Ο "Ψυχρός Πόλεμος" ήταν το αυγό του φιδιού

Lenin Reloaded

Η κυρίαρχη αντίληψη για τον "Ψυχρό Πόλεμο", που ξεκίνησε αμέσως με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου και δεν έχει λήξει ποτέ, είναι πως ήταν ένας πόλεμος στο διπλωματικό, ιδεολογικοπολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο ανάμεσα σε δύο υπερδυνάμεις.

Η θέση αυτή είναι εξόχως παραπλανητική, για δύο βασικούς λόγους:

α. Η σύγχρονη ιστοριογραφία για την δεκαετία του 1930 έχει δείξει, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι μέχρι την εισβολή των Ναζί στην Πολωνία, οι καπιταλιστικές χώρες της Δύσης δεν έβλεπαν τους Ναζί αλλά τους Μπολσεβίκους ως τον βασικό κίνδυνο και εχθρό και ότι δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα με το ενδεχόμενο χιτλερικής επίθεσης στην ΕΣΣΔ, αν δεν έκαναν επίσης το παν για να την ενθαρρύνουν. Συνεπώς, ο "Ψυχρός Πόλεμος" δεν είναι η έναρξη μιας νέας σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο υπερδυνάμεις, αλλά η συνέχιση του μη ένοπλου, "διπλωματικού" πολέμου των καπιταλιστικών χωρών της Δύσης ενάντια στον κομμουνισμό μετά την καταστροφή της γερμανικής μιλιταριστικής και ιμπεριαλιστικής μηχανής.

β. Όλο και περισσότερα στοιχεία κάνουν την εμφάνισή τους για την μεταπολεμική ένταξη, στο πλευρό της καπιταλιστικής Δύσης στον ψυχρό αυτό πόλεμο, ναζιστικών στελεχών και υποστηρικτών των βασικών αρχών του ναζισμού και του φασισμού. Στο ιστολόγιο αυτό αναφερθήκαμε α) στην στρατολόγηση του ηγέτη των Ουκρανών φασιστών Mykola Lebed από την CIA β) στη μελέτη των Richard Breitman και Norman J.W. Goda  Η σκιά του Χίτλερ: Οι ναζιστές εγκληματίες πολέμου, η αμερικανική κατασκοπεία και ο Ψυχρός Πόλεμος, γ) στην παράδοξη προώθηση, στις μεταπολεμικές ΗΠΑ, της αντισημίτριας και θαυμάστριας του εθνικοσοσιαλιστή Μάρτιν Χάιντεγκερ Χάνα Άρεντ ως "ακαδημαϊκής σταρ" του "αντι-ολοκληρωτισμού" δ) στην σύμφυρση του "αντισταλινισμού" του Καρλ Γιούνγκ με την (το λιγότερο) παθητική εκ μέρους του ανοχή των πρακτικών του ναζιστικού καθεστώτος μέχρι το 1939, και στην εργοδότησή του από την αμερικανική κατασκοπεία (OSS).

Τα στοιχεία αυτά έρχονται να προστεθούν σε παλιότερα στοιχεία για την εμπλοκή των μυστικών υπηρεσιών της Δύσης στην καριέρα και στη διάχυση των ιδεών μιας σειράς από "επιφανείς" και κοινά αποδεκτούς στις δυτικές χώρες "κριτικούς του σταλινισμού", από τον Τζορτζ Όργουελ στον Άρθουρ Κέσλερ, από τον Έρβιν Μπράουν στονΤζέιμς Μπέρναμ, από τον Γιέρζι Κοζίνσκι στον Ρόμπερτ Κόνκουεστ. Χρόνο με τον χρόνο, το οικοδόμημα του αντισοβιετισμού προπολεμικά και μεταπολεμικά αποκαλύπτει τον ένα σκελετό μετά τον άλλο, καθώς αποχαρακτηρίζονται αρχεία και εμφανίζονται στοιχεία που είχαν αποκρυφθεί στη Δύση ή καθώς προκύπτουν τυχαία ευρήματα: μόλις το 2009, για παράδειγμα, εντοπίστηκαν στο κάστρο του μεγιστάνα του Αμερικανικού κίτρινου Τύπου και ενορχηστρωτή της συκοφαντίας της ΕΣΣΔ για τον λιμό της Ουκρανίας Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ,3 πίνακες ζωγραφικής που ανήκαν σε γερμανοΕβραίους που εξοντώθηκαν από τους Ναζί· και μόλις το 2004 ανακαλύφθηκαν οι σχέσεις με τους γερμανούς χρηματοδότες του Χίτλερ του παππού του Τζορτζ Μπους, προέδρου των ΗΠΑ και πρωτεργάτη της θέσπισης εκδηλώσεων "για τα θύματα του κομμουνισμού." Όπου και να κοιτάξει κανείς πίσω απ' το προπέτασμα του "αντισταλινισμού" και του "αντιολοκληρωτισμού" ανακαλύπτει διαρκώς συνεργάτες των Ναζί και ανθρώπους των δυτικών μυστικών υπηρεσιών.

Κι όλα αυτά, χωρίς να θέσουμε καν το ερώτημα: ποιες από τις εταιρείες που συνεργάστηκαν με τους Ναζί κατασκευάζοντας πολεμικό εξοπλισμό και αποκτώντας δωρεάν δούλους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης έκλεισε ποτέ εξαιτίας της μόλυνσής της απ' το αίμα εκατομμυρίων αθώων; Η Thyssen; Η Mercedes-Benz; Η Siemens; Η Krup; Η μονοπωλιακή ρίζα του φασισμού όχι απλώς δεν ξεριζώθηκε αλλά θέριεψε μεταπολεμικά. Αυτοί που εξοντώθηκαν μια και καλή ήταν οι Εβραίοι δούλοι της στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι στρατιώτες και οι άμαχοι που βομβάρδισε με τα αεροπλάνα, τα τανκ και τα κανόνια κατασκευής του το μονοπωλιακό-φασιστικό θηρίο.

Κατά συνέπεια, έχει πλέον συγκεντρωθεί επαρκές υλικό για να στηρίξει την αναγκαιότητα ενδελεχούς επιστημονικής διερεύνησης της υπόθεσης ότι:

α) Ο μεταπολεμικός "φιλελευθερισμός" στη Δύση είναι μια προπαγανδιστική επινόηση που δεν ανταποκρίνεται στο παραμικρό στην πραγματική ιδεολογική και πολιτική φύση της αστικής τάξης στις δυτικές κοινωνίες. 
Με δεδομένο το οριστικό ξεπέρασμα του οικονομικού φιλελευθερισμού ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, ο πολιτικός "φιλελευθερισμός" μετά τη λήξη του Β Παγκοσμίου είναι απλώς ένα μέσο αντισοβιετικής προπαγάνδας και --ακόμα πιο ειρωνικά-- οι φορείς του είναι πολύ συχνά συμπαθούντες του γερμανικού ή/και ιταλικού φασισμού, αντισημίτες και ρατσιστές. Αρκούμαστε να θυμίσουμε ότι ήταν ο φιλελεύθερος οικονομολόγος von Mises που έγραψε (το 1927) πως ο φασισμός "έσωσε τον δυτικό πολιτισμό" [απ' τον κομμουνισμό] και πως για το ανδραγάθημά του αυτό η αξία του "θα ζει αιώνια στην ιστορία". Ότι ήταν ο ίδιος άνθρωπος που, μετά το ξέσπασμα του πολέμου του 1940, αναρωτήθηκε αθώα γιατί "ο Στάλιν είναι αριστερά και ο Χίτλερ δεξιά", γιατί ο πρώτος θεωρείται "προοδευτικός και ο δεύτερος αντιδραστικός". Ότι ήταν ο Κέινς, στον πρόλογο της γερμανικής έκδοσης του βιβλίου του Γενική θεωρία (1936), που έγραψε πως το σύνολο της θεωρίας του μπορεί "πιο εύκολα να προσαρμοστεί στις συνθήκες του ολοκληρωτικού κράτους" ενώ νωρίτερα, το 1925, σημείωνε πως "η κόκκινη Ρωσία ... δεν ενδιαφέρεται για το πόσο καταστρέφει την ελευθερία και την ασφάλεια της καθημερινής ζωής."

β) Αυτό σημαίνει πως ο "Ψυχρός Πόλεμος" είναι, από τη σκοπιά της Δύσης, ένα άλλο όνομα για την ιδεολογικο-πολιτική αποδοχή και συγκάλυψη του φασισμού ως του μόνιμου περιεχομένου του δυτικού πολέμου εναντίον του κομμουνισμού, άσχετα από το επιφανειακό γεγονός ότι στην μεταπολεμική περίοδο ο πόλεμος αυτός διεξάγεται στο όνομα του "φιλελεύθερου δημοκρατικού ήθους", πίσω απ' το ύπουλο προσωπείο της "κριτικής στον ολοκληρωτισμό."

γ) Αυτό σημαίνει ότι η δυτική μεγαλοαστική τάξη δεν παρουσιάζει "σημάδια εκφασισμού" μετά την κρίση του 2008. Η δυτική μεγαλοαστική τάξη, αντίθετα, παρέμεινε στον πυρήνα της φασιστική και μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, διασώζοντας όλο το ιδεολογικό οπλοστάσιο του φασισμού στο όνομα ... της φιλελεύθερης κριτικής στον υπαρκτό σοσιαλισμό. Έτσι εξηγείται η αμεσότητα και η ευκολία με την οποία ο φασισμός πλημμυρίζει και πάλι την Δύση: δεν είχε ποτέ απεμποληθεί, δεν είχε ποτέ αποκηρυχθεί --πόσο μάλλον "τσακιστεί"-- στην πολιτική ιδεολογία των αστικών τάξεων στις δυτικές κοινωνίες. Και έτσι εξηγείται η εκπληκτική ταχύτητα και ευκολία με την οποία οι "φιλελεύθεροι" μεταμορφώνονται σε φασίστες: ο αντικομμουνιστικός "φιλελευθερισμός" ήταν ήδη το βολικό προσωπείο με το οποίο ο φασισμός κατάφερε να παραμείνει ιδεολογικά ενεργός μετά τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα που γνώρισε ποτέ η ανθρώπινη ιστορία. Η πλήρως επανεργοποιημένη θεωρία "των άκρων" αποτελεί άλλωστε μέσο συγκριτικής αθώωσης του ναζισμού ήδη σε κείμενα όπως αυτά των Γιούνγκ και φον Μίζες πριν τη λήξη του Β' Παγκοσμίου.

Η πάλη κατά του φασισμού περνά μέσα από την επιστημονική διερεύνηση και τεκμηρίωση της σημασίας του φασισμού για την επινόηση του αντισοβιετικού, "αντιολοκληρωτικού" φιλελευθερισμού και την στελέχωση των προπαγανδιστικών μηχανισμών του σε ολόκληρη την μεταπολεμική περίοδο. Είναι επιτέλους καιρός να γίνει αντιληπτό πως ο "Ψυχρός Πόλεμος" ήταν το αυγό του φιδιού που κρατήθηκε ζεστό για εκ νέου εκκόλαψη του τέρατος με την επιστροφή μιας μείζονος οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού.