ΧΕΡΙ - ΧΕΡΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ
Ένα μόνο από τα ελάχιστα παραδείγματα για το πού οδηγούνται οι εργαζόμενοι εκεί που το κίνημα έχει τσακιστεί από το ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό. Την Πρωτομαγιά του 2012, μέρα της εργατικής τάξης, οι εργαζόμενοι στη Γαλλία διαδηλώνουν κρατώντας σημαίες της ΕΕ και του κυβερνώντος κόμματος του Ολάντ. Αυτό σημαίνει οι εργάτες να βρίσκονται «κάτω από ξένη σημαία»
«Εργοδοσία και συνδικάτα ορίζουν από κοινού τις επενδυτικές προτεραιότητες».Μ' αυτόν τον τίτλο δημοσίευσε πρόσφατα άρθρο η γαλλική οικονομική εφημερίδα «Les Echos», στο οποίο αναφέρει πως οι οργανώσεις των εργοδοτών και τα ρεφορμιστικά συνδικάτα (CFDT, CFTC, CGC) παρουσιάζουν από κοινού στην έδρα της Ένωσης Βιομηχάνων μια κοινή έκθεση με τίτλο«Τρόποι για την ενίσχυση της δυναμικής ανάπτυξης στη Γαλλία».
Η δράση αυτή εκλαμβάνεται από την εφημερίδα ως «ένα ακόμα ισχυρό μήνυμα για την προθυμία τους για διάλογο». Προκλητικές είναι μάλιστα οι δηλώσεις του εκπροσώπου της CFTC, ο οποίος είπε ότι η δράση αυτή «επιβεβαιώνει ότι, αν θέλουμε να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη, τα συνδικάτα και οι εργοδότες πρέπει να εργαστούν από κοινού, όχι ο ένας εναντίον του άλλου». Αντίστοιχα, η πρόεδρος των βιομηχάνων σημείωσε ότι «μέσω του διαλόγου μπορούμε να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις».
Η έκθεση ορίζει μια σειρά κλάδων στους οποίους πρέπει η Γαλλία να δώσει βάρος το επόμενο διάστημα: Την ψηφιακή οικονομία, διάφορους κλάδους όπου η Γαλλία έχει τεχνογνωσία, όπως η πολυτελής εστίαση και τα πολυτελή προϊόντα, την «οικονομία της κινητικότητας», δηλαδή ό,τι έχει σχέση με μεταφορές, αποθήκες (logistics), την οικονομία γύρω από την Υγεία και την τρίτη ηλικία, την ενεργειακή πολιτική και την πράσινη οικονομία. Επίσης, συνδικάτα και εργοδότες συμφώνησαν να συνεχιστεί η έρευνα σχετικά με το αέριο από σχιστόλιθο.
Η επιστροφή στην ανάπτυξη είναι η λύση για τους εργαζόμενους, που μάλιστα αξίζει και μεγάλες θυσίες από αυτούς, σύμφωνα με τα γαλλικά συνδικάτα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Η «ανάκαμψη» και η «ανάπτυξη» που υπόσχονται στο γαλλικό λαό θα βελτιώσει τη ζωή του; Και μόνο από την παράθεση των κλάδων παραπάνω, φαίνεται ότι κριτήριο για τις επενδύσεις σε αυτούς είναι το εξασφαλισμένο και γρήγορο κέρδος και όχι οι λαϊκές ανάγκες. Η όποια ανάπτυξη αυτών των κλάδων θα γίνει με χτυπημένους μισθούς και δικαιώματα, με υψηλή ανεργία που και στη Γαλλία «σαρώνει», με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας να είναι ο κανόνας. Αυτό άλλωστε δείχνουν τα πρόσφατα μέτρα που έχει πάρει ο Ολάντ, αλλά και η κατάσταση των εργαζομένων, ιδιαίτερα των λαϊκών και εργατικών οικογενειών.
ΜΈΡΕΣ Β΄ΔΙΕΘΝΟΥΣ....
ΑπάντησηΔιαγραφή