Ποιοι ..."εμείς";

902.gr

Του Γιώργου Σαρρή

«Τώρα απαιτούμε εμείς από τους δανειστές» είπε ο υπουργός Γ. Μανιάτης στην εκπομπή της Π. Τσαπανίδου!

«Κανείς δε μας το χάρισε αυτό. Το κατακτήσαμε με τις θυσίες μας...».

Κι εκεί, αν έχεις λίγο μυαλό φυσικά, μένεις άναυδος ή σκέφτεσαι.

Ποιοι είμαστε αυτοί που «απαιτούμε από τους δανειστές»; «Εμείς όλοι» που «κάναμε» θυσίες;

Και τελικά όλοι αυτοί οι ...«εμείς» που «απαιτούμε», τι ακριβώς απαιτούμε από την τρόικα; Μήπως κι άλλες θυσίες; Κι άλλη πείνα για να χορτάσουν οι χορτασμένοι;

Δηλαδή θέλουν να μας πουν ότι κάθεται στην ίδια πλευρά ο εφοπλιστής, ο βιομήχανος, ο υπουργός τους, ο φτωχός και ο άστεγος που του πήραν το σπίτι για χρέη και λένε «εμείς που κάναμε θυσίες»;

Οι βιομήχανοι κάνουν θυσίες;

Οι εργολάβοι που έχουν παραγγείλει αύξηση των τιμών των διοδίων, την ώρα που οι φτωχοί δεν έχουν ούτε 5 ευρώ για βενζίνη, έχουν κάνει θυσίες;

Οι εφοπλιστές που κερδίζουν όλο και περισσότερες φοροαπαλλαγές από το κράτος και συσσωρεύουν διαρκώς πλούτο που δεν τους ανήκει, ενώ δεν χτίζουν ούτε μισό καράβι σε ελληνικά ναυπηγεία, έχουν κάνει θυσίες;

Και τελικά και οι υπουργοί των κυβερνήσεων, που σαν πολιτικό προσωπικό τους κάνουν ό,τι απαιτούν οι πιο πάνω -που έχουν άλλωστε και την πραγματική εξουσία-, έχουν κάνει θυσίες;

Και το λένε έτσι με θράσος κατάμουτρα σε όσους βλέπουν τη ζωή τους να γίνεται κουρέλι για να σωθεί δήθεν «η πατρίδα» και «η οικονομία μας»(δηλαδή η τσέπη των καπιταλιστών);

Αυτός που κάνει τις θυσίες φυσικά είναι ο λαός και οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες και οι μικροί επαγγελματίες που βλέπουν τα μαγαζιά τους να κλείνουν κάθε μέρα. Και μαζί μ' αυτούς η νεολαία που μένει χωρίς δουλειά αλλά και οι συνταξιούχοι που δεν έχουν πια ούτε για τα φάρμακά τους. Κανένας άλλος.

Και για να είμαστε ακριβείς, τις θυσίες δεν τις κάνουν επειδή το θέλουν.

Σε κάθε θυσία υπάρχουν οι θύτες (ρ.θύω) και αυτοί που θυσιάζονται, δηλαδή τα θύματα.

Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβουν οι διάφοροι πονηροί που βάζουν θύτες και θύματα στην ίδια πλευρά.

Δεν κάνει θυσίες λοιπόν ο λαός.

Τον θυσιάζουν με τη βία.

Κι όπως λέει και το τραγούδι «να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο, κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει»!

Τι πρέπει να κάνουν λοιπόν όλοι αυτοί που σέρνονται κάθε μέρα στους βωμούς της θυσίας για το κέρδος;

Μήπως να σταθούν στην ίδια πλευρά απέναντι στους θύτες τους χτίζοντας τη δική τους συμμαχία;

Τη λαϊκή συμμαχία που θα παλεύει για έναν άλλο καλύτερο κόσμο;

Μήπως έχει φτάσει η ώρα να σκεφτούμε όλοι εμείς, τα θύματα αυτής της τρομερής θυσίας, το «εμείς» και το «μαζί» με τη δική μας λαϊκή συμμαχία, πολύ σοβαρά;