Ένα παλιότερο βίντεο που αξίζει τον κόπο.
"Με αποφασίζομεν και διατάσσομεν... μιλάνε για ανασύσταση δημόσιου φορέα με κρατική απόφαση που δεν θα είναι κρατικός..."
"Οταν πέφτει ένα μαχητικό αεροπλάνο της πολεμικής αεροπορίας, πρώτα μιλάμε για τη ζωή του πιλότου και μετά για την αξία του αεροπλάνου. Εδώ θυσιάζεται η ζωή όλων των πιλότων εν ονόματι της διατήρησης της τιμής φθηνών ανταλλακτικών"
"Ολα τα ιδιωτικά καναλια χρωστάνε στην ΕΡΤ. Όλοι τους οι δημοσιογράφοι, τεχνικοί κλπ. έχουν μάθει στου κασίδη το κεφάλι με χρήματα του ελληνικού λαού."
"Ξερετε ότι η έδρα του ΒΒC δεν είναι το Λονδίνο αλλά το Νέο Δελχί. Και η Ινδία τέως αποικία"
Τι να έγινε τώρα ο θυμός των π΄ρωτων ημερών άραγε; Εξακολουθεί να υπάρχει και σε πόσους; Η μήπως οι "ψυχραιμότεροι" έχουν αρχίσει να εξοργίζονται με τους ακόμη θυμομένους(και απολυμένους) και απαιτούν να ρίξουν λίγο νερό στο κρασί τους για το καλό "όλων"(αυτών που θα ξαναπροσληφθούν).
Ποσο μακριά μπορεί να φτάσει μια "κοινωνία" όπου η αλληλεγγύη είναι άγνωστη ή μάλλον άλλη μια ενοχλητική λέξη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου