Εκτέλεσαν και τον Καντάφι

Γ.Δελαστίκ (έθνος)

Νεκρός και ο Λίβυος ηγέτης Μουαμάρ Καντάφι, λοιπόν. Ο οκτάμηνος πόλεμος των Αμερικανών και των Ευρωπαίων εναντίον της Λιβύης πέτυχε τον στόχο του, με την ασήμαντη βοήθεια και των γηγενών συνεργατών τους. Τώρα θα αρχίσει η λεηλασία του πετρελαϊκού πλούτου της μικρής αυτής χώρας. Μπορεί ο Καντάφι μέχρι χθες να ήταν τα τελευταία δέκα χρόνια συνεργαζόμενος με αυτούς που τον εξόντωσαν, μπορεί να ήταν θλιβερή σκιά του κάποτε ριζοσπάστη Αραβα επαναστάτη που συγκρουόταν επί δεκαετίες με τους Αμερικανούς και ενίσχυε ριζοσπαστικές οργανώσεις και κινήματα σε όλη την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, αλλά οι ΗΠΑ και οι χώρες του ΝΑΤΟ δεν του συγχώρησαν ποτέ το παρελθόν του.
Ως προσωπικότητα,
τα τελευταία χρόνια ο Καντάφι μόνο συμπάθεια δεν μπορούσε να προκαλέσει σε οποιονδήποτε προοδευτικό άνθρωπο. Είχε γίνει ένας ηγέτης αντιπαθής, αν όχι απεχθής, όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν του Ιράκ στα τελευταία χρόνια της εξουσίας του.
Η πολιτική αντιπάθεια προς το πρόσωπό τους όμως δεν μπορεί να επιφέρει σύγχυση ως προς ένα κορυφαίο ζήτημα: ο τρόπος που επέλεξαν οι ΗΠΑ στην περίπτωση του Σαντάμ και οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι στην περίπτωση του Καντάφι συνιστά όχι απλά βαρύτατη παραβίαση των θεμελιωδέστερων κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, αλλά επιστροφή στην προ αιώνος εποχή των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών επεμβάσεων.
Συνεργάτης των Αμερικανών είχε καταντήσει τόσο ο Σαντάμ όσο και ο Καντάφι. Παρ' όλα αυτά οι ΗΠΑ και οι χώρες του ΝΑΤΟ αισθάνονται πλέον τόσο αποχαλινωμένες μετά την κατάρρευση και την εξαφάνιση της Σοβιετικής Ενωσης και των συμμάχων της στο μπλοκ του "υπαρκτού σοσιαλισμού", ώστε αδίστακτα και ανενδοίαστα ξεκινούν κατακτητικούς πολέμους εναντίον οποιουδήποτε καθεστώτος τους αντιστάθηκε κάποτε στο παρελθόν. Χωρίς κανένα ουσιαστικό πρόσχημα ξεκίνησαν τους πολέμους εναντίον του Ιράκ και της Λιβύης και εξόντωσαν τον Σαντάμ και τον Καντάφι.
Την ίδια τύχη προετοιμάζουν μεθοδικά και για τον Μπασάρ ελ - Ασαντ της Συρίας και η αυτοσυγκράτηση που επιδεικνύουν στις μορφές ανάμειξης -το ότι δεν έχουν δηλαδή ξεκινήσει οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ πόλεμο εναντίον της Συρίας, για να είμαστε σαφείς- δεν οφείλεται σε κάποιο σεβασμό τους προς το Διεθνές Δίκαιο. Απλούστατα γνωρίζουν ότι κάποια αδέξια ή βεβιασμένη κίνησή τους μπορεί να προκαλέσει γενική ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή με ανυπολόγιστες ενδεχομένως ζημιές για την Ουάσιγκτον.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι επέλεξαν να επιτεθούν στο Ιράκ και στη Λιβύη, ενώ τώρα υπονομεύουν τη Συρία.
Και οι τρεις αυτές χώρες διαδραμάτισαν τις προηγούμενες δεκαετίες κορυφαίο ρόλο (από τη δεκαετία του 1960) στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των αραβικών χωρών εκείνης της εποχής, αντιστεκόμενες στον αμερικανικό και τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό.
Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, λοιπόν, πέρα από την προφανή λεηλασία του ενεργειακού πλούτου των χωρών αυτών που συνιστά θεμελιώδες οικονομικό κίνητρο των πολέμων που εξαπέλυσαν εναντίον τους, θέλουν παράλληλα να πετύχουν και έναν κορυφαίο πολιτικό στόχο: να ρημάξουν και να διαλύσουν τις χώρες αυτές, ώστε να εξαλείψουν από τη συλλογική συνείδηση των λαών τους τα χρόνια της ριζοσπαστικής εθνικοαπελευθερωτικής εξουσίας.
Τόσο στο Ιράκ όσο και στη Λιβύη τα καθεστώτα Σαντάμ και Καντάφι έφεραν πρωτοφανή για τους αντίστοιχους λαούς κοινωνική πρόοδο και οικονομική ευημερία. Αυτά πρέπει να σβηστούν από τη μνήμη των Ιρακινών και των Λίβυων καθώς οι χώρες τους φυσικά μετατρέπονται σε νεοαποικίες του 21ου αιώνα, που θα τις συνοδεύει η εθνική ταπείνωση και η οικονομική εξαθλίωση του πληθυσμού.
Τώρα τα κέρδη από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο θα τα λυμαίνονται πλέον οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες με μια χούφτα ιθαγενών συνεργατών τους, ενώ ο κόσμος θα πεινάει και πάλι και θα ξαναπέσει στην αμάθεια και την κοινωνική καθυστέρηση.
Τα τεράστια ποσά που ξοδεύονταν για την εκπαίδευση, την υγεία και έργα υποδομής θα ανήκουν πλέον ανεπιστρεπτί στο παρελθόν.
ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ
Τουλάχιστον τον δολοφόνησαν!
"Ευτυχώς" τουλάχιστον που οι συνεργάτες των Αμερικανών και των Ευρωπαίων επιδρομέων και τώρα ουσιαστικών κατακτητών της Λιβύης δεν κρατήθηκαν και δολοφόνησαν τον Μουαμάρ Καντάφι. Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη ποια θα ήταν η συμπεριφορά του αν τον κρατούσαν αιχμάλωτο και επιχειρούσαν να μεθοδεύσουν την πολιτική του διαπόμπευση, ωθώντας τον να εξευτελιστεί όπως π.χ. ο Ζίβκοφ της Βουλγαρίας ή ο Χόνεκερ της Λαοκρατικής Γερμανίας, μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού". Εμείς φυσικά σε λίγο θα ξεχάσουμε ότι υπήρξε ο Καντάφι. Στις ερήμους της Λιβύης όμως ο μύθος του θα πλανιέται εστιασμένος στις θετικές του πλευρές και καθαρός από την πολιτική "κόπρο" της ύστερης εποχής του.