Παραστρατιωτικές αντικομμουνιστικές επιχειρήσεις: Επιχείρηση "Stay Behind" Ι

Lenin Reloaded

Λίγο μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου ο Allen Dulles, διευθυντής της CIA, επεξεργάστηκε ένα σχέδιο οικοδόμησης μυστικών αντικομμουνιστικών αντάρτικων ομάδων σε όλη την Ευρώπη. Ο Dulles, ο Sir Stewart Menzies (αργηχός των Μυστικών Υπηρεσιών Πληροφοριών της Βρετανίας, της SIS - γνωστής αργότερα ως MI6) και ο Βέλγος πρωθυπουργός Paul-Henri Spaak, δημιούργησαν μυστικά την Επιχείρηση "Stay Behind" κάτω απ' την ομπρέλα της Μυστικής Συντονιστικής Επιτροπής [Clandestine Co-ordinating Committee] στο Στρατηγείο των Σύμμαχων Δυνάμεων της Ευρώπης (SHAPE), που μετονομάστηκε σε NATO το 1949. Ο υποτιθέμενος στόχος της Επιχείρησης Stay Behind ήταν η υπεράσπιση της Ευρώπης από μια Σοβιετική εισβολή. Ο πραγματικός της όμως στόχος ήταν "η αποσταθεροποίηση κάθε αριστερόστροφης κυβέρνησης, ακόμα και σοσιαλδημοκρατικής"και το να παρεμποδιστεί η αριστερά από το να έρθει στην εξουσία οπουδήποτε στην Ευρώπη. Οι πιο πρόθυμοι και έμπειροι άνθρωποι που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους ήταν πρώην Ναζί, φασίστες και συνεργάτες. Έχοντας υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και όντας φλογεροί αντικομμουνιστές, ήταν τα στελέχη της Επιχείρησης Stay Behind.


Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και του 1960 στην Ιταλία, η CIA ξόδεψε εκατομμύρια δολάρια για να υποστηρίξει πολλές δραστηριότητες που προήγαγε η Καθολική εκκλησία, όπως ορφανοτροφεία και ιεραποστολές. Το σκεπτικό ήταν πως αν στηριζόντουσαν επαρκώς τέτοιοι οργανισμοί, πολλοί νέοι θα μπορούσαν να ζουν καλά κι έτσι δεν θα υιοθετούσαν κάποτε την κομμουνιστική ιδεολογία. Τα χρήματα πήγαν σε πάρα πολλούς επισκόπους και μονσινιόρ. Ένας συγκεκριμένα, ο Μονσινιόρ Giovanni Battista Montini, είχε μεγάλη εμπλοκή σε μια επιχείρηση που κατάρτισε η CIA μαζί με το Βατικανό για να βοηθήσει τους Ναζί να διαφύγουν ελεύθεροι μετά τον Β Παγκόσμιο. Ο Montini είχε μακρά ιστορία σχέσεων με τη CIA και με άλλες μυστικές υπηρεσίες στη Δύση. Το 1963 έγινε ο Πάπας Παύλος ο έκτος.

Έγγραφο της U.S. Counter Intelligence Corps
 που αναλύει σχέδια στρατολόγησης μελών των SS.

Η Βρετανία ανέλαβε την ευθύνη για την Επιχείρηση Stay Behind στη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Πορτογαλία και τη Νορβηγία. Οι ΗΠΑ ανέλαβαν την ευθύνη για τη Σουηδία, την Φινλανδία και τη Νορβηγία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Η επιχείρηση διέφερε από χώρα σε χώρα. Στην Ιταλία και τη Γαλλία, που και οι δύο είχαν ισχυρά Κομμουνιστικά Κόμματα, ο στόχος ήταν να τα σαμποτάρουν από μέσα και να "οδηγήσουν σε τρομοκρατικές πράξεις οι οποίες θα αύξαναν τις λαϊκές απαιτήσεις για περιοριστικά μέτρα και θα ωφελούσαν τα δεξιά συντηρητικά κόμματα." Το 1949 στην Ιταλία, η βρετανική κατασκοπεία βοήθησε τις αμερικανικές μυστικες υπηρεσίες να δημιουργήσουν μια μυστική στρατιωτική ομάδα 12.000 ανδρών με το κωδικό όνομα Gladio ("Ξίφος"). Παρόμοιοι μυστικοί στρατοί δημιουργήθηκεαν από την CIA και σε άλλες χώρες ως τμήματα της Επιχείρησης Gladio. Αντί να είναι αμυντική δύναμη για μια πιθανή Σοβιετική εισβολή, η Gladio χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για να σαμποταριστούν τα εθνικά αριστερά κινήματα σε όλη την Ευρώπη.


Στη δεκαετία του 1960 σημειώθηκε στην Ιταλία μια μεγάλη αύξηση της κοινωνικής και της οικονομικής δυσαρέσκειας και η αριστερά άρχισε να ανεβαίνει σε δημοφιλία. Ο Victor Marchetti, πρώην εκτελεστικός συνεργάτης του Υποδιευθυντή της CIA, αποκάλυψε πως κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, η CIA ξόδεψε από 10 ως 30 εκατομμύρια το χρόνο για να χρηματοδοτήσει τα προγράμματά της στην Ιταλία. Η ίδια η CIA παραδέχτηκε ότι ανάμεσα στο 1948 και το 1968 είχε δώσει συνολικά 65 εκατομμύρια δολάρια σε αντικομμουνιστικά πολιτικά κόμματα, εργατικές ομάδες και μια μεγάλη ποικιλία από άλλες οργανώσεις στην Ιταλία. Ξόδεψε επίσης ένα μη ακόμη γνωστό ποσό για προπαγάνδα, για την εξαγορά εκδοτών περιοδικών και βιβλίων και για τη χειραγώγηση άλλων ειδησεογραφικών μέσων και μέσων έκφρασης της γνώμης, όπως για παράδειγμα με την τοποθέτηση ρεπορτάζ στα μη αμερικανικά ΜΜΕ τα οποία να δείχνουν τον κομμουνισμό με αρνητικό τρόπο και τις διευθυτήσεις ώστε αυτά τα ρεπορτάζ να εμφανίζονται σε φίλια κείμενες ιταλικές εκδόσεις. Το 1963 το κυβερνών Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Άλτνο Μόρο μπήκε σε συμμαχία με το σοσιαλιστικό κόμμα (PSI) για να σχηματίσει κυβέρνηση. Η Ουάσινγκτον ανησύχησε για το πού θα οδηγούσε μια τέτοια συμμαχία.


Στα μεταθανάτια δημοσιευμένα απομνημονεύματά του το 2000, ο ιταλός ήρωας της αντίστασης Count Edgardo Sogno περιέγραψε την επίσκεψή του στον σταθμάρχη της CIA στη Ρώμη τον Ιούλιο του 1974 για να τον πληροφορήσει για τα σχέδιά του για ένα αντικομμουνιστικό πραξικόπημα. "Τον ρώτησα ποια θα ήταν η συμπεριφορά της αμερικανικής κυβέρνησης. Μου απάντησε ότι αυτό το γνώριζα ήδη: οι ΗΠΑ θα στήριζαν οποιαδήποτε πρωτοβουλία είχε ως στόχο το να κρατηθούν οι κομμουνιστές μακριά απ' την εξουσία."


Ο στρατηγός Gianadelio Maletti, πρώην διευθυντής της SID, της ιταλικής στρατιωτικής αντικατασκοπευτικής υπηρεσίας, αποκάλυψε σε ένα δικαστήριο του Μιλάνο τον Μάρτιο του 2001 ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ είχαν παροτρύνει και συνδράμει την ακροδεξιά τρομοκρατία στην Ιταλία κατά την δεκαετία του 1970. Για παράδειγμα, οι άνδρες του στρατηγού Maletti είχαν ανακαλύψει ότι ένας ακροδεξιός τρομοκρατικός πυρήνας στην περιοχή της Βενετίας είχε στρατιωτικά εκρηκτικά από την Γερμανία με τη βοήθεια της αμερικανικής κατασκοπείας. Ο Maletti κατέθεσε στο δικαστήριο ότι "Η CIA ήθελε να δημιουργήσει έναν ιταλικό εθνικισμό ικανό να σταματήσει αυτό που η ίδια έβλεπε ως διολίσθηση προς τα αριστερά, και για τον στόχο αυτό, έκανε χρήση της δεξιάς τρομοκρατίας. Θεωρώ ότι αυτό συνέβη και σε άλλες χώρες."


Ο Maletti προσέφερε τεκμήρια για την εμπλοκή της CIA στην έκρηξη βόμβας στην Piazza Fontana του Μιλάνου, μια φρικαλέα πράξη που ξεκίνησε την "στρατηγική της έντασης" -- μιας σειρά βομβιστικών ενεργειών που είχαν ως στόχο τη μετατόπιση του πολιτικού κέντρου βάρους της χώρας προς τα δεξιά. Το 1973, τέσσερις πολίτες σκοτώθηκαν και 45 τραυματίστηκαν όταν ένας αναρχικός, ο Gianfranco Bertoli, πέταξε χειροβομβίδα σε πλήθος μαζεμένο έξω από το κτήριο της αστυνομίας στο Μιλάνο. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι στην πραγματικότητα ο Bertoli ήταν δεξιός και ότι ήταν πληροφοριοδότης του SID για χρόνια (με το κωδικό όνομα Negro). Οι άνδρες του στρατηγού Maletti έλαβαν εξ αρχής προειδοποίηση για την επίθεση αλλά δεν ανέλαβαν καμία δράση για να τη σταματήσουν, ενώ δεν έδωσαν τις πληροφορίες που είχαν για τον Bertoli, ακόμα και μετά τους φόνους.

(Από το "Η CIA στη Δυτική Ευρώπη")