Γατί έπρεπε να πουμε ΟΧΙ- Γ.Βαρουφάκης

 Απόσπασμα από άρθρο του Γ.Βαρουφάκη στο Protagon

Εφόσον η απόφαση της Συνόδου υπολείπεται των περιστάσεων για πολλοστή φορά, η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να πει ένα μεγάλο ΟΧΙ στο σημερινό συνονθύλευμα ημι-αποφάσεων που θα εμφυσήσουν ανέμους στα πανιά της Κρίσης. Να ασκήσει, εν πολλοίς, de facto βέτο στο κοινό κείμενο, έστω και κατόπιν εορτής (επιτρέποντας στους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος να ψηφίσουν κατά συνείδηση). Την ίδια στιγμή να ανακοινώσει ότι αποσύρει τα τελευταία μέτρα που ψήφισε στην Βουλή (ιδίως την κατάργηση των κατώτατων μισθών στον ιδιωτικό τομέα) και να κηρύξει την χώρα σε έκτακτη οικονομική ανάγκη, εφαρμόζοντας μια σειρά από δικά της έκτακτα οικονομικά μέτρα (βλ. παρακάτω) έως ότου η Ευρώπη αλλάξει ρότα. Κι όλα αυτά, βέβαια, χωρίς να πει τίποτα περί στάσης πληρωμών (και φυσικά ούτε να διανοηθεί να μιλήσει, ή να αφήσει να εννοηθεί, ο,τιδήποτε περί εξόδου από την ευρωζώνη).
Γιατί να το κάνει αυτό; Σας θυμίζω τι συνέβη την 21η Ιουλίου: Μια κάκιστη για την Ευρώπη συμφωνία παρουσιάστηκε ως "λύση" κι έτσι οι ηγέτες μας μπόρεσαν να πάνε διακοπές αφήνοντας τις οικονομίες της Ιταλίας, της Ισπανίας (αλλά και τις βορειο-ευρωπαϊκές τράπεζες) να χορέψουν, καλοκαιριάτικα, έναν μεταμοντέρνο χορό του Ζαλόγγου (ο οποίος βούλιαξε την Ελλάδα πιο βαθιά στο τέλμα). Ένα ελληνικό ΟΧΙ την 21η Ιουλίου θα ήταν δώρο, όπως αποδείχθηκε, για την Ευρώπη. Το ίδιο ισχύει και τώρα. Η συγκατάβαση σε πολιτικές που όλοι γνωρίζουν ότι είναι μέρος του προβλήματος απλά δίνει στους ηγέτες των πλεονασματικών χωρών περισσότερο σχοινί για να αυτο-κρεμαστούν (για εμάς δεν μιλώ - απλά, το τέλμα  στο οποίο βρισκόμαστε μας έχει σκεπάσει πλήρως). Χάρη θα τους είχε κάνει ο κ. Παπανδρέου την 21η Ιουλίου αν έλεγε ΟΧΙ τότε. Τουλάχιστον θα είχαν εξαναγκαστεί να ακυρώσουν τις διακοπές τους πασχίζοντας για κάτι καλύτερο από εκείνη την συμφωνία. Το ίδιο ισχύει και σήμερα. Δώρο για την ευρωζώνη θα ήταν ένα ελληνικό ΟΧΙ.
 ......................

• Και γιατί λέω ότι ο προγραμματισμός θα πρέπει να αφορά τους επόμενους δώδεκα μήνες;

  Επειδή μια μη-λύση της ευρωπαϊκής Κρίσης για άλλους δώδεκα μήνες (με την "διαρκή" Σύνοδο Κορυφής να μην μπορεί να κατασταλάξει σε κοινό ανακοινωθέν) θα οδηγήσει την Γαλλία στην υποβάθμιση και, συνεπώς, την Γερμανία εκτός ευρώ. Μετά από μια τέτοια (υποθετική) εξέλιξη, ο σχεδιασμός σήμερα είναι αδύνατος καθώς το τι μέλλει γενέσθαι τότε θα εξαρτηθεί από το ποια νέα νομίσματα θα προκύψουν, τι νέες συμμαχίες θα δημιουργηθούν, τον τρόπο με τον οποίο η διχοτόμηση ή τριχοτόμηση του ευρώ θα επιρρεάσει την Κρίση και δη την ελληνική της έκφανση. Κάτι τέτοιο θα ήταν τραγικό για την Ευρώπη αλλά όχι πιο τραγικό από ό,τι θα φέρει σύντομα στην πατρίδα μας άλλη μια αναβολή της Τελικής Λύσης.