giorgosbiz.wordpress.com
Κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Κάπου υπάρχει ένα λάθος. Ενα μεγάλο, τεράστιο λάθος. Να περικόβεις μισθούς και συντάξεις και να επιβραβεύεσαι, να ισοπεδώνεις το κοινωνικό κράτος για να γίνουν κάποιοι ακόμα πιο πλούσιοι. Να μαζέψουν περισσότερα εκατομμύρια. Οχι δολάρια, ούτε ευρώ, αλλά λίρες. Αγγλικές λίρες. Κι όμως, τα ευρήματα της έρευνας της εφημερίδας «The Sunday Times» δείχνουν ακριβώς αυτό: Οτι τη στιγμή που οι Βρετανοί στα φιλόπτωχα ταμεία πληθαίνουν, την ώρα που ολοένα και περισσότερα παιδιά ζουν στο όριο της φτώχειας, την ίδια ώρα, την ίδια στιγμή, οι εκατομμυριούχοι στη Βρετανία αυξάνονται. Και μάλιστα όταν το όριο της «περιουσίας» για να περιληφθεί κανείς στη λίστα της εφημερίδας αυξήθηκε από 55 εκατομμύρια σε 70 εκατομμύρια.
Η λίστα με τους 1.000 πλουσιότερους ανθρώπους στη χώρα δημοσιεύεται κάθε χρόνο από την εφημερίδα. Φέτος, η συνολική περιουσία των χιλίων τυχερών μειώθηκε κατά 4% σε σχέση με πέρυσι, αλλά το σπουδαίο εύρημα είναι αλλού: «Ενώ το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών στη χώρα δίνουν μάχη αντοχής στην ύφεση και τις περικοπές της κυβέρνησης, υπάρχουν πλέον 73 χρυσοί δισεκατομμυριούχοι, είκοσι περισσότεροι από ότι πέρυσι, μόλις δύο λιγότεροι από το ρεκόρ όλων των εποχών», αναφέρει η εφημερίδα.
Πρώτος στη λίστα των Κροίσων είναι ο Ινδός μεγιστάνας Λακσίμι Μιτάλ, με περιουσία 17,5 δισεκατομμύρια λίρες, έπονται ο ουζμπεκικής καταγωγής Αλισερ Ουσμάνοφ με 12,4 δισ. και τρίτος φυσικά ο Ρώσος Ρομάν Αμπράμοβιτς. «Παρότι τα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης έπληξαν τους πλούσιους, το πλήγμα, στις κορυφές, παραμένει αμελητέο», δηλώνει ο επικεφαλής της εταιρείας διαχείρισης κεφαλαίων, RBC Wealth Management.
Η έρευνα βέβαια δημοσιεύτηκε ύστερα από το δημοψήφισμα και τις εκλογές της περασμένης Παρασκευής. Αλλά τα μέτρα, η λιτότητα, οι περικοπές ήταν όλα εκεί. Παρόντα προ πολλού. Κι όμως, κατά έναν περίεργο τρόπο οι Βρετανοί αποφάσισαν να τιμωρήσουν όχι το μεγάλο, αλλά το μικρό κόμμα στον κυβερνητικό συνασπισμό. Τους Φιλελεύθερους. Εκείνους που φώναξαν όταν αυξήθηκαν τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια και αντιτάχθηκαν στα μέτρα λιτότητας. Ενας στους τρεις οπαδούς των Φιλελευθέρων στις εκλογές του 2010 χάθηκε κάπου στο δρόμο, μάλλον προτίμησε τους Εργατικούς. Γιατί άραγε;
Ο Λάρι Ελιοτ, ο οικονομικός συντάκτης της εφημερίδας «Τhe Guardian», εξηγεί τη βρετανική πραγματικότητα μέσω της… ελληνικής. Η κρίση στην Ελλάδα, γράφει, έδωσε άριστο προκάλυμμα στον Κάμερον να προωθήσει τα μέτρα λιτότητας ως αναγκαίο κακό, ως τη μοναδική εναλλακτική λύση που δεν θα αποτρέψει τη Βρετανία από το να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ελλάδας. «Πρέπει να ανατρέξουμε στη δεκαετία του 1980 για να βρούμε κάποια εποχή που η αγοραστική δύναμη του μέσου Βρετανού μειωνόταν κάθε χρόνο.
Ηταν η εποχή που εργοστάσια έκλειναν και οι άνεργοι είχαν φθάσει τα τρία εκατομμύρια. Ο Κάμερον παρέλαβε μία οικονομία που την περασμένη άνοιξη κατέγραφε ετήσια ανάπτυξη 4% και μέσα σε έξι μήνες την καθήλωσε», γράφει. Αλλά όλα ήρθαν πολύ βολικά στο Βρετανό πρωθυπουργό. Η κρίση στην Ελλάδα όπλισε τον Κάμερον με το ατράνταχτο επιχείρημα ότι η Βρετανία είτε θα συμμαζευτεί είτε θα μπει στη γραμμή πυρός της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Και ο Κάμερον έκανε το επιχείρημα, σημαία. «Και τα κατάφερε», αποφαίνεται ο Ελιοτ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου