«Κατέβα να ξεδώσεις»

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ

Παναγίώτης Φραντζής



Αυτή είναι η γραμμή τους. Χαρές και χαμόγελα ο Πρετεντέρης. Και τι ωραία που περνάμε στην πλατεία. Σαν να κατεβήκαμε για πλάκα. Μας δουλεύουν κανονικά; Είναι τόσο ακίνδυνο για το σύστημα αυτό που γίνεται εκεί; Ναι και όχι. Τη φοβούνται την πλατεία. Ειδικότερα τρέμουν μήπως εκεί συναντηθούν φωνές πρόσωπα και λόγια σοβαρά, και ενωθούν πραγματικά οι άνθρωποι για να δώσουν αγώνα.

Είμαι σχεδόν κάθε βράδυ στη συνέλευση στο Σύνταγμα. Μου αρέσει αυτή η συνάντηση. Τόσο όμορφα πρόσωπα. Τόσο καλά μυαλά. Ο φόβος και ο τρόμος τους είναι αυτή η ομορφιά στο δρόμο, στην πλατεία. Μα τώρα πλησιάζουμε στην κρίσιμη καμπή: ή το πράγμα θα ξεφουσκώσει ή θα σοβαρέψει. Ή θα κουραστεί ο κόσμος από τα πολλά λόγια και κάποιες περιττές γραφειοκρατικές διαδικασίες που θυμίζουν περισσότερο ΜΚΟ παρά λαϊκή οργάνωση, ή θα μπει σε ανώτερη τροχιά η συζήτηση.

Δεν χρειάζονται κατεβατά και οι κλασικές ομιλίες των αμφιθεάτρων. Πρέπει να τα ξεπεράσουμε αυτά δημιουργικά. Αλλά να κρατήσουμε την ουσία: η συνάντησή μας έχει στόχο και νόημα. Ήρθαμε για να διώξουμε το φόβο. Ήρθαμε για να τους πούμε «θα σας ρίξουμε». Δεν θα περάσουν τα μέτρα σας. Δεν πουλάμε τη χώρα μας. Όπως έλεγε ένας καλός σύντροφος: «Δεν σας χαρίζουμε τις ζωές μας. Θα πάρουμε πίσω ό,τι μας κλέψατε. Για να έχουμε δουλειά, παιδεία, υγεία, πολιτισμό. Για να ζήσουμε αλλιώς».

Ήρθαμε για να γνωριστούμε. Να βγούμε απ’ το καβούκι μας. Ήρθαμε για ν’ αλλάξουμε.. Αυτή ακριβώς η συγκίνηση της συνάντησης, η ένταση και η ένταξη σε μια καινούργια συλλογική υπόθεση θα γεννήσει νέα συντροφικότητα, σπάνιες φιλίες και μεγάλους έρωτες. Και θα στείλει στο διάολο τη δικτατορία των μίντια και του lifestyle. Δηλαδή τον σκληρό πυρήνα του συστήματος που καθήλωσε για χρόνια τον κόσμο στον ιδιωτικό του χώρο.

Ήρθαμε για να οργανωθούμε. Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε, αν και πάρα πολλοί είμαστε άνεργοι. Και δεν τις φοβόμαστε τις λέξεις. Λαϊκή Συνέλευση. Σωματεία. Εργατική τάξη. Λαός. Είμαστε οι πολλοί. Αυτοί που ξέρουν τι φταίει και ποιος είναι ποιος. Αργά ή γρήγορα στο δρόμο όλοι ξεσκεπάζονται. Το έγραψε σωστά κάπου ο «Ριζοσπάστης» – δεν έχουμε την εμπειρία που χρειάζεται, αλλά έχουμε δίκιο, έχουμε ανάγκη να δώσουμε αυτό τον αγώνα γιατί παίζεται η ζωή μας, και θα μάθουμε στην πορεία και να αγωνιζόμαστε και να νικάμε.

Τα παρατράγουδα της «Πλατείας»

Αριστερά και πολιτική

Τις πρώτες ημέρες των κινητοποιήσεων των «αγανακτισμένων πολιτών» η λεγόμενη «Αμεσοδημοκρατική Συνέλευση» στο Σύνταγμα έψαχνε τη ταυτότητά της. Τι είναι, τι θέλει και πως θα το πετύχει. Οι εσωτερικές αναζητήσεις και ομφαλοσκοπήσεις ήταν στην ημερήσια διάταξη παρότι ο κόσμος καίγονταν για ένα πολιτικό λόγο, ένα στόχο, μια δράση.

Μετά από πολλές συζητήσεις χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, φάνηκε την Κυριακή, 29/5/2011, ότι κάτι καλό αρχίζει να κινείται. Ο πολιτικός λόγος ξεπρόβαλε από πολλούς ομιλητές, κάποια θέματα και αιτήματα τέθηκαν, κάποιες πολιτικές προτάσεις κατατέθηκαν. Όλα έδειχναν ότι μπήκε το νερό στο αυλάκι και θα γεννηθεί κάτι νέο.

 

Η ζυγαριά της Συνέλευσης άρχισε να γέρνει θετικά σε μια πρώτη σειρά συνεκτικών προοδευτικών αποφάσεων με αναφορά στην αντίθεση των συγκεντρωμένων στο μνημόνιο, στην κυβέρνηση, στην τρόικα, στο χρέος, στην ΕΕ, στο ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας κλπ. Παράλληλα διατυπώνονταν θετικές προτάσεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας,

Η υλική παρουσία του πλήθους μπορεί να αλλάξει τον κόσμο

εποχή

Τη συνέντευξη πήρε
η Ιωάννα Δρόσου

Ποιες είναι οι πρώτες σας σκέψεις από τις συγκεντρώσεις στις πλατείες;
Το πρώτο που μου έχει κάνει εντύπωση είναι μια προφανής αδυναμία των οργανωμένων δυνάμεων της αριστεράς να μπορέσουν να καταλάβουν και να αναλύσουν αυτά τα γεγονότα. Το δεύτερο, που επίσης οφείλεται στην έλλειψη ανάλυσης και κατανόησης του τι συμβαίνει στην Ελλάδα, είναι η έκκληση του Μετώπου “να κάνουμε το Σύνταγμα πλατεία Ταχρίρ”. Η λογική του ηγεμονικού μπλοκ είναι εξαιρετικά δόκιμη. Όπως φαίνεται στην Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Ισπανία και τώρα στην Ελλάδα είναι πρώτον μία λογική ηγεμονικού μπλοκ χωρίς ηγέτη και δεύτερον μία βαθύτατη εκ των πραγμάτων κριτική της λογικής αντιπροσώπευσης. Της λογικής, δηλαδή, που μας έλεγε, και στο επίπεδο των δημοκρατικών θεσμών αλλά και στο επίπεδο της αριστεράς, ότι υπάρχει αντιπροσώπευση και αντικατάσταση του λαού από το κόμμα, του κόμματος από την ηγετική ομάδα και της ηγετικής ομάδας από τον ηγέτη. Δηλαδή μία σειρά αντικαταστάσεων και μεταθέσεων που καταλήγουν τελικά στην αρχή του ενός. Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή είναι μία έμπρακτη κριτική αυτής της λογικής της αντικατάστασης. Και αυτό, νομίζω, είναι το πιο χαρακτηριστικό αυτού του πράγματος.


Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των “πλατειών”;
Το κύριο χαρακτηριστικό που εμφανίζεται σε αυτές της εκδηλώσεις είναι το πλήθος, ούτε ο λαός ούτε το έθνος. Η έννοια του λαού φτιάχνεται είτε μέσα από το δίκαιο με την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας που εμφανίζεται στα πρώιμα νεωτερικά συντάγματα είτε μέσα από την ιδεολογία με την έννοια της λαϊκής εξουσίας. Η έννοια του έθνους φτιάχνεται μέσα από μία πολιτισμική παράδοση και ιστορία. Το πλήθος είναι μία υλική οντότητα που είτε απαιτεί κάτι είτε αρχίζει να λειτουργεί και να μετατρέπεται σε θεωρητικό υποκείμενο. Είναι ένα σύνολο, δηλαδή, ανθρώπων που βρίσκονται κάποια στιγμή χωρίς καμία αντιπροσώπευση ή κάποια μονήρη κομματική αποκλειστική ιδεολογία να τους εκφράζει. Η διαφορά του πλήθους από το λαό και το έθνος είναι ότι δεν μπορεί εύκολα να ενοποιηθεί. Ενοποιείται μόνο στη δράση του. Όταν, δηλαδή, μία σειρά ανθρώπων μοναδικών στη διαφορετικότητά τους βρίσκονται μαζί αποκτούν μία δυναμική μιας πολιτικής επιθυμίας που δημιουργείται εκείνη τη στιγμή που βρίσκονται. Ό,τι είχε συμβεί πριν και ό,τι συμβεί μετά κατά κάποιο τρόπο μπαίνει σε παρένθεση. Είναι ένα υποκείμενο που φτιάχνεται και διαλύεται μέσα σε μια προσωρινότητα της συνεύρεσης των διαφορετικών ανθρώπων, που η ατομική επιθυμία γίνεται επιθυμία του πλήθους και αυτή μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Μπορεί καταρχάς να κάνει επανάσταση. Όπως ξέρουμε, όλες οι μεγάλες επαναστάσεις είχαν το πλήθος. Βέβαια, ταυτόχρονα μερικές από αυτές είχαν τα κόμματα, τις πρωτοπορίες. Αλλά είναι η υλική παρουσία του πλήθους -που δεν έχει κοινές καταβολές και πιθανόν ούτε κοινούς στόχους- που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αυτό είναι ένα “μαγικό” από τη στιγμή που διαφορετικοί άνθρωποι βρίσκονται μαζί και αρχίζουν να έχουν κάτι κοινό.


Ποιες είναι οι βασικές στρατηγικές της περιόδου;
Μέχρι στιγμής οι βασικές πολιτικές αναλύσεις και στρατηγικές στην Ελλάδα γύρω από την αντιμετώπιση του μνημονίου, της κρίσης και της καταστροφής του κοινωνικού ιστού -που πρόκειται να επιταχύνει σημαντικά και να αλλάξει πια και εμφανώς την ισορροπία ανάμεσα στις ελίτ και το λαϊκό πόλο- ήταν δύο. Η πρώτη ήταν αυτή που προσπάθησε και ο Παπανδρέου στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών. Μία συμμαχία συναίνεσης που θα έρχεται από τα πάνω στη λογική της αντιπροσώπευσης και ελπίζει ότι ο κόσμος που ακολουθεί (είτε είναι μέλος είτε συμπαθών) θα συνταχθεί. Η δεύτερη μεγάλη, υποτίθεται και εναλλακτική, λογική είναι η λογική του “Μετώπου”, του ηγεμονικού μπλοκ. Αυτή η λογική αναγνωρίζει ότι για να μπορέσεις να έχεις μία κάποια επιτυχία σε μία τεράστια πολιτική σύγκρουση που θα καθορίσει το μέλλον μίας χώρας για δεκαετίες, πρέπει να αναγνωρίσεις ότι δεν μπορείς να αποφύγεις τις συγκρούσεις. Επομένως, για να δημιουργήσεις το λαϊκό πόλο, επιλέγεις μία κεντρική αντίφαση, μία κεντρική ρωγμή στον κοινωνικό χώρο, η οποία θεωρείς ότι έχει τις μεγαλύτερες επιπτώσεις για όλη την κοινωνία και προσπαθείς να την προωθήσεις σαν τον κεντρικό πόλο αντίφασης και σύγκρουσης και επομένως να δημιουργήσεις μία συμμαχία γύρω από αυτή, έτσι ώστε ο κόσμος να τον αποδεχτεί σαν προσωρινά πιο σημαντική από τα απολύτως περιφερειακά συμφέροντα και έτσι να οργανωθεί προς τη λογική μιας κεντρικής σύγκρουσης. Η λογική του “Μετώπου” το έβαζε αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπόρεσε να βρει αυτή την κεντρική αντίφαση γύρω από την οποία θα οργανωνόταν μία μη παραταξιακή συμμαχία κεντρικής σύγκρουσης.


Ποια είναι τα στοιχεία αυτής της κεντρικής αντίφασης;
Τρία μόνο θα μπορούσαν να είχαν παίξει αυτό το ρόλο. Το ένα είναι η οικονομική εξαθλίωση και η διάλυση του κοινωνικού ιστού. Η επίθεση, δηλαδή, στο μνημόνιο επειδή ακριβώς προβλέπει συγκεκριμένα μέτρα με συγκεκριμένα αποτελέσματα. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι κολλάει πάντα στα οικονομικά συμφέροντα των επιμέρους τάξεων, συμφερόντων, επαγγελμάτων... Έπρεπε, λοιπόν, να συνδυαστεί. Το λάθος ήταν ότι δεν συνδυάστηκε με την έννοια της κυριαρχίας. Όπως λέει ο Καρλ Σμιθ “κυρίαρχος είναι αυτός που μπορεί να αναστείλει την εφαρμογή του νόμου και να εισάγει την κατάσταση ανάγκης”. Έχουμε αυτή ακριβώς την κατάσταση στην Ελλάδα. Την αναστολή της κανονιστικότητας και νομιμότητας του ελληνικού κοινωνικού κράτους και την εισαγωγή κατάστασης έκτακτης ανάγκης από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Εμφανίστηκε, λοιπόν, η Ελλάδα σε μία πολύ ενδιαφέρουσα και παράδοξη κατάσταση. Ότι είμαστε μία νεοαποικιακή ή μεταποικιοκρατική κατάσταση χωρίς να έχουμε περάσει αποικιοκρατία. Τώρα, μία τρίτη λογική αρχίζει να εμφανίζεται στις πλατείες της Ελλάδας που απομακρύνεται από τις δύο προηγούμενες (κομματικές συμμαχίες και ηγεμονικό μπλοκ) και πηγαίνει στις πλατείες χωρίς αντιπροσώπευση.


Πώς αντιμετωπίζει η αριστερά αυτό το φαινόμενο;
Μερικές θεωρητικές αναλύσεις της αριστεράς έχουν μείνει ελαφρώς πίσω. Στο χώρο της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής υπήρχε ένας νέος τρόπος οργάνωσης, αυτό που θα ονομάζαμε βιοπολιτική. Μία εξαιρετικά σημαντική, δηλαδή, παρέμβαση της εξουσίας που προσπαθεί πια να ελέγχει συμπεριφορές. Δεν ενδιαφέρεται τόσο για τον έλεγχο ιδεών και ιδεολογιών. Στο μέτρο που εγώ εντάσσομαι από πλευράς συμπεριφορών (στον τρόπο με τον οποίο εργάζομαι, καταναλώνω, νιώθω υπόχρεος για την οικογένειά μου κ.λπ.). Οι ιδεολογικές και προσωπικές επιλογές εμφανίζονται πολύ πιο ολοκληρωμένες από την περίοδο του κλασικού καπιταλισμού, ο οποίος στηριζόταν στην Ελλάδα στην εξαγωγή υπεραξίας. Αυτό, από τη μία πλευρά οδηγεί στην υποβάθμιση της διαμεσολάβησης, την οποία οι πολιτικοί και τα κόμματα εξασκούσαν ανάμεσα στην κοινωνία, την οικονομία και την κρατική εξουσία και οδηγεί στην κρίση της αντιπροσώπευσης που λέγαμε προηγούμενα. Αυτή η δύναμη, όμως, του συστήματος είναι και η αχίλλειος φτέρνα του. Διότι αυτός που αρχίζει να ασχολείται με το σώμα του, τις υποχρεώσεις του, δεν ενδιαφέρεται για τα κοινά, έχει απόλυτη και άνιση σχέση με την οικονομία, πολύ πιο εύκολα και χωρίς διαμεσολαβήσεις μπορεί να έρθει σε αντίσταση. Να φύγει, δηλαδή, έστω και προσωρινά από το σύστημα αυτό. Διότι ενώ ο κλασικός καπιταλισμός δημιουργεί εμπορεύματα προς κυκλοφορία και κατανάλωση, σήμερα το βιοπολιτικό σύστημα, παράλληλα με τη δημιουργία εμπορευμάτων και την οικονομική αναπαραγωγή, παράγει υποκείμενα τα οποία αποδέχονται αυτόν τον ολοκληρωμένο τρόπο οικονομικής, κοινωνικής και ιδεολογικής λειτουργίας, τα οποία υπακούν απόλυτα τις επιλογές του συστήματος.


Η ελπίδα;
Ο βασικός στόχος του συστήματος είναι η δημιουργία υποκειμένων υπάκουων και έτσι όταν αυτά τα υποκείμενα βγαίνουν στο Σύνταγμα, αυτό που κάνουν καταρχάς είναι ότι αφαιρούν τη νομιμοποίηση και περιορίζουν τη διακυβέρνηση των σωμάτων. Αυτό δημιουργεί αυτή τη στιγμή και τη μεγαλύτερη ελπίδα. Από τη μία πλευρά η δυνατότητα του πλήθους να γίνει πολιτικό υποκείμενο επιθυμίας που θα φέρει το πολιτικό σύστημα σε μία αδυναμία και από την άλλη το κάθε μέρος του πλήθους που προσωρινά αποσύρεται από το σύστημα νομιμοποίησης που δουλεύει σήμερα ο βιοπολιτικός νεοφιλελευθερισμός.


Και οι αιτιάσεις;
Το να λες “όχι”, “φτάνει πια”, “δεν δέχομαι τίποτε άλλο”, “δεν αποδέχομαι την υποχρέωση να σε υπακούω”... όχι μόνο είναι πολιτικό αλλά είναι η βάση της κλασικής αριστερής πολιτικής. Η άρνηση είναι πάντα το πρώτο βήμα στη λογική της ανώτερης σύνθεσης. Σήμερα μπορεί να είναι όχι μόνο απαραίτητη αλλά πιθανά και το τελικό βήμα. Η ολοκλήρωση που λέγαμε πριν στηρίζεται στην αποχώρηση. Η άρνηση, λοιπόν, έχει από μόνη της πολύ μεγαλύτερη πολιτική, ριζοσπαστική και επαναστατική σημασία σήμερα από ό,τι είχε παλιά.

“Αφήστε τους να εκτονωθούν όσο δεν μας ενοχλούν”

youpayyourcrisis

Γιαννης Παπαιωάννου

Το πολιτικό σύστημα αποφάσισε να αγνοήσει την μεγάλη χθεσινή διαδήλωση

-ακολουθούντας την Ισπανική στρατηγική της κυβέρνησης Θαπατέρο-

και να συνεχίσει  αμέριμνο να σώζει την χώρα.

Το “Αφήστε τους να εκτονωθούν όσο δεν μας ενοχλούν” είναι η γραμμή…

και απο εκεί και πέρα  κομματική επίσημη αδιαφορία. Καμία κουβέντα για το φαινόμενο…

Από σήμερα θα δούμε μονό φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και μια έντονη προβολή έως υπερπροβολή του χυλού των αιτημάτων,

του απροσδιορίστου των ιδεών και της πληθώρας των αμέτρητων μικρών ηγετών του..

Στο μεσοδιάστημα θα ψηφιστούν μεσοπρόθεσμο, νέο μνημόνιο και θα οι νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων μέσω της φορολογίας,

καθώς ο κόσμος θα έχει στραμμένο το μυαλό του στην μικρή ατομική του αγανάκτηση.

Η ποιοτική διαφορά είναι ότι πλέον ο συλλογικός κοινωνικός αυτοματισμός δεν λειτουργεί και έχουμε περάσει σε ατομικό ανακλαστικό αυτοματισμό.

Μια κυρίαρχη συμεριφορά του στυλ: Δεν κοιτώ το διπλανό μου, αρνούμαι την επικοινωνία και την ταύτιση,  κοιτώ μπροστά και βρίζω…
και με κουράζουν αυτοί που μιλούν πολύ στα μεγάφωνα…
μοιάζουν πολιτικοί…

Καταλήγουμε στην συλλογική μούντζα για να φύγει όλα αυτό από πάνω μας και να μην κάψουμε φλάντζες.

Όσο και εάν φαίνεται κουλό στο σύνταγμα μαζεύονται σκόρπια τα μόρια μιας κοινωνίας που διαλύθηκε και όλων των συλλογικοτήτων που εκφυλίστηκαν

και στα όποια απουσιάζει δραματικά ο “εγκέφαλος”.  Η ιδέα… Το στοιχείο που θα τα βάλει σε τάξη και θα δώσει ειρμό και ζωή στο όλο εγχείρημα.

 Το εκλογές και αντιμνημόνιο  ως αίτημα δεν είναι κάτι νέο ή φρέσκο καθώς μπορεί να το πει και ο Σαμαράς όποτε θέλει.

Το εκλογές και αντιμνημόνιο δεν είναι ρήξη με το παρελθόν αλλά με το παρόν και  ίσως κάποια  πρόσωπα. Το εκλογές και αντιμνημόνιο οδηγεί τον Παπανδρέου στο ελικόπτερο με τους δικούς του…

και την ΝΔ στην εξουσία  για  μια δόση απο τα ίδια.

Απουσιάζει το νέο αίτημα. Η νέα αφήγηση για την πορεία της χώρας.  Το νέο Όραμα.

Κάτι που αν δεν μπορούν να  δώσουν τότε, μάλλον  απουσιάζει και  η νέα ηγεσία.

Το μόνο που μπορεί να συμβεί  χωρίς τα παραπάνω είναι:

• Να εκφυλιστούν και διαλυθούν
• Να χωριστούν σε δύο-σε τρία  ρεύματα εφόσον υπάρξουν  νέες ιδέες η επανακαθοριστούν και τονιστούν  οι παλιές. Όμως μάλλον τις αποφεύγουν.
• Ή  τρίτον να τυφλωθούν από μίσος μεταβαλλόμενοι σε όχλο.

Όλα  είναι μεταβολή = κίνηση  και ειναι γοητευτικό να τα  περιγράφεις.  Είναι Ιστορία.

Το Σύνταγμα και η επόμενη μέρα

cynical

Με τόσο κόσμο για μέρες στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες της χώρας, είναι φανερό ότι το ζήτημα από κατά κύριο λόγο οικονομικό, όπως το προσλαμβάναμε τον προηγούμενο καιρό, ψιλοκοσκινίζοντας τη βιωσιμότητα των διαφόρων εναλλακτικών λύσεων, έχει ανακηρυχθεί σε πολιτικό.

Και τούτο γιατί τα περιθώρια έχουν υπερβολικά στενέψει. Όπως λένε και οι FT σήμερα, δεν υπάρχει soft λύση για την Αθήνα. Το χρέος δεν είναι βιώσιμο, είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί και όποια απόφαση και να ληφθεί τον Ιούνιο δεν θα κάνει τίποτα παραπάνω από μια τρύπα στο νερό. Δηλαδή, το πρόβλημα εξυπηρέτησης του χρέους θα ξαναεμφανιστεί εντονότερο λίγους μήνες μετά, μετά την πρόσκαιρη ευφορία της κυβέρνησης, και αφού τελειώσουν τα μπάνια του λαού. Το δίλημμα που βάζει ο Münchau είναι ή η ΕΕ να βάλει βαθιά το χέρι στη τσέπη και να συνεχίζει να ρίχνει ρευστό σε ένα τρύπιο κουβά, με την ελπίδα ότι κάποτε η τρύπα θα κλείσει, ή η Ελλάδα να προχωρήσει σε ένα ξεγυρισμένο κούρεμα στο 50%-70% της τιμής των ομολόγων, ή σε μια γενναία διαγραφή του χρέους. Είτε με το ένα, είτε με το άλλο κάποιοι θα μείνουν πολύ δυσαρεστημένοι.

Για να υπάρξει ανάπτυξη, πάλι τα περιθώρια είναι υπερβολικά στενά. Δύο είναι πάλι οι λύσεις, αμφότερες κοφτερές, σαν καλοακονισμένο μαχαίρι: διάσπαση της ευρωζώνης με τη δημιουργία ενός γερμανικού πυρήνα, έξοδος από το ευρώ, και υποτίμηση του νέου νομίσματος για την Ελλάδα, ή πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Διαλέχτε και παίρνετε.

Κι ο χρόνος κυλάει. Η κυβέρνηση έχει χάσει το πηδάλιο, και φλερτάρει με τις πιο απονενοημένες κινήσεις, όπως ολοκληρωτική εκκαθάριση της επιχείρησης Hellas LTD, από την οποία πάλι το χρέος δεν πρόκειται να κερδίσει ούτε πόντο, ή ολίσθηση σε ολιγαρχικές πολιτικές λύσεις, όπως φαίνεται από το φλερτ με κυβέρνηση τεχνοκρατών (δλδ ακόμα περισσότερο νεοφιλελεύθερων και αυτοκτονικών πολιτικών απ’ ό,τι σήμερα), ή από την Παγκάλειας έμπνευσης πραξικοπηματική αλλαγή του εκλογικού νόμου ώστε το κόμμα του 1% να μπορεί να εξασφαλίζει 151 τουλάχιστον βουλευτές, κι αυτό περισσότερο από γενναιοδωρία, μιας και τίποτε δεν θα εμπόδιζε τον νομοθέτη να τού δώριζε και τους 300. Τσιγκουνιές θα κάνουμε τώρα;

Κι ερχόμαστε στο διαταύτα, για το οποίο και κατέβηκε αυθόρμητα, συνειδητά ή ασυνείδητα ο κόσμος στο Σύνταγμα. Κι εδώ βρίσκεται το μεγάλο πολιτικό αδιέξοδο. Για όσους θέλουν να δουν μόνο την αγανάκτηση που αυτό το ετερόκλητο πλήθος εκφράζει, παρακάμπτουν το γεγονός ότι κανένας δεν αποφασίζει να εκφράσει δημόσια την αγανάκτησή του, (θα μπορούσε να συνέχιζε να το κάνει και κατά μόνας, όπως συνέβαινε και μέχρι τώρα), αν ενδόμυχα δεν ζητάει αυτή η αγανάκτηση να μετατραπεί σε όχημα αλλαγής. Η κατεύθυνση της αλλαγής ως ένα βαθμό είναι ενιαία και την ενστερνίζεται τόσο ο κόσμος της πάνω μεριάς της πλατείας μπροστά στη βουλή, όσο και ο κόσμος της γούβας γύρω από το σιντριβάνι. Ας μην γελιόμαστε, το Σύνταγμα δεν είναι ένα, αλλά δυο, χωρίς να θέλω επί του παρόντος να περιγράψω τις φυλές με λεπτότερες γραμμές, συμβάλλοντας έτσι περισσότερο στον διαχωρισμό και τη διάσπαση. Το αίτημα όμως είναι σαφές: πτώση της κυβέρνησης και κατάργηση του μνημονίου. Ως εδώ καλά. Τουλάχιστον υπάρχει κοινή συνισταμένη, η οποία όμως και κινδυνεύει να χαθεί αν δεν υπάρξει ανάμιξη και διάθεση ανταλλαγής αμοιβαίων επισκέψεων μεταξύ των «πάνω» και των «κάτω».

Αλλαγή όμως από ποιον; Μπορεί ένα ετερόκλητο πλήθος να δρομολογήσει αλλαγές, όταν μάλιστα θέτει σαν όρο αδιαπραγμάτευτο τον αποκλεισμό κάθε υπάρχουσας πολιτικής δύναμης από τις τάξεις του; Κι αν ως προς αυτό, καλά κάνει, δεδομένης της διάχυτης δυσπιστίας και του μακροχρόνιου «μη έντιμου» βίου των κομμάτων, όχι κατ’ ανάγκην λόγω διαπλοκής, που δεν αφορά τουλάχιστον τα κόμματα της αριστεράς, αλλά εξ αιτίας της απουσίας τους από τον καθημερινό βίο των ανθρώπων, μπορεί το καθήκον της πολιτικής αλλαγής να το φέρουν εις πέρας οι καθημερινές λαϊκές συνελεύσεις των 9 μμ; Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά ακόμα.

Όσο μπορώ να κρίνω, και με τα σημερινά δεδομένα, θα έλεγα ότι το πλήθος που συγκεντρώνεται καθημερινά στο Σύνταγμα θα μπορούσε όντως να επιφέρει πτώση της κυβέρνησης, αν συνέχιζε να προσέρχεται με την ίδια επιμονή, ορμή και όγκο. Για πόσο όμως καιρό ακόμα; Είναι σίγουρο, ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ανοχής, που όπου νάναι εξαντλείται, η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να το διαβάλει, κι αν δεν το κατορθώσει, θα το διαλύσει δια της βίας. Η ζωή όπως την είδαμε τις τελευταίες μέρες στο Σύνταγμα, έχει ημερομηνία λήξης. Κι γιαυτό πρέπει να αρχίζουμε να βάζουμε από τώρα στις καθημερινές συνελεύσεις τον τρόπο δράσης την επόμενη μέρα. Όχι, ότι υπάρχει και ιδιαίτερος καιρός μπροστά μας.

Indignados και αριστερά: Χαμένοι στη μετάφραση;

βαθύ κόκκινο

«Η γυναίκα, είναι σαν τη μετάφραση: όταν είναι ωραία, δεν είναι πιστή, κι όταν είναι πιστή, δεν είναι ωραία!», έλεγε το παλιό αντιδραστικό ανέκδοτο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το «αγανακτισμένοι πολίτες» ούτε ωραία ούτε πιστή μετάφραση είναι. Το κράμα θυμού, οργής και αξιοπρέπειας που σηματοδοτεί στα ισπανικά το indignados, σε καμιά περίπτωση δεν αποδίδεται από το ιστορικά κακόηχο «αγανακτισμένοι πολίτες» και το αλγεινό πολιτικό φορτίο που κουβαλάει στην Ελλάδα.

Αρκετοί λόγοι αρχικά απωθούν αγωνιστές  μεγαλύτερης αλλά και μικρότερης ηλικίας. Πρώτα – πρώτα ο εναγκαλισμός και η αποθέωση από τα ΜΜΕ. Παράλληλα βέβαια με τη διαστρέβλωση και τον ευνουχισμό κάθε εξεγερσιακού περιεχομένου των κινητοποιήσεων. Έφτασαν να μας πουν από γνωστό ραδιοσταθμό, ότι οι κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα έχουν σαν περιεχόμενο τη στήριξη των μέτρων(!), ενόψει της απειλής εξόδου από το ευρώ! Λάθος πρώτο, λοιπόν, που πρέπει ν’ αποφεύγουν οι αριστεροί: να εκχωρείς την πληροφόρησή σου για τα τεκταινόμενα στον Καψή, τον Πρετεντέρη και τον Ψυχάρη. Εκεί είναι η πλατεία…

Επιφυλακτικότητα έπειτα, καθώς οι πρώτοι που ξεκίνησαν την παρουσία στο Σύνταγμα από την Κυριακή το βράδυ είναι οι ακροδεξιάς κοπής 300 Έλληνες. Επιφυλακτικότητα ακόμη στην αποθέωση του facebook και του twitter. Το υγιές ανακλαστικό της αντίθεσης στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και την ξεπουλημένη ΓΣΣΕ, τα μέσα προσπαθούν να το στρέψουν κατά της οργανωμένης πάλης, της διαδήλωσης, της συγκροτημένης αντίστασης και του αγώνα γενικά.
Το αρχικό μάγκωμα της Τετάρτης από κάποιες πρώτες τοποθετήσεις στη συνέλευση, γρήγορα ξεπεράστηκε. Πρώτα- πρώτα υπήρχαν χιλιάδες διαδηλωτές (περί αυτού πρόκειται και όχι περί τουΐτερς…) που δεν πήραν καν χαμπάρι ότι γίνεται συνέλευση κάτω στην πλατεία. Άλλωστε γρήγορα, όσο πέρναγαν οι ώρες, το αρχικό κλίμα ανεστράφη. Στο κάτω- κάτω στις λιτές ανακοινώσεις της συνέλευσης τα πράγματα λέγονται πιο καθαρά με τ’ όνομά τους απ’ ό, τι ενίοτε σε μαραθώνιες διαπραγματεύσεις μεταξύ ομάδων της αριστεράς:

«Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.

Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.


Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!»  

Δεν πρόκειται λοιπόν για  προσομοίωση σε υπολογιστή. Η εισβολή μαζών στο προσκήνιο συμπυκνώνει όλα όσα προηγήθηκαν, όλους τους αγώνες της προηγούμενης περιόδου. Υπάρχει εδώ η συνέχεια της 5ης Μάη, υπάρχει η οργή για τον διαδηλωτή που από το πανό της συνέλευσης βρέθηκε στην εντατική, για το διαδηλωτή που έχασε τη σπλήνα του από τα δολοφονικά χτυπήματα των μπάτσων και τα μέσα το κάνανε γαργάρα. Δεν προκύπτουν από παρθενογένεση τέτοιες λαϊκές κινητοποιήσεις, ούτε βέβαια από πληκτρολόγια. Όσο και να χτυπάει τα πλήκτρα του λαπ-τοπ του ο Παναγόπουλος, δε θα μπορέσει να μαζέψει το ένα εκατοστό απ’ τους διαδηλωτές του Συντάγματος. Και, με την ευκαιρία, επισφραγίστηκε πια ότι σεχταριστής είναι πλέον όποιος είναι με τη ΓΣΣΕ και όχι το αντίθετο.

Ορισμένοι αποδίδουν το ξέσπασμα στο εθνικό φιλότιμο που μας έθιξαν οι Ισπανοί. Με τη σειρά μας κι εμείς .. «τη λέμε» στους Γάλλους. Όμως οι κινητοποιήσεις δε συμβαίνουν εν κενώ, αυτά είναι παράπλευρα ευτράπελα.

Πριν από 30 τόσα χρόνια, ο Νοέμβρης εκείνος, ξεκίνησε με πολύ πιο άσχημες και αντιδραστικές προδιαγραφές: από μια κινητοποίηση "συντεχνιακού" χαρακτήρα φοιτητών του Πολυτεχνείου επειδή οι υπομηχανικοί του "Μικρού Πολυτεχνείου" όπως λέγονταν τότε τα μετέπειτα ΚΑΤΕΕ τους έπαιρναν κάποια επαγγελματικά δικαιώματα. Υπήρξαν όμως δυο μεγάλες προϋποθέσεις για να μετατραπεί στη μεγαλειώδη εξέγερση που ακόμη δεν έχει καταφέρει να ξεριζώσει από τη συλλογική μνήμη η αστική τάξη:
1/ Η διάχυτη ωρίμανση πλατειά στον κόσμο του αισθήματος ότι "δεν πάει άλλο" και
2/ Η πολιτική παρέμβαση των δυνάμεων της αριστεράς στην πολλαπλότητά της, που ακαριαία, σε χρόνο μηδέν, βρήκε τους δρόμους για κοινή δράση.

Στο σήμερα λοιπόν: έχει πια ωριμάσει η αίσθηση πως "δεν πάει άλλο". Παράξενο δεν είναι αυτό που γίνεται, το παράδοξο είναι πώς άργησε τόσο… όλοι περίμεναν "κάποιος να σφυρίξει την έναρξη"... Κάποιοι διεκδικούν το "εναρκτήριο λάκτισμα". Κάποιοι ετοιμάζουν ήδη τις γραφίδες και τους κονδυλοφόρους τους για να αναλύσουν εκ των υστέρων κοινωνιολογικά το φαινόμενο.
Κομβικό όμως ζητούμενο είναι η προοπτική μετά την Κυριακή. Και εδώ δεν πρέπει αθέλητα, ο ελιτισμός των  αφ’ υψηλού αρνητών από αριστερά να συναντήσει τις ανομολόγητες προσδοκίες της κυβέρνησης και των ΜΜΕ…

Νίκος Ξηρουδάκης

Eικόνες σοκ στη Βαρκελώνη! Πυροβολούν τους `Aγανακτισμένους`! (pics+video) Ξυλοδαρμοί και πυροβολισμοί στη Βαρκελώνη για να "καθαριστεί" η πλατεία από τους "Αγανακτισμένους"!

Περισσότερα βίντεο
εδώ στο  Στοχασμός πολιτική

Eικόνες σοκ στη Βαρκελώνη! 

Πυροβολούν τους `Aγανακτισμένους`! (pics+video)

Ξυλοδαρμοί και πυροβολισμοί στη Βαρκελώνη 
για να "καθαριστεί" η πλατεία από τους "Αγανακτισμένους"!

 Αστυνομικοί, χρησιμοποιώντας σφαίρες από καουτσούκ και γκλομπς, προσπάθησαν να απομακρύνουν από την κεντρική πλατεία Catalonia της Βαρκελώνης τους διαδηλωτές, που διαμαρτύρονται εδώ και 12 μέρες! Οι κάμερες κατέγραψαν σκηνές άγριου ξυλοδαρμού, καθώς και διαδηλωτές να σύρονται βιαίως στο οδόστρωμα. Πάνω από 120 άτομα τραυματίστηκαν, ανάμεσά τους και 37 αστυνομικοί, λένε οι αρχές.

Οι αστυνομικοί βρέθηκαν εκεί γιατί εκτελούσαν εντολές να καθαρίσουν την πλατεία για πιθανούς εορτασμούς μετά τον τελικό του Champions League, αλλά και για να αποτραπούν τυχόν επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και οπαδών της Barcelona. Η κυβέρνηση δηλώνει πως ουδέποτε ζήτησε την επέμβαση της αστυνομίας με αυτόν τον τρόπο.
περισσότερα video:

Σύνταγμα, Κυριακή 29 Μαΐου.-Ο λαός της Αθήνας επιστρέφει στο δρόμο.

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ

Ο λαός της Αθήνας επιστρέφει στο δρόμο.

Τα λόγια περισσεύουν. Ο λαός έξω. Χωρίς αστυνομία, χωρίς στημένα επεισόδια, χωρίς φόβο. Με μια αγανάκτηση πραγματική και όχι κατασκευασμένη στις σελίδες του Facebook. Χιλιάδες. Μικροί και μεγάλοι. Σε ανοιχτή προς όλες τις κατευθύνσεις διαδικασία πολιτικής ενεργοποίησης. Κόμβος συνάντησης η άρνηση του μονοδρόμου του Μνημονίου και ένα αίτημα που δεν έχει ακόμα διατυπωθεί καθαρά για Δικαιοσύνη. Ισχυρό ρεύμα προς τη δημοκρατική οργάνωση του λαϊκού κινήματος σε αντιπαράθεση προς το σύστημα εξουσίας και τις εναλλακτικές λύσεις του αποτυπώνεται στη Λαϊκή Συνέλευση, το θεσμό που ξεπήδησε στην πλατεία Συντάγματος και τείνει να εξαπλωθεί.

Χθες το βράδι με 100000 κόσμο στο Σύνταγμα(φωτογραφίες)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ 29.05.2011 (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)

aganaktismenoi-thess.blogspot.com

Φωτογραφίες από τη σημερινή αυθόρμητη πορεία λόγω βροχής, πριν τη συνέλευση.

Άμστερνταμ η Ελλάδα;

καφενείο

Στην αποποινικοποίηση της χρήσης μαλακών, αλλά και σκληρών ναρκωτικών ουσιών προχωρά η κυβέρνηση, με ένα νομοσχέδιο το οποίο αναμένεται να φέρει αντιδράσεις. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχει επεξεργαστεί από την συσταθείσα από τον υπουργό Δικαιοσύνης νομοπαρασκευαστική επιτροπή και προβλέπει τη μη δίωξη του χρήστη, σε περίπτωση που αυτός συλληφθεί για κατοχή μικροποσοτήτων που δικαιολογείται για αποκλειστική χρήση.Σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα το παραπάνω θα ισχύει είτε πρόκειται για χασίς, είτε για κοκαΐνη, είτε για άλλα σκληρά ναρκωτικά.Οι προτάσεις της επιτροπής για την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών βρίσκονται ήδη στα χέρια του Χ. Καστανίδη ο οποίος τις επόμενες μέρες θα προβεί σε σχετικές ανακοινώσεις.«Οι ανακοινώσεις θα γίνουν σε συνέντευξη τύπου όταν το νομοσχέδιο είναι πλήρως έτοιμο και προς ψήφιση στη Βουλή», αναφέρουν συνεργάτες του υπουργού Δικαιοσύνης...




«Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου αποποινικοποιεί τη χρήση και την μικροπαραβατικότητα που πιθανόν συνοδεύει τον εξαρτημένο χρήστη», δηλώνει στην εφημερίδα η πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ, Μένη Μαλλιώρη και συμπληρώνει πως «όποιος προσαχθεί έχοντας στην κατοχή του οποιαδήποτε ουσία και βρεθεί εξαρτημένος χρήστης τότε δε θα συντρέχουν λόγοι σύλληψης».


Σύμφωνα πάντα με την πρόεδρο του ΟΚΑΝΑ η επιτροπή ομόφωνα απεφάνθη και εισηγείται στον υπουργό Υγείας, ότι πρέπει τα ναρκωτικά να αντιμετωπιστούν το ίδιο απ’ όλους τους φορείς και δη από τη δικαιοσύνη, καθώς έρευνες απέδειξαν ότι οι ποινές των δικαστηρίων για κατοχή και χρήση αλλάζουν δραματικά από πόλη σε πόλη.


Παράλληλα η Μ. Μαλλιώρη ανακοίνωσε τη λειτουργία 17 μονάδων του ΟΚΑΝΑ μέσα στα νοσοκομεία για τη χορήγηση υποκατάστατων ουσιών, εκ των όποιων οι δύο θα είναι στη Θεσσαλονίκη.

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

Συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων

Επιτροπή σωματείων, κινήσεων, συνελεύσεων

  

"Καλούμε όλο το λαό, τους εργαζόμενους, τη νεολαία να κατακλύσουν το Σύνταγμα και όλες τις πλατείες της χώρας. Προχωράμε σε καταλήψεις, διαδηλώσεις, επισχέσεις εργασίας, πρακτικές ανυπακοής."

 

 

 

Το νέο πακέτο «σοκ και δέους» κυβέρνησης-τρόικας-εργοδοσίας ήρθε να ομολογήσει με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο την αποτυχία της κυβερνητικής προπαγάνδας περί «προσωρινών θυσιών για την έξοδο από την κρίση» και να αποκαλύψει τον πραγματικό στόχο της επίθεσης: την πλήρη αναίρεση των εργασιακών δικαιωμάτων και την οριστική διαγραφή του τελευταίου ίχνους του κοινωνικού κράτους.

Παράλληλα, ξεπουλά με φαστ-τρακ διαδικασίες σε ξένο και ντόπιο κεφάλαιο το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και μαζί με αυτήν, τα δικαιώματα των εργαζόμενων, βάζοντας στο εκτελεστικό απόσπασμα βασικά κοινωνικά αγαθά όπως το φως και το νερό! Με μια πολιτική που έχει δημιουργήσει 1 εκατομμύριο ανέργους και τους αυξάνει συνεχώς, που εμπεδώνει την ανασφάλεια στις εργασιακές σχέσεις και απομυζά τα εισοδήματα των εργαζομένων, καταδικάζει πλατιά κοινωνικά στρώματα στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Μετατρέπουν την ελληνική κοινωνία σ’ ένα απέραντο πειραματικό εργαστήρι, ώστε να εξαπλώσουν τις ίδιες πρακτικές σε βάρος της μισθωτής εργασίας σε όλη την Ευρώπη.

Η συνταγή τους απέτυχε. Οδηγεί στην καταστροφή. Στο Μνημόνιο διαρκείας να αντιτάξουμε τον αγώνα διαρκείας. Η ανατροπή της βαρβαρότητας είναι το δικό μας χρέος. Εργαζόμενοι, άνεργοι, αγρότες, φοιτητές, μαθητές, καλλιτέχνες, διανοούμενοι να ξεσηκωθούμε ενάντια στη νέα «χούντα» κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Με την αποφασιστικότητα και την αλληλεγγύη μας μπορούμε να νικήσουμε. Με απεργιακό μπλακ-άουτ μπορούμε να διώξουμε κυβέρνηση, Τρόικα και τους υποστηριχτές τους!

Παλεύουμε για να γίνει άμεσα Πανελλαδική-Πανεργατική Πολιτική Απεργία: με το εργατικό κίνημα στο προσκήνιο να επιβληθούν οι ανάγκες των εργαζόμενων πάνω από τις απαιτήσεις των αγορών. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και τις ΔΕΚΟ ενάντια στο ξεπούλημα. Καλούμε όλο το λαό, τους εργαζόμενους, τη νεολαία να κατακλύσουν το Σύνταγμα και όλες τις πλατείες της χώρας. Προχωράμε σε καταλήψεις, διαδηλώσεις, επισχέσεις εργασίας, πρακτικές ανυπακοής. Στηρίζουμε τη δράση «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» στα νοσοκομεία την 1η Ιούνη. Καλούμε σε Συνελεύσεις στα σωματεία, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές. Κάθε χώρος δουλειάς, κάθε πλατεία να γίνει κέντρο αγώνα και ανυπακοής.

- ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ-ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ το χρέος τους!

- ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, Η ΤΡΟΪΚΑ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ.
- ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε.-ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩΣΥΜΦΩΝΟ.
- ΝΑ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΤΟΜΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ.

- ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΑΣΦΑΛΙΣΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

- ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΦΠΑ ΣΤΑ ΕΙΔΗ ΠΛΑΤΙΑΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΩΝ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.

Θέλω μια μέρα...-Η ουτοπία είναι η μόνη εφαρμόσιμη αλήθεια

Γιώργος Σαρρής

Θέλω μια μέρα ρε γαμώ το,θέλω μια μέρα να βγώ στο δρόμο και νάναι όλα αλλιώς.Να βαδίσω προς το κέντρο της πόλης και νάναι η πρώτη μέρα της ζωής και της άνοιξης.
Νάχει απεργία γενική κι όλοι νά' ρχονται με τα πόδια ή με επιταγμένα λεωφορεία που περνανε γεμάτα σημαίες και συνθήματα κι από μέσα ν'ακούγονται τραγούδια.
Θέλω οι άνθρωποι στο δρόμο ν' αγκαλιάζονται κι ας μήν ξέρουνε ο ένας τον άλλο.Να κοιτιούνται στα μάτια μ' ανοιχτή καρδιά, χωρίς φόβο, χωρίς ντροπές κι ενοχές, γυμνοί σαν παιδιά που ετοιμάζονται ν'αρχίσουνε παιχνίδι απ' την αρχή με μια κουρελόμπαλα!
Θέλω να δω την πόλη μου ξανά λουσμένη στον ήλιο και τα παιδιά να τρέχουν στις πλατείες αγκαλιά με τα πολύτιμά τους τίποτα, τις φαντασίες και τα θαύματά τους.
Ν' ακούσω γέλια από παντού,να δώ να σηκώνουν οι άνθρωποι ξανά κεφάλι στον ουρανό και να κοιτάνε κατάματα το γαλάζιο.
Να βγαίνουνε οι γέροι στην εξώπορτα, να χαιρετάνε και να λένε "Επιτέλους !Νάχα άλλα 10-20 χρονάκια να το δώ..."
Στο πεζοδρόμιο το μεσημέρι να μοιράζουν το φαΐ που μαγειρέψανε οι επιτροπές, με τ' αγροτικά προϊόντα που ήρθανε από τα χωριά πρωί-πρωί, κι ο καθένας να κουβαλάει μαζί του το κρασί του, την τσικουδιά , το κουράγιο και την πίστη του.
Η τηλεόραση νάναι κλειστή κι οι αστέρες της να ξαναμπαίνουν στη μαχητική δημοσιογραφία σαν αρχάριοι, με ρεπορτάζ για το πως θα πάμε στο αύριο η γιατί δεν περπατάει το θέμα με το τάδε νέο φάρμακο ή που κρύψανε τόσο πλούτο αυτοί που φύγανε τρέχοντας χτες.
Θέλω ν' ακούσω στο ραδιόφωνο καινούργιες μουσικές, αυτές που είχανε μείνει κλειδωμένες στα συρτάρια, από τα "παιδιά" τ' αληθινά του Θοδωράκη, του Χατζηδάκη του Τσιτσάνη και των άλλων ξεχασμένων που μας τα λέγανε παλιά.
Αλλά θέλω τώρα.Οχι μακροπρόθεσμα ...
Θέλω στις γωνιές να δώ χάρτες και πλάνα απλωμένα και τους εργάτες να σχεδιάζουν φωναχτά την παραγωγή των αυτοδιαχειριζόμενων εργοστάσιων που εγκαταλείψανε οι ληστές, αφού δεν ήτανε δικά τους.Να τσακώνονται,να διαφωνούν, να φωνάζουν, κι ύστερα να ενώνουνε χέρια και να γεμίζει η μέρα φως και ρεύμα.
Θέλω να γίνει ο κόσμος απλός, αλλά δικός μας.Χωρίς γυαλιστερά υπερκτίρια, γκλαμουράτα εμπορικά κέντρα και SUV 5000 κυβικών, αλλά με τα αναγκαία να υπάρχουνε για όλους!Και νάχει παντού βιβλία και χαρτιά, μολύβια, πληκτρολόγια κι οθόνες ανοιχτές στο αύριο , στο καινούργιο, στο αδοκίμαστο !
Και στα σχολεία να έρχονται ο Κολοκοτρώνης κι ο Μακρυγιάννης κι ύστερα ο Βάρναλης, ο Μπελογιάννης, ο Γλέζος κι ο Λαμπράκης και να κάνουν μαθήματα ελευθερίας κι ανεξαρτησίας.
Και ν' ανοίγουνε οι πόρτες τους γιά όλους και να πηγαίνουμε ξανά στην πρώτη δημοτικού να μάθουμε το καινούργιο αλφάβητο.Και με το Α κεφαλαίο να γράψουμε στον πίνακα την πρώτη λέξη ΑΓΑΠΗ.Γιατί "Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΑΜΕΣΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ" που έλεγε κι ο Μπρεχτ!
Κι οι ποιητές να μην έχουν πια με τι να κλάψουν κι απλά να αφήνουν την καρδιά τους κάτω, σα λαδιά να απλώνει και σαν έρωτας παντού.
Θέλω να γεμίσουνε οι δρόμοι κύκλους, να μπαίνουν όλοι στο χορό, ο ένας πάνω στον άλλο.Να σπρώχνονται, να σφίγγουνε χέρια και να πονάνε απ' τη χαρά.., και να λένε "Πιστεύουμε στο αδύνατο", "Μπορούμε" η "Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ".
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ!
Εδώ ειν'ο σπόρος εδώ και το χώμα.
Εδώ τα χέρια, τα μυαλά και τα κορμιά.
Εδώ μπροστά μπροστά ειναι η αγάπη,εδω κι η ανάγκη.
Εδώ οι εργάτες, οι αγρότες, οι επιστήμονες κι οι καλλιτέχνες.
Εδώ το φθινόπωρο, η ανοιξη , το καλοκαίρι κι ο χειμώνας πίσω να μακραίνει.
Εδώ ο σκοτεινός ουρανός, εδώ τ' αστέρια και τα φεγγάρια του, ο ήλιος κι οι πολύχρωμοι γαλαξίες.
Εδω η "αλγηδόνα" αλλά εδώ κι η "ευφροσύνη' που θάλεγε κι ο ποιητής.
Εδώ ο Θεός εδώ κι εμείς!Γιατί εκεί μέσα στο εμείς είναι κρυμμένος και δεν τονε βλέπουμε!

Κι ύστερα θέλω μόλις βραδιάσει, ν' ανάψουνε παντού οι φωτιές και να στηθούνε γλέντια.Ετσι με το τίποτα!Κι οι φοιτητές να συζητάνε στα Προπύλαια για το πιο ειναι το κυρίαρχο και πώς θα προχωρήσει το πράγμα.Και το κυρίαρχο να είναι εκεί μπροστά μας,στη στιγμή!Να πίνουνε όλοι να γλεντούν και να ερωτεύονται. Να παίζουνε οι μπάντες λαικά και ρόκ, και αυτοσχέδια χιπ-χοπ νά ακούγονται από γύρω.
Κι εγώ να πάρω την κιθάρα,να κάτσω κάτω στο τσιμέντο, να τραγουδάω ως το πρωί, μέχρι να κλείσουν οι φωνές και να τα λέμε τα τραγούδια με τα μάτια σαν τους τρελούς.
Κι ο Θεός αν υπάρχει, να στήνει αυτί και να χαίρεται, που βρήκαμε το δρόμο τελικά και δεν θάχουμε ανάγκη προσευχές για να βρισκόμαστε.
Αλλά είπαμε.Θέλω τώρα, όχι μακροπρόθεσμα τότε που όλοι θάμαστε νεκροί.Και τα μακροπρόθεσμα πλάνα και τις σωτηρίες τους ας τις βάλουν εκεί που ξέρουν επιτέλους.

Γράμμα από το Δουβλίνο (και μια σκέψη)

πιτσιρίκος
Αγαπητέ σύντροφε πιτσιρίκο,
Το κείμενο που ακολουθεί στάλθηκε και από εμάς εδώ στο Δουβλίνο ως δήλωση συμπαράστασης στους συνανθρώπους, συναγωνιστές στο Σύνταγμα αλλά θέλουμε να δει περισσότερο φως και να αναγνωστεί από περισσότερους συνανθρώπους που κατοικούν στην Ελλάδα. Για αυτό το σκοπό σε παρακαλώ να το δημοσιεύσεις στο blog σου. Ευχαριστούμε.

Αδέλφια, εκ μέρους της λαϊκής συνέλευσης του κινήματος «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα- Δουβλίνο, Ιρλανδία» που απαρτίζεται από συνανθρώπους από την Ισπανία, Ιρλανδία, Πακιστάν, Ουρουγουάη, Αργεντινή , Μεγάλη Βρετανία, Κίνα, Ιταλία, Πορτογαλία, Λιβύη, Αλβανία, Αρμενία, Η.Π.Α, Ουζμπεκιστάν, Γαλλία, Αϊτή, Σενεγάλη, Τουρκία, Αργεντινή, Χιλή κ.α.
Όλων των φύλων και σεξουαλικών προτιμήσεων. Όλων των θρησκευτικών πεποιθήσεων, άνεργοι και εργαζόμενοι, μαθητές, φοιτητές και συνταξιούχοι.
Απευθύνω σε εσάς, συνανθρώπους και συναγωνιστές, θερμό χαιρετισμό. Χωρίς τη σημαία κομμάτων και συνδικάτων, ενωμένοι στο αγώνα για ένα παγκόσμιο μέτωπο για την άμεση εκδημοκράτηση του πλανήτη μας, με πραγματική μη αντιπροσωπευτική δημοκρατία από όλους εμάς για όλους εμάς χωρίς μεσάζοντες, με σκοπό να πάρουμε τη διαχείριση της ζωής μας στα χέρια μας, κατά των κυβερνήσεων και των τοκογλύφων που ως τώρα αφήσαμε να διαφεντεύουν, υπολογίζοντας μας μόνο ως αριθμούς στατιστικών.
Η ζωή είναι ένας αγώνας, ας τον δώσουμε όλοι μαζί.
Κώστας Άλφα- ταχυδρόμος στα ιρλανδικά ταχυδρομεία- εκ μέρους της λαϊκής συνέλευσης του «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα», Δουβλίνο.
(Μια σκέψη για όσους παρευρέθηκαν στη χτεσινή λαϊκή συνέλευση στο Σύνταγμα. Ήμουν κι εγώ εκεί για πάρα πολλές ώρες, μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία. Στη συνέλευση συζητήθηκε -μεταξύ άλλων- και το θέμα των ΜΜΕ και της ενημέρωσης του κόσμου για τις θέσεις των διαδηλωτών. Χωρίς καμία διάθεση να κάνω κριτική στους ομιλητές -άλλωστε, υπήρξαν πολλές διαφορετικές γνώμες και ξεχωριστή ψηφοφορία για κάθε θέμα που τέθηκε-, τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά: Ο Κώστας Α. -από το Δουβλίνο- στέλνει σε έναν μπλόγκερ στην Ελλάδα ένα μέιλ. Ο μπλόγκερ ανεβάζει το μέιλ στο μπλογκ του, το διαβάζουν χιλιάδες άνθρωποι, ενώ, παράλληλα, το ποστ βρίσκεται στο blogroll χιλιάδων άλλων μπλογκ, και -επίσης- αναδημοσιεύεται από ένα μεγάλο αριθμό μπλογκ και σάιτ. Έτσι ενημερώνονται πολλές χιλιάδες άνθρωποι. Να παρατηρήσω λοιπόν πως είμαστε πια στην πέμπτη ημέρα των διαδηλώσεων στο Σύνταγμα και εγώ μέχρι τώρα δεν έχω λάβει ούτε ένα μέιλ από τους ανθρώπους της ομάδας Multimedia-Επικοινωνίας στο Σύνταγμα, για τις αποφάσεις και τις θέσεις της λαϊκής συνέλευσης – υποθέτω πως το ίδιο ισχύει και με τα υπόλοιπα μπλογκ. Δεν αρκεί να κατηγορείς τα καθεστωτικά ΜΜΕ για τον τρόπο που παρουσιάζουν τις διαδηλώσεις στο Σύνταγμα – πρέπει να βρίσκεις τρόπο να ενημερώνεις τον κόσμο για τις θέσεις σου. Ο Κώστας Α. από το Δουβλίνο τον βρήκε, χωρίς να γίνει συνέλευση. Η σκέψη πως όλοι θα ενημερώνονται από το πολύ ωραίο σάιτ της Λαϊκής Συνέλευσης στο Σύνταγμα μου φαίνεται πολύ αισιόδοξη. Μακάρι. Αυτά τα έγραψα με πολύ θετική διάθεση και ίσως βοηθήσουν στην επικοινωνία.)
Το σάιτ του «Άμεση Δημοκρατία Τώρα!» – που είναι πολύ όμορφο, πολύ ενημερωτικό και έχει κατακλυστεί από επισκέπτες- εδώ.

ACTIVE MEMBER - ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ

Επιστολή συμπαράστασης στις πλατείες από τον Μίκη Θεοδωράκη

ΤΑ ΝΕΑ

Τη συμπαράστασή του στο κίνημα των «Αγανακτισμένων» εκφράζει με επιστολή του ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο Μίκης Θεοδωράκης χαιρετίζει την πρωτοβουλία και ζητά «να φύγει η κυβέρνηση της ντροπής και όλο το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίστηκε δημόσια αξιώματα, καταστρέφοντας, λεηλατώντας και υποδουλώνοντας την Ελλάδα».

Η επιστολή του κ. Θεοδωράκη έχει ως εξής:

«Χαιρετίζουμε τους δεκάδες, ίσως εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, κυρίως νέους μας, που μαζεύτηκαν στις πλατείες όλων των μεγάλων πόλεων, διαδηλώνοντας την αγανάκτησή τους για το Μνημόνιο-μνημόσυνο, ζητώντας να φύγει η κυβέρνηση της ντροπής και όλο το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίστηκε δημόσια αξιώματα, καταστρέφοντας, λεηλατώντας και υποδουλώνοντας την Ελλάδα. Η θέση όλων αυτών δεν είναι στη Βουλή, είναι στη φυλακή. Χαιρετίζουμε τις πρώτες Γενικές Συνελεύσεις που πραγματοποιούνται στο κέντρο των πόλεών μας, τον άμεσο δημοκρατικό χαρακτήρα που πασχίζει να ανακαλύψει το πρωτοφανέρωτο κίνημα των νέων μας.
» Χαιρετίζουμε τους εργαζόμενους των δημόσιων επιχειρήσεων, που άρχισαν από χτες διαδηλώσεις, απεργίες και καταλήψεις, υπερασπιζόμενοι το κράτος μας, που χρειάζεται απελπιστικά, όχι την κατεδάφιση που προγραμματίζει το ΔΝΤ, αλλά τη ριζική του βελτίωση και μεταρρύθμιση.
» Με τις κινητοποιήσεις τους, οι εργαζόμενοι του Ταμιευτηρίου, της ΔΕΗ, του ΟΠΑΠ υπερασπίζονται τη δική μας περιουσία, την περιουσία του ελληνικού λαού, που επιχειρούν τώρα να λεηλατήσουν οι ξένες τράπεζες, μέσω μιας κυβέρνησης-μαριονέτας τους στην Αθήνα.
» Ο παραδειγματικά ειρηνικός χαρακτήρας των διαδηλώσεων απέδειξε ότι όταν η αστυνομία και οι προβοκάτορες δεν έχουν πάρει εντολή να επέμβουν, δεν ανοίγει μύτη. Καλούμε τους Έλληνες αστυνομικούς να μη δεχτούν να γίνουν τα όργανα των σκοτεινών δυνάμεων που θα θελήσουν ασφαλώς, σε κάποια στιγμή, να ματοκυλίσουν τους νέους μας και τους εργαζόμενους.
» Η θέση τους, το καθήκον τους και το συμφέρον τους είναι στο πλευρό του ελληνικού λαού, της ειρηνικής του διαμαρτυρίας και διεκδίκησης, είναι στο πλευρό της Ελλάδας και όχι στων ξένων δυνάμεων που υπαγορεύουν στη σημερινή κυβέρνηση την πολιτική της.
» Ένα χρόνο μετά την ψήφιση του Μνημονίου, και οι πέτρες ακόμα ομολογούν την αποτυχία του. Μετά από αυτή την εμπειρία δεν δικαιολογείται πλέον καμιά αυταπάτη. Ο δρόμος που πήρε και συνεχίζει η κυβέρνηση Παπανδρέου, υπό την καθοδήγηση των ξένων τραπεζών και υπηρεσιών, της Goldman Sachs και των Ευρωπαίων υπαλλήλων της, οδηγεί στην καταστροφή της Ελλάδας. Είναι επιτακτική ανάγκη να σταματήσει τώρα, είναι επιτακτική ανάγκη να φύγουν τώρα.
» Κάθε μέρα που περνάει οι πράξεις τους ομολογούν πόσο επικίνδυνοι είναι για τη χώρα. Διερωτώμεθα γιατί ο εισαγγελέας δεν έχει επέμβει ακόμα εναντίον του υπουργού Οικονομικών για τις νέες δηλώσεις του περί επικείμενης χρεοκοπίας και άδειων ταμείων. Γιατί δεν έχει επέμβει για τις δηλώσεις περί εξόδου από το ευρώ του Προέδρου του ΣΕΒ και της Επιτρόπου.
» Γιατί δεν έχει επέμβει για τη μαζική τρομοκρατία, με την οποία, μια χρεοκοπημένη κυβέρνηση, σε συνεργασία και καθ' υπαγόρευση της τρόικας, επιχειρεί ακόμα μια φορά να εκβιάσει τον ελληνικό λαό. Με τους Τιτανικούς, με τις εντατικές, με όλα αυτά που βγαίνουν και λένε για να τρομάξουν τους Έλληνες, κατάφεραν να εξευτελίσουν τη χώρα διεθνώς και να την οδηγήσουν πραγματικά στο χείλος της χρεοκοπίας.
» Αν ένας διευθυντής επιχείρησης μιλούσε για την επιχείρησή του με τον τρόπο που ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του μιλάνε για την Ελλάδα, θα σάπιζε τώρα πίσω από τα κάγκελα της φυλακής καταδικασμένος για βαριά απιστία.
» Απευθυνόμαστε και στους λαούς της Ευρώπης. Ο αγώνας μας δεν είναι μόνο αγώνας για την Ελλάδα, είναι αγώνας για μια ελεύθερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική Ευρώπη. Μην πιστεύετε τις κυβερνήσεις σας, που λένε ότι τάχα εσείς βοηθάτε την Ελλάδα με τα λεφτά σας.
» Μην πιστεύετε τα χονδροειδή, εξωφρενικά ψέματα των βρώμικων εφημερίδων, που θέλουν να σας πείσουν ότι το πρόβλημα δημιουργήθηκε δήθεν γιατί οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, όταν δουλεύουν, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, περισσότερο από όλους τους Ευρωπαίους! Την κρίση δεν την προκάλεσαν οι εργαζόμενοι, την προκάλεσε και τη χρησιμοποιεί το μεγάλο χρηματιστικό κεφάλαιο και οι πολιτικοί στις υπηρεσίες του.
» Τις μεγάλες τράπεζες και μόνο αυτές βοηθάνε τα προγράμματα τους, δήθεν σωτηρίας, αυτές ακριβώς που επέβαλαν μέσω των πολιτικών και των κυβερνήσεων που έχουν εξαγοράσει, το οικονομικό μοντέλο που οδήγησε στη σημερινή κρίση. Δεν υπάρχει καμιά άλλη λύση από τη ριζική αναδιάρθρωση του χρέους όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά όλης της Ευρώπης.
» Δεν μπορεί οι τράπεζες και οι κάτοχοι χρήματος, που προκάλεσαν την κρίση, να μην πληρώσουν ούτε ένα ευρώ για τις ζημιές που επέφεραν! Δεν μπορεί οι τραπεζίτες να είναι το μοναδικό ασφαλές επάγγελμα στον κόσμο!
»Δεν υπάρχει καμία άλλη λύση από την αντικατάσταση του σημερινού οικονομικού μοντέλου της Ευρώπης, που είναι φτιαγμένο για να δημιουργεί χρέος, με επιστροφή σε μια πολιτική τόνωσης της ζήτησης και της ανάπτυξης, και τον προστατευτισμό, με δραστικό επανέλεγχο του Χρήματος.
»Ή τα Κράτη μας θα κυριαρχήσουν στις αγορές, ή αυτές θα τα καταπιούν, και μαζί τους η Δημοκρατία και όλα τα επιτεύγματα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
» Η Δημοκρατία γεννήθηκε στην Αθήνα, όταν ο Σόλων διέγραψε τα χρέη των φτωχών στους πλούσιους. Ας μην επιτρέψουμε τώρα στις τράπεζες να καταστρέψουν την ευρωπαϊκή Δημοκρατία, για να αποσπάσουν τα μυθώδη ποσά που οι ίδιες δημιούργησαν ως χρέος. Πως μπορεί να προτείνεται, για να διοικήσει την Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης, ένας άνθρωπος της Goldman Sachs... Τι είδους κυβερνήσεις, τι είδους πολιτικούς έχουμε στην Ευρώπη;
» Δεν σας ζητάμε να υποστηρίξετε τον αγώνα μας για λόγους αλληλεγγύης, ούτε γιατί στα δικά μας χώματα γεννήθηκε ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, ο Περικλής και ο Πρωταγόρας, οι ιδέες της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας και της Ευρώπης. Δεν ζητάμε ιδιαίτερη μεταχείριση γιατί υπομείναμε, ως χώρα, μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην Ευρώπη αγωνιζόμενοι για να μην επικρατήσει στην ήπειρό μας ο φασισμός.
» Σας ζητάμε να το κάνετε για το δικό σας συμφέρον. Αν αφήσετε τώρα την ελληνική, την ιρλανδική, την πορτογαλική, την ισπανική κοινωνία να καταστραφούν, στο βωμό του χρέους και των τραπεζών, θα έρθει σύντομα η δική σας σειρά. Δεν θα ευημερήσετε εν μέσω ευρωπαϊκών κοινωνικών ερειπίων. Εμείς αργήσαμε, αλλά ξυπνήσαμε. Ξυπνήστε κι εσείς.
» Ας φτιάξουμε μαζί μια νέα Ευρώπη της ανάπτυξης, της δημοκρατίας, της ευημερίας, της ειρήνης, αντάξια της ιστορίας, των αγώνων, του πνεύματός της. Αντισταθείτε στον ολοκληρωτισμό των αγορών, που απειλεί να διαλύσει την Ευρώπη κάνοντάς την Τρίτο Κόσμο, να βάλει τον ένα ευρωπαϊκό λαό εναντίον του άλλου, να καταστρέψει την ήπειρό μας, ξανακάνοντας επίκαιρο τον φασισμό».

Να παραιτηθούν οι δημοκρατικές δυνάμεις από τη βουλή της ντροπής, της υποτέλειας και της προδοσίας…

sibilla

ΚΚΕ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ. ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΥΡΚΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ. ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ. ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΝ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ...

ΤΩΡΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ. ΟΠΟΙΟΣ ΒΡΕΘΕΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΟΤΑΝ ΩΡΙΜΑΣΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΣΗΚΩΣΕΙ.

ΟΤΑΝ ΟΛΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΜΙΑ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΘΑ ΕΞΑΤΜΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ.

ΚΑΙ ΜΗ ΝΟΜΙΣΟΥΝ ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΟΙ. ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΘΙΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΑΛΛΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΟΡΙΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΙΚΕΣ.

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΙΣ ΛΑΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΗ ΛΑΙΚΗΣ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

Θησέας

Η Γερμανία οφείλει περισσότερα στην σπάταλη ευρωπαϊκή περιφέρεια

sofokleous10

Η  αφήγηση για το τι αντιπροσωπεύει η παρούσα ευρωπαϊκή κρίση έχει πάρει  τη μορφή ενός ηθικού δράματος: ελεεινολογούμε την σπατάλη περιφέρεια –  ιδίως την Ελλάδα και την Ιρλανδία – και δοξολογούμε τον υπεύθυνο πυρήνα –  προπαντός τη Γερμανία.     Αυτός ο μύθος έχει  χαραχτεί τόσο βαθιά στα μυαλά των Ευρωπαίων που  επιτρέπει στη Γερμανία να παίζει τον κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση των  πολιτικών για την αντιμετώπιση της κρίσης και να αποδίδει όλη την έμφαση  στη δημοσιονομική σύσφιξη και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις της  περιφέρειας. Όλα θα λυθούν με τη δημοσιονομική σύσφιξη των σπάταλων και  κάποια – περιορισμένη – χρηματοδότηση από πλευράς των συνετών.

Η  εικόνα αυτή είναι σίγουρα αληθής: η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία  υιοθέτησαν μη βιώσιμες πολιτικές και έζησαν πολύ πέρα από τα μέσα τους.  Δεν αντιπροσωπεύει όμως το σύνολο της αλήθειας: το ευρώ είναι καλό για  τη Γερμανία και ιδίως για τις γερμανικές εξαγωγές επειδή είναι  ασθενέστερο από ό,τι θα ήταν το γερμανικό μάρκο – ακριβώς επειδή  περιλαμβάνει την Ελλάδα και την Ιρλανδία. Το κύριο ερώτημα συνεπώς  είναι: πού θα ήταν το γερμανικό μάρκο πριν την κρίση και πού θα ήταν  σήμερα αν δεν υπήρχε το ευρώ; Είναι  γεγονός ότι αν έλειπε το ευρώ η  γερμανική οικονομία δεν θα εμφάνιζε φέτος 4% ανάπτυξη.

Πρέπει  επίσης να έχουμε κατά νου ότι η Γερμανία πάντα νοιάζονταν πολύ για τις  εξαγωγές της και πάντα επιδίωκε να μη χάσει εξαγωγική ισχύ προς όφελος  άλλων χωρών. Ο οικονομολόγος της ανάπτυξης Άλμπερτ Χίρσμαν, σε ένα από  τα πρώτα του έργα, έκανε μια  επισκόπηση της ιστορίας των πολιτικών  συζητήσεων για το γερμανικό εμπόριο από τα τέλη του 19ου αιώνα και  επισήμανε ότι οι εξαγωγές πάντα θεωρούνταν ζωτικές για τον οικονομικό  δυναμισμό της χώρας. Οι διακανονισμοί του ευρώ, στην πράξη, ίσως και  στον σχεδιασμό τους, υποστηρίζουν αυτό το δυναμισμό.

Αν  αυτά τα οφέλη αναγνωριστούν ρητά είναι εύκολο να πετύχουμε μια  εξισορρόπηση της αφήγησης για την κρίση που θα επιτρέψει την ενίσχυση  της συμβολής της Γερμανίας στην επίλυσή της. Αυτή μπορεί να γίνει μέσα  από δυο τρόπους που θα βοηθήσουν τις αναπτυξιακές προοπτικές της Ελλάδας  και θα την ανακουφίσουν από το μεγάλο βάρος του χρέους της.

Η  εμπειρία του υπερπληθωρισμού της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης κληροδότησε  στους Γερμανούς μια αταβιστική ανάγκη για σταθερότητα των τιμών που ο  κόσμος γνωρίζει πολύ καλά και δέχεται ως δεδομένο. Αλλά η χώρα  προσχώρησε σε μια νομισματική ένωση και ως εκ τούτου έχουμε μια κεντρική  τράπεζα που πρέπει να ορίζει τον πληθωρισμό στόχο για το σύνολο της  νομισματικής περιοχής. Αυτό σημαίνει ότι όταν άλλες χώρες πρέπει να  ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους – όπως όλοι γνωρίζουμε ότι πρέπει  να κάνει η Ελλάδα – οι ισχυρότεροι εταίροι, δηλαδή η Γερμανία, πρέπει να  προχωρήσουν σε ταχεία επέκταση της εγχώριας ζήτησης και να δεχτούν  μεγαλύτερο πληθωρισμό απ’ αυτόν που ιδανικά θα ήθελαν.

Στην  παρούσα φάση η Ελλάδα παίρνει τον χειρότερο δυνατό κόσμο. Πληρώνει όλο  το πολιτικό και οικονομικό κόστος της λιτότητας δίχως να κερδίζει την  αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των επενδυτών και να διαφαίνεται φως στην  άκρη του τούνελ. Είναι στην εντατική χρηματοπιστωτικής υποστήριξης και  τείνει να γίνει η κηδεμονευόμενη της Ευρώπης. Οι αποδόσεις των ελληνικών  ομολόγων υποδεικνύουν ότι η ελληνική χρεοκοπία είναι σχεδόν σίγουρη και  αυτό δεν μπορεί παρά να εκμηδενίζει κάθε προοπτική επενδύσεων στη χώρα.  Αυτή η παρατεταμένη αβεβαιότητα για την χρηματοοικονομική κατάσταση της  Ελλάδας απορρέει εν μέρει από την απροθυμία της Γερμανίας (αλλά και της  Γαλλίας) να αναγνωρίσουν την ανάγκη εκκαθάρισης των τοξικών ελληνικών  τίτλων από τους ισολογισμούς των τραπεζών τους.

Ένας  εύκολος τρόπος για την ενίσχυση της υποστήριξης προς την Ελλάδα είναι η  υιοθέτηση της ιδέας του λεγόμενου ‘μπλε ομολόγου’, κατά τις πρόσφατες  προτάσεις των Ζακ Ντελπλά και Τζέικομπ φον Βάιζακερ του Ινστιτούτου  Μπρύγκελ. Όπως υποστήριξαν, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της  Ευρωζώνης μπορούν κάλλιστα να συγκεντρώσουν και να χρηματοδοτήσουν από  κοινού ένα μέρος του εθνικού χρέους τους – ίσως το 60%, αν και μπορεί  και πιο λίγο – με ένα ενιαίο ευρωπαϊκό ομόλογο ανώτατης εξασφάλισης που  θα διαθέτει κοινές και ποικίλες εγγυήσεις. Αυτή η επιλογή θα μας δώσει  ένα χρεόγραφο που θα αποτιμάται σε ευρώ και που οι άλλες χώρες θα θέλουν  να κρατήσουν – κι έτσι το ευρώ θα γίνει πραγματικό αποθεματικό νόμισμα  και θα οδηγηθούμε στη μείωση του συλλογικού κόστους δανεισμού της  Ευρώπης. Ο περιορισμός της εξυπηρέτησης του κόστους ενός σημαντικού  μέρους του ελληνικού χρέους θα βοηθήσει πραγματικά την Ελλάδα.

Ο  Πολ ντε Γκράου κατέθεσε πιο πρόσφατα μια τροποποιητική πρόταση για τα  μπλε ομόλογα, κατά τρόπο που θα διασφαλίσει οικονομικά οφέλη και για τη  Γερμανία. Η πρόταση αυτή  περιλαμβάνει διαφοροποιήσεις στις συμβολές των  χωρών στο κόστος εξυπηρέτησης των μπλε ομολόγων, έτσι ώστε χώρες με  χαμηλότερη αναλογία χρέους προς ΑΕΠ να συμβάλουν λιγότερο. Η πρόταση  ανταποκρίνεται σε μια απολύτως κατανοητή γερμανική αντίρρηση στην  πρόταση των απλών μπλε ομολόγων. Αν η Γερμανία καταφέρει να δει ευρύτερα  το συμφέρον της και τη σημασία της διατήρησης του σχεδίου του ευρώ  μπορεί να υιοθετήσει την πρόταση του μπλε ομολόγου. Αλλά απαιτείται και η  ενίσχυση της γερμανικής συμβολής – πιο επιθετική επέκταση της εγχώριας  ζήτησης και αποδοχή ενός εθνικού πληθωρισμού υψηλότερου από τον  πληθωρισμό στόχο της Ευρωζώνης – προκειμένου να αποζημιώσει την Ελλάδα  για τη συμβολή της στην γερμανική ανταγωνιστικότητα, τις γερμανικές  εξαγωγές και την γερμανική ανάπτυξη.

Πρωταθλήτρια Ευρώπης η Μπαρτσελόνα

απολίτιστο στέκι

Η Μπαρτσελόνα νίκησε 3-1 τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ που έγινε στο Γουέμπλεϊ και κατάκτησε το τρόπαιο.

Τα γκολ για τους «Μπλαουγκράνα» σημείωσαν οι Πέδρο στο 27', Μέσι στο 54' και Βίγια στο 68΄, ενώ για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μείωσε ο Ρούνεϊ στο 33ο λεπτό...

Αγανακτισμένα Χαμομηλάκια

To χαμομηλάκι


είμαστε αγανακτισμένοι όλοι εμείς οι έφηβοι
είμαστε αγανακτισμένοι όλοι εμείς οι νέoi
είμαστε αγανακτισμένα όλα εμείς τα παιδιά

Δεν δέχομαι, δεν μπορώ να δεχτώ ότι έφυγε
το φιλότιμο από τον τόπο μου.

—-Το καταλαβαίνετε;

Αυτό με πονάει και με θυμώνει περισσότερο απ’ όλα.

επειδή:


—-δεν προστατεύσατε την πατρίδα μας

—-εκμεταλλευτήκατε και καταχραστήκατε ό,τι ήταν δυνατόν

—-υποθηκεύσατε το μέλλον μας με κάθε τρόπο

—-αφαιρέσατε τις ελπίδες μας


—-Με ποιο δικαίωμα για δεκαετίες ξεσαλώνατε υποθηκεύοντας τα αγέννητα;

—-Με ποιο δικαίωμα αφήσατε τόσες γενιές απαίδευτες με αποτέλεσμα να ψηφίζουν και να ξαναψηφίζουν εσάς τους ίδιους που φέρατε εδώ τα πράγματα;

—-Με ποιο δικαίωμα;


—-Αηδιάζω να σας ακούω να επαγγέλλεστε «λύσεις», εσείς που τίποτα δεν αφήσατε όρθιο.

—-Εσείς που χαρίσατε στους γερμανούς τον πλούτο που έκλεψαν, στην Κατοχή ντε, και από το ’50 φέρατε τη Siemens να αλωνίζει και μαζί τα τρώγατε.


—-Βαρέθηκα να σας βλέπω στα κανάλια και ντρέπομαι για λογαριασμό σας, που έχετε ακόμα μούτρα και εμφανίζεστε.

—-Βαρέθηκα να σας ακούω να μιλάτε και να μην κάνετε τίποτα.

—-Βγάλτε τις μοδάτες γραβάτες και στρωθείτε στη δουλειά ή ξεκουμπιστήτε.


—-Δε θέλω άλλο να φοβάμαι βλέποντας τις ειδήσεις σας.

—-Δε θέλω φωνές στο σπίτι και γκρίνιες επειδή δεν υπάρχουν λεφτά.


Ζάπλουτοι καταχραστές, κλέφτες του δημοσίου χρήματος, διαπλεκόμενοι αλητήριοι, δεν ανέχομαι πια να παρατηρώ αδιάφορα να ασελγείτε πάνω στο δικό μου μέλλον και στο μέλλον των αγέννητων παιδιών μου.


Στη συνείδησή μου είστε ένα όλοι, επειδή επιμένετε στην παραγραφή των δικών σας εγκλημάτων σε βάρος μου.

Έχω φτάσει στο σημείο να κλείνω τα αυτιά μου, να κατεβάζω ρολά για μη βλέπω και να μην ακούω τον άδικο λόγο σας. Ένα λόγο που με θράσος απίστευτο τον υπερασπίζεστε, όπως ο απόλυτα άμεμπτος αδικημένος άνθρωπος μάχεται για την τιμή του.

Δεν δέχομαι, δεν μπορώ να δεχτώ ότι έφυγε το φιλότιμο από τον τόπο μου.

—-Το καταλαβαίνετε;

Αυτό με πονάει και με θυμώνει περισσότερο απ’ όλα.


—-Θέλετε να βγει η Πατρίδα από την κρίση;

—-Εεε;; Θέλετε;;

—-Βάλτε φυλακή τους κλέφτες. Δημεύστε τις περιουσίες που άτιμα αποκτήθηκαν. Θυμώνω που μας περνάτε για ηλίθιους


Εμείς αυτό που θέλουμε είναι:

—-μια καλύτερη πατρίδα

—-θέλουμε δικαιοσύνη

—-θέλουμε παιδεία

—-θέλουμε ασφάλεια

—-θέλουμε μέλλον


—-θέλω να παιζω ελευθερα, με χαρά, γιατί είμαι παιδί

μας το χρωστάτε

Οριακή διαφορά και πτώση ποσοστών για ΠΑΣΟΚ - ΝΔ

ethnos.gr

Μεγαλύτερη συρρίκνωση ποσοστών ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, με οριακές μεταξύ τους διαφορές ποσοστών, δείχνουν δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται στις κυριακάτικες εφημερίδες. Στο 82% το "όχι" στους νέους φόρους και 60% το "ναι" σε αποκρατικοποιήσεις, καταργήσεις οργανισμών.

Οριακό προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ καταγράφει έρευνα της εταιρείας ALCO για το "Πρώτο Θέμα", καθώς στην πρόθεση ψήφου το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει 20,7%, έναντι 20,4% της ΝΔ. Ακολουθεί το ΚΚΕ με 7,9%, ο ΛΑΟΣ με 5,6% , ο ΣΥΡΙΖΑ με 3,2%, η Δημοκρατική Συμμαχια με 2,6%, η Δημοκρατική Αριστέρα με 2,3%, οι Οικολόγοι Πράσινοι με 2% και το Αρμα Πολιτών με 1,1%.
"Οχι νέοι φόροι"
Το 82% των ερωτηθέντων τονίζει πως δεν θα δέχθει να πληρώσει νέους φόρους για να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα, ενώ το 62% φοβάται ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει και θα υπάρξει αδυναμία στην πληρωμή μισθών και συντάξεων.
Το 68% μάλιστα ζητά την αντικατάταση του Γιώργου Παπακωστανίνου, την ώρα που 7 στους δέκα πιστεύουν πως τα νέα μέτρα της κυβέρνησης κινούνται σε λάθος κατεύθυνση.
"Ναι σε απολύσεις"
Χαρακτηριστικό πάντως είναι το γεγονός ότι το 54% συμφωνεί με απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που πλεονάζουν, το 60% συμφωνεί με την αποκρατικοποίηση των ΔΕΚΟ, το 61% με την κατάργηση οργανισμών του δημοσίου. Ωστόσο, το 68% διαφωνεί κατηγορηματικά με την πώληση δημόσιας γης και ακινήτων.
Τα ίδια, αλλά ανάποδα...
Ελαφρύ προβάδισμα της ΝΔ έναντι του ΠΑΣΟΚ καταγράφει δημοσκόπηση της εταιρείας Pulse - RC που δημοσιεύει ο "Τύπος της Κυριακής". Συγκεκριμένα, η ΝΔ συγκεντρώνει 19,5% έναντι 19% του ΠΑΣΟΚ. Ακολουθεί το ΚΚΕ με 9%, ο ΛΑΟΣ με 5,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ με 4%, οι Οικολόγοι Πράσινοι με 2,5%, ενώ από 2% συγκεντρώνουν Δημοκρατική Αριστερά, Δημοκρατική Συμμαχία και Αρμα Πολιτών.
Σημαντικό ποσοστό των ερωτηθέντων (23,5%) ανέφερε ότι θα ψηφίσει άκυρο, ενώ το 7,5% δήλωσε αναποφάσιστο.
Το 20,5% των ερωτηθέντων κρίνει καταλληλότερο για πρωθυπουργό τον Γ.Παπανδρέου, ενώ ακριβώς ίδιο ποσοστό συγκεντρώνει και ο Α.Σαμαράς, με το εντυπωσιακό ποσοστό 56% να μην επιλέγει κανέναν από τους δύο.
Επαναδιαπραγάμτευση Μνημονίου
Το 74% των ερωτηθέντων, στην ίδια δημοσκόπηση, εκτιμά πως η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου, ενώ το 53% τάσσεται κατά των πρόωρων εκλογών.
Ταυτόχρονα, το 76% των πολιτών εκτιμά πως τα προτεινόμενα μέτρα από την κυβέρνηση δεν μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση.
Το 52% θεωρεί σωστή την απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να μην συμφωνήσει με τα περισσότερα μέτρα της κυβέρνησης, ενώ το 53% εμφανίζεται θετικό όσον αφορά τις προτάσεις του προέδρου της ΝΔ για τη μείωση της φορολογίας.
Τέλος, ένα 46% εκτιμά πως οι αποκρατικοποιήσεις που εξήγγειλε η κυβέρνηση θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη της οικονομίας.
Αποδοκιμάζουν και τους δυο
Επτά στους δέκα Έλληνες αποδοκιμάζουν το έργο του πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου και του προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά, ενώ η πλειονότητα των ερωτηθέντων (52,7%) θεωρεί θετικό το γεγονός ότι υπάρχει οικονομικός έλεγχος από την τρόικα, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Κάπα Research για το Βήμα της Κυριακής.
Ειδικότερα, οι πολίτες απάντησαν "αποδοκιμάζω" και "μάλλον αποδοκιμάζω" σε ποσοστό 72,2% για το έργο του πρωθυπουργού. Οριακά υψηλότερο (73%) είναι το αντίστοιχο ποσοστό για το έργο του κ. Σαμαρά.