Η στοά των αθανάτων

capital.gr

Το Chelsea Hotel φιλοξένησε φιλοσόφους, διανοουμένους, καλλιτέχνες, εν γένει την πρωτοπορία της Νέας Υόρκης. Σήμερα πωλείται, μαζί με τις αναμνήσεις του, όπως διαβάσαμε στο περιοδικό ΄Playboy΄. Μπορεί να έχει ιδιοκτήτες, ουσιαστικά όμως ανήκει στους εκατοντάδες διάσημους προσωρινούς ή μόνιμους ενοίκους του, όπως η Μέριλιν Μονρόε, ο Άρθουρ Μίλερ, ο Άντι Γουόρχολ, ο Μαρκ Τουέιν, ο Τένεσι Ουίλιαμς, ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ, η Μαντόνα, ο Τζίμι Χέντριξ, ο Τζιμ Μόρισον, αλλά και σε όσους μελλοντικούς διάσημους θα το επιλέξουν για να στεγάσουν τις καλλιτεχνικές φιλοδοξίες τους. Το εμβληματικό ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης ήταν και συνεχίζει να είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό από ένα ακίνητο στο Μανχάταν, όσο και αν αποτιμάται αυτό. Ο Μπομπ Ντίλαν συνέθεσε πολλά τραγούδια όσο έμενε στο Chelsea, ενώ οι ποιητές Άλεν Γκίνσμπεργκ και Γκρέγκορι Κόρσο το προτιμούσαν για να ανταλλάσσουν τους μπίτνικ προβληματισμούς τους. Σε ένα δωμάτιό του το Νοέμβριο του 1953 ο ποιητής Ντίλαν Τόμας κατέρρευσε από αλκοόλ, ενώ η Νάνσι Σπούνγκεν βρέθηκε μαχαιρωμένη τον Οκτώβριο του 1978, ίσως από τον αγαπημένο της Σιντ Βίσιους των Sex Pistols, που βρισκόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών. Υπήρξε πάντοτε επίκεντρο της καλλιτεχνικής και της μποέμ δραστηριότητας, τόπος γέννησης της δημιουργικής μοντέρνας τέχνης και μοναδικό «άσυλο» κακής συμπεριφοράς. Το Chelsea Hotel είχε ακόμα μία ιδιαιτερότητα, που το μετέτρεψε σε φυτώριο καλλιτεχνών: τη χαλαρή οικονομική πολιτική του απέναντι στους φιλόδοξους καλλιτέχνες που προσπαθούσαν να πετύχουν, αλλά δυσκολεύονταν να πληρώσουν το ενοίκιο. Για περισσότερα από 50 χρόνια το διηύθυνε ο Στάνλεϊ Μπαρντ (μέχρι και το 2007), μέλος μιας από τις τρεις ιδιοκτήτριες οικογένειες, και ήταν αυτός που αποφάσιζε ποιοι φιλόδοξοι καλλιτέχνες άξιζε να μην πληρώνουν, καλωσόριζε τους χίπις και τους πανκ που ήταν ανεπιθύμητοι οπουδήποτε αλλού, ενώ δεν είχε κανένα πρόβλημα όταν οι καλλιτέχνες πιτσίλιζαν τους τοίχους και το πάτωμα με μπογιές. Παρά την αλλαγή διεύθυνσης, θα παραμείνει παράδεισος για νέους, πολλά υποσχόμενους καλλιτέχνες, όπως επισήμαναν πρόσφατα οι υπεύθυνοι. «Η ιστορία του είναι αυτή που το κάνει θρύλο. Οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται να το αγοράσει ξέρει τι είναι και δεν υπάρχει τίποτα που να θέλει να του αλλάξει» δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου Λόρεν Ριγκελχάουπτ, προσθέτοντας ότι δεν υπάρχει τιμή. Το Chelsea Girls και το Chelsea on the Rocks είναι δύο μόνο από τις ταινίες όπου η ατμόσφαιρα του ξενοδοχείου είναι ο πρωταγωνιστής. Το «άντρο» ποιητών, συγγραφέων, διανοούμενων, φιλοσόφων, μουσικών και εκκεντρικών έχει ούτως ή άλλως εξασφαλίσει μια θέση στην ιστορία της τέχνης. Θρυλικά τραγούδια έχουν γραφτεί με αφορμή το Chelsea Hotel και αμέτρητα άλλα το υμνούν στους στίχους τους. Η έβδομη τέχνη έχει επίσης εμπνευστεί από το διάσημο ξενοδοχείο, με πολλές ταινίες να έχουν γυριστεί σ΄ αυτό, όπως το Chelsea Girls του Άντι Γουόρχολ ή οι 9 1/2 Εβδομάδες με την εκρηκτική Κιμ Μπάσιντζερ. Τηλεοπτικά γυρίσματα, φωτογραφήσεις μόδας, αλλά και ξέφρενα πάρτι βρήκαν το ιδανικό σκηνικό στους ιδιαίτερους χώρους του, που είναι διακοσμημένοι με έργα μεγάλων -όπως τελικά αποδείχτηκε- καλλιτεχνών, τους οποίους φιλοξένησε κατά το παρελθόν. Η συντήρηση του κτιρίου, που χτίστηκε το 1883, και η ανακαίνισή του απαιτούσαν μια επένδυση της τάξεως των 2-3 εκατ. ευρώ, κάτι που οδήγησε στην απόφαση να βγει τελικά το ξενοδοχείο στο σφυρί. Σάλος έχει ξεσπάσει τον τελευταίο καιρό μετά από δηλώσεις του πρώην εμπόρου ναρκωτικών Φράνκλιν Μέγιερ σε γνωστό περιοδικό ότι προμήθευε την Αντζελίνα Τζολί όταν εκείνη ήταν μόλις 21 ετών. Ισχυρίζεται ότι τη συνάντησε για πρώτη φορά στο Chelsea Hotel το Φεβρουάριο του 1997, όταν έψαχνε μαζί με ένα φίλο της να πάρουν ναρκωτικά, και ότι από τότε οι συναντήσεις τους ήταν συχνές. Ως απόδειξη των ισχυρισμών του αναφέρει μια παλιά συνέντευξή της στο δημοσιογράφο Τσάρλι Ρόουζ, όπου-σύμφωνα με τον Μέγιερ- φαίνεται ότι έχει κάνει χρήση ναρκωτικών. Το συγκεκριμένο βίντεο έχει ανέβει στο youtube διχάζοντας την κοινή γνώμη. Αναδημοσίευση από το τεύχος Δεκεμβρίου Νο180 του 'Playboy"