Μ. Ιγνατίου: ο πρωθυπουργός δεν έχει τα προσόντα για να κυβερνά το καράβι της Ελλάδας...

σίβυλλα

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

   

Κάθε μέρα και χειρότερα

Tο βασικό ερώτημα που πρέπει να θέσει ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου στον εαυτό του είναι πολύ απλό: Μπορούν αυτός και η κυβέρνησή του να λύσουν τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα οποία, όσο περνούν οι μέρες, γίνονται πιο περίπλοκα και δυσκολότερα; Την απάντηση θα πρέπει να τη δώσει ο ίδιος για να λάβει και τις ανάλογες αποφάσεις. Βέβαια, ο καθένας από εμάς έχει τις απόψεις του και έχουμε κάθε δικαίωμα να κρίνουμε τον κ. Παπανδρέου και τους υπουργούς του, που με τα σημερινά δεδομένα αποδεικνύονται «μικροί» για να επιλύσουν το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας.

Πηγαίνοντας πίσω, στις μέρες μετά την εκλογή του σημερινού πρωθυπουργού, όταν ο ίδιος και οι συνεργάτες του ξεκίνησαν «εκστρατεία απαξίω σης» της χώρας, αλλά και μετά, όταν...

οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια τη χώρα στο ΔΝΤ «για να τη σώσουν», με ευκολία διαπιστώνει κανείς το συμπέρασμα ότι «κάθε μέρα (πάμε) και χειρότερα». Οι υποσχέσεις που είχαν δώσει ήταν, βέβαια, διαφορετικές. Μας διαβεβαίωσαν ότι θα δούμε καλύτερες μέρες και ότι, με τη βοήθεια του Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα θα αλλάξει.

«Θα συγυριστεί το μαγαζί», έλεγε ένας από τους μεγαλόσχημους που περιτριγυρίζουν τον κ. Παπανδρέου. Δώδεκα μήνες μετά την επιβολή του Προγράμματος Σταθερότητας, η απόγνωση κυριαρχεί τις Ελληνίδες και τους Έλληνες και παρατηρείται σε επικίνδυνο βαθμό η κατάπτωση, η στενοχώρια και η κατάθλιψη, όπως τις μαύρες μέρες της ξενοκίνητης δικτατορίας των συνταγματαρχών. Το χαμόγελο χάθηκε από τα χείλη, τα πρόσωπα σκυμμένα και θλιμμένα και οι άνθρωποι κυριαρχούνται από μαύρες σκέψεις για το μέλλον της χώρας. Όλα όσα νιώθει ο ελληνικός λαός είναι απόλυτα δικαιολογημένα. Δεν έφταιξε, κι όμως είναι το μοναδικό θύμα των πολιτικών. Αρκετοί από αυτούς έπρεπε να σαπίζουν στις φυλακές. Αντί να συμβαίνει αυτό, απολαμβάνουν τις επαύλεις τους που χτίστηκαν με μίζες και «μαύρο» χρήμα. Η ατιμωρησία των υπευθύνων επιβεβαιώνει στο λαό ότι όλοι οι πολιτικοί είναι το ίδιο και το αυτό. Αν δεν ήταν, οι υπεύθυνοι για τη λεηλασία της χώρας θα βρίσκονταν τώρα στη φυλακή, όπως είχε υποσχεθεί ο κ. Παπανδρέου στον πρώην γενικό διευθυντή του Ταμείου.

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα –και η ευθύνη του πρωθυπουργού είναι τεράστια–, η απάντηση στο ερώτημα της πρώτης παραγράφου είναι τόσο απλή: Δυστυχώς για τον κ. Παπανδρέου, απώλεσε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού αν και μερικές – «πειραγμένες» λένε κάποιοι– δημοσκοπήσεις τού προσφέρουν ακόμα αναπνοές. Είναι οι τελευταίες αναπνοές προτού εκπνεύσει ο ασθενής. Απώλεσε, επίσης, τη στήριξη των ξένων υποστηρικτών του, οι οποίοι τον Οκτώβριο του 2009 πανηγύρισαν τη νίκη του στις εκλογές με τρόπο περίεργο. Ως να είχε εκλεγεί το δικό τους παιδί.

Το χειρότερο που συμβαίνει είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει τα προσόντα για να κυβερνά το καράβι της Ελλάδας. Δεν έχει πρόγραμμα, δεν έχει λύσεις, δεν καταλαβαίνει καν τους περίπλοκους οικονομικούς όρους και απλά συναινεί σε ό,τι του παρουσιάζει ο υπουργός Οικονομικών και οι συνεργάτες του. Λίγο καιρό πριν μερικοί αναλυτές υποστήριζαν ότι απαιτείται ανασχηματισμός για να εισέλθουν στην κυβέρνηση οι ικανότεροι. Πολύ φοβάμαι πως ο κ. Παπανδρέου πρέπει να ανασχηματίσει τον... εαυτό του.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 2/6/11