ΑΥΓΗ
Του Άγγελου Μανταδάκη
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα. Το φάντασμα της Αριστεράς!
Το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας βάλλει πυρ ομαδόν κατά της Αριστεράς. Ιδιαίτερη αιχμή εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και η πιο ενοχλητική δύναμη που ταυτόχρονα διαθέτει και ενωτική πρόταση. Βενιζέλος, Σαμαράς, Δασκαλόπουλος, τρόικα, Αλαφούζος, Μπόμπολας και λοιπές φιλελεύθερες δυνάμεις συντονίζονται σε μια πρωτοφανή για τα μεταπολιτευτικά χρονικά αντιαριστερή εκστρατεία.
Τι επιδιώκουν; Σε τι ελπίζουν;
Αρθρογράφοι και αναλυτές που εκπροσωπούν το think tank του μνημονιακού μπλοκ κάνουν λόγο για το τέλος της ιδεολογικής δικτατορίας της Αριστεράς που επικράτησε στη Μεταπολίτευση.
Άλλοι χαρακτηρίζουν την Ελλάδα ως την τελευταία «σοβιετική δημοκρατία» της Ευρώπης!
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ επιχειρούν να πείσουν την κοινωνία ότι, παρά το γεγονός πως τα κόμματα αυτά κυβέρνησαν επί δεκαετίες, για τη σημερινή οδυνηρή κατάσταση του τόπου ευθύνεται η Αριστερά ή τουλάχιστον εξίσου με αυτά...
Προφανώς επιδιώκουν σε πρώτο πλάνο να συγκαλύψουν τις ιστορικές τους ευθύνες για το πελατειακό κράτος που διαμόρφωσαν για ίδιον όφελος. Για τη διαπλοκή και τη διαφθορά, τα Βατοπέδια και τη Siemens. Για τα εκατομμύρια που διοχέτευσαν προς τους βιομήχανους για επενδύσεις και έκαναν φτερά στο εξωτερικό. Για τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών. Για τα υπερκέρδη των τραπεζών. Για τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες που μαζί με τις μίζες γονάτισαν τον ελληνικό λαό. Για τα καρτέλ που ανεξέλεγκτα διαμορφώνουν τις τιμές των ειδών λαϊκής κατανάλωσης. Για τη διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Σε δεύτερο πλάνο όμως η στοχοποίηση της Αριστεράς συνιστά κάτι πολύ σοβαρότερο. Είναι η προσπάθεια του κατεστημένου να πάρει τη ρεβάνς. Να απαλλαγεί από το πλαίσιο κοινωνικής προστασίας και δικαιωμάτων που διαμορφώθηκε στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, να καταργηθεί ή να συρρικνωθεί έστω και αυτό το ισχνό κράτος πρόνοιας που δημιουργήθηκε με αγώνες των εργαζομένων στη χώρα μας. Όταν διακηρύσσουν ότι «πρέπει να τελειώνουμε με την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς» εννοούν να ξεχαρβαλωθούν οι εργασιακές σχέσεις, γιατί επιμένοντας σε αυτές η Αριστερά εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων (!). Να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία μέχρι τελευταίας δεκάρας, γιατί έτσι το κράτος θα περιοριστεί στον... επιτελικό του ρόλο. Να αστυνομευτούν και να ποινικοποιηθούν οι διαδηλώσεις των εργαζομένων γιατί δήθεν παρεμποδίζουν την ομαλή λειτουργία της αγοράς. Να παραδοθεί στο έλεος του μεγάλου κεφαλαίου και των τοκογλύφων ολόκληρη η ελληνική κοινωνία χωρίς αντιστάσεις.
Το κατεστημένο εμφανίζεται ως σταυροφόρος των μεταρρυθμίσεων που θα απαλλάξουν τη χώρα από τα δεινά της. Εδώ η Αριστερά πρέπει να καταγγελθεί σαν δύναμη αντιμεταρρυθμιστική.
Ποιες είναι όμως οι περιβόητες μεταρρυθμίσεις; Ο καταποντισμός του κατώτατου μισθού στα 22 ευρώ την ημέρα. Η φορολόγηση του μισθού ακόμα και των 400 ευρώ. Η αύξηση του ΦΠΑ στα είδη σίτισης. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Η χώρα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις σε προοδευτική κατεύθυνση. Χρειάζεται μια ισχυρή μεταρρυθμιστική δύναμη που να τις προωθήσει με τις απαιτούμενες ρήξεις και ανατροπές στην οικονομία, την δημόσια διοίκηση, την κοινωνική πολιτική, την πολιτική για το περιβάλλον.
Η Αριστερά μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτήν την ανάγκη. Δεν υπερασπίζεται το προ του Μνημονίου καθεστώς. Δεν απολογείται για τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά, την αναξιοκρατία του δημόσιου τομέα. Δεν είναι δικός της αυτός ο τομέας αλλά δημιούργημα του δικομματικού συστήματος. Θέλει να γίνει ισχυρή δύναμη ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τις αλλαγές που απαιτούνται. Δεν περιμένει τίποτα από το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας που ήδη είναι ξεπερασμένο και αναποτελεσματικό. Θεωρεί αναγκαίο ένα νέο συνεκτικό αναπτυξιακό σχέδιο με βάση τις προτεραιότητες της χώρας, στην κοινωνική αλληλεγγύη, τη δημοκρατία, την προστασία του περιβάλλοντος.
Οι επιθέσεις στην Αριστερά απαιτούν τη δική της αποφασιστική απάντηση. Η συγκρότηση του νέου Συνασπισμού εξουσίας σε αντινεοφιλελεύθερη κατεύθυνση με την Αριστερά σε πρωταγωνιστικό ρόλο, θα ήταν μια μεγάλη πρωτοβουλία που θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά τα δεδομένα.
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα. Το φάντασμα της Αριστεράς!
Το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας βάλλει πυρ ομαδόν κατά της Αριστεράς. Ιδιαίτερη αιχμή εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και η πιο ενοχλητική δύναμη που ταυτόχρονα διαθέτει και ενωτική πρόταση. Βενιζέλος, Σαμαράς, Δασκαλόπουλος, τρόικα, Αλαφούζος, Μπόμπολας και λοιπές φιλελεύθερες δυνάμεις συντονίζονται σε μια πρωτοφανή για τα μεταπολιτευτικά χρονικά αντιαριστερή εκστρατεία.
Τι επιδιώκουν; Σε τι ελπίζουν;
Αρθρογράφοι και αναλυτές που εκπροσωπούν το think tank του μνημονιακού μπλοκ κάνουν λόγο για το τέλος της ιδεολογικής δικτατορίας της Αριστεράς που επικράτησε στη Μεταπολίτευση.
Άλλοι χαρακτηρίζουν την Ελλάδα ως την τελευταία «σοβιετική δημοκρατία» της Ευρώπης!
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ επιχειρούν να πείσουν την κοινωνία ότι, παρά το γεγονός πως τα κόμματα αυτά κυβέρνησαν επί δεκαετίες, για τη σημερινή οδυνηρή κατάσταση του τόπου ευθύνεται η Αριστερά ή τουλάχιστον εξίσου με αυτά...
Προφανώς επιδιώκουν σε πρώτο πλάνο να συγκαλύψουν τις ιστορικές τους ευθύνες για το πελατειακό κράτος που διαμόρφωσαν για ίδιον όφελος. Για τη διαπλοκή και τη διαφθορά, τα Βατοπέδια και τη Siemens. Για τα εκατομμύρια που διοχέτευσαν προς τους βιομήχανους για επενδύσεις και έκαναν φτερά στο εξωτερικό. Για τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών. Για τα υπερκέρδη των τραπεζών. Για τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες που μαζί με τις μίζες γονάτισαν τον ελληνικό λαό. Για τα καρτέλ που ανεξέλεγκτα διαμορφώνουν τις τιμές των ειδών λαϊκής κατανάλωσης. Για τη διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Σε δεύτερο πλάνο όμως η στοχοποίηση της Αριστεράς συνιστά κάτι πολύ σοβαρότερο. Είναι η προσπάθεια του κατεστημένου να πάρει τη ρεβάνς. Να απαλλαγεί από το πλαίσιο κοινωνικής προστασίας και δικαιωμάτων που διαμορφώθηκε στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, να καταργηθεί ή να συρρικνωθεί έστω και αυτό το ισχνό κράτος πρόνοιας που δημιουργήθηκε με αγώνες των εργαζομένων στη χώρα μας. Όταν διακηρύσσουν ότι «πρέπει να τελειώνουμε με την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς» εννοούν να ξεχαρβαλωθούν οι εργασιακές σχέσεις, γιατί επιμένοντας σε αυτές η Αριστερά εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων (!). Να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία μέχρι τελευταίας δεκάρας, γιατί έτσι το κράτος θα περιοριστεί στον... επιτελικό του ρόλο. Να αστυνομευτούν και να ποινικοποιηθούν οι διαδηλώσεις των εργαζομένων γιατί δήθεν παρεμποδίζουν την ομαλή λειτουργία της αγοράς. Να παραδοθεί στο έλεος του μεγάλου κεφαλαίου και των τοκογλύφων ολόκληρη η ελληνική κοινωνία χωρίς αντιστάσεις.
Το κατεστημένο εμφανίζεται ως σταυροφόρος των μεταρρυθμίσεων που θα απαλλάξουν τη χώρα από τα δεινά της. Εδώ η Αριστερά πρέπει να καταγγελθεί σαν δύναμη αντιμεταρρυθμιστική.
Ποιες είναι όμως οι περιβόητες μεταρρυθμίσεις; Ο καταποντισμός του κατώτατου μισθού στα 22 ευρώ την ημέρα. Η φορολόγηση του μισθού ακόμα και των 400 ευρώ. Η αύξηση του ΦΠΑ στα είδη σίτισης. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Η χώρα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις σε προοδευτική κατεύθυνση. Χρειάζεται μια ισχυρή μεταρρυθμιστική δύναμη που να τις προωθήσει με τις απαιτούμενες ρήξεις και ανατροπές στην οικονομία, την δημόσια διοίκηση, την κοινωνική πολιτική, την πολιτική για το περιβάλλον.
Η Αριστερά μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτήν την ανάγκη. Δεν υπερασπίζεται το προ του Μνημονίου καθεστώς. Δεν απολογείται για τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά, την αναξιοκρατία του δημόσιου τομέα. Δεν είναι δικός της αυτός ο τομέας αλλά δημιούργημα του δικομματικού συστήματος. Θέλει να γίνει ισχυρή δύναμη ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τις αλλαγές που απαιτούνται. Δεν περιμένει τίποτα από το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας που ήδη είναι ξεπερασμένο και αναποτελεσματικό. Θεωρεί αναγκαίο ένα νέο συνεκτικό αναπτυξιακό σχέδιο με βάση τις προτεραιότητες της χώρας, στην κοινωνική αλληλεγγύη, τη δημοκρατία, την προστασία του περιβάλλοντος.
Οι επιθέσεις στην Αριστερά απαιτούν τη δική της αποφασιστική απάντηση. Η συγκρότηση του νέου Συνασπισμού εξουσίας σε αντινεοφιλελεύθερη κατεύθυνση με την Αριστερά σε πρωταγωνιστικό ρόλο, θα ήταν μια μεγάλη πρωτοβουλία που θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά τα δεδομένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου