Με αφορμή την συχνή επίκληση της Δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα, η οποία συχνά παρουσιάζεται ως αντικείμενο θαυμασμού και ως πρότυπο σ’ αυτή τη συνέλευση της αληθινής δημοκρατίας, θέλουμε να θυμίσουμε κάποιες σημαντικές ελλείψεις και στρεβλώσεις της.Πολίτες στην αρχαία Αθήνα ήταν μόνον οι ενήλικοι άνδρες. Οι γυναίκες και οι μέτοικοι (κάτι σαν τους σημερινούς μετανάστες) δεν μετείχαν της δημοκρατίας και της λήψης των αποφάσεων. Επομένως, όσο και αν θαυμάζουμε αυτή την άσκηση πολιτικής, πρέπει να μην μας διαφεύγουν τα αρνητικά της, τα οποία πρέπει και να απορρίπτουμε.
Υπήρχαν κι άλλα αρνητικά αυτής της δημοκρατίας, όπως οι πόλεμοι τους οποίους αποφάσισε εναντίον άλλων ελληνικών πόλεων, με αποκορύφωμα τον Πελοποννησιακό πόλεμο που κράτησε 30 χρόνια και κατέστρεψε την Αθήνα.
Στη σημερινή δημοκρατία την οποία πολλοί και πολλές επικρίνουμε έως αμφισβητούμε πλήρως, οι γυναίκες είναι πολίτες εξίσου με τους άνδρες, εφόσον στους νόμους και στο σύνταγμα της χώρας υπάρχει η αρχή της ισότητας των δύο φύλων. Στην πράξη, η ισότητα αυτή είναι πολύ υπονομευμένη, πράγμα που καταδεικνύεται τόσο στα ποσοστά ανδρών και γυναικών στη Βουλή (250 άνδρες, 50 γυναίκες), στα συνδικάτα (στις ηγεσίες όσο πιο ψηλά πηγαίνεις τόσο λιγότερες γυναίκες βρίσκεις), σε θέσεις ευθύνης και σε κέντρα λήψης αποφάσεων γενικώς, στις μικρότερες οικονομικές απολαβές για εργασία ίσης αξίας, και ακόμα περισσότερο στην αντικειμενοποίηση και εμπορευματοποίηση του σώματός τους από ΜΜΕ, διαφημίσεις κ.λπ.
Η συνέλευση αυτή αποφάσισε ήδη δύο εκδηλώσεις, μία που ήδη έγινε για την οικονομία και μια για την άμεση Δημοκρατία για τις 17-6. Και στις δύο εκδηλώσεις, τα πάνελ περιλάμβαναν μόνον άνδρες ομιλητές, και φυσικά μόνος Έλληνες πολίτες. Οι γυναίκες και οι μέτοικοι λείπουν και από αυτές τις εκδηλώσεις, όπως έλειπαν και από την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία. Και επειδή δεν υπάρχει ένας Αριστοφάνης για να στηλιτεύσει με την τέχνη του τα τερτίπια της εξουσίας, η ομάδα φύλου της Πλατείας Συντάγματος αποφάσισε να πάρει τη θέση του και να δηλώσει ότι οι γυναίκες έχουν ισότιμη συμμετοχή στην πλατεία, άρα οι αποκλεισμοί που αναφέρονται πιο πάνω δεν δικαιολογούνται, αλλά αποτελούν συνέχεια των πρακτικών της σημερινής δημοκρατίας την οποία αμφισβητούμε, αλλά και της τοτινής που επίσης αμφισβητούμε.
Και παραπέρα, κάποιες γυναίκες που κατάφεραν με την αντίστασή τους να αμφισβητήσουν το σεξισμό και την σεξουαλική παρενόχληση, αντί να εκθειάζονται, αντίθετα λοιδωρούνται. Αυτό μας δείχνει το σύνθημα της πάνω πλατείας, που λέτι ότι θέλουμε πρωθυπουργό και όχι καμαριέρα, υποτιμώντας μια σκληρά εργαζόμενη και αξιοπρεπή γυναίκα, που κατάφερε μάλιστα να φέρει τα πάνω κάτω με την καταγγελία της, ή το άλλο, το ακόμα χειρότερο, που λέει πουτάνα καμαριέρα. Εμείς μπορούμε να φανταστούμε πώς θα νιώθουν οι καμαριέρες των παρακείμενων ξενοδοχείων όταν πηγαίνουν στη βάρδια τους και ακούνε ή βλέπουν τέτοια συνθήματα. Ή μήπως κάποιοι εδώ μέσα πιστεύουν ότι τους αξίζει;Τέλος απορούμε με την προσφώνηση συναγωνιστές ή φίλοι, που ακούγεται συχνά από άνδρες και γυναίκες ομιλητές και ομιλήτριες αυτής εδώ της συνέλευσης, όταν η γλώσσα την οποία μιλάμε έχει το αρσενικό και το θηλυκό γένος. Άραγε όταν λέμε συναγωνιστές εννοούμε μόνο τους άνδρες; Ή μήπως συμπεριλαμβάνουμε και τις γυναίκες μέσα στην αρσενική προσφώνηση; Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια πρακτική και συνήθεια, ούτε τιμά τη γλώσσα που μιλάμε ούτε τιμά την ισότητα των δύο φύλων.
Εμείς που τα γράφουμε αυτά δεν ξεχνάμε ότι οι γυναίκες είναι δυναμικός παράγοντας αλλαγής της κοινωνίας και αντίστασης στο Μνημόνιο, όπως μας δείχνουν όλοι οι πρόσφατοι αγώνες. Συνεπώς, ο παραγκωνισμός τους και η υπαγωγή τους στο ανδρικό φύλο και την ανδρική γλώσσα μειώνει τη δυναμική των κοινωνικών συμμαχιών που επιδιώκουμε, και αντιγράφει ορισμένες αρνητικές παρακαταθήκες της αριστεράς όλων των αποχρώσεων, τις οποίες αυτή η πλατεία και κάθε πλατεία θα ήταν καλό να αμφισβητήσει και να ανατρέψει.
Ομάδα Φύλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου