Τι θα τους πουν;

Όταν σε λίγες μέρες το πανηγύρι των ωραίων λόγων, της "αξιοπρέπειας", της "εθνικής περηφάνειας" και των άλλων δωρεαν συνθημάτων τελειώσει τι θα πουν άραγε σε όσους μαζεύτηκαν χθες στις πλατείες ζητώντας ό,τι νόμιζε ο καθένας ότι εκφράζει αυτή η κυβέρνηση;
Τι θα πουν σ'αυτούς που τους άφησαν να νομίζουν ότι συμβαινει κάποια μεγάλη και σπουδαία αλλαγή που θα έχει πραγματικό αντίκτυπο στη ζωή τους; Δηλαδή στους μισθούς τους, την υγεία, την παιδεία, την σύνταξη τους;
Τι θα πουν σε όσους ακολούθησαν τα γενικά και αόριστα καλέσματα για μια "ανάσα αξιοπρέπειας" νομιζοντας κάποιοι από αυτούς ότι έτσι ζητάνε τη ζωή τους πίσω;

Οτι τους ευχαριστούν για τη στήριξη αλλά τώρα πρέπει να πράξουν το πατριωτικό τους καθήκον και να πληρώσουν για άλλη μια φορά το λογαριασμό;
Οτι δε γίνεται τίποτα καλύτερο και πρέπει και πάλι να σκύψουν το κεφάλι αλλά με περηφάνεια;
Οτι το καλό της πατρίδας απαιτεί θυσίες και ότι
πρέπει να βάλουν πλάτη για να κάνουν κέρδη οι επιχειρήσεις;

Ότι η "ανάσα αξιοπρέπειας" είχε μόνο ψυχολογικό περιεχόμενο;

Οταν κάποιος που ξέρει τι σημαινει να βγαίνει λαός στους δρόμους, βλέπει γεμάτες πλατείες με συμμετοχή πολλών απλών φτωχών ανθρώπων που  ακουμπάνε τις ελπίδες τους σε λάθος χέρια, δε μπορεί παρά να προβληματίζεται.
Και να σκέφτεται πώς θα βρεί τον πιο καλό τρόπο για να τους κάνει να καταλάβουν το απλό που είναι δύσκολο.

Πως λαϊκή κυβέρνηση υπάρχει μόνο όταν και η εξουσία ανήκει στο λαό.
Πως αν θέλουν να έχουν πραγματικά λαϊκή κυβέρνηση πρέπει να κάνουν πολλά παραπάνω από το να πάνε μια Κυριακή μια βόλτα στην κάλπη.

Γιατί φυσικά και αυτή η κυβέρνηση όσο καλές προθέσεις κι αν δεχτούμε πως μπορεί να έχουν κάποια μέλη της, δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικό προσωπικό αυτών που κατέχουν την εξουσία.
Κι αυτοί δεν είναι ο λαός αλλά οι αντίπαλοι του λαού.

Στο τέλος λοιπόν και αυτή η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να κρύψει την αλήθεια.

Και τότε θα πρέπει να βρει κάτι να πει σε αυτούς που αφέθηκαν να ελπίζουν σε λάθος εύκολο όνειρο και ταξίδι.
Σ'αυτούς που τους έβγαλαν φθηνό εισιτήριο για την ελπίδα, αλλά λόγω κακοκαιρίας και ανωτέρας βίας, ο καπετάνιος θα ανακοινώσει πως το καράβι θα υποχρεωθεί να ξαναγυρίσει στο λιμάνι της απελπισίας.

Ας το σκεφτούν όλοι καλά.
Τίποτα δύσκολο που να αξιζει πραγματικά δεν κερδίζεται χωρίς σκληρό αγώνα.
Χωρίς οργάνωση και χωρίς καθαρό προορισμό στο χάρτη.

Για να γυρίζει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.

ΥΓ: Γιατί άραγε η χθεσινή συγκέντρωση είχε τέτοια ενθουσιώδη κάλυψη από τα κανάλια(όλα τα δελτία ειδήσεων ήταν σε ζωντανή σύνδεση), ενώ το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ της 1ης Νοέμβρη που ήταν  πολλές φορές μεγαλύτερο δεν είχε την τύχη να του αφιερώσουν ούτε λίγα δευτερόλεπτα κι έτσι δεν έδειξαν  ούτε ένα πλάνο;
ΥΓ2: Είναι φανερό ότι το σύστημα, που βέβαια εκφράζεται απόλυτα μέσω των ΜΜΕ, χαίρεται πάρα πολύ όταν βλέπει να διαδηλώνουν "όλοι οι Έλληνες μαζί", και μάλιστα υπέρ της κυβέρνησης που το διαχειρίζεται φυσικά με την άδεια και την αποδοχή του. Κι αυτό γιατί όταν βρίσκονται "όλοι οι Έλληνες μαζί", φτωχοί και πλούσιοι δηλαδή, τότε δεν μπορεί παρά οι φτωχοί, ο λαός, να μη ζητούν τίποτα εναντίον αυτών που τους καταπιέζουν και τους αρπάζουν τη ζωή, γιατί τότε δεν θα ήταν "όλοι οι Έλληνες μαζί" για μια ανάσα αξιοπρέπειας.
Ισα-ίσα που τότε οι φτωχοί όχι μόνο δε ζητούν κάτι από τους πλούσιους, αλλά τους δίνουν και την άδεια να συνεχίσουν να τους κλέβουν για το καλό της πατρίδας.
Όταν λοιπόν ο λαός βλέπει τα ΜΜΕ που είχαν όλα ζωντανές συνδέσεις με τις πλατείες να χαίρονται, τότε πρέπει να ξέρει ότι κάποιο λάκο έχει η φάβα γι αυτόν. Κάτι δεν πάει καλά...