Πραγματική θάλασσα διαμαρτυρίας- Δείγμα γραφής θετικό!

Γιώργος Σαρρής

Δείγμα γραφής θετικό!

Για να πω την αλήθεια δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση. Προσωπικά τουλάχιστον την πλ.Συντάγματος(μαζί με την Αμαλίας και τους γύρω δρόμους) δεν την έχω δεί ποτέ τόσο ασφυκτικά γεμάτη. Ειδικά στη Λ.Αμαλίας μπροστά στον άγνωστο ήταν κυριολεκτικά αδύνατον να περπατήσεις και μόνο από τις άκρες μπορούσες να μετακινηθείς.

Βέβαια η μαζικότητα μιας διαδήλωσης δεν είναι το πάν, αλλά όταν ξεπερνάει κατα πολύ κ'αθε αναμενόμενο αριθμό τότε δεν μπορείς να μην το συζητήσεις και να μην εκπλαγείς. Το πείραμα λοιπόν της κινητοποίησης μεσω facebook ήταν παραπάνω από πετυχημένο. Μεσα σε λιγες ώρες κινητοποιήθηκαν πάνω από 50000 κόσμος και κατέβηκαν στο δρόμο! Δεν είναι  λίγο ούτε μπορεί να αγνοηθεί και να περάσει ντούκου.
 Ιδιαίτερα μάλιστα εφ' όσον αυτοί που βγήκαν σήμερα στις πλατείες ήταν στην πλειοψηφία  τους νεοι μεταξύ 20 και 30, που σήμερα έπαιρναν το βάπτισμα του πυρός, κατα την ταπεινή μου γνώμη κανένας δεν έχει το δικαίωμα ούτε να τους αγνοεί ούτε να τους στέλνει στην αγκαλια του συστήματος επειδή τα ΜΜΕ κάλυψαν το θέμα προσπαθώντας να το αποδυναμώσουν και να το ελεγξουν στη συνέχεια.
Φαίνεται  πάντως πως το "ελαφρύ" fb μπορεί να γίνει τρομερό όπλο στα δύσκολα που έρχονται.

Φυσικα υπήρχαν και αδυναμίες.
Ηταν φανερή η έλλειψη πολιτικού πλαισίου με την έννοια ότι τα λίγα συνθήματα που ακούστηκαν δεν ήταν ανάλογα της πολύπλοκης κατάστασης που ζούμε, ούτε κάλυπταν βέβαια αυτά που έννοιωθαν πάρα πολλοί από τους συγκεντρωμένους. Αυτό το λέω γιατί όταν αργά μετά τις 11.00 μερικές 100άδες κάθισαν στην πλατεία και συζήτησαν φάνηκε οτι το απολιτίκ που έβγαινε στο μεγαλο μέρος της συγκέντρωσης, είχε αντικατασταθεί από πολύ σοβαρές απόψεις που έκαναν φανερό το ότι αυτή η "αδιάφορη" γενια θα ωριμάσει πάρα πολύ γρήγορα σπρωγμένη από τις συνθήκες.Αυτό στη διάρκεια της συγκέντρωσης δεν ήταν φανερό, και έδινε λιγο την εντύπωση ότι δεν ήταν καθαρό το τι ΄ζητούσε αυτό το τεράστιο πλήθος (εκτός της απόσυρσης του μνημονίου βέβαια).

Ένα δεύτερο ζήτημα που λύθηκε γρήγορα ήταν κάποιες αποδοκιμασίες που ακούστηκαν όταν μπήκε στην πλατεία από τη Σταδίου η εντυπωσιακή  συγκέντρωση της ΔΕΗ  με γερανοφόρα που κρατούσαν ένα τεράστιο πανώ. Κάποιοι -ελάχιστοι πάντως , ενοχλήθηκαν για τι δεν ήθελαν ουτε καν πανώ συνδικαλιστικών οργανώσεων. Γρήγορα πάντως έγινε κατανοητό κι από τους ίδιους οτι δεν γίνεται να στρέφονται εργαζόμενοι εναντίον εργαζομένων που ζητούν τα ίδια ακριβώς με τους υπόλοιπους.

Εδώ φαίνεται και η χρησιμότητα και η αξία που μπορεί να έχει η παρέμβαση των αριστερών ανθρώπων που έχουν καθήκον να διορθώνουν ΄τετοιες αδυναμίες, παρεξηγήσεις και λαθη, για τα οποία ευθύνεται βέβαια η τρομερή δουλεια που έχει κάνει το σύστημα μεσω των ΜΜΕ για να διαιρέσει τις κοινωνικές ομάδες και τους εργαζόμενους.

Πάντως υπήρχε μια αίσθηση αντίθεσης προς κάθε τι οργανωμένο που είναι τελείως λάθος.
Αυτό δεν σημαίνει οτι υπήρχε κάποια απαγόρευση, ή οτι η πλειοψηφία δήλωνε την αντίθεσή της προς κόμματα ή οργανώσεις. Αυτό δεν προκύπτει από πουθενά. Ειναι απλά η γραμμή που εδιναν τα πιο αντιδραστικά ΜΜΕ για δικούς τους λόγους προσπαθώντας να δώσουν εκεί την έμφαση και όχι π.χ. στην αντίθεση στο μνημονιο που ήταν καθαρά το θέμα χθές.

Τα μυνήματα ήταν και πάλι πολλά και προς πολλές κατευθύνσεις.
1. Φάνηκε -από την ευκολία που κινητοποιήθηκε τόσος κόσμος-οτι και οι νεότεροι αλλά και όλος ο λαός έχουν καταλάβει πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση και δεν αδιαφορούν καθόλου.
Απλά δυσκολεύονται να ενταχτούν σε κινητοποιήσεις που οργανώνονται από φορείς που για διάφορους λόγους -σωστούς και λάθος- δεν εμπιστεύονται. Μπαίνει λοιπόν από μια μεγάλη μερίδα του κόσμου ζήτημα εμπιστοσύνης  προς τις παραδοσιακές οργανώσεις.

Αυτό είναι κάτι που πρέπει όλοι όσοι νοιάζονται να το σκεφτούν, γιατί βέβαια είναι αφελές να σκεφτεί κανείς ότι μπορεί να έχουμε νικηφόρο κίνημα χωρίς να υπάρχει μια στοιχειωδώς επαρκής οργάνωση. Και η γνώμη μου είναι πως είναι άδικο να φορτώνει κανεις την ευθύνη γι αυτό μόνο σ' αυτούς που δεν συμφωνούν με τον τρόπο παρέμβασης των οργανώσεων στα κινήματα. Χρειάζεται σίγουρα να βρεθούν νέες ισορροπίες και άλλοι τρόποι προσέγγισης, την στιγμή μάλιστα που είναι καθαρό πως το πονηρό "συστημα" έχει εντοπίσει τα κενά και τα εκμεταλλεύεται για να κρατήσει τον κόσμο αδρανή.

 2. Ειναι περισσότερο από ξεκάθαρο οτι ο λαός δεν θέλει το μνημόνιο και δεν είναι καθόλου ικανοποιημένος από την περιθωριοποίηση του και αυτό πήγε να δηλώσει χθες στις πλατείες. Εκεί όμως και πάλι είναι αναγκαία η παρέμβαση για να γίνει κατανοητό  από που εκπορεύεται αυτη η περιθωριοποίηση που βέβαια εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα του συστήματος.
3. Τα μεσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν πολλά να προσφέρουν και πρεπει να τους δοθεί μεγαλύτερη προσοχή. Ειναι τόποι συζήτησης και ζύμωσης απόψεων που σε περιοδους σαν αυτή μπορουν  να είναι παρα πολύ σημαντικοί. Νομίζω ότι η παρέμβαση στις συζητήσεις στις διάφορες σελίδες, μπορεί να προσφέρει πολλά σε ζητήματα κρίσιμα όπως π.χ. η αλληλεγγύη  σε κινητοποιήσεις που λοιδωρούνται με το χειρότερο τρόπο από τα παραδοσιακά ΜΜΕ, και γενικά να βοηθ΄ησει στο να μην στρέφονται οι κοινωνικές ομάδες η μια εναντίον της άλλης με την ευκολία που συμβαίνει τωρα.

Η χθεσινή συγκέντρωση  ήταν ένα σοβαρό πείραμα. Πείραμα κινητοποίησης, αλλά και δημοκρατίας και συνύπαρξης πολύ διαφορετικών απόψεων, πράγμα δύσκολο αλλά και απόλυτα αναγκαίο σε μια στιγμή που θα επιδιωχθεί ένας άνευ προηγουμένου διχασμός του λαού.

Αν δούμε βέβαια τις συγκεντρώσεις αυτές σαν μια και μοναδική τουφεκιά στον αέρα χωρίς συνέχεια τότε πραγματικά η αξία τους περιορίζεται πάρα πολύ. Αν όμως τις δούμε σαν ένα ξεκίνημα που μπορεί να έχει συνέχεια -αυτό νομίζω πως θα συμβεί- τοτε το πράγμα αλλάζει. Γιατί τότε οι μεγάλες χθεσινές αδυναμίες μπορούν να αλλάξουν. Χθες είχαμε 60000 κόσμο και 10000 απόψεις. Η διαρκής ζύμωση όμως θα φερει τις συγκλίσεις που χρειάζονται και θα διορθώσει παρεξηγήσεις και λάθη. Αυτό έγινε και στις ανάλογες συγκεντρώσεις και κινήματα σε Τυνησία και Αίγυπτο όπου παρά τις προβλέψεις, η "σκορπίλα" τελικά βρήκε τρόπο να οργανωθεί, να νικήσει την ηττοπάθεια και το φόβο, να βάλει στόχους και να πετύχει πράγματα που κανείς προηγουμένως δεν πίστευε πως μπορούν να συμβούν. Οποιος έχει εμπιστοσύνη στις δυνατότητες αυτοοργάνωσης το ξέρει αυτό.

 Επειδή πολλοί εκφράζουν αντιρρήσεις για την αξία και τη σημασία των χθεσινών "ιντερνετικών" διαδηλώσεων ( βασισμένων όμως στις συνθήκες και στην ως τώρα αντίδραση), έχω να βάλω μερικά ερωτήματα.
Θα ήταν άραγε καλύτερα να μην είχαν γίνει καθόλου; Να μην είχαμε λάβει τα μυνήματα πού λάβαμε όλοι χθες;
Η κυβέρνηση δεν έλαβε κανένα μήνυμα για το τι αισθάνεται ο λαός;
Δεν έχει άραγε καμιά σημασία το τεράστιο μέγεθος τουλάχιστον της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα;
Ολοι αυτοί οι άνθρωποι θα κατέβαιναν σε άλλου τυπου κινητοποιήσεις σήμερα;
Από όσους βρέθηκαν χθες στο δρόμο δεν υπάρχουν άραγε πολλοί που θα κερδηθούν και θα συμμετέχουν σε πιο μαχητικές κινητοποιήσεις στη συνέχεια; Γιατί βέβαια το απόλυτα "φιλειρηνικό" γηπεδικό κλίμα που επικρατούσε χθες δεν άρεσε κύρια στους πιο νέους. Όλοι προτιμούσαν ένα πιο δυναμικό κλίμα που θα απαιτούσε αντί απλά να δηλώνει χαλαρά μια αντίθεση.

Αυτά σημαίνουν πως στις τρομερά δύσκολες συνθήκες που έρχονται δεν έχουμε το δικαίωμα να αρνηθούμε δυνατότητες  που χωρίς αμφιβολία θα είναι χρήσιμες και κρίσιμες.
Δεν έχουμε δικαίωμα να στείλουμε σπίτι ανθρώπους που έχουν διάθεση να κατέβουν στο δρόμο και να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, επειδή, δεν συμφωνούν εξ ορισμού με τη δική μας περί κινητοποιήσεων άποψη.

Απλά χρειάζεται συζήτηση, παρεμβαση παντού, εμπιστοσύνη στη λαική αυτενέργεια και βέβαια απόλυτη κατανόηση πως όσο πιο πολλοι κι όσο πιο έτοιμοι είμαστε, τόσο πιο πολλές είναι οι πιθανότητες  να κερδηθεί αυτός ο πόλεμος που θέλουμε δεν θέλουμε συμβαίνει εναντίον μας.
Με μια κουβέντα χρειάζεται μια επίθεση δημοκρατίας σε όλα τα μέτωπα.