όπως η  Ιρλανδία και η Πορτογαλία) από ένα ωραίο κολπάκι των τραπεζιτών, το οποίο απαιτεί την αγαστή συνεργασία των πολιτικών αρχών του κράτους στο οποίο έχουν την έδρα τους. Κοιτάξτε τι κάνουν: Η τράπεζα εκδίδει δικά της ομόλογα – ιδιωτικά. Με άλλα λόγια, συμβόλαια δανεισμού. Ως εδώ καλά. Ο κάθε οργανισμός, δημόσιος ή ιδιωτικός, έχει δικαίωμα να εκδίδει δικά του ομόλογα – να προσπαθεί να δανειστεί. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι, καθώς οι τράπεζες είναι ημι-πτωχευμένες, κανείς δεν αγοράζει αυτά τα ομόλογα. Και τότε; Τότε ο τραπεζίτης κάνει ένα ωραίο lunch με κάποιον υπουργό ή υφυπουργό και τον πείθει να εκδώσει το κράτος εγγύηση για αυτά τα ομόλογα της τράπεζάς του. Ουσιαστικά, το δημόσιο εγγυάται στον κάτοχο των ομολόγων της αναξιόπιστης αυτής τράπεζας ότι θα πάρει τα χρήματά του πίσω από… τον φορολογούμενο (σε περίπτωση που η τράπεζα του τραπεζίτη δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο αυτό). Βέβαια, καθώς και το εν λόγω κράτος τελεί υπό πτώχευση, οι ιδιώτες δεν θα αγόραζαν αυτά τα ιδιωτικά ομόλογα (παρά την κρατική εγγύηση) παρά μόνον αν τους απέδιδαν μεγάλα επιτόκια (αντίστοιχα με αυτά που δανείζουν στο δημόσιο). Το αυτί όμως του τραπεζίτη δεν ιδρώνει. Γιατί; Επειδή, έτσι κι αλλιώς, δεν εξέδωσε τα ομόλογα αυτά για να τα πουλήσει στην αγορά αλλά για να τα καταθέσει στην ΕΚΤ ως εχέγγυα ώστε να δανειστεί ζεστό χρήμα από αυτήν! Θα ρωτήσετε, πολύ σωστά: Γιατί δέχεται η ΕΚΤ αυτά τα ομόλογα της συγκεκριμένης τράπεζας, όταν ξέρει ότι τα εξέδωσε για να… δανείσει (μέσω ΕΚΤ) τον εαυτό της; Ο επίσημος λόγος είναι ότι η ΕΚΤ δεν μπορεί να πει όχι από την στιγμή που για τα ομόλογα αυτά έχει εγγυηθεί ένα κράτος της ευρωζώνης! Συνειδητοποιείτε το έγκλημα; Είναι σαν εγώ να δανείζω τον εαυτό μου, να βάζω το δημόσιο να εγγυάται αυτό το δάνειο και μετά να καταθέτω αυτό το δάνειο ως εχέγγυο σε έναν τρίτο από τον οποίο να δανείζομαι για να καλύψω τα χρήματα που έχασα στο Καζίνο. Κι αν δεν καταφέρω να αποπληρώσω τον τρίτο, τότε δεν πειράζει: θα τα σκάσει το κορόιδο, το δημόσιο.

Θα με ρωτήσετε: Μα, γίνονται τέτοια πράγματα; Ναι, γίνονται φίλες και φίλοι. Τώρα, την ώρα που διαβάζετε αυτές τις αράδες. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, προχθές που η ΕΚΤ έκανε αυτή την τονωτική ένεση στις τράπεζες, με διακηρυγμένο στόχο την ενίσχυση τραπεζών και κρατών παράλληλα, ιταλικές τράπεζες (με πρώτη και καλύτερη την Unicredit) εξέδωσαν €40 δις ομόλογα τα οποία η κυβέρνηση τεχνοκρατών του κ. Monti εγγυήθηκε πάραυτα και τα οποία, την ίδια μέρα, κατατέθηκαν στην ΕΚΤ ως εχέγγυα με αντάλλαγμα ζεστό παραδάκι το οποίο πήγε μεν στις τράπεζες αυτές χωρίς όμως να αγοραστούν ιταλικά ομόλογα με αυτά τα χρήματα.

Συμπέρασμα
Ένα μέρος των χρημάτων που τύπωσε προχθές η ΕΚΤ θα βοηθήσει, σε μικρό βαθμό και ιδιαίτερα βραχυπρόθεσμα, τόσο τις τράπεζες όσο και τα κράτη. Για αυτό οι αγορές ηρέμησαν κάπως εν όψει γιορτών. Σύντομα όμως θα διαφανεί, πρώτον, η ανεπάρκεια των αριθμών και, δεύτερον, το έγκλημα το οποίο επιτελέστηκε από κάποιους μεγαλο-τραπεζίτες και τους πολιτικούς που τους καλύπτουν (και οι οποίοι, τουλάχιστον στην Ιταλία, είναι και… τεχνοκράτες με άψογα βιογραφικά). Ποιο έγκλημα; Η χρήση αυτών των τυπωμένων από την ΕΚΤ χρημάτων όχι για να μειωθεί αλλά για να… αυξηθεί το χρέος χωρών όπως η Ιταλία, προς όφελος βέβαια των πτωχευμένων, κρατικοδίαιτων τραπεζιτών. Το 2011, δυστυχώς, κλείνει με ακόμα μία υποχώρηση της ΕΚΤ προς την Πτωχοτραπεζοκρατία – προς το νέο καθεστώς υπό το οποίο ζούμε και στο οποίο όσο πιο πτωχευμένος ένας τραπεζίτης τόσο μεγαλύτερη εξουσία έχει επί των υπόλοιπων συμπολιτών του.

Γερμανία: μισθοί κάτω από... 400 ευρώ!

Γ.Δελαστίκ (Έθνος)

Υπάρχει και η άλλη όψη του γερμανικού «οικονομικού θαύματος» της τελευταίας δεκαετίας. Υπάρχουν δηλαδή αυτοί που πλήρωσαν και πληρώνουν το κόστος της «βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας» της γερμανικής οικονομίας.
Η αποκάλυψη προκαλεί σοκ σε όποιον αγνοεί την ωμή, σκληρή πραγματικότητα του γερμανικού κόσμου της εργασίας: επτά (!) εκατομμύρια Γερμανοί εργαζόμενοι δουλεύουν επισήμως με μηνιαίες αποδοχές κάτω των... 400 (!!!) ευρώ και μάλιστα χωρίς η απασχόληση αυτή να τους δίνει έστω πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας ή να τους επιτρέπει να λάβουν οποιουδήποτε εξευτελιστικού ύψους σύνταξη όταν γεράσουν!
Φαίνεται απίστευτο, αλλά είναι πέρα για πέρα πραγματικό. Η τραγική ειρωνεία μάλιστα είναι ότι αυτού του είδους η εργασιακή απασχόληση εισήχθη όχι από τη Δεξιά, αλλά από τον σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Γκέρχαρτ Σρέντερ προ δεκαετίας, με την περιβόητη «Ατζέντα 2010» που συνέθλιψε τους Γερμανούς εργαζόμενους και αποτέλεσε τη βάση της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της γερμανικής οικονομίας. Το 2003 οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες καθιέρωσαν τη «μίνι απασχόληση», την οποία διαφήμισαν ως «πόρτα εισόδου στον εργασιακό κόσμο» που δήθεν θα διευκόλυνε την εξεύρεση εργασίας από τους άνεργους και τους νέους.
Οι κανόνες της «μίνι απασχόλησης» είναι σαφείς. Πρώτον, οι μηνιαίες αποδοχές απαγορεύεται αυστηρά να υπερβούν τα 400 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι αν π.χ. μια εργασία πληρώνεται 5 ευρώ την ώρα, ο εργαζόμενος επιτρέπεται να δουλέψει 80 ώρες τον μήνα. Αν πληρώνεται 10 ευρώ ωριαίως, τότε απαγορεύεται να εργαστεί κάποιος πάνω από 40 ώρες μηνιαίως. Αν εργαστεί έστω και ένα λεπτό παραπάνω, τότε το συμβόλαιο εργασίας του πρέπει να γίνει κανονικό. Οταν οι αποδοχές του εργαζομένου είναι 400 ευρώ ή λιγότερο, παίρνει όλα τα λεφτά καθαρά. Δεν έχει καμία κράτηση για το ταμείο υγειονομικής περίθαλψης ή για το ταμείο συνταξιοδότησης. Η αιτία γι' αυτό είναι τραγικά απλή: η δουλειά του αυτή δεν του δίνει κανένα δικαίωμα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή για σύνταξη!
Ο εργοδότης είναι ευτυχής. Καλείται να πληρώσει μόνο 2% φόρο επί του ποσού που χορηγεί στον εργαζόμενο και επιπλέον 15% στο ασφαλιστικό ταμείο και 13% στην κοινωνική ασφάλιση. Δηλαδή 130 ευρώ αν πληρώνει 400 ευρώ τον υπάλληλό του και στην πραγματικότητα σχεδόν τα μισά, δεδομένου ότι η μέση αμοιβή που λαμβάνουν τα επτά εκατομμύρια Γερμανοί που δουλεύουν κάτω από αυτό το καθεστώς είναι μόλις... 230 ευρώ!
Αυτό το ιδεώδες για εργοδότες εργασιακό καθεστώς άνοιξε αμέσως όχι μια απλή Κερκόπορτα, αλλά μια τεράστια πύλη για τη γενίκευση της «μαύρης» εργασίας στη Γερμανία. Εκατοντάδες χιλιάδες εργοδότες προσλαμβάνουν εργαζόμενους με καθεστώς «μίνι απασχόλησης», αλλά τους απασχολούν κανονικά, σαράντα ώρες την εβδομάδα. Τους δίνουν επισήμως τα 400 ευρώ και τα υπόλοιπα 1.000 ή και παραπάνω ευρώ τους τα δίνουν «μαύρα», γλιτώνοντας τις ασφαλιστικές εισφορές!
Σε ορισμένους κλάδους η «μίνι απασχόληση» αναπτύχθηκε ραγδαία, συνοδευόμενη φυσικά από τη «μαύρη» εργασία. Στον ξενοδοχειακό κλάδο π.χ. υπολογίζονται σε 810.000 τα άτομα που δουλεύουν κάτω από αυτό το καθεστώς. Οι εργαζόμενοι κατ' αυτόν τον τρόπο αφενός πρέπει να βρουν άλλον τρόπο να έχουν υγειονομική περίθαλψη (π.χ. μέσω ασφαλισμένου συζύγου) και αφετέρου συχνά είναι τόσο φτωχοί που έχουν την ανάγκη κοινωνικών επιδομάτων για να επιβιώσουν.
Στην ουσία όμως αυτό σημαίνει ότι το κράτος επιβαρύνεται τόσο με το κόστος κοινωνικής περίθαλψης ατόμων που ενώ εργάζονται δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές όσο και με τα επιδόματα επιβίωσής τους, επιδοτώντας έτσι έμμεσα τις γερμανικές επιχειρήσεις για να πληρώνουν μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας και να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές! Ιδού λοιπόν μια σκοτεινή συνιστώσα του σύγχρονου γερμανικού «οικονομικού θαύματος».
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Υπονόμευση μισθών και συντάξεων
Κατηγορηματικός είναι στις δηλώσεις του προς την ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς» ο οικονομολόγος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) Μάρκους Γκράπκα: «Η ''μίνι απασχόληση'' διαβρώνει τα βασικά δικαιώματα των εργατών. Οι φορολογούμενοι και οι εργαζόμενοι πληρώνουν τον λογαριασμό» τονίζει. Εχει απόλυτο δίκιο. Η γενίκευση αυτού του άθλια αμειβόμενου τύπου εργασίας έχει τουλάχιστον δύο ολέθριες συνέπειες. Πρώτον, υπονομεύει δραματικά τις μέχρι τώρα γνωστές συμβάσεις πλήρους απασχόλησης αορίστου χρόνου και μετατρέπει τους εργαζόμενους σε ζητιάνους. Δεύτερον, υποσκάπτει τα ταμεία τόσο υγειονομικής περίθαλψης όσο και συνταξιοδότησης, αφού μειώνει τις εισφορές προς αυτά και προετοιμάζει το έδαφος για συρρίκνωση ή και κατάργηση των συντάξεων.

Η νύχτα που βγήκαν τα μαχαίρια

«Θα κάνω το καθήκον μου», η απάντηση Γιώργου στους τρεις διεκδικητές της προεδρίας του κόμματος

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ(τα ΝΕΑ)

Με τακτικό Συνέδριο και στη συνέχεια εκλογή αρχηγού από τη βάση αλλά χωρίς σαφές χρονοδιάγραμμα απάντησε ο Γιώργος Παπανδρέου στην απαίτηση κορυφαίων στελεχών να εγκαταλείψει την ηγεσία του κόμματος. Στο τέλος της μαραθώνιας σύσκεψης (διήρκεσε πάνω από δώδεκα ώρες!) τα στελέχη έμειναν με την εντύπωση ότι ο κ. Παπανδρέου απλώς εξαγοράζει πολιτικό χρόνο. Το μόνο σαφές είναι ότι την επόμενη εβδομάδα θα συνεδριάσει το Πολιτικό Συμβούλιο για να αποφασίσει τις όποιες διαδικασίες.
Νωρίτερα είχαν βγει τα μαχαίρια, όπως άλλωστε αναμενόταν, και έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα δύσκολα μπορεί να προβλεφθεί πότε θα ξαναμπούν στις θήκες τους.

Η 1η Ιανουαρίου δεν ήταν πάντα πρωτοχρονιά

24grammata

Ολα τα ημερολογιακά συστήματα είναι επινοήσεις. Αυτό όμως που τα συνδέει είναι η ύπαρξη κάποιου σημείου αναφοράς, όπως στο χριστιανικό ημερολόγιο, στο οποίο κεντρικό σημείο είναι η γέννηση του Ιησού Ολα τα ημερολογιακά συστήματα είναι επινοήσεις. Αυτό όμως που τα συνδέει είναι η ύπαρξη κάποιου σημείου αναφοράς, όπως στο χριστιανικό ημερολόγιο, στο οποίο κεντρικό σημείο είναι η γέννηση του Ιησού Μέρες που είναι, ας κάνουμε ένα πρωτοχρονιάτικο ταξίδι στα χρονολογικά-ημερολογιακά συστήματα. Μια πρώτη, πολύ γενική, διαπίστωση είναι ότι όλα είναι επινοήσεις και κατασκευές. Συνδέονται, βεβαίως, με αστρονομικά φαινόμενα, και ειδικά τον ήλιο και τη σελήνη ή τον συνδυασμό των κινήσεών τους (αστρονομικό έτος), αλλά η Πρωτοχρονιά είναι μια επαναλαμβανόμενη εφεύρεση, μέχρι να επιβληθεί η 1η Ιανουαρίου. Η 1η Ιανουαρίου δεν ήταν πάντα… Πρωτοχρονιά Η ημερολογιακή αρχή της χρονιάς ήταν διαφορετική πολλές φορές σε διάφορες εποχές. Διέφερε ακόμη και μέσα σε ίδιες εποχές από διάφορες εθνικές ή άλλες ομάδες. Βεβαίως, κι όλα τα πολιτικά ημερολόγια του κόσμου. Αυτό που συνδέει, όμως,

Οι μεγαλοοφειλέτες και δανειστές!

Πολυ ενδιαφέρουσα άποψη που ακούστηκε μόλις στο Κουτί της Πανδώρας:
Δεν πληρωναν οι μεγάλοι, δεν πλήρωναν και οι μικροί.
Ομως όταν ούτε οι μεγάλοι ούτε οι μικροί πληρώνουν, τότε αυτό είναι υπέρ των μεγάλων. Γιατί έτσι το κράτος δεν καλυπτεται κι έτσι χρειάζεται δανεικά. Οι μεγάλοι τότε γίνονται και δανειστές. Ετσι και τις υποχρεώσεις τους στο κράτος δεν πληρώνουν και κερδοσκοπούν στη συνέχεια ως δανειστές!

Εννοείται οι μικροί πάλι πληρώνουν στο τέλος το λογαρισμό των δανεικών.

Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου: Η Α. Διαμαντοπούλου εξυπηρετεί ημετέρους

Bαθύ κόκκινο

 Για τον ρόλο και την πολιτεία της Αννας Διαμαντοπούλου έχουν γραφτεί πάρα πολλά όχι μόνο για τις επιδώσεις της στην εφαρμοζόμενη πολιτική ιδιωτικοποίησης της δημόσιας παιδείας στην οποία πρωτοστατεί, αλλά έχουν και υπάρξει σοβαρές αιχμές για ενέργειες της που σαφώς εμπίπτουν στον ποινικό κώδικα και θα έπρεπε να απολογηθεί.

Ενα θέμα, λοιπόν που πρωτοείχε αποκαλύψει η εφημερίδα «Το Παρών» -έκανε λόγο ότι «ούτε στην Ουγκάντα δεν συμβαίνουν αυτά» αναφερόμενη η εφημερίδα για πρόχειρο διαγωνισμό που έκανε το υπουργείο Παιδείας για προμήθεια βιβλίων αξίας 10.000.000 ευρώ-  ξαναβλέπει το φως της δημοσιότητας, αφού τα περασμένα δημοσιεύματα δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.

Συγκεκριμένα με ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (ΣΕΚΒ) κάνει λόγο καθαρά ότι η Διαμαντοπούλου εξυπηρετεί ημετέρους. Συγκεκριμένα ο ΣΕΚΒ καταγγέλλει ότι για την παραγωγή των σχολικών βιβλίων της φετινής χρονιάς, αντί να διεξαχθεί διεθνής διαγωνισμός, όπως ορίζεται από το νόμο, συστάθηκε μια επιτροπή αξιολόγησης του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών βιβλίων και μέσω απευθείας διαπραγματεύσεων με τρεις εταιρείες αγόρασε 9.915 τόνους χαρτί, έναντι 10.495.973 ευρώ, συν ΦΠΑ 2.500.000 ευρώ. «Πρόκειται για την ακριβότερη τιμή της αγοράς» σημειώνεται στην ανακοίνωση του ΣΕΚΒ με το Δημόσιο να ζημιώνεται κατά 5 εκατ ευρώ, 2,5 εκατ. ευρώ από την καθαρή αξία του προϊόντος και 2,5 εκατ. ευρώ πό τον ΦΠΑ που δεν θα καταβαλλόταν αν εισαγόταν απευθείας από τον ΟΕΔΒ, όπως συνηθίζεται.

Οι καταγγελίες όμως του ΣΕΚΒ σε βάρος της Α. Διαμαντοπούλου δεν σταματούν εδώ. Παράλληλα οι έλληνες εκδότες καταγγέλλουν ως «παράνομη και αντισυνταγματική» την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να θέσει υπό την αιγίδα του δράση εκδοτικού οίκου που αφορά σε πρόγραμμα ανάπτυξης της φιλαναγνωσίας σε μικρούς μαθητές. Μάλιστα το υπουργείο Παιδείας προχώρησε σχετικές εγκυκλίους στα σχολεία προτρέποντας τους εκπαιδευτικούς να δηλώσουν συμμετοχή στην δράση αυτή με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη εταιρεία να έχει εξασφαλισμένα έσοδα 500.000 ευρώ.

Γιλμάζ: Επί Τσιλέρ δόθηκαν κονδύλια για τον εμπρησμό ελληνικών δασών

TA NEA

Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες είχαν ανάμειξη σε καταστροφικές πυρκαγιές στην Ελλάδα μεταξύ του 1995 και του 1997, όταν Πρωθυπουργός της Τουρκίας ήταν η Τανσού Τσιλέρ, αποκάλυψε ο πρώην Πρωθυπουργός της γείτονος Μεσούτ Γιλμάζ.

Μιλώντας στην τουρκική εφημερίδα Birgun, ο Μεσούτ Γιλμάζ δήλωσε ότι αν και όλοι οι Πρωθυπουργοί της Τουρκίας όταν τέλειωνε η θητεία τους ενημέρωναν τον διάδοχο τους σχετικά με το πού και πώς χρησιμοποιήθηκαν μυστικά κονδύλια του κράτους, «μόνο η Τσιλέρ δεν μοιράστηκε τις πληροφορίες για τη διάθεση των μυστικών κονδυλίων την περίοδο που ήταν Πρωθυπουργός».

Ο κ. Γιλμάζ είπε ότι τα θέματα που αφορούσαν τα μυστικά κονδύλια ήταν «τα σχετικά με την απόπειρα για πραξικόπημα στο Αζερμπαϊτζάν και τα αντίποινα στα δάση της Ελλάδας».

Σημειώνεται ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται φήμες για τουρκική δολιοφθορά στην Ελλάδα την περίοδο της πρωθυπουργίας της Τανσού Τσιλέρ τη δεκαετία του 1990.

Τι ζητούν οι θανατοποινήτες πριν την εκτέλεση!

tsantiri.gr

H θανατική ποινή στις ΗΠΑ, δεν αναμένεται να καταργηθεί σύντομα. Όμως οι καταδικασμένοι σε θάνατο διατηρούν ακόμα το δικαίωμα της τελευταίας επιθυμίας κάνοντας πολλές φορές ιδιαίτερα περίεργες επιλογές.
Οι καταδικασμένοι σε θανατική ποινή στις ΗΠΑ, δικαιούνται για το τελευταίο γεύμα τους, να ζητήσουν ότι θέλουν και το υπαλληλικό προσωπικό των φυλακών κατέγραψε τις πιο περίεργες απαιτήσεις.
Ο Thomas J Grasso, ο οποίος εκτελέστηκε το 1995, επειδή στραγγάλισε μια 85χρονη γυναίκα με χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια, ήθελε να έχει ένα πλούσιο γεύμα που περιελάμβανε δυο ντουζίνες μύδια και άλλα θαλασσινά, ένα cheeseburger, έξι παϊδάκια, δύο milkshakes, μια κονσέρβα SpaghettiOs, μισή κολοκυθόπιτα και φράουλες με σαντιγύ.
Δυστυχώς όμως, η λίστα του, μπέρδεψε το προσωπικό της κουζίνας και έγινε ένα λάθος. Στις τελευταίες του δηλώσεις, ο Grasso διαμαρτυρήθηκε πως »δεν μου έφεραν SpaghettiOs αλλά κοινά spaghetti, θέλω τα media να το λάβουν αυτό υπόψη τους.»
Σε αντίθεση με τον Grasso, ένας άλλος θανατοποινίτης, ο Robert Buell, εξέπληξε με τη λιτότητα του τελευταίου του γεύματος, καθώς ζήτησε μόνο μια μαύρη ελιά! Να αναφέρουμε ότι ο Buell, καταδικάστηκε σε θάνατο για το φόνο και το βιασμό μιας 11χρονης το 1982.
Παρά το γεγονός ότι ο Buell, είχε καταδικαστεί και προηγουμένως σε 121 χρόνια φυλακής για άλλες κατηγορίες βιασμού, στη συγκεκριμένη περίπτωση επέμεινε ότι είναι αθώος.
Ένας άλλος θανατοποινίτης, ο Gerald Lee Mitchell, ο οποίος καταδικάστηκε επειδή δολοφόνησε έναν άντρα, ενώ κατηγορήθηκε και ότι λήστεψε και πυροβόλησε άλλους δύο σε μια συναλλαγή ναρκωτικών, ζήτησε ένα σακουλάκι από καραμέλες σε όλα τα χρώματα.
Από την άλλη, ο James Edward Smith δε ζήτησε κάτι θρεπτικό και γευστικό, αλλά μια χούφτα…χώμα για να διεξάγει μια τελετή voodoo! Η επιθυμία του όμως, δεν έγινε δεκτή και ο Smith αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με ένα γιαούρτι. Ο James Smith, εκτελέστηκε τον Ιούνιο του 1990, για φόνο και ληστεία στο Houston της πολιτείας του Texas.
Την πιο δύσκολη επιθυμία όμως, για τελευταίο γεύμα, την εξέφρασε ο Odell Barnes Jr., ο οποίος ζήτησε δικαιοσύνη, ισότητα και παγκόσμια ειρήνη! Ο Barnes είχε ληστέψει, ξυλοκοπήσει και μαχαιρώσει μια γυναίκα στο ίδιο της το σπίτι το 1989.
ΠΗΓΗ: trelosgatos.­blogspot.­com

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ "Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΙΟΝΙΑ" (βίντεο)

Ο Κώστας Καστανάς διαβάζει Χριστουγεννιάτικα διηγήματα: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης "Ο έρωτας στα χιόνια"..

Θα μπορούσε να λέει...

press-gr

-Πελαάτες μου...

Κάτ’ αγριγιαθρώπ’ μας φέραν…(Χριστούγεννα 1944-Μυτιλήνη)

 http://www.sarantakos.com

Αυτή είναι η δεύτερη συνέχεια από ένα κείμενο που έδωσα στον αγαπητό ιστολόγο Αλλού Φαν Μαρξ πέρσι τέτοιον καιρό, δηλαδή μέσα Νοεμβρίου 2007. Εκείνος σουλούπωσε την παρουσίαση και ανέβασε το σημείωμα (σε δυο συνέχειες) στη σελίδα του. Καθώς πλησιάζει χρόνος από τότε, ανεβάζω ξανά το κείμενο στις δικές μου πια σελίδες, και πάλι σε δύο συνέχειες. Η πρώτη συνέχεια, υπάρχει εδώ.

Οι ηχογραφήσεις «α καπέλα» έγιναν από τον πατέρα μου, τον Δημήτρη Σαραντάκο, εντελώς ερασιτεχνικά. Μπορείτε να τις βρείτε όλες μαζί συγκεντρωμένες εδώ, αλλά και μία-μία χωριστά μέσα στο κείμενο.

Οι φωτογραφίες από την απόκρουση των Άγγλων είναι παρμένες από το βιβλίο «Μυτιλήνη Χριστούγεννα ’44 – Πώς εμποδίστηκε η απόβαση των Εγγλέζων» που εκδόθηκε στη Μυτιλήνη το 1945 και που υπάρχει σε ψηφιακή μορφή στον ιστότοπο του Βραχόκηπου.

Διευκρινίζω πως αφηγητής είναι ο πατέρας μου, Δημήτρης Σαραντάκος, που γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1929 και έχει τις δικές του σελίδες, όπου μπορείτε να βρείτε κείμενα και βιβλία του, εδώ. Ο πατέρας του ο Νίκος (1903-1977), ο παππούς μου δηλαδή, γνωστός και με το ψευδώνυμο Άχθος Αρούρης, έγραψε μερικούς από τους σατιρικούς στίχους που θα διαβάσετε.

Ν.Σ. Νοεμβρης 2008

Κάτ’ αγριγιαθρώπ’ μας φέραν…

O Δημήτρης Σαραντάκος θυμάται και τραγουδάει (Μέρος 2^o)

Την προπαραμονή των Χριστουγέννων του 1944 είχα περάσει από την Τράπεζα και με τον πατέρα μου πήγαμε στην αγορά για ψώνια. Ήταν γύρω στις 10 το πρωί και αντιληφθήκαμε κόσμο να τρέχει προς το λιμάνι. Ακολουθήσαμε κι εμείς και τότε είδαμε πως έξω από το λιμάνι είχαν έρθει 4 αγγλικά πολεμικά και 7 μεγάλα μεταγωγικά, από ένα από τα οποία προερχόταν μια ατμάκατος γεμάτη με ινδούς στρατιώτες, που κατευθυνόταν στο μέσα λιμάνι. Μη ξεχνάτε, πως εκείνες τις ημέρες στην Αθήνα μαίνονταν οι μάχες μεταξύ του ΕΛΑΣ και των Άγγλων.

Ήταν η πρώτη απόπειρά τους να αποβιβάσουν στρατό στη Μυτιλήνη, η οποία, σημειωτέον, μαζί με τη Σάμο ήταν τα μόνα νησιά του Αιγαίου που βρίσκονταν σταθερά κάτω από τον έλεγχο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Από την Απελευθέρωση και μετά στο νησί υπήρχε κάποια δυαδική εξουσία. Από τη μια υπήρχε η εξουσία του ΕΑΜ, με δικιά της Τοπική Αυτοδιοίκηση, Νομάρχη, Πολιτοφυλακή και το 22^ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Από την άλλη υπήρχε η Συμμαχική Αποστολή από καμιά δεκαριά αξιωματικούς (όλους Άγγλους), η (ελληνική) Ναυτική Διοίκησις Αιγαίου, με τον πλοίαρχο Μίλτωνα Ιατρίδη (αυτόν του «Παπανικολή»), ένα άγημα ναυτών και το αντιτορπιλικό «Αετός», που ήταν αραγμένο στο μέσα λιμάνι και μία διμοιρία Ιερολοχιτών. Όλοι αυτοί όμως δεν είχαν καμιάν ουσιαστική δύναμη, αλλά σε συνεργασία με τους ντόπιους αντιδραστικούς βυσσοδομούσαν κατά της εαμικής εξουσίας.
Με την αποβίβαση των ινδικών στρατευμάτων θα αποχτούσαν τη δύναμη που δεν είχαν και θα ανέτρεπαν την εαμοκρατία, όπως είχαν κάνει, από τον Σεπτέμβρη ήδη, στη Χίο, τη Λήμνο και τις Κυκλάδες. Η ηγεσία του ΕΑΜ ήταν ενήμερη για τις προθέσεις των Άγγλων, γιατί από την προηγούμενη βδομάδα η Συμμαχική Αποστολή στη Μυτιλήνη είχε συγκεντρώσει στα Μπλόκια (τον προσφορότερο χώρο αποβίβασης – εκεί που σήμερα αράζουν τα φερυ-μπωτ), όλα τα φορτηγά αυτοκίνητα της Ούνρα, που είχαν έρθει με την απελευθέρωση στο νησί για τη μεταφορά στα χωριά της συμμαχικής βοήθειας.
Η απόπειρα αποκρούστηκε αμέσως από εκατοντάδες πολίτες, που με φωνές, σπρωξιές, μπαστουνιές και ομπρελιές (ψιλόβρεχε), εμπόδισαν τους ινδούς να πατήσουν καν το πόδι τους στο μουράγιο. Θυμάμαι τον πατέρα μου, κραδαίνοντας την ομπρέλα του να πρωτοστατεί στην απώθηση.
Αμέσως άρχισαν να χτυπάνε οι καμπάνες όλων των εκκλησιών και σε όλες τις γειτονιές βγήκαν συνεργεία της ΕΠΟΝ και με χωνιά ξεσήκωσαν τον κόσμο. Σε λίγο είχαν συγκεντρωθεί χιλιάδες στα Μπλόκια.

Με τον πατέρα μου δε γυρίσαμε στο σπίτι (άλλωστε δεν είχαμε προλάβει να ψωνίσουμε τίποτα) αλλά πήγαμε στα γραφεία των οργανώσεων. Ο πατέρας μου έβαλε σε λειτουργία τον «Ραδιοφωνικό Σταθμό ΕΑΜ Λέσβου», που είχε φτιάσει σχεδόν μόνος του και άρχισε να εκπέμπει. Εμένα με στείλανε, με τα πόδια φυσικά, στη Μόρια, να δώσω σχετικό μήνυμα στην τοπική οργάνωση, γιατί δεν υπήρχε τηλέφωνο στο χωριό. Άλλους συνομήλικους μου (εμείς οι μαθητές βλέπεις είχαμε διακοπές) τους έστειλαν σε άλλα κοντινά χωριά.
Από το απόγεμα άρχισαν να μπαίνουν στην πόλη τραγουδώντας, φάλαγγες χωρικών, αυτοσχέδια οπλισμένων. Συνεργεία επονιτών αναλάβαμε να πηγαίνουμε τις ομάδες των χωρικών σε σπίτια (αντιδραστικών κατά προτίμηση), όπου θα κοιμόντουσαν τη νύχτα. Μας είχαν εφοδιάσει με έγγραφη εξουσιοδότηση και σε ορισμένες περιπτώσεις μας συνόδευε και ένας πολιτοφύλακας. Δημιουργήθηκε επίσης υπηρεσία τροφοδοσίας όλου αυτού του πλήθους, από κοπέλες της ΕΠΟΝ.

Ως το πρωί της επομένης είχαν έρθει στην πόλη, χωρίς υπερβολή, 60.000 άνθρωποι. Τη νύχτα η Μυτιλήνη γέμισε οδοφράγματα, έτσι που θύμιζε το Παρίσι της εποχής των επαναστάσεων του 19^ου αιώνα.
Από την πρώτη στιγμή επίσης άρχισαν ατέλειωτες διαπραγματεύσεις, μεταξύ της ηγεσίας του ΕΑΜ και των Άγγλων, που επέτρεψαν στους δικούς μας να κερδίσουν καιρό. Για λόγους τακτικής ο ΕΛΑΣ δεν εμφανίστηκε πουθενά, είχε όμως καταλάβει επίκαιρες θέσεις στο Κάστρο και σε οικοδομήματα που δεσπόζανε και ελέγχανε το χώρο αποβίβασης, ενώ τα φορτηγά που περίμεναν να φορτώσουν τους ινδούς αχρηστεύθηκαν, με την αφαίρεση των μπουζί από τις μηχανές τους.

Επί έξι ημέρες και έξι νύχτες μείναμε όλοι στα Μπλόκια και στις γύρω παραλίες, παρά το ψοφόκρυο που έκανε. Είχαμε ανάψει φωτιές για να ζεσταθούμε και με την παραμικρή κίνηση που παρατηρούσαμε στα πλοία, χτυπούσαν αμέσως τις καμπάνες και όσοι μένανε στα σπίτια κατέβαιναν αλαλάζοντας και κραδαίνοντας αυτοσχέδια όπλα στην παραλία. Γενικά επικρατούσε ατμόσφαιρα ενθουσιασμού και κεφιού, που το συντηρούσαν χορωδίες νεαρών, που γυρνούσαν και λέγανε επαναστατικά ή σατιρικά τραγούδια, καθώς και πολλοί (ο πατέρας μου μεταξύ των πρώτων, όταν δεν εξέπεμπε ο σταθμός), που ανεβασμένοι στα Μπλόκια ή στα οδοφράγματα απαγγέλναν φλογερά ποιήματα.

Τελικά οι Άγγλοι υποχώρησαν και φύγανε από το νησί. Αυτή η αναίμακτη νίκη γιορτάστηκε με τρικούβερτο παλλαϊκό γλέντι. Θυμάμαι μια ομάδα από Αγιασώτες, που είχαν καταλύσει στο κτίριο της Λέσχης «Πρόοδος» - που ήταν τότε το προπύργιο της Αντίδρασης, να παρακολουθούν από το μπαλκόνι της τα παρελαύνοντα πλήθη φωνάζοντας «ζήτω η Λέσχη Πρόοδος».
Μετά την επιτυχή και αναίμακτη απόκρουση των Άγγλων στα Δεκεμβριανά έδωσαν και πήρανε τα σατιρικά τραγούδια. Θυμάμαι τώρα δύο. Το ένα είναι παράφραση του «Αντόνιο Βάργκας Χερέντια», από την ταινία «Κάρμεν» (σε στίχους πάλι του Αργύρη Αραβανόπουλου –και πάλι με την κοινή νεοελληνική πλάι).

Κουρώνις, άσπρις γούνις                                            Κορώνες, άσπρες γούνες

τσι μπιριδάκια                                                             και μπερεδάκια
ήρταν να μας σκλαβώσιν,                                           ήρθαν να μας σκλαβώσουν
τ’ βασλέ τσιράκια.                                                       του βασιλιά τσιράκια
Μας φέραν τς Αραπάδις                                              Μας φέραν τους Αραπάδες
κατσοί μπιλάδις,                                                          κακοί μπελάδες
για να μας ξιγιλάσιν                                                    για να μας ξεγελάσουν
τσι να μας πιάσιν                                                         και να μας πιάσουν

Μα απ΄τ΄ Μυτιλήνι μας, έ ντου μασάτι.                      Μ’ από τη Μυτιλήνη μας δεν το μασάτε
Μα απ΄τ΄ Μυτιλήνι μας, έ ντου μασάτι.
Απού κει που σας φέραν, πίσου θα πάτι                     από κει που σας φέραν πίσω θα πάτε
Απού κει που σας φέραν, πίσου θα πάτι

Άκ΄σι του μια τσι καλά                                               Ακούστε το μια και καλά
χουρίς τιρτίπια πουλά                                                  χωρίς τερτίπια πολλά
τσι κανίβαλι να φέριτι έδγιου                                      και κανίβαλους να φέρετε εδώ
δεν ουφιλά.                                                                 δεν ωφελεί

Θα δείτι τσι θα σας έρτ νταμπλάς                               Θα δείτε και θα σας έρθει νταμπλάς
Αρσιν΄τσοί τσι θηλ΄τσοί,                                            Αρσενικοί και θηλυκοί
ούλη η Χώρα                                                              όλη η χώρα
θα κατιβούμι                                                               θα κατεβούμε
ούλοι μας ΙΛΑΣ!                                                        όλοι μας ΕΛΑΣ!

Εδώ ακούμε τον Δημήτρη Σαραντάκο να τραγουδάει την παράφραση του Αντόνιο Βάργκας Χερέδια. Για την ιστορία του πρωτότυπου τραγουδιού, που είναι μεγάλη και γοητευτική, μπορείτε να δείτε και να ακούσετε πολλά και ενδιαφέροντα, στο αφιέρωμα του Αλλού Φαν Μαρξ.

Το άλλο είναι σύνθεση ενός απλού Αγιασώτη, λαϊκού ποιητάρη, του Στρατή Ανεζίνου, στο σκοπό του γνωστού τραγουδιού «Βάρκα γιαλό»

Κατ΄ αγριγιαθρώπ΄ μας φέραν
– βάρκα γιαλό
κατ΄ αγριγιαθρώπ΄ μας φέραν
– βάρκα γιαλό
κατ΄ αγριγιαθρώπ΄ μας φέραν
θέλαν να τσ’ γυμνάσιν λέγαν
– ζουμ τριαλαριλα λο
– βάρκα γιαλό.

Θέλαν να μας ξιγιλάσιν
– βάρκα γιαλό
Θέλαν να μας ξιγιλάσιν
– βάρκα γιαλό
Θέλαν να μας ξιγιλάσιν
Τσι στουν ύπνου να μας πιάσιν
– ζουμ τριαλαριλα λο
– βάρκα γιαλό.

Σαν ισκώσαμι τς μαχαίρις
– βάρκα γιαλό
Σαν ισκώσαμι τς μαχαίρις
– βάρκα γιαλό
Σαν ισκώσαμι τς μαχαίρις,
Κάναν να σνιφέριν μέρις
– ζουμ τριαλαριλα λο
– βάρκα γιαλό.

Τς απ΄ντ΄ τριμούλα τς απ΄ του φόβου
– βάρκα γιαλό
Τς απ΄ντ΄ τριμούλα τς απ΄ του φόβου
– βάρκα γιαλό
Τς απ΄ντ΄ τριμούλα τς απ΄ του φόβου
Ρίξαν του «Αητό» στου μώλου
- ζουμ τριαλαριλα λο
– βάρκα γιαλό.

Τσι γι Αντίδρας΄ στου χουργιό μας
– βάρκα γιαλό
τσι γι Αντίδρας΄ στου χουργιό μας
– βάρκα γιαλό
τσι γι Αντίδρας΄ στου χουργιό μας
θε να σκάσ’ απ του γυρσμό μας
– ζουμ τριαλαριλα λο
– βάρκα γιαλό.

Και πάλι ο Δημήτρης Σαραντάκος στο «Βάρκα γιαλό»

Εδώ τελειώνει το αφιέρωμα στα σατιρικά τραγούδια της Κατοχής και της Αντίστασης στη Μυτιλήνη. Θυμίζω ότι πολύ υλικό για την απόκρουση των Άγγλων υπάρχει στον ιστότοπο του Βραχόκηπου.