Gaddafi – Ποιητής και Χασάπης του ίδιου του λαού του

ange-ta

Δείτε ποια είναι η σημειολογία από έναν πολύ μεγάλο ηλεκτρονικό τύπο της Γερμανίας.
Gaddafi – Ποιητής και Χασάπης του ίδιου του λαού του
Τέλος του "λυσσασμένου σκύλου": Muammar al-Gaddafi πέθανε εκεί που γεννήθηκε, κοντά στην Σύρτη, Η Λιβύη απελευθερώθηκε από τον δικτάτορα του «μεγάλου αδελφού».
Είναι απίστευτη η κατρακύλα της Εσπερίας. Απίστευτες και αδιανόητες και οι δηλώσεις του γ. γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Με τέτοιους χαρακτηρισμούς, δεν βγήκε ποτέ εφημερίδα, ούτε κατά του Χίτλερ, ούτε κατά του Μουσολίνι ούτε κατά του Στάλιν!
Λυσσασμένος σκύλος, που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τους εισβολείς. Τώρα είναι ελεύθεροι να κατασπαράξουν τα θύματα τους και να μοιράσουν –αυτοί σαν λυσσασμένα σκυλιά –την λεία τους.
Ωστόσο, και αυτός είναι ο λόγος αυτής της ανάρτησης, αυτή η χυδαία ανάρτηση σόκαρε ακόμα και τους γερμανούς! Από τα 130 σχόλια που διάβασα, είναι ζήτημα αν 10 σχολιαστές επικροτούν τόσο την περιγραφή όσο και το γεγονός αυτό καθ εαυτό. Και επίσης η συντριπτική πλειοψηφία κατηγορεί ανοιχτά το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τον καπιταλισμό –ιμπεριαλισμό εν γένει που κατάστρεψε μια χώρα όπως έκανε με το Ιράκ.
Δεν μας ξεγελούν πια αυτοί οι δολοφόνοι των λαών, αλλά σκασίλα τους. Αυτοί θα συνεχίζουν να αιματοκυλούν τον κόσμο και να καταστρέφουν τον πλανήτη. Αντίσταση δεν βρίσκουν πουθενά. Την λεκτική την έχουν γραμμένη.

Πηγή : Welt on Line

Αντιγράφω ένα εξαιρετικό σχόλιο που διάβασα για την σφαγή του Καντάφι, σε αντίστοιχη ανάρτηση του Infognomon:

Δυστυχώς αυτό είναι το απάνθρωπο, εξουσιομανές, σκοταδιστικό, μεσαιωνικό πρόσωπο του δυτικού κόσμου (στον οποίο με το ένα πόδι τουλάχιστον είμαστε και εμείς μέσα).
Τέτοια διαπόμπευση και μοχθηρία προς οποιονδήποτε ηγέτη (χθεσινό τους σύμμαχο) προς γνώση και συμμόρφωση πιθανών μελλοντικών άλλων που θα τους αντιταχθούν, μόνο από παρακμιακά πολιτισμικά καθεστώτα εκτελούνται. Το έχουν ξανακάνει στο παρελθόν και το σίγουρο είναι πως θα κάνουν τα ίδια και πάλι στο μέλλον. Για ποιον κτυπά η καμπάνα; Ειδικά η Ελλάδα έχει βιώσει τουλάχιστον την αδικία - για να μην πούμε κάτι περισσότερο -πολλές φορές. Μπορεί να αφορά άμεσα ή εμμεσα οποιονδήποτε θα σταθεί απέναντι στα συμφεροντά τους.
Ένα αποδεικτικό της παραμής του δυτικού πολιτισμού τους είναι πως στο έτος 2011 μ.Χ στη λεγόμενη Δύση μπαίνει κατ'εξαίρεση Φως από τις χαραμάδες τους μόνο όταν γίνεται κάποια καλλιτεχνική/μουσειακή έκθεση που αφορά τον Ελληνικό Πολιτισμό (είτε Αρχαίο, είτε ύστερο π.χ Βυζαντινή έκθεση πριν μερικά χρόνια στο Λονδίνο). Τότε μόνο για λίγο βλέπουν τις Σκιές του Πλάτωνα, ευφραίνεται η καρδιά τους, καμώνονται τους πολιτιστικά εξελληνισμένους αλλά ύστερα βυθίζονται και πάλι στο σκοτάδι και παίρνουν μαζί τους και όλους τους άλλους.
Δυστυχώς, δυστυχώς....

ΔΕΝ ΑΝΕΡΤΗΣΑ ΚΑΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ. ΕΠΙ ΤΟΥΤΟΥ.